ΛΗΞΗ ΕΝΟΡΙΑΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ 2014-2015 ΣΤΟ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΕΙΟ

ΛΗΞΗ ΕΝΟΡΙΑΚΩΝ 

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ 2014- 2015

 ΣΤΟ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ  ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ 

ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΙΟΥ  κ. ΜΑΡΚΟΥ

Με την παρουσία του Μητροπολίτου Χίου κ. Μάρκου  το απόγευμα της Τετάρτης  10  Ιουνίου 2015  στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο  της  Παναγίας Λατομιτίσσης πραγματοποιήθηκε η αποχαιρετιστήρια εκδήλωση  επί τη λήξει των Ενοριακών δραστηριοτήτων της περιόδου 2014 – 2015. Στην εκδήλωση  παρευρέθησαν ο κ. Σταύρος Μιχαηλίδης Ναύαρχος Λ.Σ. εν αποστρατεία,  ο κ. Δημήτριος Μάντικας ιατρός πρ. Πρόεδρος Ομηρείου και πλήθος κόσμου. Επίσης  έδωσαν το παρόν όλα τα Μ.Μ.Ε.  στην αποχαιρετιστήρια  εκδήλωση.

Ο εφημέριος του Ιερού Ναού  πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Φιλιππάκης, φανερά συγκινημένος,  είπε τα εξής στην ομιλία του:

"Σεβασμιώτατε ,

Αγαπητοί μου Συνεργάτες, Κυρίες & Κύριοι.

        20 Αυγούστου 2015. Θα συμπληρωθούν δέκα πέντε (15) χρόνια από τότε που με την βοήθεια του Θεού και δια Πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και Οδηγητρίας της και Προστάτιδος της ενορίας μας, λειτουργεί το Κουκουνάρειον Πνευματικόν Κέντρον Παναγίας Λατομιτίσσης. Αυτό το σημαντικό χρονικό διάστημα των δέκα πέντε (15) ετών, συγκεντρωθήκαμε σήμερα να τιμήσομε,  ακόμη δε να ευχαριστήσομε τον Τριαδικό Θεό, που μας εχάρισε το έλεός του και μας εστήριξε στην προσπάθεια αυτή.

      Δοξολογούμε και ευχαριστούμε τον Κύριο και γι αυτήν του την ευεργεσία. Τον ευχαριστούμε εκ βάθους καρδίας για το άπειρον έλεός του, με το οποίον μας περιέβαλε ώστε να δυνηθούμε με τη χάρη Του, να λειτουργήσομε τον πρώτο χρόνο 2000 – 2001, με οκτώ (8) επιμορφωτικά εργαστήρια, και οκτώ (8) επιμορφωτάς, δειλά – δειλά και φοβισμένα και σήμερα να φθάνομε τα 22  εργαστήρια και με 29 επιμορφωτές. Οι συνολικοί μαθητές κάθε ηλικίας εφέτος που παρηκολούθησαν  τα μαθήματα ήταν 308, και μάλιστα να έχομε τη χαρά της  πλούσιας και αυθόρμητης ανταποκρίσεως του λαού μας και της πλούσιας εκδηλώσεως των αισθημάτων του, αγάπης και χαράς για την επιμορφωτική του πρόοδο αλλά και κυρίως την ψυχική ωφέλεια που κατά την χρονική περίοδο των δέκα πέντε χρόνων, απεκόμισαν μέσα σε ένα εκκλησιαστικό χώρο της Παναγίας Λατομιτίσσης.

      Αισθήματα ευγνωμοσύνης προς τον Κύριό μας και την Μεγάλη Προστάτιδα της Ενορίας μας την «Παναγία την Οδηγήτρια», πλημμυρίζουν την καρδιά μου την στιγμή αυτή. Την βρήκα συμπαραστάτη στο ποιμαντικό και φιλανθρωπικό μου έργο, βλέποντας καθημερινά εδώ και  δέκα πέντε (15) χρόνια το πώς ξεκινήσαμε και το πώς πορευόμαστε σήμερα. Περάσαμε όλοι μαζί με τους αγαπητούς και ακούραστους συνεργάτες μου και επιμορφωτές, ώρες ατελείωτες, προσφέροντας εις την Διακονία της Εκκλησίας  μας, όπως άλλοτε έχω ξαναπεί και θα το λέω, ανιδιοτελώς. Θα μου επιτρέψετε ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ να υπογραμμίσω την ανιδιοτελή προσφορά τους για την οποία και τους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου και προσεύχομαι πάντοτε γι αυτούς και τις   οικογένειές τους, όπου συνεργάστηκαν όλα  αυτά τα χρόνια για την καλή λειτουργία και απόδοση του Πνευματικού   μας   Κέντρου.

      Και να γιατί, μέσα στην παγωνιά την αδιαφορία και την μοναξιά αυτού  του κόσμου, υπάρχουν ακόμα καρδιές πυρωμένες από αγάπη προς τον πλησίον μας, είτε μικρός είτε μεγάλος είναι αυτός, που προσφέρουν εντελώς εθελοντικά τις  υπηρεσίες τους στο ιερό έργο   για την ανακούφιση των νέων μας. Διαθέτουν ώρες από τον   προσωπικό τους χρόνο, αφήνουν τις  οικογένειές   τους, και δίνουν το ζωντανό παρόν στην πρόσκληση της εκκλησίας μας.

   Εδώ όμως θα μου επιτρέψετε να αναφέρω τα ονόματα των επιμορφωτών και το μάθημα που δίδαξαν.

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ: ΑΙΔΕΣΙΜ. ΠΡΩΤΟΠΡ.  ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ N. ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ

ΜΕΛΕΤΗ  ΑΓΙΑΣ  ΓΡΑΦΗΣ: ΒΕΡΑ ΑΝΤΑΡΑΚΗ & ΚΥΡΙΑΚΗ  ΛΙΤΣΑΚΗ                  

ΑΓΓΛΙΚΑ: ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΤΕΛΙΔΑΚΗ  & ΣΤΑΜΑΤΙΑ  ΛΙΑΔΑΚΗ  & ΒΕΡΑ ΑΝΤΑΡΑΚΗ.

ΓΑΛΛΙΚΑ: ΜΑΡΓΙΕΤΤΑ ΣΑΛΙΑΡΗ  & ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΛΥΜΝΙΟΥ

ΓΑΛΛΙΚΑ: ΥΠΑΤΙΑ  ΖΥΜΑΡΑΚΗ  & ΚΑΛΛΙΟΠΗ  ΓΑΤΑΝΑ

ΙΤΑΛΙΚΑ: ΙΩΑΝΝΑ ΜΠΕΛΛΕ-ΒΕΡΒΕΡΑΚΗ

ΙΣΠΑΝΙΚΑ : ΜΑΡΙΑ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ: ΜΥΡΩΠΗ  ΔΑΝΙΗΛ

ΤΟΥΡΚΙΚΑ:  ΩΡΑΙΑΝΘΗ ΣΤΑΜΠΑ

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ : ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΛΑΜΟΣ

ΕΚΦΡΑΣΗ  ΕΚΘΕΣΗ & ΙΛΙΑΔΑ : ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  ΠΟΤΑΜΟΥΣΗ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ: ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΜΙΧΑΪΛΙΔΗ 

ΦΥΣΙΚΗ : ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΑΚΡΙΔΑΚΗ & ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΦΑΡΜΑΚΑ

ΓΕΩΠΟΝΙΚΗ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΠΟΥΝΑΦΑΤΣΟΣ

ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΑΚΗΣ

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ: ΜΑΡΚΟΣ  ΤΣΑΜΠΛΑΚΟΣ

ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ: θΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΔΗΣ

ΕΝΟΡΓΑΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ: ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΠΑΝΤΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ & ΜΑΡΙΑ ΧΕΙΛΑ & ΑΣΠΑΣΙΑ  ΤΣΑΓΚΑΤΟΥ & ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΛΕΒΙΔΗΣ & ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΤΑΡΑΣ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ: ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΔΑΜΑΝΔΙΩΤΗΣ 

ΚΕΝΤΗΜΑ: ΜΑΡΙΑ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ  

ΚΟΠΤΙΚΗ ΡΑΠΤΙΚΗ: ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΟΥΤΣΟΥΔΗ

ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΦΑΡΜΑΚΑ

           Θα ήθελα να γνωστοποιήσω εις το σεβαστόν ακροατήριο ότι όλα αυτά τα προαναφερθέντα επιμορφωτικά μαθήματα θα λειτουργήσουν και κατά την νέα σχολική περίοδο 2015- 2016. Θα πρέπει όμως απαραιτήτως να δηλώσετε και πάλι τη συμμετοχή σας, από 15 – 30 Σεπτεμβρίου.

Έναρξη μαθημάτων Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015.

Μαζί  με την ευγνωμοσύνη  προς το άπειρον έλεος του Κυρίου μας, θέλω με την συμπλήρωση  αυτής της δεκαπενταετίας (15), να ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά όλους τους φανερούς και αφανείς συνεργάτες μου στην προσπάθεια αυτή. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Πρεσβυτέρα μου Κωνσταντίνα, όπου μου συμπαραστέκεται  αθόρυβα και με βοηθά στο ιερατικό μου έργο.

     Πριν όμως ολοκληρώσω την ομιλία μου θα ήθελα να σας ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου Σεβασμιώτατε, δια την εμπιστοσύνη που δείχνετε στο προσωπό μου  αλλά  και την στήριξη και συμπαράσταση στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο της Ενορίας μας όπου και φέτος Λαμπρύνετε με την παρουσία σας.

    Τελειώνοντας θα μου επιτρέψετε να κάνω  μια ανοιχτή πρόσκληση και σε άλλους επιμορφωτάς που μας ακούν. Αδελφέ μου μη μένεις   έξω  από αυτό το προσκλητήριο αγάπης και προσφοράς, σίγουρα είσαι και εσύ  χρήσιμος, σίγουρα μπορείς να προσφέρεις   και  εσύ, γιατί μέσα στην εκκλησία   ο καθένας   μας   έχει  τη δική   του  διακονία. Εμπρός λοιπόν η Παναγία η Οδηγήτρια η Λατομίτισσα σε περιμένει στην  αυλή της, σε περιμένει  στον  Οίκο της  να  διακονίσεις   και  εσύ.

