ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

Ἀριθμός  41

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

(Τίτ. γ΄, 8-15)

17 Ὀκτωβρίου 2021

*

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Τέκνον Τίτε, πιστὸς ὁ λόγος, καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. Ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις · μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιΐστασο, εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι. Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει, ὢν αὐτοκατάκριτος. Ὅταν πέμψω Ἀρτεμᾶν πρός σε ἢ Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν, ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι. Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ Ἀπολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον, ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ. Μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι. Ἀσπάζονταί σε οἱ μετ᾽ ἐμοῦ πάντες. Ἄσπασαι τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν πίστει. Ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν΄ἀμήν.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

«Πιστὸς ὁ λόγος καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι,

ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῶ».

Τὴν μνήμη τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἑορτάζουμε σήμερα καὶ τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα εἶναι ἀπὸ τὴν πρὸς Τίτον ἐπιστολή, στὴν ὁποία ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συμβουλεύει τὸν μαθητὴ του Τίτο γιὰ διάφορα θέματα ποιμαντικῆς φύσεως, τὰ ὁποία ἀντιμετώπισαν καὶ ἀντιμετωπίζουν ὅλοι οἱ Πατέρες ὡς ἀγαθοὶ καὶ φιλότιμοι ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου. Τὰ ποιμαντικὰ ζητήματα παραμένουν πάντοτε ἐπίκαιρα, ἐφόσον ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου ποὺ προσπαθεῖ νὰ ζήσει κατὰ Θεὸν ἀπαιτεῖ διαχρονικὰ κατάλληλη πνευματικὴ χειραγώγηση. Τὰ μεγαλύτερα προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζουν οἱ ἀρχάριοι κυρίως μέσα στὴν Ἐκκλησία εἶναι ὁ κλονισμὸς περὶ τὴν πίστη, οἱ λογισμοὶ τῆς ἀμφιβολίας καὶ τῆς ἀπιστίας, ἡ ἀκηδία, ἡ ἀμέλεια. Καὶ ὄχι μόνο οἱ ἀρχάριοι, ἀλλὰ καὶ προχωρημένοι αἰσθάνονται, πολλὲς φορὲς, νὰ κλονίζονται, νὰ ἀμφιβάλλουν, νὰ χάνεται τὸ πνευματικὸ ἔδαφος κάτω ἀπὸ τὰ πόδια τους. Εἶναι τότε ἡ στιγμὴ τοῦ μεγάλου πειρασμοῦ, ἡ ἀπόσυρση τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, χωρὶς τὴν ὁποία δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ ὄρθιος πνευματικὰ κανένας Χριστιανός. Γιατί ἡ πίστη δὲν εἶναι ἀνθρώπινο ἐπίτευγμα, οὔτε ἑδράζεται σὲ γήινες, ἁπτὲς ἀποδείξεις. Εἶναι δῶρο Θεοῦ στοὺς καλοπροαιρέτους καὶ ἀπαιτεῖ διαρκῆ ἐπαγρύπνηση καὶ ἀνατροφοδότηση, γιὰ νὰ συνεχίσει νὰ ζεῖ.

Πρέπει, λοιπὸν, ὁ Χριστιανὸς νὰ πιστεύει καὶ νὰ ἀγωνίζεται νὰ διατηρήσει τὴν πίστη τοῦ χρησιμοποιώντας δύο τρόπους: τὴν θεωρητικὴ γνώση τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὴν πρακτικὴ ἐφαρμογή του στὴν καθημερινὴ ζωή. Ἔτσι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν ἀρχὴ τοῦ σημερινοῦ ἀναγνώσματος γράφει: «Πιστὸς ὁ λόγος». «Εἶναι ἀξιόπιστος ὁ λόγος, τὸν ὁποῖο ἀνέφερα πιὸ πάνω». Ποιὸς εἶναι αὐτός; Εἶναι μία περιληπτικὴ παρουσίαση τοῦ περιεχομένου τῆς χριστιανικῆς πίστης στοὺς προηγούμενους ἀπὸ τὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα στίχους: «Φανερώθηκε στὸν κόσμο ἡ χρηστότητα καὶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ Σωτήρα μας Θεοῦ, ὄχι ἀπὸ τὰ δίκαια ἔργα ποὺ ἐπράξαμε, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὸ ἔλεός Του. Αὐτὸς μᾶς ἔσωσε μὲ τὸ λουτρὸ τῆς παλιγγενεσίας καὶ τῆς ἀνακαίνισης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ ὁποῖο «ἔχυσε» ἐπάνω μας πλουσιοπάροχα μέσῳ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτήρα μας. Τὸ ἀποτέλεσμα θὰ εἶναι νὰ γίνουμε κληρονόμοι τῆς αἰώνιας ζωῆς, ἀφοῦ θὰ ἔχουμε δικαιωθεῖ μὲ τὴν χάρη Ἐκείνου, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ». Αὐτὸ εἶναι τὸ κήρυγμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καὶ ὅλων τῶν Ἀποστόλων, αὐτὴ εἶναι ἡ πεμπτουσία τῆς πίστης μας, τὴν ὁποία ὀφείλει κάθε κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου νὰ ἀναπτύσσει μπροστὰ στὸ ἀκροατήριό του. Γιὰ αὐτὰ τὰ μέγιστα ἀγαθὰ ποὺ ἐχάρισε ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο πρέπει συνεχῶς νὰ διαβεβαιώνει ὁ Τίτος τὸ ποίμνιό του, ἔτσι ὥστε νὰ ἐργάζονται οἱ πιστοὶ τὴν σωτηρία τους ἐπάνω σὲ ἀσφαλὲς θεμέλιο, ποὺ εἶναι ἡ ὀρθὴ  πίστη, ὅπως ἀναγράφεται στὸν ἀνωτέρω «πιστόνλογον».

Τὴν ὀρθοδοξία ἀκολουθεῖ ἡ ὀρθοπραξία. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀποδεχθεῖ πλήρως τὴν ὀρθὴ πίστη γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὸ σωτηριῶδες ἔργο Του, τότε προχωρεῖ μὲ βεβαιότητα καρδιᾶς στὴν ἐπιτέλεση τῶν καλῶν ἔργων, στὴν ἐφαρμογὴ τῶν εὐαγγελικῶν ἀρετῶν. Δὲν διεκπεραιώνει ἁπλῶς τὰ ἀπαιτούμενα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς μὲ μία ὑπόκωφη τάση δυσανασχέτησης καὶ δυσφορίας, ἀλλὰ πρωτοστατεῖ σὲ αὐτά, προθυμοποιεῖται μὲ χαρά, τὰ ἀναλαμβάνει μὲ ζέση καὶ πόθο,δὲν τὰ βλέπει σὰν δυσάρεστα καθήκοντα, ποὺ πρέπει νὰ φέρει σὲ πέρας μὲ κάποιο γογγυσμό. Αὐτὴ τὴ σημασία ἔχει τὸ ρῆμα «προΐστασθαι» ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Εἶναι ἡ καρδιακὴ συμμετοχὴ στὰ καλὰ ἔργα, τὸ ὁλόψυχο δόσιμο στὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ, ποὺ καθιστοῦν τὸν ἄνθρωπο πρωτεργάτη στὰ «καλὰ ἔργα».

Τὸ ἐρώτημα εἶναι ποιὸς καταπιάνεται μὲ δυναμισμὸ καὶ ἀποφασιστικότητα μὲ τὰ «καλὰ ἔργα». Ὅποιος ἀγαπᾶ πραγματικὰ τὸν Θεό. Καὶ ποιὸς ἀγαπᾶ τὸν Θεό; Ὅποιος γνωρίζει τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ γνωρίζεται ἀπὸ τὸν Θεό. Στὴν πνευματικὴ ζωὴ ὑπάρχει ἕνας στενὸς σύνδεσμος ἀνάμεσα στὴν πίστη, στὴν γνώση τοῦ Θεοῦ, στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν ἐπιτέλεση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ἐδῶ ἰσχύει τὸ ρητό: «Ἂν δὲν γνωρίζεις, δὲν ἀγαπᾶς, καὶ ἂν δὲν ἀγαπᾶς, δὲν πράττεις τίποτε».Ἑπομένως τὸ ἔργο τοῦ κάθε διδασκάλου τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι νὰ ἑδραιώσει τὴν πίστη, δηλαδὴ τὴν γνώση τοῦ Θεοῦ, μέσα στὶς καρδιὲς τῶν μαθητῶν του, πράγμα τὸ ὁποῖο θὰ ἔχει ὡς συνέπεια νὰ ἐνισχυθεῖ ἡ ἀγάπη τους πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ἡ προθυμία τους νὰ ἐφαρμόζουν τὶς ἐντολές Του. Αὐτὴν εἶναι ἡ θεμελιώδης ποιμαντικὴ ἀρχή, τὴν ὁποία προτείνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὸν Τίτο, καὶ γνωρίζουμε πόσο συνέβαλλε στὴν κατὰ Θεὸν προκοπὴ τῶν πρώτων χριστιανικῶν κοινοτήτων ποὺ γεννήθηκαν, αὐξήθηκαν καὶ καρποφόρησαν πλούσια τὰ πρῶτα χρόνια τῆς διάδοσης τοῦ Εὐαγγελίου στὴν Οἰκουμένη. Οἱ ἅγιοι μάρτυρες ἦταν οἱ γλυκύτατοι καρποὶ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Οἰκουμένης.

Καὶ ἐμεῖς σήμερα, οἱ Χριστιανοὶ ποὺ ζοῦμε στὰ ἔσχατα χρόνια, κινούμενοι μέσα στὴν πανάθλια ἀπὸ τὴν πολλὴν ἁμαρτία κοινωνία μας, ἀγωνιζόμαστε τὸ κατὰ δύναμιν νὰ παραμείνουμε «οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῶ» καὶ νὰ συμμετέχουμε στὸν καλὸ ἀγώνα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Δὲν εἶναι εὔκολο αὐτό, ἄλλωστε ποτὲ δὲν ἦταν εὔκολο. Ἔχουμε ὅμως τὴν ἐλπίδα μας βέβαιη ὅτι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν θὰ μᾶς ἐγκαταλείψει, σύμφωνα μὲ τὴν ἀψευδῆ ὑπόσχεσή Του: «Ἰδοὺ ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν εἰμὶ πάσας τὰς ἡμέρας μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος». Ἂς ἐξακολουθήσουμε νὰ ἀγωνιζόμαστε λοιπόν, γιατί δὲν ματαιοπονοῦμε, ἂς συνεχίσουμε νὰ ἐπιτελοῦμε «δικαιοσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ». Ἀμήν, γένοιτο!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου