ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 24 ΜΑΡΤΙΟΥ

Ἀριθμός 12

Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Ἑβρ. α΄ 10– β΄3)

24 Μαρτίου 2019

«πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;» ( ‘Εβρ. Β΄,3).

Δεύτερη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν σήμερα, καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει νὰ μὴ ἀμελοῦμε τὴν σωτηρία μας. Καὶ γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ ἀντιπαραβάλλει τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ πρὸ αἰώνων Θεός, μὲ τοὺς λόγους τῶν ἀγγέλων ποὺ συναντᾶμε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη.

Καὶ συνεχίζει μὲ τὴν ἑξῆς ἐρώτηση: «σὲ ποιὸν ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους εἶπε ποτὲ (ὁ Θεός), “κάτσε στὰ δεξιά μου μέχρι νὰ ὑποτάξω στὰ πόδια σου τοὺς ἐχθροὺς σού”; δὲν εἶναι ὅλοι (οἱ ἄγγελοι) λειτουργικὰ πνεύματα, ποῦ ἀποστέλλονται σὲ διακονία γιὰ ἐκείνους πού πρόκειται νὰ κληρονομήσουν τὴν σωτηρία;». Ἕνα κοινὸ σημεῖο καὶ μία μεγάλη διαφορὰ ἔχει ὁ Χριστὸς ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους. Τὸ κοινὸ σημεῖο, εἶναι ὅτι ὁ λόγος καὶ τῶν δύο εἶναι λόγος ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ἀποσκοπεῖ στὴν σωτηρία μας· ἡ δὲ διαφορά, ὅτι ὁ μὲν λόγος τῶν ἀγγέλων εἶναι ἔμμεσος, κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ, τοῦ δὲ Χριστοῦ ἄμεσος, καθότι «ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ὑμὶν» (Ἰω. 1.14). Γὶ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς Πατὴρ ἀπευθύνεται στὸν Θεὸ Λόγο μὲ λόγια τὰ ὁποία δὲν εἶπε ποτὲ στοὺς ἀγγέλους, καὶ τὸν θέτει ἐκ δεξιῶν του, ἐπειδὴ εἶναι «φῶς ἐκ φωτός, Θεὸς ἀληθινὸς ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ».

Ἡ βαρύτητα τῶν λόγων τοῦ Χριστοῦ, ἑπομένως, θὰ πρέπει νὰ μᾶς καθιστὰ προσεκτικοὺς στὴν ζωή μας. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ ἀπόστολος Παῦλος καταλήγει λέγοντας: «Γὶ αὐτὸ πρέπει ἐμεῖς νὰ προσέχουμε πολὺ περισσότερο αὐτὰ ποὺ ἔχουμε ἀκούσει, μήπως κάποια στιγμὴ παρασυρθοῦμε. Γιατί, ἂν ὁ λόγος τὸν ὁποῖο διατύπωσαν οἱ ἄγγελοι ἀποδείχθηκε ἀληθινός, καὶ κάθε παράβαση καὶ παρακοὴ ἔλαβε τὸν δίκαιο μισθό της, πῶς ἐμεῖς θὰ ξεφύγουμε ἐὰν ἀμελήσουμε τόσο μεγάλη σωτηρία; ἡ ὁποία, ἀφοῦ ἄρχισε νὰ κηρύττεται ἀπὸ τὸν Κύριο, βεβαιώθηκε σὲ ἐμᾶς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τὸν ἄκουσαν». Γνωρίζουμε, μᾶς λέει, ὅτι ὁ λόγος τῶν ἀγγέλων ἀποδείχθηκε ἀληθινός, καὶ ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ τὸν ἀθέτησαν τελικὰ ἀνταμείφθηκαν μὲ δίκαιη τιμωρία. Γνωρίζουμε ἐπίσης, ὅτι ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ εἶναι λόγος ἀληθινὸς καὶ σωτήριος, καὶ ὅτι ἔχει μεταδοθεῖ σὲ ἐμᾶς ἀπὸ τοὺς αὐτόπτες καὶ αὐτήκοους μάρτυρες, τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ Εὐαγγελιστές. Ἑπομένως, τί θὰ μᾶς συμβεῖ ἐὰν ἀθετήσουμε τὴν ἴδια μᾶς τὴν σωτηρία; Ἄρα, ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε διπλὰ προσεκτικοί, ὥστε νὰ μὴ παρασυρθοῦμε.

Δὲν εἶναι δύσκολο νὰ παρασυρθοῦμε, καὶ μάλιστα ἔχει πολλὲς μορφὲς ἡ πλάνη. Πολλὲς φορὲς διαμορφώνουμε μία δική μας ἀντίληψη γιὰ τὴν σημασία τῶν λόγων τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ ὁποία μάλιστα δὲν ἀπέχει καὶ πολὺ ἀπὸ τὸ νὰ μᾶς ὁδηγήσει σὲ αἵρεση. Ἄλλοτε παρασυρόμαστε ἀπὸ τὶς ἐπιθυμίες καὶ ἀπὸ τὶς ἡδονὲς τοῦ βίου, τρεφόμενοι μὲ ξυλοκέρατα, ὡσὰν τὸν ἄσωτο υἱό. Ἄλλοτε πάλι γινόμαστε κριτὲς τῆς οἰκουμένης, καὶ στέλνουμε τοὺς ἀδελφούς μας στὸν παράδεισο ἢ στὴν κόλαση, λὲς καὶ εἴμαστε καρδιογνῶστες, λησμονώντας τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου μας «μὴ κρίνετε, ἴνα μὴ κριθῆτε» (Μάτθ. 7.1) Ἄλλοτε πάλι, ὁ πειρασμὸς ἔρχεται νὰ ἐνσπείρει μύριους λογισμοὺς στὴν καρδιά μας, κυρίως ἐκ τῶν δεξιῶν, στοὺς ὁποίους ὑποκύπτουμε· καὶ στὴν συνέχεια μᾶς ἐλέγχει, ὄχι γιὰ νὰ μετανοήσουμε ἀλλὰ γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν ἀπόγνωση, στὴν ἀκηδία, στὴν ἀπελπισία, στὸν πνευματικὸ θάνατο, ὅπως ἔπραξε μὲ τὸν Ἰούδα. Ἄλλοτε πάλι, νομίζουμε ὅτι ἐπειδὴ τηρήσαμε δύο-τρεῖς ἀπὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ἐπειδὴ κρατήσαμε τὴν νηστεία ἢ κάναμε καὶ καμιὰ ἐλεημοσύνη, μᾶς ὀφείλει καὶ τὸν παράδεισο· καὶ λησμονοῦμε ὅτι τὰ ἔργα μας δὲν πρέπει νὰ διακατέχονται οὔτε ἀπὸ τὸν φόβο τῆς κολάσεως, οὔτε ἀπὸ τὴν προσδοκία τῆς μελλοντικῆς ἀνταποδώσεως, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, ἡ ὁποία καθρεφτίζεται καὶ καλλιεργεῖται μέσα ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον· γιατί «ἡ ἀγάπη οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς» (Ἃ' Κόρ. 13.5).

Ὅλα αὐτὰ μᾶς τὰ θυμίζει σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος, προκειμένου νὰ συνεχίσουμε τὸν ἀγώνα μας, καὶ εἰδικὰ ἐτούτη τὴν εὐλογημένη περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσαρακοστῆς, μὲ ἀδιάπτωτο σθένος, μὲ νήψη, δηλαδὴ μὲ προσοχὴ μεγάλη καὶ ἐπιφυλακὴ τῶν πνευματικῶν μας αἰσθήσεων, μὲ πίστη στὰ σωτήρια λόγια του Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ, μὲ μετάνοια, μὲ ἐξομολόγηση καρδίας, μὲ προσευχὴ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ μὲ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον. Ἂς μὴ ἀθετήσουμε, λοιπόν, τὴν σωτηρία μας, ἂς μὴ ἀποκάμουμε ἀπὸ τὶς τρικυμίες τοῦ βίου, ἂς κάνουμε πράξη στὴν ζωή μας τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι «ἐὰν τὶς ἀγαπᾶ μέ, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ' αὐτῶ ποιήσομεν» (Ἰω. 14.23). Ἡ ἀρχὴ δηλαδὴ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸ εἶναι ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν του, καὶ τὸ τέλος αὐτῆς εἶναι ἡ κοινωνία μὲ τὸν Θεό, τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἀμήν.     Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ  17 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 

KAI TO

 ΠΑΝΕΝΟΡΙΑΚΟ ΜΝΗMΟΣΥΝΟ

"Τὴν ἄχραντον Εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν Ἀγαθέ,

 αἰτούμενοι συγχώρησιν τῶν πταισμάτων ἡμῶν,

  Χριστὲ ὁ Θεός· βουλήσει γὰρ ηὐδόκησας σαρκὶ ἀνελθεῖν ἐν τῷ Σταυρῷ,

 ἵνα ῥύσῃ οὓς ἔπλασας ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ·

 ὅθεν εὐχαρίστως βοῶμέν σοι· Χαρᾶς ἐπλήρωσας τὰ πάντα, 

ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, παραγενόμενος εἰς τὸ σῶσαι τὸν Κόσμον."

«Η αγία αυτή ημέρα είναι ξεχωριστή, διότι παρά το κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εορτάζει λαμπρά η Ορθοδοξία μας, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού.

Οι Πατέρες όρισαν να εορτάζεται ο θρίαμβος του ορθοδόξου δόγματος την πρώτη Κυριακή των Νηστειών για να δείξει στους πιστούς πως ο πνευματικός μας αγώνας θα πρέπει να συνδυάζεται με την ορθή πίστη για να είναι πραγματικά αποτελεσματικός.

Νηστεία και ασκητική ζωή έχουν και άλλες αιρέσεις ή θρησκείες, και μάλιστα με πολύ αυστηρότερους κανόνες άσκησης. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν και να ενωθούν με το Θεό.

       Η σωτηρία είναι συνώνυμη με την αλήθεια, αντίθετα η πλάνη και το ψεύδος οδηγούν σε αδιέξοδα και εν τέλει στην απώλεια».

       Στην  ενορία  μας  έχει καθιερωθεί  εδώ και πολλά χρόνια την Κυριακή της Ορθοδοξίας,  να τελείται μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών  των διατελεσάντων Εφημερίων, Επιτρόπων, Ιεροψαλτών, Νεωκόρων, Κτητόρων, μεγάλων Ευεργετών, και Δωρητών και πάντων των διακονησάντων  του ως άνω Ιερού Ναού και των Ναϊδρίων  αυτού.

  Σήμερα εορτάσθηκε ο θρίαμβος της Ορθοδοξίας, η νίκη  της Ορθοδόξου χριστιανικής διδασκαλίας και πίστεως.

        Οι χοροί των ιεροψαλτών  με την καθοδήγηση του  χοράρχη κ. Θεόδωρου Κουτσούδη  έψαλλαν  μελωδικότατα και με κατάνυξη τα εξαίρετα τροπάρια  της ημέρας της Ορθοδοξίας.

        Εις τέσσερις στάσεις, τέλεσε στις τέσσερις πλευρές του Ιερού Ναού  δεήσεις ο ιερέας κρατώντας στα χέρια του την Ιερά  εικόνα εις το μέσον ο Ιησούς Χριστός δεξιά του η Παναγία και αριστερά του ο Αγιος Ιωάννης.

  Και στο τέλος διάβασε τις περικοπές του Συνοδικού της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου.  Τέλος εισερχόμενος στο Nαό έψαλλε το Μέγα προκείμενον «Τις Θεός Μέγας….»

Μικροί και μεγάλοι κρατούσαν εικόνες στα χέρια τους, οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα οι δε ιεροψάλτες έψαλλαν το απολυτίκιο «Την άχραντον εικόνα σου»….

Σε όλο το εκκλησίασμα προσφέρθηκε ένας άρτος ατομικός φέρων την σφραγίδα του σταυρού επάνω μαζί με την εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, εις ανάμνηση της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων.

       Μετά το τέλος της  Θείας Λειτουργίας ζεστός καφές  με  νηστίσιμα εδέσματα και πορτοκαλάδες, προσφέρθηκε στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο σε όλο το εκκλησίασμα. 

Ευχόμεθα καλή  και ευλογημένη  Μεγάλη Τεσσαρακοστή να περάσομε και να αξιωθούμε να προσκυνήσομε τα φρικτά Πάθη του Κυρίου μας και την ζωηφόρο Ανάστασή του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 2019 (ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 37)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 2019

        Πρωτ. 534

Ἀριθμ. 

       Διεκπ. 200

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 37

Πρός

τόν Ἱερόν Κλῆρον

καί τόν εὐσεβῆ λαόν

τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀδελφοί μου!

Εἴμεθα Ὀρθόδοξοι γιατί βαπτισθήκαμε καί ἀνατραφήκαμε πνευματικά στούς κόλπους τῆς Μιᾶς, Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς, Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας. Σ’ αὐτήν γνωρίσαμε γιά πρώτη φορά τόν Ἕνα στήν οὐσία καί Τριαδικό στίς ὑποστάσεις μόνον ἀληθινό Θεό, ὅπως Τόν ἀποκάλυψε στούς ἀνθρώπους ὁ σαρκωμένος Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Σ’αὐτήν μελετήσαμε τό θεόπνευστο βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί διδαχθήκαμε νά τό ἑρμηνεύουμε σωστά. Σ’αὐτήν ἤλθαμε γιά πρώτη φορά σέ ἐπαφή μέ τούς θεοφόρους Πατέρες, τούς θείους κήρυκες καί διδασκάλους τοῦ Εὐαγγελίου, τούς μυσταγωγούς τῆς θεϊκῆς ἀλήθειας, τούς στυλοβάτες τῆς ἀρετῆς, τούς ἀθλητές τῆς πίστεως. Σ’αὐτήν μᾶς περιβάλλει ἡ μυστική ἀτμόσφαιρα τῆς Παραδόσεως πού χορηγεῖ στήν ψυχή μας γλυκυτάτη ἀνάπαυση καί πνευματική ἀσφάλεια. Σ’αὐτήν διατηρεῖται ἀμόλυντη καί ἀβλαβής ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, πού ὁ Χριστός ἔφερε στούς ἀνθρώπους. Σ’αὐτήν ὁ ἑαυτός μας διαπερᾶται βαθειά καί ζεῖ στό μυστικό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ ζωή μας ξανοίγεται πέρα ἀπό τά στενά ὅρια τῆς παρούσας βιοτῆς καί ἀγκαλιάζει τήν αἰωνιότητα. Σ’αὐτήν ζοῦμε μυστικά τήν ὑπερφυῆ ἕνωση τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μέ τήν θριαμβεύουσα.

Σ’αὐτήν ἀναπνεέουμε τό ἄρωμα τῆς ἁγιότητος καί αἰσθανόμεθα τόν ἑαυτό μας νά ζεῖ μέσα στή θεία Χάρη τοῦ Κυρίου, πού προσφέρεται πλούσια μέσα ἀπό τά ἱερά της μυστήρια. Σ’αὐτήν ἐνσωματούμεθα, στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, μυστικά στήν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ἡ ὑπόστασή μας ἐμπεριχωρεῖται ἀπό τόν σαρκωμένο Λόγο τοῦ Θεοῦ, γινόμεθα χριστοφόροι καί θεοφόροι, μεταφερόμεθα στό ὕψος τῆς θεότητος, ἑνούμεθα μυστικά μέ τόν Θεό, θεούμεθα.

Σ’αὐτήν τό βίωμά μας εἶναι πνευματικό, διότι τό Ἅγιον Πνεῦμα τήν ἐμψυχώνει, τήν ζωοποιεῖ, τήν ἁγιάζει. Σ’αὐτήν ὁ θεϊκός Παράκλητος διαπερνᾶ μέ τή Χάρη Του ἀπό παντοῦ τήν ψυχή μας, γίνεται μυστικός ἄρτος, πνευματικό ὕδωρ, ἐσθής καί ροῦχο, ἀέρας, ὑπερφυσικός κάτοικος τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μας, καθοδηγεῖ τό πνεῦμα, ὅπως θέλει καί ὅπου θέλει, μᾶς ἐγκαθιστᾶ «εἰς νομάς χαρισμάτων», μᾶς φωτίζει, μᾶς ἁγιάζει, μᾶς ἐξυψώνει.

Σ’αὐτήν λατρεύουμε τόν Θεό, ὅπως πρέπει, ζῶντας τήν θεία ἀλήθεια, τό μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας. Σ’αὐτήν αἰσθανόμεθα τόν Θεό νά κατεβαίνει μέχρις ἐμᾶς καί τόν ἑαυτό μας νά ἀνυψώνεται μέχρι τό θρόνο τοῦ Θεοῦ.

Σ’αὐτήν ζοῦμε κάτω ἀπό τό φῶς τῆς αἰωνιότητος. Ὁ χρόνος ἀναχωνεύεται στήν αἰωνιότητα ἤδη ἀπό αὐτήν τήν ζωή, ἡ ψυχή μας, ὡς ἄλλη νύμφη πνευματική, στολισμένη καί καλλωπισμένη, προγεύεται τήν ἀνείπωτη εὐτυχία στόν οὐράνιο νυφικό θάλαμο τοῦ Χριστοῦ, ἀκούγοντας ἀπ’ αὐτόν τόν κόσμο τά γαμήλια ἄσματα τῶν μυστικῶν γάμων τοῦ Κυρίου, τῆς χαρισματικῆς ἑνώσεως ὅλης τῆς ὑποστάσεώς μας μέ τήν Ἁγία Τριάδα.

Ἀδελφοί μου!

Ἡ ἕνωση αὐτή μέ τήν βοήθεια τῆς θείας Χάριτος ἀποτυπώνεται λαμπρά μέ πολλή ἄσκηση καί πλήρη σωματική καί πνευματική κάθαρση, καθώς καί μέ οὐράνιες καί θεουργικές ἀρετές στό θεόμορφο πνεῦμα τῶν ἁγίων, καθισταμένων ἱκανῶν γιά μυστικές πτήσεις καί ἀγαπητική ἔκσταση. Ἐκεῖ βλέπουν τόν Θεό καί γεύονται τήν θεία ζωή στόν Παράδεισο.

Αὐτή εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας! Αὐτή εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Θεολογία μας!

Ἔρχου καί ἴδε!

Μέ πατρικές εὐχές

† Ο ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ & ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ ΜΑΡΚΟΣ

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10 ΜΑΡΤΙΟΥ

Ἀριθμός 10

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ

(Ρωμ. ιγ΄ 11– ιδ΄4)

10 Μαρτίου 2019

«σὺ τὶς εἰ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; » ( ιδ΄4).

Ἀδελφοί μου, ἡ σημερινὴ ὀνομάζεται Κυριακή τῆς Τυρινῆς. Τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα εἶναι παρμένο ἀπὸ τὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καὶ στοχεύει στὸ νὰ μᾶς προετοιμάσει γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ συμπεριφερόμαστε κατὰ τὴν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ ὁποία ξεκινᾶ ἀπὸ αὔριο. Τὸ κείμενο αὐτὸ γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ τὸ καταλάβουμε καλύτερα, τὸ χωρίζουμε σὲ δύο μέρη. Στὸ πρῶτο μέρος περιλαμβάνουμε τὶς συμβουλὲς τὶς ὁποῖες δίνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρὸς τοὺς πιστοὺς γιὰ νὰ τοὺς βοηθήσει στὸ νὰ αὐξήσουν τοὺς πνευματικοὺς καρποὺς τῆς χριστιανικῆς τους ζωῆς, ἔχοντας ὑπόψη τους ὅτι ὁ χρόνος τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Κυρίου εἶναι πολὺ κοντά. Στὸ δεύτερο μέρος περιλαμβάνουμε τὴ συμπεριφορὰ ποὺ πρέπει νὰ ἔχουν αὐτοὶ ποὺ εἶναι δυνατοὶ στὴν πίστη, στοὺς ἀδύνατους, σ’ αὐτοὺς δηλαδὴ ποὺ δὲν εἶναι ἑδραιωμένοι καλὰ στὴν χριστιανικὴ πίστη. Αὐτὸ τὸ κάνει γιὰ νὰ μὴν χάνουν τὴν πίστη τους κάποιοι χριστιανοὶ ἐξαιτίας τῆς διάκρισης κάποιων τροφῶν ποὺ γίνονταν μεταξὺ τῶν πρώτων χριστιανῶν.

Ἡ προσδοκία τῆς δευτέρας ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ κάνει τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ καλεῖ τοὺς πιστοὺς νὰ μὴν ἀδρανοῦν ἀλλὰ νὰ βρίσκονται συνεχῶς σὲ μία πνευματικὴ ἐγρήγορση. Ἡ ζωὴ τοῦ πιστοῦ ἀπὸ τὴ βάπτισή του καὶ ἔπειτα ἀποτελεῖ μία πορεία ποὺ θὰ τὸν ὁδηγήσει σ’ αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ προσδοκᾶ καὶ ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Στὴν πορεία του αὐτὴ καλεῖται νὰ ἀπορρίψει τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ γεμίσει τὴ ζωή του μὲ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γιὰ νὰ καταφέρει νὰ πετύχει αὐτὸ πρέπει νὰ συνταυτίσει τὸ θέλημά του μὲ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συστήνει στοὺς πιστοὺς νὰ πετάξουν ἀπὸ πάνω τους τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ νὰ ἐνδυθοῦν τὰ ὄπλα τοῦ φωτός. Λέγοντας ἔργα τοῦ σκότους ἐννοεῖ τὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας τὰ ὁποία ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεό. Ἐνῶ ὄπλα τοῦ φωτὸς ἐννοεῖ τὰ ὄπλα τῆς ἀρετῆς τὰ ὁποία ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο στὸ νὰ βιώνει ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ τὴν μέλλουσα. Στὴν προσπάθειά του νὰ βοηθήσει τοὺς πιστοὺς νὰ ἐνδυθοῦν τὰ ὄπλα τοῦ φωτὸς καὶ νὰ ἀποφύγουν τὰ ἔργα τοῦ σκότους, τοὺς συνιστᾶ τὴν ἀποφυγὴ τριῶν ζευγῶν ἀπὸ ἁμαρτήματα. Τὸ πρῶτο ζεῦγος ἀναφέρεται στὰ συμπόσια μὲ τραγούδια αἰσχροῦ περιεχομένου ὅπου γίνεται κατάχρηση τοῦ ποτοῦ ὁδηγώντας τοὺς ἀνθρώπους στὴ μέθη καὶ ὑποδουλώνοντάς τους στὰ πάθη τους. Τὸ δεύτερο ζεῦγος ἀναφέρεται στὶς παράνομες σαρκικὲς σχέσεις καὶ διάφορες ἄλλες σαρκικὲς ἁμαρτίες ποὺ ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο στὴν ἀνηθικότητα. Καὶ τὸ τρίτο ζεῦγος ποὺ ἀναφέρεται στὶς φιλονικίες καὶ τὸ ζῆλο ποὺ ἔχουν οἱ ἄνθρωποι μεταξύ τους. Τὰ ἁμαρτήματα αὐτὰ ὅταν τὰ δοῦμε προσεκτικὰ βλέπουμε ὅτι ἔχουν ὡς κύριο στόχο νὰ ἐξυπηρετήσουν τὸν ἐγωισμὸ τοῦ ἀνθρώπου καὶ νά ὑποβιβάσουν τὴν ἀγάπη ποὺ πρέπει νὰ δείχνουμε πρὸς τοὺς συνανθρώπους μας. Ἡ ὁλοκλήρωση τῆς ζωῆς τοῦ πιστοῦ δὲν ἐπιτυγχάνεται ἁπλὰ καὶ μόνο ἀπὸ τὴν ἀποχὴ ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἁμαρτήματα ἀλλὰ ὁλοκληρώνεται μὲ τὴν ἔνδυση τοῦ Χριστοῦ. Ἔνδυση τοῦ Χριστοῦ σημαίνει νὰ ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά Του ἔτσι ὥστε νὰ εἴμαστε ἑνωμένοι μαζί Του.

Ἕνα ἄλλο φοβερὸ ἁμάρτημα στὸ ὁποῖο ἀναφέρεται ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι ἡ κατάκριση, τὴν ὁποία πρέπει νὰ ἀποφεύγουμε ὅλοι ἀνεξαιρέτως μὲ κάθε τρόπο ἀπὸ τὴ ζωή μας. Οἱ πιστοὶ θὰ λογοδοτήσουν ὁ καθένας ξεχωριστὰ γὰ τὶς πράξεις καὶ τὴ ζωὴ του ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς μᾶς τονίζει νὰ μὴν κρίνουμε τοὺς συνανθρώπους μας γιὰ νὰ μὴν μᾶς κρίνει καὶ ἐμᾶς ὁ Θεός. Μὲ τὸ κριτήριο ποὺ κρίνουμε θὰ κριθοῦμε καὶ μὲ τὸ μέτρο ποὺ μετρᾶμε θὰ μετρηθοῦμε (Μάτθ. 7,1-2). Ἡ κατάκριση περιέχει ἑωσφορικὸ ἐγωισμὸ καὶ ἐκβάλλει τὴν ἀγάπη ποὺ πρέπει νὰ δείχνουμε πρὸς τοὺς ἄλλους συνανθρώπους μας. Ἔτσι νουθετεῖ τοὺς πιστοὺς νὰ δέχονται τοὺς ἄλλους χωρὶς νὰ τοὺς κατακρίνουν. Ἂν κάποιος ἔχει ἀσθενικὴ πίστη νὰ τὸν δεχόμαστε καὶ νὰ τὸν στηρίζουμε καὶ ὄχι νὰ τὸν κατακρίνουμε. Ἰδιαίτερα τὴν περίοδο αὐτὴ ποὺ ξεκινᾶ ἡ νηστεία τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς νὰ μὴν κατακρίνουμε τοὺς συνανθρώπους μας. Θέλοντας νὰ μᾶς φανερώσει πόσο φοβερὸ πράγμα εἶναι ἡ κατάκριση μᾶς λέει: «ποιὸς εἶσαι ἐσὺ πού θὰ κρίνεις ἕνα ξένο ὑπηρέτη;». Ὅλοι οἱ πιστοὶ εἴμαστε ἴσοι μεταξὺ μας δοῦλοι στὸν ἴδιο Κύριο, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ κρίνουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο; Τὸ ἔργο αὐτὸ ἀνήκει μόνο στὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, ποὺ εἶναι ὁ μοναδικὸς κριτὴς τῆς ζωῆς τοῦ κάθε ἀνθρώπου.

Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ποὺ ξεκινᾶ ἀπὸ αὔριο εἶναι ἡ ὡραιότερη καὶ κατανυχτικότερη περίοδος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Ἂς εἰσέλθουμε σὲ αὐτὴ ἔχοντας ὑπόψη μας τὶς προτροπὲς τὶς ὁποῖες μᾶς δίνει σήμερα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μέσα ἀπὸ αὐτὴ τὴν περικοπή. Αὐτὸ θὰ μᾶς βοηθήσει στὴν πνευματική μας ἀφύπνιση καὶ τὴν αὔξηση τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγώνα ὥστε νὰ ὁδηγηθοῦμε καὶ ἐμεῖς πρὸς τὴν λαμπροφόρο ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας. Καλὴ Σαρακοστὴ.    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 03 ΜΑΡΤΙΟΥ

Ἀριθμός 9

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

(Α΄Κορ. η΄8 – θ΄2)

3 Μαρτίου 2019

«οὐ μή φάγω κρέα εἰς τόν αἰῶνα,

ἵνα μή τόν ἀδελφόνμου σκανδαλίσω.» (Α΄ Κορ. η΄ 13).

Εὑρισκόμεθα, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἤδη μέσα στήν ἐκκλησιαστική περίοδο τοῦ Τριῳδίου. Τριῴδιο ὀνομάζονται οἱ ἡμέρες οἱ ὁποῖες περιλαμβάνονται μέσα στό χρονικό διάστημα ἀπό τῆς Κυριακῆς τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου μέχρι τό πρωί τοῦ Ἁγίου καί Μ. Σαββάτου. Τριῴδιο ὅμως ὀνομάζεται καί τό βιβλίο τῆς Ἐκκλησίας, τό ὁποῖο περιέχει ὅλους τούς κατανυχτικούς ὕμνους τῆς περιόδου. Τό Τριῴδιο περιλαμβάνει τέσσερις Κυριακές πρίν τή νηστεία, οἱ ὁποῖες περικλείουν τρεῖς ἑβδομάδες. Ἐπίσης ἀκολουθοῦν οἱ σαράντα ἡμέρες τοῦ νηστησίμου Τριῳδίου, προστίθεται ἡ Ἁγία καί Μ. Ἑβδομάδα καί ἕπεται τό Πεντηκοστάριο ἤ τό Τριῴδιο τῶν Ἀνθέων, ὅπως ἀλλιῶς λέγεται.

Ἡ Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω λαμβάνει ἀφορμή ἀπό τή συμπεριφορά μερικῶν ἀσταθῶν νεόφυτων χριστιανῶν ὡς πρός τά εἰδωλόθυτα, γιά νά ὑποδείξει ποία πρέπει νά εἶναι ἡ ὀρθή στάση ἀπέναντί τους. Ὑπῆρχαν παράλληλα καί ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι δέν πίστευαν στά εἰδωλόθυτα καί εὔκολα μποροῦσαν νά φᾶνε ἀπό αὐτά, ἄν εἶχαν τήν εὐκαιρία. Ἔτσι σκανδάλιζαν τούς ἀδύνατους χριστιανούς στή συνείδηση. Βέβαια πρέπει νά ὑπενθυμίσουμε ὅτι εἰδωλόθυτα ἦταν τά ψημένα κρέατα, τά ὁποῖα προσφέρθησαν θυσία στά εἴδωλα, δηλαδή τούς ψευτοθεούς καί αὐτά δέν καταναλώθησαν ἀπό τή φωτιά. Ὁ θεῖος Παῦλος λέγει, ὅτι θά προτιμοῦσε νά μή γευθεῖ ποτέ κρέας στή ζωή του παρά νά γίνει ἀφορμή καί αἰτία σκανδάλου τῶν ἀδελφῶν του. Λαμβάνοντες εὐκαιρία ἀπό αὐτό μποροῦμε νά ἀναφερθοῦμε περιληπτικά στό θεσμό τῆς νηστείας, τήν ἄσκηση αὐτῆς τῆς ἀρετῆς ἀπό τούς πιστούς καί τίς ὠφέλειές της.

Ἡ Ἐκκλησία ἀρκετές φορές τό χρόνο συστήνει στά μέλη της νά ἀσκοῦν νηστεία. Βεβαίως ἄν περιορίσουμε τήν ἀρετή τῆς νηστείας μόνο σ’ αὐτά τά ὁποῖα τρῶμε καί σ’ αὐτά τά ὁποῖα πίνουμε, τότε ἡ ἄσκησή μας ὡς πνευματική ἐνέργεια δέν μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ὁλοκληρωμένη. Χρειάζεται, βέβαια, νά προσέχουμε τίς ἐνέργειες, πράξεις, σκέψεις καί αἰσθήματα, τά ὁποῖα βασιλεύουν μέσα μας. Ἡ ἀποχή ἀπό κάποια εἴδη φαγητοῦ εἶναι φυσικά τό πρῶτο βῆμα.

Ἡ νηστεία εἶναι ὁπωσδήποτε εὐεργετική στόν πνευματικό μας ἀγῶνα. Μέ τή νηστεία καθαρίζει τό σῶμα μας, ἐλευθερώνεται ἡ σκέψη μας, δυναμώνει ἡ θέλησή μας καί τροχίζεται ὁ χαρακτήρας μας. Ἔτσι ὥστε νά μποροῦμε νά ἀντιμετωπίζουμε τά διάφορα πάθη τῆς ψυχῆς, τά ὁποῖα φωλιάζουν μέσα μας καί ἐπίσης νά κατευνάζουμε τά πάθη τοῦ σώματος πιό εὔκολα.

Ὅταν νηστεύουμε ἀπό φαγητά καί ποτά, παράλληλα χρειάζεται νά ἀπέχουμε καί ἀπό τίς ἁμαρτίες, τίς ὁποῖες διαπράττουμε μέ τά μάτια, τά χέρια, τά χείλη, τά πόδια, τά αἰσθήματα, τή σκέψη, τά αὐτιά καί ὁ,τιδήποτε ἄλλο ζημιώνει καί λερώνει τό σῶμα καί τήν ψυχή μας. Γιαὐτό ἡ Ἐκκλησία ψάλλει καί συμβουλεύει: «Νηστεύσωμεν, ἀδελφοί, σωματικῶς, νηστεύσωμεν καί πνευματικῶς».

Νά εὐχηθοῦμε μέ ὑγεία νά διέλθουμε τίς ὑπόλοιπες μέρες τοῦ μή νηστησίμου Τριῳδίου καί μέ σταθερό φρόνημα καί πρόθυμη διάθεση νά εἰσέλθουμε στήν περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μ. Τεσσαρακοστῆς. Αὐτή ὡς στάδιο πνευματικό εἶναι πλησίον γιά νά μᾶς προετοιμάσει νά φθάσουμε, νά ζήσουμε καί νά γιορτάσουμε πανηγυρικά Χριστοῦ τήν Ἀνάσταση. Ἀμήν!      Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Ἀριθμός 8

Κυριακή Ι5΄ Ἐπιστολῶν (Β΄Κορ. 4,6-15)

Α΄καὶ Β εὕρεσις τῆς τιμίας κεφαλῆς 
τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου

24 Φεβρουαρίου 2019

«Ἐν παντὶ θλιβόμενοι, ἀλλ' οὗ στενοχωρούμενοι» (4,8 )

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση παρουσίασε τὸν Τίμιο Πρόδρομο σὰν τὸ συνδετικὸ κρίκο τῶν δύο κόσμων, τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης, γιατί στὸ πρόσωπό του συγκεντρώνονται ὅλα τὰ χαρακτηριστικά, τόσο τῶν προφητῶν καὶ τῶν δικαίων, ὅσο καὶ τῶν μαρτύρων καὶ ἀποστόλων τῆς περιόδου τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἔγινε γιὰ τοὺς δικαίους «ὁ ἐπίγειος ἄγγελος», γιὰ τοὺς ἀποστόλους ὁ πρῶτος κήρυκας τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, γιὰ τοὺς μοναχοὺς ὁ υἱὸς τῆς ἐρήμου, γιὰ τοὺς μάρτυρες ἐκεῖνος ποὺ σφράγισε μὲ τὸ αἷμά του τὴν ἀπόλυτη πίστη του στὸν Χριστό.

Τὸ αὐτὸ ἔκαναν μετέπειτα καὶ οἱ ἀπόστολοι διότι τὸ ἔργο τῶν ἀποστόλων, πού δὲν ἦταν ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ κηρύττουν τὸ εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, ἦταν δύσκολο. Οἱ ἀπόστολοι συναντοῦσαν μερικὲς φορὲς ἀνυπέρβλητες δυσκολίες. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λόγου χάρη, πού ἦταν ὁ πιὸ φιλόπονος καὶ πολύπαθος κήρυκας τοῦ Χριστοῦ καὶ γύρισε ὅλη τὴν τότε γνωστὴ οἰκουμένη, μᾶς λέει ὅτι συνάντησε δυσκολίες καὶ κινδύνους ἀπὸ ποτάμια, ἀπὸ ληστάς, ἀπὸ ψευδαδέλφους, ἀπὸ ἐχθρούς, ἀπὸ κρύο, ἀπὸ δίψα, ἀπὸ ναυάγια, ἀπὸ διωγμούς, ἀπὸ φυλακές, ἀπὸ μαστιγώσεις, ἀπὸ λιθοβολισμούς, ἀπὸ ὁμογενεῖς, ἀπὸ εἰδωλολάτρες, καὶ ἀπὸ ἄλλους πολλούς. Ὅλες αὐτὲς οἱ περιπέτειες δείχνουν πόσο δύσκολο ἦταν τὸ ἔργο τοῦ κηρύγματος τῆς ἀλήθειας.

Τὸ ἔργο αὐτὸ ἀπαιτοῦσε καὶ πολλὴ δύναμη. Διότι πῶς θὰ παραμε¬ριστοῦν τὰ ἐμπόδια καὶ οἱ δυσκολίες; Πῶς θὰ ἁπλωθεῖ τὸ κήρυγμα στοὺς ἀνθρώπους; Πῶς θὰ γνωρίσουν οἱ ἄνθρωποι τὸ Χριστὸ καὶ θὰ σωθοῦν; Σίγουρα οἱ ἀπόστολοι εἶχαν ἀνάγκη ἀπὸ μεγάλη δύναμη. Οἱ ἴδιοι σὰν ἄνθρωποι ἦταν ἀδύναμοι. Ἀπὸ ποῦ λοιπὸν ἀντλοῦσαν καὶ δαπανοῦσαν; Ἀπὸ ποῦ ἀλλοῦ παρὰ ἀπὸ τὸ Θεὸ τῶν δυνάμεων.

Τὸ μυστικό, λέει, ἦταν ἡ λάμψη τοῦ Θεοῦ. Κάποτε ὁ Θεός, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ Γένεση, εἶπε δυὸ λέξεις «γενηθήτω φῶς», καὶ μόνο μ’ αὐτὲς ἔγινε τὸ φῶς ἀπὸ τὸ μηδὲν καὶ ἔλαμψε μέσα στὸ ἀπέραντο σκο¬τάδι, καὶ ἀποτέλεσε τὴν εὐχάριστη ἔκπληξη τοῦ φυσικοῦ κόσμου. Τώρα ὅμως στὴ νέα δημιουργία δὲν εἶπε νὰ γίνει ἄλλο φῶς πνευματικό, ἀλλ’ ἔγινε ὁ ἴδιος φῶς, καὶ ἀποκαλύφθηκε στὸν κόσμο σὰν ἔκπαγλο καὶ ἐκθαμβωτικὸ φῶς μὲ τὸ Γιό του, ποὺ εἶπε «Ἐγὼ εἶμαι τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Αὐτὸς ποὺ μὲ ἀκολουθεῖ δὲν θὰ περπατήσει στὸ σκοτάδι».

Καὶ συνεχίζει. Αὐτὸ τὸ φῶς τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ ἀνεκτίμητος καὶ μοναδικὸς θησαυρός μας. Καὶ τὸ περίεργο εἶναι ὅτι τὸ θησαυρὸ αὐτὸ τὸν φυλάγουμε ὄχι μέσα σὲ ἀθάνατα σώματα, ἀλλὰ μέσα σὲ θνητά, σὲ πήλινα δοχεῖα, κατὰ τὴν ὡραία ἔκφρασή του. Ὅπως τὸ πήλινο σπάζει μὲ τὸ παραμικρὸ χτύπημα, ἔτσι καὶ τὰ σώματά μας εἶναι εὐπρόσβλητα ἀπὸ τὶς ἀρρώστιες καὶ τὸ θάνατο. Ὁ μὲν θησαυρὸς πολύτιμος, τὸ δὲ θησαυροφυλάκιο τιποτένιο. Γιατί; Γιὰ ν’ ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ ὑπερβολικὴ δύναμη, ποὺ νικάει τὰ ἐμπόδια καὶ ἀνοίγει τὸ δρόμο τοῦ εὐαγγελίου, εἶναι τοῦ Θεοῦ κι ὄχι ἀνθρώπινη. Ἔτσι ἐξηγοῦνται τὰ παράδοξα στὴ ζωή μας, προσθέτει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ποιά; Σ’ ὅλες τὶς λεπτομέρειες τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος συμβαίνει νὰ συμπιεζόμαστε ἐξωτερικά, κι ὅμως δὲν φτάνουμε στὴν ἀπελπισία. Φτάνουμε σὲ ἀδιέξοδα, ἀλλὰ καὶ πάλι βρίσκουμε κάποιο μονοπάτι διαφυγῆς καὶ σωτηρίας. Οἱ ἄνθρωποι μᾶς καταδιώκουν, ἀλλ’ ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει. Πέφτουμε κάτω ἀπὸ τὴν κούραση καὶ τὶς δυσκολίες, ἀλλὰ δὲν καταστρεφόμαστε.

Θὰ ρωτήσει κάποιος τὸν ἀπόστολο· Ἕως πότε θὰ ἐκτίθεσθε στὸν κίνδυνο τοῦ θανάτου μὲ τὸ κήρυγμα; Ἀπάντηση· ὅσο ζοῦμε καὶ πιστεύ¬ουμε, δὲν θὰ παύσουμε νὰ κηρύττουμε. Αὐτὸ εἶπαν οἱ προφῆτες μὲ τὸν Ψαλμό, αὐτὸ λέμε κι ἐμεῖς. «Πιστεύουμε, γι’ αὐτὸ καὶ κηρύττουμε». Διότι αὐτοὶ κι ἐμεῖς ἔχουμε τὸ ἴδιο φρόνημα, τὸ ἴδιο πιστεύω. Καὶ ξέρουμε ἀκόμη ὅτι ὁ Θεὸς ποὺ ἀνέστησε ἀπὸ τὸ θάνατο τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ σὰν ἄνθρωπο, ὁ ἴδιος θ’ ἀναστήσει κι ἐμᾶς μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ θὰ μᾶς παρουσιάσει μὲ δόξα μαζὶ μ’ ἐσᾶς τοὺς πιστούς, γιὰ ν’ ἀπολαμβάνουμε αἰωνίως τὴ θεία μακαριότητα.

Διότι ὅλα γιὰ σᾶς τοὺς ἀνθρώπους γίνονται. Καὶ ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡ Σταύρωση καὶ ἡ Ἀνάστασή Του, καὶ οἱ κόποι μας, καὶ τὸ κήρυγμά μας, γιὰ τὴ σωτηρία σας γίνονται, γιὰ νὰ σᾶς δοθεῖ πλουσιοπάροχα ἡ χάρη, κι ἔτσι ὅλο καὶ περισσότεροι περισσότερη νὰ προσφέρουν τὴν εὐχαριστία στὸ Θεὸ γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὅλα τὰ πρόβλεψε καὶ τὰ οἰκονόμησε γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Μεγάλη τιμὴ στὸν ἄνθρωπο ν’ ἀσχολεῖται ὁ Θεὸς μαζί του. Νὰ στείλει τὸ Γιό του στὸν κόσμο, νὰ πεθάνει, ν’ ἀναστηθεῖ, νὰ κηρύξουν οἱ ἀπό¬στολοι μὲ χίλιους κινδύνους καὶ μὲ κίνδυνο θανάτου, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ δημιουργηθοῦν προϋποθέσεις γιὰ τὴ σωτηρία του. Μεγάλη τιμή, ἀλλὰ καὶ μεγάλη εὐθύνη, σὲ περίπτωση ποὺ ὁ ἄνθρωπος δὲν δείξει τὸ ἀνάλογο ἐνδιαφέρον.    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου