ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 26 ΙΟΥΛΙΟΥ

Ἀριθμός  29

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

 (Ματθ. Θ΄ 27 - 35)

 26 Ἰουλίου 2020

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· Ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυῒδ. ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· Ναί, Κύριε. τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω. οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ.

Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον· καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός. καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες, Οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ. οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· Ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. Καὶ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας, διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Δύο θαύματα τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ διηγεῖται ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. Τὸ πρῶτο ἀναφέρεται στὴ θεραπεία τῶν δύο τυφλῶν καὶ τὸ δεύτερο στὴ θεραπεία τοῦ κωφαλάλου δαιμονιζομένου. Ἂς ἐπικεντρωθοῦμε στὸ πρῶτο ἀπὸ αὐτά.

Καθὼς ὁ Χριστὸς βαδίζει ἔξω ἀπὸ μία πόλη, δύο τυφλοὶ ἄνδρες τὸν ἀκολουθοῦν φωνάζοντας δυνατὰ καὶ λέγοντας: «Ἐλέησέ μας, Υἱὲ Δαυίδ!» Ἡ κραυγὴ τοὺς εἶναι μεγάλη καὶ φανερώνει ὅλον τὸν πόνο τῆς ψυχῆς τους. «Ἐλέησέ μας, ἐλέησέ μας!» Σπλαγχνίσου μας καὶ γιάτρεψέ μας, ἔνδοξε ἀπόγονέ του Δαυίδ! Ἡ ἐπίμονη κραυγὴ τοὺς δείχνει καὶ τὴν πίστη τους. Εἶναι βέβαιοι ὅτι ὁ Ἰησοῦς μπορεῖ νὰ τοὺς θεραπεύσει, νὰ τοὺς κάνει νὰ δοῦν πάλι τὸ φῶς τῆς ἡμέρας, τὴν ὀμορφιὰ τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες συμφορὲς ποὺ μπορεῖ νὰ πάθει ὁ ἄνθρωπος εἶναι νὰ χάσει τὴν ὅρασή του. Εἶναι τρομερὴ δοκιμασία καὶ μόνο νὰ τὸ σκεφθεῖ κανείς. Ἂς προσπαθήσουμε νὰ μποῦμε στὴ θέση τῶν δύο αὐτῶν ταλαίπωρων πλασμάτων καὶ θὰ καταλάβουμε μὲ πόση λαχτάρα καὶ ἀγωνία βγαίνει ἀπὸ τὴν ψυχὴ τοὺς αὐτὸ τὸ «Ἐλέησον ἡμᾶς!».

Ὁ Χριστὸς φαίνεται ἀρχικὰ νὰ μὴν τοὺς δίνει σημασία. Εἶναι αὐτὸ ποὺ λέμε κάποιες φορὲς ὅτι ὁ Θεὸς σιωπᾶ. Ὁ Θεὸς μπορεῖ ὄντως νὰ φαίνεται ὅτι σιωπᾶ, ὅμως δὲν ἀδιαφορεῖ, ἀλλὰ δοκιμάζει καὶ ἐξετάζει τὴν ψυχὴ ἂν εἶναι ἄξια νὰ δεχθεῖ τὴν θεϊκὴ εὐλογία. Ὁ Χριστὸς λοιπὸν μπαίνει σὲ ἕνα σπίτι, οἱ τυφλοὶ Τὸν ἀκολουθοῦν φωνάζοντας καὶ μόνο τότε γυρίζει καὶ τοὺς λέγει: «Πιστεύετε ὅτι μπορῶ νὰ τὸ κάνω αὐτό;» Δὲν δίνει τὴν θεραπεία ἀμέσως, ἀλλὰ θέτει μία θεμελιώδη προϋπόθεση γιὰ τὸ θαῦμα, τὴν πίστη! Αὐτοὶ τότε ἀπαντοῦν: «Ναί, Κύριε!» Πιστεύουμε ὅτι μπορεῖς νὰ κάνεις τὸ θαῦμα καὶ νὰ μᾶς δώσεις τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μας. Αὐτὴν τὴν ἀπάντηση περιμένει νὰ ἀκούσει ὁ Χριστός: «Ναί, Κύριε!» Αὐτὸ τὸ ναὶ στὸν Χριστὸ εἶναι τὸ κλειδὶ τῆς σωτηρίας τῆς κάθε ψυχῆς, εἶναι ἡ μόνη πραγματικὰ ἀνθρώπινη συμβολὴ στὸ σωτηριῶδες σχέδιο τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ὅλα τὰ ἄλλα μπορεῖ νὰ τὰ πραγματοποιήσει, ἕνα μόνο δὲν μπορεῖ, νὰ ἐξαναγκάσει τὸν ἄνθρωπο νὰ πεῖ τὸ «Ναί, Κύριε, πιστεύω!» Ὁ Θεὸς σέβεται ἄπειρα τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καὶ περιμένει νὰ δεῖ πρὸς τὰ ποῦ κλίνει ἡ προαίρεσή του. Ἂν ὁ ἄνθρωπος συγκατατεθεῖ στὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ καὶ ἐναποθέσει τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας του στὰ παντοδύναμα χέρια Του, τότε βρίσκεται στὸ σωστὸ δρόμο ποὺ θὰ τὸν ὁδηγήσει στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἂν ὅμως ἀρνηθεῖ τὴν πίστη καὶ ἐπιλέξει νὰ ζεῖ μέσα στὸ σκοτάδι τῆς ἀθεΐας καὶ τῆς ἀδιαφορίας, ἡ ἀπώλειά του εἶναι δεδομένη, ὄχι ὡς τιμωρία ἀπὸ τὸν Θεό, ἀλλὰ ὡς αὐτοτιμωρία καὶ αὐτοκαταδίκη.

Οἱ δύο τυφλοὶ ἐδῶ προτιμοῦν τὴν ἀγαθὴ μερίδα τῆς πίστης καὶ ἔτσι μόνοι τους ἐπισφραγίζουν τὴν θεραπεία τους μὲ τὴν πίστη τους. Τὰ λόγια του Χριστοῦ, καθὼς ἀγγίζει τὰ μάτια τους, εἶναι ἀποκαλυπτικά: «Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμίν». Ἂς γίνει τὸ θαῦμα σύμφωνα μὲ τὴν πίστη σας. Καὶ ἔτσι ἀνοίγουν τὰ μάτια τους. Στὴ συνέχεια ὁ Χριστὸς τοὺς παραγγέλλει μὲ αὐστηρότητα νὰ μὴν ποῦν σὲ κανέναν τὸ θαῦμα ποὺ συνέβη. Προσπαθεῖ νὰ ἀποκρύψει ὅσο τὸ δυνατὸν τὴν θαυματουργικὴ ἰδιότητά Του, ἔτσι ὥστε νὰ μὴν παρεκκλίνει ἀπὸ τὸν μεγάλο προορισμό Του, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν εὐαγγελισμὸ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Δὲν θέλει νὰ προσελκύει ἀνθρώπους μόνο καὶ μόνο μὲ τὴ φήμη τοῦ θαυματοποιοῦ, γιατί τὰ θαύματα παίζουν δευτερεύοντα ρόλο στὴν ἐπίγεια δράση Του, δὲν εἶναι αὐτοσκοπός, οὔτε προτεραιότητα. Γι’ αὐτὸ δὲν θέλει τὴ διαφήμιση αὐτῆς Τοῦ τῆς πλευρᾶς, ἀλλὰ τὴν ἀπόκρυψη. Τίποτε ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ σταματήσει τοὺς θεραπευμένους πρώην τυφλοὺς ἀπὸ τὸ νὰ διακηρύξουν σὲ ὅλους τους ἀνθρώπους τῆς χώρας ἐκείνης τὴν εὐεργεσία ποὺ ἔλαβαν. Οἱ πρώην τυφλοὶ διαπράττουν μία συγγνωστὴ καὶ ἀθώα ἀνυπακοή, καθὼς ἡ χαρὰ τοὺς εἶναι ἀκατάσχετη καὶ πρέπει νὰ δημοσιευθεῖ. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ὑπέρλαμπρος ἥλιος τῆς δικαιοσύνης ὑπὸ τὸ ταπεινὸ ἀνθρώπινο σχῆμα, ποὺ προσπαθεῖ νὰ κρυφθεῖ. Ὅσοι ὅμως εὐεργετοῦνται ἀπὸ τὶς ζωοδότρες ἀκτίνες Τοῦ εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴν Τὸν δείχνουν σὲ ὅλους. Μπορεῖ νὰ κρυφθεῖ ὁ ἥλιος; Οὐδέποτε!

Καὶ ἐμεῖς τυφλοὶ εἴμαστε πνευματικὰ καὶ ἀγωνιζόμαστε νὰ δοῦμε. Κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς ἴσα ποὺ διακρίνουν ἕνα ἀχνὸ φῶς, κάποιοι, ἐλαχιστότατοι, βλέπουν καθαρότερα. Ὅλοι ζητιανεύουμε λιγάκι φῶς καὶ φωνάζουμε ἀδιαλείπτως: «Κύριε, ἐλέησέ μας, ἐλέησέ μας!» Ὁ Κύριός μας ἀκούει καὶ δοκιμάζει τὴν πίστη μας. Ζυγίζει τὴν ψυχή μας καὶ κρίνει ἂν ἀξίζει τὸ φῶς. Ἐμεῖς συνεχίζουμε νὰ παλεύουμε μεταξὺ πίστεως καὶ ἀπιστίας καὶ στὸ τέλος, δὲ μπορεῖ, ὁ Θεὸς εἶναι φιλάνθρωπος, θὰ μᾶς πεῖ: «Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν!» Αὐτὸν τὸν λόγο ἂς εὐχόμαστε διαπαντὸς νὰ τὸν ἀκούσουμε, ἔτσι ὥστε μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ δοῦμε τὸ ὑπερκόσμιο φῶς τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ ἄρρητο κάλλος τοῦ θείου Προσώπου Του, ἀμήν! Γένοιτο!    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου