Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 44

Κυριακή 29 Ἰουλίου 2012 - Η΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. ιδ΄ 14 – 22)


«Ἔφαγον πάντες καί ἐχορτάσθησαν»
Ἔφαγαν ὅλοι, οἱ πέντε χιλιάδες ἄνδρες μαζύ καί τά γυναικόπαιδα, ἀπό τά εὐλογημένα ἐκεῖνα πέντε ψωμιά καί τά δυό ψάρια στήν ἔρημο τῆς Γαλιλαίας. Καί ἐχόρτασαν ὅλοι, καί ἀπό τά ἀποκόμματα πού περίσσεψαν, γέμισαν οἱ Ἀπόστολοι δώδεκα κοφίνια. Ναί, ἀδελφέ μου! Ὁ δωρεοδότης Θεός, ὅταν σκορπᾶ τίς εὐλογίες Του στό ἀνθρώπινο γένος, εἶναι ὑπερβολικά σπάταλος καί ἀνοιχτοχέρης. Δέν τσιγκουνεύεται, δέν προσωποληπτεῖ, δέν ἀποβλέπει στήν ἀνταπόδοση. Αὐτό συμβαίνει πάντοτε στά ὑλικά ἀγαθά, στόν «ἄρτον τόν ἐπιούσιον», στά ἀπαραίτητα μέσα γιά τή συνέχιση τῆς ζωῆς μας.
«Πλούσιοι ἐπτώχευσαν κάι ἐπείνασαν, οἱ δέ ἐκζητοῦντες τόν Κύριον, οὐκ ἐλαττωθήσονται παντός ἀγαθοῦ». Καί ἄν ἀκόμη συμβαίνει στή ζωή τῶν πιστῶν νά ὑπάρχῃ κάποτε οἰκονομική δυσκολία καί ἀνάγκες ἀνικανοποίητες, αὐτό γίνεται, γιά νά δοκιμάζεται ἡ πίστη, νά καρποφορῇ ἡ ὑπομονή, νά γιγαντώνεται ἡ ἐλπίδα. Τότε, ὅταν μέσα στήν κάποια κάποτε στέρηση τῶν ὑλικῶν, ἀνθοφοροῦν καί παρουσιάζονται οἱ καρποί τοῦ Πνεύματος, ὁ πιστός δέν δυσανασχετεῖ, δέν ἀπελπίζεται, δέν ἁμαρτάνει. Ἔχει πλούσια τά πνευματικά ἀγαθά, ἀπολαμβάνει ἀνεξάντλητες τίς δωρεές τοῦ Θεοῦ μέ τήν ψυχή του, μένει δεμένος μαζί του, εὐτυχισμένος πραγματικά ἀπό τούτη τή ζωή, βέβαιος γιά τήν αἰώνια εὐτυχία τῆς ἄλλης. «Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα» - εἶπεν ὁ Κύριος - «δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ σωθήσεται καί εἰσελεύσεται καί ἐξελεύσεται καί νομήν εὑρήσει». «Πρός τίνα, λοιπόν, Κύριε, ἀπελευσόμεθα;» ἐρωτᾶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Καί προσθέτει: «Ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις». Κοντά Σου καί μαζί Σου ἑνωμένοι, ἔχομε ὄχι μόνο τήν πρόσκαιρη τούτη ζωή στήν πληρότητά της, ἀλλά καί τήν αἰώνια καί ἀτέλειωτη μακαριότητα.
Σήμερα, μέσα στήν ὑπερπαραγωγή τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἑκατομμύρια ἄνθρωποι δυστυχοῦν καί χιλιάδες πεθαίνουν καθημερινά ἀπό πεῖνα. Εἶναι γιατί καί ἐκεῖνοι πού ἔχουν κι’αὐτοί πού στεροῦνται, δέν ἔχουν καί δέν ἐπιζητοῦν τόν ἕνα καί μοναδικόν Ἄρτον, πού δίνει ζωή, πού σκορπᾷ χαρά καί εἰρήνη, πού κάνει εὐτυχισμένη τήν καρδιά καί τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Ὅποιος ἔχει τόν Ἰησοῦ, κατέχει τό πᾶν, βεβαίωνε ὁ Πασκάλ. Καί ἡ λύσις ὄλων τῶν προβλημάτων, πού ἀπασχολοῦν τόν ἄνθρωπο, ἀπό τά πιό ὑλικά μέχρι τά πνευματικώτερα καί οὐράνια, εἶναι ὁ Ἰησοῦς καί ἡ διδασκαλία Του, ἔλεγε ὁ Ροῦσβελτ. Ὅποιος, λοιπόν, μελετᾷ τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί μέ αὐτόν τρέφει τήν ψυχήν του, - ὅποιος τήν πίστη καί τήν ἀγάπη στά ἔργα καί τίς ἐκδηλώσεις τῆς καθημερινῆς του ζωῆς ἔχει ὑπόβαθρο καί ὁδηγό, καί ζῇ τόν Χριστόν, καλλιεργώντας τήν ἀρετή, τήν ἁγιότητα-, ὅποιος «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης» κοινωνεῖ τακτικά τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας – αὐτός εἶναι ὁ ἀληθινά εὐτυχισμένος, ὁ πραγματικά «χορτάτος», καί πέρα γιά πέρα ἱκανοποιημένος ἄνθρωπος.
Ἄς δώση ὁ Κύριος κοντά Του νά ἐπιζητήσωμε τόν χορτασμό τῆς ψυχῆς μας. Γένοιτο!
Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου



Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΚΕΛΛΑ Η πολύαθλος

 και ένδοξος παρθενομάρτυς της Χίου

E-mail Εκτύπωση PDF
agia-markellaΑνάμεσα στους πολυάριθμους Αγίους, που κοσμούν το τοπικό αγιολόγιο και τη μακρόχρονη εκκλησιαστική ιστορία του μυροβόλου νησιού της Χίου είναι και η Αγία παρθενομάρτυς Μαρκέλλα, που αποτελεί το ευλαβικό καύχημα των απανταχού της Γης Χίων και τον πολύτιμο πνευματικό θησαυρό για χιλιάδες προσκυνητές, που συρρέουν στον τόπο του μαρτυρίου της για να αποδώσουν τον οφειλόμενο σεβασμό στο μεγαλείο και τον ηρωισμό της, αλλά και για να ζητήσουν τη θαυματουργική της χάρη για την επίλυση σωματικών και ψυχικών ασθενειών.
Η Αγία Μαρκέλλα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βολισσό, στο ιστορικό αυτό κεφαλοχώρι της βορειοδυτικής Χίου. Για τον χρόνο της γέννησης, της ζωής και του μαρτυρίου της Αγίας υπάρχει σύγχυση και ασάφεια μεταξύ των βιογράφων. Σύμφωνα με τον βιογράφο της, Όσιο Νικηφόρο τον Χίο, η Αγία Μαρκέλλα έζησε και ήκμασε περί το 1500. Ο πατέρας της ήταν ειδωλολάτρης και η χριστιανή μητέρα της απεβίωσε σε νεαρά ηλικία. Η Μαρκέλλα διακρίθηκε από νωρίς για τη βαθιά της πίστη και αγάπη στον Χριστό, την καλοσύνη και αγνότητά της, τη σεμνότητα και την ευγένεια της ψυχής της. Προικισμένη με θεϊκή σοφία και αμέτρητα ψυχικά χαρίσματα επικοινωνούσε αδιάκοπα με τον Θεό. Αυτόν τον "επίγειο άγγελο" φθόνησε ο εωσφόρος και θέλησε να την πολεμήσει με κάθε μέσο.
Έτσι ο ειδωλολάτρης και σκληρόκαρδος πατέρας της άρχισε να επιθυμεί ερωτικά την ίδια του την κόρη και να νιώθει προς αυτή μία αστείρευτη σαρκική επιθυμία. Όταν η Μαρκέλλα διαπίστωσε τον αναίσχυντο χαρακτήρα του σαρκολάτρη πατέρα της, εγκατέλειψε το πατρικό σπίτι και αναζήτησε καταφύγιο στα βουνά της περιοχής. Τότε ο πατέρας της κινούμενος από τις κτηνώδεις ορέξεις του και με απερίγραπτη μανία άρχισε να ψάχνει να βρει τη νεαρή και όμορφη Μαρκέλλα. Τότε η δύστυχη και έντρομη κόρη προσπάθησε να προστατευθεί και να σώσει την τιμιότητά της. Μία μεγάλη βάτος αποτέλεσε το ασφαλές καταφύγιο της Αγίας. Ένας βοσκός όμως αντιλήφθηκε τη Μαρκέλλα και υπέδειξε τη βάτο στον μανιακό πατέρα της. Τότε ο πατέρας έβαλε φωτιά στη βάτο για να την αναγκάσει να βγει έξω από αυτή. Η Μαρκέλλα κατάφερε και βρήκε διέξοδο και έτσι γλίτωσε από τα χέρια του σαρκολάτρη πατέρα της. Στη συνέχεια άρχισε να τρέχει πάνω στις πέτρες και τα βράχια, αλλά ο πατέρας της βλέποντας τη δυσκολία να την φτάσει, αποφάσισε να τη σημαδέψει με το τόξο του και έτσι εκτόξευσε προς αυτή ένα βέλος. Η Αγία πληγώθηκε και το αγνό της αίμα πότισε τα βράχια. Παρόλα αυτά δεν έχασε την ψυχική της δύναμη και συνέχισε να τρέχει. Οι σωματικές της δυνάμεις άρχισαν όμως να την εγκαταλείπουν και κάποια στιγμή έπεσε κάτω ταλαιπωρημένη και πληγωμένη. Η βαθιά και ακλόνητη πίστη της την βοήθησε να βρει τη σωτήρια λύση. Με τα μάτια στραμμένα στον Ουράνιο Νυμφίο προσευχήθηκε και Του ζήτησε να σχίσει τον βράχο και να την κρύψει μέσα. Η παράκληση της Αγίας έγινε πραγματικότητα και έτσι ο βράχος σχίστηκε και δέχτηκε το σώμα της ενάρετης Μαρκέλλας μέχρι το στήθος. Ο σαρκολάτρης πατέρας φτάνοντας στον τόπο και βλέποντας το παράδοξο αυτό θαύμα, οργίστηκε ακόμη περισσότερο και έκοψε με ένα μαχαίρι τους μαστούς της και τους πέταξε στο βουνό. Στη συνέχεια αποκεφάλισε την κόρη του και πέταξε την κεφαλή της στη θάλασσα. Σύμφωνα με την παράδοση μία ασυνήθιστη λάμψη άρχισε να εκπέμπεται από την κεφαλή της Αγίας, που στέφθηκε με τον ουράνιο και άφθαρτο στέφανο της άθλησης και της θεϊκής δόξας.
agia_MarkellaΟ σχισμένος βράχος, που δέχτηκε το μαρτυρικό σώμα της Αγίας, αποτελεί μέχρι σήμερα για τους προσκυνητές σημείο ευλαβικής αναφοράς και πηγή ιαμάτων, αφού όσοι προσεύχονται με πίστη, παρατηρούν τον ερυθρό χρωματισμό των βράχων και το νερό να ατμίζει. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα, που με τη χάρη του Θεού, έχει επιτελέσει η Αγία Μαρκέλλα από την εποχή του μαρτυρίου της έως τις ημέρες μας, ενώ μάρτυρες θαυμαστών σημείων έγιναν λαμπρές πνευματικές φυσιογνωμίες της Εκκλησίας μας, όπως Άγιος Μακάριος ο Νοταράς Επίσκοπος Κορίνθου, ο Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως και ο βιογράφος και συντάκτης της Ακολουθίας της Αγίας, Όσιος Νικηφόρος ο Χίος, οι οποίοι συχνά προσέρχονταν στον τόπο του μαρτυρίου της Αγίας για να προσευχηθούν. Η μνήμη της Αγίας παρθενομάρτυρος Μαρκέλλας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Ιουλίου και λαμπρά πανήγυρις λαμβάνει χώρα στον φερώνυμο ιερό ναό της Αγίας, που βρίσκεται επί της αμμώδους παραλίας στον ομώνυμο όρμο της Βολισσού και αποτελεί παγχιακό, αλλά και πανελλήνιο προσκύνημα.
Η φιλοπατρία των απανταχού της Γης ευρισκομένων Χίων, αλλά και τα αναρίθμητα θαύματα της Αγίας οδήγησαν στην ανέγερση ιερών ναών επ’ ονόματι της πολυάθλου και ενδόξου παρθενομάρτυρος της Χίου. Έτσι η συνοικία του Βοτανικού στην Αθήνα κοσμείται με ενοριακό ναό της Αγίας Μαρκέλλας, ενώ τα τελευταία χρόνια ανεγέρθηκε περικαλλές παρεκκλήσιο στο όνομα της Αγίας και στην περιοχή της Κάτω Κηφισιάς. Γραφικά παρεκκλήσια επ’ ονόματί της έχουν καταγραφεί στις Σπέτσες, την Άνδρο, τη Μήλο, τη Σαντορίνη και τη Σάμο.
Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος
Εκπαιδευτικός
Βιβλιογραφία
Ασματική Ακολουθία, Βίος και Παρακλητικός Κανών της Αγίας παρθενομάρτυρος Μαρκέλλης της Χιοπολίτιδος, Έκδοσις Ιερού Προσκυνήματος Αγίας Μαρκέλλης, Βολισσός Χίου 1980.
Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

ΤΟ  ΚΗΡΥΓΜΑ  ΤΟΥ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 42
Κυριακή 15 Ἰουλίου 2012
ΤΩΝ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Δ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
(Ματθ. ε΄ 14 – 19)
«Ὅς δ’ἄν ποιήσῃ καί διδάξῃ οὗτος μέγας κληθήσεται»
Ὅλοι θαυμάζομε τούς μεγάλους τῆς Ἱστορίας. Ὅλοι ἐπιθυμοῦμε, κατά κάποιο τρόπο, τό μεγαλεῖο καί τή δόξα. Ὅλοι, ἐν γνώσει ἤ ἐν ἀγνοία, στό βάθος τῆς ψυχῆς μας ποθοῦμε τόν οὐρανό. Ἀκολουθοῦμε ὅμως συνήθως διαφορετικούς, λαθεμένους δρόμους. Ματαιοπονοῦμε κυνηγῶντας χίμαιρες ἤ αὐταπατώμεθα ἐπαναπαυόμενοι σέ κίβδηλα, μέτρια, ἐφήμερα κατορθώματα. Ἡ μεγαλωσύνη καί ἡ δόξα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἡ εὐτυχία τῆς θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων εἶναι ἕνας καρπός θεόσδοτος βέβαια, εἶναι «ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου», ἀλλά συγχρόνως ὁλοπρόθυμος, εὐλογημένος ἀγώνας τοῦ ὁποιουδήποτε πιστοῦ. Μᾶς τό εἶπε ξεκάθαρα ὁ Κύριος: «Ὅποιος θά ἐφαρμόσῃ στή ζωή του τίς ἐντολές Μου καί διδάξῃ ἀνάλογα μ’αὐτές τούς ἀνθρώπους, αὐτός θά ὀνομασθῇ μεγάλος στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν».
Παράδειγμα: Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, καί συγκεκριμένα τῆς Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία συγκλήθηκε στή Χαλκιδόνα τῆς Βιθυνίας τό 451 μ.Χ., τούς ὁποίους γιορτάζομε σήμερα. Ἄκουσαν βαθειά μέσα των τό κάλεσμα τοῦ Θεοῦ, τή φωνή τῶν καιρῶν των, τήν ἀνάγκη τῆς Ἐκκλησίας. Συγκλονίσθηκαν οἱ καρδιές των, γιγάντωσε ἡ ψυχή των, πλάτυνε καί δόθηκε στόν κόσμο τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ ἡ ζωή των. Σκόρπισαν τά πλούτη στούς φτωχούς, ὅπλισαν τό μυαλό τους μέ τή γνώση καί τή μόρφωση τοῦ λόγου τῆς ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ, ἔζησαν τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα τοῦ βίου, ἐποίμαναν μέ αὐταπάρνηση καί στοργή τά πρόβατα τοῦ Θεοῦ. Ὑπεράσπισαν ἀκόμη ἡρωϊκά καί μέχρι θανάτου τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, τήν ὑπόθεση τῆς Ἐκκλησίας, ἀρνήθηκαν κάθε συμβιβασμό μέ τήν αἵρεση, τήν πλάνη, καί ἔκλεισαν μέ Συνοδικούς Κανόνες καί σοφά, θεοφώτιστα συγγράμματα τό στόμα τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἐκκλησίας. Εἶδαν τόν ἄνθρωπο μέ συμπόνια, τόν συμπαραστάθηκαν στά προβλήματά του, τόν στήριξαν μέ τό προσωπικό τους παράδειγμα πίστεως καί ζωῆς, γέμισαν τήν ἐποχή τους μέ τά «καλά ἔργα», δικαίωσαν τόν Κύριο, πού τούς ὠνόμασε «φῶς τοῦ κόσμου καί πόλιν ἐπάνω ὄρους κειμένην», καί τώρα ὄχι μόνο στή γῆ ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί στόν οὐρανόν ἀπό τόν Κύριον Ἰησοῦ, δοξάζονται καί εὐτυχοῦν αἰωνίως. Ἀλλά δέν εἶναι μόνον αὐτοί. Νέφος ὁλόκληρο κοντά σ’αὐτούς, πού ἐπίστεψαν, πού ἔζησαν, πού ἐδίδαξαν τήν ἀλήθεια καί τή ζωή τοῦ Ἰησοῦ, μέ τῆς μεγαλωσύνης τό στεφάνι, ἀπολαμβάνουν τήν οὐράνια μακαριότητα.
Ἐγώ καί σύ, ἀδελφέ μου, τί θά κάνωμε; Ὁ δρόμος εἶναι ἀνοιχτός καί περιμένει νά τόν βαδίσωμε. Ναί. Μᾶς περιμένει! Γένοιτο!
Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012




ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΘΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ
Με  την συμπλήρωση σαράντα  ημερών από το θάνατο της  πολυαγαπημένης  μας   Μητέρας, Γιαγιάς,  Αδελφής,  Θείας και   Εξαδέλφης

ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ
Το Γένος Μαλαχιά
Θύμα Πολέμου

Τελούμεν την προσεχή Κυριακή 15 Ιουλίου 2012 Τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο εις τον Ιερό Ναό  Κοιμήσεως Θεοτόκου Λατομιτίσσης Χίου και παρακαλούμε όσους τιμούν την μνήμην της όπως παραστούν σ’ αυτό και ενώσουν μαζί μας τις προς τον Ύψιστον  δεήσεις των.

ΤΑ ΤΕΚΝΑ:
    ΙΩΑΝΝΗΣ   ΚΑΙ   ΚΑΛΛΙΟΠΗ   ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ
+   Πρωτοπρεσβύτερος ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ  ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ
    ΛΑΜΠΡΟΣ  ΝΙΚ.  ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ

           ΤΑ  ΕΓΓΟΝΙΑ             ΤΑ   ΑΔΕΛΦΙΑ                ΤΑ  ΑΝΗΨΙΑ               ΤΑ  ΕΞΑΔΕΛΦΙΑ
ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ

ΣΗΜ: Λεωφορείο  θα αναχωρήσει από την πλατεία των Καρυών  στις 8.15 π.μ. προς διευκόλυνση των συγχωριανών μας. Επιστροφή μετά το τέλος του Ιερού Μνημοσύνου.

Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

  Ἀριθμός 41
Κυριακή 8 Ἰουλίου 2012 – Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ματθ. η΄ 28 – θ΄1)

Μετά τήν θεϊκή προσταγή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, οἱ δαίμονες, ἀφοῦ προηγουμένως ἐβασάνισαν φοβερά τούς ἀνθρώπους, τούς ἄφησαν κάι ἔφυγαν. Μπῆκαν στούς χοίρους, μέ ἄδεια καί πάλι τοῦ Χριστοῦ, πού τούς ἐπέτρεψε, γιά νά φανῆ πιό καθαρά τό θαῦμα πού ἔγινε, ἀλλά καί νά φανερωθοῦν πιό πολύ οἱ καταχθόνιοι σκοποί, τούς ὁποίους ἐπιδιώκουν.
Α΄ «Ὑπάγετε»! Φύγετε ἀπό τούς ἀνθρώπους. Πηγαίνετε, προστάζει ὁ Λυτρωτής τῶν ψυχῶν. Μόνον Αὐτός, συμμεριζόμενος τό δρᾶμα τῶν δαιμονιζομένων, ἐλευθερώνει καί σώζει τίς ψυχές. Τίς σώζει ἀπό τούς δαίμονες τῆς ἁμαρτίας. Γιατί ὑπάρχουν στή ζωή τόσοι ἄλλοι δαιμονισμένοι, χωρίς βέβαια κρίση δαιμονική, σάν τῶν δύο τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου, μά ἐξ ἴσου φοβεροί καί ἐπικίνδυνοι, δαιμονισμένοι πραγματικά. Κοίταξε τόν ἄνθρωπον αὐτόν. Περπατεῖ τρικλίζοντας. Τό βλέμμα του ἠλίθιο. Ἡ γλῶσσα του δέν μπορεῖ νά ἀρθρώσῃ. Δέν ξεύρει πού βρίσκεται, οὔτε τί κάνει. Τό μυαλό του εἶναι θολωμένο. Δέν μπορεῖ νά σκεφθῇ. Ὁ Θεός τόν ἔκαμε βασιλέα τῆς κτίσεως καί ἐκεῖνος κατέβασε τόν ἑαυτό του στήν τάξη τῶν κτηνῶν. Εἶναι ὁ δοῦλος τῆς μέθης. Πραγματικά δαιμονισμένος. Κοίταξε τόν ἄλλον. Μέ λύσσα σύρεται πίσω ἀπό τή σάρκα καί τήν ἡδονή. Βουτηγμένος στήν αἰσχρότητα. Διαμονή του τά καταγώγια. Ἐργασία του: ἡ ἀκολασία. Εἶναι ὁ σαρκολάτρης. Πραγματικά δαιμονισμένος. Κοίταξε τόν τρίτον . Τά μάτια του κόκκινα καί ἐξογκωμένα ἀπό τήν ἀγρυπνία. Οἱ τσέπες του ἄδειες. Κουρέλι σωματικό καί ψυχικό. Εἶναι ὁ χαρτοπαίχτης. Πραγματικά δαιμονισμένος. Κοίταξε τόν ἄλλον. Εἶναι ταραγμένος, κίτρινος, ξάγρυπνος, ἀνήσυχος. Σκέπτεται πάντα τό κακό, λυώνει σάν κέρι ἀπό τό κακό, γιά τούς ἄλλους. Πλέκει συκοφαντίες καί ἡ ζωή του εἶναι μία δυστυχία διαρκής. Αὐτός εἶναι ὁ κορυφαῖος τῶν δαιμονιζομένων...Εἶναι ὁ φθονερός
Β΄ Πῶς θά γλυτώσωμε ἀπό τούς δαίμονες; Ὁ Σατανᾶς κτυπᾶ τόν λογισμό, τόν θολώνει, προσβάλλει τήν συνείδηση, γιά νά τήν πωρώσῃ καί κάνει τήν καρδιά σκληρή. Ὁ ἄνθρωπος τότε χαρίζει τήν ψυχή του ὁλοκληρωτικά στόν Σατανᾶ. Ἀπό ἄνθρωπος γίνεται ὑπάνθρωπος, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά γίνῃ ὑπεράνθρωπος. Ὄχι βέβαια μέ τήν ἔννοια τῆς νοσηρῆς φιλοσοφίας ἑνός δαιμονισμένου, ἀληθινά, φιλοσόφου, ἀλλά μέ τήν ἔννοια, πώς πρέπει νά ἀνεβῇ ὁ ἄνθρωπος πάνω ἀπό τά γήϊνα καί νά γίνῃ οὐρανοπολίτης. Ἔτσι, κοντά στόν Χριστό, θά μπορέσῃ νά ἀπαλλαγῇ ἀπό τούς δαίμονες καί νά ἀξιοποιήσῃ τήν ἐδῶ ζωή του, γιά νά δημιουργήσῃ τίς κατάλληλες προϋποθέσεις, πού θά τοῦ ἐξασφαλίσουν τήν αἰωνιότητα.
Ἀδελφοί μου! Ὁ Σατανᾶς εἶναι μιά ὀντότης πραγματική. Δέν εἶναι γέννημα τῆς φαντασίας. Πλανῶνται, ὅσοι τόν νομίζουν τέτοιο. Μά δέν παρουσιάζεται μέ τήν πραγματική του μορφή. Γιατί τοῦ εἶναι δύσκολο νά ἐξαπατήσῃ ἔτσι τίς ψυχές. Πέρνει τήν μορφή τοῦ πάθους, τῆς κακίας, τῆς ἁμαρτίας, τῆς ἡδονῆς. Ἔτσι εὐκολώτερα καί ἀποτελεσματικώτερα ἐξαπατᾷ.
Ἐμεῖς δέν πρέπει νά πέσωμε στίς παγίδες του. Κι’ ὅταν μᾶς κυκλώνουν οἱ δαίμονες τῶν παθῶν, θά ἐπαναλάβωμε τό λόγια τοῦ Κυρίου: «Ὑπάγετε». Γένοιτο!
Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου