Σάββατο 28 Μαρτίου 2020

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ

TheioKirigma
Ἀριθμός 13
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
29 Μαρτίου 2020
(Μαρκ. θ΄ 17 - 31)
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ γονυπετῶν αὐτῷ καὶ λέγων· Διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρὸς σέ, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· Ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν. καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων.
Καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· Πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· Παιδιόθεν καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ’ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ’ ἡμᾶς. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι. καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε· Πιστεύω, Κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ. ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· Τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφὸν, ἐγὼ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν. καὶ κράξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτόν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν. ὁ δὲ Ἰησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη.
Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτόν κατ’ ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό. καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ· ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι Ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ἡ θεραπεία ἑνὸς νεαροῦ δαιμονισμένου παιδιοῦ προβάλλεται στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. Ἕνας τραγικὸς πατέρας ἔρχεται καὶ πέφτει στὰ γόνατα μπροστὰ στὸ Χριστὸ φέρνοντας τὸ γιό του ποὺ κατέχεται ἀπὸ «πνεῦμα ἄλαλον», δηλαδὴ ἀπὸ πνεῦμα ποὺ δὲν τὸν ἀφήνει νὰ μιλήσει. Τοῦ περιγράφει πῶς ὁ δαίμονας, ὅταν τὸν κυριεύσει, τὸν κάνει νὰ σπαρταράει, νὰ βγάζει ἀφροὺς καὶ νὰ τρίζει τὰ δόντια του. «Εἶπα στοὺς μαθητές σου νὰ τὸν θεραπεύσουν καὶ δὲν μπόρεσαν», λέει ὁ δύστυχος. Ὁ Χριστὸς τὸν ἀντιμετωπίζει κάπως σκληρά: «Ὢ γενεὰ ἄπιστος, μέχρι πότε θὰ εἶμαι κοντά σας καὶ θὰ σᾶς ἀνέχομαι;». Φέρνουν τὸ παιδὶ καὶ τὸ πονηρὸ πνεῦμα μπροστὰ στὸν Θεάνθρωπο χτυπάει τὸ νεαρὸ καὶ τὸν ρίχνει στὸ χῶμα μὲ ἀφρούς. Μία φρικιαστικὴ σκηνὴ πραγματικά, ποὺ προκαλεῖ φόβο καὶ τρόμο! Ὁ Χριστὸς ρωτάει τὸν πατέρα ἀπὸ πότε συνέβη αὐτὸ καὶ ἐκεῖνος ἀπαντᾶ: «Ἀπὸ τότε ποὺ ἦταν παιδί. Πολλὲς φορὲς τὸν ἔριξε στὴ φωτιὰ καὶ στὰ νερὰ γιὰ νὰ τὸν θανατώσει. Ἂν μπορεῖς, σπλαχνίσου μας καὶ βοήθησέ μας!». Ὁ Χριστὸς τότε τοῦ λέγει: «Ἂν μπορεῖς νὰ πιστέψεις, ὅλα γίνονται δυνατὰ γιὰ αὐτὸν ποὺ πιστεύει». Καὶ μὲ φωνὴ μεγάλη δακρυσμένος ὁ πατέρας λέγει: «Πιστεύω Κύριε! Βοήθησέ με νὰ ξεπεράσω τὴν ἀπιστία μου». Ὁ Ἰησοῦς, λοιπὸν, βλέποντας ὅτι μαζεύεται κόσμος διέταξε τὸ ἀκάθαρτο πνεῦμα, νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸν νέο καὶ νὰ μὴ ξαναμπεῖ σ΄αὐτόν. Καὶ τὸ πνεῦμα, μὲ κραυγὲς καὶ σπαραγμοὺς βγῆκε καὶ ὁ νέος ἔμεινε ἀκίνητος σὰ νεκρός. Ὁ Χριστὸς τότε τὸν ἔπιασε ἀπὸ τὸ χέρι, τὸν σήκωσε καὶ τὸν ἀποκατέστησε ὑγιῆ.
Τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ μᾶς κάνει ἐντύπωση στὸ παραπάνω περιστατικὸ εἶναι ἡ ρεαλιστική, γι΄αὐτὸ καὶ ἀνατριχιαστικὴ, περιγραφὴ τῆς ἐπενέργειας τοῦ δαίμονα ἐπάνω στὸν κατεχόμενο ἀπὸ αὐτὸν ἄνθρωπο. Τὸ νεαρὸ αὐτὸ παιδὶ, ἀπὸ τὰ μικρά του χρόνια , δὲ μιλοῦσε , δὲν ἄκουγε, δὲν ἐπικοινωνοῦσε γενικότερα. Εἶχε τὸ πνεῦμα «τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν». Βλέπουμε μὲ τρόμο πόσο πολὺ ἀπογυμνώνει τὸν ἄνθρωπο ὁ διάβολος ἀπὸ τὰ μέσα ἐπικοινωνίας του, τὸν ἀπομονώνει καὶ τὸν καταδικάζει σὲ ἀλαλία καὶ ἀφωνία. Ὁ δαίμονας μισεῖ τὸν συσχετισμό, ἀκόμη καὶ τὴν ἁπλούστερη διαπροσωπικὴ σχέση. Ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ καὶ βασανίζει τὸν ἄνθρωπο, τὸν κάνει νὰ χτυπιέται, νὰ πέφτει κάτω, νὰ ἀφρίζει σὰ λυσσασμένο σκυλί. Θέλει νὰ σκοτώσει τὸν ἄνθρωπο μὲ κάθε τρόπο, νὰ τὸν πνίξει, νὰ τὸν κάψει, νὰ τὸν συντρίψει, νὰ τὸν ἐξαφανίσει. Μισεῖ τὸ ἀνώτερο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἀντιμάχεται τὴ σωτηρία του, μισεῖ τὸ καλό, γὶ΄αὐτὸ καὶ ὀνομάζεται μισόκαλος, χαίρεται νὰ βλέπει τὸ θάνατο καὶ τὴ καταστροφή. Εἶναι πραγματικὰ τρομακτικὸ νὰ βλέπουμε καὶ σήμερα πολλὰ νεαρὰ παιδιὰ νὰ ἐμφανίζουν τὰ συμπτώματα τοῦ δαιμονισμένου νέου. Πόσοι νέοι δὲν κλείνονται σὰν κουφοὶ καὶ μουγγοὶ σὲ μία ἠλεκτρονικὴ ὀθόνη γιὰ ὧρες καὶ ἀρνοῦνται τὴ ζωντανὴ ἐπικοινωνία; Πόσοι νέοι χτυπιοῦνται καὶ κραυγάζουν σὰ δαιμονισμένοι συμμετέχοντας σὲ ἐξωφρενικὲς συναυλίες μέσα σὲ ἐκκωφαντικὸ θόρυβο καὶ ἐκτυφλωτικὸ φωτισμό; Πόσοι νέοι ἐνστερνίζονται ἀνεπίγνωστα τὶς περισσότερες φορὲς τὴν κουλτούρα τοῦ θανάτου, ὅπου κυριαρχεῖ τὸ μαῦρο, τὸ αἷμα, ἡ παράλογη βία καὶ ἡ θλίψη; Εἶναι ἀναμενόμενο ὁ Σατανᾶς νὰ προσβάλλει κυρίως τοὺς νέους ἐκμεταλλευόμενος τὴν εὐαλωτότητά τους, τὴν ἀστάθειά τους, τὴν ἀνάγκη γιὰ ἰσχυρὴ καθοδήγηση, τὴν ἀνάγκη τους γιὰ δύναμη, ἀπὸ ὅπου κι ἂν προέρχεται αὐτή.
Τὸ δεύτερο πράγμα ποὺ ἀξίζει νὰ μελετήσουμε εἶναι ἡ στάση τοῦ πατέρα. Τραγικὴ φιγούρα αὐτὸς μέσα στὴν ἀπελπισία του τρέχει ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ γιὰ νὰ σώσει τὸ παιδί του. Τὸν πνίγει ἡ δυστυχία καὶ ἡ ἀπόγνωση. Κυρίως ὅμως τὸν κατατρύχει ἡ ὀλιγοπιστία. Ἔχει ἀκούσει ὅτι ὑπάρχει κάποιος Ἰησοῦς θαυματοποιὸς καὶ ἀρχικὰ προσεγγίζει τοὺς μαθητές του, μήπως καὶ κάνουν καλὰ τὸ παιδί. Αὐτοὶ ὅμως δὲν μποροῦν. Ἔτσι ἔρχεται μπροστὰ στὸ Χριστὸ καὶ Τὸν παρακαλεῖ: «Ἂν μπορεῖς νὰ κάνεις κάτι, κᾶνε το καὶ βοήθησέ μας!». Δὲν εἶναι σίγουρος ὅτι ὁ Ἰησοῦς μπορεῖ νὰ κάνει τὸ θαῦμα. Γι΄αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς ἐκφράζεται μὲ σχετικὴ ἀγανάκτηση: «Ὢ γενεὰ ἄπιστος, μέχρι πότε θὰ σᾶς ἀνέχομαι;». Ἡ ἀγανάκτηση αὐτὴ εἶναι παιδαγωγική. Ἀποσκοπεῖ στὸ νὰ διασείσει τὴν ὀλιγοπιστία τοῦ πατέρα, νὰ τὸν ἀφυπνίσει, νὰ τὸν κάνει νὰ συνειδητοποιήσει Ποιὸν ἔχει μπροστά του. Γι΄αὐτὸ καὶ τοῦ τονίζει ὅτι ἡ προϋπόθεση τοῦ θαύματος εἶναι ἡ πίστη. «Ἂν μπορεῖς νὰ πιστέψεις, ὅλα εἶναι δυνατὰ γιὰ ἐσένα ποὺ πιστεύεις!». Ὅπως καὶ σὲ ἄλλη περίπτωση εἶπε: «Ἡ πίστη σου σέσωκέ σε!». Καὶ ὁ πατέρας ξεσπάει σὲ μία ἐκ βαθέων ὁμολογία: «Πιστεύω Κύριε!». Πιστεύω ὅτι Ἐσὺ εἶσαι ὁ Θεός μου καὶ μπορεῖς νὰ κάνεις τὰ πάντα. Ἀλλὰ καὶ δὲν πιστεύω καὶ τόσο πολύ, ἀμφιταλαντεύομαι καὶ κλονίζομαι. Πιστεύω καὶ δὲν πιστεύω! Γι΄αὐτὸ βοήθησέ με νὰ ἀποδιώξω τὴν ἀπιστία μου! Συγκινητικὴ καὶ εἰλικρινὴς παραδοχὴ ἀπὸ ἕναν πονεμένο ἄνθρωπο ποὺ ἀποκαλύπτει τὴν ἀνθρώπινη ἀδυναμία νὰ πιστέψει καὶ φανερώνει ὅτι ἡ πίστη μόνο ὡς θεϊκὸ δῶρο παρέχεται. Ὁ ἄνθρωπος μὲ τὶς πεπερασμένες του δυνάμεις εἶναι ἀδύνατο νὰ κατακτήσει τὴν τέλεια πίστη καὶ μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ τοῦ τὴν χαρίσει.
Καὶ ἐμεῖς, οἱ Χριστιανοὶ τοῦ σήμερα, δὲν διαφέρουμε καὶ πολὺ ἀπὸ τὸν πατέρα τοῦ δαιμονισμένου παιδιοῦ. Καὶ ἐμεῖς κλυδωνιζόμαστε καὶ βυθιζόμαστε μέσα σὲ μία τρικυμισμένη θάλασσα ἀπιστίας καὶ ἀποστασίας. Παραδεχόμαστε βέβαια ὅτι ὑπάρχει Θεός, τηροῦμε τὰ θρησκευτικά μας καθήκοντα, συνειδητοποιοῦμε, ὅμως, ὅτι μέσα μας ὑπάρχει ἕνα μεγαλύτερο ἢ μικρότερο ἔλλειμμα πίστεως. Ἂς ἐπαναλαμβάνουμε λοιπὸν μὲ ὅσο γίνεται μεγαλύτερη θέρμη, μὲ τὰ χείλη καὶ τὴν καρδιά μας: «Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ!». Καὶ ὁ Χριστὸς γρήγορα θὰ τρέξει νὰ μᾶς γεμίσει μὲ τὴν παρουσία Του καὶ νὰ μᾶς θεραπεύσει. ΑΜΗΝ!    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Σάββατο 21 Μαρτίου 2020

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 22 ΜΑΡΤΙΟΥ

TheioKirigma
Ἀριθμός 12
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
22 Μαρτίου 2020

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (Μαρκ. η΄ 34 - θ’ 1)
"Εἶπεν ὁ Κύριος· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.
Ὅς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; Ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;
Ὅς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.
Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει".
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ
Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως σήμερα καὶ ὁ σταυρὸς τοῦ Κυρίου δεσπόζει στὸ κέντρο τοῦ ναοῦ φωτίζοντας τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὅπως μέσα σὲ φουρτουνιασμένο, σκοτεινὸ πέλαγος οἱ ναυτικοὶ χαίρονται μόλις δοῦν τὸ φῶς τοῦ φάρου, ἔτσι καὶ ἐμεῖς οἱ ἀγωνιζόμενοι χριστιανοί, ποὺ διαπλέουμε τὸ μεγάλο πέλαγος τῆς νηστείας, χαροποιούμαστε ἀντικρύζοντας τὸν σταυρὸ τοῦ Κυρίου. Ὁ Ἐσταυρωμένος Χριστὸς βλέπει τὸν ἀγώνα τοῦ καθενὸς καὶ χαρίζει δύναμη πνευματικὴ γιὰ τὴ συνέχεια, πάντοτε ὑπομιμνήσκοντάς μας ὅτι, μετὰ τὴ θλίψη καὶ τὴ δυσκολία τῆς ἀσκήσεως, ἀκολουθεῖ ἡ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως, ποὺ εἶναι τὸ τέρμα τοῦ ἀγῶνος. Αὐτὰ τὰ δύο, Σταυρὸς καὶ Ἀνάσταση, πηγαίνουν πάντοτε μαζί, δὲν ἐννοεῖται Σταυρὸς ποὺ δὲν ὁδηγεῖ στὴν Ἀνάσταση, οὔτε ἔρχεται ἡ Ἀνάσταση χωρὶς νὰ ἔχει προηγηθεῖ ὁ Σταυρός.
Αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν σταυροαναστάσιμο χαρακτήρα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς τονίζει ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. Τὰ λόγια του Κυρίου ἀκούγονται ὁλοκάθαρα: «Ὅποιος θέλει νὰ μὲ ἀκολουθήσει, ἂς ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του, ἂς σηκώσει τὸν σταυρό του καὶ ἂς μὲ ἀκολουθήσει. Ὅποιος θέλει νὰ σώσει τὴν ψυχή του, αὐτὸς θὰ τὴν χάσει. Ὅποιος χάσει τὴν ψυχή του γιὰ χάρη μου καὶ γιὰ χάρη τοῦ εὐαγγελίου, αὐτὸς θὰ τὴν σώσει.» Φοβερά, παράξενα καὶ δυσάρεστα λόγια θὰ ἔλεγε κάποιος ἀμύητος στὸ πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ. Ἀκοῦμε ἕναν διδάσκαλο, ὁ ὁποῖος καλεῖ τοὺς ὑποψηφίους μαθητές του μὲ τὸ νὰ τοὺς ἀπαιτεῖ ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ τους καὶ ἄρση τοῦ σταυροῦ τους, μὲ τὸ νὰ τοὺς δηλώνει ὅτι ἂν Τὸν ἀκολουθήσουν, θὰ ὑπομείνουν θλίψεις, πόνους, δυσκολίες, ὅτι θὰ πρέπει νὰ ξεχάσουν τὸν ἑαυτό τους, πράγμα ποὺ σημαίνει νὰ πηγαίνουν ἀντίθετα στὸ θέλημά τους, νὰ ἀρνοῦνται τὶς ἡδονὲς τοῦ κόσμου αὐτοῦ, τὴ δόξα, τὸ χρῆμα, τὴν καλοπέραση, τὴν εὐμάρεια, τὸ βόλεμα, γενικὰ νὰ ἀρνηθοῦν ὅλα ὅσα ἀποτελοῦν αὐτὸ ποὺ ὀνομάζεται «κοσμικὸ φρόνημα». Ὅλοι οἱ ἡγέτες αὐτοῦ του κόσμου προσπαθοῦν νὰ προσελκύσουν ὀπαδοὺς μὲ ὅσο γίνεται περισσότερες παροχές, μὲ ὑποσχέσεις γιὰ μία ζωὴ χαρισάμενη μὲ πλούτη καὶ ἀνέσεις, καὶ ὅλοι οἱ ὑπήκοοι τρέχουν νὰ ἀκολουθήσουν τὸν πιὸ γενναιόδωρο ἀπὸ αὐτούς. Ὁ Χριστὸς κάνει τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο: ὑπόσχεται ἱδρώτα, πόνο, δάκρυα καὶ δοκιμασίες, ὑπόσχεται Σταυρό.
Ἡ ἐξήγηση γι’ αὐτὴν τὴν ἄκρως ἀντιλαϊκή, «ἀπάνθρωπη» θὰ λέγαμε συμπεριφορά, βρίσκεται στοὺς ἀμέσως ἑπόμενους λόγους τοῦ Κυρίου μας: «Ἂν κάποιος θέλει νὰ σώσει τὴν ψυχή του, αὐτὸς θὰ τὴν ἀπολέσει». Κατ΄ἀρχὴν, ἂς ἐξετάσουμε τί σημαίνει «σώζω τὴν ψυχή μου». Σημαίνει ἐνώνομαι μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ζῶ αἰωνίως ἑνωμένος μαζί Του στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἑπομένως, ὁ στόχος τῆς ψυχικῆς σωτηρίας δὲν εἶναι ἐπίγειος, ἀλλὰ οὐράνιος, εἶναι ἕνας στόχος πέρα καὶ ἔξω ἀπὸ τὰ πλαίσια τοῦ παρόντος ὑλικοῦ κόσμου. Αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ γίνει κατανοητὸ ἀπὸ κάποιον ποὺ περιορίζει τὴν ὕπαρξή του στὰ πεπερασμένα ὅρια αὐτῆς τῆς ζωῆς, ἡ ὁποία διέπεται ἀπὸ μία ὑλόφρονα λογικὴ καὶ ἐμποτίζεται ἀπὸ μύρια ὅσα πάθη καὶ ἀδυναμίες, ποὺ ἀντιστρατεύονται στὴ λογική του πνεύματος τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι, λοιπὸν, ἑρμηνεύεται τὸ παραπάνω φαινομενικὰ ἀντιφατικὸ ρητό του Χριστοῦ. Αὐτὸ τὸ «ἀπολέσει αὐτὴν» σημαίνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος θὰ προσπαθήσει νὰ ἐξαφανίσει τὴν ἁμαρτωλότητά του, νὰ νεκρώσει τὰ πάθη του, νὰ καθαρίσει τὴν ψυχή του σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ φαίνεται ὅτι ἔχασε τὴν παλαιά του ψυχὴ καὶ ἀπέκτησε μία καινούργια ἁγία καὶ θεοειδή, ὅτι ἀπεκδύθηκε τὸν παλαιὸ φθειρόμενο ἄνθρωπο καὶ ἐνδύθηκε ἕνα νέον ἄνθρωπο «ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ’ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν.» Ἡ ὁριστικὴ ἀποκοπὴ ἀπὸ τὶς ἐμπαθεῖς συνήθειες τοῦ ψυχικοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ ἐν Χριστῷ ἀναγέννηση εἶναι ἀπαραίτητες προϋποθέσεις γιὰ αὐτὸ ποὺ ὀνομάζεται «σωτηρία τῆς ψυχῆς». Ἔτσι, λοιπὸν, αὐτὸς ποὺ θὰ ἀπολέσει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ τὸ Εὐαγγέλιό Του, αὐτὸς θὰ τὴ σώσει.
Ζοῦμε σὲ μία ἐποχὴ στὴν ὁποία κυρίαρχο πρόταγμα ζωῆς εἶναι τὸ «κᾶνε ὅ,τι θέλεις», «νὰ εἶσαι ὁ ἑαυτός σου», «ἀκολούθα τὴν καρδιά σου», δηλαδὴ ἀκολούθα τὶς ὁρμές σου, τὰ πάθη σου, τὰ θελήματά σου, τὶς ἰδιορρυθμίες σου, τὸν ἐγωισμό σου. Αὐτὰ ἀκριβῶς ἐφαρμόζουν οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι, οἱ μοντέρνοι καὶ προοδευτικοί, καὶ μετατρέπονται σὲ τέρατα, σὲ δαιμονοειδεῖς ὑπάρξεις, προορισμένες γιὰ ἀλληλοεξόντωση καὶ, τέλος, αὐτοεξόντωση. Ὅσο διογκώνεται τὸ ρεῦμα τῆς σαρκολατρείας καὶ τῆς ὑπερηφανείας, ἄλλο τόσο μεγιστοποιοῦνται τὰ κύματα τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου. Ποτὲ ἄλλοτε ὅσο σήμερα δὲν διαδιδόταν τὸ μίσος πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ἡ ροπὴ πρὸς τὸν θάνατο, καὶ ἡ συνεπαγόμενη πρὸς αὐτὴν μελαγχολία. Μέσα, λοιπὸν, σὲ αὐτὸ τὸ ζοφερὸ κλίμα τῆς ἀντίχριστης ἐποχῆς μᾶς προβάλλει ὡς μοναδικὴ ἐλπίδα θεραπείας καὶ ζωῆς ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἐσταυρωμένος δείχνει τὸ μονοπάτι τῆς σωτηρίας, δείχνει τὸν Ἑαυτό Του ὡς ὑπόδειγμα ἁγίας βιοτῆς καὶ χαρίζει τὴν ὄντως χαρὰ λέγοντας: « Ἐν τῷ κόσμῳ τούτω θλῖψιν ἕξετε, ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον!». Τὸν Ἐσταυρωμένο Χριστὸ ἂς προσπαθήσουμε, λοιπὸν, νὰ ἀκολουθήσουμε σηκώνοντας ὁ καθένας τὸν σταυρό του μὲ προθυμία καὶ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ὑπόλοιπης Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλη μας τὴ ζωή. Ἀμήν, γένοιτο!    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2020

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΑΡ. 42

poimantikh2
EgkykliaSimeiomata
Ἐν Χίῳ τῇ 17ῃ Μαρτίου 2020
Μνήμη Ἀλεξίου τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ
          Πρωτ. 824
Ἀριθμ.
         Διεκπ. 253
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΑΡ. 42
Πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον
καί τόν εὐσεβῆ λαόν
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
«Τήν ἴδια ὥρα ὁ ἀρχιεπίσκοπος μάζεψε τούς παπάδες καί διέταξε νά κλείσουν ὅλες οἱ ἐκκλησίες, καί νά εἰδοποιηθοῦν τά ποίμνια πώς λειτουργία χριστουγεννιάτικη δέν θά γίνει, παρά θ’ἀγρυπνήσουν οἱ χριστιανοί ὅλοι στούς τοίχους ἀπάνω.... Ἔτσι γιόρτασαν οἱ Μεσολογγίτες τά Χριστούγεννα τοῦ 1822»
(Πηνελ. Δέλτα, Μεσολογγίτικα Χριστούγεννα).
Χριστιανοί μου! Παιδιά μου!
Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν!
Δοξάζομεν τόν Τριαδικόν Θεόν, ὁ Ὁποῖος «ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι ἡμᾶς παρήγαγε».
Δοξάζομεν τόν Τριαδικόν Θεόν, ὁ Ὁποῖος ἐποίησεν τόν ἄνθρωπον «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ὁμοίωσίν Του».
Δοξάζομεν τόν Τριαδικό Θεό, ὁ Ὁποῖος, παρά τήν παρακοήν μας καί τήν πτῶσιν μας «οὐκ ἀπεστράφη τό πλάσμά Του εἰς τέλος, ὅ ἐποίησε, οὐδέ ἐπελάθετο ἔργου χειρῶν Του».
Δοξάζομεν τόν Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος «μορφήν ἀναλλοιώτως ἀνθρωπίνην προσέλαβε, Θεός ὤν κατ’οὐσίαν» καί «ὅλως ἦν ἐν τοῖς κάτω καί τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν».
Δοξάζομεν τόν Θεάνθρωπον Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος «γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ», «κατῆλθεν ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς καί συνέτριψε μοχλούς αἰωνίους, κατόχους πεπεδημένων», «ἀναστάς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ καί ὁδοποιήσας πᾶσι σαρκί τήν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν».
Δοξάζομεν τόν Θεόν, «ὑπέρ πάντων ὧν ἴσμεν καί οὐκ ἴσμεν, τῶν φανερῶν καί ἀφανῶν εὐεργεσιῶν, τῶν εἰς ἡμᾶς γεγενημένων».
Εἰς τό πλαίσιον αὐτῆς τῆς δοξολογίας τοῦ Θεοῦ «πάντων ἕνεκεν», ἀντιμετωπίζομεν καί τήν προκύψασαν δοκιμασίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, τοῦ ποιηθέντος ὑπό τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἐξ ἑνός αἵματος (πρβλ. Πράξ. ιζ΄, 16), ἡ ὁποία προῆλθεν ἀπό τόν Covid 19 (κοροναϊόν).
Τήν ἀντιλαμβανόμεθα ὄχι ὡς ὀργήν τοῦ Παναγάθου Θεοῦ, διότι «ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν», ἀλλ’ ὡς πνευματικήν εὐκαιρίαν ἐνισχύσεως τῆς πίστεώς μας, ἀσκήσεως τῆς ὑπομονῆς μας, καλλιεργείας τοῦ προσευχητικοῦ μας ἤθους καί κυρίως μετανοίας.
Ἅπαντα αὐτά τά πνευματικά ἀγαθά δυνάμεθα νά ἀποκτήσωμεν ἀπό τήν ὑφισταμένην κατάστασιν. Καί ἕν ἀκόμη∙ νά συνειδητοποιήσωμεν τήν ἀδυναμίαν τῆς βαβελικῆς μας οἰήσεως, τήν ὁποίαν προκαλεῖ ἡ διάθεσις αὐτονομήσεώς μας ἀπό τόν Θεόν, ἀπέναντι εἰς τήν ἰδικήν Του παντοδυναμίαν. Διότι «βοηθός καί σκεπαστής» δι’ ἡμᾶς εἶναι ὁ Θεός.
Πρός τούτοις, ὅμως, ὀφείλομεν νά πορευώμεθα καί κατά τάς ἐντολάς Του, ὅπως ἔχουν εὐκρινῶς διατυπωθῆ εἰς τό θεόπνευστον κείμενον τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Εἰδικώτερον ὀφείλομεν:
α). Σεβασμόν πρός τούς ἁρμοδίους ἐν τέλει ὄντας, ἤτοι τούς ἄρχοντας ἡμῶν, διότι «πᾶσα ψυχή ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω» (Ρωμ. ιγ΄, 1).
β). Ἐμπιστοσύνην πρός τούς ἐπιστήμονας Ἰατρούς καί ὅλον τό Νοσηλευτικόν Προσωπικόν, οἱ ὁποῖοι θυσιαστικῶς παρέχουν τάς ὑπηρεσίας των καί δι’ αὐτό τούς εὐγνωμονοῦμεν προσευχόμενοι δι’ αὐτούς, διότι «Κύριος ἔδωκεν ἀνθρώποις ἐπιστήμην ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμασίοις Αὐτοῦ» (Σοφία Σειράχ λη΄, 6) καί «τίμα τόν ἰατρόν πρός τάς χρείας αὐτοῦ τιμαῖς αὐτοῦ, καί γάρ αὐτόν ἔκτισε Κύριος» (Σοφία Σειράχ λη΄,1).
γ). Ὑπακοήν εἰς τήν Ἁγίαν ἡμῶν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ, Αὐτός ὁ Κύριος παρατεινόμενος εἰς τούς αἰῶνας, ὁ ἀπερίσειστος στῦλος καί τό ἀκλόνητον ἑδραίωμα τῆς Ἀληθείας. Ὑπακοή καί εἰς τούς Ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι φέρουν τό βάρος τῆς εὐθύνης ἐνώπιον τοῦΘεοῦ διά τήν πνευματικήν καί σωματικήν ὑγίειαν τοῦ ἐμπεπιστευμένου εἰς αὐτούς λογικοῦ ποιμνίου «πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο» (Ἑβρ. ιγ΄,17). Μή λησμονῶμεν ὅτι ἡ ἀνυπακοή ἐστέρησεν τούς πρωτοπλάστους ἀπό τῆς τρυφῆς τοῦ Παραδείσου.
Εἰς τό πλαίσιον, λοιπόν, τῶν μέτρων ἀντιμετωπίσεως τῆς ἀναφυείσης αὐτῆς καταστάσεως ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διά τοῦ ὑπ’ἀρ. 1371/619/17-3-2020 Ἐγκυκλίου Σημειώματος καί συμφώνως πρός τήν παράγραφον 8 τοῦ Δελτίου Τύπου τῆς Ἐκτάκτου Συνεδριάσεως Αὐτῆς τῆς 16-3-2020 ἀπέστειλεν εἰς ἡμᾶς τό ὑπ’ἀρ. 872/τ. Β΄/16-3-2020 Φ.Ε.Κ., τό ὁποῖον περιλαμβάνει τήν ὑπ’ ἀρ. 2867/Υ1 Κοινήν Ὑπουργικήν Ἀπόφασιν τῶν Ὑπουργῶν Παιδείας καί Θρησκευμάτων καί Ὑγείας μέ θέμα: «Ἐπιβολή τοῦ μέτρου τῆς προσωρινῆς ἀπαγόρευσης τῆς τέλεσης κάθε εἴδους λειτουργιῶν καί ἱεροπραξιῶν στούς θρησκευτικούς χώρους λατρείας γιά τό χρονικό διάστημα ἀπό 16-3-2020 ἕως 30-3-2020», ὅπερ καί συνημμένως κοινοποιοῦμεν εἰς ὑμᾶς.
«Περίλυπος ἐγένετο ἡ ψυχή ἡμῶν ἕως θανάτου» (πρβλ. Ματθ. κστ', 38). Καλούμεθα πρό τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος νά ἄρωμεν Σταυρόν μέγαν καί βαρύν, καθ’ὅσον ἡ μακράν τοῦ ἱεροῦ Θυσιαστηρίου καί τοῦ Ποτηρίου τῆς ζωῆς παραμονή ἡμῶν γεννᾷ θλίψιν καί ἄλγος καί ἀδυναμίαν. Εἰς τό θεοΐδρυτον Μυστήριον τῆς Θ. Εὐχαριστίας ἠθέλαμεν προσφύγει διά νά παρακαλέσωμεν δι’ ὅλην τήν ὑφήλιον, διά τούς ἀσθενοῦντας, διά τούς ἰατρούς καί νοσηλευτάς, διά πᾶσαν ἀρχήν καί ἐξουσίαν ἐν τῷ Κράτει ἡμῶν, ἡ ὁποία διαχειρίζεται μετ’εὐθύνης τήν ἀντιμετώπισιν τοῦ προβλήματος, διά τόν φιλόχριστον Ἑλληνικόν Στρατόν, ὁ ὁποῖος δίδει εἰς τά ὅρια τῆς Πατρίδος γῆς τόν ὑπέρ πάντων ἀγῶνα.
«Εἰς τὴ θεία Εὐχαριστία ἡ Λατρεία τοῦ Χριστιανοῦ κορυφώνεται καὶ τελειώνεται, διότι κατ’ ἐξοχὴν στὸ Μυστήριο αὐτὸ πραγματοποιεῖται ἡ βαθύτερη καὶ οὐσιαστικότερη ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴν θεωμένη σάρκα τοῦ ἐνανθρωπήσαντος, σταυρωθέντος καὶ ἀναστάντος Κυρίου καὶ ὁ πιστὸς οἰκειώνεται τὴν αἰώνια ζωὴ τοῦ Θεοῦ.
Κοινωνῶν ὁ πιστὸς τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον» ἀφθαρτίζεται, ἀθανατίζεται καὶ σώζεται ἀπὸ τὴν σπουδαιότερη συνέπεια τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, τὸν θάνατο.
Στὴν Λατρεία τῆς Ἐκκλησίας ὁ πιστὸς ὁμιλεῖ μὲ τὸν Θεό, δοξολογεῖ τὸν Θεό, εὐχαριστεῖ τὸν Θεό, ἀλλὰ μόνον στὴν θεία Εὐχαριστία ἐναγκαλίζεται τὸν Χριστό, συνουσιοῦται μὲ τὸν Χριστό, μείγνυται ἀμείκτως καὶ ἑνώνεται ἀσυγχύτως μὲ τὸν ἀγαπημένο Κύριο.
Εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξει κάτι ἐπιθυμητότερο γιὰ τὸν πήλινο, θνητὸ καὶ ἁμαρτωλὸ ἄνθρωπο; Ὑπάρχει μεγαλύτερη φανέρωση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν σάρκωσή Του καὶ τὴν συνεχῆ προσφορὰ τῆς θεωμένης καὶ ἔνδοξου σαρκός Του, γιὰ νὰ συμμετάσχουμε καὶ ἐμεῖς στὴ δική Του θέωση καὶ δόξα;» (Ἀρχιμ. Γεωργίου Καψάνη, Θέματα Ἐκκλησιολογίας καί Ποιμαντικῆς).
Ἀλλ’ ὅμως δέν ἀπελπιζόμεθα. Ἐν τῷ κόσμῳ θλίψιν ἔχομεν, ἀλλά θαρροῦμεν ὁ Χριστός νενίκηκε τόν κόσμον (πρβλ. Ἰωάν. ιστ΄,33).
Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν!
Πρός τούτοις, ἐντελλόμενοι ὅπως τηρήσητε τά ὡς ἄνω διαλαμβανόμενα συνιστῶμεν εἰς ὑμᾶς καί τοῦτο: Εἴς τινας Ἱερούς Ναούς οἱ εὐλαβεῖς Κληρικοί μας ἔχουν Προηγιασμένον Ἅγιον Ἄρτον διά τήν τέλεσιν τῶν Ἀκολουθιῶν τῶν Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων.
Εἰς αὐτάς τάς περιπτώσεις ὁ Ἱερεύς θά τηρήσῃ ὁλοήμερον αὐστηράν ἄλαδον νηστείαν καί ξηροφαγίαν καί ἀνάγνωσιν τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου μετά τῆς Ἀκολουθίας τῆς Θείας Μεταλήψεως καί θά προσέλθῃ τήν ἑπομένην λίαν πρωΐ νηστικός εἰς τόν Ἱερόν Ναόν ὅπου καί ἐνδυόμενος ἅπασαν τήν Ἱερατικήν Στολήν τῶν σχετικῶν Ἀκολουθιῶν θά ἀνοίξῃ μετά φόβου Θεοῦ καί εὐλαβείας τό ἱερόν ἀντιμήνσιον καί θά καταλύσῃ ἐντός Ἁγίου Ποτηρίου ἅπαντας τούς Προηγιασμένους Ἁγίους Ἄρτους. (Αὐτονόητον εἶναι ὅτι αὐτό δέν ἀφορᾶ εἰς τόν Ἅγιον Ἄρτον τῆς Μεγάλης Πέμπτης, ὁ ὁποῖος φυλάσσεται εἰς τό Ἱερόν Ἀρτοφόριον καί ὁ ὁποῖος θά παραμείνῃ διά πᾶσαν χρείαν).
Χριστιανοί μου! Παιδιά μου!
Ἄς ἀποδεχθῶμεν τήν κατάστασιν αὐτήν ὡς Κανόνα, τόν ὁποῖον μᾶς ἐπιβάλλει Αὐτός ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, «κρίμασιν, οἷς Ἐκεῖνος οἶδεν», ἕνεκα «τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων καί τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων», διά τά ὁποῖα ἡμεῖς εἴμεθα ὑπεύθυνοι.
Ἄς ἀντιμετωπίσωμεν τόν βαρύν αὐτόν Κανόνα πνευματικῶς, ὡς ἁρμόζει εἰς εὐσεβεῖς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.
Ἄς κλεισθῶμεν εἰς τήν οἰκίαν μας, τήν «κατ’οἶκον Ἐκκλησίαν» καί εἰς τό «ταμεῖον» μας, τόν χῶρον τῆς προσευχῆς μας καί ἄς προσευχηθῶμεν μετά μεγαλυτέρας ζέσεως καρδίας. Πατρικῶς ἐντελλόμεθα οἱ εὐλαβεῖς Κληρικοί μας νά ἐπιτελοῦν εἰς τήν οἰκίαν των ὅλας τάς Ἱεράς Ἀκολουθίας τοῦ νυχθημέρου, ὑπέρ τῶν Ἐνοριτῶν των, οἱ δέ λαϊκοί πιστοί νά ἀναγιγνώσκουν τήν πρωΐαν τούς Ψαλμούς τοῦ Ἑξαψάλμου καί τό ἑσπέρας τό Μικρόν Ἀπόδειπνον μετά τῆς Ἀκολουθίας τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Παναγίας μας.
Ἄς ἀποτελέσῃ ὁ Κανόνας αὐτός εὐκαιρίαν ὥστε ἕκαστος ἐξ ἡμῶν «ἐλθών εἰς ἑαυτόν»(Λουκ. ιε΄,17), νά ἀναμνησθῇ τῆς ὡραιότητος τοῦ οἴκου τοῦ Πατρός, ἐκ τοῦ ὁποίου ἔχομεν οὐσίᾳ καί λόγῳ καί ἔργῳ ἀπομακρυνθῆ, καί διά τῆς θυρανοιξίου τοῦ Παραδείσου μετανοίας, νά ὑποστῶμεν ἀλλοίωσιν εὐπρεπεστάτην, ὥστε νά καταστῶμεν σύμμορφοι τῆς εἰκόνος τῆς δόξης τοῦ Κυρίου μας.
Ἄς μελετήσωμεν, κατά τήν διάρκειαν τοῦ Κανόνος αὐτοῦ, τόν θεῖον λόγον, τήν Ἁγίαν Γραφήν, «τά ἱερά γράμματα, τά δυνάμενα ἀνθρώπους σοφίσαι» (Β΄Τιμ. γ΄, 15), τούς βίους τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἕτερα πνευματικά κείμενα, τά ὁποῖα θά σταλάξουν «δρόσον Ἀερμών» (Ψαλμ. ρλγ΄, 3) εἰς «τάς κεκαυμένας καί χέρσους καρδίας» μας καί θά σβήσουν τήν δίψαν μας διά ὕδατος ἁλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον (πρβλ. Ἰωάν. δ΄14).
Ἄς αἰσθανθῶμεν διά τοῦ Κανόνος αὐτοῦ τόν πόθον τῆς ἐλάφου ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων αὐτοῦ, τήν νοσταλγίαν τῆς προσελεύσεως μας εἰς τόν οἶκον τοῦ Πατρός μας, εἰς τόν Ἱερόν Ναόν, ἀπό τόν ὁποῖον, ὅταν εἴχομεν τήν ἐλευθερίαν, πολλάκις ἀπουσιάζαμεν, ἐκλίναντες «τάς καρδίας ἡμῶν εἰς λόγους πονηρίας τοῦ προφασίζεσθαι προφάσεις» (Ψαλμ. ρμ΄, 4) καί παραιτούμενοι τῆς βασιλικῆς προσκλήσεως τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ «γυναῖκα ἔγημα, ζεύγη βοῶν ἠγόρασα, ἀγρόν ἠγόρασα, ἔχε με παρῃτημένον» (Λουκ. ιδ΄18-20).
Ἄς ἀναφυῇ, διά τοῦ Κανόνος αὐτοῦ, ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ὁ θεῖος ἔρως τῆς προσελεύσεώς μας εἰς τό Ἅγιον Ποτήριον μέ τό ματωμένον κάλυμμα, ἐντός τοῦ ὁποίου φυλάσσεται ὁ «πολύτιμος μαργαρίτης» (Ματθ. ιγ΄, 45,46), ὁ θησαυρός τῆς ζωῆς ὅλου τοῦ κόσμου καί διά τῆς Ἀκολουθίας τῆς Θείας Μεταλήψεως νά προετοιμαζώμεθα ὥστε, ὅταν ἐπιστῇ παντευλόγητος καί πανευφρόσυνος αὐτή ἡμέρα, νά ἐπαναλάβωμεν:
«Ἰδού βαδίζω, γήινον τίποτα
δέν ἔχει μέσα ὁ λογισμός μου
γιατί μέ κάλεσε συντράπεζον
ὁ Λυτρωτής ὅλου τοῦ κόσμου»
(Γ. Βερίτη: Ὁ Κοινωνικός)
Ἄς ἐνισχύσωμεν τούς θεοσδότους δεσμούς τῆς οἰκογενείας μας, ἡ ὁποία ἐξ αἰτίας τῆς ὑπερβολικῶς ἐξωστρεφοῦς ζωῆς καί συμπεριφορᾶς μας, ἐκλονίσθη μέ ἐμφανεῖς δυσμενεῖς συνεπείας εἰς τήν κοινωνίαν τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πατρίδος μας.
Διά τήν ἐνίσχυσιν τῆς πνευματικῆς αὐτῆς ἀξιοποιήσεως τοῦ Κανόνος, τόν ὁποῖον μᾶς ἐπέβαλεν ὁ Χριστός μας, ἡ Ἱερά Μητρόπολις Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν παρέχει εἰς τούς πιστούς τάς ἑξῆς εὐκαιρίας:
α) Ὁ Ρ/Σ ΣΗΜΑΝΤΡΟ (93,1 FM, ἱστοσελίς: simantrochios.blogspot.gr ,
τηλ. 2271044040) θά μεταδίδῃ καθημερινῶς ὅλας τάς Ἱεράς Ἀκολουθίας, κατά τάς καθιερωμένας ὥρας.
β) Ὁ Ρ/Σ ΣΗΜΑΝΤΡΟ θά μεταδίδῃ ἑκάστην Κυριακήν, μετά τήν Ἀκολουθίαν τοῦ Κατανυκτικοῦ Ἑσπερινοῦ Θεῖον Κήρυγμα τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου μέ θέμα: «Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΙΣ ΜΑΣ».
γ) Ὁ Ρ/Σ ΣΗΜΑΝΤΡΟ θά μεταδίδῃ τούς ὑπό ἀναστολήν Κύκλους Μελέτης Ἁγίας Γραφῆς:
i) τῆς Γ.Ε.Χ.Α. ἑκάστην Τετάρτην καί ὥραν 11.00΄ καί
ii) τῆς Πνευματικῆς Ἑστίας «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΚΙΑΛΑΣ» ἑκάστην Παρασκευήν καί ὥραν 12.00΄.
δ) Ἡ ἱστοσελίς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν (www.imchiou.gr)
i) θά ἀναρτύῃ ἑκάστην Τετάρτην τά ἑβδομαδιαῖα μαθήματα τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων, ὅλων τῶν βαθμίδων προκειμένου νά τά μελετοῦν τά Κατηχητόπουλα,
ii) ἑκάστην Παρασκευήν τό γραπτόν θεῖον κήρυγμα ἐπί τοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος τῆς Κυριακῆς.
iii) τακτικῶς κείμενα θεολογικοῦ πνευματικοῦ περιεχομένου, καί
iv) ὁσάκις ἀπαιτηθῇ Ἐγκυκλίους καί Ἀνακοινώσεις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Χριστιανοί μου! Παιδιά μου!
Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν! Ἡ Ἐκκλησία μας μέσα ἀπό τίς δοκιμασίες Της πάντοτε ἐδοξάσθη. «Πολλά τά κύματα καί χαλεπόν τό κλυδώνιον∙ ἀλλ’οὐ δεδοίκαμεν μή καταποντισθῶμεν∙ ἐπί γάρ τῆς πέτρας ἐστήκαμεν. Μαινέσθω ἡ θάλασσα, πέτραν διαλῦσαι οὐ δύναται∙ ἐγειρέσθω τά κύματα, τοῦ Ἰησοῦ τό πλοῖον καταποντίσαι οὐκ ἰσχύει∙ ...Ἐκκλησίαν Θεοῦ οὐκ ἰσχύεις καταλῦσαι. Ἀλλά πολεμεῖς αὐτήν, οὐ δυνάμενος βλάψαι τόν πολεμούμενον...Σκληρόν γάρ σοι πρός κέντρα ὀξέα λακτίζειν. Οὐκ ἀμβλύνεις τά κέντρα, ἀλλά τούς πόδας αἱμάσεις∙ ἐπεί καί τά κύματα τήν πέτραν οὐ διαλύει, ἀλλ’αὐτά εἰς ἀφρόν διαλύονται, Οὐδέν Ἐκκλησίας δυνατώτερον, ἄνθρωπε» (Ἰωάννης Χρυσόστομος, Migne, 51, 427).
Καί πάλιν
Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν!
Μνήσθητι ἡμῶν, Κύριε, ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου!
Μετά πατρικῶν εὐχῶν
+ Ο ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ & ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ ΜΑΡΚΟΣ

Κυριακή 15 Μαρτίου 2020

EgkykliaSimeiomata
Ἐν Χίῳ τῇ 12ῃ Μαρτίου 2020
Μνήμη Θεοφάνους τοῦ ὁμολογητοῦ
         Πρωτ. 811
Ἀριθμ.
         Διεκπ. 250
ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Πρός
Τούς διακονοῦντας
ἐν τοῖς Γραφείοις
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν
Παρ’ ἡμῖν
Διά τοῦ παρόντος, καί συμφώνως τῷ ὑπ’ ἀρ. 1293/511/12-3-2020 Συνοδικῷ Ἐγκυκλίῳ Σημειώματι καί εἰς τό πλαίσιον τῶν προληπτικῶν μέτρων, τά ὁποῖα ἔν τινι βαθμῷ ὑποχρεούμεθα να λάβωμεν, προκειμένου νά συμβάλλωμεν εἰς τήν κατά τό δυνατόν μικροτέραν μετάδοσιν τοῦ νέου covid-19, γνωρίζομεν ὑμῖν ὅτι ἀπό σήμερον 12ην Μαρτίου ἕως τῆς 31ης Μαρτίου ἐ.ἔ. τά Γραφεῖα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν θά λειτουργοῦν πρός ἐξυπηρέτησιν τοῦ κοινοῦ τάς ἐργασίμους ἡμέρας ἀπό 10ης ἕως 11ης πρωϊνῆς καί μόνον κατόπιν τηλεφωνικῆς ἐπικοινωνίας εἰς τά τηλέφωνα 2271044045, 2271043045 ἐσωτερικά 1, 2, 8, καί συγκεκριμένης ἐνημερώσεως διά τό θέμα, τό ὁποῖον θέλει διεκπεραιωθῆ.
 + Ο ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ & ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ ΜΑΡΚΟΣ
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕΙΣ:
α. Ἱερούς Ναούς τῆς καθ'ἡμᾶς Ἱ. Μητροπόλεως Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν.
β. Ὑπηρεσίας Περιφερειακῆς Ἑνότητος Χίου καί φορεῖς.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

EgkykliaSimeiomata
Ἐν Χίῳ τῇ 13Μαρτίου 2020

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
Φέρεται εἰς γνῶσιν τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν ὅτι, εἰς τό πλαίσιον τῶν προληπτικῶν μέτρων, τά ὁποῖα ἔν τινι βαθμῷ ὑποχρεούμεθα να λάβωμεν, προκειμένου νά συμβάλλωμεν εἰς τήν κατά τό δυνατόν μικροτέραν μετάδοσιν τοῦ νέου covid-19, μετά τήν τέλεσιν τῶν Ἱ. Μνημοσύνων κατά τήν περίοδον αὐτήν,  δέν θά ἀκολουθῆ δεξίωσις εἰς τάς Ἐνοριακάς αἰθούσας.
(ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ)

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 15 ΜΑΡΤΙΟΥ

TheioKirigma
Ἀριθμός 11
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
15 Μαρτίου 2020
(Μαρκ. β΄ 1-12)
Ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ θαύματα τοῦ Χριστοῦ ἀφηγεῖται ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, τὸ ὁποῖο ὁδηγεῖ σὲ μία βαθιὰ καὶ σημαντικὴ ἀλήθεια, πὼς ἡ ἀσθένεια τοῦ σώματος συνδέεται ἄμεσα μὲ τὴν ἀσθένεια τῆς ψυχῆς, ὁπότε τὸ πρῶτο καὶ κύριο ποὺ ἀπαιτεῖται εἶναι ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς.
Ὁ Χριστὸς βρισκόταν σ΄ἕνα σπίτι τῆς Καπερναούμ, ὅπου εἶχε συρρεύσει τόσο μεγάλο πλῆθος ἀνθρώπων, ὥστε δὲν χωροῦσε κανεὶς ἄλλος, οὔτε στὴν εἴσοδο. Ἡ φήμη τοῦ Χριστοῦ εἶναι φανερὸ ὅτι εἶχε ξυπνήσει χιλιάδες ψυχές, ποὺ ἔτρεχαν νὰ ἀκούσουν τὸν λόγό Του καὶ νὰ θεραπευτοῦν. Συμβαίνει, λοιπὸν, κάτι πρωτοφανές: τέσσερις ἄνδρες ποὺ βαστάζουν ἕναν παράλυτο ἄνθρωπο σὲ ἕνα φορητὸ κρεβάτι, ἀνεβαίνουν στὴ στέγη, ξηλώνουν τὰ κεραμίδια πάνω ἀπὸ τὸ σημεῖο ὅπου ὑπολογίζουν ὅτι βρίσκεται ὁ Χριστὸς καὶ μὲ σκοινιὰ κατεβάζουν τὸν παράλυτο μπροστά Του. Φανταζόμαστε τὸν θόρυβο καὶ τὸν χαλασμὸ ποὺ ἐπικρατεῖ. Ἀνοίγει τὸ ταβάνι καὶ κατεβαίνει ἀπὸ ψηλὰ ἀερομεταφερόμενος ἕνας ἀνάπηρος, γιὰ νὰ βρεθεῖ μπροστὰ στὸ Χριστό. Ὁ Χριστός, βλέποντας τὴ λαχτάρα, τὸν πόθο καὶ τὴν πίστη τῶν φίλων τοῦ παραλύτου, ἐκφωνεῖ ἕναν ἐντελῶς ἀπροσδόκητο λόγο: «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου!». Θὰ περίμεναν ὅλοι νὰ πεῖ: «Σήκω καὶ περπάτα!», ὅπως εἶχε πεῖ κάποια ἄλλη φορᾶ. Τί ἄλλο περιμένει ἕνας παράλυτος νὰ ἀκούσει ἀπὸ τὸ Χριστό, ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὸν τὸν λόγο; Ὁ παράλυτος θέλει νὰ περπατήσει! Ὅμως ὁ καρδιογνώστης Χριστός, «ὁ ἐτάζων καρδίας καὶ νεφρούς» γνωρίζει ὅτι πρῶτα ἀπ΄ὅλα πρέπει νὰ δώσει στὸν ἀσθενῆ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν. Γνωρίζει ὅτι ἡ ἀδυναμία τοῦ σώματος εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας, ὁπότε ἂν ἐξαλειφθεῖ τὸ αἴτιο, ἡ ἁμαρτία, θὰ ἐξαφανιστεῖ καὶ τὸ ἀποτέλεσμά της, ἡ σωματικὴ ἀσθένεια.
Ἀξίζει ἐδῶ νὰ ἐξετάσουμε σύντομα τί εἶναι ἡ ἁμαρτία. Ἁμαρτία εἶναι ἡ ἀστοχία, τὸ σφάλμα, ἡ παρέκκλιση ἀπὸ τὴν ὁδὸ τοῦ Θεοῦ. Ἁμαρτία εἶναι ἡ παραφθορὰ καὶ ἡ ἐξασθένηση τοῦ «κατ΄εἰκόνα» καὶ ἡ ἀποτυχία τοῦ ἀνθρώπου νὰ φθάσει στὸ «καθ΄ὁμοίωσιν» . Εἶναι ἡ ὑποδούλωση στὴν κυριαρχία τοῦ διαβόλου, κάτι ποὺ ἄρχισε ἀπὸ τὴν πτώση στὸν Κῆπο τῆς Ἐδὲμ μὲ τὴν παρακοὴ τῶν πρωτοπλάστων. Μὲ τὴν παρακοὴ αὐτὴ εἰσῆλθαν στὸν ἄνθρωπο τὰ πάθη, ἡ ἡδονή, ἡ φθορὰ καὶ ὁ θάνατος. Δημιουργήθηκε μέσα στὸν ἄνθρωπο μία ἔνοχη καὶ παρὰ φύσιν κατάσταση, ἀπὸ τὴν ὁποία ξεπηγάζουν ὅλες οἱ ἁμαρτωλὲς πράξεις, οἱ παραβάσεις καὶ οἱ παρακοὲς στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἁμαρτία εἶναι ἕνα δηλητηριασμένο γλύκισμα, στὴν ἀρχὴ εὔγευστο, εὐχάριστο,καὶ στὸ τέλος θανάσιμο. Γιατί πάντοτε οἱ συνέπειές της εἶναι τραγικές: « Τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ἡ ἁμαρτία εἶναι ἡ αἰτία τοῦ κακοῦ σὲ προσωπικὸ καὶ κοινωνικὸ ἐπίπεδο, ἡ πρόξενος τοῦ πόνου, τοῦ θανάτου καὶ τῆς κολάσεως, αὐτὴ ποὺ γεννᾶ τὶς ψυχικὲς καὶ τὶς σωματικὲς ἀσθένειες. Ὁ βασανισμὸς τῆς συνείδησης, οἱ διαταραχὲς τῆς προσωπικότητας ἀλλὰ καὶ σωματικὰ νοσήματα γεννῶνται ἀπὸ αὐτήν, σύμφωνα μὲ τὸ γνωστὸ τροπάριο: «Ἀπὸ τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν ἀσθενεῖ τὸ σῶμα, ἀσθενεῖ μου καὶ ἡ ψυχή».
Αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἁμαρτωλὴ κατάσταση ὁ Παντογνώστης Χριστὸς διεῖδε μέσα στὴν ψυχὴ τοῦ παραλύτου καὶ ὡς σοφὸς καὶ φιλάνθρωπος ἰατρὸς παρέχει τὸ πρῶτο καὶ σημαντικότερο φάρμακο, τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν. Μὲ τὸ ἄκουσμα αὐτῆς τῆς ἄφεσης, ἀρχίζουν οἱ κακεντρεχεῖς λογισμοὶ τῶν Γραμματέων: «Τί βλασφημίες λέγει αὐτός; Ποιὸς μπορεῖ νὰ συγχωρήσει ἁμαρτίες, παρὰ μόνον ὁ Θεός;». Οἱ τυφλωμένοι σοφοὶ τῶν Ἰουδαίων δὲν βλέπουν μπροστά τους τὸν Θεάνθρωπο, παρὰ μόνο ἕναν σπουδαῖο διδάσκαλο, κοινὸ ἄνθρωπο. Ἔχοντας διαγνώσει ὁ Χριστὸς τοὺς λογισμοὺς τους τοὺς ἐρωτά: « Τί εἶναι αὐτὰ πού περνοῦν ἀπὸ τὸ μυαλό σας; Τί εἶναι εὐκολότερο, νὰ πῶ στὸν παράλυτο «ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι» ἢ νὰ πῶ «σήκω, πάρε τὸ κρεβάτι σου καὶ περπάτα»; Ὁ Χριστὸς γνωρίζοντας ὅτι οἱ Γραμματεῖς θεωροῦν δυσκολότερη τὴ θεραπεία τοῦ παραλύτου ἀπὸ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, καθὼς τὸ πρῶτο τὸ θεωροῦν θαῦμα, ἐνῶ τὸ δεύτερο ἕναν ἁπλὸ λόγο, προβαίνει καὶ στὴν ἐκπλήρωση τοῦ θαύματος, γιὰ νὰ ἀποδείξει στοὺς μικρονόες καὶ φθονεροὺς ὅτι ἔχει πλήρη ἐξουσία καὶ ἐπὶ τῶν ψυχῶν καὶ ἐπὶ τῶν σωμάτων. Εἶναι βέβαιο δὲ ὅτι καὶ χωρὶς τὶς κακότροπες σκέψεις τῶν Γραμματέων ὁ Χριστὸς θὰ ἐπιτελοῦσε τὸ θαῦμα τῆς ἀνόρθωσης τοῦ σώματος τοῦ παραλύτου, ἔχοντας πρῶτα θεραπεύσει τὴν ψυχή του.
Καὶ ἐμεῖς, οἱ Χριστιανοὶ τοῦ σήμερα, εἴμαστε παράλυτοι, περισσότερο ἢ λιγότερο πάσχουμε ἀπὸ ποικίλα νοσήματα ψυχῆς καὶ σώματος, βλέπουμε μὲ δέος «τὰ πλήθη τῶν πεπραγμένων ἡμῖν δεινῶν», γι’ αὐτὸ τρέχουμε στὸ μέγιστο νοσοκομεῖο, τὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία, ὅπου ἐκεῖ ὁ φιλεύσπλαγχνος Ἰατρός, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, μέσω τῶν ἱερέων Του ἐφαρμόζει τὴν κατάλληλη θεραπευτικὴ μέθοδο γιὰ τὸν καθένα μας καὶ χαρίζει δωρεὰν καὶ τὴν ἄφεση καὶ τὴν ἴαση. Ἰδιαίτερα κατὰ τὴν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τὴν ὁποία διανύουμε, μὲ τὴ νηστεία, τὴν προσευχή, τὴ μετάνοια, τὴν ἐξομολόγηση, τὴν παρακολούθηση τῶν κατανυκτικῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν μᾶς δίνεται γιὰ ἄλλη μία φορὰ στὴ ζωή μας ἡ εὐκαιρία νὰ γιατρευτοῦμε: «Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας!» Ἀμήν, γένοιτο!    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Τρίτη 10 Μαρτίου 2020


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΤΟΥ  ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΕΙΟΥ  ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ
(10-3-2020)

Γιά  προληπτικούς  λόγους  καί μέ στόχο τή μείωση τῆς  ἐξάπλωσης τῆς νόσου τοῦ Κορωνοϊοῦ,  ἀναστέλλεται  ἀπό   αὔριο καί  ἐπί 14 ἡμέρες, ἡ λειτουργία   τοῦ Κουκουναρείου Πνευματικοῦ κέντρου.
       ὑπεύθυνος  τῆς λειτουργίας τοῦ
Κουκουναρείου Πνευματικοῦ Κέντρου

    Πρωτ. π.  Βασίλειος  Φιλιππάκης

Κυριακή 8 Μαρτίου 2020

8 MAΡTIOY 2020



ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 
KAI TO
 ΠΑΝΕΝΟΡΙΑΚΟ ΜΝΗMΟΣΥΝΟ


"Τὴν ἄχραντον Εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν Ἀγαθέ,
 αἰτούμενοι συγχώρησιν τῶν πταισμάτων ἡμῶν,
  Χριστὲ ὁ Θεός· βουλήσει γὰρ ηὐδόκησας σαρκὶ ἀνελθεῖν ἐν τῷ Σταυρῷ,
 ἵνα ῥύσῃ οὓς ἔπλασας ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ·
 ὅθεν εὐχαρίστως βοῶμέν σοι· Χαρᾶς ἐπλήρωσας τὰ πάντα, 
ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, παραγενόμενος εἰς τὸ σῶσαι τὸν Κόσμον."


 
























 Η αγία αυτή ημέρα είναι ξεχωριστή, διότι παρά το κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εορτάζει λαμπρά η Ορθοδοξία μας, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Ποιούμε ανάμνηση του κορυφαίου γεγονότος της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων, το οποίο επισυνέβη το 843 μ.Χ. στο Βυζάντιο, χάρις στην αποφασιστική συμβολή της βασιλίσσης και μετέπειτα αγίας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεοφίλου (840 - 843 μ.Χ.).
Οι Πατέρες όρισαν να εορτάζεται ο θρίαμβος του ορθοδόξου δόγματος την πρώτη Κυριακή των Νηστειών για να δείξει στους πιστούς πως ο πνευματικός μας αγώνας θα πρέπει να συνδυάζεται με την ορθή πίστη για να είναι πραγματικά αποτελεσματικός. Νηστεία και ασκητική ζωή έχουν και άλλες αιρέσεις ή θρησκείες, και μάλιστα με πολύ αυστηρότερους κανόνες άσκησης. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν και να ενωθούν με το Θεό. Η σωτηρία είναι συνώνυμη με την αλήθεια, αντίθετα η πλάνη και το ψεύδος οδηγούν σε αδιέξοδα και εν τέλει στην απώλεια.
* * * * * * *
    Στην  ενορία  μας  έχει καθιερωθεί  εδώ και πολλά χρόνια την Κυριακή της Ορθοδοξίας,  να τελείται μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών  των διατελεσάντων Εφημερίων, Επιτρόπων, Ιεροψαλτών, Νεωκόρων, Κτητόρων, μεγάλων Ευεργετών, και Δωρητών και πάντων των διακονησάντων  του ως άνω Ιερού Ναού και των Ναϊδρίων  αυτού.
     Οι χοροί των ιεροψαλτών  με την καθοδήγηση του  χοράρχη κ. Θεόδωρου Κουτσούδη  έψαλλαν  μελωδικότατα και με κατάνυξη τα εξαίρετα τροπάρια  της ημέρας της Ορθοδοξίας.
Η σημερινή λαμπρή  εορτή  έκλεισε με την  περιφορά  των εικόνων  από τα μικρά παιδιά της  εκκλησίας μας  και με τον  ιερέα  να κρατά  με ευλάβεια και  συγκίνηση  την εικόνα  της  Δεήσεως  (Τρίπτυχο), διαβάζοντας τις περικοπές  του συνοδικού της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου, ενώ  έψαλλε το Μέγα Προκείμενο   «Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών; Συ ει ο Θεός υμών  ο ποιών θαυμάσια μόνος». Δεν υπήρχε  σήμερα πιστός εντός του ναού που να μην δακρύσει και να μην συγκινηθεί. Εορτάσθηκε ο θρίαμβος της Ορθοδοξίας, η νίκη  της Ορθοδόξου χριστιανικής διδασκαλίας και πίστεως.
Μετά το τέλος της  Θείας Λειτουργίας ένα ζεστό καφέ  με  νηστίσιμα εδέσματα προσέφεραν στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο  οι Κυρίες της Φιλοπτώχου που εδώ και αρκετά  χρόνια  προσφέρουν  αυτή την ημέρα. 
      Ευχόμεθα καλή  και ευλογημένη  Μεγάλη Τεσσαρακοστή να περάσομε και να αξιωθούμε να προσκυνήσομε τα φρικτά Πάθη του Κυρίου μας και την ζωηφόρο Ανάστασή του.