ΛΗΞΗ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΕΤΟΥΣ 2017 - 2018

ΛΗΞΗ ΕΝΟΡΙΑΚΩΝ 

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ 2017- 2018

 ΣΤΟ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ  ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ 

         Με την παρουσία του Μητροπολίτου Χίου κ. Μάρκου  το απόγευμα της Πέμπτης 14  Ιουνίου 2018  στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο  της  Παναγίας Λατομιτίσσης πραγματοποιήθηκε η αποχαιρετιστήρια εκδήλωση  επί τη λήξει των Ενοριακών δραστηριοτήτων της περιόδου 2017– 2018.

     Την εκδήλωση  τίμησαν με την παρουσία τους ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Σταμάτης Κάρμαντζης, η Διευθύντρια του 9^ου Δημοτικού Σχολείου Καρραδείου κ. Ελένη Τζάνα, ο Ιατρός και πρ. Πρόεδρος του Ομηρείου Πνευματικού Κέντρου κ. Δημήτριος Μάντικας, ο Διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος κ. Αραμπατζής, ο πρ. Διοικητής Πυροσβεστικής κ. Ιάκωβος Αρχοντάκης, καθώς και ένα μεγάλο πλήθος συμπολιτών μας.

Εκ μέρους των επιμορφωτών μίλησε ο κ. Νικ. Φλάμος  και αναφέρθηκε για το θεάρεστο έργο που πραγματοποιείται  μέσα στον χώρο αυτό.

      Γεμάτη η αίθουσα από κόσμο, καθώς και ο προαύλειος χώρος του Κουκουναρείου,  μικρά  και μεγάλα παιδιά,  καθηγηταί,  μαθηταί, γονείς παρηκολούθησαν την αποχαιρετιστήρια  εκδήλωση με συγκίνηση.

Ο εφημέριος του Ιερού Ναού  πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Φιλιππάκης,  ο οποίος είναι πανταχού παρών και αγωνίζεται καθημερινά  προκειμένου να λειτουργούν σωστά και με τάξη όλα τα μαθήματα. Ευχαρίστησε  τους επιμορφωτές για την ανιδιοτελή  προσφορά τους και προσκάλεσε κι άλλους όσους θέλουν να προσφέρουν  την διακονία τους και να δώσουν αγάπη στον συνάνθρωπό τους.

Οι συνολικοί μαθητές κάθε ηλικίας εφέτος που παρηκολούθησαν  τα μαθήματα ήταν 313 άτομα. Οι καθηγητές στο σύνολο 33 και τα εργαστήρια που λειτούργησαν έφθασαν τα 45.

      Αισθήματα ευγνωμοσύνης προς τον Κύριό  και την Μεγάλη Προστάτιδα της Ενορίας μας την «Παναγία την Οδηγήτρια», πλημμυρίζουν την καρδιά του εφημερίου την στιγμή που απευθύνθηκε στο μεγάλο πλήθος που κατέκλεισε το Κουκουνάρειο.

Καταλήγοντας τόνισε, περάσαμε όλοι μαζί με τους αγαπητούς και ακούραστους συνεργάτες μου και επιμορφωτές, ώρες ατελείωτες, προσφέροντας εις την Διακονία της Εκκλησίας  μας, όπως άλλοτε έχω ξαναπεί και θα το λέω, ανιδιοτελώς. Θα μου επιτρέψετε ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ να υπογραμμίσω την ανιδιοτελή προσφορά τους για την οποία και τους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου και προσεύχομαι πάντοτε γι αυτούς και τις   οικογένειές τους, όπου συνεργάστηκαν όλα  αυτά τα χρόνια για την καλή λειτουργία και απόδοση του Πνευματικού   μας   Κέντρου.

      Και να γιατί, μέσα στην παγωνιά την αδιαφορία και την μοναξιά αυτού  του κόσμου, υπάρχουν ακόμα καρδιές πυρωμένες από αγάπη προς τον πλησίον μας, είτε μικρός είτε μεγάλος είναι αυτός, που προσφέρουν εντελώς εθελοντικά τις  υπηρεσίες τους στο ιερό έργο   για την ανακούφιση των νέων μας. Διαθέτουν ώρες από τον   προσωπικό τους χρόνο, αφήνουν τις  οικογένειές   τους, και δίνουν το ζωντανό παρόν στην πρόσκληση της εκκλησίας μας.

       Με μεγάλη του χαρά και ικανοποίηση αναφέρθηκε ότι στην Γαλλική γλώσσα ολοκλήρωσαν φέτος τις σπουδές τους 3 από τους μαθητάς που  έλαβαν το δίπλωμα  του Α2 επίπεδου.   

       Επίσης  την προηγούμενη χρονιά 2016 – 2017 διακρίθηκαν και άλλοι 8 μαθητές στα Ισπανικά και Ιταλικά.

Κλείνοντας υποσχέθηκε ότι με την έναρξη της σχολικής χρονιάς θα προστεθούν ακόμα 3 καινούργια  ενδιαφέροντα εργαστήρια.

        Οι μαθηταί  εξέθεσαν τα έργα που έφτιαχναν όλο το χρόνο, και ο κόσμος που ήταν πάρα πολύς, είχε την δυνατότητα να τα βλέπει και να ακούει παράλληλα την ωραιότατη  Μουσική που έπαιζαν με τα μουσικά τους όργανα τα παιδιά και  την οποία διδάχθηκαν από τους καθηγητές  τους.

         Την εκδήλωση έκλεισαν οι Βυζαντινοί ύμνοι από την χορωδία του Πρωτοψάλτη κ. Θεόδωρου Κουτσούδη επίσης υπέροχοι και συγκινητικοί.

          Τα εργόχειρα που είχαν εκτεθεί  από τις κυρίες εξαιρετικά, οι Αγιογραφίες και οι  εικόνες με τα ζωηρά χρώματα μοναδικά, και  η ζωγραφική  επάνω σε καμβά πολύ ωραία με απαλά γήινα χρώματα.

        Η εκδήλωση έκλεισε   με τον Εθνικό Υμνο και με την απονομή των βεβαιώσεων εις τους μαθητάς.   Ο ιερέας μας ευχήθηκε   καλό και ευλογημένο  καλοκαίρι να περάσομε.     Ολοι μαζί να βρεθούμε ξανά τον  Σεπτέμβριο για την καινούργια σχολική   περίοδο  2018 – 2019. 

Και του χρόνου   να είμαστε όλοι καλά.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ 2018

Ἀριθμός 23

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. στ΄ 22-33)

17 Ἰουνίου 2018

«Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε• οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος;» (Ματθ.στ΄ 25)

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ, Χριστιανοί μου, εἶναι ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους Ὁμιλία τοῦ Κυρίου μας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ, ἀπὸ μόνη της, ἕνα ἐγχειρίδιο χριστιανικῆς ἠθικῆς, ἀφοῦ, στὰ θέματα, ποὺ διαπραγματεύεται, δίδει τὶς κατάλληλες κατευθύνσεις, τοὺς σωστοὺς δρόμους. ποὺ ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο στὴν ἕνωσή του μὲ τὸ Θεό.

Στὴν ἀρχὴ τοῦ σημερινοῦ ἀποσπάσματος, μιλᾶ γιὰ τὸ λυχνάρι τοῦ σώματος τοῦ κάθε ἀνθρώπου, ποὺ εἶναι τὸ μάτι του. Ὁ Χριστὸς, μᾶς λέει ὅτι, ὅταν τὸ μάτι τοῦ ἀνθρώπου εἶναι φωτεινό, τότε καὶ ὅλο τὸ σῶμα θὰ καταστεῖ φωτεινό. Ἐνῶ, ἀντίθετα, ἡ πονηριὰ, ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει τὸ μάτι, ποὺ προσκολλᾶται στὰ ἁμαρτωλὰ πράγματα, θὰ ἐπιφέρει τὸ πνευματικὸ σκότος σὲ ὅλο τὸ εἶναι τοῦ ἀνθρώπου. Ἐάν, ἑπομένως, ὁ νοῦς µας σκοτισθεῖ ἀπὸ τὴν προσκόλληση στὴν ὕλη, σὲ πόσο σκοτάδι θὰ βυθισθεῖ ἢ ψυχὴ µἄς;

Στὴ συνέχεια, ὁ Χριστὸς μας, στὸ σημερινὸ ἱερό εὐαγγέλιο μιλᾶ γιὰ τὴ μέριμνα, ποὺ ἐπιδεικνύει ὁ ἄνθρωπος στὴν καθημερινότητά του, ποὺ, πολλὲς φορὲς τοῦ προκαλεὶ ἕνα μεγάλο ἄγχος. Μὴ φροντίζετε, μᾶς συμβουλεύει ὁ Κύριος, μὲ ἀγωνία καὶ στενοχώρια, γιὰ τὴ ζωή σας, τί θὰ φᾶτε καὶ τί θὰ πιεῖτε καὶ τί θὰ φορέσετε. Δὲν ἀξίζει ἡ ζωὴ περισσότερο ἀπὸ τὴν τροφή, καὶ τὸ σῶμα πιὸ πολὺ ἀπὸ τὸ ἔνδυμα; Ὁ Θεὸς, ποὺ σᾶς ἔδωσε αὐτὰ τὰ ἀνώτερα, θὰ σᾶς δώσει καὶ τὰ κατώτερα.

Κοιτάξτε τὰ πουλιὰ, ποὺ πετοῦν στὸν ἀέρα. Οὔτε σπέρνουν, οὔτε θερίζουν, οὔτε μαζεύουν τροφὲς σὲ ἀποθῆκες. Κι ὅμως, ὁ ἐπουράνιος Πατέρας σᾶς τὰ τρέφει. Ἐσεῖς δὲν ἀξίζετε πολὺ περισσότερο ἀπὸ αὐτά; Ἄλλωστε, ποιὸς ἀπὸ σᾶς μπορεῖ νὰ προσθέσει στὸ ἀνάστημά του ἕναν πήχη; Κανένας. Ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ ντύσιμό σας, γιατί ἀγωνιᾶτε; Παρατηρῆστε τὰ ἀγριολούλουδα, ποὺ φυτρώνουν μόνα τους στοὺς ἀγροὺς, κι ὅμως οὔτε ὁ σοφὸς Σολομών, μὲ ὅλη τὴ βασιλική του μεγαλοπρέπεια, δὲν ντύθηκε μὲ ἔνδυμα τόσο ὡραῖο, ὅπως ἕνα ἀπὸ τὰ ἀγριολούλουδα αὐτά. Κι ἂν ὁ Θεὸς ντύνει µἐ τόση μεγαλοπρέπεια τὰ ἀγριόχορτα, ποὺ σήμερα ὑπάρχουν καὶ αὔριο ρίχνονται στὴ φωτιά, δὲ θὰ φροντίσει πολὺ περισσότερο γιὰ σᾶς; Μὴν κυριευθεῖτε λοιπὸν ἀπὸ ἀγωνιώδη φροντίδα λέγοντας, τί θὰ φᾶμε, τί θὰ πιοῦμε καὶ τί θὰ ντυθοῦμε. Διότι, γιὰ ὅλα αὐτὰ ἀγωνιοῦν ὅσοι δὲν ἐμπιστεύονται τὴ ζωή τους στὸν Θεό. Ἄλλωστε, ὁ Πατέρας σας γνωρίζει τί ἔχετε ἀνάγκη καὶ θὰ σᾶς τὸ δώσει. Γι’ αὐτὸ, πάνω ἀπὸ ὅλα, νὰ ζητᾶτε τὰ πνευματικὰ ἀγαθὰ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καὶ τότε θὰ σᾶς δοθοῦν καὶ ὅλα τὸ ἐπίγεια.

Ἡ ἐμπιστοσύνη στὸ Θεὸ δὲ σημαίνει ἀδιαφορία τοῦ ἀνθρώπου, γιὰ τὰ βιοτικά. Τὸ «μὴ μεριμνᾶτε» τοῦ Χριστοῦ δὲ σημαίνει «μὴ ἐργάζεσθε». Ὁ Κύριος δὲ συνηγορεῖ σὲ μία παθητικότητα ἀπέναντι στὴ ζωή. Δὲν περιφρονεῖ τὴ σοβαρὴ καὶ ἐπίπονη ἐργασία. Μὲ ἄλλη ἀφορμή, τὴν παραβολὴ τῶν ταλάντων, καταδικάζει τὴν τεμπελιά. Ἐκεῖνο, πού θέλει νὰ χτυπήσει ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ἀγωνιώδης μέριμνα, ποὺ ταλαιπωρεῖ τὴν ἀνθρώπινη ψυχή.

Ὁ Χριστὸς μᾶς συμβουλεύει νὰ ἔχουμε μία δυναμικὴ καὶ ὑπεύθυνη τοποθέτηση μέσα στὴ ζωή, τονίζοντας. ὅτι πρὶν ἀπὸ ὅλα εἶναι ἡ «βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ», ἡ νέα πραγματικότητα, ποὺ ἐγκαινίασε Ἐκεῖνος, μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο Του. Σὲ παλαιότερες ἐποχές, στὴν καθημερινὴ ἐπικοινωνία τῶν ἀνθρώπων, ἄκουγε κανεὶς τὸ «ἔχει ὁ Θεός». Αὐτὸ, δηλώνει, τὴν ἐμπιστοσύνη, ποὺ ἔχει ὁ ἄνθρωπος στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ, τὴν ἐμπιστοσύνη, χρειάζεται νὰ ἀποκτήσουμε σήμερα.

Ζοῦμε σὲ μία ἐποχὴ μέριμνας, ἀγωνίας καὶ φόβου. Προσανατολίσαμε τὴ ζωή μας στὸ φαγητό, στὰ ὑλικὰ ἀγαθά, στὸ πῶς θὰ φανοῦμε «πιὸ ὡραῖοι» στοὺς ἄλλους. Ξεχάσαμε, ποιὲς εἶναι οἱ προτεραιότητες τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, ὅπως μᾶς τὸ ὑποδεικνύει καὶ τὸ ἀπαιτεῖ ἡ σωστὴ καὶ ζωντανὴ σχέση καὶ κοινωνία μας μὲ τὸ Θεό. Ὑποκαταστήσαμε τὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ μὲ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ τὴν πρόσκαιρη ὀμορφιά μας, μὲ ἀποτέλεσμα, ὁ κόσμος τοῦτος, νὰ μᾶς ἔχει κυριεύσει. Καὶ ἡ ἀγωνία μᾶς ἔγκειται στὴν ἐπιβίωση καὶ τὴν αὐτάρκειά μας, ὄχι στὴν κοινωνία μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὸ συνάνθρωπό μας.

Χριστιανοί μου,

Ἡ ἀλλαγὴ μπορεῖ νὰ ἔρθει στὴν καρδιὰ τοῦ καθενός, ἀκόμη κι ἂν ὁ κόσμος θὰ παραμείνει στὴ θεοποίηση τῶν δικῶν του δυνάμεων. Καὶ ὅποιος ἀλλάζει ἐντός του, ἐμπιστευόμενος τὴ ζωή του στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, σὲ τίποτε δὲν θὰ ὑστερήσει. Ἔτσι, λοιπόν, ἂς προχωρήσουμε στὴ ζωή μας.Γένοιτο!    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΛΗΞΗ ΕΝΟΡΙΑΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΣΤΟ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Β' ΜΑΤΘΑΙΟΥ 2018

Ἀριθμός 22

ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. δ΄ 18-23)

10 Ἰουνίου 2018

«Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων» (Ματθ. δ΄ 19).

Ἡ πρόσκληση, ποὺ ἀπευθύνει ὁ Χριστός μας, Χριστιανοί μου, στοὺς ψαράδες τῆς Γεννησαρὲτ, εἶναι εἰδική. Ποιὰ εἶναι αὐτή; Τοὺς καλεῖ σὲ μία μεγάλη ἀποστολή. Νὰ γίνουν ἁλιεῖς ἀνθρώπων.

Ὡστόσο, ὅμως, καὶ κάθε χριστιανὸς καλεῖται ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ γίνει μαθητής Του. νὰ Τὸν ἀκολουθήσει καὶ νὰ διδάσκει μὲ τὸ καλό του παράδειγμα.

Καὶ οἱ τρόποι, μὲ τοὺς ὁποίους καλεῖ ὁ Θεὸς, εἶναι πάμπολλοι. Πότε πηγαίνει ὁ Ἴδιος αὐτοπροσώπως στοὺς ταπεινοὺς ψαράδες καὶ τοὺς καλεῖ νὰ Τὸν ἀκολουθήσουν στὸ δρόμο τῆς ζωῆς. Τὸ ἴδιο συνέβη καὶ μὲ τὸν τελώνη Ματθαῖο, τὸν μετέπειτα Εὐαγγελιστή, τὴν Σαμαρείτιδα, τὸ Ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν Παῦλο, καὶ τόσους ἄλλους.

Στὴν ἐποχὴ μας χρησιμοποιεῖ ἄλλους τρόπους, γιὰ νὰ μᾶς καλέσει νὰ ἀκολουθήσουμε τὰ ἴχνη Του. Μᾶς καλεῖ, κάποτε, μὲ τὶς εὐεργεσίες καὶ τὰ δῶρα Του, ποὺ πλούσια στέλνει σὲ ἀγαθοὺς καὶ πονηρούς, δικαίους καὶ ἀδίκους. Μᾶς προσκαλεῖ, μὲ ἀρρώστιες καὶ ἄλλες θλίψεις, ποὺ παραχωρεῖ, γιὰ νὰ Τὸν πλησιάσουμε περισσότερο, νὰ ἐφαρμόσουμε πιὸ πιστὰ τὶς θεῖες Του ἐντολές.

Ἄλλους, πάλι, τοὺς καλεῖ νὰ Τὸν ἀκολουθήσουν μὲ ἕνα κήρυγμα, μία Ὀμιλία, μία πράξη, ἕνα λόγο μέσα ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιό Του.

Πρέπει νὰ γνωρίζουμε, ὅτι ὁ Κύριος δὲν καλεῖ τὸν ἄνθρωπο μόνο μία φορά. Τὸν καλεῖ συχνὰ μὲ πολλοὺς καὶ διάφορους τρόπους. «Ἰδοὺ ἔστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω». Περιμένει ἔξω ἀπὸ τὴν θύρα τῆς ψυχῆς μας. Καὶ κτυπάει, κτυπάει, ὑπομονετικὰ, μέχρι νὰ Τοῦ ἀνοίξουμε.

Ἡ θεία Του φωνή: «Δεῦτε πρὸς με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, καγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς», ἀκούγεται σὲ κάθε ἐποχὴ καὶ μὲ πολλοὺς καὶ διαφόρους τρόπους.

Στὴν θεϊκὴ αὐτὴ πρόσκληση «δεῦτε ὀπίσω μου», πολλοὶ ἄνθρωποι ἀδιαφοροῦν. Ἀφήνουν τὸν μεγάλο Ἐπισκέπτη ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τῆς ψυχῆς τους. Δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε, ὅτι τὸ πόμολο τῆς πόρτας τῆς ψυχῆς εἶναι ἀπὸ μέσα. Ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀνοίξουμε. Ὁ Κύριος κρούει μόνο, δὲν μπορεῖ νὰ μπεῖ στὴν ψυχή μας, ἂν δὲν θέλουμε ἐμεῖς. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος ἢ νὰ ἀκούσει τὴν πρόσκληση καὶ νὰ ἀνοίξει στὸν μεγάλο Ἐπισκέπτη, ἢ νὰ ἀδιαφορήσει καὶ νὰ κλείσει τὰ αὐτιά του στὸ θεϊκὸ αὐτὸ κάλεσμα. Τὸ δεύτερο κάνουν οἱ πολλοί. Δὲν θέλουν νὰ ἀκούσουν τίποτα. Δὲν θέλουν νὰ ἀκολουθήσουν τὸ δρόμο τῆς πίστεως. Ἀρνοῦνται τὴν ἀξία τῆς ἀρετῆς καὶ ζοῦν μία καθαρὰ σαρκική, ὑλιστικὴ ζωή. Μὲ κλειστοὺς οὐρανούς. Χωρὶς ἰδανικά. Χωρὶς πνευματικὰ ἰδεώδη. Χωρὶς κανένα ἐνδιαφέρον, γιὰ τὴν ψυχή. Χωρὶς προοπτικὴ αἰωνιότητας. Σὰν ὅλα νὰ τελειώνουν στὰ λίγα χρόνια της ζωῆς αὐτῆς.

Τὴν πρόσκληση τοῦ Κυρίου «δεῦτε ὀπίσω μου», ἀκολουθῆστε με, δηλαδὴ, στὸν δρόμο τοῦ Πνεύματος, στὸ μονοπάτι τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς πίστεως, τὴν παρέρχονται, ἐνῶ βρίσκουν χίλιες δικαιολογίες «προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις». Ὅσο οἱ Μαθητὲς, στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ, ἀμέσως ἄκουσαν τὴν Θεία Πρόσκληση καὶ, χωρὶς νὰ ποῦν καμιὰ δικαιολογία, ἀκολούθησαν τὸν Διδάσκαλο, τόσο αὐτοὶ βρίσκουν τόσες καὶ τόσες δικαιολογίες, γιὰ νὰ μὴν Τὸν ἀκολουθήσουν.

Πολλοὶ λένε: Δὲν μπορῶ νὰ ἀκολουθήσω τὸν Χριστὸ, γιατί εἶναι δύσκολη ἡ ζωὴ τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς πίστεως. Καὶ τὸ λένε, χωρὶς νὰ ἔχουν δοκιμάσει τὸν δρόμο αὐτό.

Ἄλλοι, πάλι, ὑποστηρίζουν, ὅτι τὸ περιβάλλον τους δὲν τοὺς ἀφήνει νὰ ἀκολουθήσουν τὴν Πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ μας «δεῦτε ὀπίσω μου». Συγγενεῖς, φίλοι, γνωστοί τους, δείχνουν ἄλλους δρόμους καὶ τοὺς καλοῦν σ’ ἄλλη ζωή. Ἡ νοοτροπία τῆς ἐποχῆς τοὺς κλείνει τὸν δρόμο πρὸς τὸν Σωτήρα Χριστό. Μεταθέτουν, ἔτσι, τὴν εὐθύνη γύρω τους, γιὰ νὰ ἡσυχάσουν τὴν συνείδησή τους, γιατί δὲν ἔχουν τὴν δύναμη νὰ ὑπερπηδήσουν κάθε ἐμπόδιο καὶ νὰ βαδίσουν τὸν θεῖο δρόμο.

Ἄλλοι, πάλι, δικαιολογοῦνται, ποὺ δὲν ἀνοίγουν τὴν πόρτα τῆς ψυχῆς τους στὸν Μεγάλο Ἐπισκέπτη, ἀπὸ τὴν ἔλλειψη, δῆθεν, χρόνου, ἀπὸ τὶς ποικίλες ἀπασχολήσεις τοῦ καθημερινοῦ βίου. Δικαιολογία τόσο ἀστήρικτη, μιά καὶ ὁ Χριστός μας ζητάει νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε, στὴν καθημερινή μας ζωή, χωρὶς νὰ ἀφήσουμε τὶς δουλειές μας, νὰ ζοῦμε σὰν ἀληθινὰ πιστοί.

Ἄλλοτε, πάλι, ἀναβάλλουμε νὰ δεχθοῦμε τὴν Πρόσκληση, ἀναβάλλοντας την, γιὰ ἀργότερα. Λέμε: ἔχουμε καιρό, δὲν μᾶς πῆραν τὰ χρόνια, τώρα, ἂς τελειώσω τὶς ἄλλες μου ὑποθέσεις. Καὶ αὐτὰ, ἐνῶ κανείς μας δὲν ξέρει, ἂν εἶναι δική του ἡ ἑπόμενη ὥρα ἢ ἡ ἑπόμενη ἡμέρα.

Πάλι, ὅμως, καὶ σήμερα, ὁ στοργικὸς καὶ ὑπομονετικὸς Κύριός μας, ἀπευθύνει τὴν πρόσκληση καὶ πρόκληση: «Δεῦτε ὀπίσω μου».

Γιὰ νὰ ἀκούσομε, ὅμως, τὴν Θεία Του Φωνή, νὰ ἀνοίξουμε τὴν πόρτα τῆς ψυχῆς μας, νὰ κάνουμε τὸν Χριστό Ἀρχηγό μας καὶ νὰ ἀκολουθήσουμε στὰ ἴχνη Του, πρέπει νὰ παραμερίσουμε τὰ ἐμπόδια τῶν δισταγμῶν, τῆς ἀμφιβολίας, τῆς ὀλιγοπιστίας, τῶν ἀμφιταλαντεύσεων. Βασικὴ προϋπόθεση εἶναι νὰ διώξουμε τὶς δικαιολογίες, γιὰ νὰ βαδίσουμε τὸν δρόμο, ποὺ μᾶς ἀπεκάλυψε ὁ Κύριος καὶ Πρῶτος αὐτὸς τὸν βάδισε.

Χριστιανοί μου,

Ἂς μὴν ἀφήνουμε ἄλλο τὸν μεγάλο Ἐπισκέπτη ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τῆς ψυχῆς μας. Ἂς μὴν Τὸν ἀφήνουμε νὰ περιμένει. Πνευματικό μας συμφέρον εἶναι νὰ Τοῦ ἀνοίξουμε, νὰ ἀποδεχθοῦμε τὴν θεία του Πρόσκληση καὶ νὰ ἀκολουθήσουμε τόν Ἀρχιποίμενα Χριστό.

Νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε, βαδίζοντας τὸ μονοπάτι τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀρετῆς. Μπορεῖ νὰ εἶναι στενό, μπορεῖ νὰ εἶναι ἀνηφορικό, ἀλλὰ καταλήγει, ὅμως, σὲ φωτόλουστη κορυφή.

Κι ὅποιος φτάσει στὴν κορυφὴ αὐτή, τὰ δῶρα ποὺ τοῦ χαρίζει ὁ Κύριος εἶναι ἀνακούφιση, ἀνάπαυση, γαλήνη, εἰρήνη, χαρά. Ἀξίζει νὰ ἀγωνιστοῦμε.

«Δεῦρο ὀπίσω μου», μᾶς προσκαλεῖ ὁ Κύριος. Τὸ κάλεσμα αὐτὸ καὶ ἡ θετικὴ ἀνταπόκριση τοῦ καθενὸς μας, ἀποτελεῖ τὴν ἀπαρχὴ τῆς σωτηρίας μας. Ἀμήν.   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ 2018

Ἀριθμός 21

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

(Ματθ.ι΄32-33, 37-38, ιθ΄27-30)

3 Ἰουνίου 2018

"Πολλοί δέ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καί ἔσχατοι πρῶτοι" (Ματθ. ιθ΄ 30).

Ἡ Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων, Χριστιανοί μου, εἶναι ἡ τελευταία Κυριακή του Πεντηκοσταρίου. Μὲ αὐτὴν τελειώνει ὁ κινητὸς κύκλος τῶν ἑορτῶν, ποὺ ἄρχισε ἀπὸ τὴν πρώτη Κυριακή του Τριωδίου. Ἡ Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων εἶναι ἡ σφραγίδα τῆς ἑορταστικῆς αὐτῆς περιόδου, ποὺ μᾶς παρουσιάζει τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι τρανὴ ἀπόδειξη τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας καὶ παρουσιάζει ὅσους ἀγαθὰ ἁγίασε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στὸν κόσμο.

Ὁ ἁγιασμὸς τῶν ἀνθρώπων ἀποτελεῖ δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ συντελεῖται μέσα στὴν Ἐκκλησία, στὴν ὁποία ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἐνοικεῖ καὶ ἐνεργεῖ τοῦ τρίτο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Τίποτε ἄλλο περισσότερο δὲν ἀποδεικνύει τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴν Ἐκκλησία ὅσο ἡ ζωὴ τῶν Ἁγίων• ἡ ἄσκηση, ἡ μαρτυρία καὶ ἡ ἄθληση τῶν πιστῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ.

Στὸ τέλος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος ἀκούσαμε μία φοβερὴ προειδοποίηση ἀπὸ τὸν Κύριο. «Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι». Πολλοὶ θὰ γίνουν ἀπὸ πρῶτοι τελευταῖοι, ὅπως καὶ πολλοὶ θὰ ἀποδειχθοῦν στὸ τέλος πρῶτοι ἀπὸ τελευταῖοι, ποὺ ἦταν πρίν.

Ὁ ἄπιστος, ὁ ἄσωτος ἄνθρωπος μπορεῖ ἀπὸ τὴν μία ὥρα στὴν ἄλλη, ἀπὸ τὴν ἄβυσσο τῆς ἀπώλειας, νὰ βρεθεῖ στὴν κορυφὴ τῆς ἁγιότητας, μὲ τὴν εἰλικρινῆ μετάνοια. Καὶ ὁ εὐσεβής, ὁ σήμερα ἐνάρετος ἄνθρωπος μπορεῖ, ἐπίσης, μὲ τὴν ἀπροσεξία του, μὲ τὴν ὑπερηφάνειά του, νὰ βρεθεῖ ἀπὸ τὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ στὰ νύχια τοῦ διαβόλου.

Πολλὰ εἶναι τὰ παραδείγματα, ποὺ ἀναφέρει ἡ ἱστορία.

Ὁ Ἰούδας ἦταν ἀπόστολος, μαθητὴς τοῦ Κυρίου μας, ἀνῆκε στοὺς πρώτους, ἀλλὰ εἶναι σὲ ὅλους μας γνωστὸ τὸ κατάντημά του. Ὁ σατανᾶς «εἰσῆλθεν εἰς αὐτὸν» καὶ ὁ πρῶτος ἔγινε τελευταῖος, προδίδοντας τὸν Χριστὸ, γιὰ τὸν χρυσό.

Εἶναι ἀκόμα καὶ κάποιοι ἄλλοι, συνεργοὶ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, διαλεκτοὶ πρὶν καὶ κορυφαῖοι, ὅπως ὁ Δημᾶς, ὁ ὁποῖος ἐγκατέλειψε τὸν Ἀπόστολο «ἀγαπήσας τὸν νῦν αἰώνα», ὅπως καὶ ὁ Φύγγελος καὶ ὁ Ἐργογένης.

Καὶ ἀργότερα, στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, χιλιάδες χριστιανοὶ ὑπέκυψαν, κατὰ τοὺς διωγμοὺς, καὶ θυσίασαν στὰ εἴδωλα καὶ ἄλλοι, μέχρι σήμερα, ἐνῶ ἀκολουθοῦν γιὰ ἕνα διάστημα τὸ δρόμο τῆς πίστεως, κατόπιν, ξεστρατίζουν στὴν ἀπιστία, στὴν αἵρεση, στὸν ἁμαρτωλὸ βίο, στὴν ἀδράνεια, στὴν ἀκηδία. Ὅλοι αὐτοὶ εἶναι οἱ πρῶτοι, ποὺ ἔγιναν τελευταῖοι.

Στὸ διάβα τῶν αἰώνων μέχρι καὶ σήμερα, ὑπάρχουν κι ἐκεῖνοι, ποὺ στάθηκαν καὶ στέκονται ὡς τὸ τέλος πρῶτοι, ἀκλόνητοι στὴν πίστη, σταθερὰ στερεωμένοι στὸ θεῖο θέλημα. Εἶναι οἱ Μάρτυρες, οἱ Ὁμολογητές, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ πολύαθλες ψυχές, ποὺ ἀνταποκρίθηκαν ὡς τὸ τέρμα στὴν θεία κλήση καὶ δὲν πλαγιοδρόμησαν.

Εἶναι, ὅμως, ἀκόμα, καὶ οἱ τελευταῖοι, ποὺ ἔγιναν πρῶτοι. Ἐκεῖνοι, ποὺ ἁμάρτησαν πολὺ κι ὅμως ἀνένηψαν. Ἐκεῖνοι, ποὺ ἀπὸ τὸν πυθμένα τοῦ κακοῦ ἀνέβηκαν στὴν ὀροφὴ τοῦ οὐρανοῦ. Ἐκεῖνοι, ποὺ ἀπὸ μεγάλοι ἁμαρτωλοὶ, ἔγιναν μεγάλοι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀνάμεσα στοὺς Ἁγίους Πάντες, ποὺ γιορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ δὲν ἦταν πάντα πρῶτοι, ἀλλὰ ἔγιναν πρῶτοι. Μὲ ἐπικεφαλῆς τὴν ἁμαρτωλὴ γυναίκα καὶ τὸν ληστή, τὸν τελώνη Ζακχαῖο καὶ τὸν πρώην διώκτη Παῦλο, ἀποτελοῦν τιμητικὴ λεγεώνα.

Αὐτὰ, ὡς πρὸς τοὺς Ἁγίους της Ἐκκλησίας μας. Εἶναι ὥρα, ὅμως, νὰ κοιτάξουμε ὁ καθένας μας, τὴ δική του πορεία. Ἂν περπατᾶμε στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ, ἂς γνωρίζουμε, ὅτι δὲν ἀποκλείεται ἀπὸ πρῶτοι νὰ γίνουμε τελευταῖοι, νὰ πέσουμε στὴν ἀπώλεια καὶ νὰ χάσουμε τὰ πάντα. Κι αὐτὸ θὰ συμβεῖ, ὅταν δὲν ὑπάρχει συνεχὴς ἐγρήγορση, ἀκατάπαυστη προσπάθεια, ἀδιάκοπος ἀγώνας.

«Ὁ δοκῶν ἐστάναι, βλεπέτω μὴ πέση», αὐτὸ ἂς εἶναι τὸ καθημερινό μας σύνθημα. Λίγο νὰ παραμερίσουμε σήμερα, περισσότερο αὔριο, ἀπὸ τὴ χριστιανική μας πορεία, ὅταν ἀρχίζουμε νὰ ἀμφιβάλλουμε, γιὰ τὶς αἰώνιες ἀλήθειες, ὅταν συμβιβαζόμαστε μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου, ὅταν ὑποχωροῦμε, μπορεῖ γρήγορα ἢ ἀργότερα, ἀπὸ πρῶτοι νὰ βρεθοῦμε ἔσχατοι. Νὰ χάσουμε τὸ πολύτιμο μαργαριτάρι, ποὺ, ἴσως, μὲ κόπο καὶ σκληρὸ ἀγώνα, ἀποκτήσαμε.

Γιὰ νὰ εἴμαστε, ὅμως, πάντοτε στὴν τιμητικὴ πρωτοπορία τοῦ Πνεύματος, χρειάζεται συνεχὴς ἀνανέωση τῶν πνευματικῶν μας δυνάμεων μὲ τὴν προσευχή, τὴν ἐξομολόγηση καὶ τὴν μετοχή μας στὸ Ἱερό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Χρειάζεται, ἐπίσης, συνεχὴς προσπάθεια, ἀδιάκοπος ἀγώνας, πάντοτε ἡ ματιά μας νὰ εἶναι καθηλωμένη στὸν Ἀρχηγὸ καὶ τελειωτὴ τῆς πίστεώς μας, τὸν Ἰησοῦ Χριστό.

Ἂν, ὅμως, κάποιοι ἀπὸ μᾶς, εἶναι μέχρι τώρα τελευταῖοι, ἂς μὴ ξεχνοῦν οὔτε στιγμὴ, ὅτι μπορεῖ νὰ μποῦν στὴν πρώτη θέση. Πῶς; Μὲ τὴν μετάνοια. Ἂν ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ὅπως ὁ Λὼτ ἀπὸ τὰ Σόδομα, χωρὶς νὰ στρέψουν τὸ κεφάλι τους πρὸς τὰ πίσω. Νὰ παραδοθοῦν στὴ Θεία Χάρη καὶ νὰ ἀφήσουν νὰ τοὺς κυβερνήσει ἀπὸ δῶ καὶ πέρα ὁ Χριστός. Ἂν τὸ κάνουν αὐτό, ὅλα θὰ ἀλλάξουν. Ἀπὸ τελευταῖοι θὰ βρεθοῦν ἀνάμεσα στοὺς πρώτους.

Αὐτὸ εἶναι τὸ θαῦμα τοῦ χριστιανισμοῦ. Αὐτὴ εἶναι ἡ τεράστια δύναμη, ποὺ ἀνασταίνει τὸν πεσμένο στὴν ἁμαρτία, ἄνθρωπο. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀτίμητη δωρεὰ, ποὺ χάρισε ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ, στὴν ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη.

Ἂς ἀναρωτηθοῦμε, θὰ θελήσουν, ἆρα γε, ἐκεῖνοι, πού ἡ ἁμαρτία τοὺς ἔκανε τελευταίους, νὰ ἐπανέλθουν στὸ δρόμο, πού θὰ τοὺς ἀναδείξει πρώτους; Κι ἐκεῖνοι, πού εἶναι σήμερα πρῶτοι θὰ παραμείνουν πιστοὶ μέχρι τέλους;

Ἂς παρακαλέσουμε, μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μας, τὸν Κύριο καὶ τοὺς Ἁγίους Πάντες, νὰ βοηθήσουν τοὺς πρώτους νὰ παραμείνουν στὴν τιμητικὴ αὐτὴ θέση καὶ, παράλληλα, νὰ ἐνισχύσει τοὺς τελευταίους, ὥστε νὰ βρεθοῦν κι αὐτοὶ πρῶτοι, μαζὶ μὲ τὸν Κύριό μας. Ἀμήν.    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ 2018

Ἀριθμός 20

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

(Ἰωάν. ζ΄37-52, η' 12)

27 ΜΑΪΟΥ 2018

"ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου" (Ἰωάνν. η' 12).

Ἡ κάθοδος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Χριστιανοί μου, τὴν ἡμέρα αὐτὴ, τῆς Πεντηκοστῆς, εἶναι ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα γεγονότα τῆς Ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας μας. Μὲ τὸ ὕψιστο αὐτὸ γεγονὸς, στοὺς λυπημένους Μαθητὲς, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, χαρίζει τὴν ἀναγέννηση, τὴ δύναμη καὶ τὴν χάρη, νὰ βαδίσουμε τὸν δρόμο τῆς ἀρετῆς καὶ ἁγιότητος «ἐν δυνάμει Θεοῦ».

Μετὰ τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐξαγγέλλουν τὰ μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Κυρίου. Παρουσιάζουν μία ἁγιότητα θαυμαστὴ καὶ μία πρωτοφανῆ αὐτοθυσία.

Ἀλλά, καὶ ἀπὸ τοὺς πρώτους χριστιανοὺς, πού πίστευσαν, κατὰ τὴν Πεντηκοστὴ, στὸ κήρυγμα τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου καὶ ἀπὸ ὅσους ἀργότερα «προσετίθεντο» στὴν Ἐκκλησία, ἦταν πολὺ ἀδιάφοροι πρίν, ἴσως, καὶ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ μας.

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἔρχεται στὸ χάος καὶ στὴν ἄβυσσο τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς καὶ δημιουργεῖ τὸ κάλλος καὶ τὴν ἁρμονία τῆς καλοσύνης καὶ τῆς ἀρετῆς.

Πάνω ἀπὸ εἴκοσι αἰῶνες ἔχουν περάσει ἀπὸ τὴν κάθοδο τοῦ Παναγίου Πνεύματος καὶ ὅμως πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, πού δὲν δοκιμάζουν τὴν πνευματικὴ αὐτὴ ἀλλαγὴ, ἀλλὰ μένουν στὰ σκοτεινὰ μονοπάτια τοῦ κακοῦ καὶ τῆς ἁμαρτίας. Καὶ ἡ βασικὴ αἰτία εἶναι, ὅτι ἀγνοοῦν τὴν ἔλευση καὶ τὴν ἀναγεννητικὴ δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὅταν, ὅμως, ὁ ἄνθρωπος παραμείνει ἔρημος ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, δὲν μπορεῖ νὰ καρποφορήσει τὴν ἀρετή, ὅπως ἀκριβῶς δὲν παρουσιάζεται καμία βλάστηση ἐκεῖ, πού δὲν ὑπάρχει νερὸ καὶ δὲν πέφτει ἡ εὐεργετικὴ βροχή. Ὅταν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δὲν φλογίζει τὸν ἐσωτερικό μας κόσμο, ὅταν ἀπουσιάζει αὐτὴ ἡ κινητήρια δύναμη, τότε οἱ ψυχικὲς δυνάμεις παραλύουν καὶ ἀτονοῦν πρὸς κάθε καλὸ καὶ ὡραῖο. Ἄνθρωπος χωρὶς Ἅγιο Πνεῦμα, μοιάζει μὲ κόσμο χωρὶς ἥλιο, μοιάζει μὲ σῶμα χωρὶς ψυχή. Ὅπου δὲν ὑπάρχει τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἐκεῖ ὑπάρχει τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου, τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ διαβόλου.

Μπορεῖ, οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ, νὰ γνωρίζουν πολλά, νὰ ἔχουν ὑψηλὲς θέσεις καὶ ἀξιώματα, νά ἔχουν τιμὲς καὶ πλούτη, δὲν ἔχουν ὅμως αἰσθήματα καλοσύνης, ἀγάπης καὶ ἀληθινὴ εὐγένεια, ὅλα αὐτὰ, πού χαρακτηρίζουν τὸν ἀληθινὸ ἄνθρωπο, τὸν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ. Οἱ καρδιὲς τους μοιάζουν μὲ σπήλαια ληστῶν, μὲ τὰ πάθη καὶ τὰ ἐλαττώματα.

Γι’ αὐτὸ, ὅλη ἡ σοφία τοῦ κόσμου, ὁ πολιτισμός, ἡ πρόοδος, μὲ ὅλα τὰ ἀγαθὰ, πού φέρνουν στὴν ἀνθρωπότητα, δὲν μπορεῖ νὰ ἀντικαταστήσουν τὴν ἀνακαινιστικὴ Χάρη καὶ τὸ Ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι δύναμη, πού ἔρχεται νὰ τονώσει τὴ θέλησή μας καὶ νὰ τὴν κινήσει στὸ καλὸ καὶ στὴν ἀρετή. Ἐνῶ, συγχρόνως, κατακαίει κάθε ἀγκάθι, πού φυτρώνει στὴν ψυχὴ καὶ καθαρίζει κάθε μολυσμό, «καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλίδος», ὅπως ψάλλει ὁ ἱερὸς ὑμνωδὸς τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὅταν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα γίνει κυβερνήτης τοῦ ἀνθρώπου, ὁλόκληρος ὁ ἐσωτερικὸς κόσμος γίνεται πνευματικός. Εἶναι «ἡ καινὴ κτίσις», πού κατεργάζεται τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Αὐτὴ εἶναι ἡ Πεντηκοστὴ κάθε ψυχῆς, ἡ κάθοδος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὸν ἐσωτερικὸ ἄνθρωπο. Ἕνας κόσμος ὡραῖος, φωτεινός, ἅγιος, δυνατὸς δημιουργεῖται στὴν ψυχή, τῆς ὁποίας ἡ ἀντανάκλαση ἐξωραΐζει καὶ ἁγιάζει τὸ σῶμα καὶ τὸ καθιστὰ ναὸ ἅγιο τῆς θείας Χάριτος. Ὁ ἄνθρωπος τότε γίνεται πνευματοφόρος καὶ πνευματοκίνητος, ἀληθινὰ θεοφόρος.

Βασικὴ, ὅμως, προϋπόθεση, γιὰ νὰ ἀπεργασθεῖ τὸ Πανάγιο Πνεῦμα τὴν ἀναγέννηση εἶναι νὰ Τοῦ ἀνοίξουμε τὶς πόρτες τῆς ψυχῆς μας καὶ νὰ τὸ κάνουμε μόνιμο ἔνοικό της.

Ὅπως, ἀκριβῶς, δὲν χρησιμεύει σὲ τίποτα ἕνας διακόπτης, πού δὲν εἶναι συνδεδεμένος μὲ τὴν πηγὴ τοῦ ἡλεκτρισμοῦ, ἔτσι εἶναι καὶ ὁ ἄνθρωπος, πού, ἁπλῶς, γνωρίζει κάποια θεωρητικὰ πράγματα, γιὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλὰ δὲν ἔχει ἑνωθεῖ μαζί Του.

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίδει τὴν δύναμη τῆς ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς ἀναγέννησης στὸν ἄνθρωπο, πού τὸ δέχεται μὲ πίστη, πού ποθεῖ τὴν ἀναγέννησή του, πού ζητάει καθημερινὰ καὶ μὲ κάθε τρόπο τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Παρακλήτου.

«Βασιλεῦ, οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας…ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἠμῖν καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλίδος καὶ σῶσον τὰς ψυχάς ἡμῶν».

Αὐτὴ, ἂς εἶναι ἡ προσευχή μας, πού θὰ τὴν ἀκολουθεῖ ἡ προσφορὰ τῆς καρδιᾶς μας, τὴν ὁποία ἡ χάρη Του θὰ καθαρίσει καὶ θὰ ἀναγεννήσει.

Ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς ἔφερε φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ, πού καίει τὴν κακία. Ἔφερε Φῶς, πού διαλύει τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ πλημμυρίζει τὸν κόσμο μὲ τὴ Χάρη τοῦ Παναγίου καὶ Τελεταρχικοὺ Πνεύματος.

«Ἐγὼ εἰμὶ τὸ φῶς τοῦ κόσμου», εἶπε ὁ Κύριος. Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ Φῶς τοῦ κόσμου. «Φῶς ἐκ φωτὸς» τοῦ οὐρανίου Πατρός. Φῶς, τὸ ὁποῖο μποροῦμε νὰ δεχθοῦμε μόνο διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει, σήμερα, πανηγυρικὰ, τὸν ὕμνο δοξολογίας πρὸς τὴν Ἁγία Τριάδα: «Φῶς ὁ Πατήρ, φῶς ὁ Λόγος, φῶς καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα… καὶ δὶ’ αὐτοῦ πᾶς ὁ κόσμος φωταγωγεῖται, Τριάδα σέβειν ἁγίαν».

Χριστιανοί μου,

Ἀστράφτει καὶ λάμπει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας μέσα στὸ θεϊκὸ Φῶς. Τὸ Φῶς, πού διαλύει τὰ σκοτάδια τῆς ἀγνοίας καὶ τῆς ἁμαρτίας καὶ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἀληθινὴ θεογνωσία.

Ἂς παρακαλέσουμε, εἰδικὰ σήμερα, τὸν ἀγαθὸ Παράκλητο, νὰ ἐξαφανίσει κάθε σκοτεινὸ στοιχεῖο ἀπὸ τὸ ἐσωτερικό μας καὶ νὰ καταυγάσει τὶς καρδιές μας μὲ θεῖο Φῶς, ὥστε «λάμποντες, ἀστράπτοντες, ἠλλοιωμένοι» νὰ προσκυνοῦμε καὶ νὰ δοξάζουμε τὸν Τριαδικὸ Θεό μας, γιὰ τὴν ἀνέκφραστη δωρεά Του. Ἀμήν.   Πηγη: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  ΚΑΙ  ΕΛΕΝΗΣ

ΕΝΑΝΤΙ  ΚΑΡΡΑΔΕΙΟΥ  ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ  ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Την προσεχή  Δευτέρα 21 Μαΐου 2018  πανηγυρίζει  μετά πάσης εκκλησιαστικής μεγαλοπρεπείας και λαμπρότητος ο Ιερός Ναός των Αγίων Θεοσέπτων Ισαποστόλων 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ

(έναντι Καρραδείου Δημοτικού Σχολείου).

   

     Ο Μέγας  Πανηγυρικός Εσπερινός  θα αρχίσει  την 7^ην μ.μ. της Κυριακής  20  Μαΐου 2018, ο δε Όρθρος μετά της Θείας Λειτουργίας την 7^ην πρωϊνή της Δευτέρας.

       Τους χορούς των Ιεροψαλτών θα διευθύνει ο Πρωτοψάλτης του Ιερού μας Ναού κ. Θεόδωρος Κουτσούδης.

          Προσκαλούνται οι φιλέορτοι Χριστιανοί όπως προσέλθουν εις την ιεράν πανήγυριν.