Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2020

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 02 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

TheioKirigma
Ἀριθμός 5
Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
2 Φεβρουαρίου 2019
(Λουκ. β΄ 22-40)
Κάθε ἄνθρωπος στὴ ζωὴ του κρύβει ἕναν βαθύτερο πόθο, μία λαχτάρα, μίαν ἀγάπη, ἡ ὁποία τὸν διαποτίζει ὁλόκληρο καὶ χρωματίζει κάθε κίνημα τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός του. «Ὅπου ὁ θησαυρὸς ὑμῶν ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν». Αὐτὸς ὁ θησαυρὸς χαρακτηρίζει τὸ εἶναι μας, δίνει νόημα στὴ ζωή μας καί, ἀνάλογα πρὸς τὴν ἀξία του, μεγεθύνεται ἤ σμικρύνεται ἡ ἀξία τῆς καθημερινότητάς μας. Γιὰ τοὺς περισσοτέρους θησαυρὸς εἶναι τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, τὰ πλούτη , οἱ ἀνέσεις, οἱ ἐμπειρίες, ἡ δόξα, ἡ δύναμη καὶ ἡ ἐξουσία, οἱ κάθε μορφῆς ἰδεολογίες καὶ θρησκευτικὲς δοξασίες, καὶ γύρω ἀπὸ αὐτὰ ἀγωνίζονται καὶ πάσχουν. Γιὰ ἄλλους, ἐλαχίστους, θησαυρὸς εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ Αὐτὸν ἐπιθυμοῦν νὰ Τὸν ἀποκτήσουν ὑπομένοντας δοκιμασίες καὶ θλίψεις.
Μία τέτοια μορφὴ ὑπομονετικοῦ ἀνθρώπου, «προσδεχομένου τὸν Χριστὸν», ἦταν ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ γέροντας, ὁ ὁποῖος προσδοκοῦσε νὰ δεῖ τὸν Χριστό, σύμφωνα μὲ τὴν πληροφορία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅτι δὲν θὰ πέθαινε, πρὶν συμβεῖ αὐτὴ ἡ πολυπόθητη συνάντηση, ἡ Ὑπαπαντή, ὅπως καθιερώθηκε νὰ ὀνομάζεται τὸ γεγονὸς αὐτό. Ὁ Συμεὼν χρόνια καὶ χρόνια αὐτὸ ποθοῦσε, γὶ ‘ αὐτὸ ζοῦσε καὶ αὐτὴ ἡ προσδοκία γέμιζε τὴν ὕπαρξή του σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ αἰσθάνεται ὡς θεϊκὸ δῶρο αὐτὴν τὴν ὑπερφυσικὴ παράταση τῆς ζωῆς του, χωρὶς νὰ βαρύνεται ἀπὸ τὴ φθορὰ τοῦ σώματός του.
Κάποια ἡμέρα λοιπὸν λαμβάνει τὴν πληροφορία ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο νὰ πάει στὸ Ναό, γιὰ νὰ δεῖ τὸν Ποθούμενο. Φανταστεῖτε τὸν ὑπέργηρο Συμεὼν νὰ ἀνεβαίνει ἀργὰ - ἀργὰ τὰ σκαλοπάτια τοῦ Ναοῦ, νὰ μπαίνει μέσα στὸ μεγαλόπρεπο ἐσωτερικό του καὶ ἐκεῖ νὰ βλέπει σὲ μία γωνιὰ τὸν Ἰωσὴφ καὶ τὴ Μαριὰμ ποὺ κρατᾶ στὴν ἀγκαλιὰ της τὸ βρέφος Ἰησοῦ. Νὰ παίρνει τὸ μωρὸ στὴν ἀγκαλιά του, νὰ εὐλογεῖ τὸν Θεὸ καὶ νὰ ἐκφωνεῖ τὸν περίφημο λόγο τῆς ἀπολύσεως: «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου Δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμα Σου ἐν εἰρήνη», γιατί εἶδαν τὰ μάτια μου τὸ σχέδιό Σου γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, τὸ ὁποῖο ἑτοίμασες, γιὰ νὰ τὸ γνωρίσουν οἱ πάντες. Αὐτὸ τὸ σχέδιο θὰ φέρει τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας μπροστὰ σὲ ὅλα τὰ ἔθνη καὶ θὰ δοξάσει τὸν λαό σου, τὸν Ἰσραήλ. Ὁ Ἰωσὴφ καὶ ἡ Μαριὰμ βλέπουν καὶ ἀκοῦνε ἔκπληκτοι καὶ γεμάτοι ἀπορία τὴν εὐλογία τοῦ Συμεὼν καί τὴν συνεπακόλουθη προφητεία τοῦ σχετικὰ μὲ τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος θὰ εἶναι «σημεῖον ἀντιλεγόμενον» μέσα στὴν κοινωνία: ἄλλοι θὰ τὸν ἀρνηθοῦν καὶ θὰ χαθοῦν, ἄλλοι θὰ τὸν πιστέψουν καὶ θὰ σωθοῦν. Ὀδυνηρὸ σπαθὶ θὰ τρυπήσει τὴν καρδιὰ τῆς Μαρίας, ἐξαιτίας τοῦ πάθους του, σπαθὶ τὸ ὁποῖο θὰ διεισδύσει στὰ βάθη τῶν καρδιῶν καὶ θὰ φέρει στὸ φῶς ὅλες τὶς βαθιὲς καὶ ἀπόκρυφες σκέψεις σχετικὰ μὲ τὸν Χριστό. Ἔτσι ὁ Συμεὼν κρατώντας τὸ μικρὸ Χριστὸ μπορεῖ πλέον νὰ πεθάνει μέσα στὴν ἀνεκλάλητη χαρὰ κι ἐλπίδα τῆς αἰώνιας ζωῆς.
Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη γλυκύτητα ἀπὸ αὐτὴν ποὺ χαρίζει ὁ Χριστὸς στὸν ἄνθρωπο ποὺ Τὸν συναντᾶ. Δὲν ὑπάρχει ἀνώτερη χαρὰ ἀπὸ αὐτὴν ποὺ γεύεται ὁ ἄνθρωπος, ὅταν δέχεται τὸν Χριστὸ στὴν ἀγκαλιά του. Ὅπως μέσα σὲ νυχτερινὴ χειμωνιάτικη θύελλα μοναχικὸς διαβάτης μὲ δυσκολία περπατᾶ καὶ βλέπει ἀνέλπιστα κάπου μακριὰ φωτεινὸ παράθυρο καὶ πλησιάζοντας χτυπᾶ τὴν πόρτα, κάποιος τοῦ ἀνοίγει, μπαίνει μέσα καὶ ζεσταίνεται δίπλα σὲ ἀναμμένο τζάκι, ἔτσι καὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ πορεύεται ἀναζητώντας τὸν Χριστό, ἀρχικὰ κινεῖται στὸ σκοτάδι καὶ ξαφνικὰ βλέπει νὰ ἀνοίγεται ἕνα παράθυρο στὴν ψυχή του, ἀπ΄ὅπου εἰσέρχεται φῶς, θέρμη, ἐλπίδα, χαρά! Εἰσέρχεται μέσα του ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καὶ φέρνει τὸν Παράδεισο μαζί του, σύμφωνα μὲ τὸν λόγο Του: «ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστι». Ἡ χαρὰ αὐτὴ δὲν προέρχεται ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτό, ἀλλὰ εἶναι ἀπότοκη τῆς ἄνωθεν γεννήσεως, κάτι ποὺ συμβαίνει σὲ ὅσους ἀναζητοῦν τὸν Οὐρανό. Καμιὰ ἐγκόσμια ἡδονὴ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ συγκριθεῖ μὲ τὴ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ. Ποιὰ πραγματικὴ χαρὰ θὰ μποροῦσε νὰ δώσει ὁ ἐπίγειος κόσμος, ποὺ εἶναι ἕνας ἀπέραντος ὁμιχλώδης καὶ δυσώδης βάλτος ἀποσύνθεσης καὶ θανάτου; Ἡ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς συνάντησης τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Χριστό, εἶναι δῶρο φιλίας ἀπὸ τὸν Χριστό, ποὺ παρέχεται στοὺς φίλους του τοὺς ἀγωνιζομένους μὲ φιλότιμο πολὺ καὶ ἱδρώτα, κατὰ τὸν ἀσκητικὸ λόγο: « Δὸς αἷμα καὶ λάβε πνεῦμα!».
Ἀξίζει νὰ παλέψει κάποιος, γιὰ νὰ λάβει τὸν Χριστό, ἀξίζει νὰ γευτεῖ τὸν Χριστό, κατὰ τὸ ψαλμικὸ λεγόμενο: «Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος», ἀξίζει νὰ κοινωνήσει τὸν Χριστό, ἀξίζει νὰ δώσει τὸν ἑαυτό του στὸ Χριστὸ καὶ νὰ πέσει στὴν ἀγκαλιά Του, γιὰ νὰ ζεῖ μία ἀτέρμονη προσωπικὴ Ὑπαπαντή!                    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2020

 








  ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΙΟΥ                                                                

    ΨΑΡΩΝ & ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ                                 
           ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ
ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
        ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ
        ΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ


                      ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ   ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑΣ 

       Τό Ἐκκλησιαστικόν Συμβούλιον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Λατομιτίσσης Χίου, διακηρύττει ὅτι ἐκτίθησιν,    εἰς φανεράν πλειοδοτικήν δημοπρασίαν τήν ἐκμίσθωσιν  τῶν παρακάτω  ἀκινήτων:
A.  Ἔπειτα ἀπό  τήν ὑπ' ἀριθμ. 2528π.ἒ./Διεκπ. 14/8-1-2020 ἀπόφασιν τοῦ Μητροπολιτικοῡ  Συμβουλίου  τῆς Ἱερᾶς  Μητροπόλεως   Χίου, τήν ἐκμίσθωσιν τοῦ  ἐπί  τῆς ὁδοῦ Σγούτα  ἀριθμ.1   τῆς πόλεως  Χίου  κειμένου ἀκινήτου (γραφείου),  ὄροφος 4ος  καί  τ.μ. 52 καί    τό ὁποῖον ἀνήκει κατά συνιδιοκτησίαν 5/8  εἰς τήν κυριότητα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ μας, κατά   1,5/8 εἰς τήν κ. Αἰμιλίαν Σίμου, τό δέ ὑπόλοιπον 1,5/8 εἰς  τήν κ. Ρίτσα Κυριακίδη.  
      Ὡς ἐλάχιστον  μηνιαῖον μίσθωμα ὁρίζεται  τό  ποσόν τῶν  300,00 Eὐρώ διὰ  τρία (ἀρ.3),ἔτη  μέ  δυνατότητα παρατάσεως διά  ἄλλα τρία(ἀρ.3),ἔτη καί  μέ  αὔξησιν τοῦ  μισθώματος ἴσην καί  ὀπωσδήποτε ὂχι μικροτέραν  τοῦ  2% καί  συμφώνως  πρός  τούς  ὅρους  Διακηρύξεως  τῆς Δημοπρασίας, οἱ ὁποῑοι  ὑπεβλήθησαν   εἰς  τό    παραπάνω Μητροπολιτικόν  Συμβούλιον, μέ  τό ὑπ' ἀριθμ. 409/ 15-12-2019 πρακτικόν  τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ  μας Συμβουλίου. Ἀντίγραφον  τούτων εὑρίσκεται  εἰς  τον  Γραφεῖον  τοῦ  Nαοῦ  μας. 
        Ἡ Δημοπρασία ἐνεργηθήσεται τήν 2αν Φεβρουαρίου 2020,ἡμέραν Κυριακήν καί ὥραν 10:30-11:00 π.μ. ἐν τῷ γραφείῳ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ  μας, ἐνώπιον τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου.  
    Β.  Ἔπειτα ἀπό  τήν ὑπ' ἀριθμ. 2527π../Διεκπ. 15/8-1-2020 ἀπόφασιν τοῦ Μητροπολιτικοῡ  Συμβουλίου  τῆς Ἱερᾶς  Μητροπόλεως   Χίου, τήν τριετῆ  (ἀρ.3) ἐκμίσθωσιν τοῦ  ἐν  τῇ θέσει <ΛΑΤΟΜΙ> καί  ἐπί  τῆς ὁδοῦ Εὐτυχίου  Καγιαβᾶ ἀριθμ.  18 οἰκίας, ἐπιφανείας  124,93  τ.μ. ἰδιοκτησίας τοῦ  Ἱεροῦ  Ναοῦ  μας, μέ  ἐλάχιστον  μηνιαῖον  μίσθωμα, 320,00 Eὐρώ  καί  συμφώνως πρός  τούς  ὅρους  Διακηρύξεως  τῆς Δημοπρασίας,οἱ ὁποῑοι  ὑπεβλήθησαν   εἰς  τό    παραπάνω Μητροπολιτικόν  Συμβούλιον, μέ  τό ὑπ' ἀριθμ. 410/ 15-12-2019 πρακτικόν  τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ  μας Συμβουλίου. Ἀντίγραφον  τούτων εὑρίσκεται  εἰς  τον  Γραφεῖον  τοῦ  Nαοῦ  μας. 
      Ἡ Δημοπρασία ἐνεργηθήσεται τήν 2αν Φεβρουαρίου 2020,ἡμέραν Κυριακήν καί ὥραν 11:00-11:30 π.μ. ἐν τῷ γραφείῳ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ  μας, ἐνώπιον τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου.  

   Πλείονες πληροφορίαι παρέχονται ἀπό τό Ἐκκλησιαστικόν Συμβούλιον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ  μας, Τηλ .2271029425-2271027588.

                            Ἐν Χίῳ τῇ 20ῇ Ἰανουαρίου 2020     
              
                    ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

TheioKirigma
Ἀριθμός 4
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ (ΤΟΥ ΖΑΚΧΑΙΟΥ)
26 Ἰανουαρίου 2019
(Λουκ. ιθ΄ 1-10)
Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἐπικεντρώνεται σὲ ἕνα πρόσωπο σημαντικὸ στὴν κοινωνία τῆς Ἱεριχούς, τὸν ἀρχιτελώνη Ζακχαῖο. Αὐτὸς ἔχοντας μάθει ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ περνοῦσε μέσα ἀπὸ κάποιο κεντρικὸ δρόμο τῆς πόλης του, ἔτρεξε καὶ ἀνέβηκε σὲ μία συκομουριά, γιὰ νὰ τὸν δεῖ, ἐπειδὴ ὁ ἴδιος ἦταν κοντὸς καὶ τὸ πλῆθος θὰ τὸν ἐμπόδιζε. Ἐκεῖ σκαρφαλωμένο στὸ δέντρο τὸν εἶδε ὁ Χριστὸς καὶ τὸν πρόσταξε νὰ κατέβει καὶ νὰ πᾶνε μαζὶ στὸ σπίτι του, γιὰ νὰ περάσει τὴ νύχτα. Αὐτὸς τότε πετώντας ἀπὸ χαρὰ κατέβηκε καὶ τὸν ὑποδέχτηκε στὸ σπίτι του. Ὁ κόσμος βέβαια σχολίαζε καὶ γκρίνιαζε, γιατί ὁ Χριστὸς νὰ διανυκτερεύσει στὸ σπίτι τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Τότε ὁ Ζακχαῖος μπροστὰ στὸ Κύριό του ὑπόσχεται νὰ δώσει τὴ μισή του περιουσία ὡς ἐλεημοσύνη καὶ τετραπλῆ ἀποζημίωση σὲ ὅσους ἀδίκησε. Καὶ ὁ Χριστὸς δηλώνει ὅτι φανερώθηκε ἐκείνη τὴν ἡμέρα ἡ σωτηρία στὸν οἶκο τοῦ Ζακχαίου, καθὼς ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἦρθε, γιὰ νὰ βρεῖ καὶ νὰ σώσει τὸ χαμένο πρόβατο.
Δύο σημαντικὰ καὶ ἀξιέπαινα ψυχικὰ χαρίσματα μποροῦμε νὰ διακρίνουμε στὸ πρόσωπο τοῦ Ζακχαίου. Τὸ πρῶτο εἶναι ἡ καλὴ ἐπαναστατικότητα, ἡ ἐπιθυμητὴ ἀντισυμβατικότητα, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ θάρρος. Ὁ Ζακχαῖος μέσα τοῦ φλεγόταν ἀπὸ ἕναν σφοδρὸ πόθο, νὰ δεῖ τὸ Χριστό. Εἶχε ἀκούσει πιθανὸν πολλὰ γιὰ αὐτὸν καὶ τὸν ἔτρωγε ἡ περιέργεια: πῶς εἶναι αὐτὸς ὁ πολυθρύλητος Χριστὸς; Ποιὸς εἶναι ὁ Χριστός; Ἡ ἐπιθυμία τοῦ αὐτὴ τὸν ὁδήγησε νὰ κάνει κάτι πολὺ ἀναξιοπρεπὲς, θὰ λέγαμε, μὲ τὰ μέτρα τῆς «καθὼς πρέπει» κοινωνίας: ν΄ἀνεβεῖ σ΄ἕνα δέντρο, γιατί λόγω τῆς κοντῆς κορμοστασιᾶς του δὲ μποροῦσε νὰ ἰδεῖ. Ἡ κίνησή του ἦταν καθαρὰ παιδική. Σὰν ἄτακτο παιδὶ ὁ Ζακχαῖος παραθεωρώντας τὴν ὁποιαδήποτε κοινωνική του θέση, σκαρφαλώνει, γιὰ νὰ δεῖ τὸν ποθούμενο Χριστό. Ἀποβάλλει κάθε «ἀξιοπρέπεια» καὶ «σοβαρότητα», κάθε προσωπεῖο, κάθε ὑπερήφανη ἀναστολή, γίνεται παιδὶ καὶ ἔτσι κατακτᾶ τὸ Χριστό, τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἐπαληθεύοντας τὸν λόγο: «Ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν». Τὸ θαρρετὸ παιδί, ὁ Ζακχαῖος, ἐκτινάσσεται ἀπὸ τὴ λάσπη τοῦ δρόμου, τὴ χώρα τῶν παθῶν καὶ τῆς καταδίκης, καὶ βρίσκει τὴν ἐλευθερία τοῦ πνεύματος πάνω στὸ δέντρο μὲ τὴν σωτήρια θεωρία τοῦ Θεανθρώπου.
Δεύτερο χαρακτηριστικό του Ζακχαίου εἶναι ἡ ἔμπρακτη μετάνοια. Πολλοὶ θὰ ἔλεγαν ὅτι ἡ ἁπλῆ θέα τοῦ Χριστοῦ θὰ ἀρκοῦσε γιὰ νὰ τὸν σώσει καὶ νὰ τοῦ ἀλλάξει ζωή. Ὁπωσδήποτε αὐτὴ ἦταν ἡ ἀρχὴ τῆς μεγάλης ἀλλαγῆς στὴ ζωή του, παρ’ ὅλα αὐτά, κανένα καλὸ δὲν ἐμπεδώνεται, ἂν δὲν ἔχει συνέχεια. Ἡ μεταστροφὴ ἑνὸς ἁμαρτωλοῦ εἶναι ἕνα ἐντυπωσιακὸ γεγονός, εἶναι θὰ λέγαμε μία «εἴδηση». Αὐτὸ ὅμως ποὺ ἀκολουθεῖ συνιστᾶ τὴν οὐσία τῆς μετάνοιας, ποὺ εἶναι ἡ ὁριστικὴ ἀποκόλληση ἀπὸ τὸ βρωμερὸ παρελθόν. Ὁ Ζακχαῖος ἦταν τελώνης, φοροεισπράκτορας, βουτηγμένος στὸν ἄδικο πλοῦτο, ἐξαρτημένος ἀπὸ τὸ χρῆμα. Ἀναγνωρίζει ὅτι ὅλο του τὸ εἶναι μέχρι τώρα στηρίζεται στὴν ἀπάτη, στὴν κλοπή, στὴν ἀδικία, στὸ ψέμα. Ἐπιβάλλει λοιπὸν στὸ ἑαυτὸ τοῦ «μέτρα λιτότητας», ἕνα προσωπικὸ οἰκονομικὸ μνημόνιο, μὲ συγκεκριμένους ὅρους: «Δίνω τὴ μισή μου περιουσία στοῦ φτωχούς, ἐπιστρέφω σὲ ὅποιον ἀδίκησα τετραπλάσιο ποσὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ τοῦ πῆρα». Ἡ μετάνοια τοῦ Ζακχαίου ἦταν συγκεκριμένη, εἶχε στόχους καὶ πρόγραμμα. Δὲν ἦταν συγκεχυμένη καὶ θεωρητική. Ἦταν ἕνα πνευματικὸ μαχαίρι ποὺ ἔκοψε τὴ ζωή του στὰ δύο: πρὸ Χριστοῦ καὶ μετὰ Χριστόν. Μποροῦμε εὔκολα νὰ φανταστοῦμε ὅτι ὁ Ζακχαῖος μὲ αὐτὴν τὴν ἀπόφασή του ἔγινε κατὰ κόσμον φτωχός, ὅμως ἀπέκτησε ἕναν ἄλλον ὑπερκόσμιο πλοῦτο, τὸν ἴδιο τὸν Χριστό. Ἔγινε ὁ ἔμπορος ποὺ βρῆκε τὸν πολύτιμο μαργαρίτη καὶ ἔδωσε τὰ πάντα γιὰ νὰ τὸν ἀποκτήσει.
Τὰ μηνύματα τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς εἶναι ξεκάθαρα καὶ ἠχοῦν δυνατὰ σὲ ὅλους: «Σηκωθεῖτε ἀπὸ τὸν βαρὺ ὕπνο τῆς ραθυμίας, ἀνεβεῖτε στὸ δέντρο νὰ δεῖτε τὸ Χριστό, σταθεῖτε μπροστά Του καὶ δῶστε ὅλα τὰ τιποτένια πλούτη σας, πετάξτε ἀπὸ πάνω σας τὰ βαρίδια ποὺ σᾶς πνίγουν, κερδίστε τὸν Χριστό, γίνετε πραγματικὰ πάμπλουτοι». Ἀμήν, γένοιτο!
Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2020

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 19 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

TheioKirigma
Ἀριθμός 3
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ
(ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ)
19 Ἰανουαρίου 2020
(Λουκ. ιζ΄ 12-19)
Ἕνα μεγάλο θαῦμα τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ διηγεῖται ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. Καθὼς ὁ Χριστὸς ἔμπαινε σὲ ἕνα χωριὸ Τὸν συνάντησαν δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι στάθηκαν σὲ κάποια ἀπόσταση καὶ μὲ φωνὴ μεγάλη Τὸν παρακαλοῦσαν νὰ τοὺς ἐλεήσει θεραπεύον-τάς τους. Αὐτὸς τότε τοὺς προσέταξε νὰ πᾶνε νὰ δείξουν τοὺς ἑαυτούς τους στοὺς ἱερεῖς. Οἱ λεπροὶ ὑπάκουσαν καὶ κατὰ τὴν πορεία καθαρίσθηκαν. Τὸ θαῦμα εἶχε συντελεσθεῖ! Τότε ἕνας ἀπὸ τοὺς δέκα, Σαμαρείτης στὸ γένος , βλέποντας ὅτι γιατρεύτηκε, δοξάζοντας τὸν Θεὸ ἐπέστρεψε στὸν Χριστό, ἔπεσε στὰ πόδια του καὶ μὲ μεγάλη φωνὴ τὸν εὐχαριστοῦσε. Τότε ἦταν ποὺ ἀκούστηκε τὸ Μεγάλο Παράπονο: «Δὲν καθαρίστηκαν καὶ οἱ δέκα; Οἱ ὑπόλοιποι ἐννέα ποῦ εἶναι; Δὲν σκέφτηκαν νὰ ἐπιστρέψουν καὶ νὰ δοξάσουν τὸν Θεό; Μόνο αὐτὸς ὁ ἀλλοεθνὴς τὸ σκέφτηκε;» Καὶ τοῦ λέει : «Σήκω καὶ πήγαινε. Ἡ πίστη σου σὲ ἔσωσε».
Εἶναι πραγματικὰ φοβερὸ καὶ ἀξιοδάκρυτο γιὰ τὸν ἄνθρωπο νὰ ἀκούει τὸν Θεὸ νὰ παραπονιέται, ἴσως καὶ νὰ ἀγανακτεῖ γιὰ τὴν ἀχαριστία του. Εἶναι πραγματικὰ τόσο ἀσύλληπτο τὸ μέγεθος, τὸ βάθος, ὁ πλοῦτος τῶν δώρων ποὺ χαρίζει ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο, ὥστε καὶ μόνο ἕνα ἐλάχιστο μέρος αὐτῶν ἂν συνειδητοποιήσει κάποιος, δὲν θὰ πάψει ἀδιάκοπα νὰ τὸν εὐχαριστεῖ, νὰ τὸν δοξάζει καὶ νὰ τὸν ὑμνεῖ καὶ νὰ θεωρεῖ μεγάλο ἁμάρτημα τὸ νὰ περιφρονεῖ καὶ νὰ ἀγνοεῖ ὅλα αὐτὰ τὰ ἀγαθά. Ὅλη μας ἡ ὕπαρξη ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς σηματοδοτεῖται ἀπὸ τὶς φανερὲς καὶ ἀφανεῖς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ: τὸ ὅτι ζοῦμε, τὸ ὅτι ἀπὸ τὸ μηδὲν ἤλθαμε εἰς τὸ εἶναι καὶ χαιρόμαστε τὸ ἀγαθό της ὕπαρξης ἀποτελεῖ ἤδη ἕνα μέγιστο δῶρο. Τὸ ὅτι ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος, πέρασε ἀπὸ ὅλα τὰ στάδια τῆς ἀνθρώπινης ἀνάπτυξης καὶ βιοτῆς, τὸ ὅτι διακόνησε τὸν ἄνθρωπο κηρύσσοντας καὶ θαυματουργώντας, στὸ τέλος δὲ παρέδωσε τὸν Ἑαυτό του «ὡς ἀμνὸς ἄκακος, ἀγόμενος τοῦ θύεσθαι» ἐπάνω στὸ Σταυρὸ , ἀναστήθηκε χαρίζοντας τὴν αἰώνια ζωὴ σὲ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα παρέχοντας σὲ ὅλους τὴ δυνατότητα νὰ γίνουν κατὰ χάριν θεοὶ, αὐτὸ καὶ μόνο ἀρκεῖ γιὰ νὰ δοξολογοῦμε τὸν Κύριό μας ἀκατάπαυστα, νὰ σκιρτᾶμε ἀπὸ χαρὰ κι εὐγνωμοσύνη, νὰ λησμονοῦμε κάθε ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμό! Στὴν καθημερινότητα πάλι συνεχῶς βλέπουμε τὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ νὰ μᾶς ἀγκαλιάζουν. Ἀκόμη καὶ τὰ φαινόμενα ὡς ὀδυνηρὰ, οἱ λύπες καὶ τὰ πάθη τοῦ βίου, ἐντάσσονται μέσα σὲ ἕνα Πάνσοφο Σχέδιο, σκοπὸς τοῦ ὁποίου εἶναι ἡ σωτηρία μας, ἐφόσον καὶ ἐμεῖς πάντοτε ἔχουμε στραμμένες τὶς καρδιὲς μας ἀταλάντευτα καὶ ἀγαπητικὰ πρὸς τὸν Σωτήρα Χριστό, κατὰ τὸ λεγόμενο: «Τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν».
Ἑπομένως τὸ πρώτιστο καθῆκον τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ εὐχαριστία: ἡ ἀτομικὴ εὐχαριστία, τὸ νὰ λέει κανεὶς ἀδιαλείπτως «Εὐχαριστῶ, Θεέ μου γιὰ ὅλα» καὶ κυρίως ἡ ἐκκλησιαστικὴ εὐχαριστία, ἡ συμμετοχή του στὴ Θεία Εὐχαριστία, στὸ μυστήριο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὴν κορυφαία στιγμὴ τοῦ ὁποίου ψάλλουμε: «Σὲ ὑμνοῦμεν, Σὲ εὐλογοῦμεν, Σοὶ εὐχαριστοῦμεν, Κύριε, ὁ Θεὸς ἠμῶν». Ἀπὸ τὸ στόμα μᾶς πρέπει νὰ βγαίνει πρῶτα ὁ εὐχαριστιακὸς λόγος τοῦ Ἰώβ: «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος» καὶ ὕστερα ὁ παρακλητικὸς λόγος: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ , ἐλέησον μέ». Οἱ δυσκολίες καὶ τὰ προβλήματα τῆς ζωῆς, ἡ καθημερινὴ πάλη μὲ τὴ φθαρτότητα τοῦ σώματος, ἡ ἐπίγνωση τῶν ψυχικῶν ἀσθενειῶν καὶ ἀκαθαρσιῶν μας, μᾶς παρασύρουν στὸ νὰ ἐπιμένουμε στὸ «Κύριε ἐλέησον» καὶ νὰ ξεχνᾶμε τό: «Εὐχαριστήσωμεν τῷ Κυρίω», ὅπως ἔλεγε μία πονεμένη γιαγιά, ἡ ὁποία ἔχοντας ὑπομείνει τὰ πάνδεινα στὴ ζωὴ της χωρὶς γογγυσμὸ καὶ παραπικρασμό, στὸ τέλος ἀξιώθηκε νὰ γευθεῖ τὴ θεωρία τοῦ ἀκτίστου φωτὸς κατὰ τὴ θεία λειτουργία. «Εὐχαριστήσωμεν τῷ Κυρίω» πρῶτα ἀπὸ ὅλα, γιατί αὐτὴ εἶναι ἡ εὐχαριστιακὴ τάξη πραγμάτων: «Εὐχαριστία, Δοξολογία, Ἱκεσία». Εὐχαριστήσωμεν τῷ Κυρίω, γιατί ὁ Κύριος μᾶς καθαρίζει συνεχῶς ἀπὸ τὴν πνευματική μας λέπρα, μᾶς ἐλεεῖ καὶ μᾶς σώζει καὶ ἔτσι ὀφείλουμε νὰ μιμούμαστε τὸν εὐγνώμονα Σαμαρείτη, πρώην λεπρό, λέγοντας «Δόξα τῷ Θεῶ πάντων ἕνεκεν»
Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2020

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 12 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

TheioKirigma
Ἀριθμός 2
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ
12 Ἰανουαρίου 2019
(Ματθ. δ΄ 12-17)
Μὲ τὸ σημερινὸ Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ἀκολουθοῦμε τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ στὴν ἔναρξη τῆς ἐπίγειας κηρυκτικῆς τοῦ δράσης. Μαθαίνουμε τὰ ὀνόματα τῶν πόλεων καὶ τῶν περιοχῶν τῆς Ἰουδαίας στὶς ὁποῖες περπάτησε ὁ Χριστός: Ναζαρέτ, Καπερναούμ, Γαλιλαία, Ζαβουλῶν, Νεφθαλείμ, ὀνόματα ἄσημα, μικρὰ πολίσματα ἄσημων ἀνθρώπων, τὰ ὁποία πλέον γίνονται γνωστὰ στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης, καθὼς φωτίστηκαν πρῶτα αὐτὰ ἀπὸ τὸ Μέγα Φῶς τῆς Θεότητας τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ: «Ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς», σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τοῦ Προφήτη Ἠσαΐα. Ἄνθρωποι ἁπλοί, ἀγράμματοι, ἀνίδεοι, δέχονται τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Χριστοῦ καὶ φῶς λάμπει στὶς ψυχές τους. Ἡ νύχτα τοῦ θανάτου διαλύεται καὶ ἀνατέλλει ἡ ἡμέρα τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ σύμφωνα μὲ τὸ λόγο του: «Ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα» καὶ «Ἐγὼ εἰμὶ τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσει ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἂλλ' ἔξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς». Τὸ φῶς αὐτὸ εἶναι ἡ ἄκτιστη θεία ἐνέργεια, τὴν ὁποία ἐγκολπώνονται ὀλίγον κὰτ΄ ὀλίγον οἱ πιστοὶ μὲ τὸν προσωπικό τους πνευματικὸ ἀγώνα, μὲ σκοπὸ νὰ τὴν αὐξήσουν καὶ νὰ τὴν μεταδώσουν σὲ ὅλον τὸν κόσμο, γενόμενοι λυχνία ἡ ὁποία «λάμπει πάσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ». Αὐτὴ ἄλλωστε εἶναι ἡ ἐντολὴ τοῦ Κυρίου μας: «Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν Πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς τοῦ κάθε πιστοῦ, νὰ ἀποκτήσει, νὰ αὐξήσει καὶ νὰ μεταδώσει τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ καθένας μᾶς βάζοντας ἀρχὴ σ΄ αὐτὸν τὸν καλὸ ἀγώνα γιὰ τὴν ἀπόκτηση τοῦ Φωτός, πρέπει νὰ ξεκινήσει ἀπὸ χαμηλά, μὲ πραγματικὴ ταπείνωση νὰ συνειδητοποιήσει τὸ ψυχικό του μηδέν, νὰ διατηρεῖ τὸ νοῦ του στὸν Ἅδη καὶ νὰ μὴν ἀπελπίζεται. Νὰ εἶναι πάντοτε σκυμμένος, ὅπως ὁ Τελώνης τῆς παραβολῆς, καὶ νὰ φωνάζει ἀδιαλείπτως: «Ὁ Θεός, ἰλάσθητι μοὶ τῷ ἁμαρτωλῷ». Νὰ κραυγάζει ἀδιαλείπτως: «Κύριε, φώτισόν μου τὸ σκότος». Αὐτὴ ἡ μετάνοια, αὐτὸ τὸ ἄδειασμα ἀπὸ κάθε ὑπερηφάνεια καὶ ἀπὸ κάθε κοσμικὴ γοητεία, καθαρίζει τὴ ψυχή, διώχνει τὰ χρόνια πάθη καὶ τὰ δαιμόνια τῆς πολύμορφης πονηρίας καὶ ἀνοίγει σταδιακὰ τὴν πόρτα τῆς ψυχῆς, γιὰ νὰ μπεῖ ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος πάντοτε στέκεται ἔξω ἀπὸ αὐτὴν καὶ κρούει περιμένοντας νὰ τοῦ ἀνοίξουμε. Μὲ τὴ καθημερινὴ πνευματικὴ ζωή, μὲ τὴ προσευχή, τὴ νηστεία, τὴ μετοχὴ στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, μὲ τὴ φιλανθρωπία καὶ τὴν κάθε εἴδους ἀγαθοεργία, ἐπέρχεται ἡ κάθαρση τῆς ψυχῆς, λαμπρύνεται ὁ ἐσωτερικὸς νυμφώνας καὶ ἐγκαθίσταται ἡ εἰρήνη καὶ ἡ ἀνάπαυση τοῦ Χριστοῦ. Ὁ μεταμορφωμένος ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος φωτίζεται καὶ φωτίζει, ἀναπαύεται καὶ ἀναπαύει χιλιάδες ψυχὲς ποὺ τὸν πλησιάζουν.
Ὁ φωτισμὸς τῆς ψυχῆς εἶναι τέχνη τεχνῶν καὶ ἐπιστήμη ἐπιστημῶν. Εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ ἰσόβιου πολέμου πρὸς τὰ πνεύματα τῆς πονηρίας, πρὸς τὸν ἄρχοντα τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, εἶναι τὸ τέρμα τοῦ ἐπίπονου, ἀνηφορικοῦ καὶ κακοτράχαλου δρόμου πρὸς τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. «Δὸς αἷμα καὶ λάβε Πνεῦμα», ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι ἀσκητές. Πολλοὶ φοβοῦνται τὸ αἷμα, τὸν αἱματηρὸ ἀγώνα, καὶ τελματώνουν στὴν ἁμαρτωλὴ καὶ σκοτεινὴ συνήθειά τους. Ἔτσι περνάει ὁ καιρὸς μέσα στὴ ραθυμία καὶ δὲν γίνεται καμμία προκοπή. Ἀξίζει νὰ βάλουμε ἀρχὴ σ΄ αὐτὸν τὸν ὡραῖο ἀγώνα, ἐδῶ καὶ τώρα, σήμερα, αὐτὴ τὴ στιγμή!     Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2020

Η ΔΕΣΠΟΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ



ΔΕΥΤΕΡΑ  6  ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2020 



                «Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου, Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις· τοῦ γὰρ Γεννήτορος ἡ φωνὴ προσεμαρτύρει σοι, ἀγαπητὸν σε Υἱὸν ὀνομάζουσα, καὶ τὸ Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς, ἐβεβαίου τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές».



















 Tα Θεοφάνεια είναι από τις τρείς μεγάλες εορτές  του δωδεκαημέρου μαζί με τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά και μια από τις μεγαλύτερες εορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

          Στην ενορία μας  εορτάστηκαν και εφέτος τα Αγια Θεοφάνεια  με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια. Ετσι  ολοκληρώθηκαν με την  εορτή  των Φώτων και  τον Αγιασμό των υδάτων, οι εορτές του Δωδεκαημέρου.
           Την Κυριακή  5 Ιανουαρίου 2020 ο Ορθρος, η Θεία Λειτουργία του  Ιερού Χρυσοστόμου  και ο Αγιασμός της παραμονής των Θεοφανείων.
  
      Με φαναράκια  οι πιστοί έφεραν  το άγιο φως και τον Αγιασμό στα σπιτικά τους, ενώ ο εφημέριος   περιήλθε σε όλη την ενορία με το Σταυρό και ένα κλωνί  βασιλικό για να αγιάσει όλους τους ενορίτες έναν - έναν ξεχωριστά.

        Τα Αγια Θεοφάνεια, την Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2020, ο Ορθρος, η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και η Ακολουθία του «Μεγάλου Αγιασμού».  Ο εφημέριος του Ιερού Ναού Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Φιλιππάκης, τέλεσε με κατάνυξη και μεγαλοπρέπεια, την Θεία Λειτουργία ενώ έψαλλαν οι μαθητές  της Βυζαντινής μουσικής του Κουκουναρείου Πνευματικού Κέντρου της ενορίας μας, υπό την διεύθυνση  του Χοράρχου  τους και Πρωτοψάλτη του Ιερού μας Ναού κ. Θεοδώρου Κουτσούδη.


     Κατόπιν  ο  ιερέας τέλεσε τον «Μεγάλο Αγιασμό»  εις το μέσον του Ιερού Ναού   εκεί όπου είχε  διακοσμηθεί   με  κλαδιά από φοίνικες.

       Παρ’ όλη την κακοκαιρία πολλοί ήταν οι πιστού που  προσήλθαν να προσευχηθούν  και να αγιασθούν με τον Μ. Αγιασμό που ευλόγησε ο ιερέας. 

         Κάθε χρόνο  τρία   ολόλευκα περιστεράκια, τα οποία  προσφέρει η οικογένεια κ. Γεωργίου και   Σοφίας  Μπεκριδάκη, - εκκλησιάστηκαν κι αυτά μέσα σε κλουβάκι,  περιμένοντας υπομονετικά,  την ώρα της απελευθέρωσής τους – ένδειξη  ειρήνης και φιλίας αλλά και το σύμβολο του Αγίου Πνεύματος.
Καλή φώτιση σε όλους και του χρόνου με υγεία.
σ. σ. Ευχαριστούμε θερμά τον εξαίρετο ενορίτη μας 
κ. Θεμιστοκλή Αναστασάκη για το φωτογραφικό υλικό που μας  απέστειλε.


Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2020

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 05 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

TheioKirigma
ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Ἀριθμός 1
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ
5 Ἰανουαρίου 2020
(Μάρκ. α΄ 1-8)
Ἀρχὴ τοῦ νέου ἔτους καὶ ἀρχὴ τοῦ Εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ τὴ μορφὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστοῦ νὰ δεσπόζει στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα. Ὅπως εἶχε γραφεῖ ἀπὸ τοὺς προφῆτες, θὰ ἐμφανιζόταν ἕνας προάγγελος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος θὰ ἑτοίμαζε τὴν ὁδὸν τοῦ Κυρίου, ἔτσι ὥστε ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ ἐξουθενωμένος ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ βαριὰ ἀσθενής, νὰ ἀκούσει τὴν φωνὴ τοῦ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμω, νὰ ἔλθει σὲ συναίσθηση καὶ νὰ μετανοήσει ἐξομολογούμενος τὶς ἁμαρτίες του. Βλέπουμε μία μορφὴ ἀσκητική, ἀποκομμένη ἀπὸ κάθε ἀνθρώπινη παρηγορία καὶ ἡδυπάθεια, μὲ τραχεία ἐνδυμασία ἀπὸ τρίχες καμήλου, μὲ ἐλάχιστη τροφὴ τὰ ἀγριόχορτα καὶ τὸ ἄγριο μέλι. Ἕνας ἐπίγειος ἄγγελος καὶ οὐράνιος ἄνθρωπος ἦταν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, γὶ΄αὐτὸ ἀπεικονίζεται μὲ φτερὰ ἀγγέλου ὡς πτηνὸν τῆς ἐρήμου. Εἶναι ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἐξέφερε τὴν κρίση: «Οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικὼν μείζων Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ». Αὐτὴ ἡ ἐξαϋλωμένη μορφὴ γίνεται μαγνήτης γιὰ πλήθη Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι βαπτίζονται στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ καὶ ἐξομολογοῦνται τὶς ἁμαρτίες τους. Γύρω ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Βαπτιστὴ δημιουργεῖται ἕνας κύκλος μαθητῶν, μία πνευματικὴ κίνηση, ἡ ὁποία πραγματικὰ ἀποτελεῖ προετοιμασία γιὰ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ. Βασικὸ χαρακτηριστικό της κίνησης αὐτῆς εἶναι ἡ προσμονὴ γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία, τοῦ προσδοκώμενου Χριστοῦ. Αὐτὸ ἄλλωστε ἦταν τὸ μήνυμα τοῦ Ἰωάννου, ὅταν ἔλεγε: « Ἔρχεται μετὰ ἀπὸ ἐμένα ὁ ἰσχυρότερός μου, τοῦ ὁποίου δὲν εἶμαι ἱκανὸς οὔτε τὰ κορδόνια ἀπὸ τὰ παπούτσια του νὰ σκύψω καὶ νὰ λύσω». Αὐτὴ ἡ συναίσθηση τῆς μηδαμινότητας μπροστὰ στὸ ἄπειρο μεγαλεῖο του σαρκωθέντος Θεοῦ ἐπισφραγίζεται ἀπὸ τὴν τελευταία φράση τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς: «Ἐγώ», λέγει ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, «σᾶς ἐβάπτισα μὲ νερό, αὐτὸς ὅμως θὰ σᾶς βαπτίσει μὲ Ἅγιο Πνεῦμα».
Μελετώντας τὰ λόγια αὐτὰ ἀπὸ τὴ μία θαυμάζουμε καὶ ἐγκωμιάζουμε τὸ πνευματικὸ μέγεθος τῆς μορφῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη εὐγνωμονοῦμε τὸ Κύριο καὶ Θεό μας, ὁ Ὁποῖος ἀξίωσε ἐμᾶς, τοὺς ὀρθοδόξους χριστιανοὺς τοῦ σήμερα, νὰ φέρουμε μέσα μας ὡς θησαυρὸ πολύτιμο τὴ σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ μᾶς δόθηκε μὲ τὸ βάπτισμά μας. Τὸ Ἅγιο Βάπτισμα εἶναι τὸ μυστήριο μὲ τὸ ὁποῖο ἀποβάλλουμε τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα, ἀποτασσόμαστε τὸν Σατανᾶ καὶ ὅλα τὰ πνεύματα τοῦ σκότους, συντασσόμαστε μὲ τὸ Χριστὸ καὶ ἐγγραφόμαστε στὴν Ἐκκλησία Του. Ὅλοι μας «ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθημεν» φέρουμε ἐντὸς μας μία σπίθα κρυμμένη στὰ ἔγκατα τῆς ὕπαρξής μας, ἡ ὁποία ἄλλοτε τρεμοσβήνει καὶ κάποτε δυστυχῶς σβήνει μὲ τὴν ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ, ἄλλοτε ὅμως ζωηρεύει, φουντώνει καὶ θεριεύει, ἀνάλογα πρὸς τὴν πνευματική μας κατάσταση. Στὴ βούλησή μας ἐναπόκειται νὰ τὴν αὐξήσουμε, νὰ τὴν δυναμώσουμε τὴ φλόγα αὐτή, ἔτσι ὥστε νὰ συμβάλουμε καὶ ἐμεῖς στὴν εὐεργετικὴ ἐξάπλωση τῆς πνευματικῆς πυρκαγιᾶς ποὺ ἄναψε ὁ Χριστὸς στὴ γῆ σύμφωνα μὲ τὸ λόγο του: «Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη;».
Κάθε βαπτισμένος ὀρθόδοξος χριστιανὸς εἶναι ἕνα μικρὸ ἢ μεγάλο φῶς μέσα στὸ σκοτάδι τοῦ καιροῦ μας. Εἶναι μία «λυχνία ἐπὶ τὸν μόδιον», ἕνα κερὶ ποὺ ἀγωνίζεται νὰ διατηρήσει τὴ φλόγα του, παρὰ τὴν ἐχθρικὴ πνοὴ τῶν ἐναντίων ἀνέμων τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν θλίψεων. Οἱ ἐχθροί του Χριστοῦ μὲ λύσσα πολεμοῦν νὰ σβήσουν τὸ Φῶς Του, ποὺ εἶναι δωρημένο σὲ κάθε πιστὸ χριστιανό, οἱ φίλοι δὲ τοῦ Χριστοῦ διακαῶς παλεύουν, ὄχι μόνο γιὰ νὰ τὸ διατηρήσουν, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ τὸ αὐξήσουν, ἔτσι ὥστε νὰ λάμψουν ὡς ἅγιοι, κατὰ χάριν Θεοί. Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἀόρατος Πόλεμος γιὰ τὴν διατήρηση καὶ τὴν αὔξηση τῆς φλόγας τοῦ βαπτίσματος, στὸν ὁποῖο καλούμαστε νὰ συμμετάσχουμε ὁλοπρόθυμα καὶ αὐτὴ τὴ νέα χρονιὰ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἀρχηγοῦ καὶ Τελειωτῆ τῆς πίστεώς μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. 
Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2020

1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2020


ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ
 2020

«Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου,
ὡς δεξαμένην τὸν λόγον σου· δι' οὗ θεοπρεπῶς ἐδογμάτισας, τὴν φύσιν τῶν ὄντων ἐτράνωσας,
τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας.
Βασίλειον ἱεράτευμα, Πάτερ Ὅσιε·
πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν».


«Τὸν οὐρανοφάντορα τοῦ Χριστοῦ,
μύστην τοῦ Δεσπότου, τὸν φωστῆρα τὸν φαεινόν,
τὸν ἐκ Καισαρείας, καὶ Καππαδόκων χώρας,
 Βασίλειον τὸν μέγαν, πάντες τιμήσωμεν».





































       Tην ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ του νέου χρόνου και με την ευλογημένη εορτή του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, προσδοκούμε τις άφθονες ευλογίες και τα μεγάλα δωρήματα του Θεού. Θα συνεχίσομε να τον δοξολογούμε και να τον τιμούμε με την λατρεία μας και με την πιστή προσφορά  όλων μας.


Στην ενορία   Παναγία Λατομίτισσα εορτάσαμε και φέτος με κάθε εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια την 1η Ιανουαρίου 2020.  Οι ενορίτες και όχι μόνο προσήλθαν να προσκυνήσουν  την εικόνα του  Αγίου  Βασιλείου και να ευχηθούν στον εφημέριο του Ιερού Ναού π. Βασίλειο χρόνια πολλά και ευλογημένα για τον ονομαστική του εορτή.

Η  Ιερά Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου ιδιαίτερη  και  διαφορετική. Ο ιερέας του Ναού π. Βασίλειος  Φιλιππάκης   συγκινημένος λόγω της ημέρας,  μαζί με την χορωδία των ιεροψαλτών μας  απέδωσαν  με Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια τους ωραίους Υμνους του  Μεγάλου  Βασιλείου.

Ο Aντιπεριφερειάρχης Χίου κ. Παντελής Μπουγδάνος οικογενειακώς και ο Δήμαρχος Χίου κ. Σταμάτης Κάρμαντζης μαζί με την σύζυγό του προσήλθαν κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας να προσκυνήσουν την εικόνα του Αγίου Βασιλείου αλλά και να ευχηθούν στον εφημέριο του Ναού. Επίσης παρευρέθη στην εορτή ο κ. Ανδριώτης Ομογενής εξ Αμερικής.

Την καθιερωμένη Αγιοβασιλόπιττα ευλόγησε και έκοψε  μετά το  τέλος της Θείας Λειτουργίας εντός του Ιερού Ναού ο εφημέριος.
Για τον καθένα ξεχωριστά  είχε ένα εικονάκι του Αγίου Βασιλείου που συνοδευόταν  με ατομικά  βασιλοπιτάκια,  έχοντας για δώρο  σε εκείνον που θα εύρισκε το φλουρί μία ωραιοτάτη μεγάλη  εικόνα του Αγίου Βασιλείου.

      Τέλος  καλοσώρισε το Νέο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ιερού Ναού και συγκεκριμένα τον κ. Κώστα Βαποράκη ο οποίος ανέλαβε τα νέα του καθήκοντα. Κλείνοντας θέλοντας να ευχαριστήσει τον ενορίτη μας κ. Γιάννη Μαρουκάκη για την προσφορά του στο φωτογραφικό υλικό  στην δραστηριότητα της ενορίας μας του προσέφερε μια εικόνα του Αγίου Βασιλείου τιμής ένεκεν μετά από μια σοβαρή και πολύ επικίνδυνη δοκιμασία που του προέκυψε το τελευταίο διάστημα. Θερμά ευχαριστούμε τον π. Βασίλη και του ευχόμεθα εις έτη πολλά.

Ολοι του ευχήθηκαν  από τα βάθη της καρδιάς  τους   -  ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ – με υγεία  και να τον έχει ο Θεός καλά, να συνεχίσει το Πνευματικό και φιλανθρωπικό  του έργο στην ενορία μας.
       Ευχή μας ο Κύριος να λάμψει στις καρδιές μας και να τις καθοδηγεί πάντα στο Αγιο θέλημά του.

"ΚΑΛΗ  ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ
 ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ  ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑ ΤΟ 2020».