Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 01 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

TheioKirigma
ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ἀριθμός 47
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ
1η Δεκεμβρίου 2019
(Ἐφεσ. β΄ 14-22)
«……….δι' αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα.» (Ἐφεσ. β΄ 18).
1. Συμφιλίωση Θεοῦ καί ἀνθρώπων
Ἀγεφύρωτο ἦταν τὸ χάσμα ποὺ εἶχε δημιουργηθεῖ μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων μετὰ τὴν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων. Ἡ ἁμαρτία εἶχε ἀπομακρύνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ τὸν εἶχε παρασύρει στὴν εἰδωλολατρία. Ἀκόμα κι οἱ Ἰουδαῖοι, ποὺ λάτρευαν τὸν ἀληθινὸ Θεό, ἔβλεπαν τὴν ἀδυναμία καὶ τὴν ἐνοχή τους ἀπέναντί Του καὶ περίμεναν τὸν Λυτρωτὴ ποὺ θὰ τοὺς χάριζε καὶ πάλι τὴν κοινωνία μὲ τὸν πανάγαθο Δημιουργό.
Καὶ πράγματι ἦρθε ὁ Λυτρωτὴς Χριστός. Κι ὅπως σημειώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, «δι’ αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα»· Αὐτὸς μᾶς ἔφερε καὶ τοὺς δύο λαούς (τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ τοὺς Ἰουδαίους), μέσῳ τοῦ ἑνὸς Ἁγίου Πνεύματος, κοντὰ στὸν Πατέρα.
Ὅταν ἕνα μικρὸ παιδὶ κάνει κάποια σοβαρὴ ζημιά, δὲν τολμᾶ νὰ πλησιάσει τὸν πατέρα του ἀπὸ τὸν φόβο τῆς αὐστηρῆς τιμωρίας. Ἔρχεται ὅμως ὁ μεγάλος ἀδελφός του καὶ ἀναλαμβάνει ἐκεῖνος νὰ μεσολαβήσει στὸν πατέρα γιὰ νὰ δεχθεῖ τὸ ἄτακτο παιδὶ καὶ νὰ τὸ συγχωρήσει. Ὁ Κύριος μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του ἔγινε ὁ μεγάλος ἀδελφός μας καὶ ὁ Μεσίτης μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων. Μὲ τὸν σταυρικὸ θάνατό Του θανάτωσε τὴν ἔχθρα ποὺ ὑπῆρχε ἐξαιτίας τῆς ἁμαρ­τίας καὶ ὁδήγησε τὸν ἄνθρωπο πάλι κοντὰ στὸ Δημιουργό Του.
Τί ἀνεκτίμητη δωρεά! Μποροῦμε νὰ καλοῦμε τὸν Θεὸ Πατέρα! Ἀρκεῖ νὰ πιστεύουμε στὸ Σωτήρα Χριστὸ καὶ νὰ ζοῦμε ἑνωμένοι μαζί Του μέσα στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Ἐκκλησίας. Τότε θὰ εἴμαστε «οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ», υἱοὶ «κατὰ χάριν».
2. Συμπολίτες τῶν Ἁγίων
Δὲν εἶναι ὅμως μόνο τὸ ὅτι ὁ Χριστὸς μᾶς ὁδήγησε κοντὰ στὸ Θεό. Ἐπιπλέον μᾶς ἔφερε καὶ πιὸ κοντὰ μεταξύ μας. Κατήργησε τὶς διακρίσεις μεταξὺ τῶν λαῶν, διεκήρυξε τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς ὅλους ἀνεξαιρέτως καὶ κάλεσε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἑνωθοῦν σὲ ἕνα σῶμα, τὴν Ἐκκλησία, ποὺ ἀποτελεῖ πλέον τὸν ἐκλεκτὸ λαό Του.
Στὸ σπίτι τοῦ Θεοῦ δὲν εἴμαστε ξένοι οὔτε καὶ μόνοι. Εἴμαστε «οἰκεῖοι του Θεοῦ», καί γιʼ αὐτὸ αἰσθανόμαστε καὶ μεταξὺ μας οἰκειότητα καὶ ἐγκαρδιότητα. Αὐτὸ εἶναι τὸ συμπέρασμα ποὺ ὑπογραμμίζει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος: «οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι, ἀλλὰ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ»· δὲν εἶσθε πλέον ξένοι καὶ προσ­ωρινοὶ κάτοικοι στὴ Βα­­­­­σιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ εἶσθε συμπολίτες τῶν Ἁγίων καὶ μέ­λη τῆς οἰκογένειας τοῦ Θεοῦ.
Τί ὡραῖο πράγμα νὰ αἰσθανόμαστε αὐτὸν τὸν σύνδεσμο μεταξύ μας! Ἀνήκουμε στὴν ἴδια οἰκογένεια, τὴν Ἐκκλησία. Εἴμαστε συμπολίτες τῶν Ἁγίων! Δὲν μᾶς συνδέει ἁπλῶς κάποια σαρκικὴ συγγένεια ἢ κοινὴ καταγωγή, ἀλλὰ ὁ ἴδιος Πατέρας, ἡ ἴδια οἰκογένεια, ἡ οὐράνια Πατρίδα μας, ἡ αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Κι ἂν κάποιοι θεωροῦν καύχημά τους νὰ ἔχουν συγγε­νὴ ἢ συμπατριώτη κάποιο σπουδαῖο πρόσωπο, ἐμεῖς ἂς θεωροῦμε ­ἀσύγκριτα μεγαλύτερη τιμὴ τὸ γεγονὸς ὅτι εἴμαστε «συμ­πολῖται» μὲ ὅλους τοὺς Ἁγίους: Οἱ Ἅγιοι εἶναι κοντά μας καὶ παρακολουθοῦν τὸν ἀγώνα μας. Κι ἐμεῖς ἔχουμε τὸ θάρρος νὰ ζητοῦμε τὶς πρεσβεῖες τους καὶ νὰ ἐλπίζουμε στὴ βοήθειά τους.
3. Συναρμολόγηση
Μὲ διάφορους τρόπους ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐκφράζει τὴ σπουδαία ἀλήθεια ὅτι κάθε χριστιανὸς δὲν μπορεῖ νὰ ζεῖ ἀτομικὰ τὸ γεγονὸς τῆς σωτηρίας του, ἀλλὰ μόνο μέσα στὸ σύνολο τῆς Ἐκκλησίας. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ χρησιμοποιεῖ τὸ παράδει­γμα τῆς οἰκοδομῆς ἡ ὁποία ἔχει ὡς ἀκρογωνιαῖο λίθο τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, καὶ πάνω στὴ βάση αὐτὴ τίθενται ὡς θεμέλια οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Προφῆτες. Μʼ αὐτὸν τὸν τρόπο, γράφει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος, «πᾶ­σα ἡ οἰκοδομὴ συναρμολογου­μένη αὔ­­ξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ· ἐν ᾧ καὶ ὑ­­­­­­μεῖς συνοικοδο­μεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι»· ὅλη ἡ οἰκοδομὴ τῆς Ἐκκλησίας ἑνώνεται ἁρ­μο­νικὰ καὶ στε­­­­ρεὰ καὶ αὐξάνει, ὥστε νὰ γίνεται ναὸς ἅ­­­γιος, ὅπως τὸν θέλει ὁ Κύριος.
Συναρμολόγηση – συνοικοδόμηση. Λέξεις ποὺ ἐκφράζουν τὸν σύνδεσμο τῶν πιστῶν ἀλλὰ καὶ τὴν ἐξάρτηση τοῦ ἑνὸς ἀπὸ τὸν ἄλλο. Στὸ κτίσιμο μὲ πέτρα εἶναι ὁλόκληρη τέχνη ἡ ἁρμολόγηση, δηλαδὴ ἡ κατάλληλη τοποθέτηση καὶ γερὴ συγκόλληση τῶν πετρῶν, ὥστε νὰ εἶναι στέρεο τὸ οἰκοδόμημα. Καὶ στὴν πνευματικὴ ζωὴ δὲν κτίζουμε αὐτόνομα καὶ ­ἀνεξάρτητα οἰκο­δομήματα. Δὲν ἔχουμε δικαίωμα νὰ φρον­τίζουμε γιὰ τὴν προσωπική μας οἰκοδο­μὴ ἀδιαφορώντας γιὰ τὴν πρόοδο τοῦ ἄλλου. «Οἰκοδομεῖτε εἷς τὸν ἕνα», ­παραγγέλ­λει σὲ ἄλλο σημεῖο ὁ Ἀπόστολος (Α΄ Θεσ. ε΄ 11). Νὰ οἰκοδομεῖτε στὴν ἀρετὴ ὁ ἕνας τὸν ἄλλο. Ὁ καθένας μας ὀφείλει νὰ οἰκοδο­μεῖ­ται μέσα στὴν Ἐκκλησία μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε νὰ ἑνώνεται ἁρμονικὰ μὲ τοὺς ἄλ­­λους πιστούς, καὶ ὅλοι μαζὶ ἑνωμένοι μὲ τὸν Κύριο νὰ συναποτελοῦμε ἕναν ἅγιο ναό, κατοικητήριο τοῦ ζῶντος Θεοῦ. Ἀμήν
Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

TheioKirigma
Ἀριθμός 46
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ
24 Νοεμβρίου 2019
(Ἐφεσ. β΄ 4-10)
«…καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ» (Ἐφεσ. β΄,5).
1. Τί ἔκανε ὁ Θεὸς γιὰ μᾶς.
Πολλοὶ ἄνθρωποι διατηροῦν μέσα τους λανθασμένη εἰκόνα περὶ τοῦ Θεοῦ. Τὸν θεωροῦν αὐστηρὸ κριτὴ καὶ τιμωρὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ εἴτε ἀπομακρύνονται ἀπὸ Αὐτὸν εἴτε Τὸν πλησιάζουν μὲ φόβο γιὰ τὴν ἐνοχή τους. Ἔτσι ὅμως ἀδικοῦν τὸν Θεό, ἀδικοῦν καὶ τὸν ἑαυτό τους. Γι̕ αὐτὸ ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Ἐφεσίους ἐπιστολή, ἡ ὁποία ἔχει βαθὺ θεολογικὸ περιεχόμενο, μᾶς φανερώνει τὴν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων.
Ὁ Θεός, γράφει, «πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ». Εἶναι πλούσιος σὲ ἀγάπη, ἔλεος καὶ συμπάθεια πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ὁ πανάγαθος Θεός. Κι ἔγινε ὁλοφάνερη ἡ πολλὴ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὸ ὅτι μᾶς βρῆκε νεκροὺς ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ μᾶς ἔδωσε ζωή! Μᾶς βρῆκε αἰχμάλωτους καὶ μᾶς ἔδωσε χάρη γιὰ νὰ ζήσουμε ἐλεύθεροι! Δὲν μᾶς ἄφησε νὰ βυθιστοῦμε στὴν αἰώνια ἀπώλεια, ἀλλὰ μᾶς ἄνοιξε τὸν δρόμο γιὰ τὴ Βασιλεία Του, ὅπου μᾶς ἑτοιμάζει ἀσύγκριτη τιμὴ καὶ δόξα. Στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος προσέλαβε τὴν ἀνθρώπινη φύση κι ἔγινε ἡ κεφαλὴ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, μᾶς ζωοποίησε, μᾶς ἀνέστησε καὶ μᾶς ἀνύψωσε στὸν οὐρανὸ γιὰ νὰ καθίσουμε στὸ θρόνο Του καὶ νὰ συμβασιλεύσουμε! Καὶ γιατί ὅλα αὐτά;... Γιὰ νὰ ἀποκαλυφθεῖ στοὺς ἀτελεύτητους αἰῶνες τοῦ μέλλοντος ὁ ὑπερβολικὸς πλοῦτος τῆς Χάριτός Του κι ἡ ἀγαθότητα ποὺ ἔδειξε σὲ μᾶς μέσῳ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.
Στὴν ἀτέρμονη αἰωνιότητα θὰ βλέπουν οἱ ἄνθρωποι, θὰ μελετοῦν κι οἱ ἄγγελοι τὸ τί ἔκανε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ σώσει τοὺς ἀνθρώπους καὶ θὰ θαυμάζουν, θὰ ὑμνοῦν καὶ δοξάζουν τὴ θεία ἀγαθότητα καὶ φιλανθρωπία. Κι αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ γεγονὸς ὅτι θὰ ἀποκαλύπτονται συνεχῶς ἐνώπιόν τους νέες πτυχὲς τῆς πολυποίκιλης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς πανσόφου Προνοίας Του γιὰ κάθε ἄνθρωπο, θὰ ἀποτελεῖ ὄχι μόνο αἰτία δοξολογίας ἀλλὰ καὶ πηγὴ εὐτυχίας καὶ μακαριότητος.
Ὡστόσο ὄχι μόνο τότε ἀλλὰ καὶ τώρα, ἔστω σὲ μικρότερο βαθμό, ἔχουμε τὴν εὐκαιρία νὰ μελετοῦμε καὶ νὰ ἐμβαθύνουμε στὸ μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας. Αὐτοὶ οἱ θεόπνευστοι λόγοι τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος μᾶς βοηθοῦν νὰ σκεφθοῦμε σὲ ποιὰ κατάσταση ἀπελπιστικὴ εἴχαμε βρεθεῖ, καὶ ὁ πανάγαθος Θεὸς μᾶς ἔσωσε καὶ μᾶς ἀνέβασε ἐκεῖ ποὺ κανεὶς ἀνθρώπινος νοῦς δὲν μποροῦσε νὰ φανταστεῖ. Καὶ τὸ ἔκανε αὐτὸ ὄχι ἐπειδὴ ἐμεῖς Τὸν καλέσαμε ἢ ἀπὸ κάποια ἄλλη ἀνάγκη, παρὰ μόνο ἀπὸ τὴν ἀγάπη Του. Ἡ ἄπειρη καὶ ἀνέκφραστη ἀγάπη Του Τὸν παρεκίνησε νὰ κάνει Αὐτὸς μόνος Του τὸ βῆμα γιὰ νὰ μᾶς πλησιάσει καὶ νὰ μᾶς καλέσει στὴ σωτηρία. Κι ὅλα αὐτὰ δωρεάν. Χωρὶς ἐμεῖς νὰ προσφέρουμε τίποτε. Αὐτὸ ὅμως συνεπάγεται κάποια οὐσιαστικὴ ὑποχρέωση γιὰ μᾶς. Κι αὐτὸ μᾶς ἀναφέρει στὴ συνέχεια ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
2. Τί κάνουμε ἐμεῖς.
Βέβαια, τὴ δυνατότητα τῆς σωτηρίας μᾶς τὴν προσφέρει ἐξ ὁλοκλήρου ἡ Χάρις καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. «Θεοῦ τὸ δῶρον». Εἶναι δωρεὰ τοῦ Θεοῦ. Ὡστόσο ἐμεῖς καλούμαστε νὰ ἀποδεχθοῦμε αὐτὴ τὴ δωρεά. Γι’ αὐτὸ κι ὁ ἅγιος Ἀπόστολος λέει: «χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως». Ἡ πίστη μας στὸν Κύριο Ἰησοῦ ὡς Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ ἀποτελεῖ τὴ δική μας ἐλεύθερη ἀποδοχὴ τοῦ ἔργου τῆς σωτηρίας.
Καὶ πάλι ὅμως νὰ μὴν ξεχνοῦμε ὅτι ἡ σωτηρία μας εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ, ὄχι συνέπεια τῶν δικῶν μας καλῶν ἔργων, γιὰ τὰ ὁποῖα θὰ μπορούσαμε νὰ καυχηθοῦμε.
Τὰ καλὰ ἔργα εἶναι ὁ καρπὸς τῆς συμμετοχῆς μας στὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Διότι ὡς ἄνθρωποι, ἀλλὰ προπάντων ὡς ἀναγεννημένοι Χριστιανοί, εἴμαστε δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, «κτισθέντες ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς»· ἡ ἀναδημιουργία καὶ ἡ ἀναγέννησή μας ἔγινε ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ νὰ μένουμε ἐνωμένοι μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ νὰ κάνουμε καλὰ ἔργα, γιὰ τὰ ὁποῖα μᾶς προετοίμασε ὁ Θεός, ὥστε νὰ πορευθοῦμε καὶ νὰ ζήσουμε τὴν ὑπόλοιπη ζωὴ μας μ’ αὐτά.
Ὥστε λοιπὸν δὲν μᾶς ἀναγέννησε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ συνεχίσουμε νὰ ζοῦμε τὴ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας. Δὲν μᾶς προσέφερε τὴ Χάρι καὶ τὴν ἀπολύτρωση γιὰ νὰ παραμένουμε αἰχμάλωτοι τῶν παθῶν καὶ τῶν κακῶν ἐπιθυμιῶν μας. Ὁ πανάγαθος Θεὸς μᾶς καλεῖ σὲ ζωὴ ἀρετῆς καὶ ἁγιότητος. Μᾶς καλεῖ νὰ ζοῦμε μὲ δικαιοσύνη καὶ εἰλικρίνεια, μὲ ἀγάπη καὶ ἐλεημοσύνη, μὲ σωφροσύνη καὶ ἐγκράτεια, μὲ προσευχὴ καὶ μετάνοια. Αὐτὰ τὰ καλὰ ἔργα εἶναι ἡ ἐπισφράγιση τῆς πίστεως, ἡ ἐγγύηση ὅτι πράγματι ἀποδεχόμαστε τὴ Χάρι ποὺ Ἐκεῖνος μᾶς προσφέρει γιὰ τὴ σωτηρία μας. ΑΜΗΝ!  
Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2019

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019



Η  ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ 
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ 
ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ

«Σηλυβρίας τὸν γόνον καὶ Αἰγίνης τὸν ἔφορον, τὸν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα ἀρετῆς φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς ἔνθεον θεράποντα Χριστοῦ, ἀναβλύζει γὰρ ἰάσεις παντοδαπὰς τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυματώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.»









Ο ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ
ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Μέσα σε κλίμα θρησκευτικής κατάνυξης εορτάσαμε στην ενορία μας και φέτος την εορτή του Αγίου Νεκταρίου στο παρεκκλήσιο που βρίσκεται στην Παναγία Λατομίτισσα.  Την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία τέλεσαν ο εφημέριος του Ιερού Ναού  π. Βασίλειος Φιλιππάκης μαζί με τον π. Γεώργιο Γεώργαλο.
 Την εορτή τίμησαν με την παρουσία τους κατόπιν προσκλήσεως του εφημέριου, τα σχολεία της γύρω περιοχής:  - 4ο Γυμνάσιο,  9ο Δημοτικό Σχολείο Καρραδείου,  Βούρειο Δημοτικό Σχολείο Λειβαδίων, το σχολείο Ε.Ε.Ε.Ε.Κ.ΧΙΟΥ και το Ειδικό σχολείο συνοδευόμενα από τους Διευθυντάς και τους Εκπαιδευτικούς τους. 
   Στο τέλος  ο εφημέριος  ευχαρίστησε ιδιαίτερα τον π. Γεώργιο Γεώργαλο και τον π. Κωνσταντίνο Βιττάκη για την συμμετοχή τους στις λατρευτικές συνάξεις, επίσης τους κτήτορες του Ναού αειμνήστους Δημήτριο και Ευαγγελία Κουκουνάρη και Γεώργιο Κουκουνάρη. Ευχαρίστησε δημόσια την αδελφή τους κ. Κλεάνθη Μισκή – Κουκουνάρη και την θυγατέρα του κ. Αντωνίου Κουκουνάρη, Ευαγγελία Αντ. Κουκουνάρη και την οικογένεια Μουσουρούλη για τις μυρτιές που προσφέρει σε κάθε πανηγύρι της ενορίας  μας.
Τέλος ευχαρίστησε τους Διευθυντάς των Σχολείων  και τους δασκάλους   και  μαθητάς  που παρευρέθησαν στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό.
Πολλοί φιλέορτοι Χριστιανοί  προσήλθαν να τιμήσουν τις Ιερές Ακολουθίες,  την παραμονή,   και την  ημέρα της  εορτής.
Τον  χορό των ιεροψαλτών  αποτελούσε το τμήμα της Βυζαντινής Μουσικής του  Κουκουναρείου  Πνευματικού Κέντρου της  Ενορίας  μας, με τον χοροδιδάσκαλό τους  κ. Θεόδωρο Κουτσούδη.





















TheioKirigma
Ἀριθμός 45
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ
17 Νοεμβρίου 2019
(Γαλ.στ΄11-18)
«ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομὴ τί ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις» (Γαλ.στ΄.15).
Στὴ σημερινὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολή, ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀντιδιαστέλλει τὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν περιτομὴ καὶ κὰτ ἐπέκταση μὲ τὴν τήρηση τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, γὶ αὐτὸ καὶ λέει κατηγορηματικὰ «ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομὴ τί ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις» (Γαλ.6.15).Ἐκείνη τὴν ἐποχὴ εἶχε προκύψει ἕνα σοβαρὸ ἐρώτημα, ἐὰν δηλαδὴ οἱ χριστιανοὶ πρέπει νὰ περιτέμνονται ἢ ὄχι. Μὲ ἀφορμὴ τὸ ζήτημα αὐτό, σὲ ὅλη τὴν ἐπιστολὴ διαπραγματεύεται τὸ ἐρώτημα ἐὰν καὶ κατὰ πόσον οἱ χριστιανοὶ ὀφείλουν νὰ ἐφαρμόζουν τὶς ἐντολὲς τοῦ νόμου, δηλαδὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος κάνει μία ρηξικέλευθη διαπίστωση: “ὅσοι ἀνάμεσά σας θέλουν νὰ διακριθοῦν κατὰ τὴν σάρκα, αὐτοὶ σᾶς ἀναγκάζουν νὰ περιτέμνεστε, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὴ διώκονται γιὰ τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστού”. Ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ἡ ἀξίωση γιὰ τὴν ἐπακριβῆ τήρηση τῶν νόμων δὲν πηγάζει ἀπὸ εὐσέβεια, ἀλλὰ ἀπὸ ἰδιοτέλεια καὶ κενοδοξία, κινούμενη ἀπὸ σαρκικά, δηλαδὴ κοσμικά, ἐλατήρια καὶ ἑπομένως προσκρούει στὸ Εὐαγγέλιο. Γιατί, ὁ Χριστὸς ἔφερε τὸ πλήρωμα τοῦ νόμου, προβάλλοντας ὄχι τὴν ἐξ ἔργων δικαίωση ἀλλὰ τὴν ἐξ ἀγάπης κινούμενη ἀγαθοεργία.
Ὅσοι ἑπομένως ἐμμένουν στὴν ἀναγκαιότητα τῆς τήρησης τῶν παλαιῶν τύπων καὶ τῶν ἐντολῶν τοῦ νόμου, στὴν οὐσία δὲν ἔχουν βεβαῖα πίστη ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Θεὸς καὶ Σωτήρας τοῦ κόσμου. Ἀπόδειξη τῆς πνευματικῆς σύγχισης ποὺ τοὺς διακρίνει εἶναι κατὰ τὸν ἀπόστολο τὸ γεγονὸς ὅτι καὶ οἱ ἴδιοι δὲν ἐφαρμόζουν τὸν νόμο, ἀλλὰ θέλουν νὰ τὸν ἐπιβάλλουν στοὺς ἄλλους γιὰ νὰ καυχῶνται γιὰ τὴν ἐξωτερική τους εὐσέβεια. Πράγματι, κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς δὲν τηρεῖ γιὰ παράδειγμα τὸ Σάββατο, οὔτε προσφέρει θυσίες ἢ τὸ δέκατο τῶν ἀγαθῶν του στὸν ναό, ἢ ἀπέχει ἀπὸ τὸ χοιρινὸ κρέας σὰν βρώμικο. Ἐὰν ὅμως προβάλλει τὶς ἐντολὲς τοῦ νόμου, τότε πρέπει νὰ τὶς τηρεῖ ὅλες, γιατί ὁ νόμος λέει ὅτι καὶ μία ἐντολὴ νὰ μὴν τηρήσει τότε εἶναι ἔνοχος ἀπέναντι στὸν νόμο.
Ἡ σκιὰ καὶ οἱ τύποι ὅμως ἔχουν παρέλθει, ἔχει ἔλθει ἡ ἀλήθεια, ὁ Κύριος ἠμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος τελειοποίησε τὸν νόμο καὶ κατήργησε τοὺς τύπους, στὴν ἀγωνία γιὰ τὴν ἀναζήτηση τῆς δικαιοσύνης ἡ ὁποία κυριαρχεῖ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ἀντιπροβάλλει τὴν ἀγάπη καὶ τὴν φιλανθρωπία, ἡ ὁποία εἶναι τὸ κύριο γνώρισμα τῆς Καινῆς Διαθήκης. Γὶ αὐτὸ καὶ ἔδωσε στοὺς μαθητές του καὶ σὲ ὅλους ἐμᾶς μία καινούρια ἐντολή: «ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμὶν ἴνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἴνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. ἐν τούτω γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταὶ ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ἰω.13.34–35).
Ἐὰν γιὰ τὸν Ἀδὰμ ἡ τήρηση τῆς μίας καὶ μόνης ἐντολῆς προϋπέθετε σεβασμὸ πρὸς τὸν Θεό, ἡ ἐξορία ἀπὸ τὸν παράδεισο δὲν ὀφείλονταν στὴν ποιότητα τοῦ καρποῦ ποὺ ἔφαγε, ἀλλὰ στὴν ἀνυπακοή, στὴν ἀθέτηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τὸ ζητούμενο δὲν ἦταν αὐτοὶ καθαυτοὶ οἱ νόμοι, ἀλλὰ ἡ ὑπακοὴ στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ Χριστός, δίνει μία διαφορετικὴ προοπτική: ἀνακαινίζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν κτίση διὰ τῆς ἀναστάσεώς του, καὶ καλεῖ ὅλους μας, ὡς πιστὰ καὶ σεσωσμένα τέκνα τοῦ Θεοῦ νὰ ἐκφράσουμε τὴν ἀγάπη μας πρὸς τὸν Θεὸ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον• γιατί «ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται»(Μάτθ. 22.40).
Ἂς ἔχουμε ἑπομένως ὅλα αὐτὰ στὸ νοῦ μας, καὶ ἂς μὴ προσπαθοῦμε νὰ ἐπιβάλλουμε στὸν ἑαυτό μας οὔτε στοὺς ἀδελφούς μας νόμους καὶ τύπους καὶ συμπεριφορὲς οἱ ὁποῖες ἀποβλέπουν στὸ ἐξωτερικὸ σχῆμα ἢ στὴν τήρηση μίας ὁμοιόμορφης, καθὼς πρέπει εἰκόνας, ἢ στὴν τυπικὴ καλλιέργεια μίας κενῆς κατὰ τὰ ἄλλα εὐσέβειας. Ἐὰν πιστεύουμε ὅτι ὁ Χριστὸς διὰ τοῦ σταυροῦ καὶ τῆς ἀναστάσεώς του ἀνακαίνισε τὸν παλαιὸν ἄνθρωπο, τότε καύχημά μας, ὅπως μᾶς λέει σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος, δὲν εἶναι ὁ νόμος ἀλλὰ ὁ σταυρὸς τοῦ Κυρίου καὶ ἐντολὴ καινούρια ἡ φιλανθρωπία καὶ ἡ ἀγάπη στὰ πρότυπα τῆς ἄπειρης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴν ὀφείλουμε νὰ ἐπιδιώκουμε, αὐτὴν νὰ καλλιεργοῦμε, τὴν ἀγάπη ποὺ δὲν διακρίνει τὸν εὐσεβῆ ἀπὸ τὴν πόρνη, τὸν ληστὴ ἢ τὸν τελώνη, τοὺς ὁποίους ὄχι μόνο ἀγάπησε ὁ Χριστός, ἀλλὰ καὶ μὲ μεγάλη εὐκολία ἀνταποκρίθηκε στὴν ἁπλότητα τῆς πίστεώς τους καὶ τοὺς παρέσχε τὴν συγγνώμη καὶ τὴν χάρη τῆς ἀπολυτρώσεως. ΑΜΗΝ!
Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2019

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΕΟΡΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ


   Η ενορία μας έχει ιδιαίτερη ευλογία γιατί έχει  παρεκκλήσιο  επ’ ονόματι του Αγίου Νεκταρίου.
Το παρεκκλήσιο αυτό ανεγέρθη με δαπάνη της οικογενείας  Δημητρίου και Ευαγγελίας Κουκουνάρη το έτος 1974.
Λειτουργεί κάθε Σάββατο καθ΄ολο τον χρόνο.
Εορτάστηκε  και φέτος η Ιερά Μνήμη του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως του Θαυματουργού, με κάθε εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια.
 Το απόγευμα, της  Παρασκευής  8  Νοεμβρίου παραμονή της εορτής,  μετεφέρθη  το Ιερό λείψανο του Αγίου Νεκταρίου  από την Παναγία Λατομίτισσα όπου φυλάσσεται όλο τον χρόνο, εις το παρεκκλήσιον του Αγίου.
   Αφ’ εσπέρας ο εφημέριος του Ιερού μας Ναού π. Βασίλειος Φιλιππάκης μαζί με τον εφημέριο του Ιερού Ναού Σωτήρος Χριστού Λειβαδίων π. Κωνσταντίνο Βιττάκη,  τέλεσαν με κατάνυξη τον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό και έψαλλαν τα εγκώμια του  Αγίου.

    Την εορτή τίμησαν με την παρουσία τους ο Αντιδήμαρχος Καθαριότητας κ. Παναγιώτης Αναγνώστου, ο Πρόεδρος της Δημοτικής Ενότητας Χίου κ. Σίμος Βενέτος, ο Δάσκαλος κ. Γιάννης Μανάρας μαζί με την σύζυγό του Μαρία, και πλήθος πιστών.
Αύριο το πρωϊ ο Όρθρος και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία. 










ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

TheioKirigma
Ἀριθμός 44
ΚΥΡΙΑΚΗ  Η΄ ΛΟΥΚΑ 
10 Νοεμβρίου 2019
(Γαλ. β΄, 16 – 20)
«Εἰ γάρ ἅ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτόν  συνίστημι» (Γαλ. β, 18)
Εἶναι κοινῶς παραδεκτό στήν καθημερινή ζωή μας ὅτι ὅποιος κτίζει ξανά ἐκεῖ πού ὁ ἴδιος προηγουμένως γκρέμισε, φανερώνει μία ἐπιπολαιότητα καί ἔλλειψη σύνεσης στήν ζωή του. Αὐτό ἀκριβῶς μᾶς λέγει κι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σήμερα.
Βέβαια ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁμιλεῖ μεταφορικά ἀλλά εἶναι τόσο σημαντικά τά λόγια του.
Ἕνας χριστιανός σοφός προτρέπει τούς ἀνθρώπους νά ξεριζώσουν ἀπό μέσα τους κάθε κακία, κάθε μίσος, κάθε ἁμαρτωλή ἐπιθυμία νά ὁμοιάσουν μέ ἐκείνους πού καθαρίζουν καί ξεριζώνουν τά ἄγρια καί ἐπιβλαβή φυτά ἀπό τούς ἀγρούς. Καί νά γίνουμε φυτευτές πού θά φυτεύσουμε μέσα μας τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα, θά φυτεύσουμε τόν σπόρο τοῦ Θεοῦ γιά νά καλλιεργηθεῖ καί νά αὐξηθεῖ μέσα μας. Τό ἴδιο λέγει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅτι θά πρέπει νά γκρεμίσουμε τά τείχη τῆς ἁμαρτίας καί νά ὑψώσουμε τόν πύργο τῆς ἀρετῆς μέ γερά θεμέλια.
Διαπιστώνει κανείς εὔκολα ὅτι στήν φυσική μας ζωή τό ἔργο ἑνός ὁ ὁποῖος γκρεμίζει εἶναι εὔκολο, δέν εἶναι ὅμως τό ἴδιο καί στήν πνευματική ζωή. Γιά νά γκρεμίσεις μέσα σου τό οἰκοδόμημα τοῦ αἴσχους καί τῆς ἁμαρτίας πού σέ ἐμποδίζει νά δεῖς τόν Θεό, χρειάζεται πολύ ἐπιμονή καί προσπάθεια. Δέν ὑπάρχουν ἐδῶ ἐκεῖνα τά μηχανήματα τῆς προόδου πού ρίχνουν μονομιᾶς καί εὔκολα τεράστια οἰκοδομήματα.
Ἡ δύναμη βέβαια τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀπόφαση τοῦ ἀνθρώπου γιά ἀναγέννηση εἶναι ὅπλα μεγάλης ἰσχύος. Ὅμως ἡ συντονισμένη χρησιμοποίησή τους δέν εἶναι ἔργο μιᾶς στιγμῆς. Τό γκρέμισμα τοῦ κακοῦ μέσα μας εἶναι ὑπόθεση μεγάλη πού ἀπαιτεῖ κόπους καί θυσίες.
Ἄν ὅμως εἶναι δύσκολο αὐτό τό ἔργο τοῦ γκρεμίσματος εἶναι καί συνάμα ἀναγκαῖο. Χωρίς αὐτό δέν μπορεῖ νά προχωρήσει τό ἔργο τῆς οἰκοδομῆς. Ὅπως τό κτίσιμο ἑνός νέου κτηρίου στό χῶρο ἑνός παλαιοῦ προϋποθέτει τό γκρέμισμα καί τήν ἰσοπέδωση τοῦ χώρου γιά τό ἄνοιγμα νέων θεμελίων, ἔτσι καί ἡ πνευματική οἰκοδομή μέ τά ὑλικά τῆς εὐσέβειας καί τῆς ἀρετῆς, προϋποθέτει τό γκρέμισμα αὐτό γιά τό ὁποῖο μιλᾶμε δηλαδή τήν ἐξουδετέρωση τοῦ κόσμου τῆς ἁμαρτίας μέσα μας καί τήν ἀποδυνάμωση τοῦ κακοῦ, πού μέ τήν δύναμή του συνέχει καί συγκρατεῖ δέσμιο τόν ἑαυτό μας.Ἡ ἀναγκαιότητα αὐτοῦ τοῦ γκρεμίσμα- τος εἶναι ἐκείνη πού κάνει τόν ἄνθρωπο ἀγωνιστή ἐναντίον τοῦ κακοῦ καί στό τέλος νικητή.
Μετά τό γκρέμισμα ἔρχεται ἡ ὥρα τῆς νέας οἰκοδομῆς. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τήν ὀνομάζει «καινήν ἐν Χριστῷ κτίσιν». Τά ὑλικά της εἶναι καινούργια. Τίποτε ἀπό τά ὑλικά τῆς κατεδαφίσεως δέν θά χρησιμοποιηθεῖ γιά τόν νέο κτίσιμο. Εἴμαστε ὑποχρεωμένοι «ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν». Τά παλαιά ὅλα πέρασαν καί χάθηκαν. Τώρα ὅλα εἶναι καινούργια λαμπρά καί ὄμορφα. Ἕνας νέος κόσμος γεννιέται μέσα μας πού δέν ἔχει καμία σχέση μέ τόν παλαιό. Αὐτή εἶναι ἡ οὐσία τῆς ἀναγεννήσεως καί τῆς ἀνακαινίσεως μας. Μόνο ἔτσι μποροῦμε νά ἐξασφαλίσουμε στόν ἑαυτό μας τήν νέα πορεία, πού ὁδηγεῖ στό ἐπιθυμητό τέρμα της τήν ἐπίγεια καί οὐράνια ζωή μας.
Ἔτσι λοιπόν ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται νά μήν ξαναγυρίσουμε τουλάχιστον θεληματικά στά παλιά ἀπό τά ὁποῖα μέ πολύ κόπο ξεκολλήσαμε. Βέβαια δέν μπορεῖ κανείς νά ἀποκλείσει τό ἐνδεχόμενο τῶν πτώσεων, πού στήν οὐσία εἶναι μία ἀπόπειρα γιά ξανακτίσιμο τοῦ παλιοῦ σπιτιοῦ. Εἶναι τῆς φύσεώς μας γνώρισμα οἱ πτώσεις καί θά ήταν παράλογο καί ἐξωπραγματικό τό νά ἰσχυρισθοῦμε πώς ὁ ἀληθινός χριστιανός δέν ὑποκύπτει ποτέ στούς πειρασμούς καί δέν πληγώνεται πάνω στόν ἀγῶνα γιά τήν τελειότητα.
Ὁ ἀφορισμός τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀναφέρεται σ’ ἐκείνους πού ἔχοντας ἀρχίσει τήν νέα ζωή ξεχνοῦν τίς ὑποσχέσεις καί συνθηκολογοῦν μέ τόν ἐχθρό, προδίδοντας τόν ἀγῶνα. Καί εἶναι πράγματι ντροπή νά γυρνᾶ κανείς πίσω τήν στιγμή πού θά ἔπρεπε νά φλογιζόταν ἀπό τόν ζῆλο γιά νά φτάσει στό ἔνδοξο τέρμα, στήν πνευματική νίκη.
Ἀδελφοί μου, τό ἀγωνιστικό πνεῦμα μαζί μέ τό ἀληθινά ἀντιστασιακό φρόνημα ἐναντίον τοῦ κακοῦ, μᾶς ἐξασφαλίζει τήν προσήλωσή μας στήν πνευματική οἰκοδομή, καί μᾶς ὁδηγεῖ μέ ἀσφάλεια σ’ αὐτό τό ὁποῖο ἐπιθυμοῦμε ἐμεῖς οἱ χριστιανοί, στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. ΑΜΗΝ!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2019


ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 03 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

TheioKirigma
Ἀριθμός 43
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ
3 Νοεμβρίου 2019
(Γαλ. α΄, 11 – 19)
« .. περισσοτέρως ζηλωτής ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων» (Γαλ.α΄, 14)
Σέ μία ἐποχή σάν τήν σημερινή, κατά τήν ὁποία ὁ τονισμός τῶν προγονικῶν παραδόσεων ἀπό πολλούς θεωρεῖται τό πιό ἀξιέπαινο πράγμα, ἡ παραπάνω θέση τοῦ ἀποστόλου ἀκούγεται τουλάχιστον παράδοξη. Ἀλλά ὁ ἀπόστολος ἀσφαλῶς ξέρει τί λέει: οἱ παραδόσεις τῶν προγόνων του γιά τίς ὁποῖες μιλάει δέν ἦταν ἡ παράδοση τοῦ Θεοῦ. Δέν ἦταν αὐτή δηλαδή ἡ ὁποία παραδόθηκε ἀπό τόν Θεό στόν Ἀβραάμ καί τούς λοιπούς Πατριάρχες τοῦ ᾽Ισραήλ.
Τούς τελευταίους αἰῶνες μάλιστα πρό τῆς ἐμφανίσεως τοῦ ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ ἡ διαστροφή τῆς ἀληθινῆς παράδοσης τῶν Πατριαρχῶν καί τῶν προφητῶν εἶχε φτάσει σέ μεγάλα ὕψη. Οἱ δικές τους καθαρά ἀνθρώπινες παραδόσεις τῶν ᾽Ιουδαίων ἔρχονταν σέ εὐθεῖα ἀντίθεση πρός τό ἀποκαλυμμένο θέλημα τοῦ Θεοῦ.῎Ετσι λοιπόν ὁ ἀπόστολος Παῦλος διαπιστώνει ὅτι οἱ προγονικές παραδόσεις τῶν ὁποίων ὑπῆρξε ζηλωτής ἦταν πλανεμένες καί ὅτι ὁ ἴδιος ἀγωνιζόταν γιά κάτι πού βρισκόταν ἐκτός τῆς ἀληθείας τοῦ Θεοῦ. Οἱ παραδόσεις τῶν προγόνων του ἀκύρωναν τήν παράδοση τοῦ Θεοῦ.
Καί βεβαίως ἡ πρό Χριστοῦ ζωή τοῦ ἀποστόλου ἐπιβεβαιώνει ἀπό τήν ἄποψη αὐτή καί τόν λόγο τοῦ Κυρίου, ὁ Οποῖος εἶχε πεῖ ὅτι θά ἔλθει ὁ καιρός πού οἱ ἄνθρωποι θά σκοτώνουν τούς μαθητές Του, μέ τήν πεποίθηση ὅτι ἀπονέμουν λατρεία στόν Θεό. Καί πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ. ῞Ο,τι ἔκανε ἀκριβῶς ὁ ἀπόστολος ὡς διώκτης Σαούλ: ἔπνεεν ἀπειλήν καί φόνον ἀπέναντι στούς πιστούς τοῦ Κυρίου, πιστεύοντας ὅτι ὑπηρετεῖ τόν Θεό. Η διαπίστωση λοιπόν τοῦ ἀποστόλου εἶναι συνταρακτική καί ἰσχύει διαχρονικά: μπορεῖ κανείς νά πιστεύει στόν Θεό, νά ἔχει ζῆλο καί μάλιστα ὑπερβολικό γιά τά ῾δίκαια τοῦ Θεοῦ, καί τελικῶς ὁ ἴδιος νά βρίσκεται ὑπό τήν κρίση καί τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ.
Οὔτε λοιπόν οἱ προγονικές παραδόσεις εἶναι πάντοτε ἀληθινές οὔτε καί ὁ ζῆλος γιά τόν Θεό δικαιώνεται πάντοτε ἀπό Εκεῖνον. Μέ ἄλλα λόγια ὁ ἀπόστολος μᾶς βοηθάει νά καταλάβουμε ὅτι δέν εἶναι οἱ παγιωμένες συνήθειες τοῦ παρελθόντος πού ἔχουν γίνει ἕνα εἶδος παράδοσης, διότι τό θέμα δέν εἶναι ἡ ἀρχαιότητα καί ἡ συνήθεια σέ κάτι, ἀλλά ἄν αὐτό τό κάτι βρίσκεται σέ ἄμεση καί εὐθεῖα ἀναφορά πρός τό θέλημα ᾽Εκείνου.
Ποιά εἶναι ἡ ἀληθινή Παράδοση καί ποιός ὁ ἐν ἐπιγνώσει ζῆλος; Τί κρίνει τό ψέμα ἀπό τήν ἀλήθεια; Γιά τούς χριστιανούς τά πράγματα εἶναι, ἤ πρέπει τουλάχιστον νά εἶναι, σαφή: ἀληθινή παράδοση εἶναι αὐτή πού διασώζει τήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί βιώνεται στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν ᾽Εκκλησία. Παράδοση ἀληθινή δηλαδή εἶναι ἡ χάρη νά ζοῦμε στήν ᾽Εκκλησία τόν ἴδιο τόν Χριστό, μέσα ἀπό τά μυστήρια καί μέσα ἀπό τήν τήρηση τῶν ἁγίων Του ἐντολῶν. Καί ἐν ἐπιγνώσει ζῆλος γιά τόν Θεό εἶναι αὐτός πού κινεῖται στά πλαίσια αὐτοῦ πού εἶναι ὁ Θεός, δηλαδή στήν ἀγάπη.
Χρειάζεται λοιπόν ἰδιαίτερη προσοχή καί σέ ἐμᾶς τούς λεγόμενους χριστιανούς. Διότι ἡ ὑπηρεσία ἄλλων παραδόσεων ἀπό τήν ἀληθινή ἐκκλησιαστική δέν εἶναι ἄγνωστος τόπος καί σέ ἐμᾶς, ὅπως καί ὁ ζῆλος μας γιά τόν Θεό δέν σημαίνει πάντοτε ἐν ἐπιγνώσει ζῆλο.
Πρέπει νά μᾶς προβληματίζει ἰδιαιτέρως ὁ λόγος ἐν προκειμένῳ τοῦ Κυρίου, ὅταν οἱ μαθητές Του κάποτε, ὀργισμένοι ἀπό τήν ἄρνηση ἀνθρώπων νά τούς δεχθοῦν, Τοῦ εἶπαν νά στείλει φωτιά ἐξ Οὐρανοῦ νά τούς κάψει. Οὐκ οἴδατε ποίου πνεύματός ἐστε τούς εἶπε. Δηλαδή δέν κινοῦνταν ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, Πνεῦμα ἀγάπης καί ἐλευθερίας, ἀλλά ἀπό ἄλλο πνεῦμα, πού σημαίνει πνεῦμα πονηρό. Ποτέ λοιπόν δέν μπορεῖ νά δικαιωθεῖ ὁποιαδήποτε φανατική συμπεριφορά γιά τίς παραδόσεις,
Οἱ χριστιανοί ζοῦμε στήν ᾽Εκκλησία καί συνεπῶς (πρέπει νά) ζοῦμε τήν ἀλήθεια ὡς πίστη καί πράξη. ῾Ο ἀπόστολος σήμερα ἔρχεται νά μᾶς προφυλάξει, προσφέροντας ὡς παράδειγμα τό ἀρνητικό παρελθόν του: μή γινόμαστε ζηλωτές παραδόσεων πού δέν εἶναι ἡ ἀληθινή Παράδοση τῆς Εκκλησίας μας - ὅ,τι μᾶς συνδέει εἴπαμε μέ τόν Χριστό – καί πολύ περισσότερο νά μή περιπίπτουμε σ᾽ ἐκεῖνον τόν ζῆλο γιά τόν ὁποῖο ὁ μόνος πού χαίρεται σίγουρα δέν εἶναι ὁ Θεός. Ο κατά Θεόν ζῆλος, ἐκεῖνος γιά τόν ὁποῖο Εκεῖνος μᾶς εὐλογεῖ καί μέ τά δυό Του χέρια, γιά νά θυμηθοῦμε ἁγιασμένο ἀσκητή τοῦ Ἁγίου ῎Ορους, εἶναι ἐκεῖνος πού πατάει στήν ταπεινή ἀγάπη. Τῷ πνεύματι ζέοντες ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος, ἀλλά καί τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες. Θερμοί δηλαδή στήν πίστη, ἀλλά περιεχόμενο τῆς πίστης αὐτῆς ἡ ταπεινή ἀγάπη. Η ἀγάπη τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ. ΑΜΗΝ!   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου