ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 41
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΘ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ
19-10-2025
«Καί ἐφύτευσεν ὁ Θεός παράδεισον»
(Γένεσις 2,8)

Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στό βιβλίο τῆς
Γενέσεως διαβάζουμε: «Ὁ Θεός ἔφτιαξε τόν παράδεισο καί ἔθεσε τόν
ἄνθρωπο νά συμμετάσχει στήν χαρά καί ἀγάπη τοῦ Θεοῦ». Στήν Καινή
Διαθήκη ὁ σαρκωθείς Θεός θά πεῖ εὑρισκόμενος ἐπί τοῦ Σταυροῦ στόν
μετανοήσαντα λῃστή: «σήμερα θά εἶσαι μαζί μου στόν παράδεισο»
(Λουκ. 23,43).
Στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος
ξεδιπλώνει τή χριστομίμητη ζωή του, ὅταν, γιά τή δική μας ψυχική
ὠφέλεια, γράφει γιά τίς ἀποκαλύψεις πού ἔλαβε ἀπό τόν Θεό. «Σᾶς
λέγω, λοιπόν, ὅτι γνωρίζω ἄνθρωπον (καί ἐννοεῖ ἐδῶ τόν ἑαυτό του) ὅτι
ἡρπάγη ἕως τόν τρίτον οὐρανόν στόν παράδεισο καί ἐκεῖ ἄκουσε
πράγματα τά ὁποῖα λαλιά ἀνθρώπου εἶναι ἀδύνατον καί μή ἐπιτρεπτό
νά περιγράψει. Ἄκουσε κυριολεκτικά «ἄρρητα ρήματα» (Β΄Κορ. 12,2-4).
Ποῦ ἦταν ὁ Παράδεισος δέν γνωρίζουμε. Ἀλλά ὅπως λέγει ὁ ἱερός
Χρυσόστομος, ὁ Παράδεισος εἶναι αἰσθητός καί νοητός. Ὑπάρχει ἕνα
θαυμάσιο περιστατικό μέ τούς Ἁγίους Αὐγουστῖνο καί Ἱερώνυμο.
Ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος ἔγραψε μία ἐπιστολή στόν ἀγαπητό του ἱερό
Ἱερώνυμο παρακαλῶντας τον νά τοῦ πεῖ ποιά εἶναι ἡ γνώμη του γιά
τόν Παράδεισο. Ἀλλά πρίν λάβει τήν ἐπιστολή του ὁ Ἱερώνυμος
ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ. Ὅμως, ἐμφανίζεται κατ’ ὄναρ στόν Αὐγουστῖνο καί
τοῦ λέγει: Ἀδελφέ, ζητᾶς νά μάθεις γιά τόν Παράδεισο, γιά τήν
Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν; Μάθε, λοιπόν, αὐτή ἡ Βασιλεία «καί στόματι
δέν περιγράφεται καί ἀνθρωπίνῳ νοΐ δέν καταλαμβάνεται·
Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν «Ἀποκάλυψη» περιγράφει τήν
οὐράνια Βασιλεία καί λέγει ὅτι ὁ Παράδεισος εἶναι «ἡ Ἁγία Πόλις», «ἡ
Ἄνω Ἱερουσαλήμ ἡ ἐπουράνιος», ὁ «καινός οὐρανός» καί «ἡ καινή γῆ»
(21,1), ὁ νέος οὐρανός καί ἡ νέα γῆ. Ἐκεῖ ἡ Ἁγία Πόλις «εἶναι λαμπρά
καί τό τεῖχος της ἔχει δώδεκα θεμέλια· αὐτοί εἶναι «παντί λίθῳ τιμίῳ
κεκοσμημένοι» (21,12). Ἡ πόλις αὐτή «δέν χρειάζεται τόν ἥλιο γιά νά
τή φωτίζει. Διότι ἡ ἔνδοξος λαμπρότητα τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι φῶς, τήν
ἔκαμε φωτεινή καί σάν λύχνο της ἔχει τό Ἀρνίον, τόν Χριστό, πού εἶναι
τό φῶς τό ἀληθινό» (21,23). «Δέν θά εἰσέλθει σ’αὐτήν ἄνθρωπος ὁ
ὁποῖος ἔπραττε οἱονδήποτε βδελυρό ἔργο, παρά μόνο ὅσοι ἔχουν
γραφεῖ στό βιβλίο τῆς ζωῆς τοῦ Ἀρνίου» (21,27). Σέ αὐτή τήν πόλη,
γλυκόηχος ἀκούγεται ἡ Δεσποτική Φωνή, ἡ λέγουσα: «Ἐγώ εἶμαι τό Α
καί τό Ω ἡ δημιουργική ἀρχή καί αἰτία τῆς κτίσεως καί ὁ ἔσχατος καί
ὕψιστος σκοπός ὅλων τῶν πραγμάτων: Ἐγώ σέ ἐκεῖνον, πού διψοῦσε
στήν ἐπίγεια ζωή του τήν δικαιοσύνη, θά τοῦ δώσω δωρεάν ἀπό τήν
πηγή τοῦ νεροῦ τῆς ἁγίας καί μακαρίας ζωῆς μου» (21,6).
Τόν Παράδεισο τόν ζοῦμε ἀπό αὐτήν τήν ἐπίγεια ζωή μέ τήν
ἐνάρετη ἐν Χριστῷ ζωή μας καί κυρίως μέσα στή λειτουργική ζωή τῆς
Ἐκκλησίας μας καί κυρίως στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Τό
μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας εἰσάγει τόν ἄνθρωπο στόν Παράδεισο.
Αὐτό τό μυστήριο ἀνοίγει τήν κλειστή πύλη τοῦ Παραδείσου. Ὅταν
εἰσερχόμεθα στόν Ναό εἶναι σάν νά μπαίνουμε στόν Παράδεισο γιατί,
ὅ,τι ὑπάρχει ἐκεῖ, στήν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ὑπάρχει καί ἐδῶ στή νοητή
Ἱερουσαλήμ. Ἡ εὐχαριστιακή κοινωνία γίνεται μέθεξη. Ἡ καρδιά
ἀπορροφᾶ τόν Κύριο καί ὁ Κύριος τήν καρδιά θά πεῖ ὁ Ἅγιος Θεόδωρος
ὁ Στουδίτης. Γινόμενος ὁ πιστός μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ
γίνεται καί μέλος τῆς νέας κτίσεως τοῦ Παραδείσου. Ὅλα τά σύμβολα
τοῦ Ναοῦ μᾶς μεταφέρουν στόν οὐρανό. Ὅλα τά τελούμενα στό Ναό
ἔχουν οὐράνιο στόχο. Κάθε τι λειτουργεῖ «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί
ζωήν αἰώνιον». «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» ἀναφωνεῖ ὁ ἱερέας καί ἐμεῖς ὅταν
μεταλαμβάνουμε ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρίσκεται μέσα μας. Καί στό
Σύμβολο τῆς Πίστεώς μας ὁμολογοῦμε καί πιστεύουμε: «καί ζωήν τοῦ
μέλλοντος αἰῶνος».
«Παράδεισε, πανάγιε, πανάρετε, πανόλβιε...» ἀναφωνεῖ ὁ ἱερός
ὑμνῳδός.
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς σημειώνει: «Ζωή σύν τῷ Χριστῷ ἐν
τῷ Θεῷ». Ἰδού τί πράγματι πρέπει νά εἶναι ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου.
Διά τοῦτο καί ἐδημιουργήθησαν οἱ ἄνθρωποι, διά τοῦτο καί ἦλθεν
ὁ Θεάνθρωπος εἰς τόν κόσμον καί ἀνέλαβε τήν ζωήν μας, διά νά τήν
ὁδηγήσει εἰς τόν Θεῖον προορισμόν καί τόν σκοπόν της. Τοιαύτη ἦτο
ἡ ζωή μας ἐν τῷ παραδείσῳ: ἡ ζωή ἐν τῷ Θεῷ, «Θεοζωή».
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος διδάσκει: Ἐάν βαδίζεις τόν δρόμον τῆς κακίας
καί γιά μιά στιγμή φύγης καί πᾶς στήν ὁδό τῆς ἀρετῆς, ἐδικαιώθηκες·
θά σέ σώση ὁ Θεός. Καί πῶς ἠμποροῦμεν νά πληροφορηθῶμεν, ὅτι
αὐτό εἶναι ἀληθές; Ἔχομεν παράδειγμα τόν λῃστήν. Ὁ λῃστής ἐπάνω
εἰς τόν σταυρόν ἐγνώρισε τόν Θεόν· καί γιά μιά στιγμή εὑρέθηκεν εἰς
τήν ὁδόν τῆς σωτηρίας· σεσωσμένος ἐπῆγεν εἰς τήν Βασιλείαν τῶν
Οὐρανῶν. Ὁ ἄνθρωπος, ὅμως, ποτέ δέν πρέπει νά ὑπερηφανεύεται,
ἀκόμα καί στά προπύλαια τοῦ οὐρανοῦ νά φθάση.
Ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ λέγει: Καί τώρα, ὅμως, εἶναι
δυνατό νά ἐπιστρέψουμε στόν παράδεισο μέ τήν μετάνοια. Ὁ Κύριος
μᾶς ἀγαπάει πολύ παρ’ὅλες τίς ἁμαρτίες μας, ἀρκεῖ νά ταπεινωθοῦμε.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀνακεφαλαιώνει: Ἀπό αὐτή τήν ζωή γεύεται
κανείς, σέ κάποιο βαθμό, ἀνάλογα μέ τό πόσο ζεῖ σύμφωνα μέ τό
θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἕνα μέρος τῆς χαρᾶς τοῦ Παραδείσου. Παράδεισος
ἴσον καλωσύνη. Κόλαση ἴσον κακωσύνη. Κάνεις μιά καλωσύνη
αἰσθάνεσαι χαρά. Κάνεις μιά στραβοξυλιά ὑποφέρεις. Ὅσο
περισσότερο καλό κάνεις τόσο περισσότερο ἀγάλλεσαι. Ὅσο
περισσότερο κακό κάνεις τόσο περισσότερο ὑποφέρει ἡ ψυχή σου.
Χριστιανοί μου,
μέ πόση χαρά ὁ οὐρανοβάμων Ἀπόστολος μᾶς μίλησε γιά τίς
χαρές καί τίς ἐμπειρίες τῆς πνευματικῆς του ἀνάβασης στόν
Παράδεισο... Ὑπάρχει ὁ Παράδεισος καί μᾶς ἀναμένει. Τό ἅγιο θέλημα
τοῦ Θεοῦ ἔχει ἑτοιμάσει «πολλάς μονάς ἐν τῷ οὐρανῷ» (Ἰω. 14,2). Τό
σημερινό μας κήρυγμα ἄς τό κατακλίσει ἡ ἱερή γραφίδα τοῦ λογίου
ἑρμηνευτοῦ τοῦ 18ου αἰῶνα Ἠλία Μηνιάτη, ἐπισκόπου Κερνίτσης:
Παράδεισος! Μόνο νά τόν ὀνομάσω χαίρεται τό πνεῦμά μου, μόνο νά
τόν συλλογισθῶ, εὐφραίνεται ἡ ψυχή μου. Παράδεισος! Ἡ εὐτυχισμένη
πατρίδα τῶν προπατόρων μου, ὁ γλυκύς λιμένας τῆς ἐλπίδας μου, ὁ
μοναδικός σκοπός τῆς ἀγάπης μου, τό ὕστατο βραβεῖο τῆς πίστης μου...
Ὤ Παράδεισε, Παράδεισε! Ἐμεῖς μποροῦμε νά σέ κερδίσωμε καί ἐμεῖς
δέν μποροῦμε νά σέ καταλάβωμε. ΑΜΗΝ!  Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου