ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Ἀριθμός 37

Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2017

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

( Γαλ. β΄16-20 )

Ὅλοι μας, ἀδελφοί μου, αἰσθανόμεθα τήν δίψα γιά ζωήν, τήν ἀκατανίκητη δίψα γιά ζωήν. Ὅπως λέγει καί ἡ σοφία τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ, «ἡ ζωή εἶναι γλυκιά παρά τά χίλια βάσανά της». Ὁ ἄνθρωπος θέλει νά ζήσῃ,  θέλει νά ζῇ, δέν θέλει νά πεθάνῃ. Ἐξ ἄλλου,  γνωρίζομεν ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἔπλασε γιά νά ζοῦμε αἰώνια,  γνωρίζομεν ὅτι ὁ σωματικός θάνατος εἶναι συνέπεια τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, εἶναι καρπός τῆς ἁμαρτίας. Συχνά ἀκοῦμε κάποιους νά λένε: «θέλω νά ζήσω τή ζωή μου». Ἤ, νά λένε «αὐτός ζῆ καλά τή ζωή του». Ἀντίληψις δέ τῆς ἐποχῆς μας εἶναι νά τρῶμε καλά, νά πίνωμε, νά διασκεδάζωμε, νά κάνωμε τά ταξιδάκια μας, νά ἔχωμε χρήματα, νά ἱκανοποιοῦμε τίς ἐπιθυμίες μας.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς μιλάει γιά διαφορετικόν τρόπον ζωῆς, γιά τό πῶς πρέπει νά ζῇ ὁ χριστιανός. Τονίζει στό σημερινό ἀνάγνωσμα: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι, ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός».

Καί γεννᾶται τό ἑξῆς ἐρώτημα: Ποιά τά βασικά στοιχεῖα τῆς ζωῆς τοῦ χριστιανοῦ;

1ον. Ἡ σταύρωσις. Ὅπως ὁ Χριστός σταυρώθηκε, ἔτσι καί ὁ χριστιανός θά πρέπῃ νά σταυρωθῇ. Τί σημαίνει αὐτό; Σημαίνει νά σταυρώσωμε τόν «παλαιόν ἄνθρωπον», τά πάθη μας,  ὅ,τι βρίσκεται σέ ἀντίθεσι μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ,  ὅ,τι μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τόν Θεόν,  ὅ,τι δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά δεχθοῦμε τήν χάριν τοῦ Θεοῦ.Νά θυμηθοῦμε τί συμβολίζει ἡ τριττή κατάδυσις καί ἀνάδυσις στό εὐλογημένο νερό τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος. Συμβολίζει τήν ἀναγέννησιν τοῦ βαπτιζομένου ἀνθρώπου. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἱερεύς προσεύχεται «ὑπέρ τοῦ γενέσθαι σύμφυτον καί κοινωνόν τοῦ θανάτου καί τῆς ἀναστάσεως Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ».

2ον. Ἡ ἀναγέννησις. Σταυρώνοντας τά πάθη του ὁ ἄνθρωπος, ὁδηγεῖται σέ μιά καινούρια ζωή, τήν ἐν Χριστῷ ζωήν. Νιώθει μέσα του τήν παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ, τό φῶς Του νά τόν φωτίζῃ, τό χέρι Του νά τόν καθοδηγῇ.

Ἄς θυμηθοῦμε τί παρακαλεῖ ὁ Ἱερεύς τόν Θεόν, καθώς τελεῖ τό Ἱερόν Μυστήριον τοῦ Εὐχελαίου: «Τά χείλη αὐτῶν ἄνοιξον πρός δοξολογίαν τοῦ ὀνόματός σου, τάς χεῖρας αὐτῶν ἔκτεινον πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν σου, τούς πόδας αὐτῶν πρός τόν δρόμον τοῦ Εὐαγγελίου σου κατεύθυνον, πάντα αὐτῶν τά μέλη καί τήν διάνοιαν τῇ σῇ κατασφαλιζόμενος χάριτι».

Καί 3ον. Ὑποταγή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι οἱ χριστιανοί εἴμεθα μαθηταί τοῦ Χριστοῦ. Ἄρα ὀφείλομεν νά ἐναρμονίζωμεν τό θέλημά μας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο, ἐξ ἄλλου,  λέμε στήν συνομιλίαν μας μέ τόν Θεόν Πατέρα μας. Τί Τοῦ λέμε; «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς … γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς». Ἀγωνιζόμεθα, λοιπόν, γιά νά ἐφαρμόσωμεν τόν Νόμον Του, τίς ἐντολές Του, τήν διδασκαλίαν Του, τό θέλημά Του στήν ζωήν μας. Καί τότε; Τότε ζῆ μέσα μας ὁ Χριστός.

Ζῆ στήν σκέψιν μας. Οἱ σκέψεις μας δέν εἶναι πονηρές, δέν εἶναι ἁμαρτωλές, ἀλλά ἁγνές, ἅγιες, φωτεινές.

Ζῆ στίς ἐπιδιώξεις μας. Εἶναι σύμφωνες μέ τήν χριστιανικήν ἀγάπην, τήν ἠθικήν τοῦ Εὐαγγελίου, τήν δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ, τήν ἀρετήν, τόν Νόμον τοῦ Θεοῦ.

