ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019

              ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ           

ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΣΟ

 ΤΗΣ  ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

H τρίτη Κυριακή των Νηστειών. Ονομάζεται  Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως και εορτάζεται  κάθε χρόνο 28 ημέρες  πριν το Άγιο Πάσχα.

Με  λαμπρότητα και  συγκίνηση εορτάσαμε και φέτος με την δύναμη του Θεού, στην Παναγία τη Λατομίτισσα, την μεγάλη εορτή της Χριστιανοσύνης.  Οι πιστοί με κατάνυξη  προσκύνησαν τον Τίμιον και Ζωηφόρον Σταυρόν  του Κυρίου μας.

 Ο εφημέριος  του Ιερού Ναού π. Βασίλειος Ν. Φιλιππάκης, με ευλάβεια    περιέφερε τον Τίμιο Σταυρό  με μια σεμνή πομπή  στο κέντρο του Ναού   καθώς και μέρος του Τιμίου Ξύλου,  ψέλνοντας με συγκίνηση  το Απολυτίκιο «Σώσον Κύριε τον λαό σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου…..»   θυμιάζοντας    πέριξ του τετραποδίου  σταυροειδώς τον ευπρεπισμένο με ωραιότατα  λουλούδια και δεντρολίβανα  Τίμιον Σταυρό και το Τίμιο Ξύλο και  τέλος   αφού προσκύνησε  έψαλλε  με κατάνυξη «Τον  Σταυρόν  σου  προσκυνούμεν  Δέσποτα και την Αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν». 

Η σημερινή ημέρα, μας υπενθυμίζει  το σκοπό της βαθύτερης και εντατικότερης εκκλησιαστικής ζωής κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής. Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή αποτελεί μία προετοιμασία για τη Μεγάλη Εβδομάδα, τότε που η Εκκλησία θα ανακαλέσει στη μνήμη της τον πόνο, τη σταύρωση και το θάνατο του Ιησού Χριστού πάνω στο σταυρό.

Πολλοί ενορίτες και όχι μόνο εκκλησιάσθηκαν  και προσκύνησαν  τον Σταυρό, όπου θα παραμείνει  καθ΄όλη την  εβδομάδα  και  στο τέλος  κάθε ακολουθίας  γίνεται η προσκύνηση.

Η χορωδία των Ιεροψαλτών  έψαλλε  με βυζαντινούς ύμνους   τα ιδιόμελα τροπάρια «Δεύτε πιστοί το ζωοποιόν Ξύλο προσκυνήσωμεν…»,  «Σήμερον ο Δεσπότης της Κτίσεως….»,  «Σήμερον ο απρόσιτος τη ουσία….», και το «Σήμερον το προφητικόν πεπλήρωται λόγιον…..».

Ολοι οι πιστοί ασπάστηκαν τον Σταυρό και πήραν το δεντρολίβανο διακοσμημένο με μώβ βιόλα για ευλογία φεύγοντας από την εκκλησία το οποίο θα φυλάσσουν στο εικονοστάσι των σπιτιών τους, όπως τα άνθη του Επιταφίου.

Κλείνοντας μας υπενθύμισε ο εφημέριος ότι την Πέμπτη 4 Aπριλίου 2019 στον Αγ. Φανούριο θα τελέσει το Ιερό Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου  και ώρα 6.00 το απόγευμα.

= * * * * * * * * * =

«Η άσκηση των αρετών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πέρα από την προσωπική ισχυρή θέληση, είναι απαραίτητη και η αγιαστική δύναμη της Εκκλησίας μας. Έτσι οι άγιοι Πατέρες όρισαν, καταμεσής της Αγίας Τεσσαρακοστής να προσκυνείται ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου, για να λαμβάνουμε οι πιστοί από αυτόν χάρη και δύναμη για να συνεχίσουμε με σθένος τον πνευματικό μας αγώνα.

Ο Σταυρός του Χριστού είναι το καύχημα της Εκκλησίας μας και το αήττητο όπλο κατά των δυνάμεων του κακού. Πάνω σε αυτόν συντρίφτηκε το κράτος του διαβόλου και εκμηδενίστηκε η δύναμή του. Από αυτόν πήγασε η απολύτρωση και η αθανασία στο ανθρώπινο γένος. Η Εκκλησία μας ψάλλει θριαμβευτικά:

 «Κύριε όπλον κατά του διαβόλου τον Σταυρόν Σου ημίν δέδωκας , φρίττει γαρ και τρέμει, μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν » και «Νυν εμφανιζόμενος ο Σταυρός, δύναμιν παρέχη εν τω μέσω των νηστειών, τοις το θείον σκάμμα, ανύουσι προθύμως ΄ αυτόν μετ ' ευλαβείας , κατασπαζόμεθα ».

«Ο Σταυρός του Χριστού, εκτός από θείο σύμβολο της Εκκλησίας μας, έχει και ηθική σημασία για τον κάθε πιστό. Όπως ο Κύριος έφερε το δικό Του Σταυρό στο Γολγοθά, φορτωμένος τις ανομίες ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους, έτσι και ο πιστός του Χριστού, φέρει αυτός τον προσωπικό του σταυρό, τον αγώνα για σωτηρία και τελείωση. Ο δρόμος για τη σωτηρία είναι πραγματικός  Γολγοθάς και απαιτεί αυταπάρνηση σε όσους τον ανεβαίνουν. Το βεβαίωσε ο Κύριος: « όστις θέλει οπίσω μου ελθείν , απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι » (Μαρκ.8,34).

Η αγία περίοδος του Τριωδίου είναι κατ' εξοχήν σταυρική πορεία και νοητή σταύρωση των παθών μας.

Γι' αυτό η αγία μας Εκκλησία αφιέρωσε την Κυριακή αυτή στην προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού. Οι πιστοί αντλώντας χάρη από αυτόν, δυναμωμένοι πια και ανανεωμένοι, αντιπαρερχόμαστε τα εμπόδια που στήνει ο πονηρός και βαδίζουμε την ουρανοδρόμο ατραπό με οδηγό τη χαρά και τη λαχτάρα να συναντήσουμε τον αναστάντα Κύριό μας Ιησού Χριστό την αγία και λαμπροφόρο η ημέρα της εγέρσεώς Του».

                                                                                    

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ

Ἀριθμός 13

Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ(Ἑβρ. δ΄, 14– ε΄6)

31 Μαρτίου 2019

«... Πεπειρασμένον κατά πάντα καθ’ ὁμοιότητα χωρίς ἁμαρτίας» ( δ΄, 15)

Ἐνώπιόν μας σήμερα προβάλλει ὁ θρόνος τοῦ μαρτυρίου τοῦ μεγάλου Ἀρχιερέως Χριστοῦ, ὁ Τίμιος καί Ζωοποιός Σταυρός, τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία προσκυνεῖ καί ὑψώνει γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει αὐτές τίς ἀλήθειες, τίς ὁποῖες ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὑπογραμμίζει.

Ὁ μέγας Ἀρχιερεύς εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Δέν εἶναι ἁπλός ἄνθρωπος διαλεγμένος ἀπό τόν ποιμενόμενο λαό, ὅπως συνέβαινε μέ τούς ἀρχιερεῖς τῶν Ἑβραίων ἀλλά Θεός ἐνανθρωπήσας, ἄναρχος καί αἰώνιος, «κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ» (Ἑβρ. 5,10). Στήν Παλαιά Διαθήκη ἡ παρουσία τοῦ Μελχισεδέκ προεικονίζει τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος γεννήθηκε «ἐκ τοῦ Πατρός πρό πάντων τῶν αἰώνων». Ἔτσι καί ὁ Ἰησοῦς Χριστός μέ τήν Ἀνάστασή Του πέρασε τούς οὐρανούς καί εἰσῆλθε στήν αἰώνια κατάπαυση. Ὁ θάνατος δέν τόν κράτησε. Μέ τόν δικό του θάνατο νίκησε τό θάνατο. Τό ἀρχιερατικό του ἔργο δέ θά παύσει ποτέ. «Καί τῆς Βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος» ὁμολογοῦμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως.

Κύριο ἔργο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά θεώσει τόν ἐκπεσόντα ἄνθρωπο. Κήρυξε τό Εὐαγγέλιο τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀλήθειας καί φώτισε τούς «ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένους» (Λουκ. 1,79). Θαυματούργησε καί δώρησε τή ζωή καί τήν ἴαση στούς πονεμένους. Τέλος, ἔπαθε, σταυρώθηκε καί τάφηκε «γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ» (Φιλιπ. 2,8) γιά νά λυτρώσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν καταδυναστεία τοῦ διαβόλου. Ἡ ἐπί τοῦ Σταυροῦ θυσία Του ἀποκαλύπτει τό μέγεθος τῆς ἀγάπης Του. Ἔδωσε τή δική Του ὑπέρ τῶν φίλων αὐτοῦ» (Ἰωάν. 15,14). Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἀποκατέστησε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Μέ τό αἷμα Του καθάρισε τή συνείδησή μας ἀπό τά νεκρά ἔργα τῆς ἁμαρτίας. Ἡ θυσία Του ἐπειδή ἀκριβῶς εἶναι θυσία τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ, ἔχει αἰώνια ἰσχύ καί κύρος. Ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ εἶναι τόσο μεγάλη ὥστε εἶναι ἱκανή νά ἐξαλείψει τίς ἁμαρτίες ὁλόκληρου τοῦ κόσμου.

Ἡ θυσία τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό βασικώτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα τῆς ἀρχιερατικῆς μεσιτείας του. Μέσα στήν Ἐκκλησία λαμβάνει ὑπερχρονική διάσταση διά τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας στό ὁποῖο πάλι ὁ Χριστός θυσιάζεται «ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας». Γιά νά γίνουμε μέτοχοι τῶν ἀγαθῶν τῆς ἀρχιερωσύνης του καί γιά νά ἔχουμε ζωντανή πάντοτε τήν ἐνθύμηση τῆς θυσίας του πρέπει νά ζοῦμε τό γεγονός τοῦ μυστηρίου τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως. Μόνο ἔτσι γινόμαστε κοινωνοί τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματός του.

Τό μεγαλεῖο τοῦ ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος τοῦ Χριστοῦ δέν τόν καθι¬στᾶ ἀπρόσιτο, ἀλλά δημιουργεῖ στίς καρδιές τῶν ἁμαρτωλῶν τήν πεποίθηση τῆς σωτηρίας καί τήν ἐλπίδα τῆς ἀφέσεως. Ὁ Χριστός εἶναι παρών καί στήν σημερινή πραγματικότητα «μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καί πλανωμένοις» (Ἑβρ. 5,2), δηλαδή, εἶναι σέ θέση νά δείχνει ἀνοχή σ΄ ὅσους ζοῦν στήν ἄγνοια καί τήν πλάνη. Ἀπό τότε πού ὁ Λόγος φανερώθηκε στόν κόσμο, βρίσκεται στήν καρδιά τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας καί ἀντί τῆς ἑβραϊκῆς δικαιοσύνης δίνει τή διάσταση τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης. Μοναδικός φίλος πού συμπαθεῖ, καλύπτει, ἀνέχεται, συγχωρεῖ καί ἀγαπᾶ γνήσια κάθε ἄνθρωπο εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτή τήν πίστη ἄς κρατήσουμε σταθερά. Εἶναι ἡ μοναδική δύναμη πού μπορεῖ νά μᾶς κρατήσει ἀπό τόν ὁρμητικό χείμαρο τῆς κακίας καί νά μᾶς εἰσαγάγει στή χώρα τῆς ἀτελευτήτου χαρᾶς. Ἀπό ἐμᾶς ἐπιζητεῖ τήν ὑπακοή καί τήν πίστη, γιά νά καταπέμψει τήν ἄφεση καί τό ἔλεος.

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί. Μέ τίς ἁμαρτίες μας ἀνασταυρώνουμε πάλι τό Χριστό καί διακόπτουμε κάθε σχέση μέ τό μέγα Ἀρχιερέα. Εἶναι εὐκαιρία καθώς σήμερα ἀτενίζουμε τόν «δι΄ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους» ἑκουσίως σταυρωθέντα Κύριο καί προσκυνοῦμε τόν ἁγιότερο ἀρχιερατικό θρόνο τῆς χάρι-τος, δηλαδή τόν Ζωοποιό Σταυρό, νά ἐνισχύσουμε τούς δεσμούς τῆς ἀγάπης μέ τόν Σωτήρα μας, γιά νά ἐλπίζουμε, ὅτι θά λάβουμε ἔλεος καί χάρη. Στήν ἀπελπισία τοῦ κόσμου ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ καί ὁ ἐπ΄ αὐτοῦ Ἑσταυρωμένος μέγας Ἀρχιερεύς εἶναι ὁ φάρος τῆς ἐλπίδος. Ἐκεῖνος εἶναι «ὁ προσφέρων καί προσφερόμενος», «ὁ προσδεχόμενος» κάθε ἄνθρωπο μέ συμπάθεια καί «διαδιδόμενος» στόν καθένα γιά νά ζήσει.     Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 24 ΜΑΡΤΙΟΥ

Ἀριθμός 12

Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Ἑβρ. α΄ 10– β΄3)

24 Μαρτίου 2019

«πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;» ( ‘Εβρ. Β΄,3).

Δεύτερη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν σήμερα, καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει νὰ μὴ ἀμελοῦμε τὴν σωτηρία μας. Καὶ γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ ἀντιπαραβάλλει τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ πρὸ αἰώνων Θεός, μὲ τοὺς λόγους τῶν ἀγγέλων ποὺ συναντᾶμε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη.

Καὶ συνεχίζει μὲ τὴν ἑξῆς ἐρώτηση: «σὲ ποιὸν ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους εἶπε ποτὲ (ὁ Θεός), “κάτσε στὰ δεξιά μου μέχρι νὰ ὑποτάξω στὰ πόδια σου τοὺς ἐχθροὺς σού”; δὲν εἶναι ὅλοι (οἱ ἄγγελοι) λειτουργικὰ πνεύματα, ποῦ ἀποστέλλονται σὲ διακονία γιὰ ἐκείνους πού πρόκειται νὰ κληρονομήσουν τὴν σωτηρία;». Ἕνα κοινὸ σημεῖο καὶ μία μεγάλη διαφορὰ ἔχει ὁ Χριστὸς ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους. Τὸ κοινὸ σημεῖο, εἶναι ὅτι ὁ λόγος καὶ τῶν δύο εἶναι λόγος ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ἀποσκοπεῖ στὴν σωτηρία μας· ἡ δὲ διαφορά, ὅτι ὁ μὲν λόγος τῶν ἀγγέλων εἶναι ἔμμεσος, κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ, τοῦ δὲ Χριστοῦ ἄμεσος, καθότι «ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ὑμὶν» (Ἰω. 1.14). Γὶ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς Πατὴρ ἀπευθύνεται στὸν Θεὸ Λόγο μὲ λόγια τὰ ὁποία δὲν εἶπε ποτὲ στοὺς ἀγγέλους, καὶ τὸν θέτει ἐκ δεξιῶν του, ἐπειδὴ εἶναι «φῶς ἐκ φωτός, Θεὸς ἀληθινὸς ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ».

Ἡ βαρύτητα τῶν λόγων τοῦ Χριστοῦ, ἑπομένως, θὰ πρέπει νὰ μᾶς καθιστὰ προσεκτικοὺς στὴν ζωή μας. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ ἀπόστολος Παῦλος καταλήγει λέγοντας: «Γὶ αὐτὸ πρέπει ἐμεῖς νὰ προσέχουμε πολὺ περισσότερο αὐτὰ ποὺ ἔχουμε ἀκούσει, μήπως κάποια στιγμὴ παρασυρθοῦμε. Γιατί, ἂν ὁ λόγος τὸν ὁποῖο διατύπωσαν οἱ ἄγγελοι ἀποδείχθηκε ἀληθινός, καὶ κάθε παράβαση καὶ παρακοὴ ἔλαβε τὸν δίκαιο μισθό της, πῶς ἐμεῖς θὰ ξεφύγουμε ἐὰν ἀμελήσουμε τόσο μεγάλη σωτηρία; ἡ ὁποία, ἀφοῦ ἄρχισε νὰ κηρύττεται ἀπὸ τὸν Κύριο, βεβαιώθηκε σὲ ἐμᾶς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τὸν ἄκουσαν». Γνωρίζουμε, μᾶς λέει, ὅτι ὁ λόγος τῶν ἀγγέλων ἀποδείχθηκε ἀληθινός, καὶ ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ τὸν ἀθέτησαν τελικὰ ἀνταμείφθηκαν μὲ δίκαιη τιμωρία. Γνωρίζουμε ἐπίσης, ὅτι ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ εἶναι λόγος ἀληθινὸς καὶ σωτήριος, καὶ ὅτι ἔχει μεταδοθεῖ σὲ ἐμᾶς ἀπὸ τοὺς αὐτόπτες καὶ αὐτήκοους μάρτυρες, τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ Εὐαγγελιστές. Ἑπομένως, τί θὰ μᾶς συμβεῖ ἐὰν ἀθετήσουμε τὴν ἴδια μᾶς τὴν σωτηρία; Ἄρα, ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε διπλὰ προσεκτικοί, ὥστε νὰ μὴ παρασυρθοῦμε.

Δὲν εἶναι δύσκολο νὰ παρασυρθοῦμε, καὶ μάλιστα ἔχει πολλὲς μορφὲς ἡ πλάνη. Πολλὲς φορὲς διαμορφώνουμε μία δική μας ἀντίληψη γιὰ τὴν σημασία τῶν λόγων τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ ὁποία μάλιστα δὲν ἀπέχει καὶ πολὺ ἀπὸ τὸ νὰ μᾶς ὁδηγήσει σὲ αἵρεση. Ἄλλοτε παρασυρόμαστε ἀπὸ τὶς ἐπιθυμίες καὶ ἀπὸ τὶς ἡδονὲς τοῦ βίου, τρεφόμενοι μὲ ξυλοκέρατα, ὡσὰν τὸν ἄσωτο υἱό. Ἄλλοτε πάλι γινόμαστε κριτὲς τῆς οἰκουμένης, καὶ στέλνουμε τοὺς ἀδελφούς μας στὸν παράδεισο ἢ στὴν κόλαση, λὲς καὶ εἴμαστε καρδιογνῶστες, λησμονώντας τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου μας «μὴ κρίνετε, ἴνα μὴ κριθῆτε» (Μάτθ. 7.1) Ἄλλοτε πάλι, ὁ πειρασμὸς ἔρχεται νὰ ἐνσπείρει μύριους λογισμοὺς στὴν καρδιά μας, κυρίως ἐκ τῶν δεξιῶν, στοὺς ὁποίους ὑποκύπτουμε· καὶ στὴν συνέχεια μᾶς ἐλέγχει, ὄχι γιὰ νὰ μετανοήσουμε ἀλλὰ γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν ἀπόγνωση, στὴν ἀκηδία, στὴν ἀπελπισία, στὸν πνευματικὸ θάνατο, ὅπως ἔπραξε μὲ τὸν Ἰούδα. Ἄλλοτε πάλι, νομίζουμε ὅτι ἐπειδὴ τηρήσαμε δύο-τρεῖς ἀπὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ἐπειδὴ κρατήσαμε τὴν νηστεία ἢ κάναμε καὶ καμιὰ ἐλεημοσύνη, μᾶς ὀφείλει καὶ τὸν παράδεισο· καὶ λησμονοῦμε ὅτι τὰ ἔργα μας δὲν πρέπει νὰ διακατέχονται οὔτε ἀπὸ τὸν φόβο τῆς κολάσεως, οὔτε ἀπὸ τὴν προσδοκία τῆς μελλοντικῆς ἀνταποδώσεως, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, ἡ ὁποία καθρεφτίζεται καὶ καλλιεργεῖται μέσα ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον· γιατί «ἡ ἀγάπη οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς» (Ἃ' Κόρ. 13.5).

Ὅλα αὐτὰ μᾶς τὰ θυμίζει σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος, προκειμένου νὰ συνεχίσουμε τὸν ἀγώνα μας, καὶ εἰδικὰ ἐτούτη τὴν εὐλογημένη περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσαρακοστῆς, μὲ ἀδιάπτωτο σθένος, μὲ νήψη, δηλαδὴ μὲ προσοχὴ μεγάλη καὶ ἐπιφυλακὴ τῶν πνευματικῶν μας αἰσθήσεων, μὲ πίστη στὰ σωτήρια λόγια του Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ, μὲ μετάνοια, μὲ ἐξομολόγηση καρδίας, μὲ προσευχὴ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ μὲ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον. Ἂς μὴ ἀθετήσουμε, λοιπόν, τὴν σωτηρία μας, ἂς μὴ ἀποκάμουμε ἀπὸ τὶς τρικυμίες τοῦ βίου, ἂς κάνουμε πράξη στὴν ζωή μας τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι «ἐὰν τὶς ἀγαπᾶ μέ, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ' αὐτῶ ποιήσομεν» (Ἰω. 14.23). Ἡ ἀρχὴ δηλαδὴ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸ εἶναι ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν του, καὶ τὸ τέλος αὐτῆς εἶναι ἡ κοινωνία μὲ τὸν Θεό, τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἀμήν.     Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ  17 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 

KAI TO

 ΠΑΝΕΝΟΡΙΑΚΟ ΜΝΗMΟΣΥΝΟ

"Τὴν ἄχραντον Εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν Ἀγαθέ,

 αἰτούμενοι συγχώρησιν τῶν πταισμάτων ἡμῶν,

  Χριστὲ ὁ Θεός· βουλήσει γὰρ ηὐδόκησας σαρκὶ ἀνελθεῖν ἐν τῷ Σταυρῷ,

 ἵνα ῥύσῃ οὓς ἔπλασας ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ·

 ὅθεν εὐχαρίστως βοῶμέν σοι· Χαρᾶς ἐπλήρωσας τὰ πάντα, 

ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, παραγενόμενος εἰς τὸ σῶσαι τὸν Κόσμον."

«Η αγία αυτή ημέρα είναι ξεχωριστή, διότι παρά το κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εορτάζει λαμπρά η Ορθοδοξία μας, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού.

Οι Πατέρες όρισαν να εορτάζεται ο θρίαμβος του ορθοδόξου δόγματος την πρώτη Κυριακή των Νηστειών για να δείξει στους πιστούς πως ο πνευματικός μας αγώνας θα πρέπει να συνδυάζεται με την ορθή πίστη για να είναι πραγματικά αποτελεσματικός.

Νηστεία και ασκητική ζωή έχουν και άλλες αιρέσεις ή θρησκείες, και μάλιστα με πολύ αυστηρότερους κανόνες άσκησης. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν και να ενωθούν με το Θεό.

       Η σωτηρία είναι συνώνυμη με την αλήθεια, αντίθετα η πλάνη και το ψεύδος οδηγούν σε αδιέξοδα και εν τέλει στην απώλεια».

       Στην  ενορία  μας  έχει καθιερωθεί  εδώ και πολλά χρόνια την Κυριακή της Ορθοδοξίας,  να τελείται μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών  των διατελεσάντων Εφημερίων, Επιτρόπων, Ιεροψαλτών, Νεωκόρων, Κτητόρων, μεγάλων Ευεργετών, και Δωρητών και πάντων των διακονησάντων  του ως άνω Ιερού Ναού και των Ναϊδρίων  αυτού.

  Σήμερα εορτάσθηκε ο θρίαμβος της Ορθοδοξίας, η νίκη  της Ορθοδόξου χριστιανικής διδασκαλίας και πίστεως.

        Οι χοροί των ιεροψαλτών  με την καθοδήγηση του  χοράρχη κ. Θεόδωρου Κουτσούδη  έψαλλαν  μελωδικότατα και με κατάνυξη τα εξαίρετα τροπάρια  της ημέρας της Ορθοδοξίας.

        Εις τέσσερις στάσεις, τέλεσε στις τέσσερις πλευρές του Ιερού Ναού  δεήσεις ο ιερέας κρατώντας στα χέρια του την Ιερά  εικόνα εις το μέσον ο Ιησούς Χριστός δεξιά του η Παναγία και αριστερά του ο Αγιος Ιωάννης.

  Και στο τέλος διάβασε τις περικοπές του Συνοδικού της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου.  Τέλος εισερχόμενος στο Nαό έψαλλε το Μέγα προκείμενον «Τις Θεός Μέγας….»

Μικροί και μεγάλοι κρατούσαν εικόνες στα χέρια τους, οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα οι δε ιεροψάλτες έψαλλαν το απολυτίκιο «Την άχραντον εικόνα σου»….

Σε όλο το εκκλησίασμα προσφέρθηκε ένας άρτος ατομικός φέρων την σφραγίδα του σταυρού επάνω μαζί με την εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, εις ανάμνηση της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων.

       Μετά το τέλος της  Θείας Λειτουργίας ζεστός καφές  με  νηστίσιμα εδέσματα και πορτοκαλάδες, προσφέρθηκε στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο σε όλο το εκκλησίασμα. 

Ευχόμεθα καλή  και ευλογημένη  Μεγάλη Τεσσαρακοστή να περάσομε και να αξιωθούμε να προσκυνήσομε τα φρικτά Πάθη του Κυρίου μας και την ζωηφόρο Ανάστασή του.