ΤΟ  ΚΗΡΥΓΜΑ  ΤΟΥ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 42

Κυριακή 15 Ἰουλίου 2012

ΤΩΝ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Δ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

(Ματθ. ε΄ 14 – 19)

«Ὅς δ’ἄν ποιήσῃ καί διδάξῃ οὗτος μέγας κληθήσεται»

Ὅλοι θαυμάζομε τούς μεγάλους τῆς Ἱστορίας. Ὅλοι ἐπιθυμοῦμε, κατά κάποιο τρόπο, τό μεγαλεῖο καί τή δόξα. Ὅλοι, ἐν γνώσει ἤ ἐν ἀγνοία, στό βάθος τῆς ψυχῆς μας ποθοῦμε τόν οὐρανό. Ἀκολουθοῦμε ὅμως συνήθως διαφορετικούς, λαθεμένους δρόμους. Ματαιοπονοῦμε κυνηγῶντας χίμαιρες ἤ αὐταπατώμεθα ἐπαναπαυόμενοι σέ κίβδηλα, μέτρια, ἐφήμερα κατορθώματα. Ἡ μεγαλωσύνη καί ἡ δόξα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἡ εὐτυχία τῆς θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων εἶναι ἕνας καρπός θεόσδοτος βέβαια, εἶναι «ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου», ἀλλά συγχρόνως ὁλοπρόθυμος, εὐλογημένος ἀγώνας τοῦ ὁποιουδήποτε πιστοῦ. Μᾶς τό εἶπε ξεκάθαρα ὁ Κύριος: «Ὅποιος θά ἐφαρμόσῃ στή ζωή του τίς ἐντολές Μου καί διδάξῃ ἀνάλογα μ’αὐτές τούς ἀνθρώπους, αὐτός θά ὀνομασθῇ μεγάλος στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν».

Παράδειγμα: Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, καί συγκεκριμένα τῆς Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία συγκλήθηκε στή Χαλκιδόνα τῆς Βιθυνίας τό 451 μ.Χ., τούς ὁποίους γιορτάζομε σήμερα. Ἄκουσαν βαθειά μέσα των τό κάλεσμα τοῦ Θεοῦ, τή φωνή τῶν καιρῶν των, τήν ἀνάγκη τῆς Ἐκκλησίας. Συγκλονίσθηκαν οἱ καρδιές των, γιγάντωσε ἡ ψυχή των, πλάτυνε καί δόθηκε στόν κόσμο τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ ἡ ζωή των. Σκόρπισαν τά πλούτη στούς φτωχούς, ὅπλισαν τό μυαλό τους μέ τή γνώση καί τή μόρφωση τοῦ λόγου τῆς ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ, ἔζησαν τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα τοῦ βίου, ἐποίμαναν μέ αὐταπάρνηση καί στοργή τά πρόβατα τοῦ Θεοῦ. Ὑπεράσπισαν ἀκόμη ἡρωϊκά καί μέχρι θανάτου τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, τήν ὑπόθεση τῆς Ἐκκλησίας, ἀρνήθηκαν κάθε συμβιβασμό μέ τήν αἵρεση, τήν πλάνη, καί ἔκλεισαν μέ Συνοδικούς Κανόνες καί σοφά, θεοφώτιστα συγγράμματα τό στόμα τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἐκκλησίας. Εἶδαν τόν ἄνθρωπο μέ συμπόνια, τόν συμπαραστάθηκαν στά προβλήματά του, τόν στήριξαν μέ τό προσωπικό τους παράδειγμα πίστεως καί ζωῆς, γέμισαν τήν ἐποχή τους μέ τά «καλά ἔργα», δικαίωσαν τόν Κύριο, πού τούς ὠνόμασε «φῶς τοῦ κόσμου καί πόλιν ἐπάνω ὄρους κειμένην», καί τώρα ὄχι μόνο στή γῆ ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί στόν οὐρανόν ἀπό τόν Κύριον Ἰησοῦ, δοξάζονται καί εὐτυχοῦν αἰωνίως. Ἀλλά δέν εἶναι μόνον αὐτοί. Νέφος ὁλόκληρο κοντά σ’αὐτούς, πού ἐπίστεψαν, πού ἔζησαν, πού ἐδίδαξαν τήν ἀλήθεια καί τή ζωή τοῦ Ἰησοῦ, μέ τῆς μεγαλωσύνης τό στεφάνι, ἀπολαμβάνουν τήν οὐράνια μακαριότητα.

Ἐγώ καί σύ, ἀδελφέ μου, τί θά κάνωμε; Ὁ δρόμος εἶναι ἀνοιχτός καί περιμένει νά τόν βαδίσωμε. Ναί. Μᾶς περιμένει! Γένοιτο!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου