ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 18 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Ἀριθμός 32
Κυριακή Θ΄ Ματθαῖου
18 Αὐγούστου 2019
(Α΄Κορ. γ΄, 9 – 17)
«Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμίν;» (Α΄ Κορ. γ΄, 16)

Τὸ νὰ εἶναι κανεὶς Χριστιανὸς ἀδελφοί μου εἶναι μεγάλη εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεό, εἶναι μεγάλο χάρισμα. Μὲ τὸ Βάπτισμα, τὸ Χρίσμα, τὴν θεία Κοινωνία ἕνα μέλος τῆς Ἐκκλησίας δέχεται τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, συνδέεται μὲ τὴν Κεφαλή, τὸν Χριστό, καὶ κοινωνεῖ τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Κάθε διαίρεση, κάθε ἄρνηση τῶν χαρισμάτων πού δίνει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, κάθε διχοστασία καὶ ζήλεια καὶ φιλονικία εἶναι δεῖγμα ἀπουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἑπομένως δείχνει σαρκικότητα.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔβλεπε μερικὰ λυπηρὰ γεγονότα πού συνέβαιναν στὴν Ἐκκλησία τῆς Κορίνθου, ἐντόπιζε τὴν διαίρεση πού ἐπικρατοῦσε σὲ μερικοὺς Χριστιανούς, παρὰ τὰ χαρίσματα πού εἶχαν, καὶ τοὺς ἐρωτά: «Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμίν;». Δηλαδή, δὲν γνωρίζετε ὅτι εἶσθε ναὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ κατοικεῖ μέσα σας;

Στὴν φράση αὐτὴ μπορεῖ κανεὶς νὰ παρατηρήση δύο ἔννοιες. Ἡ πρώτη ὅτι ἡ Ἐκκλησία πού εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἔχοντας ὑπ’ ὄψη μας ἕναν ναό, ἕνα οἰκοδόμημα ἀπὸ πέτρες, μέσα στὸν ὁποῖο συνέρχεται ἡ Ἐκκλησία καὶ τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὡς Σῶμα Χριστοῦ εἶναι ὁ ζωντανὸς ναὸς τοῦ Θεοῦ καὶ μέσα κατοικεῖ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Πρωτίστως ναὸς εἶναι ἡ Ἐκκλησία, τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἔπειτα ναὸς λέγεται καὶ τὸ κτίσμα μέσα στὸ ὁποῖο συνέρχεται ἡ ζωντανὴ Ἐκκλησία γιὰ νὰ τελέση τὴν θεία Εὐχαριστία καὶ ἄλλες ἀκολουθίες. Ἡ δεύτερη ἔννοια εἶναι ὅτι ὁ κάθε Χριστιανὸς εἶναι ναὸς τοῦ Θεοῦ καὶ μέσα σὲ αὐτὸν κατοικεῖ τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Μὲ αὐτὴν τὴν δεύτερη ἔννοια θὰ διατυπώσω μερικὲς σκέψεις, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἑρμηνεύει ὅτι τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἰκονίζει τὸν Ναό, ὁ ἔσω ἄνθρωπος εἶναι τὸ ἱερὸ Βῆμα τοῦ Ναοῦ, ἡ καρδιὰ εἶναι ἡ Ἁγία Τράπεζα, ὁ νοῦς εἶναι ὁ ἱερέας πού εἰσέρχεται στὸ ἱερὸ Βῆμα γιὰ νὰ λειτουργήση, ἡ προαίρεση καὶ ἡ ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ θυσία τὴν ὁποία προσφέρει ὁ νοῦς στὸν Θεὸ ἐπάνω στὴν καρδιά. Ἐκεῖ γίνεται ἡ ἐσωτερικὴ λειτουργία μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὴν νοερὰ καρδιακὴ προσευχή.Ἔτσι ἑρμηνεύεταιτὸ «ἱεράτευμα ἅγιον», τὸ «βασίλειον ἱεράτευμα», «ὁ οἶκος πνευματικός», μέσα στὸν ὁποῖο προσφέρονται οἱ πνευματικὲς θυσίες, κατὰ τὸν Ἀπόστολο Πέτρο (Ἃ' Πέτρ. β', 1-10).

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης, ἀναφερόμενος σὲ αὐτὴν τὴν ἐσωτερικὴ θεία Λειτουργία, κάνει λόγο γιὰ «μυστική τοῦ νοὸς ἱερουργία», γιὰ «ἱερατεῖον ἀληθινόν», γιὰ «ἱερατεῖον πνευματικόν», πού ἱερουργεῖ μυστικῶς στὸ θυσιαστήριο τῆς καρδιᾶς τὸν ἀμνὸν τοῦ Θεοῦ καὶ μετέχει αὐτοῦ.
Αὐτὴ ἡ διδασκαλία δὲν εἶναι ἁπλῶς διδασκαλία μερικῶν Πατέρων, πού χαρακτηρίζονται ἰδιαίτερα ὡς νηπτικοὶ καὶ ἡσυχαστές, ἀλλὰ εἶναι διδασκαλία πού ἀνευρίσκεται μέσα στὴν Ἁγία Γραφή. Ἄλλωστε, ἡ νήψη καὶ ἡ ἡσυχία εἶναι χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα ὅλων τῶν ἁγίων. Γιὰ παράδειγμα ὁ Ἀπόστολος Πέτρος προτρέπει τοὺς Χριστιανούς: «Κύριον τὸν Θεὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν» (Ἃ' Πέτρ. γ', 15). Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κάνει λόγο γιὰ ψαλμοὺς καὶ ὕμνους καὶ ὠδὲς πνευματικὲς πού ψάλλονται καὶ ἄδονται «ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ» (Ἔφ. ε', 19), πού προϋποθέτει ὅτι ἡ καρδία, δηλαδὴ τὸ κέντρο τῆς πνευματικῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι θυσιαστήριο, εἶναι ὁ χῶρος ἐκεῖνος πού δοξάζεται καὶ ὑμνεῖται ὁ Θεός. Ἐκεῖ κατοικεῖ ὁ Θεός, σύμφωνα μὲ τὸν ἀποστολικὸ λόγο «κατοικῆσαι τὸν Χριστὸν διὰ τῆς πίστεως ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν» (Ἔφ. γ', 17) «ἐκεῖ λάμπει τὸ φῶς τοῦ Θεοῦ» (Β', Κόρ. δ', 6) ἐκεῖ βεβαιώνεται ὁ ἄνθρωπος ὅτι εἶναι ναὸς τοῦ Θεοῦ (Γάλ. δ', 6) ἐκεῖ εὑρίσκεται ὁ ἐντὸς ἠμῶν ἄνθρωπος.   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου