ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ 

 ΕΠΙ  ΤΗ  ΣΥΝΑΞΕΙ

ΤΗΣ  ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 

 ΤΗΣ  ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ

 

“Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει,

καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτω προσάγει.

Ἄγγελοι μετὰ Ποιμένων δοξολογοῦσι.

Μάγοι δὲ μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι.

Δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, Παιδίον νέον,

ὁ πρὸ αἰώνων Θεός!!!”

 

Σήμερα Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2025 εορτάσαμε την Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Παναγία Λατομίτισσα.

Η εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας, δεσπόζει εδώ και πάρα  πολλά χρόνια εντός του Ιερού Ναού είναι ολοφάνερη και θαυματουργή. Επίσης είναι το δεύτερο μεγάλο  πανηγύρι  της ενορίας μας  μετά από το Δεκαπενταύγουστο.

Την ημέρα αυτή ανά την Ορθοδοξία τελείται Θεία Λειτουργία προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου.

    Η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία κατανυκτική, ευλαβική και  λαμπρή, τελέστηκε με κάθε   εκκλησιαστική  μεγαλοπρέπεια.

    Ο Μητροπολίτης κ. Μάρκος χειροτόνησε τον Ιεροδιάκονο π. Αιμιλιανό Μπογή εις Πρεσβύτερο.

Θα τοποθετηθεί εφημέριος Αγίου Κηρύκου Βροντάδου.

Την ενορία μας τίμησαν με την παρουσία τους οι Ιερείς:

Αρχιδιάκονος π. Απόστολος Λάρδας, π. Ιεροδιάκονος π. Ιωάννης Μπουρνιάς, π. Ιωάννης Μπογής, π. Γεώργιος Κωνσταντίνου, π. Αργύριος Μυλωνάς, π. Ιωάννης Μουσάς, π. Αλέξανδρος Μπογής, π. Κωνσταντίνος Θηριανός, και ο εφημέριος του Ιερού Ναού Βασίλειος Φιλιππάκης.

Ο Μητροπολίτης κ. Μάρκος τίμησε τον ενορίτη μας κ. Ιωάννη Μαρουκάκη για την προσφορά του με τον Σταυρό της Ιεράς Μητροπόλεως.      

     Την εορτή τίμησαν με την παρουσία τους πλήθος κόσμου και προσευχήθηκαν στην θαυματουργή εικόνα.

Η αίθουσα του Κουκουνάρειου φιλοξένησε όλο το εκκλησίασμα με ζεστό καφέ και πολλά γλυκίσματα αλμυρά και γλυκά.

           Ευχόμαστε και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά, με Υγεία, Ελπίδα, Καλοσύνη, Πίστη, Ανθρωπιά και Ειρήνη για όλο τον κόσμο.

 ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ 2026

 

 

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2025

 

Στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Παναγίας Λατομιτίσσης.

Ο εφημέριος του Ιερού Ναού τέλεσε με ευλάβεια την Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία.

Παρ' όλο τον άστατο καιρό πολλοί πιστοί προσήλθαν να προσκυνήσουν την εικόνα του Ιησού Χριστού.

Ο εφημέριος τίμησε τον κ. Γεώργιο Σβίνο και την κυρία Αφροδίτη Γεωργούλη για τα 30 έτη που συμπλήρωσαν ως επιτρόποι του Ιερού Ναού. Τους τίμησε με την εικόνα της Γεννήσεως του Ιησού Χριστού. Τους ονόμασε Επίτιμους Επιτρόπους.

 Αύριο Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου στην ενορία μας Αρχιερατική Θεία Λειτουργία με τον Μητροπολίτη Χίου Ψαρρών και Οινουσσών κ. Μάρκο. 

Θα χειροτονήσει τον ιεροδιάκονο π. Αιμιλιανό Μπογή εις Πρεσβύτερο.

 

Με την δύναμη του Τριαδικού Θεού καταφέραμε και φέτος να προσφέρομε οικονομική ενίσχυση σε συνανθρώπους  μας που στερούνται ακόμα και  τα ελάχιστα αναγκαία για την ζωή τους.

 

     Ο εφημέριος και Πρόεδρος της Φιλοπτώχου πατήρ Βασίλειος Φιλιππάκης και τα  τακτικά μέλη της  συγκεντρωθήκαμε στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο προκειμένου να ασχοληθούμε με θέματα που απασχολούν πολλούς συνανθρώπους μας.

      Ετσι λοιπόν και φέτος με την ευκαιρία της εορτής των Χριστουγέννων, η ενορία μας, στάθηκε δίπλα στους συνανθρώπους μας που αντιμετωπίζουν οξύτατα  βιοποριστικά προβλήματα.

     Ευχαριστούμε όλους, επώνυμους και ανώνυμους που έστω και από το υστέρημά τους, ενισχύουν το Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο και τους ευχόμεθα ο Θεός να τους ανταμείβει δια πρεσβειών της Υπεραγίας  Δεσποίνης ημών Θεοτόκου.

 

  Δύσκολο το έργο της προσφοράς και δυστυχώς αυξάνονται όλο και περισσότερο οι ανάγκες για να επουλωθούν οι πληγές της φτώχειας, της  δυστυχίας, της αρρώστιας, της μοναξιάς.                  

 

       Ευχόμαστε ολόψυχα η γέννηση του Θεανθρώπου να ζεστάνει την καρδιά όλων μας και να μας χαρίσει ελπίδα, φώτιση, υγεία και ο Νέος Χρόνος να φέρει την αγάπη και την ειρήνη σε όλο τον κόσμο.

 

ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟ

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2026

 

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 50
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
21-12-2025
«καί αὐτός προσδοκία ἐθνῶν» (Γἐνεσις 49,10)

Στό βιβλίο τῆς Γενέσεως, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διαβάζουμε: «Αὐτός
ὁ Μεσσίας θά εἶναι ἡ προσμονή καί ἡ ἐλπίδα τῶν λαῶν». Εἶναι
γεγονός, ὅτι ὁ Θεός ἐξήγγειλε τήν Γέννηση τοῦ Μονογενοῦς του Υἱοῦ,
τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, διά τῶν Προφητῶν Του καί ἀνήγγειλε
ὄχι ἁπλῶς τήν ἔλευση Του στόν κόσμο, ἀλλά καί τή λύτρωση τοῦ
ἀνθρώπου ἀπό τήν ἁμαρτία 800 χρόνια πρίν τήν θεία ἐνσάρκωση τοῦ
Θεοῦ ὁ μεγαλώνυμος Προφήτης Ἠσαΐας ἀναφωνοῦσε: «Ἰδού ἡ
Παρθένος θά συλλάβει ὑπερφυσικῶς καί θά γεννήσει Υἱόν καί τό
ὄνομα του θά εἶναι Ἐμμανουήλ, πού σημαίνει ὁ Θεός εἶναι μαζί μας»
(7,14) καί «λαέ πού ζεῖς μέσα στό σκοτάδι δές φῶς μεγάλο» (9,2).
Ὁ Προφήτης Ἱερεμίας (600 π.Χ.) προφήτευσε τό θρῆνο ἀπό τή σφαγή
τῶν νηπίων (38,15). Τήν ἄσημη Βηθλεέμ προφητεύει ὁ Προφήτης
Μιχαίας: «Ἀπό ἐσένα θά προέλθει ὁ ἄρχων, ὁ ὁποῖος θά ποιμάνει τόν
λαόν μου (5,1). Ὁ Προφήτης Βαρούχ θά ἀναφωνήσει: «Ὁ Θεός ὁ
προαιώνιος στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ ἐμφανίσθηκε στόν κόσμο καί
συναναστράφηκε μαζί μας» (3,38). Ὁ Προφήτης Ζαχαρίας ἀναφέρει
τόν λόγο τοῦ Κυρίου «τέρπου καί εὐφραίνου Σιών καί ὅλη ἡ Ἐκκλησία
μου, διότι ἐγώ ἔρχομαι καί θά κατασκηνώσω ἐν μέσῳ σου» (2,14).
Ὁ Δαβίδ θά μελῳδήσει στόν Ψαλμό του: «ὁ Κύριος ἔκλινε οὐρανούς καί
κατέβη» (17,10). Ὁ Δανιήλ καταθέτει στό βιβλίο του: «Ἡ κεφαλή του
ἦταν ἀπό καθαρό χρυσό» (2,31-36). Ὁλόκληρη ἡ Παλαιά Διαθήκη εἶναι
γραμμένη γιά νά ἀναγγείλει τόν ἐρχομό τοῦ Σωτῆρα Χριστοῦ.
Στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος
ἐνθυμεῖται τούς Προφῆτες (Ἑβρ. 11,32), οἱ ὁποῖοι προανήγγειλαν «τό
τῆς εὐσεβείας μυστήριον» (Α΄Τιμ. 3,16). Οἱ πνευματοφόροι αὐτοί
ἄνδρες, ἐξαιτίας τῆς πίστεως πού εἶχαν γιά τόν Θεό, ὑπέστησαν
πολλά, «ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι... δέν ἀπήλαυσαν
τήν ὑπόσχεση τῆς οὐρανίου κληρονομίας» (Ἑβρ. 11,37-39), διότι δέν
ἀξιώθηκαν νά δοῦν τήν ἔλευση τοῦ Σωτῆρα. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ
ἁγιορείτης γράφει, πώς «φανερῶς οἱ θεῖοι Προφῆτες διά Πνεύματος
Ἁγίου ἐπροφήτευσαν τήν ἔνσαρκον παρουσίαν τοῦ Ἐμμανουήλ».
Οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν ὄργανα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι
μυστήριο πώς «τήν μήπω ἀποτελεσθεῖσαν βουλήν τοῦ Θεοῦ»
(Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς), τήν εἶχαν γνωρίσει καί ἀναγγείλει στόν
κόσμο. Ὁ ἀείμνηστος π. Ἰωάννης Ρωμανίδης γράφει πώς κέντρο τῆς
ὀρθόδοξης παράδοσης εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Περί τοῦ Χριστοῦ ἔχουμε
μαρτυρίες ἀπό τούς Δικαίους, τούς Προφῆτες, τούς Ἀποστόλους, τούς
Ἁγίους. Οἱ Προφῆτες ἔβλεπαν διάφορες συμβολικές εἰκόνες καί
αἰνιγματώδεις παραστάσεις τοῦ Θεοῦ, ὅπως π.χ. στόν Μωϋσῆ τή
«φλεγόμενη βάτο» (Ἔξ. 3,1-5), τήν «κλίμακα τοῦ Ἰακώβ» (Γεν. 2,8), «τήν
πύλη Κυρίου, στόν Ἰεζεκιήλ (44,1-2), τόν θρόνον Κυρίου, στόν Ἠσαΐα
(66,1) κ.ἄ.. Ὅλες αὐτές οἱ συμβολικές παραστάσεις ἑρμηνεύθηκαν
ἀργότερα, ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστός. Τότε κατάλαβαν οἱ ἄνθρωποι τό
ἀκριβές νόημά τους. Βέβαια, ὁ Θεός δέν ἔδειξε μόνον εἰκόνες καί
ὁράματα στούς Προφῆτες, ἀλλά τούς ἀποκάλυψε καί πολλά γεγονότα,
πού θά γίνουν στό μέλλον.
Οἱ Προφῆτες, λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος, ἔγιναν κάτοπτρα τῆς
θείας ἐνέργειας. Σ’ ἕναν καθαρό καθρέπτη, ὅ,τι ἀντικείμενο βάλλει
κάποιος μπροστά, θά τό ἐμφανίσει στό ἀκέραιο. Ἐπειδή οἱ Προφῆτες
ἦσαν καθαροί ἄνθρωποι, δέχθηκαν, σάν νά ἦταν πνευματικοί
καθρέπτες, τίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ. Δέχθηκαν τήν τρανή, ἀσύγχυτη καί
καθαρή χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος δίνει θεία δύναμη καί ἀνοίγει τά
μάτια τῆς ψυχῆς γιά νά κατανοήσει ὁ Προφήτης τά λόγια τοῦ Θεοῦ,
πού ἐπιθυμεῖ νά γνωρίσουν οἱ ἄνθρωποι. Οἱ Προφῆτες ὀνομάζονταν
«οἱ ἔμπροσθεν βλέποντες», ἐπειδή ἔβλεπαν ὡς παρόντα τά μέλλοντα.
Δέν ἔβλεπαν αὐτά μέ τίς σωματικές αἰσθήσεις, ἀλλά μέ ἀνώτερη
δύναμη ὁ νοῦς τους ἐρχόταν σέ θεωρία καί μέσα σέ αἰνίγματα ἔβλεπαν
τίς ἐνέργειες τοῦ Θείου Πνεύματος.
Μέσα στήν Ἐκκλησία, μαζί μέ τούς Ἁγίους τῆς Παλαιᾶς καί τῆς
Καινῆς Διαθήκης, βιώνουμε καθημερινά ὅλες τίς ἐπαγγελίες τοῦ Θεοῦ.
Στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας ἐννοοῦμε τό τοῦ Ἀποστόλου: «Τά γάρ
πάντα δι’ἡμᾶς» (Β΄ Κορ. 4,15). Ὅταν ἑορτάζουμε τήν μνήμην τῶν
Προφητῶν αἰσθανόμεθα ὅτι οἱ πύρινοι λόγοι τους ἦταν γιά τήν
προετοιμασία τῆς δικῆς μας σωτηρίας. Ὅταν διαβάζουμε τό Ψαλτήρι
βλέπουμε στό πρόσωπο τοῦ Προφητάνακτος Δαβίδ τίς δικές μας
περιπέτειες καί θεωροῦμε τούς πόθους του γιά μετάνοια καί σωτηρία
δικούς μας πόθους. Ὅλοι αὐτοί γιά ἐμᾶς ἐργάσθηκαν χωρίς νά τό
γνωρίζουν. Γι’αὐτό ἡ τιμή πού τούς ἀπονέμει ἡ Ἐκκλησία εἶναι μεγάλη.
Τά λόγια τους διαβάζονται ὅπως τό Εὐαγγέλιο. Οἱ μορφές τους
ἁγιογραφοῦνται ὅπως καί τῶν Ἀποστόλων. Περίοπτη θέση
καταλαμβάνουν στήν Ἐκκλησία. Ἰσάξια καί ἰσότιμα οἱ δύο θυγατέρες
ἡ Παλαιά καί ἡ Καινή Διαθήκη «τόν ἕνα Δεσπότην δορυφοροῦσιν». Στή
δόξα τοῦ Χριστοῦ μαζί μέ τούς τρεῖς Ἀποστόλους παραβρέθηκαν καί οἱ
δύο Προφῆτες, Μωϋσῆς καί Ἠλίας. Καί τώρα καί ἐκεῖνοι
ἀνακαινισμένοι ἀπό τό ἀναστάσιμο φῶς εὐφραίνονται καί ἀγάλλονται
ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ὡς χριστιανοί τοῦ παλαιοῦ Νόμου ἑνωμένοι μέ ἐμᾶς
«ἀναπαύονται ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν» (Ἀποκ. 14,13) ἕως ὅτου «Κύριος ὁ
Θεός τῶν πνευμάτων τῶν Προφητῶν (Ἀποκ. 22,6) ἔλθει πάλι γιά νά
κρίνει τόν κόσμο.
Χριστιανοί μου,
οἱ Προφῆτες καί ὅλα τά ἱερά πρόσωπα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης
κράτησαν ἀναμμένη τήν φλόγα τῆς πίστεως γιά νά ἑνωθεῖ μέ τήν
λάμψη τοῦ ἀστέρος τῆς Βηθλεέμ καί νά φωτίσει τόν δρόμο πρός τήν
ταπεινή φάτνη καί τῶν δικῶν μας καρδιῶν. Μέ αὐτή τή πίστη νά
πορευόμεθα. Αὐτή ἡ πίστη νά μᾶς ἀνακαινίζει. Αὐτή τήν πίστη νά
βιώνουμε ὡς ἐμπειρία καί ὡς κοινωνία μέσα στήν Ἐκκλησία μας.
Ἀδελφοί μου,
ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι μυστήριο ἀγάπης. Μᾶς ἀγάπησε ὁ
Θεός. Αὐτό μᾶς δημιουργεῖ ὑποχρεώσεις νά Τόν ἀγαπήσουμε καί ἐμεῖς.
Ἡ προῖκα πού μᾶς ἄφησε ὁ Κύριός μας εἶναι τό Σῶμα καί τό Αἷμά Του.
Ἡδύμολπος ἡ φωνή τοῦ ποιητοῦ μας θά ἀναφωνήσει:
«Ὅλα κοντά Σου ἐμεῖς τά βρήκαμε: γνώση, ὀμορφιά καί φῶς καί
πλούτη. Ἄλλο μας καύχημα δέν ἔχουμε, ὄξω ἀπ’τήν Ἅγια φάτνη ἐτούτη.
Αἰώνια μέσα μας Χριστούγεννα κι ἀνθοβολοῦνε κρίνα ὁλάσπρα.
Kι ἀπ’ τῶν ψυχῶν μας τό στερέωμα σταλάζουν φῶς κι ἀσήμι τ’ἄστρα»!
ΑΜΗΝ!       Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 49
ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΘ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ
ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ
14-12-2025
«καί ἔσεσθε ὡς θεοί» (Γένεσις 3,5)

Στήν δημιουργία τῶν πρωτοπλάστων, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἔρχεται
ὁ μισόκαλος διάβολος καί ἐνσπείρει στή καρδιά τους τό πρῶτο μεγάλο
πάθος τοῦ ἐγωϊσμοῦ «θά ἀνοιχθοῦν τά μάτια σας καί θά γίνετε καί
ἐσεῖς σάν θεοί, ὅμοιοι μέ τόν Δημιουργό σας.
Στήν σημερινή ἀποστολική περικοπή ὁ Ἀπόστολος Παῦλος
ὑπογραμμίζει πολύ χαρακτηριστικά ὅτι θά πρέπει νά «ἀπεκδυθοῦμε
τόν παλαιόν ἄνθρωπον σύν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καί νά ἐνδυθοῦμε τόν
νέον» (Κολ. 3,9-10). Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι σαφής. Ἐάν θέλετε,
συμβουλεύει, νά δοξασθεῖτε μαζί μέ τόν Χριστό κατά τή Δευτέρα
Παρουσία Του «νεκρώσατε τά μέλη ὑμῶν τά ἐπί τῆς γῆς» πορνεία,
σαρκικά πάθη, κακές ἐπιθυμίες καί πράξεις, πλεονεξία. Καί προσθέτει
ὁ ἀγωνιστής Ἀπόστολος: «ἀπόθεσθε τά πάντα», δηλαδή καί τά ἄλλα
πάθη πού εἶναι ἡ ὀργή, ὁ θυμός, ἡ κακία, ἡ βλασφημία, ἡ αἰσχρολογία,
τό ψεῦδος. Τά ἁμαρτωλά πάθη δέν εἶναι σύμφυτα μέ τήν ἀνθρώπινη
φύση πού πλάσθηκε ἀπ΄τόν Θεό νά εἶναι ἀπαθής. Ὡραῖα τό
ὑπογραμμίζει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος: τό πάθος «φυσικῶς ἐν τῇ
φύσει οὐ πέφυκεν· οὐ γάρ ἐστι κτίστης παθῶν ὁ Θεός».
Ἀπό τή φιλαυτία, δηλαδή τήν ἀρρωστημένη ἐγωκεντρική
«ἀγάπη» τοῦ ἑαυτοῦ μας, γεννιοῦνται τά πάθη. Ὅταν λέμε παλαιό
ἄνθρωπο αὐτό ἐννοοῦμε, τήν ἀσθενοῦσα κατάσταση τῆς ψυχῆς μας.
Λέγουν οἱ Πατέρες μας ὅτι μέσα στήν Ἐκκλησία μποροῦμε νά
πετύχουμε τή λύτρωσή μας πού εἶναι ἡ θέωση. Αὐτό βέβαια εἶναι ἕνα
δῶρο τοῦ Θεοῦ. Ἡ θέωση ἐπιτυγχάνεται:
α) μέ τήν ταπείνωση. Χωρίς τήν εὐλογημένη ταπείνωση ὁ ἄνθρωπος
δέν μπορεῖ νά δεχθεῖ τή Θεία Χάρη καί νά ἑνωθεῖ μέ τόν Θεό. Τό λάθος
τοῦ Ἀδάμ κάνουν σήμερα οἱ ἄνθρωποι πού ζοῦν ἐγωϊστικά. Δέν
θεωροῦν ἀπαραίτητη τήν κοινωνία μέ τόν Θεό γιά τήν ὁλοκλήρωσή
τους. Τό κέντρο τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας εἶναι ὁ θεάνθρωπος
Χριστός. Οἱ αἱρετικοί καί οἱ ἀλλόθρησκοι ἔχουν ἕνα κοινό
παρανομαστή. Κέντρο εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ταπείνωση χρειάζεται ἀκόμα
γιά νά δοῦμε ὅτι εἴμαστε ἄρρωστοι, εἴμαστε ἐμπαθεῖς, γεμᾶτοι
ἀδυναμίες καί πάθη. Γι’αὐτό στούς βίους τῶν Ἁγίων μας μᾶς κάνει
ἐντύπωση ἡ μεγάλη τους ταπείνωση. Ἐνῶ ἦταν κοντά στόν Θεό,
ἔλαμπαν μέσα στό Φῶς τοῦ Θεοῦ, ἦταν θαυματουργοί, μυροβλῆτες,
τήν ἴδια στιγμή πίστευαν γιά τόν ἑαυτό τους ὅτι ἦταν πολύ χαμηλοί,
ὅτι ἦταν οἱ χειρότεροι ἀπό τούς ἀνθρώπους. Αὐτή ἡ ταπείνωση ἦταν
πού τούς ἔκανε θεούς κατά χάριν.
β) Μέ τήν ἄσκηση. Ἔχοντες τήν ταπείνωση, ἀρχίζουμε μέ μετάνοια
καί πολλή ὑπομονή τόν ἀγώνα γιά τήν ἄσκηση τῶν ἁγίων ἐντολῶν τοῦ
Χριστοῦ, γιά νά καθαρισθοῦμε ἀπό τά πάθη. Λέγουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες
ὅτι μέσα στίς ἐντολές Του κρύβεται ὁ ἴδιος ὁ Θεός καί, ὅταν οἱ
χριστιανοί ἀπό ἀγάπη καί πίστη στόν Χριστό τίς τηροῦν, τότε
ἑνώνονται μαζί Του. Γι’αὐτό εἶπε ὁ Κύριος ὅτι «ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ
βιάζεται καί βιασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν» (Ματθ. 11,12). Καί πάλι οἱ
Ἅγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν: «Δῶσε αἷμα καί λάβε πνεῦμα». Δηλαδή
δέν μπορεῖς νά λάβεις τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἄν δέν δώσεις τό αἷμα τῆς
καρδιᾶς σου στόν ἀγῶνα γιά νά καθαρισθεῖς ἀπό τά πάθη, νά
μετανοήσεις πραγματικά καί σέ βάθος καί νά ἀποκτήσεις τίς ἀρετές.
Ὅλες οἱ ἀρετές εἶναι ὄψεις τῆς μιᾶς καί μεγάλης ἀρετῆς, τῆς ἀγάπης.
Ἡ ἀγάπη εἶναι ἐκείνη πού ἐκδιώκει ἀπό τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου τήν
αἰτία ὅλων τῶν παθῶν. Γι’αὐτό ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει τήν ἄσκηση.
Ὑπακοῦμε, νηστεύουμε, ἀγρυπνοῦμε, κοπιάζουμε μέ μετάνοιες γιά νά
μποροῦμε νά καθαρισθοῦμε ἀπό τά πάθη μας. Χωρίς ἄσκηση δέν
ὑπάρχει πνευματική ζωή, οὔτε ἀγώνας, οὔτε προκοπή.
γ) Μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τήν προσευχή. Τότε ὁ Χριστός
ἐγκαθίσταται στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, διότι εἶναι βαπτισμένος,
χρισμένος, ἐξομολογημένος, κοινωνημένος. Ὁ πιστός αἰσθάνεται τό
Χριστό στήν καρδιά του πού εἶναι τό κέντρο τῆς ὕπαρξής του.
«Γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι χρηστός ὁ Κύριος» ψάλλει ὁ μακάριος Δαβίδ
(Ψαλμ. 33,9). «Κύριε, καθάρισέ με ἀπό τά κρυφά πάθη μου»
(Ψαλμ. 18,13).
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος σημειώνει: Μέσα μας ἔχουμε ἀδυναμίες καί
πάθη καί ἐλαττώματα βαθειά ριζωμένα. Ὅλα αὐτά δέν κόβονται μέ
μιά σπασμοδική κίνηση, οὔτε μέ τήν ἀδημονία καί τή βαρειά θλίψη,
ἀλλά μέ ὑπομονή καί ἐπιμονή, μέ καρτερία, μέ φροντίδα.
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς καταθέτει: Ἡ προσευχή μέ τήν
ἁγία της δύναμη χαριτώνει· τό ἴδιο κάι ἡ ἀγάπη καί ἡ ταπείνωση καί ἡ
νηστεία καί ὅλες οἱ ἀρετές κάθε μιά μέ τήν ἁγία της ἐνέργεια
χαριτώνει τό νοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί μέ αὐτό τόν τρόπο τόν
μεταμορφώνει, τόν ἁγιάζει, τόν χριστοποιεῖ, τόν θεώνει.
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος διδάσκει: Ὁ διάβολος φθονεῖ καί πολεμεῖ διά νά
μήν ἀφήσει τόν ἄνθρωπον νά σωθεῖ. Διά τοῦτο χρειάζεται ὁ ἄνθρωπος
νά ἔχει μεγάλην προσοχήν. Νά ἔχει μίαν ἐπίβλεψιν καί ἕνα στῦλον. Ἡ
ἐπίβλεψις διά νά προλαμβάνει τάς τέχνας τῶν δαιμόνων, καί ὁ στῦλος
διά νά τόν ἁρπάζη, νά τόν ἀγκαλιάζει καί νά στηρίζεται... Εἶδεν ὁ
Σωτήρ ἡμῶν ὅτι ἔπεφταν εἰς τό χάος οἱ ἄνθρωποι. Ἔρριξε, λοιπόν, τήν
θεϊκήν του ἐπίβλεψιν· ἔφερε τόν ἑαυτόν του ὡσάν ἕνα στῦλον καί ὅσοι
τρέχουν καί ἀκουμπίζουν εἰς αὐτόν σώζονται.
Χριστιανοί μου,
ὁ Θεός δέν μετράει τά πάθη μας, ὅσο ὑπολογίζει τήν ἀγωνιστική
μας διάθεση. Δέν εἶναι δικαστής, ἀλλά εἶναι πατέρας φιλόστοργος. Δέν
δίνουμε τήν συγκατάθεσή μας στά πάθη, ἀλλά τά πολεμᾶμε καί
ζητᾶμε τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Καθώς πλησιάζουμε καί πρός τή μεγάλη
ἑορτή τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ καί καλούμαστε νά ὑποδεχθοῦμε τόν
Μεγάλο Ἀναμενόμενο τῶν αἰώνων, τό πνευματικό μας κατόρθωμα καί
κέρδος εἶναι νά προχωρήσουμε στήν ἀπελευθέρωση ἀπό τά ποικίλα
ἁμαρτωλά πάθη πού ἐμφολεύουν στήν ψυχή μας. Ἡ φωνή τοῦ
Ἀποστόλου Πέτρου μᾶς φωνάζει: «νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος
ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ»
(Α΄Πέτρ. 5,8).
Ἡ μουσουργός ἅρπα τοῦ ποιητῆ μας θά ἠχήσει καί πάλι: Ὤ ψυχή
βασανισμένη ἔφθασε ἡ στιγμή νά πάψη τό φρικτό μαρτύριό σου καί
προβάλλει ὁ λυτρωμός σου, κι ὅλη ἡ πλάση σοῦ γελᾶ. Ἔλ’ ἀντάμα, καί
στή φάτνη ἅγιο βρέφος θά ἀντικρύσεις. Σκῦψε νά τό προσκυνήσης μέ
χαρούμενη καρδιά. ΑΜΗΝ!   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 48
ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΣΤ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ
07-12-2025
«καί ἐγένετο ἑσπέρα καί ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα μία»
(Γένεσις 1,5)

Ὁ Χρόνος, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἔχει ἀρχή καί τέλος. Αὐτό
ἐκφράζεται ἀπό τήν πρώτη φράση τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «Στήν ἀρχή ὁ
Θεός δημιούργησε τόν οὐρανό καί τή γῆ» (Γεν. 1,1)· «καί ἔγινε τό
ἑσπέρας καί ἔγινε τό πρωΐ μία ἡμέρα». Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ τονίζει
κατηγορηματικά πώς μετά τήν Δεύτερή Του Παρουσία ἡ νοητή
Ἱερουσαλήμ «δέν θά ἔχει ἀνάγκη τόν ἥλιο γιά νά τήν φωτίζει. Διότι ἡ
ἔνδοξη λαμπρότητα τοῦ Θεοῦ πού εἶναι φῶς, τήν ἔκανε φωτεινή καί ὡς
λύχνο της ἔχει τό Ἀρνίο, τόν Χριστό» (Ἀποκ. 21,23-27).
Σήμερα ἡ προτροπή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, «ἐξαγοραζόμενοι
τόν καιρόν» (Ἐφεσ. 5,16) μᾶς δίνει τήν ἀφορμή νά μιλήσουμε γιά τόν
χρόνο τῆς ζωῆς μας. Σέ πολλούς ἀπό ἐμᾶς ἐπικρατεῖ ἕνας ἐκνευρισμός
καί ἕνα ἄγχος, μήπως δέν προλάβουμε νά ἀπολαύσουμε τή ζωή μας.
Εἴμαστε ἀνυποψίαστοι πώς ὑπάρχει καί ἄλλη ζωή, πού εἶναι συνέχεια
τῆς τωρινῆς. Ὁ χρόνος πού τώρα ζοῦμε εἶναι ὁ χρόνος τῆς Ἐκκλησίας,
ἕνας χρόνος ριζικά διαφορετικός ἀπό τούς «χρόνους τῆς ἀγνοίας» τοῦ
εἰδωλολατρικοῦ κόσμου (Πράξ. 17,30).
Ἡ Ἐνανθρώπιση τοῦ Χριστοῦ σημαίνει ὅτι «πεπλήρωται ὁ καιρός
καί ἤγγικεν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ» (Μάρκ. 1,15). Ὁ ἱστορικός χρόνος
στόν ὁποῖο εἰσῆλθε ὁ Ἰησοῦς γίνεται πλέον ἱερός. Ὁ Θεός ἔγινε
ἔγχρονος γιά νά γίνουμε ἐμεῖς αἰώνιοι, γράφει ὁ Ἅγιος Εἰρηναῖος. Ὁ
Θεός εἶναι ὑπεραιώνιος, ὑπέρχρονος, δέν ἔχει ἀρχή καί τέλος. Ἀντίθετα
ἡ κτίση εἶναι πεπερασμένη καί ὁ ἄνθρωπος θνητός «καί ὡσεί χόρτος αἱ
ἡμέραι αὐτοῦ» (Ψαλμ. 102,15). Ὁ χρόνος γιά τούς ἀνθρώπους τῆς
Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν χρόνος νοσταλγίας, διότι ὁ Λυτρωτής δέν εἶχε
φανεῖ ἀκόμη. Ὅμως, ὁ Σωτῆρας ἦλθε καί ἡ σωτηρία εἶναι προσιτή σέ
ὅλους. Ἀλλά ἡ σωτηρία δέν εἶναι δυνατόν νά κατορθωθεῖ παρά μόνο
μέ τή συνεχῆ μετάνοια. Μόνο σέ Αὐτόν ἐλπίζοντες μποροῦμε νά
ἐλεηθοῦμε καί νά σωθοῦμε. Ἡ μετάνοια μᾶς ταπεινώνει ἐνώπιον τοῦ
Θεοῦ καί ἄρα ἑλκύει τόν Θεό σέ ἐμᾶς (Ἰακ. 4,6). Ὁ βαπτισμένος στό
ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος ἄνθρωπος, ὅταν ἀγωνίζεται καί μετέχει τοῦ
Ποτηρίου τῆς Ζωῆς, τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου,
ἐξαγοράζει τόν χρόνο του κάι ξαναγεννιέται στήν αἰωνιότητα.
Ἀντίθετα, αὐτός πού ἔφυγε ἀπό τή ζωή αὐτή καί δέν διέλυσε τά
ἁμαρτήματά του, δέν θά μπορέσει νά ἀποφύγει τήν εὐθύνη, τονίζει ὁ
ἱερός Χρυσόστομος. Τότε θά ἀντικρύσει τόν Θεό, ὡς φωτιά, ἀφοῦ σέ
αὐτή τή ζωή δέν προσπάθησε νά τόν δεῖ ὡς φῶς. «Ἐγώ φῶς εἰς τόν
κόσμον ἐλήλυθα» (Ἰω. 12,46). Ὁ χρόνος εἶναι ἀέναος. Εἶναι δῶρο τοῦ
Θεοῦ, μέχρις ὅτου φθάσουμε στήν αἰωνιότητα. Ἡ εὐχή τοῦ τρισαγίου
ὕμνου καταλήγει: «ἁγίασον ἡμῶν τάς ψυχάς καί τά σώματα, καί δός
ἡμῖν ἐν ὁσιότητι λατρεύειν σοι πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν...ὅτι
Ἅγιος σύ εἶ ὁ Θεός ἡμῶν». Ἐφ΄ ὅσον ὁ Θεός μας εἶναι Ἅγιος (Ἠσ. 5,16·
Ἀποκ. 4,8) καί ἐμεῖς εἴμαστε δικά του πλάσματα, ἔχουμε κάι ἐμεῖς σάν
σκοπό τῆς ζωῆς μας τήν ἁγιότητα, τήν ὁποία ἁγιότητα ὅμως δέν
μποροῦμε νά τήν ἐπιτύχουμε, παρά μόνον ἐάν τήν ζητήσουμε ἀπό
Αὐτόν πού εἶναι ἡ πηγή τῆς ἁγιότητας. Μέ ὁσιότητα νά Τόν
λατρεύουμε, μέ φόβο Θεοῦ, μέ εὐλάβεια σέ ὅλο τό χρόνο τῆς ζωῆς μας,
νά ζητᾶμε ἁγιότητα ψυχῆς καί σώματος. Καί ἄν ἐπιτρέψει ὁ Κύριος νά
πέσουμε σέ κανένα ἀπό τά μισητά πάθη, τά ὁποῖα μολύνουν τήν ψυχή
καί τό σῶμα, ἀμέσως νά σηκωθοῦμε μέ μετάνοια καί νά γίνουμε καί
πάλι καθαροί καί εὐάρεστοι ἐνώπιόν Του, πρεσβείαις τῆς Κυρίας
Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων. Ἐξ ἄλλου αὐτά εὔχεται καί ὁ ἱερέας
στή Θεία Λατρεία: «τόν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς ἡμῶν ἐν εἰρήνῃ καί
μετανοίᾳ ἐκτελέσαι».
Ὁ Μέγας Βασίλειος σημειώνει: Ὁ χρόνος συνυπάρχει μέ τήν
κτίση. Καί γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγο, εἶναι ἡ μόνη περίοδος
προετοιμασίας τοῦ ἀνθρώπου γιά τήν αἰώνια μακαριότητα. Καί
ἀναρωτιέται ὁ οὐρανοφάντωρ Ἐπίσκοπος: Μέ τί γεμίζετε τόν χρόνον
σας; Μέ ἄσκοπα καί ἀνόητα πράγματα; Εἶναι παρών στόν χρόνο τῆς
ζωῆς σας ὁ Χριστός; Εἶναι γεμάτη ἡ ζωή σας ἀπό ἀγαθά ἔργα, ἀπό
ἀγάπη ἀληθινή; Τότε τόν κερδίσατε τόν χρόνο σας.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος λέγει: Μήν ἀπατᾶσαι χριστιανέ,
ὅτι μέ τόν χρόνο πού θά ἔλθει θά ἀναπληρώσεις τόν χαμένο. Διότι τῆς
καθ’ ἡμέρας ὁ χρόνος δέν ἐπαρκεῖ, ὅπως πρέπει, γιά τίς ὑποχρεώσεις
σου ἔναντι τοῦ Δημιουργοῦ σου.
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς διδάσκει: Ὁ χρόνος μᾶς ἔχει δοθεῖ
γιά νά τόν μεταβάλλουμε σέ αἰωνιότητα ζῶντας «ἐν σοφίᾳ» δηλαδή ἐν
Χριστῷ καί διά τοῦ Χριστοῦ. Ὁ χρόνος εἰσῆλθε στό θεανθρώπινο σῶμα
τοῦ Χριστοῦ, στήν Ἐκκλησία καί ἐκεῖ βρῆκε τήν αἰώνια καταξίωσή του
καί τῇ θείᾳ του πραγμάτωση. Διά μέσου τῶν Ἁγίων Μυστηρίων καί
τῶν ἁγίων ἀρετῶν στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ὁ χρόνος μεταβάλλεται σέ
αἰωνιότητα.
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ὑπογραμμίζει: Βάλετε τούς ὀφθαλμούς σας νά
βλέπουν τό ἀγαθόν· βάλετε τάς χεῖρας σας νά πράττουν ἔργα ἀρεστά
εἰς τόν Θεόν· βάλε τήν ἀκοήν σου νά ἀκούη τά μέλη τῆς Ἁγίας Γραφῆς
καί τό πόδι σου νά βαδίζη εἰς τήν ὁδόν τῆς ἀρετῆς. Ἀλλιῶς δέν θά
ζήσωμεν ἐνάρετα, ἀλλά μέ κακίαν· δέν θά ζήσωμεν μέ ὑπομονήν,
ἀλλά μέ ἀνυπομονησίαν.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀνακεφαλαιώνει: Νά ἐτοιμασθοῦμε γιά τήν
Πατρίδα μας, τόν οὐρανό, τόν παράδεισο. Τό πᾶν εἶναι νά συλλάβει ὁ
ἄνθρωπος τό βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς, πού εἶναι ἡ σωτηρία τῆς
ψυχῆς.
Χριστιανοί μου,
ἄς ἐξαγοράσουμε τόν παρόντα καιρό μέ τό νά δώσουμε ὅλη μας
τήν πρόθεση, τή φρόνηση, τήν δικαιοσύνη, τήν ἀνδρεία τῶν ψυχῶν μας
κατά τῶν πειρασμῶν, τή σωφροσύνη μας στό Θεό καί στήν ἐργασία
τῶν ἐντολῶν Του, ἀπομακρυνόμενοι ἀπό τό φρόνημα τῆς σαρκός, τοῦ
ἐγωϊσμοῦ καί τοῦ κόσμου. Ἄς ἀκολουθήσουμε τήν προτροπή τοῦ
Ἀποστόλου Παύλου: «ὡς τέκνα φωτός περιπατεῖτε» καί «ἐν σοφίᾳ
περιπατεῖτε πρός τά ἔξω, τόν καιρόν ἐξαγοραζόμενοι» (Κολ. 4,5). Γιατί
ἐμεῖς οἱ χριστιανοί δέν ἐλπίζουμε στό σκότος καί στό χάος, ἀλλά στό
Φῶς τῆς Ἀνάστασης.
Ὁ παιάνας τοῦ ποιητῆ μας θά ἠχήσει καί πάλι: Τραγουδῶντας
αὐτόν πού μᾶς ἔπλασε, καί μᾶς χάρισε πλούσιο τό Φῶς Του, καί μᾶς
δίνει φτερά νά πετάξουμε σέ καλύτερους κόσμους ἀγάπης. Καί μᾶς
κάλεσε νά Τόν ὑμνήσουμε μέ ἔργα ἀγάπης καί ἔργα συμπόνιας...

ΑΜΗΝ!                                                                                                                         Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου