Σάββατο 31 Ιουλίου 2021

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 01 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021


TheioKirigma

Ἀριθμός  30

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

(Ρωμ. ιβ΄ 6-14)

1 Αὐγούστου 2021

*

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜ 2021Ἀδελφοί, ἔχοντες χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα, εἴτε προφητείαν, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως, 7 εἴτε διακονίαν, ἐν τῇ διακονίᾳ, εἴτε ὁ διδάσκων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳ, 8 εἴτε ὁ παρακαλῶν, ἐν τῇ παρακλήσει, ὁ μεταδιδούς, ἐν ἁπλότητι, ὁ προϊστάμενος, ἐν σπουδῇ, ὁ ἐλεῶν, ἐν ἱλαρότητι. 9 Ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος. ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ, 10 τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι, 11 τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες, 12 τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, 13 ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες. 14 εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

 «Εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ἡμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε.»

Πολλὰ καὶ διάφορα ἠθικὰ παραγγέλματα περιλαμβάνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολὴ ποὺ ἀποτελεῖ τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα. Κέντρο ὅλων αὐτῶν τῶν ἐντολῶν εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποία τροφοδοτεῖ καὶ ἐνισχύει τὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀποδεικνύει τὴν γνησιότητά της. Ἐφόσον καὶ ὁ Χριστὸς ἦταν ὅλος ἀγάπη καὶ μᾶς ἄφησε τὴν ζωή Του ὡς αἰώνιο πρότυπο πρὸς μίμηση, ἡ ἐφαρμογὴ τῆς ἐντολῆς τῆς ἀγάπης εἶναι ἡ σφραγίδα γνησιότητας τῶν Χριστιανῶν κάθε ἐποχῆς. Τὸ σκεπτικὸ εἶναι ἁπλό: «Ἂν ἀγαπᾶς πραγματικά, εἶσαι μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ, ἄρα δικαίως φέρεις τὴν ὀνομασία «Χριστιανός». Ἂν δὲν ἀγαπᾶς πραγματικά, δὲν εἶσαι Χριστιανός, καὶ ἂν ὀνομάζεσαι Χριστιανός, χωρὶς ἀγάπη, εἶσαι ψεύτης καὶ ὑποκριτής».

Ὁ Χριστιανὸς εἶναι, λοιπὸν, ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀγάπης, καὶ μάλιστα τῆς ἀγάπης χωρὶς ὅρια. Ὅπως καὶ ὁ Θεὸς εἶναι ἄπειρος καὶ ἀγαπᾶ ἀπείρως, ἔτσι καὶ ὁ ἀγώνας τοῦ ἀνθρώπου νὰ  ὁμοιάσει πρὸς τὸν Θεό τὸν ὁδηγεῖ στὴν ἄπειρη ἀγάπη. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι στὴν καρδιὰ του ἔχουν θέση ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀνεξαιρέτως, καὶ οἱ καλοὶ καὶ οἱ κακοί, καὶ οἱ εὐεργέτες του καὶ οἱ ἐχθροί του! Καὶ οἱ ἐχθροί του; Μὰ αὐτὸ εἶναι τελείως τρελό, εἶναι ἀδύνατον! Πῶς γίνεται νὰ ἀγαπᾶς αὐτὸν που προσπαθεῖ νὰ σὲ βλάψει, νὰ σὲ καταστρέψει, νὰ σὲ θανατώσει; Δὲν εἶναι παράλογο αὐτό; Βεβαίως καὶ εἶναι καὶ παράλογο καὶ ἀδύνατον σύμφωνα μὲ τὴν ἀνθρώπινη λογική, ποὺ ἐπιβάλλει νὰ ἀγαπᾶς τὸν φίλο σου καὶ νὰ μισεῖς τὸν ἐχθρό σου. Αὐτὴ εἶναι ἡ κοσμική, καθιερωμένη τάξη πραγμάτων. Ἔρχεται, ὅμως, ὁ Χριστὸς καὶ εἰσάγει τὴν ὑπερβατικὴ τρέλα μέσα στὴν κοινωνία: «Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς». Κανεὶς ποτὲ μέχρι τὸν Χριστὸ ὄχι μόνο δὲν εἶχε διατυπώσει τέτοιες σκέψεις, ἀλλὰ οὔτε κἄν τὶς εἶχε σκεφθεῖ. Πάντοτε ἡ κοινωνία στηριζόταν στὴν λογική της ἀνταπόδοσης: «Ἂν μὲ ὠφελεῖς, σὲ ὠφελῶ, ἂν μὲ βλάπτεις σὲ βλάπτω». Ἑπομένως, ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ ἀκούγεται σὰν μία τεράστια ἔκρηξη, ποὺ γκρεμίζει τὸ παλαιὸ κατεστημένο καὶ ἐγκαινιάζει τὸ νέο, τὴν Καινὴ Διαθήκη τῆς ἀγάπης καὶ τῆς θυσίας.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπαναλαμβάνει τοὺς λόγους τοῦ Χριστοῦ μὲ διαφορετικὴ διατύπωση: «Νὰ εὔχεσθε γιὰ ἐκείνους ποὺ σᾶς καταδιώκουν, νὰ εὔχεσθε καὶ νὰ λέγετε καλὰ γιὰ ὅλους καὶ ποτὲ νὰ μὴν καταρᾶσθε». Πρέπει ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι πολλοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἐχθρεύονται τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς διώκουν μὲ ὅποιο μέσο μποροῦν. Αὐτὸ ὀφείλεται στὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ζωὴ τῶν Χριστιανῶν ἀποτελεῖ καρφὶ στὴν συνείδηση τῶν ἀπίστων, εἶναι ἕνας καθρέφτης στὸν ὁποῖο ἀντανακλᾶται ἡ καθαρότητα καὶ ἡ λαμπρότητα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς ἀπὸ τὴ μία καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἀποκαλύπτεται ὁ βόρβορος τῆς ψυχῆς τῶν μακράν τοῦ Θεοῦ ἀνθρώπων. Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο γεννιέται ἀναπόφευκτα τὸ αἴσθημα τῆς ἐνοχῆς, τὸ ὁποῖο εἶναι καὶ ὀδυνηρὸ καὶ ταπεινωτικό. Ἔτσ, ὁ Χριστιανὸς ἄθελά του κρίνει τὸν κόσμο τῆς ἁμαρτίας καὶ γίνεται ἀντικείμενο χλευασμῶν, ὕβρεων, ἐπιθέσεων ψυχικῶν καὶ σωματικῶν, μὲ ἀπώτερο στόχο τὴν ἐξαφάνισή του ἀπὸ τὸ προσκήνιο τῆς κοινωνίας. Ἐδῶ ἰσχύει ὁ λόγος: «Πᾶς ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ». Ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας εἶναι ἄνθρωπος τοῦ σκότους, ἀγαπᾶ τὸ σκοτάδι, γιατί μέσα σὲ αὐτὸ κρύβει τὶς αἰσχρὲς πράξεις του. Ὅταν, ὅμως, πλησιάσει ἕναν πραγματικὰ πιστό, ὁ ὁποῖος εἶναι ἄνθρωπος τοῦ Φωτός, δηλαδὴ τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἁμαρτωλὸς ἐλέγχεται καὶ προσπαθεῖ νὰ διώξει ἀπὸ μπροστά του τὸν φωτεινὸ ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι δικαιολογοῦνται ὅλοι οἱ διωγμοὶ ποὺ κατὰ καιροὺς ἔχουν ξεσπάσει καὶ ξεσποῦν ἀκόμη ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν.

Ὁ διωγμὸς ἀποτελεῖ διαχρονικὸ σύντροφο τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ἱστορίας του. Ὁ πραγματικὸς Χριστιανὸς, ὅμως, δὲν πτοεῖται, οὔτε ἐξανίσταται, θυμώνει, ἀγανακτεῖ, ἐκδικεῖται. Ἀντίθετα, ἀνέχεται, συγχωρεῖ, εὔχεται, εὐλογεῖ, εὐργετεῖ τοὺς διῶκτες του, μιμούμενος τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος σὲ ὅλη Του τὴν ζωὴ σκόρπιζε ἀγάπη, ἀγαθότητα, καλοσύνη, στοργή, εὐεργεσία, καὶ ἐπάνω στὸν Σταυρὸ συγχώρησε τοὺς σταυρωτές Του. Ὁ Χριστιανὸς δὲν ἔχει ἐχθρούς, ἔχει μόνο φίλους. Ἔχει καλλιεργήσει τὴν καρδιὰ του κατὰ τέτοιο τρόπο, ὥστε νὰ μὴν μπορεῖ ὄχι νὰ μισήσει κάποιον, ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ δεχθεῖ κάποιον λογισμὸ ἐναντίωσης πρὸς τὸν ἄνθρωπο ποὺ τὸν βλάπτει. Ἔχει γίνει ἀκίνητος πρὸς τὸ κακό, ἔχει ἐνστερνισθεῖ ἀμετακίνητα τὴν πρὸς ὅλους καὶ ἀπροϋπόθετη ἀγάπη. Ἀπὸ τὸ στόμα του, λοιπὸν, ἐξέρχονται μόνο λόγοι εὐλογίας καὶ παρακλήσεως, ποτὲ λόγοι κατακρίσεως, πικρίας ἢ ὀνειδισμοῦ τοῦ πλησίον. Ποτὲ δὲν διατυπώνει κατάρες, ποὺ σὰν λεκτικὰ βλήματα τρυποῦν τὴν καρδιὰ τοῦ ἀντιδίκου καὶ προξενοῦν μύρια ὅσα κακά.

Καθὼς διαβάζουμε τὴν ἐντολὴ αὐτὴ τῆς ἀγάπης πρὸς τοὺς ἐχθροὺς αἰσθανόμαστε ἕνα δέος. Πῶς μποροῦμε ἐμεῖς οἱ ἀδύναμοι καὶ ἐμπαθεῖς, ποὺ ἀπὸ τὴ νεότητά μας ρέπουμε πρὸς τὸ κακό, νὰ ἀλλάξουμε ψυχικὴ στάση καὶ νὰ ἀγαποῦμε τοὺς πάντες, ἀκόμη καὶ τοὺς ἐχθρούς μας; Πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὸ κοσμικὸ φρόνημα ποὺ ἐπιβάλλει τὴν μονομερῆ διεκδίκηση τῶν δικαιωμάτων μας χωρὶς ὑποχρεώσεις, τὴν ἐκδικητικότητα ὡς κανόνα ζωῆς, τὸ μίσος καὶ τὴν κακοήθεια πρὸς πραγματικοὺς ἢ καὶ φανταστικοὺς ἐχθρούς; Μόνη μας ἐλπίδα ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός! Αὐτὸς μόνο μπορεῖ, μὲ τὴν δική μας θέληση, τὴ μετάνοια καὶ τὴ νήψη, τὸν καθημερινὸ ἀγώνα στὸν ἔσω ἄνθρωπο, τὴ μετοχὴ στὸ κατ’ ἐξοχὴν Μυστήριο τῆς Ἀγάπης, τὴν Θεία Εὐχαριστία,  νὰ μᾶς ὁδηγήσει σιγὰ σιγὰ ἔξω ἀπὸ τὴν κόλαση τοῦ μίσους καὶ τῆς κακίας καὶ νὰ μᾶς ἀνεβάσει στὸ ὕψος τῆς Ἀγάπης ποὺ ἀναγεννᾶ τὸν κόσμο, στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ Πατρός, τοῦ Μεγάλου Βασιλέως τῆς Ἀγάπης! Ἀμήν, γένοιτο!     Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου