ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Δ' ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ) 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023

 

Ἀριθμός 13

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

26 Μαρτίου 2023

«ὤμοσεν καθ’ ἑαυτοῦ» (Ἑβρ. 6, 13)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Ἀδελφοί, τῷ Ἀβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεὸς ἐπεὶ κατ’ οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ’ ἑαυτοῦ, λέγων. Ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε. Καὶ οὕτω μακροθυμήσας, ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας. Ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας πέρας, εἰς βεβαίωσιν, ὁ ὅρκος. Ἐν ᾧ περισσότερον βουλόμενος ὁ Θεὸς ἐπιδεῖξαι τοῖς κληρονόμοις τῆς ἐπαγγελίας, τὸ ἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦ ἐμεσίτευσεν ὅρκῳ, ἵνα διὰ δύο πραγμάτων ἀμεταθέτων, ἐν οἷς ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχωμεν οἱ καταφυγόντες, κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος. Ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς, ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶ εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος, ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν Ἰησοῦς, κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ, Ἀρχιερεὺς γενόμενος εἰς τὸν αἰῶνα.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Γνωρίζουμε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, μὲ πόση ἄπειρη ἀγάπη περιβάλλει ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο καὶ πόση συγκατάβαση ἔδειξε ἀπέναντί του. Προκειμένου νὰ τὸν ὁδηγήσει στὸν δρόμο τῆς σωτηρίας καὶ νὰ τοῦ ἐξασφαλίσει τὴν αἰώνια εὐτυχία κοντά Του, πολλὲς φορὲς ταπεινώθηκε ὁ Μεγαλοδύναμος γιὰ χάρη τοῦ πλάσματός Του. Ἡ μεγάλη  Του δὲ ταπείνωση φανερώθηκε ὅταν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ σαρκώθηκε «γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ» (Φιλ. 2, 8). Ὤ ἀγαθότητος, ὤ ἀφράστου ἀνοχῆς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν!

Ἀκριβῶς μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς φορὲς τῆς ταπεινώσεως τοῦ Θεοῦ μᾶς ὑπενθύμισε τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα. Ποιά; Τὴν συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ νὰ ὁρκισθεῖ στὸν Πατριάρχη Ἀβραάμ ὅτι θὰ τηρήσει τὴν «ἐπαγγελία», τὴν ὑπόσχεσή Του, πὼς θὰ τοῦ χαρίσει ἀπογόνους πολλούς, ἀμέτρητους, ὅπως ἀμέτρητη εἶναι ἡ ἄμμος τῆς θάλασσας καὶ τὰ ἀστέρια τοῦ οὐρανοῦ (Γεν. 12, 2. 17, 4). Οἱ ἄνθρωποι, σχολιάζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, προκειμένου νὰ σταματήσουν τὴν ἀντιλογία καὶ τὴν δυσπιστία τοῦ συνομιλητῆ τους, ὁρκίζονται στὸν ἀνώτερό τους, τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς, ὅμως, ποῦ θὰ ὁρκιζόταν γιὰ νὰ ἐξαλείψει κάθε ἴχνος δυσπιστίας, παρὰ μόνο στὸν ἑαυτό Του;

Ἡ ἀναφορὰ αὐτή, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στὸν ὅρκο τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν Ἀβραὰμ ὁδηγεῖ τὴν σκέψη μας στὴν στάση ποὺ πρέπει νὰ κρατήσουμε ὡς Χριστιανοὶ στὸ θέμα τοῦ ὅρκου. Διότι μπορεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος νὰ ὁμιλεῖ γιὰ τὸν ὅρκο τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν Ἀβραάμ, τονίζοντας τὴν ἄπειρη συγκατάβαση καὶ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἄλλα μᾶς ἐδίδαξε γιὰ τὸ θέμα τοῦ ὅρκου.

Καὶ στὸ θέμα αὐτὸ τελειοποίησε τὸν Νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Οἱ Ἑβραῖοι, ὁ περιούσιος λαός, εἶχαν ἐντολὴ νὰ ὁρκίζονται στὸ ὄνομα τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ἀποφεύγοντας νὰ ὁρκίζονται στοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεούς, «τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ὀμῇ» (Δευτ. 10, 20), ἀλλὰ καὶ ἐξαιτίας τῆς δυσπιστίας τους ὁ ὅρκος ἦταν ἀποδεκτός. Ὅποιος θὰ ὁρκισθεῖ «οὐ βεβηλώσει τὸ ρῆμα τοῦτο» (Ἀριθ. 30, 3).

Ὅπως, λοιπόν, ὁρκίσθηκε ὁ Πατέρας ἔτσι ὁρκίσθηκε ὁ Υἱὸς στὸν ἑαυτό Του γιὰ τοὺς πιστοὺς ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν τὴν διδασκαλία Του λέγοντας: «ἀμήν, ἀμήν, λέγω ὑμῖν» (Ἰω. 5, 19). Ὁ Κύριος ἀπαγόρευσε τελείως τὸν ὅρκο. «ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὀμόσαι ὅλως» (Ματθ. 5, 34). ἐγὼ σᾶς λέγω νὰ μὴν ὁρκισθεῖτε καθόλου. Σαφής, σαφέστατος ὁ λόγος τοῦ Κυρίου. Σὲ καμμία περίπτωση δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ὁρκίζεσθε. Καὶ συμπληρώνει: «ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὔ οὔ» (Ματθ. 5, 37). Δηλαδὴ πρέπει τὸ ναὶ τὸ ὁποῖο λέτε νὰ εἶναι πράγματι ναὶ καὶ τὸ ὄχι νὰ εἶναι πράγματι ὄχι. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὶς ἐπιστολές του ἐπικαλεῖται σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις ὡς μάρτυρα τὸν Θεό. Ὄχι γιὰ νὰ ὑποστηρίξει προσωπικά του συμφέροντα, ἀλλὰ γιὰ νὰ προσδώσει ἀπόλυτο κῦρος στὰ λεγόμενά του μὲ σκοπὸ τὴν σωτηρία τῶν πιστῶν. «τὴν ἀλήθειαν λέγω ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ, οὐ ψεύδομαι» (Ρωμ. 9, 1). Ἐπικαλοῦμαι μάρτυρά μου τὸν Θεό» (Β΄Κορ. 1. 23).

Ὁ ὅρκος, λοιπόν, εἶναι ἡ ἐπίκληση τοῦ Θεοῦ ὡς μάρτυρα γιὰ τὴν βεβαίωση τῆς ἀλήθειας. Ὁ Κύριός μας δὲν θέλει τὸν ὅρκο. Οἱ ἄνθρωποι, βέβαια, δὲν ἐναρμονίζουν τὴν συμπεριφορά τους μὲ τὴν συγκεκριμένη εὐαγγελικὴ ἐπιταγή, ἀλλὰ χρησιμοποιοῦν τὸν ὅρκο γιὰ ἀσήμαντες ἀφορμές. Τὸ δυστύχημα εἶναι ὅτι δὲν σταματοῦν ἐκεῖ, ἀλλὰ συχνὰ ἀθετοῦν τὸν ὅρκο τους καὶ -τὸ χειρότερο- δὲν διστάζουν  νὰ πάρουν ἀκόμη καὶ ψεύτικους ὅρκους. Τὸ τελευταῖο αὐτὸ ἀποτελεῖ ἀληθινὴ μάστιγα γιὰ τὴν κοινωνία μας, ἀφοῦ ὁ ὅρκος χρησιμοποιεῖται γιὰ νὰ στηριχθεῖ τὸ ψέμα καὶ ἡ ἀπάτη. Γιὰ νὰ ἐπιτευχθοῦν ἐλεεινοὶ καὶ καταχθόνιοι σκοποὶ χρησιμοποιεῖται τὸ Πανάγιο Ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ βεβηλώνεται ὅ,τι ἱερώτερο σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο. Ἐπίορκοι, δυστυχῶς, ὑπάρχουν σὲ ὅλα τὰ κοινωνικὰ στρώματα. Ἄνθρωποι μορφωμένοι ἀλλὰ καὶ ἀγράμματοι, ἄνθρωποι μακρὰν τοῦ Θεοῦ εὑρισκόμενοι, ἀλλὰ καὶ ἄνθρωποι ποὺ θέλουν νὰ ὀνομάζονται «εὐσεβεῖς», ἀποδεικνύονται ἀναρίθμητες φορὲς ἐπίορκοι καὶ ψεῦτες, διαπράττοντας χωρὶς νὰ τὸ συνειδητοποιοῦν μεγάλη ἁμαρτία ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων.

Ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ νὰ μὴν ὁρκιζόμαστε σημαίνει ἀκόμα νὰ μὴν ἀπαιτοῦμε ὅρκο ἀπὸ κανένα. Ἐὰν κάποιος εἶναι ἀληθινός, θὰ εἶναι ἀληθινὸς καὶ πρὸ τοῦ ὅρκου, ἐνῶ ἂν κάποιος εἶναι ἀναξιόπιστος, θὰ εἶναι ἀναξιόπιστος καὶ μετὰ τὸν ὅρκο. Σύμφωνη μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Γραφῆς εἶναι καὶ ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν ὅτι ἡ χρήση τοῦ ὅρκου γιὰ ἀτομικὰ καὶ ἐπίγεια συμφέροντα ἀποτελεῖ μεγάλη ἀσέβεια ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπιφέρει τὴν ὀργή Του.

Ὁ ἱ. Χρυσόστομος γράφει: «Φοβερὸ κακό, ἀγαπητέ, εἶναι ὁ ὅρκος. Φοβερὸ καὶ ἐπιβλαβές, φάρμακο ὀλέθριο, δηλητήριο καταστρεπτικό, γκρεμὸς ἀπότομος, παγίδα ἰσχυρή, βρόγχος ποὺ δὲν ἔχει διέξοδο. Παράδειγμα ὁ Ἡρώδης μὲ τὴν ἀποτομὴ τῆς κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου. Ἐὰν τὸ νὰ ὁρκισθεῖ κάποιος στὸν Θεὸ εἶναι ἁμαρτία, τὸ νὰ ἐπιορκήσει εἶναι χειρότερο. Ὅταν σᾶς δῶ νὰ ἐπιμένετε στοὺς ὅρκους, θὰ σᾶς ἀπαγορεύσω νὰ πατήσετε σὲ αὐτὰ τὰ ἱερὰ τῆς ἐκκλησίας πρόθυρα καὶ νὰ κοινωνήσετε τῶν ἀθανάτων Μυστηρίων, ὅπως ἀπαγορεύουμε στοὺς πόρνους καὶ στοὺς φονιάδες».

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς διδάσκει: «Ἔτσι μᾶς θέλει, ἀδελφοί μου ὁ Θεὸς καὶ ὄχι νὰ βλασφημοῦμεν, ὄχι νὰ προδίδωμεν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὄχι νὰ κάνωμεν ὅρκους καὶ νὰ λέγωμεν ψέματα, Ὄχι νὰ κλέπτει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὄχι νὰ ὀμνύωμεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ διὰ τὸ παραμικρόν. Ἐκεῖ ὅπου θὰ κάμεις ὅρκον τοῦ ἀδελφοῦ σου, πές του ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἂν δὲν σοῦ πιστεύει, τράβα τὸν δρόμο σου. Νὰ ἀπέχωμεν, ἀδελφοί μου, νὰ μὴν ὁρκιζώμεθα εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, νὰ κάμνωμεν ὅρκους καὶ νὰ ὀνομάζωμεν τοὺς Ἁγίους μας ἢ ποὺ ὀμνύουν κάποιοι ἄγνωστοι εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἀλίμονο εἰς ἐκείνους! Φωτιὰ πύρινη τοὺς καίει».

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος καταθέτει: «Ἐπιορκία! Λέξη ποὺ ἐκφράζει ἀσέβεια, ἀνευλάβεια πρὸς τὸν Θεό. Λέξη, ἡ ὁποία σημαίνει παράβαση ὅρκου, ποὺ εἰκονίζει ἠθικὴ διαφθορά, ποὺ δηλώνει δόλο καὶ ἀπάτη, ποὺ φανερώνει ἀδιαντροπιά. Ὁ ἐπίορκος εἶναι ἄπιστος. Ἐφ’ ὅσον ἀθετεῖ τὸν ὅρκο του, ἀρνεῖται τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν θεία δίκη, γιατὶ κανεὶς πιστὸς δὲν τολμᾶ νὰ ἐξοργίσει τὸν Θεό. Ὁ ἐπίορκος εἶναι πονηρὸς καὶ ἀπατεώνας, ἀφοῦ κοροϊδεύει τὰ θεῖα καὶ τὰ ἀνθρώπινα, προκειμένου νὰ ἐξαπατήσει αὐτοὺς ποὺ τὸν ἐμπιστεύθηκαν. Ἔχει πωρωμένη καρδιὰ, γιατὶ παραμένει ἀναίσθητος μπροστὰ στὴν φοβερὴ ἠθική του κατάπτωση. Ὁ ἐπίορκος ἔχει διεστραμμένη διάνοια, διότι οἱ σκέψεις του εἶναι μπερδεμένες.  Ἀπὸ τὸν ἐπίορκο ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ὁ Θεός. «Ἀπὸ τὸ σπίτι του δὲν θὰ λείψουν τὰ βάσανα», κατὰ τὸν σοφὸ Σειράχ. Νὰ, λοιπὸν, ποιὰ θεία δίκη περιμένει τοὺς ἐπιόρκους. Ὁ ἐπίορκος βαδίζει πρὸς τὸν ὄλεθρο, παρασύροντας καὶ τὸν οἶκο του, ἐνῶ καὶ τὰ παιδιά του γίνονται μέτοχοι τῶν μεγάλων συμφορῶν ποὺ τὸν βρίσκουν. Ἀλίμονο! Πῶς θὰ ὑπομείνουν οἱ ἐπίορκοι τὴν ἡμέρα ποὺ θὰ δοῦν ἐνώπιόν τους τὸν Κύριο;»

Ὁ ἀείμνηστος π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος σημειώνει: «Δυστυχῶς, σήμερα ποὺ  ἀποστάτησαν  οἱ  ἄνθρωποι ἀπὸ τὸν Θεὸ πλήθυναν  καὶ  οἱ  ὅρκοι. Δυστυχῶς ὁ ὀρθόδοξος ἑλληνικὸς λαός μας ἔπεσε πολὺ χαμηλά. Δὲν σταθήκαμε οὔτε στὴν ἐνάτη ἐντολὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅπου συνιστᾶ τὴν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἀληθινὴ μαρτυρία. Δὲν σταθήκαμε οὔτε στὸ ἐπίπεδο τῶν ἀρχαίων προγόνων μας, ποὺ διακρίνονταν γιὰ τὸν φόβο τους μπροστὰ στὴν θεότητα. Ὅρκοι πολλοί. Ἀλλὰ ἡ πολυορκία ἀναπόφευκτα φέρει τὴν ψευδορκία καὶ τὴν ἐπιορκία ποὺ ἀποτελοῦν μεγάλες πληγὲς τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας».

Ὁ ἀείμνηστος π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ὑπογραμμίζει: «Ἡ Ἐκκλησία ἀνέχεται κατ’ ἄκραν οἰκονομίαν τὸν ὅρκο στὰ δικαστήρια. Οἱ ὅρκοι δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ μία ἀδικία εἰς βάρος τῶν Χριστιανῶν. Διότι, ἐνῶ ὁ Χριστιανὸς τρέμει τὴν ὥρα ποὺ ὁρκίζεται καὶ προσπαθεῖ νὰ μὴν τοῦ ξεφύγει καὶ ἡ παραμικρὴ λεπτομέρεια ἀπὸ τὴν πραγματικότητα, ὁ ἄλλος πηγαίνει καὶ καταπατεῖ τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο καὶ λέγει ὅσα ψέματα τοῦ ἔλθουν. Καὶ διὰ μὲν τὸν πιστὸ δὲν χρειάζεται ὁ ὅρκος, διότι τηρεῖ τὴν ἐντολή «οὐ ψευδομαρτυρήσεις». Ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν ἄθεο ὁ ὅρκος δὲν εἶναι δεσμευτικός, ἐφ’ ὅσον τὸ Εὐαγγέλιο δὲν σημαίνει τίποτε γιὰ αὐτόν».

Καὶ ὁ ἀλήστου μνήμης ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης συμπεραίνει: «Ἐὰν, ὅμως, εἶσαι πιστὸς καὶ ἀποφασισμένος νὰ ὑποστεῖς τὶς συνέπειες τοῦ κρατικοῦ νόμου, τότε στὸ δικαστήριο ὕψωσε τὴν φωνή σου καὶ πές ‘‘Δὲν ὁρκίζομαι γιὰ λόγους ἠθικοὺς, συνειδήσεως’’».

Εὐλογημένοι Χριστιανοί!

Ἑὰν τὸ νὰ ὁρκισθεῖ κάποιος  στὸν  Θεὸ  εἶναι  ἁμαρτία, τὸ νὰ ἐπιορκήσει εἶναι πολλαπλάσια χειρότερο. Ἐὰν πιστεύουμε ὅτι λέγει ἀλήθεια κάποιος ἄνθρωπος, ἂς μὴν τὸν ἀναγκάζουμε νὰ ὁρκίζεται. Ἐὰν, ὅμως, νομίζουμε ὅτι ψεύδεται ἂς μὴν τὸν ὑποχρεώσουμε νὰ κάνει τὸ φοβερὸ αὐτὸ ἁμάρτημα. Σὲ γενικὲς γραμμές, θεραπεία αὐτῆς τῆς μάστιγας εἶναι ἡ  ἐφαρμογὴ τῆς ἐντολῆς τοῦ Χριστοῦ. Ἀντὶ νὰ πιέζουμε τὸν ἄλλον νὰ ὁρκίζεται, ἂς τὸν μάθουμε νὰ εἶναι εὐθὺς καὶ ἀκέραιος.

Ἡ Πολιτεία ἂς καταργήσει ἐπιτέλους ἕνα μέτρο ποὺ στὴν πράξη ἀποδείχθηκε ὅτι δὲν εἶναι καὶ τόσο ἀποτελεσματικό. Ἀναγκάζει τοὺς τίμιους ἀνθρώπους νὰ παραβιάζουν τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνθαρρύνει τοὺς ἀσυνείδητους νὰ χρησιμοποιοῦν τὸν ὅρκο γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὸν στόχο τους.

Ἀδελφοί μου!

Τὸ  ἱερὸ καὶ ἅγιο Ὄνομα τοῦ Θεοῦ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ χρησιμοποιεῖται σὲ πράγματα μάταια καὶ ἀσήμαντα. Δὲν πρέπει νὰ ἐμπλέκεται ὁ Δημιουργὸς καὶ Κυβερνήτης τοῦ σύμπαντος, ὁ Παντοκράτωρ Θεός, στὰ εὐτελῆ καὶ μικρὰ αὐτοῦ τοῦ κόσμου.

Ὁ Κύριός μας εἶναι ἡ ἀλήθεια καὶ ὄχι ἡ συνήθεια ὅπως εἶναι ὁ ὅρκος. Ἂς ἀποφεύγουμε  κάθε  μορφὴ  ὅρκου, «ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ» (Ἑβρ. 4, 15). Καὶ ἂς εἶναι στὴν γλῶσσα μας μόνο τὸ ναὶ ἢ τὸ ὄχι.

Ἡ γλυκόηχη λύρα τοῦ Βερίτη θὰ παιανίσει καὶ πάλι:

«Θρησκεία… Στέκεις ψηλός, πανύψηλος καὶ φωτοβόλος φάρος

γιὰ νὰ μᾶς δείχνεις πάντοτε τὸν δρόμο τοῦ Χριστοῦ

κι εἶσαι στὴν θλίψη μας χαρά, στὴν δυστυχία θάρρος

εἶσαι τ’ ἀπίστου συντριμμὸς κι ἡ δόξα τοῦ πιστοῦ.

Θρησκεία! Καὶ μὲ τ’ ὄνομα μονάχα τὸ γλυκό σου

μᾶς σαγηνεύεις τὴν ψυχὴ κι ὑψώνεις μας τὸν νοῦ». ΑΜΗΝ!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023 

 

 

H τρίτη Κυριακή των Νηστειών ονομάζεται  Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως και εορτάζεται  κάθε χρόνο 28 ημέρες  πριν το Άγιο Πάσχα.

          Με την δύναμη του Θεού, εορτάστηκε στην Παναγία την Λατομίτισσα, η μεγάλη εορτή της Χριστιανοσύνης.  Οι πιστοί με κατάνυξη  προσκύνησαν τον Τίμιον και Ζωηφόρον Σταυρόν  του Κυρίου μας τηρώντας με κάθε τρόπο όλα τα μέτρα προστασίας του κορονωϊου.

        Ο εφημέριος  του Ιερού Ναού π. Βασίλειος Ν. Φιλιππάκης, φανερά συγκινημένος και με ευλάβεια    περιέφερε τον Τίμιο Σταυρό  με μια σεμνή πομπή  στο κέντρο του Ναού   καθώς και μέρος του Τιμίου Ξύλου,  ψέλνοντας με συγκίνηση  το Απολυτίκιο «Σώσον Κύριε τον λαό σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου…..»   θυμιάζοντας    πέριξ του τετραποδίου  σταυροειδώς τον ευπρεπισμένο με λουλούδια και δεντρολίβανα  Τίμιον Σταυρό και το Τίμιο Ξύλο και  τέλος   αφού προσκύνησε  έψαλλε  με κατάνυξη «Τον  Σταυρόν  σου  προσκυνούμεν  Δέσποτα και την Αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν». 

           Ολοι οι πιστοί ασπάστηκαν τον Σταυρό και πήραν το δεντρολίβανο διακοσμημένο με βιόλες για ευλογία φεύγοντας από την εκκλησία το οποίο θα φυλάσσουν στο εικονοστάσι των σπιτιών τους, όπως τα άνθη του Επιταφίου.

 

 

 

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ) 19 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023

Ἀριθμός 12

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)

19 Μαρτίου 2023

«κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας» (Ἑβρ. 4, 14)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Ἀδελφοί, ἔχοντες ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. 15 οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ’ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. 16 προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.
ΠΑΣ γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, 2 μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν· 3 καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. 4 καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ Ἀαρών. 5 οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ’ ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· 6 καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Αὐτὴν τὴν θεόπνευστη συμβουλὴ ἀπευθύνει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στοὺς ἐξ Ἑβραίων Χριστιανοὺς στὴν ὁμώνυμη ἐπιστολή του.  Τοὺς ὑπενθυμίζει πὼς τώρα πιὰ ὡς Χριστιανοὶ δὲν ἔχουν ἕνα συνηθισμένο Ἀρχιερέα ὅπως πρὶν, ἄνθρωπο δηλαδὴ ἀτελῆ, ἀδύνατο ἢ ἀκόμα καὶ ἐμπαθῆ, ἄδικο, ἁμαρτωλό, ὅπως ἦταν ἐκεῖνοι οἱ θλιβεροὶ Ἀρχιερεῖς των, ὁ Ἄννας καὶ ὁ Καϊάφας, ποὺ δίκασαν καὶ καταδίκασαν τὸν Ἀθῶο.

Τώρα ἔχουν «Ἀρχιερέα μέγα», Ἀρχιερέα ποὺ προσέφερε θυσία ὄχι ἁπλῶς ζῶα, πρόβατα καὶ τράγους, ἀλλὰ τὸ ἴδιο τὸ πάντιμο Σῶμά Του, «εἰς ὀσμὴν εὐωδίας πνευματικῆς»· ὄχι στὸ θυσιαστήριο τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος, ἀλλὰ ἐπάνω στὸ θυσιαστήριο τοῦ Σταυροῦ. Ἀκόμα, ἔχουν Ἀρχιερέα «διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς», ποὺ πέρασε τοὺς οὐρανοὺς καὶ βρίσκεται ἔνδοξος  δίπλα στὸν πατρικὸ θρόνο, μεσιτεύοντας γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Σὲ ποιὸν Ἀρχιερέα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἐπιδαψιλεύτηκε ποτὲ παρόμοια τιμή; Αὐτὸς ὁ μέγας Μωυσῆς ἐταλαιπωρεῖτο ἐπὶ σαράντα χρόνια μέσα στὴν ἔρημο καὶ τελικὰ δὲν ἀξιώθηκε νὰ ἀπολαύσει τὴν παμπόθητη γῆ τῆς Ἐπαγγελίας. Τέλος, οἱ Ἑβραῖοι Χριστιανοὶ δὲν ἔχουν πιὰ Ἀρχιερέα συνηθισμένο ἄνθρωπο, ἀλλὰ τὸν Θεάνθρωπο «Ἰησοῦν, τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ».

Γι’ αὐτὸ καὶ καταλήγει ὁ Ἀπόστολος «ἔχοντες ἀρχιερέα μέγαν κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας». Ποτὲ ἂς μὴ λησμονήσουμε τὴν καλὴ ὁμολογία (Α΄ Τιμ. 6, 12) ποὺ δώσαμε τὴν ὥρα τοῦ βαπτίσματος μέσῳ τοῦ ἀναδόχου μας, τὴν ὁμολογία ὅτι ἀπὸ καρδίας πιστεύουμε στὸν Ἰησοῦ τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι, γιὰ πάντα θὰ μένουμε κοντά Του, τηρώντας πρόθυμα τὶς Ἅγιες ἐντολές Του. Οὔτε ὁ χρόνος οὔτε οἱ δυσκολίες, οἱ πειρασμοί, οἱ διωγμοὶ δὲν πρέπει νὰ σταθοῦν ἐμπόδιο στὴν παντοτινή μας πίστη, ἀφοσίωση καὶ ἀγάπη στὸν λατρευτό μας Χριστό.

Αὐτὰ ἔγραψε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, κατ’ ἔμπνευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ Ἀπόστολος στοὺς ὁμοεθνεῖς του, οἱ ὁποῖοι ἀπετέλεσαν τὰ πρῶτα μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ ὁποῖοι μέσα ἀπὸ τὴν πικρὴ δοκιμασία τῶν διωγμῶν, ἄρχισαν ἐπικίνδυνα νὰ νοσταλγοῦν τὴν παλαιά τους λατρεία στὸν Ναὸ τοῦ Σολομῶντος, μὲ τὸν Ἀρχιερέα, τὶς ἑορτές τους, τὶς θυσίες τους κ.λ.π.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι Ἀρχιερεὺς ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ἀλήθεια ποὺ ἐξαίρεται στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὑπαγορεύει καὶ τὸ χρέος μας ἀπέναντι στὸν Κύριο μας. Ποιὸ εἶναι αὐτὸ τὸ χρέος; «Κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας», διακηρύσσει ὁ Ἀπόστολος. Νὰ κρατοῦμε στέρεα τὴν πίστη ποὺ ὁμολογοῦμε. Ἀλλὰ τὶ σημαίνει πρακτικά στὴν καθημερινή μας ζωὴ κρατῶ σταθερὰ τὴν πίστη ποὺ ὁμολογῶ στὸν Ἰησοῦ ὡς Λυτρωτῆ;

Πρῶτον, ὅτι δὲν ἐπαισχυνόμαστε γιὰ τὴν πίστη μας πρὸς τὸν Χριστό. Γιὰ νὰ τὸ ποῦμε πιὸ ἁπλά, δὲν ντρεπόμαστε ποὺ εἴμαστε Χριστιανοί. Καὶ φυσικὰ δὲν κρυβόμαστε ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Γιατὶ πρέπει νὰ ποῦμε ὅτι πολλοὶ ντρέπονται καὶ διστάζουν νὰ ὁμολογήσουν πὼς εἶναι Χριστιανοί. Ὁ Κύριός μας, ὅμως, μᾶς προειδοποιεῖ: «ὃς ἂν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους, τοῦτον ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται, ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ» (Λουκ. 9, 26). Δεύτερον, ὅτι δὲν ἀρνούμαστε τὸν Χριστό. Τὸ δεύτερο τοῦτο εἶναι βαρύτερο ἀπὸ τὸ πρῶτο. Πόσοι καὶ πόσοι, ποὺ εἴμαστε βαπτισμένοι καὶ λεγόμαστε Χριστιανοὶ, δὲν ἀρνούμαστε  καθημερινὰ τὸν Χριστό; Δὲν Τὸν προδίδουμε; Δὲν βλαστημοῦμε τὸ ὄνομά Του καὶ δὲν καταπατοῦμε τὸ Εὐαγγέλιό Του; Ἀρνούμαστε τὸν Θεό, τὸν Σωτῆρα μας γιὰ νὰ ἀρέσουμε στοὺς ἀνθρώπους. Ἔτσι λησμονοῦμε τὸν φοβερὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἀναφέρεται σὲ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι θὰ Τὸν ἀρνηθοῦν: «ὅστις ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. 10, 33).

Παραμερίζοντας τὴν ντροπὴ καὶ ἀποκλείοντας τὴν ἄρνηση, οἱ Χριστιανοὶ ὀφείλουμε νὰ ὁμολογοῦμε τὴν πίστη μας. Ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως εἶναι ἡ διατράνωση τῆς ἐλπίδας μας· τῆς βεβαιότητάς μας ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Κύριος καὶ Σωτήρας μας. Εἶναι πράξη ἀγάπης καὶ ἔκφραση χριστιανικῆς εὐθύνης. Ὁμολογοῦμε τὴν πίστη μας ὄχι ἀπὸ διάθεση καυχήσεως ἢ ἐγωιστικῆς ἀποδείξεως, ἀλλὰ ἀπὸ πραγματικὴ ἀγάπη καὶ ἀφοσίωση στὸν Χριστό. Καὶ ἡ ὁμολογία αὐτὴ δὲν θὰ πρέπει νὰ γίνεται τόσο μὲ τὰ χείλη μας -μὲ τὰ λόγια- ὅσο προπάντων μὲ τὰ ἔργα μας· τὴν συνεπῆ χριστιανικὴ ζωή μας. «οὐ πᾶς ὀ λέγων μοι Κύριε, Κύριε», τονίζει ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ’ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. 7, 21). Πόσοι δὲν ἐνεργοῦν μὲ ὁδηγὸ μόνο τὸ μυαλό τους ἢ τὴν πεῖρα τους, ἀδιαφορώντας προκλητικὰ γιὰ τὴν θεία Σοφία! Πόσοι Χριστιανοὶ δὲν βάζουν πάνω ἀπὸ τὴν αἰώνια διδασκαλία Του φιλοσοφίες καὶ ἰδεολογίες, πρόσκαιρα ἀνθρώπινα κατασκευάσματα! Καὶ πόσοι ἀκόμη δὲν καταφεύγουν καὶ σὲ ἄλλες θρησκεῖες, κυρίως ἀνατολικές, ἢ καὶ σὲ δοξασίες ποὺ εἶναι ἄσχετες μὲ τὴν ὀρθόδοξη παράδοση, ἀναζητώντας τὴν ψυχική τους λύτρωση!

Ἡ σοφία τῶν Ἁγίων Πατέρων μας θὰ μᾶς καθοδηγήσει καὶ πάλι.

Ὁ Ἱ. Χρυσόστομος: «Ὅσοι ἀρνοῦνται τὸν Κύριο ἐδῶ στὴν γῆ βλάπτονται καὶ στὸν οὐρανό. Ἐδῶ μὲν διότι ζοῦν μὲ πονηρὴ συνείδηση καὶ ἐὰν δὲν πεθαίνουν ἀκόμη, πάντως θὰ πεθάνουν καὶ ἐκεῖ, διότι θὰ ὑπομείνουν τὴν χειρότερη τιμωρία. Ἐκεῖνοι, ὅμως, ποὺ δὲν ἀρνοῦνται τὸν Ἰησοῦ, καὶ στὴν παροῦσα καὶ στὴν αἰώνια ζωὴ κερδίζουν, διότι ἐδῶ στὴν γῆ ὁ θάνατός τους παρέχει ὠφέλεια καὶ ἀναδεικνύονται πιὸ ἔνδοξοι ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ στὸν οὐρανὸ ἀπολαμβάνουν τὰ ἄρρητα ἀγαθὰ καὶ θεωροῦνται μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ».

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: «Ὑμνῶ, δοξάζω, εὐλογῶ καὶ μεγαλύνω Θεὸ ἀγαθό, ἅγιο καὶ δίκαιο. Θεὸ φιλάνθρωπο προσκυνῶ καὶ λατρεύω. Θεὸν Ἐσταυρωμένον διὰ τὴν ἰδικήν μου σωτηρίαν. Αὐτὸν τὸν Θεόν, τὴν πηγὴν τῆς ἀγάπης, ἀγαπῶ καὶ ποθῶ διακαῶς. Ὅταν ἀπευθύνομαι πρὸς τὸν Θεὸ ἡ ψυχή μου εἰρηνεύει. Ὁμολογῶ ἕνα Θεὸ Τρισήλιο, τὴν Τρισυπόστατη Θεότητα. Κηρύττω μία Θεότητα ἄναρχο, ἁπλῆ, ὑπερούσιον καὶ ἀμέριστον, ποὺ εἶναι συγχρόνως Μονάδα καὶ Τριάδα. Αὐτὰ ὁμολογῶ καὶ πιστεύω καὶ κηρύττω καὶ δοξάζω. Ὅποιος δὲν ὁμολογεῖ ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ σαρκώθηκε καὶ εἶναι τέλειος Θεὸς καὶ ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος μένοντας Θεός, εἶναι ἀντίχριστος».

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: «Ὁμολόγησε ὅτι ὅποιος δὲν ἀκολουθεῖ τὸ φῶς Του βαδίζει στὸ σκοτάδι. ‘‘Αὐτὸς ποὺ βαδίζει στὸ σκοτάδι δὲν ξέρει ποῦ πηγαίνει’’ (Ἰω. 12, 35). Ἀποφάσισε στὸ ἑξῆς νὰ μὴ δεχθεῖς ἄλλον ὁδηγὸ ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ παρακάλεσε τὸν Χριστό, ἐπειδὴ Αὐτὸς εἶναι Κύριος καὶ Δεσπότης τῶν καρδιῶν, νὰ σοῦ δώσει μιὰ καρδιὰ εὐπειθῆ καὶ ὑπάκουη, γιὰ νὰ ἀγαπήσεις καὶ νὰ ὑπακούσεις τὴν διδασκαλία Του, καὶ μιὰ καρδιὰ ἀνδρεία, γιὰ νὰ κάνεις ἐκεῖνα ποὺ σὲ διδάσκει».

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς: «Ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ὁ Χριστὸς εἶναι πανταχοῦ παρών. Αὐτὸς εἶναι τὰ πάντα ἐν πᾶσι εἰς κάθε ἕνα ὁ ὁποῖος ἀγωνίζεται καὶ σώζεται».

Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος, ἀπευθυνόμενος στὶς μοναχὲς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς του: «Χαρμόσυνο εἶναι αὐτὸ γιὰ μένα, ἀδελφές, καὶ εὐχάριστο σὲ αὐτὲς τὶς ὕστερες ἡμέρες μου ποὺ ζῶ ἐν ἀμελείᾳ καὶ ὀκνηρίᾳ καὶ ἡ λύπη δὲν φεύγει ἀπὸ τὴν καρδιά μου οὔτε στιγμή. Ἀλλὰ καὶ ἐγώ, ὅταν ἤμουν σὰν καὶ σᾶς, αὐτὰς τὰς ἡμέρας ἦταν τὸ τραγούδι μου. Ἡ Ἁγία Τεσσαρακοστὴ ἦταν τὸ γλέντι μου· ἡ διασκέδασίς μου ἦταν αὐτὲς οἱ ἡμέρες, νὰ τιμωρῶ τὸ σῶμά μου μὲ κόπους καὶ μόχθους καὶ ἀγῶνας πολλοὺς. Καὶ ξεύρετε πιὸ ἦταν τὸ πιὸ ὡραῖο τραγούδι ποὺ ἔψαλλα αὐτὰς τὰς ἡμέρας καὶ μὲ εὔφραινε καὶ μὲ ἐγλύκαινε τὸ πιὸ πολύ; Τὸ "Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με". Δὲν ἤξευρα τίποτα ἄλλο. Αὐτὸ μόνον ἐγνώριζα καὶ αὐτὸ ἐγνώριζα ὡς ἀμαθὴς καὶ ἀπαίδευτος εἰς τὸν Θεόν, ἀλλὰ μὲ θερμότητα καὶ ἁπλότητα. Αὐτὸ θέλω καὶ γιὰ σᾶς. Νὰ τὸ λέτε μέσα ἀπὸ τὰ φύλλα τῆς καρδιᾶς σας, γιὰ νὰ ἀντηχεῖ καὶ νὰ φέρνει σὲ συμπάθεια τὰ σπλάχνα τοῦ Οὐρανίου Πατρός».

Ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Αὐγουστῖνος Καντιώτης:  «Μὴ δειλιάσεις! Κι ἂν ὅλοι αὐτοὶ ποὺ εἶναι γύρω σου περιφρονοῦν, εἰρωνεύονται καὶ χλευάζουν τὴν πίστη σου, κι ἂν προσπαθοῦν μὲ χίλια δυὸ σατανικὰ μέσα νὰ σὲ κλονίσουν καὶ νὰ σὲ τραβήξουν μακριὰ ἀπὸ τὸν Χριστό, σὺ μὴ κλονισθεῖς. Μεῖνε ἀκλόνητος καὶ θαρραλέος σὰν τὸν βράχο, ποὺ, ἐνῶ ἀπ’ ὅλες τὶς μεριὲς τὸν χτυποῦν τὰ κύματα, αὐτὸς παραμένει ἀκλόνητος. Βράχος νὰ εἶναι ἡ πίστη σου στὸν Χριστό, ἡ ὀρθόδοξη πίστη. Μὲ τὰ λόγια, μὲ τὰ ἔργα, μὲ τὴν χριστιανική σου ζωή, νὰ ὁμολογεῖς μέσα στὸν ἄπιστο καὶ ἄθεο κόσμο, ὅτι ἡ πίστη σου στὸν Χριστὸ εἶναι ἡ μόνη ἀληθινὴ πίστις. Τότε γίνεσαι καὶ σὺ ἕνας μικρὸς Παῦλος , ἕνας μάρτυρας καὶ ὁμολογητὴς τοῦ Χριστοῦ».

Ὁ ἀείμνηστος Ἁγιορείτης μοναχός π. Μωυσῆς: «Κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, δὲν σωζόμαστε μόνο ἁπλὰ μὲ τὴν τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν, ἀλλὰ μὲ τὴν  μέθεξη τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου  στὴν προσωπική μας ζωὴ καὶ τότε κυρίως λεγόμαστε καὶ εἴμαστε πνευματικοὶ ἄνθρωποι».

Ἀδελφοί μου,

Ὁ Τίμιος Σταυρὸς προβάλλεται σήμερα ἐνώπιόν μας γιὰ νὰ μᾶς ἐνισχύσει στὸ πνευματικό μας στάδιο. Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου ποὺ σήμερα προσκυνοῦμε, εἶναι ὁ θρόνος Του. Ὁ θρόνος τοῦ Μεγάλου καὶ Αἰωνίου Ἀρχιερέως. Τὸ σύμβολο τῆς ὑπέρτατης  θυσίας ποὺ Ἐκεῖνος προσέφερε γιὰ τὴν σωτηρία μας. Προσκυνώντας τον ὁμολογοῦμε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Λυτρωτής μας. Παράλληλα, ζώντας ὡς Χριστιανοὶ τὴν σταυρωμένη ζωὴ τοῦ Χριστοῦ -γιατὶ αὐτὸ σημαίνει ὁ λόγος Του ὁ καθένας νὰ σηκώνει τὸν σταυρό του καὶ νὰ τὸν ἀκολουθήσει (Μάρκ. 8, 34) - ὁμολογοῦμε ἔτσι τὴν πίστη, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἀφοσίωσή μας σὲ Ἐκεῖνον. Δηλαδή, «κρατοῦμεν τῆς ὁμολογίας».

Εἴθε νὰ ἐνστερνισθοῦμε τὴν ἱερὴ αὐτὴ προτροπὴ ποὺ ἀπευθύνει σήμερα πρὸς ὅλους μας ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: νὰ ὁμολογοῦμε μὲ χαρά, μὲ καύχηση, μὲ ὑπερηφάνεια τὴν πίστη μας στὸν παμπόθητο Κύριό μας.

Ἡ μυρίπνοη αὔρα τοῦ φλογεροῦ ποιητῆ Βερίτη ἰδιαίτερα θὰ εὐωδιάσει στὴν ψυχή μας:

«Σὲ πιστεύω! Κι ὅλα Ἐσὺ Λόγε μὲ μαθαίνεις

καὶ τὴν γνώση μέσα μου θαυμαστὰ πληθαίνεις.

Εἶσαι Ἐσὺ ποὺ βρίσκεσαι πάντα στὸ πλευρό μου

Πλάστης μου, Πατέρας μου, φίλος μου, ἀδελφός μου.

Καὶ μοῦ στέλνεις Ἥλιε μου, χρώματα καὶ φῶτα

καὶ μὲ κάνεις λαμπερὸ καὶ ἄσπιλο σὰν πρῶτα». ΑΜΗΝ!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Β' ΝΗΣΤΕΙΩΝ 12 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023

Ἀριθμός 11

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

12 Μαρτίου 2023

«πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;» (Ἑβρ. 2, 3)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Κατ΄ ἀρχάς͵ Κύριε͵ τὴν γῆν ἐθεμελίωσας͵ καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· αὐτοὶ ἀπολοῦνται͵ σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται͵ καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς͵ ὡς ἱμάτιον καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσιν. Πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέν ποτε͵ Κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; Οὐχὶ πάντες εἰσὶν λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν; Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως προσέχειν ἡμᾶς τοῖς ἀκουσθεῖσιν͵ μήποτε παραρυῶμεν. Εἰ γὰρ ὁ δι΄ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος͵ καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν͵ πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; Ἥτις͵ ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου͵ ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Αὐτὸ τὸ ἐρώτημα μᾶς ἀπευθύνει σήμερα στὴν ἀποστολικὴ περικοπὴ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Πῶς ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, ἐρωτᾶ, θὰ γλυτώσουμε τὴν θεία τιμωρία, ὅταν ἀμελοῦμε μιὰ τόσο μεγάλη σωτηρία. Καθὼς γνωρίζουμε, οἱ Ἑβραῖοι, πρὸ Χριστοῦ, εἶχαν παραλάβει τὸν θεῖο λόγο δι’ ἀγγέλων. Παρόλ' αὐτὰ συχνὰ τὸν παρέβαιναν καὶ, ἀντὶ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, λάτρευαν τὰ εἴδωλα ἢ λησμονοῦσαν τὶς θεόσδοτες ἠθικὲς ἀρχές τους καὶ παραδίδονταν στὴν ἀκολασία καὶ στὴν ἠθικὴ ἐξαχρείωση καὶ κάθε φορὰ ποὺ συνέβαινε αὐτὸ ἐτιμωροῦντο. Ἂς θυμηθοῦμε τὴν περίπτωση τῆς ὀλιγοπιστίας καὶ τῆς ἀχαριστίας τους, ὅταν ἦσαν ἕτοιμοι νὰ ξαναφτιάξουν εἴδωλα καὶ νὰ τὰ προσκυνοῦν, ξεχνώντας τὶς ἄπειρες εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ πρὸς αὐτούς. Τότε «ἀπέστειλεν Κύριος πρὸς τὸν λαόν του ὄφεις τοὺς θανατοῦντας καὶ ἔδακνον τὸν λαὸν καὶ ἀπέθανεν λαὸς πολὺς υἱῶν Ἰσραήλ». (Ἀριθ. 21,5)

Αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη καὶ ἄλλα παρόμοια εἶχε κατὰ νοῦ ὀ Ἀπόστολος Παῦλος, ὥστε νὰ καταλήξει στὸ συμπέρασμα ὅτι, ἐὰν οἱ Ἑβραῖοι πλήρωσαν τὴν ἀνυπακοή τους στὸν Θεό τόσο ἀκριβὰ, μὲ ἀρρώστιες καὶ θανάτους, ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ πῶς θὰ ἀποφύγουμε τὴν  θεία τιμωρία γιὰ τὴν ἀνυπακοή μας στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ; Ἐκείνους τοὺς δίδαξαν οἱ Προφῆτες, ἐμᾶς μᾶς ἐδίδαξε τὴν ἀλήθεια ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος. Καὶ ἔπαθε καὶ σταυρώθηκε γιὰ ἐμᾶς: «λούσαντι ἡμᾶς ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ» (Ἀποκ. 1, 5). 

«καὶ ἐγένετο τοῖς ὑπακούουσιν αὐτῷ πᾶσιν αἴτιος σωτηρίας αἰωνίου» (Ἑβρ. 5, 9). Ὅταν μιλᾶμε γιὰ σωτηρία ἐννοοῦμε τὴν διάσωση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ μὲ τὴν ἁμαρτία ἡ εἰκόνα αὐτὴ ἀμαυρώθηκε καὶ χρειάσθηκε νὰ ἔρθει ὀ Χριστὸς στὴν γῆ γιὰ νὰ τὴν καθαρίσει καὶ νὰ ὁδηγήσει τὸν ἄνθρωπο στὴν τελειοποίησή του. Σωτηρία εἶναι ἡ διάσωση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καὶ ἡ ἕνωσή του μὲ τὸν Θεό. Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ κατὰ χάριν θέωση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Τίποτε δὲν εἶναι στὸν Θεὸ τόσο περιζήτητο καὶ περισπούδαστο ὅσο ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, γράφει ὁ ἱ. Χρυσόστομος: «οὐδὲν γὰρ οὕτω Θεῷ περισπούδαστον ὡς ψυχῆς σωτηρία».

Θέλουμε ἐμεῖς καὶ ποθοῦμε τὸν Θεὸ γι’ αὐτὸ καὶ μᾶς χαρίζει τὴν σωτηρία μας. Ἡ τρυφὴ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐπακόλουθο τῆς ἐπιθυμίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ παραβολὴ τοῦ οἰκοδεσπότου μὲ τοὺς ἐργάτες τοῦ ἀμπελῶνος εἶναι χαρακτηριστική. Ἔδωσε σὲ ὅλους ἀπὸ ἕνα δηνάριο, «ἀρξάμενος ἀπὸ τῶν ἐσχάτων ἕως τῶν πρώτων» (Ματθ. 20, 8). Ἔλαβαν ὅλοι τὸ δηνάριο τῆς σωτηρίας, καὶ οἱ τῆς ἑνδεκάτης καὶ οἱ τῆς πρώτης». Κατὰ τὸν Ἅγιο Θεοφύλακτο, «δηνάριο εἶναι ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ ἀναμορφώνει τὸν ἄνθρωπο στὸ κατ’ εἰκόνα καὶ τὸν κάνει θείας φύσεως κοινωνό». Μὲ τὴν παραβολὴ αὐτὴ μᾶς διδάσκει ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἀπελπιζόμαστε, ἀλλὰ νὰ ἔχουμε τὸ θάρρος μας στὸν Θεὸ γιὰ τὴν σωτηρία μας, ἔστω κι ἂν ἤλθαμε κοντά Του τὴν τελευταία ὥρα.

Γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου ὁ Θεὸς προσφέρει τὸν Μονογενῆ Υἱό Του. Ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἐπιτρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε πόσο μεγάλη εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κόσμο ὁλόκληρο. Ὁ Χριστὸς ἦρθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ σώσει τὸν κόσμο. Σταυρώθηκε γιὰ νὰ συντρίψει τὸν θάνατο καὶ νὰ νικήσει τὴν ἁμαρτία.  Θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε πὼς κατ’ οὐσίαν ἡ σωτηρία εἶναι χάρισμα Θεοῦ‧ «ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντος οὐδὲ τοῦ τρέχοντος, ἀλλὰ τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ» (Ρωμ. 9, 16). Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι κάτι ποὺ ἀποκτήσαμε ἐξαιτίας τῶν καλῶν μας ἔργων, ἀλλὰ χάρισμα τοῦ Θεοῦ. Ἁπλῶς, γιὰ νὰ τιμήσει ὁ Θεὸς τὸ ἀνθρώπινο γένος, ζητάει τὴν θέληση καὶ τὰ καλά μας ἔργα. Αὐτὸς ποὺ ἔδωσε τὸ Τίμιο Αἷμά Του γιὰ τὸν ἄνθρωπο, Αὐτὸς θὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ θὰ σωθοῦμε. Γενικὰ, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε, πὼς ἡ σωτηρία μας ἐπιτυγχάνεται μέσα στὴν Ἐκκλησία διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία», καθὼς ὁμολόγησε ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἐνώπιον τοῦ συνεδρίου (Πράξ. 4, 12).

Πῶς, λοιπόν, ἀγνοώντας ὅλα αὐτά, σύμφωνα μὲ τὴν συλλογιστικὴ τοῦ μακαρίου Παύλου, πῶς παραμελώντας τὴν σωτηρία ποὺ μᾶς προσέφερε Αὐτὸς ὁ Ἴδιος ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, πῶς περιφρονώντας τὸ ἔργο τοῦ Θεανθρώπου, ἡ περιφρόνησή μας αὐτὴ καὶ ἀμέλεια θὰ μείνει χωρὶς συνέπειες; Εὔλογοι καὶ ἀξιοπρόσεκτοι οἱ προβληματισμοὶ τοῦ θείου Παύλου, ἀδελφοί μου, καὶ θὰ πρέπει νὰ ἀπασχολήσουν καὶ ἐμᾶς κατὰ τὴν περίοδο μάλιστα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, τὴν περίοδο ποὺ καλούμαστε σὲ πιὸ ἔντονο πνευματικὸ ἀγῶνα, σὲ αὐτοεξέταση, σὲ μετάνοια, σὲ ἐξομολόγηση τῶν πεπραγμένων μας.

Ἡ πεφωτισμένη διὰ τῆς θείας χάριτος διάνοια τῶν θείων Πατέρων θὰ μᾶς διαφωτίσει:

Ὁ Μ. Βασίλειος: «Τὸ κακὸ καὶ ἡ ἁμαρτία ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν δική μας προαίρεση. Ὅταν μᾶς περιτριγυρίζει ἡ φωτιὰ τοῦ κακοῦ ἢ τὰ λιοντάρια τῆς ἁμαρτίας, νὰ ἐλπίζουμε στὸν Θεὸ γιὰ τὴν σωτηρία μας. Ἡ θεία βοήθεια ἀπὸ τὴν μιὰ καὶ ἡ θέλησή μας ἀπὸ τὴν ἄλλη φέρνουν τὴν νίκη κατὰ τοῦ πονηροῦ».

Ὁ ἱ. Χρυσόστομος: «Μὴ εἴπῃς‧ ἔκλεψα, ἐφόνευσα, ἐπόρνευσα καὶ οὐ δέχεταί με ὁ Θεός. Μηδὲν τούτων εἴπῃς‧ δέχεται γὰρ πάντας, ὡς τὸν λῃστήν ὡς τὸν τελώνην καὶ ὡς τὴν πόρνην‧ μόνον μὴ ἀπογνῶμεν, παρακαλῶ, μὴ ραθυμήσωμεν. Κρούσωμεν διὰ μετανοίας καὶ εἴπωμεν. Ἄνοιξον ἡμῖν, Κύριε, τοῖς ἀναξίοις καὶ ἁμαρτωλοῖς‧ διὰ τὸ ὄνομά Σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀποστραφῇς ἡμᾶς, ἀλλὰ δυσωπήθητι καὶ μὴ στερήσῃς ἡμᾶς τῆς βασιλείας Σου. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς τῶν ἀπηλπισμένων καὶ σωτηρία πάντων τῶν καταφευγόντων εἰς Σέ. Ἡ θεία χάρις», λέγει ὁ χρυσὸς ἐπίσκοπος, «αὕτη ἡ δρόσος τοῦ Πνεύματος, αὐτὴ ἡ ἐνισχυτικὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, μᾶς ἀνακουφίζει στὸν πνευματικό μας ἀγῶνα. Ὁμοίως καὶ ἡ συμβολὴ τῆς Κυρίας Θεοτόκου, ἀλλὰ καὶ τῶν Ἁγίων καὶ τῶν ἱερῶν τους λειψάνων».

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: «Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ θεία φιλανθρωπία εἶναι ἄπειρη καὶ πλούσια ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἐν τούτοις ἡ σωτηρία εἶναι ἀδύνατη χωρὶς τὴν συγκατάθεση καὶ τὴν συνεργασία τοῦ ἀνθρώπου. Πρῶτος αὐτὸς ὀφείλει νὰ συναισθανθεῖ ὅτι ἁμάρτησε‧ νὰ μεταμεληθεῖ, νὰ έπιθυμήσει καὶ νὰ ἐπιζητήσει τὴν σωτηρία του καὶ ἔτσι ἡ Χάρη νὰ τὸν ἐπιβραβεύσει μὲ αὐτήν. Διότι ἡ συναίσθηση καὶ ἡ μεταμέλεια, ὁ πόθος τῆς σωτηρίας καὶ ἡ ἀναζήτησή της εἶναι σημεῖο ἀποστροφῆς τῆς ἁμαρτίας καὶ διάθεσης ἀσκήσεως στὴν ἀρετή. Εἶναι, κατὰ κάποιο τρόπο, ἐπίκληση τῆς θείας εὐσπλαγχνίας, ἡ ὁποία βιάζεται νὰ ἐλεήσει τὸν περιπλανημένο».

Ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ Ρῶσος, ὁ ἰατρός: «"εἶπεν ὁ Κύριος‧ ἀμὴν λέγω ὑμῖν‧ ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς’" (Ἰω. 6,53). Ποιὰ ζωή;», θὰ πεῖ ὁ Ἅγιος. «Τὴν ζωὴ τὴν αἰώνια. Δὲν θὰ ἔχετε ζωὴ αἰώνια, δὲν θὰ γίνετε κοινωνοὶ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν θὰ σωθεῖ ἡ ψυχή σας. Μπορεῖ νὰ ὑπάρχει κάτι πιὸ ξεκάθαρο ἀπὸ αὐτὸν τὸν λόγο; Ἂν δὲν πιστεύουμε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας στὸν Θεό, ἂν δὲν βαφτιζόμαστε, ἂν δὲν κοινωνοῦμε τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, τότε γιὰ ἐμᾶς σωτηρία δὲν ὑπάρχει».

Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ἀπευθυνόμενος στὶς μοναχὲς ἔλεγε: «Φύγετε, λοιπόν, ἀδελφὲς ἀπὸ τὰ πάθη, διότι ὁ Νυμφίος σας δὲν τὰ δέχεται αὐτά. Ἐκεῖνος ἀγαπᾶ τὸν ἀγῶνα. Δὲν βλέπει ὅμως τὰ ἔξω‧ εἶναι καρδιογνώστης‧ γνωρίζει μέσα τὴν καρδιά καὶ τὴν ὀρέγεται νὰ εἶναι ἁπλῆ καὶ ταπεινή. Ὅλα τὰ οὐράνια καὶ τὰ ἐπίγεια εἶναι εἰς τὴν ἐξουσίαν Του. Πουθενὰ ὅμως ἀλλοῦ δὲν ἀναπαύεται νὰ κατοικήσει παρὰ μόνον εἰς τὴν καρδίαν σας. Ἐκεῖ θέλει νὰ ἔχει τὸν θρόνον Του. Πρέπει ὅμως νὰ Τοῦ τὴν ἑτοιμάσετε διὰ νὰ ἔλθη. Ὅταν ταπεινώσετε τὸν ἑαυτό σας, ὅταν ταπεινώσετε τὸ φρόνημά σας…τότε θὰ ἀπολαύσετε τὸν Νυμφίον σας μέσα εἰς τὴν καρδίαν σας καὶ θὰ Τὸν ἀκούσετε νὰ σᾶς φωνάζει: "ἐγώ εἰμι ἡ Ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή"».

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος: «Μὲ τὴν ἐξομολόγηση φεύγει ἡ ἐνοχὴ καὶ ἔρχεται ἡ χάρη μέσα μας. Ἡ ἁμαρτία κάνει τὸν ἄνθρωπο πολὺ μπερδεμένο ψυχικά. Τὸ μπέρδεμα αὐτὸ φεύγει μόνο μὲ τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, μόνο μὲ τὴν μετάνοια. Ὅταν ἐξομολογεῖται ὁ ἄνθρωπος, ἡ Χάρη τὸν ἐλευθερώνει ἀπὸ τὰ ψυχικὰ τραύματα, τὸν ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὸ κακὸ ποὺ ἔχει συσσωρευτεῖ μέσα του. Ὁ Θεὸς ὅλα τὰ συγχωρεῖ μὲ τὴν ἐξομολόγηση».

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος: «Οἱ δοκιμασίες ποὺ μᾶς ἔρχονται εἶναι μερικὲς φορὲς ἡ ἀντιβίωση ποὺ δίνει ὁ Θεὸς γιὰ τὶς ἀρρώστιες τῆς ψυχῆς μας καὶ πολὺ μᾶς βοηθοῦν πνευματικά. Γι’ αὐτὸ σὲ κάθε δοκιμασία νὰ λέμε: Σ’ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, γιατὶ αὐτὸ χρειαζόταν γιὰ τὴν σωτηρία μου».

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς: «Ἡ σωτηρία δὲν εἶναι ἄλλο εἰμὴ ἡ ζωὴ ἐν τῷ Σωτῆρι καὶ δι’ Αὐτοῦ. Εἶναι ἡ ζωὴ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Τοῦτο εἶναι ἕνας συνεχὴς ἀγών. Κατ’ αὐτὸν ὁ ἄνθρωπος ζῆ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ὁλόκληρον τὴν ζωὴν τοῦ Σωτῆρος ὡς ἰδική του, τῇ βοηθείᾳ τῶν Ἁγίων Μυστηρίων καὶ τῶν ἁγίων ἀρετῶν, ἀπὸ τῆς πνευματικῆς του γεννήσεως μέχρι τῆς ἀναλήψεώς του».

Χριστιανοί μου!

Οἱ ἀνησυχίες τοῦ θείου Παύλου ποὺ ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα πρέπει νὰ μᾶς θέσουν σὲ ἐγρήγορση, Γιὰ τὴν σωτηρία μας ὁ Θεὸς ἀπαιτεῖ τὴν ἔνταση τοῦ ἀγῶνα μας καὶ ὄχι τὸ πλῆθος τῶν καλῶν ἔργων μας. Ὁπωσδήποτε θὰ τὰ λάβει ὑπόψη Του καὶ αὐτά, ἀλλὰ εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη στὴν καρδιά μας νὰ βάλουμε στὴν πρώτη γραμμὴ τὸν Χριστό. Νὰ προηγεῖται τὸ θέλημά Του στὶς ἐνέργειές μας. Νὰ δείξουμε ἀνεπιφύλακτη ἐμπιστοσύνη στὸ πρόσωπό Του. Νὰ μὴ λιποψυχήσουμε στὸν ἀγῶνα μας. Νὰ παραδράμουμε τὶς φωνὲς τοῦ κόσμου γιὰ καλοπέραση καὶ ἁμαρτωλὴ ἄνεση. Νὰ εἰσέλθουμε διὰ τῆς στενῆς πύλης ποὺ ὁδηγεῖ στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅσος κόπος κι ἂν χρειάζεται, νὰ τὸν καταβάλλουμε γιὰ νὰ σωθοῦμε. Νὰ ἀποκτήσουμε "νοῦν Χριστοῦ”, ὥστε νὰ ὁδηγηθοῦμε στὴν σωτηρία.  Τὸν τρόπο γιὰ νὰ τὸ πετύχουμε αὐτὸ μᾶς τὸν ὑποδεικνύουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας μὲ τὴν μεγαλειώδη διδασκαλία τους. Ὁ Χριστός, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, μᾶς χάρισε τὴν σωτηρία. Ἂς Τὸν εὐγνωμονοῦμε νύχτα - μέρα.

Τὸ γλυκόηχο τραγούδι τοῦ ποιητῆ Βερίτη ἂς ἠχήσει στὶς ψυχές μας καὶ πάλι:

«Ὤ, δὲν εἴμαστε μόνο σάρκα καὶ αἷμα

γιὰ τὴν πρόσκαιρη καὶ μάταιη ζωή.

Δὲν μᾶς ἔπλασεν ἡ τύχη μας καὶ μοίρα

καὶ τοῦ κάθε ψευτονοῦ ἡ συμβουλή.

Μᾶς συνέχει τοῦ Θεοῦ ἡ παρουσία

καὶ ἡ ψυχή μας περιμένει…

  τὴν καινούργια προσδοκία».  Ἀμήν!   

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ & ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ ΧΙΟΥ 

 

 

ΨΗΦΙΣΜΑ

ΘΕΜΑ: Εκδημία  Πρεσβυτέρας Κωνσταντίνας  Φιλιππάκη

Συζύγου του εφημερίου της Παναγίας Λατομίτισσας 

πατρός Βασιλείου Φιλιππάκη

 

     Εν Χίω σήμερον την 8ην του μηνός Μαρτίου του έτους 2023 ημέρα Tετάρτη και ώρα 11ην πρωινή, συνήλθον εκτάκτως εις συνεδρία τα Μέλη του Φιλοπτώχου Ταμείου  του  Ιερού Ναού Παναγίας Λατομίτισσας κατόπιν  προσκλήσεως της  Αντιπροέδρου Μαρίας Πετρή. 

             Μετά την γενομένη προσευχή  και διαπιστωθείσης απαρτίας, τον  λόγο λαβών η Αντιπρόεδρος αναγγέλλει την εις Κύριον εκδημίαν εις την άνω Ιερουσαλήμ, εις την θριαμβεύουσαν εκκλησίαν, της αειμνήστου  Πρεσβυτέρας Κωνσταντίνας Φιλιππάκη συζύγου του εφημερίου του Ιερού Ναού  Παναγίας Λατομίτισσας π. Βασιλείου Φιλιππάκη.

 

            Στη συνέχεια η Αντιπρόεδρος αναφέρθηκε στην προσωπικότητα της αειμνήστου  πρεσβυτέρας η οποία ήταν πάντα παρούσα σε όλη την δραστηριότητα της ενορίας.  Διεκρίνετο   για την ειλικρίνειά της, για το ήθος της, την  ταπεινότητά της,  την  ευλάβειά της,  άνθρωπος της προσφοράς, παράλληλα δυναμική πρεσβυτέρα και η καλύτερη σύμβουλος που είχε ο σεβαστός  της σύζυγος.

Το Συμβούλιο αφού εξέφρασε τη λύπη του για την εκδημία της  αειμνήστου πρεσβυτέρας ομόφωνα απεφάσισε όπως:

1) Παραστεί σύσσωμο στην εξόδιο ακολουθία που θα ψαλλεί στον  κεντρικό Ναό της ενορίας της  Παναγίας Λατομίτισσας.

2) Εις μνήμην της να προσφέρουν τα μέλη του συμβουλίου ένα  χρηματικό ποσό

    σε άπορες οικογένειες.

3) Να δοθεί αντίγραφο του Ψηφίσματος στην τεθλιμμένη οικογένεια.

4) Το παρόν ψήφισμα να αναρτηθεί στο διαδίκτυο του  Ιερού Ναού www.kimisilatomitissaxiou.blogspot.gr

5) Να αναγνωσθεί το παρόν ψήφισμα στο τέλος της εξοδίου ακολουθίας.

6) Τέλος  το ανωτέρω Ψήφισμα να δημοσιευθεί στον Χιακό τύπο.

Μη υπάρχοντος ετέρου θέματος λύεται η συνεδρίαση και υπογράφεται το παρόν ως έπεται.

 

ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ  ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΥ

 ΤΑΜΕΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΑΣ

 

 

 

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ & ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ ΧΙΟΥ

 

ΨΗΦΙΣΜΑ

ΘΕΜΑ: Εκδημία  Πρεσβυτέρας Κωνσταντίνας  Φιλιππάκη

Συζύγου του εφημερίου του Ιερού Ναού  Παναγίας Λατομίτισσας

π. Βασιλείου Φιλιππάκη

 

     Εν Χίω σήμερον την 8ην του μηνός Μαρτίου του έτους 2023 ημέρα Tετάρτη και ώρα 12ην πρωινή, συνήλθον εκτάκτως εις συνεδρία τα Μέλη τoυ Εκκλησιαστικού  Συμβουλίου του  Ιερού Ναού Παναγίας Λατομίτισσας .

             Μετά την γενομένη προσευχή  και διαπιστωθείσης απαρτίας ο Αντιπρόεδρος  κ. Γεώργιος  Σβίνος  αναγγέλλει την εις Κύριον εκδημία  εις την άνω Ιερουσαλήμ, εις την θριαμβεύουσαν εκκλησίαν, της αειμνήστου  Πρεσβυτέρας Κωνσταντίνας Φιλιππάκη συζύγου του εφημερίου του Ιερού Ναού Παναγίας Λατομίτισσας π. Βασιλείου Φιλιππάκη.

            Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην προσωπικότητα της αειμνήστου πρεσβυτέρας  η οποία ήταν πάντα παρούσα σε όλη την δραστηριότητα της ενορίας μας.  Διεκρίνετο   για την ειλικρίνειά της, για το ήθος της, την  ταπεινότητά της,  την  ευλάβειά της,  άνθρωπος της προσφοράς, παράλληλα δυναμική πρεσβυτέρα και  η καλύτερη σύμβουλος που είχε ο σεβαστός της σύζυγος.

Το Συμβούλιο αφού εξέφρασε τη λύπη του για την εκδημία της αειμνήστου  πρεσβυτέρας ομόφωνα απεφάσισε όπως:

1) Παραστεί σύσσωμο στην εξόδιο ακολουθία που θα ψαλλεί στον Κεντρικό Ιερό Ναό της  ενορίας της Παναγίας Λατομίτισσας.

2) Εις μνήμην της να προσφέρουν τα μέλη του συμβουλίου ένα χρηματικό ποσό σε άπορες οικογένειες.

3) Να δοθεί αντίγραφο του ψηφίσματος στην τεθλιμμένη οικογένεια.

4) Να αναγνωσθεί το παρόν ψήφισμα στο τέλος της εξοδίου ακολουθίας της.

5) Το παρόν ψήφισμα να αναρτηθεί στο διαδίκτυο του  Ιερού Ναού www.kimisilatomitissaxiou.blogspot.gr

6) Τέλος  το ανωτέρω ψήφισμα να δημοσιευθεί στον Χιακό τύπο.

Μη υπάρχοντος ετέρου θέματος λύεται η συνεδρίαση και υπογράφεται το παρόν ως έπεται.

ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ:

 ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΒΙΝΟΣ, ΑΡΓΥΡΩ ΣΕΖΕΝΙΑ,

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ, ΚΩΝ/ΝΟΣ ΒΑΠΟΡΑΚΗΣ