ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28 ΜΑΪΟΥ 2017

Ἀριθμός 21

Κυριακή 28 Μαΐου 2017

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου, ὀνομάζεται Κυριακή τῶν Πατέρων. Πατέρες δέ, ὄχι μέ τήν φυσικήν ἀλλά μέ τήν πνευματικήν ἔννοιαν, εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ἱεροί ἄνδρες στούς ὁποίους ὁ ὀρθόδοξος κόσμος ὀφείλει τό ὅτι δέν ἀνήκει στό σκοτάδι, στήν πλάνη, στήν αἵρεσιν, ἀλλά ἀνήκει στό φῶς, στήν ἀλήθεια, στή ζωή, πού εἶναι ὁ Χριστός, σύμφωνα μέ τά θεῖα Του λόγια: «Ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή».

Οἱ Πατέρες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἔζησαν σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἐκήρυξαν τό Εὐαγγέλιον, ἀντιστάθηκαν «μέχρις αἵματος» σέ ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐτόλμησαν να εἰσαγάγουν καινοφανεῖς διδασκαλίες καί μᾶς παρέδωσαν τόν ἀτίμητον θησαυρόν, τήν ἱεράν παρακαταθήκην τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Ὅπως ὡραῖα ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας στό δοξαστικό τῶν Αἴνων, οἱ Πατέρες ὑπῆρξαν «ἀστέρες πολύφωτοι τοῦ νοητοῦ στερεώματος, τῆς μυστικῆς Σιών οἱ ἀκαθαίρετοι πύργοι, τά μυρίπνοα ἄνθη τοῦ Παραδείσου, τά πάγχρυσα στόματα τοῦ Λόγου, Ἐκκλησίας τό καύχημα, οἰκουμένης ἀγλάϊσμα…».

Οἱ Πατέρες συνεκρότησαν τίς Οἰκουμενικές καί Τοπικές Συνόδους, οἱ ὁποῖες κατεπολέμησαν τίς πλάνες καί τίς αἱρέσεις καί διετύπωσαν τά δόγματα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Σήμερα δέ, ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν μνήμην τῶν 318 Πατέρων, οἱ ὁποῖοι συνῆλθαν στή Νίκαια τῆς Μ.’Ασίας, στά χρόνια τοῦ Μ. Κωνσταντίνου, τό 325μ.Χ. Διέπρεψαν ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὁ Τριμυθοῦντος Σπυρίδων, ὁ Ἱεροσολύμων Μακάριος κ.ἄ. Ἡ πρώτη Ἁγία καί Οἰκουμενική Σύνοδος ἤλεγξε καί κατεδίκασε τόν αἱρεσιάρχην Ἄρειον, ἐθέσπισε τό « ὁμοούσιον », καθιέρωσε νά ἑορτάζεται τό Πάσχα τήν πρώτη Κυριακή  μετά τήν πανσέληνον τῆς ἑαρινῆς ἰσημερίας καί διετύπωσε τά ἑπτά πρῶτα ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως.

Ἀπό τό ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα τό ὁποῖον ἀνεγνώσθη σήμερα, ὑπογραμμίζομε μιά λέξι «προσέχετε…». Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ὁ καί συγγραφεύς τοῦ βιβλίου τῆς Καινῆς Διαθήκης «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων», μᾶς διασώζει τήν ὁμιλίαν τήν ὁποίαν ἀπηύθυνε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρός τούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου, εὑρισκόμενος στήν Μίλητον.  Προσέχετε, τούς λέγει, τόν ἑαυτόν σας καί ὅλον τό ποίμνιον. Νά ἔχετε πάντοτε στό μυαλό σας ὅτι ἀποστολή σας εἶναι νά ὁδηγήσετε τήν κάθε χριστιανική ψυχή στήν σωτηρίαν, στήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Προσέχετε πῶς συμπεριφέρεσθε, διότι θά βρεθοῦν στόν δρόμον σας ἄνθρωποι πλανεμένοι καί ψευδοδιδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι σάν λύκοι θά προσπαθήσουν νά παρασύρουν στίς πλάνες τους τά λογικά πρόβατα τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ καί νά ὁδηγήσουν στήν ἀπώλειαν τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τονίζει τό ἱερό χρέος τῶν ποιμένων, τήν ὑψηλήν ἀποστολήν των, ὅτι δηλαδή εἶναι ὁδηγοί τῶν χριστιανῶν, διδάσκαλοι τῶν ἀληθειῶν τοῦ Θεοῦ, κήρυκες τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, καί θά πρέπῃ νά ἐργάζωνται, νά ἀγωνίζωνται ὥστε νά ὁδηγοῦν τούς ἀδελφούς τους κοντά στόν Χριστόν καί μέσα στήν Ἐκκλησίαν Του, ἡ ὁποία εἶναι ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας ὅλων τῶν ἀνθρώπων.

Νά σημειώσωμεν ἀκόμη ὅτι ἐφιστᾶ τήν προσοχήν ὅλων, ποιμένων καί ποιμενομένων, κληρικῶν καί λαϊκῶν στήν διαφύλαξιν τῶν δύο πολυτιμοτάτων θησαυρῶν μας, τῆς πίστεως καί τῆς ψυχῆς. Καί στό σημεῖον αὐτό γεννᾶται τό ἐρώτημα: Κινδυνεύει ἡ Πίστις μας; Ὄχι, ἡ Χριστιανική Πίστις δέν κινδυνεύει, κινδυνεύομεν ἐμεῖς,  ἐάν δέν ἔχομε θερμήν  καί   ζῶσαν  πίστιν  πρός   τόν   Θεόν, νά  γίνωμε βορά  τῶν «βαρέων λύκων», τῶν διαφόρων αἱρετικῶν, τούς ὁποίους δέν μισοῦμε, μισοῦμε τήν αἵρεσιν, τήν πλάνην, καί οἱ ὁποῖοι αἱρετικοί ἐπιδιώκουν «εἰ δυνατόν πλανῆσαι καί τούς ἐκλεκτούς». Κινδυνεύομεν νά χάσωμεν τήν ψυχήν μας, παραδίδοντάς την στόν Σατανᾶν. Αὐτόν τόν κίνδυνον ὑπογραμμίζει καί ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, ὅταν γράφῃ: «Νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὡρυόμενος  περιπατεῖ  ζητῶν τίνα καταπίῃ» (Α΄Πέτρ.ε΄8).

Ἀδελφοί μου!

Ἀπό τίς λίγες σκέψεις πού καταθέσαμε σήμερα, Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἄς διδαχθοῦμε δύο τινά: Πρῶτον, ὅσον ἀφορᾶ τούς ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας μας, εἴτε ἐπισκόπους, εἴτε Ἱερεῖς, εἴτε μοναχούς, ἄς προσευχώμεθα νά τούς φωτίζῃ ὁ Θεός ὥστε νά εἶναι ἄξιοι τῆς ὑψηλῆς καί ἱερᾶς ἀποστολῆς των καί νά ὁδηγοῦν τίς ψυχές τῶν πιστῶν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Καί δεύτερον, ὅσον ἀφορᾶ τούς θησαυρούς μας, τήν πίστιν καί τήν ψυχήν μας, νά δοξάζωμεν τόν Θεόν γιά τό γεγονός ὅτι κατέχομεν τήν ὀρθήν πίστιν, νά μεταλαμπαδεύωμεν  τό φῶς τῆς Πίστεώς μας  στά  παιδιά  μας,  καί  νά ἐργαζώμεθα στήν ζωή μας τά ἀγαθά καί θεάρεστα ἔργα, ὥστε νά μᾶς ἀξιώσῃ  ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ «τῆς καλῆς ἀπολογίας», τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς μας καί τῆς αἰωνίου ζωῆς. ΑΜΗΝ.

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 21 ΜΑΪΟΥ

Ἀριθμός 20

Κυριακή 21 Μαΐου 2017

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ

Ἕνας ἀπό τούς ἐλαχίστους Ἁγίους στούς ὁποίους ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει δώσει τόν χαρακτηρισμόν ΜΕΓΑΣ, εἶναι καί ὁ σήμερον ἑορταζόμενος Ἅγιος Κωνσταντῖνος. Τόν τιμᾶμε ὡς Ἅγιον καί ὡς Ἰσαπόστολον. Στό ἀπολυτίκιόν του ψάλλομεν: «Τοῦ Σταυροῦ σου τόν τύπον, ἐν οὐρανῷ θεασάμενος, καί ὡς ὁ Παῦλος τήν κλῆσιν, οὐκ ἐξ ἀνθρώπων δεξάμενος, ὁ ἐν βασιλεῦσιν Ἀπόστολός σου Κύριε…». Μᾶς τονίζει, δηλαδή, ὅτι ἐδέχθη τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, τό κάλεσμα νά ἀσπασθῇ τόν χριστιανισμόν, μέ θαυμαστόν τρόπον. Μέρα μεσημέρι ὁ Κωνσταντῖνος εἶδε νά ἀστράπτῃ φῶς. Εἶδε ὁλοφώτεινον σταυρόν μέ τίς λέξεις « ἐν τούτῳ νίκα». Εἰδωλολάτρης ἦτο ἀκόμη. Ἁπλῶς συμπαθοῦσε καί ἐθαύμαζε τούς χριστιανούς. Αὐτή ἡ στιγμή ἦτο ἡ ὥρα τῆς κλήσεώς του καί τῆς μεταστροφῆς του. Χάθηκε σέ λίγο ὁ σταυρός ἀπό τόν οὐρανόν, ἀλλά χαράχθηκε βαθειά μέσα στήν καρδιά του. Γίνεται ὑπέρμαχος τοῦ χριστιανισμοῦ.

Τό 313 μ.Χ. ἔτος ἱστορικό, ὄχι μόνον γιά τόν χριστιανισμόν, ἀλλά γιά ὅλην τήν ἀνθρωπότητα, σταθμός στήν ἱστορία γιά τά ἀνθρώπινα δικαιώματα. Συνυπογράφει ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος μέ τόν συναυτοκράτορά του Λικίνιον τό γνωστό διάταγμα τῶν Μεδιολάνων. Τρία πράγματα ἔλεγε τό διάταγμα : 1ον. Θρησκευτική ἐλευθερία, ἀνεξιθρησκεία. Ὁ ἄνθρωπος, πλασμένος ἐλεύθερος ἀπό τόν Θεόν, ἔχει τό δικαίωμα νά πιστεύῃ σέ ὅποιαν θρησκείαν θέλει. 2ον. Κατάργησις ὅλων τῶν νόμων, οἱ ὁποῖοι ἦσαν ἐναντίον τῶν χριστιανῶν. Πρίν ἀπό τόν Μέγαν Κωνσταντῖνον οἱ χριστιανοί ἐθεωροῦντο ἐπικίνδυνοι γιά τό κράτος, καί ὑπῆρχαν νόμοι αὐστηροί οἱ ὁποῖοι διέτασσαν τήν ἐξόντωσιν τῶν χριστιανῶν. Αὐτοί οἱ νόμοι μέ τό διάταγμα τῶν Μεδιολάνων καταργοῦνται. Καί 3ον. Ἐπιστρέφονται ὅλοι οἱ τόποι λατρείας τῶν χριστιανῶν, τούς ὁποίους μέ βία εἶχαν πάρει οἱ εἰδωλολάτρες.

Παύει, λοιπόν, τούς διωγμούς τῶν χριστιανῶν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος. Καί ὄχι μόνον, ἀλλά προχωρεῖ στήν ὑποστήριξίν των. Ἐνδιαφέρεται γιά τήν πρόοδον τῆς Ἐκκλησίας. Μεταφέρει τήν πρωτεύουσα τοῦ κράτους στόν Βόσπορον. Κτίζει τήν Κωνσταντινούπολιν.

Τό 325 μ.Χ. ὁ ἴδιος συγκαλεῖ τήν Α΄Οἰκουμενικήν Σύνοδον, ὅπου καί παρευρίσκεται, ὄχι γιά νά ἐπηρεάσῃ μέ τήν παρουσίαν του τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, τούς ὁποίους ἄφησε νά συνομιλήσουν, νά συσκεφθοῦν καί νά ἀποφανθοῦν σχετικά μέ τήν αἱρετικήν διδασκαλίαν τοῦ Ἀρείου, ἀλλά παρευρίσκεται διότι ἀγαπᾶ τήν Ἐκκλησίαν καί θέλει τήν Ἐκκλησίαν ἑνωνένην. Ὁ ἱστορικός τῆς ἐποχῆς Θεοδώρητος γράφει πώς ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος παρευρίσκεται αὐτοπροσώπως στήν Α΄ Οἰκουμενικήν σύνοδον « ποθῶν τήν ὁμόνοιαν τῆς Ἐκκλησίας ».

Ἀγαπᾶ τήν Ἐκκλησίαν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, γι’αὐτό καί στέλλει  τήν ἁγίαν του μητέρα στά Ἱεροσόλυμα νά ψάξῃ καί νά βρῇ τόν Τίμιον Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ. Καί, ἀφοῦ τόν βρῆκε, τόν προσεκύνησε καί αὐτός καί ὅλη ἡ σύγκλητος τῶν ἀρχόντων. Καί ἡ Ἐκκλησία μας στό κοντάκιον τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων ψάλλει: «Κωνσταντῖνος σήμερον, σύν τῇ μητρί τῇ Ἑλένῃ, τόν Σταυρόν ἐμφαίνουσι, τό πανσεβάσμιον ξύλον…».

Σήμερα, καθώς ζοῦμε σέ μιά ἐποχή  ὅπου ὅλα ἀμφισβητοῦνται καί παρουσιάζονται θρασεῖς διαστρεβλωτές τῆς Ἱστορίας, δέν λείπουν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι κατηγοροῦν τήν Ἐκκλησίαν μας λέγοντες: «Μά, πῶς τιμᾶται ὡς Ἅγιος ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, ἀφοῦ ἦτο ἕνας εἰδωλολάτρης, ἕνας φιλόδοξος ἄνθρωπος, ἕνας αἱμοδιψής ἡγεμόνας ϗ Πῶς, λένε, ἕναν τέτοιον ἄνθρωπον τόν θεωρεῖ ἡ Ἐκκλησία Ἅγιον καί  τόν ἔχει συμπεριλάβει στό ἁγιολόγιόν της;

Ἀπαντᾶμε λέγοντας: «Οὐδείς ἀναμάρτητος, εἰ μή εἷς, ὁ Θεός». Ἅγιος, μέ τήν ἀπόλυτον ἔννοιαν εἶναι μόνον ὁ Θεός. «Εἷς Ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός…». Ἅγιοι, μέ τήν σχετικήν ἔννοιαν, ὅλοι ὅσοι ἀγωνίσθηκαν, ὅσοι ἀγωνίζονται τόν καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως καί ἡ ζωή τους εἶναι μαρτυρία πίστεως καί προσφορά στήν Ἐκκλησίαν. Ἔτσι καί ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος. Ἔδειξε μετάνοιαν, ὡς ἄλλος Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἀπό διώκτης Χριστοῦ ἔγινε ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν. Ἀφ’ἧς στιγμῆς ἐκλήθη καί ἀσπάσθηκε τόν χριστιανισμόν, ἔδωσε μαρτυρία πίστεως καί ἡ ὑπόλοιπη ζωή του εἶναι τεραστία προσφορά στήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ.

Ἀδελφοί μου!

Δῶρο Θεοῦ πρός τόν Μέγαν Κωνσταντῖνον ἡ οὐράνιος ὀπτασία καί τό « ἐν τούτῳ νίκα». Δῶρο Θεοῦ πρός ἐμᾶς τό γεγονός ὅτι εἴμεθα βαπτισμένοι χριστιανοί, σφραγισθέντες μέ τό σημεῖον τοῦ σταυροῦ, Ἐκεῖνος ὁπλίσθηκε μέ τήν δύναμιν τοῦ Σταυροῦ καί ἔδωσε μαρτυρία πίστεως στόν Ἰησοῦν Χριστόν. «Ἐδοξάσθη ὀρθοδοξότατος», ὅπως σημειώνει ὁ ὑμνογράφος σ’ ἕνα τροπάριον τῆς Λιτῆς. Εἴθε καί ἐμεῖς, μιμούμενοι τό παράδειγμά του, ἀντλοῦντες τήν Χάριν καί τήν δύναμιν ἀπό τόν Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ, νά δίνωμε συνεχῶς, καθημερινῶς μαρτυρίαν ὀρθοδόξου χριστιανικῆς πίστεως. ΑΜΗΝ.     Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  ΚΑΙ  ΕΛΕΝΗΣ

ΕΝΑΝΤΙ  ΚΑΡΡΑΔΕΙΟΥ  ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ  ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Την προσεχή  Κυριακή  21 Μαΐου 2017  πανηγυρίζει  μετά πάσης εκκλησιαστικής μεγαλοπρεπείας και λαμπρότητος ο Ιερός Ναός των Αγίων Θεοσέπτων Ισαποστόλων 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ

(έναντι Καρραδείου Δημοτικού Σχολείου).

   

     Ο Μέγας  Πανηγυρικός Εσπερινός  θα αρχίσει  την 7^ην μ.μ. του Σαββάτου  20  Μαΐου 2017, ο δε Όρθρος μετά της Θείας Λειτουργίας την 7^ην πρωϊνή της Κυριακής.

       Τους χορούς των Ιεροψαλτών θα διευθύνει ο Πρωτοψάλτης του Ιερού μας Ναού κ. Θεόδωρος Κουτσούδης.

          Προσκαλούνται οι φιλέορτοι Χριστιανοί όπως προσέλθουν εις την ιεράν πανήγυριν.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ 2017

Ἀριθμός 19

Κυριακή  14 Μαΐου 2017

ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

( Πράξ.ια΄19-30 )

Μία ἀπό τίς ἐντολές τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ πρός τούς μαθητάς του, ἀδελφοί μου, εἶναι καί αὐτή πού ἔχει σχέσι μέ τήν διάδοσιν τοῦ Εὐαγγελίου: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη…». Στίς ἡμέρες μας ἡ ἐντολή αὐτή τοῦ Χριστοῦ γίνεται πρᾶξις, κατά μᾶλλον ἤ ἦττον, ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἀπό τούς κληρικούς, τούς ἱεροκήρυκας καί τούς λαϊκούς κήρυκας τοῦ θείου λόγου, ὅπως εἶναι λ.χ. οἱ καθηγηταί θεολόγοι στά γυμνάσια καί τά λύκεια. Εἴτε στούς κληρικούς κήρυκας ἀναφερόμεθα, εἴτε στούς λαϊκούς, τούς καθηγητάς, ἰσχύει αὐτό πού προείπαμε, ὅτι δηλαδή ἡ ἐντολή τοῦ Χριστοῦ μας γίνεται πρᾶξις κατά τό μᾶλλον ἤ ἦττον. Τοῦτο ἐξαρτᾶται κυρίως, ὄχι τόσον ἀπό τό πόσον εὐσυνείδητα ἐργάζεται κανείς, ὅσον ἀπό τό πόσον βιώνει κανείς τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὥστε μέ τό ζωντανό παράδειγμά του νά διδάξῃ τόν ἄλλον, νά τόν ἐλκύσῃ στήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Ἡ πίστις, ἡ θεολογία, ὁ Χριστός εἶναι βίωμα.

Ὡστόσο, ἄν μείνωμε σ’ αὐτήν τήν διάδοσιν τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύματος, μέ τήν ἔννοιαν τοῦ κηρύγματος καί ἀνατρέξομε στό παρελθόν, θά θαυμάσωμεν τού χριστιανούς τῆς πρώτης χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ὡς λαϊκοί, ἔχοντας πιστεύσει στόν Χριστόν, θεωροῦσαν ἱερόν καθῆκον τους νά μεταδώσουν καί σέ ἄλλους ἀνθρώπους τήν εὐαγγελικήν ἀλήθειαν. Κατ’αὐτόν τόν τρόπον ἐγίνοντο μικροί ἀπόστολοι. Ἤ, μέ ἄλλα λόγια, ἀφοῦ ἐγνώριζαν τήν πηγήν «τοῦ ζῶντος ὕδατος», τόν Χριστόν, ὁδηγοῦσαν σ’Αὐτόν καί ἄλλους, προκειμένου νά ξεδιψάσουν πνευματικά καί νά δροσίσουν τήν ψυχήν τους.

Ἐκεῖνο, τό ὁποῖον μᾶς κάνει νά θαυμάζωμε περισσότερον τούς χριστιανούς τῆς πρώτης Ἐκκλησίας εἶναι  ὅτι ἐκήρυτταν τόν Χριστόν κάτω ἀπό διωγμόν. Ἀναρίθμητοι χριστιανοί ὁδηγήθηκαν στό μαρτύριο καί τόν θάνατον, ἐπειδή ὡμολόγησαν τήν πίστιν τους στόν Χριστόν. Ἄς θυμηθοῦμε τούς Ἁγίους Σαράντα μάρτυρες. Καθένας ἀπό αὐτούς, ὅταν κλήθηκαν ἀπό τόν αὐτοκράτορα Λικίνιον καί τόν ἔπαρχον τῆς Καππαδοκίας Ἀγρικόλα νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστόν, καθένας μέ παρρησία ἔλεγε «Χριστιανός εἰμί». Καί ὁδηγήθηκαν στήν παγωμένη λίμνη τῆς Σεβαστείας. Παρά δέ τίς πλεῖστες  ὅσες διώξεις τῶν χριστιανῶν, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ζῆ ἐδῶ καί εἴκοσι αἰῶνες καί θά ἐξακολουθεῖ νά ζῆ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων, διότι εἶναι θεοΐδρυτος καί τήν ζωογονεῖ τό Ἅγιον Πνεῦμα.

Τοῦτο φαίνεται καί ἀπό τό γεγονός πού ἀναφέρει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ὅτι δηλαδή, ὅταν ἐκήρυξαν ὁ Παῦλος καί ὁ Βαρνάβας στήν Ἀντιόχεια, ἐπίστευσε στόν Χριστόν «ὄχλος ἱκανός», πλῆθος ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι μάλιστα ὠνομάσθηκαν γιά πρώτη φορά χριστιανοί, καί αὐτό τό ὄνομα ἐπεκράτησε ἔναντι ὅλων τῶν ἄλλων τά ὁποῖα ἐχρησιμοποιοῦντο γιά νά διακρίνωνται οἱ ὀπαδοί τοῦ Χριστοῦ. Λίγα λόγια, λοιπόν, γι’αὐτό τό ὄνομα.  Τί σημαίνει Χριστιανός;

Χριστιανός ὀνομάζεται ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει στόν Χριστόν. Ἀλλά τί σημαίνει Χριστός; Σημαίνει κεχρισμένος. Χριστοί ὠνομάζοντο στήν Παλαιά Διαθήκη οἱ βασιλεῖς, διότι ἐχρίοντο μέ μῦρο, καί, ὅταν ἐχρίοντο, ἀνελάμβαναν ἐπίσημα τά καθήκοντα τῆς βασιλείας. Ὅλοι αὐτοί οἱ βασιλεῖς ἦσαν τύπος καί προδήλωσις τοῦ μεγάλου βασιλέως, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἐχρίσθη ἀπό τόν Θεόν Πατέρα ὡς ὁ βασιλεύς τοῦ κόσμου, ὁ βασιλεύς ὅλης τῆς κτίσεως καί ὠνομάσθη Χριστός.

Κατά συνέπειαν, ὁ κάθε χριστιανός εἶναι ἕνας μικρός βασιλεύς, μέ τήν ἔννοιαν ὅτι ἔχει χρισθῆ μέ τό Ἅγιον Μῦρον κατά τήν βάπτισίν του, ἔχει λάβει τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί προσπάθειά του θά πρέπη νά εἶναι νά βασιλεύσῃ, νά κυριαρχήσῃ ἐπί τῶν παθῶν του, νά νικήσῃ τίς ἀδυναμίες καί τά πάθη του.

Ἀδελφοί μου!

Ἡ ὀνομασία πού ἔχομε ὅλοι μας, ὡς βεβαπτισμένοι «εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», ἡ ὀνομασία ὀρθόδοξος Χριστιανός πρέπει νά θεωροῦμε ὅτι εἶναι μεγάλη μας τιμή. Ὅπως καύχημά μας εἶναι νά φέρωμε τό ἐπώνυμον τοῦ πατέρα μας, ἔτσι καύχημά μας πρέπει νά εἶναι ἡ ὀνομασία χριστιανός. Στίς ἡμέρες μας βλέπομε ὅτι τό θρήσκευμά μας δέν ἀναγράφεται στήν ἀστυνομική μας ταυτότητα. Θά μοῦ πῆτε ἔχει σημασία ϗ Ναί, ἀλλά ἀσυγκρίτως μεγαλυτέρα σημασία ἔχει τό νά φανερώνεται μέσα ἀπό τήν ὅλη μας συμπεριφορά, ὅτι εἴμεθα ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Ἄς κλείσωμε μέ τήν εὐχήν: Τόσον διά τοῦ λόγου, ὅσον καί κυρίως διά τῶν ἔργων μας νά ἀποδεικνύωμε ὅτι εἴμεθα ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί νά ἐλκύωμε καί ἄλλους στόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησίαν Του. ΑΜΗΝ.     Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ 2017

ΤΟ  ΚΗΡΥΓΜΑ  ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός 18

Κυριακή 7 Μαΐου 2017

ΤΟΥ  ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

( Πράξ. θ΄ 32-42 )

Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, ἀδελφοί μου, μᾶς εἶναι γνωστός ἀπό τά λόγια τοῦ Διδασκάλου Χριστοῦ πρός αὐτόν: «Σύ εἶ Πέτρος, καί ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν ἐκκλησίαν καί πύλαι ᾃδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς…». Ἀλλά καί ἀπό τό γεγονός ὅτι ἀρνήθηκε τόν Χριστόν ἔξω ἀπό τό πραιτώριον τρεῖς φορές, λέγοντας « οὐκ οἶδα τόν ἄνθρωπον», καί μάλιστα μέ ὅρκον. Μετά βεβαίως, «ἔκλαυσε πικρῶς ».

Μετά τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ, ὁ Πέτρος ἔγινε διαπρύσιος κήρυκας τοῦ Θεοῦ καί Λόγου, κυρίως στούς κατοίκους τῆς Ἰουδαίας καί τῆς Σαμαρείας, πρός τούς ὁποίους ἀπηύθυνε ζωντανό κήρυγμα σωτηρίας.

Στό σημερινό ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα, βλέπομε τόν Ἀπόστολον Πέτρον νά βρίσκεται στήν Λύδδα τῆς Παλαιστίνης. Στήν πόλιν αὐτήν ὑπῆρχε ἕνας δυστυχισμένος ἄνθρωπος, ὁ Αἰνέας, παράλυτος, καρφωμένος ὀκτώ χρόνια στό κρεββάτι, τόν ὁποῖον ὁ Πέτρος θεραπεύει στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, λέγοντάς του: «Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστός». Σηκώνεται ἀμέσως, στέκεται στά πόδια του, καί ὅλοι θαυμάζουν γιά τήν δύναμιν πού ἔχει τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.

Λίγο ἀργότερα, στήν γειτονική πόλιν Ἰόππη ἀρρώστησε καί ἀπέθανε μία γυναίκα, ἡ Ταβιθά ἑβραϊστί ἤ Δορκάς ἑλληνιστί. Θρῆνος καί ὀδυρμός στήν πόλιν, διότι ἦτο ἡ προσωποποίησις τῆς καλωσύνης, ἦτο «πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καί ἐλεημοσυνῶν». Οἱ κάτοικοι τῆς Ἰόππης παρεκάλεσαν τόν Πέτρον νά ἔλθῃ στήν πόλιν τους. Ὁ Πέτρος προσευχήθηκε καί τήν ἀνέστησε. Ἡ χαρά ὅλων ἀπερίγραπτος. Τήν ἡμέραν ἐκείνην ὁ Θεός εἶχε βραβεύσει τήν ἀγάπην.Τώρα νά ἰδοῦμε τί ἔχομε νά διδαχθοῦμε; Πολλά.

1ον. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων, καί θεραπεύει τήν ἀσθένειαν τοῦ σώματός μας, ἐφ’ ὅσον τοῦτο ἀποβαίνει πρός ὄφελος καί σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.

2ον. Κάποιες ἀσθένειες τοῦ σώματος ὀφείλονται σέ ἀσθένειαν τῆς ψυχῆς, στά πάθη πού φωλιάζουν μέσα μας καί πού μᾶς ὁδηγοῦν στήν διάπραξιν τῆς ἁμαρτίας. Πολύ ὡραῖα μᾶς τό λέγει ὁ ὑμνογράφος τοῦ Παρακλητικοῦ κανόνος: «Ἀπό τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν ἀσθενεῖ τό σῶμα, ἀσθενεῖ μου καί ἡ ψυχή ».

3ον. Ἡ Ταβιθά ἦτο «πλήρης ἔργων ἀγαθῶν καί ἐλεημοσυνῶν ». Ἐμεῖς; Μήπως ὑστεροῦμε, καί δικαιολογούμεθα ἐπικαλούμενοι «προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις»; Ὅλοι μποροῦμε, ἀρκεῖ νά ἔχωμε θέλησιν καί διάθεσιν ψυχῆς.

4ον. Δέν νοεῖται χριστιανός πού νά μήν καρποφορῇ σέ ἔργα ἀγάπης, φιλανθρωπίας, ἐλεημοσύνης. Ὀφείλομε νά μιμούμεθα τόν Χριστόν ὁ ὁποῖος «διῆλθεν εὐεργετῶν καί ἰώμενος». Καί σέ ἄλλο σημεῖον ὁμολογοῦμεν: «Οἰκτίρμων καί ἐλεήμων ὁ Κύριος».

Καί 5ον. Ὁ Πέτρος «θείς τά γόνατα προσηύξατο». Ἐμεῖς; Μήπως, κάποες φορές, ξεχνᾶμε, ἀφήνομε τήν προσευχήν, πολλῷ δέ μᾶλλον δέν γονατίζομεν, ἐνῶ μποροῦμε;

Ἀδελφοί μου!

Ἀπ’ ὅσα εἴπαμε-διδαχθήκαμε ἀπό τό σημερινό ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα, ἄς κρατήσωμεν τουλάχιστον τά ἑξῆς δύο:

Πρῶτον, νά προσευχώμεθα καί νά παρακαλοῦμεν ὅπως ὁ Ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων Κύριος καί Θεός μᾶς χαρίζῃ τήν ὑγείαν ψυχῆς τε καί σώματος. Καί δεύτερον, ὅπως ἡ Ταβιθά, ἔτσι καί ἐμεῖς νά ἐμπλουτίζωμε τό ἐνεργητικό μας σέ ἔργα ἀγαθά καί ἐλεημοσύνες.  Αὐτά εἶναι ἡ καλυτέρα ἐπένδυσις τῶν χρημάτων μας, ὁ καλύτερος συνήγορος ὑπερασπίσεως τῆς ψυχῆς μας ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως. ΑΜΗΝ.         Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΞΕΝΙΑΣ

 

ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ

ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΞΕΝΙΑΣ

Σήμερα Πέμπτη 4 Μαϊου 2017  στον Αγ. Φανούριο Λατομίου    θα τελεσθεί  Ιερά Πανήγυρις της Αγίας  Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Ξενίας (της Καλαματιανής), προστάτιδα των Καρδιοπαθών.

 Προσκαλούνται οι φιλέορτοι Χριστιανοί  όπως προσέλθουν για  συμπροσευχή.