ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 22 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

Ἀριθμός 50
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
22 Δεκεμβρίου 2019
(Ἑβρ.ια΄9-10. 32-40)

Ἡ ἀποκορύφωση τῆς προετοιμασίας τῆς Ἐκκλησίας γιά τίς Δεσποτικές Ἑορτές τοῦ Δωδεκαημέρου βρίσκεται στήν σημερινή Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως. Ὁλόκληρη ἡ Ἱερά Ἱστορία παρελαύνει μπροστά μας μέ τά κείμενα τοῦ ἀποστολικοῦ καί εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, ὅπως ἐπίσης καί μέ τήν θεσπέσια Χριστουγεννιάτικη Ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας. Τόσο τό εὐαγγελικό, ὅσο καί τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα παρουσιάζουν ἀπό τή μιά μεριά τό κατά σάρκα γενεαλογικό δένδρο τοῦ Κυρίου καί ἀπό τήν ἄλλη τούς «ἀπ᾿ αἰῶνος τῷ Θεῷ εὐαρεστήσαντας» καί συνεργήσαντας ἀνθρώπους στό ἔργο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας μας. Πρόκειται γιά τούς προκρίτους τῶν Πατριαρχῶν, τούς πρό τοῦ Νόμου Πατέρας, πού ἐμφανίζουν διά τῆς προτυπώσεως τήν «ἐν σαρκί τοῦ Χριστοῦ θείαν Γέννησιν». Ἔλαμψαν δέ διά τῆς πίστεως, ὡς φωτοειδεῖς λαμπάδες, πού κατεφώτισαν καί προεκήρυξαν τήν ἀπαλλαγή τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν φθορά τῆς ἁμαρτίας, μέ τήν Ἐνανθρώπηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ἀναφέρει τά πρόσωπα ἐκεῖνα πού ἔζησαν μέ δυνατή πίστη γιά τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσία. Ὅλα τά ἱστορικά γεγονότα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν προεικόνιση τῶν μελλοντικῶν ἐνεργειῶν τοῦ Μεσσία, ὥστε νά φανερώνεται ἀπό τότε ἡ ἀκτινοβολία τοῦ Χριστοῦ. Μέ τέτοιες προεικονίσεις εἶναι γεμάτη ἡ Παλαιά Διαθήκη, μέχρι σημείου νά σκιαγραφοῦνται, ὀκτώ αἰῶνες πρίν καί μέ λεπτομέρειες, ἡ Γέννηση, ἡ ζωή, ὁ σταυρικός θάνατος καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Ἡ δύναμη τῆς πίστεως τῶν Ἁγίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὑπερβαίνει καί νικᾶ ὅλους τούς πειρασμούς, τούς διωγμούς, τίς ἀρρώστιες, τίς φυλακίσεις, τούς λιθοβολισμούς, τούς πριονισμούς, τίς θλίψεις, τίς κακουχίες καί αὐτόν τόν θάνατο. Ἐδῶ ἀληθινά πραγματώνεται ἡ διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου ὅτι ἡ πίστη ἔχει τήν δύναμη νά μετακινῆ βουνά. Τά θαυματουργικά ἀποτελέσματα τῆς πίστεως τῶν Ἁγίων καί Δικαίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι μιά ἐπί πλέον βεβαιότητα γιά τόν δρόμο τῆς πίστεως τοῦ κάθε ἀνθρώπου προσωπικά.

Τά μεγάλα κατορθώματα τῆς πίστεως φανερώνονται σ᾿ ἕνα χῶρο πού παραμένει ἀόρατος καί ἀπρόσιτος για τόν ἄνθρωπο τῆς ἀπιστίας. Εἰκόνα αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἀπιστίας ἐκφράζει καί ἡ παροῦσα μορφή τοῦ σημερινοῦ κόσμου. Ὁ θεῖος Παῦλος λέγει πώς γιά τά κατορθώματα τῆς πίστεως αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων δέν ἦταν καί δέν εἶναι ἄξιος αὐτός ὁ κόσμος. Ἕνας κόσμος πού ἔχει ὡς ἰδανικά του τά εἴδωλα τῶν ἀνέσεων καί τῶν ἀπολαύσεων καί στηρίζεται στίς ἀδικίες, στίς ἐξοντώσεις, στούς ἀπάνθρωπους ὑποβιβασμούς καί ἐξευτελισμούς, δέν μπορεῖ μέ κανένα τρόπο νά ἀναγνωρίση καί νά ἀποδεχθῆ τήν αὐταπάρνηση καί τήν θυσία τῶν Ἁγίων τῆς Πίστεως. Ἡ οἰκονομία τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου εἶναι ἕνα μυστήριο πού ὑπερβαίνει τίς δυνατότητες λογικῆς ἑρμηνείας· εἶναι μυστήριο πίστεως καί προσδοκία ἐλπίδας.

Οἱ Δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἔζησαν μέ τήν προσδοκία νά δοῦν τήν ἐκπλήρωση τῆς θείας ἐπαγγελίας, τήν ἔλευση τοῦ Λυτρωτῆ. Ὡστόσο, πέθαναν καί δέν εἶδαν νά ἐκπληρώνεται αὐτή ἡ ἐπαγγελία. Ἡ προσδοκία αὐτή δέν ἐκπληρώθηκε ὅσο ζοῦσαν, διότι ἔπρεπε νά περιμένουν ἐμᾶς, «ἵνα μή χωρίς ἡμῶν τελειωθῶσι».Ὅταν ἦρθε τό «πλήρωμα τοῦ χρόνου», ἡ προσδοκία ἐκπληρώθηκε. Ὁ Λυτρωτής ἦρθε. «Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». Ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου ἀποτελεῖ πλέον πραγματικότητα. Αὐτό τό γεγονός ἑτοιμαζόμαστε νά γιορτάσουμε σέ λίγες ἡμέρες, τόν ἐρχομό καί τήν Γέννηση τοῦ Σωτήρα. Ἐν τούτοις, τό μυστήριο τῆς σωτηρίας δέν ὁλοκληρώθηκε ἀκόμη. Καί οἱ Δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί οἱ Ἅγιοι τῆς Καινῆς καί ἐμεῖς ὅλοι ζοῦμε μέ τήν ἐλπίδα τῆς νέας καί ἔνδοξης Δευτέρας Ἐλεύσεως τοῦ Κυρίου καί τόν πόθο τῆς εἰσόδου στήν Βασιλεία Του.

Ἀδελφοί μου, οἱ Δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἔζησαν καί πέθαναν προσηλωμένοι στήν ἐπαγγελία τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀγάπη τους πρός τόν ἀληθινό Θεό τούς ἔδινε δύναμη νά ὑπομένουν τήν κάθε δοκιμασία. Στά ἴχνη τους καλούμαστε σήμερα νά πορευθοῦμε κι ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, πού ἀξιωθήκαμε νά δοῦμε τήν ἐκπλήρωση τῆς πρώτης προσδοκίας καί νά ζοῦμε στόν καιρό τῆς χάριτος. Ἄς ἐπιδείξουμε, λοιπόν, μεγαλύτερη πιστότητα στήν ἐλπίδα μας καί περισσότερο ζῆλο στήν ἐν Χριστῷ ζωή πού κληθήκαμε νά ζήσουμε.

Ἄς σκεπτόμαστε καί ἄς ποθοῦμε «τά ἄνω, μή τά ἐπί γῆς». Γιατί δεν ἔχουμε ἐδῶ σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο μόνιμη πόλη, ἀφοῦ ἡ μελλοντική πόλη, ἡ «ἄνω Ἱερουσαλήμ», ἀποτελεῖ τήν ἀληθινή μας καί αἰώνια πατρίδα. Ἀμήν.     Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου