ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 1
05 Ἰανουαρίου 2025
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ
«Ὁ Θεός θάνατον οὐκ ἐποίησεν οὐδέ τἐρπεται
ἐπ’ ἀπωλείᾳ ζώντων» (Σοφ. Σολομ. 1,13)
Ὁ σοφός Σολομών, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διατυπώνει: «Ὁ Θεός δέν ἔκαμε τόν θάνατο, οὔτε καί εὐχαριστιέται γιά τήν καταστροφή τοῦ ἀνθρώπου». Ὁ σοφός Σειράχ σημειώνει «Σέ αὐτόν πού σέβεται τόν Κύριο, στήν ἡμέρα τοῦ θανάτου του θά βρεῖ χάρη ἀπό τόν Θεό» (Σοφ. Σειρ. 1,13) καί ἀναφωνεῖ! «Ὦ θάνατε, πόσο πικρή εἶναι ἡ ἀνάμνησή σου» (41,1). Ὁ Δαβίδ ὁ μελῳδός ἀναρωτιέται: «Ποιός εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος πού θά ζήσει καί δέν θά δεῖ τόν θάνατο;» (Ψαλμ. 88,49). Καί ἡ πατρική φωνή τοῦ Θεοῦ Δημιουργοῦ διασαλπίζει στούς πεπτωκότας πρωτοπλάστους: «Ἀπό τήν ἡμέρα πού θά φᾶτε ἀπό τόν καρπό τοῦ ἀπαγορευμένου δένδρου, θά χάσετε τό δικαίωμα τῆς ἀθανασίας καί θά πεθάνετε σωματικά» (Γεν. 2,17). Κανείς δέν μπορεῖ νά μεταβάλει τήν θεία αὐτή ἀπόφαση. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπό τίς φυλακές τῆς Ρώμης γράφει στόν πιστό μαθητή του Τιμόθεο! «Ὁ καιρός τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε» (Β΄Τιμ. 4,6). Προαισθάνεται τό τέλος του καί δίνει τίς τελευταῖες συμβουλές του. Στή ναυτική γλῶσσα ἡ λέξη «ἀνάλυσις» σημαίνει ἀπόπλευση γιά ἐπιστροφή στό μόνιμο τῆς πατρίδας λιμάνι. Μέ χαρά ὁ θεῖος Παῦλος περιμένει αὐτή τήν ὥρα. Νά λύσει τούς δεσμούς μέ τή γῆ καί νά πορευθεῖ τό μεγάλο ταξίδι τῆς ἐπιστροφῆς στήν μόνιμη πατρίδα. Ἐκεῖνος, πού ὁλόκληρη τή ζωή του πέρασε δίπλα στό θάνατο, τώρα πιά θά ἀναπαυθεῖ ἀπό τούς κινδύνους. Θά ἀγκυροβολήσει στό λιμάνι τῆς εἰρήνης. Θά συναντηθεῖ μέ τό Χριστό, μέ τόν ὁποῖο εἶχε στή ζωή του συσταυρωθεῖ. Ὁ μεγάλος πόθος πού φλόγιζε τήν ἀποστολική καρδιά του - ἔρωτας σφοδρός καί ἀληθινός - ἦταν «τό ἀναλῦσαι καί σύν Χριστῷ εἶναι» (Φιλιπ. 1,23). Ὅλος ὁ βίος τῶν Ἁγίων εἶναι μνεία θανάτου καί πορεία πρός τήν ζωή, μέχρι τήν ὥρα πού θά πραγματοποιήσουν τό μεγάλο
πέρασμα ἀπό τόν παρόντα κόσμο τῆς ματαιότητας καί τῆς φθορᾶς στόν κόσμο τῆς αἰώνιας ἀνάπαυσης, τῆς χαρᾶς καί τῆς δόξης.
Ἄν ὁ θάνατος γιά τούς ἀπίστους εἶναι ἀφανισμός, γιά τούς πιστούς εἶναι διάβαση καί ἀρχή μιᾶς νέας ζωῆς. Διαλύει καί φθείρει ὁ θάνατος μόνο τό σῶμα. Ἡ ψυχή μένει ἀθάνατη καί αἰώνια. Μέ τόν Χριστό ὁ θάνατος νικᾶται καί μετατρέπεται σέ ὄχημα ζωῆς. Νικητής τοῦ θανάτου εἶναι ὁ Ἐσταυρωμένος καί Ἀναστημένος Χριστός, ὁ ὁποῖος ἔγινε μέ τό θάνατό του «πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν» (Κολ. 1,18). Σάν νέος Ἀδάμ ζωοποιεῖ τούς νεκρούς καί νικᾶ κατά κράτος τόν ᾍδη. Ὅποιος ζεῖ ἑνωμένος μέ τόν Χριστό ἔχει πεθάνει ὡς πρός τήν ἁμαρτία καί συνεπῶς ὁ θάνατος δέν τόν ἐξουσιάζει. Ὅταν εἴμαστε αἰχμάλωτοι τῆς ἁμαρτίας τότε εἴμαστε νεκροί. Ὅταν πιστεύουμε στόν Χριστό καί ζοῦμε τή ζωή Του καί ὅταν πεθάνουμε ζοῦμε. Ὁ ἴδιος ὁ Λυτρωτής μας λέγει: «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ κἄν ἀποθάνῃ ζήσεται» (Ἰω. 11,26). Ἀφοῦ «Χριστός ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνῄσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει» (Ρωμ. 6,9), γιατί νά φοβούμαστε τόν θάνατο ἐμεῖς οἱ βαπτισμένοι στό θάνατό Του; Αὐτή τήν νέκρωση τοῦ Χριστοῦ ἔφερε στό σῶμα του ὁ μακάριος Παῦλος, γι’αὐτό φανερωνόταν ἐπάνω του ἡ ζωή. Πιστεύει ἀκράδαντα, ὅτι «ὁ ἐγείρας τόν Χριστόν ἐκ νεκρῶν ζωοποιήσει καί τά θνητά σώματα ἡμῶν» (Ρωμ. 8,11). Ἔτσι ὁ φόβος μετατρέπεται σέ ἐλπίδα καί ἡ ἀγωνία σέ προσδοκία.
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος σημειώνει: Ἄς σταματήσουμε τήν τόσο ὀδυνηρή ζωή τῆς ἁμαρτίας, διότι καί μετά τήν ὀδύνη αὐτή θά ἀκολουθήσει ὁ θάνατος.
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος, σέ κήρυγμά του τό 1937, θά πεῖ μεταξύ ἄλλων: «Ἄν θέλεις νά ἐλεήσεις τήν ψυχή σου, θά κάμνης ἀρετάς. Θά εἶσαι ὑπάκουος, ταπεινός, ὑπομονετικός, φιλαλήθης, φιλάδελφος, σιωπηλός, πρᾶος, ἐγκρατής, μακρόθυμος. Γιά φαντασθεῖτε! Τήν ἰδικήν μας ψυχήν θά ἐλεήσωμεν καί θά μᾶς χρεωστεῖ ὁ Θεός. Καί τί θά μᾶς χεωστεῖ νά μᾶς δώσει; Τήν ἀπέραντον Βασιλείαν! Τά αἰώνια ἀγαθά! Καί ἡμεῖς οἱ ἀνόητοι δέν θέλομεν· ἀντί νά τήν ἐλεήσωμεν πού πτωχεύει, τήν κάμνομεν περισσότερον δυστυχισμένη. Ὁ Χριστός μᾶς τήν ἐχάρισε νά τήν φυλάξωμεν με τά καλά μας ἔργα, καί πάλιν θά μᾶς τήν ζητήσει νά τήν παραλάβει εἰς τήν Βασιλείαν Του.»
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος θά πεῖ σέ πνευματικό του παιδί· τό Εὐαγγέλιο λέει: «Ἀμήν, ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τόν λόγον μου ἀκούων
καί πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωήν αἰώνιον καί εἰς κρίσιν οὔκ ἔρχεται, ἀλλά μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν» (Ἰω. 5,24). Τό κατάλαβες; Δέν ὑπάρχει θάνατος! Δέν θά δοκιμάσουμε τήν «πεθαμενίλα». Πόσο μᾶς ἀγάπησε ὁ Θεός καί αὐτό τό φρόντισε. Τό λέει ὁ Ἀπόστολος: «εἰ γάρ πιστεύομεν ὅτι Χριστός ἀπέθανεν καί ἀνέστη, οὕτω καί ὁ Θεός τούς κοιμηθέντας διά τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σύν αὐτῷ» (Α΄ Θεσ. 4,14). Τό σκέφτηκες ποτέ αὐτό, τό «ἄξει σύν αὐτῷ». Ὁ Θεός δέν θά συγκεντρώσει στήν Βασιλεία Του πτώματα. Ζωντανούς θά μαζέψει κοντά Του. Στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἀναστήθηκε ἡ ἀνθρώπινη φύση.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε ὅτι, ὅταν ὁ ἄνθρωπος πιστέψει στό Θεό καί στή μέλλουσα ζωή, τότε καταλαβαίνει ὅτι ἡ ἐπίγεια ζωή εἶναι μάταιη καί ὅτι ἁπλῶς ἐτοιμάζει τό «διαβατήριο» του γιά τήν ἄλλη. Ἄν τό καταλάβαινε αὐτό, τότε οἱ μικροπρέπειες καί οἱ γκρίνιες θά ἐξέλειπαν.
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς ἀνακεφαλαιώνει: «Δέν θέλω οὔτε τήν ζωήν, οὔτε τόν θάνατον ἄνευ Σοῦ, Γλυκύτατε Κύριε! Δέν θέλω οὔτε τήν ἀλήθειαν, οὔτε τήν δικαιοσύνην, οὔτε τόν παράδεισον, οὔτε τήν αἰωνιότητα. «Ὄχι, ὄχι! Ἔσένα μόνον θέλω. Ἐσύ μόνον νά εἶσαι εἰς ὅλα, ἐν πᾶσι καί ὑπεράνω ὅλων».
Χριστιανοί μου,
ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔρχεται σήμερα νά μᾶς ὑποδείξει τό βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς, τόν ἀμετακίνητο ἄξονα γύρω ἀπό τόν ὁποῖο στρέφεται ὁ «καλός ἀγώνας» μας. Εἶναι ἡ χριστιανική μας ἐλπίδα, ὁ πόθος τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἡ γλυκιά προσμονή τῆς ἔνδοξης Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, ἡ φλογερή ἐπιθυμία νά ἀπολαύσουμε τό ἄρρητο κάλλος τοῦ Προσώπου Του.
Ἀδελφοί μου,
ἐκεῖνος πού εἶναι δεμένος μέ τά γήϊνα καί ἐργάζεται στά πάθη, τρέμει καί στένει τήν ἡμέρα τῆς ἐξόδου του. Ὁ ἀγωνιζόμενος πιστός γνωρίζει ὅτι ὁ θάνατος θά τόν ὁδηγήσει στό Θεό, γι’αὐτό καί δέν φοβᾶται καί μαζί μέ τόν μακάριο Παῦλο ὁμολογεῖ «θαρροῦμεν καί εὐδοκοῦμεν μᾶλλον ἐκδημῆσαι ἐκ τοῦ σώματος καί ἐνδημῆσαι πρός τόν Κύριον» (Β΄Κορ. 5,8).
«Δόξα τῷ φανέντι Θεῷ καί ἐπί γῆς ὀφθέντι καί φωτίσαντι τόν κόσμον». ΑΜΗΝ! Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου
