Ἀριθμός 52
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
18 Δεκεμβρίου 2022
«τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν…» (Ματθ. 1, 21)
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ. 2 Ἀβραὰμ ἐγέννησε τὸν Ἰσαάκ, Ἰσαὰκ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ, 3 Ἰούδας δὲ ἐγέννησε τὸν Φαρὲς καὶ τὸν Ζαρὰ ἐκ τῆς Θάμαρ, Φαρὲς δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐσρώμ, Ἐσρὼμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀράμ, 4 Ἀρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀμιναδάβ, Ἀμιναδὰβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ναασσών, Ναασσὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Σαλμών, 5 Σαλμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Βοὸζ ἐκ τῆς Ραχάβ, Βοὸζ δὲ ἐγέννησε τὸν Ὠβὴδ ἐκ τῆς Ρούθ, Ὠβὴδ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰεσσαί, 6 Ἰεσσαὶ δὲ ἐγέννησε τὸν Δαυΐδ τὸν βασιλέα. Δαυΐδ δὲ ὁ βασιλεὺς ἐγέννησε τὸν Σολομῶντα ἐκ τῆς τοῦ Οὐρίου, 7 Σολομὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Ροβοάμ, Ροβοάμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀβιά, Ἀβιὰ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀσά, 8 Ἀσὰ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσαφάτ, Ἰωσαφάτ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωράμ, Ἰωρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ὀζίαν, 9 Ὀζίας δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωάθαμ, Ἰωάθαμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἄχαζ, Ἄχαζ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐζεκίαν, 10 Ἐζεκίας δὲ ἐγέννησε τὸν Μανασσῆ, Μανασσῆς δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀμών, Ἀμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσίαν,11 Ἰωσίας δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος. 12 Μετὰ δὲ τὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος Ἰεχονίας ἐγέννησε τὸν Σαλαθιήλ, Σαλαθιὴλ δὲ ἐγέννησε τὸν Ζοροβάβελ,13 Ζοροβάβελ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀβιούδ, Ἀβιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλιακείμ, Ἐλιακεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀζώρ, 14 Ἀζὼρ δὲ ἐγέννησε τὸν Σαδώκ, Σαδὼκ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀχείμ, Ἀχεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλιούδ, 15 Ἐλιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλεάζαρ, Ἐλεάζαρ δὲ ἐγέννησε τὸν Ματθάν, Ματθὰν δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰακώβ, 16 Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός. 17 Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ Ἀβραάμ ἕως Δαυΐδ γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ Δαυΐδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες. 18 Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν. μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου. 19 Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν. 20 Ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ' ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων· Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυΐδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου· τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου. 21 τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. 22 Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· 23 Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός. 24 Διεγερθεὶς δὲ ὁ Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ παρέλαβε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, 25 καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.
ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ
ΙΗΣΟΥΣ! Τὸ γλυκύτερο, τὸ πιὸ ὄμορφο, τὸ πιὸ ἀγαπημένο ὄνομα! Μέσα στὸ διάβα τῶν αἰώνων ἠλέκτρισε, χαροποίησε, παρηγόρησε ἀναρίθμητες ἀνθρώπινες καρδιές. Ἰησοῦς! Ὁ Χριστός. Ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου. Ὁ Λυτρωτὴς τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων.
Τὴν Γέννησή Του ἑτοιμάζεται νὰ ἑορτάσει, γιὰ μιὰ φορὰ ἀκόμα, ἡ Ἐκκλησία Του, ὁ χριστιανικὸς κόσμος. Σ’ αὐτὸ τὸ μεγάλο γεγονὸς ἀναφέρεται στὴν σημερινὴ περικοπὴ ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος. Ἱστορεῖ τὸ γενεαλογικὸ δένδρο τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐκθέτει τὰ γεγονότα ποὺ προηγήθηκαν τῆς Γεννήσεώς Του. Ἄγγελος Κυρίου ἐμφανίζεται στὸν μνήστορα Ἰωσὴφ καὶ διαλύει τὶς ἀνθρώπινες ἀμφιβολίες ποὺ τὸν βασάνιζαν. Ἐξηγεῖ τὸ ὑπερφυὲς γεγονὸς τῆς συλλήψεως ὡς ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: «τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου». Καὶ τέλος ἀναγγέλλει τὸ ὄνομα ποὺ ἔπρεπε νὰ δοθεῖ στὸ Θεῖο Βρέφος: «Τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν». Δηλαδή, θὰ γεννήσει γιὸ ἡ Παρθένος κι ἐσύ, ποὺ σύμφωνα μὲ τὸν μωσαϊκὸ Νόμο ἀναγνωρίζεσαι προστάτης καὶ πατέρας Του, θὰ Τὸν ὀνομάσεις Ἰησοῦν.
Ἰησοῦς, λοιπόν, τὸ ὄνομα τοῦ Θείου Βρέφους. Εἶναι ὄνομα θεοδώρητο. Δὲν τὸ προσέφεραν ἄνθρωποι, ἀλλὰ ὁ Ἴδιος ὁ Θεός. Εἶναι ὄνομα ἅγιο καὶ ἱερό. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει ὅτι: «ὁ Θεὸς ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα, τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα» (Φιλ. 2, 9). Εἶναι ὄνομα προσκυνητὸ καὶ λατρευτό. «Ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψει ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων» (Φιλ. 2, 10).
Τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ ἔγινε ἡ χαρὰ τῶν πονεμένων. Τὸ στήριγμα τῶν ἀδυνάτων. Τὸ καταφύγιο τῶν ἀδικημένων. Τὸ φῶς ὅλων ἐκείνων ποὺ πορεύονται στὰ δύσβατα μονοπάτια τῆς ζωῆς. Ἔγινε ἡ εἰρήνη πάνω στὸ πρόσωπο τῆς γῆς.
Τὸ ὄνομα «Ἰησοῦς» εἶναι λέξη ἑβραϊκὴ καὶ σημαίνει Σωτήρας. Ἐκφράζει τὸ ἔργο, τὸ ὁποῖο ὁ Κύριος ἦρθε νὰ ἐπιτελέσει στὸν κόσμο, τὸν σκοπὸ τῆς θείας Του ἐνανθρωπήσεως. «αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ» (στ. 21). Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Σωτήρας μας, ὁ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου. Ὑπῆρξε ἡ προσδοκία τῶν Ἐθνῶν. Ἡ γλυκιὰ ἀπαντοχὴ τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἐλπίδα τοῦ περιούσιου λαοῦ. Τὸ ὅραμα τῶν Πατριαρχῶν. Τὸ κήρυγμα τῶν Προφητῶν. Ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας. Ἦρθε νὰ μᾶς λυτρώσει. Νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὴν κυριαρχία τοῦ διαβόλου. Νὰ μᾶς ἐλευθερώσει ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας. Νὰ γεφυρώσει τὸ χάσμα μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς. Νὰ μᾶς ξαναδώσει τὴν δυνατότητα ἐπικοινωνίας μὲ τὸν Θεό. Ἦρθε στὸν κόσμο ἀπὸ ἀνέκφραστη ἀγάπη καὶ ἔγινε ἄνθρωπος «δι’ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν», ὅπως ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως. Μᾶς χάρισε «παράκλησιν αἰωνίαν» (Β΄ Θεσ. 2, 16) καὶ προσκάλεσε κάθε ἄνθρωπο «εἰς αἰώνιον αὐτοῦ δόξαν» (Β΄ Τιμ. 2, 10).
Γι’ αὐτό, ἂν θέλουμε νὰ γιορτάσουμε ἀληθινὰ Χριστούγεννα, νὰ κατανοήσουμε τὴν σημασία τοῦ μεγάλου γεγονότος, νὰ νοιώσουμε τὸ μήνυμα ποὺ κρύβει ἡ ἑορτή, ὀφείλουμε νὰ ἀναζητήσουμε τὸν Ἰησοῦ. Ὁ Κύριος καὶ ἡ Ἐκκλησία Του νὰ γίνουν τὸ κέντρο καὶ ὁ ἄξονας τοῦ ἑορτασμοῦ. Νὰ Τὸν δοξάζουμε, νὰ Τὸν ὑμνοῦμε, νὰ Τὸν ὁμολογοῦμε μὲ τόλμη καὶ θάρρος, μὲ πίστη καὶ λαχτάρα. Γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Ρώμης: «ἐὰν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στόματί σου καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θεὸς ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν, σωθήσῃ» (Ρωμ. 10, 9).Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης διερωτᾶται: «Ποία δὲ ἔννοια καὶ ἐνθύμησις εἶναι χαριεστέρα καὶ θειοτέρα ἀπὸ τῆς ἐννοίας καὶ ἐνθυμήσεως τοῦ σωτηρίου καὶ θεοπρεποῦς καὶ φοβεροῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ;» Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς διαβεβαιώνει: «ὅ,τι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, τοῦτο ποιήσω» (Ἰω. 14, 13).
Ἂς ἔλθει στὴν καρδιά μας, ἀδελφοί μου, ὁ γλυκύτατος Ἰησοῦς. Ἂς γίνει ὁ μεγάλος ἔνοικος καὶ ὑψηλὸς ἐπισκέπτης της. Ἡ πρώτη μας ἀγάπη. Ὁ κορυφαῖος μας πόθος. Ἡ ὕπαρξή μας νὰ φλέγεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη Του. Ὁ Παῦλος ποὺ ἀγάπησε πολὺ τὸν Ἰησοῦν, ἔγραψε γι’ αὐτὴν τὴν ἀγάπη: «Τὶς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα» (Ρωμ. 8, 35).
Οἱ θεῖοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν καὶ πάλι.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: «Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ξεπερνᾶ μὲ τὸ παραπάνω κάθε ἄλλη μορφὴ ἀγάπης. Ὄχι ἁπλᾶ προνοεῖ γιὰ μᾶς, ἀλλὰ καὶ μὲ θεῖο ἔρωτα, ἔρωτα ἀνερμήνευτο, ἔρωτα δίχως πάθος μέν, ἀλλὰ θερμότατο, ἐντονώτατο, γνήσιο, ἀτελείωτο, ποὺ νὰ μὴ μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸν σβήσει. Γιὰ ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους ἦλθεν ὁ Θεός. Γιὰ τὴν κατεφθαρμένη φύση μας «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰω. 1, 14). Ὁ εὐεργέτης πηγαίνει μὲ τοὺς ἀχάριστους. Πρὸς τοὺς αἰχμαλώτους ὁ ἐλευθερωτής. Πρὸς αὐτοὺς ποὺ βρίσκονται στὸ σκοτάδι ἦλθεν ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης. Στὸν Σταυρὸ ἔπαθε Αὐτὸς ποὺ δὲν εἶχε κανένα πάθος. Πάνω στὸν θάνατο πάτησε ἡ ζωή. Στὸν ᾍδη ἔλαμψε τὸ φῶς. Αὐτοὺς ποὺ ἐξέπεσαν ἀνώρθωσε ἡ Ἀνάσταση. Ἀπέστειλε πνεῦμα υἱοθεσίας, διένειμε χαρίσματα, ὑποσχέθηκε στεφάνια καὶ τόσα ἄλλα»
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς: «Θὰ ρωτήσει κάποιος, ἡ ἀγάπη τῶν γονέων πρὸς τὰ τέκνα καὶ ἡ ἀγάπη τῶν συζύγων μεταξύ τους δὲν εἶναι καὶ αὐτὰ ἀγάπη; Τὰ ὀνομάζουμε καὶ αὐτὰ ἀγάπη , ἀλλὰ ἆράγε ἔτσι εἶναι; Ὅλα αὐτὰ δὲν ἔχουν ἴχνος ἀγάπης, ἐὰν δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς ἡ δύναμη ἐκείνη μέσα ἀπὸ τὴν ὁποία ἀγαπᾶμε».
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ἔλεγε στὶς ἱερὲς μονάστριες τῆς «Παναγίας Βοηθείας»: «Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέσα του, ὅλα τὰ καλὰ τὰ ἔχει. Ὅπως ἕνα ποτήρι νερὸ δὲν μπορεῖ νὰ σβήσει τὸν ἀναμμένο φοῦρνο, ἔτσι κι ἐκεῖνος ποὺ θὰ ἀποκτήσει τὸ πῦρ τῆς ἀγάπης μέσα του, εὔκολα δὲν ψυχραίνεται ἀπὸ τοὺς διάφορους πειρασμοὺς ποὺ θὰ τοῦ συμβοῦν. Αὐτὸ τὸ πῦρ θὰ φέρει καὶ τὰ δάκρυα καὶ τὴν κατάνυξη καὶ θὰ λαμπρύνει καὶ θὰ καθαρίσει τὴν ψυχή».
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος: «Αὐτὸ εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας, αὐτὴ εἶναι ἡ χαρά μας, αὐτὸ εἶναι τὸ πᾶν γιὰ ἐμᾶς. Καὶ ὁ ἄνθρωπος σήμερα αὐτὸ ζητάει καὶ παίρνει τὰ δηλητήρια καὶ τὰ ναρκωτικά, γιὰ νὰ ἔρθει σὲ κόσμους χαρᾶς, ἀλλὰ ψεύτικης χαρᾶς. Καὶ αἰσθάνεται ἐκείνη τὴν στιγμὴ καὶ αὔριο εἶναι τσακισμένος. Τὸ ἕνα τὸν τρίβει, τὸν τρώει, τὸν ψήνει. Ἐνῶ τὸ ἄλλο, δηλαδὴ τὸ δόσιμο στὸν Χριστό, τὸν ζωογονεῖ, τοῦ δίνει χαρά, τὸν κάνει νὰ χαίρεται τὴν ζωή, νὰ νοιώθει δύναμη, μεγαλεῖο. Ἡ ἐλευθερία δὲν κερδίζεται, ἂν δὲν ἐλευθερώσουμε τὸ ἐσωτερικό μας ἀπὸ τὰ μπερδέματα καὶ τὰ πάθη. Σὲ πιάνει φοβία καὶ ἀπογοήτευση; Στραφεῖτε στὸν Χριστό. Ἀγαπήστε τον ἁπλᾶ καὶ ταπεινὰ καὶ Ἐκεῖνος θὰ σᾶς ἀπαλλάξει».
Ὁ Ἅγιος Ἀμφιλόχιος τῆς Πάτμου: «Ἀγάπησε τὸν Ἕνα καὶ θὰ σὲ ἀγαπήσουν ὅλα. Θὰ σὲ ἀγαποῦν ὄχι μόνον οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ καὶ αὐτὰ τὰ ἄλογα ζῶα, γιατὶ ἡ θεία χάρη ὅταν βγαίνει ἔξω, ἠλεκτρίζει καὶ μαγνητίζει ὅ,τι βρεῖ μπροστά της. Ἀλλὰ ὄχι μόνο θὰ σὲ ἀγαποῦν, θὰ σὲ σέβονται κιόλας, γιατὶ στὸ πρόσωπο τὸ δικό σου θὰ εἰκονίζεται τὸ ἁγνὸ καὶ παρθενικὸ πρόσωπο Ἐκείνου ποὺ θὰ ἀγαπᾶς καὶ θὰ λατρεύεις».
Ὁ Ἅγιος Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης: «Δὲν ὑπάρχει τίποτα πολυτιμώτερο στὸν κόσμο ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ πλησίον. Σ’ αὐτὰ βρίσκει ἡ ψυχὴ χαρὰ καὶ ἀνάπαυση».
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος: «Γιὰ νὰ εἶναι γνήσια ἡ ἀγάπη μας, πρέπει νὰ τὴν ἐξαγνίσουμε, νὰ βγάλουμε τὸν ἑαυτό μας ἀπὸ τὴν ἀγάπη μας. Καὶ ὅταν ὅλοι βγάλουμε τὸν ἑαυτό μας ἀπὸ τὴν ἀγάπη μας, τότε ὁ ἕνας εἶναι μέσα στὸν ἄλλο, Καὶ ὅλοι εἶναι ἕνα καὶ εἶναι πιὰ ἑνωμένοι ἀπὸ τὴν μιὰ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Καὶ μέσα στὸν Χριστὸ εἶναι ὅλα τὰ προβλήματα λυμένα, διότι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας διαλύει ὅλα τὰ προβλήματα. Ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη εἶναι ἀγκαλιασμένη μὲ τὴν ταπείνωση σὰν δυὸ ἀδέλφια δίδυμα, πολὺ ἀγαπημένα. Ἡ ἀγάπη δὲν χωρίζει ἀπὸ τὴν ταπείνωση. Μέσα στὴν ἀγάπη βρίσκει τὴν ταπείνωση. Αὐτὲς οἱ δυὸ ἀρετὲς πολὺ συγκινοῦν καὶ κάμπτουν τὸν Θεὸ καὶ ἀνεβάζουν τὸ πλάσμά Του στὸν οὐρανό».
Εὐλογημένοι Χριστιανοί!
Ἂς ἔλθει ὁ Ἰησοῦς στὴν ζωή μας, στὴν οἰκογένειά μας, στὴν ἐργασία μας, στὴν ψυχαγωγία μας. Παντοῦ καὶ πάντοτε! Ὁδηγὸς καὶ κυβερνήτης. Ἂς Τὸν καλέσουμε νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας. Νὰ μᾶς ἐλευθερώσει ἀπὸ τὰ πάθη μας. Εἶναι τὸ φῶς. Ἂς Τὸν ἱκετεύσουμε νὰ ἔλθει νὰ φωτίσει τὰ σκοτάδια μας. Εἶναι ἡ Ἀλήθεια. Ἂς Τὸν γνωρίσουμε. Εἶναι ἡ χαρά. Ἂς Τὸν παρακαλέσουμε νὰ διώξει τοὺς πόνους καὶ τὶς θλίψεις μας. Εἶναι ἡ δικαιοσύνη. Ἂς Τοῦ ζητήσουμε νὰ ἐμπνεύσει τὶς σκέψεις μας, νὰ κατευθύνει τὶς πράξεις μας, νὰ κυβερνήσει τὸν ἄδικο κόσμο μας. Εἶναι ἡ εἰρήνη. Ἂς προσευχηθοῦμε Ἐκεῖνος νὰ εἰρηνεύσει τὶς καρδιές μας καὶ τὸν ταραγμένο πλανήτη μας. Εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἂς Τὸν προσκαλέσουμε νὰ μαλακώσει μὲ τὸ βάλσαμο τῆς ἀγάπης τὶς καρδιές μας.
Ἂς γίνουμε τὰ ἀγαπημένα καὶ φιλότιμα παιδιὰ τοῦ Ἰησοῦ μας, μὲ στάση ὑπεύθυνη καὶ θέση ἀγωνιστική. Ἡ πνευματικὴ πορεία μας ἂς ἐμπνέεται ἀπὸ τὸ Ἱερό Του Εὐαγγέλιο. Ἂς εἶναι σταθερὴ ἡ ἐλπίδα μας ὅτι τελικὰ ὁ μεγάλος νικητὴς εἶναι καὶ θὰ εἶναι ὁ Κύριος καὶ Θεός μας. Καμμία ἀπολύτως δύναμη δὲν μπορεῖ νὰ ἀνακόψει τὴν λυτρωτικὴ πορεία τῆς Ἐκκλησίας μας μέσα στὸν κόσμο. Τὸ ξίφος τῆς ἐξουσίας, ἡ γραφίδα τῶν ἀθέων, ἡ ἀντιθρησκευτικὴ προπαγάνδα, οἱ διάφορες καὶ ποικίλες αἱρέσεις ποὺ μᾶς κατακλύζουν, ὅλοι αὐτοὶ οἱ παλαιοὶ καὶ σύγχρονοι μιμητὲς τοῦ Ἡρώδη θὰ εἶναι αἰώνια ἡττημένοι. Ὁ Ἰησοῦς καὶ ἡ ἐκκλησία Του -οἱ αἰῶνες τὸ ἔδειξαν – εἶναι οἱ μεγάλοι νικητές.
Ἀδελφοί μου!
Εἴθε τὰ φετινὰ Χριστούγεννα νὰ τὰ γιορτάσουμε καὶ πνευματικά! Ἡ καρδιά μας ἂς Τὸν ὑποδεχθεῖ Λυτρωτὴ καὶ Σωτῆρα της.
Τὰ χριστουγεννιάτικα κάλαντα θὰ παιανίσει ἡ γλυκόηχη κιθάρα τοῦ φλογεροῦ ποιητῆ Βερίτη:
Νύχτα τρανή, γεμάτη φῶς
ψηλὰ στὸν οὐρανὸ βλέπω ἕν’ ἀστέρι
νὰ σκορπᾶ τὶς μαγικές του ἀχτίδες.
Ψάλλε, ψυχή μου.
Τώρα πιὰ θὰ πάψω νὰ πονῶ.
Γλυκὲς φυτρώνουν μέσα μου
κι ἀνθοβολοῦν οἱ ἐλπίδες». ΑΜΗΝ!
Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου