ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 24
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ
22 Ἰουνίου 2025
«Ὁ ὑπακούων μου οὔκ αἰσχυνθήσεται, καί οἱ ἐργαζόμενοι
ἐν ἐμοί οὔχ ἁμαρτήσουσι» (Σοφ. Σειράχ 24,22)

Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στό βιβλίο τοῦ σοφοῦ Σειράχ διαβάζουμε: «Ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ ὑμνεῖ τήν ψυχή της καί καυχιέται· ἐγώ ἀπό τό στόμα τοῦ Ὑψίστου ἐξῆλθα» (24, 1-3). Καί ἡ ἴδια ἀναφωνεῖ: «Ὅποιος ὑπακούει καί προσέχει τούς λόγους μου, ποτέ δέν θά ντροπιασθεῖ· καί ὅσοι ἐργάζονται ἀπό τήν ἔμπνευσή μου, δέν θά περιέλθουν σέ σφάλματα» (24,22). Οἱ «Παροιμίες» τοῦ σοφοῦ Σολομῶντα θά ποῦν: «Παιδί μου, ἐάν παραδεχθεῖς τά λόγια τῶν ἐντολῶν μου καί τά φυλάξεις σάν θησαυρό μέσα στήν καρδιά σου, τότε τό αὐτί σου θά ἀκούσει τά λόγια τῆς θείας Σοφίας καί αὐτά θά σέ ἀναδείξουν συνετό» (Παροιμ. 2,1-2). Ὁ Ἀβραάμ ὑπακούει στά προστάγματα τοῦ Κυρίου (Γεν. 26,5), ὅπως καί ὅλοι οἱ Προφῆτες καί οἱ Δίκαιοι. Ὁ πολύαθλος Ἰώβ ἀναφωνεῖ: «Ἐγώ θά σέ ὑπακούσω Κύριε» (13,22). Ὁ Προφήτης Ἰερεμίας διαλαλεῖ: «Ἀκούσατε λόγον Κυρίου» (7,2). Ὁ Κύριος διά στόματος τοῦ Δαβίδ βοᾶ: «Ἐάν ὁ λαός μου μέ ἄκουγε, ἀμέσως θά ταπείνωνα τούς ἐχθρούς του. (Ψαλμ. 80, 14-15).
Στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέγει: «Καθῆκον μας εἶναι ὄχι ἁπλῶς νά ἀκοῦμε ἤ νά διαβάζουμε ἤ νά ξέρουμε τόν νόμο καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἀλλά νά ἐκτελοῦμε πρόθυμα ὅσα μᾶς παραγγέλει ὁ πάνσοφος Νομοθέτης γιά τούς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ Πατέρας καί Δημιουργός μας» (Ρωμ. 2,13). Ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι θησαυρισμένος στήν Ἐκκλησία. Ἐκείνη ὡς ἄλλη Κιβωτός διαφυλάττει τόν ἀνεκτίμητο θησαυρό, πού εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή καί ἡ Ἱερά Παράδοση. Ἡ θεία διδασκαλία ὡς νόμος τοῦ Θεοῦ στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ὄχι μόνο διατηρεῖται, ἀλλά ἑρμηνεύεται καί κατανοεῖται διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μιά ἑρμηνεία ἐκτός Ἐκκλησίας κινεῖται σέ δρόμους πλάνης καί αἵρεσης. «Ἀκούεται» (Μάρκ. 4,3) εἶναι ἡ ἐντολή τοῦ Χριστοῦ πρός ὅλους μας. Ἡ ἀκοή τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ συγκινεῖ τήν καρδιά καί συντελεῖ στή λήψη μεγάλων ἀποφάσεων.
Πόσοι ἄνθρωποι μέ ἕνα δυνατό κήρυγμα δέν ἐγνώρισαν τό Θεό; Τούς συγκλόνησε ὁ λόγος τῆς χάριτος, ἡ διήγηση κάποιου θαύματος καί ἐπέστρεψαν στό Θεό. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ διαφέρει ἀπό τά ἀνθρώπινα λόγια, γιατί ἐνεργεῖ καί ἀποκαλύπτει. Ἐργάζεται στά βάθη τῆς ὕπαρξής μας καί ἀποκαλύπτει τό Θεό. Εἶναι «ζῶν καί ἐνεργῆς» (Ἑβρ. 4,12). Τά ρήματα τοῦ Χριστοῦ «πνεῦμα ἐστι καί ζωή ἐστιν» (Ἰωάν. 6,63). Ἕνα μεγάλο μυστήριο εἶναι ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου πού διαλύει τό πνευματικό σκοτάδι καί φωτίζει τή συνείδηση γιά νά ἐπιθυμεῖ καί ἐπιτελεῖ τά ἔργα τῆς μετανοίας. Μέσῳ τοῦ Εὐαγγελίου ὁ ἴδιος ὁ Θεός μιλάει στόν ἄνθρωπο. Μεγάλη τιμή γίνεται καί σ’ἐκεῖνον πού δανίζει τό στόμα του στόν Θεό καί σ’ἐκεῖνον πού ἀπευθύνεται ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ. Ἀπό τήν τιμή ἀπορρέει ἡ εὐθύνη. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στούς Κολασσαεῖς γράφει: «Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ ἐνοικείτω ἐν ὑμῖν πλουσίως, ἐν πάσῃ σοφίᾳ διδάσκοντες καί νουθετοῦντες ἐαυτούς» (3,16). Ἀπό τήν ἀκοή νά περάσει στήν καρδιά καί νά γίνει πράξη. Μόνιμος ἔνοικος τῆς ψυχῆς μας νά γίνει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Αὐτός νά κατευθύνει τή σκέψη μας, τά λόγια μας, τίς ἐπιθυμίες μας, τά κινήματα τῆς σάρκας καί τοῦ πνεύματος. Ἀκούω τό λόγο τοῦ Θεοῦ καί τόν ὑπακούω σημαίνει ὅτι ἔχω καθαρίσει τά αὐτιά τῆς ψυχῆς μου μέ τή μετάνοια καί τήν ἱαματική χάρη τῶν Μυστηρίων. Στήν Ἐκκλησία μας ἡ τήρηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ δέν ἔχει τήν τυπικότητα τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου. Εἶναι ἡ οὐσιαστική ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό, μέ τή σάρκα τοῦ Λόγου. Ἔτσι λαμβάνουμε «χάριν ἀντί χάριτος» (Ἰωάν. 1,16) καί γινόμαστε τέκνα τοῦ Θεοῦ, γευόμαστε τό Σῶμα καί τό Αἷμα Του, τή δικαιοσύνη Του καί τή χαρά τῆς καινῆς ζωῆς.
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγει: Τό κάλλος τῆς ψυχῆς προέρχεται ἀπό τήν ὑπακοή στόν Θεό.
Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σῦρος θά πεῖ: Ὁ ὑπάκουος στίς θεῖες Ἐντολές γρήγορα ὑψώνεται καί γρήγορα θά προκόψει.
Ὁ Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς σημειώνει: Τήν ὑπακοή ἀθέτησε ὁ Ἀδάμ καί κατρακύλησε στόν Ἅδη. Τήν ὑπακοή ἀγάπησε ὁ Κύριος καί οἰκονομώντας τή δική μας σωτηρία, ἔγινε ἄνθρωπος καί ὑπάκουσε στόν Πατέρα Του μέχρι θανάτου – γιά νά καταργήσει τό ἔγκλημα τῆς ἀνθρώπινης παρακοῆς μέ τή δική Του ὑπακοή κάι νά ἐπαναφέρει στή μακαρία καί αἰώνια ζωή, ἐκείνους πού θά ζήσουν μέ ὑπακοή.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος καταθέτει: Ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου πού δέν γνώρισε τό Θεό καί τούς Νόμους Του εἶναι παραδομένος στήν ὕλη καί
αὐτή ἀποτελεῖ τό ἴνδαλμα τῆς λατρείας του. Ἡ ἀτομική του θέληση εἶναι ὁ νόμος πού καθορίζει ὅλα ὅσα τόν ἀφοροῦν. Ἀρνεῖται κάθε ἄλλο νόμο πού δέν εἶναι σύμφωνος μέ τίς ὁρμές καί τίς ἐπιθυμίες του. Ζεῖ δυστυχισμένος καί πορεύεται πρός τόν θάνατο ἀπελπισμένος. Ὁ τάφος εἶναι τό παντοτινό του φόβητρο.
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς διδάσκει: Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, ὅλος ἐν ὅλῳ τῷ πληρώματι τῆς θεανθρώπινης ὑποστάσεώς Του εἶναι ἀκριβῶς τό μόνον ἀληθινόν Εὐαγγέλιον, ἡ μοναδική ἀληθινή Καλή Ἀγγελία διά τό ἀνθρώπινον γένος. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὅλη ἡ θεανθρώπινη ζωή τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ἀνακεφαλαιώνει: Ὁ Χριστός μᾶς ἔβαλε τόν νόμον καί τάς ἐντολάς του ὡς λύχνον εἰς τούς δακτύλους μας, διά νά φέγγωμεν καί νά μή προσκόπτωμεν. Μᾶς φωνάζει μέσα ἀπό τό Εὐαγγέλιόν Του, διά τῶν Ἁγίων του...Ἡ παράβασις ἔφερε τόν Ἀδάμ στόν θρῆνον, στόν ἀφανισμόν, στόν θάνατον. Μήπως καί ἡμεῖς δέν τά παθαίνουμε ὅλα αὐτά, ὅταν δέν ἐκτελοῦμε τό θέλημα τοῦ Κυρίου μας;
Χριστιανοί μου!
Τό Δεσποτικό στόμα μᾶς διασαλπίζει: «Καθένας πού ἀκούει τούς λόγους μου καί ἐκτελεῖ αὐτούς, θά τόν παραβάλω μέ ἄνδρα φρόνημο, πού ἔκτισε τό σπίτι του πάνω στή πέτρα, στό στερεό δηλαδή καί ἀδιάσειστο θεμέλιο τῆς διδασκαλίας μου καί τοῦ παραδείγματός μου» (Ματθ. 7,24). «Αὐτός πού ἐγκολπώθηκε τίς ἐντολές μου καί φυλάττει αὐτάς, ἐκεῖνος καί μόνον μέ ἀγαπᾶ» (Ἰωάν. 14,21).
Ἀδελφοί μου!
Ἡ πιό γενναία ἀπόφαση εἶναι νά θέσουμε τή ζωή μας κάτω ἀπό τό Νόμο τοῦ Θεοῦ καί νά ζήσουμε σύμφωνα μέ τό θέλημά Του. Ἡ ἀπόφαση αὐτή εἶναι σωτήρια, γιατί ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ κρύβει ἕνα πνευματικό μεγαλεῖο. Δέν περιέχει τίποτε τό περιττό καί ἀνεφάρμοστο. Εἶναι λόγος συνετός τοῦ Θεοῦ πού γεμίζει μέ βεβαιότητα καί πιστότητα τή ζωή μας. Ποτέ δέν θά βρεθοῦμε στό σκοτάδι τῆς ἀπόγνωσης καί τῆς ἁμαρτίας, ἐμεῖς τά φιλότιμα παιδιά Του, γιατί θέτουμε τόν Νόμο Του «ἐπί τήν λυχνίαν» στή ζωή μας. Ἐξ ἄλλου μᾶς περιμένει καί «ἀνταπόδοσις πολλή» (Κολ. 3,24). Ὁ χριστιανός ποιητής θά μελωδήσει καί πάλι: Εἶν’ ὁ Χριστός μου φίλος μου, ὁ φίλος ὁ μεγάλος, πού δίνει δύναμη καί φῶς καί θάρρος περισσό, στήν ταπεινή κι’ ἀδύνατη μά καί πιστή ψυχή μου. ΑΜΗΝ!   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 23
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
15 Ἰουνίου 2025
«Εἰ ἀνηγγέλη σοι (ὁ Θεός),
ἄνθρωπε, τί καλόν; (Μιχαίου 6,8).

Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Προφήτης Ἀμώς τονίζει τήν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ (2,6). Ὁ Προφήτης Ὠσηέ κηρύττει τόν Θεό ὡς ἀγάπη καί Tόν παρουσιάζει νά λέγει ἐκεῖνο τόν ἀθάνατο λόγο στούς Ἰσραηλῖτες: «Ἀγάπη θέλω καί ὄχι θυσίες (ζώων), γνώση Θεοῦ καί ὄχι ὁλοκαυτώματα» (6,6). Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας διδάσκει τόν Θεό «ὡς Ἅγιον» καί πρός Αὐτόν ὁ ἄνθρωπος νά αἰσθάνεται προθυμία νά ὑπακούει στό θέλημά Του» (6,3-5-2,10-8-11). Ὁ Προφήτης Μιχαίας, πρός τόν ἐρωτῶντα αὐτόν λαό, τί νά κάνει γιά νά εὐαρεστήσει τόν Θεό, νά γίνει δηλαδή, ἅγιος, ἑνώνει τή διδασκαλία τῶν προαναφερθέντων Προφητῶν τοῦ Ἀμώς, τοῦ Ὠσηέ καί τοῦ Ἠσαΐα, καί λέγει σ’αὐτούς, πρῶτον νά εἶναι δίκαιοι· δεύτερον νά ζοῦν μέ ἀγάπη μεταξύ τους καί τρίτον, νά εἶναι πρόθυμοι νά πράττουν αὐτό πού θέλει ὁ Θεός. Σ’αὐτά τά τρία συνιστᾶται ὅλη ἡ ἁγιότητα. «Σοῦ ἀναγγέλω, ἄνθρωπε, τί εἶναι καλό καί τί ὁ Θεός ζητάει ἀπό σένα. Τίποτε ἄλλο, παρά δικαιοσύνη καί ἀγάπη νά ἐξασκεῖς καί νά εἶσαι πρόθυμος στό νά ἀκολουθεῖς τό Θεό σου»! (Μιχ. 6,8). Αὐτή ἡ ρήση τοῦ Προφήτου εἶναι ὅλη ἡ οὐσία τῆς ἁγιωτάτης θρησκείας μας. Αὐτές οἱ ἱερές ἀρετές πού προαναφέραμε, χαρακτηρίζουν τούς Ἁγίους Πάντες, ὅλων τῶν αἰώνων. «Συγγενώμεθα τοῖς Ἁγίοις. Ἀπό τότε πού ἑορτάσαμε τήν ἱερά πανήγυρη τῆς Πεντηκοστῆς καί πάλι μᾶς προέφθασε χορός μαρτύρων ἤ καλύτερα στρατιά μαρτύρων...πού δέν εἶναι καθόλου κατώτερη ἀπό τή στρατειά τῶν ἀγγέλων πού εἶδε ὁ Πατριάρχης Ἰακώβ». Μέ αὐτούς τούς λόγους ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀρχίζει τό ἐγκώμιό του «εἰς τούς Ἁγίους Πάντας, τούς ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ μαρτυρήσαντας». Τούς Ἁγίους, τούς ὁποίους «ὁ Κύριος ἐθαυμάστωσεν», ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τούς ὀνομάζει ἀγγέλους «Γιατί
μάρτυρες καί ἄγγελοι διαφέρουν στά ὀνόματα μόνο, στά ἔργα ὅμως ἑνώνονται». Οἱ Ἄγγελοι εἶναι αἰώνιοι καί ἀθάνατοι, συγχρόνως ὅμως τό ἴδιο διαθέτουν καί οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες. «Ἄν καί ἔχουν σῶμα, εἶναι ὅμως ἀθάνατο ἤ καλύτερα καί πρίν ἀπό τήν ἀθανασία ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ στολίζει τά σώματά τους περισσότερο ἀπό τήν ἀθανασία» θά προσθέσει ὁ χρυσός ἐπίσκοπος. Καί θά καταλήξει μέ πολύ γλαφυρό τρόπο ἡ θεοφόρος γλῶσσα του πώς «δέν εἶναι τόσο λαμπρός ὁ οὐρανός καθώς στολίζεται μέ τά πολλά ἄστρα, ὅσο τά σώματα τῶν Μαρτύρων καθώς στολίζονται μέ τό λαμπρό αἷμα τῶν τραυμάτων». Ἔτσι ἐξηγεῖται τό γεγονός, γιατί οἱ χριστιανοί ὅλων τῶν αἰώνων ἔδιναν ἰδιαίτερη σημασία στά ἱερά Λείψανα τῶν Ἁγίων, ἀφοῦ εἶναι πηγές καί ρίζες καί μῦρα πνευματικά, πού ἐκπέμπουν τήν εὐωδία, τήν εὐλογία καί τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ ὅλο τόν κόσμο, ὁδηγώντας μας στόν ἴδιο μέ τούς Ἁγίους ζῆλο Θεοῦ». (πρβλ. τοῦ ἰδίου «Εἰς Εὐστάθιον»).
Οἱ Ἅγιοι εἶναι οἱ ἐκλεκτοί φίλοι τοῦ ἐσφαγμένου Ἀρνίου. Εἶναι αὐτοί πού δόθηκαν ὁλόκληροι στό πρόσωπό Του καί συνδέθηκαν μέ τό ὅραμα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν καί προσφέρθηκαν ἐθελόθυτα θύματα γιά τήν ἀγάπη Του στό θυσιαστήριο τῆς καρδιᾶς τους. Εἶναι αὐτοί πού ἀγάπησαν ἕως θανάτου πρῶτα τό Θεό καί ἔπειτα τόν ἄνθρωπο. Ἄλλωστε σ’αὐτά τά δύο συνίσταται ὅλο τό μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ ἅγιοι διέθεταν μιά ταπεινή καρδιά καί μιά πηγαία ἁπλότητα. Ἦταν οἱ «μωροί διά Χριστόν, οἱ ἀσθενεῖς, οἱ ἄτιμοι, τά περικαθάρματα τοῦ κόσμου» (Α΄ Κορ. 4,10-13). Ἦταν οἱ ἄοπλοι, οἱ ἀποδιωγμένοι ἀλλά καί οἱ ρωμαλέοι, συγχρόνως, καί οἱ συγχωρητικοί μέ τούς δημίους τους! Ἦταν φιλόστοργοι καί φιλόθεοι. Ἦταν ὄργανα τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί ἦταν σάν νά ἔλεγαν στούς βασανιστές τους καί σέ ὅσους τούς παρακολουθοῦσαν: «Εὑρήκαμεν τόν Μεσσίαν» (Α΄ Ἰωάν. 1,45)· ζοῦμε μέσα στό χῶρο τῆς καρδιᾶς μας τήν παρουσία Του· γευόμαστε καί προγευόμαστε τά ἀγαθά τῆς Βασιλείας Του· βιώνουμε ἀπό αὐτή τή ζωή τήν κατάργηση τοῦ θανάτου καί τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως! Οἱ Ἅγιοι εἶναι οἱ δικοί μας ἄνθρωποι. Εἶναι ἡ καθημερινή ἀόρατη συνοδεία. Εἶναι αὐτοί πού μᾶς παρακολουθοῦν, πού πρεσβεύουν στό θρόνο τοῦ Θεοῦ γιά τή δική μας σωτηρία. Εἶναι αὐτοί, πού θέλουν νά μᾶς
μιλήσουν γιά τά ἀνερμήνευτα μυστήρια τοῦ Οὐρανοῦ καί νά μᾶς μυήσουν στόν τρόπο ζωῆς, τόν ὁποῖο ἔζησαν. Εἶναι αὐτοί πού στέκονται στόν πόνο μας κάι στίς δυσκολίες μας, ἀφοῦ καί ἐκεῖνοι πόνεσαν, γι’αὐτό καί γνωρίζουν νά συμπονοῦν. Εἶναι ἐκεῖνοι, πού σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας καί τοῦ ἐπιγείου μόχθου μας, στή χαρά καί στή λύπη, μυστικά μᾶς ψιθυρίζουν πώς τό ὅραμά μας καί ὁ στόχος τῆς ζωῆς μας εἶναι τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὄχι τό ἐπί τῆς γῆς, ἀλλά τά ἐν οὐρανοῖς. Ἡ γλυκόφθογγος γλῶσσα τοῦ χρυσορρήμονος ἐπισκόπου θά διατρανώσει καί πάλι! «Αὐτό τό αἷμα τῶν Ἁγίων βλέποντες οἱ Ἄγγελοι χαίρονταν, οἱ δαίμονες φοβοῦνταν καί ἔτρεμαν. Γιατί δέν ἦταν ἁπλῶς αἷμα αὐτό πού ἔβλεπαν, ἀλλά αἷμα σωτήριο, αἷμα ἅγιο, αἷμα ἄξιο γιά τούς οὐρανούς».
Χριστιανοί μου!
Δόξα τῷ Θεῷ ἔχουμε Ἁγίους, ζοῦμε μέ τούς Ἁγίους. Ἡ εὐλογημένη νῆσος μας εἶναι γεμάτη ἀπό ναούς, μοναστήρια, εἰκόνες, θαύματα, λείψανα Ἁγίων. Ὁ λαός μας, ὁ ὀρθόδοξος ἑλληνικός λαός εἶναι ζυμωμένος μέ τούς Ἁγίους. Εἶναι δικοί μας οἱ Ἅγιοι καί τούς ἀγαπᾶμε πράγματι καί τούς σεβόμεθα καί τούς τιμοῦμε. Γι’αὐτό καί προστρέχουμε σ’αὐτούς. Καί αὐτό, γιατί ξέρουμε ὅτι ὁ Ἅγιος ἐλέγχει ἀλλά καί ἐμπνέει. Ἡ παρουσία τῶν Ἁγίων ἐλέγχει τή ζωή μας ἀλλά, συγχρόνως, μυσταγωγεῖ τή ζωή μας.
Ὁ ἀγαπημένος μας Ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος, ὁ ὁποῖος ἑορτάζει καί ἐκεῖνος σήμερα μᾶς προτρέπει: «Ἡμεῖς δέν θά πᾶμε νά μαρτυρήσωμεν ὡσάν τούς Ἁγίους Μάρτυρας· δέν θά εὕρωμεν τόν Χριστόν μέ τέτοιους ἀγῶνας, παρά μέ ὑπομονή, μέ ταπείνωση, μέ ὑπακοή, μ’αὐτά θά πᾶμε».
Ἀδελφοί μου!
ἄς μή δειλιάσουμε· μποροῦμε καί ἐμεῖς. Μποροῦμε ὅλοι μας νά φθάσουμε στήν ἁγιότητα. Ἀρκεῖ νά τό θελήσουμε, θά ἀρνηθοῦμε αὐτή τή πρόσκληση τῶν Ἁγίων μας πού εἶναι πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ;
Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν! ΑΜΗΝ! ΓΕΝΟΙΤΟ!  Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 22
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
8 Ἰουνίου 2025
«Πνεῦμα Κυρίου πεπλήρωκε
τήν οἰκουμένην» (Σοφ. Σολομ. 1,7).

Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Τρισυπόστατος Θεός δημιουργεῖ τόν οὐρανό καί τή γῆ, τά ἔμψυχα καί ἄψυχα ὄντα (Γεν. 1). «καί εἶπεν ὁ Θεός - ὁ Πατέρας, ὁ ἀγέννητος Υἱός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα – ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ’ὁμοίωσιν» (Γεν. 1,26). Αὐτό τό Πανάγιο Πνεῦμα φανερώνεται στή Δημιουργία «ἐν ἀρχῇ...ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος» (Γεν. 1,2), ὅπως καί στόν κατακλυσμό τοῦ Νῶε «καί ἐπήγαγεν ὁ Θεός πνεῦμα ἐπί τήν γῆν, καί ἐκόπασε τό ὕδωρ» (Γεν. 8,1). Στή κατασκευή τοῦ πύργου τῆς Βαβέλ, ὁ Κύριος εἶπε:«δεῦτε καί καταβάντες (Πατέρας, Υἱός καί Πνεῦμα) συγχέωμεν αὐτῶν τήν γλῶσσαν» (Γεν. 11,7). Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας σημειώνει: «Ἡ ἐνέργεια τοῦ Πνεύματος φωτίζει καί ἐνδυναμώνει τούς ἱερούς ἄνδρες, Προφῆτες, Κριτές, Βασιλεῖς, Συγγραφεῖς, ἀφενός γιά νά βρεθοῦν πνευματικά ὀχυρωμένοι ἔναντι ὁποιασδήποτε πλάνης καί ἀφ’ ἑτέρου νά ἔχουν τή δυνατότητα τῆς ὀρθῆς σημασίας τῶν νοημάτων καί τῶν γεγονότων τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται στόν Προφήτη Ἰωήλ καί τοῦ λέγει: «Ἐγώ εἰμί Κύριος ὁ Θεός... καί ἐκχεῶ ἀπό τοῦ πνεύματός μου ἐπί πᾶσαν σάρκα» (2, 27-3,1). Στόν Προφήτη Ζαχαρία θά πεῖ: «καί ἐκχεῶ πνεῦμα χάριτος» (12,10). Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας λέγει: «Τό Παντοδύναμο Πνεῦμα κατῆλθε ἀπό τόν Κύριο καί ὁδήγησε τούς Ἰσραηλῖτες» (63,14). «Κύριε, πνεῦμα σωτηρίας σου ἐποιήσαμεν ἐπί τῆς γῆς» (Ἠσ. 26,18). Ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ ὁμολογεῖ: «Ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός μέ λέγων...δώσω ὑμῖν πνεῦμα καινόν (νέον)(36, 16-26). Ὁμολογεῖ καί ὁ Προφήτης Μιχαίας «Ἐγώ εἶμαι διά τοῦ πνεύματος τοῦ Κυρίου πλήρης δυνάμεως» (3,8)· ἐδῶ ὁ Προφήτης ἀναφέρεται γιά τούς μάντεις τῆς ἐποχῆς του. Ἡ «Σοφία Σολομῶντος» διαλαλεῖ: «Σύ, ἔπεμψας τό πανάγιόν σου πνεῦμα ἀπό ὑψίστων» (9,17). Ὁ Νεεμίας ἀναφωνεῖ: «Σύ εἶ Κύριος ὁ Θεός...καί τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ἔδωκας» (Κεφ.9, 7,20).
Ὁ μακάριος Δαβίδ φωτισμένος διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος προέλεγε μέσα ἀπό τούς Ψαλμούς του γιά τό εὐοίωνο μέλλον, προμηνύοντας μέ τίς θεσπέσιες μελωδίες του τήν ἔλευση τοῦ Σωτῆρος «ἀφῆκας τάς ἀνομίας τῷ λαῷ σου» (Ψαλμ. 84,3). «Ἐξαποστελεῖς τό πνεῦμά σου...καί ἀνακαινιεῖς τό πρόσωπον τῆς γῆς» (Ψαλμ. 103,30).
Στήν Παλαιά Διαθήκη ἡ Πεντηκοστή ἦταν ἡ ἑορτή πού γινόταν πενῆντα ἡμέρες μετά τό Πάσχα. Ἐδῶ ἑορτάζονταν ἡ ἔξοδος τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπό τήν δουλεία τῆς Αἰγύπτου, ὅπως καί ἡ δωρεά τῶν Δέκα Ἐντολῶν ἀπό τόν Θεό στό Μωϋσῆ στό ὄρος Σινᾶ. Στήν Νέα Διαθήκη τό Πανάγιο Πνεῦμα εἰσέρχεται φανερά καί μέ δυναμικό τρόπο στήν ἀνθρώπινη ἱστορία. Κατέρχεται πενῆντα ἡμέρες μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς πρός τούς Ἀποστόλους «ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας...καί ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου» (Πράξ. 2,2-4). Βέβαια, πρίν τό Πάθος Του, ὁ Κύριος ὑπόσχεται στούς μαθητές Του ὅτι θά τούς στείλει τό Ἅγιο Πνεῦμα. (Ἰωάν. 14,16· 15,26· Πράξ. 1,5). Αὐτό τό Πνεῦμα θά ἐπισκεφθεῖ τή Κυρία Θεοτόκο στόν Εὐαγγελισμό της (Λουκ. 1,35). Αὐτό θά κατονομάσει ὁ Τίμιος Πρόδρομος «Αὐτός βαπτίσει ὑμᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Ματθ. 3,11). Στή Βάπτιση τοῦ Κυρίου τό Πανάγιο Πνεῦμα κατέρχεται «ὠσεί περιστεράν ἐπ’αὐτόν» (Λουκ. 3,22). Στή Θεία Μεταμόρφωση «ὡς νεφέλη φωτεινή» (Ματθ. 17,5). Ἡ Ἀποστολική Σύνοδος (48 μ.Χ.) θεωρεῖται ὡς καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Ἀφοῦ...«ἔδοξε τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καί ἡμῖν» (Πράξ. 15,28)· γράφουν οἱ Ἀπόστολοι πρός τούς χριστιανούς τῆς Ἀντιόχειας. Στήν μεταποστολική περίοδο (2ος, 3ος αἰώνας) στή περίοδο τῶν διωγμῶν Αὐτό ἐνίσχυε τούς Μάρτυρες. Δυστυχῶς, τόν 4ο αἰώνα θά ἀμφισβητηθεῖ τό «ὁμοούσιον» τοῦ Υἱοῦ ὡς πρός τόν Πατέρα (Ἀρειανισμός) καί τό «ὁμοούσιον» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Πνευματομάχοι). Αὐτούς τούς κατεδίκασε ἡ Α΄ καί Β΄ Οἰκουμενική Σύνοδος, ἡ ὁποία καί συνέταξε τό Σύμβολο τῆς Πίστεως «καί εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό Κύριον, τό ζωοποιόν, τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον, τό σύν Πατρί καί Υἱῷ συμπροσκυνούμενον...τό λαλῆσαν διά τῶν προφητῶν». Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς πληροφορεῖ γιά τίς «δωρεές» καί τά «χαρίσματα» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Α΄Κορινθίους ἐπιστολή του (14,4) δηλαδή προφητεία, γλωσσολαλία κ.ἄ., ἀλλά καί στά μόνιμα χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία...πίστις, πραότης, ἐγκράτεια» (Γαλ. 5,22-23). Ὅταν ἐμπιστευόμαστε τό Χριστό γιά τή σωτηρία μας, τό Πανάγιο
Πνεῦμα ἔρχεται νά κατοικήσει μέσα μας. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀποκαλεῖ τή συνεχῆ αὐτή ἐνοίκιση «ἀρραβῶνα τῆς κληρονομίας μας» (Ἐφεσ. 1,13-14).
Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής ἀναφερόμενος στήν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος λέγει ὅτι σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους ἐνεργεῖ, ὡς καί οἱ βάρβαροι ἀποβάλλουν τούς θηριώδεις νόμους τους καί γίνονται καλόκαρδοι.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος διδάσκει ὅτι, ἄλλο εἶναι ἡ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἄλλο ἡ μέθεξη πού βιώνει ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος πού εἶναι θεούμενος καί βρίσκεται σέ ὑψηλά στάδια τῆς πνευματικῆς ζωῆς.
Χριστιανοί μου!
Τό Ἅγιον Πνεῦμα παιδαγωγεῖ καί μορφώνει τούς ἀνθρώπους καί ἀποφεύγει τίς δόλιες ψυχές καί φεύγει καί κάθεται μακρυά ἀπό ἀνθρώπους πού σκέπτονται τά πονηρά (Σοφ. Σολομ. 1,5). Φωτίζου, ὦ Ἐκκλησία, διότι ἔχει πλέον ἔλθει τό φῶς σου σέ σένα καί ἡ δόξα τοῦ Κυρίου ἐπάνω σου, ἀναφωνεῖ ὁ Προφήτης Ἠσαΐας (60,1). Ἄς παρακαλοῦμε στήν προσευχή μας τό Πανάγιο Πνεῦμα νά μᾶς στηρίζει (Ψαλμ. 50,14) καί νά μᾶς ὁδηγεῖ «ἐν γῇ εὐθείᾳ» (Ψαλμ. 142, 10). Νά μᾶς ἀξιώνει νά βιώνουμε τά χαρίσματα πού μᾶς προσφέρει στή δική μας προσωπική Πεντηκοστή πού λάβαμε στόν Ἅγιο Βάπτισμα καί τό Χρίσμα. Μέ τή συμμετοχή μας στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, στά ὁποῖα κατέρχεται ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί ἰδιαίτερα στή Θεία Εὐχαριστία, ὅπου γινώμαστε «σύσσωμοι» καί «σύναιμοι» αὐτῆς τῆς Τρισηλίου Θεότητος, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Νά δώσουμε τήν ὑπόσχεση στόν ἑαυτό μας ὅτι τά ὅποια χαρίσματα διαθέτουμε θά τά καλλιεργοῦμε καί θά τά πολλαπλασιάζουμε γιά νά μᾶς ἐπαινέσει ὁ Κύριός μας, ὅπως στή παραβολή τῶν Ταλάντων. Ἄς μήν ξεχνοῦμε ὅτι μέσα στή γεμάτη στοργή μέριμνά Του γιά ἐμᾶς ὑπάρχει καί ἡ σαφής ρήση Του: «Ὅποιος θά βλασφημήσει στό Ἅγιο Πνεῦμα, αὐτός δέν ἔχει ἄφεση στούς αἰῶνας, ἀλλά εἶναι ἔνοχος αἰώνιας καταδίκης» (Μάρκ. 3,28). Μή γένοιτο νά συμβεῖ αὐτό σέ ἐμᾶς! ΑΜΗΝ! ΓΕΝΟΙΤΟ!  

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 21
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
Α΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
1 Ἰουνίου 2025
«ἐν τῇ ὑπερηφανίᾳ ἀπώλεια καί
ἀκαταστασία πολλή» (Τωβίτ 4,13).

Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στό βιβλίο τοῦ Τωβίτ διαβάζουμε: «Μέσα στήν ὑπερηφάνεια ὑπάρχει ὁ ὄλεθρος καί πολλή ἀναστάτωσις». Οἱ «Παροιμίες» τοῦ σοφοῦ Σολομώντα θά ποῦν «Ἀκάθαρτος εἶναι ἐνώπιον τοῦ Κυρίου κάθε ἐπηρμένος καί ὑπερήφανος» (16,5). Ὁ σοφός Σειράχ σημειώνει: «Δέν ἔχει κτισθεῖ ἡ ὑπερηφάνεια στούς ἀνθρώπους» (10,18), καί ὁ θεσπέσιος Δαβίδ εὔχεται: «Ἄς μήν ἔλθει ποτέ σέ ἐμένα πόδι ὑπερηφανείας» (Ψαλμ. 35,12), «Κύριε, νά ταπεινώσεις τούς ὀφθαλμούς τῶν ὑπερηφάνων» (Ψαλμ. 17,28).
Στό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπευθυνόμενος πρός τούς ἀρτισύστατους πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσσου θά πεῖ: «Καί ἀπό ἐσᾶς τούς ἴδιους θά ἀναφανοῦν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι θά διδάσκουν διεστρεβλωμένες ἀλήθειες, γιά νά ἀποσποῦν τούς μαθητές ἀπό τόν εὐθύ δρόμο τῆς ἀλήθειας καί νά τούς παρασύρουν σάν ὀπαδούς καί ἀκολούθους τους» (Πράξ. 20,30). Ἀπειλή μεγάλη γιά τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι οἱ αἱρετικοί, οἱ ὁποῖοι ἀπό τά πρῶτα χριστιανικά χρόνια μέ τήν ἐγωϊστική ὑπερηφάνειά τους κήρυξαν διαφορετικά δόγματα καί ἐδίχασαν τό Μυστικό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ὄντως, πολλοί ψευδαπόστολοι ἐμφανίσθηκαν (Ἀποκ. 2,1) στήν Ἐκκλησία καί στό πρῶτο της ξεκίνημα. Ἀνάμεσα σ’αὐτούς ἀνήκει ἡ ψευδοπροφήτις Ἰεζάβελ πού πλάνησε τούς πιστούς τῶν Θυατείρων (Ἀποκ. 2,20) προτρέποντάς τους νά ζοῦν ἀνήθικα καί νά τρώγουν εἰδωλόθυτα· ὁ Ὑμέναιος καί ὁ Ἀλέξανδρος, οἱ ὁποῖοι «περί τήν πίστιν ἐναυάγησαν» (Α΄ Τιμ. 1,20), καί ἀκόμα ὁ Ὑμέναιος καί ὁ Φιλητός, «οἵτινες περί τήν ἀλήθειαν
ἠστόχησαν» (Β΄ Τιμ. 2,18). Σ’ αὐτούς μποροῦμε νά προσθέσουμε ὅλο τό πλῆθος τῶν αἱρετικῶν πού ἐμφανίσθηκαν κατόπιν καί ἐπλάνησαν πολλούς εὐσεβεῖς. Ὅλοι αὐτοί ἀπεδείχθησαν κίβδηλοι, ἰδιοτελεῖς, φιλόδοξοι, ἐκμεταλευτές. Διέστρεφαν τά λόγια τοῦ Εὐαγγελίου γιά νά καλύψουν τήν παραστρατημένη ζωή τους, ἀλλά, κυρίως, γιά νά ἱκανοποιήσουν τήν ἑωσφορική τους ὑπερηφάνεια. Μεγάλο σάλο προκάλεσαν στήν Ἐκκλησία καί διετάραξαν τήν γαλήνη πολλῶν συνειδήσεων. Ἦταν βαλμένοι ἀπό τό διάβολο νά τραυματίσουν τήν ἁγία πίστη τοῦ Χριστοῦ. Τό κακό πού προκάλεσαν στήν πρώτη Ἐκκλησία ἦταν τόσο μεγάλο, ὥστε νά δικαιολογεῖ τήν ἀγανάκτηση τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν νά ἀναφωνεῖ λέγοντας «εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ’ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλ. 1,9). Ὁ αἱρετικός καί συκοφάντης δέν μπορεῖ νά ἀνήκει στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἀποκόπτεται τό σάπιο μέλος γιά νά σωθεῖ τό ὑπόλοιπο σῶμα. Οἱ ποικίλοι αἱρετικοί πηγή τους ἔχουν τήν πεισματική τους ἀλαζονεία καί, ἀντί νά ὑποτάσσονται στήν ὀρθή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἀλλοιώνουν θέλοντας νά τήν ξεπεράσουν μέ θεωρίες δικῆς τους ἔμπνευσης. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ρητά λέγει, ὅτι «πᾶς ὁ παραβαίνων καί μή μένων ἐν τῇ διδασκαλίᾳ τοῦ Χριστοῦ Θεόν οὐκ ἔχει» (Β΄Ἰωάν. 9).
Σύγχυση δημιουργεῖ καί στό νοῦ καί στή καρδιά ἡ ἀλαζονεία. Τήν ἁγία πίστη τῆς Ἐκκλησίας παραμορφώνει σέ ἐγωϊστική διανόηση, ἀπό τήν ὁποία λείπει ἡ ζωογόνος ἑνωτική πνοή τῆς Θείας Χάριτος. Μόνο ἡ ταπεινοφροσύνη χαριτώνει τή σκέψη καί τή φωτίζει στήν κατανόηση τῶν Εὐαγγελικῶν κηρυγμάτων.
Στίς «Διαταγές τῶν Ἀποστόλων» διαβάζουμε: Ὅλοι αὐτοί οἱ αἱρετικοί εἶναι ὄργανα τοῦ διαβόλου καί «υἱοί τῆς ὀργῆς» (Ἐφ.2,3). Γιατί εἶναι ἀντίδικοι καί ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας, πού διαφθείρουν τό ποίμνιο, εἶναι δοκησίσοφοι καί παμπόνηροι. Ἄς ἀποφεύγουμε τούς ἄθεους καί χριστοκτόνους καί καταραμένους αἱρετικούς.
Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος σέ ἐπιστολή του πρός τόν Ἅγιο Πολύκαρπο θά τοῦ ἐπισημάνει: Αὐτοί πού φαίνονται ὅτι εἶναι ἀξιόπιστοι καί διδάσκουν διαφορετικά πράγματα νά μήν σέ ἐκπλήσσουν. Στάσου σταθερός σάν ἀμόνι πού χτυπιέται. Εἶναι γνώρισμα μεγάλου ἀθλητῆ τό νά χτυπιέται καί νά νικᾶ. Καί σέ
ἐπιστολή του πρός Φιλαδελφεῖς ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος θά γράψει: Μή πλανᾶσθε, ἀδελφοί μου, ὅποιος ἀκολουθεῖ αὐτόν πού προκαλεῖ σχίσμα, «δέν κληρονομεῖ τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ».
Ὁ Ἅγιος Κυπριανός Καρχηδόνος λέγει: Αὐτός πού ἐγκαταλείπει τήν Ἐκκλησία γίνεται ξένος, βέβηλος, ἐχθρός. Αὐτός πού δέν ἔχει τήν Ἐκκλησία ὡς μητέρα του, οὔτε τόν Θεό μπορεῖ νά ἔχει πατέρα του. Ἄν κάποιος δέν τελεῖ σέ ἐπικοινωνία μέ τόν Ἐπίσκοπο, αὐτός δέν βρίσκεται στήν Ἐκκλησία.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀποφαίνεται: Οἱ Ἅγιοι δέν συντάχτηκαν μέ τήν ἀσέβεια, οὔτε μιάνθηκαν μέσῳ ἐπικοινωνίας μέ αὐτήν, τήν ὁποίαν ἀποφεύγουμε ὡς δηλητήριο φιδιοῦ, ὄχι διότι βλάπτει τό σῶμα, ἀλλά διότι μαυρίζει τά βάθη τῆς ψυχῆς.
Χριστιανοί μου,
ὁ σοφός Σειράχ ἐπισημαίνει: «ἀρχή ὑπερηφανίας ἁμαρτία» (10,13). Πόσο εὔκολα μπορεῖ κανείς νά μεταπηδήσει ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Χάριτος στή συναγωγή τοῦ σατανᾶ. «Λύκοι ἅρπαγες μέ ἔνδυμα προβάτου» διαδίδουν μέ κάθε τρόπο τίς δοξασίες τους μᾶς λέγει σήμερα ὁ Ἀπόστολος. Στούς ἔσχατους καιρούς θά ἀποστατήσουν μερικοί ἀπό τήν πίστη καί θά προσκολληθοῦν σέ πνεύματα πλάνης καί σέ διδασκαλίες δαιμονικές. Θά παρασυρθοῦν ἀπό ἀπατεῶνες καί ὑποκριτές πού ἔχουν πωρωμένη τή συνείδησή τους (Α΄Τιμ. 4, 1-4). Αὐτά τά φαινόμενα χαρακτηρίζουν τήν ἐποχή μας. Ἀποθρασύνθηκαν οἱ λύκοι καί εἰσέβαλαν στήν κοινωνία μέ κάθε τρόπο. Πολεμοῦν τήν Ἐκκλησία καί συκοφαντοῦν τόν Ἱερό Κλῆρο γιά νά κλονίσουν τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ στή μόνη σώζουσα δύναμη.
Ἀδελφοί μου,
εἶναι καιρός ὅλοι νά κατανοήσουμε, ὅτι ἐγγύηση γιά τήν πρόοδο τοῦ Ἔθνους μας καί τή σωτηρία τῆς κοινωνίας μας δίδει μόνο ἡ ἁγία Ὀρθοδοξία, πού στάθηκε καί θά σταθεῖ ὡς Μητέρα φιλόστοργη δίπλα στόν πόνο καί τή δοκιμασία κάθε ἀνθρώπου. Ἡ μουσουργός λύρα τοῦ ποιητῆ θά παιανίσει καί πάλι: “Χτίστες ἐμεῖς...Κι ὅλο πασχίζουμε ν’ ἀνοίξουν καινούργιοι δρόμοι στόν καιρό μας. Οἱ ἄπιστοι τά δόντια ἄς τρίξουν. Εἶν’ ὁ Χριστός μας στό πλευρό μας!” Ἀμήν. Γένοιτο!   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 20
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ
25 Μαΐου 2025
«καί ὀφθήσεται ἡ δόξα Κυρίου...
ὅτι Κύριος ἐλάλησε» (Ἠσαΐου 40,5)

Ὁ Θεός στή Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διά στόματος τοῦ Προφήτου Ἠσαΐου ἀναφωνεῖ: «Ἰδού ἀκούεται φωνή ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος βοᾶ στήν ἔρημο καί λέγει· ἑτοιμάσατε τήν ὁδό, διά τῆς ὁποίας θά διέλθει ὁ Κύριος. Καταστήσατε εὐθεῖς τούς δρόμους τοῦ Θεοῦ μας...καί θά φανεῖ ἡ δόξα τοῦ Κυρίου. Κάθε ἄνθρωπος θά δεῖ τή σωτηρία, πού ὁ Θεός θά προσφέρει» (Ἠσαΐου 40,3-5). Αὐτή ἡ προφητεία ἐκπληρώθηκε μέ τή γέννηση τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τρεῖς εὑρέσεις τῆς Τιμίας Κεφαλῆς αὐτοῦ. Ἡ Α΄καί ἡ Β΄ ἑορτάζονται στίς 24 Φεβρουαρίου· ἡ ἐκταφή τῆς πρώτης ἔγινε κοντά στό ἀνάκτορο τοῦ Ἠρώδου, ὅπου εἶχε ταφεῖ. Ἀργότερα, μετεφέρθη στήν Κωνσταντινούπολη. Λόγῳ ταραχῶν, μετεφέρθη στήν Ἔμεσα τῆς Συρίας, ὅπου ἀπεκρίβη σέ σπήλαιο καί ἀνευρέθη μετά ἀπό 50 χρόνια (452 μ. Χ.). Αὐτή εἶναι ἡ δεύτερη εὕρεση. Ἀργότερα, καί λόγῳ τῶν εἰκονομαχικῶν διωγμῶν ἡ Τιμία Κεφαλή μετεκομίσθη, γιά διαφύλαξη στά Κόμανα τοῦ Πόντου, ὁπότε ἀνακαλυφθεῖσα - Γ΄εὕρεση - ἀνεκομίσθη καί πάλι στή Κωνσταντινούπολη στίς 25 Μαΐου τοῦ 858.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει πρός τούς Κορινθίους ὅτι ὄχι αὐτός, ἀλλά «ὁ Θεός ...ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις» τῶν χριστιανῶν «πρός φωτισμόν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ». Τό φρόνημα τοῦτο διεκήρυσσε καί ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ὅταν ἔλεγε! «ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου» (Λουκ. 3,16) καί «οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Ἰω. 1,13). Τόν Ἰωάννη τόν ἀπέστειλε ὁ Θεός γιά νά προετοιμάσει τό λαό γιά τήν ὑποδοχή τοῦ Μεσσία. Ἀξιώνεται νά «ἴδη τό Πνεῦμα καταβαῖνον καί μένον ἐπ’αὐτόν (τόν Κύριο) (Ἰω. 1,33), ἀρχίζει ἀμέσως νά διαλαλεῖ στά
πλήθη «ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ» (Ἰω. 1,34). Ἦταν μεγάλο ἠθικό ἀνάστημα ὁ Βαπτιστής τοῦ Κυρίου. Ἀπό τήν κοιλιά τῆς μητέρας του ἦταν ἤδη ἐκλεκτός τοῦ Θεοῦ. «Καί Πνεύματος Ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρός αὐτοῦ» (Λουκ. 3,3), νά γίνει πρόδρομος τοῦ Μεσσία, δηλαδή νά προετοιμάσει τούς ἀνθρώπους νά δεχθοῦν τόν Σωτήρα Χριστό. «Οὐκ εἰμι ἄξιος λῦσαι τόν ἰμάντα τοῦ ὑποδήματος αὐτοῦ» ἀναφωνοῦσε. Αὐτός ὁ «μείζων τῶν Προφητῶν» ὁ μεγαλύτερος ἀπό τούς Προφῆτες, «ἦλθεν κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» (Λουκ. 3,4). Διαμένει στή ἔρημο διάγοντας ἀσκητική ζωή. Ἦταν ἁπλός καί ἀπέριττος καί ταπεινός, χωρίς καθόλου νά ἐπηρεάζεται ἀπό τή μεγάλη φήμη καί τό κῦρος πού ἀπέκτησε ἀπέναντι τοῦ λαοῦ. Καί αὐτός ὁ Ἠρώδης τόν θεωροῦσε «ἄνδρα δίκαιον καί ἅγιον, καί συνετήρει αὐτόν, καί ἀκούσας αὐτοῦ πολλά ἐποίει καί ἡδέως αὐτοῦ ἤκουε» (Μάρκ. 6,20). Λίγο χρόνο μετά τήν βάπτιση τοῦ Κυρίου ὁ Ἰωάννης συλλαμβάνεται καί φυλακίζεται ἀπό τόν Ἠρώδη, τόν ὁποῖον παρεκίνησε σέ αὐτό ἡ παράνομος σύζυγος του Ἠρωδιάς, διότι ὁ Ἰωάννης ἔλεγχε καί ἐκαυτηρίαζε τήν παράνομη αὐτή συμβίωση, καί ἐτόνιζε πρός τόν Ἠρώδη· «οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τήν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μάρκ. 6,18). Ἀργότερα, ἐπακολούθησε ἡ ἀποτομή τῆς κεφαλῆς καί ὁ αἱματηρός θάνατος τοῦ Ἰωάννη σύμφωνα μέ τίς γνωστές ἐκεῖνες συνθῆκες τοῦ συμποσίου τοῦ Ἠρώδου καί τοῦ χοροῦ τῆς θυγατέρας τῆς Ἠρωδιάδας καί τοῦ ἀνοσίου ὅρκου πρός αὐτή, ὅτι θά ἐπιβράβευε τόν χορό της μέ ὁποιοδήποτε ἔπαθλο ἐπιθυμοῦσε ἐκείνη. Ἡ Τιμία Κεφαλή τοῦ Προδρόμου ὑπῆρξε τό τραγικό ἔπαθλο. Μέ τό αἷμά του ὁ Τίμιος Πρόδρομος ἐπισφραγίζει τούς ἀγῶνες καί σάν μάρτυρας τῆς ἀλήθειας καί τῆς ἠθικῆς. Τήν μαρτυρία τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὅτι «οὗτός ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ» τήν ἔχουμε δεχθεῖ ἀνεπιφύλακτα καί ἐμεῖς, ἐφ’ ὅσον εἴμαστε χριστιανοί. Ἀλλά κατανοοῦμε ἄραγε σήμερα ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἀναμένουν ἀπό τούς φέροντας τό ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ ἀκεραιότητα καί ἀνιδιοτέλεια, ὅπως ἐκείνη τοῦ Βαπτιστῆ καί ζωή ἀνάλογη καί σύμφωνη πρός τή χριστιανική μας πίστη, καί τή διάθεση καί ἀπόφαση νά διατηρήσουμε τή χριστιανική μας γραμμή ὁτιδήποτε καί ἄν πρόκειται νά μᾶς στοιχίσει; Αὐτή τή
μαρτυρία καλούμαστε νά δώσουμε στόν κόσμο γιά τόν Σωτήρα μας Χριστό, «ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ».
Τό μεγαλειῶδες ἔργο τοῦ Ἰωάννη ἦταν νά βοηθήσει τούς ἀνθρώπους νά ἔλθουν σέ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν τους καί νά στραφοῦν μέ ταπείνωση πρός τόν Θεό· νά τούς βοηθήσει ἀκόμη μέ τό κήρυγμά του, στό φωτισμό τῆς διανοίας τους. Αὐτός ὁ φωτισμός τοῦ Θεοῦ ἐπηρεάζει ἀποφασιστικά πολλούς ἀνθρώπους καί τούς ὁδηγεῖ στή μετάνοια, μετά ἀπό διάφορες προδρομικές, ἄς ποῦμε ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ. Σέ ἄλλους μέν ἡ «παιδεία Κυρίου ἀνοίγει τά ὦτα»· κάποια δοκιμασία καί θλίψη μαλακώνει τήν καρδιά τους· ἄλλους «τό χρηστόν τοῦ Θεοῦ εἰς μετάνοιαν ἄγει» (Ρωμ. 2,4). Καί ὄχι σπάνια αὐτοί μεταστρέφονται πρός τό ἀγαθό καί πρός τή γραμμή τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, γιά νά ἀποδεικνύεται ὅτι ὄντως «ὁ Θεός...ἔλαμψεν ...ἐν ταῖς καρδίαις...πρός φωτισμόν», ὅπως λέγει σήμερα τό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα.
Χριστιανοί μου,
ὁ ἀγώνας μας πρέπει νά ἐνταθεῖ. Νά γίνουμε καλύτεροι, πνευματικότεροι καί δραστηριότεροι. Ἐνώπιόν μας προβάλλονται τά παραδείγματα τόσων ἁγίων ἀγωνιστῶν· καί ἰδιαίτερα σήμερα τό παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Ἡ μαρτυρία του, τό μαρτύριό του καί τό ἔργο του γιά τόν Χριστό, ἄς διδάξουν καί ἐμᾶς πῶς πρέπει νά ζήσουμε. Ἡ ποιητική λύρα θά παιανίσει καί πάλι: «Ὁ Ἰωάννης μαρτυρεῖ μέ τή φωνή τοῦ ζῶντος· ...Ποιός μπορεῖ νά προχωρεῖ στούς δρόμους, τούς χαραγμένους μέ φωτιά, φωτιά πού καίει τό ψέμα;» Γένοιτο!    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου.

 

ΑΓΙΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΥΡΛΑΓΚΙΤΣΗ

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

 

 

 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  ΚΑΙ  ΕΛΕΝΗΣ

ΕΝΑΝΤΙ  ΚΑΡΡΑΔΕΙΟΥ  ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ  ΣΧΟΛΕΙΟΥ

 

Την Τετάρτη 21 Μαΐου 2025  πανηγυρίζει  μετά πάσης εκκλησιαστικής μεγαλοπρέπειας και λαμπρότητας ο Ιερός Ναός των Αγίων Θεοσέπτων Ισαποστόλων 

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ

(έναντι Καρραδείου Δημοτικού Σχολείου).

   

     Ο Μέγας  Πανηγυρικός Εσπερινός  θα αρχίσει  την 7^ην μ.μ. της Τρίτης  20  Μαΐου 2025, ο δε Όρθρος μετά της Θείας Λειτουργίας την 7^ην πρωϊνή της Τετάρτης.

          Προσκαλούνται οι φιλέορτοι Χριστιανοί όπως προσέλθουν εις την Ιεράν πανήγυριν.

 

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 19
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
18 Μαΐου 2025
«Μῦρον ἐκκενωθέν τό ὄνομά σου...
εὐθύτης ἠγάπησέ σε» (ᾎσμα Ἀσμάτων (1, 3-4)

Ὁ σοφός Σολομών, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στό ποιητικώτατο βιβλίο του, ἀναφερόμενος στόν ἐπερχόμενο Μεσσία μέλπει: «Τό ὄνομά σου εἶναι σάν τό μῦρο πού ἄδειασε ἀπό σφραγισμένο δοχεῖο». «Κάθε εὐθεῖα καρδιά μέ σωφροσύνη σέ ἀγάπησε καί σέ ἀγαπᾶ». Καί ἦλθε ὁ Χριστός ὡς Θεός καί ἄνθρωπος καί ἐνώπιον τῆς Σαμαρείτιδος ἀναφωνεῖ: «Ἐγώ εἶμαι ὁ Μεσσίας» (Ἰω. 4,26). Αὐτή μέ τή χάρη τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου εἶναι ἡ Ἁγία Φωτεινή.
Στή σημερινή ἀποστολική περικοπή πληροφορούμαστε ὅτι, γιά πρώτη φορά, στήν Ἀντιόχεια οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ, οἱ πιστοί στόν Κύριο, ὀνομάσθηκαν χριστιανοί (Πράξ. 11,26). Ἔκτοτε ὅσοι πιστεύουμε στόν Χριστό καί στή θεία διδασκαλία Του φέρουμε καί σήμερα τό τιμημένο ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ. Ἱερό ὄνομα καί τίτλος τιμῆς. Τό ὑπεροχώτερο ὄνομα γιά τό ὁποῖο ἀξίζει ὁ ἄνθρωπος νά ζεῖ, νά θυσιάζεται καί νά χαίρεται. Πράγματι, τό ὄνομα χριστιανός ἀποκαλύπτει τή μεγάλη ἀλήθεια πώς οἱ πιστοί ἀνήκουμε στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Ἀπό τήν ἡμέρα τοῦ Βαπτίσματος καί τοῦ Χρίσματός μας εἴμαστε τοῦ Χριστοῦ πιστοί καί μαθητές, διότι ἔχουμε «ἐξαγορασθεῖ» ἀπό Ἐκεῖνον. «Οὐκ ἐστέ ἑαυτῶν, ἠγοράσθητε γάρ τιμῆς» (Α΄Κορ. 6,19) τονίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ὅταν ἐξήλθαμε ἀπό τήν ἁγία κολυμβήθρα γίναμε μέλη τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας Του καί εἴμαστε χριστιανοί, κατά χάριν υἱοί Θεοῦ καί «συγκληρονόμοι Χριστοῦ». Ἀνήκουμε, λοιπόν, στό γενεαλογικό δένδρο τοῦ Χριστοῦ καί μέ τόν συνεχῆ πνευματικό μας ἀγῶνα ἀπό «ἀγριέλαιος» γινόμαστε «καλλιέλαιος» (Ρωμ. 11,24), γιατί «ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθησαν» (Γαλ. 3,27), ἀνήκουν πλέον στό γένος τό ἐκλεκτό, στό βασίλειο ἱεράτευμα, στό ἔθνος τό ἅγιο»! Ἔτσι οἱ χριστιανοί καθίστανται «φῶς» καί «ἅλας» στήν κοινωνία καί ἀποτελοῦν τήν καλή ζύμη, τή ζωτική δύναμη πού ἐμψυχώνει τόν ὀργανισμό τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας. Ὠραιότατα, μάλιστα, διαβάζουμε στήν ἐπιστολή πρός Διόγνητον - κείμενο τῶν
πρώτων χριστιανικῶν χρόνων-, ὅτι οἱ χριστιανοί βρίσκονται μέσα στήν ὑλική σάρκα, ἀλλά δέν ζοῦν ζωή σαρκική. «Ἐπί γῆς διατρίβουσιν, ἀλλ’ ἐν οὐρανοῖς πολιτεύονται». Ἐπαξίως, λοιπόν, τό ὄνομα χριστιανός ὀφείλουμε νά φέρουμε καί στούς σύγχρονους δύσκολους καιρούς.
Ἡ μεγάλη ἀξία πού κρύβει τό ὄνομα χριστιανός δίνει βαθύτατο καί οὐσιαστικό πνευματικό περιεχόμενο, πέρα ἀπό κάθε ἰδεολογία καί στή λέξη χριστιανισμός. Γιατί χριστιανισμός εἶναι ἡ μίμηση τοῦ Χριστοῦ στήν πράξη. Εἶναι ἡ ἐφαρμογή τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου καί τῆς θείας διδασκαλίας στήν καθημερινή ζωή, ἡ ἐλεύθερη βίωση τοῦ μυστηρίου τῆς πίστεως στόν Σαρκωθέντα καί Ἀναστάντα Χριστό. Ἀνυπολόγιστη δέ εἶναι ἡ προσφορά τοῦ Χριστιανισμοῦ στή δημιουργία τοῦ πολιτισμοῦ. Τό φῶς τοῦ Χριστιανισμοῦ φώτισε πολλές πλευρές τῆς ἀνθρώπινης δραστηριότητας καί εἴκοσι καί ἕνα αἰῶνες τώρα ἡ ἀνθρωπότητα γνώρισε ἐξαιρετικά ἐπιτεύγματα. Ὅπου εἰσῆλθαν οἱ ἀκτῖνες τοῦ χριστιανικοῦ πνεύματος καί ἤθους ἐκεῖ φύτρωσε καί ἀναπτύχθηκε τό ὡραῖο, τό ἀληθινό καί τό δίκαιο, οἱ ἀξίες, τά θεμελιώδη ἀνθρώπινα δικαιώματα. Τά πορίσματα τῆς ἱστορίας τοῦ πολιτισμοῦ ἀποδεικνύουν περίτρανα ὅτι ὁ χριστιανισμός δέν ἦταν καί δέν εἶναι ἄρνηση. Εἶναι θέση καί κατάκτηση τῆς ζωῆς. Ἀπό τήν ἐμφάνισή του στήν ἱστορία γίνεται παράγοντας προόδου σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς δράσεως τοῦ ἀνθρώπου προσφέροντας πολλά στά γράμματα, στίς τέχνες καί ἐπιστῆμες. Ἡ διδασκαλία τοῦ χριστιανισμοῦ καί τά μηνύματά του ἐπηρέασαν εὐεργετικά καί ἐλπιδοφόρα τίς ἀνθρώπινες κοινωνίες, ὥστε, μέ τήν καινούργια ἐντολή τῆς ἀγάπης πού κήρυξε ὁ Χριστός, ὁ ἄνθρωπος βρίσκει νόημα καί προοπτική στή ζωή του. Μέ τή χριστιανική διδασκαλία ἡ γυναῖκα ἀνυψώθηκε ἀπό τή κατάσταση τοῦ πράγματος, τό παιδί δέν εἶναι πλέον σέ καταφρόνηση, ὁ δοῦλος εἶναι ἄνθρωπος καί ὁ ξένος εἶναι ἀδελφός.
Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος στή πρώτη του ἐπιστολή τό 60 μ.Χ. σημειώνει: «Ἐάν ὁ πιστός καταδιώκεται ὡς χριστιανός, ἄς μή ντρέπεται γι’αὐτό, ἀλλά ἀντίθετα ἄς δοξάζει τόν Θεό» (Α΄Πέτρ. 4,16).
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Καρπάθιος στή Φιλοκαλία γράφει: Ὁ Κύριος σοῦ λέει «ἀκολούθησέ με» (Ματθ. 9,9). Ἐσύ, λοιπόν, ἐάν στό δρόμο τῆς ζωῆς σου σκοντάψεις στήν πέτρα τῶν παθῶν (Ψαλμ. 90,12), τόσες φορές σήκω ἐπάνω. Καί νά λές, ἔτσι Σοῦ παρουσιάστηκα γιά νά δῶ τή δύναμη πού μέ σώζει καί τή δόξα Σου (Ψαλμ. 62,3), καί θά μέ εἰσακούσεις μέ τήν προσευχή μου (Ψαλμ. 62,5). Γιατί γιά μένα εἶναι μεγάλο τό ὅτι ὀνομάσθηκα χριστιανός (Φιλοκαλία, τόμος Α΄, σελ 284).
Ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός θά πεῖ: Γιά μένα εἶναι μεγαλύτερο, τό ὅτι ὀνομάσθηκα χριστιανός, ἀπό ὅλες τίς βασιλεῖες τῆς γῆς καί τοῦ οὐρανοῦ, μόνο νά μήν ἀποτύχω νά καλοῦμαι μέ τό ὄνομά Σου, Κύριε πολυέλαιε, σέ εὐχαριστῶ (Φιλοκαλία, τόμος Γ΄, σελ 78, 1-5).
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς τονίζει: Τί εἶναι ὁ χριστιανός; Ὁ χριστιανός εἶναι ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ζεῖ διά τοῦ Χριστοῦ καί ἐν τῷ Χριστῷ. Διά τοῦτο ἡ θεία ἐντολή τοῦ Εὐαγγελίου λέγει: «Περιπατεῖτε ἀξίως τοῦ Κυρίου» (Κολασ. 1,10), ζῆτε δηλαδή ἀξίως τοῦ Θεοῦ εἰς τήν Ἐκκλησίαν Του, ἡ ὁποία δι’ Αὐτοῦ ζεῖ καί ὑπάρχει αἰωνίως. «Ἀξίως τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ πολιτεύεσθε» (Φιλιπ. 1,27).
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ἀνακεφαλαιώνει: Ἐάν δέν ἀγαπήσωμεν τόν Χριστόν δέν θά τόν εὕρωμεν. Ἐάν ἐπολυκαίρισες στήν ὁδοιπορίαν φώναξέ του· παρών εἶναι νά σοῦ δώση δύναμιν.
Χριστιανοί μου,
ὁ Κύριος στήν Παλαιά Διαθήκη, διά μέσου τοῦ Ἠσαΐα, ἀπευθυνόμενος στό ὑπέρτατο πλάσμα Του, τόν ἄνθρωπο, θά διαλαλήσει: «Εἶναι μεγάλο πράγμα γιά σένα νά ὀνομαστεῖς παιδί μου» (Ἠσ. 49,6). Ἄς παραμείνουμε ἀφοσιωμένοι στόν Σωτῆρα Χριστό, τόν Κύριο καί Θεό μας μέ ὅλη τή ζέση καί τή δύναμη τῆς καρδιᾶς μας. Ἔκφραση τῆς πιστότητας καί ἀπόδειξη τῆς ἀφοσίωσής μας ἀποτελεῖ ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου· νά «περιπατῶμεν ἐν ἀληθείᾳ» καί «κατά τάς ἐντολάς αὐτοῦ» (Β΄ Ἰωάν. 4,6). Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς παραγγέλει: «Ἐάν τάς ἐντολάς μου τηρήσητε, μενῆτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου».
Πιστοί, λοιπόν, «καί ἀφοσιωμένοι νά ὁδεύουμε πρός τόν Χριστό μας πάντοτε, ἀνάμεσα στίς πολλές δοκιμασίες καί ἀντιξοότητες τῆς καθημερινότητάς μας, ὅπως μᾶς λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψή του», «ἐδῶ θά δειχθεῖ ἡ ὑπομονή καί ἡ πίστη τῶν χριστιανῶν» (13,10) καί μέ τή συνηγορία τοῦ χριστιανοῦ ποιητῆ: Εἴμαστε χριστιανοί! Στρατιῶτες μέσα στοῦ Χριστοῦ τό ἀσάλευτο βασίλειο. Ἀπάνω μας μέ τί στοργή σκύβουν κι οἱ οὐρανοί! Ζήτω σ’ἐμᾶς. Μᾶς διάλεξε ὁ ἀθάνατος μέσα στά πλήθη τῶν γενεῶν καί τῶν καιρῶν, καί στό βασίλειό του μᾶς πῆρε. ΑΜΗΝ!  Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 18
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
11 Μαΐου 2025
«Ἐπί τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ’ ἤ ἐπί τόν ταπεινόν
καί ἡσύχιον» (Ἠσαΐου ΞΣΤ,2)

Ὁ Κύριος στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διά στόματος τοῦ προφήτη Ἠσαΐα, διαλαλεῖ: «Πάνω σέ ποιόν θά ρίξω εὐμενές τό βλέμμα μου, παρά μόνο στόν ταπεινό καί εἰρηνικό, πού μέ σεβασμό πολύ ἐπιμελεῖται τήν τήρηση τῶν λόγων μου». Ὁ ἐνσαρκωθείς Λόγος στή Καινή Διαθήκη, διά στόματος τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ἀναφωνεῖ: «στούς ταπεινούς θά στείλω τή χάρη μου, θά ἀντιταχθῶ πρός τούς ὑπερήφανους» (Α’ Πέτρ. 5,5) καί (Παροιμίαι 3,30).
Στό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἐπιτελεῖ δύο μεγάλα θαύματα, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἀνασταίνει τή γεμάτη ἀπό ἀγαθοεργεῖς πράξεις Ταβιθά καί παρέχει τήν ἴαση στόν παράλυτο Αἰνέα (Πράξ. 16-18,28-36). «Αἰνέα, ἰᾶται σε Ἰησοῦς Χριστός». Αὐτά τά λόγια μέ ἀπόλυτη πίστη καί καρδιά χαριτωμένη ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀναφωνεῖ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Δέν σέ θεραπεύω ἐγώ ἀλλά ὁ Χριστός. Ἄς δοῦμε, λοιπόν, ποιές ἀρετές δείχνει ὁ λόγος αὐτός τοῦ Θείου Ἀποστόλου. Ἐκτός ἀπό τή μεγάλη του πίστη πρός τόν Ἀναστάντα Λυτρωτή καί Θεό τοῦ παντός, φανερώνει καί τή βαθειά του ταπεινοφροσύνη. Αὐτόν τόν Πρωτοκορυφαῖο Ἀπόστολό Του ἐπέλεξε ὁ Κύριος νά εἶναι ὁ θεόπτης στή Θεία Του Μεταμόρφωση(Β΄Πέτρ.1,10-19). Αὐτός πού ἡ σκιά του καί μόνο θεράπευε θαυματουργικά ἀσθενεῖς πάνω στούς ὁποίους ἔπεφτε (Πράξ. 5,15). Ἦταν αὐτός πού μέ τό κήρυγμά του πίστεψαν τρεῖς χιλιάδες ἄνθρωποι (Πράξ. 2,41).
Ἦταν αὐτός πού μέ ἕνα του λόγο ἐπετίμησε τόν Ἀνανία καί τή Σαπφείρα μέ θάνατο γιά τήν ἀνειλικρίνειά τους (Πράξ. 5, 1-11).
«Αἰνέα, σέ θεραπεύω ὄχι ἐγώ, ἀλλά ὁ Χριστός». Εἶναι σάν νά λέγει ὁ ἀποστράπτων ἀπό τή μεγάλη ἀρετή τῆς ταπεινοφροσύνης θεῖος Ἀπόστολος: «Ἐγώ ἀπό τόν ἑαυτό μου δέν κάνω τίποτα, τά πάντα ἐνεργεῖ ἡ Θεία Χάρις, ἡ δύναμη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐγώ εἶμαι ἕνας ταπεινός δοῦλος Του. Αὐτό τό ταπεινό φρόνημα διέθεταν ὅλοι οἱ
Ἀπόστολοι καθώς ὁμολογοῦσαν «Κύριε, ἀκόμη καί τά δαιμόνια ὑποτάσσονται σέ ἐμᾶς μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Ὀνόματός Σου» (Λουκ. 10,17). Μέ αὐτή τή θεοΰφαντη στολή τῆς θεότητος, τή ταπείνωση, ἐκοσμοῦντο καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτή ἡ μεγάλη ἀρετή τῆς ταπεινοφροσύνης παρακινεῖ σήμερα καί ἐμᾶς εἰς τό νά ἐξετάσουμε τόν ἑαυτό μας. Νά δοῦμε μήπως ὑπερηφανευόμαστε γιά τά καλά μας ἔργα, πού ὁπωσδήποτε, ὅσο καλά καί νά εἶναι, εἶναι πολύ μικρότερα ἀπό αὐτά τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Πέτρου. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος γράφει ὅτι ἀντίθετα ἀπό ὅ,τι κάνουν οἱ Ἅγιοι, ἐμεῖς δέν θυμόμαστε τά ἁμαρτήματά μας, πού εἶναι πολλά, ἐνῶ, ἄν κατορθώσουμε κάτι μικρό, συνέχεια τό σκεφτόμαστε, καί δέν σταματᾶμε νά ὑπερηφανευόμαστε γι’αὐτό, μέχρις ὅτου καί αὐτό τό μικρό «διά τῆς ἀλαζονείας κενώσωμεν», τό χάσουμε ἀπό τήν ἀλαζονεία μας PG 47.419). Ἔχουμε ἀνάγκη νά θυμόμαστε πάντοτε τό λόγο τοῦ Κυρίου μας: «Χωρίς Ἐμένα καί χωρίς νά ἔχετε τή ζωτική δύναμη πού πηγάζει ἀπό Ἐμένα, δέν μπορεῖτε νά κάνετε τίποτα» (Ἰω. 15,5). Ὅ,τι κατορθώνουμε, ἀδελφοί μου, νά τό ἀποδίδουμε στή χάρη τοῦ Θεοῦ καί νά λέμε ὅπως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «οὐκ ἐγώ δέ, ἀλλ’ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σύν ἐμοί» (Α΄ Κορ.15,10). Τό ἔργο πού ἔκαμα δέν τό ἐργάσθηκα ἐγώ, ἀλλά ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ πού εἶναι μαζί μου καί μέ ἐνισχύει. Νά καλλιεργοῦμε, λοιπόν, τό ταπεινό φρόνημα καί τότε ὁ Θεός θά μᾶς σκεπάζει μέ τό ἔλεός Του· καί περισσότερη προκοπή θά μᾶς δίνει καί ἀληθινό, ταπεινό φρόνιμα θά μᾶς χαρίζει.
Τά σχετικά Ἁγιογραφικά χωρία ἰδιαίτερα θά μᾶς διαφωτίσουν.
Στή Παλαιά Διαθήκη: «Ἡ δυναστεία τοῦ Κυρίου δοξάζεται ἀπό τούς ταπεινούς» (Σοφ. Σειράχ 3,20), «ἡ προσευχή τοῦ ταπεινοῦ διῆλθε τίς νεφέλες» (Σοφ. Σειράχ 35,17), «ὅλα τά ἔργα τοῦ ταπεινοῦ εἶναι φανερά στό Θεό» (Παρ. Σολομ. 16,1), «εἶναι Θεός τῶν ταπεινῶν» (Ἰουδίθ 9,11), «τόν Κύριο ἀναζητήσατε ὅλοι οἱ ταπεινοί τῆς γῆς» (Σοφον. 2,3), «εὐλογεῖτε οἱ ταπεινοί τόν Κύριο» (Δανιήλ 3,64).
Στή Καινή Διαθήκη: Λέγει ὁ Κύριος «μάθετε ἀπό Ἐμένα ὅτι εἶμαι ταπεινός στή καρδιά καί θά βρεῖτε ἀνάπαυση στίς ψυχές σας» (Ματθ. 11,29), «ὅποιος ταπεινώσει τόν ἑαυτό του θά ὑψωθεῖ» (Ματθ. 23,12), (Λουκ. 18,14). Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἀναφωνεῖ: «ἐπέβλεψε ὁ Θεός στή ταπείνωση τῆς δούλης Του» (Λουκ. 1,48). Ὁ μακάριος Παῦλος στίς ἐπιστολές του σημειώνει: «νά συγκαταβαίνετε πρός τούς ταπεινούς» (Ρωμ. 12,16), «μέ τή
ταπεινοφροσύνη νά θεωρεῖ ὁ καθένας τούς ἄλλους ἀνώτερους ἀπό τόν ἑαυτό του» (Φιλιπ. 2,3), «ἐνδυθῆτε σάν ἐκλεκτοί τοῦ Θεοῦ τήν ταπεινοφροσύνη» (Κολασ. 3,12).
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος σημειώνει: Τό πᾶν εἶναι νά μήν ἔχωμεν τήν ὑπερηφάνειαν· ὅπου εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια, ἀπουσιάζει ὁ Χριστός· ὅπου εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια, γαλήνη δέν ὑπάρχει· ἀρετή δέν κατορθώνεται ποτέ.
Ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ συμπληρώνει: Ὁ Θεός εἶναι ὁ Βασιλεύς τῆς ταπεινῆς ἀγάπης. Νά διδαχθοῦμε ἀπό Αὐτόν τόν Ἴδιο τήν ταπείνωση. Κάθε ἄνθρωπος αἰσθάνεται πίκρα γιά τήν ἐωσφορική του ἀξίωση, ἐνῶ ἡ καρδιά τοῦ ταπεινοῦ ἀποστρέφεται τό σκοτεινό αὐτό πνεῦμα καί εἰσάγεται στό Θεῖο Φῶς τῆς ἀγαθότητας τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος συμπεραίνει: Ἡ προσευχή τοῦ ταπεινοῦ ἀνθρώπου τουμπάρει τόν Θεό.
Χριστιανοί μου,
«Αἰνέα, σέ ἐθεράπευσε ὁ Χριστός». Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος μέ τά λόγια του αὐτά μᾶς δίδαξε ὅτι ἡ ἀληθινή πνευματικότητα ἔγκειται στήν ταπεινοφροσύνη, στό νά σβήνει τό ἐγώ καί νά φαίνεται ὁ Χριστός. Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή πίστη, ἡ ἀληθινή παράδοση τοῦ ἑαυτοῦ μας στόν Θεό. Τήν ὥρα τῆς Θείας Χάριτος νά ἀναγνωρίζουμε ὅτι ἐμεῖς ἀπό τόν ἑαυτό μας εἴμαστε ἕνα μηδέν καί ὅλα τά ἀγαθά προέρχονται ἀπό τόν Θεό. Εἶναι εὐκαιρία σήμερα νά βάλουμε ἀρχή πνευματική, ἀρχή νά καλλιεργοῦμε λογισμούς πίστεως καί ταπεινῆς μετάνοιας. Νά μετανοοῦμε καί νά καθαριζόμαστε ἀπό τήν ἁμαρτία· καί τοῦτο διότι ἔνοχη συνείδηση καί πίστη δέν εἶναι δυνατόν νά συνυπάρχουν.
Εἴθε, ἀδελφοί μου, νά δώσει ὁ Κύριός μας πού ἀνέστησε τόν παράλυτο τῆς Βηθεσδᾶ καί διά τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου τόν παράλυτο Αἰνέα, νά ἀναστήσει καί τή δική μας ψυχή, «τήν δεινῶς παραλελυμένην» στή ζωή τῆς ἀληθινῆς πίστεως καί ταπεινοφροσύνης.
Ὁ χριστιανός ποιητής θά μέλψει καί πάλιν «Ἐγώ ᾿μαι ὁ Κύριος κι ὁ Διδάσκαλος, μά ταπεινώθηκα ὡς τά βάθη. Ὅποιος τό θρόνο μου λαχτάρησε, τό δρόμο τοῦτο πρῶτα ἄς μάθη!» Γένοιτο! 

 Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΞΕΝΙΑΣ 

ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΗΣ

ΠΡΟΣΤΑΤΙΔΑ ΤΩΝ ΚΑΡΔΙΟΠΑΘΩΝ

Στο παρεκκλήσιο του Αγίου Νεκταρίου  στην περιοχή 

Λατόμι το Σάββατο  3  Μαϊου 2025 θα εορταστεί 

 η μνήμη της Αγίας Ξενίας προστάτιδα των Καρδιοπαθών.

Προσκαλούνται οι φιλέορτοι  πιστοί όπως προσέλθουν για συμπροσευχή.

 

 

 

 

 

 

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 16
27 Ἀπριλίου 2025
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
«Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν»
(Γενέσεως 1,1)

Στό πρῶτο βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Θεός δημιούργησε τόν οὐρανό καί τή γῆ. Ἄρα εἶναι ὁ πρῶτος ἐργάτης. Καί ὁ Ἴδιος θά πεῖ: «Θά ἐκτείνω τό χέρι μου σέ ὅλα τά θαυμάσιά μου» (Ἐξ. 3,20). «Αὐτό εἶναι τό ὑψηλό χέρι», θά πεῖ ὁ προφήτης Ἠσαΐας (14,26). Ὁ προφήτης Ἰεζεκιήλ ὁμολογεῖ: «Δυνατό ἦταν σέ ἐμένα τό χέρι τοῦ Κυρίου» (3,14). Ὁ προφητάναξ Δαβίδ ἀναφωνεῖ: «Τά χέρια Σου μέ ἐδημιούργησαν καί μέ ἔπλασαν» (Ψαλμ. 118,73). Ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε «κατ’ εἰκόνα» Θεοῦ μέ σκοπό τό «καθ’ ὁμοίωσιν». Δηλαδή ἀπό τό κεκτημένο «κατ’ εἰκόνα» χρειάζεται νά ἐργασθεῖ μέ τά χέρια του γιά νά φθάσει στό ἐπιθυμητό «καθ’ ὁμοίωσιν». Ἀπό τήν δημιουργία του ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του τή θεϊκή προτροπή νά ἑνωθεῖ μέ τόν Θεό. Μέ ἐργασία, λοιπόν, πνευματική καί σωματική τό δημιούργημα ὁδηγεῖται στόν Δημιουργό. Δημιουργός ὁ Θεός, συνδημιουργός καί ὁ ἄνθρωπος.
Στή σημερινή ἀποστολική περικοπή ἀκούσαμε: «Διά τῶν χειρῶν δέ τῶν ἀποστόλων ἐγίνονταν πολλά θαύματα» (Πράξ. 5,12). Παίρνοντας ἀφορμή ἀπό αὐτή τή τήρηση θά διατυπώσουμε ὁρισμένες σκέψεις γιά τά ἀνθρώπινα χέρια. Τά χέρια μας (παλάμες καί δάκτυλα) ἀποτελοῦν τήν ἕδρα τῆς σωματικῆς μας δύναμης καί εἶναι τά σημαντικά ὄργανα τῆς ἀνθρώπινης βούλησης. Τά ἀνθρώπινα χέρια διαδραματίζουν σπουδαῖο ρόλο στήν ἐκπλήρωση τῆς Θείας Οἰκονομίας. Ὁ Πλάστης μᾶς ἔδωσε τά χέρια γιά νά ὑπηρετοῦν τό ἀγαθό. Στή Παλαιά Διαθήκη ἔχουμε τά χέρια προσευχῆς (Ἠσ. 35,3), τά ἀγαθοεργά χέρια (Β΄Ἐσδρας 56,22), τά ἄδικα χέρια (Κριτῶν 9,24). Στή Καινή Διαθήκη ὁ Κύριος μας θά πεῖ στά πιστά Του παιδιά: «Ἔτσι θά λάμψει καί τό δικό σας φῶς μπροστά στούς ἀνθρώπους γιά νά δοῦν τά καλά σας ἔργα» δηλαδή τά ἔργα τῶν χεριῶν σας (Ματθ. 5,16). Μέ ἄκαρπα δένδρα ἐξομοιώνει ὁ Ἀναστάς Λυτρωτής μας τούς χριστιανούς
πού δέν ἔχουν νά παρουσιάσουν τά χέρια τους ἔργα ἀγάπης (Ματθ. 21,19). Ἀφυπνιστικά τά λόγια τοῦ ὑμνωδοῦ: «Τῆς ξηρανθείσης συκῆς διά τήν ἀκαρπίαν, τό ἐπιτίμιον φοβηθῶμεν ἀδελφοί». (Ἀπόστιχον Ὄρθρου Μεγάλης Δευτέρας). Μέ τά χέρια μας ἐκφράζουμε καί τά συναισθήματά μας. Ὅταν εἴμαστε χαρούμενοι κάνουμε τίς θερμές χειραψίες, ἀνοίγουμε τίς ἀγκαλιές μας, δίνουμε χέρι βοηθείας, χτυπᾶμε τούς πονεμένους στήν πλάτη. Ὅταν εἴμαστε θλιμμένοι, ὀργισμένοι, τά χέρια μας τό δείχνουν. Χειρονομοῦν, ἀκολουθοῦν τίς νευρικές συσπάσεις τοῦ προσώπου μας, σηκώνονται ἀπειλητικά, χειροδικοῦν, τά χέρια τῶν ἱερέων μας ἐπιτελοῦν τή Θεία Εὐχαριστία, μᾶς βαφτίζουν, μᾶς παντρεύουν, μᾶς ἐξομολογοῦν. Αὐτά τά χέρια θά μᾶς εὐλογήσουν τήν ὥρα τῆς ἐξόδου μας. Γι’αὐτό πρέπει πάντοτε νά τά ἀσπαζόμαστε καί νά προσευχόμαστε νά τά διατηρεῖ ὁ Θεός ἄσπιλα καί ἀμόλυντα. Ὁ παππούς καί ἡ γιαγιά κοιτοῦν τά ροζασμένα χέρια τους καί χαίρονται, διότι μέ τήν τίμια ἐργασία τους μεγάλωσαν καί ἀποκατάστησαν τά παιδιά τους. Τά χέρια τῆς Ἑλληνίδας μάνας ξέρουν πώς νά κτίσουν τήν εὐτυχία τοῦ σπιτιοῦ καί τῆς οἰκογένειάς της, τά χέρια τῆς εὐσπλαχνίας πού ἐλεοῦν, συνδράμουν, βοηθοῦν, στηρίζουν ἀνήμπορους, παρηγοροῦν θλιμμένους. Τά χέρια τῆς ὑπομονῆς, τῆς ἐγκαρτέρησης πού τά ὑψώνουν σέ προσευχή, πού ἄλλοτε περιμένουν τόν ἄπιστο σύζυγο, τήν πλανεμένη κόρη, τόν ἄσωτο γιό, τόν ξενιτεμένο. Τά χέρια τῆς πίστης πού ἀνάβουν καντήλι, κερί καί λιβάνι, ζημώνουν πρόσφορο καί ἐκτείνονται στόν Οὐρανό γιά ἱκεσία.
Αὐτά τά Ἀποστολικά χέρια τοῦ Ἁγίου Θῶμᾶ πού τόν ἀξίωσε ὁ Ἀναστημένος Κύριός μας νά Τόν ψηλαφήσει τιμοῦμε καί προσκυνοῦμε σήμερα, ἐπικαλούμενοι τή βοήθειά του. Ἕως τίς Ἰνδίες ἔφθασαν καί ἐργάσθηκαν μέ αὐταπάρνηση γιά τίς σωτηριώδεις ἀλήθειες τοῦ Λυτρωτῆ μας. Ὁ ἱερός ὑμνῳδός ψάλλει: «Δέν τόν παρέβλεψες, Ἀγαθέ, ἀλλά μέ τήν ἀγάπη Σου ἔδειξες σ’αὐτόν τήν ἄχραντη πλευρά Σου καί τά τραύματα στά χέρια. Ἀφοῦ δέ βεβαιώθηκε ὁ Θωμᾶς, ὁμολόγησε πώς εἶσαι ὁ Κύριος, ὁ Θεός πού σώζεις, Φιλάνθρωπε, ὅλους ἐκείνους πού ἐλπίζουν σέ Σένα» (Στιχηρόν Ἑσπερινοῦ).
Ἡ σοφία τῶν Πατέρων τῆς ἀμωμήτου πίστεώς μας, μᾶς διδάσκουν!
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος σημειώνει: Μή μολύνεις τά χέρια σου, μέ τό νά τά ντροπιάζεις, μή τά κάνεις ἀνάξια ἐμφανίσεως στό Θεό μέ τήν τέλεση ὁποιασδήποτε ἀνομίας. Καθάριζέ τα μέ τήν ἐλεημοσύνη, μέ τήν
φιλανθρωπία, μέ τήν καλοσύνη καί ἔτσι καθαρά ὕψωνέ τα σέ προσευχή.
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος τονίζει: Ἀνοίγετε τά χέρια σας στόν Χριστό, ὅπως τό παιδάκι πού βλέπει κάποιο θηρίο ἄγριο καί δέν φοβᾶται, γιατί εἶναι δίπλα του ὁ πατέρας του καί πέφτει στήν ἀγκαλιά του. Αὐτόν τόν τρόπο νά χρησιμοποιεῖτε σέ κάθε προσβολή τοῦ πονηροῦ.
Ὅ Ἅγιος Ἄνθιμος συμπληρώνει: Ὁ σατανᾶς δέν πιάνει ποτέ τό χέρι σου, νά σέ ἀναγκάσει νά κάμεις τό κακόν. Σέ συμβουλεύει μόνον· ἐσύ δέν καταλαβαίνεις ποιό εἶναι τό καλόν σου; Μπορεῖ νά σοῦ πεῖ λ.χ. νά πᾶς νά κλέψεις· ἤ νά κάμεις κάτι ἄλλο. Ἡ λογική τί σοῦ λέγει; Ὄχι! ...Νά ὑψώσουμε τά χέρια μας στόν οὐρανό καί νά πέσουμε πρηνηδόν μέ τήν ταπεινοφροσύνη καί νά ἱκετεύσουμε τόν Θεό, νά γνωρίσουμε τήν ἀθλιότητά μας καί νά συντρίψουμε τόν ἑαυτό μας.
Χριστιανοί μου,
Αὐτόν τόν Σωτήρα καί Θεό μας ἄνομα καί ἄδικα χέρια τόν ἐσταύρωσαν καί μέ δόξα καί τιμή Ἐκεῖνος ἀναστήθηκε καί μαζί μέ τόν Ἀπόστολο Θωμᾶ μᾶς ἐπιδεικνύει σήμερα τήν ἄχραντο πλευράν Του καί μᾶς καλεῖ νά Τόν ἐρευνήσουμε. Ἐμεῖς τά φιλότιμα καί πιστά παιδιά Του ἀναφωνοῦμε ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μας «ὁ Κύριός μας καί ὁ Θεός μας ἄς εἶναι δοξασμένος». Ὁ Κύριος καί Θεός μας, ὅμως, ἐπιθυμεῖ αὐτά τά πολυτιμότερα μέλη τῆς θείας Δημιουργίας, πού εἶναι τά χέρια μας, νά εἶναι δίκαια, τίμια, καθαρά ἀπό ἁμαρτίες, γεμᾶτα ἀπό ἀγαθοεργεῖς πράξεις. Ἀκόμα καί ἡ πίστη μας «χωρίς τά ἔργα εἶναι νεκρή» μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος στήν Καθολική του Ἐπιστολή (2,17). Ἄς φροντίσουμε τά ἔργα τῶν χεριῶν μας νά εἶναι γεμᾶτα ἀπό ἐνάρετες πράξεις καί πάντοτε ὑψωμένα σέ δέηση προσευχῆς καί δοξολογίας. Ὅταν μέ τό καλό πᾶμε στήν Αἰώνια Πατρίδα νά μήν πᾶμε μέ ἄδεια χέρια καί μᾶς διώξει ὁ Κύριός μας καί μᾶς πεῖ: «φύγετε ἀπό μπροστά μου» (Ματθ. 25,41). Πρότυπό μας τά γεμᾶτα μετάνοιες χέρια τῶν Ὁσίων μας, τά αἱματόβρεχτα χέρια τῶν Μαρτύρων μας, τά γεμᾶτα ἐθνικό παλμό χέρια τῶν ἡρῴων μας. Ὁ παιάνας τοῦ ποιητοῦ μας θά ἠχήσει καί πάλι: Ὁ Κύριος ἦρθε καί μέ πῆρε κι ἀπό τό χέρι μέ κρατεῖ... Μέ πῆρε ἀντάμα του καί πᾶμε, κι εἶν’ ἡ χαρά μου τί πολλή! Γένοιτο!    ΑΜΗΝ.

 

 

   ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΙΟΥ                                                                

    ΨΑΡΩΝ & ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ                                 

           ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ

ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

        ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ

        ΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ

 

 

                               ΨΗΦΙΣΜΑ

      Ἐν Χίῳ σήμερον τήν 25^ην  τοῦ μηνός Άπριλίου τοῦ ἔτους 2025,ἡμέραν Παρασκευή καί ὥραν 11.00 πρωϊνήν συνῆλθεν εἰς  ἔκτακτον συνεδρίασιν τό Ἐκκλησιαστικόν Συμβούλιον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Λατομιτίσσης (ὑπ’  ἀρ.2126/1284/22-11-2022 ἔγγραφον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρῶν καὶ Οἰνουσσῶν), κατόπιν τῆς ἀπό 24/​4​/2025 νομίμου  προσκλήσεως  τοῦ Αἰδεσ/του Προέδρου αὐτοῦ, μέ  μοναδικόν θέμα τόν αἰφνίδιον θάνατον  τοῦ ἀγαπητοῦ εἰς ὅλους  μας,  τοῦ ἐνορίτου  μας Λεωνίδα Γ. Γκαλιμανά.

   Κατά τήν συνεδρίαν παρόντες  ἦσαν  . α) ὁ Αἰδεσ/τος π.Βασίλειος N. Φιλιππάκης Πρόεδρος,  β) ὁ κ. Γεώργιος Σβῆνος  Ἀντιπρόεδρος, γ) ἡ κ. Ἀργυρώ Σεζένια Γραμματεύς , δ) ἡ κ. Ἀφροδίτη Γεωργούλη Ταμίας, καί ε) ὁ κ. Κωνσταντῖνος Δημ. Βαποράκης  Μέλος.   

         Γενομένης προσευχῆς καὶ διαπιστωθείσης τῆς νομίμου ἀπαρτίας, ὁ Αἰδ. Πρόεδρος ἀνεκοίνωσε  περίλυπος  καί βαθειά  συγκινημένος εἰς τά παρόντα  μέλη,  ὅτι χθές ἀπεβίωσεν ὁ  ἀνωτέρω ἐκλεκτός ἐνορίτης μας, ὁ  ὁποῖος ὅπως  γνωρίζετε, ὑπηρέτησεν  τήνἘνορίαν μας  ἐπί σειράν πολλῶν ἐτῶν, ἀπό τήν θέσιν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ  συμβούλου καί εἰσηγεῖται τήν  σύνταξιν  τοῦ  σχετικοῦ ψηφίσματος.

   Τό Ἐκκλησιαστικόν Συμβούλιον, κατόπιν διαλογικῆς συζητήσεως ὁμοφώνως    ἀποφασίζει:

 

1.Να παραστεῖ σύσσωμον τό Συμβούλιόν  μας  εἰς τήν ἐξόδιον ἀκολουθίαν τοῦ  κεκοιμημένου.

2.Νά ἐνισχυθεῖ εἰς τήν  μνήμην τοῦ θανόντος οίκονομικά μία  ἄπορη οἰκογένεια τῆς ἐνορίας μας .

3.Νά ἐγγραφεῖ τό ὄνομά του εἰς τά Δίπτυχα τῆς     Ἐκκλησίας μας.

4.Νά ἀναρτηθεῖ εἰς την ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας  μας, www.kimisilatomitissaxiou.blogspot.gr τό παρόν  ψήφισμα.

5.Νά ἀναγνωσθεῖ το παρόν ψήφισμα εἰς το τέλος τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας και να ἐπιδοθεῖ ἀντίγραφόν του εἰς την οἰκογένειαν τοῦ μεταστάντος.                 

 

        Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                ΤΑ ΜΕΛΗ

          +ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ                                                      ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΒΗΝΟΣ,

       ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ν.ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ                                        ΑΡΓΥΡΩ  ΣΕΖΕΝΙΑ

                                                                                                        ΑΦΡΟΔΙΤΗ  ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ

                                                                                       ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΠΟΡΑΚΗΣ                                           

 

            Ἀκριβές ἀντίγραφο ἐκ τοῦ πρωτοτύπου

25^η Άπριλίου 2025

Ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου

 

 

                              

                                        +ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ

                                          ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ν. ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