ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Ἀριθμός 5

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

«ὃς δ’ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται

ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5, 19)

30 Ἰανουαρίου 2022

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Υμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Αὐτὴ τὴν διαβεβαίωση μᾶς δίνει ὁ γλυκύτατος Θεάνθρωπος καὶ ἁρμόζει πλήρως στοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρες τῆς τρισηλίου Θεότητος, αὐτοὺς τοὺς μελιρρύτους ποταμοὺς τῆς σοφίας, τὸν Μέγα Βασίλειο, τὸν Γρηγόριο τὸν Θεολόγο καὶ τὸν χρυσορρήμονα Ἰωάννη. Αὐτὸς ὁ Παράκλητος ἐφώτισε τὶς σοφές τους διάνοιες. Ὁ Γρηγόριος θὰ τὸν ὀνομάσει «ἐλπίδος συμπλήρωσιν» (Γρηγ. PG 36) καὶ ὁ Χρυσόστομος γι’ Αὐτὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα θὰ συμπληρώσει ὅτι «θαυματουργεῖ καὶ τὴν τελείαν εἰσάγει γνῶσιν» (PG 59).

Αὐτοὶ οἱ λαμπροὶ διδάσκαλοι, μὲ τὸν πλοῦτο τῶν θεολογικῶν τους γνώσεων, μεταλαμπάδευσαν στὴν ἀνθρωπότητα τὸ μεγάλο καὶ κοσμοσωτήριο ἔργο τῆς τοῦ Θεοῦ Οἰκονομίας.  Μᾶς ἔκαναν νὰ στρέφουμε τὸ βλέμμα μας πρὸς τὴν ἀλήθεια, τὴν δικαιοσύνη καὶ τὴν ἀρετὴ καὶ νὰ λατρεύουμε μὲ φωτεινὴ ἐπίγνωση Ἐκεῖνον, ὁ Ὁποῖος εἶπε: «ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή». Σὰν τὶς μέλισσες τοῦ χιώτικου κάμπου μετέφεραν στὴν κυψέλη τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας τὶς αἰθέριες εὐωδίες καὶ τὸ νέκταρ τῆς διδασκαλίας τοῦ Λυτρωτῆ μας μὲ τὸν δικό τους θεόπνευστο τρόπο. «Τὶς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ», διαλαλοῦσαν, «θλῖψις ἢ στενοχωρία… ἐπὶ πᾶσιν τούτοις ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς» (Ρωμ. 8, 35, 37). Προτοῦ διδάξουν μὲ τὰ λόγια, μιλοῦσε ἡ ἴδια ἡ κρυστάλλινη ζωή τους.  «Δακρύομεν, ὀδυνώμεθα, εἰ καὶ μὴ φανερῶς, ἀλλὰ κατὰ καρδίαν», ἔλεγε ὁ  Χρυσόστομος, ἀναφερόμενος στὶς ἀντιξοότητες τῆς ἐποχῆς του.

Γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες ἡ σημερινὴ ἑορτὴ εἶναι διπλῆ. Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ καὶ γεραίρει  «τὰ μυρίπνοα ἄνθη τοῦ παραδείσου», ἐνῶ ἡ πολιτεία τιμᾶ καὶ γεραίρει τοὺς προστάτες τῆς παιδείας καὶ τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων.  Ὁ συνεορτασμὸς αὐτὸς καθιερώθηκε ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Ἀλέξιο τὸν Κομνηνό, ὅταν ἦταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ὁ Ἰωάννης ὁ Μαυρόποδας, τὸ 1100 μ. Χ.

Σφιχταγκαλιασμένοι ὁ Ἑλληνισμὸς καὶ ὁ Χριστιανισμός, στὴν ροὴ τῶν αἰώνων, ἔσπασαν τὰ δεσμὰ τοῦ ἀλύτρωτου ἀκόμα κόσμου τῶν παθῶν καὶ τῶν συγκρούσεων καὶ δὲν θὰ πάψουν ποτὲ νὰ φωτίζουν τὴν ἀνθρωπότητα, στὴν πορεία της μπροστὰ καὶ πρὸς τὸν πραγματικό πολιτισμό. Τὰ χριστιανικὰ ἰδεώδη καὶ ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ φιλοσοφία στὸ πρόσωπο τῶν ἱεροφαντῶν βρῆκαν τοὺς Μύστες τους   καὶ ὁ ἄνθρωπος ξεκόλλησε ἀπὸ τὰ βαλτόνερα τῆς ἀμάθειας καὶ τοῦ ψεύδους. Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἀνέβασαν τὸν ἄνθρωπο πολὺ ψηλὰ καὶ τοῦ ἔδειξαν ἀπὸ ἐκεῖ τὸν δρόμο τοῦ λυτρωμοῦ του. Μία καὶ μόνη εἶναι ἡ μοναδικὴ ὕπαρξη γιὰ τοὺς Οὐρανοβάμονες, ὁ Θ Ε Ο Σ.  Ἀπὸ Αὐτὸν ξεκινᾶ κάθε ἐκδήλωση καὶ σ’ Αὐτὸν τελειώνει. Ἄρα, ὁ προορισμὸς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ θ έ ω σ η.   

Δυστυχῶς, ὅμως, δὲν ἐκμεταλλευόμαστε τοὺς πνευματικοὺς καὶ ἠθικοὺς αὐτοὺς θησαυρούς. Οἱ περισσότεροι τοὺς ἀγνοοῦμε. Τοὺς ἀφήνουμε φυλακισμένους αὐτοὺς τοὺς μεγάλους παιδαγωγούς, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀπαραίτητοι γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τοῦ πνεύματος καὶ τῆς διάπλασης τῆς καρδιᾶς τῶν νέων.

Ἀλλὰ τὶ συμβαίνει σήμερα; Σήμερα τὰ σκέλη τῆς γνώσης καὶ τῆς ἀρετῆς εἶναι τρομακτικὰ ἄνισα. Ἡ μὲν γνώση καὶ ἡ ἐπιστήμη ἔφθασαν στὴν ἀπογείωσή τους, ἡ δὲ ἀρετὴ παραμένει ἀτροφική.

Ἀδελφοί μου!

Ἂς θυμηθοῦμε ὅλοι μας τὴν κατηγορηματικὴ προσταγὴ τοῦ Κυρίου μας: «οὐαὶ δι’ οὗτὸ σκάνδαλον ἔρχεται». Ἂς ἀπολογηθοῦμε κάποτε γιὰ τὸ παράδειγμα ποὺ δίνουμε στὴν νεολαία σήμερα. Οἱ νέοι περιμένουν ἀπὸ ἐμᾶς νὰ μποῦμε μπροστὰ γιὰ τὴν καταπολέμηση τῆς ἀλαζονείας, τῆς κακότητας, τῆς ἀνισότητας καὶ ὅλων αὐτῶν τῶν δεινῶν ποὺ βασανίζουν τὴν ἀνθρωπότητα.  «τὶ γὰρ μεῖζον», λέγει ὁ Χρυσόστομος, τοῦ διαπλάσαι ψυχὴν καὶ ρυθμίσαι νέου διάνοιαν;»

Ἂς ἐργασθοῦμε μὲ ζῆλο καὶ αὐταπάρνηση καὶ πρὸπαντὸς μὲ ἀγάπη γιὰ τὰ χρυσᾶ νιάτα τοῦ Ἒθνους μας! Ἂς ἐνδιαφερθοῦμε γιὰ τὴν ἠθικοθρησκευτικὴ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν μας, ποὺ ἀποτελοῦν τὴν ἐλπίδα καὶ τὸ γλυκοχάραμα τοῦ μέλλοντος.

Σ’ ἐμᾶς τοὺς γονεῖς, τοὺς δασκάλους, τοὺς κηδεμόνες, στὰ χέρια μας ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεὸς ὅ,τι πολυτιμώτερο ὑπάρχει: τὴν παιδικὴ ψυχή. Φέρνουμε τὴν μεγάλη εὐθύνη, ἂν ποτὲ γιὰ τὴν ἀμέλειά μας ζημιωθοῦν οἱ ψυχὲς τῶν παιδιῶν μας. Ἀπὸ ἐμᾶς ἐξαρτᾶται νὰ τὰ ὁδηγήσουμε στὶς ὑψηλὲς κορυφὲς τοῦ ὡραίου, τοῦ καλοῦ, τοῦ ἀγαθοῦ ἢνὰ τὶς ἀφήσουμε νὰ ἕρπουν σὲ κατώτερα πάθη καὶ ἔνστικτα.  Τὸ κυριώτερο ἔργο μας εἶναι ὄχι μόνο ὁ καταρτισμὸς τοῦ πνεύματος, ἀλλὰ κυρίως ἡ διάπλαση τῆς ψυχῆς, ἡ μετάδοση τῆς χριστιανικῆς φλόγας τῆς ἀγάπης στὶς ψυχές τους, γιὰ νὰ παραδώσουμε στὴν κοινωνία ὄχι μόνο μορφωμένους, ἀλλὰ κυρίως ἐνάρετους ἀνθρώπους, ψυχὲς εὐγενικές, οἱ ὁποῖες θὰ στέκονται πολὺ ψηλὰ ἀπὸ κάθε μικρότητα καὶ ταπεινότητα. Κυρίως σήμερα, στὴν ἱστορικὴ αὐτὴ καμπή, τὴν ὁποία διέρχεται ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα, ἡ συμβολὴ τοῦ ἱερέα-πνευματικοῦ πατέρα, τοῦ σχολείου, τοῦ γονέα καθίσταται πολὺ πιὸ ἱερὴ καὶ ἐπιτακτική.   

Ἂς μορφώσουμε τὰ παιδιά μας μὲ τὰ ἑλληνοχριστιανικὰ ἰδεώδη καὶ ἂς προσφέρουμε στὴν πολιτεία ἀληθινοὺς ἀνθρώπους, σὰν τὶς Μητέρες τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, τὴν Νόνα, τὴν Ἐμμέλεια καὶ τὴν Ἀνθοῦσα, οἱ ὁποῖες χάρισαν καὶ στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴν ἀνθρωπότητα ἀειθαλῆ ἄνθη ἀνθρωπιᾶς καὶ διαπρεπεῖς ἐπιστήμονες. Στὴν ἀνάπτυξη τοῦ πνεύματος καὶ τὴν καλλιέργεια τῶν γραμμάτων δὲν πρέπει νὰ λησμονοῦμε, ὅτι ἡ πίστη καὶ ἡ εὐσέβεια εἶναι τὸ ἄρωμα καὶ τὸ ἁλάτι ποὺ προστατεύει τὸ ἀνθρώπινο πνεῦμα ἀπὸ τὴν σήψη καὶ τὸν ἀφανισμὸ τῆς ὑψηλοφροσύνης. Αὐτὸ τὸ κατορθώνει μόνον ὁ ὑπέρτατος λόγος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Πολυσέβαστο ἐκκλησίασμα,

Ἂς ἀφουγκρασθοῦμε τὴν πάλλουσα καρδίαν τοῦ Σεπτοῦ μας Ποιμενάρχου γιὰ τὴν νεότητα, τὴν ἱερὴ ἀγωνία τῶν ἱερέων μας! Καὶ ὅλοι ἐμεῖς, οἱ γονεῖς, οἱ κηδεμόνες, οἱ διδάσκαλοι ἂς ποῦμε λόγια ἀγάπης καὶ στοργῆς στοὺς νέους μας:

Μαθητὲς ἦσαν κάποτε καὶ οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, καὶ μάλιστα σὲ ἀφιλόξενο εἰδωλολατρικὸ περιβάλλον. Ἀλλὰ τὸ ἦθος τους, ἡ πίστη τους, ἡ φιλομάθειά τους, τὸ πλούσιο φιλανθρωπικὸ καὶ κηρυκτικό τους ἔργο, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀγάπη τους γιὰ τὴν ἀλήθεια, ὅλα αὐτὰ τοὺς ἀνέδειξαν Μεγάλους!

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, σὰν στοργικὴ μάνα, ποὺ εἶναι μὲ προσευχὴ σᾶς συμβουλεύει. Μὴ δέχεσθε τὰ δηλητηριώδη διδάγματα τῆς πονηρῆς κοινωνίας μας. Μὴ παρασύρεσθε ἀπὸ ἐπιπόλαια μηνύματα. Ζήστε ἁγνὴ ζωή, ὅπως ἁρμόζει σὲ χριστιανοὺς νέους. Μιμηθεῖτε τὸ παράδειγμα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν.

Ὅλες οἱ ἀλήθειες πηγάζουν ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ μας, ἡ ἀλήθεια, ἡ ἀγάπη, ἡ δικαιοσύνη, ἡ σεμνότητα, ἡ φιλευσπλαγχνία καὶ τόσες ἄλλες ἀρετές… Κλείστε τις μέσα στὶς καρδιές σας! Ὁ Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερα εἶναι ὁ Ἴδιος στοργικὸς Πατέρας. Αὐτὸς μόνο θὰ σᾶς δώσει θάρρος μέσα στὰ ἀδιέξοδα τῆς ζωῆς σας, δὲν θὰ σᾶς προδώσει ποτέ, θὰ γρανιτώσει τὶς καρδιές σας, θὰ τὶς σμιλεύσει μὲ τὴν Χάρη Του, θὰ τὶς ὡραιοποιήσει, θὰ τὶς  κάνει νὰ ἀγαποῦν, νὰ εἶναι εἰρηνικές, φιλότιμες, ὑπομονετικές, σπλαχνικές. Ἀνταλλάξτε τὴν πρόσκαιρη γεύση τῆς πικρῆς ἡδονῆς ποὺ ψάχνετε ἐπιπόλαια νὰ γευθεῖτε, μὲ τὴν γλυκάδα ποὺ δίνει τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμά Του. Γιατὶ ἡ ψυχή σας εἶναι τὸ πολυτιμώτερο πρᾶγμα στὸν κόσμο καὶ δὲν ὑπάρχει ἀντάλλαγμα γι’ αὐτήν.

Ἀγαπητοί μου!

Οἱ παπποῦδες καὶ οἱ γιαγιάδες πρῶτοι ἂς σπεύσουν νὰ ἐμβολιάσουν τὰ μικρά τους ἐγγόνια μὲ τὶς χρυσογόνες ἀρετὲς τῆς Ἁγίας Πίστης μας καὶ νὰ τὰ ἐνισχύσουν μὲ τὴν καθάρια ζωή τους καὶ τὸ σεμνό τους παράδειγμα. Μετὰ οἱ πνευματικοί, οἱ γονεῖς, οἱ δάσκαλοι. Κι ἐκεῖνα, σὰν ἄγραφες κασέτες ποὺ εἶναι, θὰ γράψουν πολλά. Ὁ Ἅγιος Παΐσιος μᾶς λέγει: «τὸ παιδὶ ἂν μπολιαστεῖ ἀπὸ μικρὸ μὲ ἦθος, καὶ νὰ ξεστρατίσει, μὴ τὸ φοβᾶσαι‧ θὰ ξαναγυρίσει πάλι, γιατὶ εἶναι μπολιασμένο».

Ἂς προσευχηθοῦμε στοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες νὰ σκέπουν καὶ νὰ προστατεύουν τὰ παιδιά μας καὶ νὰ τοὺς χαρίζουν τὴν ψυχική τους ὑγεία.

ΓΕΝΟΙΤΟ!                             Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 23 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Ἀριθμός 4

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ

«καὶ ἐβόησε λέγων‧ Ἰησοῦ, υἱὲ Δαβίδ,

ἐλέησόν με»  (Λουκ. 18, 35 -43)

23 Ἰανουαρίου 2022

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐγένετο ἐν τῷ ἐγγίζειν τὸν Ἰησοῦν εἰς Ἱεριχὼ τυφλός τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν. Ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο, τί εἴη τοῦτο. Ἀπήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι ᾽Ιησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται. Καὶ ἐβόησε, λέγων΄ ᾽Ιησοῦ, υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. Καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ· αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν΄ Υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. Σταθεὶς δὲ ὁ ᾽Ιησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν. Ἐγγίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτόν, λέγων΄ Τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δὲ εἶπε, Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω. Καὶ ὁ ᾽Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ, ᾽Ανάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. Καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψεν, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν΄ καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν, ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεῷ.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ὁ Χριστὸς εἶναι φῶς, γιατὶ φωτίζει νοητὰ τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἔλεγε: «Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰω. 8, 12)‧ καί: «ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα» (Ἰω. 12, 46).

Ὁ Κύριος ἐβάδιζε στὸν δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ στὴν πόλη τῆς Ἰεριχοῦς καὶ Τὸν ἀκολουθοῦσε λαὸς πολύς. Εἶχαν ἔρθει ἀπὸ παντοῦ γιὰ τὰ θαύματα καὶ τὴν διδασκαλία Του. Κάποιος τυφλὸς ποὺ εἶχε καθίσει στὴν ἄκρη τοῦ δρόμου καὶ ζητιάνευε, ἄκουσε τὴν ὀχλαγωγία καὶ τὸν θόρυβο ποὺ ἔκαναν ἐκεῖνοι ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸν Χριστὸ καὶ διδάσκονταν καὶ θεραπεύονταν ἀπὸ Αὐτόν, καὶ ρωτοῦσε νὰ μάθει τὶ συμβαίνει. Ὅταν τοῦ εἶπαν ὅτι περνᾶ ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος, χάρηκε καὶ τὸ θεώρησε εὐκαιρία νὰ κάμει ὁ Κύριος τὸ θαῦμα Του καὶ σ’  αὐτόν. Προσπαθοῦσε, λοιπόν, νὰ Τὸν πλησιάσει φωνάζοντας: «Ἰησοῦ, υἱὲ Δαβὶδ, ἐλέησόν με».

Σχολιάζοντας τὴν ἀπάντηση τοῦ Κυρίου, ὁ ἅγιος Γερμανὸς Κωνσταντινουπόλεως γράφει: «Τὶ σοὶ θέλεις ποιήσω; Καὶ γιατὶ φωνάζεις ἔτσι; Τὶ ζητεῖς, ἄνθρωπε, ἀπὸ Αὐτὸν ποὺ δὲν ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνη; Τὶ ἀπαιτεῖς ἀπὸ Αὐτὸν ποὺ ἐπτώχευσε διὰ σὲ τὴν ἐσχάτην πτωχείαν; Ὁ τυφλὸς ἐπέμενε νὰ Τὸν παρακαλεῖ καὶ νὰ Τὸν ἱκετεύει, λέγοντας: «Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω». Δὲν ἐζήτησε κάτι μικρὸ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ Δεσπότη ὁ τυφλός‧ οὔτε χρυσὸ οὔτε χρῆμα οὔτε τροφὲς οὔτε σκεπάσματα. Καὶ ὡς πρὸς Θεὸν ἐβόησε «ἐλέησόν με», διότι μόνο ὁ Θεὸς εἶναι Αὐτὸς ποὺ σώζει καὶ ἐλεεῖ». Καὶ συνεχίζει ὁ Ἅγιος Γερμανὸς μὲ τὰ λόγια τοῦ τυφλοῦ: «Γι’ αὐτὸ καὶ προσέρχομαι καὶ προσκυνῶ καὶ γονατιστὸς Σὲ ἱκετεύω ὡς τὸν ποιητὴ καὶ Κύριο τοῦ κόσμου καὶ Σὲ ὀνομάζω «υἱὸν Δαβίδ», διότι ἦλθες ἀπὸ ἀμέτρητη εὐσπλαγχνία νὰ σώσεις τὸ γένος μας. Καὶ δὲν Τοῦ εἶπε ὁ τυφλὸς: Ζήτησε ἀπὸ τὸν Θεὸ ἢ προσευχήσου γιὰ μένα ἢ παρακάλεσε, ἀλλὰ «ἐλέησόν με», γιατὶ ἐγνώριζε ὅτι εἶναι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος γεννήθηκε ἀπὸ τὴν Ἀειπάρθενο Μαρία, γι’ αὐτὸ καὶ μὲ τὴν πίστη του δέχθηκε τὴν ἴαση. Λαμβάνει τὴν ἀπάντηση τοῦ Κυρίου:  «ἀνάβλεψον!» καὶ ὁ τυφλὸς ἀμέσως ἀναβλέπει καὶ παίρνει τὸν καρπὸ τῆς πίστης, τὴν σωτηρία». «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε», αὐτὴ εἶναι ἡ μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ, ποὺ μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ἔδειξε, ὅτι αἴτιος τῆς θεραπείας του ἔγινε ὁ ἴδιος ὁ τυφλός.  Μὲ τὴν πίστη του ἔγινε συνεργὸς σ’ αὐτὸ τὸ κατόρθωμα.

Αὐτὸ τὸ φῶς ποὺ εἶναι τὸ Θεῖο Βρέφος εἶδε καὶ ὁ γέροντας Συμεών, ὅταν τὸ ἔφεραν ἡ Παναγία μὲ τὸν Ἰωσὴφ στὸν Ναὸ τοῦ Σολομώντα. «Εἶδαν τὰ μάτια μου τὴν σωτηρία ποὺ εἶναι ὁ Χριστός», βροντοφώναξε ὁ Συμεών. Καὶ ἐδῶ ἔρχεται νὰ συμπληρώσει ὁ Γ. Βερίτης: «Μὰ στὸ σκοτάδι, στὸ χαλάζι,/ στὴ συμφορά καὶ τὴν ὀργή, / ξάφνου ἡ δική σου αὐγὴ χαράζει/ καὶ πλέει στὸ φῶς της ὅλη ἡ γῆ».

Ὤ, αὐτὴ ἡ πολυπόθητη σωτήρια φωνὴ τοῦ Χριστοῦ μας! «Ἀνάβλεψον!» Αὐτός, ἀδελφοί μου, πάντοτε ἀγρυπνεῖ. Εἶναι πάντα μαζί μας σὲ κάθε δυσκολία. Ἐὰν προσέξουμε καλά, θὰ ψηλαφίσουμε παντοῦ τὴν Θεία Του Πρόνοια καὶ προστασία. Ὁ Θεὸς ἀγρυπνεῖ. Βρίσκεται πάντα πίσω ἀπὸ τὰ ἐρείπιά μας καὶ μᾶς δίνει τὸ χέρι Του. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ πουλί, μετὰ τὴν καταστροφὴ τῆς φωλιᾶς του, ἐλπίζει ὅτι θὰ τὴν ξαναχτίσει. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ναυαγὸς ἐλπίζει ὅτι θὰ σωθεῖ μὲ τὴν σανίδα ποὺ κρατᾶ στὰ χέρια Του.

«Ἀνάβλεψον!», ἀναφώνησε ὁ γλυκύτατος Κύριός μας, ὅταν εἶδε τὴν πίστη τοῦ τυφλοῦ. Μέσα στὴν δαιδαλώδη ἠθικὴ ἀτμόσφαιρα ποὺ ζοῦμε, μέσα στὴν ἀναστατωμένη ἀπὸ τὸν πόθο, τὴν ἀγωνία, τὸν ἐγωισμό, ταλαίπωρη ἀνθρωπότητα, ἡ παρήγορη καὶ γλυκιὰ φωνὴ τοῦ Ἰησοῦ ἀκούγεται μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων, γιὰ νὰ χύσει βάλσαμο παρηγοριᾶς στὴν τυφλότητα τῶν παθῶν τοῦ ἀνθρώπου.

«Ἡ πίστη σου σὲ ἔσωσε», εἶναι ἡ γλυκοστάλακτη φωνὴ τοῦ Κυρίου μας. Εἶναι ἡ φωνὴ Ἐκείνου ποὺ ἦρθε στὸν κόσμο, καταδέχθηκε νὰ γίνει ἄνθρωπος, νὰ περιβληθεῖ τὴν δική μας ἀνθρώπινη φύση, ἁπλὰ καὶ μόνο γιὰ νὰ θεραπεύσει τὴν πάσχουσα ἀνθρωπότητα, νὰ φωτίσει τὴν ζωή μας. Κι αὐτὸν τὸν φωτισμὸ καὶ τὴν ἀνακούφιση τὴν ἐξασφαλίζει μόνον ἡ πίστη μας σὲ Ἐκεῖνον. «Καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς ἀναπαύσω», μᾶς ὑπόσχεται. Ἂς ἀκούσουμε καὶ τὰ πάγχρυσα στόματα τοῦ Λόγου τὶ διδάσκουν:

• Ὁ ἅγιος Κύριλλος γράφει: «Ὁ τυφλὸς θεραπεύτηκε διπλά ἀπὸ τὴν τυφλότητά του. Ἂν δὲν εἶχε θεραπευτεῖ σωματικά, δὲν θὰ δόξαζε τὸν Χριστὸ σὰν Θεό. Ἐπειδή, ὅμως, δέχθηκε τὸ θεϊκὸ θαῦμα τοῦ Κυρίου, γι’ αὐτὸ ἔγινε ἀφορμὴ νὰ δοξάζεται ὁ Θεὸς ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο».
• Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς συνήθιζε νὰ βοᾶ: «Φώτισόν μου τὸ σκότος, Κύριε». Πρόκειται γιὰ παραλλαγὴ τῆς φωνῆς τοῦ τυφλοῦ τοῦ Εὐαγγελίου. Δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ εἶναι κανεὶς Χριστιανὸς χωρὶς τὴν κραυγὴ τῆς Ἐκκλησίας «Κύριε ἐλέησον». Εἶναι ἡ μόνη προϋπόθεση νὰ μᾶς ἀκούσει καὶ νὰ μᾶς θεραπεύσει ὁ Κύριος, διότι «πᾶς ὃς δ’ ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου σωθήσεται».
• Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέγει ὅτι ἡ πίστη εἶναι δῶρο Θεοῦ. «πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων», δηλαδὴ ἡ πίστη σημαίνει βεβαιότητα γιὰ πράγματα ποὺ δὲν βλέπουμε.
• Ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος διδάσκει: «ἡ πίστη εἶναι ἐκείνη ποὺ δίνει περιεχόμενο στὴν λογική μας. Οἱ λαμπάδες τῆς πίστης μας πρέπει νὰ εἶναι ἀναμμένες».
• Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης γράφει: «Αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει πίστη καὶ ἴσως κάνει μερικὰ καλά, μοιάζει μὲ ἐκεῖνον ποὺ βγάζει νερὸ καὶ τὸ χύνει μέσα σὲ τρύπιο πιθάρι».
• Ὁ Μέγας Ἀντώνιος διδάσκει: «Ἡ πίστη ὁδηγεῖ στὴν ἀρετὴ, ἡ δὲ ἀρετὴ θερμαίνει τὴν πίστη. Εἶναι τεῖχος ποὺ μᾶς παρέχει ἀσφάλεια».
• Ὁ ἅγιος Παΐσιος ὑπογραμμίζει: «Ἡ ἀδιαφορία γιὰ τὸν Θεὸ φέρνει τὴν ἀδιαφορία καὶ γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα, φέρνει τὴν ἀποσύνθεση. Ἡ πίστη στὸν Θεὸ εἶναι μεγάλη ὑπόθεση. Λατρεύει ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεὸ καὶ ὕστερα ἀγαπάει καὶ τοὺς γονεῖς του, τὸ σπίτι του, τοὺς συγγενεῖς του, τὴν δουλειά του. Δὲν πιστεύει ὁ ἄνθρωπος στὸν Θεό, δὲν ὑπολογίζει οὔτε γονεῖς οὔτε οἰκογένεια οὔτε πατρίδα. Ὁ Θεὸς ἀγαπάει τὸ πλάσμα Του καὶ θὰ φροντίσει γι’ αὐτὰ ποὺ τοῦ χρειάζονται, φθάνει ὁ ἄνθρωπος νὰ πιστεύει καὶ νὰ τηρεῖ τὶς ἐντολές Του».
• ’Αλλὰ καὶ ὁ πολυσέβαστος ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος τὶ μᾶς λέγει; «Μὲ τὴν πίστη μας στὸν Χριστὸ καὶ μὲ τὴν Χάρη Του κατορθώνεται τὸ πᾶν. Ἐκεῖνος εἶναι ὁ φωτισμός, Ἐκεῖνος ἡ δύναμη, ἡ παρηγοριά, ἡ ἐνίσχυση. Ἐκεῖνος ποὺ συνεχῶς συγκρατεῖ τὰ πάντα εἶναι ὁ Θεός. Ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἕνα μηδέν. Ἕνας πόνος τοῦ δοντιοῦ μᾶς καθίζει κάτω. Ἀλλοίμονον ἂν εἰποῦμε ὅτι ἐγὼ ἔκανα τίποτα ἐδῶ μέσα (ἀναφέρεται στὸν Ἱερό του Παρθενώνα). Ἀλλοίμονον ἐὰν φαντασθῶ ἐγώ, ὅτι μὲ τὴν ἱκανότητά μου ἢ μὲ τὴν ἐξυπνάδα μου ἐκατόρθωσα τίποτα. Ποιὸς εἶναι Αὐτὸς ποὺ ἐνεργεῖ αὐτὰ καὶ γεμίζει μὲ φῶς τὰ οὐράνια, τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ καταχθόνια; Ὁ Θεὸς καὶ ἡ πίστη μας σὲ Αὐτόν. Ἀδύνατον εἰς τὸν ἄνθρωπον δὲν ὑπάρχει, ὅταν ἔχει τὴν πίστη του εἰς Αὐτὸν. Τότε θὰ ἔχει καὶ τὴν βοήθεια ἀπὸ Ἐκεῖνον».

Ἀδελφοί μου,

Ἂς παρακαλέσουμε τὸν Κύριο νὰ ἀνοίξει καὶ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας, ἔτσι ὥστε νὰ καταλάβουμε ὅτι πρέπει νὰ δοῦμε τὸ φῶς Του τὸ ἀληθινό. «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια», μᾶς γλυκοφωνάζει. Αὐτὸ τὸ φῶς Του θὰ μᾶς φωτίσει καὶ θὰ καταυγάσει ὅλη μας τὴν ζωή. Θὰ μᾶς λαμπρύνει, θὰ μᾶς κάνει αἰσιόδοξους, ἐλπιδοφόρους, νικηφόρους. Ἂς ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὸν Κύριό μας, ἂς δεχόμαστε τὶς δοκιμασίες ποὺ μᾶς στέλνει σὰν μιὰ ἐκδήλωση τῆς θείας Του Πρόνοιας. Κανεὶς δὲν γνωρίζει ποιὸν ἀπώτερο σκοπὸ ἐξυπηρετοῦν. Ἂς ὑποταχθοῦμε στὸ ἅγιο θέλημά Του, ἔχοντας ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη καὶ εὐσπλαγχνία Του. Ἂς μὴ κλονισθεῖ ποτὲ ἡ πίστη μας, ἂς μὴ σβήσει ἡ ἐλπίδα μας. Σὰν στοργικὸς Πατέρας φροντίζει Ἐκεῖνος  πάντοτε καὶ ποτὲ δὲν θὰ μᾶς ἐγκαταλείψει. Γένοιτο!    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 16 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2022

 

ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 3

ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ

«οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;»  (Λουκ. ιζ 17)

16 Ἰανουαρίου 2022

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Το καιρώ εκείνω εἰσερχομένου αὐτοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. Καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· Πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν. Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης. Αποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; Οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος; καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Δέκα λεπροὶ ὕψωσαν σπαρακτικὴ τὴν φωνὴ πρὸς τὴν θεία καλωσύνη τοῦ Ἰησοῦ: «Σπλαχνίσου καὶ ἐλέησέ μας», Τοῦ εἶπαν, «καὶ σῶσε μας»!  Καὶ Ἐκεῖνος ὁ φιλεύσπλαχνος, ὁ Ὁποῖος ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ γλυκάνει τὸν πόνο καὶ νὰ χαρίσει τὴν χαρά, ἀμέσως τοὺς ἐθεράπευσε.  Μέσα στὸ μεθύσι τῆς χαρᾶς τους, κανένας δὲν σκέφθηκε τὸν Σωτήρα, τὸν εὐεργέτη του‧ ὅλοι Τὸν ἐλησμόνησαν, ἐκτὸς ἀπὸ ἕναν, ὁ ὁποῖος καὶ Τὸν εὐχαρίστησε. Ὁ Κύριος, ὅμως, ἀναζητεῖ τοὺς ἄλλους ἐννέα.

Καὶ τὸ πικρὸ τοῦτο παράπονό Του σκορπίσθηκε παντοῦ σὰν ἕνα σύμβολο, σὰν ἕνα προανάκρουσμα τῆς ἀκόμα μεγαλύτερης ἀχαριστίας, ποὺ θὰ ἔδειχναν ἀργότερα ὅλοι ὅσοι θὰ εὐεργετοῦνταν ἀπὸ Αὐτόν, ὅλοι ὅσοι θὰ ἔπαιρναν ἀπὸ τὰ ἄχραντα χέρια Του τὴν λύτρωση, αὐτὴν τὴν σωτηρία.  Αὐτὸ τὸ παράπονό Του ὁ Χριστὸς τὸ ἀπευθύνει πρὸς ὅλους μας, γιατὶ μὲ τὶς πράξεις μας δὲν ἀποδεχόμαστε τὴν θεία Του πρόνοια. Καὶ ἡ Κυρία Θεοτόκος, Αὐτὴ ἡ πανάσπιλος μητέρα Του, βλέπει τὴν ἀχαριστία μας πρὸς τὸν Υἱόν Της καὶ Πλάστη μας καί, κατὰ τὸν Ἅγιο Παΐσιο: «μᾶς ἀνέχεται πλέον σὰν καλὴ Μητέρα ποὺ εἶναι». Εἴμαστε, ὅμως, ἀχάριστοι καὶ πρὸς τοὺς συνανθρώπους μας ποὺ μᾶς εὐεργετοῦν μὲ πολλοὺς τρόπους στὶς διάφορες ἀνάγκες μας.  Μόλις πετύχουμε αὐτὸ ποὺ θέλουμε, τοὺς ξεχνᾶμε.

Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, στὸ βιβλίο τῆς Σοφίας Σειράχ, διαβάζουμε: «Ἀχάριστον γὰρ ἐλπὶς ὡς τέχνη χειμέριος»(Σοφ. Σειρ. 16, 29), δηλαδὴ ἡ ἐλπίδα τοῦ ἀχαρίστου ἀνθρώπου μοιάζει μὲ χειμέρια πάχνη, ποὺ λιώνει στὶς πρῶτες ἀχτίνες τοῦ ἥλιου. Ἔτσι καὶ ἡ ἀχαριστία, ναρκώνει καὶ νεκρώνει τὴν ψυχή, ὅπως ἡ πάχνη νεκρώνει τὴν ἄψυχη κτίση. Καὶ αὐτὸ συμβαίνει ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνειά μας. Ἡ εὐγνωμοσύνη καὶ ἡ ἀναγνώριση τῆς εὐεργεσίας ποὺ μᾶς ἔκανε κάποιος συνάνθρωπός μας, ἀποτελεῖ μεγίστη ἀνθρώπινη ἀρετή. Τίποτα δὲν εἶναι πιὸ περιφρονητέο καὶ κατακριτέο ἀπὸ τὴν ἀχαριστία καὶ τὸν ἄνθρωπο ποὺ λησμονεῖ τὸν εὐεργέτη του.

«Ἡ κότα ὅταν πίνει νερὸ βλέπει τὸν οὐρανό», ἔλεγε παραστατικὰ ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος στὰ θεόπνευστα κηρύγματά του πρὸς τὶς νύμφες τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ τονίσει τὴν ὑψίστη ἀρετὴ καὶ σημασία τῆς εὐγνωμοσύνης.

Ἂς ἀκούσουμε τὶ μᾶς λέει ὁ ἅγιος Λουκᾶς ὁ Ρῶσος, ὁ ἰατρός: «Ἀκόμα καὶ τὰ ζῶα εἶναι εὐγνώμονα πρὸς ἐμᾶς».  Καὶ φέρνει τὸ παράδειγμα ἀπὸ τὸν βίο τοῦ ὁσίου Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου. Κάποτε ὁ ἅγιος ἔβγαλε ἕνα ἀγκάθι ἀπὸ τὸ πόδι ἑνὸς λιονταριοῦ κι ἐκεῖνο ἀπὸ εὐγνωμοσύνη τὸν ἀκολουθοῦσε πάντα. Γιὰ ποιὸν λόγο, λοιπόν, λέει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἀγνώμονες;

Στὴν βάση τῆς ἀχαριστίας εἶναι ὁ ἐγωισμός. Γιατί, αὐτοὶ στοὺς ὁποίους προσφέρεται ἡ εὐεργεσία, συχνὰ δὲν βλέπουν σ’ αὐτὸ τίποτα τὸ ἰδιαίτερο, τὸ θεωροῦν ὡς κάτι τὸ αὐτονόητο, τὸ φυσιολογικό, τὸ νὰ εὐεργετοῦν οἱ ἄλλοι. Ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἐθεράπευε τοὺς δέκα λεπρούς, γνώριζε ὅτι οἱ ἐννέα ἀπὸ αὐτοὺς δὲν θὰ ἐπιστρέψουν γιὰ νὰ ἀνταποδώσουν δόξα στὸν Κύριο. Παρ΄ ὅλα αὐτά, τοὺς ἐθεράπευσε ὅλους. Ἐσαρκώθη καὶ ἐσταυρώθη γιὰ νὰ σώσει τὸν πεπτωκότα ἄνθρωπο. Αὐτή Του τὴν θυσία πρέπει πάντα νὰ τὴν θυμόμαστε.

«Ἂν ἀγνοεῖς τὴν γλῶσσα τῆς εὐγνωμοσύνης», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, «τότε εἶσαι πιὸ ἀμόρφωτος καὶ ἀπὸ τὸν τελευταῖο ἀγράμματο. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀληθινὴ εὐγένεια καὶ ὄχι τὸ ΄΄σαβουάρ βίβρ΄΄ τῶν δυτικῶν. Ἀλλὰ ἡ εὐγνωμοσύνη, ἡ εὐχαριστία ἀπὸ τὴν καρδιά σου ἀπέναντι στὸν Θεὸ καί τοὺς ἄλλους, εἶναι ἀληθινὴ μόρφωση. Ὅποιος τὰ ἔχει ὅλα, ὑλικὰ ἀγαθά καὶ ὑγεία, καὶ γκρινιάζει, εἶναι γιὰ τὴν κόλαση μὲ τὰ παπούτσια», ἔλεγε ὁ ἅγιος. «Σκέφτεται τὶ τοῦ δίνει ὁ στοργικός του Πατέρας καὶ χαίρεται».

«Ὁ ἀχάριστος ἄνθρωπος», ἔλεγε ὁ ἅγιος Νεκτάριος, «ἔχει ἀναίσθητη καρδιά, ἄδεια ἀπὸ ἀγάπη. Ἡ εὐεργεσία ποὺ τοῦ κάνει κάποιος γεννᾶ μέσα του θλίψη καὶ, λόγῳ τοῦ μεγάλου του ἐγωισμοῦ, στενοχωριέται. Ὁ Κύριος μίλησε γιὰ ἀγάπη, συγχωρητικότητα, ὑπομονὴ στὴν ἀδικία, μίλησε γιὰ εὐλογία, ὅταν οἱ ἄλλοι σὲ καταδιώκουν καὶ ὁπωσδήποτε εὐχαριστία καὶ εὐγνωμοσύνη σὲ ὅσους σὲ εὐεργετοῦν. Μοιάζει μὲ τρύπιο δοχεῖο ὁ άχάριστος», λέει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, «μὲ τὸ ὁποῖο ὅσο κι ἂν ἀντλεῖ τὰ καλὰ ποὺ τοῦ προσφέρονται, αὐτὰ τοῦ ξεφεύγουν στὸ κενό».

Ὁ Νικηφόρος Θεοτόκης μᾶς λέει: «Πρῶτος ἔδειξε εὐγνωμοσύνη ὁ δίκαιος Ἄβελ, ὁ Νῶε τὴν εὐχαριστία του. Ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ στὴν καταστροφὴ τῆς Γαί οἰκοδόμησε θυσιαστήριο καὶ εὐχαρίστησε τὸν Θεό, ὁ Μωυσῆς στὴν νίκη του ἔναντι τοῦ Ἀμαλήκ ἔκτισε θυσιαστήριο. Στὴν Καινὴ Διαθήκη, ὁ Παῦλος γράφει στοὺς Θεσσαλονικεῖς: «ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε τὸν Θεόν». Ὁ Θεὸς ἐξ ἴσου σὲ εὐεργετεῖ καὶ ὅταν σὲ πλουτίζει καὶ ὅταν σὲ πτωχαίνει, καὶ ὅταν σοῦ δίνει ὑγεία καὶ ὅταν ἐπιτρέπει ἀσθένεια… Ἐκχέει σὲ σένα τὶς θεῖες Του εὐεργεσίες. Ἀπόδειξη οἱ δοκιμασίες ποὺ ἔστειλε στὸν Ἰώβ τὸν πολύαθλο».

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέγει: «Ἂς εὐχαριστοῦμε, λοιπόν, γιὰ ὅλα, γιὰ ὅ,τι καὶ ἂν συμβεῖ. Αὐτὸ εἶναι εὐχαριστία. Τίποτε ἁγιώτερο δὲν ὑπάρχει ἀπὸ τὴν γλῶσσα ποὺ μέσα στὰ κακὰ εὐχαριστεῖ τὸν Θεό. Ὄντως, δὲν ὑστερεῖ σὲ τίποτε ἀπὸ τὴν γλῶσσα τοῦ μάρτυρος».

Ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος μᾶς λέγει: «Ἐὰν συλλογιζόμασταν τὴν εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ, θὰ ἦταν τὰ μάτια μας συνεχῶς στραμμένα πρὸς τὸν οὐρανό». Ὁ Μέγας Βασίλειος συμπληρώνει: « Νὰ  εἴμαστε εὐγνώμονες στὸν Θεὸ σὲ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς μας, ἀκόμα καὶ στὶς δυσκολίες μας, γνωρίζοντας ὅτι“ὃν ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει” (Παρ. 3, 12)».

Ἡ ἀχαριστία, ἔλεγε ὁ ἅγιος Πρόκλος εἶναι κόρη τῆς ὑπερηφανείας. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέγει ὅτι «ὁ Ἰούδας ἦταν ἀχάριστος. Δὲν σώθηκε οὔτε ἀπὸ τὸν Χριστὸ ποὺ ἔσωσε ὅλο τὸν κόσμο». Ὁ ἴδιος ἅγιος σὲ κάθε περίσταση τῆς ζωῆς του ἀναφωνοῦσε: «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν!»

Ὁ ἅγιος Εὐγένιος ὁ Αἰτωλὸς ἐδίδασκε τὰ πνευματικά του τέκνα:  «Ὅλα τὰ κακὰ καὶ ψυχοβλαβῆ ἁμαρτήματα τὰ ἀποστρέφεται ὁ Θεός, τὴν ἀχαριστία, ὅμως, ἀκόμα περισσότερο. Ἂν δὲν ἐκτιμᾶς αὐτὰ ποὺ σοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, θὰ σοῦ τὰ πάρει πίσω».

Ὁ ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος μᾶς συμβουλεύει: «Μὴ πεῖς, ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ σηκώσω τὶς δοκιμασίες μου. Ὁ  Χριστὸς θὰ σὲ δυναμώσει. Ἐσὺ δὲν μπορεῖς μόνος σου‧ ἀλλονοῦ εἶναι ἡ δύναμις».

Ὁ ἅγιος Τύχων ὁ Ρῶσος, ὁ πνευματικὸς πατέρας τοῦ ἁγίου Παϊσίου, ἔλεγε μὲ τὸν δικό του ἁπλὸ τρόπο: «Τὸ Κύριε ἐλέησον ἀξίζει ἑκατὸ δραχμὲς στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ, τὸ δόξα σοι ὁ Θεὸς χίλιες δραχμές».

Εὐλογημένοι Χριστιανοί,

Ἂς καταυγάσει τὶς καρδιές μας ἡ μεγάλη ἀρετὴ τῆς εὐγνωμοσύνης καὶ τῆς εὐχαριστίας. Πρῶτα στὸν Κύριο καὶ Θεό μας, γιὰ τὶς ἄπειρες πρὸς ἐμᾶς εὐεργεσίες Του, ὅπως ἡ ὑγεία, ἡ ἐργασία κ.ἄ. Ἡ καρδιά μας θὰ γεμίσει ἀπὸ εὐγένεια καὶ θὰ τὴν ἐπισκεφθεῖ ἡ Χάρη τοῦ Χριστοῦ μας καὶ θὰ τὴν πλουτίσει μὲ ἀκόμα μεγαλύτερες εὐλογίες. Εὐγνώμονες νὰ εἴμαστε πρὸς τοὺς γονεῖς μας, τοὺς διδασκάλους μας, τοὺς πνευματικοὺς μας πατέρες, γιατὶ σ’αὐτοὺς ὀφείλουμε «τὸ εὖ ζῆν».

Ἀλλὰ καὶ στὶς δυσκολίες μας ἂς λέμε τὸ «ἔχει ὁ Θεός». Τὸ κέντημα τῆς ζωῆς μας Ἐκεῖνος ἀπὸ ἐπάνω τὸ βλέπει ἀπὸ τὴν ἴσια πλευρά, ἐνῶ ἐμεῖς ἀπὸ κάτω τὸ βλέπουμε ἀπὸ τὴν ἀνάποδη. Δὲν μᾶς συμφέρει νὰ δώσουμε ἀφορμὴ νὰ ἐπαναλάβει κάποτε καὶ σ’ ἐμᾶς τὸ παράπονό Του ποὺ διατύπωσε γιὰ τοὺς ἐννέα τῆς παραβολῆς.

Ἂς ἀκούσουμε τὸ ἐλπιδοφόρο μήνυμα τοῦ Γ. Βερίτη: «ὁ δρόμος φέρνει πρὸς τὴν θέωση /διάπλατα μπρός μου τὸν ἀνοίγεις /  κι ὥς τὸ στερνό- μοῦ τό ’πες-  βῆμα μου/ ἀπ’ τὸ πλευρό μου δὲν θὰ φύγεις». ΑΜΗΝ!      Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 09 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2022

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 2

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ  ΤΑ  ΦΩΤΑ

«Μετανοεῖτε, ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 4,17).

9 Ἰανουαρίου 2022

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, Ἀκούσας δὲ ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν. Kαὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ· Ίνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· Γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει φῶς εἶδεν μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς. Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἦρθε ἡ ἡμέρα ποὺ ὁ Κύριός μας θὰ ἄρχιζε τὸ σωτηριῶδες ἔργο Του. Ἦρθε ἡ στιγμὴ ποὺ ὁ εὐεργετικὸς ἥλιος θὰ ἀνέτειλε στὴ σκοτισμένη ἀνθρωπότητα τὶς εὐεργετικὲς ἀκτῖνες τῆς θείας Του διδασκαλίας‧ «ὁ λαὸς ὁ καθεζόμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ κα ὶσκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλε αὐτοῖς». Ἦλθε ὁ θεῖος τῶν ἀνθρώπων διδάσκαλος καὶ Λυτρωτής! Θὰ κηρύξει τὴν ἀλήθεια, θὰ φωτίσει τοὺς ἀνθρώπους.

Τὸ φῶς εἶναι ἡ πηγὴ κάθε ζωῆς. Χωρὶς τὸ ἡλιακὸ φῶς δὲν ὑπάρχει ζωή. Χωρὶς τὸ διανοητικὸ φῶς ἡ ἀνθρωπότητα θὰ ἔπλεε μέσα στὴν ἄγνοια τοῦ σκοταδιοῦ. Χωρὶς τὸ ἠθικὸ φῶς ὁ ἄνθρωπος θὰ ἦταν καταδικασμένος στὸν ἠθικὸ θάνατο, ἀνίκανος νὰ λυτρωθεῖ ἀπὸ τὴν κυριαρχία τῶν παθῶν καὶ τῆς ἁμαρτίας.

Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο, ὁ Κύριός μας παρωμοίασε Ἑαυτὸν καὶ τὴν Διδασκαλία Του φῶς ποὺ φωτίζει τὴν καρδίαν καὶ τὴν βούλησιν τοῦ ἀνθρώπου. Φῶς ὠνόμασε καὶ ὅλους ἐκείνους ποὺ θὰ ἐπίστευαν σὲ Αὐτόν. «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου». Πρέπει νὰ λάμπωμε σὰν τὸ  φῶς  καὶ  νὰ  ἐκπέμπωμε τὶς ἀκτῖνες  μας παντοῦ.

Ἀδελφοί μου,

Ἔχομε πολύτιμο θησαυρὸ στὴ ζωή μας. Εἶναι τὸ φῶς τῶν θείων παραγγελμάτων καὶ ἐντολῶν τοῦ Κυρίου μας. Ὅταν ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου καταυγάζεται ἀπὸ τὸ φῶς τῆς εὐαγγελικῆς ἀλήθειας, δὲν φυγαδεύεται μόνον ἡ ἄγνοια, ἀλλὰ διαλύεται καὶ ἡ φοβερὴ σκιὰ τοῦ θανάτου ποὺ ἁπλώνει στὴν καρδιὰ ἡ ἁμαρτία. «Μετανοεῖτε», μᾶς λέγει ὁ Κύριος, «ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Τὴν μετάνοια, λοιπόν, ζητεῖ. Αὐτὴ ζητεῖ σὰν ἀρχὴ καὶ βάση τῆς νέας χριστιανικῆς ζωῆς.  Ἡ ψυχὴ λυπᾶται γιὰ τὶς ἁμαρτίες της. Εἶναι βρισιὰ καὶ περιφρόνηση πρὸς τὸν Θεὸ ἡ ἁμαρτία. Αὐτὸς ἔδωσε τὰ πάντα, ἐπίγεια καὶ ἐπουράνια ἀγαθά, ἀκόμα καὶ ἐσαρκώθη καὶ ἔπαθε ὡς Θεάνθρωπος, γιὰ νὰ μᾶς ἀποδείξει ὅτι εἶναι Πατέρας φιλόστοργος καὶ πονετικός. Βέβαια, ἡ θυσία Του προσφέρθηκε γιὰ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν. «Τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ», λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων» (Ἑβρ. 9, 14).

Ἡ μετάνοια ἡ πραγματική εἶναι καὶ ἀπόφαση παντοτινῆς διόρθωσης. Δὲν σημαίνει νὰ ἀλλάξωμε σήμερα, νὰ λυπηθοῦμε τώρα καὶ νὰ γυρίσωμε αὔριο στὰ ἴδια. Αὐτὴ εἶναι ἡ μετάνοια! Ἡ τέλεια καὶ ἰσόβια μεταβολὴ καὶ  διόρθωση τοῦ ἀνθρώπου. Ὤ, ἡ μετάνοια, ἀδελφοί μου! Δὲν ὑπάρχει εὐεργετικώτερο δῶρο τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ αὐτήν. Δὲν ὑπάρχει σωσίβιο σωτηρίας ἀσφαλέστερο μέσα στὸ τρικυμιῶδες πέλαγος τῆς ζωῆς. Μέσα στὴ σκοτεινὴ νύχτα τῆς ζωῆς του προβάλλει ξαφνικὰ αὐτὸ τὸ φωτεινὸ ἀστέρι. Γι’ αὐτὸ ὁ Χριστὸς μας  ζητοῦσε ἀπὸ τοὺς μαθητές Του σὰν πρῶτο καὶ ἀπαραίτητο στοιχεῖο τὴν μετάνοια καὶ αὐτὴ ἔθετε ὡς βάση τῆς νέας  χριστιανικῆς  ζωῆς.

Διότι οἱ πρὸ Χριστοῦ ἄνθρωποι ἔπλεαν μέσα στὸ βαθὺ σκοτάδι τῆς ἀμάθειας. Δὲν ἐγνώριζαν τὸν ἀληθινὸ Θεό. Τὰ πάθη ἦταν οἱ ρυθμιστὲς τῶν πράξεων καὶ ἐνεργειῶν τους. Οἱ Ἕλληνες εἶχαν θεοποιήσει ὅλες τὶς κατώτερες ὁρμὲς καὶ αὐτὲς ὑπηρετοῦσαν καὶ ἐλάτρευαν σὰν πραγματικὲς θεότητες. Οἱ Ἰουδαῖοι, ἂν καὶ εἶχαν τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, τὴν ἀποκάλυψη αὐτὴ    τοῦ Θεοῦ, ἔδιναν περισσότερο σημασία καὶ ἀξία στὸ γράμμα τοῦ Νόμου, τοὺς ἐξωτερικοὺς τύπους τῆς λατρείας.

Καὶ σὲ μιὰ ἐποχὴ διαφθορᾶς, ἀπόγνωσης καὶ ἀπελπισίας, ἦρθε ὁ Χριστός! Ἦρθε γιὰ νὰ σώσει καὶ νὰ πεῖ τὸ «μετανοεῖτε» καὶ στὴν σύγχρονη ἐποχὴ τοῦ ἐγωισμοῦ, τῆς φιλαυτίας, τοῦ συμφέροντος. Καὶ μὲ αὐτὸν τὸν ἐκτροχιασμὸ ἦρθε ἡ ἀνατροπὴ ὅλων τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν. Δυστυχῶς, σήμερα πολλοὶ ἐμποδίζουν τὸν ἑαυτό τους ἀπὸ τὴν μετάνοια γιὰ λόγους ἀξιοπρέπειας‧ τὴν θεωροῦν αὐτοκατηγορία. Λησμονοῦν, ὅμως, ὅτι αὐτὴ ἡ ἀξιοπρέπειά τους καταστρέφεται πολὺ περισσότερο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Ἡ ἁμαρτία καταρρίπτει τὸν ἄνθρωπο, ἐνῶ ἡ μετάνοια τὸν ἀνυψώνει. Ἄλλοι παραμελοῦν τὸ σπουδαῖο ἔργο τῆς  μετάνοιας, διότι δῆθεν θέλουν νὰ χαροῦν τὴν ζωή τους. Ἡ μετάνοια, λέγουν, φέρνει λύπη καὶ μελαγχολία. Πόσο ὅμως ἀπατῶνται καὶ αὐτοί, ἀδελφοί μου!  Ἐὰν θέλουν τὴν πραγματικὴ χαρά, τὴν ἀληθινή, ὄχι τὴν ἀπατηλή -ὅπως τοῦ Ἰούδα- τὴν ὁποία ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ τὴν πληρώσουν μὲ στεναγμοὺς καὶ δάκρυα, δὲν  ἔχουν  παρὰ  νὰ  μετανοήσουν.

Ἂς ἔλθουμε νὰ δοῦμε τὶ λέγουν καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν μετάνοια. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, στὸν Ἄρειο Πάγο στὴν Ἀθήνα, λέγει στοὺς Ἀθηναίους: «τοὺς χρόνους τῆς ἀγνοίας ὑπεριδὼν ὁ Θεός, τα νῦν παραγγέλλει τοῖς ἀνθρώποις πᾶσι πανταχοῦ μετανοεῖν» (Πράξ. 17, 30). Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς ἀποκαλεῖ τὴν μετάνοια «ἐπάνοδον δι’ ἀσκήσεων καὶ πόνων πρὸς τὸν Θεόν». Ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος λέγει ὅτι εἶναι «ἀτέλεστος τελειότης τῶν τελείων» ποὺ ἁρμόζει «πᾶσιν, ἁμαρτωλοῖς καὶ δικαίοις πάντοτε, τοῖς βουλομένοις σωτηρίας τυχεῖν».  Ὁ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς: «ἀληθινὴ μετάνοια εἶναι ἡ ἐκρίζωσις ὅλων τῶν ἁμαρτημάτων ἀπὸ τὴν ψυχή». Ὁ ἅγιος Νεκτάριος μᾶς λέει ὅτι «γνωρίσματα τῆς μετανοίας εἶναι ἡ συντριβὴ τῆς καρδίας, τὰ δάκρυα, ἡ ἀποστροφὴ τῆς ἁμαρτίας καὶ ἡ τοῦ ἀγαθοῦ ἀγάπη‧ ἡ μετάνοια ὡς μυστήριο συνάπτεται μὲ τὴν ἐξομολόγηση διὰ τοῦ πνευματικοῦ».  Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ὀνομάζει τὴν μετάνοια «εἴσοδο τοῦ παραδείσου καὶ πρόξενο τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν». Καὶ ὁ ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος ἀναφωνεῖ: «Χαρὰ μεγάλη γίνεται εἰς τοὺς οὐρανοὺς ὅταν σωθεῖ μία ψυχή, διότι γι’ αὐτὲς τὶς ἁμαρτωλὲς ψυχὲς ἐθυσιάσθηκεν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου». Καὶ καταλήγει ὁ Ἅγιός μας Γέροντας: «Νὰ πέσωμεν εἰς μετάνοιαν, νὰ παύσωμεν τὰ μίση, τὶς κακίες, γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσει ὁ Θεός». Καὶ ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης ἀναφωνεῖ: «Ἂν δὲν μετανοήσουν οἱ ἄνθρωποι, ἂν δὲν ἐπιστρέψουν στὸν Θεό, χάνουν τὴν αἰώνια ζωή. Πρέπει νὰ βοηθηθεῖ ὁ ἄνθρωπος, νὰ νοιώσει τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς, νὰ συνέλθει γιὰ νὰ νοιώσει τὴν θεία παρηγοριά». Θὰ βοηθηθεῖ δὲ διὰ του πνευματικοῦ.

Ὤ, ἀδελφοί μου,

Ἂς μὴ ἀναβάλλουμε πλέον. Ἂς μᾶς συνετίσει ἡ σκληρὴ καὶ τραγικὴ πραγματικότητα τῶν ἡμερῶν μας. Μόνον ἐὰν μετανοήσωμε εἰλικρινά, μόνον ἐὰν στραφῶμεν πρὸς τὸν Θεόν, θὰ θεραπεύσουμε τὴν πάσχουσα ζωή μας. Μόνο μὲ τὴν μετάνοια θὰ αἰσθανθοῦμε τὴν πραγματικὴ χαρὰ καὶ τὴν γαλήνη τῆς ψυχῆς. Αὐτὴ μόνο θὰ μᾶς χαρίσει τὴν ἱκανοποίηση καὶ εὐδαιμονία. Τότε μόνον θὰ ἀπαλλάσσεται ἡ ἀνθρωπότητα ἀπὸ τὴν θεόσταλτη παιδαγωγία ποὺ ἀπέστειλε ἡ εὐδοκία τοῦ Θεοῦ σὲ μᾶς – τὴν ἀσθένεια τοῦ κορωνοϊοῦ.

Ἂς ἀκούσουμε τὸν Χριστό μας, ὁ ὁποῖος ὑπόσχεται ὅτι δίνει ἀνάπαυση σὲ ὅλους τοὺς κοπιῶντας καὶ πεφορτισμένους, ὅταν θελήσουν νὰ γίνουν δικοί Του. Ἂς ἀκούσουμε τὰ λόγια τοῦ         Ἀποστόλου Παύλου νὰ μᾶς λέγουν: «ἡ κατὰ Χριστὸν ζωὴ ἐξασφαλίζει καὶ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν χαρὰ καὶ τὴν εἰρήνη καὶ ὅτι ἡ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμετάκλητον κατεργάζεται» ( Β΄ Κορ.2)

Καὶ ἂς κατακλείσουμε τὶς ταπεινές μας σκέψεις μὲ τὰ λόγια τοῦ Γ. Βερίτη: «Ἰδοὺ βαδίζω… Κύριε, δέξου με ξεχνώντας τὸν πολύ μου ρύπο…Ἐσὺ ποὺ ἀκοῦς τὸν κρυφὸ πόθο μου καὶ τῆς καρδιᾶς μου κάθε χτύπο…»  ΑΜΗΝ!     Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 

Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ

ΠΕΜΠΤΗ   6   ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2022

 

Στην ενορία μας  εορτάστηκαν και εφέτος τα Αγια Θεοφάνεια  με την πρέπουσα λαμπρότητα.

 Ετσι  ολοκληρώθηκαν με την  εορτή  των Θεοφανείων και  τον Αγιασμό των υδάτων, οι εορτές του Δωδεκαημέρου.

Με σχολαστικότητα τηρήθηκαν όλα τα υγιειονομικά μέτρα προστασίας της πανδημίας covid 19 τόσο την παραμονή των Θεοφανείων, όσο και την ημέρα της εορτής.

           Την παραμονή  των Θεοφανείων  Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2022, τελέστηκε ο  Ορθρος, η  Ακολουθία των Μεγάλων  Ωρών της εορτής,  ο Μέγας Εσπερινός των Θεοφανείων μετά της Θ. Λειτουργίας του Μ. Βασιλείου και εν συνεχεία στο τέλος η Ακολουθία του «Μεγάλου Αγιασμού.

 

        Την κυριώνυμον ημέραν Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2022  εορτή των Θεοφανείων ο εφημέριος του Ιερού μας Ναού   Πρωτοπρεσβύτερος  Βασίλειος Φιλιππάκης, τέλεσε την Θεία Λειτουργία του Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, με κατάνυξη.

Κατόπιν  ο  ιερέας τέλεσε τον «Μεγάλο Αγιασμό»  εις το μέσον του Ιερού Ναού   εκεί όπου είχε  διακοσμηθεί   με  κλαδιά από φοίνικες. Οι πιστοί προσήλθαν να προσευχηθούν  και να αγιασθούν.

 

Μόνος του ο ιερέας καθαγίασε τα ύδατα   στο παραδοσιακό πηγαδάκι που βρίσκεται στον προαύλιο χώρο  του Ναού  ψέλνοντας το:  

«Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου, Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις· τοῦ γὰρ Γεννήτορος ἡ φωνὴ προσεμαρτύρει σοι, ἀγαπητὸν σε Υἱὸν ὀνομάζουσα, καὶ τὸ Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς, ἐβεβαίου τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές».

 

 

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 02 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2022

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 1

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

 «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ  ἐρήμῳ» (Μαρκ. 1,3)

2 Ἰανουαρίου 2022

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

1 Ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. 2 Ὡς γέγραπται ἐν τοῖς προφήταις, ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου· 3 φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, Ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ, 4 ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. 5 καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πᾶσα ἡ Ἰουδαία χώρα καὶ οἱ Ἱεροσολυμῖται, καὶ ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὑπ’ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν.

6 ἦν δὲ ὁ Ἰωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, καὶ ἐσθίων ἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον. 7 καὶ ἐκήρυσσε λέγων· Ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ. 8 ἐγὼ μὲν ἐβάπτισα ὑμᾶς ἐν ὕδατι, αὐτὸς δὲ βαπτίσει ὑμᾶς ἐν Πνεύματι ἁγίῳ.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ὁ Πρόδρομος Ἰωάννης ἐπέλεξε τὴν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη γιὰ τὸ ἔργο τῆς προετοιμασίας τοῦ λαοῦ. Τόπο ἀποξενωμένο, μὲ δυσκολίες. «ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων ἐν τῇ  ἐ ρ ή μ ῳ  καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» (Μαρκ. 1, 4), ἀναφέρει ἡ εὐαγγελικὴ περικοπή. Ἔπρεπε ὁ λαός, γιὰ νὰ κατανοήσει καὶ νὰ ἐνστερνισθεῖ τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰωάννη, προηγουμένως νὰ ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὰ τοῦ κόσμου, ἔστω γιὰ μερικὲς ὧρες ἢ μέρες. Καὶ ἡ ἔρημος ἦταν ὁ πιὸ κατάλληλος τόπος, ποὺ μὲ τὴν ἀπεραντοσύνη της ταπείνωνε τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ἔφερνε πιὸ κοντὰ στὸν Θεό. Μὲ τὴν σιωπή της ἔκανε βροντερὸ τὸ κήρυγμα καὶ μὲ τὴν γεωγραφική της διαμόρφωση προετοίμαζε τὴν ψυχικὴ διάθεση τοῦ ἀνθρώπου γιὰ σωτηρία καὶ μετάνοια.

Ὁ Ἰωάννης μὲ τὸν λόγο του κατέστησε τὴν ἔρημο πολυάνθρωπη‧ «καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πᾶσα ἡ Ἰουδαία χώρα καὶ οἱ Ἱεροσολυμῖται καὶ ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὑπ’ αὐτοῦ, ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν» (Μάρκ. 1, 5), τονίζει ὁ εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος. Ἡ ἔρημος ἔγινε γι’ αὐτοὺς γόνιμη χώρα, ἀπὸ τὴν ὁποία ἔδρεψαν τοὺς καρποὺς τῆς ἄφεσης καὶ τῆς σωτηρίας.  Ἡ ἔρημος, ὁ τόπος αὐτὸς τῆς ξηρασίας, γιὰ τὸν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ ἀποβεῖ παράδεισος πνευματικῆς εὐφορίας καὶ γονιμότητας, χώρα μιᾶς καινούργιας ζωῆς, ξεκίνημα γιὰ ἕνα νέο καὶ εὐλογημένο δρόμο.

Στὴν ἡσυχία τῆς ἐρήμου καθαρίζεται ὁ νοῦς καὶ πληροφορεῖται τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἡσυχία – λέει ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος – θεωρεῖται πρόκριτη καὶ ὑπέρτερη καὶ βασίλισσα ὅλων τῶν ἐργασιῶν, ἀκρότητα τῆς τελείωσης.  Καὶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἀναφέρει, πὼς ἡ ἡσυχία εἶναι σημεῖο τῆς ψυχῆς ποὺ ὑγιαίνει καὶ ἀποτελεῖ «τὴν λήθην τῶν κάτω καὶ μύστην τῶν ἄνω». Ὁ Μωυσῆς πολλὲς φορὲς ἔστηνε τὴν σκηνή του μακριὰ ἀπὸ τοὺς ἄλλους, μέσα στὴν ἡσυχία, γιὰ νὰ πληροφορηθεῖ τὰ χρήσιμα γιὰ τὴν ψυχή του. Καὶ ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας κατέφευγε συχνὰ στὴν ἔρημο γιὰ νὰ ἐπικοινωνήσει μὲ τὸν Οὐράνιο Πατέρα. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ ἐρημίτες δὲν εἶναι ἄνθρωποι ἄλαλοι, ἀλλὰ ρήτορες σιωπηλοί.

Ἔρημος μὲ τὴν πνευματική της ἔννοια εἶναι κάθε τόπος ἡσυχίας καὶ γαλήνης. Δὲν εἶναι μόνον ἕνας γεωγραφικὸς τόπος, ἀλλὰ μέσα στὴν Ἐκκλησία εἶναι καὶ ἕνας πνευματικὸς χῶρος. Δὲν ξεκουράζει ἡ ἀλλαγὴ τοῦ τόπου μόνο, ἀλλὰ κυρίως ἡ ἀλλαγὴ τρόπου ζωῆς.

Τὴν ἔρημο μποροῦμε νὰ τὴν βιώσουμε καὶ μέσα στὸ ἴδιο μας τὸ σπίτι. Ἡ ἡσυχία θὰ μᾶς βοηθήσει νὰ αὐτοσυγκεντρωθοῦμε. Νὰ δοῦμε σὲ τὶ ὑστεροῦμε. Νὰ μιλήσουμε μὲ τὸν ἑαυτό μας. Ἀπὸ τὸν μυστικὸ αὐτὸ διάλογο ἀρχίζει ὁ δρόμος τῆς κάθαρσης καὶ ἡ ἡσυχία γίνεται προϋπόθεση τῆς ψυχικῆς μας κάθαρσης.  Ἐκεῖ οὔτε ἡ γλῶσσα μιλάει οὔτε ἡ ἀκοὴ ἀπασχολεῖται μὲ μάταια πράγματα οὔτε τὰ μάτια βρίσκουν ἐνοχλητικὰ θεάματα. Μὴ βρίσκοντας ὁ νοῦς, λέει ὁ Μ. Βασίλειος, ἀλλοῦ ἀπασχόληση, ξαναγυρίζει στὸν ἑαυτό του καὶ διὰ μέσου τοῦ ἑαυτοῦ του ἀνεβαίνει στὸν Θεό.

Στὴν ἡσυχία ὁ ἄνθρωπος  ἀ ν α κ α λ ύ π τ ε ι  τ ὸ ν  Θ ε ό. Ὁ  ἅγιος Νεῖλος ὁ ἀσκητὴς λέει: «ὁ μὴ σχολάσας Θεὸν γνῶναι οὐ δύναται». Ἀπερίσπαστος στὴν ἡσυχία καθὼς βρίσκεται ὁ νοῦς, μπορεῖ νὰ προσευχηθεῖ καὶ νὰ λάβει ἀποφάσεις γιὰ τὴν ζωή. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος γράφει: «ἡ ἡσυχία εἶναι θεολογίας ὑπόθεσις, θάνατος κόσμου, πολυλογίας ἀπώλεια… προσευχὴ ἀκόρεστος, διακρίσεως πηγή». Ὁ ἅγιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνὸς προτρέπει: «Φεῦγε, σιώπα, ἡσύχαζε. Αὗται γάρ εἰσιν αἱ ρίζαι τῆς ἀναμαρτησίας». Ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης μᾶς λέει: «Ἡ ἡσυχία εἶναι μεγάλη ὑπόθεση, εἶναι μυστικὴ προσευχή, σὰν τὴν ἀναπνοὴ στὸν ἄνθρωπο καὶ πολὺ βοηθάει τὴν ψυχή». Καὶ ἡ τελικὴ προτροπὴ τοῦ Ἁγίου Γέροντα: «Νὰ ἐξετάζεις τὸν ἑαυτό σου γιὰ νὰ γνωρίσεις τὰ πάθη σου καὶ νὰ ἀγωνισθεῖς νὰ τὰ κόψεις. Ἔτσι θὰ καθαρισθεῖ ἡ καρδιά σου καὶ θὰ τὴν ἐπισκεφθεῖ ὁ Χριστός».  Καὶ ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος τῆς Χίου τὶ μᾶς λέει; «Νὰ κλείσωμε τὸ στόμα μας διὰ τῆς σιωπῆς καὶ νὰ ἀνοίξωμε τὴν καρδιά μας στὴν προσευχή. Τόσο πολὺ ἀγαπᾶ ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο, ποὺ δὲν περιγράφεται ἡ ἀγάπη Του».

Ἀδελφοί μου!

Ἂς ἐνθρονίσουμε μέσα στὴν καρδιά μας τὸν Κύριο καὶ Θεό μας καὶ Ἐκεῖνος μὲ τὴν Χάρη Του θὰ μᾶς χαριτώσει σὰν φιλόστοργος Πατέρας ποὺ εἶναι. Γι’ Αὐτόν, τὸν ἐκ Παρθένου τεχθέντα Θεόν, ὁ ἀγαπημένος Του μαθητὴς θὰ γράψει:  «ἁμαρτία ἐν αὐτῷ οὐχ εὑρέθη» (Α΄ Ἰω. 3, 5). Καὶ ὁ Πέτρος, ὁ κορυφαῖος μαθητής Του, μᾶς ἔδωσε τὴν ἴδια ἀπόλυτη μαρτυρία του: « ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησε οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ» (Α΄ Πέτρ. 2, 22). Στὰ 33 Του χρόνια στὴν γῆ, ἡ ζωή Του ὡς Θεανθρώπου ἦταν μοναδικὴ καὶ ἀνεπανάληπτη. Γιὰ νὰ συμπληρώσει καὶ ὁ Γ. Βερίτης: «Καὶ τὸ βρίσκω τὸ Ὄνομα τὸ μυριαγαπημένο σ’ ὅλες τὶς ἁγνὲς καρδιὲς βαθιὰ χρυσογραμμένο. Βρίσκω το καὶ τὸ τραγουδῶ καὶ στήνω πανηγύρι καὶ μεθῶ μὲ τῆς χαρᾶς τὸ εὐφρόσυνο ποτήρι».

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί!

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, «ἡ φωνὴτοῦ Λόγου, ὁ λύχνος τοῦ φωτὸς ὁ ἑωσφόρος» μᾶς εἰσάγει σήμερα σὲ μιὰ καινούργια -πνευματικὴ διάσταση – τῆς ἐρήμου. Αὐτὴ τὴν ἔρημο μποροῦμε νὰ τὴν βροῦμε σὲ κάθε τόπο. Εἶναι ἡ ἡσυχία ποὺ ὅλοι μας ποθοῦμε.  Ἂς δοκιμάσουμε νὰ περάσουμε κάποιες μέρες καὶ στιγμὲς ὅπως θέλει ἡ ψυχή. Ἔτσι θὰ ξεκουραστοῦμε καὶ θὰ ἀνανεωθοῦμε. Στὴν ἡσυχία θὰ βροῦμε τὸν Θεό, ποὺ εἶναι ἡ πηγὴ τῆς εἰρήνης καὶ τῆς χαρᾶς. Γιατί, σὲ τελευταία ἀνάλυση, δὲν ὑποφέρουμε τόσο ἀπὸ τὸν θόρυβο τοῦ περιβάλλοντος καὶ τὴν ἔνταση τῆς ζωῆς, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν θόρυβο τῶν παθῶν καὶ τὴν ἀγωνία τῆς ψυχῆς. Κι αὐτὰ ἡσυχάζουν μόνο μὲ τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Καὶ θὰ ἔλθει Ἐκεῖνος μέσα στὶς καρδιές μας!

Στοῦ Χριστοῦ, λοιπόν, τὸ ἔνδοξο Βασίλειο πολιτογραφηθήκαμε κι ἐμεῖς σήμερα μὲ τὴν εἰλικρινῆ μας πρὸς Αὐτὸν ἁγία πίστη μας. Ἂς μὴ λησμονοῦμε ποτὲ αὐτὴ τὴν ἰδιότητά μας τὴν ἱερή. Ἂς καυχιόμαστε γιὰ τὸν Βασιλέα μας καὶ ἂς Τὸν δοξάζουμε, κυρίως μὲ τὴν πρόθυμη ὑπακοὴ καὶ τὰ θεοφιλῆ ἔργα μας. ΑΜΗΝ!    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2022

 

«Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου,

ὡς δεξαμένην τὸν λόγον σου· δι' οὗ θεοπρεπῶς ἐδογμάτισας, τὴν φύσιν τῶν ὄντων ἐτράνωσας,

τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας.

Βασίλειον ἱεράτευμα, Πάτερ Ὅσιε·

πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν».

«Τὸν οὐρανοφάντορα τοῦ Χριστοῦ,

μύστην τοῦ Δεσπότου, τὸν φωστῆρα τὸν φαεινόν,

τὸν ἐκ Καισαρείας, καὶ Καππαδόκων χώρας,

 Βασίλειον τὸν μέγαν, πάντες τιμήσωμεν».

 

 

 

 

Tην ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ του νέου χρόνου και με την ευλογημένη εορτή του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, προσδοκούμε τις άφθονες ευλογίες και τα μεγάλα δωρήματα του Θεού. Θα συνεχίσομε να τον δοξολογούμε και να τον τιμούμε με την λατρεία μας και με την πιστή προσφορά  όλων μας.

 

 

Στην ενορία μας  εορτάσαμε με ιδιαίτερη ευλάβεια και κατάνυξη και με την τήρηση των ορισθέντων μέτρων λόγω covid – 19  την περιτομή του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και την ιερά μνήμην του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου.  

 

Την καθιερωμένη Αγιοβασιλόπιττα ευλόγησε και έκοψε  μετά το  τέλος της Θείας Λειτουργίας εντός του Ιερού Ναού ο εορτάζον πατήρ Βασίλειος Φιλιππάκης εφημέριος του Ναού.

Για τον καθένα ξεχωριστά  πρόσφερε  ατομικό  Αγιοβασιλοπιτάκι,  έχοντας για δώρο  σε εκείνον που θα εύρισκε το φλουρί μία ωραιοτάτη μεγάλη  εικόνα του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου.

    

Ολοι οι πιστοί ευχήθηκαν στον ιερέα μας ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ – με υγεία  και να τον έχει ο Θεός καλά, να -  συνεχίσει το Πνευματικό και φιλανθρωπικό  του έργο στην ενορία.

       Ευχή μας ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός δια πρεσβειών της Παναγίας μας προστάτιδα της ενορίας μας και  του σήμερα εορταζομένου Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, να απαλλαγούμε από την πανδημία  της νόσου.

 

"ΚΑΛΗ  ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ

 ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ  ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑ ΤΟ 2022».