Σε όλους  εσάς  τους  προσκεκλημένους   που είχατε  την ευγενική   καλωσύνη   να   μας   τιμήσετε,   σας  ευχαριστώ  από την  καρδιά   μου.Η παρουσία σας   μας  δίνει  θάρρος   και  δύναμη  να συνεχίσομε αυτό το θεάρεστο   έργο.

     Τέλος Σεβασμιώτατε επικαλούμαι  τας ευχάς   και τας  ευλογίας σας  για την ενίσχυση τόσο  των διδασκόντων, προς φωτισμόν  και πρόοδο των μαθητευομένων  όσο  και του Κουκουναρείου   Πνευματικού Κέντρου  της  ενορίας  μας.

Καλό και ευλογημένο καλοκαίρι".

 
Οι μαθηταί  εξέθεσαν τα έργα που έφτιαχναν όλο το χρόνο, και ο κόσμος που ήταν πάρα πολύς, είχε την δυνατότητα να τα βλέπει και να ακούει παράλληλα την ωραιότατη  Μουσική που έπαιζαν με τα μουσικά τους όργανα τα παιδιά και  την οποία διδάχθηκαν από τους καθηγητές Μουσικής  κ. Στυλιανό Παντελογιάννη,  κ. Μαρία Χειλά, κ.  Ασπασία Τσαγκάτου,  κ. Παντελή Λεβίδη και  κ. Νικόλαο Κόταρη.

Οι Βυζαντινοί ύμνοι από την χορωδία του κ. Θεόδωρου Κουτσούδη επίσης υπέροχοι και συγκινητικοί.

Τα εργόχειρα που είχαν εκτεθεί  από τις κυρίες εξαιρετικά, οι Αγιογραφίες και οι  εικόνες με τα ζωηρά χρώματα μοναδικά, τα φυτά  που φύτεψαν και καλλιέργησαν οι μαθηταί της γεωπονικής, και  η ζωγραφική  επάνω σε καμβά πολύ ωραία με απαλά γήινα χρώματα.

Η εκδήλωση έκλεισε   με τον Εθνικό Υμνο και με την απονομή των βεβαιώσεων εις τους μαθητάς από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χίου κ. Μάρκο. Ο ιερέας μας ευχήθηκε   καλό και ευλογημένο  καλοκαίρι να περάσομε. Ολοι μαζί να βρεθούμε ξανά τον  Σεπτέμβριο για την καινούργια σχολική   περίοδο  2015 – 2016. Και του χρόνου   να είμαστε όλοι καλά.

 Ακολουθεί πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀ­ριθ­μὸς 25

21 Ἰουνίου 2015

Κυριακή Γ΄ Ματθαίου

(Ρωμ. ε΄, 1-10)

«Καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν    κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα…»

Πρίν ἁμαρτήσει ὁ ἄνθρωπος, ἀδελφοί μου, ἡ ζωή του ἦταν γεμάτη χαρά καί εὐτυχία. Ἀλλά ἀπό τή στιγμή πού παράκουσε τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί διώχτηκε ἀπό τόν Παράδεισο, ἡ ζωή του ζυμώθηκε μέ πόνο, θλίψη καί δάκρυ. Μέ πόνους γεννιέται καὶ μέ δάκρυα, πού εἶναι προμήνυμα τῶν θλίψεων ὅλης τῆς ζωῆς του.

Πλούσιοι καί φτωχοί, νέοι καί γέροι περνοῦν ἀπό τό καμίνι τῶν θλίψεων. Καί τίθεται τό πανανθρώπινο ἐρώτημα: Γιατί νά συναντᾶμε τόσο πόνο στή ζωή; Γιατί νά μᾶς ζώνουν τόσες θλίψεις; Σ’ αὐτό τό ἐρώτημα ὑπάρχουν πολλές ἀπαντήσεις. Ἕνας ἀπό τούς λόγους πού ὁ Θεός ἐπιτρέπει νά πονᾶμε εἶναι τό δυνάμωμα τῆς ψυχῆς. Στόν πόνο, στήν ἀρρώστια ταλαιπωρεῖται τό σῶμα, τό ὑλικό μέρος τοῦ ἀνθρώπου, δυναμώνει ὅμως ἡ ψυχή, τό πνευματικό στοιχεῖο τῆς ὕπαρξής μας.

Γράφει σέ μία ὁμιλία του ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Ἐάν δέν ὑπάρχει πειρασμός, οὔτε στεφάνι δίδεται. Ἐάν δέν ὑπάρχουν ἀγωνίσματα, οὔτε βραβεῖα διανέμονται. Ἐάν δέν ὑπάρχουν σκάμματα, οὔτε τιμές ἀποδίδονται. Ἐάν δέν ὑπάρχει θλίψη, οὔτε ἡ ἄνεση ἀκολουθεῖ. Ἐάν δέν ὑπάρχει χειμώνας, δέν ἔρχεται τό καλοκαίρι. Ἐπειδή λοιπόν ἔφθασε καί τώρα ὁ χειμώνας, ὄχι τῆς φύσεως ἀλλά τῶν ψυχῶν, ἄς σπείρουμε τήν περίοδο αὐτοῦ τοῦ πνευματικοῦ χειμώνα, γιά νά θερίσουμε τήν περίοδο τοῦ καλοκαιριοῦ. Ἄς σπείρουμε δάκρυα, γιά νά θερίσουμε ἀγαλλίαση».

Ὁ Χριστός μας προειδοποίησε τούς μαθητές του ὅτι στόν κόσμο αὐτό θά δοκιμάσουν θλίψεις. «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον». Κλῆρος τῶν μαθητῶν ὑπῆρξε πάντοτε ἡ θλῖψις. Οἱ ἄνθρωποι τούς καταδιώκουν διότι εἶναι σάν πρόβατα ἀνάμεσα σέ λύκους. Ὁ Θεός τούς παιδεύει γιά νά γίνουν καλύτεροι. Οἱ ἄνθρωποι ἀποβλέπουν στό νά τούς ἀποκόψουν ἀπό τή γῆ καί ὁ Θεός ἀποσκοπεῖ στό νά τούς κάνει ἄξιους τοῦ οὐρανοῦ μέσῳ τῶν θλίψεων. Ἀλλά οἱ θλίψεις καί οἱ δοκιμασίες μετατρέπονται σέ ἐξαιρετική χρησιμότητα. Ἡ δοκιμασία εἶναι τό σχολεῖο στό ὁποῖο ὁ χριστιανός μαθαίνει τήν ὑπακοή. Εἶναι τό ἐργαλεῖο μέ τό ὁποῖο σφυρηλατεῖται ὁ χαρακτήρας. Εἶναι ἡ παιδαγωγική μέθοδος γιά τήν κατάκτηση τῆς πίστης. Ὅμως δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε πώς τή νύχτα τῶν θλίψεων θά διαδεχθεῖ ἡ λαμπρή ἡμέρα τῆς ἔνδοξης αἰωνιότητας καί τήν ταλαιπωρία τοῦ χειμώνα τό χαρμόσυνο καλοκαίρι τοῦ οὐρανοῦ.

Γι’ αὐτό καί ὁ Κύριός μας λέγει «θαρσεῖτε» καί οἱ μαθητές ἀντιμετώπισαν τίς θλίψεις τῆς ἀποστολικῆς τους ζωῆς μέ ἕνα ἡρωικό φρόνημα πού κατέπληξε τόν κόσμο. Ἐνῶ οἱ εἰδωλολάτρες τῆς ἐποχῆς τους ἔχαναν τήν ψυχραιμία τους καί ἀπελπίζονταν καί στίς πιό μικρές θλίψεις, οἱ ἀπόστολοι, ὅσο περισσότερο θλίβονταν, τόσο περισσότερο χαίρονταν. Ἄν ἀνοίξουμε καί διαβάσουμε τίς «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» θά δοῦμε πώς, ὅταν τούς ἔδερναν καί τούς φυλάκιζαν, δοκίμαζαν μεγάλη χαρά, διότι ἀξιώθηκαν νά ἀτιμασθοῦν ὑπέρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μέσα στίς φυλακές, τίς σκοτεινές καί βρώμικες, ἐκεῖνοι ἔψαλλαν ὕμνους καί δοξολογοῦσαν τό Θεό. Αἰσθάνονταν τή χαρά καί τήν ἀγαλλίαση ἐκείνη πού ὑποσχέθηκε ὁ Κύριος σέ ἐκείνους πού πάσχουν γιά τό Εὐαγγέλιό Του. «Μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ῥῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ. Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς».

Ἡ χριστιανική πίστη ρίχνει φῶς στίς θλίψεις. Ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει στό Χριστό βλέπει ὅτι οἱ θλίψεις πού δοκιμάζει εἶναι ἕνα εἶδος δοκιμαστηρίου. Ὅπως δηλαδή τό χρυσάφι πού βγαίνει ἀπό τά σπλάχνα τῆς γῆς ρίχνεται μέσα στό καμίνι γιά νά καθαριστεῖ ἀπό τίς ἄχρηστες ὕλες, ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος μέσα ἀπό τίς θλίψεις καθαρίζεται ἀπό τίς ἁμαρτίες του. Οἱ θλίψεις εἶναι τό φλογισμένο καμίνι, μέσα στό ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος καθαρίζεται ὅπως τό χρυσάφι στό χωνευτήρι.

Οἱ θλίψεις πού δοκιμάζει ὁ χριστιανός τόν ὁπλίζουν μέ ὑπομονή. Ἡ δέ ὑπομονή δημιουργεῖ τήν ἐλπίδα ὅτι οἱ θλίψεις τῆς παρούσας ζωῆς, ὅσο μεγάλες κι ἄν εἶναι, κάποτε θά τελειώσουν καί τήν ἐπίγεια ζωή τῶν θλίψεων καί τῶν δακρύων θά τή διαδεχθεῖ ἡ αἰώνια καί μακάρια ζωή. «Πονῶ γιά τήν ἀρρώστια μου, ἀλλά καί χαίρω. Χαίρω, ὄχι γιατί πονῶ, ἀλλά γιατί μπορῶ νά εἶμαι διδάσκαλος ὑπομονῆς καί καρτερίας στούς ἄλλους… Μέσα στά βάσανά μου κερδίζω τήν ὑπομονή καί τή διάθεση εὐχαριστίας πρός τόν Θεό… Τόν εὐχαριστῶ γιά τίς ἀρρώστιές μου, ὅπως καί γιά τά εὐχάριστα τῆς ζωῆς μου…», ἔγραφε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος σέ ἕνα γράμμα στό φίλο του Φιλάγριο.

Ἡ ὑπομονή, ἀδελφοί μου, δέν εἶναι ἡττοπάθεια, δέν εἶναι ἀδυναμία, εἶναι δύναμη, εἶναι ἀρετή. Δύναμη ὑπερφυσική πού κάνει τόν ἄνθρωπο νά μή λυγίζει στίς θλίψεις, ἀλλά ἀκολουθώντας τό παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ μας, τῶν ἀποστόλων καί ὅλων τῶν ἁγίων, νά νικάει τά ἐμπόδια καί νά βαδίζει πρός τά ἐμπρός, ἀτενίζοντας μέ πίστη καί ἐλπίδα στόν οὐρανό, στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ τήν ὁποία ἄς μᾶς χαρίσει ὁ Θεός. Ἀμήν.   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀ­ριθ­μὸς 24

14 Ἰουνίου 2015

Κυριακή Β΄ Ματθαίου

«Ὅτε κρινεῖ ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ»

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀδελφοί μου, στή σημερινή περικοπή, κηρύττει ὅτι ὁ Θεός θά κρίνει τίς ἀπόκρυφες πράξεις τῶν ἀνθρώπων κατά τή φοβερή ἡμέρα τῆς κρίσεως διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἀπόστολος διακρίνει τά ἔργα τῶν ἀνθρώπων σέ φανερά καί κρυφά.

Βλασφημάει κάποιος τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ στό δρόμο; Τό ἁμάρτημα εἶναι φανερό. Πηγαίνει ὁ ἄλλος στό δικαστήριο καί παίρνει ψεύτικο ὅρκο; Βρίζει ὁ τρίτος τούς γονεῖς του κι ἀκούει ἡ γειτονιά; Μπαίνει ὁ τέταρτος στό ξένο χωράφι καί κλέβει καρπούς καί τόν πιάνουν ἐπ’ αὐτοφώρῳ; Προσβάλλει ὁ ἄλλος τήν οἰκογενειακή τιμή τοῦ γείτονά του με τή διάπραξη τῆς μοιχείας καί τόν ἀνακαλύπτουν; Ἁρπάζει ὁ ἕκτος τό ὅπλο καί σκοτώνει τό συνάνθρωπό του καί τόν κλείνουν στή φυλακή; Φανερά αὐτά τά ἁμαρτήματα.

Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού ἐπειδή δέν ἔχουν διαπράξει κανένα ἀπό τά φανερά αὐτά ἁμαρτήματα, νομίζουν ὅτι εἶναι ἐντάξει καί λένε μέ καύχηση: «Ἐγώ εἶμαι ὁ καλύτερος χριστιανός». Ἀλλά νά θυμηθοῦμε πώς τέτοιο ὑπερήφανο φρόνημα εἶχε καί ὁ φαρισαῖος τῆς παραβολῆς. Καυχιόταν ὅτι δέν ἔκλεψε, δέν σκότωσε, δέν … Ἀλλά μ’ αὐτά τά «δέν» πού ἀράδιαζε τελικά καταδικάστηκε, δέν δικαιώθηκε. Δυστυχῶς σήμερα οἱ πολλοί ζοῦν μέσα στήν αὐταπάτη καί δέν αἰσθάνονται τήν ἀνάγκη νά μετανοήσουν καί νά ζητήσουν τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Μόνοι τους ἐκδίδουν γιά τόν ἑαυτό τους πιστοποιητικό ἁγιότητας!

Πόσο πλανῶνται δικαιώνοντας τόν ἑαυτό τους! Μοιάζουν μέ ἕναν ἄνθρωπο πού νομίζει ὅτι εἶναι ὑγιής, ἐνῶ ἡ ἰατρική ἐξέταση ἀποδεικνύει ὅτι εἶναι ἀσθενής καί ἄν δέν λάβει ἔγκαιρα τά μέτρα του διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο. Κι ἐκεῖνος πού θεωρεῖ πώς εἶναι ἅγιος, κρίνοντας τόσο ἐπιπόλαια τόν ἑαυτό του, ἐάν πάρει στά χέρια του τό Εὐαγγέλιο καί ἐξετάσει τόν ἑαυτό του σύμφωνα μέ ὅσα παραγγέλλει ὁ Χριστός μας, τότε θά δεὶ τήν πραγματική του κατάσταση. Διότι ἐκτός ἀπό τά φανερά ἁμαρτήματα, ὑπάρχουν καί τά κρυφά.

Οἱ ἄνθρωποι κρατοῦν κρυμμένα στό βάθος τῆς ψυχῆς τους πολλά μυστικά. Κανένα ξένο μάτι δέν μπορεῖ νά τά δεῖ καί καμμιά ἀνθρώπινη σκέψη δέν μπορεῖ νά τά ἀποκαλύψει. Κάποτε ὅμως τό πέπλο αὐτό τῆς μυστικότητας θά ἀποσυρθεῖ, τά μυστικά θά γίνουν φανερά, τά κρυπτά θά δημοσιευθοῦν. Πολλές φορές καταφέρνουμε νά κρυφτοῦμε ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ἀπό τό Θεό ὅμως δέ μποροῦμε νά κρυφτοῦμε.

Συνήθως προσπαθοῦμε νά κρύψουμε τά ἁμαρτωλά ἔργα μας. Ὁ ἕνας ἀδικεῖ χωρίς νά τόν παίρνει εἴδηση ὁ συνάνθρωπός του. Ὁ ἄλλος ὑπονομεύει τή θέση τοῦ συναδέλφου του χωρίς νά τόν ὑποψιάζονται. Ὁ ἄλλος βλέπει μία ὄμορφη γυναίκα στό δρόμο καί χωρίς νά τήν πειράξει, χωρίς νά πεῖ καμμιά κουβέντα, μέσα στήν καρδιά του ἀνάβει ἡ κακή ἐπιθυμία. Ὁ Μέγας Βασίλειος ἔλεγε: «Μέ γυναίκα δέν κοιμήθηκα, ἀλλά παρθένος δέν εἶμαι». Νά, ἀδελφοί μου, μέτρο γιά νά μετρηθοῦμε. Μπορεῖ, λέει ὁ ἴδιος, νά δεῖς ἕναν ἄνθρωπο καί ἀπό τήν ἐξωτερική του ἐμφάνιση νά ἀποκομίσεις τήν ἰδέα ὅτι εἶναι ἅγιος, κι ὅμως ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ἄν ἐσωτερικά δέν προσέξει καί δεχθεῖ μέσα στήν ψυχή του αἰσχρή ἐπιθυμία, τότε στόν ἐσωτερικό του κόσμο διέπραξε τό ἁμάρτημα τῆς μοιχείας, ἁμάρτημα πού δέν εἶδε κανένας, ἀλλά τό γνωρίζει ὁ Θεός.

Ἕνας ἄλλος καυχιέται πώς εἶναι καλός χριστιανός γιατί δέν σκότωσε κάποιον ἄνθρωπο. Ἀλλά βλέπει τόν γείτονά του καί ἀναστατώνεται, ταράζεται, γεμίζει μῖσος ἡ ψυχή του ἐπειδή αὐτός ὁ γείτονας τοῦ πῆρε 10 πόντους χωράφι. Τί λέει ἐδῶ ἡ Ἁγία Γραφή; «Πᾶς ὁ μισῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ ἀνθρωποκτόνος ἐστι». Δέν πῆρε ὅπλο γιά νά σκοτώσει, ὁ φόνος ἔγινε ἐσωτερικά.

Πόσα ἐγκλήματα μένουν ἀτιμώρητα ἀπό τόν ἀνθρώπινο νόμο! Ἄς μή ματαιοπονοῦμε. Ὅ,τι κι ἄν κάνουμε δέν εἶναι δυνατό νά κρυφτοῦμε ἀπό τό Θεό πού τά βλέπει ὅλα καί τά ἀκούει ὅλα. Μπροστά του εἶναι ὅλα «γυμνὰ καὶ τετραχηλισμένα τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ, πρὸς ὃν ἡμῖν ὁ λόγος» (Ἑβρ. δ,13). Δέν ὑπάρχει κανένα κτίσμα ἀφανές καί ἀόρατο ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ὅλα εἶναι γυμνά καί ξέσκεπα στά μάτια Του, πρός τόν ὁποῖον καί ἐμεῖς μία μέρα θά λογοδοτήσουμε.

Ἐκτός ἀπό τά κρυπτά τοῦ σκότους, ἐκείνη τήν ἡμέρα θά ἀποκαλυφθοῦν καί τά ἅγια μυστικά. Πολλοί κρατοῦν μυστικά τά ἔργα τῆς ἀγάπης καί τῆς καλοσύνης, τῆς ἐλεημοσύνης καί τῆς προσευχῆς. Κι αὐτά θά φανερωθοῦν, θά βραβευθοῦν, θά τιμηθοῦν καί θά δοξαστοῦν ἐκεῖνοι πού τά κράτησαν στό ἄδυτο τῆς ψυχῆς τους. Τό βεβαίωσε ὁ Κύριός μας: «Ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ».

Ἄς ἐξετάσουμε, ἀδελφοί μου, τά πολλά μυστικά τοῦ ἑαυτοῦ μας μέ προσοχή καί πρίν φύγουμε ἀπό τό μάταιο τοῦτο κόσμο ἄς γνωρίσουμε τά ἁμαρτήματά μας, ἄς κλάψουμε καί ἄς ζητήσουμε ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μας τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, μέ τήν καθοδήγηση τοῦ ἐξομολόγου, κάνοντας τό εἶναι μας κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.             Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΛΗΞΗ ΕΝΟΡΙΑΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΣΤΟ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΕΙΟ 2014 - 2015

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀ­ριθ­μὸς 23

7 Ἰουνίου 2015

Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων

(Ἑβρ. ια΄,33 - ιβ΄,2)

«…τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων…»

Σήμερα, ἀδελφοί μου, εἶναι ἑορτή καί πανήγυρις, πού διαφέρει ἀπό τίς ἄλλες. Ἑορτάζουν ὅλοι οἱ ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι, σύμφωνα μέ τόν ἀπόστολο, εἶναι «νέφος», ἀναρίθμητοι. Ὅπως δέν μετριουνται τά ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ ἔτσι δέν μποροῦν νά μετρηθοῦν καί οἱ ἅγιοι. Εἶναι ἀπ’ ὅλες τίς χῶρες, ἀπ’ ὅλες τίς γλῶσσες, ἀπ’ ὅλες τίς ἡλικίες, ἀπ’ ὅλες τίς τάξεις καί ἀπ’ ὅλες τίς ἐποχές. Εἶναι κληρικοί καί λαϊκοί, ἀγράμματοι καὶ σοφοί ἐπιστήμονες.

Πῶς βρέθηκαν στό θαυμαστό αὐτό ἐπίπεδο; Δέν γεννήθηκαν ἅγιοι. Κανείς δέν γεννιέται ἅγιος. Ἦταν ἄνθρωποι ὅπως καί ἐμεῖς. Ἀγωνίστηκαν ὅμως, πίστεψαν στό Χριστό μας, βαφτίστηκαν, μετάνιωσαν γιά τά σφάλματά τους, ὁμολόγησαν γιά τήν πίστη τους, εἶχαν ἀγάπη στήν καρδιά τους, μαρτύρησαν.

Ἡ ἐποχή μας, πού ὀνομάζεται ἐποχή τῆς προόδου τοῦ ἀτόμου, τῶν ταξιδιῶν στίς θάλασσες ἀλλά καί στούς ἄλλους πλανῆτες, ἀπό χριστιανικῆς πλευρᾶς ἀνήκει στά χρόνια τῆς μεγάλης ἀποστασίας. Ἄν ρίξουμε μία ματιά στήν οἰκογένεια, στήν πατρίδα, στήν κοινωνία, στόν κόσμο ὅλο, βλέπουμε κύματα ἐκφυλισμοῦ νά κατακλύζουν πόλεις καί χωριά. Τά ἁγνά ἤθη καί ἔθιμα τῆς μαρτυρικῆς μας πατρίδας ξεριζώνονται καί ἀντικαθίστανται ἀπό τά σάπια φροῦτα τῶν Εὐρωπαίων. Θά ‘πρεπε νά διδασκόμαστε ἀπό τόν προφήτη Ὠσηέ πού ἔλεγε: «Ἄρα καί ψεῦδος καί φόνος καί κλοπή καί μοιχεία κέχυται ἐπί τῆς γῆς, καί αἵματα ἐφ’ αἵμασι μίσγουσι.». (Ὡσ.4, 2-5) Δηλαδή: «Ἔχουν χυθεῖ καί πλημμυρίσει τή χώρα σας κατάρες, ψεύδη, φόνοι, κλοπές καί μοιχεῖες. Τά αἵματα χύνονται συνεχῶς καί ἀνακατεύονται μέ ἄλλα αἵματα. Γι’ αὐτό ἡ χώρα σας θά περιέλθει σέ πένθος, οἱ κάτοικοί της θά ὀλιγοστεύσουν. Μαζί δέ μέ αὐτήν θά ὀλιγοστεύσουν καί ὅσα ζωντανά κατοικοῦν σέ αὐτήν, τά θηρία τοῦ ἀγροῦ καί τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ καί αὐτά ἀκόμη τά ψάρια τῆς θαλάσσης θά ἐκλείψουν. Ἐξ αἰτίας τῆς γενικῆς πωρώσεως οὔτε κανείς δικάζεται γιά τίς παρανομίες του, οὔτε καί κανείς διαμαρτύρεται γιά τήν ἁμαρτωλότητα αὐτή. Ὁ δέ τέως περιούσιος λαός μου θά εἶναι σάν τόν ἱερέα πού ἔχει χάσει τήν ὑπόληψή του καί συνεχῶς ἐπικρίνεται. Σύ δέ, ὦ λαέ μου, θά χάσεις τήν πνευματική σου ὑγεία καί ἰσχύ. Πρός νύχτα δέ παρομοιάζω τήν σκοτεινή ζωή τοῦ ἔθνους αὐτοῦ». Ὁ προφήτης Ὠσηέ τά ἔγραψε αὐτά ἀπό τό 750 μέχρι τό 720 πρό Χριστοῦ καί πόσο ταιριάζουν στήν Ἑλλάδα τοῦ 2015!

Πολλοί θεωρούμενοι πιστοί ἔχουν τήν ἰδιότητα τοῦ Ὀρθόδοξου Χριστιανοῦ γραμμένη ἴσωςστίς ταυτότητες ἀλλά δυστυχῶς εἶναι τυφλοί ὑπηρέτες, ἀλύτρωτοι σκλάβοι τοῦ διαβόλου. Ἄνθρωποι «ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τήν δέ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι» (Β΄ Τιμ. 3,5) γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στόν Τιμόθεο. Οἱ ἄνθρωποι θά ἔχουν τό ἐξωτερικό σχῆμα τῆς εὐσέβειας, θά ἔχουν ἀρνηθεῖ ὅμως τήν δύναμή της. Μπορεῖ κάποιος νά εἶναι βαπτισμένος, νά φέρει τό ὄνομα τοῦ Χριστιανοῦ, νά ἐμφανίζεται ὡς θρησκεύων, ἀλλά μέ τή ζωή πού κάνει νά ἀρνιέται καί νά διαψεύδει ὅ,τι ὁμολογεῖ μέ τό στόμα του.

Οἱ ἅγιοι ἔζησαν μέσα στόν κόσμο ἀλλά δέν συμβιβάστηκαν μέ τόν κόσμο. Κράτησαν τήν πίστη τους καί ἀγωνίστηκαν μέ συνέπεια, χωρίς συμβιβασμούς καί ὑποχωρήσεις, χωρίς ἐκπτώσεις. Προτίμησαν νά διωχθοῦν καί νά βασανιστοῦν παρά νά συνθηκολογήσουν μέ τόν ἁμαρτωλό κόσμο. Ἔτσι, ἄλλοι ἐμπαίχθηκαν, ἄλλοι μαστιγώθηκαν, φυλακίστηκαν, λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, δοκίμασαν πολλούς πειρασμούς, θανατώθηκαν μέ τό σπαθί τοῦ δήμιου.

Ἐμεῖς σήμερα λέμε ὅτι πιστεύουμε. Πῶς ὅμως κρατᾶμε τή γραμμή μας; στοιχιζόμαστε πίσω ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα; Θέλεις νά δοκιμάσεις αὐτόν ποὺ κάνει τόν πιστό; Ὁδήγησέ τον στήν ἐξομολόγηση, στόν πνευματικό, πού προσπαθεῖ νά συνδέσει τούς ἀνθρώπους μέ τό Θεό. Γιά νά τοῦ πεῖ λόγια πού ἄλλοτε δονοῦσαν τίς καρδιές καί πού σήμερα χλευάζονται. «Παιδί μου, ζῆσε ἁγνή ζωή» ! Θά δεῖς τότε τήν ἀντίδρασή του. Ἤ θά σκύψει τὸ κεφάλι κάνοντας ὑπακοή ἤ θά ἐπαναστατήσει καί θά πεῖ: «Ἀδύνατον, αὐτό εἶναι ἀκατόρθωτο, αὐτό εἶναι μόνο γιά τούς καλόγερους». Μάταια ὁ πνευματικός προσπαθεῖ νά πείσει τόν κατά συνθήκην πιστό.

Βλέπεις ἄλλους πού κόπτονται δῆθεν γιά τά δίκαια τοῦ λαοῦ καί εἶναι προσκολλημένοι στό χρῆμα. Ὁ πνευματικός συνιστᾶ: «Ἀπό τά πλούτη σου δῶσε στή χήρα καί στό ὀρφανό, στόν ἄστεγο καί τόν ἄνεργο καί μήν σπαταλᾶς». Μά «οὔτε φωνή οὔτε ἀκρόαση». Γιά νά σκορπίζουν σέ ἀσωτίες καί ἀνηθικότητες ἀποκτοῦν ἑκατό χέρια, ἄν πρόκειται γιά ἐλεημοσύνη, τότε τά δύο τους χέρια δένονται.

Βλέπεις τόν ἄλλο –μήν τόν ψάχνετε μακριά, εἶναι ὁ ἑαυτός μας- ἀκούει τή φωνή τοῦ Χριστοῦ μας «ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος» (Ματθ. 6,14) καί κλείνει τά αὐτιά του μέ βουλοκέρι. «Ἀδύνατον νά τόν συγχωρήσω, μέ κατέστρεψε. Βάλε μου κανόνα νά κάμω 500 μετάνοιες, νά ἀγοράσω μία ἀσημένια καντήλα, ἀλλά αὐτόν δέν τόν συγχωρῶ, ἀδύνατον». Κι ὅμως, ἀδελφέ, ἐσένα σέ συγχώρησε ὁ Χριστός, ἐσύ δέν συγχωρεῖς τόν ἄλλον;

Ἀδύνατη λοιπόν ἡ ἁγιότητα; Ἀνεφάρμοστη ἡ Χριστιανική πίστη; Ὄχι, ἀδελφοί μου. Οἱ ἅγιοι πού ἑορτάζουμε σήμερα τήρησαν τό Εὐαγγέλιο καί ἔφθασαν στό ὑπέρ φύσιν. Ὁ Χριστός μας περιμένει κι ἐμᾶς, μέ τίς πρεσβεῖες ὅλων τῶν ἁγίων γιά νά μᾶς χαρίσει τό στεφάνι τῆς νίκης. Ἀμήν.   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου