ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΕ' ΛΟΥΚΑ (28.01.2024)

Ἀριθμός 4
Κυριακή ΙΕ΄ΛΟΥΚΑ
28 Ἰανουαρίου 2024

« Κύριε ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου» (Ψαλμ. 87,1)

Τό Ψαλτήριο, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τοῦ ὁποίου συγγραφέας εἶναι ὁ Προφητάναξ Δαβίδ εἶναι ἕνας πολύτιμος θησαυρός γιά τούς πιστούς, διότι τούς ἐνισχύει στόν ἀγῶνα τους κατά τῶν ὁρατῶν καί ἀοράτων ἐχθρῶν καί στερεώνει τήν ἀγάπη τους πρός τόν Θεό.

Προστρέχει ὁ Δαβίδ στίς δύσκολές του στιγμές ἐκφράζοντας μέ ἐμπιστοσύνη τή βαθειά ἐλπίδα του στό Θεό, ὅ,τι δηλαδή καί νά τοῦ συμβεῖ, ὁ Κύριος εἶναι ὁ Θεός τῆς σωτηρίας του. Τρέχει δρομέως καί ὁ Ζακχαῖος στό μοναδικό Λυτρωτή. Ἡ πορεία αὐτή, ὅπως μᾶς τήν περιέγραψε ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, μᾶς ἐπιτρέπει νά ἐπισημάνουμε μερικά χαρακτηριστικά, τά ὁποῖα διακρίνουν μιά πραγματικά γνήσια πορεία πού ὁδηγεῖ κοντά στόν Ἰησοῦ.

Τό πρῶτο εἶναι ἡ ἀναζήτηση. Ὁ Ζακχαῖος, μέ κοινωνική ἐπιφάνεια καί μέ ἄφθονα ὑλικά μέσα, ζοῦσε μιά ἄνετη καί τρυφηλή ζωή. Ὡστόσο, ἀνικανοποίητος ἀπό ὅλα αὐτά, ἀναζητᾶ νά δεῖ τό πρόσωπο τοῦ Μεσσία. Νά Τόν ἀκούσει, νά Τόν συναντήσει.

Γιά νά γνωρίσουμε οἱ ἄνθρωποι τόν Χριστό ὁφείλουμε νά Τόν ἀναζητήσουμε καί ἀναζήτηση σημαίνει πόθος ψυχῆς, μεταφυσική δίψα, προσπάθεια γιά νά ἀνακαλύψουμε τό νόημα τῆς ὑπάρξεώς μας. Αὐτό ἀκριβῶς μᾶς ἐπισημαίνει καί ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος, ὅταν λέει: «Ὤ Κύριε, εἶναι ἀνήσυχη ἡ ψυχή μας, ἕως ὅτου εὕρει ἀνάπαυση κοντά Σου».

Τό δεύτερο εἶναι ἡ συνάντηση. Ὅποιος ἀναζητᾶ, ὅποιος ποθεῖ νά γνωρίσει κάποιον, σπεύδει νά τόν συναντήσει. Κάθε συνάντηση προϋποθέτει μιά ἀμοιβαία κίνηση τῶν προσώπων πού πρόκειται νά συναντηθοῦν. Αὐτό γίνεται καί στή συνάντησή μας μέ τόν Θεό. Στή θέλησή μας νά συναντήσουμε τόν Θεό εἶναι βέβαιο πώς καί Ἐκεῖνος θά ἀνταποκριθεῖ. Θά σπεύσει νά μᾶς συναντήσει. Ὅταν ἐμεῖς κάνουμε ἕνα βῆμα, ὁ Θεός κάνει δέκα. Ὁ λόγος τοῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως δέν ἐπιτρέπει τήν παραμικρή ἀμφιβολία: «Ἰδού ἔστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω̇ ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καί ἀνοίξῃ τήν θύραν καί εἰσελεύσομαι πρός αὐτόν καί δειπνήσω μετ’αὐτοῦ καί αὐτός μετ’ἐμοῦ» (Ἀποκ. 3,20).

Τό τρίτο σημεῖο: Μετάνοια καί ἀλλαγή, οἱ θαυμαστοί καρποί τῆς συνάντησης. Ἡ συνάντηση καί ἡ σύνδεσή μας μέ τόν Ἰησοῦ καί τήν Ἐκκλησία Του τότε εἶναι γνήσια καί αὐθεντική στό χρόνο καί στούς διάφορους πειρασμούς, ὅταν ὁδηγεῖ στήν μετάνοια• ὅταν ἐπιφέρει μέσα μας καί στή συμπεριφορά μας μιά πραγματική ἀλλαγή. Ἀλλαγή στίς πεποιθήσεις μας. Ἀλλαγή στή νοοτροπία μας. Ἀλλαγή στίς σχέσεις μας μέ τό Θεό καί τούς συνανθρώπους μας. Ἀλλαγή σέ κάθε πλευρά τῆς ζωῆς μας. Αὐτό σημαίνει ἀναγέννηση• ἀνακαίνιση τοῦ ὅλου ἀνθρώπου κάτω ἀπό τήν πνοή καί τήν ἐνέργεια τῆς Θείας Χάριτος. Καί αὐτή ἡ ἀνακαίνιση εἶναι ἡ ἀδιαφιλονίκητη ἀπόδειξη ὅτι ἡ γνωριμία καί ἡ σχέση μας μέ τόν Χριστό εἶναι εἰλικρινής καί γνήσια.

Αὐτή ἡ ἱερή προσέγγισις Θεοῦ καί ἀνθρώπου ἐκφράζεται ὡς καρδιακή ἐμπειρία καί ὡς ὁμολογία τῆς πίστεως. Ὁ ἄνθρωπος ὁμολογεῖ τήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ καί θυσιάζεται γι’ Αὐτόν. Ἔτσι ἔζησαν καί πορεύθησαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες, οἱ Ἅγιοι Πατέρες καί ὅλοι οἱ ἀληθινοί χριστιανοί, διά μέσου τῶν αἰώνων. Αὐτοί, μετά τόν Χριστό καί τήν Παναγία μας, εἶναι τά ἔνδοξα πρότυπά μας. Ὁ ἀσφαλέστερος πρός τή φύση καί τήν ἀσθένειά μας τρόπος γιά τόν ἐνεργοῦντα Θεό ἦταν ἡ συνανθρώπιση. Ὁ ἀρχηγός τῆς ζωῆς, ὁ Χριστός, ἀπό ὑπερβολική φιλανθρωπία καί ἀγαθότητα, ἔγινε ἄνθρωπος γιά τή σωτηρία μας. Μᾶς ἔσωσε, μᾶς χάρισε τή θέωση.

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος διατυπώνει: Ἄν ὁ Θεός δεῖ ὅτι ἀδιαφοροῦμε γιά τή σωτηρία μας, μᾶς ἐγκαταλείπει ἀβοήθητους. Δέν πιέζει καί δέν ἀναγκάζει κανέναν ὁ Θεός. Γιά τούς ἀπρόθυμους καί ἀδιάφορους ἀναμένει. Ἀντίθετα, τούς πρόθυμους καί καλοπροαίρετους τούς τραβάει κοντά Του μέ πολύ πόθο.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος τονίζει: Ἄν ἔχει ὁ ἄνθρωπος τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας, δέν θά ἔχει τό φόβο τῆς κολάσεως. Καί γιά νά ἔχει τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας θά πρέπει νά εἶναι τακτοποιημένος. Τόν ἄνθρωπο πού ἀγωνίζεται μέ φιλότιμο, ὅσο μπορεῖ, καί δέν ἔχει διάθεση νά κάνει ἀταξίες, ἀλλά πάνω στόν ἀγῶνα του νικιέται – νικάει, ὁ Θεός δέν θά τόν ἀφήσει. Ὁ Θεός εἶναι καλός, θέλει ὅλοι νά σωθοῦμε. Ἄν ἦταν νά σωθοῦνε μόνο λίγοι, τότε γιατί σταυρώθηκε ὁ Χριστός; Δέν εἶναι στενή ἡ πύλη τοῦ Παραδείσου. Χωράει ὅλους τούς ἀνθρώπους, πού σκύβουν ταπεινά καί δέν εἶναι φουσκωμένοι ἀπό ὑπερηφάνεια, ἀρκεῖ νά μετανοήσουν. Εἴμαστε ἀδικαιολόγητοι ὅταν δέν μετανοοῦμε καί δέν πλησιάζουμε τόν Σωτῆρα μας ταπεινά.

Χριστιανοί μου,

«Κύριε ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου» ἄς ἀναφωνοῦμε μαζί μέ τόν Δαβίδ. Ὁ Σωτήρας μας Χριστός ὁμολογεῖ ὅτι ἡ σωτηρία ἦρθε στό σπίτι τοῦ Ζακχαίου. Εἶναι κι ἐκεῖνος τό χαμένο πρόβατο πού ἦλθε νά ζητήσει καί νά σώσει ὁ καλός ποιμένας. Γνώρισε τόν Κύριο, ἐξομολογήθηκε τίς ἁμαρτίες του, επιβεβαιώθηκε ἡ μετάνοιά του, ἄλλαξε ζωή. Εἰσῆλθε στή καρδιά του ὁ Σωτήρας καί ἀπό φιλάργυρο τόν ἔκανε ἐλεήμονα, ἀπό μισόθεο φιλόθεο, ἀπό ἁμαρτωλό μετανοημένη εἰκόνα τοῦ Θεοῦ.

Ἀδελφοί μου,

ἄς μήν ἀναβάλλουμε ἄλλο τό καιρό τῆς σωτηρίας μας. Ἀρκετό χρόνο χάσαμε. Τώρα μᾶς καλεῖ ὁ Θεός νά ἀκολουθήσουμε πρόθυμα τό θέλημά Του, νά συμφιλιωθοῦμε μαζί Του, νά σωθοῦμε ἀπό τή φρικτή ἀπώλεια. Τά βιοτικά πράγματα καί ὁ «ὄχλος τῶν παθῶν» κατά τούς Πατέρες δέν μᾶς ἀφήνουν νά γνωρίσουμε τό Χριστό. Ἀντίθετα, ἡ μετάνοια μέ τά ἱερά μυστήρια, μᾶς ἀνοίγουν τούς ὁρίζοντες τῆς σωτηρίας μας. Ἄς ἀνοίξουμε τή καρδιά μας ἐνώπιόν Του γιά νά μᾶς κατακλύσει ἡ δόξα τῆς Θείας Χάρης Του. Ἄς εἶναι τό ὄνομά Του εὐλογημένο πού μᾶς ἔδειξε τήν ὁδό τῆς σωτηρίας μας, γιά νά ψάλλουμε καί ἐμεῖς μαζί μέ τούς Ἀγγέλους ὅτι σέ Αὐτόν ἀνήκει κάθε δόξα καί τιμή εἰς τούς ἀτελευτήτους αἰῶνας. Ἀμήν!                                                                                Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΒ' ΛΟΥΚΑ (21.01.2024)

Ἀριθμός 3
Κυριακή ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ
21 Ἰανουαρίου 2024

«μεγαλεῖον δόξης εἶδον οἱ ὀφθαλμοί αὐτῶν»
(Σοφ. Σειρ. ιζ΄,13)

Ἀλήθεια ἀδιαμφισβήτητη! Μαρτυρία πού ὑπογράφηκε μέ τό αἷμα τῆς θυσίας. Στήν ἐν Χριστῷ ἀποκάλυψη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, βλέπουμε τή φανέρωση τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. «Καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο ̇ καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν Αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρά Πατρός» (Ἰω. 1,14). Ἡ γνώση τοῦ Λόγου, ἡ κοινωνία μαζί Του, εἶναι σύμφωνα μέ τήν ἐμπειρία τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου «ἡ θέα τῆς δόξης» αὐτοῦ. Ὅλοι οἱ σταθμοί τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, μέ τήν ὁποία συντελεῖται ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀνακαίνιση τοῦ σύμπαντος, εἶναι ἐκφράσεις τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. Ἡ γέννησή Του σημαίνει «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,4). Τό θαῦμα τῆς θεραπείας τῶν δέκα λεπρῶν καί αὐτό ἔγκειται στήν ἔκφραση τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. Στή Μεταμόρφωσή Του, ἐπίσης, ἀποκαλύπτεται «ἡ δόξα αὐτοῦ» (Λουκ. 9,32), αὐτή ἡ θεανθρώπινη φύση Του στή θεϊκή λάμψη τῆς θείας δόξης. Ἰδιαίτερα, ὅμως, τό Πάθος καί ἡ Σταύρωση καί ἡ Ἀνάστασίς Του ἀποτελοῦν τή φανέρωση τῆς δόξης Του, στίς πιό ἀσύλληπτες καί πρωτοφανέρωτες διαστάσεις της. Συντρίβοντας ὁριστικά τό κράτος τοῦ θανάτου καί λαμβάνοντος «πᾶσαν ἐξουσίαν ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς» (Ματθ. 28,18), ὁ Ἀναστάς Κύριος «ἀναληφθείς ἐν δόξῃ» ἑνώνει «τά ἐπί γῆς τοῖς οὐρανίοις», ἀνυψώνοντας τήν ἀνθρώπινη φύση ἐν δεξιᾷ τῆς δόξης τοῦ Πατρός τῆς δόξης, ἐπαναφέροντας τήν ἀνθρώπινη ἱστορία στήν ὁριστική της κατεύθυνση. Μέ τήν Πεντηκοστή καί τή φανέρωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καλεῖ τά ἔμψυχα δημιουργήματα «τά κατ’εἰκόνα καί ὁμοίωσίν Του» πλασθέντα «εἰς τήν Ἑαυτοῦ βασιλείαν καί δόξαν» (Α΄ Θεσ. 2,11).

Ὅλος ὁ ἐσχατολογικός προσανατολισμός τῆς Ἐκκλησίας, κορυφώνεται στό σημεῖο ὅπου ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ φανερώνεται σέ ὅλη τήν αἴγλη καί πληρότητα, ὅταν ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἔλθει «ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ» καί «καθίσει ἐπί θρόνου δόξης αὐτοῦ» (Ματθ. 25,31), γιά τήν ὁριστική κρίση καί ὁλοκλήρωση τῆς Βασιλείας Του. Αὐτή τή δόξα Κυρίου ἀντιλήφθησαν καί οἱ δέκα λεπροί τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς καί Τόν ἱκέτευσαν νά τούς θεραπεύσει. Καί ἐκεῖνος, ὡς εὔσπλαχνος δέν τό ἀρνήθηκε. Ὅταν ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται στίς διάφορες περιπτώσεις θεοφανειῶν, δέν γίνεται γνωστή ἡ οὐσία Του, ἀλλά ἡ δόξα Του, διότι μόνο αὐτό εἶναι σέ θέση νά ἀντιληφθεῖ καί νά αἰσθανθεῖ ὁ πεπερασμένος ἄνθρωπος. Πρόκειται γιά τή θέρμη μιᾶς θεϊκῆς παρουσίας, ἀσύλληπτου, ἀπροσίτου, ἀλλά καί ἄμεσα αἰσθητῆς. Πρόκειται γιά τή δυναμική, δημιουργική, μεταμορφωτική ἐνέργεια τῆς ὑπερουσίου Τριάδος. Ἡ δόξα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἀγκαλιάζει τό σύμπαν, «τά πάντα», τά φέρνει μέσα στήν περιοχή τῆς ἀγάπης καί τῆς λυτρωτικῆς χάριτός Του. Καί μένει στήν ἀπεραντωσύνη τῆς αἰωνιότητος «πληρωθήσεται τῆς δόξης αὐτοῦ πᾶσα ἡ γῆ». (Ψαλμ. 71,19). «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ» (Ἠσ. 6,3), «τούς δοξάζοντάς με δοξάσω» (Α΄ Βασ. 2,30).

Στή Φιλοκαλία τῶν θεοφόρων Πατέρων διαβάζουμε: «Ὅσο ἐμεῖς δέν ἀξιωνόμαστε νά ἰδοῦμε τή μεγαλοπρεπῆ δόξα τῆς θεότητος, τόσο περισσότερο μέ τήν πλέον πιστή ἐσωτερική κίνηση τοῦ πνεύματός μας θά ὑπάρχει ἔλεγχος ἡμῶν τῶν ἰδίων. Καί ἐάν ἡ ψυχή μας εἶναι ἀνδρεία, τότε θά εἰποῦμε: Γιά τίς ἀδικίες μου στερήθηκα αὐτό τό δῶρο, γιατί «ἐκεῖνος πού πορεύεται μέ δικαιοσύνη καί μιλάει γιά τόν ἴσιο δρόμο...αὐτός θά κατοικήσει σέ ὑψηλό τόπο...καί θά ἰδεῖ τόν Βασιλιά τῆς δόξης» (Ἠσ. 33,15).

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης σημειώνει: Ὅταν μιλοῦμε γιά τόν ἔνδοξο Θεό, γιά τό θέλημά Του καί τό λόγο Του, πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅλως διόλου τή δική μας δόξα καί νά παραδινόμαστε στή θεωρία τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ καί τοῦ πανσόφου καί πανευσπλάχνου θελήματός Του.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος καταθέτει: Ἐγώ μπορεῖ νά περάσω ὁλόκληρη μέρα κάνοντας ἐργόχειρο καί λέγοντας «Δόξα σοι ὁ Θεός», γιατί ζῶ. Δόξα σοι ὁ Θεός, γιατί ἔχω ἕνα κομμάτι ψωμί, Δόξα σοι ὁ Θεός, γιατί θά πεθάνω καί θά πάω κοντά στό Θεό.

Χριστιανοί μου,

ὁ ἕνας ἰαθείς λεπρός τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου μετά φωνῆς μεγάλης ἐδόξασε τόν Θεόν. Ὅσοι δέχτηκαν τό φῶς τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ μέ ταπείνωση καί πίστη, μετασχηματίζοντάς το μέσα στή ζωή τους σέ ἀγάπη, βλέπουν τή δόξα τοῦ Θεοῦ σάν φῶς. Ὅσοι ἀρνήθηκαν καί ἀπώθησαν τήν ἀποκάλυψη τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ στήν ταπεινή της μορφή τήν ἀντικρύζουν πιά ὡς ἐκτυφλωτικό πῦρ καταναλίσκον. Ἡ ἀκτινοβολία τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ σφραγίζει τήν ἱστορία καί τήν προεκτείνει σέ ἀσύλληπτη διάσταση. Φωτισμός καί δόξα, πίστη καί δόξα, αἶνοι καί δόξα, δόξα καί ἔργα, προχωροῦν παράλληλα (Ἀλβανίας Ἀναστάσιος).

Ἀδελφοί μου,

ὁ Τριαδικός Θεός βρίσκεται μέσα στή δόξα καί τό φῶς, καί ἐμεῖς τά δημιουργήματά Του, μέ τίς ἁμαρτίες πού κάνουμε καθημερινά, βρισκόμαστε μέσα στό πνευματικό σκοτάδι. Παρά ταῦτα, ἀπολαμβάνουμε αὐτήν τήν ἀγάπη Του, γιατί καθημερινά μᾶς δείχνει τό φῶς τοῦ αἰσθητοῦ ἡλίου πού μᾶς φωτίζει, μᾶς θερμαίνει καί μᾶς ζωογονεῖ. Μᾶς ἀποστέλει καί τίς ἀκτῖνες τῆς θείας δόξης Του, τίς ὁποῖες ἀντιλαμβανόμαστε ὡς ἀγάπη, ἔλεος στή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας, διά τοῦ Μυστηρίου τῆς Μετανοίας καί ὡς ἐσωτερική ἐνίσχυση διά τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος τόν ὁποῖο αἰσθανόμαστε, παρά τήν ἀναξιότητά μας, νά Τόν ὑμνοῦμε, νά Τόν εὐχαριστοῦμε καί νά Τόν δοξολογοῦμε πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μας. Ἀμήν.

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

• 
  

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ (14.01.2024)

Ἀριθμός 2
Κυριακή μετά τά Φῶτα
14 Ἰανουαρίου 2024

«ὁ λαός ὁ πορευόμενος ἐν σκότει, εἶδε φῶς μέγα̇
οἱ κατοικοῦντες ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου, φῶς λάμψει ἐφ’ὑμᾶς» (Ἠσ. θ΄,2)

Λόγια γεμάτα φλόγα καί ἀγαλλίαση, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀκούσαμε σήμερα ἀπό τό προφητικό στόμα τοῦ Ἠσαΐου διά τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου (4,16). Ὁ προφήτης στέκεται ἀνήσυχος καί βλέπει τό μέλλον σκοτεινό καί ἀβέβαιο. Ὅμως, ξαφνικά διασχίζει τό σκοτάδι αὐτό ἕνα μυστηριῶδες φῶς. Εἶναι γλυκύ καί θεῖο. Οἱ λαοί καταπλήσσονται. Οἱ ἀκτῖνες τοῦ οὐρανίου φωτός φωτίζουν τόν κόσμο. Οἱ καρδιές σκιρτοῦν. Τά πρόσωπα φεγγοβολοῦν. Καινούργια πνοή παντοῦ.

Γύρω, ἐκτός τῶν Ἰουδαίων, παντοῦ ἡ λατρεία τῶν εἰδώλων. Ποῦ εἶχε καταντήσει ὁ ἄνθρωπος! Νά λατρεύει αὐτός, ὁ κατ’εἰκόνα καί ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ πλασθείς, νά λατρεύει τά ἄψυχα, τόν ἥλιο, τ’ἀστέρια, τίς θάλασσες, τά ζῶα «ἀψύχοις γάρ πεποιθότες εἰδώλοις» (Σοφ. Σολ. ιδ΄, 29). Ἡ ἀνηθικότητα εἶχε κατακτήσει τό σύμπαν. Σωστή «σκιά θανάτου» ἦταν ἁπλωμένη παντοῦ. Τρομερή φθορά τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας. Χωρίς ντροπή ὁ ἄνθρωπος. Καταπατοῦσε τήν ἁγιότητα καί τήν τιμιότητα. Ἡ οἰκογένεια ἦταν ἀνύπαρκτη. Ἡ γυναῖκα χωρίς καμμιά ἀξία, ταπεινό ἀντικείμενο στή διάθεση τοῦ ἄνδρα. Ὡς μητέρα δέν εἶχε κανένα δικαίωμα στά παιδιά της. Ἡ κοινωνία ἦταν διαλυμένη. Ἡ ἀγάπη ἦταν ἄγνωστη. Ἡ δικαιοσύνη ἀνύπαρκτη σχεδόν. Οἱ περισσότεροι ἦσαν δοῦλοι. Στίς λίμνες τῶν μεγάρων τῆς Ρώμης ἔτρεφαν τά χρυσόψαρα ἀπό τίς σάρκες τῶν δούλων. Σκοτάδι, λοιπόν, καί σκιά θανάτου παντοῦ. Οἱ μόνοι πού ζοῦσαν κάπως ἀνώτερα ἦσαν οἱ Ἰουδαῖοι. Ἀλλά καί αὐτοί εἶχαν ἀρχίσει νά ξεθωριάζουν. Μόνο τύπους καί σύμβολα εἶχαν. Ἀληθινή ζωή δέν εὕρισκες. Καί ξαφνικά ἀπαστράπτει ὁ οὐρανός. Ἔρχεται τό Φῶς! Τό μέγα Φῶς! «Φῶς ἐκ Φωτός ἔλαμψε τῷ κόσμῳ, Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν». «Ἐγώ εἰμι τό Φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰω. 8,12) διακήρυξε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Ἀνέτειλε πάνω στό πρόσωπο τῆς γῆς. «Ἰδού δέδωκά σε...», εἶχε προφητεύσει πάλι ὁ Ἠσαΐας, «εἰς φῶς ἐθνῶν τοῦ εἶναί σε εἰς σωτηρίαν ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Ἠσ. 49,6). Ἦλθε καί ἐπλημμύρισαν οἱ λαοί ἀπό ἀκτῖνες σωτηρίου φωτός. Ἔμαθε ὁ κόσμος τήν ἀλήθεια περί Θεοῦ. Ὕψωσε τά μάτια του ψηλότερα ἀπό τά δημιουργήματα καί ἐλάτρευσε τόν αἰώνιο Δημιουργό. Ἐφωτίσθη ἐπάνω εἰς τό θέμα τῆς ψυχῆς καί τῶν καθηκόντων του. Ἄκουσε γιά τήν ἀρετή καί τή γοητεία τῆς ἠθικῆς. Ἀπέκτησε οἰκογένεια. Ἐστερέωσε τά θεμέλιά της ἐπάνω εἰς τό πνεῦμα. Ἡ γυναῖκα ἐξυψώθη καί ἔγινε ἰσότιμη μέ τόν ἄνδρα. Ἀνεδείχθη ἀπό σκλάβα βασίλισσα τοῦ σπιτιοῦ. Καταργήθηκε ἡ δουλεία. Ἔγιναν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀδελφοί. Θεμελιώθηκε ἡ δικαιοσύνη. Ἁπλώθηκε ἡ ἀγάπη στόν κόσμο. Ἀνετράπησαν ὅλες οἱ παλιές θεωρίες τῶν φιλοσόφων. Ὑψώθηκε ἐπάνω στά ἐρείπια τοῦ παλαιοῦ κόσμου νέον οἰκοδόμημα, τοῦ ὁποίου ἀρχιτέκτονας ὑπῆρξε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός - ὁ ἐνσαρκωθείς Θεός. Ἀπό τότε δέν ὑπάρχουν πλέον σκοτεινές πτυχές στή ζωή. Τά ἐφώτισε τό γλυκύτατο, τό Θεῖο Φῶς, πού ἦλθε ἀπό τόν οὐρανό εἰς τούς «καθημένους ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου» λαούς. Τί μεγαλύτερη δωρεά τοῦ οὐρανοῦ ἦτο δυνατόν νά ζητήσει ἡ γῆ; Καί ὅμως, πάλι σκοτάδι! Μετά ἀπό τέτοια πλημμύρα φωτός ὁ καθένας θά περίμενε νά ἀγαπήσει ὁ κόσμος τό Φῶς καί νά ποθήσει νά ζήσει διαρκῶς μέσα στό Φῶς. Ὅμως, δέν ἔγινε αὐτό. Ἡ μεγαλύτερη μερίδα τοῦ κόσμου, εἴτε συνειδητά, εἴτε ἀσυνείδητα ἔδιωξε αὐτό τό Φῶς. Δέν τῆς ἄρεσε. Δέν τῆς ἀρέσει ἡ φωτεινή ζωή. «Πᾶς γάρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ» (Ἰω. 3,20).

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀναφωνεῖ: «Καί λέγεται Φῶς (ὁ Χριστός), ἐπειδή εἶναι ἡ λαμπρότητα τῶν ψυχῶν πού καθαρίζονται στό λόγο καί στό βίο. Ἄν ἡ ἄγνοια καί ἡ ἁμαρτία εἶναι σκοτάδι, ἡ γνώση καί ὁ κατά Θεόν βίος θά εἶναι φῶς». Ἄξιον λόγου εἶναι καί ἡ ἀναφορά τοῦ Προφήτου Ἠσαΐα (49,6), ἡ ὁποία ἀναφέρεται στόν Θεό Πατέρα πού ἀπευθύνεται στόν Μεσσία καί τοῦ λέει: «Ἰδού δέδωκά σε εἰς διαθήκην γένους, εἰς φῶς ἐθνῶν τοῦ εἶναί σε εἰς σωτηρίαν ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς».

Χριστιανοί μου!

«Οὕτως γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται» (Ἰω. 3,16). Ὁ Κύριός μας ἐφανέρωσε τήν ἀλήθειά Του. Μᾶς παρέδωσε ἀλάθητο καί αἰώνιο κώδικα ἀληθινῆς ζωῆς, τό Εὐαγγέλιό Του. Μᾶς προσκάλεσε κοντά Του γιά νά Τόν ἀκολουθήσουμε. Γιά νά ζήσουμε τή δική Του ζωή. Μιά ζωή καινούργια, φωτεινή ζωή ἀγάπης καί δικαιοσύνης. Θυσιάστηκε πάνω στό Σταυρό γιά νά ἀποκτήσουμε τή δυνατότητα τῆς σωτηρίας. Γιά νά μπορέσουμε ὁπλισμένοι μέ τή Χάρη τῆς σταυρικῆς Του θυσίας νά ζήσουμε τή γεμάτη χαρά χριστιανική ζωή.

Ἀδελφοί μου,

«τό Φῶς ἐλήλυθεν εἰς τόν κόσμον»̇ εἶναι ὁ Χριστός! Πρέπει νά πετάξουμε τά ὅπλα τοῦ θανάτου, τά μίση, τά πάθη, τίς κακίες καί νά πάρουμε τίς λαμπάδες. Νά γίνουμε λαμπαδηφόροι. Νά διαλυθοῦν τά σκοτάδια τοῦ κακοῦ. Νά γίνει ἀνάστασις καινούργια στίς ψυχές μας. «Καί θά διαβοῦμε σίγουρα καί νύχτες καί σκοτάδια. Γύρω μας μόνο λυτρωμοῦ θ’ ἀφήνουμε σκοτάδια». Γ. Βερίτης. ΑΜΗΝ!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ (07.01.2024)

Ἀριθμός 1
Ἡ Σύναξις τοῦ Τιμίου Προφήτου,
Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου
7 Ἰανουαρίου 2024
*

«Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμω, ἑτοιμάσατε τήν ὁδόν Κυρίου,
εὐθείας ποιεῖτε τάς τρίβους τοῦ Θεοῦ ἡμῶν» (Ἠσ. μ΄, 3)

Μέ αὐτά τά χρυσᾶ λόγια, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ μεγαλοφωνότατος τῶν Προφητῶν Ἠσαΐας, ὁ χαρακτηριζόμενος πέμπτος Εὐαγγελιστής κατονομάζει τόν ἐρχομό τοῦ Τιμίου Προδρόμου 800 χρόνια πρό Χριστοῦ. Ὁ δέ Προφήτης Μαλαχίας τόν ἀποκαλεῖ «ἄγγελον Κυρίου τοῦ Παντοκράτορος», γιά νά δηλώσει τήν ἀγγελική του ἀρετή καί ἁγιότητα (2,7). Ὁ Τίμιος Πρόδρομος κατέχει μιά ξεχωριστή θέση μέσα στή πίστη καί τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ἀποτελεῖ μιά μοναδική καί ἐπιβλητική μορφή στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἐν Χριστῷ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Στέκεται στό μεταίχμιο τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Αὐτός προετοίμασε «τήν ὁδόν Κυρίου» ̇ ἄνοιξε τό δρόμο γιά τήν ἔλευση τοῦ Λυτρωτοῦ. Αὐτός ἀξιώθηκε νά Τόν δεῖ καί νά Τόν ὑποδείξει στούς ἀνθρώπους. Σ’αὐτόν ἐπεφύλαξε ὁ Θεός τήν ὕψιστη τιμή νά βαπτίσει τόν Κύριο στόν Ἰορδάνη. Τό ἐγκώμιό του τό ἔπλεξε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Τόν ὀνόμασε «περισσότερον Προφήτου» καί διακήρυξε: «Ἀμήν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ» (Ματθ. 11,11).

Ὁ τέταρτος Εὐαγγελιστής μᾶς μεταφέρει στήν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνου, ὅπου ζοῦσε μέ ἄσκηση, προσευχή καί νηστεία κηρύττοντας καί βαπτίζοντας ὁ μεγάλος Προφήτης. Ἐκεῖ, λοιπόν, ὅταν κάποτε θά συναντηθεῖ μέ τόν Χριστό, θά Τόν ὑποδείξει στούς ἀνθρώπους λέγοντας:«Ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου». Δηλαδή: Νά ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ πού σηκώνει τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου. Ὁ Χριστός, ἑπομένως, αἴρει καί τίς δικές μας ἁμαρτίες. Μᾶς καθαρίζει μέ τό αἷμά Του. Μᾶς σώζει μέ τή θυσία Του. Μᾶς ἀναγεννᾶ μέ τή ζωοποιό Χάρη Του.

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος θά ἀναφωνήσει: «Δέν ἀνέλαβε τίς ἁμαρτίες μόνον τότε, ὅταν ἔπαθε, ἀλλά ἀπό τότε πού ἔπαθε μέχρι καί σήμερα σηκώνει τίς ἁμαρτίες, ὄχι μέ τό νά σταυρώνεται συνεχῶς, ἀλλά συνεχῶς καθαρίζοντας τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἁμαρτία, χάρη σ’ἐκείνη τή σταύρωσή Του».

Καί σήμερα, κάθε φορά πού προσφέρουμε τήν ἀναίμακτη θυσία τῆς Εὐχαριστίας, ὁ Χριστός μας αἴρει τίς ἁμαρτίες μας. Τό αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ «καθαρίζει ἡμᾶς ἀπό κάθε ἁμαρτία»(Α΄ Ἰω. 1,7). Τό σῶμά Του μᾶς τρέφει καί μᾶς ἁγιάζει, διότι, ὅπως ὁμολογοῦμε στή Θεία Λειτουργία, Ἐκεῖνος εἶναι «ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», πού θύεται «ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας». Ἐκεῖνος εἶναι «ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ, ὁ μελιζόμενος καί μή διαιρούμενος ̇ ὁ πάντοτε ἐσθιόμενος, καί μηδέποτε δαπανόμενος, ἀλλά τούς μετέχοντας ἁγιάζων».

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἀναφερόμενος στόν Μεγάλο Προφήτη θά σημειώσει: «Ἔπρεπε ἡ ἀρετή τοῦ ἀνθρώπου, πού θά ὑπηρετοῦσε τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ, νά εἶναι τόσο μεγάλη, ὅσο μεγάλη ἦταν ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων καί ὅσο ἀσύλληπτη ἡ συγκατάβαση καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Μ’αὐτόν τόν τρόπο θά προσέλκυε ὅσους τόν ἔβλεπαν, ὅπως καί ἔγινε». Ἀμέτρητοι ἄνθρωποι τρέχουν κοντά Του. Γιατί τρέχουν; Τί πᾶνε νά δοῦν; Δέν ἔκανε θαύματα ὁ Πρόδρομος! Δέν ἀνέσταινε νεκρούς! Δέν θεράπευε παραλύτους! Ἤθελαν νά δοῦν ἕναν ἀσκητή πού ἀκτινοβολοῦσε τό φῶς τοῦ Θεοῦ, νά ἀκούσουν τή βροντερή προφητική φωνή του. «Μετανοεῖτε» ἔκραζε καί ἀλλάξτε σκέψη καί ζωή ̇ «ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Ἔρχεται, φώναζε, ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης. Ἀνοῖξτε δρόμο στίς καρδιές σας νά περάσει ὁ Κύριος. Ἀφῆστε τίς ἀδικίες καί τίς πλεονεξίες, καθαρίστε τίς ψυχές σας ἀπό τή κακία κάνοντας ἔργα πού νά δείχνουν τή μετάνοιά σας. Ἀγαπῆστε τήν ἀλήθεια.

Χριστιανοί μου,

ξεκινώντας τή νέα χρονιά μέ νέες ἀποφάσεις καί ἀγωνιστικές διαθέσεις, ἄς ἀκολουθήσουμε τόν δρόμο πού χάραξε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος. Ὄχι γιά νά πᾶμε στήν ἔρημο, ἀλλά γιά νά μιμηθοῦμε τήν ἀρετή του. Ζοῦσε μέσα στήν ἄσκηση, ἐμεῖς ἄς μήν ἐπιδιώκουμε τήν ἄνεση. Ἐκεῖνος εἶχε νεκρώσει τό σῶμά του, ἐμεῖς νά νεκρώσουμε τά πάθη μας. Ὁ Βαπτιστής τοῦ Κυρίου ζοῦσε μόνο γιά τόν Θεό, ἐμεῖς ἄς ἀγαπήσουμε κυριολεκτικά τόν Κύριο, Αὐτόν πού εἶναι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή.

Ἀδελφοί μου,

Ἄς εὐχηθοῦμε, «ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου ἡ σωτήριος» πού φανερώθηκε καί πάλι ἐφέτος, τά Θεοφάνεια, νά μᾶς φωτίσει νά φωτισθοῦμε μέ τό ζῆλο καί τή προθυμία τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου γιά τή καθολική μας ἀναγέννηση, πνευματική, ἠθική καί κοινωνική, πρός δόξαν τοῦ Ἐπιφανέντος Κυρίου καί Θεοῦ μας καί πρός σωτηρία τῶν ψυχῶν μας. Ἀμήν. Γένοιτο!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ

 

ΣΑΒΒΑΤΟ   6   ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024

    Αξιωθήκαμε και εφέτος  στην ενορία μας να εορτάσουμε τα Άγια Θεοφάνεια  με την πρέπουσα λαμπρότητα.

 Ετσι  ολοκληρώθηκαν με την  εορτή  των Θεοφανείων και  τον Αγιασμό των υδάτων, οι εορτές του Δωδεκαημέρου.

           Την παραμονή  των Θεοφανείων  Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2024, τελέστηκε ο  Ορθρος, η  Ακολουθία των Μεγάλων  Ωρών της εορτής και ο Μέγας Εσπερινός των Θεοφανείων μετά της Θ. Λειτουργίας του Μ. Βασιλείου και εν συνεχεία στο τέλος η Ακολουθία του «Μεγάλου Αγιασμού.

 

        Την κυριώνυμον ημέραν  Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2024  εορτή των Θεοφανείων ο εφημέριος του Ιερού μας Ναού   Πρωτοπρεσβύτερος  Βασίλειος Φιλιππάκης, τέλεσε την Θεία Λειτουργία του  Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, με κατάνυξη.

     Κατόπιν  ο  εφημέριος τέλεσε τον «Μεγάλο Αγιασμό»  εις το μέσον του Ιερού Ναού   εκεί όπου είχε  διακοσμηθεί   με  κλαδιά από φοίνικες. 

      Πάρα πολύς κόσμος τόσο από την ενορία μας όσο και από άλλες συνοικίες  προσήλθαν προσευχήθηκαν  και αγιάστηκαν όλοι μικροί μεγάλοι.

  Τέλος ο ιερέας καθαγίασε τα ύδατα   στο παραδοσιακό πηγαδάκι που βρίσκεται στον προαύλιο χώρο  του Ναού  ψέλνοντας το: 

 Μέσα στο κλουβί  τους 3 άσπρα περιστέρια περίμεναν ήρεμα  την απελευθέρωση τους καθ όλη  την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας.

  Ο εφημέριος ένα-ένα τα απελευθέρωσε ψέλνοντας το "Εν Ιορδάνη....." ενώ εκείνα  ήθελαν να παραμείνουν στην εκκλησία.

 

«Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου, Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις· τοῦ γὰρ Γεννήτορος ἡ φωνὴ προσεμαρτύρει σοι, ἀγαπητὸν σε Υἱὸν ὀνομάζουσα, καὶ τὸ Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς, ἐβεβαίου τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές».

 

 

 

 

ΔΕΥΤΕΡΑ  01  ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024

 

Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΠΕΡΙΤΟΜΗ 

ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Βασιλείου Aρχιεπισκόπου Καισαρείας

Καππαδοκίας τοῦ Mεγάλου

 

 

«Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου,

ὡς δεξαμένην τὸν λόγον σου· δι' οὗ θεοπρεπῶς ἐδογμάτισας, τὴν φύσιν τῶν ὄντων ἐτράνωσας,

τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας.

Βασίλειον ἱεράτευμα, Πάτερ Ὅσιε·

πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν».

«Τὸν οὐρανοφάντορα τοῦ Χριστοῦ,

μύστην τοῦ Δεσπότου, τὸν φωστῆρα τὸν φαεινόν,

τὸν ἐκ Καισαρείας, καὶ Καππαδόκων χώρας,

 Βασίλειον τὸν μέγαν, πάντες τιμήσωμεν».

 

 

           Η πρώτη Θεία Λειτουργία την πρώτη ημέρα του Νέου Ετους κατά την οποία η Εκκλησία μας εορτάζει την Περιτομή του Χριστού και την μνήμη του Αγίου Βασιλείου του Ουρανοφάντορος.

            Την Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου τέλεσε με συγκίνηση, ευλάβεια, μεγαλοπρέπεια  και κατάνυξη ο  εφημέριος  και εορτάζον του  Ιερού Ναού π. Βασίλειος Φιλιππάκης.

      Φανερά συγκινημένος φέτος σε όλη την Θεία Λειτουργία δικαιολογημένος βέβαια με την σκέψη του στον πρόσφατο χαμό της πολυαγαπημένης του Πρεσβυτέρας Κωνσταντίας. Ευχόμαστε ολόψυχα η χάρη της Παναγίας που επί πολλά έτη διακονεί τον Ιερό Ναό να του χαρίζει δύναμη, υπομονή, γαλήνη και  κουράγιο  στην ζωή του.

      Την καθιερωμένη Αγιοβασιλόπιττα ευλόγησε και έκοψε  μετά το  τέλος της Θείας Λειτουργίας ο εφημέριος.

      Για τον καθένα ξεχωριστά  πρόσφερε  ατομικό  Αγιοβασιλοπιτάκι,  έχοντας για δώρο  στον τυχερό μία  εικόνα του εορτάζοντα Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου για ευλογία.

      Όλο το εκκλησίασμα ευχήθηκε στον ιερέα μας ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ – με υγεία  και να τον έχει ο Θεός καλά, να -  συνεχίσει το Πνευματικό και φιλανθρωπικό  του έργο στην ενορία.  

"ΚΑΛΗ  ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ

 ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ  ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑ ΤΟ 2024».