Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2021

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021

TheioKirigma

Ἀριθμός  47

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΓ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

 (Ἐφεσ. β΄,  4-10)

28 Νοεμβρίου 2021

*

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ· χάριτί ἐστε σεσωσμένοι· καὶ συνήγειρε καὶ συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς αἰῶσι τοῖς ἐπερχομένοις τὸν ὑπερβάλλοντα πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφ' ἡμᾶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται.
Αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεὸς ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμε.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

«Τῇ γὰρ χάριτι ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως. Καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ἡμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μὴ τις καυχήσηται».

«Ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς εἶναι πολὺ μεγάλο πρᾶγμα», λέγει ἕνα λαϊκὸ ᾂσμᾳ, ἢ σωστότερα εἶναι τὸ μεγαλύτερο πρᾶγμα, καὶ ὄντως αὐτὴ ἡ φράση εἶναι ἡ πιὸ σημαντικὴ ἀλήθεια στὴν ἐπίγεια ζωή. Ὅ,τι καὶ ἂν κάνει ὁ ἄνθρωπος, ὅσα πλούτη καὶ ἂν ἀποκτήσει, ὅσο μεγάλη δόξα καὶ ἂν κερδίσει, ὅσο τρυφηλότερη ζωὴ καὶ ἂν ζήσει, ἂν δὲν σώσει τὴν ψυχή του, ἀπέτυχε οἰκτρά. Ὅπως εἶπε ὁ Χριστός μας: «Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον, ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; Ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;»

Δὲν ἀποτελεῖ ὅμως προσωπικὸ κατόρθωμα τὸ νὰ σώσει κάποιος τὴν ψυχή του, εἶναι ἐντελῶς ἀδύνατον νὰ γίνει αὐτό, γιατί εἶναι ἔργο πνευματικῆς τάξεως, ὑπερφυσικὸ καὶ χαρισματικὸ προϊόν της ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ τὸ θέμα διαπραγματεύεται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἐφεσίους ἐπιστολὴ καὶ ἡ κεντρικὴ ἰδέα ἐκφράζεται στοὺς στίχους αὐτούς: «Μὲ τὴν Χάρη ἔχετε σωθεῖ διὰ μέσου της πίστεως. Καὶ ἡ διὰ τῆς πίστεως σωτηρία σας δὲν προῆλθε ἀπὸ ἐσᾶς, εἶναι τὸ δῶρο τοῦ Θεοῦ. Δὲν σωθήκατε ἀπὸ ἔργα δικά σας, γιὰ νὰ μὴν ἔχει κανεὶς τὸ δικαίωμα νὰ καυχηθεῖ». Σὲ προηγούμενους στίχους γράφει ὁ Ἀπόστολος ὅτι ὁ Θεός, καθὼς εἶναι πλούσιος σὲ ἔλεος, ἐξαιτίας τῆς πολλῆς ἀγάπης Του πρὸς ἐμᾶς, ἂν καὶ ἐμεῖς ἤμαστε νεκροὶ λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν μας, μᾶς χάρισε τὴν ζωὴ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, μᾶς ἀνέστησε καὶ μᾶς ἔβαλε νὰ καθίσουμε μαζί Του στὰ ἐπουράνια. Ὅλα δὲ αὐτὰ τὰ ἔκαμε, γιὰ νὰ δείξει στοὺς ἀτελεύτητους αἰῶνες τοῦ μέλλοντος βίου τὸν ὑπερβολικὸ πλοῦτο τῆς χάριτός Του μὲ τὴν ἀγαθότητα ποὺ ἐπέδειξε σὲ ἐμᾶς διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὅλα ξεκινοῦν ἀπὸ τὴν μέγιστη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ σὲ ἐμᾶς, ὅλα ἔχουν γίνει καὶ γίνονται ἀπὸ τὸν Θεὸ, ἀπὸ τὴν θέλησή Του νὰ σωθοῦμε. Ἐφόσον ἀπονεκρωθήκαμε μὲ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα καὶ ζούσαμε ὡς νεκροὶ πνευματικὰ τὸν χρόνο μετὰ τὴν πτώση καὶ τὴν ἔξοδό μας ἀπὸ τὸν Παράδεισο, ἦταν ἀδύνατο νὰ ἀποκτήσουμε πάλι ζωὴ μὲ τὶς ὅποιες δυνάμεις μας. Εἶναι δυνατὸν κάποιος πού πέθανε νὰ ξαναζωντανέψει ἀπὸ μόνος του; Ἀδύνατον! Κάτι ἀνάλογο συνέβαινε μὲ τὸν ἄνθρωπο, πρὶν ἀπὸ τὴν ἐνανθρώπιση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος γεννιόταν, ζοῦσε βιολογικά, πέθαινε καὶ κατέληγε στὸν Ἅδη, χωρὶς ἐλπίδα σωτηρίας. Αὐτὴ ἦταν ἡ φρικτὴ πραγματικότητα πρὶν ἀπὸ τὸν Χριστό. Ἔρχεται τότε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δὲ ἄντεχε νὰ βλέπει νὰ τυραννιέται μὲ τόσο φοβερὸ τρόπο τὸ πλάσμα του, καὶ στέλνει τὸν Υἱό Του ὡς Σωτήρα καὶ Λυτρωτή. «Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν Μονογενῆ ἔδωκε, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον», λέγει ὁ Χριστὸς στὸ Νικόδημο. Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς κατεβαίνει στὴ γῆ, γίνεται χοϊκὸς ἄνθρωπος, «ὁ Ὤν γίνεται ὁ οὐκ ἦν», «αὐτὸς ποὺ πάντοτε ὑπῆρχε γίνεται κάτι ποὺ δὲν ἦταν», «ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεὸν τὸν Ἀδὰμ ἀπεργάσηται». Ὄχι μόνο νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὸν πνευματικὸ θάνατο ἤθελε ὁ Θεός, ἀλλὰ καὶ νὰ τὸν ἀνεβάσει στὸν μέγιστο βαθμὸ πνευματικῆς ἀξίας, νὰ τὸν καταστήσει κατὰ χάριν Θεό! Ὅλα αὐτὰ τὰ μεγάλα καὶ ἐξαίσια ἀγαθὰ δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ στὸν πεπτωκότα ἄνθρωπο. «Θεοῦ τὸ δῶρον» καὶ ὄχι ἀνθρώπινο κατόρθωμα, δὲν ἔρχεται ἡ σωτηρία «ἐξ ἔργων», δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμᾶς, ἔτσι ὥστε νὰ μὴν ὑψηλοφρονήσει κανείς.

Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, λοιπὸν, εἶναι δῶρο Θεοῦ, ὅμως καὶ ὁ ἄνθρωπος συμβάλλει σὲ αὐτὴν μὲ τὴν πίστη του στὴν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ σημαίνει τὸ «διὰ τῆς πίστεως» στὸ ἀνωτέρω χωρίο. Ἐφόσον πιστεύει στὸν Θεὸ καὶ ἀφήνεται στὰ χέρια Του, ξεκλειδώνει ἂς ποῦμε τὴν θεία Χάρη, γίνεται δεκτικὸς αὐτῆς, γίνεται γῆ ἀγαθή, ἡ ὁποία «φέρει καρπὸν ἑκατονταπλασίονα». Ἀπαραίτητη προϋπόθεση σωτηρίας, λοιπὸν, ἡ πίστη, καὶ μάλιστα ὄχι ἡ ὀλίγη καὶ ἀναιμική, ἀλλὰ ἡ βαθιὰ καὶ ἰσχυρή.

Κάποιοι, ὅμως, ἔχουν παρερμηνεύσει τοὺς λόγους αὐτοὺς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καὶ πρεσβεύουν ὅτι ἀρκεῖ ἡ πίστη, τὰ ἔργα δὲν εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴν σωτηρία. Ἰδιαίτερα κάποιες προτεσταντικὲς ὁμάδες ὑπερτονίζουν τὴν πίστη καὶ ὑποβαθμίζουν τὰ ἔργα, στηριζόμενοι στὸν λόγο «ἐστὲ σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως, οὐκ ἐξ ἔργων……». Ἐδῶ ἡ παρανόηση εἶναι κραυγαλέα. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γίνεται διαχωρισμὸς ἀνάμεσα σὲ πίστη καὶ ἔργα, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ πιστεύει κάποιος εἰλικρινὰ στὸν Θεὸ καὶ νὰ μὴν πράττει τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ; Μπορεῖς νὰ λὲς ὅτι εἶσαι Χριστιανὸς καὶ πιστεύεις στὸν Χριστό, εἶσαι ὅμως ὑπερήφανος, ψεύτης, ἀπατεώνας, βίαιος, σκληρόκαρδος, ἡδονοθήρας; Εἶναι αὐτονόητο ὅτι ὅποιος πιστεύει ἐνεργεῖ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν. Γι’ αὐτὸ ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος γράφει: «Πίστις ἄνευ ἔργων νεκρά ἐστι» καὶ «Δεῖξον μοι τὴν πίστιν σου ἐκ τῶν ἔργων σου»

Ἂς δοξάζουμε, λοιπὸν, τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ γιὰ τὴν ἀπέραντη ἀγάπη Του πρὸς ἐμᾶς τοὺς ἀχαρίστους καὶ ἀναξίους, ποὺ ἐκδηλώθηκε μὲ τὴν θυσία Του γιὰ τὴν σωτηρία μας, ἂς ἀγωνιζόμαστε νὰ Τὸν εὐαρεστοῦμε μὲ ὅλη μας τὴ ζωὴ δείχνοντάς Του ὅτι, παρ’ ὅλη τὴν ἀδυναμία μας θέλουμε νὰ σωθοῦμε καὶ δὲν περιφρονοῦμε τὶς εὐεργεσίες Του! Ἀμήν, γένοιτο!    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2021

 ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ


           Σήμερα 20/11/2021, ημέρα Σάββατο και ώρα 11π.μ. στις εγκαταστάσεις του Κουκουναρείου Πνευματικού Κέντρου Παναγίας Λατομιτίσσης συναντήθηκε, έπειτα από πρόσκληση του Πρωτοπρεσβυτέρου πατρός Βασιλείου Ν. Φιλιππάκη εφημερίου του Ιερού Ναού Παναγίας Λατομιτίσσης και υπευθύνου της λειτουργίας του εν λόγω Πνευματικού Κέντρου, το διδακτικό προσωπικό (αριθμός προσελθόντων 15) λόγω των περιοριστικών μέτρων της πανδημίας Covid-19.

    Κατά τη σύντομη αυτή συνάντηση, διατυπώθηκαν μεταξύ του πατρός Βασιλείου Ν. Φιλιππάκη και των προσελθόντων, απόψεις και σκέψεις πάνω σε θέματα σημαντικά πού αφορούν την λειτουργία του Πνευματικού Κέντρου. 

       Η συνάντηση αυτή επαναλήφθηκε την ίδια ημέρα και ώρα 5.μμ. στόν ίδιο χώρο με τους  υπόλοιπους 15 συνεργάτες και με το αυτό θέμα  συζήτησης.

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2021

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021


TheioKirigma

Ἀριθμός  46

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

(Ἑβρ. θ΄ 1-7)

21 Νοεμβρίου 2021

*

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Ἀδελφοί, εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν· σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια. Μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων, χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ράβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος.
Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Μία ἀπὸ τὶς πιὸ ἀγαπητὲς θεομητορικὲς  ἑορτὲς , τὴν ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, πανηγυρίζει σήμερα μὲ λαμπρότητα καὶ ἀγαλλίαση ἡ Ἐκκλησία μας. Ἡ μικρὴ Μαριὰμ, στὴν ἡλικία τῶν τριῶν ἐτῶν, συνοδεύεται ἀπὸ τοὺς ἁγίους γονεῖς τῆς Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα καὶ εἰσάγεται στὸν Ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων. Ἐκεῖ τὴν ὑποδέχεται ὁ ἀρχιερέας Ζαχαρίας, τὴν εὐλογεῖ καὶ τὴν εἰσάγει στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, στὸν ἱερότερο χῶρο τοῦ Ναοῦ, ὅπου ἡ Παναγία μας θὰ παραμείνει γιὰ πολλὰ χρόνια δεχόμενη οὐράνιες εὐλογίες καὶ ἐμβαθύνοντας στὰ μέγιστα μυστήρια τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ κάποια χρόνια ἀργότερα πρόκειται νὰ γίνει ἡ Ἴδια συνεργὸς ὡς Μητέρα Θεοῦ στὸ μεγαλύτερο μυστήριο, τὸ «ἀπ’ αἰῶνος κεκρυμμένον», στὴν ἐνανθρώπιση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Αὐτὸ τὸ χαρμόσυνο γεγονὸς περιγράφει ποιητικώτατα τὸ κοντάκιο τῆς σημερινῆς ἑορτῆς: «Ὁ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος, τὸ ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, σήμερον εἰσάγεται ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα τὴν ἐν Πνεύματι θείῳ». Ἡ Θεοτόκος εἶναι ὁ ναὸς ὁ πιὸ καθαρός, μέσα στὸν ὁποῖο κατοίκησε ὁ Σωτήρας, εἶναι τὸ πολύτιμο νυφικὸ κρεβάτι, στὸ ὁποῖο ἑνώθηκαν ἀσυγχύτως καὶ ἀδιαιρέτως οἱ δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ, ἡ θεϊκὴ καὶ ἡ ἀνθρώπινη, εἶναι τὸ ἱερὸ θησαυροφυλάκιο τοῦ ἀκτίστου θείου φωτός. Ἡ Θεοτόκος, ὁ ναὸς ὁ ἔμψυχος, εἰσάγεται στὸ Ναὸ τοῦ παλαιοῦ μωσαϊκοῦ Νόμου καὶ φέρνει μαζί της τὴν ὑπέρβαση τοῦ Νόμου, τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία ἐγκαινιάζει τὴ νέα περίοδο τῆς ἀνθρωπότητος, τὴν ἐποχὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Αὐτὸν τὸν σημαντικότατο ἱερὸ τόπο τῆς λατρείας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης προβάλλει τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, τὴν Σκηνὴ τοῦ Μαρτυρίου. Αὐτὴ χωριζόταν σὲ δύο μέρη. Στὸ πρῶτο μέρος, τὸ ὁποῖο ὀνομαζόταν Ἅγια, εἶχαν τοποθετηθεῖ τό χρυσὸ θυμιατήριο, ἡ λυχνία καὶ ἡ τράπεζα τῆς προθέσεως τῶν ἄρτων. Σὲ αὐτὸ τὸ πρῶτο μέρος ἔμπαιναν οἱ ἱερεῖς ὅλο τὸν χρόνο γιὰ νὰ ἐπιτελοῦν τὶς καθιερωμένες ἱεροτελεστίες. Τὸ δεύτερο μέρος, τὸ ὁποῖο ὀνομαζόταν Ἅγια Ἁγίων, χωριζόταν ἀπὸ τὸ πρῶτο μὲ τὸ καταπέτασμα, μία βαριὰ κουρτίνα, καὶ μέσα περιεῖχε τὰ ἱερότερα ἀντικείμενα τοῦ Ἰσραήλ. Ἐκεῖ ὑπῆρχε ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης, ἡ ὁποία ἦταν ὅλη ἐπενδεδυμένη μὲ χρυσό. Μέσα στὴν Κιβωτὸ ὑπῆρχε ἡ χρυσὴ στάμνος ποὺ εἶχε μία ποσότητα ἀπὸ τὸ μάννα, τὴν οὐράνια τροφὴ ποὺ ἔτρεφε θαυματουργικά τούς Ἑβραίους κατὰ τὴν περιπλάνησή τους στὴν ἔρημό τοῦ Σινᾶ, ἡ ράβδος τοῦ Ἀαρών ποὺ ἐβλάστησε ἐπικυρώνοντας τὴν  ἱερωσύνη του, ὅταν αὐτὴ εἶχε ἀμφισβητηθεῖ, καὶ οἱ θεόγραφες πλάκες τῆς Διαθήκης ποὺ δόθηκαν ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸ Μωυσῆ στὸ ὄρος Σινᾶ. Ἐπάνω ἀπὸ τὴν Κιβωτὸ εἶχαν τοποθετηθεῖ δύο χρυσᾶ Χερουβὶμ, ἔνδοξα, διότι μεταξὺ τῶν δύο αὐτῶν Χερουβὶμ ἐμφανιζόταν καὶ ὁμιλοῦσε ὁ Θεός. Αὐτὰ μὲ τὶς φτεροῦγες τους σκέπαζαν καὶ κατεσκίαζαν τὸ χρυσὸ κάλυμμα τῆς Κιβωτοῦ, τὸ ὁποῖο ὀνομαζόταν ἱλαστήριον. Στὴν δεύτερη αὐτὴ σκηνή, στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἔμπαινε μόνο μία φορὰ τὸν χρόνο, κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ ἐξιλασμοῦ, ὁ ἀρχιερέας μόνος του, κρατώντας ἕνα δοχεῖο μὲ αἷμα τὸ ὁποῖο προσέφερε ὡς ἐξιλαστήρια θυσία γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ γιὰ τὶς ἁμαρτίες ποὺ εἶχε διαπράξει ἐξ ἀγνοίας του ὁ λαός.

Σὲ αὐτὸν τὸν ἱερώτατο καὶ ἁγιώτατο χῶρο ἐγκαταστάθηκε ἡ Μαριὰμ καὶ διέμεινε ἐκεῖ, γιὰ νὰ καθαρθεῖ τελείως καὶ νὰ γίνει κατάλληλο δοχεῖο γιὰ τὴν Ἐνσάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἄλλωστε, ὅλα τὰ ἱερὰ ἀντικείμενα ποὺ ὑπῆρχαν μέσα σὲ αὐτὸν τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο προεικόνιζαν, ὅπως λέγει ὁ ὕμνος ποὺ ψάλλεται στὶς ἀγρυπνίες κατὰ τὴν ἔνδυση τοῦ ἀρχιερέως: «Ἄνωθεν οἱ προφῆται σὲ προκατήγγειλαν στάμνον, ράβδον, πλάκα, κιβωτόν, λυχνίαν, τράπεζαν, χρυσοῦν θυμιατήριον.» Τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ποὺ περιεῖχαν ὅλες αὐτὲς τὶς προτυπώσεις τῆς Παναγίας μας, δέχονται ὡς ἔνοικο τὴν ἴδια τὴν προτυπουμένη Θεοτόκο, ἡ ὁποία εἶναι τὰ πραγματικὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Ἂς ἀκούσουμε τί μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στὸν ὑπέροχο λόγο του εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου: «Ἀπετέθη, λοιπὸν, δικαίως σήμερα στὰ ἅγια ἄδυτα σὰν θησαυρὸς τοῦ Θεοῦ ἡ Κόρη ποῦ ἐξελέγη ἀνάμεσα στοὺς ἐκλεκτοὺς ἀπὸ αἰῶνες, πού ἀναδείχθηκε ἁγία τῶν ἁγίων, ποῦ ἔχει τὸ σῶμα καθαρώτερο καὶ θειότερο ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὰ διὰ τῆς ἀρετῆς κεκαθαρμένα πνεύματα, ὥστε νὰ μὴν εἶναι δεκτικὸ μόνο τοῦ τύπου τῶν θείων λόγων, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἰδίου τοῦ ἐνυποστάτου καὶ μονογενοῦς Λόγου τοῦ προανάρχου Πατρός· σὰν θησαυρὸς  πού ὁ Λόγος θὰ τὸν χρησιμοποιοῦσε στὸν καιρό του, ὅπως καὶ ἔγινε, γιὰ πλουτισμὸ καὶ ὑπερκόσμιο καὶ συγχρόνως παγκόσμιο κόσμημα. Κι ἔτσι καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο δοξάζει τὴ μητέρα του καὶ πρὶν ἀπὸ τὴ γέννησι καὶ μετὰ τὴ γέννησι. Ἐμεῖς δέ, κατανοώντας τὴ σημασία τῆς σωτηρίας πού μᾶς ἑτοιμάσθηκε δι’ αὐτῆς, ἀποδίδουμε μὲ ὅλη τὴ δύναμί μας τὴν εὐχαριστία καὶ τὸν ὕμνο…….

Ἀλλὰ ἂς μετοικίσωμε κι’ ἐμεῖς τοὺς ἑαυτούς μας, ἀδελφοί, ἀπὸ τὴ γῆ στὰ ἄνω· ἄςμεταφερθουμε ἀπὸ τὴν σάρκα στὸ πνεῦμα· ἄς μεταθεσωμε τὸν πόθο ἀπὸ τὰ πρόσκαιρα στὰ μόνιμα· ἂς καταφρονήσωμε τὶς σαρκικὲς ἡδονές, ποῦ ἔχουν εὑρεθῆ ὡς δέλεαρ κατὰ τῆς ψυχῆς καὶ παρέρχονται γρήγορα· ἂς ἐπιθυμήσωμε τὰ πνευματικὰ χαρίσματα πού μένουν ἄφθαρτα· ἂς ὑψώσωμε ἀπὸ τὴν κάτω τύρβη τὴ στάσι καὶ τὴν διάνοιά μας· ἂς τὴν ἀνεβάσωμε στὰ οὐράνια ἄδυτα, σὲ ἐκεῖνα τὰ ἅγια τῶν ἁγίων, ὅπου τώρα κατοικεῖ ἡ Θεοτόκος.

Διότι ἔτσι θὰ εἰσέλθουν σ’ αὐτὴν ἐπωφελῶς γιὰ μᾶς μὲ θεάρεστη παρρησία καὶ τὰ ἄσματά μας καὶ οἱ δεήσεις μας πρὸς αὐτὴν κι ἔτσι ἐκτὸς ἀπὸ τὰ παρόντα μὲ τὴ μεσιτεία της θὰ γίνωμε κληρονόμοι καὶ τῶν μελλόντων καὶ μενόντων ἀγαθῶν, μὲ τὴ χάρι καὶ φιλανθρωπία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μας πού ἐγεννήθηκε ἀπὸ αὐτὴν γιά μᾶς, στὸν ὁποῖο πρέπει δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, μαζὶ μὲ τὸν ἄναρχο Πατέρα του καὶ τὸ συναΐδιο καὶ ζωοποιὸ Πνεῦμα, τώρα καὶ πάντοτε καὶ στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων». Ἀμήν, γένοιτο!     Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2021

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021


TheioKirigma

Ἀριθμός  45

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ

(Α΄Κορ. δ΄9-16)

14 Νοεμβρίου 2021

*

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις. Ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. Ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, δυσφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα, ἕως ἄρτι. Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀλλ᾽ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶ. Ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾽ οὐ πολλοὺς πατέρας, ἐν γὰρ Χριστῷ ᾽Ιησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα. Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

«Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε.» ( Α΄Κορ. δ΄16)

Ἀλήθεια, ποιὸς θὰ τολμοῦσε νὰ διακηρύξει μὲ τόση σαφήνεια καὶ τόση ζέση ἕναν τέτοιον λόγο; Μόνο κάποιος ποὺ ἔχει τόσο πολὺ ταυτισθεῖ μὲ τὸν Χριστό, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ πεῖ: «Δὲν ζῶ ἐγώ, ἀλλὰ μέσα μου ζεῖ ὁ Χριστός»! Ἑπομένως, ὅποιος μιμεῖται τὸν Παῦλο, μιμεῖται τὸν ἴδιο τὸν Χριστό! Εἶναι πράγματι δυσθεώρητο τὸ ὕψος στὸ ὁποῖο ἔχει ἀνεβεῖ ὁ Ἀπόστολος καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἔχει ἀποκτήσει τὸ πνευματικὸ κύρος, τὸ ὁποῖο τοῦ ἐπιτρέπει, χωρὶς ἴχνος ὑπερηφανείας νὰ ἐκφράζεται κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο. Στόχος του εἶναι ἡ σωτηρία τῶν ψυχῶν μέσω τῆς μίμησης τῆς βιοτῆς τοῦ διδασκάλου, κάτι τὸ ὁποῖο προϋποθέτει καὶ ἅγιο διδάσκαλο - πνευματικὸ πατέρα, ἀλλὰ καὶ εὐάγωγα τέκνα, δεκτικὰ μαθήσεως καὶ προόδου.

Παρατηροῦμε, ἐπίσης, τὸν πόθο, τὴν λαχτάρα, τὸν πόνο τοῦ Ἀποστόλου, καθὼς θερμοπαρακαλεῖ τὰ παιδιά του νὰ τὸν μιμηθοῦν. «Σᾶς παρακαλῶ», λέγει, «σᾶς ἱκετεύω, σᾶς ἐκλιπαρῶ, λάβετε ἐμένα ὡς ὑπόδειγμα κατὰ Χριστὸν βίου, μὴν ἀδιαφορήσετε, μὴ ραθυμήσετε, μὴ βαρεθῆτε, μὴ σκληρύνετε τὴν καρδιά σας, μή φανῆτε κυνικοὶ καὶ περιφρονητές»! Αὐτὴ ἡ ἔκφραση πατρικῆς ἀγάπης τοῦ Ἀποστόλου μᾶς φέρνει στὸ νοῦ μία ἄλλη φράση του στοὺς Γαλάτες: «Τεκνία μου, οὕςπάλιν ὠδίνω, ἄχρις οὗ μορφωθῆ Χριστὸς ἐν ὑμῖν!». «Παιδάκια μου, σᾶς γεννῶ πάλι, μέχρι νὰ σχηματισθεῖ ὁ Χριστὸς μέσα σας». Μία πολὺ ἔντονη εἰκόνα, αὐτὴ τοῦ τοκετοῦ, χρησιμοποιεῖ ὁ Ἀπόστολος, γιὰ νὰ δείξει τὴν γονεϊκὴ σχέση του μὲ τοὺς μαθητές του. Καὶ ὅπως πονᾶ ὁ γονιὸς καὶ πάσχει γιὰ νὰ διδάξει τὰ παιδιὰ του στὸν καλὸ δρόμο τῆς ζωῆς, ἔτσι καὶ ὁ Ἀπόστολος πονᾶ γιὰ τὸ καλὸ τῶν παιδιῶν του στὶς ὑπὸ διαμόρφωση πρῶτες ἐκκλησίες.

Ζητᾶ, λοιπὸν, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπὸ τοὺς ἀναγνῶστες τῆς ἐπιστολῆς του νὰ γίνουν μιμητές του. Τὸ ἐρώτημα ποὺ τίθεται εἶναι σὲ ποιὰ ἰδιώματα, σὲ ποιὲς πράξεις, σὲ ποιοὺς λόγους θὰ πρέπει νὰ τὸν μιμηθοῦν. Τὸ πρῶτο ἄξιο μίμησης τοῦ Ἀποστόλου εἶναι ἡ ἀγάπη του πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ πρὸς ὅλους τούς ἀνθρώπους. Αὐτὸ ἄλλωστε εἶναι τὸ πρῶτο ποὺ χαρακτηρίζει τὸν Χριστιανό: ὁ Χριστὸς εἶναι ἀγάπη, ἄρα καὶ ὁ μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ πρέπει νὰ εἶναι ὅλος ἀγάπη γιὰ ὅλους. Λίγα κεφάλαια πιὸ κάτω ἀπὸ τὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος πλέκει τὸν ἐξοχότατο ὕμνο τῆς ἀγάπης, σὲ μία ἀποστροφὴ τοῦ ὁποίου γράφει: «Ἂν δὲν ἔχω ἀγάπη, εἶμαι ἕνα τίποτε».Μὲ τὴν ἀγάπη ἀποδέχεται ἕναν αὐτοθυσιαστικὸ τρόπο ζωῆς, ὅλη του ἡ ὕπαρξη ἀναλίσκεται σὲ ἔργα ποὺ ὠφελοῦν τοὺς συνανθρώπους του, ποὺ οἰκοδομοῦν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Δεύτερο ἀξιομίμητο ἰδίωμα τοῦ Ἀποστόλου εἶναι ἡ ταπείνωση. Στὴν ἀρχὴ τοῦ σημερινοῦ ἀναγνώσματος διαβάζουμε: «Ὁ Θεὸς ἐμᾶς τοὺς ἀποστόλους μᾶς ἔδειξε στὰ μάτια τοῦ κόσμου ὡς τελευταίους, σὰν νὰ εἴμαστε κατάδικοι ποὺ πρόκειται νὰ θανατωθοῦν. Γίναμε θέατρο σὲ ὅλον τὸν κόσμο, εἴτε γιὰ χλευασμό, εἴτε γιὰ θαυμασμό». Καὶ πιὸ κάτω: « Σὰν περικαθάρματα, ἀποσαρώματα τοῦ κόσμου ἔχουμε γίνει, ἀποσπόγγισμα ἀκάθαρτο μπροστὰ στὰ μάτια ὅλων». Ἡ ζωὴ τοῦ Ἀποστόλου εἶναι στερημένη, κοπιαστική, ὀδυνηρή, ἄστατη. Θὰ μποροῦσε κάποιος μὲ βδελυγμία νὰ πεῖ: «Πόσο ἔχει ξεπέσει αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, πῶς ἔχει καταντήσει ἔτσι;» Καὶ παρ’ ὅλους τους ὀνειδισμοὺς δὲν θυμώνει, δὲν ἐπαναστατεῖ, ἀλλὰ ὅλους τους εὐλογεῖ, ὅλους τούς ἀνέχεται, σὲ ὅλους γλυκομιλεῖ. Ἀκριβῶς ἔτσι πολιτευόταν ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, δίνοντάς μας τὸ τέλειο παράδειγμα ταπείνωσης, κακοπάθειας, ἀνοχῆς καὶ ἀγάπης.

Ὅλη ἡ ζωὴ τοῦ Ἀποστόλου εἶναι ἕνα φῶς, ἕνα ἐνάρετο πρότυπο, ποὺ φανερώνει δύο πραγματικότητες: Πρῶτον, ὅτι ἡ μίμηση τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι ἀνέφικτη, ἀδύνατη. Ὁ Χριστὸς ἄλλωστε ἦταν αὐτὸς ποὺ μᾶς ἐκάλεσε σὲ ὁμοίωση πρὸς τὸν Ἴδιο προτρέποντάς μας: «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιόςεἰμι». Ὑπακούοντας σὲ αὐτὸ τὸ κέλευσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔγινε ἅγιος, μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ, καὶ τώρα καλεῖ ἐμᾶς, τοὺς Χριστιανοὺς ὅλων τῶν ἐποχῶν, νὰ τὸ μιμηθοῦμε καὶ νὰ ἐξαγιασθοῦμε. Δεύτερον, ὅτι ἡ μίμηση τῆς ἐξαγιασμένης βιοτῆς ἑνὸς ἐνάρετου, ἁγίου πνευματικοῦ πατέρα εἶναι ὁ ἀσφαλέστερος τρόπος πνευματικῆς καλλιέργειας καὶ καρποφορίας.Ὅποιος ἔχει εὐτυχήσει νὰ ἔχει ὡς πνευματικὸ ἕναν ἄξιο θεράποντα τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὴν ἀκριβῆ ὑπακοὴ στὶς συμβουλές του καὶ τὸν φιλότιμο καθημερινὸ ἀγώνα, εἶναι δυνατὸν εὔκολα νὰ προχωρήσει πνευματικὰ καὶ νὰ ἀνεβεῖ σὲ ὑψηλὲς βαθμίδες πνευματικῆς ζωῆς. Ἂς σκεφθοῦμε πόσο ἀξιοζήλευτοι ὑπῆρξαν οἱ Κορίνθιοι ἐκείνης τῆς ἐποχῆς ποὺ εἶχαν ὡς πνευματικὸ πατέρα ἕναν διδάσκαλο ποὺ χαρακτηρίζεται ὡς «ὁ πρῶτος μετὰ τὸν Ἕνα»!

Στὴν ἐποχὴ μας σπανίζουν τέτοιοι πνευματικοί, οἱ ὁποῖοι μὲ κατὰ Χριστὸν πνεῦμα θὰ ἐπαναλάβουν τὴ φράση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «μιμηταί μου γίνεσθε», καὶ αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ σημεῖα τῶν ἐσχάτων καιρῶν. Φταῖμε ὅλοι μας, ὅλοι οἱ χλιαροὶ Χριστιανοὶ τοῦ σήμερα, γιὰ τὴν ἔλλειψη αὐτή, ὅπως καὶ γιὰ τὴν γενικότερη πνευματικὴ καθίζηση. Ὅμως, ποτὲ δὲν χάνεται ἡ ἐλπίδα τῆς ὀρθῆς καθοδήγησης καὶ σωτηρίας. Ὑπάρχουν ἐργατικοὶ κληρικοὶ ποὺ τιμοῦν τὴν κλήση τους καὶ αὐτοδαπανῶνται ἐργαζόμενοι στὸν ἀμπελώνα τοῦ Χριστοῦ μας. Ἔχουμε τὴν μεγαλύτερη ἀπὸ ποτὲ ἄλλοτε δυνατότητα νὰ γνωρίσουμε τὴν πνευματικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ὅπως ἐκφράσθηκε ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας στὰ συγγράμματά τους. Ἀρκεῖ νὰ ἔχουμε διάθεση νὰ ἐφαρμόσουμε τὶς συμβουλές τους! Καὶ ἔτσι θὰ αἰσθανόμαστε ἡ ψυχή μας νὰ καθαρίζεται καὶ νὰ εἰρηνεύει καὶ θὰ βλέπουμε μὲ τὴν ἄνωθεν βοήθεια νὰ ἀλλάζει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ὅλο τὸ εἶναι μας! Ἀμήν, γένοιτο! 

Τὴν ἑορτὴ τοῦ Ἀποστόλου Φιλίππου ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καὶ τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα εἶναι τὸ καθορισμένο γιὰ τὴν ἑκάστοτε μνήμη Ἁγίου Ἀποστόλου. Εἶναι ἕνα κλασικὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν Α’ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή, στὸ ὁποῖο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μὲ συντομία περιγράφει τὴ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τοῦ Ἀποστόλου τοῦ Χριστοῦ καὶ καταλήγει σὲ ἕναν στίχο ποὺ θὰ ἦταν ἀδύνατον νὰ τὸν γράψει ὁποιοσδήποτε ἄλλος ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο: «Σᾶς παρακαλῶ, νὰ γίνετε μιμητές μου»!   

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2021

ΔΕΥΤΕΡΑ 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021


 


 

 

 

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΕΟΡΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ

 

«Σηλυβρίας τὸν γόνον καὶ Αἰγίνης τὸν ἔφορον, τὸν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα ἀρετῆς φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς ἔνθεον θεράποντα Χριστοῦ, ἀναβλύζει γὰρ ἰάσεις παντοδαπὰς τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυματώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.»

 

 

-        Η ενορία μας έχει ιδιαίτερη ευλογία γιατί έχει  παρεκκλήσιο  επ’ ονόματι του Αγίου Νεκταρίου το οποίο ανεγέρθη με δαπάνη της οικογενείας  Δημητρίου και Ευαγγελίας Κουκουνάρη το έτος 1974.

 

Λόγω της έξαρσης της νόσου του κορωνοϊού COVID – 19 τηρήθηκαν όλα τα μέτρα της  πανδημίας  με κάθε λεπτομέρεια τόσο την παραμονή, όσο και την ημέρα της εορτής του Αγίου.

 

 Το απόγευμα, της  Δευτέρας 8  Νοεμβρίου  ο εφημέριος του Ιερού Ναού π. Βασίλειος Φιλιππάκης μαζί με τον π. Γεώργιο Γεώργαλο τέλεσαν με κατάνυξη τον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό και έψαλλαν τα εγκώμια του  Αγίου εις το παρεκκλήσιο του Αγίου Νεκταρίου.

 

* * * * *

ΤΡΙΤΗ 9  ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021

 

Η  ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ 

 

ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ

 

 

«Μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας η σημερινή. Εορτάζει ο Αγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως  Αιγίνης στις 9 Νοεμβρίου. Ο βίος του ήταν γεμάτος δυσκολίες και εμπόδια, που πάντα προσπαθούσε υπομονετικά παίρνοντας δύναμη από τον Θεό να τα ξεπεράσει. Aποτελεί παράδειγμα για  τον σύγχρονο άνθρωπο ώστε να μην χάνει την ελπίδα του».

 

 

Ο ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 

Αξιωθήκαμε και φέτος να εορτάσομε μέσα σε κλίμα θρησκευτικής κατάνυξης στην ενορία μας την εορτή του Αγίου Νεκταρίου. Η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία φέτος λόγω της πανδημίας τελέστηκε στον ενοριακό Ναό Παναγίας Λατομιτίσσης, προκειμένου να τηρηθούν ευκολότερα όλα τα μέτρα πρόληψης.

 

Ο εφημέριος του Ιερού Ναού  π. Βασίλειος Φιλιππάκης μαζί με τον π. Γεώργιο Γεώργαλο με ευλάβεια τέλεσαν την πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

 

 Την εορτή τίμησαν με την παρουσία τους ο πρ. Αντιπεριφερειάρχης Χίου κ. Παντελής Μπουγδάνος,  ο Πρόεδρος του Κοινοτικού Διαμερίσματος του Δήμου Χίου  κ. Σιμεών Βενέτος, o Πρόεδρος του Ομηρείου Πνευματικού Κέντρου Χίου κ. Δημήτριος Μάντικας και τα σχολεία της γύρω περιοχής. Προς αποφυγήν της διασποράς της νόσου, προσήλθαν  μόνο η σημαίες και οι παραστάτες από το κάθε σχολείο: - 4ο Γυμνάσιο,  9ο Δημοτικό Σχολείο Καρραδείου,  Βούρειο Δημοτικό Σχολείο Λειβαδίων, το σχολείο Ε.Ε.Ε.Ε.Κ.ΧΙΟΥ, το ΙΕΚ Νοσηλευτικής  και ΕΚΑΒ του Σκυλίτσειου Νοσοκομείου Χίου και το Ειδικό σχολείο, συνοδευόμενα από τους Διευθυντάς και τους Εκπαιδευτικούς τους. 

Με βαθύτατη συγκίνηση ο π. Βασίλειος αναφέρθηκε στο πρόσωπο και τις δοκιμασίες που υπέστη ο Αγιος Νεκτάριος. Συμπληρώνονται 100 χρόνια από της κοιμήσεως του 8 Νοεμβρίου 1920 νοσηλευόμενος στο Αρεταίειο Νοσοκομείο.

Τέλος ευχαρίστησε τους Διευθυντάς των Σχολείων   τους δασκάλους   και  μαθητές  που παρευρέθησαν στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό καθώς και όλο τον κόσμο.

 

Εφέτος υπήρξε μια ιδιαιτερότητα όπου μας πρόσφερε ο ιερέας Αγιον Ελαιον από την κανδήλα του Αγίου καθώς και Αγιασμό τα οποία όπως μας είπε πολύ πρόσφατα επεσκέφθη την Ιερά Μονή του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα  και τα μετέφερε μαζί του για να τα προσφέρει στους πιστούς σήμερα στην εορτή του αλλά και καθημερινά όποιος   τα αναζητήσει θα ευρίσκονται στον Ιερό μας Ναό της Παναγίας της   Λατομίτισσα όπου φυλάσσεται και το Ιερό Λείψανο του Αγίου καθώς  και από το παρεκκλήσιον του Αγίου Νεκταρίου της ενορίας μας.

Πριν από το Διευχών ο εφημέριος κάλεσε όλο το εκκλησίασμα να απαγγείλουν τον Εθνικό Υμνο και τους προέτρεψε όλοι να αναρτήσουν την Ελληνική σημαία στα σπίτια τους.

Πολλοί φιλέορτοι Χριστιανοί  προσήλθαν να τιμήσουν τις Ιερές Ακολουθίες,  την παραμονή,   και την  ημέρα της  εορτής.

 














 

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2021


 

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021


TheioKirigma

Ἀριθμός  44

ΚΥΡΙΑΚΗ Κ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

(Γαλ. α΄ 11-19)

7 Νοεμβρίου 2021

*

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Ἀδελφοί, γνωρίζω ὑμῖν, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾽ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτό, οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι᾽ ἀποκαλύψεως ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ. ᾽Ηκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ ᾽Ιουδαϊσμῷ, ὅτι καθ᾽ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, καὶ προέκοπτον ἐν τῷ ᾽Ιουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοὶ, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς ᾽Αραβίαν, καὶ πάλιν ἐπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. ῎Επειτα μετὰ τρία ἔτη ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε. Ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον, εἰ μὴ ᾽Ιάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

«Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ’ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον. Οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι’ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. α΄ 11-12).

Πολλοὶ θεωροῦν τὸν Χριστιανισμὸ ὡς μία μεγάλη θρησκεία, ὅπως εἶναι οἱ ἄλλες μεγάλες θρησκεῖες τοῦ κόσμου, ὁ Μουσουλμανισμός, ὁ Ἰουδαϊσμός, ὁ Βουδισμός, ὁ Ἰνδουισμὸς καὶ τόσες ἄλλες. Καὶ πραγματικὰ ὁ Χριστιανισμὸς ἔχει ὅλα τὰ τυπικὰ γνωρίσματα τῆς θρησκείας, θεολογικὴ διδασκαλία, ἠθική, ἱερὰ κείμενα, ἱερεῖς, ναούς, τελετές, λατρευτικὰ ἀντικείμενα, πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν ἐπιβιώσεις τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς θρησκείας, ἢ ἐπιδράσεις ἀπὸ ἀνατολικὰ λατρευτικὰ τυπικά.

Πίσω, ὅμως, ἀπὸ τὸ θρησκειακὸ κέλυφος, τὸ ὁποῖο γιὰ κάποιους «μοντέρνους», «ἐκσυγχρονιστές», «προοδευτικοὺς» θεωρεῖται ἀναχρονιστικό, μεσαιωνικό, ἴσως καὶ ἀποκρουστικό, κρύβεται ἡ Ἀλήθεια, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Οἱ πρῶτοι ἀκροατὲς τοῦ κηρύγματος τῶν Ἀποστόλων, δηλαδὴ τοῦ Εὐαγγελίου, σίγουρα θὰ εἶχαν καὶ αὐτοὶ τὶς ἀμφιβολίες τους, θὰ εἶχαν λογισμοὺς γιὰ τὸ ποιὸν τῶν λόγων ποὺ ἄκουγαν. Καὶ δὲν ἄκουγαν ἁπλὲς φιλοσοφικὲς ἢ ἠθικὲς διδασκαλίες, μάθαιναν πὼς ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ κατέβηκε στὴ γῆ ὡς ἄνθρωπος, κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιό Του, θαυματούργησε πάμπολλες φορές, συγκρούσθηκε μὲ τὸ πολιτικὸ καὶ θρησκευτικὸ κατεστημένο τῆς ἐποχῆς του, συνελήφθηκε, βασανίσθηκε, σταυρώθηκε καὶ τέλος ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν! Μόνο μὲ τὴν θεία ἐπίνευση καὶ τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θὰ μποροῦσε ἕνας ἐθνικός, εἰδωλολάτρης, νὰ πιστέψει καὶ νὰ βαπτισθεῖ Χριστιανός. Ἀλλὰ καὶ πάλι οἱ πειρασμοὶ τῆς ἀπιστίας θὰ ἐπανέρχονταν καὶ θὰ τὸν ταλαιπωροῦσαν. Δὲν εἶναι ἄλλωστε εὔκολο νὰ ἀλλάξει μέ μιᾶς ὁλόκληρη ζωὴ καὶ νὰ προχωρήσει σὲ ἕναν πνευματικὸ δρόμο ὁλότελα ἀντίθετο πρὸς αὐτὸν ποὺ ἀκολουθοῦσε μέχρι ἐκείνη τὴ στιγμή.

Αὐτὴ τὴν δυσκολία ἔβλεπε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στοὺς Γαλάτες, οἱ ὁποῖοι πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ εἶχαν δεχθεῖ τὸν Χριστιανισμὸ καὶ σύντομα ἄρχισαν νὰ ταλαιπωροῦνται ψυχικὰ ἀπὸ τοὺς Ἰουδαΐζοντες, οἱ ὁποῖοι θεωροῦσαν σωστὸ νὰ τηροῦν καὶ οἱ Χριστιανοὶ τὶς διατάξεις τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, ὅπως εἶναι ἡ περιτομή. Αὐτὸ θὰ ἦταν ἐντελῶς ἀπαράδεκτο, θὰ ἀκύρωνε στὴν πράξη τὸ κήρυγμα τοῦ Ἀποστόλου, θὰ ἐμπόδιζε τὴν Θεία Χάρη ποὺ μόλις εἶχαν λάβει ἀπὸ τὸ νὰ τοὺς μεταμορφώσει σὲ καινούργιους ἀνθρώπους τοῦ Χριστοῦ καὶ θὰ δέσμευε τοὺς πιστοὺς σὲ μία χωρὶς νόημα πλέον τήρηση τῶν νομικῶν ὑποχρεώσεων τοῦ παλαιοῦ Ἰουδαϊσμοῦ. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο, μὲ ἔκδηλη ἀγωνία,  ὁ Ἀπόστολος Παῦλος νουθετεῖ τοὺς Γαλάτες καὶ γράφει τὰ λόγια αὐτά, τὰ ὁποία μεταφέρουμε σὲ ἑρμηνεία τοῦ Παναγιώτη Τρεμπέλα: «Σᾶς γνωστοποιῶ, ἀδελφοί, ὅτι τὸ εὐαγγέλιο, ποὺ κηρύχθηκε σὲ ἐσᾶς ἀπὸ ἐμένα, δὲν εἶναι ἐπινόημα ἀνθρώπου. Διότι ἐγὼ δὲν παρέλαβα αὐτὸ οὔτε καὶ διδάχθηκα αὐτὸ ἀπὸ κάποιον ἄνθρωπο, ἀλλὰ τὸ παρέλαβα κατ’ εὐθείαν μὲ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μοῦ φανέρωσε καὶ μοῦ ἀπεκάλυψε τὸν Ἰησοῦ Χριστό». Λέγει ὁ Ἀπόστολος, δηλαδή, ὅτι ὅσα διδάσκει δὲν εἶναι δικιὲς τοῦ θεωρίες, ἀποκυήματα τῆς διάνοιάς του,  οὔτε μετάδοση τῶν ἰδεῶν κάποιου μεγάλου φιλοσόφου, οἱ ὁποῖες ὡς ἀνθρώπινα κατασκευάσματα δὲν μποροῦν νὰ στηρίξουν τὴν ἀνθρωπότητα, γιατί ἐπιδέχονται κριτικῆς καὶ βελτιώσεως ἢ καὶ πλήρους ἀναιρέσεως. Ἀμέτρητα εἶναι τὰ ἔργα τῶν περισπούδαστων στοχαστῶν, τῶν βαρύγδουπων ρητόρων, τῶν ἐμπνευσμένων ποιητῶν, τὰ ὁποῖα τέρπουν τὴν διάνοια καὶ τὸ συναίσθημα, ἀφήνουν ὅμως τὴν βαθύτερη οὐσία τοῦ ἀνθρώπου ἀνέπαφη, ἀνεπηρέαστη, ἀνικανοποίητη.

Tό Εὐαγγέλιο ποὺ διδάσκει ὁ Ἀπόστολος δὲν ἀνήκει στὴν κατηγορία αὐτή. Εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος πρῶτα ἐντυπώθηκε μὲ ἄμεση ἐμπειρία στὴν διάνοια καὶ στὴν καρδιά του, μία ἐμπειρία δοσμένη σὲ αὐτὸν ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό. Πραγματικὰ θεοδίδακτος ἦταν ὁ μέγας Ἀπόστολος Παῦλος! Ἂν καὶ δὲν γνώρισε τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐπίγειας παρουσίας Του, ὅμως Τὸν ἐγνώρισε πρώτη φορὰ στὴν θαυμαστὴ ἐμφάνισή Του κατὰ τὴν πορεία πρὸς τὴν Δαμασκὸ καὶ εἶναι βέβαιο ὅτι ἡ ἐμπειρία τῆς θεοπτίας θὰ ἐπαναλαμβανόταν κατὰ τὴν σιωπηλὴ περίοδο τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ Ἀποστόλου στὴν Ἀραβία. Ἐκεῖ θὰ καθαριζόταν ἡ καρδία του καὶ θὰ μάθαινε τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό. Αὐτὸ ὑποδηλώνει ἡ φράση του ὅτι «διδάχθηκα τὸ Εὐαγγέλιο «δι’ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ». Γιὰ τρία ὁλόκληρα χρόνια ἀπὸ τὴν μεταστροφή του, ὁ Παῦλος ὑποβαλλόταν σὲ ἐντατικὰ μαθήματα Εὐαγγελίου ὑπὸ τὴν ἄμεση καθοδήγηση τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι ὥστε, ὡς γνήσιο «σκεῦος ἐκλογῆς» τοῦ Θεοῦ, νὰ καταστεῖ πλήρης Ἀπόστολος χωρὶς νὰ ὑστερεῖ σὲ τίποτε ἀπὸ τοὺς «ὑπερλίαν Ἀποστόλους», ὅπως γράφει στὴν Β’ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή του.

Ἡ μαρτυρία αὐτὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἔχει στὶς ἡμέρες μᾶς τεράστια σημασία γιὰ τὴν ἑδραίωση τῆς πίστης μέσα στὴν ψυχὴ κάθε Χριστιανοῦ. Ἔρχεται νὰ μᾶς στηρίξει καὶ νὰ μᾶς ἐνδυναμώσει, τὴν ὥρα ποὺ ἡ πίστη μας δέχεται ἰσχυρὰ καὶ ὕπουλα πλήγματα ἀπὸ τὸν θρησκευτικὸ συγκρητισμὸ τῆς ἐποχῆς μας, τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου, ὁ ὁποῖος πρεσβεύει ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες τοῦ κόσμου ὁδηγοῦν στὸν ἴδιο Θεό, ἀσχέτως μὲ τὸ πῶς ὁ καθένας τὸν ὀνομάζει ἢ τὸν λατρεύει! Ἑπομένως, εἴτε Χριστιανὸς εἶσαι, εἴτε Μωαμεθανός, εἴτε Βουδιστής, εἴτε ὁ,τιδήποτε ἄλλο, λατρεύεις τὸν ἴδιο Θεὸ μὲ διαφορετικὸ τρόπο! Ἔτσι ἐξισώνεται ἡ ἐξ ἀποκαλύψεως ἀλήθεια τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἐκφράζεται, μεταδίδεται καὶ βιώνεται μόνο στὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ Ἐκκλησία, μὲ τὶς δαιμονικές, πλανεμένες δοξασίες τῶν ἄλλων θρησκειῶν καὶ δογμάτων. Σήμερα προωθεῖται ἡ Πανθρησκεία, ἡ ἐξίσωση ὅλων τῶν θρησκειῶν, τῆς ὁποίας ὁ σατανικὸς στόχος εἶναι ἡ ἐξουδετέρωση τοῦ Χριστιανισμοῦ, τοῦ μηνύματος τοῦ Εὐαγγελίου, τῆς μόνης σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, καὶ εἶναι τρομακτικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι μία τέτοια ἐξισωτικὴ θεώρηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας ἔχει εἰσχωρήσει σὲ μεγάλο βαθμὸ ὡς κυρίαρχη νοοτροπία στὶς θεολογικὲς σχολὲς τῆς πατρίδας μας καί, τὸ χειρότερο, στὴ διδασκαλία καὶ στὴν πρακτικὴ πολλῶν ἐπισκόπων καὶ ἱερέων μας.

Ὁ Θεὸς νὰ δώσει νὰ μὴν χάσουμε τὸ μυαλό μας ἀπὸ τὴν προϊούσα σύγχυση ποὺ προκαλεῖ ὁ κυκεώνας τῆς Νέας Ἐποχῆς, νὰ παρακαλοῦμε τὸν Χριστό μας νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ αὐτὴν τὴν θανατηφόρα ὁμίχλη, νὰ μᾶς κρατήσει ἀσάλευτους στὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ πίστη μας, γιατί αὐτὴ δὲν εἶναι «κατ’ ἄνθρωπον», ἀλλὰ «δὶ’ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ». Ἀμήν, γένοιτο!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου