ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΕΙΟ 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ 

ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΑ

ΤΩΝ ΔΩΡΕΑΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ

Μετά την Θεία Λειτουργία στην Παναγία Λατομίτισσα ο εφημέριος του Ιερού Ναού π. Βασίλειος Φιλιππάκης τέλεσε τον Αγιασμό για την έναρξη των μαθημάτων του Κουκουναρείου Πνευματικού Κέντρου. 

Παρόντες  ήταν ο Ταξίαρχος της 96 ΑΔΤΕ  κ.  Χαράλαμπος  Ψαρόπουλος με την σύζυγό του καθώς και ο κ. Παντελής Μπουγδάνος Περιφ. Σύμβουλος  με την σύζυγό του.

Συγκινημένος ο εφημέριος που αποφάσισε να ανοίξει και πάλι το Πνευματικό Κέντρο το οποίο είναι δημιούργημά του.

Τα μαθήματα θα αρχίσουν από την Δευτέρα 13 Οκτωβρίου.

 

 

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 40
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΗ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ
ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Ζ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
12-10-2025
«Χείλη ἀνδρῶν δικαίων ἀποστάζει χάριτας»
(Παροιμ. Σολομ. 10,32)

Οἱ Παροιμίες τοῦ σοφοῦ Σολομῶντα, ἀγαπητοί ἀδελφοί,
ἀναφωνοῦν: «Τά χείλη τῶν δικαίων στάζουν πάντα χάριτες Θεοῦ».
Ἐγώ ἀγαπῶ (λέγει ὁ Κύριος) ἐκείνους πού μέ ἀγαποῦν, ὅσοι μέ
ἀναζητοῦν μέ εὑρίσκουν καί ἔτσι ἀποκτοῦν χάρη ἀπό τόν Θεό» (8,17).
«Πολύ καλύτερος ἀπό ὅλους εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἔλαβε χάρη μέ τήν
εὐσέβειά του ἀπό τόν Κύριο» (12,2). Ὁ σοφός Σειράχ διαλαλεῖ στό
βιβλίο του: «Ὅσο μεγάλος καί ἔνδοξος εἶσαι, τόσο περισσότερο νά
ταπεινώνεις τόν ἑαυτόν σου καί ἔτσι θά εὕρεις χάρη ἀπό τόν Κύριο»
(3,18). Ἄς θυμηθοῦμε τή γεμάτη χάρη Θεοῦ προκοπή τοῦ Ἰακώβ
(Γεν. 28,12) καί τό ἀπαστράπτοντα ἀπό τή θεία χάρη πρόσωπο τοῦ
Μωΰσῆ (Ἔξοδ. 34,30).
Στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, τό ἀφιερωμένο στή
μνήμη τῶν Ἁγίων Θεοφόρων Πατέρων τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου,
ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κατακλείει τήν ἐπιστολή του γράφοντας
«ἡ χάρις μετά πάντων ὑμῶν» (Τίτ. 3,15). Ὁ Θεῖος Ἀπόστολος πολλές
φορές ἐπικαλεῖται τή χάρη τοῦ Θεοῦ (Β΄Κορ. 13,13.6,24). Ἡ ζωοπάροχη
αὐτή χάρη εἶναι τό πιό πολύτιμο δῶρο στόν ἄνθρωπο. Ὁ ἱερός
Ζιγαβηνός παρατηρεῖ ὅτι αὐτή ἡ λυτρωτική χάρη ἀπορρέει ἀπό τό
Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί τήν καρποῦται καί τήν ζεῖ ὁ
πιστός μέσα στή λατρεία τῆς Ἐκκλησίας, διότι γνωρίζει καί ὁμολογεῖ
ὅτι «Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός» (Φιλιπ. 2, 11).
Ἡ φράσις «μετά πάντων ὑμῶν» δέν εἶναι τυπική, γιά τόν μεγάλο
Ἀπόστολο, ὁ ὁποῖος ἔχει αἰσθανθεῖ καί βιώσει τό γεγονός τῆς χάρης
τοῦ Θεοῦ. Ἡ χάρη εἶναι ἀγάπη καί ἔλεος καί εὔνοια καί κάθε δωρεά καί
εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ἀθέατη ἀλλά ζωντανή ἐπίσκεψη μέσα μας. Πηγή
τῆς χάρης ὁ Κύριός μας, ἀφοῦ ὅπως ὑπογραμμίζει ὁ Εὐαγγελικός
Ἰωάννης «ἡ χάρις καί ἡ ἀλήθεια διά Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο» (Ἰω. 1,17).
Αὐτός στέκεται στήν πόρτα τῆς ψυχῆς μας καί κρούει (Ἀποκ. 3,20).
Ἄκτιστη χάρη εἶναι ἡ δόξα τῆς Μεταμόρφωσης, ἡ πνοή τῆς
Πεντηκοστῆς, ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ πού μᾶς ἀναγεννᾶ μέ τό Βάπτισμα,
πού μᾶς τρέφει μέ τή θεία Εὐχαριστία. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι
οὐσιοποιός, γιατί ὅλα τά κτίσματα, ἄψυχα καί ἔμψυχα, σέ αὐτήν
ὀφείλουν τήν ὕπαρξή τους. Εἶναι ζωοποιός, γιατί σέ μερικά ἀπό τά
δημιουργήματα χαρίζει τή ζωή. Εἶναι σοφοποιός, γιατί στόν ἄνθρωπο
ἔδωσε τό νοῦ, τή σοφία καί τή βούληση. Εἶναι τέλος θεοποιός, γιατί
στούς ἁγίους δίνεται πλούσια, ὥστε νά γίνουν θεοί «κατά χάριν».
Ὅ,τι ὑπάρχει στόν κόσμο καί συντηρεῖται, προοδεύει καί ἁγιάζεται,
ὀφείλεται στή χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Ἅγιος Διάδοχος Φωτεικῆς σημειώνει: Ἡ χάρη ἀπό ἐκείνη τή
στιγμή πού βαπτιζόμαστε κρύβεται μέσα στό βάθος τοῦ νοῦ, κρύβει
ὅμως ἀπό τήν αἴσθησή του τήν παρουσία της. Ὅταν, ὅμως, ἀρχίσει
κανείς μέ ὅλη του τή διάθεση νά ἀγαπάει τό Θεό, τότε, μέ κάποιο
ἄρρητο τρόπο, ἡ χάρη μεταδίδει στήν ψυχή ἕνα μέρος ἀπό τά ἀγαθά
της.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης θά πεῖ: Ἡ ἀποβολή τῆς χάρης
πηγάζει ἀπό τήν ἐνέργεια τῶν παθῶν, ἐνῶ ἡ ὁλοκληρωτική στέρηση
γίνεται μέ τή διάπραξη ἁμαρτημάτων. Γιατί ἡ ψυχή πού ἀγαπάει τά
πάθη καί τίς ἁμαρτίες στερεῖται καί ἀποβάλλει τή χάρη καί χηρεύει,
ὁπότε θά γίνει κατοικητήριο τῶν δαιμόνων καί τώρα καί στό μέλλον.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος διδάσκει: Ὁ χριστιανός ὀφείλει νά εἶναι
εὐγενικός πρός ὅλους. Τά λόγια του καί τά ἔργα του νά ἀποπνέουν τήν
χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού κατοικεῖ στήν ψυχή του, ὥστε νά
μαρτυρεῖται ἡ χριστιανική του πολιτεία καί νά δοξάζεται τό ὄνομα τοῦ
Θεοῦ. Ἡ Θεία χάρη στέλνει χαρίσματα σάν ἀμοιβή σέ ὅσους
καθαρισθοῦν ἀπό τά πάθη.
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς καταθέτει: Χάρις εἶναι αἱ θεῖαι
ἐκεῖναι ἐνέργειαι τάς ὁποίας ἡ Παναγία Τριάς παρέχει εἰς τήν
Ἐκκλησίαν διά τήν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν ἁμαρτίαν, τόν
θάνατον καί τόν διάβολον καί διά τήν αἰωνίαν των ζωήν. Πράγματι
σωζόμεθα τῇ χάριτι.
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος προτρέπει τίς Νύμφες τοῦ Χριστοῦ: Λοιπόν ἡ
προθυμία σας νά μή λείψη· ὁ ζῆλος σας νά μή χαθῆ· ἡ χάρις νά μήν
ὀλιγοστεύση· ἐκεῖνο τό φῶς, τό ὁποῖον λάμπει μέσα σας, νά μή σβήση.
Διότι, ἄν σβήση τό φῶς, θά σᾶς καταλάβη τό σκότος καί θά χαθῆτε.
Ἀπ’αὐτό δέ τό φῶς πού κρατεῖς θά πάρουν καί ἄλλοι νά ἀνάψουν.
Ὁ Ἅγιος Ἰωσήφ ὁ ἡσυχαστής ἔλεγε: Ὁ ἄνθρωπος σάν βρέφος
πού ψελλίζει ζητᾶ ἀπό τόν Θεό τό θέλημά Του τό ἅγιο. Ὁ Θεός σάν
πατέρας ὑπεράγαθος, τοῦ δίνει τή χάρη, ἀλλά τοῦ δίνει καί
πειρασμούς. Ἐάν ὑπομένει ἀγόγγυστα λαμβάνει προσθήκη τῆς
χάριτος.
Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης καταθέτει: Πόσο μά πόσο
γλυκύς εἶναι ὁ Ἰησοῦς! Ὅλος χαρά, ὅλος εἰρήνη, ὅλος ἀγάπη. Ἡ χάρις
του διατηρεῖται μέ τήν ταπείνωση καί τήν εὐχαριστία στόν Θεό.
Μακάριος εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἔλαβε τήν χάρη καί ἀπέθανε μέ
αὐτήν.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀνακεφαλαιώνει: Αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἔχει
κάτι τό ξεχωριστό ἀπό ἐκεῖνον πού εἶναι μακριά ἀπό τό Θεό, καί αὐτό
εἶναι αἰσθητό καί στούς ἄλλους. Νά, αὐτό εἶναι ἡ Θεία Χάρις, ἡ ὁποία
προδίδει τόν ἄνθρωπο ἀκόμη καί ἄν κρύβεται.
Χριστιανοί μου,
μπορεῖ νά εἴμαστε ἁμαρτωλοί ὅλοι, ἀλλά, ὅταν εἴμαστε μέσα
στήν Ἐκκλησία μας καί στή χάρη τῶν Μυστηρίων της, ἔχουμε ἐλπίδα
σωτηρίας. Ἄς τό ἐπιδιώξουμε, ἄς μετανοήσουμε, ἄς ἐξομολογηθοῦμε,
ἄς συγχωρηθοῦμε καί ὁ Θεός τοῦ ἐλέους θά μᾶς συγχωρήσει καί θά
μᾶς ἀποστείλει τή χάρη Του καί ὅταν μέ τό καλό πεθάνουμε
γνωρίζουμε ὅτι ἔχουμε ἐλπίδα σωτηρίας. Κανείς ὀρθόδοξος Ἕλληνας
νά μή φανεῖ προδότης Ἰούδας καί ἀποστάτης τῆς Ἁγίας καί ἀμωμήτου
ὀρθόδοξης πίστης μας. Ὅσοι δέ παρασύρθηκαν ἀπό ἄγνοια στίς
πλάνες καί στίς αἱρέσεις νά φωτισθοῦν ἀπό τόν Θεό καί νά
ἐπιστρέψουν. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας ἔδωσαν πνεῦμα καί αἷμα γιά τήν
ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Κυρίου μας. Ἡ φωτισμένη ἀπό τή
Θεία Χάρη βιωτή τους ἄς καταστεῖ ὕψιστο παράδειγμα μίμησης.
Ἀδελφοί μου,
ἐδραῖοι καί ἀμετακίνητοι μέ ἕνα ἅγιο πεῖσμα μέχρι τέλους
στήν προστασία τῆς Ἐκκλησίας μας γιά νά ἔχουμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ,
τήν εὐλογία τῆς Παναγίας μας καί τήν βοήθεια τῶν Ἁγίων μας. Ὅλοι
μας, ὅσοι ἀγαποῦμε τόν Σωτῆρα μας, ἄς ἔχουμε ἕνα ἱερό πόθο μέσα
στίς καρδιές μας. Νά μᾶς ἐπισκιάσει ἡ ζωογόνος Χάρις Του! ΑΜΗΝ!

 Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 39
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙZ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ
05-10-2025
«ἅγιοι ἔσεσθε, ὅτι ἅγιος ἐγώ
Κύριος ὁ Θεός ὑμῶν» (Λευϊτικόν 19,2)

Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στό βιβλίο τοῦ
Λευϊτικοῦ διαβάζουμε: «Καί εἶπε ὁ Κύριος στόν Μωυσῆ νά φυλάξετε
ὅλα τά προστάγματά μου καί νά τά πραγματοποιήσετε»(Λευιτ. 18, 4-5).
«λάλησε στή συναγωγή καί πές τους· καί θά εἶσθε ἅγιοι, διότι ἐγώ
Κύριος ὁ Θεός σας εἶμαι Ἅγιος». Αὐτή ἡ προτροπή τοῦ Θεοῦ φανερώνει
τήν θέλησή Του, ἀλλά καί τήν ἀναγκαία συνέργεια τοῦ ἀνθρώπου.
Ὁ Δαβίδ ὁ μελῳδός μέλπει: «θαυμαστός εἶναι ὁ Θεός διά μέσου τῶν
ἁγίων του». Ὁ Προφήτης Δανιήλ ἀναφωνεῖ: «οἱ ἁγιασμένοι ἄνθρωποι
θά ἀξιωθοῦν τῆς ἐσχατολογικῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ» (7,18-22).
Οἱ Παροιμίες τοῦ σοφοῦ Σολομῶντα θά ποῦν: «ἡ βουλή τῶν ἁγίων
ἀνθρώπων εἶναι σύνεση (9,10)». Σύμφωνα μέ τήν βιβλική διήγηση, ὁ
Θεός ἐδημιούργησε τόν ἄνθρωπο μέ σκοπό τήν ἄμεση κοινωνία μαζί
Του, τήν πρόσωπο πρός πρόσωπο σχέση τους, τή θέωση. Ὅμως, ὁ
ἐγωϊσμός τοῦ ἀνθρώπου διέφθειρε αὐτή τήν ὑγιῆ ἐπικοινωνία μεταξύ
τους.
Στήν σημερινή ἀποστολική περικοπή ὁ Ἀπόστολος Παῦλος
προτρέπει τούς Κορινθίους καί ὅλους ἐμᾶς: «Καθαρίσωμεν ἑαυτούς
ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος, ἐπιτελοῦντες
ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ» (Β΄Κορ. 7,1). Καθαρμός ἠθικός καί ἁγιωσύνη
ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας. Καθαρμός καί ἁγιωσύνη ὁ καθημερινός τῆς
ζωῆς μας ἀγώνας. Αὐτό παρατηρεῖ καί ὁ ἱερός Ζιγαβηνός: «Δέν ἀρκεῖ
μόνο ἡ κάθαρση γιά νά μᾶς καταστήσει καθαρούς, ἀλλά χρειαζόμαστε
καί κάτι ἄλλο: τήν ἁγιωσύνη». Ὁ ἄνθρωπος ἁμαρτάνει μέ πράξεις.
Εἶναι τά ὁρατά ἐξωτερικά πάθη. Πέρα, ὅμως, ἀπό τίς πράξεις, πού
ἀντίκεινται στό νόμο τοῦ Θεοῦ καί μολύνουν τό σῶμα, ὑπάρχουν καί οἱ
ἐσωτερικές πληγές τῆς ψυχῆς, τά πάθη, πού κρύβονται στήν καρδιά, οἱ
ἐμπαθεῖς καί πονηροί λογισμοί, κάθε εἴδους. Ὁ ἀγώνας, λοιπόν, γιά
κάθαρση καί πνευματική ἐλευθερία ἐπιδιώκει τήν καθαρότητα καί τοῦ
σώματος καί τῆς ψυχῆς. Ἁγιωσύνη εἶναι μετάληψη καί κοινωνία τῆς
Χάριτος, ὁ ἀγώνας νά μοιάσουμε πρός τόν Θεό, νά ἀποκτήσουμε κατά
χάρη Θεοῦ ἐκεῖνο πού ὁ ἴδιος ἔχει κατά φύση. Νά ζήσει μέσα μας ὁ
Χριστός καί ἐμεῖς νά ζήσουμε τή ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἁγιωσύνη εἶναι
καρπός τῆς συνεργείας τῆς σύμπραξης Θεοῦ καί ἀνθρώπου.Ὁ Θεός
θέλει νά σώσει ὅλους τούς ἀνθρώπους (Α΄Τιμ. 2,4), καί ἀπό τούς
ἀνθρώπους σώζονται ὅσοι θέλουν. Ὁ «φόβος τοῦ Θεοῦ» φανερώνει τόν
σεβασμό καί τό δέος τῆς ψυχῆς ἐνώπιον τοῦ ζῶντος Θεοῦ καί
παράλληλα τό αἴσθημα εὐθύνης γιά τό ἔργο τῆς σωτηρίας μας,
σύμφωνα μέ τά λόγια τοῦ ἰδίου Ἀποστόλου: «Ἐργασθεῖτε μέ φόβο Θεοῦ
καί δέος γιά τή σωτηρία σας» (Φιλιπ. 2,12).
Ὁ ἱερός Δαμασκηνός σημειώνει: Οἱ Ἅγιοι, μέ τήν προαίρεση τους,
τήν δική τους προσωπική ἐλευθερία, δέχθηκαν τήν χάρη καί εὐεργεσία
τοῦ Θεοῦ καί γι’αὐτό ὁ Θεός εἶναι ἔνοικος σ’αὐτούς. Οἱ Ἅγιοι
βασιλεύουν πάνω στά πάθη τους καί φυλάσσουν ἀπαραχάρακτη τήν
ὁμοίωση τῆς θείας εἰκόνας.
Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων λέγει: Στά ἀλήθεια ὑπάρχει ἕνας
Ἅγιος ἀπό τή φύση Του. Ἅγιος ὁ Θεός καί ἐμεῖς ἄν εἴμαστε ἅγιοι, δέν
εἴμαστε ἀπό τή πεσοῦσα φύση μας, ἀλλά ἀπό μετοχή στήν ἁγιότητα
τοῦ Θεοῦ, διά τῆς ἀσκήσεως καί τῆς προσευχῆς.
Ὁ ἱερός Φώτιος σημειώνει: Ἅγιος θέλει νά πεῖ ὅτι εἶναι ὁ ἀνώτερος
τῆς γῆς καί τῶν γηΐνων. Ἀπό τό στερητικό ἄλφα καί τό γῆς.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος διδάσκει: Ἁγιωσύνη! Θεία ὀνομασία, θεία
ἐνέργεια. Τό ὄνομά σου δηλώνει αὐτόν πού ἁγίασε ὁ Θεός· τόν
σώφρονα, τόν καθαρό, τόν ἐλεύθερο ἀπό κάθε ρύπο καί κάθε πάθος.
Ἁγιωσύνη εἶναι ἡ ὑψηλή κλήση πού δηλώνει τελειοποίηση καί σημαίνει
τήν ἀπόκτηση κάθε ἀρετῆς. Τόν ἄνθρωπο πού πλάσθηκε κατ’ εἰκόνα
τοῦ Θεοῦ, ἐσύ κηρύττεις τήν καθ’ ὁμοίωση ἀνάδειξή του. Ἐνῶ διάγει
τόν βίο του μέσα στόν κόσμο, τόν ἀναδεικνύεις οὐρανοπολίτη.
Ἀποκαλεῖς υἱό τοῦ Θεοῦ τόν ἄνθρωπο πού πλάσθηκε ἀπό χῶμα. Ἐσύ
ἀπαλλάσεις τόν γήινο ἄνθρωπο ἀπό τά γήινα πάθη.
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς ἀναφέρει: Ἡ ζωή κατά τό
Εὐαγγέλιον, ἡ ἁγία ζωή, ἡ θεία ζωή – αὐτή εἶναι ἡ φυσική καί κανονική
ζωή διά τούς χριστιανούς. Διότι οἱ χριστιανοί κατά τήν κλῆσιν των
εἶναι ἅγιοι. (Α΄Θεσ. 5,22-23). Ὁ Κύριος δίδει τήν ἐντολήν: «Ἅγιοι
γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιός εἰμι» (Α΄Πέτρ. 1,16). Αὐτός ἔχει τό δικαίωμα νά
ἐντέλλεται αὐτά, διότι γενόμενος ἄνθρωπος, δίδει δι’ Ἑαυτοῦ ὡς Ἁγίου
πάσας τάς θείας δυνάμεις («ἐνεργείας») εἰς τούς ἀνθρώπους.
Ὁ ἱερός Καβάσιλας ἀναφωνεῖ: Ἄς προσέλθουν οἱ ἐξομολογημένοι
νά μεταλάβουν, οἱ πιστοί πού ἐπιθυμοῦν τήν ἕνωσή τους μέ τό Θεό,
πού ἀγωνίζονται τήν ὁδό τῆς ἁγιότητας, πού πορεύονται στόν ἁγιασμό
καί ἀγωνίζονται γιά τήν μεταποίηση τῶν παθῶν σέ ἀρετές.
Ὁ ἀείμνηστος π. Μωυσῆς ὁ ἁγιορείτης ἀνακεφαλαιώνει: Σήμερα
ὑπάρχουν χριστιανοί φιλάγιοι πού μελετοῦν τά συναξάρια τῶν Ἁγίων,
τρέχουν στά πανηγύρια τους, ἀνάβουν τά καντήλια τους, προσκυνοῦν
τίς εἰκόνες τους καί ἐπικαλοῦνται τήν βοήθειά τους, φτιάχνουν
πρόσφορα, ἄρτους, κόλλυβα πρός τιμήν τους καί ἀγωνίζονται νά τούς
μιμηθοῦν καί νά τούς ἔχουν ὡς ἱερά πρότυπα στή ζωή τους.
Ἡ ἁγιότητα μπορεῖ νά εἶναι κρυμμένη πολύ κοντά μας, ἀκόμα στήν
ὑπομονή στήν ἀσθένειά μας, στό δύσκολο σύζυγό μας, στό ζωηρό παιδί
μας, στό ἀνικανοποίητο τοῦ ἑαυτοῦ μας, πάντα στή σκιά τοῦ
Σταυροῦ, τῆς Ἐκκλησίας μας, στή δρόσο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἡ ἁγιότητα εἶναι γιά ὅλους μας. Μόνο ἐντός της σωζόμαστε,
λυτρωνόμαστε, ἀναπαυόμαστε.
Χριστιανοί μου,
πήραμε τά μηνύματά μας σήμερα. Ἄς ἀγωνιζόμαστε τόν καλόν
ἀγῶνα, ὅπως τόν περιγράφει ἡ ἀποστολική περικοπή πού ἀκούσαμε,
μέ τά μέσα πού δωρεάν ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία διαθέτει, ὥστε, μή
πτοούμενοι ἀπό τίς ποικίλες δοκιμασίες κάι ἀντιξοότητες, νά
ἀσκηθοῦμε στήν ἀρετή καί στή ἁγιότητα. Ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ
Χριστοῦ ἀποτελεῖ τέλειο φάρμακο ψυχῆς καί σώματος καί ἡ συμμετοχή
στή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἀποδιώκει κάθε πάθος καί
ἁμαρτία, καθαρίζει τόν ἄνθρωπο, τόν ἁγιάζει καί τόν προστατεύει ἀπό
τίς ἐπιβουλές τοῦ πονηροῦ καί καθιστᾶ τή ζωή του «θυσία ζῶσα καί
εὐάρεστον στόν Θεό» (Ρωμ. 12,1). Ἡ μουσουργός λύρα τοῦ ποιητή μας
παιανίζει καί πάλι: «Εὐλαβικά σάν τόν Προφήτη Σου τόν ἄνθρακα στά
χείλη παίρνω, κι ὤ καθαρμοῦ φωτιά ἀδαπάνητη πού μέσ’ στήν ὕπαρξη
μου παίρνω»! ΑΜΗΝ!     Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου