ΛΗΞΗ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ 2017 - 2018

ΛΗΞΗ ΕΝΟΡΙΑΚΩΝ 

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ 2017- 2018

 ΣΤΟ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ  ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ 

         Με την παρουσία του Μητροπολίτου Χίου κ. Μάρκου  το απόγευμα της Πέμπτης 14  Ιουνίου 2018  στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο  της  Παναγίας Λατομιτίσσης πραγματοποιήθηκε η αποχαιρετιστήρια εκδήλωση  επί τη λήξει των Ενοριακών δραστηριοτήτων της περιόδου 2017– 2018.

     Την εκδήλωση  τίμησαν με την παρουσία τους ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Σταμάτης Κάρμαντζης, η Διευθύντρια του 9^ου Δημοτικού Σχολείου Καρραδείου κ. Ελένη Τζάνα, ο Ιατρός και πρ. Πρόεδρος του Ομηρείου Πνευματικού Κέντρου κ. Δημήτριος Μάντικας, ο Διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος κ. Αραμπατζής, ο πρ. Διοικητής Πυροσβεστικής κ. Ιάκωβος Αρχοντάκης, καθώς και ένα μεγάλο πλήθος συμπολιτών μας.

Εκ μέρους των επιμορφωτών μίλησε ο κ. Νικ. Φλάμος  και αναφέρθηκε για το θεάρεστο έργο που πραγματοποιείται  μέσα στον χώρο αυτό.

      Γεμάτη η αίθουσα από κόσμο, καθώς και ο προαύλειος χώρος του Κουκουναρείου,  μικρά  και μεγάλα παιδιά,  καθηγηταί,  μαθηταί, γονείς παρηκολούθησαν την αποχαιρετιστήρια  εκδήλωση με συγκίνηση.

Ο εφημέριος του Ιερού Ναού  πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Φιλιππάκης,  ο οποίος είναι πανταχού παρών και αγωνίζεται καθημερινά  προκειμένου να λειτουργούν σωστά και με τάξη όλα τα μαθήματα. Ευχαρίστησε  τους επιμορφωτές για την ανιδιοτελή  προσφορά τους και προσκάλεσε κι άλλους όσους θέλουν να προσφέρουν  την διακονία τους και να δώσουν αγάπη στον συνάνθρωπό τους.

Οι συνολικοί μαθητές κάθε ηλικίας εφέτος που παρηκολούθησαν  τα μαθήματα ήταν 313 άτομα. Οι καθηγητές στο σύνολο 33 και τα εργαστήρια που λειτούργησαν έφθασαν τα 45.

      Αισθήματα ευγνωμοσύνης προς τον Κύριό  και την Μεγάλη Προστάτιδα της Ενορίας μας την «Παναγία την Οδηγήτρια», πλημμυρίζουν την καρδιά του εφημερίου την στιγμή που απευθύνθηκε στο μεγάλο πλήθος που κατέκλεισε το Κουκουνάρειο.

Καταλήγοντας τόνισε, περάσαμε όλοι μαζί με τους αγαπητούς και ακούραστους συνεργάτες μου και επιμορφωτές, ώρες ατελείωτες, προσφέροντας εις την Διακονία της Εκκλησίας  μας, όπως άλλοτε έχω ξαναπεί και θα το λέω, ανιδιοτελώς. Θα μου επιτρέψετε ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ να υπογραμμίσω την ανιδιοτελή προσφορά τους για την οποία και τους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου και προσεύχομαι πάντοτε γι αυτούς και τις   οικογένειές τους, όπου συνεργάστηκαν όλα  αυτά τα χρόνια για την καλή λειτουργία και απόδοση του Πνευματικού   μας   Κέντρου.

      Και να γιατί, μέσα στην παγωνιά την αδιαφορία και την μοναξιά αυτού  του κόσμου, υπάρχουν ακόμα καρδιές πυρωμένες από αγάπη προς τον πλησίον μας, είτε μικρός είτε μεγάλος είναι αυτός, που προσφέρουν εντελώς εθελοντικά τις  υπηρεσίες τους στο ιερό έργο   για την ανακούφιση των νέων μας. Διαθέτουν ώρες από τον   προσωπικό τους χρόνο, αφήνουν τις  οικογένειές   τους, και δίνουν το ζωντανό παρόν στην πρόσκληση της εκκλησίας μας.

       Με μεγάλη του χαρά και ικανοποίηση αναφέρθηκε ότι στην Γαλλική γλώσσα ολοκλήρωσαν φέτος τις σπουδές τους 3 από τους μαθητάς που  έλαβαν το δίπλωμα  του Α2 επίπεδου.   

       Επίσης  την προηγούμενη χρονιά 2016 – 2017 διακρίθηκαν και άλλοι 8 μαθητές στα Ισπανικά και Ιταλικά.

Κλείνοντας υποσχέθηκε ότι με την έναρξη της σχολικής χρονιάς θα προστεθούν ακόμα 3 καινούργια  ενδιαφέροντα εργαστήρια.

        Οι μαθηταί  εξέθεσαν τα έργα που έφτιαχναν όλο το χρόνο, και ο κόσμος που ήταν πάρα πολύς, είχε την δυνατότητα να τα βλέπει και να ακούει παράλληλα την ωραιότατη  Μουσική που έπαιζαν με τα μουσικά τους όργανα τα παιδιά και  την οποία διδάχθηκαν από τους καθηγητές  τους.

         Την εκδήλωση έκλεισαν οι Βυζαντινοί ύμνοι από την χορωδία του Πρωτοψάλτη κ. Θεόδωρου Κουτσούδη επίσης υπέροχοι και συγκινητικοί.

          Τα εργόχειρα που είχαν εκτεθεί  από τις κυρίες εξαιρετικά, οι Αγιογραφίες και οι  εικόνες με τα ζωηρά χρώματα μοναδικά, και  η ζωγραφική  επάνω σε καμβά πολύ ωραία με απαλά γήινα χρώματα.

        Η εκδήλωση έκλεισε   με τον Εθνικό Υμνο και με την απονομή των βεβαιώσεων εις τους μαθητάς.   Ο ιερέας μας ευχήθηκε   καλό και ευλογημένο  καλοκαίρι να περάσομε.     Ολοι μαζί να βρεθούμε ξανά τον  Σεπτέμβριο για την καινούργια σχολική   περίοδο  2018 – 2019. 

Και του χρόνου   να είμαστε όλοι καλά.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΙΟΥΛΙΟΥ 2018

TO ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμὸς 30

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Μάτθ. ιδ΄ 22 -34)

29 Ἰουλίου 2018

«ὁ Πέτρος...ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με» (Ματθ. ιδ΄ 30).

Ὅλη τὴ νύκτα οἱ Μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ μας, Χριστιανοί μου, ἦταν ἀντιμέτωποι μὲ τὰ φουρτουνιασμένα κύματα καὶ μόλις «τετάρτῃ φυλακῇ τῆς νυκτός», δηλαδὴ, κατὰ τὰ χαράματα, παρουσιάζεται ὁ Κύριος. Τότε, ὁ ὁρμητικὸς Πέτρος, μὲ τὴ συγκατάθεση τοῦ Διδασκάλου, περπατᾶ πάνω στὰ κύματα καὶ Τὸν πλησιάζει.

Ἡ ἀρχὴ ὑπέροχη. Ἡ πίστη τοῦ ἀποστόλου Πέτρου δυνατή. Καὶ κατορθώνει τὸ ὑπέροχο καὶ ἀξιοθαύμαστο αὐτὸ γεγονός. Ὅσο βλέπει τὸν Διδάσκαλό Του, ὅσο κατευθύνεται πρὸς Αὐτόν, μπορεῖ νὰ περπατάει στὴν ὑδάτινη ἐπιφάνεια τῆς λίμνης τῆς Τιβεριάδος.

Ὁ ἄνεμος, ὅμως, ἦταν ἰσχυρός. Ὁ Ἀπόστολος ἄρχισε νὰ παρατηρεῖ γύρω του. Καταλαμβάνεται ἀπὸ φόβο. Καὶ τότε ὁ πολύπειρος ψαρὰς καὶ δεινὸς κολυμβητής, ἄρχισε νὰ βουλιάζει, νὰ βυθίζεται.

Δὲν ἔμεινε ὅμως σ’ αὐτὴ τὴ φάση, τὴν τόσο ἐπικίνδυνη. Ζήτησε ἀμέσως τὴν θεία συμπαράσταση. «Βλέπων τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με…». Κι ἀμέσως ὁ Κύριος ἁπλώνει τὸ χέρι Του, τὸν ἁρπάζει καὶ τοῦ λέει: «Ὀλιγόπιστε! Εἰς τί ἐδίστασας;». Γιατί, ἐνῶ ξεκίνησες μὲ θάρρος, ἀργότερα δειλίασες; Γιατί, ὅπως λέει ἕνας ἑρμηνευτής, Ἐκεῖνος, ποὺ σὲ ἐνίσχυσε νὰ περπατᾶς πάνω στὰ κύματα, ὁ Ἴδιος θὰ σὲ ἐνισχύσει νὰ ἀντισταθεῖς καὶ στὸν ἄνεμο.

Ὁ Κύριος, ὅπως τότε μὲ τὸν Πέτρο, ἔτσι καὶ σήμερα, εἶναι παρὼν καὶ στοὺς αἰῶνες. Σήμερα, ὅμως, ὅλοι ἐμεῖς ἔχουμε ἀντικαταστήσει τὸν Ἀπόστολο Πέτρο. Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας. Καὶ λίμνη τῆς Τιβεριάδος εἶναι γιὰ μᾶς, σήμερα, ἡ θάλασσα τῆς καθημερινῆ ζωῆς. Παρόμοια γεγονότα ἐπαναλαμβάνονται συχνὰ στὸν πνευματικὸ τομέα.

Κάποτε, στὸ ἀπώτερο ἢ στὸ πρόσφατο παρελθόν, ἀκούσαμε τὴ φωνὴ τοῦ Κυρίου καὶ ξεκινήσαμε, γιὰ μία χριστιανικὴ ζωή. Ἀτενίζοντας τὸν Κύριο, ἐμπνεόμενοι ἀπὸ τὸ παράδειγμά Του, προχωρούσαμε στὴν δύσκολη αὐτὴ ζωή, πάνω στὰ κύματα τῶν πειρασμῶν, τῶν εἰρωνειῶν, τῶν ἀντιξοοτήτων, τῶν πειρασμῶν, τῶν ποικίλων δοκιμασιῶν. Προχωρούσαμε πιστοὶ στὸ θέλημά Του, προσπαθώντας νὰ ἐφαρμόσουμε καθημερινὰ τὶς θεῖες Του ἐντολές.

Ἔρχονται, ὅμως, καὶ περίοδοι στὴ ζωή μας, ποὺ σβήνει ἀπὸ μπροστὰ μας τὸ θεῖο Φῶς. Ἀποσύρουμε τὸ μάτι μας ἀπὸ τὸν αἰώνιο Ἀρχηγό μας, τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Καὶ τότε, τὰ κύματα τοῦ κακοῦ μᾶς φαίνονται πιὸ ὁρμητικά, ὁ ἄνεμος πιὸ ἰσχυρὸς καὶ ἀρχίζουμε νὰ κλονιζόμαστε καὶ νὰ καταποντιζόμαστε. Ἔτσι κάνουν ὅλοι. Τὸ κακὸ σήμερα εἶναι πιὸ ἰσχυρὸ ἀπὸ ἄλλοτε. Δὲν μπορεῖ κανεὶς στὴν ἐποχή μας νὰ ζεῖ μὲ τὸ Εὐαγγέλιο στὸ χέρι.

Μὲ ἀποτέλεσμα, νὰ ὑποχωροῦμε στὴν ἁμαρτία, στὴν ἀδικία, στὴν κλοπή, στὶς ἀπάτες. Ἀρχίζουμε ἔτσι νὰ ζοῦμε διπλῆ ζωή. Νὰ ζητοῦμε ὅλα νὰ τὰ συμβιβάσουμε.

Δὲν πρέπει, ὅμως, νὰ ξεχνᾶμε, ὅτι ὑπάρχουν καὶ οἱ τρεῖς ἐκεῖνες περίφημες λέξεις τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου: «Κύριε, σῶσόν με», ποὺ στὰ χείλη τοῦ καθενὸς μας μποροῦν νὰ ἔχουν ἀπίστευτη δύναμη. Θὰ ἐπαναληφθεῖ, ὅ,τι ἔγινε μὲ τὸν μαθητὴ στὴ Τιβεριάδα. Οἱ τρεῖς αὐτὲς λέξεις ἀνοίγουν τὸν οὐρανό. Ἑλκύουν τὴν Θεία Χάρη, προσελκύουν τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ.

Πρὶν, ἀκόμα, Τὸν καλέσουμε σὲ κάθε μᾶς δυσκολία, σὲ κάθε ἀντιξοότητα, πειρασμὸ καὶ δοκιμασία, εἶναι κοντά μας, στὸ πλευρό μας. Ἅπλωσε σ’ Αὐτὸν τὰ χέρια σου καὶ θὰ δεῖς, ὅτι Ἐκεῖνος ἔχει ἤδη ἁπλώσει, πρὸς ἐσένα, τὰ δικά Του παντοδύναμα Χέρια. Ἐκεῖνος, εἶναι κοντά μας, πρὶν ἀκόμα ἐμεῖς ἀποφασίσουμε νὰ Τὸν πλησιάσουμε.

Χριστιανοί μου,

Ἂς ἀνοίξουμε, τὴν καρδιά μας, στὸν Χριστό. Ἂς Τὸν παρακαλέσουμε νὰ μᾶς ἀνασηκώσει, ὅπως τὸν Ἀπόστολο Πέτρο, καὶ θὰ τὸ κάνει. Θὰ νιώσουμε δύναμη ἀπὸ τὴ δύναμή Του γιὰ νὰ συνεχίσουμε τὸν πνευματικὸ ἀγώνα μὲ πίστη ἀκράδαντη, μὲ θερμὴ φλόγα καὶ ἐνθουσιασμό.

Καιρὸς δὲν μένει γιὰ σκέψεις, ταλαντεύσεις, δισταγμοὺς καὶ ἀπαισιοδοξίες. Ἡ τόσο δύσκολη, ἠθικὰ πεσμένη ἐποχὴ, μᾶς καλεῖ σὲ μεγάλες ἀποφάσεις, σὲ πορεία ἀνοδικὴ, μὲ τέρμα τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 22 ΙΟΥΛΙΟΥ 2018

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 29

Κυριακὴ Η’ Ματθαίου

Μνήμη τῆς Ἁγίας, ἐνδόξου παρθενομάρτυρος Μαρκέλλης, τῆς Χιοπολίτιδος

22 Ἰουλίου 2018

«Ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων»(Ματθ. ιδ’ 20)

Μέσα στὰ πολλὰ θαύματα, ποὺ πραγματοποίησε ὁ Χριστὸς μας, Χριστιανοί μου, εἶναι καὶ ὁ χορτασμὸς τῶν πέντε χιλιάδων λαοῦ, στὴν ἔρημο. Εἶναι ἕνα θαῦμα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς παντοδυναμίας τοῦ Θεοῦ ἢ καλύτερά της θείας παντοδυναμίας ποὺ κατευθύνεται ἀπὸ τὴν θεία ἀγάπη. Ὁ Κύριος βρίσκεται ξανὰ μὲ τὸ λαό Του. Τὸ πλῆθος κρέμεται ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ Διδασκάλου. Ὁ οὐρανόφερτος λόγος εἶναι μία γοητευτικὴ τροφή, ποὺ χορταίνει τὴν πείνα καὶ τὴν δίψα τοῦ ἀνθρώπου. Ὅλοι ξεχάστηκαν στὴ θέα τοῦ Θεανθρώπου, ποὺ φαίνεται νὰ ἀδιαφορεῖ στὶς ὀχλήσεις τῶν Μαθητῶν του, ποὺ ἐπιμένουν νὰ «ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα». Ἀδιαφορεῖ ὁ Κύριος, γιὰ τὸν λαό Του; Ὄχι. Ἀσφαλῶς κάποιο παράδοξο ὑφαίνει ἡ καρδιὰ τοῦ Διδασκάλου. Καὶ τὸ παράδοξο αὐτὸ εἶναι τὸ θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν ἄρτων καὶ τῶν ἰχθύων. Δὲν μένει ὅμως μέχρι ἐδῶ. Προχωρεῖ παραπέρα. Ποῦ; Στὴ συλλογὴ τῶν περισσευμάτων «τῶν κλασμάτων».

Οἱ Μαθητὲς τοῦ Κυρίου, ἀφοῦ μὲ προθυμία ὑπηρέτησαν στὴ διανομὴ τοῦ ψωμιοῦ καὶ τῶν ἰχθύων στὶς πέντε χιλιάδες τῶν Ἰουδαίων, στὸ τέλος μάζεψαν κάθε τί ποὺ περίσσευε, καὶ γέμισαν δώδεκα κοφίνια.

Ὑπηρέτησαν στὸ πρωτοφανὲς αὐτὸ γεγονὸς τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε ἄρτων καὶ τῶν δύο ἰχθύων. Ἔκλεισαν ὅμως τὴν ἡμέρα τους καὶ μὲ μία φαινομενικά, ἁπλά, ταπεινὴ πράξη.

Δὲν παραμέλησαν δηλαδὴ σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, τὴν συλλογὴ τῶν μικρῶν κομματιῶν ποὺ εἶχαν μείνει, δίνοντάς μας ἕνα μεγάλο δίδαγμα. Ποιὸ εἶναι αὐτό; Καὶ τὰ μεγάλα γεγονότα νὰ ἐκτιμοῦμε, καὶ τὰ φαινομενικὰ μικρὰ ἔργα νὰ μὴ τά περιφρονοῦμε.

Σήμερα, ὅμως, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ, μέ ἐκκλησιαστική λαμπρότητα, τήν Μνήμη τῆς Ἁγίας, ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Μαρκέλλης, τῆς Χιοπολίτιδος.

Ἡ ἁγία νύμφη τοῦ Χριστοῦ Μαρκέλλα καταγόταν ἀπό τήν Βολισσό τῆς Χίου καί μαρτύρησε ἀπό τά μιαρά χέρια τοῦ ἄπιστου πατέρα της, γύρω στά 1500. Ἡ μητέρα της, μία εὐλαβής καί πιστή γυναίκα, τῆς ἐδίδαξε τήν ἀγάπη στόν Ἰησοῦ Χριστό καί τήν ἀφοσίωση στήν ἁγνότητα.

Εἶναι ἀρετές, πού πρέπει νά κοσμοῦν κάθε ἄνθρωπο καί, κυρίως, τούς νέους. Αὐτές δίνουν ἀξία στόν κάτοχό τους, τόν κάνουν νά ἐπαινεῖται ἀπό τόν Θεό καί νά λάμπει περισσότερο ἀπό τόν ἥλιο, στά οὐράνια σκηνώματα. Αὐτές οἱ ἀρετές εἶναι πολύ σπάνιες στήν ἐποχή μας. Ἡ ἀπουσία καί περιφρόνηση αὐτῶν τῶν ἀρετῶν ἀμαύρωσε τίς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, τούς ἀνθρώπους, διέλυσε τίς Οἰκογένειες,γκρέμισε τά χριστιανικά σπίτια καί ἔφερε τόν κόσμο ὅλο στό χεῖλος τῆς καταστροφῆς. Μάλιστα, φτάσαμε στό τραγικό σημεῖο, νά περνᾶμε τό ἄσπρο γιά μαῦρο καί τό μαῦρο νά τό θεωροῦμε ἄσπρο. Τούς ἠθικούς καί σεμνούς, νά τούς θεωροῦμε ὀπισθοδρομικούς καί καθυστερημένους, ἐνῷ τούς ἀνήθικους καί προκλητικούς νά τούς ἔχουμε γιά «ξύπνιους» καί προοδευτικούς.

Ἡ μητέρα της ἁγίας πέθανε ἐνωρίς καί τήν ἀνατροφή της ἀνέλαβε ὁ πατέρας της. Ὅσο μεγάλωνε στήν ἡλικία, τόσο προέκοπτε στήν ἀρετή καί αὐτή ἡ σωφροσύνη ἔκαμνε τήν Μαρκέλλα νά ἀκτινοβολεῖ ἀπό τήν ψυχή καί στό σῶμα.

Ὅμως ὁ μισόκαλος διάβολος τήν ἐφθόνησε γι᾿ αὐτήν τήν ἀρετή της καί προσπάθησε νά τήν πειράξει, νά τῆς ἐμφυτεύσει ἀκάθαρτους λογισμούς. Δέν κατόρθωσε νά ἐπιφέρει πλῆγμα στήν νεαρή ἁγία, στράφηκε κατόπιν στόν ἄπιστο πατέρα της. Τοῦ ἐγέννησε σαρκικό πειρασμό καί ἀσελγῆ ἐπιθυμία, γιά τήν ἁγνή καί νεαρή κόρη του. Ἐκείνη, ἀσφαλῶς, ποτέ δέν δέχθηκε κάτι τέτοιο, γι᾿ αὐτό καί κρυφά ἔφυγε ἀπό τό σπίτι καί κατέφυγε στό βουνό, μιά καί οἱ προτάσεις τοῦ σαρκολάτρη πατέρα της ἔγιναν πιό προκλητικές καί ἐπίμονες. Ἐκεῖνος ἔτρεξε ξοπίσω της καί τήν κατεδίωξε. Ἡ ἁγία Μαρκέλλα ἔτρεξε πρός τήν θάλασσα καί κρύφθηκε σέ μία βάτο, ἀλλά καί ἐκεῖ τήν ἀνεκάλυψε. Ἔβαλε φωτιά στή βάτο, γιά νά τήν ἀναγκάση νά βγεῖ. Βγαίνοντας ἐκείνη ἔτρεξε στά βράχια τῆς ἀκροθαλασσιᾶς. Μή μπορώντας ὁ πατέρας νά τήν φθάσει τῆς ἔρριξε ἕνα βέλος καί τήν πλήγωσε. Πλέον δυσκολεύτηκε στό τρέξιμο. Παρακάλεσε τότε τόν Θεό νά τήν βοηθήσει. Ἀμέσως σχίσθηκε ἕνας βράχος καί τήν δέχθηκε μέχρι τούς ὤμους, ὅπως ἄλλοτε ἔγινε μέ τήν ἁγία Θέκλα καί ὅπως ἀκόμη παλαιότερα μέ τήν ἁγία Ἐλισάβετ, πού κρατοῦσε στήν ἀγκαλιά της μικρό τόν Τίμιο Πρόδρομο.

Σάν ἔφθασε ὁ πατέρας της καί μή μπορώντας νά τήν τραβήξει ἔξω ἀπό τόν βράχο, πρῶτα τῆς ἔκοψε τά στήθη καί κατόπιν τήν ἀποκεφάλισε καί πέταξε τό κεφάλι της στήν θάλασσα. Ἔτσι, τῆς ἄνοιξε τόν οὐρανό καί τήν δέχθηκε ὁ Θεός στά οὐράνια βασίλεια, νά χαίρεται ἡ Παρθενομάρτυς Μαρκέλλα πλησίον τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ, μαζί μέ τίς πέντε φρόνιμες παρθένες τῆς γνωστῆς παραβολῆς τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου.

Ἀπό ἐκεῖνον τό βράχο τρέχει ἁγίασμα καί τά πετραδάκια μέσα στή θάλασσα εἶναι ἀκόμη κόκκινα ἀπό τό αἷμα τῆς ἁγίας. Κάθε φορά δέ, πού ὁ Ἱερεύς διαβάζει τήν Παράκληση τῆς ἁγίας, τό νερό τῆς θάλασσας φαίνεται νά κοχλάζει. Τό προσκύνημα αὐτό τῆς ἁγίας Μαρκέλλας εἶναι τό μεγαλύτερο τῆς Χίου καί ἀπό τά μεγαλύτερα τοῦ Αἰγαίου Πελάγους.

Ὁ βίος καί τό μαρτύριο τῆς ἁγίας Μαρκέλλας ὑπενθυμίζουν τό καθῆκον καί τό χρέος, πού ἔχουν οἱ γονεῖς, νά παιδαγωγοῦν κατά Θεόν τά παιδιά τους καί νά τά ὁδηγοῦν στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι τεράστια ἡ εὐθύνη τους. Ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τά δικά Του παιδιά, γιά δικά μας.

Εἶναι πολύ συγκινητική ἐκείνη ἡ εἰκόνα τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, κατά τήν ὁποία τό νήπιον Ἰησοῦς Χριστός ἀπό τήν ἀγκαλιά τῆς Παναγίας πηγαίνει στήν ἀγκαλιά τοῦ πρεσβύτη Συμεών. Ἔτσι καί τά δικά μας παιδιά ἀπό τήν ἀγκαλιά μας πρέπει νά πᾶνε στήν ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας, στά χέρια τοῦ πνευματικοῦ, δηλαδή στήν ἐξουσία τοῦ Θεοῦ. Θά εἴμαστε ἥσυχοι καί θά κοιμώμαστε ἀμέριμνοι, ἄν τά παιδιά μας ἔχουν φόβο Θεοῦ.

Ἄς θυμηθοῦμε τόν πατέρα τοῦ Εὐαγγελίου καί ἄς κάνουμε ὅ,τι ἐκεῖνος ἔκανε. Νά πάρουμε ἀπό τό χέρι τό παιδί μας, νά τό φέρουμε κοντά στό Χριστό καί νά ποῦμε: « Κύριε, ἤνεγκα τόν υἱόν μου πρός Σέ», διά Πρεσβειῶν τῆς Ἁγίας, ἐνδόξου Παρθενομάρτυρος Μαρκέλλης, τῆς Χιοπολίτιδος. Ἀμήν.     Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 15 ΙΟΥΛΙΟΥ 2018

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 28 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

(Ματθ. ε΄ 14-19) 

15 Ἰουλίου 2018

 «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου».(Ματθ. ε΄ 14)

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, Χριστιανοί μου, ὑπῆρξαν μαθητὲς καὶ μιμητὲς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ πρόσφεραν μὲ τὸν φωτισμό, τὴν χάρη καὶ τὴ δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀνεκτίμητες ὑπηρεσίες πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ὅλων τῶν ἐποχῶν. Παρέλαβαν, μὲ ἰδιαίτερο σεβασμὸ, τὶς διδασκαλίες τοῦ Κυρίου, τὰ ὅσα μὲ τὴν ἔμπνευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κήρυξαν καὶ ἔγραψαν οἱ Ἀπόστολοι, τὰ διατήρησαν ἁγνὰ καὶ ἀνόθευτα, τὰ ἑρμήνευσαν, τὰ ἀνέλυσαν, τὰ προφύλαξαν ἀπὸ τὶς πλάνες καὶ τὶς κακοδοξίες τῶν αἱρετικῶν καὶ τὰ πρόβαλαν ὁλοζώντανα μὲ τὸ ἅγιο παράδειγμά τους.

 Δίκαια, λοιπόν, τοὺς τιμᾶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, τοὺς προβάλει πρὸς μίμηση καὶ ὅρισε νὰ διαβάζεται, κατὰ τὴν σημερινὴ ἑορτή τους, ἡ περικοπὴ ἀπὸ τὴν ἐπὶ τοῦ ὅρους ὁμιλία τοῦ Κυρίου, τῆς ὁποίας ὁ πρῶτος στίχος εἶναι «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου».

 Βέβαια, τὴν τιμητικὴ αὐτὴ φράση, τὴν εἶπε ὁ Κύριος εἰδικὰ γιὰ τοὺς Μαθητὲς καὶ Ἀποστόλους Του. Ἀλλὰ, κατ’ ἐπέκταση, τὴν εἶπε καὶ γιὰ ὅλους τους ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου, γιὰ ὅλους τους πιστούς, ὁ καθένας ἀπὸ τοὺς ὁποίους καλεῖται νὰ γίνει, στὸ περιβάλλον ποὺ ζεῖ, φῶς. Ἄλλωστε, τὴν ἐπὶ τοῦ ὅρους ὁμιλία ὁ Κύριος τὴν εἶπε μπροστὰ σὲ πλῆθος πολύ. «Ἰδὼν τοὺς ὄχλους, λέει ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, ἀνέβη εἰς τὸ ὅρος καὶ καθίσαντος αὐτοῦ προῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτούς». Εἶναι φανερὸ, ὅτι μὲ τὴ λέξη «μαθηταὶ» δὲν ἐννοεῖ ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς μόνο τοὺς Δώδεκα Μαθητές, ἀλλὰ ὅλους ἐκείνους, ποὺ εἶχαν τὴν ἀγαθὴ διάθεση νὰ μαθητεύσουν κοντὰ στὸν Χριστό, νὰ τὸν ἀκούσουν ὡς Διδάσκαλο καὶ νὰ γίνουν μαθητές Του.

 «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου». Μεγάλη τιμὴ γιὰ τὸν ἄνθρωπο! Πόσο ψηλὰ τὸν τοποθετεῖ ἡ πίστη του στὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Ποιὰ ζωογόνο ἀκτινοβολία καλεῖται νὰ ἐκπέμψει!

 Οἱ Ἀπόστολοι, λοιπόν, θὰ ἀναδεικνυόταν τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Αὐτὸ, σημαίνει ὅτι μὲ τὴν διδασκαλία τους, μὲ τὴν παρουσία καὶ τὸ παράδειγμά τους, θὰ ἔδιδαν ἰδιαίτερη χάρη καὶ φῶς, στὴ ζωὴ καὶ τὶς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων. Θὰ ἐπιδροῦσαν εὐεργετικά. Θὰ πρόσφεραν τὴν ἀλήθεια, γιὰ τὸν Θεό, γιὰ τὸν ἄνθρωπο, γιὰ τὸ θεῖο θέλημα, γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Θὰ πρόσφεραν τὴν ἀλήθεια, γιὰ τὸν πνευματικὸ κόσμο καὶ τὴν μέλλουσα ζωή. Τὴν ἀλήθεια, ποὺ τόσο πολὺ διψᾶ ὁ καθένας. Θὰ δίδασκαν καὶ θὰ θεμελίωναν τὴν πραγματικὴ δικαιοσύνη. Θὰ ἔδιδαν, ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ, ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ἀπαλλαγ ἀπὸ τὸ ἄγχος τῆς ἐνοχῆς καὶ τῶν τύψεων.

 Θὰ ὁδηγοῦσαν τοὺς ἀνθρώπους στὰ ἔργα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς καλοσύνης, τὰ ὁποῖα ὀμορφαίνουν τὴν ζωή. Θὰ ἔδιδαν τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ στὸν καθένα προσωπικὰ καὶ στοὺς ἀνθρώπους μεταξύ τους, ὥστε νὰ ζοῦν εἰρηνικά, ἥσυχοι, μὲ τὸ αἴσθημα τῆς ἀσφάλειας, κάτω ἀπὸ τὴν σκέπη τοῦ Θεοῦ. Θὰ ἐγκαθιστοῦσαν καὶ θὰ ἅπλωναν τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ στὶς γενεὲς τῶν ἀνθρώπων. Ἀλήθεια, πόσο ὡραία, πόσο εὐχάριστη καὶ ζηλευτὴ γίνεται ἡ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, ὅταν τὴν ἐμπνέει καὶ τὴν κατευθύνει τὸ φῶς καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ!

Ἀλλὰ τὸ φῶς ἔχει καὶ μία ἄλλη ἰδιότητα. Ἀπομακρύνει καὶ διαλύει τὸ σκοτάδι. Τὸ πνευματικὸ φῶς, τὸ ὁποῖο οἱ Μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ θὰ σκόρπιζαν σ’ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα, ἔχει ἀνάλογες, ἀλλὰ ἀσύγκριτα πολυτιμότερες πνευματικὲς ἰδιότητες.

Διαλύει τὸ ἠθικὸ σκοτάδι. Διότι, τί εἶναι ἡ ἁμαρτία; Καταστρεπτικὸ σκοτάδι, φοβερὸ δηλητήριο, σκοτασμὸς τοῦ πνεύματος, σήψη καὶ δυσωδία ψυχῆς καὶ σώματος. Ὅπως, ἀκριβῶς, ἀπὸ μία πληγὴ μολυσμένη, γεμάτη πύο, ταλαιπωρεῖται καὶ πονάει ὁ ἄνθρωπος καὶ εἶναι ἐνδεχόμενο, ἂν ἐπεκταθεῖ αὐτὴ καὶ ἐπιδεινωθεῖ, νὰ ἐπιφέρει ἀκόμα καὶ τὸν θάνατο, ἔτσι εἶναι καὶ ἡ ἁμαρτία, γιὰ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ἂν δὲν ληφθοῦν, ἔγκαιρα, τὰ ἀπαραίτητα μέτρα, θὰ τῆς ἐπιφέρει τὸ αἰώνιο σκοτάδι, τὸν θάνατο.

Ἔρχεται, λοιπόν, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, τὸ κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων καὶ μᾶς διαφωτίζει καὶ μᾶς πληροφορεῖ πόσο μεγάλο κακὸ εἶναι ἡ ἁμαρτία. Μᾶς ἀνοίγει τὰ μάτια τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, ὥστε νὰ διακρίνουμε τὶς δόλιες παγίδες τοῦ διαβόλου, καὶ τὰ ἀπατηλὰ θέλγητρα τῆς ἁμαρτίας. Καὶ, τὸ σπουδαιότερο, μᾶς παρέχει τὰ μέσα καὶ τὴν δύναμη νὰ ἀντισταθοῦμε στὴν ἁμαρτία, νὰ τὴν ἀποκρούσομε νικηφόρα, νὰ μείνουμε ἀπρόσβλητοι ἀπ’ αὐτὴν καὶ νὰ διατηρήσουμε τὸ φῶς τῆς ψυχῆς μας, τὴν καθαρότητα καὶ τὴν διαύγεια τοῦ πνεύματός μας.

Ἀλλὰ, κι ἂν συμβεῖ, σὰν ἄνθρωποι ἀδύνατοι, ποὺ εἴμαστε, νὰ παρασυρθοῦμε καὶ νὰ πληγωθοῦμε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, πάλι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ πίστη στὸν Σωτήρα Χριστό, ὡς δραστικὸ πνευματικὸ φῶς, μᾶς δίνει τὸν τρόπο καὶ τὴν δύναμη, νὰ προλάβουμε τὸν σκοτισμὸ καὶ τὴν ἐπέκταση τῆς πληγῆς, νὰ τὴν ἀπολυμάνουμε καὶ νὰ τὴν θεραπεύσουμε, ὥστε νὰ ἀποκτήσουμε πάλι καὶ νὰ διατηρήσουμε τὴν ὑγεία καὶ τὴν διαύγεια τῆς ψυχῆς.

Χριστιανοί μου,

Τέτοιο σωτήριο φῶς, γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα, ὑπῆρξαν καὶ ὑπάρχουν καὶ θὰ ὑπάρχουν οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ μιμητές τους, οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τέτοιο, ὅμως, πνευματικὸ φῶς, πρέπει νὰ γίνουμε ὅλοι μας, ὁ καθένας στὸ περιβάλλον του. Ἐὰν καταφέρουμε καὶ γίνουμε φῶς, τότε θὰ φωτισθεῖ καὶ ἡ κοινωνία μας. Καὶ σὲ μᾶς, ἀπευθυνόμενος ὁ Κύριός μας, λέει: «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου». Γένοιτο!     Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 8 ΙΟΥΛΙΟΥ 2018

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Άριθμός 27 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. θ’ 1-8)

8 Ἰουλίου 2018

«Ἰδόντες οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεόν, τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις»

(Ματθ. θ’ 8)

Κατάπληκτοι ἔμειναν οἱ ὄχλοι, Χριστιανοί μου, μπροστὰ σὲ τρία θαυμαστὰ γεγονότα, ὅπως τὰ περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος. Ποιὰ εἶναι αὐτά; Ἄκουσαν τὸν Χριστὸ νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες, γεγονὸς, πρωτοφανὲς, στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Τὸν εἶδαν νὰ ἀποκαλύπτει τοὺς πλέον ἀπόκρυφους διαλογισμοὺς τῶν γραμματέων, πράγμα, ποὺ μαρτυροῦσε ὑπερφυσικὴ ἱκανότητα. Καὶ τρίτον, νὰ θεραπεύει τὸν παραλυτικὸ, μὲ ἕνα Του μόνο λόγο, γεγονὸς, ποὺ φανέρωνε θεϊκὴ Του δύναμη.

Φυσικὰ, οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι ἀγνοοῦσαν, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἦταν ἁπλὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ καὶ Θεός, Θεάνθρωπος. Αὐτὸ, ἄλλωστε, οὔτε οἱ Μαθητές Του δὲν τὸ εἶχαν ἐννοήσει. Οἱ κάτοικοι τῆς Καπερναοὺμ νόμιζαν, ὅτι ἦταν ἕνας δίκαιος ἄνθρωπος, ἕνας προφήτης, στὸν ὁποῖο, γιὰ τὴν ἀρετή Του, Τοῦ εἶχε δώσει ὁ Θεὸς τέτοιες ἐξουσίες. Γι’ αὐτὸ «ὅταν εἶδαν αὐτὰ, ποὺ ἔγιναν, ἐδόξασαν τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος ἔδωσε τόσο μεγάλη ἐξουσία στὸν Ἰησοῦν».

Τὸ γεγονὸς αὐτό, ὅτι δηλαδὴ οἱ ἁπλοϊκοὶ ἐκεῖνοι ἄνθρωποι δόξασαν τὸν Θεὸ καὶ, φυσικὰ, ἐπαίνεσαν καὶ τὸν Ἰησοῦ, εἶναι πολὺ διδακτικὸ, γιὰ ὅλους μας. Διδάσκει, ὅτι ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ εἶναι πρόθυμος νὰ δοξάζει τὸν Θεὸ, γιὰ ὅσα θαυμαστὰ πραγματοποίησε καὶ πραγματοποιεῖ, νὰ ἀπονέμει τὸν δίκαιο ἔπαινο στοὺς ἐνάρετους καὶ τοὺς ἐργάτες τοῦ καλοῦ. Ἐνῶ, ὅμως, τὸ καθῆκον αὐτὸ εἶναι αὐτονόητο καὶ δὲν ὑπάρχει κανένας λογικὸς ἄνθρωπος, ποὺ νὰ τὸ ἀμφισβητεῖ, στὴν πράξη, ὅμως, δὲν τὸ βλέπουμε πάντοτε. Ἐμεῖς, οἱ ἄνθρωποι, δύσκολα ἐπαινοῦμε τὸν καλὸ ἄνθρωπο καὶ τὸ καλὸ ἔργο. Εἴμαστε μᾶλλον πρόθυμοι νὰ ἐπικρίνουμε καὶ νὰ κατακρίνουμε ὄχι μόνο τοὺς κακοὺς – ποὺ καὶ αὐτὸ τὸ ἀπαγορεύει ὁ Θεὸς – ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐνάρετους, τοὺς ἐργάτες τῶν καλῶν ἔργων, αὐτοὺς, ποὺ θυσιάζουν τὸν ἑαυτό τους, γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν ἄλλων.

Βλέπουμε κάποιον νὰ μελετᾶ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, νὰ ἐκκλησιάζεται ἀνελλιπῶς καὶ νὰ μετέχει τακτικὰ στὰ Ἱερὰ Μυστήρια, νὰ εἶναι προσεκτικὸς στὴ ζωή του καὶ τίμιος στὶς συναλλαγές του, νὰ παιδαγωγεῖ, μὲ φόβο Θεοῦ, τὴν Οἰκογένειά του, νὰ εἶναι εὐγενής στὶς κοινωνικές του σχέσεις καὶ συνεπὴς στὶς ὑποχρεώσεις του. Βλέπουμε ὅλα αὐτὰ καὶ πολλὰ ἄλλα πλεονεκτήματά του καὶ, μᾶλλον, στενοχωρούμαστε. Σὰν νὰ θέλαμε νὰ μὴν εἶναι τέτοιος, ὅπως τὸν περιγράψαμε, τόσο καλὸς καὶ ἐνάρετος ἄνθρωπος.

Ψάχνουμε, δῆθεν, ἀπὸ ἀφέλεια, πραγματικὰ ὅμως ἀπὸ μία νοσηρὰ διάθεση, νὰ τοῦ βροῦμε ψεγάδια, ἀδυναμίες. Κι ἂν βροῦμε κάτι, ἔστω καὶ ἀσήμαντο, τὸ μεγεθύνουμε, τὸ χρωματίζουμε, τὸ ἐπιδεινώνουμε, γιὰ νὰ ἐπισκιάσουμε, μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ, τὴν ἀρετή του. Κι ἂν δὲν βροῦμε, δὲν δυσκολευόμαστε νὰ ποῦμε: «Ποιὸς ξέρει τί κρύβεται πίσω ἀπὸ τὴν ἀθώα αὐτὴ ἐμφάνιση. Ὑπάρχουν πολλοὶ ὑποκριτὲς στὸν κόσμο». Τὸ ἴδιο κάνουμε καὶ γιὰ τὰ καλὰ ἔργα. Τὰ λεπτολογοῦμε, τὰ ἐρευνοῦμε, μήπως καὶ δὲν εἶναι τόσο καλά, ὅσο φαίνονται. Μπορεῖ, κάποιες στιγμὲς, νὰ ποῦμε: «ποιὸς ξέρει, γιατί τὰ κάνει τὰ καλὰ αὐτὰ ἔργα. Ποιὸς ξέρει τί ἐπιδιώξεις κρύβονται πίσω ἀπ’ αὐτά». Καὶ ἔτσι, ἀντὶ νὰ εἴμαστε εὐχαριστημένοι καὶ νὰ δοξάζουμε τὸν Θεὸ καὶ νὰ ἀποδίδουμε τὸν δίκαιο ἔπαινο στὸν ἐνάρετο καὶ στὰ ἔργα τῆς ἀρετῆς, στεναχωριόμαστε καὶ εἴμαστε πρόθυμοι καὶ πολὺ πρόχειροι στὴ δυσμενῆ κριτική.

Γιατί συμβαίνει, ὅμως, αὐτὸ, ἀλήθεια; Τί εἶναι ἐκεῖνο, ποιὰ εἶναι ἡ αἰτία, ποὺ μᾶς ἐμποδίζει καὶ μᾶς κλείνει τὸ στόμα, ὥστε νὰ μὴ ποῦμε ἕνα καλὸ λόγο, ἕνα «εὖγε», γιὰ τὰ καλὰ ἔργα, πού βλέπουμε; Ἡ αἰτία δὲν ὑπάρχει βέβαια στὰ καλὰ ἔργα, τὰ ὁποῖα ὅταν γίνονται πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ ἐξυπηρέτηση τῶν ἀνθρώπων, εἶναι πάντοτε ἀξιέπαινα. Ἡ αἰτία ὑπάρχει μέσα μας. Εἶναι ὁ ἐγωισμός, ὁ ὁποῖος σὰν νὰ πληγώνεται ἀπὸ τὴν ἀρετὴ καὶ τὰ καλὰ ἔργα τοῦ δίκαιου ἀνθρώπου. Θιγόμαστε κι ἐμεῖς ἐσωτερικὰ καὶ ὑποφέρουμε. Ἡ συνείδηση μᾶς λέει, ὅτι «καὶ ἐσὺ ἔπρεπε νὰ εἶσαι σὰν ἐκεῖνον, προσεκτικὸς καὶ ἐνάρετος στὴ ζωή σου, πρόθυμος καὶ γρήγορος στὰ καλὰ ἔργα». Βλέπουμε, ἴσως χωρὶς νὰ τὸ θέλουμε, τὸν συνάνθρωπό μας ἀνώτερο ἀπό μᾶς. Καὶ αὐτὴ ἡ ὑπεροχὴ του μᾶς θλίβει, μᾶς στεναχωρεῖ, μᾶς πληγώνει ἀφάνταστα, σὰν νὰ τὴν ἔχει πάρει ἀπὸ μᾶς ἢ σὰν νὰ μᾶς ἀνῆκε καὶ αὐτὸς μᾶς πρόλαβε.

Γιὰ νὰ μπορέσει ὁ ἄνθρωπος νὰ βλέπει ἀπροκατάληπτα τὸν καλὸν ἄνθρωπο, γιὰ νὰ τὸν θαυμάζει καὶ νὰ τὸν ἐπαινεῖ, πρέπει νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὶς νοσηρές, τὶς ἐγωπαθεῖς αὐτὲς καταστάσεις. Πρέπει νὰ καλλιεργήσει μέσα του ἕνα πνεῦμα ἀνωτερότητας· καθαρότητα καρδιᾶς καὶ φωτεινότητα κρίσεως, εἰλικρινῆ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Νὰ βλέπει τὸ καλὸ ὡς ἔργο, ποὺ τὸ θέλει ὁ Θεὸς καὶ τὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς πραγματοποιεῖ διὰ μέσου τῶν ἀνθρώπων, ὥστε νὰ δοξάζεται αὐτὸ καὶ νὰ ἐξυπηρετοῦνται οἱ ἄνθρωποι. Νὰ χαιρόμαστε, μὲ ὅλη μας τὴν καρδιά, ὅταν ὑπάρχουν πολλοὶ καλοὶ ἄνθρωποι μέσα στὴν κοινωνία καὶ ὅταν πολλὰ καλὰ ἔργα πραγματοποιοῦνται. Μία τέτοια κοινωνία, ποὺ ἔχει ἐνάρετους ἀνθρώπους, εἶναι εὐτυχισμένη.

Χριστιανοί μου,

Ἂς διδαχθοῦμε, λοιπόν, ἀπὸ τὸ παράδειγμα τῶν κατοίκων τῆς Καπερναοὺμ καὶ ἂς δοξάζουμε εἰλικρινὰ τὸν Θεὸ, γιὰ τὰ καλὰ ἔργα, ποὺ βλέπουμε, νὰ ἐπαινοῦμε, μὲ πολὺ προθυμία, τοὺς ἐργάτες τοῦ καλοῦ καὶ νὰ τοὺς ἐνθαρρύνουμε μάλιστα. Τὰ καλὰ ἔργα εἶναι «φῶς Χριστοῦ» μέσα στὴν κοινωνία. «Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Ἀμήν.    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου