Σάββατο 27 Ιουλίου 2019

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28 ΙΟΥΛΙΟΥ

TheioKirigma
Ἀριθμός 29
Κυριακή ΣΤ΄ Ματθαῖου
28Ἰουλίου 2019
(Ρωμ. ιβ ́, 6 –14 )
«..Ἔχοντες χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα..» (Ρωμ.12 ́, 6)
1. Ὅλοι ἔχουμε χαρίσματα
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος θέλοντας νὰ περιγράψει τὴν Ἐκκλησία καὶ τὶς σχέσεις τῶν μελῶν της, χρησιμοποιεῖ τὴν εἰκόνα τοῦ σώματος. Ὅπως τὸ σῶμα ἀπαρτίζεται ἀπὸ διάφορα μέλη ποὺ τὸ καθένα συμβάλλει στὴν εὔρυθμη λειτουργία του, ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνα Σῶμα «ἐν Χριστῷ», καὶ οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ εἶναι τὰ μέλη τοῦ Σώματος αὐτοῦ, ἀναπόσπαστα συνδεδεμένα καὶ μὲ διαφορετικὲς λειτουργίες τὸ καθένα. Μὲ τὰ διαφορετικὰ δηλαδὴ χαρίσματα ποὺ ἔχει κάθε ἄνθρωπος, γιὰ τὰ ὁποῖα ὁμιλεῖ ὁ ἅγιος Ἀπόστολος στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα:
«Ἔχοντες χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα», ἔχοντας διάφορα χαρίσματα, ἀνάλογα μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ μᾶς δόθηκε, ἂς ἀρκούμαστε σ’ αὐτὰ κι ἂς προσπαθοῦμε νὰ τὰ ἀξιοποιοῦμε σωστά. Ἂν δηλαδὴ ἔχουμε τὸ χάρισμα τῆς προφητείας, ἂς προφητεύουμε ἀνάλογα μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ χαρίσματος ποὺ δόθηκε κατὰ τὴν πίστη ποὺ ἐκδηλώνει ὁ καθένας.
Ἂν ἔχουμε χάρισμα ἐκκλησιαστικῆς διακονίας, ἂς μένουμε στὴ διακονία. Ἂν κανεὶς εἶναι διδάσκαλος τῶν θείων ἀληθειῶν, ἂς μένει στὴ διδασκαλία κι ἂς ἀρκεῖται νὰ ἐξηγεῖ τὶς ἀλήθειες ποὺ ἔχει ἀποκαλύψει ὁ ἅγιος Θεός.
Ἂν πάλι κάποιος ἔχει τὸ χάρισμα νὰ παρακινεῖ στὴν ἀρετὴ καὶ στὴν ἐφαρμογὴ τῶν θείων ἀληθειῶν, ἂς μένει στὸ ἔργο τῆς προτροπῆς. Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει κλίση νὰ μοιράζει ἀπὸ τὰ ἀγαθά του στοὺς φτωχούς, ἂς τὸ κάνει αὐτὸ μὲ ἁπλότητα, χωρὶς ἐπίδειξη ἢ ἄλλα ἰδιοτελὴ ἐλατήρια. Ἐκεῖνος στὸν ὁποῖο ἀνατέθηκε ἡ ἐπιστασία καὶ ἡ ἐπιμέλεια ὁποιουδήποτε καλοῦ ἔργου, ἂς ἐπιστατεῖ μὲ προθυμία καὶ δραστηριότητα. Κι ἐκεῖνος ποὺ κάνει ἐλεημοσύνη, ἂς ἐλεεῖ μὲ χαρὰ καὶ καλοσύνη.
Τελικὰ ὅλοι ἔχουν κάτι νὰ προσφέρουν. Διότι ὅλοι ἔχουν χαρίσματα. Κανεὶς δὲν εἶναι ἄχρηστος. Ἀλλὰ καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ λειτουργήσει σωστά, ὅταν αὐτονομεῖται. Τὸ μέλος ποὺ ἀποκόπτεται ἀπὸ τὸ Σῶμα νεκρώνεται, ἐνῶ, ὅταν βρίσκεται σὲ συνάφεια μὲ τὰ ἄλλα μέλη, ἐνταγμένο στὸ Σῶμα, ζωογονεῖται καὶ προσφέρει ζωτικὲς ὑπηρεσίες.
Ἂς προσέχουμε λοιπὸν κι ἐμεῖς τὰ δύο ἄκρα: Οὔτε νὰ νομίζουμε ὅτι δὲν ἀξίζουμε καθόλου καὶ νὰ μένουμε στὴν ἀδράνεια, οὔτε νὰ θεωροῦμε ὅτι ἐμεῖς ἔχουμε ὅλα τὰ χαρίσματα καὶ οἱ ἄλλοι δὲν προσ¬φέρουν τίποτε. Μᾶς τὸ ὑπέδειξε σαφῶς ὁ ἅγιος Ἀπόστολος: Μπορεῖ κάποιος νὰ εἶναι τέλειος θεολόγος καὶ ἑρμηνευτὴς τῶν Γραφῶν ἔχοντας τὸ χάρισμα τῆς διδασκαλίας, ἀλλὰ νὰ ὑστερεῖ στὸ νὰ παρακινεῖ σὲ πρακτικὴ ἐφαρμογή, νὰ μὴν ἔχει δηλαδὴ τὸ χάρισμα τῆς παρακλήσεως. Ἄλλος νὰ ἔχει διοικητικὲς ἱκανότητες καὶ νὰ προΐσταται καλῶν ἔργων κι ἄλλος νὰ μὴν μπορεῖ νὰ διοικεῖ, νὰ σκορπίζει ὅμως ἁπλόχερα καλοσύνη μὲ γλυκύτητα καὶ ἀγάπη.
Τὸ ζήτημα εἶναι ὁ καθένας μας νὰ ἀνακαλύψει τὰ χαρίσματά του καὶ νὰ τὰ καλλιεργεῖ συστηματικὰ γιὰ τὸ καλὸ ὅλων, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ δική του ὠφέλεια. Σ’ αὐτὸ μᾶς καλεῖ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος δίνοντας τὶς ἑξῆς πρακτικὲς συμβουλές:
2. Μὲ ἐπιμέλεια καὶ σπουδὴ
Ἡ ἀγάπη ἂς εἶναι εἰλικρινὴς καὶ ἐλεύθερη ἀπὸ ὑποκρισία. Νὰ ἀποστρέφεστε μὲ ὅλη σας τὴ δύναμη τὸ πονηρὸ καὶ νὰ εἶστε προσκολλημένοι στὸ καλό.
Μὲ τὴ φιλαδελφία νὰ γίνεστε φιλόστοργοι μεταξύ σας. Νὰ προλαβαίνει ὁ καθένας νὰ ἀποδίδει πρῶτος τὴν τιμὴ στοὺς ἄλλους.
«Τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες»· στὴν προθυμία καὶ τὸν ζῆλο ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ κάθε θεάρεστο ἔργο, νὰ μὴν εἶστε δυσκίνητοι καὶ ὀκνηροί. Ἡ καρδιά σας νὰ εἶναι πυρακτωμένη ἀπὸ τὴ θερμὴ πίστη καὶ τὴ φλόγα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ μ’ ὅλα αὐτὰ νὰ ὑπηρετεῖτε τὸν Κύριο ὡς ἀφοσιωμένοι δοῦλοι Του.
Ἡ ἀκλόνητη ἐλπίδα σας στὰ μελλοντικὰ ἀγαθὰ νὰ σᾶς γεμίζει χαρὰ καὶ νὰ σᾶς ἐνισχύει γιὰ νὰ δείχνετε ὑπομονὴ στὴ θλίψη. Καὶ νὰ ἐπιμένετε στὴν προσευχή, ἀπὸ τὴν ὁποία θὰ παίρνετε μεγάλη βοήθεια γιὰ ὅλες αὐτὲς τὶς ἀρετές, καθὼς καὶ γιὰ τὶς δύσκολες περιστάσεις τῆς ζωῆς.
Νὰ συμμετέχετε καὶ νὰ βοηθᾶτε στὶς ἀνάγκες τῶν Χριστιανῶν, καὶ νὰ ἐπιδιώκετε τὴ φιλοξενία χωρὶς νὰ περιμένετε οἱ ξενιτεμένοι ἀδελφοὶ νὰ σᾶς τὴ ζητήσουν.
Νὰ εὔχεστε γιὰ ἐκείνους ποὺ σᾶς καταδιώκουν· γιὰ ὅλους νὰ εὔχεστε καὶ νὰ λέτε καλὰ λόγια ζητώντας τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ γι’ αὐτούς, καὶ ποτὲ νὰ μὴν τοὺς καταριέστε.
Αὐτὰ συνιστᾶ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος. Κι αὐτὰ σημαίνουν ὅτι, ὅπως ὅταν ἔχουμε κάποιο σημαντικὸ ἔργο νὰ ἐπιτελέσουμε, ἀφιερώνουμε χρόνο καὶ δυνάμεις καὶ γενικὰ δίνουμε ὅλη μας τὴν καρδιά, ἔτσι πολὺ περισσότερο, ἂν ἔχουμε τὴ συναίσθηση ὅτι μέσα στὴν Ἐκκλησία ὑπηρετοῦμε τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας ψυχῶν καὶ ἐργαζόμαστε γιὰ τὸν Κύριο, «τῷ Κυρίω δουλεύοντες», τότε ὁπωσδήποτε θὰ δείχνουμε ἰδιαίτερη ἐπιμέλεια καὶ σπουδή. Ὁ καθένας ἐκεῖ ποὺ ἔχει ταχθεῖ. Κι ὅ,τι προσφέρουμε, νὰ τὸ προσφέρουμε μὲ ἀγάπη, μὲ τὴ συνείδηση ὅτι ἡ προσφορὰ αὐτὴ ἀναφέρεται στὸν ἴδιο τὸν Κύριο.    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Σάββατο 20 Ιουλίου 2019

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 21 ΙΟΥΛΙΟΥ



Ἀριθμός 28
Κυριακή Ε΄ Ματθαῖου
21 Ἰουλίου 2019
(Ρωμ. ι ́, 1 –10)
                  «..Ζῆλον Θεοῦ ἔχουσιν, ἀλλ’ οὐ ἀλλ’ οὐ κατ’  ἐπίγνωσιν» (Ρωμ. ι ́, 2)
1. Ζῆλον Θεοῦ ἔχουσιν, ἀλλ’ οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν. Αὐτὴ τὴ διαπίστωσι κάνει ὁ Παῦλος γιὰ τοὺς ὁμοεθνεῖς του. Ἔχουν – λέει – ζῆλο Θεοῦ, ἀλλὰ δὲν ἔχουν συγχρόνως καὶ τὴ σωστὴ γνῶσι τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Θέλουν νὰ γίνῃ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ κάνουν ὅ,τι μποροῦν πρὸς τὸν σκοπὸ αὐτόν· ἀλλὰ δὲν ἔχουν ξεκαθαρίσει καὶ δὲν γνωρίζουν ποιὸ εἶναι πραγματικὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Νομίζουν ὅτι ὁ Θεὸς θέλει νὰ τηρῆται εἰς τὸν αἰῶνα ὁ μωσαϊκὸς νόμος καὶ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ ὑποβληθοῦν στὴν τήρησι τῶν διατάξεών του· καί κατὰ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου «περιάγουσι τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηρὰν ποιῆσαι ἕνα προσήλυτον» (Ματθ. κγ΄ 15). Ἀκόμη πολεμοῦν τὴν Ἐκκλησία, συκοφαντοῦν τὸ χριστιανικὸ κήρυγμα καὶ τοὺς ἀποστόλους, νομίζοντας ὅτι ἔτσι ὑπηρετοῦν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ κάνουν, γιατὶ δὲν ἔχουν σωστὴ καὶ πλήρη γνῶσι τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Αὐτὰ ὁ Παῦλος τὰ λέει καὶ ἀπὸ δική του πεῖρα, γιατὶ κι αὐτὸς κάποτε «καθ’ ὑπερβολὴν ἐδίωκε τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθει αὐτὴν» (Γαλ. α΄ 13). Ὅταν ὅμως μὲ θεία ἀποκάλυψι πληροφορήθηκε ποιὸ ἦταν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, δὲν ἐδίστασε νὰ κάνῃ πλήρη στροφὴ καὶ νὰ ταχθῇ στὴν ὑπηρεσία τοῦ ἀληθινοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ.
Δὲν ἀρκεῖ λοιπὸν νὰ ἔχουμε ζῆλο θρησκευτικό· πρέπει νὰ ἔχουμε καὶ γνῶσι τῆς πίστεώς μας. Ὁ ζῆλος χωρὶς τὴ γνῶσι καταντᾷ ἄκριτος καὶ ἀσυγκράτητος φανατισμὸς καὶ ὁδηγεῖ σὲ ἐνέργειες κάθε ἄλλο παρὰ χριστιανικές. Ἀπὸ τέτοιον ζῆλο χωρὶς ἐπίγνωσι ἔχουν δημιουργηθῆ κατὰ καιροὺς στὴν Ἐκκλησία διαιρέσεις καὶ σχίσματα, ὅπως στὶς ἡμέρες μας τὸ σχίσμα τῶν παλαιοημερολογιτῶν, οἱ ὁποῖοι, ὅπως οἱ Ιουδαῖοι στὴν ἐποχὴ τοῦ Παύλου, ἐξαρτοῦν τὴ σωτηρία ἀπὸ τὴν τήρησι τῶν τύπων. Ἀπὸ τέτοιον ζῆλο κινούμενοι πολλοὶ Χριστιανοὶ ἐμποδίζουν ἄλλους Χριστιανοὺς ἀπὸ τὴ συχνὴ θεία κοινωνία, θεωρώντας την ἀσέβεια. Ἀπὸ τέτοιον ζῆλο ἄλλοι κατακρίνουν καὶ πολεμοῦν προσπάθειες ὀρθόδοξες κατὰ πάντα, χαρακτηρίζοντάς τες ὡς ἀντιεκκλησιαστικὲς ἢ καὶ αἱρετικές. Προσοχὴ λοιπόν. Καλὸς καὶ ἅγιος ὁ ζῆλος· καὶ ἀναγκαῖος· πρέπει ὅμως νᾶ συνδυάζεται μὲ ἐπίγνωσι καὶ ταπεινοφροσύνη, γιὰ νὰ παίρνῃ τὴν ὀρθὴ κατεύθυνσι καὶ νὰ φέρνῃ καρποὺς ἀγαθούς.
 2. Ἀγνοοῦντες τὴν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην. Εἶχαν λοιπὸν ἄγνοια οἱ Ἰουδαῖοι. Δὲν ἐγνώριζαν «τὴν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην», δηλ. τὸν τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο ὁ Θεὸς δικαιώνει καὶ σώζει τὸν ἄνθρωπο. Ἀλλὰ τότε – θὰ πῆτε – ἦταν δικαιολογημένοι γιὰ ὅσα ἔκαμναν. Ὄχι, δὲν ἦταν καθόλου δικαιολογημένοι. Ἡ ἄγνοιά τους ἦταν ἔνοχη καὶ ἁμαρτωλή, γιατὶ μποροῦσαν καὶ ἔπρεπε νὰ γνωρίζουν αὐτὸ ποὺ ἀγνοοῦσαν. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς τοὺς εἶχε δώσει ὁ Θεὸς τὸν νόμο: γιὰ νὰ γνωρίσουν μὲ τὴ βοήθειά του τὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία χορηγεῖται διὰ τῆς πίστεως στὸν Ἰησοῦ Χριστό. Πρῶτα-πρῶτα μὲ τὶς συνεχεῖς παραβάσεις τοῦ νόμου, στὶς ὁποῖες ἔπεφταν, ἔπρεπε νὰ εἶχαν ἀντιληφθῆ ὅτι ἡ ἀκριβὴς τήρησις τοῦ νόμου ἦταν ἀδύνατη, καὶ ἑπομένως ὁ ἄνθρωπος δὲν μποροῦσε νὰ σωθῇ μὲ τὴν τήρησι τοῦ νόμου. Ἔχοντας ἔπειτα τὸ παράδειγμα τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τὶς διακηρύξεις τοῦ νόμου, ἔπρεπε νὰ εἶχαν πεισθῆ ὅτι μόνο μὲ τὴν πίστι θὰ μποροῦσαν νὰ δικαιωθοῦν. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν προσπάθησαν νὰ μελετήσουν καὶ νὰ κατανοήσουν τὸν νόμο μὲ πνεῦμα ταπεινοφροσύνης, σκοτίσθηκαν καὶ δὲν μπόρεσαν νὰ γνωρίσουν τὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. Ἦταν λοιπὸν ἀδικαιολόγητοι γιὰ τὴν ἄγνοιά τους.
Ἔτσι ἀκριβῶς ἀδικαιολόγητοι καὶ ἔνοχοι εἶναι σήμερα πολλοὶ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ γιὰ τὴν ἄγνοια ποὺ ἔχουν στὰ θέματα τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ ζωῆς. Γιατὶ ὁ Θεὸς ἔδωσε σὲ ὅλους μας τὰ μέσα καὶ τὴ δυνατότητα νὰ γνωρίσουμε τὴν ἀλήθεια. Ἂν δὲν τὰ χρησιμοποιοῦμε, εἴμαστε ὑπεύθυνοι καὶ ἔνοχοι ἐμεῖς. Ὅταν κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως θὰ μᾶς ἐλέγξῃ ὁ Θεὸς γιὰ τὶς παραλείψεις καὶ τὶς παραβάσεις μας, δὲν θὰ μποροῦμε νὰ προβάλουμε σὰν δικαιολογία τὴν ἄγνοια· γιατὶ ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ἀπαντήσῃ: Δὲν ἤξερες; Μποροῦσες ὅμως νὰ μάθῃς. Σοὺ ἔδωσα γραπτὸ τὸν νόμο μου στὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη, γιὰ νὰ τὸν διαβάζῃς. Σοῦ ἔδωσα κηρύγματα, εὐκαιρίες μελέτης τῆς ἁγίας Γραφῆς, πλῆθος χριστιανικῶν βιβλίων. Μποροῦσες λοιπὸν νὰ μάθῃς τὴ χριστιανικὴ ἀλήθεια, γιατὶ εἶχες ὅλα τὰ μέσα στὴ διάθεσί σου. Ἀδιαφόρησες ὅμως γιὰ τὴ σωτηρία σου καὶ δὲν καταδέχθηκες νὰ ἀσχοληθῆς μὲ αὐτά. Γι’ αὐτὸ εἶσαι ἀδικαιολόγητος καὶ ἔνοχος, ἄξιος αἰωνίου καταδίκης.
Ὅσο λοιπὸν ὁ Θεὸς μᾶς δίνει προθεσμία, ἂς φροντίσουμε μὲ τὴ μελέτη καὶ τὴν ἀκρόασι τοῦ λόγου του νὰ γνωρίσουμε τὴν πίστι μας καὶ τὶς ὑποχρεώσεις ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ αὐτήν, καὶ μὲ τὴν πρόθυμη καὶ πιστὴ ἐφαρμογή τους νὰ ἐπιτύχουμε τὴ δικαίωσι καὶ νὰ γίνουμε ἄξιοι ζωῆς καὶ δόξης αἰωνίου.    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Σάββατο 13 Ιουλίου 2019

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 14 ΙΟΥΛΙΟΥ




Ἀριθμός 27
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Δ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
14 Ἰουλίου 2019
(Τίτ.γ΄8-15 )
«αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ  δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ»(Τίτ.γ ,10)
    Ἡ Ἐκκλησία μας δὲν εἶναι κοινωνία Ἀγγέλων, εἶναι κοινωνία ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων, τοὺς ὁποίους ἡ Ἐκκλησία ἁγιάζει καὶ τοὺς εἰσάγει στὴν αἰωνιότητα. Γι’ αὐτὸ καὶ τὴν Κυριακὴ αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία μᾶς παρουσιάζει 630 μορφὲς Ἁγίων. Τῶν Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία συνῆλθε στὴν Καρχηδόνα.
 Γιατί συνῆλθε ἡ Σύνοδος αὐτή;                                                    
Διότι εἶχε νὰ ἀντιμετωπίσει προβλήματα. Πάντοτε ἡ Ἐκκλησία εἶχε τὰ προβλήματά της καὶ πάντοτε τὰ ἀντιμετώπιζε μὲ ἀγάπη, στοργὴ καὶ ἐνδιαφέρον. Ἡ Ἐκκλησία βλέπει ὅλα της τὰ παιδιά. Καὶ τὰ παιδιὰ αὐτὰ ποὺ ἁμαρτάνουν τὰ ἀγκαλιάζει, δὲν τὰ λιθοβολεῖ, δὲν τὰ ἀφορίζει, δὲν τὰ πετάει. Ἀλλὰ μὲ στοργὴ καὶ ἐνδιαφέρον τούς προσφέρει ὅ,τι εἶναι δυνατὸν γιὰ νὰ σταθοῦν ὄρθια, νὰ κρατηθοῦν στὴν πίστη, νὰ ἀγωνισθοῦν, νὰ λύσουν τὰ προβλήματά τους καὶ νὰ ἐπιτύχουν τὸν ἁγιασμὸ καὶ τὴν σωτηρία.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Τίτον ἐπιστολή, μᾶς εἶπε «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ».Αἱρετικὸς εἶναι αὐτὸς πού  ἀντιτάσσεται  στὸ Ὀρθόδοξο δόγμα τῆς Ἐκκλησία. Κάποτε ἕνας φημισμένος Ἅγιος, ὁ ἀββᾶς Ἀγάθων, δέχθηκε μία ἐπίσκεψη. Κάποιοι ἄνθρωποι τὸν πλησίασαν καὶ τὸν ρώτησαν: «Ἐσὺ εἶσαι ὁ ἀββᾶς Ἀγάθων, ὁ ὑπερήφανος, ὁ ψεύτης, ὁ παλιάνθρωπος, ὁ ἀπατεώνας;». Ναί! (Σὲ ὅλα ἀπαντοῦσε θετικά). «Ἐσὺ εἶσαι ὁ ἀββᾶς Ἀγάθων ὁ αἱρετικός;». Ὕψωσε τότε τὴν φωνή του, διαμαρτυρήθηκε, ἕνωσε τὰ τρία του δάκτυλα καὶ εἶπε: «Ὄχι, ἁμαρτωλὸς εἶμαι, αἱρετικὸς δὲν εἶμαι».
Οἱ  630 Θεοφόροι Πατέρες πού συνῆλθαν στὴν Δ΄ ἐν Χαλκηδόνι Σύνοδο, ἀντιμετώπισαν ἕναν αἱρετικό, τὸν Εὐτυχῆ.Αὐτὸς ἔλεγε, μὲ ἁπλὰ λόγια, ὅτι ἀπὸ τὴν ὥρα πού ὁ Χριστὸς ἐνηνθρώπησε, ἀπερρόφησε τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ ἦταν μόνο Θεὸς χωρὶς νὰ εἶναι ἄνθρωπος. Ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία μας ἐδογμάτισε καὶ εἶπε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος.
Δὲν μπορεῖ ἕνας νὰ ἀποφασίζει γιὰ τέτοια μεγάλα θέματα. Κανένας δὲν εἶναι ἀλάθητος. Τὸ ἀλάθητον τὸ ἔχουν μόνο οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι καὶ κανένας ἄλλος. Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον λαλεῖ ἐν Οἰκουμενικαῖς Συνόδοις καὶ οἱ ἀποφάσεις, ὅταν γίνονται ἀποδεκτὲς καὶ ἀπὸ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ἔχουν κύρος καὶ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τὶς κλονίσει.
Ἔτσι οἱ ἀποφάσεις τῶν ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων θωράκισαν τὸ πιστεύω τῶν Χριστιανῶν καὶ σήμερα ἔχουμε σαφῆ τὴν πίστη μας, καθαρή, ἁγνή, ἀνόθευτο, ὅπως τὴν κήρυξαν οἱ Ἀπόστολοι, τὴν παρέλαβαν οἱ Πατέρες καὶ τὴν διασφαλίζει μέχρι σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας.
Καὶ σήμερα ὑπάρχει ἕνα πλῆθος αἱρέσεων, ποὺ διαιρεῖ τὸν λαό μας. Ἕνα ἔθνος ποὺ διασπᾶται ἀπὸ αἱρέσεις, χάνει τὴν ἑνότητά του. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι αὐτὴ ποὺ ἑνώνει τὸν λαό μας. Ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ οἱ ἐθνοκάπηλοι, οἱ πατριδοκάπηλοι, οἱ ὁποῖοι λένε ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς ἔβλαψε τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ θέλουν καὶ ζητοῦν ὁ Χριστιανισμὸς νὰ μπεῖ στὸ περιθώριο καὶ ἡ εἰδωλολατρία νὰ βγεῖ μέσα ἀπὸ τὴν σαπίλα καὶ τὴν βρωμιὰ καὶ νὰ ἀναβιώσει.
Καὶ ἐμεῖς κοιμόμαστε καὶ ἐφησυχάζουμε. Καὶ τοὺς δεχόμαστε ὅλους αὐτοὺς χωρὶς νὰ διαμαρτυρόμαστε, χωρὶς νὰ ὑψώνουμε τὸ ἀνάστημά μας, χωρὶς νὰ ἔχουμε μία δυναμικὴ παρουσία. Νὰ ποῦμε πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις, πρὸς ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἐραστὲς τῆς εἰδωλολατρίας, τοὺς αἱρετικούς, πὼς ἐδῶ εἶναι Ἑλλάς, τόπος Ἁγίων, ἐδῶ μαρτύρησαν ἅγιοι ἄνθρωποι καὶ ἔχυσαν τὸ αἷμα τους γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ὀρθόδοξο ἔθνος, εἶναι ὀρθόδοξο γένος καὶ θὰ μείνει πιστὸ στὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸν Ἑλληνισμὸ ὁ ὁποῖος συζεύχθηκε μὲ τὸν Χριστιανισμὸ καὶ ἔγινε ὁ φορέας, ἡ ἅμαξα, μὲ τὴν ὁποία μεταφέρθηκε στὴν Εὐρώπη καὶ στὸν κόσμο ὁλόκληρο. 
Βρισκόμαστε σὲ δύσκολες μέρες. Γι’ αὐτὸ ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Ἔτσι μᾶς εἶπε ὁ Κύριός μας, «Ὑμεῖς ἐστὲ τὸ φῶς τοῦ κόσμου». Καὶ ὅπως οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἦταν τὰ ἀστέρια πού  φώτιζαν καὶ φωτίζουν καὶ σελαγίζουν στὸ νοητὸ στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας μας διὰ μέσου τῶν αἰώνων, ἔτσι κι ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ εἴμαστε τὰ φῶτα. Νὰ παίρνουμε τὸ φῶς ἀπὸ τὸν Ἥλιο Χριστὸ καὶ νὰ φωτίζουμε τὰ σκοτάδια τῆς εἰδωλολατρίας καὶ τῶν αἱρέσεων. Νὰ κρατοῦμε ὀρθὰ στὰ χέρια μας τὴν δάδα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε ὥστε αὐτὸς ὁ τόπος, αὐτὸ τὸ Ἔθνος, αὐτὸς ὁ λαὸς νὰ μείνει γιὰ πάντα Ὀρθόδοξος καὶ πιστὸς στὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸν Ἑλληνισμό.    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Σάββατο 6 Ιουλίου 2019

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 07 ΙΟΥΛΙΟΥ


Ἀριθμός 26
Κυριακή Γ΄ Ματθαῖου
7 Ἰουλίου 2019
(Γαλ. γ ́, 23 –δ ́,5. )
Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου, ἵδρυσε τὴν Ἐκκλησία Του καὶ προσέφερε τὴν διδασκαλία Του σέ  ἐποχὴ ἐμφανοῦς ἀποστασίας τῆς ἀνθρωπότητας ἀπὸ τὸ θέλημά Του. Ἦταν ἡ ἐποχὴ τῶν μεγάλων κοινωνικῶν ἀντιθέσεων, τῆς εἰδωλοποίησης τῶν ἀνθρώπινων ἀδυναμιῶν, τῆς ἀποκτήνωσης τῶν ἠθῶν. Ἂς θυμηθοῦμε μόνο τὴν θέση τῶν γυναικὼν στὴν ἰουδαϊκὴ κοινωνία, οἱ ὁποῖες ἦταν ὑποδεέστερα πλάσματα, στὴν ἀπόλυτη ἐξουσία τῶν ἀνδρῶν. Ἂς θυμηθοῦμε τὰ ἀγεφύρωτα χάσματα μεταξὺ δούλων καὶ ἀφεντικῶν, τὴν κοινωνικὴ ἀπομόνωση ποὺ βίωναν οἱ φορεῖς ἐπαχθῶν ἀσθενειῶν.Ἂς θυμηθοῦμε τὴν ὄξυνση τῶν θρησκευτικῶν ἀντιπαραθέσεων,ποὺ χώριζαν λαούς. Σὲ μία τέτοια ἐποχὴ ὁ Θεὸς εἰσήγαγε τὸν Υἱό Του στὴν ἱστορία γιὰ νὰ ἐξανθρωπίσει τοὺς ἀνθρώπους, γνωρίζοντάς τους τὴν ἀλήθεια, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν δικαιοσύνη στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.
Γιὰ ὅλα τὰ παραπάνω ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στὴν σημερινὴ Ἀποστολικὴ περικοπή, καθὼς διερμηνεύει τὴν Εὐαγγελικὴ ἀλήθεια, συνιστᾶ ἐπανάσταση καὶ ἠχηρὴ ἀνατροπὴ τῶν σάπιων δεδομένων ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, ποὺ ὁδήγησε τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο στὴν ἐλευθερία. «Μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δὲν ὑπάρχει Ἰουδαῖος, οὔτε Ἕλληνας, δὲν ὑπάρχει ἄνδρας καὶ γυναίκα, δὲν ὑπάρχει δοῦλος ἢ ἐλεύθερος. Ὅλοι εἴμαστε ἴσοι ἐνώπιόν του Θεοῦ»Αυτή εἶναι, ἔκτοτε, ἡ αὐτοσυνειδησία τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ καθιστὰ ὁποιαδήποτε ἄλλη προσέγγιση ἀντίθεη καὶ ἀπάνθρωπη.
Ἡ ἐποχή μας, ὅμως, καταγράφει, δυστυχῶς, χαρακτηριστικὰ ἀνάλογα μὲ ἐκεῖνα τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τὰ ὁποία, ἐν πολλοῖς, ἀνάγονται στὴν ὀξύτατη οἰκονομικὴ κρίση ποὺ μαστίζει τὶς κοινωνίες καὶ δοκιμάζει τὶς ἀντοχές.
Τὰ ἀπαράδεκτα αὐτὰ ρατσιστικὰ καὶ ξενοφοβικὰ φαινόμενα ἡ Ἐκκλησία μας ἀπορρίπτει καὶ βδελύσσεται μὲ κατηγορηματικὸ τρόπο.Οὐδέποτε ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία υἱοθέτησε ἀπάνθρωπες συμπεριφορές,οὔτε ἀμνήστευσε καὶ δικαιολόγησε ἀνάλογες βίαιες πρακτικές. «Ἡ ἔννοια τοῦ πλησίον στὸν Χριστιανισμὸ ἔχει τὶς διαστάσεις μίας σφαιρικῆς καθολικότητας, ποὺ ἀγκαλιάζει κάθε ἄνθρωπο ὅπου γῆς διαβιώνει. Ὁ Χριστιανισμὸς διδάσκει ὅτι ὁ Θεὸς ἐποίησεν ἐξ ἑνὸς αἵματος πᾶν γένος ἀνθρώπων κατοικεῖν ἐπίπαν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, θεωρώντας κάθε ἄνθρωπο παιδὶ τοῦ ἴδιου Θεοῦ καὶ εἰκόνα Του ἐπὶ τῆς γῆς. Καὶ ὅτι οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος, οὐδὲ Ἕλλην,οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος,οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ.Πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστὲ ἐν Χριστῷ Ἰησού, ἀπορρίπτοντας κάθε δυσμενῆ διάκριση, μὲ κριτήρια τὶς φυσικὲς διαφοροποιήσεις καὶ καταφάσκοντας τὴν ἑνότητα τοῦ γένους μας. Διδάσκει, ἐπίσης, τὴν ἀξία τῆς ἀγάπης πρὸς ὅλους ἀδιακρίτως καὶ τῆς ἀρετῆς τῆς φιλοξενίας, ὑπενθυμίζοντας ὅτι στὰ παλαιὰ χρόνια ὁ Ἀβραὰμ καὶ ἡ γυναίκα του ἡ Σάρα, ἐπειδὴ ἀπεδείχθησαν φιλόξενοι ἔναντι τριῶν νεαρῶν ἀνδρῶν, χωρὶς νὰ τὸ ξέρουν ἀξιώθηκαν νὰ φιλοξενήσουν τρεῖς ἀπεσταλμένους ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀγγέλους.Καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μᾶς βεβαίωσε ὅτι πίσω ἀπὸ κάθε μικρὸ καὶ ἀσήμαντο ἄνθρωπο σ' αὐτὸν ἐδῶ τὸν κόσμο, ποὺ ἔχει ἀνάγκη βοηθείας, θὰ κρύβεται ὁ ἴδιος, εἰς τρόπον ὥστε, ὅ,τι πρόκειται κανεὶς νὰ προσφέρει γιὰ τὴν ἀνακούφιση ἑνὸς τέτοιου ἀνθρώπου νὰ θεωρεῖται ὅτι τὸ προσφέρει στὸν ἴδιο τὸν Θεάνθρωπο. Εἰδικὰ δὲ σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τοὺς ξένους μᾶς βεβαίωσε ὅτι τὸ ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετε μέ, θὰ πεῖ ὁ Κριτὴς πρὸς τοὺς δικαίους κατὰ τὴν Μέλλουσα Κρίση, ἐπισημαίνοντας τὴν ἀρετὴ τῆς ἀποδοχῆς καὶ φιλοξενίας τῶν ξένων σὰν κριτήριο δικαιώσεως καὶ ἐσωτερικῆς καλλιέργειας, παράλληλα πρὸς ἄλλες ἐκδηλώσεις ἀδιάκριτης ἀγάπης.
Γι’ αὐτό, ἀδελφοί μου, μὴν ἀφήσουμε τὴν κρίση ν’ ἀλλοιώσει τὴν πίστη καὶ τὴν ἀνθρωπιά μας. Μὴν ἐπιτρέψουμε στὸν ρατσισμὸ καὶ στὴν μισαλλοδοξία νὰ φωλιάσει στὴν καρδιά μας. Θὰ πρόκειται γιὰ ντροπή, ποὺ θὰ λερώνει τὸν πολιτισμό μας καὶ θὰ προσβάλλει τὴν πίστη μας στὸν Χριστὸ τῆς ἀγάπης, τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς δικαιοσύνης. ΑΜΗΝ!   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου