ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ 

Ἀριθμός 40

Κυριακή 1 Ἰουλίου 2012 – Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 

(Ματθ. η΄ 5 – 13)

  

«παρακαλῶν αὐτόν καί λέγων...»

Παρακαλεῖ τόν Θεόν, ὁ σημερινός ἑκατονταρχος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γιά τήν θεραπεία τοῦ δούλου του. Τό αἴτημα του εἶναι καί ὀρθό καί λογικό καί δίκαιο. Καί ὁ Κύριος, σάν ἀπάντηση στό αἴτημα αὐτό, χαρίζει τήν ἴασι, χαρίζει δηλ. αὐτό, γιά τό ὁποῖον παρακαλεῖ.

Α) Ὑπάρχουν ὅμως πολλές περιπτώσεις, κατά τίς ὁποῖες ἐμεῖς οἱ χριστιανοί, ὅταν συμβαίνῃ νά παρακαλοῦμε τόν Θεό, γιά νά ἐκπληρώσῃ κάποιο αἴτημά μας, κάποια ἐπιθυμία μας, δέν ἀκολουθοῦμε τόν σωστό δρόμο. Οὔτε καί χρησιμοποιοῦμε τόν ὀρθό τρόπο. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού συχνά, πολύ συχνά, ὁ Θεός δέν ἱκανοποιεῖ αὐτά πού Τοῦ ζητοῦμε. Ἔπειτα, εἶναι καί τό ἄλλο. Ὁ Θεός σάν πατέρας μας, ἀλλά καί σάν κυβερνήτης καί προνοητής τοῦ σύμπαντος, γνωρίζει καλύτερα ἀπό κάθε ἄλλον, ἀκόμη καί ἀπό μᾶς τούς ἰδίους, τίς ἀνάγκες μας καί τά προβλήματά μας. «Οἶδεν ὁ Πατήρ ἡμῶν ὁ οὐράνιος ὧν ἔχομεν χρείαν», καί σύμφωνα μέ τήν σοφία, τήν δύναμη καί τήν ἀγαθότητά Του, μᾶς ἱκανοποιεῖ, ὅταν καί ὅπως πρέπει νά μᾶς ἱκανοποιήσῃ. Ποιά πράγματα ὅμως πρέπει νά ζητοῦμεν ἀπό τόν Θεόν, γιά νά μᾶς ἐκπληρώνῃ τίς ἐπιθυμίες μας; Τό λέγει καθαρά καί πολύ σοφά ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Οἷα καί ἡμῖν τοῖς αἰτοῦσι συμφέρει καί τῷ αἰτουμένῳ δοῦναι πρέπει». Δηλαδή, πρέπει νά ζητοῦμε ἀπό τόν Θεόν ἐκεῖνα τά ὁποῖα θά εἶναι καί γιά τό ψυχικό μας συμφέρον, ἀλλά καί πού ἁρμόζουν στό Θεό. Γιατί συμβαίνει συχνά, ἄνθρωποι νά ζητοῦν ἀπό τόν Θεό πράγματα, πού δέν συμβιβάζονται μέ τήν θεότητα. Ζητοῦν δηλ. νά γίνη ὁ Θεός συνεργός σέ πονηρές καί ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες.

Β΄ Θέλεις νά ζητήσης ἀπό τόν Θεόν; Ζήτησε ἐκεῖνα πού ἐζητοῦσαν οἱ πρῶτοι χριστιανοί, οἱ ἁγνοί, οἱ γνήσιοι, μέ τό ἀληθινό πνεῦμα τῆς προσευχῆς, πού, ὅπως καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, «ἐντυγχάνει στεναγμοῖς ἀλαλήτοις». Ζήτησε τό κοινό καλό ὅλων τῶν χριστιανῶν, τήν εἰρήνην τοῦ κόσμου, τήν ὁμόνοια καί τήν στερέωση τῆς Ἐκκλησίας. Ἔπειτα, ζήτησε τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν σου καί τήν συγχώρηση τῶν ἐχθρῶν σου, τό χριστιανικόν τέλος τῆς ζωῆς σου καί, πρό πάντων, τήν καλήν ἀπολογίαν, κατά τήν ἡμέραν τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου. Αὐτά εἶναι τά πρῶτα, τά μεγάλα, τά πνευματικά. Μά ἔχεις καί κάτι ἀπό τά κοσμικά; Ἀπό τίς «βιοτικές μέριμνες» καί φροντίδες τῆς ζωῆς; Γι’αὐτά «ἐπίρριψον ἐπί Κύριον τήν μέριμνάν σου». Ἀνάφερέ τα καί αὐτά στόν Θεόν καί παρακάλεσέ Τον νά τά τακτοποιήσῃ Ἐκεῖνος, σύμφωνα μέ τό συμφέρον σου. «Ἀποκάλυψον πρός Κύριον τήν ὁδόν σου, ἔλπισον ἐπ’αὐτόν καί αὐτός ποιήσει». Φανέρωσε τούς σκοπούς σου στόν Θεόν καί Αὐτός σάν πάνσοφος, θά σέ φωτίσῃ. Ρίψε τήν ἐλπίδα σου σ’ Αὐτόν καί, σάν Πανάγαθος πού εἶναι, θά σέ ἐλεήσῃ. Ἔχε ἐμπιστοσύνη στή δύναμί Του καί σάν παντοδύναμος θά σέ βοηθήσῃ. Ἕνα μόνο ἔχε ὑπ’ ὄψιν σου. Μή ζητήσῃς ποτέ ἀπό τόν Θεόν τήν ἐκπλήρωση παραλόγων καί ἁμαρτωλῶν ἐπιδιώξεων.

Ἀδελφοί μου! Ἡ μυθολογία ἀναφέρει πώς ἕνας βασιλιᾶς, ὀνομαζόμενος Μίδας, ἐζήτησε ἀπό τούς θεούς - ἐπειδή ἦτο πολύ φιλάργυρος – τήν χάρι, ὅ, τι πιάνει στά χέρια του, νά γίνεται χρυσάφι. Οἱ θεοί τοῦ ἀπήντησαν ὅτι θά μετανοιώση σύντομα. Ἐκεῖνος ἐπέμενε καί οἱ θεοί ἱκανοποίησαν τό αἴτημά του. Ὅ, τι ἔπιανε λοιπόν, γινόταν χρυσάφι. Στήν ἀρχή χαιρόταν ὁ φιλάργυρος αὐτός ἄνθρωπος. Ὅμως, μετά ἀπό λίγο, μετάνοιωσε πικρά. Τά ροῦχα του, τά φαγητά, τά ποτά, ὅ, τι ἄλλο χρειαζόταν, γιά τήν συντήρησή του, γινόταν χρυσάφι. Καί ἔτσι μή μπορῶντας οὔτε νά φάῃ, οὔτε νά πιῇ, οὔτε νά ἐνδυθῇ, ἀπέθανε δυστυχισμένος, ἀντί τῆς εὐτυχίας πού περίμενε.

Προσοχή καί μεῖς, νά μή φθάσωμε στό θλιβερό τέλος τοῦ Μίδα. Προσοχή!

ΠΗΓΗ : Ιερά Μητρόπολης Χίου

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ

ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ   ΝΙΚΟΛΑΟΥ  ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

Το  Γένος   Μαλαχιά

Αν και δεν έχομε συνέλθει ακόμα από τον απρόσμενο χαμό της αγαπημένης και λατρευτής μας  μητέρας 

ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ  ΝΙΚ.  ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

Θεωρούμε  υποχρέωση  και καθήκον μας να ευχαριστήσομε και δημόσια το  Ιατρικό και Νοσηλευτικό προσωπικό του Σκυλιτσείου  Νοσοκομείου Χίου  για την επιστημονική τους  κατάρτιση, στις δύσκολες  στιγμές  που  πέρασε  η αγαπημένη μας μητέρα.

 Ιδιαίτερα  ένα μεγάλο ευχαριστώ στους  άριστους και ικανούς  επιστήμονες ιατρούς,  κ.κ. Αθανάσιο Καρτάλη,  Βασίλειο Βασιλειάδη και Γεώργιο Νομικό, καθώς επίσης  τον υπεύθυνο της Μ.Α.Φ. κ. Αρη Ζούντα  και το νοσηλευτικό προσωπικό της, για την  ανθρώπινη  συμπαράσταση που μας επέδειξαν  όλες τις ημέρες  νοσηλείας της  στο  Κρατικό Νοσοκομείο Χίου.

Επίσης εκείνους  που  μας επισκέφθηκαν και καθημερινά  ενδιαφέρονταν για την  πορεία της υγείας  της, αλλά περισσότερα απ’ όλα  τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χίου Ψαρών και Οινουσσών κ. ΜΑΡΚΟ, ο οποίος,  μόλις πληροφορήθηκε  το συμβάν της αγαπημένης μας μητέρας έσπευσε αμέσως να την επισκεφθεί στο Νοσοκομείο,  να συνομιλήσει μαζί της,  να μας εμψυχώσει και να μας ευχηθεί καλή   δύναμη να μας   δίνει  ο Μεγαλοδύναμος Θεός.

Τον ευχαριστούμε επίσης ιδιαίτερα  που  προσήλθε και κατά την εξόδιο ακολουθία, αλλά και  η ομιλία  που  απηύθυνε  σε όλο το εκκλησίασμα  ήταν πολύ συγκινητική.   Η προσέλευση  μιας μεγάλης μερίδας   του Ιερού κλήρου  τεράστια, και οι ευχές  όλων  κατά την εξόδιο ακολουθία, της λατρεμένης μας και αείμνηστης μητέρας Δέσποινας μας συγκίνησαν επίσης.

Ευχαριστούμε επίσης τον Ταξίαρχο της 96 ΑΔΤΕ Χίου κ. Μενέλαο   Μεϊμάρη ο οποίος στην παράκλησή μας για άμεση προσφορά αίματος  αμέσως ανταποκρίθηκε και μας εξυπηρέτησε.  Επίσης δεν θα πρέπει να παραλείψομε να ευχαριστήσομε τον Διοικητή της Τροχαίας Χίου κ. Ντούπη ο οποίος διέθεσε όργανα της τάξεως κατά την ώρα της εξοδίου ακολουθίας για την ρύθμιση της  κυκλοφορίας.

Τέλος δεν θα πρέπει να παραλείψομε να ευχαριστήσομε θερμά  από τα βάθη της καρδιάς  μας όλο τον κόσμο που μας  συμπαραστάθηκε  και μας τίμησε με την παρουσία του στην εξόδιο ακολουθία, τους καταθέσαντας  χρηματικά ποσά εις  μνήμην της,  εις το Φιλόπτωχο Ταμείο της Ενορίας μας, - που τόσο ενδιαφέρονταν και ενίσχυε η μεταστάσα, -  τους  αναρίθμητους συμπολίτες μας που  μας τηλεφώνησαν, τόσο από την Ελλάδα, όσο και το Εξωτερικό, αλλά και την Εκκλησιαστική Επιτροπή της Ενορίας   Παναγίας Λατομιτίσσης, καθώς και τις Κυρίες της Φιλοπτώχου  του ως άνω Ιερού Ναού, για την έκδοση και ανάγνωση Ψηφισμάτων εις μνήμην της αείμνηστης και  λατρεμένης μας  μητέρας.

Ο Θεός ας αναπαύει την   αγνή ψυχή της και  εκείνη  από εκεί ψηλά  θα μας βλέπει όπως ήθελε πάντα,  - αγαπημένους, -  και σίγουρα θα συναντήσει τον αείμνηστο και αγαπημένο της σύζυγο και πατέρα μας ΝΙΚΟΛΑΟ, που τόσο πρόωρα έφυγε από  κοντά της.

Η ΤΕΘΛΙΜΜΕΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

    ΙΩΑΝΝΗΣ   ΚΑΙ   ΚΑΛΛΙΟΠΗ   ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

+   Πρωτοπρεσβύτερος ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ  ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

    ΛΑΜΠΡΟΣ  ΝΙΚ.  ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ

Λατόμι 26/6/2012

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 39

Κυριακή 24 Ἰουνίου 2012 – Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Γενέθλιον Ἰωάννου Προδρόμου

«καί ἦν ἐν ταῖς ἐρήμοις ἕως ἡμέρας ἀναδείξεως αὐτοῦ...»

      Μιά μεγάλη προσωπικότητα ἀδελφοί μου, προβάλλει ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα μέ τήν Εὐαγγελική περικοπή, παραλείποντας τό Εὐαγγέλιο τῆς Γ΄ Κυριακῆς τοῦ Ματθαίου. Ὁ λόγος εἶναι προφανής. 24 Ἰουνίου γιορτάζομε τό γενέσιο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ.

Ὁ Ἰωάννης, ὁ γιός τοῦ Ζαχαρία καί τῆς Ἐλισάβετ, ὁ ὁποῖος γεννήθηκε μέ θαυμαστό τρόπο, σέ μεγάλη ἡλικία τῶν γονέων του, ἐπρόκειτο κατά πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ νά ἀναδειχθῇ ὁ σπουδαιότερος ἄνθρωπος, μετά τήν Παναγία μας πού πέρασε ἀπό τόν κόσμον. Δέν εἶναι ἀνθρώπινη διαπίστωση τοῦτο. Εἶναι διακήρυξη ἀπό τό ἀδιάψευστον στόμα τοῦ Θεανθρώπου. «Οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ». Εἶναι ὁ μεγάλος Ἐρημίτης τοῦ Ἰορδάνου. «Καί ἦν ἐν ταῖς ἐρήμοις ἕως ἡμέρας ἀναδείξεως αὐτοῦ πρός τόν Ἰσραήλ». Δέν εἶναι μόνον ὁ Προφήτης, ἀλλά «καί περισσότερον προφήτου», ὅπως τόν χαρακτήρισε ἡ Αὐτοαλήθεια. Εἶναι ἡ «φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ», ὅπως τόν προκήρυξαν οἱ πρό αὐτοῦ προφῆτες. Εἶναι ὁ «μείζων τῶν προφητῶν ἁπάντων», ἀφοῦ, ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας, «ὅν προεκήρυξαν οἱ προφῆται τοῦτον ἐκεῖνος ἐν Ἰορδάνῃ βαπτῆσαι κατηξιώθη». Εἶναι ὁ Πρόδρομος τοῦ Χριστοῦ. Ὁ τελευταῖος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί ὁ πρῶτος τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος προετοίμασε τόν λαό, νά δεχθῆ τό Σωτῆρα, πότε μέ τόν ἁπαλό συμβουλευτικό του λόγο καί πότε μέ τό αὐστηρό καί ἐλεγκτικό κήρυγμα τῆς μετανοίας. «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Κήρυγμα ἁπλό, ξεκάθαρο, σύντομο, οὐσιαστικό. Αὐτό τό λόγο τοῦ Βαπτιστή πρωτάκουσαν οἱ ὄχλοι καί ἀπό τοῦ Χριστοῦ τό θεανθρώπινο στόμα. Μ’αὐτό τό κήρυγμα ἄρχισαν ἀργότερα καί οἱ Ἀπόστολοι τό ὄργωμα τῶν ψυχικῶν ἀγρῶν τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι τέλος, ἐκεῖνος, τόν ὁποῖον δέν ἐτόλμησαν νά ἀμφισβητήσουν οἱ πονηροί ὑποκριτές Φαρισαῖοι, ὅταν ὁ Κύριος τούς ἀπηύθυνε τό ἀμείλικτο ἐκεῖνο δίλημμα: «Τό βάπτισμα Ἰωάννου πόθεν ἦν; ἐξ οὐρανοῦ ἤ ἐξ ἀνθρώπων;», φοβούμενοι τόν ὄχλον.

Αὐτός ἦταν ὁ Ἰωάννης. Καί ἦλθε στήν καταλληλότερη γιά τήν ἀνθρωπότητα στιγμή. Ἦταν ἡ ἐποχή, πού τό ἠθικό κακό εἶχε κυριέψει τίς ἀνθρώπινες καρδιές καί ὁ κουρασμένος κόσμος ζητοῦσε παντοῦ ναὕρη τή

γαλήνη, μά παντοῦ ἀντίκρυζε τό ψέμα καί τόν πόνο. Ὅλοι ἐπερίμεναν μέ ἀγωνία τοῦ Θεοῦ τήν ἐπίσκεψη στή γῆ, ὅλοι ποθοῦσαν τόν Ἀπεσταλμένο Του νά ἰδοῦν, πού θἄφερνε τή γαλήνη στήν ταραγμένη καρδιά τοῦ κόσμου. Γι’αὐτό μόλις οἱ πρῶτοι διαβάτες ἔφεραν τήν εἴδησι πώς κάποιος ἄνθρωπος ἄγνωστος ζῇ μέσα στίς σπηλιές τῆς ἐρημιᾶς τοῦ Ἰορδάνου, περνῶντας τίς ἡμέρες του μέσα στό δάσος καί ἀπό τό στόμα του βγαίνουν λόγια τόσο δυνατά πού φέρνουν ἀνατρίχιασμα στό κορμί, ἔτρεξαν ἀμέσως ἀπό τίς γύρω χῶρες οἱ ἄνθρωποι σάν τά διψασμένα τά κοπάδια στήν πηγή νά ζητήσουν κοντά του τή γαλήνη, μά τρόμαξαν σάν εἶδαν τόν ἐρημίτη καί ἀπό τά μάτια τους ἔτρεξαν δάκρυα σάν ἄκουσαν ἀπό τό στόμα του νά βγαίνουν λόγια, πού ἔμοιαζαν σάν βρυχηθμοί λιονταριοῦ. «Μετανοεῖτε...ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν...καί ὄψεται πᾶσα σάρξ τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ...»

Ὁ λόγος του ἦταν αὐστηρός σάν τό ἡλιοκαμένο του κορμί, μά τραβοῦσε τόν κόσμο, ὅπως ὁ μαγνήτης τραβάει τό σίδερο.

Αὐτό τόν λόγο τῆς μετάνοιας, ἀδελφοί μου, ἔστω καί αὐστηρό, ἄς μήν παύσωμε νά τόν ἀκοῦμε, νά τόν ἀποδεχόμαστε καί νά αἰσθανόμαστε πάντα μέσα στή ψυχή μας τόν ἀντίλαλο τοῦ προφητικοῦ κηρύγματος. Αὐτό θά μᾶς συγκρατεῖ στό δρόμο τῆς ζωῆς μας, θά μᾶς γεμίζει αὐτοπεποίθηση καί θά μᾶς δείχνει τά ὕψη στά ὁποῖα φέρνει τούς ἀνθρώπους πάντοτε ἡ αὐταπάρνηση γιά κάθε ὡραῖο, ὑψηλό καί εὐγενικό. Ἀμήν!  

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 38

Κυριακή 17 Ἰουνίου 2012 – Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. δ΄ 18 – 23)

 

«Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων».

     Εἶναι ἡ πρόσκληση μέ τήν ὁποία ὁ Μεγάλος Διδάσκαλος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καλεῖ τούς ψαράδες τῆς μαγευτικῆς Τιβεριάδος, μέ τίς ἁπλοίκές καρδιές, γιά νά γίνουν Ἀπόστολοι τῆς Ἰδέας καί τῆς θρησκείας τῆς μοναδικῆς, πού ἔρχεται νά διδάξῃ στόν κόσμο. Ἐλᾶτε κοντά μου, τούς λέγει: Ψαράδες θά εἴσαστε πάλι. Μά, ἀντί νά ρίχνετε αὐτά τά δίκτυα στή θάλασσα τῆς Γαλιλαίας, θά ρίχνετε τά δίκτυα τοῦ λόγου σας, πού θἆναι λόγος Θεοῦ, στή θάλασσα τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων καί μέ τή δύναμη του θά ἀνασύρετε ἀπό τόν βυθό τῆς ἀπωλείας τίς κουρασμένες ψυχές καί θἀ τίς ἀναπαύετε στό ὑπήνεμο λιμάνι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Αὐτοί εἶναι οἱ πρῶτοι ὑπέρθειοι μυσταγωγοί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Αὐτοί ἔλαβαν πρῶτοι τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν μετέδωκαν στούς διαδόχους τους. Καί ἐξακολουθεῖ ἡ ἴδια Χάρη νά χειροτονῇ τούς λειτουργούς τῆς Ἐκκλησίας, μέχρι σήμερα, τούς Ἱερεῖς. Γνήσιοι αὐτοί ἀκόλουθοι τοῦ Διδασκάλου τῆς ἀγάπης καί διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, ἔζησαν σκορπίζοντας παντοῦ ἀγάπη καί γαλήνη. Ναί, ὁ παπᾶς! Ὅ,τι θέλουν ἄς ποῦν οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἱ. Κλήρου. Ὁ παπᾶς, αὐτός ὁ μαυροφορεμένος ἐργάτης τοῦ καλοῦ, πού ἔχει «πεθάνει» γιά τόν κόσμο, ἀλλά «ζῆ» γιά τόν Χριστόν, εἶναι πάντα τῆς Θείας Βουλῆς τό ὄργανο. Εἶναι, ὅπως λέγουν οἱ ναυτικοί μας, «στῖγμα» σωστοῦ προσανατολισμοῦ στόν χάρτη τῆς πορείας τοῦ ἀνθρώπου, μέσα στό πέλαγος τῆς ζωῆς, στήν διάρκεια τῶν αἰώνων. Εἶναι ἡ μεγάλη δύναμη, πού μπορεῖ τό ἔθνος μας, ἄνευ ὅρων, νά ἐμπιστευθῇ τήν ὕπαρξη καί τήν πρόοδό του. Γι’ αὐτό καί τόν κυνηγοῦν, γι’ αὐτό καί τόν κτυποῦν, γι’ αὐτό καί δέχεται τίς πιό φοβερές ἐπιθέσεις τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους. Ὅμως ἐκεῖνος δέν φοβᾶται ποτέ. Τό ἀπέδειξεν ἄλλωστε περίτρανα, σέ στιγμές δύσκολες γιά τό ἔθνος. Καί δέν φοβήθηκε οὔτε σκλαβιά, οὔτε μαχαίρι, οὔτε φωτιά. Ἔμεινε μόνος στή σκλαβωμένη Πατρίδα. Ἔγινε φῶς καί ἐφώτισε τήν ἑλληνική καρδιά. Ἐβασανίσθη, ἐσουβλίσθη, ἐκρεμάσθη, ἐσύρθη εἰς τούς δρόμους, ἐρρίφθη εἰς τήν θάλασσα, μά ὁ ἅγιος σκοπός του πραγματώθηκε. Καί εἶναι πάντα ὁ παρηγορητής τοῦ πόνου, μά καί ὁ ὁρμητικός ἀγωνιστής. Εἶναι ὁ βράχος, πού πάνω του σπάζει κάθε λύσσα καί κάθε ἐπιβουλή. Εἶναι τό στήριγμα, πάνω στό ὁποῖο στηρίζονται οἱ κουρασμένοι ὁδοιπόροι τῆς ζωῆς. Μόνον αὐτός εἶναι κοντά στόν ἄνθρωπο, σέ κάθε περίσταση. Στήν γέννησή του, κοντά. Συμμερίζεται τήν κάθε του χαρά. Μά καί μοιράζεται μαζί του τόν κάθε πόνο. Καί στήν τελευταία του ὥρα τόν προετοιμάζει μέ τά Μυστήρια καί τίς ἁγιαστικές ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά τήν αἰωνιότητα.

Αὐτός εἶναι ὁ παπᾶς, ἀδελφοί μου! Παντοτεινός καί μοναδικός κλειδοῦχος τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς. Κι’ ἄν περιστάσεις διάφορες, λέγει κάποιος σύγχρονος συγγραφεύς, τοῦ κουρέλιασαν τά ράσα του, τήν καρδιά του κανείς δέν μπόρεσε νά τήν κουρελιάση. Ἄν τοῦ λύγισαν τό σῶμα, τό φρόνημα καί τήν ψυχή καμιά δύναμη δέν στάθηκε ἱκανή νά τήν γονατίση. Ἄς τόν περιφρονοῦν ὅσοι θέλουν ἄς μιλοῦν γι’αὐτόν μέ λόγια πικρά. Ἄς τόν κατατρέχουν ἄς τοῦ στεροῦν καμιά φορά καί τό ψωμί του στίς τρικυμίες τους θά τόν ἀποζητοῦν. Καί θἆναι πάντοτε ἐκεῖνος ὁ κυρίαρχος τῶν ψυχῶν. Γένοιτο!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

Η ΛΗΞΗ ΤΩΝ ΕΝΟΡΙΑΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ  ΣΤΟ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ

Το απόγευμα της Τετάρτης  13 Ιουνίου 2012  στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο της Παναγίας Λατομιτίσσης πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη αποχαιρετιστήρια εκδήλωση  επί τη  λήξει των Ενοριακών δραστηριοτήτων   της περιόδου 2011 – 2012. 

Ο εφημέριος και εμπνευστής   των  Σεμιναρίων  που πραγματοποιούνται εδώ και μία δεκαετία και πλέον, πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Φιλιππάκης, διοργάνωσε μια όμορφη και σεμνή αποχαιρετιστήρια  γιορτή, με κάθε λεπτομέρεια.

Στην ομιλία του ο πάτερ Βασίλειος αφού πρώτα ευχαρίστησε τον παπά Βασίλειο Μανάρα που τίμησε την εκδήλωση, και τον Αντιδήμαρχο Χίου κ. Δημήτρη Μάντικα,  αναφέρθηκε  και ευχαρίστησε  τους συνεργάτες του και  εγκάρδιους φίλους  συνεχιστές του έργου. 

Συνεχίζοντας την ομιλία του  είπε: Από το  2000   ξεκινήσαμε την δραστηριότητα της ενορίας. Όταν εγκαινιάσαμε  το Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο  είχαμε  αναφερθεί στο τι θα κάνουμε. Και αυτό γίνεται πράξη. Με τη χάρη του Θεού  αξιωθήκαμε  και φέτος    13 Ιουνίου 2012 να εορτάσομε   μαζί και να ευχαριστήσομε   πρώτα  τον Θεό και την Παναγία μας   που   μας   αξίωσε   σήμερα   αλλά και που  έδωσε  το κουράγιο  στους καθηγητές,   συνεργάτες  στο ανιδιοτελές   έργο της ενορίας. 

Βλέπετε  όλοι σας  καθημερινά  την   οικονομική κρίση   που   περνά   η Ελλάδα. Φέτος την περίοδο  τη  σχολική   που πέρασε   ήταν  μία  δύσκολη   περίοδος   να  βρούμε   χώρο   και  ώρα της Εβδομάδας  κενή   για   να  διδάξομε  τα μαθήματα στα  παιδιά  σας.   Στα   σχολικά   ή  εξωσχολικά.   Η συμμετοχή  φέτος  των μαθητών ήταν 215   άτομα. Είτε   μικρά  παιδιά μαθηταί, είτε   μεγάλοι  σε   καλλιτεχνικά τμήματα. Αυτό λέει   πολλά. Σας ευχαριστώ για  την εμπιστοσύνη   που μας δείξατε, να έρχονται  όλα αυτά τα άτομα όλη την εβδομάδα, στης   Παναγίας   μας  την αυλή   της   ενορίας   μας να διδάσκονται και να μαθαίνουν περισσότερα  πράγματα.   Και σήμερα   ήρθατε όλοι εδώ  να   παρακολουθήσετε  τα έργα  τους.

Μετά θα   ακούσετε   και θα  δείτε  τα εκθέματά  τους. Μέσα στη ζωή   μας   υπάρχουν και οι χαρές   και   οι λύπες.   Πριν  από λίγες   μέρες   ο Κύριος   Ημών Ιησούς  Χριστός   πήρε   από την πρόσκαιρη   ζωή  την αγαπημένη μου  μητέρα. Αισθάνομαι όμως ότι είναι   δίπλα μου.  Η Παναγία   μου   έδωσε   το κουράγιο  λόγω   αδυναμιών μου  να   πραγματοποιηθεί αυτή  η εκδήλωση   απόψε.  Είναι χαρά   για   μας.  Η αείμνηστη μητέρα  μου γνωρίζω   ότι θα   χαίρεται   γι αυτό   απόψε.   Θα   ήθελα  πριν   κλείσω   αυτή   την εκδήλωση   να ευχαριστήσω    από την καρδιά   μου  όλους  τους  συνεργάτες  μου   οι οποίοι βοήθησαν όλη  αυτή  την σχολική   περίοδο, ενώ   από το  2000   που   ξεκινήσαμε  υπάρχουν ακόμα   και σήμερα   εκπαιδευτικοί.

Τα οικονομικά   είναι   πενιχρά   και όμως   οι καθηγηταί  κατέβαλαν   κάθε  δυνατή  προσπάθεια  χωρίς   να  αμείβονται   ούτε   με μία  δραχμή. Υπήρχαν   ακόμα   και καθηγηταί  που   πλήρωναν ταξί  για να  έρχονται να διδάσκουν  στα παιδιά.   Θα   συνεχίζω   να   προσεύχομαι  στην ενορία   μας   και να   μνημονεύω  όπως   κάνω   πάντα   όλους   τους   διδάσκοντας   και  διδασκομένους  στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο.

Κλείνοντας την ομιλία του ο πάτερ Βασίλειος τόνισε τα εξής: Στο τέλος της εκδήλωσης θα πάρετε  τις  βεβαιώσεις   όσοι   παρακολουθήσατε  τα τμήματα   και στους  καθηγητάς θα δοθεί  μία   εικόνα  ευλογία  για την προσφορά τους.  Κλείνοντας   το  Σεπτέμβριο   μέχρι  και 30   Σεπτεμβρίου   θα ξεκινήσουν οι εγγραφές   για  τη νέα   περίοδο  2012-  2013.

Τέλος  τόνισε για κάποιο μάθημα ξένης γλώσσας φέτος κάποιος μαθητής  που παρακολουθούσε μαθήματα στο Κουκουνάρειο, πήρε κρατικό πτυχίο. Συνεχάρη θερμά τόσο την καθηγήτρια, όσο και τον μαθητή.

Στο βήμα ο εφημέριος του Ναού πάτερ Βασίλειος προσκάλεσε τον καθηγητή κ. Νίκο Φλάμο εκ μέρους των όλων των καθηγητών για την αποχαιρετιστήρια  ομιλία του.

Κατόπιν οι μαθηταί  εξέθεσαν τα έργα που έφτιαχναν όλο το χρόνο, και ο κόσμος που ήταν πάρα πολύς, είχε την δυνατότητα να τα βλέπει και να ακούει παράλληλα την ωραιότατη  Μουσική που έπαιζαν με τα μουσικά τους όργανα τα παιδιά και  την οποία διδάχθηκαν από τον καθηγητή Μουσικής  κ. Στυλιανό Παντελογιάννη. 

Οι Βυζαντινοί ύμνοι από την χορωδία του κ. Θεόδωρου Κουτσούδη επίσης υπέροχοι και συγκινητικοί.

Τα εργόχειρα που είχαν εκτεθεί  από τις κυρίες εξαιρετικά, οι Αγιογραφίες και οι ωραιότατες εικόνες με τα ζωηρά χρώματα μοναδικά, τα φυτά  που φύτεψαν και καλλιέργησαν οι μαθηταί της γεωπονικής, η ζωγραφική  επάνω σε καμβά πολύ ωραία με απαλά γήινα χρώματα, αλλά και τα παιδιά  γεμάτα χαρά  που έκλεισε και αυτός ο κύκλος  των σεμιναρίων. Πολλά πάρα πολλά παιδιά παρακολούθησαν  ιδιαίτερα μαθήματα των Αγγλικών, Γαλλικών, Ιταλικών,  Ισπανικών, Μαθήματα Φιλολογικά,  Φυσικής, Χημείας, Εργόχειρο, Κέντημα, Μουσικής Ενόργανης και Βυζαντινής,  εντελώς δωρεάν  χωρίς να πληρώνουν  καμία μα καμία συμμετοχή.  

Η εκδήλωση έκλεισε   με την απονομή των βεβαιώσεων εις τους μαθητάς και ο ιερέας μας ευχήθηκε   καλό και ευλογημένο  καλοκαίρι να περάσομε. Ολοι μαζί να βρεθούμε ξανά τον  Σεπτέμβριο για την καινούργια σχολική   περίοδο  2012 – 2013. Θα λειτουργήσουν πάλι όλα  τα τμήματα και θα προστεθούν και  άλλα. Και του χρόνου   να είμαστε όλοι καλά.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

 

             Ο   Πρόεδρος και τα μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Λατομιτίσσης και οι διδάσκοντες εις το Κουκουνάρειον Πνευματικόν Κέντρον Παναγίας Λατομιτίσσης, σας προσκαλούν να τιμήσετε με την παρουσία σας την εκδήλωση η οποία θα γίνει την Τετάρτη 13 Ιουνίου και ώρα 7:30 μ.μ. εις το ως άνω Πνευματικόν Κέντρον της Ενορίας μας,  επί τη λήξει των Ενοριακών Δραστηριοτήτων της περιόδου   2011 - 2012

  Κατηχητικό –Βυζαντινή Μουσική -  Μελέτη Αγίας Γραφής - Αγγλικά –­­­­ Ιταλικά –Γαλλικά – Ισπανικά - Αγιογραφία – Ζωγραφική – Ενόργανη Μουσική – Κέντημα –  Φυσική Αγωγή – Κοπτική Ραπτική - Μαθηματικά –Φυσική-Χημεία, Αρχαία – Γεωπονική .

Μετά  τιμής

Ο Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου

+ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ  ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ  Ν. ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ

Τα μέλη

Οι Διδάσκοντες

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 37

 Κυριακή 10 Ἰουνίου 2012 – ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

(Ματθ. ι΄32 – 33, 37 – 38, ιθ΄ 27 – 30)

«Ἰδού ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καί ἠκολουθήσαμέν σοι»

Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί! Βαθύς ὁ πόθος τῆς Ἐκκλησίας νά τιμήσῃ τά παιδιά της πού φωτισμένα ἀπό τό φῶς τῆς Πεντηκοστῆς, ὁπλισμένα μέ τήν πίστη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καί ἐφοδιασμένα μέ τήν Χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἀγωνίσθηκαν, μέχρι τέλους, τόν ἀγῶνα τῆς ἀρετῆς. Ἐκαλλιέργησαν τήν ἁγιότητα, ἐτελείωσαν τήν ζωήντους χριαστιανικά καί ἀπολαμβάνουν τώρα, θριαμβευτές, τήν δόξα τοῦ Οὐρανοῦ. Γνωστοί καί ἄγνωστοι, μικροί καί μεγάλοι, ἐγκόσμιοι καί ἐρημικοί, οἱ ἅγιοι ὑμνολογοῦνται καί δοξάζονται σήμερα ἀπό τήν Ἐκκλησία μέ ἐκδηλώσεις θαυμασμοῦ, ἀγάπης καί εὐγνωμοσύνης γιά τήν μεγάλη των προσφορά στό ἔργον τῆς Ἐκκλησίας. Νά παρουσιάσῃ στά στρατευμένα τέκνα της βατούς τούς δρόμους τῆς πίστεως καί τῆς ἀρετῆς, νά δείξῃ, σάν χειροπιαστή πραγματικότητα, τό ἰδανικό τῆς ἁγιότητος. Νά κινητοποιήσῃ τίς καρδιές μας, νά ἐνισχύσῃ τίς τυχόν προσπάθειές μας γιά μίμηση τοῦ Χριστοῦ, μέ τήν μίμηση τῶν Ἁγίων. Γιατί, ἄς μή ξεχνᾶμε, τό «ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιός εἰμι». Δέν ἐλέχθη μόνο γιά τούς ἁγίους τοῦ Οὐρανοῦ, ἀλλά εἶναι μιά ἀπαίτηση τοῦ Θεοῦ, πού ἀπευθύνεται στόν κάθε ἄνθρωπο τῆς κάθε ἐποχῆς. Καί σήμερα, ἑπομένως, ὅλοι μας πρέπει νά γίνωμε ἅγιοι, καί σήμερα μέσα ἀπό κάθε γωνιά τῆς γῆς ὁ Θεός πρέπει νά ἔχῃ - καί ἔχει - τούς δικούς του, οἱ ὁποῖοι θά Τόν ὁμολογοῦν μέ ἡρωϊσμό, θά Τόν ἀγαποῦν μέ αὐταπάρνηση καί θά ἀγωνίζωνται, μέ σταθερότητα καί συνέπεια, τόν καλόν ἀγῶνα τῆς ἁγιότητας.

Ὅλοι μας σχεδόν θεωροῦμε ἀπρόσιτο καί ἀπλησίαστο αὐτό τό ἰδανικό τῆς Ἁγιότητας. Ἡ σκέψη αὐτή, σάν ἕνα ναρκωτικό, μᾶς ἐμποδίζει νά δραστηριοποιηθοῦμε καί, σάν «πρόφασις ἐν ἁμαρτίαις» μᾶς ἔχει δεμένους μέ τή ἁμαρτία καί τά πάθη μας καί σάν μιά ἀδικαιολόγητη δικαιολογία μᾶς κρατᾶ μακρυά ἀπό ἐκεῖ πού πρέπει νά φτάσωμε. Γνωρίζομε, φυσικά, πώς ὅλοι πέρασαν μέσα ἀπό δοκιμασίες φρικτές, πώς ὅλοι εἶχαν πειρασμούς μεγάλους καί δυνατούς, μάλιστα ἀρκετοί ἔπεσαν πολύ χαμηλά καί ἔχουν στό παθητικό τους φοβερά ἁμαρτήματα, πού πολλοί ἀπό μᾶς οὔτε τά ἔχομε σκεφθῆ. Καί ὅμως! Δέν θέλομε νά προσέξωμε τό μεγάλο τους ἅλμα, τό ἅλμα εἰς ὕψος, πού ἐπραγματοποίησαν. Δέν θέλομε νά ἐμβαθύνωμε στήν ἀγωνία τῆς καρδιᾶς τους καί στόν ἀγῶνα τους νά νικήσουν τήν ἁμαρτωλή τους φύση πού ἐχάρισε τό προνόμιο σ’ αὐτούς νά ἀπολαμβάνουν τήν δόξα τῆς ἁγιότητας.

Κι ἄν ἀκόμη τά διαβάζωμε αὐτά καί τά θαυμάζωμε δέν τά ζηλεύομε, δέν τά ἀντιγράφομε, δέν τά πειραματιζόμαστε. Τά ἴχνη τῆς πορείας τους, γεμᾶτα ἱδρῶτες καί αἵματα μᾶς ὁδηγοῦν στό δρόμο, πού πρέπει νά βαδίσωμε. Οἱ Ἅγιοι εἶναι ἀπό τή γενιά μας καί μᾶς περιμένουν. Εἶναι οἱ πρόγονοί μας۠ γιατί τό ξεχνᾶμε; Δέν ὑπάρχει, ἀδελφοί μου, θέμα ἐπιλογῆς. Δέν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος. Χωρίς ἁγιασμό τῆς ψυχῆς καί τῆς ζωῆς μας σ’ αὐτόν τόν κόσμο, «οὐδείς ὄψεται τόν Κύριον». Ἀλλ’ ἐάν δέν δοῦμε τόν Κύριο κάποτε, ποιός ὁ σκοπός καί τό κέρδος τῆς ζωῆς μας; «Ἴνα θεωρῶσι τήν δόξαν τήν ἐμήν», ἐπιθυμεῖ καί εὔχεται ὁ Κύριος γιά τούς πιστούς. Ὅμως, μόνον «οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ», οἱ ἅγιοι δηλαδή, μόνον «αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται».

Ἄς ἀγωνισθοῦμε, λοιπόν, ἀδελφοί μου, γιά νά βρεθοῦμε κάποτε μαζί μέ τούς ἁγίους στόν οὐρανό! Γένοιτο!    Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

ΧΙΑΚΑ ΠΕΝΘΗ

ΔΕΣΠΟΙΝΑ   ΝΙΚΟΛΑΟΥ   ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

Το   ΓΕΝΟΣ   ΜΑΛΑΧΙΑ

ΘΥΜΑ   ΠΟΛΕΜΟΥ

Το απόγευμα της   Τρίτης  5   Ιουνίου 2012  στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Λατομιτίσσης   αποχαιρετήσαμε  με βαθύτατη θλίψη την καλή  και άξια  οικοδέσποινα  ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΝΙΚ. ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ, προσφιλής μητέρα του εφημερίου του ως άνω Ιερού Ναού.

Ο Μητροπολίτης Χίου κ. Μάρκος περιστοιχιζόμενος από 35 και πλέον ιερείς, οι οποίοι  προσήλθαν στην εξόδιο ακολουθία τιμώντας   την μεταστάσα,  και τον υιό της πατέρα Βασίλειο.

Με λόγια συγκινητικά αναφέρθηκε στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος  Μητροπολίτης μας  κ. Μάρκος , περιγράφοντας  τα αισθήματα  κάθε  μητέρας  που  την αξιώνει ο Θεός να  δεί το  παιδί της  ιερέα. 

<<Υπάρχει ένα βιβλίο  στο οποίο  φανερώνεται πόσο μεγάλη είναι η  αγωνία    για  να βρεθούν ιερείς άξιοι ιερείς και να αντιμετωπίζουν τα γυμνά τα ορφανά  τα εγκαταλελειμμένα  θυσιαστήρια  των ιερών μας  χώρων.

Μέσα  στις  σελίδες  αυτού  του  βιβλίου  παρουσιάζεται  η αγωνία μιας μάνας μεγαλώνοντας το παιδί της  ώστε   να  την αξιώσει   ο Θεός   να το δει   λειτουργό στο ιερό θυσιαστήριο.

Τιμή και δόξα  στην  Χριστιανή αυτή μάνα η  οποία σήμερα   προβαίνει στην Βασιλεία   του  Θεού η αείμνηστη αδελφή   ημών  Δέσποινα.

Ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μας λέει πως  εάν  σε ένα δρόμο συναντήσεις ένα   βασιλιά   και ένα   ιερέα   θα σκύψεις   και θα φιλήσεις το χέρι του ιερέα.  Της επιφύλαξε ο Θεός Χριστιανά τέλη  να κλείσουν τα μάτια της   βλέποντας  την εικόνα του ιερέως,  της επιφύλαξε ο Θεός να ακούσουν τ΄αυτιά  της  ακούγοντας   από το παιδί  της τους στίχους   ιερού ψαλμού και της επιφύλαξε   ο Θεός   να σφραγίσει το στόμα της με το σώμα και το αίμα  του Χριστού. Και οι τελευταίες λέξεις του Σεβασμιωτάτου στην συγκινητική αυτή ομιλία του ήταν: Χορτασμένη από τον Χριστό ανεβαίνει τώρα να τον συναντήσει.  Καλό παράδεισο Χριστιανή μάνα ιερέως>>.

Εις μνήμην της κατέθεσαν πάρα πολλοί συμπολίτες μας , - περισσότεροι από 150 και πλέον, - ποσά εις το Φιλόπτωχο Ταμείο της Παναγίας της Λατομιτίσσης.  Κατόπιν διαβάστηκαν 2 ψηφίσματα  τα οποία δημοσιεύομε εις το τέλος του κειμένου.

Την αποχαιρετήσαμε  όλοι όσοι την γνωρίζαμε με βαθιά   συγκίνηση γιατί ήταν πάντα ένα χαμογελαστό και πρόσχαρο  άτομο.  Μια μεγάλη μερίδα της Χιακής κοινωνίας,  οι αρχές του νομού μας, γιατροί, δικηγόροι, πολιτικοί, καθηγηταί,   παρέστησαν  για να τιμήσουν  την αείμνηστη κυρά Δέσποινα.

Θερμά συλλυπητήρια στα αγαπημένα της παιδιά  και στα εγγόνια της  που τόσο πολύ τα λάτρευε.

Ιδιαίτερα στον εφημέριο του Ιερού μας Ναού  Πρωτοπρεσβύτερο Βασίλειο Φιλιππάκη  ευχόμαστε ο Θεός να αναπαύσει την μακαρία της ψυχή και οι ευχές της να τον συνοδεύουν για όλη του την επίγεια ζωή.  Αγάπησε  η αείμνηστη  αυτήν εδώ την ενορία τόσο πολύ  που το έδειχνε πάντοτε έμπρακτα κάθε φορά  χωρίς κανείς να το γνωρίζει. 

Ας είναι  αιωνία της  η μνήμη, ελαφρύ  το χώμα  που την σκέπασε  και  ο μεγαλοδύναμος Θεός  να   χαρίζει  δύναμη  και  αγάπη  στα παιδιά της να αντέξουν  τον χαμό της αγαπημένης τους μητέρας. Αιωνία της η μνήμη.                                                                      Μίτσα Ανταράκη - Μαρουκάκη

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΑ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΤΗΚΑΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΗΔΕΙΑΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ  ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ ΧΙΟΥ

TO EKΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

ΨΗΦΙΣΜΑ

Τα Μέλη της Εκκλησιαστικής Επιτροπής της Ενορίας μας  πληροφορήθηκαν σήμερα  4 Ιουνίου 2012, την θλιβερή είδηση της απώλειας της αείμνηστης ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ προσφιλής μητέρα του Εφημερίου του ως άνω Ιερού Ναού, και Προέδρου του Φιλοπτώχου Ταμείου της Ενορίας μας, Πρωτοπρεσβυτέρου πατρός Βασιλείου Φιλιππάκη.

Αφού συνήλθαν σε σώμα τα μέλη του Ιερού μας Ναού o κ. Γεώργιος  Σβίνος, ο κ. Εμμανουήλ Στείρος, η κ. Αφροδίτη Γεωργούλη και η κ. Αργυρώ Σεζένια  αποφάσισαν τα ακόλουθα:
1) Να παρακολουθήσει η Εκκλησιαστική Επιτροπή  την εξόδιο ακολουθίαν της μεταστάσης.
2) Να προσφερθούν χρηματικά ποσά σε άπορες οικογένειες εις μνήμην της.
3) Να δοθεί αντίγραφο του ψηφίσματος στην Τεθλιμμένη οικογένεια.
4) Το παρόν ψήφισμα να αναρτηθεί στο διαδίκτυο του Ιερού μας Ναού www.kimisilatomitissaxiou

Μετά το τέλος  των αποφάσεων λύθηκε η συνεδρίαση των  Μελών.

ΕΠΟΝΤΑΙ ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ  ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ ΧΙΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ  ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ ΧΙΟΥ

ΦΙΛΟΠΤΩΧΟ ΤΑΜΕΙΟ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ

ΨΗΦΙΣΜΑ

Τα Μέλη του Φιλοπτώχου Ταμείου της Ενορίας μας  πληροφορήθηκαν σήμερα 4 Ιουνίου 2012, την θλιβερή είδηση της απώλειας της αείμνηστης ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ προσφιλής μητέρα του Εφημερίου του ως άνω Ιερού Ναού, και Προέδρου του Φιλοπτώχου Ταμείου της Ενορίας μας, Πρωτοπρεσβυτέρου πατρός Βασιλείου Φιλιππάκη.

Και τα 14 μέλη συνήλθαν σε έκτακτη συνεδρίαση την 4η Ιουνίου 2012 και ώρα 11 π.μ.  κατά την οποία υπογράμμισαν  την αφανή προσφορά της εκλιπούσης στο Φιλόπτωχο Ταμείο της ενορίας μας και την χριστιανική της δραστηριότητα που επιτελούσε δι΄αυτό.

Μετά τούτων αποφάσισαν τα ακόλουθα:
1) Να παρακολουθήσουν όλα τα μέλη του Φιλοπτώχου Ταμείου,  την εξόδιο ακολουθίαν της μεταστάσης.
2) Να προσφερθούν χρηματικά ποσά σε άπορες οικογένειες εις μνήμην της. 
3)  Να δοθεί αντίγραφο του ψηφίσματος στην Τεθλιμμένη οικογένεια.
4) Το παρόν ψήφισμα να αναρτηθεί στο διαδίκτυο του Ιερού μας Ναού www.kimisilatomitissaxiou

Μετά το τέλος  των αποφάσεων λύθηκε η συνεδρίαση των  Μελών.

ΕΠΟΝΤΑΙ ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

ΤΩΝ  14  ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ  ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ ΧΙΟΥ

ΘΕΡΜΟΤΑΤΑ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ

Μόλις πληροφορήθηκαμε την είδηση του αδόκητου θανάτου της πεφιλημένης μας αδελφής , ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ , μητρός του εφημερίου της ομόρου ενορίας Παναγίας Λατομιτίσσης και αγαπητού Πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Φιλιππάκη , σπεύδουμε να συλλυπηθούμε θερμότατα τον προσφιλέστατο μας πατέρα Βασίλειο και τη σύζυγό του Κωσταντία ,τον υιό της Ιωάννη και τη σύζυγό του Καλλιόπη και τον υιό της Λάμπρο μαζί με όλους τους συγγενείς και οικείους αυτής ,διατυπώνοντας παράλληλα την ευχή ο Κύριος ζώντων και νεκρών να την αναπαύσει εν χώρα ζώντων ,ένθα ουκ έστι λύπη , ου θλίψις ,ου στεναγμός ,αλλά ζωή ατελεύτητος και να δροσίζει την ψυχή της στον κήπο του Παραδείσου .

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΗΣ .

ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΚΑΙ ΣΥΣΣΩΜΟΣ Η ΕΝΟΡΙΑ

Ι.Ν.ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΙΒΑΔΙΩΝ ΧΙΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΑ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2012

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ  ΚΗΔΕΙΑ

Την λατρευτή και πολυαγαπημένη  μας  Μητέρα, Γιαγιά, Αδελφή, Θεία και Εξαδέλφη

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

Το ΓΕΝΟΣ ΜΑΛΑΧΙΑ

Θύμα πολέμου

Θανούσα κηδεύομεν   Αρχιερατικώς  την Τρίτη 5 Ιουνίου 2012 και ώρα 5.00 μ.μ. εις τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Λατομιτίσσης και παρακαλούμεν όσους τιμούν την μνήμην της όπως  συνοδεύσουν την εκφοράν της.

ΤΑ ΤΕΚΝΑ:

     ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

+ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΙ  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

    ΛΑΜΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ

ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ          ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ           ΤΑ ΑΝΗΨΙΑ  

 ΤΑ ΕΞΑΔΕΛΦΙΑ            ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ

Σημείωση: Παράκληση εκ της οικογενείας αντί στεφάνων τα χρήματα να δοθούν για φιλανθρωπικούς σκοπούς. 

Σημείωση: Λεωφορείο θα αναχωρήσει από την πλατεία των Καρυών στις 4.00 μ.μ. μετ’ επιστροφής.

ΧΙΑΚΑ  ΠΕΝΘΗ

ΔΕΣΠΟΙΝΑ  ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

Το Γένος Μαλαχιά

Θύμα πολέμου

Προσφιλής μητέρα του εφημερίου 

του Ιερού Ναού Παναγίας 

Λατομιτίσσης Πρωτοπρεσβυτέρου 

πατρός Βασιλείου Νικ. Φιλιππάκη

Εφυγε  από  τη ζωή   η Χιώτισσα οικοδέσποινα

 και ευλαβής Χριστιανή  

ΔΕΣΠΟΙΝΑ  ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

       Ο πόνος  και η λύπη  για όλους που την ήξεραν  δεν περιγράφεται. Ηταν καλή  και ήσυχη  οικοδέσποινα,   απλή, καταδεχτική  με όλους,  φιλάνθρωπη,  φιλεύσπλαχνη,  πρόσχαρη, τίμια, προσφέροντας  τα πάντα  από καρδιάς  στα παιδιά της αλλά και στα εγγόνια της.

        Πέρασε  ένα μεγάλο και δύσκολο  αγώνα  υποβληθείσα σε πολλές  θεραπείες.  Ο Θεός  όμως  την ήθελε  φαίνεται κοντά του. Τόσο τα παιδιά της όσο και οι αγαπημένες της νύφες δεν την άφησαν λεπτό  μόνη στις δύσκολες ώρες στο κρεβάτι του πόνου.

      Η αείμνηστη υπήρξε υπόδειγμα ηθικής, καλοσυνάτη, πρόσχαρη, δραστήρια, δίκαιη, ελεήμων, καλή Χριστιανή, υπομονετική και στοργική μητέρα.

     Ολη της την ζωή αφοσιώθηκε στην ανατροφή  των αγαπημένων της παιδιών, στάθηκε  και μάνα και πατέρας, προσφέροντάς τους αγάπη, στοργή, σεβασμό στους συνανθρώπους τους και χριστιανική  Αγωγή.

     Ο αείμνηστος σύζυγός της  Νικόλαος – Ανάπηρος πολέμου 1940 – 44, – εδώ και 32 χρόνια  έφυγε από τον μάταιο κόσμο, αφήνοντας την αγαπημένη του σύζυγο ολομόναχη να μεγαλώσει τα τρία τους αγόρια. Η επιθυμία της ήταν τα παιδιά της να είναι αγαπημένα και μονιασμένα  όλη τους την επίγεια  ζωή.

   Στάθηκε βράχος ηθικής και Χριστιανικής διαπαιδαγώγησης των παιδιών της αλλά και στην εργασία της εδώ και αρκετές δεκαετίες.

     Την αξίωσε ο Θεός να καμαρώσει τον υιό της Βασίλειο ιερέα, και να  αισθάνεται τόση ικανοποίηση και  υπερηφάνεια για τον Πρωτοπρεβύτερο παπά Βασίλη.

        Και ποιος δεν γνώριζε την κυρά Δέσποινα, στο περίπτερο που διατηρούσε επί πολλές δεκαετίες, με τον αείμνηστο σύζυγό της, και μετέπειτα με τον μικρότερο υιό της Λάμπρο, με το γλυκό της το χαμόγελο, με την καλωσύνη της, την πρόσχαρη  οικοδέσποινα που σε όλους είχε πάντα κάτι καλό και σωστό να πεί.

      Στα αγαπημένα της παιδιά: Γιάννη και στην οικογένειά  του, στον Πρωτοπρεσβύτερο εφημέριο του Ιερού μας Ναού Παναγίας Λατομιτίσσης πατέρα Βασίλειο και στην νύφη της Κωνσταντία αλλά και στα λατρεμένα της εγγόνια και στο δισέγγονο που πρόλαβε να χαρεί, ευχόμαστε  ο μεγαλοδύναμος Θεός  να   τους χαρίζει  δύναμη να αντέξουν  τον χαμό της αγαπημένης τους μητέρας.   

      Η απώλεια  των γονιών  σημαδεύει  την ψυχή  των παιδιών, αλλά το κενό που αφήνει η απουσία της μάνας  είναι υπερβολικά μεγάλο. Εκείνη  από εκεί   ψηλά  θα τους  βλέπει  ήσυχη και ήρεμη,  αφού σαν καλή  και άξια μητέρα  που ήταν έκανε το χρέος της όπως έπρεπε.

       Αιωνία της η μνήμη.

Μίτσα Ανταράκη - Μαρουκάκη

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012 - ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 36

Κυριακή 3 Ἰουνίου 2012 – ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

(Ἰωάνν. ζ΄37 – 52, η΄12)

* * * *

«Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου»

Φῶτα καί πηγές φωτός, ἀδελφοί μου, γιά νά βλέπουν τά μάτια μας ὑπάρχουν καί θά ὑπάρχουν πάντοτε πολλά γύρω μας. Φῶτα καί πηγές φωτός, πού φωτίζουν δυνατά τή σκέψη καί πλουτίζουν τή γνώση τῶν ἀνθρώπων, σήμερα μάλιστα, ὑπάρχουν ἄφθονα καί στό μέλλον θά γίνωνται διαρκῶς περισσότερα.

Δέν θά δυνηθοῦν ὅμως ποτέ ὅλα αὐτά τά φῶτα νά ἱκανοποιήσουν ἀποτελεσματικά τόν ἄνθρωπο, οὔτε καί νά ἀντικαταστήσουν τό Μέγα Φῶς, τό Φῶς τοῦ κόσμου, πού εἶναι τό φῶς τό ἀληθινόν «ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον» δηλ. τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν. Τό πλῆθος τῶν πυρίνων γλωσσῶν, πού ἐφώτισαν σήμερα, ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, τούς Ἀποστόλους καί ὅλους τούς πιστούς «ὡς ἑκατόν εἴκοσιν», ἀπέδειξε περίτρανα πώς ἀπό τό πλῆθος τό ἀμέτρητο τῶν βιβλίων, τῶν ἐπιστημονικῶν πειραμάτων καί ἀποδείξεων, τῶν ἐπιτευγμάτων τοῦ πνεύματος σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς γνώσεως, τῆς τέχνης καί τῆς ἐπιστήμης, διάτορη καί ἐπιβλητική θά ἀκούεται πάντα ἡ διακήρυξη τοῦ Κυρίου μας: «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου۠ ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς». Οἱ ἀκτῖνες, πού πηγάζουν ἀπό τό φῶς αὐτό, φωτίζουν τά σκοτάδια τῆς προχριστιανικῆς ἐποχῆς, καταυγάζουν μέ ἄπλετο φῶς τούς δρόμους τῆς παρούσης ζωῆς μας καί, ξεπερνῶντας τά ὅρια τοῦ αἰσθητοῦ καί τοῦ ἀνθρωπίνου, μᾶς βοηθοῦν νά βλέπωμε τά «ὑπέρ αἴσθησιν» καί τά θεϊκά.

Ὁ Χριστός καί τό Εὐαγγέλιό Του, ἡ Ἐκκλησία Του καί τά μέσα τῆς Χάριτος, δηλ. τά Ἅγια Μυστήρια μᾶς βοηθοῦν ἀποτελεσματικά μπροστά στά μεγάλα προβλήματα τῆς ζωῆς καί τῆς ὑπάρξεως τοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος.

«Ο ὐ δ έ π ο τ ε ἐλάλησεν ἄνθρωπος ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος», διαβεβαιώνουν τούς ἀφέντες τους οἱ ὑπηρέτες τῶν Φαρισαίων. Ὁ Ἰησοῦς οὐδέποτε θά ὑπερβληθῇ διεκήρυξεν ὁ ἀρνητής Ρενάν. Ἔχει τά «ρήματα ζωῆς αἰωνίου» ὁμολογεῖ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Οἱ ἄδολες καί καλοπροαίρετες καρδιές, οἱ ταπεινοί καί σώφρονες, οἱ σωστοί ἄνθρωποι πάντα θά μένουν ἱκανοποιημένοι σέ ὅλες τίς ἐποχές ἀπό τόν Κύριον Ἰησοῦν. Ὅλοι θά βρίσκουν κοντά Του τήν πιό καλή λύση στά προβλήματά τους. «Δέν ὑπάρχει πρόβλημα τῆς παρούσης ζωῆς, πού νά μή βρίσκῃ τήν λύση του στό Εὐαγγέλιο», διεκήρυττε ὁ πρόεδρος τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Ροῦσβελτ.

Τό μόνο πού μένει, ἀγαπητοί μου, εἶναι νά θελήσωμε νά φωτισθοῦμε ἀπό τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. Νά ἀνοίξωμε διάπλατα τά παράθυρα τῆς ψυχῆς μας γιά νά τήν φωτίσῃ. Νά προσαρμόσωμε τά βήματά μας στούς δρόμους πού Ἐκεῖνος μᾶς ὁδηγεῖ. Νά δεχθοῦμε ταπεινά καί ὁλοπρόθυμα τίς λύσεις πού Ἐκεῖνος μᾶς δίνει. Νά ζήσωμε μέ συνέπεια τήν πίστι μας. Νά κρατήσωμε ἀνόθευτη τήν Ὀρθοδοξία μας. Νά πλαταίνωμε κάθε μέρα καί περισσότερο τήν ἀγάπη μας, νά φτερώνωμε μέσα μας πιό δυνατή, κάθε τόσο τήν ἐλπίδα. Νά προετοιμάζωμε σταθερά τά χριστιανικά τέλη μας. Νά νοσταλγοῦμε ἀδιάκοπα τόν οὐρανό, πού εἶναι ἡ αἰώνια πατρίδα μας. Νά παραμένωμε μέσα στήν Ἐκκλησία, σάν συνειδητά καί ζωντανά μέλη της. Ἀπό τή ζωή μας θά φεύγῃ ἡ ἁμαρτία καί ἡ ἀρετή θά γίνεται κτῆμα μας, ἡ Χάρις θά ἔλθῃ, θά ἔρχεται κάθε μέρα καί πιό πλούσια καί ἡ σωτηρία θά ἐξασφαλισθῇ. Θά ζοῦμε μέσα στό φῶς τῆς Πεντηκοστῆς, θά ἀπολαμβάνωμε τίς ἐνέργειες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θά πλησιάσωμε τό φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος, θά γίνωμε «τέκνα φωτός». Γένοιτο!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου