ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2023

 ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΘΗΜΕΡΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ

 ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑΣ-ΣΥΖΥΓΟΥ 

 ΠΡΩΤΟΠΡ.  ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ν. ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

 

           

 

  Πέρασαν κι όλας 40 ημέρες και πλέον από την εκδημία της αγαπημένης μας πρεσβυτέρας  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ  συζύγου του εφημερίου της ενορίας μας πρωτοπρεσβύτερου Βασιλείου Φιλιππάκη.

           Ολοι εμείς που συναναστρεφόμαστε μαζί της δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι η Κωνσταντία  δεν είναι πια ανάμεσά μας. Ήξερε πάντα να μας κάνει να γελάμε και να μας συμβουλεύει σε πολλά  θέματα.

    Σήμερα 30 Απριλίου 2023 τελέστηκε εις μνήμην της το 40νθήμερο μνημόσυνο στον Ιερό Ναό Παναγίας Λατομίτισσας. Στενάχωρη και  δύσκολη η σημερινή Κυριακή για όλους  μας.  Δεν υπήρξε άνθρωπος που να μην δακρύσει. Τόσο οι ομιλητές που αναφέρθηκαν στο πρόσωπο της σεμνής και ταπεινής πρεσβυτέρας, όσο και ο ιερέας σύζυγός της με τα όμορφα και ειλικρινή λόγια του για την αγαπημένη του σύζυγο πρεσβυτέρα  Κωνσταντία  συγκινήθηκε όλο το εκκλησίασμα. Πλήθος κόσμου που γνώριζαν και εκτιμούσαν την πρεσβυτέρα ήρθαν  να τιμήσουν την μνήμην της.

        Στην Θεία Λειτουργία μαζί με τον εφημέριο πατέρα  Βασίλειο Φιλιππάκη  ήταν και ο πατήρ Αργύριος Μυλωνάς. Αργότερα προσήλθαν να τιμήσουν την μνήμην της ο Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος  Επιτροπάκης, ο π. Ιωάννης Μπογής, ο π. Αντώνιος Τσουκαλάς, ο π. Κήρυκας Φαράκλας και ο π. Αλέξανδρος Μπογής.

Ευχόμαστε στον εφημέριό μας παπά Βασίλη  και  στην μονάκριβη θυγατέρα τους Νικολέττα  θερμά συλλυπητήρια, καλή δύναμη  και καλό παράδεισο να έχει η αγαπημένη μας  Κωνσταντία. ΑΙΩΝΙΑ ΑΥΤΗΣ  Η ΜΝΗΜΗ. 

 

 

 

 

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ (30.04.2023)

Ἀριθμός 17
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
30 Ἀπριλίου 2023
«ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος» (Πράξ. 6, 3)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Ἐν ταῖς ἡμεραῖς ἐκείναις, πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους͵ ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. Προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπαν͵ Οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις· ἐπισκέψασθε δέ͵ ἀδελφοί͵ ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτὰ πλήρεις πνεύματος καὶ σοφίας͵ οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν. Καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους͵ καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον͵ ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ πνεύματος ἁγίου͵ καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα͵ οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων͵ καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας. Καὶ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ ηὔξανεν͵ καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν Ἰερουσαλὴμ σφόδρα͵ πολύς τε ὄχλος τῶν ἱερέων ὑπήκουον τῇ πίστει.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα γίνεται λόγος γιὰ τὴν πρώτη χειροτονία Διακόνων ποὺ ἔκαναν οἱ Ἀπόστολοι. Καὶ εἶναι ἐνδιαφέρον νὰ δοῦμε τὰ προσόντα ποὺ ζήτησαν νὰ ἔχουν οἱ ὑποψήφιοι, οἱ ὁποῖοι θὰ ἀνελάμβαναν τὸ ἱερὸ ἔργο τῆς διακονίας τῶν πιστῶν. Σύμφωνα μὲ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, κατὰ τὶς πρῶτες κιόλας ἡμέρες τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, παρουσιάστηκαν καὶ τὰ πρῶτα παράπονα μεταξὺ τῶν πιστῶν. Συγκεκριμένα, στὰ βοηθήματα τῶν ἀπόρων χηρῶν γυναικῶν γίνονταν καὶ ὡρισμένες διακρίσεις. Οἱ χῆρες, ποὺ ἦσαν ξένες, διαμαρτύρονταν ὅτι τὶς παραμελοῦν καὶ τὶς παραγκωνίζουν, ἀφοῦ οἱ ὑπεύθυνοι δίνουν περισσότερα βοηθήματα στὶς ντόπιες.

Ὁ «γογγυσμὸς» αὐτὸς ἔκανε τοὺς Ἀποστόλους νὰ ἀποφασίσουν νὰ χειροτονήσουν πρόσωπα, τὰ ὁποῖα θὰ ἀνελάμβαναν, μὲ πνεῦμα δικαιοσύνης καὶ ἀγάπης, νὰ διαχειρίζονται τὰ ἐλέη καὶ τὶς συνδρομές. Ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀνάγκη προέκυψε ἡ τάξη τῶν Διακόνων μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ἀνέθεσαν, λοιπόν, οἱ Ἀπόστολοι στὸ πλῆθος τῶν πιστῶν, δηλαδὴ στὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινότητα νὰ ἐκλέξουν ἑπτὰ ἀνθρώπους. (Ὁ ἀριθμὸς ἑπτὰ ἦταν ἱερὸς γιὰ τοὺς Ἰουδαίους: Γεν. 21, 27. Ἀποκ. 1, 4). Ἔτσι καὶ ἔγινε. Αὐτοὺς ποὺ ὁ λαὸς ἐπέλεξε ἐχειροτόνησαν οἱ Ἀπόστολοι.

Οἱ Ἀπόστολοι ὥρισαν καὶ τὰ προσόντα ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν οἱ ὑποψήφιοι: «Ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις πνεύματος ἁγίου καὶ σοφίας» (Πράξ. 6, 3). Στὴν μικρὴ αὐτὴν φράση κρύβεται ὁ μυστικὸς καθρέπτης, στὸν ὁποῖο πρέπει νὰ καθρεπτίζονται οἱ ὑποψήφιοι κληρικοὶ γιὰ νὰ βλέπουν ἂν εἶναι ἐντάξει, ἀλλὰ καὶ οἱ λαϊκοὶ, γιὰ νὰ βλέπουν πῶς πρέπει νὰ εἶναι οἱ κληρικοί τους.

Τὸ πρῶτο γενικὸ στοιχεῖο τῆς κρίσεως τῶν πιστῶν πρέπει νὰ εἶναι ἡ μὲ συναίσθηση εὐθύνη τῆς ἐκλογῆς. Ἡ λέξη «ἐπισκέψασθε» σημαίνει ἐξετάστε μὲ πολλὴ προσοχὴ καὶ ἐκλέξατε. Μὲ προσευχὴ καὶ προσοχὴ πρέπει νὰ γίνει ἡ ἐκλογή. Αὐτὴ εἶναι μιὰ βασικὴ καὶ γενικὴ προϋπόθεση.

Τὸ δεύτερο στοιχεῖο εἶναι πὼς οἱ ὑποψήφιοι πρέπει νὰ εἶναι ἄνθρωποι ἀκέραιοι καὶ ἀξιόπιστοι, νὰ ἔχουν καλὴ μαρτυρία ἀπὸ ὅλους εἰ δυνατόν, νὰ μὴν ἔχουν δώσει ἀφορμὴ γιὰ σκάνδαλα καὶ νὰ διακρίνονται γιὰ τὸν ἐνάρετο καὶ ἀνεπίληπτο βίο τους. Τὸ λειτούργημα τοῦ κληρικοῦ εἶναι ἅγιο καὶ λεπτό. Γι’αὐτὸ καὶ οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ἀξιώνουν κάθε ὑποψήφιος νὰ ἔχει μερικὰ βασικὰ προσόντα, διαφορετικὰ δὲν τοῦ ἐπιτρέπεται νὰ προχωρήσει.Βασικὴ προϋπόθεση εἶναι καὶ τὸ προσὸν τοῦ ἀνεπίληπτου, ὅπως λέγεται, βίου. Δὲν μπορεῖ ὁ οἱοσδήποτε καλὸς ἄνθρωπος νὰ γίνει κληρικός. Χρειάζεται νὰ εἶναι ἄμεμπτος, κρυστάλλινος, πεντακάθαρος στὸ σῶμα καὶ στὴν ψυχή. Νὰ ἔχει ζωὴ προσεκτικὴ καὶ νὰ ὑπηρετεῖ τὴν ἀρετή. Ἀλλιῶς γίνονται παρατράγουδα καὶ ζημιώνεται καὶ ἡ πίστη καὶ ἡ Ἐκκλησία. Παράλληλα, οἱ ὑποψήφιοι ἱερεῖς πρέπει, σύμφωνα μὲ τὴν ἀποστολικὴ περικοπή, νὰ εἶναι «πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας». Ὁ ὑποψήφιος πρέπει νὰ εἶναι γεμάτος ἀπὸ αὐτὴν τὴν Χάρη, νὰ εἶναι δηλαδὴ ἄνθρωπος «χαριτωμένος», ποὺ ὅλα του, καὶ ἡ ὁμιλία καὶ ἡ συμπεριφορὰ καὶ τὸ βάδισμα καὶ τὸ ντύσιμο νὰ προδίδουν πνευματικότητα. Ὁ κληρικός, ἐνῶ κινεῖται στὴν γῆ, ὀφείλει νὰ ἀναπνέει στὸν οὐρανό. Καὶ τοῦτο, γιατὶ κύριο ἔργο του εἶναι νὰ δείχνει στοὺς ἀνθρώπους τὸν δρόμο τοῦ οὐρανοῦ. Οἱ ὑποψήφιοι πρέπει νὰ ἔχουν καὶ σοφία, δηλαδὴ σύνεση καὶ φρόνηση, ποὺ θὰ τοὺς ἐπιτρέπουν νὰ προλαμβάνουν τὰ δίκαια παράπονα καὶ γενικὰ νὰ πολιτεύονται κατὰ ἄψογο τρόπο, χωρὶς νὰ ἀδικοῦν κανένα, ἀλλὰ ἀντίθετα νὰ συντρέχουν στὶς ὑλικὲς καὶ πνευματικὲς ἀνάγκες τῶν πιστῶν.

Οἱ αὐριανοὶ λειτουργοὶ τῆς Ἐκκλησίας δὲν πρέπει νὰ ξεχνοῦν ὅτι δὲν θὰ λειτουργοῦν γιὰ τὸν ἑαυτό τους, τὴν προβολὴ ἢ τὴν ἀνάδειξή τους σὲ καλοὺς ὑπηρέτες τῆς ὑποκριτικῆς τέχνης ἢ τῆς μουσικῆς, ἀλλὰ θὰ λειτουργοῦν εἰς «τύπον» Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μέσῳ αὐτῶν θὰ λειτουργεῖ ὁ Δεσπότης Χριστὸς «προσφέρων καὶ προσφερόμενος» γιὰ τὴν σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου. Πρέπει νὰ κατανοήσουν ὅτι θὰ ἐργασθοῦν ὄχι μόνο γιὰ τὴν τέλεση τῆς λατρείας, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἄσκηση καὶ τῶν λοιπῶν καθηκόντων τους, κηρυκτικῶν, κατηχητικῶν, ποιμαντικῶν, πνευματικῶν – παιδευτικῶν, αὐτῶν τῆς κοινωνικῆς διακονίας καὶ προσφορᾶς. Καὶ ὅλα αὐτὰ μὲ καθαρότητα νοῦ καὶ ψυχῆς. Καὶ τὸ σπουδαιότερο, μὲ σεβασμὸ καὶ τιμὴ στὸν Ἐπίσκοπο, ποὺ θὰ τοὺς χειροτονήσει καὶ θὰ τοὺς μεταδώσει τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τοῦ ὁποίου θὰ καταστοῦν συνοδοιπόροι στὸ ποιμαντορικό του ἔργο, μὲ αἴσθημα εὐθύνης στὰ λόγια καὶ στὶς πράξεις τους. Καὶ αὐτὴ ἡ θεία Χάρη τὰ ἀσθενῆ θὰ θεραπεύσει καὶ τὰ ἐλλείποντα θὰ ἀναπληρώσει.

Ἂς δοῦμε μὲ ἰδιαίτερη προσοχὴ τὶ λένε οἱ Πατέρες μας γιὰ τὸ ἀξίωμα τῆς ἱερωσύνης.

Ὁ ἱ. Χρυσόστομος: «Ἡ ἱερωσύνη ἀσκεῖται μὲν ἐπὶ τῆς γῆς, ἀλλὰ ἀνήκει στὴν τάξη τῶν οὐρανίων ταγμάτων. Τοῦτο δὲ εἶναι εὔλογο, διότι τὴν ἱερωσύνη δὲν τὴν καθίδρυσε οὔτε ἄνθρωπος οὔτε ἄγγελος οὔτε ἀρχάγγελος οὔτε κάποια ἄλλη κτιστὴ δύναμη, ἀλλὰ Αὐτὸς ὁ Ἴδιος ὁ Παράκλητος, ὁ Ὁποῖος ἂν καὶ ἡ ἱερατικὴ διακονία ἀσκεῖται ἀπὸ σαρκικὰ ὄντα, τὴν καθιστᾶ τέτοια, ὥστε νὰ φαίνεται ὅτι ἀσκεῖται ἀπὸ ἀγγέλους. Γι’ αὐτὸ ὁ ἱερέας πρέπει νὰ εἶναι καθαρὸς σὰν νὰ εὑρίσκεται μεταξὺ τῶν οὐρανίων δυνάμεων. Οἱ ἱερεῖς, μολονότι κατοικοῦν στὴν γῆ καὶ ἀσχολοῦνται καὶ μὲ τὶς ἐπίγειες ὑποθέσεις, ἔλαβαν τὴν ἐξουσία νὰ ἀσχολοῦνται μὲ οὐράνιες ὑποθέσεις, κάτι ποὺ δὲν παραχωρήθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ οὔτε στοὺς ἀγγέλους οὔτε στοὺς ἀρχαγγέλους. Τὶ ἄλλο τοὺς ἔδωσε παρὰ ὁλόκληρη τὴν οὐράνια Βασιλεία;» Καὶ συνεχίζει ὁ χρυσοῦς στὴν γλῶσσα καὶ τὴν καρδίαν ἐπίσκοπος: «Ὅποιων λέγει (ὁ Θεὸς) συγχωρήσετε τὶς ἁμαρτίες, θὰ εἶναι συγχωρημένες καὶ ὅποιους δὲν ἀπαλλάσσετε, θὰ εἶναι δεσμευμένοι (Ματθ. 18, 18). Ποιὰ ἐξουσία θὰ μποροῦσε νὰ θεωρηθεῖ μεγαλύτερη; Ὅλη τὴν ἐξουσία τῆς κρίσεως τῶν ἁμαρτιῶν τὴν ἔδωσε ὁ Πατὴρ στὸν Υἱό (Ἰω. 20, 23), ὁ Ὁποῖος βλέπω νὰ τὴν παραχωρεῖ στοὺς ἱερεῖς ποὺ ἐγκαθιδρύθηκαν σὲ αὐτὸ τὸ ἀξίωμα».

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης: «Ποιμένας στὴν κυριολεξία εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μπορεῖ νὰ ψάξει καὶ νὰ βρεῖ καὶ νὰ γιατρέψει τὰ χαμένα πρόβατα μὲ τὴν ἀκακία, τὴν φροντίδα, τὸν ζῆλο καὶ τὴν προσευχή».

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: «Ἡ ἱερωσύνη εἶναι μεγάλο καὶ ὑψηλὸ ὑπούργημα, ἀφοῦ ἀρχή της εἶναι ὁ Κύριος, ὁ Ὁποῖος παραδίδοντας τὸν Ἑαυτό Του γιὰ χάρη μας, ἔγινε ὁ Μέγας Ἀρχιερεὺς «κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ» (Ἑβρ. 5, 10). Αὐτὸς παρέδωσε στοὺς ἱεροὺς Μαθητὲς καὶ Ἀποστόλους Του τὸ μυστήριο τῆς ἱερωσύνης, γιὰ νὰ διαμένει αὐτὸ στοὺς αἰῶνες. Καὶ ἀπὸ ἐκείνους μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τὸ λάβαμε κι ἐμεῖς. Ἡ ἱερωσύνη σκοπὸ ἔχει νὰ ἁγιάσει καὶ νὰ σώσει ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα, μεταδίδοντας τὴν Χάρη τῆς ἀπολύτρωσης σὲ ὅλες τὶς ἐπερχόμενες γενεὲς μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, μὲ σκοπὸ ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα νὰ σωθεῖ διὰ τῆς θυσίας τοῦ Σωτῆρος της Ἰησοῦ Χριστοῦ».

Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος τῆς Χίου: «Τὸ μέγα καὶ τρικυμιῶδες πέλαγος τοῦ βίου, τὸ ὁποῖο ταξιδεύετε κρύβει πολλοὺς κινδύνους‧ ἔχει φουρτούνες, ἔχει πειρατές, ἔχει δυσκολίας μεγάλας. Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ ἔχετε ὁδηγόν. Ἄνευ ὁδηγοῦ ἀδύνατον εἶναι νὰ πᾶτε στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Φαίνομαι ὅτι εἶμαι ἀρχηγὸς τῆς μάνδρας, ἀλλὰ ἔργα Ἀρχιμανδρίτου δὲν ἔχω νὰ ἐπιδείξω. Τάξιν ἱερέως ἔχω, ἀλλὰ τὰ τοῦ ἱερέως ἔργα δὲν τὰ ἔχω. Ὅμως, διὰ τοῦ λόγου σας δὲν παύει καὶ τὸ μάτι μου νὰ βλέπη καὶ τὸ αὐτί μου νὰ ἀκούη καὶ ἡ γλῶσσά μου νὰ λέγη ὅλο πρὸς ὠφέλειάν σας… Κάμνετε ὅσα σᾶς λέγω καὶ ἀπὸ μένα θὰ ζητηθῆ ἀπολογία. Ὁ Χριστός μας εἶπε: ‘‘ἐάν με ἀγαπᾶτε τὰς ἐντολάς μου τηρήσατε’’. Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Θεὸν τρέχει νὰ φθάση ἐκεῖ ὅπου εἶναι ὁ Θεός. Ἡ ἀγάπη αὐτὴ τοῦ καθορίζει τὸν δρόμον καὶ τὸν διευκολύνει νὰ πάει νὰ Τὸν εὕρη».

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: «Ἐγὼ ἔχω χρέος ὅταν ἀπαντήσω ἱερέα, νὰ τοῦ φιλήσω τὰ χέρια καὶ νὰ τὸν παρακαλέσω νὰ παρακαλεῖ τὸν Θεὸ διὰ τὰς ἁμαρτίας μου. Νὰ προσέχετε, ἀδελφοί μου, νὰ μὴ κατηγορεῖτε τοὺς παπάδες σας καὶ νὰ μὴ τοὺς παραμελεῖτε, διότι βάνετε φωτιὰ καὶ καίεσθε. Ἐγὼ, ὅταν ἀπαντήσω ἕνα παπὰ καὶ ἕνα ἄγγελο, πρῶτα θὰ χαιρετήσω τὸν παπὰ καὶ μετὰ τὸν ἄγγελο».

Χριστιανοί μου!

Ἐκεῖνοι τοὺς ὁποίους ὁ Θεὸς ἐκλέγει καὶ προσκαλεῖ νὰ ὑπουργήσουν τὰ ἱερὰ μυστήρια βρίσκονται ἀνάμεσά μας. Ἡ προσωπική τους κλίση ἔχει ἀρχίσει ἤδη νὰ διαφαίνεται. Εἶναι τὰ παιδιὰ τοῦ ἱεροῦ βήματος, αὐτὰ ποὺ διακονοῦν τὸν ἱερέα, κρατοῦν τὶς λαμπάδες, τὰ ἑξαπτέρυγα, τὰ ἱερά μας σύμβολα, αὐτὰ ποὺ πλαισιώνουν τὰ ἱερὰ ἀναλόγια. Τὰ βλέπεις καὶ χαίρεται ἡ καθαρὴ ψυχή τους. Ἂς χαιρόμαστε κι ἐμεῖς ποὺ τὰ καμαρώνουμε. Ἂς τὰ ἐνθαρρύνουμε, ἂς τὰ ἐπαινέσουμε, ἂς ποῦμε ἕνα καλὸ λόγο στοὺς γονεῖς τους. Καὶ κυρίως, ἂς προσευχόμαστε στὸν Κύριό μας νὰ τὰ διατηρεῖ ἁγνὰ καὶ καθαρά. Ἐκεῖνος καλεῖ τοὺς νέους ἐργάτες στὸν Ἁμπελώνα Του. Ἂς ἀναλογισθοῦμε ὅτι ὅσα ἀπὸ αὐτὰ τὰ παιδιὰ ἀποφασίσουν καὶ ἀξιωθοῦν νὰ γίνουν ἱερεῖς, προέρχονται ἀπὸ μία ἁμαρτωλὴ κοινωνία καὶ θὰ πρέπει νὰ ἔχουν καθρέπτες καθαροὺς γιὰ νὰ καθρεφτίζονται πνευματικά. Θὰ πρέπει νὰ διαμορφώσουν ἕνα γνήσιο ἱερατικὸ ἦθος μὲ ὅλα ἐκεῖνα τὰ στοιχεῖα ποὺ χαρακτηρίζουν τὴν ἱερωσύνη ὡς ἔργο ἱερό: τὸ πνεῦμα τῆς αὐταπάρνησης, τῆς θυσίας, τῆς ἀποστολικῆς κακοπάθειας, τὸ βαρὺ αἴσθημα εὐθύνης, τὴν ἀκατάβλητη ἐργατικότητα. Ἡ ἱερωσύνη τοὺς χαρίζει αὐτὸ τὸ βασιλικὸ ἀξίωμα. Ὁ λαμπροφόρος χιτώνας τῆς ταπεινοφροσύνης τοῦ Κυρίου θὰ κοσμήσει τὴν ψυχή τους. Οἱ πονεμένες ψυχὲς τοῦ ποιμνίου τους περιμένουν. Κι ὅταν ἔλθει ἐκείνη ἡ εὐλογημένη στιγμὴ τῆς χαρᾶς τῆς Χειροτονίας τους, ἂς ἀναφωνήσουν μαζὶ μὲ τὸν Βερίτη:

«Ὤ Πατέρα, στεῖλε μου ἕνα Πνεῦμα Θεῖο κι ἂς γίνω,
ὅσα χρόνια στὸν φθαρτὸ τοῦτο κόσμο μείνω,
μικρὸς ἥλιος νὰ σκορπῶ τὴν δική Σου γνώση
καὶ τὸ φῶς καὶ τὴν χαρὰ κι ὅσα μοῦ ’χεις δώσει». ΑΜΗΝ!      Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2023

 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Η ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ 

ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΑ

 

Εορτή του Αγίου Θωμά και του Μεγαλομάρτυρα Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.

Στην ενορία μας  την πρώτη Κυριακή του Θωμά  μετά την Ανάσταση έχει καθιερωθεί η περιφορά των εικόνων. Στο πέρας  της Θείας Λειτουργίας ο εφημέριος π. Βασίλειος Φιλιππάκης  του Ιερού Ναού, μας ενημέρωσε ότι φέτος θα γίνει διαφορετική η περιφορά των εικόνων. Αφού τελέστηκε η περιφορά 3 φορές στον προαύλιο χώρο μετά πήγε όλο το εκκλησίασμα στο κοιμητήριο κοντά στους κεκοιμημένους  αδελφούς μας και στους δικούς μας ανθρώπους.

 Η Ανάσταση του Κυρίου μας το Ιερό Ευαγγέλιο και πολλές εικόνες που κρατούσε στα χέρια τους  σχεδόν όλο  το εκκλησίασμα με ευχαρίστηση ακολούθησαν την πορεία  προς το κοιμητήριο. Εκεί τελέστηκε τρισάγιο για την ανάπαυση των ψυχών των κοιμηθέντων αδελφών υμών. Ολος ο κόσμος συγκινήθηκε διότι για πρώτη φορά έγινε αυτό στην ενορία μας.

Η πομπή επέστρεψε στον Ναό όπου τελέστηκε η απόλυση της Θείας Λειτουργίας.

Και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά να ξαναεορτάσομε την Ανάσταση του Κυρίου μας.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

 

 

 

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2023

Ἀριθμός 16
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
23 Ἀπριλίου 2023
«νῦν οἶδα ἀληθῶς» (Πράξ. 12, 11)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, διὰ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος· τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ' ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός· μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν. συνήρχετο δὲ καὶ τὸ πλῆθος τῶν πέριξ πόλεων εἰς Ἱερουσαλὴμ φέροντες ἀσθενεῖς καὶ ὀχλουμένους ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, οἵτινες ἐθεραπεύοντο ἅπαντες. Ἀναστὰς δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ πάντες οἱ σὺν αὐτῷ, ἡ οὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων, ἐπλήσθησαν ζήλου καὶ ἐπέβαλον τὰς χεῖρας αὐτῶν ἐπὶ τοὺς ἀποστόλους, καὶ ἔθεντο αὐτοὺς ἐν τηρή­σει δημοσίᾳ. ἄγγελος δὲ Κυρίου διὰ τῆς νυκτὸς ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς φυλακῆς, ἐξαγαγών τε αὐτοὺς εἶπε· πορεύεσθε, καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ρήματα τῆς ζωῆς ταύτης.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀναφέρεται στὸ μαρτύριο τοῦ Ἀποστόλου Ἰακώβου, ἀλλὰ καὶ τὴν φυλάκιση τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου καὶ τὴν ἀπελευθέρωσή του δι’ ἀγγέλου.

Παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν ρήση «καὶ ὁ Πέτρος γενόμενος ἐν ἑαυτῷ εἶπεν· νῦν οἶδα ἀληθῶς ὅτι ἐξαπέστειλε Κύριος τὸν ἄγγελον αὐτοῦ», θὰ ἐκφράσουμε λίγες ταπεινὲς σκέψεις περὶ ἀληθείας.

Ὁ θεῖος Δημιουργὸς εἶναι ἡ ἀλήθεια καὶ τὴν ἀλήθεια ἀγαπᾶ καὶ τὴν ἀλήθεια διακηρύσσει πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. «ὁ λόγος ὁ σὸς ἀλήθειά ἐστι», εἶπε ὁ Κύριος στὸν Πατέρα Του κατὰ τὴν ἀρχιερατική Του προσευχὴ. «Πιστὸς δὲ ὁ Θεός» (Β΄ Κορ. 1, 18). Ὁ Θεὸς μένει πάντα πιστὸς στὸν λόγο Του καὶ καθετὶ ποὺ λέει καὶ ὑπόσχεται τὸ πραγματοποιεῖ μὲ μεγάλη τάξη καὶ ἀκρίβεια τέλεια. Καὶ Ἐκεῖνος εἶναι ἡ ἀλήθεια καὶ ὁ λόγος Του εἶναι ἡ ἀλήθεια. Οἱ ἄνθρωποι συνήθως ψεύδονται καὶ ἀθετοῦν τοὺς λόγους καὶ τὶς ὑποσχέσεις τους. «Γενέσθω δὲ ὁ Θεὸς ἀληθὴς πᾶς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης» (Ρωμ. 3, 4). Γι’ αὐτὸ ὀνομάζεται «ἀψευδὴς Θεός» (Τίτ. 1, 2) «ὁ Θεὸς τῆς ἀληθείας», διότι ὁ λόγος Του «ἀλήθειά ἐστι». Καὶ διότι «ἡμεῖς ἐὰν ἀπιστοῦμεν, ἐκεῖνος πιστὸς μένει» (Β΄ Τιμ. 2, 13). Ἀκριβῶς καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι πρέπει νὰ ἔχουμε ὅλη μας τὴν ἐμπιστοσύνη στοὺς λόγους καὶ τὶς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ Πατέρα μας: τὸν ἄρτο τὸν ἐπιούσιο, τὴν συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἐφόσον μετανοοῦμε, τὴν οὐράνια Βασιλεία του, ἐφόσον τὴν ποθοῦμε καὶ ἐκτελοῦμε μὲ προθυμία τὸ Ἅγιό Του θέλημα.

Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος λέγει γιὰ τὸν Ἑαυτό Του ὅτι εἶναι «ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή», ὅτι εἶναι «τὸ φῶς τοῦ κόσμου» καὶ ὅτι ὅποιος Τὸν ἀκολουθεῖ «οὐ μὴ περιπατήσει ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰω. 8, 12). Ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἔλεγε ὁ Κύριός μας: «ἐγὼ ἐρωτήσω τὸ Πατέρα καὶ ἄλλον Παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ’ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας» (Ἰω. 14, 16). Καὶ «αὐτὸ τὸ Πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῷ πνεύματι ἡμῶν, ὅτι ἐσμέν τέκνα Θεοῦ» (Ρωμ. 8, 16). Δηλαδὴ αὐτὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μαρτυρεῖ μαζὶ μὲ τὸ πνεῦμα μας ὅτι εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη διαβάζουμε: «πορεύεσθε ἐνώπιόν μου ἐν ἀληθείᾳ» (Γ΄ Βασ. 2, 4)‧ καὶ «λαλεῖτε ἀλήθειαν» (Ζαχ. 8, 8)· καὶ «βδέλυγμα Κυρίῳ χείλη ψευδῆ» (Σοφ. Σολ. 12, 22).

Ἀδελφοί μου,

Ὅλοι μας ἀπὸ μικρὰ παιδιὰ γνωρίζουμε ὅτι δὲν πρέπει νὰ λέμε ψέματα, ἀλλὰ νὰ εἴμαστε πάντα ἀληθινοὶ στὸν λόγο μας. Ὅποιος λαλεῖ ἀληθινά, λέει ἀληθινὰ πράγματα, εἶναι μὲ τὴν Ἀλήθεια ποὺ εἶναι ὀ Χριστός. «Ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο», μᾶς λέγει ὁ Εὑαγγελιστὴς Ἰωάννης (1, 17). Καὶ αὐτὸ τὸ ἐπιβεβαιώνει τὸ ἀψευδὲς στόμα τοῦ Κυρίου μας: «τὴν ἀλήθειαν ὑμῖν λελάληκα» (Ἰω. 8, 49). Τὸ ψέμα, ἀντίθετα, εἶναι ἡ ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τὸν Χριστό. Καταστρέφει τὸν ἄνθρωπο. Καὶ ποιὸς εἶναι ὁ δημιουργὸς τοῦ ψεύδους; Μᾶς τὸ λέγει ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ὅτι εἶναι ὁ διάβολος «ὁ πατὴρ τοῦ ψεύδους». «ἐκεῖνος (ὁ διάβολος) ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ’ ἀρχῆς καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐκ ἔστηκεν» (Ἰω. 8, 44).

Ἀγαπητοί μου,

Ὅλοι νομίζουμε ὅτι ἡ πραγματικότητα καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι ἀποστομωτικές, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν συμβαίνει πάντα. Διότι γιὰ νὰ γίνει ἡ ἀλήθεια δεκτή, χρειάζεται νὰ ὑπάρχουν καὶ οἱ ψυχὲς ποὺ εἶναι διατεθειμένες νὰ τὴν δεχθοῦν. Καὶ δὲν νοεῖται χριστιανικὴ ψυχὴ ποὺ νὰ μὴν ἀποδέχεται τὴν ἀλήθεια. Ἐμεῖς ποὺ ὄντως πιστεύουμε στὸν Θεὸ καὶ τὴν δύναμη τῆς ἀληθείας Του «οὐ δυνάμεθά τι κατὰ τῆς ἀληθείας, ἀλλ’ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας», ὅπως τονίζει ὁ θεῖος Παῦλος (Β΄ Κορ. 13, 8). Γιατὶ κάθε ὑπονόμευσή της καὶ κάθε προσπάθεια γιὰ συγκάλυψή της ἀποτελεῖ ὄχι μόνο καθύβριση τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ὑπονόμευση καὶ νοθεία τοῦ ἔργου Του.

Σήμερα δὲ στὶς πονηρὲς ἡμέρες ποὺ ζοῦμε, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη ἐποχή, ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ φωτίσει τὴν πορεία μας τόσο ὡς ἄτομα ὅσο καὶ ὡς κοινωνία. Ἀρκετὰ ἔχουμε ταλαιπωρηθεῖ ἀπὸ τὶς διάφορες «βιομηχανίες τοῦ ψεύδους». Ἔχουμε ἀπόλυτη ἀνάγκη νὰ γνωρίσουμε τὸ ἱλαρὸ καὶ χαρούμενο φῶς τῆς Ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὴν τὴν Ἀληθεια διετράνωσε ὁ Ἀναστὰς Λυτρωτής μας στὸν δύσπιστο Θωμᾶ καὶ ὑπὲρ αὐτῆς τῆς Ἀληθείας ἐμαρτύρησε ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς διαφωτίζουν ἰδιαίτερα.

Ὁ Μ. Βασίλειος: «Ὁ Θεὸς ποὺ μᾶς ἔπλασε μᾶς ἔδωσε τὴν χρήση τοῦ λόγου. Γιὰ ποιὸν σκοπό; Γιὰ νὰ φανερώνουμε ὁ ἕνας στὸν ἄλλο τῶν καρδιῶν τὰ βουλήματα. Καὶ νὰ μεταδίδουμε ὁ καθένας στὸν συνάνθρωπό του, μὲ αἴτιο τὴν κοινωνικότητα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, τὶς μυστικὲς σκέψεις τῆς καρδιᾶς, ὅπως ξεχειλίζουν ἀπὸ τὰ βάθη τους μὲ τὸν ἦχο τῆς φωνῆς. Ὁ λόγος τῆς ἀληθείας δὲν ἀποκτᾶται χωρὶς κόπο καὶ προσοχή. Ἔτσι, τὸ Πνεῦμα προνόησε νὰ εἶναι βραχὺς ὁ λόγος, ὥστε νὰ περικλείει πολλὰ σὲ λίγες λέξεις καὶ σύντομος γιὰ νὰ ἀποτυπώνεται εὔκολα στὴν μνήμη. Φυσικὴ ἀρετὴ τοῦ λόγου εἶναι μήτε νὰ ἀποκρύπτει μὲ τὴν ἀσάφεια τὰ ἐκφραζόμενα μήτε νὰ λέγει περιττὲς λέξεις καὶ νὰ ματαιολογεῖ».

Ὁ ἱ. Χρυσόστομος: «Ὅποιος θέλει νὰ πεῖ ψέματα καὶ νὰ συρράψει δολιότητες, σκέψου τὶ ἐπιχειρεῖ, τὶ μηχανορραφίες χρειάζεται, τὶ λόγια προσποιεῖται. Ὅποιος, ὅμως, λέει τὴν ἀλήθεια, δὲν χρειάζεται κόπο μήτε δυσκολία μήτε ὑποκρισία μήτε τεχνάσματα, διότι ἡ ἀλήθεια ἀκτινοβολεῖ μόνη της. Διότι, ὅπως ἀκριβῶς τὰ ἄσχημα σώματα ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ τεχνητοὺς στολισμοὺς γιὰ νὰ καλύπτουν τὴν φυσική τους ἀσχήμια, ἐνῶ τὰ ὄμορφα ἐκ φύσεως λάμπουν μόνα τους, ἔτσι βλέπουμε ἀνάμεσα στὸ ψέμα καὶ τὴν ἀλήθεια, ἀνάμεσα στὴν κακία καὶ τὴν ἀρετή. Ἡ ἀλήθεια δὲν θέλει νὰ κρυφτεῖ οὔτε φοβᾶται τὸν κίνδυνο οὔτε τρέμει τὶς συκοφαντίες οὔτε ἐπιθυμεῖ τὴν δόξα τῶν πολλῶν οὔτε ὑπακούει στὰ ἀνθρώπινα. Δέχεται μύριες πολεμικές, καὶ ὅμως παραμένει ἀκαταγώνιστη. Ἡ βρώμικη ζωὴ στέκει ἐμπόδιο γιὰ τὰ ὑψηλὰ δόγματα, διότι δὲν ἀφήνει νὰ λειτουργεῖ ἡ διορατικὴ δύναμη τῆς διανοίας. Ὅποιος ἐπιδιώκει τὴν ἀλήθεια, πρέπει προηγουμένως νὰ καθαρισθεῖ ἀπὸ τὰ πάθη».

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος: «Τὸ ψέμα γεννιέται ἀπὸ τὴν πολυλογία καὶ τὴν εὐτραπελία. Νὰ λὲς διάφορα μὲ σκοπὸ νὰ ἐντυπωσιάσεις καὶ νὰ προκαλέσεις γέλιο στοὺς ἄλλους».

Ὁ ἀββᾶς Ἡσαΐας συμβουλεύει: «Μὴ συνηθίζεις νὰ συζητᾶς γιὰ πράγματα ποὺ δὲν εἶδες μὲ τὰ ἴδια σου τὰ μάτια καὶ νὰ μὴ μιλᾶς γι’ αὐτὰ σὰν νὰ τὰ ἔχεις δεῖ, ὁπότε λὲς ψέματα. Πόσες παρεξηγήσεις γίνονται, πόσα μίση, ἐξαιτίας αὐτῶν τῶν πραγμάτων».

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: «Δὲν σκέπτεσθε ὅτι μὲ τὶς ψευδολογίες σας αὐτὲς ξεντύνεσθε τὸν Χριστό, τὸν νέο ἄνθρωπο καὶ ἐνδύεσθε πάλι τὸν παλαιὸ ποὺ φθείρεται καὶ χάνεται; Δὲν ἀκοῦτε ποὺ σᾶς συμβουλεύει ὁ μακάριος Παῦλος νὰ μὴ λέτε ψέματα ὁ ἕνας στὸν ἄλλο, ἀλλὰ νὰ πετάξετε ἀπὸ πάνω σας τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο, τοῦ ὁποίου χαρακτηριστικὸ εἶναι τὸ ψεῦδος καὶ νὰ ἐνδυθεῖτε τὸν νέο ποὺ χαρακτηριστικό του εἶναι ἡ ἀλήθεια; (Κολ. 3, 9). Μὲ τὸ ψέμα φέρνετε τὸν διάβολο στὶς ἐργασίες καὶ τὶς οἰκογένειές σας».

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: «Ἡ ἀλήθεια εἶναι τὸ χαρακτηριστικὸ τοῦ ἐναρέτου βίου. Τὸ νὰ μιλάει τὴν ἀλήθεια εἶναι καθῆκον κάθε ἀνθρώπου. Αὐτὸς ποὺ λέει τὴν ἀλήθεια τιμάει πρῶτα τὸν ἑαυτό του καὶ ὕστερα αὐτὸν ποὺ τὸν ἀκούει. Ἡ ἀλήθεια ἐξομοιώνει αὐτὸν ποὺ τήν ὁμολογεῖ μὲ τὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ ἀπόλυτη ἀλήθεια. Ἡ ἀλήθεια ἐπικρατεῖ πάντα καὶ παντοῦ. Εἶναι ὡραία σὰν κόρη τοῦ Οὐρανοῦ. Ἡ χάρη της θέλγει καὶ ἡ εἰκόνα της, σὰν ἐμφανίζεται, χαροποιεῖ τὶς ψυχές. Στὸ πρόσωπο τῆς ἀλήθειας διαλάμπει ἡ εὐγένεια, ἡ ἀθωότητα καὶ ἡ εὐσέβεια. Τὴν ἔχει στολίσει ἡ ἀρετή. Ἡ ἁγιότητα τὴν περιέλουσε καὶ ὁλόκληρη ἀναδίδει εὐωδία μύρου!»

Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος: «Ἁλλὰ ἡ εὐσπλαγχνία καὶ ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄπειρος καὶ δὲν ἀφήνει κανένα νὰ χαθῆ. Καὶ ὅσες πολλὲς φορὲς πέσει ὁ ἄνθρωπος δὲν τὸν ἀπορρίπτει, ἀλλὰ πάντοτε τοῦ δίνει χεῖρα βοηθείας. Ἀλλὰ πότε τὸν ἀγαπᾶ; Ὅταν ἐπιστρέψει ἀπὸ τὴν κακία καὶ μετανοήσει. Ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπέραντη καὶ ἡ ἀγάπη, τὴν ὁποία τρέφει πρὸς τὸ πλάσμα Του εἶναι βαθιά, ἀφοῦ ἐκατέβηκε ἐπὶ μόνῳ διὰ νὰ σώση τὸ πλάσμα Του».

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος: «Στὴν πραγματικότητα ἡ χριστιανικὴ πίστη μεταβάλλει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν θεραπεύει. Ἡ κυριώτερη, ὅμως, προϋπόθεση γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖ καὶ νὰ διακρίνει ὁ ἄνθρωπος τὴν ἀλήθεια εἶναι ἡ ταπείνωση. Ὁ ἐγωισμὸς σκοτίζει τὸν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου, τὸν μπερδεύει, τὸν ὁδηγεῖ στὴν πλάνη. Εἶναι σπουδαῖο ὁ ἄνθρωπος νὰ κατανοήσει τὴν ἀλήθεια. Ἡ πίστη μας ἔχει ὅλα τὰ καλὰ καὶ εἶναι ἡ ἀλήθεια».

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος: «Ἡ ἐσωτερικὴ καθαρότητα τῆς ὄμορφης ψυχῆς τοῦ ἀληθινοῦ ἀνθρώπου ὀμορφαίνει καὶ τὸ ἐξωτερικὸ τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ θεία ἐκείνη γλυκύτητα τῆς ἀγάπης του Θεοῦ γλυκαίνει ἀκόμα καὶ τὴν ὄψη του».

Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνα: «Ἡ ἀλήθεια εἶναι μόνο ὁ Χριστὸς καὶ ὁ σκοπὸς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ παραδείσια εὐτυχία. Ψέμα εἶναι ἡ ψυχρὴ καὶ παγερὴ ἀδιαφορία μας ἀπέναντι στὸν συνάνθρωπό μας, μιὰ καὶ μὲ τὴν ἐπιφανειακὴ ἀγάπη μας δὲν καταφέρνουμε νὰ τὸν βοηθήσουμε νὰ βρεῖ τὸν δρόμο, ὥστε νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ἀσθένεια ποὺ εἶναι ἡ ἁμαρτία».

Εὐλογημένοι Χριστιανοί!

Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπάει τὸν Χριστὸ καὶ ζεῖ πνευματικὴ ζωὴ μέσα στὰ Μυστήρια τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, δὲν τοῦ ἐπιτρέπει ἡ συνείδησή του νὰ ψεύδεται. Πάντοτε ἀπὸ τὰ χείλη του ἐκφράζεται ὁ ἀληθινὸς λόγος καὶ σὰν πολύτιμο μαργαριτάρι ἡ ἀλήθεια στολίζει τὴν ὅλη του ὕπαρξη. Γιατὶ γνωρίζει ὅτι ὁ Κύριός μας καρφώθηκε πάνω στὸν Σταυρὸ ἀπὸ ψεύτικους ἀνθρώπους.

Ἀδελφοί μου,

Μὲ τὴν ἀληθινὴ καὶ γεμάτη εἰλικρίνεια συμπεριφορά μας δημιουργοῦμε ὑγιεῖς ἀνθρώπινες σχέσεις μέσα στὴν οἰκογένειά μας, στὴν ἐργασία μας καὶ, γενικὰ, στὸν κοινωνικό μας περίγυρο. Εἴδαμε πόσο εὐχαριστιοῦνται οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, ὅταν ἀναφέρονται μὲ τὶς φωτισμένες σκέψεις τους σ’ αὐτὴν τὴν μεγάλη ἀρετὴ τῆς ἀλήθειας καὶ πῶς καταδικάζουν τὸν ψεύτικο ἄνθρωπο.

Ἂς ἀντηχήσει στὴν καρδιά μας ἡ πατρικὴ φωνὴ τοῦ Λυτρωτοῦ μας: «γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰω. 8, 32). Ἡ Ἀλήθεια εἶναι Αὐτὸς ὁ Κύριός μας. Καὶ: «μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν» (Λουκ. 11, 28).

Ἡ λύρα τοῦ Βερίτη θὰ παιανίσει καὶ πάλι:

«Ἀλήθειες ποὺ σᾶς ἔχω κρύψει
στὴν μαγεμένη μου ψυχή
δῶρα σταλμέν’ ἀπὸ τὰ ὕψη
γιὰ νὰ μὲ κάνετε εὐτυχῆ,
ὥρια λουλούδια, ἀκριβά μου,
ἂς δώσει ὁ Κύριος νὰ γενῆ
ν’ ἀνθοβολᾶτε στὴν καρδιά μου
ὥς τὴν στιγμή μου τὴν στερνή.
Κι ὅθε περνῶ τοῦ βίου τὶς στράτες
-λίγη ἡ ζωή μου εἴτε πολλή –
νὰ εὐφραίνω ὁλοῦθε τοὺς διαβάτες
μὲ τὴν γλυκιὰ μοσχοβολή». ΑΜΗΝ!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου