ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (ΙΖ' ΛΟΥΚΑ) 29 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2023

Ἀριθμός 5

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ Ἐπιστολῶν

29 Ἰανουαρίου 2023

«ὑμεῖς ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος» (Β΄ Κορ. 6, 16)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Ἀδελφοί, ὑμεῖς  ἐστε ναὸς Θεοῦ ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς «ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. Διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ». Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ὅταν ἐπρόκειτο νὰ κατασκευασθεῖ ἡ σκηνὴ τοῦ Μαρτυρίου μέσα στὴν ἔρημο, ὁ Θεὸς διέταξε τὸν Μωυσῆ καὶ τὸν ἀδελφό του Ἀαρὼν νὰ τὴν στολίσουν μὲ τὰ καλύτερα καὶ λαμπρότερα στολίδια, χρυσαφικὰ καὶ ἄλλα πολυτελῆ ἀντικείμενα, διότι ἤθελε νὰ ἀκτινοβολεῖ καὶ νὰ λάμπει ὁ φορητὸς αὐτὸς ναός Του. Παρ’ ὅλα αὐτά, ὅμως, δὲν ἦταν αὐτὸς ὁ τέλειος ναὸς ποὺ ζητοῦσε ὁ Θεός. Μετὰ ἀπὸ 500 χρόνια ὁ Σολομών χτίζει στὰ Ἱεροσόλυμα τὸν περίφημο Ναὸ, ποὺ πῆρε καὶ τὸ ὄνομά του. Ἑπτὰ χρόνια ἐργάσθηκαν 183.000 ἄνθρωποι. Χρησιμοποιήθηκαν τὰ ἐκλεκτότερα μάρμαρα, ἡ στερεότερη ξυλεία, ἀμέτρητο χρυσάφι. Καὶ, ὅμως, καὶ αὐτὸς ὁ Ναὸς δὲν ἦταν ἐκεῖνος ποὺ ζητοῦσε ὁ Θεός.

Μετὰ ἀπὸ 200 χρόνια εἶπε ὁ Θεὸς διὰ τοῦ προφήτη Ἡσαΐα: «Ὁ οὐρανὸς εἶναι θρόνος μου, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιο τῶν ποδῶν μου. Ποιὸν οἶκο μπορεῖτε νὰ οἰκοδομήσετε σ’ ἐμένα ποὺ δὲν μὲ χωρεῖ ὁλόκληρος ὁ κόσμος;» (Ἡσ. ξστ΄,1). Καὶ ὁ πρωτομάρτυς Στέφανος, 800 χρόνια ἀργότερα, ἀπολογούμενος ἐνώπιον τοῦ Συνεδρίου, εἶπε τὰ ἀθάνατα ἐκεῖνα λόγια, ὅτι δηλαδὴ «ὁ Ὕψιστος δὲν κατοικεῖ σὲ ναοὺς ποὺ κτίζονται ἀπὸ ἀνθρώπινα χέρια» (Πράξ. 7, 48). Τότε, λοιπόν, ποιὸς εἶναι ὁ ναὸς ἐκεῖνος ποὺ ταιριάζει καὶ ἱκανοποιεῖ τὸν Θεό; Στὸ ἐρώτημα αὐτὸ ἀπαντᾶ μὲ τὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «ὑμεῖς ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος»! Ἰδοὺ ποιὸς εἶναι ὁ κατάλληλος ναὸς γιὰ τὸν Θεό. Ὁ ἄνθρωπος. Ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμά του. Τὶ ὕψιστη τιμή! Αὐτὸν ποὺ δὲν χωρεῖ ὁλόκληρη ἡ δημιουργία, Αὐτὸν ἀξιώνεται ὁ ἄνθρωπος νὰ φιλοξενεῖ στὰ βάθη τῆς ὑπάρξεώς του! Καὶ ἐπειδὴ εἶναι πράγματι ἀπίστευτο, ἀναγκάζεται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος νὰ τὸ ἐπαναλαμβάνει ἔντονα καὶ σὲ ἄλλες ἐπιστολές του.

«Στῶμεν καλῶς! Στῶμεν μετὰ φόβου!» Προσοχή, ὅμως, ἀδελφοί μου! Ὅπως ὁ ναὸς στὸν ὁποῖο τελοῦμε σήμερα τὰ ἱερὰ Μυστήρια, φροντίζουμε νὰ διατηρεῖται καθαρὸς καὶ εὐπρόσωπος, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ὀφείλουμε νὰ προσέχουμε καὶ τὸν ναὸ τοῦ σώματος. Ἐκεῖ ξεχωρίζουμε τὰ ἱερὰ σκεύη, νὰ εἶναι φροντισμένα καί εὐπρεπισμένα, διότι εἶναι ἀφιερωμένα στὴν ἱερώτερη ὑπόθεση τῆς γῆς. Τὸ ἴδιο πρέπει νὰ γίνεται καὶ μὲ τὸν ἄλλο ναό. Πρέπει καὶ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ νὰ διατηροῦνται ὁλοκάθαρα, μυρωμένα, πάλλευκα.  Καμμιὰ κηλίδα δὲν πρέπει νὰ τὰ μολύνει. Γι’ αὐτὸ πάλι ὁ θεῖος Παῦλος μᾶς συνιστᾶ: «καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ» (Β΄ Κορ. 7, 1). Ὄχι μόνο τὸ σῶμα, ἀλλὰ καὶ τὴν ψυχὴ καὶ τὶς σκέψεις καὶ τοὺς πόθους πρέπει νὰ ἔχουμε καθαρὰ καὶ εὐώδη.

Δυστυχῶς, ὅμως, ὁ ἄνθρωπος δὲν προσέχει καὶ φθείρει καὶ μολύνει τὸν ναό του μὲ σειρὰ παραβάσεων: «μοιχεία, πορνεία, ἀκαθαρσία, ἀσέλγεια, ἔχθραι, ἔριδες, ζῆλος, θυμοί, διχοστασίαι… φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κῶμοι» (Γαλ. 5, 19), εἶναι κατὰ τὸν Ἀπόστολο παραβάσεις ποὺ μολύνουν τὸν ναό μας καὶ τὸν καθιστοῦν ἀκατάλληλο νὰ δεχθεῖ τὸν Ἅγιο καὶ Δίκαιο Θεό. Ἐκεῖνο, ὅμως, ποὺ  κυρίως μολύνει τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἐκεῖνα τὰ ἁμαρτήματα ποὺ ὀνομάζονται μὲ μία λέξη ἀνηθικότητα. Ὅλες, βεβαίως, οἱ ἁμαρτίες ἀποτελοῦν προσβολὴ κατὰ τοῦ Θεοῦ. Ὅλες ἐνοχοποιοῦν τὸν ἄνθρωπο. Περισσότερο ἀπὸ ὅλες, ὅμως, βαραίνει ἡ ἀνηθικότητα. Διότι, ὅπως πάλι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει (Α΄ Κορ. 6, 18), ἡ ἀνηθικότητα βλάπτει καὶ μολύνει ἀμέσως καὶ κυρίως τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, τὸν ναὸ αὐτὸν τοῦ Θεοῦ. Σχίζει τὸ ἔνδυμα τῆς ἁγνότητας, μολύνει  τὸν χιτῶνα τῆς ψυχῆς, συντρίβει κυριολεκτικὰ τὸ κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ, ρίχνει στὴν λάσπη τὸν ψυχικὸ μαργαρίτη. Συνεπῶς, κάθε ἁμαρτία καὶ παράβαση ἀποτελεῖ ἀπ’ εὐθείας πράξη μολυσμοῦ τοῦ ἀνθρωπίνου ναοῦ, χάριν τοῦ ὁποίου θυσιάστηκε ὁ Κύριος.

Εἶναι πλέον γνωστὰ τὰ ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς τακτικῆς. Ἀπὸ τὶς συγκρούσεις καὶ τοὺς ἐγωισμοὺς προκαλοῦνται φόνοι καὶ καταστροφές, τόσο σὲ διαπροσωπικὸ ἐπίπεδο -μεταξὺ τῶν προσώπων- ὅσο καὶ σὲ κοινωνικό, διὰ τῶν πολέμων. Ἀπὸ τὶς ἐκτροπὲς τῆς μέθης καταστρέφεται ἡ ὑγεία καὶ ζεῖ ὁ ἄνθρωπος σὲ διαρκῆ ἀγωνία καὶ πικρία. Ἀπὸ τὴν ἁμαρτωλὴ ζωὴ προέρχονται τὰ μεγαλύτερα δεινά. Μὲ δριμύτητα σημειώνει ὁ θεῖος Παῦλος: «εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ αὐτὸν ὁ Θεός» (Α΄ Κορ. 3, 17). Καὶ πράγματι! Ἡ τιμωρία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὶς παραβάσεις τῆς ἀνηθικότητος εἶναι ἀδυσώπητη καὶ ἀμείλικτη. Χιλιάδες γεγονότα καθημερινὰ τὸ ἐπιβεβαιώνουν.

Ἡ πεφωτισμένη διάνοια τῶν Ἁγίων Πατέρων μᾶς διδάσκει.

Ὁ Μ. Βασίλειος γράφει: «Κύματα εἶναι τὰ πάθη. Ὅταν κρατᾶς ψηλὰ τὸν ἑαυτό σου, θὰ εἶσαι καλὸς κυβερνήτης τῆς ζωῆς σου. Ἡ ἐγκράτεια καταργεῖ τὴν ἁμαρτία, ἀπομακρύνει τὰ πάθη. Εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ἐπιφέρει τὰ αἰώνια ἀγαθὰ καὶ καταστρέφει τὸ δηλητηριῶδες κεντρὶ τῆς ἁμαρτίας».

Ὁ ἱ. Χρυσόστομος λέει: «Ἂν ἕνας ξυλοκόπος δώσει ἕνα χτύπημα σ’ ἕνα δέντρο καὶ δὲν πέσει, δὲν δίνει καὶ ἄλλα χτυπήματα; Τὸ ἴδιο κάνε κι ἐσὺ γιὰ τὴν κοπὴ τῶν ἁμαρτωλῶν σου παθῶν. Ὅποιος περιτειχίζει τὴν καρδιά του μὲ τὸν σωτήριο φόβο, μόνον αὐτὸς μπορεῖ νὰ νικήσει τὰ πάθη καὶ νὰ τὴν διατηρήσει καθαρή».

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος τονίζει: «Ὁ ἠθικὸς βίος εἶναι αὐτὸς ποὺ ταιριάζει στὸν ἄνθρωπο α) διότι τὸν ὀμορφαίνει πνευματικά, τὸν ἀνυψώνει καὶ τὸν τελειοποιεῖ β) διότι εἶναι βίος πνευματικός. Μόνον ἡ ἠθικὴ ζωὴ κάνει τὸν ἄνθρωπο ἐν ἐνεργείᾳ ἠθικὰ ἐλεύθερη ὕπαρξη καὶ κατὰ τοῦτο ὁμοίωμα Θεοῦ γ) διότι ὁ ἄνθρωπος ὡς ὕπαρξη νοερὴ ἀγαπᾶ ἀπὸ τὴν φύση του τὸ καλό, τὸ ἀληθινό, τὸ δίκαιο. Ὅλα αὐτὰ μόνο ἡ ἠθικὴ ζωὴ τὰ περιβάλλει καὶ τὰ προστατεύει καὶ δ) διότι, κατὰ τὴν ὥρα ποὺ ὑποφέρει καὶ ἀγωνίζεται ὑπὲρ τοῦ ἠθικοῦ βίου, ἡ ψυχή του αἰσθάνεται εὐχαρίστηση καὶ ταυτόχρονα ἀποστρέφεται τὸν ἀκόλαστο καὶ ἔκφυλο βίο. Ἑπομένως, ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν φύση του εἶναι ὂν ἠθικό».

Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος διδάσκει: «Ὅπως εἶναι εὐπρεπισμένη ἡ Ἐκκλησία, ἔτσι εἶναι εὐπρεπισμένη ἡ καρδία μὲ τὰς ἀρετὰς καὶ μὲ τὰ καλὰ προτερήματα. Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἕνας πλοῦτος καὶ πλουτίζουν τὸν ἄνθρωπο. Ὁ διάβολος, ὅμως, πολεμᾶ μὲ κάθε τρόπον νὰ κλέψει τὸν πλοῦτον σου. Καὶ ἂν ἐσὺ τοῦ κάνης τόπον θὰ εἰσέλθη καὶ δὲν θὰ σοῦ ἀφήση τίποτα. Ἀλλὰ πάλιν ὁ Θεὸς ἔδωσεν εἰς τὸν ἄνθρωπον τὴν φρόνησιν, ὥστε ἂν πέση πάλι νὰ ὀρθωθῆ. Ἂς καθαρίσωμεν, λοιπὸν, τὴν καρδίαν μας μὲ καθαρὰν καὶ εἰλικρινῆ ἐξομολόγησιν».

Ὁ ἅγιος Πορφύριος καταθέτει: «Ἂν βλέπαμε πόσο μᾶς ἀγαπᾶ ὁ Χριστός, θὰ τρελαινόμαστε ἀπὸ τὴν χαρά μας. Θὰ ἀφηνόμασταν στὰ χέρια Του καὶ δὲν θὰ μᾶς ἔνοιαζε τίποτα. Ὁ Χριστὸς μᾶς περιμένει καὶ μόλις ἐμεῖς Τοῦ ἀνοίξουμε μιὰ χαραμάδα στὴν καρδιά μας, μπαίνει ἀμέσως μέσα μας. Ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν Χριστό, αὐτὸς ἀποφεύγει τὴν ἁμαρτία».

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέγει: «Τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἰκονίζει τὸν ναό, ὁ ἔσω ἄνθρωπος εἶναι τὸ Ἱερὸ Βῆμα, ἡ καρδία ἡ ἁγία Τράπεζα, ὁ νοῦς εἶναι ὁ Ἱερέας ποὺ εἰσέρχεται στὸ Ἱερὸ Βῆμα γιὰ νὰ λειτουργήσει, ἡ προαίρεση καὶ ἡ ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ θυσία, τὴν ὁποία προσφέρει στὸν Θεὸ ἐπάνω στὴν καρδιά».

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ὑπογραμμίζει: «Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἕως τὸ τέλος ἡ ζωὴ τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι «ζωὴ ἐν Χριστῷ». Καὶ ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ ἀκόμη περισσότερο, ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ «ζωὴ ἡμῶν». Ἰδοὺ τὶ εἶναι ἡ ζωή, ἰδοὺ ὁ ὁρισμός της: ὁ Χριστός = ζωή. Ἐὰν τὸ ἔζησες, τὸ πιστεύεις καὶ τὸ αἰσθάνεσαι, εἶσαι Χριστιανός».

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος συμπληρώνει: «Γιὰ νὰ ἐξαγνισθεῖ ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιά, δὲν πρέπει ὁ ἄνθρωπος νὰ δέχεται τοὺς πονηροὺς λογισμοὺς ποὺ τοῦ φέρνει τὸ ταγκαλάκι (πειρασμός) οὔτε ὁ ἴδιος νὰ σκέφτεται πονηρά. Νὰ προσπαθεῖ πάντοτε νὰ βάζει καλὸ λογισμό, νὰ μὴ σκανδαλίζεται εὔκολα καὶ νὰ βλέπει μὲ ἐπιείκεια καὶ ἀγάπη τὰ σφάλματα τῶν ἄλλων. Ὅταν πληθαίνουν οἱ καλοὶ λογισμοί, ὁ ἄνθρωπος ἐξαγνίζεται ψυχικά, κινεῖται μὲ εὐλάβεια, εἰρηνεύει καὶ ἡ ζωή του εἶναι παράδεισος. Διαφορετικὰ τὰ βλέπει ὅλα μὲ καχυποψία καὶ γίνεται ἡ ζωή του κόλαση. Ἐὰν συμβεῖ αὐτό, ἀμέσως ἐξομολόγηση καὶ φύτεμα τῆς καρδιᾶς μὲ καρποφόρα δέντρα (ἐννοεῖ ὁ Γέροντας τὶς ἀρετές) καὶ ἀγώνας συνεχὴς γιὰ νὰ γίνει ἡ καρδιὰ πάλι παράδεισος».

Εὑλογημένοι Χριστιανοί!

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει σήμερα ὅτι τὸ σῶμα μας ἔχει ἀσύλληπτη ἀξία καὶ ἱερότητα. Μᾶς δημιούργησε ὁ Θεὸς «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσίν» Του. Μὲ τὸ θεῖο Βάπτισμα γινόμεθα κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἴμαστε μέλη τῆς Ἁγίας Του Ἐκκλησίας. Αὐτὴν τὴν ἁγιωσύνη δὲν πρέπει νὰ τὴν χάσουμε. Ὀφείλουμε νὰ σεβόμαστε τὸ σῶμα μας, νὰ μὴ τὸ βεβηλώνουμε μὲ ἁμαρτίες οὔτε νὰ ἐπιτρέψουμε νὰ τὸ φθείρει ὁ κόσμος καὶ τὰ δελεάσματα τοῦ σατανᾶ. Καὶ νὰ πέσουμε, πρέπει νὰ σηκωθοῦμε. Νὰ τρέξουμε στὸν πνευματικό μας πατέρα καὶ μὲ τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας νὰ ἐνθρονίσουμε καὶ πάλι στὴν καρδιά μας τὸν Κύριό μας. Μιὰ τέτοια ἐσωτερικὴ προετοιμασία εἶναι ἡ κατάλληλη προϋπόθεση γιὰ νὰ εἰσέλθουμε στὸν Ναὸ νὰ ἐκκλησιαστοῦμε καὶ νὰ θωρακίσουμε τὴν ἐξαγνισμένη καρδιά μας μὲ τὸ ζωοποιὸ Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. Καὶ φεύγοντας ἀπὸ τὸν Ναὸ ἐνισχυμένοι μὲ αὐτὸ τὸ ἀθάνατο καὶ σωτήριο φάρμακο, θὰ μεταφέρουμε στὸ περιβάλλον μας αὐτὸν τὸν ζωντανὸ ναὸ τοῦ σώματός μας γιὰ νὰ δοξάζεται ὁ Θεός.

Γι’ αὐτὴν τὴν καθαρτικὴ χάρη εὔχεται ὁ Ἱερέας ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Τραπέζης στὴν τέλεση τῆς λειτουργίας τῶν Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων: «Κύριε, ἐλευθέρωσε ὅλες τὶς αἰσθήσεις μας ἀπὸ τὴν ἐμπαθῆ νέκρωση. Τὸ μάτι νὰ ἀπέχει ἀπὸ κάθε πονηρὸ βλέμμα, ἡ ἀκοὴ νὰ μὴ δέχεται βλάσφημα λόγια καὶ ἡ γλῶσσα νὰ εἶναι καθαρὴ ἀπὸ ἀσεβεῖς ἐκφράσεις. Ἅγνισέ μας τὰ χείλη ποὺ σὲ ὑμνοῦν, τὰ χέρια μας νὰ ἀπέχουν ἀπὸ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ὅλα τὰ μέλη καὶ τὴν διάνοιά μας νὰ τὰ ἀσφαλίσεις μὲ τὴν χάρη σου».

Ἀδελφοί μου,

Τὸ δεσποτικὸ στόμα μᾶς τὸ λέει ξεκάθαρα: «Ὅποιος μὲ ἀγαπᾶ θὰ φυλάξει τὸν λόγο μου καὶ ὁ Πατέρας μου θὰ τὸν ἀγαπήσει καὶ θὰ ἔλθουμε πρὸς αὐτὸν ἐγὼ καὶ ὁ Πατέρας μου καὶ θὰ κατοικήσουμε μονίμως σὲ αὐτόν, μεταβάλλοντας τὴν καρδιά του σὲ ἔμψυχο καὶ ζωντανὸ ναό μας» (Ἰω, 15, 23).

Εἴθε ὅλοι νὰ ἀξιωθοῦμε αὐτῆς τῆς χαρᾶς! ΑΜΗΝ!  

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

---

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (ΛΒ' ΛΟΥΚΑ) 22 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2023

 

Ἀριθμός 4

ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΒ΄ Ἐπιστολῶν

22 Ἰανουαρίου 2023

«πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει» (Α΄ Τιμ. 4, 13)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Τέκνον Τιμόθεε, πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος· εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα, ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν. Παράγγελλε ταῦτα καὶ δίδασκε. Μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω, ἀλλὰ τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ.
Ἕως ἔρχομαι πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει, τῇ παρακλήσει, τῇ διδασκαλίᾳ. Μὴ ἀμέλει τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος, ὃ ἐδόθη σοι διὰ προφητείας μετὰ ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τοῦ πρεσβυτερίου. Ταῦτα μελέτα, ἐν τούτοις ἴσθι, ἵνα σου ἡ προκοπὴ φανερὰ ᾖ ἐν πᾶσιν.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Αὐτὴν τὴν θεόπνευστη προτροπὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου  πρὸς τὸν ἀγαπημένο του μαθητή τὸν Τιμόθεο, ἐπίσκοπο Ἐφέσου τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἀκούσαμε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, σήμερα στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα. Εἶναι μία προτροπὴ ποὺ ἀφορᾶ ὅλους μας. Πάντοτε ἐπίκαιρη, ἀναφέρεται στὸ κύριας σημασίας θέμα τῆς σχέσης μας μὲ τὸν αἰώνιο λόγο τοῦ Θεοῦ, τὴν Ἁγία Γραφή. Μέσα ἀπὸ τὶς σελίδες τοῦ ἀθάνατου αὐτοῦ βιβλίου  ἀποκτᾶμε ὅ,τι πολυτιμώτερο, τὴν γνώση τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ θελήματός Του.

Ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι λόγος θεόπνευστος. Ἀποτελεῖ τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ σ’ ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους, ὅπως αὐτὴ κατεγράφη ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς συγγραφεῖς τῶν ἐπὶ μέρους βιβλίων της μὲ τὴν ἔμπνευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Χάρη σ’ αὐτὴν τὴν ἀποκάλυψη ἐμεῖς γνωρίζουμε τὴν ἀλήθεια τῆς ζωῆς καὶ τοῦ κόσμου. Οἱ θεῖες Γραφὲς μᾶς λένε τὶ εἶναι Θεός, τὶ εἶναι ἄνθρωπος, πῶς προῆλθε ὁ κόσμος, ποιὰ εἶναι ἡ ἀρχὴ καὶ ποιὸς  ὁ προορισμός μας, ποιὸ δηλαδὴ τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς. Ἀλλὰ οὔτε καὶ γνήσια χριστιανικὴ ζωὴ εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξει χωρὶς τὴν γνώση ποὺ μᾶς προσφέρει ὁ ζωντανὸς λόγος τοῦ Θεοῦ.

Ἡ Γραφὴ ἁγιάζει τὴν καρδιά, φωτίζει τὸν νοῦ , ἐνισχύει τὴν θέληση. Ἀποδιώκει τὴν ραθυμία, διώκει τὸν πονηρό, ἐκριζώνει τὰ πάθη, ἀπομακρύνει τοὺς ἐμπαθεῖς λογισμούς. Αὐξάνει μέσα μας τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ, διεγείρει τὸν ζῆλο μας γιὰ πνευματικὸ ἀγῶνα. Ὅλα αὐτὰ ὁ Χριστιανὸς τὰ μαθαίνει διὰ τῆς μελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς.  Ὁ ἱ. Χρυσόστομος διδάσκει ὅτι «τίποτε ἄλλο δὲν συντελεῖ στὸ νὰ ἐπιτύχει ὁ Χριστιανὸς ἐνάρετη ζωὴ καὶ βίο σύμφωνα μὲ τὴν ὀρθὴ πίστη ὅσο ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ ἡ προσεκτικὴ ἐνασχόληση μὲ αὐτήν».  Γι’ αὐτὸ καὶ συχνὰ στὶς ὁμιλίες του ὑπογραμμίζει μὲ ἔμφαση: «μεγάλη ἀσφάλεια πρὸς τὸ μὴ ἁμαρτάνειν τῶν Γραφῶν ἡ ἀνάγνωσις‧ μέγας κρημνὸς καὶ βάραθρον βαθὺ τῶν Γραφῶν ἡ ἄγνοια». Καὶ ἀλλοῦ: «τοῦτο πάντων αἴτιον τῶν κακῶν, τὸ μὴ εἰδέναι τὰς Γραφάς».

«Πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει». Ἀπευθύνεται στὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς σήμερα ὁ θεῖος Παῦλος. Ἡ Ἁγία Γραφὴ δὲν εἶναι βιβλίο ὅπως ὅλα τὰ ἄλλα. Εἶναι τὸ βιβλίο τοῦ Θεοῦ. Ἑπομένως, ἀνάλογος μὲ τὴν φύση καὶ τὴν ἀξία του θὰ πρέπει νὰ εἶναι καὶ ὁ τρόπος ἀνάγνωσής του καὶ ἡ προσοχὴ ὅταν τὸ μελετοῦμε. 

«Πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει» σημαίνει νὰ μὴ παραλείπουμε, νὰ μὴ λησμονοῦμε τὴν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἀποτελεῖ χρέος μας. Εἶναι ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, στὸ βιβλίο τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ, θὰ διαβάσουμε: «καὶ οὐκ ἀποστήσεται ἡ βίβλος τοῦ νόμου τούτου ἐκ τοῦ στόματός σου καὶ μελετήσεις ἐν αὐτῷ ἡμέρας καὶ νυκτός, ἵνα εἰδῇς ποιεῖν πάντα τὰ γεγραμμένα‧ τότε εὐοδοθήσει, καὶ εὐοδόσεις τὰς ὁδούς σου» (1, 8). Καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης σημειώνει: «ἐρευνᾶτε τὰ γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον  ἔχειν‧ καὶ ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ» (5, 39). Ἂς γίνει, λοιπόν, ἡ καθημερινὴ τροφὴ τῆς ψυχῆς μας, πηγὴ φωτισμοῦ, χαρᾶς καὶ παρηγοριᾶς, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ ἐπαναλαμβάνουμε τὰ λόγια τοῦ προφήτη Δαβίδ: «ὡς γλυκέα τῷ λάρυγγί μου τὰ λόγια σου, ὑπὲρ μέλι τῷ στόματί μου» (Ψαλμ. 118, 103).

«Πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει» δὲν σημαίνει ἁπλῶς προσεκτικὴ ἀνάγνωση. Σημαίνει ἀνάγνωση μὲ εὐλάβεια, μὲ δέος, μὲ συναίσθηση ὅτι στὰ χέρια μας δὲν κρατᾶμε τὴν ἐφημερίδα ἢ κάποιο περιοδικό, ἀλλὰ τὸ αἰώνιο καὶ ἅγιο βιβλίο τοῦ Θεοῦ. Μὲ προσοχὴ,  σημαίνει ἀκόμα μὲ προσευχή. Ἂν ὅ,τι κάνουμε στὴν ζωή μας ὀφείλουμε νὰ τὸ ξεκινᾶμε μὲ προσευχή, πολὺ περισσότερο μὲ προσευχὴ θὰ πρέπει νὰ ἀρχίζουμε τὴν μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μᾶς φωτίσει τὸ Πανάγιο Πνεῦμα στὴν ὀρθὴ κατανόηση τῶν ἱερῶν νοημάτων καὶ νὰ ἑτοιμάσει τὶς καρδιές μας νὰ δεχθοῦν τὰ θεῖα μηνύματα. Μὲ προσευχὴ, ἐπίσης, ἂς ἐπισφραγίζουμε τὴν ἀνάγνωση, δοξολογώντας τὸν Κύριό μας ποὺ μᾶς ἀποκάλυψε τὸν Νόμο Του καὶ μ’ αὐτὸν μᾶς ὁδηγεῖ στὸν δρόμο τῆς σωτηρίας.

«Πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει» σημαίνει νὰ μελετοῦμε τὴν Ἁγία Γραφὴ ἀκολουθώντας τὴν ἑρμηνεία τῆς Ἐκκλησίας, καθοδηγούμενοι ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες μας, μὲ τὸν τρόπο κατὰ τὸν ὁποῖο ἐκεῖνοι, μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὴν κατανόησαν καὶ τὴν ἐξήγησαν. Ἡ Ἁγία Γραφὴ δὲν εἶναι κείμενο φιλολογικό - ἔστω ἀριστουργηματικό - ὅπως ἄλλα βιβλία.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς διαφωτίζουν καὶ πάλι μὲ τὴν σοφία τους.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: «Ἐὰν λοιπόν σᾶς ἐλευθερώσει ὁ Υἱός, θὰ εἴσαστε ὄντως ἐλεύθεροι, λέει ὁ Ἴδιος ὁ Σωτήρας καὶ ἐλευθερωτής μας. Καὶ ἀκόμη: Ἐὰν ἔχετε ἐμπιστοσύνη καὶ ἐφαρμόσετε τὰ λόγια μου, τότε στ’ ἀλήθεια θὰ εἴσαστε μαθητές μου, τότε θὰ γνωρίσετε τὴν ἀλήθεια καὶ ἡ ἀλήθεια θὰ σᾶς ἐλευθερώσει (Ἰω. 8, 31). Ἄρα, ἐφ’ ὅσον ἀφουγκραστοῦμε τὸ κήρυγμα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. ἀποβαίνουμε ἐλεύθεροι… Οἱ σελίδες τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀποκαλύπτουν τὸν στοργικὸ σκοπὸ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ ὑπάκουο ἀνθρώπινο γένος. Ἡ ἀκριβὴς γνώση τοῦ θεόπνευστου λόγου Του ὁδηγεῖ σὲ πραγματικὴ εὐτυχία καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς αἰώνιας ζωῆς σ’ ἕναν Παράδεισο, σ’ ἕνα θαυμάσιο νέο κόσμο ἀτέλειωτων εὐλογιῶν».

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς: «Σὲ κάθε λόγο τοῦ Σωτῆρα ὑπάρχει περισσότερη αἰωνιότητα καὶ ἀφθαρσία ἀπ’ ὅ,τι σ’ ὁλόκληρο τὸν οὐρανὸ καὶ σ’ ὁλόκληρη τὴν γῆ μὲ ὁλόκληρη τὴν ἱστορία τους. Γι’ αὐτὸ ὁ Κύριος εἶπε : «ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσιν» (Ματθ. 24, 35). Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ μελετήσει καὶ νὰ μάθει τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, νὰ τὰ οἰκειοποιηθεῖ δηλαδή, καὶ μέσῳ αὐτῶν, νὰ κάνει δική του τὴν ἴδια τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ».

Ὁ π. Ἀθανάσιος Γιέβτιτς: «Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἀτμόσφαιρα, τὸ κλίμα, ἡ ζωή, ὁ παλμὸς γιὰ τὴν κατανόηση τῆς Γραφῆς. Γι’ αὐτὸ οἱ Πατέρες τὴν Ἁγία Γραφὴ τὴν ἔβλεπαν μόνο ἐν τῷ Χριστῷ. Αὐτὸ τὸ ἱερὸ βιβλίο ὁδηγεῖ καὶ παιδαγωγεῖ εἰς Χριστόν, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Μάξιμος, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν νοεῖται χωρὶς τὸ «μυστήριο τοῦ Χριστοῦ», ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία». Καὶ συμπεραίνει: «Ὁλόκληρη ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι στραμμένη πρὸς τὴν δόξα τοῦ ἐνσαρκωμένου, ἐρχομένου Μεσσία».

Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος: «Νὰ μὴν ἔχετε προσπάθεια μεγάλη γιὰ τὸν πηλόν. Νὰ ζητεῖτε τὴν πνευματικὴν τροφήν. Αὐτὴ τρέφει καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα καὶ φέρει τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν αἰώνιον ζωήν. Τῆς σωματικῆς τροφῆς ἡ ἐνέργεια εἶναι ὀλιγοχρόνιος‧ τῆς πνευματικῆς εἶναι ἀτελεύτητος καὶ αἰώνιος. Πρέπει, ὅμως, νὰ φροντίσωμεν τώρα ποὺ εἴμεθα εἰς τὴν ζωήν, πρέπει νὰ ἑτοιμάσωμεν τόπον ἀναπαύσεως διὰ τὴν ἄλλην».

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: «Τὶ μεγαλύτερο χάρισμα μποροῦσε νὰ σοῦ δοθεῖ, ἄνθρωπε, ἀπὸ τὸ νὰ ἔχεις τὴν τιμὴ νὰ ἀκούσεις ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ στόμα τοῦ σαρκωμένου Λόγου ἐκεῖνα τὰ λόγια ποὺ ἐπεθύμησαν νὰ ἀκούσουν Προφῆτες καὶ Βασιλεῖς καὶ δὲν τὰ ἄκουσαν; (Λουκ. 10, 24) Ἢ ποιὰ μεγαλύτερη καύχηση ἔπρεπε νὰ ἔχεις ἀπὸ τὸ νὰ ἀκούεις τὴν φωνὴ τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία σοῦ μίλησε ὄχι μέσα ἀπὸ τὴν φωτιὰ καὶ τὸν καπνό, ὅπως μίλησε στοὺς Ἰσραηλίτες στὸ ὄρος Σινᾶ (Δευτ. 5, 29), ἀλλ’ αὐτοπροσώπως, γλυκά, ἤρεμα καὶ μὲ ἀνθρώπινο τρόπο;»

Ὁ ἀείμνηστος π. Ἀνανίας Κουστένης: «Κάποτε εἶχε πάει στὸν Ἅγιό μας Νεκτάριο ὁ Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος ποὺ ἦταν πνευματικό του παιδὶ καὶ εἶχε φτιάξει μοναστήρι στὴν Πάρο. Καὶ ρώτησε τὸν πνευματικό του πατέρα: «Γέροντα, μὲ ποιὸ τυπικὸ νὰ κυβερνᾶται τὸ μοναστήρι; Μὲ βάση τοὺς Πατέρες ἢ τὸ Εὐαγγέλιο;» Καὶ ὁ Ἅγιος τοῦ ἀπαντᾶ: «Θὰ διοικήσεις τὴν Μονὴ μὲ βάση τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ὄχι τοὺς Πατέρες». «Γιατί;», τοῦ λέει ὁ Ὅσιος Φιλόθεος, «ἀφοῦ καὶ οἱ Πατέρες ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία εἶναι καὶ τοῦ Χριστοῦ εἶναι καὶ τὸ Εὐαγγέλιο εἶχαν βάση τους». Καὶ ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου: «Ναί. ἀλλὰ ὁ Χριστὸς εἶναι πιὸ εὔσπλαγχνος ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Ἀκόμα καὶ ἀπὸ τοὺς Πατέρες».

Ἕνας παλιὸς Ἁγιορείτης ἀσκητὴς ἔλεγε: «Τὸ Εὐαγγέλιο εἶν’ ἡ βάση! Τὸ Εὐαγγέλιο εἶν’ ἡ βάση! Καὶ μετὰ ὅλα τ’ ἄλλα. Πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα τὸ Εὐαγγέλιο ἔχομε. Καὶ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ».

Εὐλογημένοι Χριστιανοί!

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ προτρέπει τὸν μαθητή του Τιμόθεο νὰ προσέχει στὴν ἀνάγνωση καὶ τοῦ συνιστᾶ: «ταῦτα μελέτα ἐν τούτοις ἴσθι, ἵνα σου ἡ προκοπὴ φανερὰ ᾖ ἐν πᾶσι». Αὐτὰ νὰ μελετᾶς, ἐκεῖ νὰ εἶσαι ἀπόλυτα δοσμένος, γιὰ νὰ γίνει φανερὴ σὲ ὅλους ἡ προκοπή σου. Λέει ὁ διδάσκαλος στὸν μαθητή του νὰ μελετᾶ, νὰ διαβάζει προσεκτικά, ὁλόψυχα ὅσα τοῦ γράφει. Διότι αὐτὰ δὲν εἶναι δικά του, ἀλλὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Οἱ ἐπιστολές του, τὰ Εὐαγγέλια, οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, οἱ ἐπιστολὲς τῶν ἄλλων Ἀποστόλων καὶ θεοφόρων ἀνδρῶν, ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου, θὰ ἀποτελέσουν ἀργότερα τὴν Καινὴ Διαθήκη - 27 θεόπνευστα βιβλία-, τὰ ὁποῖα μαζὶ μὲ τὰ 49 βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ.

Αὐτὴν τὴν προτροπὴ ὁ θεῖος Ἀπόστολος τὴν ἀπευθύνει σὲ ὅλους μας. Οἱ δύο βασικοὶ πυλῶνες τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή, αὐτὸς ὁ ἀποκεκαλυμμένος Λόγος τοῦ Θεοῦ, καὶ ἡ Ἱερὰ Παράδοση, ὁ λόγος καὶ οἱ διδασκαλίες τῶν θεοφόρων Πατέρων μας ποὺ ὡς βάση ἔχουν τὴν Ἁγία Γραφή.

Ἀδελφοί μου!

Γιὰ ἐμᾶς διεκήρυξε ὁ ἱερὸς ψαλμῳδός: «Μακάριος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἐντρυφᾶ κάθε ἡμέρα στὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Μοιάζει μὲ δέντρο καταπράσινο ποὺ ἀναπτύσσεται δίπλα σὲ ἄφθονο νερὸ καὶ ποτίζεται διαρκῶς καὶ καρποφορεῖ» (Ψαλμ. 1, 3). Τὴν ἀλήθεια αὐτὴν ἐπιβεβαίωσε καὶ ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας, ὅταν εἶπε: «Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν» (Λουκ. 11, 28). Καὶ θὰ συνεχίσει νὰ μᾶς διαβεβαιώνει τὸ φιλάνθρωπο δεσποτικὸ στόμα: «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν ἐμὸν λόγον τηρήσει, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσει εἰς τὸν αἰῶνα» (Ἰω. 8, 51).

Εἴθε στὶς δύσκολες μέρες ποὺ ζοῦμε τὸ ἀθάνατο βιβλίο, ἡ Ἁγία Γραφή, νὰ εἶναι ἡ χαρὰ στὶς θλίψεις μας, ἡ γαλήνη στὶς δοκιμασίες μας, ἡ παντοτινή μας εὐτυχία.

Ἡ παναρμόνια λύρα τοῦ ποιητῆ Βερίτη μᾶς παιανίζει:

«Καὶ κάμε μέσ’ τοῦ εἶναι μας τὰ βάθη

νὰ ἀντηχήσουν σὰν κάποιας ἅρπας μυστικῆς

                          οὐράνια μουσικὴ τὰ λόγια Σου τὰ θεῖα».           ΑΜΗΝ!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 

Η ΔΕΣΠΟΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ

 

 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  6  ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2023 

 

                «Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου, Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις· τοῦ γὰρ Γεννήτορος ἡ φωνὴ προσεμαρτύρει σοι, ἀγαπητὸν σε Υἱὸν ὀνομάζουσα, καὶ τὸ Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς, ἐβεβαίου τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές».

 

Tα Θεοφάνεια είναι από τις τρείς μεγάλες εορτές  του δωδεκαημέρου μαζί με τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά και μια από τις μεγαλύτερες εορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

 

          Στην ενορία μας  εορτάστηκαν και εφέτος τα Άγια Θεοφάνεια  με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια. Έτσι  ολοκληρώθηκαν με την  εορτή  των Θεοφανείων και  τον Αγιασμό των υδάτων, οι εορτές του Δωδεκαημέρου.

          

          Την Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2023 παραμονή των Θεοφανείων ο π. Βασίλειος Φιλιππάκης τέλεσε  τον  Όρθρο και  τον Μέγα Εσπερινό των Θεοφανείων μετά της Θείας Λειτουργίας του Μεγάλου Βασιλείου καθώς και τον Αγιασμό. 

 

         Την Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2023 ο εφημέριος π. Βασίλειος τέλεσε με κατάνυξη και ευλάβεια την Θεία Λειτουργία  του Ιερού Χρυσοστόμου καθώς και την Ακολουθία του «Μεγάλου Αγιασμού». 

  

      Με φαναράκια  οι πιστοί έφεραν  το άγιο φως και τον Αγιασμό στα σπιτικά τους.

 

    Αρκετός κόσμος,- μιας και είχε καλό καιρό,-  προσήλθε να προσευχηθεί  και να αγιασθεί στην εκκλησία μας τόσο από την ενορία μας όσο και από άλλες ενορίες.

       

         Πάνω από 25 και πλέον χρόνια η οικογένεια του κ. Γεωργίου και της κ. Σοφίας  Μπεκριδάκη προσφέρει τρία   ολόλευκα περιστεράκια, τα οποία εκκλησιάστηκαν κι αυτά μέσα σε κλουβάκι,  περιμένοντας υπομονετικά,  την ώρα της απελευθέρωσής τους – ένδειξη  ειρήνης και φιλίας αλλά και το σύμβολο του Αγίου Πνεύματος.

         Στην κ. Σοφία Μπεκριδάκη που ήταν η τυχερή στο φλουρί της Βασιλόπιττας, πρόσφερε ο ιερέας μια ωραία εικόνα του Μεγάλου Βασιλείου για ευλογία στο σπιτικό της.   

    Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας όλος ο κόσμος  βγήκε στον προαύλιο χώρο εκεί όπου υπάρχει το πηγαδάκι και κάθε χρόνο ο ιερέας αγιάζει και εκεί τα ύδατα.

Τηρήθηκαν όλα τα προβλεπόμενα μέτρα για την πρόληψη του κορονοϊου.

Καλή φώτιση σε όλους και του χρόνου με υγεία.

 

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ 08 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2023

Ἀριθμός 2

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ  ΤΑ  ΦΩΤΑ

8 Ἰανουαρίου 2023

«κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφεσ. 4,7)

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΌ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Αδελφοί, ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ. 8 διὸ λέγει· ἀναβὰς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καὶ ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις. 9 τὸ δὲ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μὴ ὅτι καὶ κατέβη πρῶτον εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς; 10 ὁ καταβὰς αὐτός ἐστι καὶ ὁ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα. 11 καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, 12 πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, 13 μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Στὴν σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ ὑπογραμμίζεται ἡ ἀνάγκη ἑνότητας μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνα «σῶμα» ποὺ τὸ συνέχει καὶ τὸ ζωογονεῖ τὸ «ἕνα Πνεῦμα» καὶ τοῦ ὁποίου τὰ μέλη – οἱ Χριστιανοί – συνδέονται μὲ τὴν «μία ἐλπίδα» τῆς Ἀναστάσεως καὶ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἡ βάση αὐτῆς τῆς ἑνότητας εἶναι «ὁ ἕνας Κύριος», ἡ «μία πίστη» καὶ τὸ «ἕν βάπτισμα»‧ πηγή της πάλι ὁ ἕνας Θεὸς καὶ πατέρας ὅλων (στ. 3-6). Συνεχίζοντας ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἐπισημαίνει καὶ μία ἄλλη βάση ἑνότητας τῶν Χριστιανῶν: εἶναι τὰ ποικίλα χαρίσματα ποὺ δίδονται ἀπὸ τὸν Χριστὸ στὸν κάθε Χριστιανὸ καὶ ὅλα μαζὶ ἀποβλέπουν στὴν οἰκοδομὴ ἑνὸς σώματος καὶ συνεργοῦν στὴν ἑνότητα τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας.

«Στὸν καθένα μας δόθηκε ἡ χάρη σύμφωνα μὲ τὸ μέτρο τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ». Δηλαδὴ σὲ ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς ἔδωσε ὁ Χριστὸς χαρίσματα, ὄχι τυχαῖα, ὄχι αὐθαίρετα, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὰ δικά Του σοφὰ μέτρα καὶ κριτήρια. Τὰ χαρίσματα ἀποτελοῦν δωρεὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ ὄχι ἀμοιβὴ γιὰ τὴν ἀξία μας ἢ ὀφειλὴ ποὺ εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ ἐξοφλήσει. Αὐτὸ παρατηρεῖ ὁ ἱ. Χρυσόστομος ὅταν λέγει: «Ἡ ποικιλία, ποὺ παρατηρεῖται στὴν διανομὴ τῶν χαρισμάτων, δὲν συνδέεται μὲ τὴν ἀξία μας, ἀλλὰ μὲ τὴν ἀδέκαστη κρίση καὶ τὰ μέτρα ποὺ μετέρχεται ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Χριστός».  Καὶ ὁ Ἅγιος Οἰκουμένιος παρατηρεῖ: «Ἐὰν Αὐτὸς (ὁ Χριστὸς) μοίρασε, ἀσφαλῶς μοίρασε σωστά, σίγουρα ἔλαβε ὑπόψη Του τὸ συμφέρον τοῦ καθενός. Καὶ ἂν κάθε χάρισμα ἀποτελεῖ δωρεά, γιὰ ’κεῖνο ποὺ ἔλαβες νὰ εὐχαριστεῖς‧ γιὰ ’κεῖνο πάλι ποὺ δὲν ἔλαβες νὰ μὴ φθονεῖς».

Στὸν καθένα, λοιπόν, ὁ Κύριος ἔδωσε διαφορετικὸ χάρισμα. Στὸν ἕνα ἔδωσε ἐξυπνάδα, στὸν ἄλλον δραστηριότητα, στὸν ἄλλον χάρισμα λόγου κ.ο.κ. . Ἔτσι, μ’ αὐτὴν τὴν ἀνισότητα τῶν χαρισμάτων συγκροτήθηκε ἡ κοινωνία μας. Ἀπαραίτητη ἡ ἀνισότητα τῶν χαρισμάτων. Γιὰ σκεφθεῖτε, γιὰ παράδειγμα, τὶ θὰ ἦταν τὸ σῶμά μας ἂν τὸ ἀποτελοῦσαν πανομοιότυπα μέλη… ἂν ἦταν ὅλο μάτια‧ ἢ πῶς θὰ χρησιμοποιούσαμε τὸ χέρι μας, ἂν ὅλα τὰ δάχτυλα ἦσαν ἴδια. Ἢ γιὰ νὰ φέρουμε ἄλλο παράδειγμα, τὶ μελῳδία θὰ εἴχαμε, ἂν ὅλες οἱ χορδὲς τῆς κιθάρας ἦσαν ἴδιες.

«Ἑνὶ δὲ ἐκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ». Ὅλοι ἔχουμε πάρει κάποιο χάρισμα ἀπὸ τὸν Θεό. Τὸ ζητούμενο εἶναι πῶς θὰ τὸ ἀξιοποιήσουμε γιὰ τὸ καλὸ τῶν συνανθρώπων μας καὶ πρὸς δόξαν Θεοῦ. Μᾶς τὸ ἔχει χρεώσει ὁ Θεὸς, ἕνα εἶδος πνευματικοῦ κεφαλαίου, γιὰ τὸ ὁποῖο κατὰ τὴν «ἡμέραν τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ», θὰ μᾶς ζητήσει λόγο, ἂν τὸ αὐξήσαμε ἢ ἂν τὸ σπαταλήσαμε ἄσκοπα ἢ ἂν τὸ ἀμελήσαμε πλήρως. Κανείς, λοιπόν, νὰ μὴν παραπονεῖται ὅτι τὸν ἄφησε ἔξω ἀπὸ τὴν διανομὴ τῶν χαρισμάτων ὁ Θεὸς ἢ ὅτι τοῦ ἔδωσε λίγα. Ὡς πάνσοφος ὁ Θεός, «εἰδὼς ἐκ κοιλίας μητρὸς» τὸν ἄνθρωπο, ἤξερε ποιὰ καὶ πόσα νὰ τοῦ δώσει. Κανείς, ἀπὸ τὴν ἄλλη, νὰ μὴν ὑπερηφανεύεται γιὰ τὰ χαρίσματά του, περιφρονώντας ἐκεῖνον ποὺ δὲν τὰ ἔχει. Καὶ τοῦτο, διότι μόνος του, μὲ τὰ χαρίσματά του, δὲν ἔχει καμμία ἀξία. Γιὰ νὰ ἐπιζήσει ἔχει ἀνάγκη καὶ τοῦ μικροτέρου ἀνθρώπου. Ὅπως μιὰ μηχανὴ γιὰ νὰ δουλέψει, πρέπει νὰ λειτουργήσουν ὅλα τὰ ἐξαρτήματά της, καὶ τὰ μικρὰ καὶ τὰ μεγάλα. Βλέπετε αὐτὴν τὴν ἐκκλησία ὅπου συναζόμαστε καὶ τελοῦμε τὴν θεία λατρεία μας; Πόσοι ἄνθρωποι δὲν ἐργάσθηκαν, δὲν συνεργάσθηκαν καὶ δὲν κοπίασαν γιὰ νὰ τελειώσει… Ἀρχιτέκτονες, μηχανικοί, μαστόροι, ἐργάτες, ὁδηγοί, ξυλουργοί, μεταλλουργοί, ἐλαιοχρωματιστές, ἁγιογράφοι κ.λ.π. Ἔτσι ἀκριβῶς γιὰ νὰ λειτουργήσει καὶ ἡ κοινωνία μας, χρειάζεται ὅλα τὰ μέλη της, ὅλα τὰ χαρίσματα… Μή, λοιπόν, σχηματίζεις τὴν γνώμη ὅτι ἕνας, ἐσύ, εἶσαι στὸν κόσμο καὶ κανεὶς ἄλλος. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ μεγαλύτεροι ἄνθρωποι, οἱ ἐπιφανέστεροι, ἦσαν κατ’ ἐξοχὴν ταπεινόφρονες. «Ὁ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω» (Α΄ Κορ. 1, 31).

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας μᾶς διαφωτίζουν σχετικά.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἐπισημαίνει: «Τίποτε δὲν εἶναι μεγαλύτερο ἀπὸ τὴν καθαρὴ καρδιά, γιατὶ μιὰ τέτοια καρδιὰ γίνεται θρόνος Θεοῦ. Καὶ τὶ εἶναι ἐνδοξώτερο ἀπὸ τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ; Ἀσφαλῶς τίποτα. Λέει ὁ Θεὸς γι’ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν καθαρὴ καρδιά: «Θὰ κατοικήσω ἀνάμεσά τους καὶ θὰ πορεύομαι μαζί τους. Θὰ εἶμαι Θεός τους καὶ αὐτοὶ θὰ εἶναι λαός μου» (Β΄ Κορ. 6, 16). Ποιός, λοιπόν, εἶναι εὐτυχέστερος ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους; Καὶ ἀπὸ ποιὸ ἀγαθὸ μπορεῖ νὰ μείνουν στερημένοι;  Δὲν βρίσκονται ὅλα τὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὶς μακάριες ψυχές τους; Τὶ περισσότερο χρειάζονται; Τίποτα, στ’ ἀλήθεια τίποτα! Γιατὶ ἔχουν στὴν καρδιά τους τὸ μεγαλύτερο ἀγαθό, τὸν Ἴδιο τὸν Θεό».

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς διδάσκει: «Ἡ ἐξ αἵματος συγγένεια τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεὸ, συνέπεια τῆς ὁποίας εἶναι ἡ θεανθρώπινη συγγένεια μεταξὺ ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἀποκτᾶται ἐντὸς τοῦ θεανθρωπίνου Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Ἐν αὐτῇ ρέει τὸ ἐκ τῆς θείας καρδίας τοῦ Χριστοῦ θεῖον Αἷμά Του, εἰσερχόμενον εἰς ὁλόκληρον τὸν ὀργανισμὸν καὶ εἰς ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ Αἷμα τοῦ Θεανθρώπου ἀνακαινίζει τὸν ἄνθρωπον, διότι ἐν τῷ Αἵματι τούτῳ εὑρίσκεται ἡ θεία δύναμις τῆς αἰωνίου ζωῆς. Τὸ Αἷμα αὐτὸ εἶναι ἐκείνη ἡ ἑνοποιὸς δύναμις, ἡ ὁποία ἑνώνει ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας εἰς μίαν ζωήν, εἰς μίαν ψυχήν».

Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος ἔλεγε στὶς Νύμφες τοῦ Χριστοῦ: «Τὰ χαρίσματα, ὅμως, δὲν δίνονται σὲ ὅλους κατὰ τὸν ἴδιο βαθμὸ οὔτε εἶναι ἴδια. Οὔτε εἰς τοὺς ἀγγέλους οὔτε εἰς τοὺς Ἁγίους ποὺ εἶναι εἰς τοὺς οὐρανοὺς ἐδόθηκε ἡ χάρις νὰ εἶναι ὅλοι ἕνα. Ἔτσι καὶ εἰς τὴν γῆν κατὰ βαθμὸν καὶ κατὰ τάξιν ἐμοίρασεν ὁ Θεὸς τὴν αὐτὴν χάριν καὶ τὴν αὐτὴν φώτισιν, κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ, καθὼς τὸ λέγει ὁ Ἀπόστολος. Κι ἐσεῖς ἐδῶ μέσα ἡ κάθε μία ἔχει καὶ ἄλλο χάρισμα‧ ἄλλη ἔχει τὴν σοφία, ἄλλη τὴν ταπείνωσιν, ἄλλη τὴν ὑπομονήν, ἄλλη τὴν ἀγάπην, ἄλλην τὴν σιωπήν, ἄλλη τὴν ἀνδρείαν. Ἐσὺ ποὺ εἶσαι σοφὴ δὲν πρέπει νὰ ὑπερηφανεύεσαι, οὔτε ἡ ἄλλη ποὺ ἔχει τὴν ἀνδρεία, διότι ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει τίποτα δικό του. Εἶναι τοῦ Θεοῦ, εἶναι δῶρον».

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος τονίζει: «Νὰ εἴμαστε ὅλοι ἕνα, ἕνα μὲ τὸν Χριστό. Ἐδῶ κρύβεται τὸ μεγαλύτερο βάθος τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας μας. Καμμία θρησκεία δὲν λέει κάτι τέτοιο. Κανεὶς δὲν ζητάει αὐτὴν τὴν λεπτότητα ποὺ ζητάει ὁ Χριστός, νὰ γίνουμε ὅλοι σὺν Χριστῷ. Ἐκεῖ βρίσκεται τὸ πλήρωμα.  Σ’ αὐτὴν τὴν ἑνότητα, σ’ αὐτὴν τὴν ἀγάπη τὴν ἐν Χριστῷ. Καμμία διάσπαση ἐκεῖ δὲν χωράει, κανεὶς φόβος. Οὔτε θάνατος οὔτε διάβολος οὔτε κόλαση. Μόνο ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, λατρεία Θεοῦ. Θὰ λὲς τότε μὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο: «Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» (Γαλ. 2, 20).

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος συμπληρώνει: «Τὸ χάρισμα ποὺ ἔχει κάθε ἄνθρωπος πρέπει νὰ τὸ ἀξιοποιήσει πρὸς τὸ καλό, γιατὶ ὁ Θεὸς γιὰ νὰ τοῦ τὸ δώσει, ἔχει καὶ ἀπαιτήσεις. Τὸ μυαλὸ λ.χ. εἶναι μιὰ δύναμη ποὺ μπορεῖ νὰ κάνει καλό, λ.χ. διάφορες ἐφευρέσεις ἢ μπορεῖ νὰ κάνει καὶ κακό. Π,χ, νὰ ἐφεύρει πῶς μπορεῖ νὰ ληστεύει τὸν ἄλλον. Ὁ Θεὸς προικίζει τὸν ἄνθρωπο μὲ πολλὰ χαρίσματα, ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ εὐγνωμονεῖ γι’ αὐτὰ τὸν Θεό, πολλὲς φορὲς δὲν προσέχει, τὰ οἰκειοποιεῖται καὶ καυχᾶται ἐσωτερικά. Τότε ὁ πονηρὸς διάβολος, σὰν κλέφτης ποὺ εἶναι, πηγαίνει, τοῦ κλέβει τὰ χαρίσματα, τὰ δηλητηριάζει μὲ τὰ δηλητήριά του κι ἔτσι τὰ ἀχρηστεύει. Πολλοὶ δὲν βλέπουν τὰ δικά τους χαρίσματα, βλέπουν μόνο τὰ χαρίσματα τῶν ἄλλων καὶ τοὺς πιάνει ἡ ζήλεια. Θεωροῦν τὸν ἑαυτό τους ἀδικημένο, μειωμένο, κι ἔτσι βασανίζονται καὶ κάνουν τὴν ζωή τους μαύρη. “Γιατὶ αὐτὸς νὰ ἔχει αὐτὰ τὰ χαρίσματα  κι ἐγὼ νὰ μὴν τὰ ἔχω’’, λένε. Μὰ ἐσὺ ἔχεις ἄλλα χαρίσματα, ἐκεῖνος ἄλλα. Θυμάστε τὸν Κάιν καὶ τὸν Ἄβελ; Δὲν ἔψαξε ὁ Κάιν νὰ βρεῖ τὰ δικά του χαρίσματα, ἀλλὰ κοιτοῦσε τὰ χαρίσματα τοῦ Ἄβελ. Ὁπότε καλλιέργησε τὸν φθόνο πρὸς τὸν ἀδελφό του, μετὰ τὰ ἔβαλε καὶ μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἀπὸ τὸν φθόνο ἔφθασε στὸν φόνο (Γεν. 4, 3). Ἂς βρεῖ, λοιπόν, ὁ καθένας τὰ χαρίσματα ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Θεὸς καὶ ἂς Τὸν δοξάζει ὄχι ἐγωιστικά, ἀλλὰ ταπεινά, ἀναγνωρίζοντας ὅτι δὲν ἔχει ἀνταποκριθεῖ στὶς δωρεὲς τοῦ Θεοῦ καὶ ἂς τὰ ἀξιοποιήσει».

Εὐλογημένοι Χριστιανοί!

Τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς ἔβαλε τὴν καλὴ ἀνησυχία, ὅτι ὅλοι πρέπει νὰ ἀποβλέπουμε στὴν ἑνότητα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας καὶ ὅτι δὲν πρέπει νὰ λησμονοῦμε ποτέ, πὼς τὰ χαρίσματα ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁ Θεὸς ἀποτελοῦν δωρεὲς τῆς θείας ἀγάπης καὶ φιλανθρωπίας Του καὶ ἀποβλέπουν στὴν σωτηρία μας καὶ τὴν οἰκοδομὴ τῆς Ἐκκλησίας.

Μὲ σύμμαχό μας, λοιπόν, τὴν ἀγάπη καὶ μὲ καρδιὰ γεμάτη εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Σωτῆρα Κύριό μας γιὰ τὸν ἄρρητο πλοῦτο τῶν θείων Του δωρεῶν, ἂς ἀγωνιζόμαστε νὰ ἀξιοποιήσουμε τὰ ὅποια χαρίσματα ἔχουμε λάβει, ἀποβλέποντας στὴν δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν πνευματικὴ οἰκοδομὴ τῶν ἀδελφῶν μας. «τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι»(Ρωμ. 12, 10), μᾶς λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Νὰ θεωροῦμε, δηλαδὴ, τοὺς ἄλλους ἀδελφοὺς ἀγαπητούς, ἐπιβάτες τοῦ ἴδιου πλοίου ποὺ πλέει στὸ πέλαγος τῆς ζωῆς, καὶ κατευθύνεται στὸ λιμάνι τῆς αἰωνιότητας. Τότε ἡ γαλήνη τοῦ Χριστοῦ θὰ κατοικήσει στὴν ψυχή μας καὶ ἡ εἰρήνη καὶ ἡ ὁμόνοια θὰ βασιλεύει στὴν κοινωνία μας.

Εἴθε, «ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ» ὁ σπλαχνικός μας Πατέρας νὰ μᾶς καλωσορίσει στὴν Οὐράνια Βασιλεία Του λέγοντάς μας: «Εὖγε καλὲ καὶ ἔμπιστε δοῦλε… ἔλα νὰ γιορτάσεις μαζί μου» (Ματθ. 25, 21, 23).

Ἂς πνεύσει, τελειώνοντας τὸν λόγο μας, καὶ πάλι ἡ δροσοβόλος αὔρα τοῦ Βερίτη:          

«Ἐσὺ τὸ ξέρεις, Παντοδύναμε, δυὸ κόσμοι μέσα μου παλεύουν.

Ὤ σπαραγμοὶ τῶν ἀντιθέσεων, ποὺ μέρα νύχτα μὲ παιδεύουν!

Τώρα νά, ὁ πόθος μ’ αἰχμαλώτισε καὶ σὰν ἀνδράποδο μὲ σέρνει‧

Σὲ λίγο, λυτρωμένη ἡ θέληση, τὸ μήνυμα τῆς νίκης φέρνει».  ΑΜΗΝ!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΚΥΡΙΑΚΗ 01 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2023

 

Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΠΕΡΙΤΟΜΗ 

ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Βασιλείου Aρχιεπισκόπου Καισαρείας

Καππαδοκίας τοῦ Mεγάλου

 

«Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου,

ὡς δεξαμένην τὸν λόγον σου· δι' οὗ θεοπρεπῶς ἐδογμάτισας, τὴν φύσιν τῶν ὄντων ἐτράνωσας,

τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας.

Βασίλειον ἱεράτευμα, Πάτερ Ὅσιε·

πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν».

«Τὸν οὐρανοφάντορα τοῦ Χριστοῦ,

μύστην τοῦ Δεσπότου, τὸν φωστῆρα τὸν φαεινόν,

τὸν ἐκ Καισαρείας, καὶ Καππαδόκων χώρας,

 Βασίλειον τὸν μέγαν, πάντες τιμήσωμεν».

 

 

      Tην ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ του νέου χρόνου και με την ευλογημένη εορτή του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, προσδοκούμε τις άφθονες ευλογίες και τα μεγάλα δωρήματα του Θεού. Θα συνεχίσομε να τον δοξολογούμε και να τον τιμούμε με την λατρεία μας και με την πιστή προσφορά  όλων μας.

            Την Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου τέλεσε με συγκίνηση, ευλάβεια, μεγαλοπρέπεια  και κατάνυξη ο εφημέριος  του Ιερού Ναού π. Βασίλειος Φιλιππάκης.

      Την καθιερωμένη Αγιοβασιλόπιττα ευλόγησε και έκοψε  μετά το  τέλος της Θείας Λειτουργίας ο εφημέριος.

      Για τον καθένα ξεχωριστά  πρόσφερε  ατομικό  Αγιοβασιλοπιτάκι,  έχοντας για δώρο  στον τυχερό μία  εικόνα του εορτάζοντα Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου για ευλογία.

      Όλο το εκκλησίασμα ευχήθηκε στον ιερέα μας ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ – με υγεία  και να τον έχει ο Θεός καλά, να -  συνεχίσει το Πνευματικό και φιλανθρωπικό  του έργο στην ενορία.

       Ευχή μας ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός δια πρεσβειών της Παναγίας μας προστάτιδα της ενορίας μας και  του σήμερα εορταζομένου Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, να απαλλαγούμε από την πανδημία  της νόσου.

          Τηρήθηκαν πάλι όλα τα μέτρα προστασίας της δημόσιας Υγείας από τον κίνδυνο περαιτέρω διασποράς του κορονοϊού.

 

"ΚΑΛΗ  ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ

 ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ  ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑ ΤΟ 2023».