ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (ΙΑ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ) 28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022

Ἀριθμός 36
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
«οὐκ ἔδει σε ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς καὶ ἐγὼ σὲ ἠλέησα;» (Ματθ. 18, 33)
28 Αὐγούστου 2022

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολὴν ταύτην· Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ ὃς ἠθέλησεν συνᾶραι λόγον μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ. Ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν προσηνέχθη αὐτῷ εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων. Μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ κύριος πραθῆναι καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅσα ἔχει, καὶ ἀποδοθῆναι. Πεσὼν οὖν ὁ δοῦλος προσεκύνει αὐτῷ λέγων, Μακροθύμησον ἐπ᾽ ἐμοί, καὶ πάντα ἀποδώσω σοι. Σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἀπέλυσεν αὐτόν, καὶ τὸ δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ. Ἐξελθὼν δὲ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος εὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ ὃς ὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια, καὶ κρατήσας αὐτὸν ἔπνιγεν λέγων, Ἀπόδος εἴ τι ὀφείλεις. Πεσὼν οὖν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ παρεκάλει αὐτὸν λέγων, Μακροθύμησον ἐπ᾽ ἐμοί, καὶ ἀποδώσω σοι. Ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕως ἀποδῷ τὸ ὀφειλόμενον. Ἰδόντες οὖν οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα, καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα. Τότε προσκαλεσάμενος αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ λέγει αὐτῷ, Δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάς με· οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς κἀγὼ σὲ ἠλέησα; καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον. Οὕτως καὶ ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιος ποιήσει ὑμῖν ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες χριστιανικὲς ἀρετὲς μᾶς προβάλλει ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, τὴν ἀνεξικακία. Τὶ σημαίνει ἀνεξικακία; Μακροθυμία καὶ ἀνοχὴ τῶν κακῶν ποὺ μᾶς προξενοῦν οἱ συνάνθρωποί μας. Ἀκόμη διάθεση εἰλικρινὴς καὶ πηγαία, ὄχι μόνο νὰ μὴ θυμόμαστε τὰ κακὰ ποὺ μᾶς προξένησαν καὶ νὰ μὴ θέλουμε νὰ ἀντεκδικηθοῦμε, ἀλλὰ καὶ νὰ συγχωροῦμε ἐκείνους ποὺ μᾶς ἔβλαψαν καὶ νὰ ἀνταποδίδουμε καλὸ ἀντὶ τοῦ κακοῦ ποὺ μᾶς ἔκαναν.

Στὸ πρόσωπο τοῦ βασιλιᾶ τῆς παραβολῆς ποὺ εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Θεός, βλέπουμε τὴν εὐσπλαγχνία καὶ τὴν συγγνώμη. Στὸ πρόσωπο τοῦ δούλου τὴν ἀσπλαγχνία καὶ τὴν κακότητα. Ἐνῶ ὁ δοῦλος συγχωρεῖται, ἐνῶ παραγράφεται τὸ τεράστιο χρέος του, ἐκεῖνος ἀρνεῖται νὰ συγχωρήσει τὸν σύνδουλό του καὶ νὰ μακροθυμήσει γιὰ λίγο, ὥστε νὰ μπορέσει ὁ δυστυχὴς συνάδελφός του νὰ ἐξοφλήσει τὸ μικρὸ χρέος. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ ἐρώτημα ποὺ θὰ τοῦ θέσει ὁ βασιλιάς, μετὰ τὴν καταγγελία τῶν ἄλλων δούλων εἶναι ἀμείλικτο: «Πονηρὲ δοῦλε, ἐπειδὴ μὲ παρεκάλεσες σοῦ ἄφησα ὅλο ἐκεῖνο τὸ τεράστιο χρέος. Δὲν ἔπρεπε, λοιπόν, ὅπως ἐγὼ σὲ λυπήθηκα, νὰ λυπηθεῖς καὶ ἐσὺ τὸν σύνδουλό σου;» Καὶ ὁ Κύριος κλείνει τὴν παραβολὴ μὲ ἕνα συμπέρασμα ἰδιαίτερης σημασίας: «Ἔτσι θὰ κάνει καὶ σὲ σᾶς ὁ ἐπουράνιος Πατέρας μου, πρὸς τὸν Ὁποῖο εἶστε ὀφειλέτες ἀνεξόφλητου χρέους, λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν σας, ἂν δὲν συγχωρήσετε ὁ καθένας τὸν ἀδελφό σας, ὄχι μόνο μὲ τὸ στόμα, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν καρδιά σας».

Ἀδελφοί μου,

Ἂς θυμηθοῦμε τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου. Ἐντολὴ καινούργια. Ἄγνωστη στοὺς ἀρχαίους. Μὲ αὐτὴν μᾶς ζητᾶ νὰ ἀγαπᾶμε ἐκείνους ποὺ θέλουν τὸ κακό μας καὶ μᾶς καταδιώκουν, ποὺ μᾶς μισοῦν καὶ μᾶς ἀδικοῦν. Καὶ μᾶς παραγγέλλει ὄχι μόνο νὰ τοὺς ἀγαπᾶμε, ἀλλὰ καὶ νὰ τοὺς συγχωροῦμε καὶ νὰ τοὺς εὐεργετοῦμε καὶ νὰ προσευχόμαστε γι’ αὐτούς (Ματθ. 5, 43). Στὴν καρδιὰ τοῦ Χριστιανοῦ δὲν νοεῖται νὰ ὑπάρχει ἀπέχθεια καὶ μῖσος. Τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν κακία μισοῦμε καὶ ἀποστρεφόμαστε. Νὰ ξέρουμε νὰ συγχωροῦμε. Αὐτὸ εἶναι τὸ γνήσιο χριστιανικὸ ἦθος. Νὰ ἀπαντοῦμε στὸ κακὸ μὲ τὸ καλό, στὸ μῖσος μὲ τὴν ἀγάπη, στὴν ἀχαριστία μὲ τὴν εὐεργεσία. Τὶ ἔκανε ὁ Θεὸς γιὰ ἐμᾶς; Συγχώρεσε ὅλα τὰ ἀμαρτήματά μας διὰ τῆς προσηλώσεώς Του στὸν Σταυρό. (Κολ. 2, 13). Μᾶς υἱοθέτησε, μᾶς ἔκανε παιδιά Του ἀγαπημένα. Ἂς μιμούμαστε τὸ παράδειγμά Του. «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες καθὼς καὶ ὁ πατήρ μου οἰκτίρμων ἐστί» (Λουκ. 6, 36).

Ἀδελφοί μου,

Ὁ Κύριος καὶ Θεός μας εἶναι μακρόθυμος καὶ πολυέλεος. Ἂν μετανοοῦμε εἰλικρινὰ γιὰ τὰ σφάλματά μας καὶ προστρέχουμε σὲ Αὐτόν, εἶναι πάντα πρόθυμος νὰ μᾶς συγχωρήσει. Μὲ μιὰ ὅμως ἀπαράβατη προϋπόθεση: ὅτι καὶ ἐμεῖς συγχωροῦμε ὅσους μᾶς ἀδικοῦν καὶ μᾶς βλάπτουν. Κατὰ τὸ μέτρο τῆς δικῆς μας συγγνώμης καὶ ἀνεξικακίας ἀπέναντι στοὺς ἄλλους θὰ φανεῖ ἵλεως καὶ ἀνεξίκακος καὶ σὲ μᾶς ὁ Θεός (Ματθ. 6, 14) «Δὲν ἔπρεπε κι ἐσὺ νὰ ἐλεήσεις τὸν σύνδουλό σου ὅπως καὶ ἐγὼ σὲ ἐλέησα;», θὰ ἀντηχήσει στ’ αὐτιά μας ἡ γεμάτη στοργὴ φωνή Του. Τότε θὰ ἀκούει καὶ τὶς προσευχές μας.

Τὸ βιβλίο τῶν Παροιμιῶν λέγει: «Μὴ πεῖς, ὅπως μοῦ φέρθηκε αὐτὸς θὰ τοῦ φερθῶ κι ἐγώ, θὰ τὸν ἐκδικηθῶ γιὰ ὅσα μὲ ἀδίκησε» (Παρ. 24, 29). Καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος προσθέτει: «Μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ» (Ρωμ. 12, 19).

Ἂς εἰσέλθουμε, ὅμως, στὸν εὐώδη λειμῶνα τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ ἂς εὐφρανθοῦμε μὲ τὰ μυροβόλα ἄνθη τῶν θείων σκέψεών τους.

Ὁ ἱ. Χρυσόστομος γράφει: «Καλὴ ἡ ἀκακία. Δεσποτικὴ μίμηση, θεϊκὴ ὁμοίωση, ἀφοῦ ὁ Κύριος εἶναι ἄκακος καὶ ἅγιος. Ἡ ἀκακία εἶναι φυλακτήριο τῆς ψυχῆς, καθαρισμὸς τοῦ νοῦ, καταστολὴ τῶν κακῶν συνηθειῶν, ἡσυχία τῶν λογισμῶν, ἡμερότητα ποὺ φαίνεται στὴν ἔκφραση τοῦ προσώπου, πραότητα τῶν ὀφθαλμῶν, ὁδηγὸς τῆς φιλίας, μητέρα τῆς ἀγάπης, ὁμοδίαιτη τῆς πίστης, τελειοποίηση τῆς δικαιοσύνης καὶ ὁπωσδήποτε ρίζα κάθε ἀρετῆς καὶ θεμέλιο τῆς ἀγαθότητος. Δὲν γνωρίζει τὴν ἔννοια τῆς ἔχθρας οὔτε τὴν ἀγριότητα τῆς ὀργῆς οὔτε τὴν ἐνέργεια τῆς κακίας, ἀλλὰ στέκεται σὰν βασίλισσα, περιτριγυρισμένη ἀπὸ ὅλες τὶς ἀρετές».

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: «Ἄκακος εἶναι ὁ ἀπονήρευτος‧ αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει κακία, ὁ εὐθύς, ὁ ἀκέραιος, ὁ δίκαιος. Ὁ ἄκακος δὲν πράττει κακὰ ἔργα. Στέκεται ἀπέναντι στὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ ὄχι μόνο μὲ τὴν ἐπιφανειακὴ καλωσύνη καὶ τὴν ἀμφίεση τοῦ ἀγαθοῦ, ἀλλὰ κυρίως ἔχοντας τὴν καρδιά του ἀβεβήλωτη καὶ ἔτσι γίνεται ἀντιληπτός. Ὁ ἄκακος εὐλογεῖται ἀπὸ τὸν Θεὸ ποὺ τὸν κατατάσσει στὸν χορὸ τῶν δικαίων. Εἶναι ἀγαπημένος ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ στέκεται κοντά Του μὲ πλήρη ἐμπιστοσύνη. Ὁ Θεὸς θὰ τὸν δοξάσει ὅλες τὶς ἡμέρες τῆς ζωῆς του».

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης σημειώνει: «Ὁ διάβολος εἶναι κακία. Τὴν στιγμὴ ποὺ θὰ ἀρχίσεις νὰ νοιώθεις κακία γιὰ τὸν πλησίον σου, φωλιάζεις μέσα σου τὸν διάβολο. Τόσο πολὺ ἁπλώνεται καὶ τόσο βαρὺς εἶναι. Γι’ αὐτὸ μὴ δεχθεῖς κακία στὴν καρδιά σου οὔτε γιὰ μιὰ στιγμή. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ διάβολος. Διαφορετικὰ ἡ κακία, ἀκόμα κι ὅταν δὲν ἐξωτερικεύεται μὲ λόγια, θὰ φαίνεται στὴν ματιά σου καὶ θὰ δηλητηριάζει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀδελφοῦ σου. Νὰ λογαριάζεις τὴν κακία σὰν ἀπάτη τοῦ διαβόλου».

Ὁ Ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ: «Δὲν πρέπει νὰ διατηροῦμε στὴν καρδιά μας κακία ἢ μῖσος γιὰ τὸν ἄλλον, ἔστω κι ἂν μᾶς ἐχθρεύεται. Ἂς θελήσουμε νὰ μοιάσουμε στὰ ἀγαπημένα παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Ἂς ζηλέψουμε τὴν ἀνεξικακία τοῦ Δαβίδ, γιὰ τὸν ὁποῖο εἶπε ὁ φιλάνθρωπος Κύριος, ὅτι βρῆκε ἄνθρωπο ποὺ Τὸν εὐαρεστεῖ καὶ τηρεῖ τὶς ἐντολές Του. Ὁ Ἴδιος ὁ Θεὸς μαρτυρεῖ γιὰ τὸν Ἰὼβ ὅτι ἦταν ἄκακος. Ὁ Ἰωσὴφ δὲν ἐκδικήθηκε τοὺς ἀδελφούς του. Ὁ Ἄβελ πῆγε στὸν ἀδελφό του μὲ ἁπλότητα καὶ χωρὶς ὑπόνοια».

Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ἐκήρυττε τὸ 1955: «Καὶ σύ, ποιὸς σοῦ ἔδωσε τὴν ἐξουσία νὰ ὑβρίζεις τὸν ἀδελφό σου; Νὰ μὴ γίνονται αὐτὰ, ἀδελφές. Διότι ἔτσι ἔρχονται οἱ ἔριδες, οἱ ταραχές, οἱ ἀνησυχίες. Ἐὰν συμβεῖ καὶ τίποτα καμιὰ φορά, διότι ἄνθρωποι εἴμαστε, εὐθὺς μὴν ἀφήνετε νὰ περάσει πολύ. Μιὰ μέρα τὸ πολύ - πολύ‧ νὰ πᾶς νὰ βρεῖς τὴν ἀδελφή, νὰ βάλεις μετάνοια. ‘‘Συγχώρεσέ μου, ἀδελφή, συγχώρεσέ μου γιὰ τὸν λόγο ποὺ σοῦ εἶπα καὶ σὲ ἐλύπησα’’. Νὰ διορθώνετε τὸ πρᾶγμα, νὰ μὴν ἐπέρχεται στενοχώρια, ἀλλὰ ἀγάπη. Πῶς θὰ πᾶμε ὕστερα στὴν προσευχὴ νὰ συνομιλήσουμε μὲ τὸν Θεό, ὅταν περιφρονοῦμε τὸν ἀδελφό μας, ὅταν τὸν κατηγοροῦμε, τοῦ χαλοῦμε τὴν καρδιά του καὶ τὸν στενοχωροῦμε;» Καὶ συνεχίζει ὁ πολυσέβαστος Ἅγιος Γέροντας: «Ὅλα ὁ Θεὸς τὰ ἐτακτοποίησε πρὸς χρήση τοῦ ἀνθρώπου καὶ νὰ ἐνεργοῦν ὅλο τὸ καλὸ καὶ τὸ ἀγαθό. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως τὰ μεταχειρίστηκε ὅλα πρὸς ἐργασία τοῦ κακοῦ καὶ πρὸς ἀπώλεια τῆς ψυχῆς του. Ἐκεῖνος ποὺ δὲν θυμώνει, ἔχει καὶ τὴν ὑγεία του‧ ἐταράχθηκες; Εὐθὺς πονοκέφαλος, σύγχυση. Κόβεται ἡ διάθεση, χάνεται ἡ χαρά σου καὶ μόνο λύπη καὶ στενοχώρια».

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος: «Νὰ ἔχουμε μέσα στὴν ψυχή μας ἀγαθότητα καὶ ἀγάπη. Αὐτὰ νὰ μεταδίδουμε. Νὰ προσέχουμε νὰ μὴν ἀγανακτοῦμε γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μᾶς βλάπτουν, μόνο νὰ προσευχόμαστε γι’ αὐτοὺς μὲ ἀγάπη. Ὅ,τι κι ἂν κάνει ὁ συνάνθρωπός μας, ποτὲ νὰ μὴν σκεφτόμαστε κακὸ γι’ αὐτόν. Πάντοτε νὰ εὐχόμαστε ἀγαπητικά. Πάντοτε νὰ σκεφτόμαστε τὸ καλό. Νὰ μὴν κρατᾶς κακία, γιὰ νὰ ἔρθει μέσα σου ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ».

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος: «Ὅταν συκοφαντηθοῦμε ἢ ἀδικηθοῦμε εἴτε ἀπὸ ἐπιπόλαιους εἴτε ἀπὸ πονηροὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν κακότητα καὶ διαστρέφουν τὴν ἀλήθεια, ἐὰν μποροῦμε, καλὰ εἶναι νὰ μὴ θέλουμε νὰ δικαιωθοῦμε. Οὔτε καὶ νὰ ποῦμε: ‘‘Νὰ τὸ βροῦνε ἀπὸ τὸν Θεό’’, γιατὶ καταριόμαστε μὲ εὐγένεια. Καλὸ εἶναι νὰ τοὺς συγχωροῦμε μὲ ὅλη μας τὴν καρδιά καὶ νὰ παρακαλέσουμε τὸν Θεὸ νὰ μᾶς δυναμώσει γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ σηκώσουμε τὸ βάρος τῆς συκοφαντίας». Καὶ συνεχίζει ὁ Ἅγιος: «Ὁ ταπεινὸς ἔχει ὅλα τὰ πνευματικὰ ἀρώματα: ἁπλότητα, πραότητα, ἀγάπη χωρὶς ὅρια, καλωσύνη, ἀνεξικακία, θυσία, ὑπακοὴ κ.λ.π. Ἐπειδὴ ἔχει τὴν πνευματικὴ φτώχεια, ἔχει καὶ ὅλον τὸν πνευματικὸ πλοῦτο. Εἶναι, ἐπίσης, εὐλαβὴς καὶ σιωπηλός, γι’ αὐτὸ καὶ συγγενεύει μὲ τὴν Κεχαριτωμένη Θεοτόκο Μαρία, ἡ ὁποία εἶχε μεγάλη ταπείνωση».

Ἡ Γερόντισσα Γαλακτία τῆς Κρήτης παραγγέλλει: «Νὰ ἔχετε ταπείνωση καὶ ἀνεξικακία. Ὅποιος συγχωρεῖ, ὅ,τι ἁμαρτωλὸ κι ἂν ἔχει κάνει, θὰ βρεῖ τρόπους νὰ τὸν σώσει ὁ Θεός, ὅ,τι κι ἂν κάνει».

Εὐλογημένοι Χριστιανοί!

Ὅλο τὸ Εὐαγγέλιο ἀποτελεῖ ἕνα κήρυγμα ἀνεξικακίας, καθὼς μᾶς διδάσκει ἀπέναντι σὲ κάθε στενοχώρια, ἀπέναντι στὸν πόλεμο τοῦ πλησίον καὶ τὴν διάθεσή του νὰ μᾶς βλάψει, νὰ προβάλλουμε ὄχι τὸν πολεμο οὔτε τὴν ἀντεπίθεση, ἀλλὰ τὶς μεγάλες ἀρετὲς τῆς ἀγάπης καὶ τῆς συγχώρησης. Αὐτὰ εἶναι τὰ ἀληθινὰ ὅπλα μας. Ἂς μιμηθοῦμε τὸν Κύριο, ὁ Ὁποῖος «οὐ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν». «Ἐταράχθην καὶ οὐκ ἐλάλησα‧ φωνῇ μου πρὸς Κύριον ἐκέκραξα καὶ προσέσχε μοι», ἀναφωνεῖ ὁ προφητάναξ Δαβίδ. Διπλᾶ ὠφελούμαστε ἀπὸ τὴν ἀνεξικακία. Ἀπὸ τὴν μιὰ διατηροῦμε τὴν καλὴ πνευματική μας κατάσταση, ἐφαρμόζοντας τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὁ ἐχθρὸς μᾶς βλέπει καὶ κατατροπώνεται.

Ἀδελφοί μου!

Εἴδαμε τὶς θεοφώτιστες σκέψεις τῶν Ἁγίων Πατέρων μας καὶ διαπιστώσαμε πόσο ἤρεμη καὶ εὐτυχισμένη εἶναι ἡ ἄκακη καρδιά. Ἂς συγκρατήσουμε τὰ νεῦρα καὶ τὴν ἀγανάκτησή μας καὶ ἂς ἀφήσουμε τὸν Θεὸ ποὺ εἶναι καρδιογνώστης, ἀλάνθαστος καὶ παντοδύναμος, νὰ ἐνεργήσει Ἐκεῖνος ὅπως ξέρει. Καὶ μπορεῖ οἱ ἄνθρωποι ποὺ εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία νὰ μᾶς κατηγορήσουν ὅτι εἴμαστε ἀδύναμοι‧ στὴν οὐσία ὅμως εἴμαστε δυνατοί, γιατὶ ξέρουμε ὅτι «ζεῖ Κύριος ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων».

Ὁ ποιητὴς Βερίτης μᾶς ἐνισχύει μὲ τὸν ποιητικό του λόγο:

Χαρίτωσέ με, τρισχαριτωμένε,
χαρᾶς ψαλμοὺς τὰ χείλη μας νὰ λένε.
Πορεῖες ἁγνὲς τὰ πόδια ν’ ἀκλουθᾶνε.
Κι ὅπου τοῦ νοῦ μου οἱ λογισμοὶ κι ἂν πᾶνε,
Σοῦ πάντα νά ’ναι Ἀγαπημένε!
Κι ἂν χίλιοι δυὸ στὸν δρόμο βρέθηκαν
ξυπνοὶ νὰ μᾶς περιγελάσουν
καὶ νὰ μᾶς ποῦν πὼς εἶσαι χίμαιρα
καὶ τρέλα τὸ κυνήγημά Σου,
μὰ ἐμεῖς, ὦ θησαυρέ, Σὲ βρήκαμε
καὶ τὴν χαρά μας διαλαλοῦμε!
Ἂς εἶσαι Θεὸς ἄυλος καὶ ἄπιαστος,
ἐμεῖς στὰ χέρια Σὲ κρατοῦμε!
Και -ἂς τ’ ἀκοῦν οἱ ἄπιστοι-
Κύριο, Σωτήρα, βασιλιά μας σὲ λέμε. ΑΜΗΝ!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 

 

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ  ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ

ΟΣΙΟΥ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΠΑΡΩ

 

Την  Κυριακή 21 Αυγούστου 2022  ο εφημέριος του Ιερού Ναού π. Βασίλειος Φιλιππάκης , τέλεσε την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία  προς τιμήν του Οσίου Πατρός ημών Αρσενίου του εν Πάρω.  Η ενορία μας  έχει την ευλογία και φυλάσσεται τεμάχιον του Ιερού Λειψάνου του Αγίου. Ολοι οι πιστοί προσκύνησαν και προσευχήθηκαν με ευλάβεια.

 Και του χρόνου με υγεία.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ) 21 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022

 

Ἀριθμός 35

ΚΥΡΙΑΚΗ  Ι΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ

«καὶ ἰάθη ὁ παῖς» (Ματθ. 17, 18)

21 Αὐγούστου 2022

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ’ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε. καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ’ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. Τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ κατ’ ἰδίαν εἶπον· διατί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό; ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν. τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Ἀναστρεφομένων δὲ αὐτῶν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Τὸ περιστατικὸ τοῦ σεληνιαζομένου νέου ἐκφράζει μιὰ πραγματικότητα καὶ δίνει ἀφορμὴ νὰ στρέψουμε τὸν λόγο μας στὰ προβλήματα ποὺ παρουσιάζονται στὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, ἄσχετα μὲ τὴν μόρφωση καὶ τὴν ἡλικία τους.

Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος μπαίνει στὸν στίβο τῆς ζωῆς, ἀντιμετωπίζει πολλὰ καὶ ποικίλα προβλήματα‧ προσωπικά, ὅπως  ὅσα σχετίζονται μὲ τὴν ὑγεία, μὲ τὴν ἐπαγγελματικὴ ἢ οἰκογενειακὴ ἀποκατάσταση‧ γενικότερα, ὅσα παρουσιάζονται στὸν οἰκογενειακό, συγγενικὸ ἢ φιλικὸ κύκλο. Πολλὰ προβλήματα εἶναι ἁπλὰ καὶ ξεπερνιοῦνται εὔκολα καὶ γρήγορα, ἄλλα ὅμως πολὺ δύσκολα ἀντιμετωπίζονται. Αὐτὰ τὰ δυσεπίλυτα καὶ συχνὰ ἄλυτα προβλήματα πικραίνουν καὶ ταλαιπωροῦν τὸν ἄνθρωπο.

Προβλήματα ἀντιμετώπισαν καὶ οἱ Ἅγιοι, καὶ πρῶτοι οἱ Ἀπόστολοι. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει: «Τρεῖς φορὲς μὲ ράβδισαν, μία μὲ λιθοβόλησαν… σὲ ὁδοιπορίες πολλὲς φορὲς, μὲ κινδύνους ἀπὸ ποταμούς, ἀπὸ ληστές, ὁμοεθνεῖς… μὲ πεῖνα καὶ μὲ δίψα, στὸ κρύο χωρὶς ἐνδύματα».

Ὅταν τὰ προβλήματα ὀφείλονται στὸν ἐγωισμὸ ἢ τὸ συμφέρον, μέσα μας καὶ γύρω μας ὑψώνονται ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια, ἀφοῦ βασικὴ αἰτία εἶναι ἡ ἁμαρτία. «Στὰ ἁμαρτήματα ὀφείλονται λύπες, διχόνοιες καὶ πόλεμοι, ἀρρώστιες καὶ ὅλα τὰ δυσκολοθεράπευτα πάθη ποὺ μᾶς προσβάλλουν καὶ μᾶς προβληματίζουν», διαπιστώνει ὁ ἱ. Χρυσόστομος. Αὐτὰ μᾶς κουράζουν, μᾶς βασανίζουν καὶ μᾶς ταλαιπωροῦν.

Στὴν περίπτωση τοῦ σεληνιαζομένου νέου τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, δὲν βασανιζόταν μόνο ὁ ἴδιος, ἀλλὰ καὶ οἱ οἰκεῖοι του. Αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὰ πρακλητικὰ λόγια ποὺ ἀπευθύνει ὁ πατέρας στὸν Κύριο: «Κύριε, σπλαχνίσου καὶ ἐλέησε τὸ παιδί μου… πολλὲς φορὲς δὲν ἔχει συναίσθηση τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ κινδυνεύει». Τὰ δύσκολα προβλήματα τῶν παιδιῶν συνήθως εἶναι δυὸ φορὲς δύσκολα γιὰ τοὺς γονεῖς, καὶ συχνὰ κάνουν τὴν ζωὴ ὅλων μαρτυρική. Παιδιὰ νὰ παρασύρονται ἀπὸ ἄσχημες παρέες καὶ νὰ μπλέκουν μὲ ναρκωτικά, παράνομες πράξεις καὶ διάφορες ἐξαρτήσεις.

Εὐτυχῶς, ὅμως, ποὺ ὑπάρχει κάποια παρηγοριά. Ὅπως ὁ χρυσὸς μέσα στὴν φωτιὰ ἀποβάλλει κάθε ξένο καὶ νόθο στοιχεῖο, ἔτσι καὶ οἰ σπουδαῖοι γίνονται σπουδαιότεροι μέσα ἀπὸ τοὺς πειρασμοὺς τῶν προβλημάτων, θὰ πεῖ καὶ πάλι ὁ ἱ. Χρυσόστομος. Ὅταν οἱ ἀνθρώπινες δυνάμεις δηλώνουν ἀδυναμία, τότε μπορεῖ νὰ «ἀνοίξει» μιὰ ἄλλη δυνατότητα. Εἶναι ἐκείνη ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν Παντοδύναμο Θεὸ καὶ συνήθως τὴν ὀνομάζουμε «θαῦμα». Ἐκεῖνος θὰ δώσει τὴν κατάλληλη λύση, γιατὶ μεριμνᾶ γιὰ τὴν σωτηρία καὶ τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς μας.

Στὰ ποικίλα προβλήματα πρέπει νὰ ἐπιδείξουμε ἠθικὴ ἀνδρεία. Ἂς ἀκούσουμε τὶ διδάσκει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: «Μιὰ ξαφνικὴ συμφορὰ κατακυριεύει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὅταν τὰ πράγματα δὲν πᾶνε καλά, ἀπογοητεύεται, νικιέται πρὶν ξεκινήσει ὁ ἀγώνας καὶ παραδίδει τὰ ὅπλα πρὶν τὴν μάχη. Γιὰ τὸν ἠθικὰ ἀνδρεῖο, ὅμως, ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ κανόνας τῶν σκέψεών του καὶ τὸ μέτρο μὲ τὸ ὁποῖο ἀξιολογεῖ ὅλες του τὶς πράξεις. Τὰ ἐπερχόμενα βάσανα δὲν σαλεύουν τὰ γενναῖα του φρονήματα. Κανεὶς πειρασμὸς δὲν μπορεῖ νὰ κάμψει τὴν σταθερότητα τῶν ἀρχῶν καὶ τῶν πεποιθήσεών του, εἴτε ὑλικὸς εἶναι αὐτὸς εἴτε ἠθικός. Καμιὰ κακία δὲν κατορθώνει νὰ νικήσει τὴν ἠθικὴ δύναμη τῆς ψυχῆς, τὴν ἠθική της ἀνδρεία. Ὁ ἠθικὰ ἀνδρεῖος καὶ εὐγενὴς, φίλος τῆς ἀλήθειας, εἰλικρινής, γενναῖος, μεγαλόψυχος, ἐπιεικής, συμπαθής, ἀνεκτικός, καρτερικός, σταθερός, ἕτοιμος νὰ ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του χάριν τῶν ἄλλων, ἐλεύθερος, ἀξιοπρεπὴς καὶ μεγαλοπρεπής. Ἡ στάση του ἀπομακρύνει τοὺς πονηροὺς καὶ προσελκύει τοὺς ἀγαθούς, εὐεργετεῖ τοὺς πάντες. Ἀγνοεῖ τὴν ἐκδίκηση, τὴν ἀνταπόδοση τοῦ κακοῦ καὶ τὴν μνησικακία. Θυμᾶται πάντα τὰ λόγια τοῦ Κυρίου: «Μὴ φοβεῖσθε ἀπὸ τῶν ἀποκτενόντων τό σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι» (Ματθ. 10, 28).

Ὁ ἅγιος Πορφύριος προτρέπει: Ὅλα μας τὰ προβλήματα νὰ τὰ ἀναθέτουμε στὸν Θεό, ὅπως λέμε στὴν Θεία Λειτουργία: «…καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα…» Ὅλη μας τὴν ζωὴ σ’ Ἐσένα τὴν ἀφήνουμε, Κύριε. Ὅ,τι θέλεις Ἐσύ, «γενηθήτω τὸ θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς». Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ὅλα τὰ κάνει προσευχή, καὶ τὴν δυσκολία καὶ τὴν θλίψη, τὰ κάνει προσευχή. Μισὴ ὥρα, πέντε λεπτά,…ὅσο μπορεῖτε. Θὰ βρεῖτε μεγάλη βοήθεια. Ὅλα μὲ τὴν προσευχὴ τακτοποιοῦνται. Ἀλλὰ πρέπει νὰ ἔχεις ἀγάπη, φλόγα στὴν προσευχή. Νὰ μὴν ἔχεις ἄγχος, ἀλλὰ ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη καὶ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Θὰ βρίσκει τρόπους ὁ Θεὸς καὶ γιὰ τὶς δύσκολες καταστάσεις.

Σὲ ἕνα πνευματικό του παιδὶ ποὺ εἶχε προβλήματα ὑγείας ἔλεγε: Νὰ διαβάζεις πνευματικὰ βιβλία καὶ νὰ προσεύχεσαι. Πρὸ πάντων νὰ μὴ στενοχωριέσαι. Ἔτσι ἡ ὑγεία σου θὰ πάει καλύτερα. Ὅσο πιὸ πολὺ θὰ ἀγαπᾶς τὸν Χριστό, πιὸ πολὺ θὰ χαίρεσαι. Ὅλα νὰ τὰ κάνεις μὲ ἀγάπη καὶ εὐχαρίστηση, χωρὶς πίεση καὶ ἄγχος. Νὰ παίρνεις καὶ τὰ φάρμακά σου. Ἴσως κάποτε τὰ πετάξεις καὶ αὐτά. Δὲν ὑπάρχει ἀπελπισία ὅταν εἶσαι μέσα στὴν Ἐκκλησία, ὁποιαδήποτε προβλήματα κι ἂν ἀντιμετωπίζεις. Ὁ Θεὸς μέσα ἀπὸ τὴν ἐξομολόγηση σὲ βοηθᾶ νὰ τὰ ξεπερνᾶς.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος τόνιζε τὴν ὑπεραξία τοῦ μυστηρίου τῆς ἐξομολογήσεως καὶ τὸν οὐσιώδη ρόλο του στὸ νὰ ξαλαφρώνουν οἱ ψυχὲς ἀπὸ τὰ ψυχικὰ βάρη, μέσα ἀπὸ τὴν συγχώρηση ποὺ χαρίζει ὁ Χριστός. Ὁ Θεός, ἔλεγε, χαρίζει τέτοιο ἀφάνταστο δῶρο στὸν ἄνθρωπο καὶ τέτοια μεγάλη εὐλογία στὸν ἱερέα, ποὺ ἕνα καὶ μόνο πετραχήλι ἔχει τὴν δύναμη νὰ σηκώσει ὅλο τὸ βάρος τῶν θλίψεων καὶ τῶν ἁμαρτιῶν ὅλου τοῦ κόσμου! Ἄλλοτε ἔλεγε: Ἔχει ὁ Θεός! Ἐκεῖ ποὺ ἀπελπίζεσαι, σοῦ στέλνει κάτι ποὺ δὲν τὸ περιμένεις. 

Ὁ ἅγιος Παΐσιος διδάσκει: Τὸ παιδὶ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πολλὴ ἀγάπη καὶ στοργὴ καὶ ἀπὸ πολλὴ καθοδήγηση. Θέλει νὰ καθίσεις κοντά του καὶ νὰ σοῦ πεῖ τὰ προβλήματά του, νὰ τὸ φιλήσεις, νὰ τὸ χαϊδέψεις. Ὅταν τὸ μικρὸ παιδὶ εἶναι καμιὰ φορὰ ἀνήσυχο καὶ κάνει σκανταλιές, ἂν τὸ πάρει ἡ μάνα ἀγκαλιά, γαληνεύει, ἠρεμεῖ. Ἂν χορτάσει στοργὴ καὶ ἀγάπη ὅταν εἶναι μικρό, ὕστερα ἔχει δύναμη νὰ ἀντιμετωπίσει τὰ προβλήματα τῆς ζωῆς. Σήμερα, ὅμως, οἱ περισσότεροι γονεῖς βλέπουν τὰ παιδιά τους γιὰ λίγο τὸ βράδυ καὶ δὲν χορταίνουν ἀγάπη. Ὁ πατέρας ἀπὸ τὴ μιὰ ξαπλώνει στὴν πολυθρόνα, παίρνει καὶ τὴν ἐφημερίδα νὰ διαβάσει (σήμερα τὸ ἴντερνετ) καὶ δὲν ἀσχολεῖται καθόλου μὲ τὰ παιδιά. Πάει κοντά του τὸ παιδάκι καὶ ἀντὶ νὰ τὸ χαϊδέψει, τὸ διώχνει. Ἡ μάνα ἀπὸ τὴν ἄλλη, πάει νὰ ἑτοιμάσει κάτι γιὰ φαγητό, ὁπότε οὔτε αὐτὴ εὐκαιρεῖ νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὰ παιδιά, ἰδίως ὅταν εἶναι ἐργαζόμενη. Καὶ ἔτσι τὰ καημένα μεγαλώνουν στερημένα ἀπὸ ἀγάπη. Ἢ μερικοὶ δικαστικοί, ὅταν τὸ παιδὶ κάνει καμιὰ ζημιά, κάνουν καὶ δικαστήριο στὸ σπίτι. Δὲν φέρονται στὰ παιδιὰ μὲ στοργὴ καὶ ἀγάπη, γι’ αὐτὸ κι αὐτὰ ἔχουν ψυχολογικὰ προβλήματα.

Ἀδελφοί μου,

Παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν ἀνδρεία καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς πίστης τοῦ πατέρα τοῦ σεληνιαζομένου νέου τοῦ Εὐαγγελίου, ὅτι ὁ Κύριος θὰ τὸ εὐσπλαχνισθεῖ καὶ θὰ τὸ θεραπεύσει, ἂς ἀκούσουμε δύο θαύματα τοῦ Ἁγίου Ἀνθίμου, ποὺ ὁ ἴδιος ἐπετέλεσε μὲ τὴν χάρη τῆς Παναγίας τῆς «Βοηθείας», ὅπως ἐκεῖνος τὰ ἐξιστορεῖ: «Ἀδύνατον εἶναι νὰ παρακαλέσεις μὲ τὴν καρδιά σου, ἀδύνατον εἶναι νὰ προστρέξεις μὲ πίστη, καὶ νὰ μὴ λάβεις τὸ ζητούμενο. Αὐτὸ τὸ παιδί, ὁ Καρούσης, ποὺ ἔγινε τὸ πόδι του καλά, ποιὸς τὸ περίμενε; Πρὶν ἔρθει ἐδῶ, πῆγε σὲ δύο γιατροὺς κάτω στὴν Χώρα. Καὶ οἱ δυὸ τοῦ εἶπαν ὅτι εἶναι πολὺ σοβαρὰ τὸ πόδι του. Ὁ ἕνας μάλιστα τοῦ εἶπε: ’’τὸ πόδι σου, παιδί μου, χρειάζεται νὰ κάμεις πολὺ χρονικὸ διάστημα σὲ νοσοκομεῖο, καὶ ἂν θὰ γίνει καλά, ἔχει φθάσει ἡ πληγὴ στὸ κόκκαλο. Μὴ ξοδεύεσαι ἐδῶ ἄδικα. Πήγαινε στὴν Ἀθήνα.Ἔφυγε αὐτὸς ἀπὸ τοὺς γιατροὺς καὶ ἦρθε ἐδῶ. Πολλὲς πληγὲς ἔχω δεῖ καὶ πολλὰ πονέματα, ἀλλὰ τέτοιο πρᾶγμα δὲν τὸ εἶδα… Ἀλήθεια σᾶς λέγω τὸ φοβήθηκα, ἀλλὰ καὶ τὸν λυπήθηκα τὸν ἄνθρωπο. Φτωχὸς ὁ δυστυχισμένος, πάμφτωχος τσομπάνης. Βόσκει πρόβατα. Ἦταν μαζὶ καὶ ὁ πατέρας καὶ ἡ μητέρα του. Τοῦ εἶπα: δὲν τὸ καταπιάνομαι, νὰ πᾶτε στὸν γιατρό. Ἐκεῖνοι μ’ ἕνα στόμα καὶ οἱ τρεῖς, δὲν πᾶμε, λένε, Γέροντα στὸν γιατρό. Ἤρθαμε στὴν Παναγία καὶ σὲ σένα. Ἡ πίστη τῶν ἀνθρώπων ἦταν μεγάλη. Τοὺς εἶπα νὰ βράζουν φασκομηλιά, δενδρολίβανο, σκίνους καὶ μερσινιὲς καὶ νὰ κάνουν μ’ αὐτὸ κομπρέσες, νὰ τὶς βάζουν ἐπάνω. Ἦταν αὐτὰ τίποτα σπουδαῖα φάρμακα νὰ θεραπεύσουν τέτοια τρομερὴ πληγὴ ποὺ οἱ γιατροὶ τὴν τρόμαξαν; Ἦταν ἡ π ί σ τ ι ς!  Καὶ τοῦ Ἀργύρη τοῦ ἐργάτη μας τὸ παιδὶ εἶχε ἕνα πρήξιμο στὸν λαιμὸ σὰν μεγάλο αὐγό.  Ἄναβε ἀπὸ τὸ πυρετό, παραμιλητὰ, χάλια. Τὸ ’φερε ἐδῶ ἡ μητέρα του καὶ μοῦ τὸ ’δειξε. Δὲν τὸ πήγατε στὸν γιατρό; τῆς λέω. Δὲν πᾶμε – λένε – Γέροντα, στὸν γιατρό. Σὲ σένα τὸ φέραμε καὶ στὴν Παναγιά. Τὶ μποροῦσα νὰ τοῦ κάμω ἐγώ; Τὸ σταύρωσα. Ἐχθὲς ἦλθε ὁ πατέρας του ἐδῶ μὲ κερὶ στὴν Παναγιά, γιὰ εὐχαριστία. Ποιὸς τὰ ἐνεργεῖ ὅλα αὐτά;    Ἡ πίστις! Ἐὰν βάζετε καὶ σεῖς πίστη καὶ τρέχετε εἰς τὴν Παναγιὰ μὲ εὐλάβεια, μὲ πόνο, δὲν γίνεται νὰ μὴ σᾶς βοηθήσει.

Εὐλογημένοι Χριστιανοί,

Ἡ φωνὴ τοῦ Εὐαγγελίου ἀντηχεῖ δυνατὴ στὰ αὐτιά μας: «καὶ ἰάθη ὁ παῖς». Ὁ γλυκύτατος Κύριος, ὁ Σωτήρας μας, ἐθεράπευσε τὸν σεληνιαζόμενο νέο. Καὶ ἐμεῖς ἂς προσφεύγουμε ταπεινὰ στὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ αὐτὴ μὲ τὴν Χάρη τῶν Μυστηρίων Της θὰ μᾶς παρηγορήσει, θὰ ἁπαλύνει ὅλα τὰ προβλήματα καὶ τὶς δυσκολίες μας. Αὐτὸ μᾶς λέγει ὁ Κύριος: «Ἐλᾶτε σὲ Μένα καὶ θὰ σᾶς ἀναπαύσω». Καταφυγὴ καὶ σκέπη μας ἡ Παναγία καὶ συνοδοιπόροι  στὸν  ἀγῶνα  μας  οἱ  Ἅγιοί  μας.

Ἂς ἀντηχήσει στὰ τρίσβαθα τῆς ψυχῆς μας ὁ παιάνας τοῦ ποιητῆ Βερίτη:

Ὁ Χριστὸς ἀρχηγός μας, παλικάρια Του ἐμεῖς…

Ὅλη φλόγα ἡ ψυχή μας καὶ τὰ μπράτσα γερὰ

Καὶ στὴν ὄψη ἄς λάμπει ἡ τρανή μας χαρά!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 

Ο ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 

   «Εν τη Γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών».

 

 

           Την Δευτέρα 15 Αυγούστου 2022 μεγάλη ημέρα η εορτή της Παναγίας για την περιοχή του Λατομίου. Είναι η προστάτιδα όλων μας.

Ο εφημέριος του Ναού πατήρ Βασίλειος Φιλιππάκης τέλεσε  την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία με ευλάβεια και κατάνυξη.

Περί το τέλος της Θείας Λειτουργίας ήρθε να βοηθήσει τον ιερέα μας ο εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Ισιδώρου Βροντάδου.

Οι αρχές του τόπου μας τίμησαν με την παρουσία τους. Ο  κ. Παντελής Βρουλής  Αντιπεριφερειάρχης Χίου και ο κ. Παντελής Μπουγδάνος πρ. Αντιπεριφερειάρχης Χίου καθώς και ο πρ. Ταξίαρχος και νυν Διοικητής της ΒΙΑΛ Παναγιώτης Κιμουρτζής.

Τέλος ο εφημέριος ευχαρίστησε όλους όσους βοήθησαν στον ευπρεπισμό του Ναού καθώς και το εκκλησίασμα που προσήλθε στην ενορία μας. Ευχή του είναι να είμαστε όλοι καλά να ξαναεορτάσομε την εορτή του Δεκαπενταύγουστου με υγεία και ευλογία.

        Πλήθος πιστών προσήλθε να προσκυνήσει την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας καθ΄ όλη την διάρκεια της ημέρας, τόσο την ημέρα της εορτής όσο και την παραμονή.

      Οι βασιλικοί όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος, όμορφοι, ζωηροί και φουντωτοί  τοποθετήθηκαν μπροστά στο τέμπλο του  Ιερού Ναού.

            Σε όλες τις θρησκευτικές εκδηλώσεις στην ενορία τηρήθηκαν  με κάθε λεπτομέρεια τόσο εντός όσο και εκτός του Ιερού Ναού,  όλα τα μέτρα πρόληψης προς αποφυγήν εξάπλωσης της πανδημίας της νόσου του Κορωνοϊού COVID – 19.