Ζῆ στίς ἐνέργειές μας. Τό στόμα μας, τά χέρια μας, τά πόδια μας ἐνεργοῦν καί πράττουν τά εὐάρεστα τῷ Θεῷ.

Ἀδελφοί μου!

Ὅ,τι πιό ὄμορφο εἶναι ἡ ζωή. Ὄχι, ὅμως, ἡ ζωή ἡ ψεύτικη, ἡ ὁποία ἀποβλέπει στήν ἱκανοποίησιν τῶν αἰσθήσεων, ἐπιθυμιῶν καί ὀρέξεων, διότι στίς περιπτώσεις αὐτές ὁ ἄνθρωπος τρέμει μπροστά στόν θάνατον, φοβᾶται τόν θάνατον.

Ἀπεναντίας, ἡ ζωή ἡ χριστιανική, μέ τήν ἔννοιαν τῆς βιώσεως τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, εἶναι ψυχική ἀγαλλίασις, διότι μᾶς ἑνώνει μέ τόν Θεόν καί μᾶς δίνει ἐλπίδα. Ἀρχίζει ἐδῶ στή γῆ καί συνεχίζεται στήν αἰωνιότητα. Καθώς διδάσκει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος «Ἰησοῦς ἐστίν ἡ ζωή τῶν πιστῶν». Καί, θάνατος, «ἡ ἄνευ Χριστοῦ ζωή». Εἴθε αὐτήν τήν ἐν Χριστῷ ζωήν νά ζοῦμε καθημερινῶς, ὅσα χρόνια μᾶς χαρίσει ὁ Ζωοδότης Χριστός ἐδῶ στήν γῆν.  ΑΜΗΝ.                 Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Ἀριθμός 36

Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

( Γαλ. στ΄11-18 )

Πρός τούς χριστιανούς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γαλατείας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπευθύνεται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀδελφοί μου. Καί μεταξύ τῶν ἄλλων γράφει: «Ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ…». Γιατί τά γράφει αὐτά; Διότι ἀνάμεσα τους ὑπῆρχαν Ἰουδαΐζοντες χριστιανοί. Χριστιανοί οἱ ὁποῖοι προήρχοντο ἀπό τίς τάξεις τῶν Ἰουδαίων καί οἱ ὁποῖοι, παρά τό βάπτισμά τους καί τήν πίστιν τους στόν Χριστόν, ἐξακολουθοῦσαν νά τηροῦν τίς διατάξεις τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου καί τήν περιτομή, διδάσκοντας μάλιστα ὅτι εἶναι ἀπαραίτητη γιά τήν σωτηρίαν. Ὅσοι τήν ἐτηροῦσαν, ἐκαυχῶντο. Σ’ αὐτήν τήν κούφια καύχησιν ἀντιτάσσει, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, τήν καύχησιν γιά τόν σταυρόν τοῦ Χριστοῦ.

Καί, βεβαίως, ἄν οἱ Ἰουδαΐζοντες χριστιανοί ἐκαυχῶντο γιά τήν περιτομήν, σήμερα βλέπομε ὁ ἀνθρωποκεντρισμός νά εἶναι ἡ κυρίαρχη ἀντίληψις πολλῶν ἀνθρώπων, καί μάλιστα χριστιανῶν. Τί σημαίνει αὐτό; Ὁ σημερινός ἄνθρωπος πιστεύει περισσότερον στόν ἑαυτόν του, καί λιγότερο στόν Θεόν. Ἐμπιστεύεται στίς δικές του δυνάμεις καί ἱκανότητες. Στηρίζεται στό χρῆμα καί στά ὑλικά ἀγαθά πού ἔχει. Στήν μόρφωσι, στά πτυχία του, στήν κοινωνική θέσιν τήν ὁποίαν κατέχει καί τά ὅμοια. Ὅλα αὐτά ἐνισχύουν τόν ἐγωισμόν του, τήν ὑπερηφάνειάν του καί τήν ἀλαζονείαν του. Ξεχνᾶ τόν Θεόν, τόν Ὁποῖον θυμᾶται μόνον στίς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Ξεχνᾶ ὅτι σήμερα ἔχει πλούτη, αὔριο ἴσως ὄχι.  Νά θυμηθοῦμε τί ψάλλομεν στήν ἀρτοκλασίαν: «Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καί ἐπείνασαν...». Ξεχνᾶ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ὅτι σήμερα ὅλοι μπορεῖ νά τόν ὑπολογίζουν, αὔριο ἴσως ὄχι. Λ.χ. μπορεῖ νά εἶναι κάποιος ὑπουργός, καί αὔριο νά πάῃ σπίτι του, ὅπως λέμε. Ἄρα, γι’ αὐτά πού προαναφέραμε, τά τόσον ἀσταθῆ, δέν πρέπει νά καυχᾶται ὁ ἄνθρωπος.

Καί τό ἐρώτημα πού προβάλλει εἶναι, ὑπάρχει κάτι γιά τό ὁποῖον ἀξίζει καί πρέπει νά καυχᾶται ὁ χριστιανός;  Ναί, εἶναι ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ.

Πρῶτον, διότι ἐκφράζει τό μυστήριον τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς. «Μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδείς ἔχει, ἵνα τις τήν ψυχήν αὐτοῦ θῇ ὑπέρ τῶν φίλων αὐτοῦ» (Ἰωάν.ιε΄13). Καί σέ ἄλλο σημεῖον, «Οὕτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» ( Ἰωάν.γ΄16). Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος στό ἐρώτημα γιά  τί πρέπει νά καυχώμεθα, μᾶς λέγει: γιά τό γεγονός ὅτι ὁ Χριστός ἔλαβε δούλου μορφήν καί ἔπαθεν «δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν».

Δεύτερον, ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἐλπίδα μας. Στόν σταυρόν τοῦ Χριστοῦ στηρίζονται ὅλες οἱ ἐλπίδες μας, ἀκόμα καί αὐτή τῆς ἀναστάσεώς μας: «προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν...». Χωρίς σταυρόν δέν ὑπάρχει ἀνάστασις. Ὁ χριστιανός καλεῖται νά σηκώσῃ τόν δικόν του σταυρόν, νά βαδίσῃ τήν δικήν του πορείαν πρός τόν Γολγοθᾶ, μέ ὅποιον πόνον τοῦ δώσει ὁ Θεός καί νά προσβλέπῃ στήν χαράν τῆς ἀναστάσεως καί τήν ἀπόλαυσιν τῆς ἐν Χριστῷ μακαριότητος. Οἱ χριστιανοί δέν εἴμεθα « ὥσπερ οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα», ἔχομεν ἐπαναλαμβάνω ἐλπίδα, τόν σταυρόν τοῦ Χριστοῦ.

Καί Τρίτον. Ὁ σταυρός εἶναι τό στήριγμά μας. Ἀπό τήν στιγμήν πού ἐπάνω στό ξύλον θυσιάσθηκε ὁ Θεάνθρωπος, ὁ σταυρός εἶναι πηγή ἁγιασμοῦ, χάριτος, εὐλογίας καί ἐνισχύσεως. «Σύ μου σκέπη κραταιά ὑπάρχεις, ὁ τριμερής σταυρός τοῦ Χριστοῦ, ἁγίασόν  με τῇ δυνάμει σου».

Ἀδελφοί μου!

Καύχημα στή ζωή μας ἄς μήν εἶναι τά γήϊνα, ἐφήμερα καί πρόσκαιρα ὑλικά ἀγαθά.  Ἄς εἶναι ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ. Καί ὄντας σταυροφόροι, ἀφοῦ ὁ καθένας μας σηκώνει τόν δικόν του σταυρόν, καί καθώς ἡ Ἐκκλησία μας θά μᾶς καλέσῃ νά τόν προσκυνήσωμεν σέ λίγες μέρες, ἄς τόν προσκυνήσωμεν μέ εὐλάβειαν. Εἶναι «ὁ φύλαξ τῆς οἰκουμένης», εἶναι «τῶν πιστῶν τό στήριγμα». Ἄς τελειώσωμε μέ τήν δέησιν τῆς Ἐκκλησίας μας: «Ἡ ἀήττητος καί ἀκατάλυτος καί θεία δύναμις τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ μή ἐγκαταλείπῃς ἡμᾶς τούς ἁμαρτωλούς». ΑΜΗΝ.  Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Ἀριθμός 35

Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2017

ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Α΄Κορ. ιστ΄13-24)

Τό σημερινό ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα, ἀδελφοί μου, εἶναι ἕνα τμῆμα ἀπό τήν Α΄πρός Κορινθίους ἐπιστολήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.  Γιά νά κατανοήσωμε τό περιεχόμενό του, θά πρέπῃ νά γνωρίζωμε γιά ποιόν λόγον ἔγραψε αὐτήν ὁ Ἀπ. Παῦλος. Ποιός ὁ λόγος; Ἡ Κόρινθος σήμερα εἶναι μία μικρή σχετικά πόλις. Ἀλλά στήν ἀρχαιότητα, στήν ἐποχήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καί ἀκόμα παλαιότερα, ἦτο μία ἀπό τίς μεγαλύτερες πόλεις τῆς οἰκουμένης. Εἶχε ἀναπτυχθῆ πολύ, εἶχε πλοῦτον πολύν.  Ἀλλά εἶναι παρατηρημένον ὅτι, ὅπου πλοῦτος, ἐκεῖ καί διαφθορά. Εἰδικά στήν Κόρινθον, δύο παράγοντες ἔκαναν τήν διαφθοράν μεγάλην.

Πρῶτον, ἡ θρησκεία, ἡ εἰδωλολατρία. Οἱ ἄνθρωποι ἐλάτρευαν μεταξύ τῶν ἄλλων καί τήν θεάν Ἀφροδίτην, θεάν τῆς ἡδονῆς. Πρός τιμήν της οἱ Κορίνθιοι εἶχαν ἀνεγείρει πολυτελέστατον ναόν. Γύρω δέ ἀπό τόν ναόν ὑπῆρχαν λαμπρά οἰκήματα μέ διεφθαρμένες γυναῖκες, πού ὀνομάζονταν ἱέρειες τῆς Ἀφροδίτης. Δηλαδή, ἡ πορνεία ἦτο εἶδος καί τρόπος λατρείας τῆς θεᾶς Ἀφροδίτης.

Καί δεύτερον. Ὁ ἄλλος λόγος, πού συνετέλεσε στήν αὔξησιν τῆς διαφθορᾶς στήν Κόρινθον, ἦτο ἡ παρουσία κάποιων φιλοσόφων καί συγκεκριμένα στήν Κόρινθον τοῦ Ἐπικούρου, ὁ ὁποῖος ἐδίδασκε ὅτι ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου πεθαίνει, ὅπως τό σῶμα. Δέν ἐπίστευε στήν ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν, καί ἐδίδασκε ὅτι, πέραν ἀπό τά ὑλικά ἀγαθά καί τίς ἡδονές, δέν ὑπάρχει τίποτα ἄλλο. Σύνθημά του τό «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν». Στήν πόλιν αὐτήν ἦλθε καί ἐκήρυξεν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ἐκήρυξεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει θεῖον προορισμόν, ὅτι ἡ ψυχή δέν πεθαίνει, ὅτι οἱ νεκροί θά ἀναστηθοῦν, ἐφόσον «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν».

Τίς πρῶτες ἡμέρες τοῦ ἐρχομοῦ του στήν Κόρινθον, συνήντησε κάποιον ἀπό τούς ἐλαχίστους ἐκεῖ χριστιανούς, τόν Ἀκύλαν. Ὁ Ἀκύλας ἦτο Ἰουδαῖος. Αὐτός καί ἡ γυναίκα του ἡ Πρίσκιλλα εἶχαν πιστεύσει στόν Χριστόν. Ὁ Ἀκύλας ἦτο σκηνοποιός (ἔφτιαχνε σκηνές). Καί, ἐπειδή καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἦτο σκηνοποιός, γνωρίσθηκε μέ τόν Ἀκύλα καί ἐργαζόταν στό ἐργαστήριόν του. Ὅμως, αὐτό πού τούς συνέδεε ἰδιαίτερα ἦτο ἡ πίστις στόν Ἰησοῦν Χριστόν. Ὁ Ἀκύλας καί ἡ Πρίσκιλλα, τό εὐσεβές αὐτό ἀνδρόγυνο, εἶχαν κάνει τό σπίτι τους, καί ἐκεῖ στήν Κόρινθον ἀρχικά, καί ἀργότερα στήν Ἔφεσον τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅπου πῆγαν καί συναντήθηκαν πάλι μέ τόν Ἀπόστολον Παῦλον, κέντρον Ἱεραποστολῆς. Τό σπίτι αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἄν προσέξαμε, τό ὀνομάζει «κατ’οἶκον ἐκκλησία». Τί σημαίνει αὐτό;

Στήν ἐποχή τῶν πρώτων αἰώνων, πού ἡ πίστις κατεδιώκετο, ναοί δέν ὑπῆρχαν. Οἱ χριστιανοί γιά νά λατρεύσουν τόν Θεόν, κατέφευγαν στίς κατακόμβες καί ἐκεῖ, κρυφά ἀπό τούς εἰδωλολάτρας, ἐτελοῦσαν τήν λατρείαν τους καί βεβαίως τήν θείαν λειτουργίαν. Ἀλλά καί κάποιοι ζηλωτές χριστιανοί  ἔκαναν τά σπίτια τους ἐκκλησίες. Πῶς; Εὐτρέπιζαν ἕνα δωμάτιο, κατά προτίμησιν τό ἀνώγειον, ἔβαζαν στή μέση ἕνα τραπέζι, ἐκεῖ μαζεύονταν, καί μέ σιγανή φωνή ἐλάτρευαν τόν Θεόν. Ἔψαλλαν ὅλοι μαζί κάποιους ψαλμούς, ἐδιάβαζαν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, καί ὁ Ἱερεύς ἐκήρυττε μέ ἁπλᾶ λόγια. Κατόπιν ἐτελοῦσαν τήν θείαν λειτουργίαν καί ἐκοινωνοῦσαν τῶν ἀχράντων Μυστηρίων. Ἔπειτα ὁ Ἱερεύς ὑπενθύμιζε σ’ αὐτούς τό καθῆκον τους νά βοηθοῦν τούς φτωχούς, καί οἱ πιστοί προσέφεραν πρόθυμα τήν ἐλεημοσύνην, διότι δέν ἤθελαν κανένας χριστιανός ἀδελφός τους νά ὑποφέρῃ καί νά δυστυχῇ. Τέλος, ὅλοι παρεκάθηντο σέ μίαν κοινήν τράπεζαν καί ἔτρωγαν. Ὑμνοῦσαν καί εὐχαριστοῦσαν τόν Θεόν, ὁ ὁποῖος καί τίς ψυχές τους ἔτρεφε μέ τήν  θείαν κοινωνίαν, ἀλλά καί τά σώματά τους μέ ὑλικήν τροφήν.

Καί ἄς ἔλθωμε στό σήμερα. Ἔχομε ναούς μεγάλους, ἐπιβλητικούς, μεγαλοπρεπεῖς. Ὅμως, ποῦ ἡ πίστις ἐκείνων τῶν χρόνων; Ποῦ ἐκείνη ἡ ἀγάπη; Ποῦ ἐκεῖνο τό ἐνδιαφέρον γιά τούς δυστυχεῖς συναθρώπους μας; Ποῦ ἐκεῖνος ὁ πόθος γιά τήν Θείαν Κοινωνίαν; Καί ἀκόμα, πόσα σπίτια λειτουργοῦν ὡς κατ’ οἶκον ἐκκλησίες; Στά καινούρια σπίτια δέν ὑπάρχει εἰκονοστάσι, καντήλι δέν ἀνάβει, ἡ νοικοκυρά δέν θυμιάζει. Σέ πόσα δέ χριστιανικά σπίτια γίνεται ἡ προσευχή στό τραπέζι, ἤ πρίν πάει κανείς νά κοιμηθῇ;

Ἀδελφοί μου!

Ἡ ἀναφορά τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στόν Ἀκύλα καί τήν Πρίσκιλλα, σ’αὐτό τό εὐσεβές ἀνδρόγυνον, ἄς ἀποτελέσῃ τό ἔναυσμα, τό ξεκίνημα μιᾶς καλῆς προσπαθείας, ὥστε καί τό δικό μας σπίτι, ἡ δική μας οἰκογένεια νά ἔχῃ τά στοιχεῖα ἐκεῖνα, τά ὁποῖα θά μαρτυροῦν ὅτι λειτουργεῖ ὡς μία κατ’οἶκον ἐκκλησία. ΑΜΗΝ.    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2017

  «Οὐράνιον ἐφύμνιον, ἐν γῇ τελεῖται λαμπρῶς, ἐπίγειον πανήγυριν νῦν ἑορτάζει φαιδρῶς, ἀγγέλων πολίτευμα· ἄνωθεν ὑμνῳδίαις εὐφημοῦσι τοὺς ἄθλους, κάτωθεν Ἐκκλησίᾳ τὴν οὐράνιον δόξαν· ἣν εὗρες πόνοις καὶ ἄθλοις τοῖς σοῖς Φανούριε ἔνδοξε.»

 

Ο ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ  ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

 

 

Την   ημέρα  της εορτής του Αγ. Φανουρίου Κυριακή 27 Αυγούστου 2017  εψάλλη  ο Ορθρος και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία με  χριστιανική ευλάβεια. 

Μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου ο Αντιδήμαρχος  Πρόνοιας, Βηματάριος, Κήρυκας του  Θείου Λόγου κ. Γεώργιος Φ. Παπαδόπουλος, ανέλυσε με κάθε λεπτομέρεια και με γλαφυρότητα το σημερινό ανάγνωσμα του Ευαγγελίου.

    Ολος ο κόσμος φανερά συγκινημένος και ευχαριστημένος προσευχήθηκε στην εικόνα του Αγίου η οποία είναι πολλή  θαυματουργή.

Οι χοροί των Ιεροψαλτών με τον διευθυντή και χοράρχη κ. Θεόδωρο Κουτσούδη και τους μαθητές του Κουκουνάρειου Πνευματικού Κέντρου, έψαλλαν και  ερμήνευσαν  με Βυζαντινή μελωδία και ζωντάνια τα τροπάρια του Αγίου Φανουρίου.

Στο τέλος της εορτής ο εφημέριός μας π. Βασίλειος  όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ευχαρίστησε δημόσια όλους τους εργαζόμενους ανιδιοτελώς και συνεργάτες του που τον βοηθούν στο ιερατικό  του έργο. Καθ΄ολο το μήνα Αύγουστο ήταν όλοι συστρατευμένοι  για την προετοιμασία του  ως  άνω ενοριακού μας Ναού καθώς και για το παρεκκλήσιο  του Αγίου Φανουρίου.

Πλήθος κόσμου  καθ΄όλη την διάρκεια της ημέρας της εορτής  έως αργά το βράδυ  προσήλθε να προσκυνήσει την εικόνα του  Αγίου Φανουρίου.
       Πολλές ημέρες  πρωτύτερα μια μεγάλη μερίδα γυναικών από την ενορία μας με πρόγραμμα και με προθυμία προσφέρθηκαν όπως κάθε χρόνο άλλωστε να καθαρίσουν και να ευπρεπίσουν το παρεκκλήσιο του Αγίου Φανουρίου, πάντα με τις υποδείξεις του εφημέριου του  Ναού πατρός  Βασιλείου.

Όλα ήταν διοργανωμένα και προμελετημένα  εκ των προτέρων.  Η γαλανόλευκη σημαία και τα εορταστικά σημαιάκια στόλιζαν όλο το δρόμο,  καθώς και οι μερσινιές σκορπισμένες στο έδαφος προσκαλώντας τους πιστούς να ανάψουν το κεράκι τους και να παρακαλέσουν τον Αγιο που είναι ολοφάνερος.

Ακόμα και  στον κεντρικό δρόμο υπήρχαν τροχονόμοι  προκειμένου η διέλευση των αυτοκινήτων να διεξάγεται κανονικά χωρίς κανένα κυκλοφοριακό πρόβλημα.

Και  όπως  κάθε χρόνο έτσι και φέτος ο πατήρ Βασίλειος φρόντισε να ανταμείψει  όλους  όσοι συμμετείχαν στον Πανηγυρίζοντα  Ιερό Ναό και προσέφεραν την βοήθειά τους. Ακόμα και στα  μικρά παιδιά που βοήθησαν στο κόψιμο και μοίρασμα της φανουρόπιτας και των άρτων.

Στο πίσω μέρος  της εκκλησίας  αργά το βράδυ  της εορτής  συγκεντρώθηκαν  και φέτος  και τους προσφέρθηκε το γεύμα αγάπης σε όλους όσοι συμμετείχαν και βοήθησαν με οποιονδήποτε τρόπο για τον ευπρεπισμό του Ναού.  Αφού έκαναν την προσευχή τους  έφαγαν, γέλασαν, αστειεύτηκαν, έπαιξαν, σχολίασαν αλλά  έκλεισαν ραντεβού  και για την επόμενη  χρονιά. Και του χρόνου  με υγεία.

Μεγαλομάρτυρας της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας  o Αγιος Φανούριος και από τους δημοφιλέστερους Αγίους. Η μνήμη του τιμάται στις 27 Αυγούστου και την ημέρα αυτή γιορτάζουν ο Φανούριος και Φανουρία. Με τον Άγιο Φανούριο συνδέεται το νηστίσιμο γλύκισμα, η φανουρόπιτα.

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

Ο Άγιος Φανούριος, έζησε και μαρτύρησε στα Ρω­μαϊκά χρόνια και ήταν μάλλον άγνωστος στους αρχαίους Συναξαριστές.

Έγινε γνωστός με την εύρεση της εικόνας του τον 14^ο αιώνα στην Ρόδο, όταν πραγματοποιήθηκε εκσκαφή των παλαιών σπιτιών στο νότιο μέρος του παλιού τείχους προκειμένου να χρησιμοποιηθούν τα οικοδομικά υλικά των παλαιών σπιτιών στις επισκευές του τείχους .

Κατά την διάρκεια των εκσκαφών βρέθηκε θαμμένος κάτω από τα χαλάσματα παλαιοχριστιανικός ναός στο εσωτερικό του οποίου υπήρχαν πολλές κατεστραμμένες εικόνες και μεταξύ αυτών μια πολύ καλά διατηρημένη του μέχρι τότε άγνωστου Αγίου. Πάνω στην εικόνα ο τότε μητροπολίτης Ρόδου Νείλος ο Β’ ο Διασπωρινός (1355 – 1369) διάβασε το όνομα του Αγίου «Ο άγιος Φανώ». Στην εικόνα ο Άγιος παριστανόταν σαν νεαρός στρατιώτης, κρατώντας στο δεξιό του χέρι σταυρό, πάνω στον οποίο ήταν λαμπάδα αναμμένη, γύρω δε από την κεντρική εικόνα ιστορούντο τα 12 μαρτύρια που υπέστη ο Άγιος .

Τον αρχαίο αυτό ναό ανοικοδόμησε ο τότε Μητροπολίτης της Ρόδου Νείλος και τον αφιέρωσε στο όνομα του Αγίου Φανουρίου, του οποίου μάλλον συνέταξε και την ακολουθία.

ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

·Ο Άγιος παρουσιάζεται όρθιος μπρο­στά στο Ρωμαίο ανακριτή του και φαίνεται ν' απολογείται με θάρρος και να υπερασπί­ζει την χριστιανική πίστη του.

·Οι στρατιώτες εδώ επεμβαίνουν και χτυ­πούν με πέτρες στο κεφάλι και στο στόμα τον Φανούριο, για ν' αναγκασθεί να υποκύ­ψει και ν' αρνηθεί τον Κύριο.

·Οι στρατιώτες έχουν εξαγριωθεί πια απ' την επιμονή του Φανουρίου, γι' αυτό τον έριξαν κάτω και τον χτυπούν τώρα άγρια με ξύλα και ρόπαλα, για να κάμψουν το ακμαίο ηθικό του.

· Ο Φανούριος είναι στη φυλακή κι εκεί βασανίζεται με αποτρόπαιο τρόπο. Φαίνε­ται εντελώς γυμνός κι οι στρατιώτες ολόγυ­ρα του ξεσχίζουν τις σάρκες του με αιχμη­ρά σιδερένια εργαλεία. Ο Άγιος υπομένει αγόγγυστα το τρομερό μαρτύριό του.

·Ο Φανούριος βρίσκεται και πάλι στη φυ­λακή και προσεύχεται στον θεό, για να τον ενισχύσει ν' αντέξει μέχρι τέλους τα βασανι­στήρια.

·Ο Άγιος παρουσιάζεται και πάλιν μπροστά στον Ρωμαίο ανακριτή για ν' απο­λογηθεί για τη στάση του. Απ' την ατάρα­χη έκφραση του προσώπου του φαίνεται, πως ούτε τα βασανιστήρια που υπόφερε, ούτε οι μελλοντικές απειλές του τυράννου του εκλόνισαν την πίστη και έτσι απτόητος περιμένει ακόμη χειρότερα μαρτύρια.

·Οι δήμιοι του Φανουρίου με μανία και σκληρότητα καίουν με αναμμένες λαμπάδες το ολόγυμνο σώμα του, που φαίνεται έτσι η ανυπέρβλητη θυσία του για τον Εσταυ­ρωμένο. Ο Άγιος νικά και πάλιν με την α­δάμαστη θέληση και καρτερία του στον Κύ­ριο.

·Εδώ οι άγριοι βασανιστές του χρησιμο­ποιούν και μηχανικά μέσα για να φθάσουν στο κορύφωμα του μαρτυρίου του. Έχουν δέσει τον Άγιο πάνω σ' ένα μάγκανο κι αυ­τό σαν περιστρέφεται, του συντρίβει τα κόκκαλα. Υποφέρει εκείνος αγόγγυστα αλλά στο ωραίο πρόσωπό του είναι ζωγραφισμέ­νη ανέκφραστη αγαλλίαση, γιατί υποφέρει για χάρη του Κυρίου.

·Ο Φανούριος ρίπτεται σ' ένα λάκκο, για να γίνει βορά άγριων θηρίων κι οι δήμιοί του από πάνω παρακολουθούν να δούνε το τέ­λος του. Τα θηρία όμως έχουν κυριολεκτι­κά εξημερωθεί απ' τη χάρη του Θεού, γι' αυ­τό τον περιτριγυρίζουν ήσυχα σαν αρνάκια και απολαμβάνουν θαυμάσια τη συντροφιά του.

· Οι δήμιοί του δεν ικανοποιούνται απ' το προηγούμενο αποτέλεσμα κι έτσι τον βγάζουν απ' τον λάκκο και τον καταπλακώνουν μ' ένα μεγάλο λίθο, βέβαιοι πια πως θα τον αποτελειώσουν. Τίποτε όμως δεν πετυχαίνουνε κι αυτή τη φορά .

·Η σκηνή παρουσιάζει τον Άγιο μπρο­στά σε βωμό, όπου οι δήμιοί του τον προτρέπουν να θυσιάσει, βάζοντας στις παλά­μες του αναμμένα κάρβουνα. Ο Φανούριος βγαίνει και απ' αυτή τη δοκιμασία νικητής και αυτό διακρίνεται από ένα διάβολο, που έχει τη μορφή δράκου, που πετά στον αέ­ρα και κλαίει για την αποτυχία του.

·Η τελευταία σκηνή είναι το τέλος του μαρτυρίου του, με τον Φανούριο ριγμένο σ' ένα μεγάλο καμίνι να στέκεται όρθιος πάνω σ' ένα σκαμνί και να τον περιζώνουν φλό­γες και καπνοί. Ο Άγιος φαίνεται να προ­σεύχεται αδιάκοπα στον Θεό, χωρίς να εκ­φράζει κανένα παράπονο ή γογγυσμό κι έ­τσι άκαμπτος κι ανυποχώρητος πέταξε στα ουράνια, γεμάτος ικανοποίηση για όσα βά­σανα υπόφερε για χάρη του Κυρίου.   "Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής"

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΕΟΡΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

ΜΕΓΑΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΦΑΝΟΥΡΙΟ 

Στον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό στο παρεκκλήσιο του Αγίου Φανουρίου Λατομίου Χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκος. Στην εορτή προσήλθαν να τιμήσουν την εορτή του Αγίου οι ιερείς π. Ιωάννης Μπογής και Γεώργιος Χανδρής, καθώς και πλήθος κόσμου από διάφορα μέρη του τόπου μας προσευχήθηκε με ευλάβεια στον θαυματουργό Αγιο Φανούριο.

Εψαλλε η χορωδία Βυζαντινής Μουσικής του Κουκουναρείου Πνευματικού Κέντρου  της ενορίας μας, υπό την Διεύθυνση του Χοράρχου και Πρωτοψάλτη κ. Θεόδωρου Κουτσούδη.

Την κυριώνυμον ημέραν ο Ορθρος και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία θα αρχίσει ώρα 7.00 π.μ. καθώς και το απόγευμα της ίδιας ημέρας ο Μεθεόρτιος Εσπερινός και η Ιερά Παράκληση του Αγίου.

Πλήρες φωτογραφικό ρεπορτάζ θα έχομε και αύριο Κυριακή 27 Αυγούστου εορτή του Αγίου Φανουρίου.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Ἀριθμός 34

Κυριακή 27 Αὐγούστου 2017

ΤΟΥ  ΑΓΙΟΥ  ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ  ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

Τήν ἱεράν μνήμην τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Φανουρίου τοῦ νεοφανοῦς ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἀδελφοί μου. Ὄχι ἁπλῶς μάρτυς, ἀλλά μαγαλομάρτυς, ὅπως θά δοῦμε στή συνέχεια ὁ Ἅγιος Φανούριος. Λαμπρός στήν ἄσκησιν, τήν ἀρετήν καί τήν ἄθλησιν. Πότε ἔζησε, ποιοί οἱ γονεῖς του, πῶς ὡδηγήθηκε στήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ,  πῶς γαλουχήθηκε μέ τά νάματα τῆς χριστιανικῆς πίστεως, πότε ἐμαρτύρησε, δέν γνωρίζομεν. Ὅπως χαρακτηριστικά ἀναφέρεται σ’ ἕνα στίχον τοῦ συναξαρίου του «εἰς σκότος ἔκειτο τῆς γαίας μέγα». Τοῦτο σημαίνει ὅτι γιά πολλά-πολλά χρόνια ἦτο ἄγνωστος ὁ Ἅγιος Φανούριος. Μᾶς ἔγινε γνωστός γύρω στά 1500 μ.Χ. Ἄς δοῦμε μέ ποιόν θαυμαστόν τρόπον.

Οἱ Τοῦρκοι, οἱ ὁποῖοι ἐξουσίαζαν τήν Ρόδον, θέλησαν νά ἀνακατασκευάσουν τά τείχη τῆς πόλεως. Κατά τήν διάρκειαν τῶν ἐργασιῶν καί καθώς ἔσκαβαν, βρῆκαν καί ἔφεραν εἰς τό φῶς τά ἐρείπια μιᾶς ὡραιοτάτης ἐκκλησίας. Μεταξύ τῶν ἄλλων βρῆκαν καί πολλές ἱερές εἰκόνες κατεστραμμένες ἀπό τήν πάροδον τοῦ χρόνου, πλήν μιᾶς ἡ ὁποία εὑρίσκετο σέ ἀρίστη κατάστασι, σάν νά εἶχε ἁγιογραφηθῇ ἐκείνην τήν ἡμέραν. Αὐτή ἡ εἰκόνα εἶχε εἰς τό κέντρον ἕνα νέον μέ στρατιωτικήν στολήν, ὁ ὁποῖος κρατοῦσε στό δεξί του χέρι ἕνα σταυρό, στήν ἐπάνω κεραία τοῦ ὁποίου στηριζόταν μία ἀναμμένη λαμπάδα, καί κατά μῆκος τῶν τεσσάρων πλευρῶν τῆς εἰκόνος ὑπῆρχαν δώδεκα διαφορετικές ἀπεικονίσεις τοῦ Ἁγίου, ὅπως: ὁ Ἅγιος ἐνώπιον ἑνός ἄρχοντος καί πλαισιούμενος ἀπό φρουράν, δέσμιος μέσα στήν φυλακήν, ξαπλωμένος κατά γῆς καί στρατιῶτες νά τόν μαστιγώνουν, ὁ Ἅγιος προσευχόμενος, ἄλλη παράστασις ὅπου οἱ βασανιστές του γδέρνουν τήν σάρκα του, σέ ἄλλη νά καῖνε τό σῶμα του, καί ἄλλα μαρτύρια στά ὁποῖα εἶχε ὑποβληθῆ ὁ Ἅγιος. Καί, βεβαίως, τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου. Αὐτήν τήν εἰκόνα πῆρε στά χέρια του ὁ τότε Ἐπίσκοπος Ρόδου, ὀνόματι Νεῖλος, ὁ ὁποῖος ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε τήν ἄδειαν καί ἔκτισε περικαλλῆ ναόν, ἀφιερωμένον στόν Ἅγιον Φανούριον.

Ἔκτοτε πολλά θαύματα ἐπετέλεσε καί ἐπιτελεῖ ὁ Ἅγιος μέ τήν δύναμιν τοῦ Θεοῦ, σ’ ἐκείνους πού προστρέχουν καί ἐπικαλοῦνται τήν βοήθειάν του. Ἡ παράδοσις δέ,  θέλει τόν Ἅγιον νά φανερώνῃ κάτι πού ἔχομε χάσει, καί ὡς εὐχαριστία δική μας πρός τόν Ἅγιον προσφέρομεν τήν  πίττα στήν μνήμην του, τήν φανουρόπιτταν. Χαρακτηριστικά, στήν εὐχήν μέ τήν ὁποίαν εὐλογοῦμε τήν φανουρόπιττα, λέμε ὅτι τήν προσφέρωμε «εἰς τιμήν καί μνήμην τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Φανουρίου καί τῆς μητρός αὐτοῦ». Καί ἐν συνεχείᾳ παρακαλοῦμε τόν Θεόν, τόν Δοτῆρα τῶν ἀγαθῶν, νά χαρίσῃ πλούσια τά ἐγκόσμια-ὑλικά καί τά ὑπερκόσμια-πνευματικά ἀγαθά  Του, νά  ἱκανοποιήσῃ τά αἰτήματά μας καί  νά  μᾶς  φωτίζῃ,  ὥστε νά κάνωμε πρᾶξιν τίς ἐντολές Του. «Παράσχου δέ Ἀγαθέ, τοῖς εὐτρεπίσασι ταῦτα, πάντα τά ἐγκόσμια καί ὑπερκόσμια ἀγαθά σου…, τά αἰτήματα τῶν καρδιῶν αὐτῶν καί πᾶσαν τήν βουλήν αὐτῶν ταχέως πλήρωσον, ὁδηγῶν αὐτούς πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν σου».

Ὅμως ἡ μνήμη ἑνός ἁγίου μάρτυρος δέν εἶναι μόνον ἡ θύμησις, ὁ  ἑορτασμός  τοῦ  Ἁγίου, ἀλλά, καί κυρίως, ἡ μίμησις τῆς  ἁγίας  ζωῆς  του.   Κατά  τόν Ἱερόν Χρυσόστομον «Μνήμη μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος». Ὁ Ἅγιος Φανούριος εἶναι τό πρωτότυπο, καί ἐμεῖς καλούμεθα νά γίνωμε ἀντίτυπα, ἀντίγραφα τῆς ἁγίας του καί ἐναρέτου ζωῆς, τῆς φλογερῆς πίστεώς του εἰς τόν Χριστόν, μή διστάζοντες νά δίνωμε πάντοτε ὁμολογίαν καί μαρτυρίαν πίστεως, καί μάλιστα στίς ἡμέρες μας, ὅπου κάποιοι ἄθεοι προσπαθοῦν νά μᾶς φιμώσουν.

Ἀδελφοί μου!

Ἄς ἐπικαλούμεθα τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Φανουρίου τοῦ θαυματουργοῦ καί ἄς τόν παρακαλοῦμεν, τό φῶς τό ὁποῖον κρατάει στό χέρι του, νά φωτίζῃ τήν σκέψιν μας, ὥστε νά ὁδηγούμεθα «πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ», δίδοντες μέ τήν ἐνάρετον ζωήν μας μαρτυρίαν πίστεως εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν. ΑΜΗΝ.     Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου