ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2017

Ἀριθμός 17

Κυριακή 30 Ἀπριλίου 2017

ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

( Πράξ. στ΄1-7 )

Ἔχει εἰπωθῆ κατά καιρούς, ἀδελφοί μου, τοῦτο: Γιατί οἱ μοναχοί συνεχῶς να προσεύχωνται ϗ Νά βγοῦν ἀπό τά μοναστήρια καί νά προσφέρουν στήν κοινωνία… Γιατί νά κτυπάῃ ἡ καμπάνα στούς ἐνοριακούς ναούς κάθε λίγο καί λιγάκι; Νά πᾶνε εἴτε κληρικοί, εἴτε λαϊκοί πιστοί νά προσφέρουν σέ ἀνήμπορους, σέ ἀρρώστους στά νοσοκομεῖα, σέ γέροντες καί γιαγιάδες κ.λπ. Δηλαδή, ἀξιώνουν νά εἶναι ἐντονώτερη ἡ κοινωνική παρουσία τῆς Ἐκκλησίας. Ἆρά γε ἔχουν δίκιο; Στήν ἐποχήν μας, στίς ἡμέρες μας δέ, πολύς λόγος γίνεται λ.χ. γιά τά συσσίτια τῆς Ἐκκλησίας. Ἀνταποκρίνεται ἔτσι ἡ Ἐκκλησία μας στό ὑψηλό καί ἱερόν ἔργόν της;

Τήν ἀπάντησι μᾶς τήν δίνει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, στό ἕκτο κεφάλαιον τῶν Πράξεων, ὅπου γίνεται ἀναφορά στήν ζωήν τῶν χριστιανῶν τῶν ἀποστολικῶν χρόνων.

Οἱ Ἀπόστολοι εἶχαν ἀφιερωθῆ στήν διάδοσιν τοῦ Εὐαγγελίου, ἀκολουθοῦντες τήν ἐντολήν τοῦ Χριστοῦ «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη,  βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν», καί στήν προσευχήν καί τήν λατρείαν.

Κάποια στιγμή, στήν χριστιανική κοινότητα τῶν Ἱεροσολύμων, κάποιοι Ἰουδαῖοι πού κατάγονταν ἀπό Ἑλληνικά μέρη καί μιλοῦσαν τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν, ἐξέφρασαν παράπονα. Παράπονα πού ἀφοροῦσαν τήν καθημερινή διανομήν τροφίμων σέ χριστιανούς πού εἶχαν ἀνάγκην. Τό γεγονός αὐτό ἔδωσε τήν εὐκαιρία στούς Ἀποστόλους νά ἱεραρχήσουν μιά γιά πάντα τίς βασικές πλευρές τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Νά καθορίσουν ποιά τά οὐσιώδη στοιχεῖα τά ὁποῖα συνιστοῦν τό ἔργον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Στήν πρώτη θέσιν τοποθέτησαν τήν προσευχήν καί τήν διακονίαν τοῦ λόγου, δηλαδή τήν κοινήν λατρείαν καί τό κήρυγμα. Καί στήν δευτέραν θέσιν τήν διακονίαν τῶν ἀδελφῶν, ἤ ὅ,τι ἔχει σχέσι μέ τήν ἐλεημοσύνην, τήν φιλανθρωπίαν, τήν προσφορά φαγητοῦ κ.λπ. Μάλιστα, πρός τόν σκοπόν αὐτόν ἐξέλεξαν τούς ἑπτά διακόνους εἰς τούς ὁποίους ἀνέθεσαν τό ἔργον αὐτό τῆς διακονίας «ἐν ταῖς τραπέζαις».

Ὅμως, γεννᾶται τό ἐρώτημα, γιατί στήν πρώτη θέσιν ἡ προσευχή, ἡ κοινή λατρεία καί ἡ διακονία τοῦ λόγου, τό κήρυγμα ϗ Εἶναι οἱ δύο βασικοί ἄξονες τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Δέν νοεῖται χριστιανός πού νά μήν προσεύχεται, νά μή συμμετέχῃ στήν κοινή λατρείαν, τουλάχιστον αὐτήν τῆς Κυριακῆς. Δέν νοεῖται χριστιανός πού νά μήν γνωρίζῃ τήν διδασκαλίαν τοῦ Χριστοῦ, τί ζητάει ὁ Θεός ἀπό τόν καθένα μας. Τοῦτο τό μαθαίνομε μέσα ἀπό τό κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας.

Καί κατόπιν, τά ἔργα τῆς φιλανθρωπίας, τά ὁποῖα ἀποκτοῦν ἀξίαν ἐφόσον ἐκφράζουν ἔμπρακτα τήν πίστιν τοῦ χριστιανοῦ, τήν ἀγάπην πρός τόν Θεόν καί τόν ἄνθρωπον.

Ἀδελφοί μου!

Ἄλλο καλός ἄνθρωπος, καί ἄλλο καλός χριστιανός. Ὁ Θεός ζητάει ἀπό μᾶς νά τιμοῦμε αὐτόν τόν χαρακτηρισμόν, ὅτι εἴμεθα χριστιανοί, εἴμεθα βαπτισμένοι στό Ὄνομά Του, στό Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.

Ὑποχρέωσίς μας, πρῶτον ἡ συμμετοχή μας στήν κοινήν προσευχήν, στήν λατρείαν τῆς Κυριακῆς, στήν Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία καί δεύτερον ἡ μετά προσοχῆς παρακολούθησις τοῦ θείου κηρύγματος, καί κατόπιν τά ἔργα ἀγάπης καί φιλανθρωπίας.

Εἴθε, ἀνταποκρινόμενοι σ’αὐτήν τήν πρόσκλησιν καί διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας μας, νά ἐκπληρώνωμε τίς προαναφερθεῖσες ὑποχρεώσεις μας, ὥστε νά εἴμεθα ἄξια μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μας,  ἄξιοι χριστιανοί. ΑΜΗΝ.    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Η ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ 

ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ 

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ

Όπως  γίνεται κάθε χρόνο την Κυριακή του Θωμά τελέστηκε  με την δύναμη του Θεού και φέτος η περιφορά  των εικόνων σε όλη την περιοχή.

Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας όλο το εκκλησίασμα μαζί με τον ιερέα π. Βασίλειο Φιλιππάκη, την Ανάσταση και το Ευαγγέλιο ξεκίνησε μια μεγάλη πομπή κρατώντας στα χέρια τους μεγάλοι, μικροί εικόνες και περιήλθαν ολόκληρη την συνοικία για ευλογία, δίνοντας την δυνατότητα σε πολλούς κάτοικους που δεν είναι εύκολο να μετακινηθούν, να ασπαστούν την Ανάσταση του Κυρίου μας και το Ιερό Ευαγγέλιο.

To πρώτο τρισάγιο τελέστηκε εμπρός στην οικία του καλού μας ενορίτη και μεγάλου ευεργέτη Γεωργίου Κουκουνάρη με την θυγατέρα του και την εγγονή του να κρατούν στα χέρια τους την Ανάσταση.

Η πομπή έφθασε μέχρι το παρεκκλήσιο του Αγ. Φανουρίου, ανέγνωσε το Ευαγγέλιο, τέλεσε τρισάγιο πλησίον του Αγ. Νεκταρίου κοντά στο Κοιμητήριο και επιστροφή  και πάλι στην εκκλησία.  Και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά να ξαναεορτάσομε την Ανάσταση του Κυρίου μας.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Ἀριθμός 16

Κυριακή 23 Ἀπριλίου 2017

ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Ἡ σημερινή ἡμέρα, ἀδελφοί μου, ὡς ἡ 23η τοῦ μηνός Ἀπριλίου, εἶναι ἀφιερωμένη, ὡς γνωστόν, ἀπό τήν Ἐκκλησία μας στήν μνήμην τοῦ Μεγαλομάρτυρος Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου. Ἄς ἀφιερώσωμε καί ἐμεῖς τόν λόγον σ’αὐτόν τόν Ἅγιον.

 Κατήγετο ἀπό πλουσίαν καί εὐγενῆ οἰκογένειαν. Ἀπό τόν εἰδωλολάτρην πατέρα του Γερόντιον, πού ἦτο συγκλητικός καί στρατηλάτης, πῆρε τήν ἀγάπη γιά τήν στρατιωτική τέχνη, τήν ὁποίαν καί ἀκολούθησε. Ἐνῶ ἀπό τήν εὐσεβῆ μητέρα του Πολυχρονία παιδαγωγήθηκε «ἀπό βεέφους» νά πιστεύῃ ἀκράδαντα στόν Θεόν καί νά ἀσκῇ τήν ἀρετήν, ἔχοντας ὡς πρότυπον τόν Κύριον, τούς Ἁγίους καί τούς Μάρτυρας.

Ὅταν ἔφθασε σέ κατάλληλη ἡλικία, κατετάγη στόν ρωμαϊκόν στρατόν. Τό ἦθος, ἡ εὐγένεια καί ἡ καλωσύνη του τόν ἔκαναν ἀμέσως ἀγαπητόν μεταξύ τῶν ἀξιωμάτων καί τῶν στρατιωτῶν, καί ὄχι μόνον.

Ὁ Γεώργιος, γνωρίζοντας τήν ἀξίαν τῆς προσευχῆς, παρακαλοῦσε τόν Θεόν ἰδιαίτερα γιά τόν εἰδωλολάτρη πατέρα του. Ὁ Γερόντιος ἀσπάσθηκε τήν χριστιανικήν πίστιν, ἐβαπτίσθη χριστιανός καί μετά ἀπό λίγο ἔφυγε ἀπό τόν παρόντα κόσμον. Ὁ Γεώργιος καί ἡ εὐσεβής μητέρα του συνέχισαν νά ἀσκῶνται στήν κατά Χριστόν ζωήν, τήν προσευχήν, τήν φιλανθρωπίαν. Διένειμαν μέρος τῆς περιουσίας των στούς «ἐλαχίστους ἀδελφούς» τοῦ Χριστοῦ, ἀδιακρίτως ἄν ἦταν χριστιανοί ἤ εἰδωλολάτρες.

Ὁ Γεώργιος ἀνεδείχθη γενναῖος ἀξιωματικός, χωρίς ὅμως νά παύσῃ νά εἶναι ταπεινός καί πιστός χριστιανός. Ὅταν τό ἔτος 302 ὁ Ρωμαῖος αὐτοκράτορας Διοκλητιανός μέ διάταγμά του ἐκήρυξε φοβερόν διωγμόν κατά τῶν χριστιανῶν, ὁ Γεώργιος παρουσιάσθηκε ἐνώπιόν του καί μέ θάρρος καί παρρησίαν ὡμολόγησε τήν πίστιν του στόν Χριστόν. Ὁ ἴδιος ὁ αὐτοκράτορας προσπάθησε νά τόν πείσῃ νά ἀρνηθῇ τόν Χριστόν καί νά τοῦ χαρίσῃ τά ἀνώτατα ἀξιώματα στόν ρωμαϊκόν στρατόν. Ὁ Γεώργιος παρέμεινε σταθερός καί ἀκλόνητος στήν πίστιν του στόν ἀληθινόν Θεόν. Ἐβασανίσθη ποικιλοτρόπως. Τόν ἐκρέμασαν σέ ἕνα ξύλο καί μέ κοντάρια τόν κτυποῦσαν στήν κοιλιά. Ἐκεῖνος προσευχόταν στόν Θεόν νά τόν ἀξιώσῃ τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν Του. Τόν ὡδήγησαν στήν φυλακή καί, ἀφοῦ τόν ξάπλωσαν, τοῦ ἔβαλαν πάνω στό στῆθος του μιά βαριά πέτρα. Κατόπιν τόν ὑπέβαλαν στό φρικτό μαρτύριον τοῦ τροχοῦ. Ἐκεῖνος δέν ἔπαυσε νά προσεύχεται καί νά ἀντλῇ δύναμιν ἀπό τόν Θεόν. Διεσώθη καί ἀπό αὐτό τό βασανιστήριο καί παρουσιάσθηκε ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορος, ὁ ὁποῖος δέν πίστευε στά μάτια του. Πολλοί εἰδωλολάτρες τότε ἐπίστευσαν στόν Χριστόν, μεταξύ τῶν πρώτων οἱ στρατηγοί Ἀνατόλιος καί Πρωτολέων, πού μέ θάρρος ὡμολόγησαν ὅτι ἀληθινός Θεός εἶναι ὁ Θεός τοῦ Γεωργίου, ὁ Θεός τῶν Χριστιανῶν. Ἡ ἀντίδρασις τοῦ Διοκλητιανοῦ ἦτο νά διατάξῃ τήν ἄμεση ἀποκεφάλισίν τους. Ἔτσι προστέθηκαν στήν χορείαν τῶν μαρτύρων τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Ἀλλά καί ἡ γυναίκα τοῦ αὐτοκράτορος Ἀλεξάνδρα δέν ἐδίστασε νά ὁμολογήσῃ ὅτι εἶναι χριστιανή. Φυλακίσθηκε καί παρέδωσε τήν ψυχήν της στόν Θεόν.

Ἡ μανία τοῦ Διοκλητιανοῦ τόν ὡδήγησε στήν ἀπόφασι νά ρίξουν τόν γενναῖον ἀθλητήν τοῦ Χριστοῦ σέ ἕνα λάκκον μέ ἀσβέστη καί νά τόν φρουροῦν. Τρεῖς ἡμέρες ἀργότερα, πιστεύοντας ὅτι τό σῶμα τοῦ Γεωργίου θά εἶχε λιώσῃ μέσα στόν καυτόν ἀσβέστην, διέταξε κάποιους στρατιῶτες νά μαζέψουν τά ὀστᾶ του καί νά τά ἐξαφανίσουν. Ὅμως, πρός ἔκπληξίν τους βρῆκαν τόν Γεώργιον ζωντανόν καί ἐντελῶς ἀνέπαφο τό σῶμα του ἀπό τόν ἀσβέστην. Τό ὑπερθαύμαστο αὐτό γεγονός ἔκανε πολλούς νά ἀναφωνήσουν «Μέγας ὁ Θεός τῶν χριστιανῶν» καί νά πιστεύσουν στόν Χριστόν. Ὁ δήμιος συνέχισε νά βασανίζῃ τόν Γεώργιον, ἕως ὅτου ὁ αὐτοκράτορας διέταξε νά τόν ἀποκεφαλίσουν, ὁπότε ἐδέχθη τό κτύπημα τοῦ ξίφους τοῦ δημίου στίς 23 Ἀπριλίου τοῦ 303 μ.Χ. καί ἔλαβε τόν στέφανον τοῦ μαρτυρίου, τόν στέφανον τῆς δόξης ἀπό τόν ἀγωνοθέτην Χριστόν.

Ἀδελφοί μου!

Ἄς διδαχθοῦμε καί ἄς κρατήσωμεν ἀπό τήν ἁγίαν ζωήν καί τό μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τήν ἀξίαν τῆς προσευχῆς καί τήν ἐνδυνάμωσιν πού παρέχει στόν πιστόν, τήν σημασίαν νά ἀσκούμεθα στίς χριστιανικές ἀρετές καί, ὡς πρός τά ἀγαθά, ἐπιδίωξίς μας νά εἶναι ὄχι τά ὑλικά καί ἐπίγεια καί φθαρτά, ἀλλά τά οὐράνια, τά ἄφθαρτα, τά αἰώνια, αὐτά πού ἐπαγγέλεται ὁ Θεός «τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν καί τηροῦσιν τά προστάγματά Του». Ἐπικαλούμενοι δέ τήν πρεσβείαν τοῦ Ἁγίου πρός τόν Θεόν γιά ὅλους μας, ἄς ἑνώσωμεν τήν φωνήν  κυρίως τῆς ψυχῆς μας  μέ αὐτήν τοῦ ὑμνογράφου καί ἄς παρακαλέσωμεν τόν Ἅγιον λέγοντες: «Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής καί τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῶ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν». ΑΜΗΝ.  

  Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΠΑΣΧΑ 2017

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

"Την χαρμόσυνο Ανάσταση γιορτάζοντας σήμερα ασπαζόμαστε μεταξύ μας τον εν Χριστώ ασπασμό, δείχνοντας με τον τρόπο αυτό τη διακοπή της πρώτης έχθρας ανάμεσα σ’ εμάς και το Θεό και τη διαλλαγή του Θεού προς εμάς για άλλη μια φορά, διαλλαγή που έγινε φανερή με το πάθος του Σωτήρος. Και η εορτή ονομάζεται Πάσχα, έχοντας έτσι το ίδιο όνομα με το Πάσχα των Εβραίων, το οποίο, στη γλώσσα τους σημαίνει διάβαση• διότι ο παθών και αναστάς Ιησούς μας διεβίβασε από την κατάρα του Αδάμ και τη δουλεία του διαβόλου στην ελευθερία και μακαριότητα. Και αυτή η μέρα της εβδομάδος, κατά την οποία έγινε η Ανάσταση του Χριστού, η οποία είναι η πρώτη από τις υπόλοιπες μέρες, επειδή, αφιερώθηκε στην τιμή του Κυρίου ονομάστηκε από το όνομα Του Κυριακή, και σ’ αυτή μετατέθηκε από τους Αποστόλους η αργία και η ανάπαυση της εορτής του Σαββάτου του παλαιού νόμου".  Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής

Η Ανάσταση του Χριστού είναι το μεγαλύτερο γεγονός μέσα στην ιστορία. Είναι αυτό που διαφοροποιεί  τον Χριστιανισμό από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία.

Η ακολουθία του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας  την ολόφωτη νύχτα του Πάσχα μας εισάγουν στο θρίαμβο της νίκης κατά του θανάτου.

    Η  Ανάσταση  του Κυρίου μας  εορτάστηκε  στην ενορία  Παναγίας Λατομιτίσσης με  κάθε  κατάνυξη, λαμπρότητα  και μεγαλοπρέπεια.  Όλα ήταν έτοιμα και  διακοσμημένα  με κάθε λεπτομέρεια. 

Η  εκκλησία  έλαμπε, άστραφτε  από καθαριότητα,  και  τάξη.  Η βραδιά  ήταν μαγευτική επικρατούσε νηνεμία.

       Τους πιστούς  υποδέχονταν  στο νάρθηκα  όμορφες κοπέλες προσφέροντας  σε όλους  μία διακοσμημένη λαμπάδα.

Εφθασε και στην ενορία μας το Αγιο  Φως της Αναστάσεως. «Δεύτε λάβετε φως»… έψαλλε ο ιερέας και όλος ο κόσμος  άναψε τις λαμπάδες του γεμάτος χαρά.

Κατόπιν διάβασε την «Πασχάλιο Ποιμαντορική Εγκύκλιο» και σιγά- σιγά όλο το εκκλησίασμα  βγήκε έξωθεν του Ιερού Ναού  και ο παπά Βασίλης  με τους ιεροψάλτες  και την Ανάσταση,  μπροστά στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο  ανάγνωσε το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως. Δώδεκα ακριβώς όταν χτύπησε το ρολόι της εκκλησίας  έψαλλε με όλη τη  δύναμη της ψυχής του  το «Χριστός Ανέστη» ενώ  οι κροτίδες  και οι χαρμόσυνες καμπάνες  κατέκλειναν τον χώρο.  Ωραίες εικόνες,  λάμψεις φωτεινές, βεγγαλικά, λαμπερά χρώματα γέμισε ο ουρανός, ο κόσμος αντάλλασε ευχές,  και  τα στόματα όλων έψαλλαν το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ».

Ακολούθησε το «ΑΡΑΤΕ ΠΥΛΑΣ». Η φράση αυτή συμβολίζει τις πύλες του κάτω κόσμου που με την Ανάσταση καταργούνται.

     Η κυρία είσοδος του ναού έχει κλείσει  και από μέσα βρίσκεται ο ιεροψάλτης  Αθανάσιος  Συγγελόπουλος, ενώ απ’  έξω  ο εφημέριος του ναού π. Βασίλης  σπρώχνει με δύναμη την πόρτα να ανοίξει. Τρείς φορές επαναλαμβάνεται  και στο τέλος  ανοίγει διάπλατα η πόρτα του ναού  ενώ μέσα χαλάει ο κόσμος από το χτύπημα στις πάγκες. Συναισθήματα  ανάμικτα αισθάνεσαι αυτές τις στιγμές, χαρά, αγάπη, ηρεμία,  αγαλλίαση, ελπίδα, αισιοδοξία  και πολλά άλλα.

Ο  εφημέριος του Ναού,   ο ακούραστος εργάτης  και  χαρισματικός άνθρωπος,  πατήρ Βασίλειος  Φιλιππάκης,    φρόντισε  τα πάντα να γίνουν  όπως πρέπει  μέχρι  και την τελευταία λεπτομέρεια.   Ποτέ δεν αισθάνεται κούραση   και  αδυναμία. Πάντα έχει  κάτι ιδιαίτερο  στο μυαλό του  έτσι ώστε  να  λειτουργούν όλα  τέλεια.

       Παλαιότερα θυμούνται οι  ενορίτες  ότι  ποτέ δεν μπορούσαμε να βγούμε  στον προαύλιο χώρο του ναού να ακούσομε  το Χριστός Ανέστη. Υπήρχε ο κίνδυνος  να καούμε από τις κροτίδες που έπεφταν. Τα τελευταία χρόνια όμως  όλα έχουν γίνει διαφορετικά. Ολο το εκκλησίασμα  βγήκε  στην αυλή της εκκλησίας  και άκουσε το Χριστός Ανέστη, απόλαυσε την εξαιρετική βραδιά της Αναστάσεως αντάλλαξε  ευχές , χάρηκαν τα μικρά παιδιά  χωρίς  φόβο. Οι κροτίδες  έπεφταν  στον εξωτερικό χώρο  του ναού. Γι αυτό και κάθε χρόνο έρχεται πολύς κόσμος  ακόμα και από άλλες ενορίες  στην Παναγία μας.

Ακολούθησε  η Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως  του Κυρίου μας  ενώ πολύς ήταν ο κόσμος που παρέμεινε μέχρι το τέλος  αφού ήταν τόσο όμορφη η βραδιά.

Ευχή όλων  είναι  να είμαστε και του χρόνου καλά με υγεία, και ο Θεός  πάντα να μας  προστατεύει από κάθε κακό.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