ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 52
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ
29 Δεκεμβρίου 2024

«ἐκ γαστρός πρό ἑωσφόρου ἐγέννησά σε...»
(Ψαλμ. 109,3)
Ὁ θεσπέσιος Δαβίδ, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διαλαλεῖ στόν Ψαλμό του: «Ὁ Θεός καί Πατέρας λέγει πρός τόν Μεσσία: Ἀπό τούς κόλπους μου, ἀπό τήν ἴδια τήν οὐσία μου, πρίν ἀπό τόν αὐγερινό καί τά ἄλλα ἀστέρια, προαιωνίως καί ἀϊδίως, σέ ἔχω γεννήσει. Ὁ προφήτης Ἰερεμίας ἀναβοᾶ: «Μέ αἰώνια ἀγάπη (λέγει ὁ Θεός) σέ ἔχω ἀγαπήσει, λαέ μου. Γι’αὐτό σέ εἵλκυσα πρός ἐμένα μέ τό ἔλεος καί τήν εὐσπλαχνία μου»(38,3). Ὁ Προφήτης Ὠσηέ σημειώνει: «Ἥπλωνα πρός αὐτούς τάς χεῖράς μου μέ τόν δεσμό τῆς ἀγάπης μου» (11,4). Ὁ προφήτης Ἀββακούμ γράφει: «τήν ἀγάπη του ὁ Θεός τήν ἐνήρμοσε μέ τήν ἄπειρη δύναμή του» (3,4). Ὁ προφήτης Σοφονίας θά πεῖ: «Χαῖρε θύγατερ Σιών. Κύριος ὁ Θεός σου θά σέ ἀνακαινήσει μέ τήν ἄπειρη ἀγάπη του» (3,17). Οἱ Προφῆτες Μιχαίας (4,2) καί Ἠσαΐας (2,3) διασαλπίζουν: «Ἀπό τήν Σιών θά ἐξέλθει ὁ νέος Νόμος καί ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ θά κηρυχθεῖ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου». Ἀπό τά ὡς ἄνω συμπεραίνουμε ὅτι ὁ τρισυπόστατος Θεός εἶναι ἄχρονος καί γεμᾶτος ἀγάπη.
Τά χριστούγεννα, πού, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἑορτάζουμε καί ἐφέτος, μᾶς δίνουν τήν εὐκαιρία νά ἐμβαθύνουμε στό Μυστήριο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Πολλά καί ἀνεκτίμητα εἶναι τά δῶρα Του σέ ἐμᾶς. Τό μεγαλύτερο ὅμως δῶρο Του εἶναι ἡ ἐνανθρώπιση τοῦ Μονογενοῦς Του Υἱοῦ. Ὁ τραυματισμένος ἄνθρωπος ἀπό ἐκείνη τή πρώτη πτώση τό εἶχε ἀπόλυτη ἀνάγκη. «Ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη» γράφει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης (Α΄ Ἰω. 4,8). Κάθε πιστός βλέπει πίσω ἀπό τό κοσμοσωτήριο γεγονός τῆς Γέννησης τοῦ Χριστοῦ τήν μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο. Ἀγάπη πού φθάνει μέχρι καί τή Σταυρική θυσία Του. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει: «Εἶναι πλημμυρισμένη ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στίς καρδιές μας»
(Ρωμ. 5,5). Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, ἀναφερόμενοι στό ὑπέρτατο αὐτό Γεγονός, ἀποφαίνονται:
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος: Ὅπως ἕνας βασιλέας βγάζει τή στολή του καί σάν ἁπλός στρατιώτης ρίχνεται στή μάχη γιά νά μήν ἀναγνωρισθεῖ ἀπό τόν ἐχθρό καί ἔτσι νά πετύχει τή νίκη, ἔτσι καί ὁ Χριστός ἦρθε μέ ἀνθρώπινη μορφή, γιά νά μήν ἀποφύγει ὁ ἐχθρός (διάβολος) τή σύγκρουση μαζί του, ἀλλά καί γιά νά μή φοβίσει τούς ἀνθρώπους, γιατί ἦρθε ἀπό ἀγάπη γιά νά τούς σώσει καί νά τούς λυτρώσει.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: Τί βάθος πλούτου καί σοφίας καί θείας φιλανθρωπίας! Ἔτσι γνωρίζει ὁ Θεός τά ὀλισθήματα ἀπό τήν ἑκούσια παρεκτροπή μας νά τά κατασκευάζει ἀσυγκρίτως πρός τό καλύτερο. Διότι, ἄν ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ δέν κατέβαινε ἀπό τούς οὐρανούς, ἐμεῖς δέν θά εἴχαμε καμιά ἐλπίδα νά ἀνεβοῦμε στόν οὐρανό. Ἄν Αὐτός δέν ἐσαρκώνετο, δέν ἔπασχε, δέν ἀνίστατο, δέν θά ἐγνωρίζαμε τήν ὑπερβολική ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός ἐμᾶς.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: Γιά μᾶς ὁ Θεός ἦλθε στόν κόσμο, γιά μᾶς διανεμήθηκαν τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γιά μᾶς ἡ κατάργηση τοῦ θανάτου, ἡ ἐλπίδα τῆς ἀνάστασης, τά θεῖα προστάγματα πού τελειοποιοῦν τή ζωή μας.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης σημειώνει στό ἡμερολόγιό του: Σέ ἀσπάζομαι Πατέρα καί Δημιουργέ! Σέ κάθε καρπό τῆς γῆς διακρίνω τήν ἀγάπη Σου... Ἐνῶ μᾶς χαρίζεις τόσα δῶρα ἐδῶ στή γῆ, μᾶς ἐτοίμασες καί ἕνα θησαυρό γλυκύτητας στόν οὐρανό, πού πηγάζει ἀπό τήν ἀπέραντη ἀγάπη Σου. Μᾶς φέρεις στήν ἀγκαλιά Σου καί μᾶς τρέφεις διά τῶν χειρῶν Σου. Ποτέ δέν μᾶς ξεχνᾶς καί ποτέ δέν θά μᾶς λησμονήσεις, διότι Ἐσύ εἶπες διά τοῦ Προφήτου σου Ἠσαΐου «μήπως θά λησμονήσει μιά γυναῖκα τό παιδί της;... Ἀλλά καί ἄν ἀκόμη τό λησμονήσει, Ἐγώ δέν θά σᾶς λησμονήσω» (49,15).
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος: Πόσα σφάλματα κάμνει κάθε ἡμέραν ἡ ἀνθρωπότης εἰς τόν Θεόν! Καί ὅμως ἐκεῖνος ποτέ δέν μᾶς ὀργίζεται̇ ποτέ δέν μᾶς ρίχνει κακία˙ ποτέ! Ποτέ! Τόν βλασφημοῦμεν... πάλι μᾶς ἀγαπᾶ καί μᾶς ὑπομένει. Διότι εἶναι Θεός ἐλέους, ἀγάπης, Θεός τῆς εὐσπλαχνίας. Ποτέ δέν σιχαίνεται ὁ Θεός κανένα μας. Μόνο ὁ ἄνθρωπος σιχαίνεται ὁ ἕνας τόν ἄλλον.
Ὁ Ἅγιος Ἀμφιλόχιος τῆς Πάτμου: Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι σάν τό χιόνι ̇ παγώνει τά πάθη μας καί ὀμορφαίνει τή ζωή μας.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος: Σέ ἐρώτηση τό πῶς θά μπορέσουμε νά ζήσουμε τό γεγονός τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ θά πεῖ: Ὁ Χριστός μέ τή μεγάλη Του ἀγάπη καί ἀγαλλίαση πού σκορπάει στίς ψυχές τῶν πιστῶν, μέ ὅλες τίς ἅγιες γιορτές Του, μᾶς ἀνεβάζει ψηλά πνευματικά. Τίς γιορτές γιά νά τίς ζήσουμε πρέπει νά ἔχουμε τόν νοῦ μας στίς ἅγιες ἡμέρες καί νά δοξολογοῦμε τό Θεό. Τότε μόνο ὁ ἄνθρωπος συγκινεῖται καί μέ ἰδιαίτερη εὐλάβεια προσεύχεται. Ὅταν ὁ νοῦς εἶναι στά θεῖα νοήματα, ζεῖ τά γεγονότα ὁ ἄνθρωπος, καί ἔτσι δέν ἀλλοιώνεται. Ἡ Εὐχαριστία εἶναι τό κέντρο κάθε ἑορτῆς καί ἐκεῖ στό Κοινό Ποτήριο γίνεται ἡ μυστική Ἕνωσή μας μέ τόν Θεό, ὅσο καί μεταξύ μας. Ἐγώ εὔχομαι ἡ καρδιά σας νά γίνει Ἁγία Φάτνη καί τό Πανάγιο Βρέφος τῆς Βηθλεέμ νά σᾶς δίνει ὅλες τίς εὐλογίες Του.
Χριστιανοί μου,
ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος, συνεπαρμένος ἀπό τήν αἴσθηση αὐτῆς τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, φτάνει σέ μιά εὐλογημένη ὑπερβολή καί ὀνομάζει τήν «πτώση» τοῦ ἀνθρώπου «εὐτυχές πταῖσμα», γιατί ἐξαιτίας της κορυφώθηκε ἡ θεϊκή ἀγάπη σέ μᾶς. Ὁ Θεός οὐδέποτε ἐγκατέλειψε τά πλάσματά Του καί ἡ φιλανθρωπία Του δέν φαίνεται τόσο στήν δημιουργία τοῦ κόσμου, ὅσο στήν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ. Τόσο πολύ ἑνώθηκε ὁ Θεός μέ τόν ἄνθρωπο, ὥστε τήν ἀνθρώπινη φύση, πού ἔλαβε ἀπό τήν Παναγία, ποτέ δέν τήν χωρίσθηκε. Ἐνδύθηκε τήν ταπείνωση γεννημένος σέ ἕνα φτωχικό σπήλαιο. Καί ὁ ἄνθρωπος, γιά νά πλησιάσει τόν Δημιουργό Του, ὀφείλει νά ἐνδυθεῖ τήν ἴδια στολή, γιατί ἡ ταπείνωση εἶναι ἡ στολή τῆς θεότητας.
Ἀδελφοί μου,
ὁ ἐνσαρκωθείς Κύριος, μᾶς παραγγέλνει ἐν ὄψει μάλιστα τῆς εἰσόδου τοῦ Νέου Ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός Του: «Θά μείνετε στήν ἀγάπη πού σᾶς ἔχω ἐγώ, ἐάν φυλάξετε τίς ἐντολές μου» (Ἰω. 15,10).
Καλή καί εὐλογημένη ἡ νέα χρονιά! Ἀμήν! Γένοιτο!        Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου