Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2021

 

EgkykliaSimeiomata

Πρός

Τόν Ἱ­ε­ρόν Κλῆ­ρον

καί τόν εὐ­σε­βῆ  λα­όν

τῆς κα­θ' ἡ­μᾶς Ἱ. Μη­τρο­πό­λε­ως

«Θεός ἀνθρώποις ὤφθη ὅμοιος…

πτωχεύει σαρκί, ἵνα ἡμᾶς πλουτίσῃ»

(β’ τροπάριον δ’ ᾠδῆς Κανόνος Ἀποδείπνου 24ης Δεκεμβρίου).

Ἀγαπητοί Χριστιανοί,

Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, δοξάζομεν καί προσκυνοῦμεν τόν Ἕνα ἐν Τριάδι Θεόν, διότι ἀξιοῖ πάντας ἡμᾶς νά ἑορτάσωμεν τήν Μητρόπολιν τῶν Ἑορτῶν, τήν Ἁγίαν Δεσποτικήν Ἑορτήν τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως καί τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τό μέγα καί θαυμαστόν αὐτό γεγονός ἀποτελεῖ τήν συνέπειαν καί τήν ἐκπλήρωσιν τῆς ἐνόρκου ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ πρός τήν ἀνθρωπότητα, ὅτι ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα θά προέλθῃ ἡ Ἀειπάρθενος, ἡ ὁποία θά γεννήσῃ τόν Σωτῆρα, ὅστις «τούς τῇ πτώσει» τῆς βρώσεως «κλαπέντας ἀπάτῃ τοῦ ὄφεως» ἀπολυτρώνει.

«Ὤμοσε Θεός, καί νῦν ἐκπεπλήρωκε,

φυλῆς Ἰούδα ἡμῖν, δούς τήν ἀειπάρθενον·

ἧς ἡ κοιλία ξύλον βλαστήσει ζωῆς,

θανατηφόρον βρώσεως, ἀπολυτρούμενον,

τούς τῇ πτώσει ταύτης ὑποκύψαντας

κλαπέντας ἀπάτῃ τοῦ ὄφεως»

(β’τροπάριον θ’ ᾠδῆς α΄Κανόνος Ὄρθρου 20ῆς Νοεμβρίου).

Βεβαίως ἡ ἔνορκος ὑπόσχεσις τοῦ Θεοῦ πρέπει  νά ἐκληφθῇ ὡς ἀνθρωπομορφική ἁγιογραφική ἔκφρασις καί οὐχί ὡς ἐπιβεβλημένη ἔξωθεν ἀνάγκη τοῦ Θεοῦ δι’ἀναγκαστικήν Ἐνανθρώπησιν τοῦ Λόγου. Ἀντιθέτως, ἡ Ἐνανθρώπησις τοῦ Λόγου εἶναι ἔκφρασις τῆς ἀπεράντου ἀγάπης τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ πρός τήν πεπτωκυῖαν ἀνθρωπότητα.

«Τόν κατ΄εἰκόνα καί ὁμοίωσιν

ῥεύσαντα ἐκ παραβάσεως, ἰδών ὁ Ἰησοῦς,

κλίνας οὐρανούς κατέβη, καί ᾤκησεν

ἐν μήτρᾳ παρθενικῇ ἀναλλοιώτως·

ἵνα ἐν αὐτῇ τόν φθαρέντα Ἀδάμ ἀναπλάσῃ…»

(δ’ τροπάριον Λιτῆς Ἑσπερινοῦ 25ης Δεκεμβρίου).

Ὁ Θεός, λοιπόν, «καμπτόμενος» ἐκ τῆς πηγαίας Αὐτοῦ εὐσπλαχνίας καί μοναδικῆς φιλανθρωπίας, βλέπων τό καλύτερον πλάσμα Του, τόν ἄνθρωπον, νά ὑποφέρῃ ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ, τῇ φθορᾷ καί τῷ θανάτῳ, ἐκένωσεν Ἑαυτόν ἄνθρωπος γενόμενος διά φιλανθρωπίαν ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ Λόγου:

«Ὤ τῶν ὑπέρ νοῦν καί ἀρρήτων μυστηρίων!

Τίκτεται Θεός, ἐπί γῆς δι’εὐσπλαχνίαν,

τήν δουλικήν εἰκόνα Ἑαυτῷ περιθέμενος,

ὅπως τῆς δουλείας ἀφαρπάσῃ τῆς τοῦ ἀλλοτρίου…»

(β’ τροπάριον στ’ ᾠδῆς προεορτίου Κανόνος Ὄρθρου 18ης Δεκεμβρίου).

Ὁ Χριστός, λοιπόν, πραγματοποιῶν τήν θέλησιν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ τό «γένος τῶν ἀνθρώπων, βουλόμενος σῶσαι ὁ ὑπεράγαθος, μήτραν ἐσκήνωσεν ἀπειρογάμου Παρθένου καί ἰδού τεχθῆναι ἔρχεται» (γ΄τροπάριον α’ ᾠδῆς Κανόνος Ἀποδείπνου 24ης Δεκεμβρίου).

Συνεπῶς ὁ Κύριος ἐνηνθρώπησεν «ἵνα τούς ἀνθρώπους λυτρώσηται» ἐκ τῶν δεινῶν τῆς φθορᾶς, τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου· «ἵνα σώσῃ τόν ἄνθρωπον» καί «ἵνα θεώσῃ με καί πλουτίσῃ τόν πτωχεύσαντα» ἕνεκεν τῆς παραβάσεως. Ἡ Ἐνανθρώπησις ἔγινεν εἰς τό «τόν πονηρόν συντρῖψαι, τούς ἐν σκότει φωτίσαι καί λῦσαι τούς δεσμίους», εἰς τό «ἀνακαινίσαι» τό ἀνθρώπινον «φθαρέν πονηροῦ συμβουλίᾳ ὄφεως», καί εἰς τό «τόν ἄνω κόσμον θέλων ἀναπληρῶσαι» διά τῆς ἐντάξεως τῶν ἀνθρώπων εἰς αὐτόν.

Τό μυστήριον αὐτό τῆς σαρκώσεως, τό ὁποῖον «ἐπέφανεν ἡμῖν», εἶναι μέγα καί ἀνεξήγητον, «ἐκπλήττει νοῦν καί ἀκοήν», καταπλήττει τούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί τούς Ἀγγέλους, ὅμως «θέλγει τόν δῆμον τῶν Ὁσίων» καί «εὐφραίνει τούς ἱερούς Πατέρας». Τό θαῦμα «ξενίζει πᾶσαν ἔννοιαν», «νοῦς βρότειος οὐ δύναται ἐννοῆσαι».

Παρά τό γεγονός, ὅμως, τῆς ἀδυναμίας μας, «ὁ Πατήρ εὐδόκησεν, ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο», «ὡς οἶδεν, ὡς ἠθέλησε καί ὡς ηὐδόκησεν».

Χριστιανοί μου!

Ἡ προσέγγισις εἰς τό μυστήριον αὐτό ἀπαιτεῖ τήν μεταφοράν τοῦ νοῦ καί τῆς διανοίας μας εἰς τόν τόπον, ὅπου συνετελέσθη τό μυστήριον: «ἐπάραντες τόν νοῦν, ἐπί τῇ Βηθλεέμ ἀναχθῶμεν τῇ διανοίᾳ, καί κατίδωμεν τό ἐν τῷ Σπηλαίῳ μέγα μυστήριον» (β’στιχηρόν ἰδιόμελον Ἑσπερινοῦ 20ῆς Δεκεμβρίου).

Ἀλλά διά νά προϋπαντήσωμεν ἀξίως ὡς οἱ Μάγοι τόν Γεννηθέντα Χριστόν, πρέπει νά ἐμφανισθῶμεν «δορυφοροῦντες τάς ἀρετάς», διότι ἡ ἔλλειψις τῶν ἀρετῶν ἐξασθενεῖ τήν δύναμιν τῆς ψυχῆς νά ἀναχθῇ εἰς πνευματικά ὕψη. Πρέπει νά ἀγωνισθῶμεν κατά τῶν παθῶν τῆς σαρκός καί νά ἀρνηθῶμεν τά τοῦ κόσμου τερπνά. Νά καθιστῶμεν ἑαυτούς, δι’ἔργων ἀγαθῶν, ἀξίους τῶν δωρεῶν τῆς Θείας Οἰκονομίας:

«Ἀπό βλεφάρων ῥαθυμίας ὕπνον πάντα …τινάξωμεν· ἐν προσευχῇ δέ γρηγορῶμεν, πειρασμούς ἀποτρέποντες τούς ἐκ τοῦ πονηροῦ», ὥστε νά «δειχθῶμεν, σύν Ποιμέσι θεαταί τῆς δόξης Χριστοῦ τεχθέντος».

Ἡ προσοικείωσις τοῦ μυστηρίου αὐτοῦ γίνεται μετά τῶν Μάγων διά τοῦ «τριΰλου δώρου»: «ἀρετήν ἀσκήσαντες, νεκρῶσαι τά πάθη, καί ἐν ἐγκρατείᾳ σπεύσαντες».

Δι’αὐτοῦ τό τρόπου δυνάμεθα νά προσφέρωμεν εἰς τόν Χριστόν εὐχαρίστως ἀρετάς ἀντί μύρoυ διότι:

«ἦλθεν ἡ προσδοκία τῶν Ἐθνῶν·

ἦλθεν καί ἔσωσεν ἡμᾶς».

(α’ τροπάριον Λιτῆς Ἑσπερινοῦ 25ης Δεκεμβρίου).

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2021

ΜΕΤΑ ΠΑΤΡΙΚΩΝ ΕΥΧΩΝ

+ Ο ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΜΑΡΚΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου