ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Β' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ) (31.03.2024)

Ἀριθμός 13
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)
31 Μαρτίου 2024

«Ἐγώ εἰμι ὁ ὤν» (Ἔξ. 3,14)

Ἡ Ἁγία Γραφή, ἀγαπητοί ἀδελφοί, μᾶς ἀποκαλύπτει, ὅτι ὁ Θεός δέν εἶναι μιά ἀπρόσωπη δύναμη ἤ δημιουργική ἀρχή, ἀλλά μία προσωπική ὕπαρξη. Πολύ διαφωτιστική εἶναι αὐτή ἡ φράση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης στή μετάφραση τῶν Ο΄(ἑβδομήκοντα) πού βάζει στό στόμα τοῦ Θεοῦ «Ἐγώ εἰμι ὁ ὤν». Ἡ ἀνεπανάληπτη σέ βάθος αὐτή φράση φανερώνει, ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἡ ζωή, τό εἶναι, αὐτός πού κατ’ἐξοχήν ὑπάρχει. Ἐξ ἴσου χαρακτηριστική εἶναι ἡ φράση τῆς Καινῆς Διαθήκης «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστιν»(Α΄Ἰωάν. δ΄,8), πού ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ Θεός δέν εἶναι μιά μακαρία ὕπαρξη κλεισμένη στόν ἑαυτό της, ἀλλά κινεῖται ἀπό ἀγάπη, δημιουργεῖ τόν κόσμο καί δέν σταματᾶ νά ἐνδιαφέρεται γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου.

Ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, ἀγωνιστῆ καί προμάχου τῆς Ὀρθοδοξίας, μοναχοῦ, πού ἐντρύφησε στά νάματα τῆς Ἁγιορείτικης ἀσκητικῆς καί μυστικῆς πολιτείας. Ἡ πνευματική προσφορά του εἶναι τόσο πολυσχιδής καί ἀκτινοβόλος, ὥστε ἀναμετριέται μέ τούς μεγάλους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Διδάσκει αὐτός ὁ Ἅγιος Πατέρας τοῦ 14ου αἰῶνα ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι δυνατόν νά λάβει γνώση Θεοῦ. Ποτέ ὅμως, δέν μπορεῖ νά γνωρίσει τήν οὐσία, τό εἶναι τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο παραμένει ἀμέθεκτο καί ἀπροσπέλαστο στή γνωστική ἱκανότητα τοῦ ἀνθρώπου. Γνωρίζει μόνο τίς ἐνέργειές Του, τήν ἀποκάλυψη πού κάνει ὁ ἴδιος τοῦ Ἑαυτοῦ Του, μέ κεντρικό γεγονός τήν ἐνανθρώπιση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός δέν εἶναι ὁ ἄγνωστος, ἀλλά αὐτοκαλύπτεται στήν ἀνθρωπότητα στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ πνευματική βιοτή τοῦ χριστιανοῦ πού ζεῖ τίς χριστιανικές ἀρετές, τόν καθιστᾶ μέτοχο τῆς ζωῆς τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἀποκτᾶ ἐμπειρία τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ ἀνάλογη μέ ἐκείνη πού εἶχαν οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου στή Μεταμόρφωση. Σέ αὐτή τή πνευματική πανδαισία, πού δέν εἶναι παρά πραγματοποίηση τῆς ὁμοίωσης μέ τόν Θεό, δηλαδή τῆς θέωσης, συμμετέχει ὄχι μόνο τό πνεῦμα, ἀλλά καί τό σῶμα, πού γίνεται καί αὐτό φωτεινό καί ἀρχίζει ὁλόκληρος ὁ ἄνθρωπος νά ἀποκτᾶ γεύση «τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». Τρανή ἀπόδειξη τά χαριτόβρυτα λείψανα τῶν Ἁγίων πού εὐωδιάζουν καί ὁρισμένα ἀπό αὐτά παραμένουν ἄφθαρτα. Οἱ Ἅγιοι, ὅταν προσεύχονται, βλέπουν μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς καί μέ τά σωματικά μάτια τό θεῖο φῶς. Αὐτό εἶναι τό ἄκτιστο φῶς. Αὐτό τό φῶς εἰσέρχεται στόν ἄνθρωπο ὡς φῶς, ἐνέργεια, δύναμη, ὡς χάρις, ὡς ἔλεος. Αὐτό εἶναι ἡ σωτηρία, αὐτό εἶναι ὁ ἁγιασμός, αὐτό ἡ θέωση.

Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή τέσσερις ἄνθρωποι φέρνουν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἕναν παράλυτο νέο. Ὁ Θεάνθρωπος βλέποντας τήν πίστη τους ἀναφωνεῖ! «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς προσαρμόζει αὐτό τό γεγονός στή θεραπεία τῆς παράλυτης ψυχῆς καί διατυπώνει: Καθένας πού πρόσκειται στίς ἠδονές τῆς ἁμαρτίας εἶναι παράλυτος στήν ψυχή, κείμενος ἐπάνω στό κρεβάτι τῆς ἠδυπάθειας καί τῆς σαρκικῆς ἀνέσεως. Ἡ ψυχή χρειάζεται νά ἐπιστρέψει στό Χριστό γιά νά θεραπευθεῖ. Τήν βοηθοῦν τέσσερις παράγοντες, δηλαδή, ἡ «οἰκεία κατάγνωσις» (αὐτομεμψία), ἡ «ἐξαγόρευση τῶν ἁμαρτημά- των» (ἐξομολόγηση), ἡ «ὑπόσχεσις ἀποχῆς τῶν κακῶν» (ὑπόσχεση γιά διόρθωση) καί ἡ «δέησις πρός τόν Θεόν» (προσευχή). Ἀμέσως τότε ὁ παράλυτος νοῦς ἀκούει τήν γλυκύτατη λέξη «τέκνον» καί λαμβάνει τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν. Ἔτσι, ὁ ἄνθρωπος ἀνασταίνεται καί ζεῖ τήν ἐν Χριστῷ ζωή. Καί συμπληρώνει ὁ Ἅγιος: Χρειάζεται, ἐν τούτοις, ὁ καθένας πού στέκεται παράλυτος στό κρεβάτι τῆς ἁμαρτίας νά ζητήσει βοήθεια, ἀπό τίς τέσσερις δυνάμεις τῆς ἀληθοῦς ὀρθοδόξου πίστεως, ὥστε νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τίς κακίες τῶν ψυχοφθόρων παθῶν. Αὐτές κατά τήν Παλαιά Διαθήκη εἶναι ἡ φρόνησις, ἡ σωφροσύνη, ἡ ἀνδρεία καί ἡ δικαιοσύνη, πού συνιστοῦν σύμφωνα μέ τόν σοφό Σολομῶντα ὅ,τι πολυτιμότερο, ἁγιότερο καί εὐγενέστερο μπορεῖ νά ἀποκτήσει ὁ ἄνθρωπος στήν παροῦσα ζωή. Αὐτές οἱ Ἅγιες δυνάμεις καί ἀρετές εἶναι πολυτιμότερες χρυσίου ἤ ἀργυρίου, διότι καθιστοῦν τόν κατέχονται πιστόν ἀμέριμνον, σοφόν καί συνετόν, προσθέτοντας ὑγείαν ψυχῆς καί σώματος καί μακροχρονία (Σοφ. Σολ. 3,13).

Χριστιανοί μου,

ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι καιρός πνευματικῆς καί ἠθικῆς μας ἀνακαίνισης. Γι’αὐτό ἡ Ἐκκλησία μας ὅρισε νά τιμᾶται ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ μέ τά ὑψοποιῆ καί θεοφόρα διδάγματά του. Γι’αὐτό οἱ Ἱεροί Πατέρες ὥρισαν νά διαβάζεται σήμερα τό Εὐαγγέλιο τῆς θεραπείας τοῦ παραλυτικοῦ καί νά ἀκούγονται ἀπό τό Δεσποτικό Στόμα τά λόγια πού βεβαιώνουν γιά τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ ἀρρώστου. Καμμιά χαρά δέν θά αἰσθανθοῦμε ἑορτάζοντας τό Πάσχα, ἄν δέν φθάσουμε στή μεγάλη ἑορτή πνευματικά ἀνακαινισμένοι. Καί καμμιά πνευματική ἀνακαίνιση δέν θά κατορθώσουμε, ἄν δέν ἐξομολογηθοῦμε στόν πνευματικό ἱερέα μέ συντριβή καί μετάνοια τίς ἁμαρτίες μας.

Ἀδελφοί μου,

τέσσερις ἄνθρωποι σήκωσαν ἕναν ἄρρωστο καί πῆγαν καί οἱ πέντε ἐκεῖ πού δίδασκε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ὁ καθένας ἀπό μᾶς, σηκώνοντας τίς ἁμαρτίες τῶν πέντε αἰσθήσεών του καί τίς ἄλλες, τίς «κατά νοῦν καί διάνοιαν», ἄς πάει στόν ἐξομολόγο ἱερέα. Ἄς πεῖ ὅ,τι τόν βαραίνει μέσα του καί ἄς γονατίσει κάτω ἀπό τό ἱερό ἐπιτραχήλι, γιά νά ἀκούσει καί νά νιώσει ζωντανά μέσα του τά γεμᾶτα δύναμη καί παρηγοριά καί πατρική στοργή λόγια τοῦ Κυρίου μας̇ «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Ἀμήν!

  Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024

 

 

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 

KAI TO

 ΠΑΝΕΝΟΡΙΑΚΟ ΜΝΗMΟΣΥΝΟ

 

"Τὴν ἄχραντον Εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν Ἀγαθέ,

 αἰτούμενοι συγχώρησιν τῶν πταισμάτων ἡμῶν,

  Χριστὲ ὁ Θεός· βουλήσει γὰρ ηὐδόκησας σαρκὶ ἀνελθεῖν ἐν τῷ Σταυρῷ,

 ἵνα ῥύσῃ οὓς ἔπλασας ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ·

 ὅθεν εὐχαρίστως βοῶμέν σοι· Χαρᾶς ἐπλήρωσας τὰ πάντα, 

ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, παραγενόμενος εἰς τὸ σῶσαι τὸν Κόσμον."

 

 

 

     «Η αγία αυτή ημέρα είναι ξεχωριστή, διότι παρά το κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εορτάζει λαμπρά η Ορθοδοξία μας, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού.

Οι Πατέρες όρισαν να εορτάζεται ο θρίαμβος του ορθοδόξου δόγματος την πρώτη Κυριακή των Νηστειών για να δείξει στους πιστούς πως ο πνευματικός μας αγώνας θα πρέπει να συνδυάζεται με την ορθή πίστη για να είναι πραγματικά αποτελεσματικός. Νηστεία και ασκητική ζωή έχουν και άλλες αιρέσεις ή θρησκείες, και μάλιστα με πολύ αυστηρότερους κανόνες άσκησης. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν και να ενωθούν με το Θεό. Η σωτηρία είναι συνώνυμη με την αλήθεια, αντίθετα η πλάνη και το ψεύδος οδηγούν σε αδιέξοδα και εν τέλει στην απώλεια».

 

* * * * * *

 

  Στην  ενορία  μας  έχει καθιερωθεί  εδώ και πολλά χρόνια την Κυριακή της Ορθοδοξίας,  να τελείται μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών  των διατελεσάντων Εφημερίων, Επιτρόπων, Ιεροψαλτών, Νεωκόρων, Κτητόρων, μεγάλων Ευεργετών, και Δωρητών και πάντων των διακονησάντων  του ως άνω Ιερού Ναού και των Ναϊδρίων  αυτού.

 

Τα μέλη της Φιλοπτώχου κάθε χρόνο αυτήν την ημέρα προσφέρουν την αρτοκλασία εις μνήμην των αποβιωσάντων  ενοριτών μας.

 

     Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας μικροί και μεγάλοι κρατούσαν διάφορες εικόνες στα χέρια τους, οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα οι δε ιεροψάλτες έψαλλαν το απολυτίκιο «Την άχραντον εικόνα σου»….

 

Εις τέσσερις στάσεις, τέλεσε στις τέσσερις πλευρές του Ιερού Ναού  δεήσεις ο ιερέας π. Βασίλειος Ν. Φιλιππάκης.  Και στο τέλος διάβασε τις περικοπές του Συνοδικού.

 

Τέλος εισερχόμενος στο ναό έψαλλε το Μέγα προκείμενον «Τις Θεός Μέγας….»

 

       Μετά το τέλος της  Θείας Λειτουργίας ένα ζεστό καφέ  και ένα κουτάκι με  νηστίσιμα εδέσματα προσφέρθηκε στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο σε όλο το εκκλησίασμα. 

 

Ευχόμεθα καλή  και ευλογημένη  Μεγάλη Τεσσαρακοστή να περάσομε και να αξιωθούμε να προσκυνήσομε τα φρικτά Πάθη του Κυρίου μας και την ζωηφόρο Ανάστασή του.

 

 

 

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Α' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ) (24.03.2024)

 

Ἀριθμός 12
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)
24 Μαρτίου 2024

«Ὅν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καί οἱ προφῆται,
εὑρήκαμεν Ἰησοῦν» (Ἰω. α,46)

Στήν Ὀρθόδοξη Θεολογία μας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὄχι μόνο τῆς Καινῆς ἀλλά καί τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τό θέμα εἶναι ὁ Χριστός. Καί τίς δύο τίς ἑνώνει τό πρόσωπο τοῦ Μεσσία, Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ἡ μέν Παλαιά Διαθήκη προφητεύει γιά τήν ἔλευση τοῦ Μεσσία καί προετοιμάζει τό κόσμο γιά τήν ἔλευσή Του, ἡ δέ Καινή Διαθήκη μᾶς λέει γιά τήν ἐκπλήρωση τῶν προφητειῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης περί τοῦ Χριστοῦ. «Προέλαβε τήν Καινήν ἡ Παλαιά καί ἡρμήνευσεν ἡ Παλαιά τήν Καινήν. Κύριος παρά προφήταις καταγγέλεται, Χριστός ἐν Καινῇ κηρύσσεται», ἀναφωνεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Στή Παλαιά Διαθήκη ὁ Χριστός εἶναι ἄσαρκος, στή Καινή σαρκωμένος. Ἡ Ἐκκλησία μας στηρίζεται στή διδασκαλία τῶν Προφητῶν καί τῶν Ἀποστόλων, στή Παλαιά δηλαδή καί στή Καινή Διαθήκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε: «Μή νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τόν νόμον ἤ τούς Προφήτας̇ οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλά πληρῶσαι» (Ματθ. 5,17). Ἡ Καινή Διαθήκη δέν κατήργησε τήν Παλαιά, ἀλλά τήν συμπλήρωσε.

Ἡ Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ἀφιερωμένη στούς ἀγῶνες τῆς Ἐκκλησίας κατά τῶν αἱρέσεων καί εἰς τήν νίκην τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Σήμερον «ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς ἀναστηλώσεως τῶν ἁγίων καί σεπτῶν εἰκόνων» καί, μέ ἐπίσημη τελετή καί λιτανεία, ἐπαναλαμβάνομεν τά συνοδικῶς ὁρισθέντα καί διατρανοῦμεν τήν ὀρθόδοξον πίστη μας̇ «οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν...ὁ Χριστός ὡς ἐβράβευσεν̇ οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν....Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων».

Ἡ Ζ΄Οἰκουμενική Σύνοδος ὥρισε θεολογικά τό θέμα τῆς τιμῆς τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, καί μεταξύ τῶν ἄλλων, διακήρυξε ὅτι, ἀφοῦ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔλαβε σάρκα καί ὀστᾶ, μποροῦμε νά Τόν εἰκονίζουμε καί νά Τόν προσκυνοῦμε. Εἰκονίζουμε, ἐπίσης, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί ὅλους τούς Ἁγίους καί τούς σεβόμαστε καί τούς προσκυνοῦμε. Προσκυνώντας τίς Ἅγιες Εἰκόνες, δέν προσκυνοῦμε τά ξύλα, ἀλλά τίς μορφές που εἰκονίζονται πάνω σ’αὐτά. Ἔτσι, δέν εἴμαστε εἰδωλολάτρες, ἀφοῦ ἡ τιμή πού ἀπονέμουμε στίς Ἅγιες Εἰκόνες, πηγαίνει στά πρόσωπα πού εἰκονίζουν καί ὄχι στά ὑλικά πού χρησιμοποιήθηκαν γιά νά κατασκευαστοῦν. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός διατυπώνει ὅτι ἡ μέν Θεία φύση εἶναι ἀπερίγραπτη, μετά, ὅμως, τήν ἐνανθρώπιση τοῦ Υἱοῦ, ὁ ἀπερίγραπτος Θεός γίνεται περιγραπτός καί ἡ Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ἀντιπροσωπεύει ἀκριβῶς αὐτή τήν ἄρρηκτο ἕνωση τῶν δύο φύσεων, τῆς θείας καί τῆς ἀνθρώπινης, στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί ὁ ἴδιος Πατέρας σέ λόγο του «πρός τούς διαβάλλοντας τάς ἁγίας εἰκόνας» θά πεῖ ὅτι παρερμήνευσαν τά σχετικά χωρία τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου καί γενικά ὅλη τή Παλαιά Διαθήκη, ὑποστηρίζοντας ὅτι ἀπαγορεύει τήν χρήση, τήν τιμή καί τήν προσκύνηση τῶν ἱερῶν εἰκόνων. Ἡ Παλαιά Διαθήκη σέ καμιά περίπτωση δέν ἀπαγορεύει κάτι τέτοιο. Αὐτό πού ἀπαγορεύει εἶναι ἡ κατασκευή ὁμοιωμάτων, τήν προσωποποίηση φυσικῶν φαινομένων, καθώς καί τήν λατρεία τῶν εἰδώλων (Ἐξ. 20,4). Καί ὁ λόγος ἦταν γιά νά προστατεύσει ἀπό τήν εἰδωλολατρεία.

Ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή θέλει νά προβάλλει, ὡς παράδειγμα πίστεως καί ὁμολογίας στόν ἐν Τριάδι Θεό, τό παράδειγμα τῶν Ἀποστόλων Φιλίππου καί Ναθαναήλ. Ὁ Κύριος κάλεσε τόν Φίλιππο στό Ἀποστολικό Ἀξίωμα. «Ἀκολούθει μοι», γιατί παρατήρησε ὅτι στή ζωή του εἶχε συνέπεια τῆς πίστεώς του, εἶχε ἐμπιστοσύνη στό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ καί στίς προφητεῖες του ὅτι θά ἐκπληρωθοῦν. Ἀκόμη, ὁ Ἀπόστολος Φίλιππος προσπάθησε νά μεταδώσει τή χαρά καί τήν πίστη του στόν Ναθαναήλ λέγοντας «Ἔρχου καί εἶδε» Καί οἱ δύο τους ἀνέμεναν τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσία. «Ἐκεῖνον πού διακήρυξε ὁ Μωϋσῆς στόν νόμο καί οἱ Προφῆτες, τόν εὑρήκαμεν» ἀναφωνοῦν.

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία βροντοφωνάζει: «πολεμουμένη νικᾶ, ὑβριζομένη λαμπροτέρα καθίσταται, κλυδωνίζεται ἀλλ’ οὐχ ἡττᾶται... Ἐγειρέσθω τά κύματα τοῦ Ἰησοῦ τό πλοῖον καταποντίσαι οὐκ ἰσχύει. Οὐδέν Ἐκκλησίας δυνατότερον». Καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διακηρύττει ὅτι πρέπει: «νά κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας καί νά ἐμμένωμεν εἰς τήν ὀρθοδοξίαν μας ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι» (Α΄Κορ. 15,58). Τό ἴδιο φωνάζει καί ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: «Ἐάν ἀπολέσωμεν τήν Ὀρθοδοξίαν μας, θά χάσωμεν καί τήν ἐλευθερίαν».

Χριστιανοί μου,

Αὐτή εἶναι ἡ Ἐκκλησία! Αὐτή εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία! Μία πολιτεία ἀγγέλων καί ἀνθρώπων. Τό κήρυγμα τῶν Προφητῶν, ἡ παράδοση τῶν Ἀποστόλων, ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων, ἡ Θεία Λατρεία μας, ἡ ἄχραντη εἰκονογραφία μας, ἡ κατανυκτική ψαλμῳδία μας, τό κερί μας καί τό λιβάνι μας, ἡ σαρακοστή καί ἡ νηστεία μας, ἡ μετάνοια καί ἡ ἐξομολόγησή μας, ἡ Λειτουργία μας καί ἡ Θεία Μετάληψη, ἡ ἁγία Ἱερωσύνη τῶν ἱερέων μας καί οἱ πολλές μας ἁμαρτίες, γιά τίς ὁποῖες ζητοῦμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Αὐτή εἶναι ἡ Ἐκκλησία, αὐτή εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία! Οἱ Ἅγιοί μας, Ἀπόστολοι, Μάρτυρες καί Προφῆτες, Ἱεράρχες, Ὅσιοι καί Δίκαιοι, αὐτοί πού ἀγωνίστηκαν καί φύλαξαν τήν πίστη̇ αὐτοί πού πηγαίνοντας ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό πρεσβεύουν στό Θεό γιά μᾶς, μέ ἐπικεφαλῆς τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Μιά πολιτεία ἀγγέλων καί ἀνθρώπων, πού εἰς τό πέρασμα τῶν αἰώνων ψάλλομε τό ᾆσμα, πού εἶναι μαζί ὕμνος καί ὅρκος̇ «Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία, οὐ ψευσόμεθά σε πατροπαράδοτον σέβας» (Ἰωσήφ Βρυέννιος).

Εἴθε, ἀδελφοί μου, ὑπό τάς πτέρυγας τῆς καλῆς μας Μητέρας τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, φυλαττόμενοι καί χειραγωγούμενοι, οἱ πάντες νά φθάσωμεν εἰς τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν!  Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ (17.03.2024)

Ἀριθμός 11
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ
17 Μαρτίου 2024
«ἀπό δέ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλόν καί πονηρόν,
οὐ φάγεσθε ἀπ’αὐτοῦ» (Γεν. Β΄,17).

Στήν εἴσοδο τῆς νηστείας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία θυμᾶται σήμερα τό παράπτωμα τῶν πρωτοπλάστων. Γράφει τό Ὑπόμνημα τοῦ Τριῳδίου, «ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς ἀπό τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐξορίας τῶν πρωτοπλάστων Ἀδάμ καί Εὔας». Ἡ αἰτία ἦταν ἡ παρακοή στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, πού ἦταν ἐντολή νηστείας. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη ἐντολή τοῦ Θεοῦ, πού θεσπίζει τό θεσμό τῆς νηστείας, ἕνα θεσμό πού ἔχει τήν ἀρχή του στόν παράδεισο καί εἶναι ἴσης ἡλικίας μέ τόν ἄνθρωπο. Ἡ νηστεία εἶναι μιά πράξη λατρείας στό Θεό. Ἡ νηστεία εἶναι ἄσκηση πνευματική, εἶναι δρόμος καί τρόπος γιά νά φθάσουμε στήν ἀρετή.

Στήν Παλαιά Διαθήκη ἡ νηστεία θεωρεῖται εὐάρεστη στό Θεό. Ὅλοι οἱ Προφῆτες καί οἱ Δίκαιοι ξεκίνησαν μέ τήν νηστεία καί μέ τή νηστεία ἔλαβον οὐράνια χαρίσματα καί τή θεία βοήθεια. «Ἐταπείνουν ἐν νηστείᾳ τήν ψυχήν μου» (Ψαλμ. 34,13) ἀναφωνεῖ ὁ εἰς τύπον τοῦ ὑποφέροντος Χριστοῦ βασιλεύς Δαβίδ παρακαλώντας τόν Θεό νά τόν βοηθήσει καί νά τιμωρήσει τούς ἐχθρούς του. Ἔκλαυσε καί ἐνήστευσε ὅταν ἔμαθε γιά τό θάνατο τοῦ Ἰωνάθαν, υἱοῦ τοῦ ἐχθροῦ του Σαούλ καί τοῦ στρατοῦ του (Α΄Βασιλ. 1,12). Τό Λευϊτικό κέλευε τήρηση νηστείας, κατά τήν ἑορτή τοῦ ἐξισλαμισμοῦ (23,26). Ὁ θεόπτης Μωϋσῆς ἐνήστευσε 40 ἡμέρες πρίν ἀνέλθει στό ὅρος Σινᾶ γιά νά παραλάβει τίς Δέκα Ἐντολές (Ἐξ.24,18). Ὁ Σαμψών μέ τή νηστεία τῆς μητέρας του συνελήφθη στά σπλάχνα της (Κριτ. 13,14). Ὁ βασιλεύς Ἰωσαφάτ κηρύσσει μετάνοια ὅλου τοῦ λαοῦ, γιά νά ζητήσει τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ (Παραλειπομένων Β΄20,3). Καρπός νηστείας ἦταν καί ὁ Προφήτης Σαμουήλ, ἀφοῦ ἡ μητέρα του Ἄννα ἐνήστευσε δίνοντας τήν ὑπόσχεση νά τόν ἀφιερώσει στόν Θεό (Α΄ Βασιλ. 1,11). Ὁ Προφήτης Ἰωήλ καλεῖ σέ νηστεία ὅλο τό λαό γιά νά γλυτώσουν ὅλα τά δεινά.(1,14). Ὁ Προφήτης Ἠλίας μέ νηστεία 40 ἡμερῶν ἀξιώθηκε νά ἀντικρύσει τόν Θεό (Γ΄Βασιλ. 19, 8-18). Ὁ Προφήτης Δανιήλ ἐνήστευσε γιά 3 ἑβδομάδες (Δαν. 10,2). Οἱ κάτοικοι τῆς Νινευῆ στά χρόνια τοῦ Προφήτου Ἰωνᾶ ἐνήστευσαν γιά νά γλυτώσουν ἀπό τήν καταστροφή (Ἰωνᾶ 3,4). Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας ἀναφέρει ὅτι τήν νηστεία, πού ἀποδέχεται ὁ Θεός, ἔχει τή δύναμη νά ἐξαλείφει τίς ἁμαρτίες (1,13-17).

Ἡ νηστεία ἀποτελεῖ ἕνα πανάρχαιο ἐκκλησιαστικό θεσμό. Δέν συναντᾶται μόνο στούς Ἰσραηλῖτες ἀλλά καί σέ πολλούς ἀρχαίους λαούς. Κοινή ἀντίληψή τους ἦταν ὅτι μέ τήν νηστεία ἐξευμένιζαν τούς Θεούς τους καί ἐξαγνίζονταν πνευματικά καί σωματικά.

Στή Καινή Διαθήκη ἄς θυμηθοῦμε τή νηστεία τοῦ Τιμίου Προδρόμου (Ματθ. 3,1). Καί ὁ Θεάνθρωπος Λυτρωτής μας πρίν ξεκινήσει τή δημόσια δράση του ὁδηγήθηκε στήν ἔρημο ὅπου ἐπί 40 ἡμέρες ἐνήστευσε (Ματθ. 6,16), ἐπικυρώνοντας τό νόμο τῆς νηστείας τοῦ Πατέρα Του. Ὁ Μέγας Βασίλειος σημειώνει: «Ὁ Κύριός μας μέ τή νηστεία ὠχύρωσε τή σάρκα πού πῆρε πάνω Του γιά τή σωτηρία μας, κι ἔτσι δέχθηκε καί νίκησε τίς ἐπιθυμίες τοῦ διαβόλου. Μ’ αὐτό τόν τρόπο κι ἐμᾶς παιδαγωγοῦσε νά γυμναζώμαστε μέ τή νηστεία στούς ἀγῶνες ἐναντίον τῶν πειρασμῶν». «Μακάριοι οἱ πεινῶντες» (Ματθ.5,6) ἀναφωνεῖ τό Δεσποτικό στόμα, ὄχι γιατί θέλει νά πεινᾶνε οἱ ἄνθρωποι, οὔτε γιατί φθονεῖ τούς χορτάτους, ἀλλά γιατί ἡ ἐντολή εἶναι νά νηστεύουν. Στή θεραπεία τοῦ δαιμονιζομένου νέου ὁ Κύριός μας ἀπαντᾶ ὅτι γιά νά ἐξέλθει τό δαιμόνιο πρέπει νά ὑπάρξει προσευχή καί νηστεία (Μαρκ. 9,28). Στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων διαβάζουμε: «Χειροτονήσαντες δέ αὐτοῖς πρεσβυτέρους προσευξάμενοι μετά νηστειῶν παρέθεντο αὐτούς τῷ Κυρίῳ» (14,23). Ἡ νηστεία ἀποβλέπει στήν ὠφέλεια τῆς ψυχῆς. Γίνεται γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι νά προκαλέσει τόν ἔπαινο τῶν ἀνθρώπων. Καί τήν χαρακτηρίζει ὄχι ἡ κατήφεια ἀλλά ἡ ἱλαρότητα καί ἡ χαρά. Πρωταρχικός σκοπός τῆς νηστείας εἶναι ἡ κάθαρση καί ὁ ἐξαγιασμός μας. Ἐνῶ ἡ γαστριμαργία ἐξάπτει τό σαρκικό φρόνημα καί διεγείρει τίς ὁρμές, ἡ νηστεία ἀντίθετα μαραίνει τίς σαρκικές ἐπιθυμίες καί καταπολεμεῖ τά διάφορα πάθη τῆς ψυχῆς. Γι’αὐτό καί οἱ θεοφόροι Πατέρες μας τήν ὀνομάζουν «παθοκτόνο» καί «φάρμακον παθῶν καθαρτήριον». Ἡ νηστεία διακρίνεται σέ σωματική καί πνευματική. Στή σωματική ἔχουμε ἀποχή ὁρισμένων τροφῶν καί λιτή διατροφή. Εἶναι αὐτό πού ὁ μακάριος Παῦλος ὀνομάζει «νέκρωση» καί «σταύρωση» τοῦ σαρκικοῦ φρονήματος καί τῶν ἐμπαθῶν ἐπιθυμιῶν (Κολ. 3,5 ̇ Γαλ. 5,24). Ἡ πνευματική νηστεία εἶναι ἡ νηστεία τῆς ψυχῆς τοῦ ἔσω ἀνθρώπου. Συνίσταται στήν «ἀλλοτρίωση τῶν κακῶν» καί ἀποτελεῖ τήν «ἀληθῆ νηστεία». Πέραν τούτων, καί ἀπό ἰατρικῆς σκοπιᾶς ἔχει ἡ νηστεία ἄριστα ἀποτελέσματα. Θεραπεύει. «Παχεία γαστήρ λεπτόν οὔ τίκτει νοῦν», ἔλεγον οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι. Μέ ἀφορμή αὐτά τά λόγια ὁ τῆς Καισαρείας φωστήρας, ὁ Μέγας Βασίλειος, πλέκει τό ἐγκώμιον τῆς νηστείας: «Βλέπεις τί κάνει ἡ νηστεία; Καί νόσους θεραπεύει καί ρεύματα σωματικά ξηραίνει καί δαίμονας ἐκβάλλει, καί τόν νοῦν λαμπρότερον ποιεῖ καί καρδίαν καθαράν κάι σῶμα ἡγιασμένον καί εἰς τόν θρόνον τοῦ Θεοῦ ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπον».

Χριστιανοί μου,

Γιά τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἡ σημερινή ἡμέρα ἀποτελεῖ τήν ἀφετηρία τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἀναγγέλει τήν ἔναρξη μιᾶς ἱερῆς περιόδου μέ κύρια χαρακτηριστικά τήν ἄσκηση, τή μετάνοια κάι τή προσευχή. Σηματοδοτεῖ τήν ἀπαρχή τῆς εὐλογημένης νηστείας. «Τό στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται»! Καί «οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε ἀναζωσάμενοι τόν καλόν τῆς νηστείας ἀγῶνα».

Εὐλογημένοι ὅσοι θά θελήσουν νά εἰσέλθουν στόν πνευματικό αὐτό στίβο! Εὐλογημένοι ὅσοι θά ἀναλάβουν, μέ τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ μας, τόν καλόν ἀγῶνα τῆς νηστείας. Εὐλογημένοι ὅσοι θά νηστέψουν «σωματικῶς καί πνευματικῶς». Αὐτοί θά γευτοῦν τή λυτρωτική χαρά τοῦ Σταυροῦ. Σ’ αὐτούς ἀνῆκει τό πλήρωμα τῆς ἀναστάσιμης χαρᾶς. «Νηστεύοντες, ἀδελφοί, σωματικῶς νηστεύσωμεν καί πνευματικῶς, ἁγνίσωμεν τήν ψυχήν, τήν σάρκα καθάρωμεν ̇ νηστεύσωμεν, ὥσπερ ἐν τοῖς βρώμασιν, ἐκ παντός πάθους, τάς ἀρετάς τρυφῶντες τοῦ Πνεύματος». Ἀμήν!  Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ  ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ  ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

 

Πέρασε κι όλας  ένας  χρόνος από την απρόσμενη

 απώλεια της  αγαπημένης μας Πρεσβυτέρας

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ   ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

συζύγου του εφημέριου του Ιερού Ναού  Βασιλείου Ν. Φιλιππάκη.

 

 

      Την  Κυριακή 10 Μαρτίου 2024  στον Ιερό Ναό Παναγίας Λατομίτισσας  τελέστηκε το  Αρχιερατικό Ετήσιο  Μνημόσυνο   υπέρ μακαρίας  μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως της  ψυχής της αειμνήστου  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ  ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ.

Τίμησε   την μνήμην της ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Μάρκος.

«Ο  σύζυγός της παπά Βασίλης συγκινημένος πάρα πολύ προσπάθησε στην σύντομη ομιλία του να ευχαριστήσει από τα βάθη της καρδιάς του όλο τον κόσμο καθώς και τις αρχές του τόπου στρατιωτικούς, πολιτικούς, το ιερατείο  και τις κυρίες του Ερυθρού Σταυρού, που προσήλθαν να τιμήσουν την μνήμη της  αείμνηστης  Κωνσταντίας.

Ευχαρίστησε επίσης και εκείνους που ταξίδεψαν από πολύ μακριά για να  παραστούν στο Ετήσιο  μνημόσυνο.»

    Την αγαπήσαμε τόσο πολύ μας λείπει πολλές φορές στις δραστηριότητες της ενορίας μας. «Δεν είναι πια εκεί που ήταν πάντα. Αλλά είναι σίγουρα ανάμεσά μας…..»

        Τίμησε τον ρόλο της η Πρεσβυτέρα Κωνσταντία δίπλα στον ιερέα σύζυγό της, αξιοπρεπής, απλή, σεμνή, και ταπεινή όπου χρειαζόταν ήταν παρούσα.  Όλοι εμείς που την ζούσαμε στην ενορία μας θα την θυμόμαστε με αγάπη για πάντα. Ήταν πρόσχαρη και  χαμογελαστή με όλους και προσπαθούσε να μας συμβουλεύει σε οτιδήποτε γινόταν μεταξύ μας.

        Θα την θυμόμαστε για πάντα την αείμνηστη πρεσβυτέρα και ευχόμαστε  η  χάρη της Υπεραγίας Θεοτόκου να δίνει δύναμη στον ιερέα πάτερ Βασίλειο καθώς και στην μονάκριβη κόρη της Νικολέτα.

 

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ (10.03.2024)

Ἀριθμός 10
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
10 Μαρτίου 2024
«ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια
τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι» (ν΄,8)

Λυπήσου μέ Κύριε, ἀναφωνεῖ ὁ μακάριος Δαβίδ, διότι νά! ἄν καί ἐγνώριζα ὅτι ἀγαπᾶς τήν εἰλικρίνεια καί τήν εὐθύτητα, ἐν τούτοις ἐφανέρωσες σέ ἐμένα τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας σου. Ἡ φύσις μου ταπεινή, ἡ κλίσις μου ὑψηλή. Ὁ νόμος τῆς σαρκός καί ὁ νόμος τοῦ Πνεύματος. Ἄλλο ποθῶ καί ἄλλο εἶμαι. Ἰδού ἐπιθυμεῖς τήν ἀλήθεια εἰς τό βάθος τῆς καρδίας. Δίδαξέ με, λοιπόν, τήν σοφίαν σου εἰς τά μύχια τῆς ψυχῆς μου, γιά νά ἀπαλλαγῶ ἀπό τήν ἁμαρτία.

Αὐτά τά ἄδηλα καί ἀπόκρυφα, τά μυστηριώδη τῆς Παντοδυνάμου σοφίας πού λέει ὁ εἰς τύπον Χριστοῦ Προφητάναξ Δαβίδ, θά φανερωθοῦν κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως, «Ὅταν μέλλεις ἔρχεσθαι, κρίσιν δικαίαν ποιῆσαι, Κριτά δικαιότατε...βίβλοι ἀνοιγήσονται, φανερωθήσονται πράξεις» (Προσόμοιον στιχηρόν Τριῳδίου), «Ἁμαρτιῶν μου τά πλήθη καί κριμάτων σου ἀβύσσους, τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ μου» (Δοξαστικόν Ὄρθρου Μεγ. Τετάρτης Κασσιανῆς Μοναχῆς).

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος, Πατριάρχης Ἱεροσολύμων σημειώνει: «Διακηρύττουμε παρουσίαν Χριστοῦ, ὄχι μόνον μίαν, ἀλλά καί δευτέραν̇ διότι ἡ πρώτη ἀποτελοῦσε ἐπίδειξιν ὑπομονῆς, ἐνῶ ἡ ἐρχομένη φέρει τό στέμμα τῆς Θείας Βασιλείας. Διπλῆ γέννησις στόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, μία ἀπό τόν Θεόν προαιωνίως καί μία ἀπό τήν παρθένον̇ δύο κάθοδοι̇ μία ἡ ἀφανής καί Δευτέρα ἡ ἔνδοξος καί ἐπιφανής, ἡ μέλλουσα». Ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ, ἡ Δευτέρα Παρουσία Του, ὁ ἐρχομός τοῦ Χριστοῦ «μετά δόξης καί δυνάμεως πολλῆς» εἶναι ἀδιάψευστη διδασκαλία τόσο τῆς Παλαιᾶς ἀλλά καί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Καί οἱ δύο Διαθῆκαι «τόν Ἕναν Δεσπότην δορυφοροῦσι». (Ἰωάννης Χρυσόστομος). Τήν κρίσιν τοῦ Θεοῦ τήν ἀπαιτεῖ πρωτίστως ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. «Δίκαιος Κύριος καί δικαιοσύνας ἠγάπησεν, εὐθύτητας εἶδεν τό πρόσωπον αὐτοῦ» (Ψαλμ. 10,7). Σέ αὐτήν ἀναφέρεται ὁ Προφήτης Δανιήλ• «ἐθεώρουν ἕως ὅτου θρόνοι ἐτέθησαν, καί παλαιός ἡμερῶν ἐκάθητο καί τό ἔνδυμα αὐτοῦ λευκόν ὡσεί χιών...ὁ θρόνος αὐτοῦ φλόξ πυρός...ποταμός πυρός εἷλκεν ἔμπροσθεν αὐτοῦ» (7,9-10). Γι’ αὐτήν μιλάει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος• «οὐρανοί ῥοιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεῖα δέ καυσούμενα λυθήσονται, καί γῆ καί τά ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται» (Β΄Πέτρ.,29). Ὁ Προφήτης Μαλαχίας λέγει:«καί ἐξαίφνης ἤξει (θά ἔλθει) εἰς τόν ναόν αὐτοῦ ὁ Κύριος, ἄν ὑμεῖς ζητεῖτε» (3,1)˙ ἀναφέρεται στή θεία ἐνσάρκωση. Γιά τή Δευτέρα Παρουσία σημειώνει: «Ἰδού ἔρχεται Κύριος Παντοκράτωρ, καί τίς ὑπομενεῖ ἡμέραν εἰσόδου αὐτοῦ;...διότι αὐτός εἰσπορεύεται ὡς πῦρ» (3,3). Στή συνέχεια λέγει ὁ ἴδιος ὁ Σωτήρ: «καί προσάξω (θά σᾶς ὁδηγήσω) ἐν κρίσει καί ἔσομαι μάρτυς ταχύς ἐπί τούς φαρμακούς (μάγους) καί ἐπί τάς μοιχαλίδας καί ἐπί τούς ὀμνύοντας τῷ ὀνόματί μου ἐν ψεύδει» (3,5). Καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπισημαίνει τίς δύο Παρουσίες: «Ἐπεφάνη ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος....ἵνα σωφρόνως ζήσωμεν ....προσδεχόμενοι καί ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ» (Τίτ. 2,11). Ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος ἀναφωνεῖ: «Καί ὄψονται τόν Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετά δυνάμεως καί δόξης πολλῆς» (24,30). Ἔρχεται, ὡς δίκαιος κριτής, γιά νά ἀποκαταστήσει τήν ἠθική τάξη. Γιά νά ἀνταμείψει τούς πιστούς τηρητές τῶν ἐντολῶν Του καί κατακρίνει ἐκείνους πού τίς περιφρόνησαν καί ἔζησαν ἀμετανόητα μακριά ἀπό τό ἅγιο θέλημά Του. Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης σημειώνει: «Ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ, καί ἐκπορεύσονται οἱ τά ἀγαθά ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δέ τά φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως» (5,28). «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν» ὑπαγορεύει τό Σύμβολον τῆς Πίστεώς μας. Ὁ Θεός εἶναι ὁ αἰώνιος καί ὑπέρτατος Νομοθέτης. Εἶναι ὁ φύλακας καί ὁ ἐπόπτης τῆς ἠθικῆς τάξεως μέσα στόν κόσμο. Κάποτε, λοιπόν, θά ζητήσει λόγο γιά τό πῶς ζήσαμε. Θά μᾶς κρίνει γιά ὅσα πράξαμε, εἴτε ἀγαθά, εἴτε κακά. Διδάσκει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος! «Πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος τά διά τοῦ σώματος πρός ἅ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθόν εἴτε κακόν (Β΄Κορ. 5,10).

Ὁ φυσικός θάνατος δέν εἶναι τό τέλος τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι τό τέρμα τῆς ἐπιγείου ζωῆς καί τῆς πνευματικῆς του τελειώσεως, μετά ἀπό τό ὁποῖο, εἶναι λογικό καί δίκαιο, νά ἐπακολουθήσει, ὅπως γιά ὅλους τούς ἀγῶνες, ἡ κρίση καί ἡ ἀμοιβή. «Ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν μετά δέ τοῦτο κρίσις» (Ἑβρ. 9,27).

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων διδάσκει: ἔμαθες τόν τρόπον, πῶς στήν κρίση θά καταταγεῖς ἐκ δεξιῶν Του. Τήρησε αὐτά πού σοῦ ἐνεπιστεύθη ὡς παρακαταθήκη ὁ Χριστός (Α΄ Τιμ. 6,20) διαπρέποντας σέ ἔργα ἀγαθά, ὥστε νά παρουσιασθεῖς, μέ παρρησίαν, ἐνώπιον τοῦ Κριτοῦ».

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σημειώνει: «Ἄν ἀποκτήσεις ὅλες τίς ἀρετές, δέν προσαποκτήσεις ὅμως τήν ἀγάπη, ὅλες ἐκεῖνες εἶναι ἄχρηστες καί ἀνωφελεῖς».

Χριστιανοί μου,

Ὁ Κύριος καί Θεός μας θά ἔλθει ὁπωσδήποτε «ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ» γιά νά κρίνει τόν κόσμο. Ποιό εἶναι ἄραγε τό δικό μας χρέος ἀπέναντι στή θεμελιώδη αὐτή διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου; Πρῶτον̇ ἡ ἀκλόνητη πίστη καί ἡ σταθερή ἐλπίδα. Ὀφείλουμε νά πιστεύουμε ἀκλόνητα καί νά ἐλπίζουμε σταθερά ὅτι ἡ ἡμέρα ἐκείνη θά ἔλθει. Γιά ἐκείνους πού ἀρνοῦνται τήν θεμελιώδη αὐτή διδασκαλία ὁ Ἅγιος Πολύκαρπος γράφει: «Ὅς ἄν μεθοδεύῃ τά λόγια τοῦ Κυρίου πρός τάς ἰδίας ἐπιθυμίας καί λέγῃ μήτε ἀνάστασιν, μήτε κρίσιν, οὗτος πρωτότοκός ἐστιν τοῦ σατανᾶ». Δεύτερον̇ ἡ μετάνοια καί ἡ ἑτοιμασία. Ἡ φοβερή ἐκείνη ἡμέρα πρέπει νά μᾶς βρεῖ ἕτοιμους. Ὁ Κύριος θά ἐμφανισθεῖ αἰφνίδια. Θά ἔλθει ἀπροειδοποίητα. Γι’ αὐτό ὀφείλουμε νά ζοῦμε ἐν μετανοίᾳ καί νά εἴμαστε πάντα ἕτοιμοι. «Γρηγορεῖτε - μᾶς λέγει τό Δεσποτικό στόμα-, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ἡμῶν ἔρχεται» (Ματθ. 24, 22). Βασική ὑποχρέωσή μας, ἡ τήρηση τοῦ νόμου τῆς ἀγάπης στά πρόσωπα τῶν ἐλαχίστων ἀδελφῶν μας.

Εἴθε ἡ ὥρα ἐκείνη νά μᾶς βρεῖ ἕτοιμους. Καί νά καταξιωθοῦμε ὅλοι αὐτῆς τῆς χαρμόσυνης φωνῆς τοῦ Κυρίου μας: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ἡμῖν βασιλείαν», συνῳδά μέ τή γλυκόηχη ἅρπα τοῦ Γ. Βερίτη:

«Δόξα στὸν ἄναρχο Ἀρχηγό, ποὺ βασιλεύει στοὺς αἰῶνες!
Διάπλατ’ ἀνοῖχτε τῆς ψυχῆς, ἀδέρφια, τοὺς πυλῶνες!
Στῆς δόξας τῆς ὑπέρτατης ντυμένος τὴ νεφέλη,
φθάνει ὣς ἐμᾶς καὶ στὶς καρδιὲς θρόνο νὰ στήση θέλει!». ΑΜΗΝ!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου