ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Ἀριθμός 8

Κυριακή Ι5΄ Ἐπιστολῶν (Β΄Κορ. 4,6-15)

Α΄καὶ Β εὕρεσις τῆς τιμίας κεφαλῆς 
τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου

24 Φεβρουαρίου 2019

«Ἐν παντὶ θλιβόμενοι, ἀλλ' οὗ στενοχωρούμενοι» (4,8 )

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση παρουσίασε τὸν Τίμιο Πρόδρομο σὰν τὸ συνδετικὸ κρίκο τῶν δύο κόσμων, τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης, γιατί στὸ πρόσωπό του συγκεντρώνονται ὅλα τὰ χαρακτηριστικά, τόσο τῶν προφητῶν καὶ τῶν δικαίων, ὅσο καὶ τῶν μαρτύρων καὶ ἀποστόλων τῆς περιόδου τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἔγινε γιὰ τοὺς δικαίους «ὁ ἐπίγειος ἄγγελος», γιὰ τοὺς ἀποστόλους ὁ πρῶτος κήρυκας τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, γιὰ τοὺς μοναχοὺς ὁ υἱὸς τῆς ἐρήμου, γιὰ τοὺς μάρτυρες ἐκεῖνος ποὺ σφράγισε μὲ τὸ αἷμά του τὴν ἀπόλυτη πίστη του στὸν Χριστό.

Τὸ αὐτὸ ἔκαναν μετέπειτα καὶ οἱ ἀπόστολοι διότι τὸ ἔργο τῶν ἀποστόλων, πού δὲν ἦταν ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ κηρύττουν τὸ εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, ἦταν δύσκολο. Οἱ ἀπόστολοι συναντοῦσαν μερικὲς φορὲς ἀνυπέρβλητες δυσκολίες. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λόγου χάρη, πού ἦταν ὁ πιὸ φιλόπονος καὶ πολύπαθος κήρυκας τοῦ Χριστοῦ καὶ γύρισε ὅλη τὴν τότε γνωστὴ οἰκουμένη, μᾶς λέει ὅτι συνάντησε δυσκολίες καὶ κινδύνους ἀπὸ ποτάμια, ἀπὸ ληστάς, ἀπὸ ψευδαδέλφους, ἀπὸ ἐχθρούς, ἀπὸ κρύο, ἀπὸ δίψα, ἀπὸ ναυάγια, ἀπὸ διωγμούς, ἀπὸ φυλακές, ἀπὸ μαστιγώσεις, ἀπὸ λιθοβολισμούς, ἀπὸ ὁμογενεῖς, ἀπὸ εἰδωλολάτρες, καὶ ἀπὸ ἄλλους πολλούς. Ὅλες αὐτὲς οἱ περιπέτειες δείχνουν πόσο δύσκολο ἦταν τὸ ἔργο τοῦ κηρύγματος τῆς ἀλήθειας.

Τὸ ἔργο αὐτὸ ἀπαιτοῦσε καὶ πολλὴ δύναμη. Διότι πῶς θὰ παραμε¬ριστοῦν τὰ ἐμπόδια καὶ οἱ δυσκολίες; Πῶς θὰ ἁπλωθεῖ τὸ κήρυγμα στοὺς ἀνθρώπους; Πῶς θὰ γνωρίσουν οἱ ἄνθρωποι τὸ Χριστὸ καὶ θὰ σωθοῦν; Σίγουρα οἱ ἀπόστολοι εἶχαν ἀνάγκη ἀπὸ μεγάλη δύναμη. Οἱ ἴδιοι σὰν ἄνθρωποι ἦταν ἀδύναμοι. Ἀπὸ ποῦ λοιπὸν ἀντλοῦσαν καὶ δαπανοῦσαν; Ἀπὸ ποῦ ἀλλοῦ παρὰ ἀπὸ τὸ Θεὸ τῶν δυνάμεων.

Τὸ μυστικό, λέει, ἦταν ἡ λάμψη τοῦ Θεοῦ. Κάποτε ὁ Θεός, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ Γένεση, εἶπε δυὸ λέξεις «γενηθήτω φῶς», καὶ μόνο μ’ αὐτὲς ἔγινε τὸ φῶς ἀπὸ τὸ μηδὲν καὶ ἔλαμψε μέσα στὸ ἀπέραντο σκο¬τάδι, καὶ ἀποτέλεσε τὴν εὐχάριστη ἔκπληξη τοῦ φυσικοῦ κόσμου. Τώρα ὅμως στὴ νέα δημιουργία δὲν εἶπε νὰ γίνει ἄλλο φῶς πνευματικό, ἀλλ’ ἔγινε ὁ ἴδιος φῶς, καὶ ἀποκαλύφθηκε στὸν κόσμο σὰν ἔκπαγλο καὶ ἐκθαμβωτικὸ φῶς μὲ τὸ Γιό του, ποὺ εἶπε «Ἐγὼ εἶμαι τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Αὐτὸς ποὺ μὲ ἀκολουθεῖ δὲν θὰ περπατήσει στὸ σκοτάδι».

Καὶ συνεχίζει. Αὐτὸ τὸ φῶς τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ ἀνεκτίμητος καὶ μοναδικὸς θησαυρός μας. Καὶ τὸ περίεργο εἶναι ὅτι τὸ θησαυρὸ αὐτὸ τὸν φυλάγουμε ὄχι μέσα σὲ ἀθάνατα σώματα, ἀλλὰ μέσα σὲ θνητά, σὲ πήλινα δοχεῖα, κατὰ τὴν ὡραία ἔκφρασή του. Ὅπως τὸ πήλινο σπάζει μὲ τὸ παραμικρὸ χτύπημα, ἔτσι καὶ τὰ σώματά μας εἶναι εὐπρόσβλητα ἀπὸ τὶς ἀρρώστιες καὶ τὸ θάνατο. Ὁ μὲν θησαυρὸς πολύτιμος, τὸ δὲ θησαυροφυλάκιο τιποτένιο. Γιατί; Γιὰ ν’ ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ ὑπερβολικὴ δύναμη, ποὺ νικάει τὰ ἐμπόδια καὶ ἀνοίγει τὸ δρόμο τοῦ εὐαγγελίου, εἶναι τοῦ Θεοῦ κι ὄχι ἀνθρώπινη. Ἔτσι ἐξηγοῦνται τὰ παράδοξα στὴ ζωή μας, προσθέτει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ποιά; Σ’ ὅλες τὶς λεπτομέρειες τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος συμβαίνει νὰ συμπιεζόμαστε ἐξωτερικά, κι ὅμως δὲν φτάνουμε στὴν ἀπελπισία. Φτάνουμε σὲ ἀδιέξοδα, ἀλλὰ καὶ πάλι βρίσκουμε κάποιο μονοπάτι διαφυγῆς καὶ σωτηρίας. Οἱ ἄνθρωποι μᾶς καταδιώκουν, ἀλλ’ ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει. Πέφτουμε κάτω ἀπὸ τὴν κούραση καὶ τὶς δυσκολίες, ἀλλὰ δὲν καταστρεφόμαστε.

Θὰ ρωτήσει κάποιος τὸν ἀπόστολο· Ἕως πότε θὰ ἐκτίθεσθε στὸν κίνδυνο τοῦ θανάτου μὲ τὸ κήρυγμα; Ἀπάντηση· ὅσο ζοῦμε καὶ πιστεύ¬ουμε, δὲν θὰ παύσουμε νὰ κηρύττουμε. Αὐτὸ εἶπαν οἱ προφῆτες μὲ τὸν Ψαλμό, αὐτὸ λέμε κι ἐμεῖς. «Πιστεύουμε, γι’ αὐτὸ καὶ κηρύττουμε». Διότι αὐτοὶ κι ἐμεῖς ἔχουμε τὸ ἴδιο φρόνημα, τὸ ἴδιο πιστεύω. Καὶ ξέρουμε ἀκόμη ὅτι ὁ Θεὸς ποὺ ἀνέστησε ἀπὸ τὸ θάνατο τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ σὰν ἄνθρωπο, ὁ ἴδιος θ’ ἀναστήσει κι ἐμᾶς μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ θὰ μᾶς παρουσιάσει μὲ δόξα μαζὶ μ’ ἐσᾶς τοὺς πιστούς, γιὰ ν’ ἀπολαμβάνουμε αἰωνίως τὴ θεία μακαριότητα.

Διότι ὅλα γιὰ σᾶς τοὺς ἀνθρώπους γίνονται. Καὶ ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡ Σταύρωση καὶ ἡ Ἀνάστασή Του, καὶ οἱ κόποι μας, καὶ τὸ κήρυγμά μας, γιὰ τὴ σωτηρία σας γίνονται, γιὰ νὰ σᾶς δοθεῖ πλουσιοπάροχα ἡ χάρη, κι ἔτσι ὅλο καὶ περισσότεροι περισσότερη νὰ προσφέρουν τὴν εὐχαριστία στὸ Θεὸ γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὅλα τὰ πρόβλεψε καὶ τὰ οἰκονόμησε γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Μεγάλη τιμὴ στὸν ἄνθρωπο ν’ ἀσχολεῖται ὁ Θεὸς μαζί του. Νὰ στείλει τὸ Γιό του στὸν κόσμο, νὰ πεθάνει, ν’ ἀναστηθεῖ, νὰ κηρύξουν οἱ ἀπό¬στολοι μὲ χίλιους κινδύνους καὶ μὲ κίνδυνο θανάτου, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ δημιουργηθοῦν προϋποθέσεις γιὰ τὴ σωτηρία του. Μεγάλη τιμή, ἀλλὰ καὶ μεγάλη εὐθύνη, σὲ περίπτωση ποὺ ὁ ἄνθρωπος δὲν δείξει τὸ ἀνάλογο ἐνδιαφέρον.    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Ἀριθμός 7

Κυριακή ΛΓ΄ Ἐπιστολῶν
 (Τίμ. Β΄ γ΄, 10-15)

17 Φεβρουαρίου 2019

«πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται»

Ἀπὸ σήμερα ἀρχίζει ἡ ὡραιότατη καὶ κατανυκτικότατη περίοδος τοῦ Τριωδίου. Ἡ περίοδος αὐτὴ περιλαμβάνει τρεῖς ἑβδομάδες πρὶν τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, τὶς ἕξι ἑβδομάδες τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὡς καὶ τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου, τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ τελειώνει τὸ Μεγάλο Σάββατο. Μέσα ἀπὸ τὴν περίοδο τοῦ Τριωδίου, ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς βοηθᾶ νὰ ἑτοιμαστοῦμε ψυχικὰ γιὰ νὰ γευτοῦμε τὸ «καινὸν πόμα», νὰ καρπωθοῦμε τὴν καινὴ ζωὴ ποὺ μᾶς χαρίζει ὁ Κύριος μὲ τὴ σταυρικὴ θυσία καὶ τὴν ἀνάστασή Του.

Τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα εἶναι παρμένο ἀπὸ τὴν Β' πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ ἔχει γραφτεῖ στὴ Ρώμη κατὰ τὸ τέλος τοῦ ἔτους 66 ἢ στὶς ἀρχὲς τοῦ 67 καὶ ἀποτελεῖ τὸ «κύκνειο ἄσμα» τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Μέσα ἀπὸ αὐτὴν στηρίζει ὁ Ἀπόστολος τὸ μαθητή του, ποὺ δέχεται τὶς ἐξουθενωτικὲς ἐπιθέσεις τῶν αἱρετικῶν, προβάλλει τὸ δικό του παράδειγμα καὶ τὸν ἐνθαρρύνει νὰ μείνει σταθερὸς σὲ ὅσα διδάχτηκε.

Ὁ Τιμόθεος γνωρίζει πολὺ καλά τούς διωγμοὺς καὶ τὰ μαρτύρια ποὺ ὁ διδάσκαλός του ἀντιμετώπισε στὸ παρελθὸν ἀλλὰ καὶ ἀντιμετωπίζει στὸ παρὸν ὄντας δέσμιος στὴ Ρώμη. Ταυτόχρονα ὅμως γνωρίζει ὅτι «ἐκ πάντων ἐρρύσατο ὁ Κύριος» τὸν ἀπόστολό του, ἐπιδαψιλεύοντας σ’ αὐτὸν τὴ θεία χάρη καὶ τὴ θεία ἐνίσχυση.

Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς τὸ ἔθεσε ξεκάθαρα: «Μακάριοι ὅσοι διώκονται γιὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ γιατί σ' αὐτοὺς ἀνήκει ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Μακάριοι εἶστε ὅταν σᾶς χλευάσουν καὶ σᾶς καταδιώξουν καὶ σᾶς κακολογήσουν μὲ κάθε ψεύτικη κατηγορία ἐξαιτίας μου, νὰ αἰσθάνεστε χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση, γιατί θ' ἀνταμειφθεῖτε καὶ μὲ τὸ παραπάνω στοὺς οὐρανούς. Ἔτσι καταδίωξαν καὶ τοὺς προφῆτες πρὶν ἀπὸ σᾶς» (Μάτθ. 5, 10-12). Ἄλλωστε ἀπὸ βρέφος ὁ Κύριος διωκόταν: «Ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ’ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων˙ ἐγερθεῖς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι˙ μέλλει γὰρ Ἡρώδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτὸ» (Μάτθ. 2, 13). Καὶ ὅταν ἄρχισε τὸ κήρυγμα καὶ ἐπιτελοῦσε τὰ θαύματα, ἄλλοι ἤθελαν νὰ Τὸν ρίξουν ἀπὸ τὸν γκρεμό, ἄλλοι Τὸν ὀνόμαζαν δαιμονισμένο (Μάτθ. 9,34), ἄλλοι οἰνοπότη καὶ ψευδοπροφήτη (Λούκ. 7,34), ὥσπου ἐν τέλει νὰ Τὸν συλλάβουν, νὰ Τὸν ὁδηγήσουν στὸ Πάθος καὶ στὸ Σταυρό.

Τόσο στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὅσο καὶ στὴν Καινή, παρατηροῦμε πάμπολλα παραδείγματα δικαίων ἀνδρῶν ποὺ διώκτηκαν. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος παραθέτει τὰ παραδείγματα αὐτὰ τῶν ἁγίων ἀνδρῶν σὲ μία ἐπιστολὴ ποὺ γράφει ἀπὸ τὴν ἐξορία σὲ κάποιο φίλο του στὴ Κωνσταντινούπολη : «Ἂν θέλει (ἡ αὐτοκράτειρα Εὐδοξία) νὰ μὲ πριονίσει, ἂς μὲ πριονίσει, ἔχω σὲ αὐτὸ τὸ παράδειγμα τοῦ Προφήτη Ἠσαΐα. Ἂν θέλει νὰ μὲ ρίψει εἰς τὸ πέλαγος, ἐνθυμοῦμαι τὸν Προφήτην Ἰωνᾶν. Ἂν θέλει νὰ μὲ βάλει στὸ λάκκο, ἔχω παράδειγμα τὸν Προφήτη Δανιὴλ ποὺ τὸν ἔβαλαν στὸ λάκκο μὲ τὰ λιοντάρια. Ἂν θέλει νὰ μὲ λιθοβολήσουν, ἔχω τὸν Πρωτομάρτυρα Στέφανο. Ἂν μὲ ἀποκεφαλίσει, ἔχω ὑπόδειγμα τὸν βαπτιστὴ Ἰωάννη...» (Ἐπιστολὴ πρὸς ἐπίσκοπον Κυριακόν). Ἄλλωστε καὶ οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ μάρτυρες καὶ οἱ ὁμολογητὲς καὶ οἱ νεομάρτυρες τὸν ἴδιο δρόμο βάδισαν.

Βέβαια, «ὁ διωγμὸς γιὰ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου εἶναι πραγματικὰ εὐτυχία. Γιὰ ποιὸ λόγο; Γιατί ἡ ἀποξένωση ἀπὸ τὸ πονηρὸ γίνεται ἀφορμὴ οἰκείωσης τοῦ ἀγαθοῦ. Ἀγαθὸ ὅμως πέρα καὶ πάνω ἀπὸ κάθε ἀγαθὸ εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, πρὸς τὸν Ὁποῖο τρέχει αὐτὸς ποὺ διώκεται...» (Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, Λόγος 8ος στους Μακαρισμούς). Ὃ ἴδιος ὁ διωχθεῖς, σταυρωθείς καὶ ἀναστάς Κύριος εἶναι δίπλα σὲ κάθε ἕνα ποὺ διώκεται καὶ τὸν ἐνισχύει μὲ τὴ θεία χάρη, φτάνει καὶ ὁ ἄνθρωπος νὰ κάνει ὑπομονὴ ἀγογγύστως : «Μὲ λίγη ὑπομονὴ ποὺ θὰ κάνει ὁ ἄνθρωπος στὶς δύσκολες στιγμές, μπορεῖ νὰ ἀποκτήσει τὴ θεία Χάρη. Ὁ Χριστὸς δὲν μᾶς ἔδειξε ἄλλο τρόπο σωτηρίας παρὰ τὴν ὑπομονὴ (Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ἐ΄, σ.290). Ταυτόχρονα, τὸ «Δόξα τῷ Θεῶ πάντων ἕνεκεν» ποὺ ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στὴν ἐξορία, πρέπει νὰ βρίσκεται καὶ στὰ δικά μας χείλη. Ἀμήν.      Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Ἀριθμὸς 6

Ἁγίου Χαραλάμπους (Β΄Τίμ. β. 1 – 10)

10 Φεβρουαρίου 2019

«σὺ οὒν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ. »( β. 3)

Ἑορτάζει σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους καὶ τὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν δεύτερη πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ποὺ ἀκούσαμε, περιέχει λόγους προτρεπτικοὺς γιὰ τοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ καλοῦ ἀγώνα τῆς πίστεως, σκιαγραφώντας τρόπον τινὰ τὸν χαρακτήρα τοῦ τιμώμενου Ἁγίου καὶ προτρέποντας ὅλους ἐμᾶς νὰ τὸν μιμηθοῦμε. «σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ. » νὰ εἶσαι ἕτοιμος καὶ πρόθυμος νὰ κακοπαθεῖς, σὰν καλὸς στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ.

Δὲν ὑπάρχει μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ, δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας χριστιανὸς ὁ ὁποῖος νὰ μὴν ἀντιμετώπισε θλίψεις καὶ δυσκολίες στὴν ζωή του. Διότι ὁ Κύριος δὲν μᾶς ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὶς κοινὲς γιὰ ὅλους τούς ἀνθρώπους δυσκολίες, ἀλλὰ μᾶς εἶπε ὅτι παρόλο ποὺ θὰ ἔχουμε θλίψη μέσα στὸν κόσμο, νὰ ἔχουμε θάρρος γιατί ἐκεῖνος νίκησε τὸν κόσμο (Ἰω. 16.33).Νὰ ἀντλοῦμε δύναμη ὄχι ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας, καθότι ὡς ἄνθρωποι εἴμαστε ἀνίσχυροι καὶ ἀδύναμοι, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς σωτηρίας ἡμῶν.Μᾶς προτρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ὑποστοῦμε κακουχίες σὰν καλοὶ στρατιῶτες Του. Καὶ ποιὲς εἶναι αὐτές; εἶναι οἱ πειρασμοί, οἱ ὕβρεις, οἱ συκοφαντίες, οἱ ἀδικίες, οἱ θλίψεις, οἱ στερήσεις, ὁ θάνατος. Ἂν ἔπαθε ὁ Κύριος, λογικὸ εἶναι οἱ ἐχθροί του νὰ στραφοῦνε καὶ ἐναντίον μας. Ἐξάλλου μᾶς τὸ εἶπε ὁ ἴδιος, ὅτι «εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν» (Ἰω, 15.20).

Ὁ καλὸς στρατιώτης, πάλι, δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὶς κοσμικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες. Στὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος ἀποκηρύξαμε τὸν διάβολο καὶ τὰ ἔργα αὐτοῦ καὶ συνταχθήκαμε μὲ τὸν Χριστό, μὲ τὰ ἔργα τοῦ φωτός. Ἂν εἴμαστε μὲ τὸν Χριστό, δὲν γίνεται νὰ ἀσχολούμαστε μὲ τὸν πλοῦτο, μὲ τὴν δόξα, μὲ τὰ κοσμικὰ ἐνδιαφέροντα, μὲ τὴν ἱκανοποίηση τῶν ἐπιθυμιῶν μας, μὲ κάθε εἴδους πλεονεξία καὶ ἀδικία, οὔτε νὰ παραθεωροῦμε τὴν ἐργασία τῶν ἀρετῶν, τὴν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, τὴν αἰωνιότητα διότι δὲν θὰ ἀρέσουμε σὲ αὐτὸν ποὺ μᾶς στρατολόγησε λέγοντας: «εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ’ ἡμέραν, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Λούκ. 9.23).

Δὲν ὑφίσταται γιὰ τὸν Χριστιανὸ τὸ ψευδοδίλημμα Χριστὸς ἢ ἐπίγεια ζωή, ὅπως ἄλλωστε τὸ διατυπώνει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «ἐμοὶ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος ἐστι». Κάτω ἀπὸ αὐτὸ τὸ πρίσμα τὸ μαρτύριο ἀποτελεῖ ὁδὸ σωτηρίας καὶ κατὰ Θεὸν τελειώσεως, πρόσκαιρο βάσανο μὴ συγκρινόμενο μὲ τὴν αἰώνια χαρά. Ἡ σθεναρότητα μὲ τὴν ὁποία ὑπερασπιζόμαστε τὰ πιστεύω μας, ἀποτελοῦν καὶ ἀπόδειξη τῆς γνησιότητας καὶ τοῦ βάθους τῆς Πίστεώς μας. Ἀλίμονο ἂν αἰσθήματα ντροπῆς, φοβίας, κατωτερότητας, βίας ἂν θέλετε, μᾶς ὠθήσουν σὲ μία παθητικὴ στάση ἀνεκτικότητας καὶ ἠττοπάθειας: αὐτόματα θὰ σημαίνει ἔλλειμμα Πίστεως, ἀπουσία βιώματος ἐν Χριστῷ, συμβατικὴ ἄνευ νοήματος θρησκεία, πνευματικὸ θάνατο.

Ἐλεύθερα ἀποδεχθήκαμε τὸ κάλεσμα, ἂς μὴ φανοῦμε ἀνάξιοι τῆς κλήσεως κι ἂς μὴ ἀσχολούμαστε μὲ πράγματα τὰ ὁποῖα ἀποκηρύξαμε καὶ μᾶς καθιστοῦν ἀσυνεπεῖς. Ἐκεῖνος ποὺ ἐργάζεται διαρκῶς καὶ ἄοκνα νὰ καλλιεργήσει εἴτε τὸ χωράφι τῆς ψυχῆς του εἴτε ἐπιπροσθέτως -ἐὰν εἶναι ποιμένας καὶ διδάσκαλος- τὸν πνευματικὸ ἀγρὸ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ στὶς δύο περιπτώσεις ἀπολαμβάνει πρῶτος τούς καρποὺς τῶν κόπων του καὶ μαζὶ μὲ ἐκεῖνον τρέφονται καὶ εὐφραίνονται πνευματικὰ καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι. Ἂς γίνουμε λοιπὸν κι ἐμεῖς μιμητὲς τῶν ἁγίων, σύμφωνα μὲ ὅσα λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Οἱ ἑορτὲς τῶν μαρτύρων δὲν τελοῦνται μόνο σὲ συγκεκριμένες ἡμέρες, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν διάνοια ἐκείνων ποὺ τὶς ἐπιτελοῦν. Ἰδοὺ τί ἐννοῶ: μιμήθηκες μάρτυρα; ζήλεψες τὴν ἀρετή του; ἀκόμη καὶ ἂν δὲν εἶναι ἡμέρα μνήμης μάρτυρος, ἐτέλεσες ἑορτὴ μάρτυρος. Διότι τιμὴ μάρτυρος εἶναι ἡ μίμηση τοῦ μάρτυρος. Κι ὅπως λοιπὸν ἐκεῖνοι ποὺ πράττουν τὶς κακίες ἀκόμα καὶ στὶς ἑορτὲς παραμένουν ἀνέορτοι, ἔτσι καὶ ἐκεῖνοι ποὺ μετέρχονται τὴν ἀρετή, ἀκόμα κι ἂν δὲν εἶναι πανήγυρις, ἑορτὴ ἐπιτελοῦν. Γιατί ἡ ἑορτὴ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν καθαρὴ συνείδηση». Ἀμήν.   

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

ΤΕΛΕΣΗ  ΙΕΡΟΥ  ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ

     

  Τελέσθηκε ιεροπρεπώς το Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2019 στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Λατομιτίσσης  το Ετήσιο Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αειμνήστου

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΗ

Μεγάλου Ευεργέτου της Ενορίας

      Παρέστησαν  στο Ιερό Μνημόσυνο η θυγατέρα του  κ. Ευαγγελία Γ. Κουκουνάρη, ο αδελφός του αειμνήστου κ. Αντώνης Δ. Κουκουνάρης, συγγενείς της οικογενείας και πλήθος κόσμου τιμώντας την μνήμη του.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Ἀριθμός 5

Κυριακή Ι6΄ Ἐπιστολῶν (Β΄Κορ. στ΄ 1 – 10 )

3 Φεβρουαρίου 2019

«Παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν
 τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς». (στ΄ 1)

ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;

Τὸ ἐρώτημα αὐτὸ δὲν θὰ εἶχε καμιὰ θέση, γιατί εἶναι γεγονὸς ὅτι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἀλλάζει τὸν ἄνθρωπο. Ἐν τούτοις τὸ ἐρώτημα τίθεται ἀπὸ πολλούς, γιατί βλέπουν ἀρκετοὺς Χριστιανούς, τοὺς ὁποίους ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ δὲν τοὺς μεταβάλλει.

Καὶ ὅμως, ἡ ἀλλαγὴ εἶναι δυνατή. Ὁ κάθε ἄνθρωπος, ὁ κάθε Χριστιανὸς μπορεῖ μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ ἐπιτύχει τὴν ἀλλαγὴ καὶ ἀνακαίνισή του. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀσχολεῖται μὲ τὸ βασικὸ αὐτὸ θέμα.

Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

Ὁ Ἀπόστολος ξεκινάει ἀπὸ τὸ γεγονός, ὅτι ὁ Θεὸς δίνει κάθε μέρα εὐκαιρίες ἀλλαγῆς σὲ κάθε ἄνθρωπο. Καὶ γι’ αὐτὸ τονίζει: «Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας». Ἡ κάθε μέρα, ἡ κάθε ὥρα, ἡ κάθε στιγμὴ εἶναι μία εὐκαιρία ἀλλαγῆς καὶ σωτηρίας, πού τοῦ προσφέρει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος, πού θὰ ἀξιοποιήσει τὴν εὐκαιρία αὐτή, θὰ μπορέσει νὰ ἐπιτύχει τὴν ἀλλαγὴ τοῦ χαρακτήρα του καὶ τὴν ἀνακαίνιση τῆς ζωῆς του. Ἐὰν δὲν τὸ κάνει, ἐὰν ἀδιαφορήσει, ἐὰν ἀναβάλει, θὰ χάσει τὴν εὐκαιρία τῆς ἠθικῆς ἀναγεννήσεως. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅσοι δὲν ἀλλάζουν ζωὴ εἶναι ἄνθρωποι, πού ἀφήνουν ἀνεκμετάλλευτες τὶς πνευματικὲς εὐκαιρίες πού τοὺς στέλνει κάθε μέρα ὁ Θεός.

Θέλεις, λοιπόν, τὴν ἀλλαγή σου; Κυνήγησε τὶς εὐκαιρίες πού παρουσιάζει ὁ Θεός. Αὐτή τὴν στιγμὴ ἀκοῦς ἕνα κήρυγμα. Εἶναι αὐτὸ μία εὐκαιρία ἀλλαγῆς. Βάλε βαθιὰ στὴν καρδιά σου τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ. Ἔχουν τὴν δύναμη νὰ σὲ γαληνέψουν, νὰ σὲ φωτίσουν, νὰ σὲ καθοδηγήσουν. Πάλι θύμωσες σήμερα, πάλι φάνηκες σκληρός, ἄδικος, ἐνοχλητικός. Τώρα ὅμως νιώθεις κάτι μέσα σου. Κάτι σοῦ λέει μέσα σου ὅτι ἔσφαλες, ὅτι ἁμάρτησες. Τί εἶναι αὐτό; Εἶναι ἡ εὐκαιρία, πού σοῦ στέλνει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ διορθωθεῖς, νὰ ἀλλάξεις. Πρόσεξέ την, λοιπόν, ἂν θέλεις νὰ καλυτερεύσει τὸν χαρακτήρα σου. Καὶ ὁ Θεὸς πού θέλει τὴν διόρθωση καὶ τὴν ἀλλαγή σου, θὰ σοῦ παρουσιάσει ἀναρίθμητες παρόμοιες εὐκαιρίες. Ἔχε μόνο ἀνοικτὰ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς σου γιὰ νὰ τὶς βλέπεις. Καὶ ἅπλωνε τὰ χέρια σου νὰ τὶς ἁρπάζεις. Ἔτσι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ θὰ μπορέσει νὰ ἐργαστεῖ τὸ θαῦμα τῆς ἀναγεννήσεώς σου.

ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΛΛΑΓΗΣ

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γιὰ νὰ ἐξαλείψει κάθε ἀμφιβολία γιὰ τὴν δυνατότητα ἀλλαγῆς τοῦ ἄνθρωπου ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, χρησιμοποιεῖ ἕνα δυνατὸ ἐπιχείρημα. Προβάλλει τοὺς Ἀποστόλους ὡς παραδείγματα ἀνακαινισμένων ἀνθρώπων. Ἦταν καὶ αὐτοὶ ἄνθρωποι ἀδύνατοι. Ἡ χάρη ὅμως τοῦ Θεοῦ τοὺς μεταμόρφωσε, τοὺς ἔκαμε ἁγίους. Τὸ παράδειγμα τους ἦταν φωτεινό. Κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ τοὺς κατηγορήσει γιὰ τὸ παραμικρό. «Μηδεμίαν ἐν μηδενί δίδοντες προσκοπὴν (ἀφορμήν σκανδάλου), ἵνα μὴ μωμηθῇ (κατηγορηθεῖ) ἡ διακονία». Ἦταν «ἐν παντί... Θεοῦ διάκονοι». Καὶ ἡ ζωὴ τους ἦταν μία συνεχὴς ἐκδαπάνηση καὶ θυσία γιὰ τὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ἕνα συνεχὲς μαρτύριο. «Ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς»! Ἔτσι, ὅμως, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔδωσαν καὶ δίδουν μία ὑπέροχη μαρτυρία γιὰ τὴν δυνατότητα ἠθικῆς ἀλλαγῆς καὶ ἀνακαινίσεως τοῦ ἀνθρώπου.

Δὲν ὑπάρχει πιὰ καμιὰ ἀμφιβολία. Μποροῦμε, ἐὰν θέλουμε, μὲ τὴν ἀνακαινιστικὴ δύναμη τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ νὰ ἀλλάξουμε τὴν ζωή μας. Ἔχουμε ἴσως ἀδυναμίες. Μᾶς τυραννοῦν ἴσως κακὲς συνήθειες, φοβερὰ πάθη. Ἡ ἁμαρτία μᾶς ἔχει ἀνοίξει βαθιὲς πληγές. Ὅμως ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μᾶς φωνάζει: Ἡ κατάστασή σας δὲν εἶναι ἀπελπιστική! Μπορεῖτε, ἂν θέλετε, νὰ ἀλλάξετε, νὰ μεταμορφωθεῖτε. Τόσοι καὶ τόσοι τὸ πέτυχαν. Καὶ σεῖς, ἑπομένως, μπορεῖτε. Δὲν ὑπάρχει καμιὰ ἀδύνατη περίπτωση στὴν χάρη μου, μᾶς ψιθυρίζει ὁ Θεός. Εἶναι παντοδύναμη. Θυμηθεῖτε τὰ τόσα θαύματα ἀλλαγῆς, πού ἔκανε ἡ χάρη μου. Θυμηθεῖτε τὸ θαῦμα τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Παύλου, πού ἦταν ἕνας τρομερὸς καὶ ἀδίστακτος διώκτης. Θυμηθεῖτε... Καὶ δῶστε μου τὴν ψυχή σας, ὅπως εἶναι. Παραδῶστε μου τὴν ζωή σας, ὅποια κι ἂν εἶναι, γιὰ νὰ τὴν ἀλλάξω, νὰ τὴν μεταμορφώσω μὲ τὴν χάρη μου...   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου