Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2021

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 19 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2021


TheioKirigma

Ἀριθμός  50

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

19 Δεκεμβρίου 2021

(Ἐβρ. ια’9-10, 32-40)

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Πίστει παρωκησεν εις την γην της επαγγελίας ως αλλότριαν, εν σκηναίς κατοικήσας μετά Ισαάκ και Ιακώβ των συγκληρονόμων της επαγγελίας της αυτής εξεδέχετο γαρ τους θεμελίους έχουσαν πόλιν, ης τεχνίτης και δημιουργός ο Θεός. Και τα έτι λέγω; επιλείψει γαρ με διηγούμενον ο χρόνος περί Γεδεών, Βαράκ τε και Σαμψών και Ιεφθαέ, Δαυίδ τε και Σαμουήλ και των προφήτων, οι δια πίστεως κατηγωνίσατο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγεννήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων, έλαβον γυναίκες εξ αναστάσεως τους νεκρούς αυτών. Άλλοι δε ετυμπανίσθησαν ου προσδεξάμενοι την απολύρωσιν, ινα κρείττονος αναστάσεως τύχωσιν. Έτεροι δε εμπαιγμών και μαστίγων πείραν έλαβον, έτι δε δεσμών και φυλακής. Ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον, περιήλθον εν μηλωταίς, εν αιγείοις δέρμασιν, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ων ουκ ην άξιος ο κόσμος, ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γής. Και ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες δια της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν, του Θεού περί ημών κρειττόν τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

«Οἵ διά πίστεως…….ἐνεδυναμώθησαν ἀπό ἀσθενείας».

Πλησιάζουν τά Χριστούγεννα καί ἀντί νά λαχταροῦμε νά ἠχήσουν οἱ καμπάνες τῆς μεγάλης ἑορτῆς, ἀντί νά προσμένουμε νά ἀκούσουμε τόν Ἄγγελο να διατρανώνει: «Ἰδού εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην….ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἐστιν Χριστός Κύριος», μιλᾶμε συνέχεια, μέ φόβο καί ἄγχος, γιά νέα κρούσματα, νέες νοσηλεῖες, διασωληνώσεις, θανάτους. Ζοῦμε μία παγκόσμια μαυρίλα μέ τήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, μία ὑγειονομική κρίση ἱστορικῶν διαστάσεων καί τό μεγαλύτερο μέρος τῶν συζητήσεων τό καταλαμβάνει ἡ δυνατότητα ἀντιμετώπισής της, εἴτε μέσῳ τῶν ἐμβολίων, εἴτε μέσῳ κάποιας ἄλλης πειραματικῆς θεραπευτικῆς μεθόδου. Ὅλοι μας πονᾶμε γιά τήν κατάσταση πού ἐπικρατεῖ και, κυρίως, γιά τίς ἀντεγκλήσεις ἀνάμεσα σέ ἐμβολιασμένους καί ἀνεμβολίαστους, κάτι πού ὁδηγεῖ ἀναπόφευκτα σέ ἕναν ὀδυνηρό διχασμό.

Μέσα σέ αὐτήν τήν κρίση ἀπαραίτητο εἶναι νά μήν χάσουμε τόν πνευματικό μας προσανατολισμό, τήν εἰρήνη μας, τήν ἀγάπη μας γιά τόν συνάνθρωπό μας. Νά μήν χάσουμε τήν πίστη μας στόν Θεό καί τήν ἐλπίδα μας στήν βοήθειά Του. Εἶναι μεγάλος ὁ κίνδυνος νά διχαστοῦμε, νά ἀγριέψουμε, νά ὀλιγοπιστήσουμε, νά ξεστρατίσουμε πνευματικά ρέποντας πρός μία κατάσταση διαρκοῦς ἀναταραχῆς, ἐπιθετικότητας καί ἔντασης. Ὁ ἕνας ἰσχυρίζεται τό ἄλφα καί τό βήτα, ὁ ἄλλος λέγει τό γάμα καί τό δέλτα, διατυπώνουν ἀκριβῶς ἀντίθετα ἐπιχειρήματα καί οἱ δύο. Σίγουρο εἶναι πώς ὅλη αὐτή ἡ βιολογική καί πνευματική πυρκαγιά ὑποδαυλίζεται ἀπό τόν Διάβολο, εἶναι μία δαιμονική κυριαρχία.

Ὅλα, ὅμως, συμβαίνουν κατά παραχώρηση Θεοῦ, τίποτε δέν γίνεται εἰκῇ καί ὡς ἔτυχε, κανείς δέν ἀρρωσταίνει ἤ πεθαίνει, ἄν δέν τό ἐπιτρέψει ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου. Ὅπως εἶπε πολύ εὔστοχα ὁ π. Ἀνανίας Κουστένης, ἕνας σύγχρονος ἅγιος γέροντας πού ἀπεβίωσε πρόσφατα, «δέν ζοῦμε, ἐπειδή εἴμαστε ὑγιεῖς, οὔτε πεθαίνουμε, ἐπειδή εἴμαστε ἄρρωστοι, ἀλλά γιατί τό θέλει ὁ Θεός». Επομένως, σημασία δέν ἔχει τόσο ἡ ἰατρική προπαρασκευή ἤ θωράκιση τοῦ ἀσθενοῦς, ὅσο ἡ καλή κατάσταση τῆς ψυχῆς του. Αὐτή ἄλλωστε εἶναι ἡ πάγια πνευματική ἀντιμετώπιση τῶν πειρασμῶν. Πάντοτε πρῶτο ζητούμενο πρέπει εἶναι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου μας: «Ζητεῖτε πρῶτον τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην Αὐτοῦ, καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν», ὅπου «πάντα ταῦτα» εἶναι οἱ σωματικές ἀνάγκες, συμπεριλαμβανομένης καί τῆς ὑγείας. Μέ αὐτήν τήν προοπτική ἡ ἀντιμετώπιση τῆς ὑγειονομικῆς κρίσης πού βιώνουμε τίθεται σέ σωστές βάσεις. Προέχει ἡ καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν, ἡ πνευματική ἐργασία πού συντελεῖται μυστικά ἐντός της ψυχῆς. Ἀκολουθεῖ ἡ φροντίδα τοῦ σώματος σύμφωνα μέ τίς ἐπιταγές τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, ἡ ὁποία εἶναι σεβαστή καί πολύτιμη. Δέν εἶναι ὅμως τό πᾶν. Φτάνει μέχρις ἑνός σημείου, πέρα ἀπό τό ὁποῖο ὁ Θεός ἀναλαμβάνει τήν ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων τῆς ζωῆς τοῦ καθενός μας.

Ὅταν ἡ ἐπιστήμη ἀδυνατεῖ νά βοηθήσει περισσότερο τόν ἀσθενῆ, ἀπομένει ἡ πίστη στήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά χαρίσει τήν ὑγεία θαυματουργικά, ἄν τό θέλει. Αὐτό τό γεγονός τῆς ἀνέλπιστης καί ὑπερβατικῆς θεραπείας τονίζει ὁ ἀνωτέρω στίχος ἀπό τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή. «Μέ τήν πίστη…..(οἱ παλαιοί ἅγιοι) ἔλαβαν δυνάμεις, θεραπεύθηκαν, ἀνέρρωσαν ἀπό ἀσθένειες». Θεμελιώδης προϋπόθεση τῆς ὑγείας τόσο τῆς ψυχῆς, ὅσο καί τοῦ σώματος, εἶναι ἡ πίστη στόν Θεό καί στήν ἀγάπη Του, εἶναι ἡ ἐπιδίωξη τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, ὅπως προαναφέρθηκε. Μέ τήν πίστη ὁ ἄνθρωπος κινεῖται στόν πνευματικό χῶρο, συνομιλεῖ μέ τόν Θεό, μέ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, μέ ὅλους τους Ἁγίους, ἀπευθύνει τά αἰτήματά του καί περιμένει ἀπάντηση. Ἄν εἶναι ἄρρωστος, ζητά ἀπό τόν Θεό μέσω κάποιου Ἁγίου νά γίνει καλά, ὅμως δέν ἀπαιτεῖ, οὔτε ἀγανακτεῖ, ἄν δέν εἰσακούεται. Τό πνεῦμα τοῦ ἀληθοῦς πιστοῦ εἶναι πάντοτε ἤρεμο, πρᾶο, ταπεινό. Ὑποφέρει, βασανίζεται, καίγεται ἀπό τήν ἀσθένεια, δέν ταράσσεται ὅμως, οὔτε λιποψυχεῖ. Ζητεῖ τήν ὑγεία, προσεύχεται, ἀλλά στό τέλος τῆς προσευχῆς του προσθέτει: «Τό θέλημα τοῦ Κυρίου γινέσθω!» «Ἄν θέλει ὁ Θεός, θά μοῦ χαρίσει τήν ὑγεία, γιά τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μου. Ἄν δέν θέλει, δέν θά μέ θεραπεύσει. Μπορεῖ νά εἶναι γιά τό συμφέρον μου νά ὑπομένω τήν βάσανο τῆς ἀσθενείας, εἴτε γιά νά ἀποπλύνω παλαιά ἁμαρτήματα, εἴτε γιά νά δοκιμασθῶ καί νά καθαριστῶ, ὅπως τό χρυσάφι μέσα στό χωνευτήρι». Αὐτά λέγει ὁ πραγματικά πιστός καί ἡσυχάζει. Ἀφήνεται στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί πορεύεται ἀμέριμνος, γνωρίζοντας ὅτι «τοῖς ἀγαπῶσι τόν Θεόν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν», «γιά αὐτούς πού ἀγαποῦν τόν Θεό ὅλα συντελοῦν στό καλό τους!».

Πόσο εἰρηνευτική εἶναι ἡ διαπίστωση αὐτή! Πόσο λυτρώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν φόβο τῆς ἀσθένειας καί τοῦ θανάτου! «Ἀγαπῶ τόν Θεό, δέν μέ στενοχωρεῖ κανένας ἐγκόσμιος πειρασμός, εἴτε ζήσω, εἴτε πεθάνω, ἀνήκω στόν Κύριό μου! Αὐτός φροντίζει γιά τό καλό μου, πού εἶναι νά σώσω τήν ψυχή μου!» «Κύριος ποιμαίνει με καί οὐδέν με ὑστερήσει, εἰς τόπον χλόης ἐκεῖ μέ κατεσκήνωσεν». Μέ αὐτήν τήν νοοτροπία ὁ πιστός ἀκολουθεῖ πρῶτα τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, μετανοεῖ, προσεύχεται, νηστεύει, κοινωνεῖ, ἐλεεῖ τόν φτωχό, ταπεινοφρονεῖ, καθαρίζει τήν καρδιά του, καί ὕστερα ἀκολουθεῖ τίς ἰατρικές ὑποδείξεις μέ ἁπλότητα καρδιᾶς. Τηρεῖ τά μέτρα πού ἐπιβάλλει ἡ ἰατρική κοινότητα, ἀλλά γνωρίζει ὅτι δέν μᾶς σώζουν μόνο αὐτά. Τά πνευματικά μέτρα εἶναι ἰσχυρότερα, τά ἰατρικά μέτρα εἶναι ἀτελέστερα καί δροῦν συμπληρωματικά.

Ὅσον ἀφορᾶ στήν ἐνεστῶσα πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ παρακολουθούμε τήν θεοποίηση τῆς ἰατρικῆς καί τῶν θεραπειῶν πού παρέχει καί ἀγνοοῦμε ἤ περιφρονοῦμε τήν ἐξ ὕψους Δύναμιν τοῦ Θεοῦ.Ἐμεῖς ὡς πιστοί ἔχουμε καθῆκον νά προσευχόμαστε στόν Θεό νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό αὐτήν τήν λαίλαπα, νά πιστεύουμε στήν βοήθειά Του καί νά ἀπέχουμε ἀπό φιλονικίες καί διαχωρισμούς, ἀπό ὕβρεις καί καταγγελίες. Μόνο κατ’ αὐτόν τόν πνευματικό τρόπο θά ξαναβροῦμε τήν ὑγεία μας, τοῦ σώματος ἀλλά καί τῆς ψυχῆς. Καί θά ἑορτάσουμε πνευματικά Χριστούγεννα μέ πίστη, ἀγάπη καί ταπείνωση, ὡς εἰλικρινεῖς προσκυνητές τοῦ Θείου Βρέφους καί μέ εὐφραινόμενη καρδιά θά ψάλλουμε: «Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε, Χριστός ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε!» Ἀμήν, γένοιτο!   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου