ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ἀριθμός 13

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ

30 Μαρτίου 2025

«ἱνατί περίλυπος εἶ, ἡ ψυχή μου;

...ἔλπισον ἐπί τόν Θεόν» (Ψαλμ. 42,5)
Ὁ Δαβίδ, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὡς χοϊκός ἄνθρωπος ὑπέπεσε σέ ἁμαρτήματα καί ἀναρωτιέται: «Γιατί ψυχή μου εἶσαι λυπημένη; Στήριξε τίς ἐλπίδες σου στό Θεό» καί μέ τήν βαθειά του πίστη καί τή μετάνοιά του ὁμολογεῖ: «Σέ ἐμένα ἕνα ὕψιστο ἀγαθό ὑπάρχει, νά ἀποθέτω τήν ἐλπίδα μου στόν Κύριο» (Ψαλμ. 72,28). «Ἐσύ, Κύριε, εἶσαι ἡ ἐλπίδα μου» (Ψαλμ. 90,9). Οἱ «Παροιμίες» θά ποῦν: «Ἐκεῖνος πού σέβεται τόν Κύριο, ἔχει βέβαιη τήν ἐλπίδα, ὅτι θά ἀποκτήσει δύναμη ὑλική καί πνευματική» (14,26). Ἡ «Σοφία Σολομῶντος» ὁμολογεῖ: «Οἱ δίκαιοι ἄνθρωποι καί ἄν ἀκόμη θλίβωνται ἔχουν ἀκλόνητη τήν ἐλπίδα στήν ἀθάνατη καί μακαρία ζωή» (3,4).
Τό ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα, πού ἀκούσαμε σήμερα, μᾶς μεταφέρει στήν συγκλονιστική ἐκείνη στιγμή πού ὁ Θεός στή Παλαιά Διαθήκη ἔδωσε τίς μεγάλες ὑποσχέσεις Του στόν Ἀβραάμ λέγοντάς του: «Θά σέ εὐλογήσω πλούσια καί θά σοῦ δώσω ἀπογόνους» (Γεν. 22,17). Στίς ὑποσχέσεις αὐτές τοῦ Θεοῦ ὁ Ἀβραάμ ἐπέδειξε ἀταλάντευτη ἐμπιστοσύνη. Πρόθεση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου εἶναι νά ἐνθαρρύνει τούς ἀναγνῶστες του καί ἐμᾶς τούς χριστιανούς στό νά ἐλπίζουμε σταθερά στήν ἐπαγγελία πού ἔδωσε τότε ἐνόρκως ὁ Θεός ἤ, ὅπως ἑρμηνεύει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «γιά νά μήν ἀποφεύγουν τούς κόπους τῆς χριστιανικῆς ζωῆς ὅσοι ἀγωνίζονται καί δέν βλέπουν νά πραγματοποιοῦνται οἱ ὑποσχέσεις καί νά παίρνουν τίς ἀνταμοιβές».
Καί ἐμεῖς κληρονόμοι τῶν ἐπαγγελιῶν τοῦ Θεοῦ περιμένουμε τήν αἰώνια δόξα «ἐν οὐρανῷ». Ἡ βεβαιότητα δέ αὐτή, πώς ὁ Θεός θά ἐκπληρώσει τίς μεγάλες Του ὑποσχέσεις σέ μᾶς, ὑπάρχει διότι ἰσχύει τό «ἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦ», ἡ ἐλπίδα τήν ὁποία ἔχουμε ὡς ἄγκυρα τῆς ψυχῆς καί μάλιστα ἀσφαλῆ τε καί βεβαίαν» (Ἑβρ. 6,19).
Ἰδιαίτερα ἡ Παύλεια αὐτή ἀναφορά στήν ἄγκυρα τῆς ψυχῆς, τήν ἐλπίδα, ἔχει μεγάλη ἀξία στίς ποικίλες δυσκολίες τῆς ζωῆς. Καί δέν εἶναι λίγες αὐτές. «Κοιλάδα κλαυθμῶνος» ὠνόμασε ὁ ψαλμῳδός τόν παρόντα βίο τῶν ἀνθρώπων. Θλίψεις, κόποι, πόνοι, δάκρυα, ἀποτυχίες, ἀπογοητεύσεις, πειρασμοί, πτώσεις, δοκιμασίες. Ὅλα αὐτά κατακλύζουν τήν ἀνθρώπινη κοινωνία, γιατί δέν εἶναι ὅλα ρόδινα στή ζωή. Τά πάθη καί οἱ ἀδυναμίες, ἡ ἀσύνετος συμπεριφορά, οἱ ἐπιβουλές τοῦ μισόκαλου, διαρκῶς ταλανίζουν τήν ψυχική μας διάθεση. Τό ἄγχος αὐξάνει, ἡ κατάθλιψη ἐπικρατεῖ, ἐπέρχεται ἡ ἀπόγνωση, ἡ ἀπελπισία. Ὅμως, ἐμεῖς οἱ χριστιανοί ξέρουμε ὅτι πέρα ἀπό τά νέφη ὑπάρχει ὁ Ἥλιος. Δοκιμασμένος ὁ μακάριος Παῦλος ἀπό τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς ὑπενθυμίζει, νουθετεῖ καί διδάσκει τήν ἐλπίδα πού στηρίζεται στήν ἀληθινή πίστη, «τήν γλυκεῖα ἐλπίδα» πού ὁ Θεός γνωρίζει καί προσφέρει στούς ἀνθρώπους. Τό λέγει καί σέ ἄλλες του ἐπιστολές. «Ὁ δέ Θεός τῆς ἐλπίδος πληρῶσαι ὑμᾶς πάσης χαρᾶς καί εἰρήνης» (Ρωμ. 15,13). «Μή λυπῆσθε καθώς καί οἱ λοιποί οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα» (Α΄Θεσ. 4,13). Οἱ πιστοί χριστιανοί εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐλπίδας, ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἐλπίς τοῦ κόσμου στούς αἰῶνες. (Α΄Τιμ. 1,1).
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος μᾶς διδάσκει: «Ἐλπίδα, ἄκουσμα χαρμόσυνο! Ἀληθινά, πόσο θαυμαστή εἶναι ἡ δύναμή σου! Πόσο θαυματοποιός ἡ ἐνέργειά σου! Ἡ δύναμή σου εἶναι ὁ στῦλος πού ὑποβαστάζει τίς θλιμμένες ψυχές, τονώνει τίς δειλές καρδιές καί τίς ἀναδεικνύει ἰσχυρές καί ἀνδρεῖες γιά νά ἀντιμετωπίσουν τίς δυσκολίες. Ἀληθινά μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἐλπίζει στόν Θεό! Βαδίζει ἤρεμος στόν ἀγῶνα τῆς ζωῆς του καί διανύει τόν δρόμο αὐτό δίχως τό ἄγχος τῶν μεριμνῶν. Ἔχει θάρρος στόν Κύριο καί δέν παρεκτρέπεται ἀπό τούς πειρασμούς πού τόν περικυκλώνουν.
Ὁ σήμερα τιμώμενος ὅσιος Ἰωάννης, ὁ συγγραφέας τῆς «Κλίμακος», γράφει: «Πάνω στήν ἐλπίδα εἶναι κρεμασμένοι οἱ κόποι καί τήν περικυκλώνει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ».
Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἐπισημαίνει: «Αὐτή τήν ἐλπίδα μποροῦμε νά τήν πετύχουμε: α)Γιατί ἔχουμε ἕνα Θεό Παντοδύναμο καί μπορεῖ νά μᾶς βοηθήσει. β) Ὁ Θεός μας εἶναι ἄπειρα σοφός καί γνωρίζει ὅλο ἐκεῖνο πού ταιριάζει στή σωτηρία
μας. γ) Ὁ Θεός μας εἶναι ἀγαθός, γεμᾶτος ἀγάπη καί θέλει νά τρέξουμε στήν ἀγκαλιά του μέ σταθερή ἐλπίδα. δ) Γιά νά τήν ἀποκτήσουμε πρέπει νά ἀνατρέξουμε στήν ἀλήθεια τῶν Θείων Γραφῶν».
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος καταθέτει: «Ὅ,τι κατορθώσαμε, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ τό κατορθώσαμε. Ἑπομένως, χωρίς τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά κάνει τίποτα. Ἄν πιστεύεις τό ἀντίθετο, πλανᾶσαι οἰκτρά· ὁ ἄνθρωπος φαίνεται νικητής ἀλλά πάντα μέ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ».
Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνας συμπληρώνει: «Νά εἴμαστε κοντά στόν μεγάλο καπετάνιο, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Χριστός πού μᾶς δίνει τίς σωστές κατευθύνσεις καί Αὐτόν πρέπει νά ἔχουμε στό τιμόνι μας σάν ὁδηγό, σάν πυξίδα. Οἱ θλίψεις εἶναι οἱ διάφορες τρικυμίες. Θά τίς ἀντιμετωπίσουμε μέ τό πνεῦμα τῆς ὑπομονῆς, τῆς καρτερίας, τῆς μακροθυμίας καί μάλιστα μέ τήν παραμονή μας στό Νόμο τοῦ Εὐαγγελίου, στίς διατάξεις τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀνακεφαλαιώνει: «Ἡ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό εἶναι μιά συνεχής μυστική προσευχή πού φέρνει ἀθόρυβα τίς δυνάμεις τοῦ Θεοῦ ἐκεῖ πού χρειάζονται καί τήν ὥρα πού χρειάζονται. Ἡ ἐλπίδα στόν Θεό εἶναι τονισμένη πίστη, εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀσφάλεια γιά τόν ἄνθρωπο».
Χριστιανοί μου,
ὁ Κύριος καί Θεός μας εἶναι «ἡ βοήθεια τῶν ἀβοηθήτων, ἡ ἐλπίς τῶν ἀπελπισμένων, ὁ τῶν χειμαζομένων σωτήρ, ὁ τῶν πλεόντων λιμήν, ὁ τῶν νοσούντων ἰατρός». Αὐτή εἶναι ἡ στάση καί ἡ τοποθέτηση τῶν χριστιανῶν μπροστά στίς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Ἀκόμα καί ὅταν πληγωνόμαστε, ὅταν πέφτουμε καί ὅταν πονᾶμε, σηκώνουμε τά μάτια μας πρός τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ μας, ἀτενίζουμε τή μορφή Του καί ἀκοῦμε τό ἐλπιδοφόρο μήνυμά Του: «Ὁ κόσμος θά σᾶς κάνει νά ὑποφέρετε· ἀλλά ἐσεῖς νά ἔχετε θάρρος, γιατί ἐγώ νίκησα τόν κόσμο» (Ἰω. 16,33). Ὁ γλυκόηχος παιάνας τοῦ χριστιανοῦ ποιητῆ ἰδιαίτερα θά μᾶς χαροποιήσει: «Ποῦ νά ζητήσω ἀλλοῦ τή λύτρωση καί σ’ ἄλλον ποιόν νά καταφύγω;... Ποιός ἄλλος, Κύριε, ἀπ’ τήν ἀγάπη Σου; Ἰησοῦ! Ποιός ἄλλος ἀπό σένα;  Αμήν!