ΣΕΛΙΔΕΣ ΔΟΞΗΣ (ΕΚΠΟΜΠΗ ΝΒ')

 

ΤΟ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΙΟΥ κ. ΜΑΡΚΟΥ ΔΙΑ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΕΤΟΣ 2022

 

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2021

 ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ  ΕΠΙ  ΤΗ  ΣΥΝΑΞΕΙ

ΤΗΣ  ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 

 ΤΗΣ  ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ

  

“Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει,

καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτω προσάγει.

Ἄγγελοι μετὰ Ποιμένων δοξολογοῦσι.

Μάγοι δὲ μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι.

Δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, Παιδίον νέον,

ὁ πρὸ αἰώνων Θεός!!!”

 

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς βρέφος βαστάζουσα, ἐν ταὶς ἀγκάλαις Ἁγνή, τὸν πάντων δεσπόζοντα, σάρκα λαβόντα ἔκ σοῦ, χαρᾶς ὤφθης πρόξενος, ὅθεν πᾶσα ἡ κτίσις, ἀνυμνεῖ χαρμοσύνως, σήμερον Θεοτόκε, τὴν φρικτήν σου λοχείαν πηγὴν γὰρ ἀθανασίας, κόσμω ἐκύησας.

 

Αξιωθήκαμε φέτος να εορτάσομε την μεγάλη Δεσποτική εορτή των Χριστουγέννων. Πανηγυρική Θεία Λειτουργία τέλεσε ο εφημέριος του Ναού μας π. Βασίλειος Φιλιππάκης με μεγαλοπρέπεια και κατάνυξη όπως αρμόζει η ημέρα της εορτής.

                      

                                * * *

 

Την επομένη ημέρα από την Γέννηση του Ιησού Χριστού εορτάζουμε  την Σύναξη της  Υπεραγίας Θεοτόκου.

 

Η εικόνα της Παναγίας, δεσπόζει εδώ και πάρα  πολλά χρόνια εντός του Ιερού Ναού είναι ολοφάνερη και θαυματουργή.

 

      Είναι το δεύτερο μεγάλο  πανηγύρι  της ενορίας μας  μετά από το Δεκαπενταύγουστο. Την ημέρα αυτή ανά την Ορθοδοξία τελείται Θεία Λειτουργία προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου.

 

     Ιερουργός  ο  Μητροπολίτης  Χίου Ψαρών και Οινουσσών  κ. Μάρκος, ο εφημέριος του Ναού π. Βασίλειος Φιλιππάκης, και ο Αρχιδιάκονος  π.  Απόστολος Λάρδας. 

 

     Η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία κατανυκτική, ευλαβική και  λαμπρή, τελέστηκε με κάθε   εκκλησιαστική  μεγαλοπρέπεια.

    Ο Μητροπολίτης κ. Μάρκος στην ομιλία του αναφέρθηκε κυρίως στην πανδημία και τα θέματα του κορωνοϊου που δημιουργήθηκαν καθώς και την αθεϊα ορισμένων ιατρών. Η γλαφυρότητα της ομιλίας του και η ικανότητα να αναφέρεται σε πολλά  φλέγοντα και επίκαιρα χριστιανικά θέματα.

Αναφέρθηκε στο πρόσωπο του κ. Θεόδωρου Κουτσούδη Πρωτοψάλτη του Ιερού Ναού τον τίμησε  για την διακονία του επί πολλά έτη, με τον Σταυρό του Αγίου Ισιδώρου. Τόνισε ότι τον θυμάται ως Εκπαιδευτικό σε σχολείο του Βροντάδου αλλά και για τον ιδιαίτερο ζήλο που έχει στην ψαλτική  Βυζαντινή μουσική. Και τον συνεχάρη διότι έχει προσφέρει πολλά και στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο επιμορφώνοντας πολλά άτομα που έχουν δίψα για την ψαλτική. Τον θυμάται κάθε χρόνο στην λήξη των μαθημάτων που πάντα προετοίμαζε τους μαθητές του  με πολλά και διάφορα τραγούδια. ΑΞΙΟΣ φώναξε και όλο το εκκλησίασμα.

     Την εορτή τίμησαν με την παρουσία τους ο κ. Γεώργιος Παπαδόπουλος Ιεροκήρυκας του Θείου Λόγου και Περιφερειακός Συμπαραστάτης του Πολίτη και της Επιχείρησης Βορείου Αιγαίου,  ο  Πρόεδρος Νομικού Προσώπου του Δήμου Χίου κ. Ιωάννης Μανάρας, ο Πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας Χίου κ. Σίμος Βενέτος,  και ένα μεγάλο πλήθος πιστών.

Σε όλες τις λατρευτικές συνάξεις ελήφθησαν με κάθε λεπτομέρεια όλα τα μέτρα πρόληψης για την πανδημία του covid 19.

           Ευχόμαστε και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά, με Υγεία, Ελπίδα, Καλοσύνη, Πίστη, Ανθρωπιά και Ειρήνη για όλο τον κόσμο.

 

 

 

 

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΑΡ. 61

Πρός

Τόν Ἱ­ε­ρόν Κλῆ­ρον

καί τόν εὐ­σε­βῆ  λα­όν

τῆς κα­θ' ἡ­μᾶς Ἱ. Μη­τρο­πό­λε­ως

«Θεός ἀνθρώποις ὤφθη ὅμοιος…

πτωχεύει σαρκί, ἵνα ἡμᾶς πλουτίσῃ»

(β’ τροπάριον δ’ ᾠδῆς Κανόνος Ἀποδείπνου 24^ης Δεκεμβρίου).

Ἀγαπητοί Χριστιανοί,

Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, δοξάζομεν καί προσκυνοῦμεν τόν Ἕνα ἐν Τριάδι Θεόν, διότι ἀξιοῖ πάντας ἡμᾶς νά ἑορτάσωμεν τήν Μητρόπολιν τῶν Ἑορτῶν, τήν Ἁγίαν Δεσποτικήν Ἑορτήν τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως καί τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τό μέγα καί θαυμαστόν αὐτό γεγονός ἀποτελεῖ τήν συνέπειαν καί τήν ἐκπλήρωσιν τῆς ἐνόρκου ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ πρός τήν ἀνθρωπότητα, ὅτι ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα θά προέλθῃ ἡ Ἀειπάρθενος, ἡ ὁποία θά γεννήσῃ τόν Σωτῆρα, ὅστις «τούς τῇ πτώσει» τῆς βρώσεως «κλαπέντας ἀπάτῃ τοῦ ὄφεως» ἀπολυτρώνει.

«Ὤμοσε Θεός, καί νῦν ἐκπεπλήρωκε,

φυλῆς Ἰούδα ἡμῖν, δούς τήν ἀειπάρθενον·

ἧς ἡ κοιλία ξύλον βλαστήσει ζωῆς,

θανατηφόρον βρώσεως, ἀπολυτρούμενον,

τούς τῇ πτώσει ταύτης ὑποκύψαντας

κλαπέντας ἀπάτῃ τοῦ ὄφεως»

(β’τροπάριον θ’ ᾠδῆς α΄Κανόνος Ὄρθρου 20^ῆς Νοεμβρίου).

Βεβαίως ἡ ἔνορκος ὑπόσχεσις τοῦ Θεοῦ πρέπει  νά ἐκληφθῇ ὡς ἀνθρωπομορφική ἁγιογραφική ἔκφρασις καί οὐχί ὡς ἐπιβεβλημένη ἔξωθεν ἀνάγκη τοῦ Θεοῦ δι’ἀναγκαστικήν Ἐνανθρώπησιν τοῦ Λόγου. Ἀντιθέτως, ἡ Ἐνανθρώπησις τοῦ Λόγου εἶναι ἔκφρασις τῆς ἀπεράντου ἀγάπης τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ πρός τήν πεπτωκυῖαν ἀνθρωπότητα.

«Τόν κατ΄εἰκόνα καί ὁμοίωσιν

ῥεύσαντα ἐκ παραβάσεως, ἰδών ὁ Ἰησοῦς,

κλίνας οὐρανούς κατέβη, καί ᾤκησεν

ἐν μήτρᾳ παρθενικῇ ἀναλλοιώτως·

ἵνα ἐν αὐτῇ τόν φθαρέντα Ἀδάμ ἀναπλάσῃ…»

(δ’ τροπάριον Λιτῆς Ἑσπερινοῦ 25^ης Δεκεμβρίου).

Ὁ Θεός, λοιπόν, «καμπτόμενος» ἐκ τῆς πηγαίας Αὐτοῦ εὐσπλαχνίας καί μοναδικῆς φιλανθρωπίας, βλέπων τό καλύτερον πλάσμα Του, τόν ἄνθρωπον, νά ὑποφέρῃ ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ, τῇ φθορᾷ καί τῷ θανάτῳ, ἐκένωσεν Ἑαυτόν ἄνθρωπος γενόμενος διά φιλανθρωπίαν ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ Λόγου:

«Ὤ τῶν ὑπέρ νοῦν καί ἀρρήτων μυστηρίων!

Τίκτεται Θεός, ἐπί γῆς δι’εὐσπλαχνίαν,

τήν δουλικήν εἰκόνα Ἑαυτῷ περιθέμενος,

ὅπως τῆς δουλείας ἀφαρπάσῃ τῆς τοῦ ἀλλοτρίου…»

(β’ τροπάριον στ’ ᾠδῆς προεορτίου Κανόνος Ὄρθρου 18^ης Δεκεμβρίου).

Ὁ Χριστός, λοιπόν, πραγματοποιῶν τήν θέλησιν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ τό «γένος τῶν ἀνθρώπων, βουλόμενος σῶσαι ὁ ὑπεράγαθος, μήτραν ἐσκήνωσεν ἀπειρογάμου Παρθένου καί ἰδού τεχθῆναι ἔρχεται» (γ΄τροπάριον α’ ᾠδῆς Κανόνος Ἀποδείπνου 24^ης Δεκεμβρίου).

Συνεπῶς ὁ Κύριος ἐνηνθρώπησεν «ἵνα τούς ἀνθρώπους λυτρώσηται» ἐκ τῶν δεινῶν τῆς φθορᾶς, τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου· «ἵνα σώσῃ τόν ἄνθρωπον» καί «ἵνα θεώσῃ με καί πλουτίσῃ τόν πτωχεύσαντα» ἕνεκεν τῆς παραβάσεως. Ἡ Ἐνανθρώπησις ἔγινεν εἰς τό «τόν πονηρόν συντρῖψαι, τούς ἐν σκότει φωτίσαι καί λῦσαι τούς δεσμίους», εἰς τό «ἀνακαινίσαι» τό ἀνθρώπινον «φθαρέν πονηροῦ συμβουλίᾳ ὄφεως», καί εἰς τό «τόν ἄνω κόσμον θέλων ἀναπληρῶσαι» διά τῆς ἐντάξεως τῶν ἀνθρώπων εἰς αὐτόν.

Τό μυστήριον αὐτό τῆς σαρκώσεως, τό ὁποῖον «ἐπέφανεν ἡμῖν», εἶναι μέγα καί ἀνεξήγητον, «ἐκπλήττει νοῦν καί ἀκοήν», καταπλήττει τούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί τούς Ἀγγέλους, ὅμως «θέλγει τόν δῆμον τῶν Ὁσίων» καί «εὐφραίνει τούς ἱερούς Πατέρας». Τό θαῦμα «ξενίζει πᾶσαν ἔννοιαν», «νοῦς βρότειος οὐ δύναται ἐννοῆσαι».

Παρά τό γεγονός, ὅμως, τῆς ἀδυναμίας μας, «ὁ Πατήρ εὐδόκησεν, ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο», «ὡς οἶδεν, ὡς ἠθέλησε καί ὡς ηὐδόκησεν».

Χριστιανοί μου!

Ἡ προσέγγισις εἰς τό μυστήριον αὐτό ἀπαιτεῖ τήν μεταφοράν τοῦ νοῦ καί τῆς διανοίας μας εἰς τόν τόπον, ὅπου συνετελέσθη τό μυστήριον: «ἐπάραντες τόν νοῦν, ἐπί τῇ Βηθλεέμ ἀναχθῶμεν τῇ διανοίᾳ, καί κατίδωμεν τό ἐν τῷ Σπηλαίῳ μέγα μυστήριον» (β’στιχηρόν ἰδιόμελον Ἑσπερινοῦ 20^ῆς Δεκεμβρίου).

Ἀλλά διά νά προϋπαντήσωμεν ἀξίως ὡς οἱ Μάγοι τόν Γεννηθέντα Χριστόν, πρέπει νά ἐμφανισθῶμεν «δορυφοροῦντες τάς ἀρετάς», διότι ἡ ἔλλειψις τῶν ἀρετῶν ἐξασθενεῖ τήν δύναμιν τῆς ψυχῆς νά ἀναχθῇ εἰς πνευματικά ὕψη. Πρέπει νά ἀγωνισθῶμεν κατά τῶν παθῶν τῆς σαρκός καί νά ἀρνηθῶμεν τά τοῦ κόσμου τερπνά. Νά καθιστῶμεν ἑαυτούς, δι’ἔργων ἀγαθῶν, ἀξίους τῶν δωρεῶν τῆς Θείας Οἰκονομίας:

«Ἀπό βλεφάρων ῥαθυμίας ὕπνον πάντα …τινάξωμεν· ἐν προσευχῇ δέ γρηγορῶμεν, πειρασμούς ἀποτρέποντες τούς ἐκ τοῦ πονηροῦ», ὥστε νά «δειχθῶμεν, σύν Ποιμέσι θεαταί τῆς δόξης Χριστοῦ τεχθέντος».

Ἡ προσοικείωσις τοῦ μυστηρίου αὐτοῦ γίνεται μετά τῶν Μάγων διά τοῦ «τριΰλου δώρου»: «ἀρετήν ἀσκήσαντες, νεκρῶσαι τά πάθη, καί ἐν ἐγκρατείᾳ σπεύσαντες».

Δι’αὐτοῦ τό τρόπου δυνάμεθα νά προσφέρωμεν εἰς τόν Χριστόν εὐχαρίστως ἀρετάς ἀντί μύρoυ διότι:

«ἦλθεν ἡ προσδοκία τῶν Ἐθνῶν·

ἦλθεν καί ἔσωσεν ἡμᾶς».

(α’ τροπάριον Λιτῆς Ἑσπερινοῦ 25^ης Δεκεμβρίου).

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2021

ΜΕΤΑ ΠΑΤΡΙΚΩΝ ΕΥΧΩΝ

+ Ο ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΜΑΡΚΟΣ

ΣΕΛΙΔΕΣ ΔΟΞΗΣ (ΕΚΠΟΜΠΗ Μ')

 

 

 

Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ
 ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ 
ΤΗΣ  ΕΝΟΡΙΑΣ  ΠΑΝΑΓΙΑΣ   ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ

 

 

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός  κατά την Δευτέρα Του Παρουσία, θα κρίνει την ανθρωπότητα με το μέτρο της αγάπης, με έργα φιλανθρωπίας και αλληλεγγύης προς τους δοκιμαζόμενους αδελφούς μας.

 

Το Φιλόπτωχο Ταμείο της ενορίας μας επιτελεί Φιλανθρωπικό έργο με καθημερινή προσφορά σε συνανθρώπους  μας που στερούνται και τα ελάχιστα αναγκαία για την ζωή τους.

 

     Λόγω των μέτρων της πανδημίας του κορωνοϊού covid19 ο Πρόεδρος και τα μέλη του Φιλοπτώχου Ταμείου της Παναγίας Λατομιτίσσης  συγκεντρώθηκαν στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο μόνο τα τακτικά μέλη  προκειμένου να ασχοληθούν με θέματα που απασχολούν πολλούς συνανθρώπους μας.

        

 Ετσι λοιπόν και φέτος με την ευκαιρία της εορτής των Χριστουγέννων, η ενορία μας, στάθηκε δίπλα στους συνανθρώπους μας που αντιμετωπίζουν οξύτατα  βιοποριστικά προβλήματα.

 

     Ευχαριστούμε όλους, επώνυμους και ανώνυμους που έστω και από το υστέρημά τους, ενισχύουν το Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο και τους ευχόμεθα ο Θεός να τους ανταμείβει δια πρεσβειών της Υπεραγίας  Δεσποίνης ημών Θεοτόκου.

 

  Δύσκολο το έργο της προσφοράς και δυστυχώς αυξάνονται όλο και περισσότερο οι ανάγκες για να επουλωθούν οι πληγές της φτώχειας, της  δυστυχίας, της αρρώστιας, της μοναξιάς.                  

 

       Ευχόμαστε ολόψυχα η γέννηση του Θεανθρώπου να ζεστάνει την καρδιά όλων μας και να μας χαρίσει ελπίδα, φώτιση, υγεία και ο Νέος Χρόνος να φέρει την αγάπη και την ειρήνη σε όλο τον κόσμο.

 

Καλό και ευλογημένο Δωδεκαήμερο.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 19 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2021

Ἀριθμός  50

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

19 Δεκεμβρίου 2021

(Ἐβρ. ια’9-10, 32-40)

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Πίστει παρωκησεν εις την γην της επαγγελίας ως αλλότριαν, εν σκηναίς κατοικήσας μετά Ισαάκ και Ιακώβ των συγκληρονόμων της επαγγελίας της αυτής εξεδέχετο γαρ τους θεμελίους έχουσαν πόλιν, ης τεχνίτης και δημιουργός ο Θεός. Και τα έτι λέγω; επιλείψει γαρ με διηγούμενον ο χρόνος περί Γεδεών, Βαράκ τε και Σαμψών και Ιεφθαέ, Δαυίδ τε και Σαμουήλ και των προφήτων, οι δια πίστεως κατηγωνίσατο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγεννήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων, έλαβον γυναίκες εξ αναστάσεως τους νεκρούς αυτών. Άλλοι δε ετυμπανίσθησαν ου προσδεξάμενοι την απολύρωσιν, ινα κρείττονος αναστάσεως τύχωσιν. Έτεροι δε εμπαιγμών και μαστίγων πείραν έλαβον, έτι δε δεσμών και φυλακής. Ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον, περιήλθον εν μηλωταίς, εν αιγείοις δέρμασιν, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ων ουκ ην άξιος ο κόσμος, ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γής. Και ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες δια της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν, του Θεού περί ημών κρειττόν τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

«Οἵ διά πίστεως…….ἐνεδυναμώθησαν ἀπό ἀσθενείας».

Πλησιάζουν τά Χριστούγεννα καί ἀντί νά λαχταροῦμε νά ἠχήσουν οἱ καμπάνες τῆς μεγάλης ἑορτῆς, ἀντί νά προσμένουμε νά ἀκούσουμε τόν Ἄγγελο να διατρανώνει: «Ἰδού εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην….ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἐστιν Χριστός Κύριος», μιλᾶμε συνέχεια, μέ φόβο καί ἄγχος, γιά νέα κρούσματα, νέες νοσηλεῖες, διασωληνώσεις, θανάτους. Ζοῦμε μία παγκόσμια μαυρίλα μέ τήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, μία ὑγειονομική κρίση ἱστορικῶν διαστάσεων καί τό μεγαλύτερο μέρος τῶν συζητήσεων τό καταλαμβάνει ἡ δυνατότητα ἀντιμετώπισής της, εἴτε μέσῳ τῶν ἐμβολίων, εἴτε μέσῳ κάποιας ἄλλης πειραματικῆς θεραπευτικῆς μεθόδου. Ὅλοι μας πονᾶμε γιά τήν κατάσταση πού ἐπικρατεῖ και, κυρίως, γιά τίς ἀντεγκλήσεις ἀνάμεσα σέ ἐμβολιασμένους καί ἀνεμβολίαστους, κάτι πού ὁδηγεῖ ἀναπόφευκτα σέ ἕναν ὀδυνηρό διχασμό.

Μέσα σέ αὐτήν τήν κρίση ἀπαραίτητο εἶναι νά μήν χάσουμε τόν πνευματικό μας προσανατολισμό, τήν εἰρήνη μας, τήν ἀγάπη μας γιά τόν συνάνθρωπό μας. Νά μήν χάσουμε τήν πίστη μας στόν Θεό καί τήν ἐλπίδα μας στήν βοήθειά Του. Εἶναι μεγάλος ὁ κίνδυνος νά διχαστοῦμε, νά ἀγριέψουμε, νά ὀλιγοπιστήσουμε, νά ξεστρατίσουμε πνευματικά ρέποντας πρός μία κατάσταση διαρκοῦς ἀναταραχῆς, ἐπιθετικότητας καί ἔντασης. Ὁ ἕνας ἰσχυρίζεται τό ἄλφα καί τό βήτα, ὁ ἄλλος λέγει τό γάμα καί τό δέλτα, διατυπώνουν ἀκριβῶς ἀντίθετα ἐπιχειρήματα καί οἱ δύο. Σίγουρο εἶναι πώς ὅλη αὐτή ἡ βιολογική καί πνευματική πυρκαγιά ὑποδαυλίζεται ἀπό τόν Διάβολο, εἶναι μία δαιμονική κυριαρχία.

Ὅλα, ὅμως, συμβαίνουν κατά παραχώρηση Θεοῦ, τίποτε δέν γίνεται εἰκῇ καί ὡς ἔτυχε, κανείς δέν ἀρρωσταίνει ἤ πεθαίνει, ἄν δέν τό ἐπιτρέψει ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου. Ὅπως εἶπε πολύ εὔστοχα ὁ π. Ἀνανίας Κουστένης, ἕνας σύγχρονος ἅγιος γέροντας πού ἀπεβίωσε πρόσφατα, «δέν ζοῦμε, ἐπειδή εἴμαστε ὑγιεῖς, οὔτε πεθαίνουμε, ἐπειδή εἴμαστε ἄρρωστοι, ἀλλά γιατί τό θέλει ὁ Θεός». Επομένως, σημασία δέν ἔχει τόσο ἡ ἰατρική προπαρασκευή ἤ θωράκιση τοῦ ἀσθενοῦς, ὅσο ἡ καλή κατάσταση τῆς ψυχῆς του. Αὐτή ἄλλωστε εἶναι ἡ πάγια πνευματική ἀντιμετώπιση τῶν πειρασμῶν. Πάντοτε πρῶτο ζητούμενο πρέπει εἶναι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου μας: «Ζητεῖτε πρῶτον τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην Αὐτοῦ, καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν», ὅπου «πάντα ταῦτα» εἶναι οἱ σωματικές ἀνάγκες, συμπεριλαμβανομένης καί τῆς ὑγείας. Μέ αὐτήν τήν προοπτική ἡ ἀντιμετώπιση τῆς ὑγειονομικῆς κρίσης πού βιώνουμε τίθεται σέ σωστές βάσεις. Προέχει ἡ καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν, ἡ πνευματική ἐργασία πού συντελεῖται μυστικά ἐντός της ψυχῆς. Ἀκολουθεῖ ἡ φροντίδα τοῦ σώματος σύμφωνα μέ τίς ἐπιταγές τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, ἡ ὁποία εἶναι σεβαστή καί πολύτιμη. Δέν εἶναι ὅμως τό πᾶν. Φτάνει μέχρις ἑνός σημείου, πέρα ἀπό τό ὁποῖο ὁ Θεός ἀναλαμβάνει τήν ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων τῆς ζωῆς τοῦ καθενός μας.

Ὅταν ἡ ἐπιστήμη ἀδυνατεῖ νά βοηθήσει περισσότερο τόν ἀσθενῆ, ἀπομένει ἡ πίστη στήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά χαρίσει τήν ὑγεία θαυματουργικά, ἄν τό θέλει. Αὐτό τό γεγονός τῆς ἀνέλπιστης καί ὑπερβατικῆς θεραπείας τονίζει ὁ ἀνωτέρω στίχος ἀπό τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή. «Μέ τήν πίστη…..(οἱ παλαιοί ἅγιοι) ἔλαβαν δυνάμεις, θεραπεύθηκαν, ἀνέρρωσαν ἀπό ἀσθένειες». Θεμελιώδης προϋπόθεση τῆς ὑγείας τόσο τῆς ψυχῆς, ὅσο καί τοῦ σώματος, εἶναι ἡ πίστη στόν Θεό καί στήν ἀγάπη Του, εἶναι ἡ ἐπιδίωξη τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, ὅπως προαναφέρθηκε. Μέ τήν πίστη ὁ ἄνθρωπος κινεῖται στόν πνευματικό χῶρο, συνομιλεῖ μέ τόν Θεό, μέ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, μέ ὅλους τους Ἁγίους, ἀπευθύνει τά αἰτήματά του καί περιμένει ἀπάντηση. Ἄν εἶναι ἄρρωστος, ζητά ἀπό τόν Θεό μέσω κάποιου Ἁγίου νά γίνει καλά, ὅμως δέν ἀπαιτεῖ, οὔτε ἀγανακτεῖ, ἄν δέν εἰσακούεται. Τό πνεῦμα τοῦ ἀληθοῦς πιστοῦ εἶναι πάντοτε ἤρεμο, πρᾶο, ταπεινό. Ὑποφέρει, βασανίζεται, καίγεται ἀπό τήν ἀσθένεια, δέν ταράσσεται ὅμως, οὔτε λιποψυχεῖ. Ζητεῖ τήν ὑγεία, προσεύχεται, ἀλλά στό τέλος τῆς προσευχῆς του προσθέτει: «Τό θέλημα τοῦ Κυρίου γινέσθω!» «Ἄν θέλει ὁ Θεός, θά μοῦ χαρίσει τήν ὑγεία, γιά τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μου. Ἄν δέν θέλει, δέν θά μέ θεραπεύσει. Μπορεῖ νά εἶναι γιά τό συμφέρον μου νά ὑπομένω τήν βάσανο τῆς ἀσθενείας, εἴτε γιά νά ἀποπλύνω παλαιά ἁμαρτήματα, εἴτε γιά νά δοκιμασθῶ καί νά καθαριστῶ, ὅπως τό χρυσάφι μέσα στό χωνευτήρι». Αὐτά λέγει ὁ πραγματικά πιστός καί ἡσυχάζει. Ἀφήνεται στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί πορεύεται ἀμέριμνος, γνωρίζοντας ὅτι «τοῖς ἀγαπῶσι τόν Θεόν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν», «γιά αὐτούς πού ἀγαποῦν τόν Θεό ὅλα συντελοῦν στό καλό τους!».

Πόσο εἰρηνευτική εἶναι ἡ διαπίστωση αὐτή! Πόσο λυτρώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν φόβο τῆς ἀσθένειας καί τοῦ θανάτου! «Ἀγαπῶ τόν Θεό, δέν μέ στενοχωρεῖ κανένας ἐγκόσμιος πειρασμός, εἴτε ζήσω, εἴτε πεθάνω, ἀνήκω στόν Κύριό μου! Αὐτός φροντίζει γιά τό καλό μου, πού εἶναι νά σώσω τήν ψυχή μου!» «Κύριος ποιμαίνει με καί οὐδέν με ὑστερήσει, εἰς τόπον χλόης ἐκεῖ μέ κατεσκήνωσεν». Μέ αὐτήν τήν νοοτροπία ὁ πιστός ἀκολουθεῖ πρῶτα τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, μετανοεῖ, προσεύχεται, νηστεύει, κοινωνεῖ, ἐλεεῖ τόν φτωχό, ταπεινοφρονεῖ, καθαρίζει τήν καρδιά του, καί ὕστερα ἀκολουθεῖ τίς ἰατρικές ὑποδείξεις μέ ἁπλότητα καρδιᾶς. Τηρεῖ τά μέτρα πού ἐπιβάλλει ἡ ἰατρική κοινότητα, ἀλλά γνωρίζει ὅτι δέν μᾶς σώζουν μόνο αὐτά. Τά πνευματικά μέτρα εἶναι ἰσχυρότερα, τά ἰατρικά μέτρα εἶναι ἀτελέστερα καί δροῦν συμπληρωματικά.

Ὅσον ἀφορᾶ στήν ἐνεστῶσα πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ παρακολουθούμε τήν θεοποίηση τῆς ἰατρικῆς καί τῶν θεραπειῶν πού παρέχει καί ἀγνοοῦμε ἤ περιφρονοῦμε τήν ἐξ ὕψους Δύναμιν τοῦ Θεοῦ.Ἐμεῖς ὡς πιστοί ἔχουμε καθῆκον νά προσευχόμαστε στόν Θεό νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό αὐτήν τήν λαίλαπα, νά πιστεύουμε στήν βοήθειά Του καί νά ἀπέχουμε ἀπό φιλονικίες καί διαχωρισμούς, ἀπό ὕβρεις καί καταγγελίες. Μόνο κατ’ αὐτόν τόν πνευματικό τρόπο θά ξαναβροῦμε τήν ὑγεία μας, τοῦ σώματος ἀλλά καί τῆς ψυχῆς. Καί θά ἑορτάσουμε πνευματικά Χριστούγεννα μέ πίστη, ἀγάπη καί ταπείνωση, ὡς εἰλικρινεῖς προσκυνητές τοῦ Θείου Βρέφους καί μέ εὐφραινόμενη καρδιά θά ψάλλουμε: «Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε, Χριστός ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε!» Ἀμήν, γένοιτο!   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΣΕΛΙΔΕΣ ΔΟΞΗΣ (ΕΚΠΟΜΠΗ ΜΘ')

 

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2021

Ἀριθμός  49

ΚΥΡΙΑΚΗ Κθ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

Τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος

(Ἐφεσ. ε΄ 8 - 19)

12 Δεκεμβρίου 2021

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Ἀδελφοί, ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε - ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ - δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ. Καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε΄ τὰ γὰρ κρυφῇ γινόμενα ὑπ᾽ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστιν καὶ λέγειν· τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι. Διὸ λέγει· ῎Εγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός. Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι ἀλλ᾽ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι. Διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνίετε τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. Καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

«Ὡς τέκνα φωτός περιπατεῖτε……. δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίω».

Δρόμος εἶναι ἡ ζωή τοῦ κάθε ἀνθρώπου, μακριά καί πολυποίκιλη πορεία, μέσα ἀπό πεδιάδες καί βουνά, μέσα ἀπό χαρές καί λύπες, μέσα ἀπό εὐκολίες καί δυσκολίες. Γιά νά βαδίσει ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς χρειάζεται ἕνα φῶς, γιά νά βλέπει πού πατᾶ καί νά προχωρᾶ ἀπρόσκοπτα, χρειάζετα, ἐπίσης, ὁδοδεῖκτες καί καθοδήγηση.

Γιά αὐτά τά πολύ βασικά θέματα μᾶς δίνει συμβουλές ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στό σημερινό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν πρός Ἐφεσίους ἐπιστολή καί ἡ πρότασή του πρός τούς Χριστιανούς κάθε ἐποχῆς εἶναι σαφής: «Νά περπατᾶτε σάν παιδιά φωτός……ἐξετάζοντας νά μάθετε τί εἶναι ἀρεστό ἐνώπιον τοῦ Κυρίου». Ποιό εἶναι αὐτό τό φῶς πού πρέπει νά μᾶς φωτίζει; Εἶναι ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! Αὐτό τό φῶς δίνεται σέ κάθε ἄνθρωπο πού γεννιέται στόν κόσμο αὐτό καί εἶναι ἀρχικά τό δῶρο τῆς βιολογικῆς ζωῆς. Στή συνέχεια, μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα παρέχεται στόν βαπτιζόμενο ἡ δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέ τήν ὁποία ξεκινᾶ ἡ πνευματική ζωή καί ἡ ὁποία ἐνοικεῖ μέσα του γιά ὅλη του τή ζωή, ἀρκεῖ νά μήν ἀρνηθεῖ τόν Χριστό. Τήν πνευματική αὐτή σπίθα ὀφείλει κάθε Χριστιανός νά τήν ἐνεργοποιήσει, νά τήν αὐξήσει, νά τήν μεγιστοποιήσει μέ τήν πνευματική του ἐργασία, ἔτσι ὥστε νά καταστήσει τόν ἑαυτό του «τέκνον φωτός», παιδί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού θά διαχέει τό φῶς του σέ ὅλη τήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων καί θά ὠφελεῖ τούς συνανθρώπους του μέ τήν ἁγία του βιοτή. Αὐτό μᾶς προτρέπει καί ὁ Χριστός μας λέγοντας: «Οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσι τόν Πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Τό φῶς σας ἄς λάμπει μπροστά σέ ὅλους, γιά νά δοῦν τά καλά ἔργα σας, τίς ἐνάρετες πράξεις σας, καί νά δοξάσουν τόν Θεό Πατέρα σας στόν Οὐρανό. Καί μάλιστα ὅλοι περιμένουν νά δοῦν πῶς θά συμπεριφερθεῖ ὁ Χριστιανός, πῶς θά μιλήσει, τί θά πράξει, πῶς ζεῖ γενικά, γιά νά τόν κρίνουν καί νά παραδειγματισθοῦν. Σέ ἄλλο σημεῖο λέγει ὁ Χριστός: «Ὑμεῖς ἐστέ τό φῶς τοῦ κόσμου. Οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη». Ἐσεῖς εἶστε οἱ φωτοδότες τοῦ κόσμου. Ὅλοι σας βλέπουν προσεκτικά, ὅλοι σᾶς παρατηροῦν καί δέν μπορεῖτε νά κρυφτεῖτε, σάν νά εἶστε πόλη ἐπάνω στό βουνό. Ὅλοι ὅσοι εἶναι σέ κατώτερο ἐπίπεδο κοιτοῦν πρός τά ἐπάνω καί σᾶς βλέπουν!

Ἐδῶ ἀκριβῶς ὑπεισέρχεται ἡ ἔννοια τῆς εὐθύνης πού ἔχει ὁ κάθε Χριστιανός ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Εἴτε τό θέλουμε, εἴτε δέν τό θέλουμε, ὅλοι οἱ ἐκτός ἐκκλησίας ἄνθρωποι περιμένουν καί ἀπαιτοῦν ἀπό ἐμᾶς τό καλό παράδειγμα, γιά νά τό ἀκολουθήσουν, ἤ τοὐλάχιστον γιά νά γνωρίζουν καί αὐτοί τήν δική τους σκοτεινή κατάσταση. Αὐτό βέβαια εἶναι ἄκρως ἐνοχλητικό, γι’ αὐτό οἱ ἄνθρωποι τοῦ σκότους διώκουν τούς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ, δέν τούς θέλουν, γιατί οἱ δεύτεροι ρίχνουν φῶς στό βρωμερό σκοτάδι τους. Ἡ πολύτιμη ὑπηρεσία τῶν Χριστιανῶν στόν κόσμο εἶναι νά φανερώνουν μέ τήν ζωή τους τήν Ἀλήθεια, δηλαδή τόν Χριστό! Καί δέν ἔχει σημασία ὁ μικρός ἀριθμός τους, ἡ φλόγα τοῦ καθενός ἀρκεῖ γιά νά διαλύσει τό σκοτάδι, ὅσο πηχτό καί ἄν εἶναι! Ἡ ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ μέσα σέ ἕναν κόσμο θεομαχίας, ἄρνησης καί ἁμαρτίας ἀποτελεῖ τό μεγαλύτερο δῶρο πού μποροῦμε νά προσφέρουμε  ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί τῶν ἐσχάτων χρόνων.

Τό νά γίνουμε τέκνα φωτός εἶναι τό ἀντικείμενο τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα, εἶναι μία πραγματική ἐπιστήμη, μακρόχρονη καί δυσχερής. Ἐφόσον ἡ καρδιά τοῦ κάθε ἀνθρώπου «ἔγκειται ἐπί τά πονηρά ἐκ νεότητος αὐτοῦ», ἀπαιτεῖται μεγάλη προσπάθεια γιά νά ἀναστρέψουμε τήν κακία μας ἕξη καί νά στρέψουμε ὁλόκληρο τό εἶναι μας πρός τόν Χριστό καί νά γίνουμε φωτεινοί ἄνθρωποι, νά γίνουμε ἅγιοι, κατά τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ. Ἕνας ἀσφαλής τρόπος, γιά νά τό ἐπιτύχουμε αὐτό, εἶναι τό νά δοκιμάζουμε κάθε μας πράξη, κάθε μας σκέψη, κάθε μας λόγο, κάθε κίνημα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μας, ἄν ἀρέσουν στόν Θεό. «Δοκιμάζοντες τί ἐστίν εὐάρεστον τῷ Κυρίω». Κάθε ὥρα καί στιγμή ἄς ἀναρωτιόμαστε: «Αὐτό πού πρόκειται νά κάνω, αὐτό πού πρόκειται νά πῶ, ἀρέσει στόν Χριστό; Ἡ ζωή μου ἀρέσει στόν Χριστό;» Μέ αὐτήν τήν αὐτοεξέταση, ἀκολουθοῦμε ἕναν βέβαιο δρόμο σωτηρίας. Γιατί σώζεται μόνο ὁ δίκαιος ἄνθρωπος, ὁ «εὐάρεστος τῷ Θεῶ γενόμενος», αὐτός στόν ὁποῖο ἐπαναπαύεται ὁ Θεός, ὁ φίλος καί ἀγαπητός του Θεοῦ. Επομένως, ἡ δοκιμασία στήν ὁποία πρέπει νά ὑποβάλλουμε τόν ἑαυτό μας πρέπει νά ἔχει ὡς ἀπόλυτο γνώμονα τήν εὐαρέστηση τοῦ Θεοῦ. Ἄν αὐτό πού σχεδιάζω, εἶναι σύμφωνο μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἄρα καί ἀρεστό ἐνώπιόν Του, προχωρῶ στήν πραγματοποίησή του.

Τό μεγάλο ἐρώτημα εἶναι ποιός θά μᾶς δείχνει κάθε φορά τό εὐάρεστον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Θά στηριχτοῦμε στήν κρίση μας καί μόνο; Ἀλοίμονο ἄν συμβεῖ αὐτό! Τά πάθη μας, ἡ ὑπερηφάνειά μας κυρίως, θά μᾶς ὁδηγήσουν στήν πλάνη καί στήν καταστροφή. Τρεῖς εἶναι οἱ ἀπλανεῖς ὁδηγοί γιά τόν ἄνθρωπο πού θέλει νά γνωρίσει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά τό ἐφαρμόσει στή ζωή του. Πρῶτον, ἡ Ἁγία Γραφή, Παλαιά καί Καινή Διαθήκη, δεύτερον, ἡ Ἱερά Παράδοση, πού περιλαμβάνει τά ἀποστολικά καί πατερικά κείμενα, τίς ἀποφάσεις τῶν οἰκουμενικῶν συνόδων καί τούς ἱερούς κανόνες, τρίτον, ὁ πνευματικός πατέρας τοῦ καθενός μας, ὁ ὁποῖος, μέ τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μπορεῖ νά ἐξατομικεύσει τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά τήν ἐφαρμόσει στήν περίπτωσή μας. Ἄν κάνουμε ὑπακοή σέ ὅλα τά παραπάνω, δέν θά ἔχουμε καμιά ἀμφιβολία γιά τό ἄν ἡ πορεία τῆς ζωῆς μᾶας εἶναι εὐάρεστη στόν Χριστό μας.

Ἄς βάλουμε βαθιά μέσα στήν καρδιά μας τήν συμβουλή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, νά γίνουμε ἄνθρωποι φωτός, ἀρεστοί στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, καί θά πορευόμαστε μέ ἥσυχη τήν συνείδηση, ἀνεπηρέαστοι ἀπό τούς πειρασμούς καί τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς, ἐλπίζοντας βάσιμα ὅτι, στό τέλος τῆς ζωῆς μας, θά μᾶς περιμένει ὁ Χριστός γιά νά μᾶς πεῖ: «Εὖ, δοῦλε, ἀγαθέ καί πιστέ, εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου!» Ἀμήν, γένοιτο!      Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΣΕΛΙΔΕΣ ΔΟΞΗΣ (ΕΚΠΟΜΠΗ ΜΗ')

 

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021

Ἀριθμός  47

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΓ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

 (Ἐφεσ. β΄,  4-10)

28 Νοεμβρίου 2021

*

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ· χάριτί ἐστε σεσωσμένοι· καὶ συνήγειρε καὶ συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς αἰῶσι τοῖς ἐπερχομένοις τὸν ὑπερβάλλοντα πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφ' ἡμᾶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται.
Αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεὸς ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμε.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

«Τῇ γὰρ χάριτι ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως. Καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ἡμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μὴ τις καυχήσηται».

«Ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς εἶναι πολὺ μεγάλο πρᾶγμα», λέγει ἕνα λαϊκὸ ᾂσμᾳ, ἢ σωστότερα εἶναι τὸ μεγαλύτερο πρᾶγμα, καὶ ὄντως αὐτὴ ἡ φράση εἶναι ἡ πιὸ σημαντικὴ ἀλήθεια στὴν ἐπίγεια ζωή. Ὅ,τι καὶ ἂν κάνει ὁ ἄνθρωπος, ὅσα πλούτη καὶ ἂν ἀποκτήσει, ὅσο μεγάλη δόξα καὶ ἂν κερδίσει, ὅσο τρυφηλότερη ζωὴ καὶ ἂν ζήσει, ἂν δὲν σώσει τὴν ψυχή του, ἀπέτυχε οἰκτρά. Ὅπως εἶπε ὁ Χριστός μας: «Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον, ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; Ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;»

Δὲν ἀποτελεῖ ὅμως προσωπικὸ κατόρθωμα τὸ νὰ σώσει κάποιος τὴν ψυχή του, εἶναι ἐντελῶς ἀδύνατον νὰ γίνει αὐτό, γιατί εἶναι ἔργο πνευματικῆς τάξεως, ὑπερφυσικὸ καὶ χαρισματικὸ προϊόν της ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ τὸ θέμα διαπραγματεύεται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἐφεσίους ἐπιστολὴ καὶ ἡ κεντρικὴ ἰδέα ἐκφράζεται στοὺς στίχους αὐτούς: «Μὲ τὴν Χάρη ἔχετε σωθεῖ διὰ μέσου της πίστεως. Καὶ ἡ διὰ τῆς πίστεως σωτηρία σας δὲν προῆλθε ἀπὸ ἐσᾶς, εἶναι τὸ δῶρο τοῦ Θεοῦ. Δὲν σωθήκατε ἀπὸ ἔργα δικά σας, γιὰ νὰ μὴν ἔχει κανεὶς τὸ δικαίωμα νὰ καυχηθεῖ». Σὲ προηγούμενους στίχους γράφει ὁ Ἀπόστολος ὅτι ὁ Θεός, καθὼς εἶναι πλούσιος σὲ ἔλεος, ἐξαιτίας τῆς πολλῆς ἀγάπης Του πρὸς ἐμᾶς, ἂν καὶ ἐμεῖς ἤμαστε νεκροὶ λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν μας, μᾶς χάρισε τὴν ζωὴ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, μᾶς ἀνέστησε καὶ μᾶς ἔβαλε νὰ καθίσουμε μαζί Του στὰ ἐπουράνια. Ὅλα δὲ αὐτὰ τὰ ἔκαμε, γιὰ νὰ δείξει στοὺς ἀτελεύτητους αἰῶνες τοῦ μέλλοντος βίου τὸν ὑπερβολικὸ πλοῦτο τῆς χάριτός Του μὲ τὴν ἀγαθότητα ποὺ ἐπέδειξε σὲ ἐμᾶς διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὅλα ξεκινοῦν ἀπὸ τὴν μέγιστη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ σὲ ἐμᾶς, ὅλα ἔχουν γίνει καὶ γίνονται ἀπὸ τὸν Θεὸ, ἀπὸ τὴν θέλησή Του νὰ σωθοῦμε. Ἐφόσον ἀπονεκρωθήκαμε μὲ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα καὶ ζούσαμε ὡς νεκροὶ πνευματικὰ τὸν χρόνο μετὰ τὴν πτώση καὶ τὴν ἔξοδό μας ἀπὸ τὸν Παράδεισο, ἦταν ἀδύνατο νὰ ἀποκτήσουμε πάλι ζωὴ μὲ τὶς ὅποιες δυνάμεις μας. Εἶναι δυνατὸν κάποιος πού πέθανε νὰ ξαναζωντανέψει ἀπὸ μόνος του; Ἀδύνατον! Κάτι ἀνάλογο συνέβαινε μὲ τὸν ἄνθρωπο, πρὶν ἀπὸ τὴν ἐνανθρώπιση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος γεννιόταν, ζοῦσε βιολογικά, πέθαινε καὶ κατέληγε στὸν Ἅδη, χωρὶς ἐλπίδα σωτηρίας. Αὐτὴ ἦταν ἡ φρικτὴ πραγματικότητα πρὶν ἀπὸ τὸν Χριστό. Ἔρχεται τότε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δὲ ἄντεχε νὰ βλέπει νὰ τυραννιέται μὲ τόσο φοβερὸ τρόπο τὸ πλάσμα του, καὶ στέλνει τὸν Υἱό Του ὡς Σωτήρα καὶ Λυτρωτή. «Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν Μονογενῆ ἔδωκε, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον», λέγει ὁ Χριστὸς στὸ Νικόδημο. Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς κατεβαίνει στὴ γῆ, γίνεται χοϊκὸς ἄνθρωπος, «ὁ Ὤν γίνεται ὁ οὐκ ἦν», «αὐτὸς ποὺ πάντοτε ὑπῆρχε γίνεται κάτι ποὺ δὲν ἦταν», «ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεὸν τὸν Ἀδὰμ ἀπεργάσηται». Ὄχι μόνο νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὸν πνευματικὸ θάνατο ἤθελε ὁ Θεός, ἀλλὰ καὶ νὰ τὸν ἀνεβάσει στὸν μέγιστο βαθμὸ πνευματικῆς ἀξίας, νὰ τὸν καταστήσει κατὰ χάριν Θεό! Ὅλα αὐτὰ τὰ μεγάλα καὶ ἐξαίσια ἀγαθὰ δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ στὸν πεπτωκότα ἄνθρωπο. «Θεοῦ τὸ δῶρον» καὶ ὄχι ἀνθρώπινο κατόρθωμα, δὲν ἔρχεται ἡ σωτηρία «ἐξ ἔργων», δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμᾶς, ἔτσι ὥστε νὰ μὴν ὑψηλοφρονήσει κανείς.

Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, λοιπὸν, εἶναι δῶρο Θεοῦ, ὅμως καὶ ὁ ἄνθρωπος συμβάλλει σὲ αὐτὴν μὲ τὴν πίστη του στὴν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ σημαίνει τὸ «διὰ τῆς πίστεως» στὸ ἀνωτέρω χωρίο. Ἐφόσον πιστεύει στὸν Θεὸ καὶ ἀφήνεται στὰ χέρια Του, ξεκλειδώνει ἂς ποῦμε τὴν θεία Χάρη, γίνεται δεκτικὸς αὐτῆς, γίνεται γῆ ἀγαθή, ἡ ὁποία «φέρει καρπὸν ἑκατονταπλασίονα». Ἀπαραίτητη προϋπόθεση σωτηρίας, λοιπὸν, ἡ πίστη, καὶ μάλιστα ὄχι ἡ ὀλίγη καὶ ἀναιμική, ἀλλὰ ἡ βαθιὰ καὶ ἰσχυρή.

Κάποιοι, ὅμως, ἔχουν παρερμηνεύσει τοὺς λόγους αὐτοὺς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καὶ πρεσβεύουν ὅτι ἀρκεῖ ἡ πίστη, τὰ ἔργα δὲν εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴν σωτηρία. Ἰδιαίτερα κάποιες προτεσταντικὲς ὁμάδες ὑπερτονίζουν τὴν πίστη καὶ ὑποβαθμίζουν τὰ ἔργα, στηριζόμενοι στὸν λόγο «ἐστὲ σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως, οὐκ ἐξ ἔργων……». Ἐδῶ ἡ παρανόηση εἶναι κραυγαλέα. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γίνεται διαχωρισμὸς ἀνάμεσα σὲ πίστη καὶ ἔργα, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ πιστεύει κάποιος εἰλικρινὰ στὸν Θεὸ καὶ νὰ μὴν πράττει τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ; Μπορεῖς νὰ λὲς ὅτι εἶσαι Χριστιανὸς καὶ πιστεύεις στὸν Χριστό, εἶσαι ὅμως ὑπερήφανος, ψεύτης, ἀπατεώνας, βίαιος, σκληρόκαρδος, ἡδονοθήρας; Εἶναι αὐτονόητο ὅτι ὅποιος πιστεύει ἐνεργεῖ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν. Γι’ αὐτὸ ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος γράφει: «Πίστις ἄνευ ἔργων νεκρά ἐστι» καὶ «Δεῖξον μοι τὴν πίστιν σου ἐκ τῶν ἔργων σου»

Ἂς δοξάζουμε, λοιπὸν, τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ γιὰ τὴν ἀπέραντη ἀγάπη Του πρὸς ἐμᾶς τοὺς ἀχαρίστους καὶ ἀναξίους, ποὺ ἐκδηλώθηκε μὲ τὴν θυσία Του γιὰ τὴν σωτηρία μας, ἂς ἀγωνιζόμαστε νὰ Τὸν εὐαρεστοῦμε μὲ ὅλη μας τὴ ζωὴ δείχνοντάς Του ὅτι, παρ’ ὅλη τὴν ἀδυναμία μας θέλουμε νὰ σωθοῦμε καὶ δὲν περιφρονοῦμε τὶς εὐεργεσίες Του! Ἀμήν, γένοιτο!    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 

ΣΕΛΙΔΕΣ ΔΟΞΗΣ (ΕΚΠΟΜΠΗ ΜΖ')

 

 ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

           Σήμερα 20/11/2021, ημέρα Σάββατο και ώρα 11π.μ. στις εγκαταστάσεις του Κουκουναρείου Πνευματικού Κέντρου Παναγίας Λατομιτίσσης συναντήθηκε, έπειτα από πρόσκληση του Πρωτοπρεσβυτέρου πατρός Βασιλείου Ν. Φιλιππάκη εφημερίου του Ιερού Ναού Παναγίας Λατομιτίσσης και υπευθύνου της λειτουργίας του εν λόγω Πνευματικού Κέντρου, το διδακτικό προσωπικό (αριθμός προσελθόντων 15) λόγω των περιοριστικών μέτρων της πανδημίας Covid-19.

    Κατά τη σύντομη αυτή συνάντηση, διατυπώθηκαν μεταξύ του πατρός Βασιλείου Ν. Φιλιππάκη και των προσελθόντων, απόψεις και σκέψεις πάνω σε θέματα σημαντικά πού αφορούν την λειτουργία του Πνευματικού Κέντρου. 

       Η συνάντηση αυτή επαναλήφθηκε την ίδια ημέρα και ώρα 5.μμ. στόν ίδιο χώρο με τους  υπόλοιπους 15 συνεργάτες και με το αυτό θέμα  συζήτησης.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021

Ἀριθμός  46

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

(Ἑβρ. θ΄ 1-7)

21 Νοεμβρίου 2021

*

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Ἀδελφοί, εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν· σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια. Μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων, χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ράβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος.
Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Μία ἀπὸ τὶς πιὸ ἀγαπητὲς θεομητορικὲς  ἑορτὲς , τὴν ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, πανηγυρίζει σήμερα μὲ λαμπρότητα καὶ ἀγαλλίαση ἡ Ἐκκλησία μας. Ἡ μικρὴ Μαριὰμ, στὴν ἡλικία τῶν τριῶν ἐτῶν, συνοδεύεται ἀπὸ τοὺς ἁγίους γονεῖς τῆς Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα καὶ εἰσάγεται στὸν Ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων. Ἐκεῖ τὴν ὑποδέχεται ὁ ἀρχιερέας Ζαχαρίας, τὴν εὐλογεῖ καὶ τὴν εἰσάγει στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, στὸν ἱερότερο χῶρο τοῦ Ναοῦ, ὅπου ἡ Παναγία μας θὰ παραμείνει γιὰ πολλὰ χρόνια δεχόμενη οὐράνιες εὐλογίες καὶ ἐμβαθύνοντας στὰ μέγιστα μυστήρια τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ κάποια χρόνια ἀργότερα πρόκειται νὰ γίνει ἡ Ἴδια συνεργὸς ὡς Μητέρα Θεοῦ στὸ μεγαλύτερο μυστήριο, τὸ «ἀπ’ αἰῶνος κεκρυμμένον», στὴν ἐνανθρώπιση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Αὐτὸ τὸ χαρμόσυνο γεγονὸς περιγράφει ποιητικώτατα τὸ κοντάκιο τῆς σημερινῆς ἑορτῆς: «Ὁ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος, τὸ ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, σήμερον εἰσάγεται ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα τὴν ἐν Πνεύματι θείῳ». Ἡ Θεοτόκος εἶναι ὁ ναὸς ὁ πιὸ καθαρός, μέσα στὸν ὁποῖο κατοίκησε ὁ Σωτήρας, εἶναι τὸ πολύτιμο νυφικὸ κρεβάτι, στὸ ὁποῖο ἑνώθηκαν ἀσυγχύτως καὶ ἀδιαιρέτως οἱ δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ, ἡ θεϊκὴ καὶ ἡ ἀνθρώπινη, εἶναι τὸ ἱερὸ θησαυροφυλάκιο τοῦ ἀκτίστου θείου φωτός. Ἡ Θεοτόκος, ὁ ναὸς ὁ ἔμψυχος, εἰσάγεται στὸ Ναὸ τοῦ παλαιοῦ μωσαϊκοῦ Νόμου καὶ φέρνει μαζί της τὴν ὑπέρβαση τοῦ Νόμου, τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία ἐγκαινιάζει τὴ νέα περίοδο τῆς ἀνθρωπότητος, τὴν ἐποχὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Αὐτὸν τὸν σημαντικότατο ἱερὸ τόπο τῆς λατρείας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης προβάλλει τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, τὴν Σκηνὴ τοῦ Μαρτυρίου. Αὐτὴ χωριζόταν σὲ δύο μέρη. Στὸ πρῶτο μέρος, τὸ ὁποῖο ὀνομαζόταν Ἅγια, εἶχαν τοποθετηθεῖ τό χρυσὸ θυμιατήριο, ἡ λυχνία καὶ ἡ τράπεζα τῆς προθέσεως τῶν ἄρτων. Σὲ αὐτὸ τὸ πρῶτο μέρος ἔμπαιναν οἱ ἱερεῖς ὅλο τὸν χρόνο γιὰ νὰ ἐπιτελοῦν τὶς καθιερωμένες ἱεροτελεστίες. Τὸ δεύτερο μέρος, τὸ ὁποῖο ὀνομαζόταν Ἅγια Ἁγίων, χωριζόταν ἀπὸ τὸ πρῶτο μὲ τὸ καταπέτασμα, μία βαριὰ κουρτίνα, καὶ μέσα περιεῖχε τὰ ἱερότερα ἀντικείμενα τοῦ Ἰσραήλ. Ἐκεῖ ὑπῆρχε ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης, ἡ ὁποία ἦταν ὅλη ἐπενδεδυμένη μὲ χρυσό. Μέσα στὴν Κιβωτὸ ὑπῆρχε ἡ χρυσὴ στάμνος ποὺ εἶχε μία ποσότητα ἀπὸ τὸ μάννα, τὴν οὐράνια τροφὴ ποὺ ἔτρεφε θαυματουργικά τούς Ἑβραίους κατὰ τὴν περιπλάνησή τους στὴν ἔρημό τοῦ Σινᾶ, ἡ ράβδος τοῦ Ἀαρών ποὺ ἐβλάστησε ἐπικυρώνοντας τὴν  ἱερωσύνη του, ὅταν αὐτὴ εἶχε ἀμφισβητηθεῖ, καὶ οἱ θεόγραφες πλάκες τῆς Διαθήκης ποὺ δόθηκαν ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸ Μωυσῆ στὸ ὄρος Σινᾶ. Ἐπάνω ἀπὸ τὴν Κιβωτὸ εἶχαν τοποθετηθεῖ δύο χρυσᾶ Χερουβὶμ, ἔνδοξα, διότι μεταξὺ τῶν δύο αὐτῶν Χερουβὶμ ἐμφανιζόταν καὶ ὁμιλοῦσε ὁ Θεός. Αὐτὰ μὲ τὶς φτεροῦγες τους σκέπαζαν καὶ κατεσκίαζαν τὸ χρυσὸ κάλυμμα τῆς Κιβωτοῦ, τὸ ὁποῖο ὀνομαζόταν ἱλαστήριον. Στὴν δεύτερη αὐτὴ σκηνή, στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἔμπαινε μόνο μία φορὰ τὸν χρόνο, κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ ἐξιλασμοῦ, ὁ ἀρχιερέας μόνος του, κρατώντας ἕνα δοχεῖο μὲ αἷμα τὸ ὁποῖο προσέφερε ὡς ἐξιλαστήρια θυσία γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ γιὰ τὶς ἁμαρτίες ποὺ εἶχε διαπράξει ἐξ ἀγνοίας του ὁ λαός.

Σὲ αὐτὸν τὸν ἱερώτατο καὶ ἁγιώτατο χῶρο ἐγκαταστάθηκε ἡ Μαριὰμ καὶ διέμεινε ἐκεῖ, γιὰ νὰ καθαρθεῖ τελείως καὶ νὰ γίνει κατάλληλο δοχεῖο γιὰ τὴν Ἐνσάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἄλλωστε, ὅλα τὰ ἱερὰ ἀντικείμενα ποὺ ὑπῆρχαν μέσα σὲ αὐτὸν τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο προεικόνιζαν, ὅπως λέγει ὁ ὕμνος ποὺ ψάλλεται στὶς ἀγρυπνίες κατὰ τὴν ἔνδυση τοῦ ἀρχιερέως: «Ἄνωθεν οἱ προφῆται σὲ προκατήγγειλαν στάμνον, ράβδον, πλάκα, κιβωτόν, λυχνίαν, τράπεζαν, χρυσοῦν θυμιατήριον.» Τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ποὺ περιεῖχαν ὅλες αὐτὲς τὶς προτυπώσεις τῆς Παναγίας μας, δέχονται ὡς ἔνοικο τὴν ἴδια τὴν προτυπουμένη Θεοτόκο, ἡ ὁποία εἶναι τὰ πραγματικὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Ἂς ἀκούσουμε τί μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στὸν ὑπέροχο λόγο του εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου: «Ἀπετέθη, λοιπὸν, δικαίως σήμερα στὰ ἅγια ἄδυτα σὰν θησαυρὸς τοῦ Θεοῦ ἡ Κόρη ποῦ ἐξελέγη ἀνάμεσα στοὺς ἐκλεκτοὺς ἀπὸ αἰῶνες, πού ἀναδείχθηκε ἁγία τῶν ἁγίων, ποῦ ἔχει τὸ σῶμα καθαρώτερο καὶ θειότερο ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὰ διὰ τῆς ἀρετῆς κεκαθαρμένα πνεύματα, ὥστε νὰ μὴν εἶναι δεκτικὸ μόνο τοῦ τύπου τῶν θείων λόγων, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἰδίου τοῦ ἐνυποστάτου καὶ μονογενοῦς Λόγου τοῦ προανάρχου Πατρός· σὰν θησαυρὸς  πού ὁ Λόγος θὰ τὸν χρησιμοποιοῦσε στὸν καιρό του, ὅπως καὶ ἔγινε, γιὰ πλουτισμὸ καὶ ὑπερκόσμιο καὶ συγχρόνως παγκόσμιο κόσμημα. Κι ἔτσι καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο δοξάζει τὴ μητέρα του καὶ πρὶν ἀπὸ τὴ γέννησι καὶ μετὰ τὴ γέννησι. Ἐμεῖς δέ, κατανοώντας τὴ σημασία τῆς σωτηρίας πού μᾶς ἑτοιμάσθηκε δι’ αὐτῆς, ἀποδίδουμε μὲ ὅλη τὴ δύναμί μας τὴν εὐχαριστία καὶ τὸν ὕμνο…….

Ἀλλὰ ἂς μετοικίσωμε κι’ ἐμεῖς τοὺς ἑαυτούς μας, ἀδελφοί, ἀπὸ τὴ γῆ στὰ ἄνω· ἄςμεταφερθουμε ἀπὸ τὴν σάρκα στὸ πνεῦμα· ἄς μεταθεσωμε τὸν πόθο ἀπὸ τὰ πρόσκαιρα στὰ μόνιμα· ἂς καταφρονήσωμε τὶς σαρκικὲς ἡδονές, ποῦ ἔχουν εὑρεθῆ ὡς δέλεαρ κατὰ τῆς ψυχῆς καὶ παρέρχονται γρήγορα· ἂς ἐπιθυμήσωμε τὰ πνευματικὰ χαρίσματα πού μένουν ἄφθαρτα· ἂς ὑψώσωμε ἀπὸ τὴν κάτω τύρβη τὴ στάσι καὶ τὴν διάνοιά μας· ἂς τὴν ἀνεβάσωμε στὰ οὐράνια ἄδυτα, σὲ ἐκεῖνα τὰ ἅγια τῶν ἁγίων, ὅπου τώρα κατοικεῖ ἡ Θεοτόκος.

Διότι ἔτσι θὰ εἰσέλθουν σ’ αὐτὴν ἐπωφελῶς γιὰ μᾶς μὲ θεάρεστη παρρησία καὶ τὰ ἄσματά μας καὶ οἱ δεήσεις μας πρὸς αὐτὴν κι ἔτσι ἐκτὸς ἀπὸ τὰ παρόντα μὲ τὴ μεσιτεία της θὰ γίνωμε κληρονόμοι καὶ τῶν μελλόντων καὶ μενόντων ἀγαθῶν, μὲ τὴ χάρι καὶ φιλανθρωπία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μας πού ἐγεννήθηκε ἀπὸ αὐτὴν γιά μᾶς, στὸν ὁποῖο πρέπει δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, μαζὶ μὲ τὸν ἄναρχο Πατέρα του καὶ τὸ συναΐδιο καὶ ζωοποιὸ Πνεῦμα, τώρα καὶ πάντοτε καὶ στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων». Ἀμήν, γένοιτο!     Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου