Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ


Ἀριθμός 5
Κυριακή 29 Ἰανουαρίου 2017
( Β΄Κορ. στ΄16-ζ΄1 )
Διδακτικός καί παραινετικός ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀδελφοί μου, ὅπως πάντα, ἔχοντας πλήρη συναίσθησιν τῆς ἀποστολῆς του, γράφει τήν Β΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολήν του, διδάσκει, νουθετεῖ, συμβουλεύει, οἰκοδομεῖ, πρωτίστως τούς κατοίκους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κορίνθου, ἀλλά καί ὅλον τόν νέον Ἰσραήλ, ὅλο τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τόν Χριστιανόν τῆς κάθε ἐποχῆς, ἄρα καί ὅλους ἐμᾶς.
Τί διδάσκει; Ὅτι ὁ κάθε χριστιανός εἶναι «ναός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος», κατοικητήριον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί γεννιέται τό ἐρώτημα: Πῶς καί πότε συντελεῖται, γίνεται αὐτό; Κατά τήν τέλεσιν τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων τοῦ Βαπτίσματος καί τοῦ Χρίσματος. Ἀπό τήν στιγμήν ἐκείνην ἐνοικοῖ μέσα μας ὁ Χριστός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα.
Ἐν συνεχείᾳ, παραινετικός ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅπως προείπαμεν. Μᾶς συμβουλεύει καί μᾶς λέγει: Ἀκριβῶς ἐπειδή εἴμαστε ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, «καθαρίσωμεν ἑαυτούς ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ». Μᾶς μιλάει γιά τήν  καθαρότητα καί τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς. Σέ ἄλλη του ἐπιστολή, γράφοντας τήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολήν του, μεταξύ τῶν ἄλλων, ὀομάζει καθαρότητα τήν ἀπελευθέρωσιν ἀπό τήν ἁμαρτίαν, τήν ἀπέκδυσιν τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, προκειμένου νά ἐνδυθῇ τόν νέον ἄνθρωπον, «τόν ἀνακαινούμενον κατ’εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν».
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέγει ὅτι ὡς ἄνθρωποι ὅλοι μας ἁμαρτάνομε. Καί τί μᾶς συνιστᾶ; Τήν μετάνοιαν καί τήν κάθαρσιν ἀπό τόν μολυσμόν τῆς σαρκός καί τοῦ πνεύματος. Τί σημαίνει μετανοῶ; Συνειδητοποιῶ τά λάθη μου, τίς ἁμαρτίες μου, πονάω ψυχικά γι’αὐτές, συμμετέχω στό Ἱερό Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως, ὁπλίζομαι μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ καί προσπαθῶ νά βιώσω τό θέλημα καί τόν Νόμον τοῦ Θεοῦ στή ζωή μου, καί, βεβαίως, νά μήν ἐπαναλάβω τίς ἁμαρτίες αὐτές.
Τοῦτο ἀπαιτεῖ μεγάλην προσπάθειαν, ἔντονον ἀγῶνα. Ἀγῶνα μέσω τοῦ ὁποίου ἐπιδιώκομε τόν ἁγιασμόν, τήν ἁγιωσύνην, καί αὐτά ἐπιτυγχάνονται μέ φόβον Θεοῦ, μέ σεβασμόν τῶν θείων Του ἐντολῶν, τῆς θείας διδασκαλίας Του, τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ.
Ἄν θέλομε νά  θυμηθοῦμε σχετικές ἐντολές τοῦ Θεοῦ, θά πρέπει νά ἀνατρέξωμε στούς Μακαρισμούς, ὅπου μεταξύ τῶν ἄλλων ὁ Χριστός μᾶς λέγει: «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται». Μακάριοι, δηλαδή εὐλογημένοι, ὅσοι ἔχουν καθαροί τήν καρδιά τους ἀπό κάθε μουσμόν ἁμαρτίας, διότι αὐτοί θά δοῦν τόν Θεόν. Σέ ἄλλο δέ σημεῖον ὁ Χριστός μᾶς παραγγέλλει «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιος εἰμί».
Καί τώρα τό ἐρώτημα: Πῶς φθάνομε στήν ἁγιωσύνη; Πρωτίστως μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία εἶναι δεδομένη γιά τόν κάθε ἄνθρωπον. Δέν ἐξαιρεῖ ὁ Θεός κανέαν. Ὅμως θά πρέπει νά συνοδεύεται καί ἀπό τήν προσπάθειαν τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία συνίσταται:
Πρῶτον, στήν ζωντανή καί συνειδητή συμμετοχή τοῦ χριστιανοῦ στήν ἐκκλησιαστική καί μυστηριακή ζωή (προσευχή, ἐκκλησιασμός, μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, μετάνοια, ἐξομολόγησις, Θεία Κοινωνία, ἀγαθά και θεάρεστα ἔργα, κ.ἄ.). Καί Δεύτερον, στήν τήρησι καί φύλαξι τῶν θείων ἐντολῶν, σύμφωνα μέ τά λόγια τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου πρός τούς μαθητάς Του «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἅγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν».
Ἀδελφοί μου!
Ὁ δρόμος τῆς θεώσεως, τοῦ ἁγιασμοῦ, τῆς ἁγιωσύνης εἶναι δύσβατος, εἶναι δρόμος μετ’ ἐμποδίων, ἀπαιτεῖ ἐπίπονον ἀγῶνα καί συνεχῆ ἄσκησιν. Τόν ἔχουν διαβῆ οἱ ἀναρίθμητοι ΑΓΙΟΙ τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ Χριστός μας εἶναι συνοδοιπόρος, μᾶς ἐνισχύει, εἶναι κοντά μας, εἶναι δίπλα μας. Ἄς Τόν παρακαλέσομε νά εὐλογῇ τήν προσπάθειά μας, ὥστε νά πορευώμεθα στόν δρόμον τῆς ἐσωτερικῆς καθαρότητος, ζῶντας πάντοτε μέσα στήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι τό μεγάλο ἐργαστήρι τῆς ἁγιότητος. Γένοιτο !       Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 22 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

Ἀριθμός 4

Κυριακή 22 Ἰανουαρίου 2017
( Α΄ Τιμ. δ΄9-15 )
Ἀπό τήν Α΄πρός Τιμόθεον ἐπιστολήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου,  ἔχει ληφθῆ τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, τό ὁποῖον ἀκούσαμε σήμερα, ἀδελφοί μου. Ποιός ὁ Τιμόθεος; Ἕνας ἀπό τούς συνεργάτας τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Προσελκύσθηκε στήν χριστιανική πίστι ἀπό τόν ἴδιον τόν Παῦλον, πιθανώτατα κατά τήν πρώ-την ἀποστολικήν περιοδίαν του. Καί ἔγινε ἀκόλουθος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου κατά τήν δευτέραν περιοδίαν του. Ἀπό τήν πρώτη στιγμήν ὁ Τιμόθεος ἐπέδειξε τόση στοργή καί ὑπακοή στόν Παῦλον, ὥστε ὁ ἴδιος νά μαρτυρῃ ὅτι ἐργάσθηκαν γιά τήν διάδοσιν τοῦ Εὐαγγελίου σάν νά ἦσαν πατέρας μέ παιδί. Καί ἀκόμα, ὁ Παῦλος τόν χαρακτηρίζει «ἰσόψυχον» (Φιλ. β΄20-22). Νά σημειώσωμε δέ καί τοῦτο, ὅτι ὁ Παῦλος τόν ἀνέδειξε Ἐπίσκοπον τῆς Ἐφέσου τῆς Μ. Ἀσίας.
Νέος ὤν ὁ Τιμόθεος, δέχεται ἀπό τόν Παῦλον δύο ἐπιστολές, τήν πρώτη καί τήν δευτέραν. Μέσω αὐτῶν ὁ Παῦλος προσπαθεῖ νά τόν στηρίξῃ στήν χριστιανικήν πίστιν καί νά τόν καταστήςῃ ὑπόδειγμα ποιμένος καί ὁδηγοῦ ψυχῶν. Τόν συμβουλεύει, λοιπόν, μεταξύ τῶν ἄλλων νά προσπαθήςῃ νάγίνῃ «τύπος» καί ὑπόδειγμα τῶν πιστῶν «ἐν λόγῳ», μέ τά λόγια του.
Μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ ὁ λόγος, ἡ ὁμιλία, ἡ γλώσσα. Μέ αὐτήν ὑμνοῦμε τόν Θεόν, ἐπαινοῦμε τίς ἀρετές καί τά κατορθώματα τῶν ἄλλων, παρηγοροῦμε τούς πονεμένους, ἐνισχύομε τούς ἠθικά πεσμένους. Δῶρο πολύπολύ χρήσιμον. Ἀλλά καί πολύ ἐπικίνδυνον, ἀφοῦ μπορεῖ νά βγάλῃ καί δηλητήριον. Γι’ αὐτό καί ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος τήν χαρακτηρίζει πῦρ, φωτιά καί λέγει ὅτι εἶναι μεστή ἰοῦ θανατηφόρου. Μερικές τέτοιες καταστρεπτικές ἐκδηλώσεις εἶναι ὠφέλιμον νά σημειώσωμεν:
* Τό ψέμα. Ἡ διαστροφή τῆς ἀλήθειας. Τό χρησιμοποιοῦμε, συνήθως, γιά νά δικαιολογήσωμε τόν ἑαυτόν μας, νά τόν ξεχωρίσωμε ἀπό τούς ἄλλους, νά καλύψωμε τόν ἑαυτόν μας, τίς πράξεις μας. Ἀλλιῶς συμβαίνουν τά πράγματα καί ἀλλιῶς τά παρουσιάζομε στούς ἄλλους. Πόσον ἀνόητοι ὅμως εἴμαστε! Πέραν τοῦ ὅτι «ὁ ψεύτης καί ὁ κλέφτης τόν πρῶτον χρόνον χαίρονται». ὅπως λέγει ὁ σοφός λαός, θά πρέπει νά ποῦμε ὅτι τόν Θεόν δέν μποροῦμε νά Τόν κοροϊδέψωμε. Γνωρίζει, ὡς Παντογνώστης, τήν ἀλήθεια πάντοτε.
* Κολακεία. Ὅλοι μας θέλομε κοντά μας ἀνθρώπους νά μᾶς ἀγαποῦν, νά μᾶς στηρίζουν στίς δύσκολοες στιγμές, νά χαίρωνται μαζί μας τή χαρά καί νά μοιράζωνται τόν πόνο μας. Ὅπως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος « ἔχαιρε μετά χαιρόντων καί ἔκλαιε μετά κλαιόντων». Ὅμως αὐτήν τήν ἀνάγκη κάποιοι τήν ἐκμεταλλεύονται. Ἀρχίζουν μέ γλυκόλογα, μᾶς κολακεύουν, μᾶς ἐπαινοῦν, κι ἔτσι «φουσκώνουν» τά μυαλά μας, γινόμαστε ἐγωιστές.
* Συκοφαντία. Πόσες φορές δέν ἐξαπολύομε μύδρους κατά συνανθρώπων μας, ἀκόμα καί κατά τῶν φίλων μας καί συγγενῶν μας & Πόσες φορές δέν σπιλώνομε μέ τή γλῶσσα μας  τήν τιμήν καί τήν ἀξιοπρέπειαν τοῦ ἄλλου, ἴσως διακατεχόμενοι ἀπό τό μῖσος γιά τόν ἄλλον, ἀπό ὑπέρμετρον ἐγωισμό γιά μᾶς, πού θέλομε νά ἐξυψώνωμε τό ΕΓΩ μας, μή μπορώντας νά χωνέψωμε τήν ἄνοδον κάποιου ἄλλου;
* Ἀστεῖα. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφοντας πρός τούς Κολασσαεῖς παραγγέλλει: «Ὁ λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν χάριτι, ἅλατι ἠρτυμένος» (Κολ.δ΄6). Ὅμως, πόσες φορές εἴτε στό γραφεῖο μας, εἴτε στίς οἰκογενειακές συντροφιές, εἴτε στίς ἐπισκέψεις πού κάνομε σέ κάποιον δέν ἀρχίζομε μέ ἀστεῖα κάπως μετρημένα καί καταλήγομε μέ ἀστεῖα πού στό ἄκουσμά τους ἀηδιάζει κανείς;
* Καί τό χειρότερο, βλασφημία. Ἐνῶ μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός τόν λόγον γιά νά Τόν δοξάζωμε, πού μᾶς χαρίζει ὑγεία, μᾶς κρατάει στή ζωή, μᾶς ἀξίωσε νά δημιουργήσωμε οἰκογένεια, μᾶς ἐστόλισε μέ τήν ὑψίστη τιμή νά εἴμεθα χριστιανοί, ἐμεῖς μέ τόν α ἤ β τρόπο βλασφημοῦμε τό πανάγιον Ὄνομά Του; Πόσες φορές δέν ἀκοῦμε μικρούς καί μεγάλους νά βλασφημοῦν καί νά ὑβρίζουν τόν Χριστόν, τήν Παναγίαν, τούς Ἁγίους, τά ὅσια καί τά Ἱερά;
Ἀδελφοί μου!
Τό χάρισμα τοῦ λόγου μᾶς τό ἔχει δώσει ὁ Θεός. Τό ἔδωσε στόν ἄνθρωπον, τό τελειότερο δημιούργημά Του. Ἀκόμα, μᾶς ἔχει προικίσει μέ τόν νοῦν, τήν λογικήν,  κι ἔτσι μποροῦμε νά σκεπτώμεθα. Μόνοι μας ἐπιλέγομε τόν τρόπον μέ τόν ὁποῖον τήν χρησιμοποιοῦμε. Ἡ κοινωνίας μας ἔχει ἀνάγκη, ὄχι ἀπό κόλακες, ὄχι ἀπό συκοφάντες, ὄχι ἀπό ψεῦτες, ὄχι ἀπό βλάσφημους, ἀλλά ἀπό ἀνθρώπους πού θά δοξάζουν τόν Θεόν καί θά ἐπαινοῦν κάθε ἐνάρετη πρᾶξιν, ὥστε νά βρίσκῃ μιμητάς. Εἴθε καί μεῖς νά εἴμεθα γιά τούς ἄλλους «τύπος τῶν πιστῶν ἐν πᾶσι». Γένοιτο!   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΙΟΥ                                                                
    ΨΑΡΩΝ & ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ                                 
           ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ
ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
        ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ
        ΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ


                               ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ   ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑΣ

         Τό Ἐκκλησιαστικόν Συμβούλιον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Λατομιτίσσης Χίου, διακηρύττει ὅτι ἐκτίθησιν  εἰς φανεράν πλειοδοτικήν δημοπρασίαν διά τήν ἐκμίσθωσιν τῆς ἐν τή θέσει <<Λατόμι Χίου>>ὁδός Εὐτυχίου Καγιαβά 18 ἀκίνητον του οἰκία 124,93τμ ἀποτελουμένη ἀπό δύο ὑπνοδωμάτια,σαλόνι,τραπεζαρία,κουζίνα,λουτρό καί W.C,ὑπό τούς κατωθι ὅρους:  
        Ἡ Δημοπρασία ἐνεργηθήσεται την 29ην Ἰανουαρίου 2017ἡμέραν Κυριακήν καί ὥραν 10:30-11πμ.ἐν τῷ γραφείω τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ,ἐνώπιον του Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου. 
    Ἡ διάρκεια τῆς μισθώσεως εἶναι διετής καί τό μίσθωμα ὁρίζεται εἰς 300,00 € μηνιαίως 
Πλείονες πληροφορίες παρέχονται ὑπό τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Τήλ .2271029425-2271027588.


                                   Ἐν Χίω τῇ 7ην Ἰανουαρίου 2017     
                     
      ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2017

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ


Ἀριθμός 3
Κυριακή 15 Ἰανουαρίου 2017
( Κολ. γ. 4-11 )

Στήν ἀκολουθία τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος, ἀδελφοί μου, γίνεται λόγος γιά τόν παλαιόν ἄνθρωπον, τόν ὁποῖον ἀπεκδύεται ὁ βαπτιζόμενος, καί γιά τόν νέον ἄνθρωπον τόν ὁποῖον ἐνδύεται, καθώς γίνεται μέ τό Βάπτισμα μέλος τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό τό θέμα ἀναπτύσσει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Κολασσαεῖς ἐπιστολήν του. Συγκεκριμένα, στό τρίτο κεφάλαιο αὐτῆς, τμῆμα τοῦ ὁποίου ἀνεγνώσαμε σήμερα, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει πῶς, μέ ποιόν τρόπον πρέπει νά ζῃ ὁ χριστιανός τήν νέα ζωή, δηλαδή τήν ζωήν ἡ ὁποία ξεκινάει ἀπό τήν στιγμήν πού θά γίνῃ χριστιανός.
Τονίζει ὅτι τό μόνον ἀσφαλές θεμέλιον στό ὁποῖον πρέπει νά στηρίζῃ κανείς τήν ζωήν του εἶναι ἡ ἠθική τοῦ Εὐαγγελίου. Ὅταν ὁ χριστιανός ἐναρμονίζῃ τήν ζωήν του μέ τήν ἠθική διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, δέν ἔχει νά φοβηθῃ τίποτα. Ἀντιθέτως, ὅταν ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου χαρακτηρίζεται ἀπό ἀνηθικότητα καί τά ἔργα τοῦ Διαβόλου, τότε ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ.
Νά δοῦμε, λοιπόν, τί παραγγέλλει:
Πρῶτον. «Νεκρώσατε τά μέλη ὑμῶν τά ἐπί τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καί τήν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστίν εἰδωλολατρία». «Μέλη ἡμῶν τά ἐπί τῆς γῆς» ὀνομάζει τά εἴδη τῆς ἁμαρτίας, τήν πορνείαν, τά διάφορα πάθη (ὀργῆς, θυμοῦ κ.λπ), κάθε ἐπιθυμίαν κακήν καί τήν πλεονεξίαν, τήν ὁποίαν ὀνομάζει λατρείαν τοῦ χρήματος. Ὅλα αὐτά «μέλη ἐπί τῆς γῆς», διότι ἐκτελοῦνται μέ τά μέλη τοῦ σώματος.
Ἐν συνεχείᾳ, ἐπεξηγεῖ ποιά εἶναι τά πάθη, καί ἐνδεικτικά ἀναφέρει τήν ὀργήν, τόν θυμόν, τήν κακίαν, τήν βλασφημίαν, τήν αἰσχρολογίαν καί τό ψεῦδος. Γιά ὅλα αὐτά τά ἁμαρτήματα ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ. Ἄς θυμηθοῦμε τήν ὀργήν τοῦ Θεοῦ ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Νῶε μέ τόν κατακλυσμόν, τήν ὀργήν τοῦ Θεοῦ στίς πόλεις Σόδομα καί Γόμορα, ἕνεκα τῆς ἀπομακρύνσεώς των ἀπό τόν Θεόν.
Δεύτερον. Παραγγέλλει νά ἐνδυθοῦν οἱ Κολασσαεῖς, οἱ κάτοικοι δηλαδή τῶν Κολοσσῶν (πόλις τῆς Φρυγίας), τόν νέον ἄνθρωπον «τόν ἀνακαινούμενον κατ’εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν». Καί ἐξηγεῖ ποιά εἶναι τά στοιχεῖα πού συνθέτουν τόν νέον ἄνθρωπον, δηλαδή τόν νεοφώτιστον, αὐτόν πού βαπτίσθηκε στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, αὐτόν πού βαπτίσθηκε «εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».
Νά προσφέρῃ πρός τούς πάντας τήν ἀγάπη, χωρίς νά κάνῃ διακρίσεις, χωρίς νά ἐξετάζῃ ἄν ὁ ἄλλος εἶναι δοῦλος, ἐλεύθερος, Ἰουδαῖος, Ἕλλην,... Οἱ πάντες εἴμαστε ἴσοι μπροστά στόν Θεόν. Αὐτήν τήν ἀγάπην τήν χαρακτηρίζει «σύνδεσμον τῆς τελειότητος», ἀφοῦ ὁλοκληρώνει τόν ἄνθρωπον, τόν κάνει τέλειον.
Νά ἀνέχεται ὁ ἕνας τόν ἄλλον καί τά ἐλαττώματα τοῦ ἄλλου. Ν’ἀγαπᾶς τόν φίλον σου μέ τά ἐλαττώματά του, μᾶς διδάσκει ἡ σοφία τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ.
Νά δείχνῃ μακροθυμία, νά συγχωρῇ τά σφάλματα, τά λάθη τοῦ ἄλλου, ἀφοῦ μάλιστα καί ὁ ἴδιος σφάλλει καί θέλει μιά τέτοια χριστιανική συμπεριφορά νά τοῦ δείχνουν οἱ ἄλλοι.
Καί τότε, ἔρχεται ὡς ἐπιβράβευσις στόν ἄνθρωπον ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, ἡ ἠρεμία , ἡ γαλήνη τῆς ψυχῆς.
Αὐτά παραγγέλλει πρός τούς Κολασσαεῖς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅμως, ὁ λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι διαχρονικός καί πάντοτε ἐπίκαιρος, καί, ἑπομένως, ἀπευθύνεται καί σ’ἐμᾶς. Ὅλοι μας σήμερα διαπιστώνομε ἐπιτρέψατέ μου τήν ἔκφρασιν  τήν σαπίλα τῆς κοινωνίας, τίς πληγές τῆς κοινωνίας. Τά ἁμαρτήματα στά ὁποῖα ἀναφέρθηκε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σπιλώνουν καί τήν δική μας κοινωνίαν. Πορνεία, μοιχεία, βιασμοί, ἐπιθυμίες κακές, λατρεία τοῦ χρήματος, βλασφημία, αἰσχρολογία, ψεῦδος «δι’ἅ ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ». Πῶς ἐξηγοῦνται οἱ διάφορες φυσικές καταστροφές; Ὡς ὀργή τοῦ Θεοῦ «ἐπί τούς υἱούς τῆς ἀπειθείας». Ἀπολαμβάνομεν ἄξια ὧν πράττομεν.
Ἀδελφοί μου ! Σέ κάποια στιγμή τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Ἱερεύς ἐκφωνεῖ  «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου». Αὐτήν τήν φωνήν ὑψώνει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία.  Μᾶς λέγει νά προσέξωμε. Νά προσέξωμε, διότι ἔρχεται, θά ἔλθῃ μεγαλύτερη ὀργή τοῦ Θεοῦ. Βεβαίως, ὁ Θεός δέν εἶναι τιμωρός. Μᾶς στέλλει κάποια μηνύματα, τίς φυσικές καταστροφές, καί ὄχι μόνον, πού ἔχουν παιδαγωγικόν χαρακτῆρα.  Μᾶς καλεῖ νά συνετισθοῦμε καί νά ἐπιστρέψωμε κοντά Του. Ἄς εὐχηθοῦμε νά τό καταλάβωμε. Γένοιτο !      Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2017

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 8 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2017


Ἀριθμός 2
Κυριακή 8 Ἰανουαρίου 2017
( Ἐφεσ.δ΄7-13 )
Μία ἀπό ἐκεῖνες τίς ἐπιστολές τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἀδελφοί μου, πού ὀνομάζονται ἐπιστολές τῆς αἰχμαλωσίας, εἶναι καί ἡ πρός Ἐφεσίους ἐπιστολή, τμῆμα τῆς ὁποίας ἀκούσαμε σήμερα ὡς Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ὀνομάζονται ἐπιστολές τῆς αἰχμαλωσίας, διότι ἐγράφησαν μέσα στή φυλακή, στή φυλακή τῆς Ρώμης, ὅπου βρισκόταν δέσμιος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Σέ σκοτεινό κελί κλεισμένος, καί ὅμως βρίσκει τόν τρόπον νά νουθετήσῃ, νά παραγγείλλῃ, νά διδάξῃ, νά φωτίσῃ τά πνευματικά του τέκνα, ἀλλά καί τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ φυλακή, γιά τόν Ἀπόστολον Παῦλον εἶναι ὁ ἄμβωνας ἀπ’ ὅπου κηρύττει τήν Ἀλήθεια (τό Α κεφαλαῖο), τόν Χριστόν, ὁ ὁποῖος εἶναι «ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή».
Τί διδάσκει μεταξύ τῶν ἄλλων; Ὅτι «ἑνί ἑκάστῳ ἐδόθη ἡ χάρις κατά τό μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ».Ὅτι ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει λάβει τήν Χάριν τοῦ Χριστοῦ καί μάλιστα ὡς δῶρον, ὡς δωρεά ἀπό τόν Θεόν. Τί σημαίνει αὐτό; Τί σημαίνει Χάρις τοῦ Θεοῦ; Στό ἐρώτημα θά μᾶς ἀπαντήσουν θεόπνευστοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἑρμηνεύοντες αὐτήν τήν φράσιν μᾶς λέγουν:
Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ δυνατότης πού μᾶς ἔδωσε ὁ Χριστός νά ζήσωμε τήν αἰώνιον ζωήν κοντά Του, νά οἰκειοποιηθοῦμε τήν σωτηρία. Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅλον τό ἀπολυτρωτικόν ἔργον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὅτι ἐγεννήθη ὡς ἄνθρωπος, ἔζησε ἀνάμεσά μας, ἐδίδαξε, ἐπόνεσε, ἐσταυρώθη, ἀλλά καί ἀνέστη ὡς Θεός, Ὅλ’αὐτά συνιστοῦν αὐτό πού ὀνομάζομε σωτηρία. Καί ἡ σωτηρία εἶναι χάρις, εἶναι δωρεά τοῦ Χριστοῦ, εἶναι δῶρον τῆς ἀγάπης καί τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ. «Οὕτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον». Ἔκτοτε « ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται, ὁ δέ ἀπιστήσας κατακριθήσεται».
Κατά μίαν ἄλλην ἑρμηνείαν, Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι τά πολλά καί ποικίλα χαρίσματα πού λαμβάνει ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν στιγμήν πού βαπτίζεται καί γίνεται μέλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, καί, κατόπιν, καθώς τελεῖται τό Ἱερό Μυστήριον τοῦ Χρίσματος, ὁπότε ὁ Ἱερεύς χρίει τόν νεοφώτιστον μέ τό Ἅγιο Μύρο, λέγοντας «σφραγίς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου». Τότε μεταδίδονται σ’αὐτόν τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κάποια ἀπό αὐτά ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τά κατονομάζει, ὅταν μᾶς λέγει: «Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια».
«Ἑνί ἑκάστῳ ἐδόθη ἡ Χάρις κατά τό μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ» σημαίνει ἀκόμα ὅτι ὁ Χριστός ἔχει δώσει στόν καθένα μας, ἔχει προικίσει τόν καθένα μας μέ κάποια ἰδιαίτερα, ξεχωριστά, εἰδικά χαρίσματα, τά ὁποῖα διαφέρουν ἀπό ἄνθρωπον σέ ἄνθρωπον. Γιά παράδειγμα, κάποιος ἔχει τό χάρισμα τῆς ὑπομονῆς καί λέμε «αὐτός εἶναι πέτρα τῆς ὑπομονῆς», ἐνῶ κάποιος ἄλλος εἶναι εὐέξαπτος, «ἀνάβει σάν τό σπίρτο », ὅπως λέμε. Ἕνας ἄλλος ἔχει τό χάρισμα τῆς φιλανθρωπίας, δηλαδή ὁ πόνος τοῦ ἄλλου τόν ἀγγίζει στήν ψυχή, τόν εὐαισθητοποιεῖ, τρέχει νά βοηθήσῃ σάν καλός Σαμαρείτης, ἐνῶ κάποιος ἄλλος ἀδιαφορεῖ, μένει ἀσιγκίνητος, ψυχρός, βλέποντας μόνον τό ἄτομό του, τόν ἑαυτούλην του, τό ΕΓΩ του. Ἤ, ὁ ἕνας εἶναι ταπεινός, φθονεῖ τήν προβολή, ὅταν κάνει τό καλό θέλει νά τό γνωρίζῃ μόνον ὁ Θεός, ζητάει ὡς ὁ τελώνης τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, λέγοντας «ὁ Θεός ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ», ἐνῶ κάποιος ἄλλος διαχωρίζει τόν ἑαυτόν του ὡς ἄλλος Φαρισαῖος λέγοντας «οὐκ εἰμί ὥσπερ οἱ λοιποί τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, …». Ἄλλο παράδειγμα: ὁ ἕνας δέχεται μέ καρτερία καί ἀγογγύστως τήν ἀνίατη ἀρρώστια καί… δοξάζει τόν Θεόν,ναί δοξάζει καί εὐχαριστεῖ τόν Θεόν γι’αὐτήν τήν ἐπίσκεψίν Του, ἐνῶ ὁ ἄλλος ὀλιγοπιστεῖ καί τά βάζει μέ τόν Θεόν. Θέλετε κι ἄλλο παράδειγμα;  Κάποιος εἶναι εὐχαριστημένος ἀπό τά λίγα ἀγαθά πού τοῦ ἔχει δώσει ὁ Θεός, ἐνῶ κάποιος ἄλλος, ἀχόρταγος ὤν, ἄν καί ἔχει πολλά, δέν εὐχαριστεῖ τόν δοτῆρα τῶν ἀγαθῶν Θεόν, γιατί θέλει κι ἄλλα.
Ὅμως, εἴτε μέ τήν πρώτην ἔννοιαν δοῦμε τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, εἴτε μέ τήν δευτέραν, εἴτε μέ τήν τρίτην, σημασίαν ἔχει κι ἄς τό προσέξωμε τοῦτο: Ποιός ὁ σκοπός καί ποιό τό χρέος μας; Δηλαδή,  γιατί μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός τά χαρίσματα; «Πρός καταρτισμόν τῶν ἁγίων…», λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Δηλαδή, σκοπός τῶν χαρισμάτων εἶναι: Πρῶτον, ἡ προκοπή τῶν πιστῶν στήν ὀρθή πίστι καί τήν ἐν Χριστῷ ζωήν. Δεύτερον, τό ἔργον τῆς διακονίας. Πού σημαίνει, μᾶς τά ἔδωσε ὁ Θεός ὄχι μόνον γιά τόν ἑαυτόν μας, ἀλλά καί γιά τό καλό τῶν ἀδελφῶν μας, γιά νά θέσωμε τά χαρίσματά μας στήν ὑπηρεσία τοῦ κοινοῦ συμφέροντος. Καί τρίτον, γιά νά στερεώνεται τό πνευματικό οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας καί νά δοξάζεται ὁ Θεός.
Τό χρέος μας; Ποιό τό χρέος μας; «Νά καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς ἄνδρα τέλειον». Δηλαδή, νά προσπαθοῦμε νά ὁμοιάσωμε μέ τόν Χριστόν, νά γίνωμε, κατά τό ἀνθρωπίνως δυνατόν, τέλειοι, ἅγιοι, ξερριζώνοντας μέσα ἀπό τήν ψυχή μας τά πάθη πού φωλιάζουν καί κατατρώγουν ὡς ἄλλος καρκίνος τήν ψυχή μας, ὅπως αὐτά τοῦ θυμοῦ, τῆς ὀργῆς, τῆς ὑπερηφανείας, τοῦ ἐγωισμοῦ, τῆς πλεονεξίας, τῆς ἀχαριστίας, τῆς φιλαυτίας, τῆς φιληδονίας, τῆς φιλαργυρίας κ.λπ. Δύσκολο, βεβαίως, τοῦτο, ὅμως ὄχι ἀκατόρθωτο.
Ἀδελφοί μου!
Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι δεδομένη. Ὁ Θεός « πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Ὅμως δέν σώζει μόνη ἡ Χάρις, διότι ὁ Θεός σέβεται τήν ἐλευθερίαν τοῦ ἀνθρώπου. Τά χαρίσματα, ἐπίσης, εἶναι δεδομένα. Ὁ Θεός ἔχει προικίσει τόν κάθενα μας μέ ἰδιαίτερα χαρίσματα. Τί μένει σέ μᾶς; Ἡ δική μας διάθεσις, ἡ θέλησίς μας, ὁ ζῆλος μας, ἡ προσπάθεια νά ζήσωμε κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά τηρήσωμε τίς ζωηφόρες ἐντολές Του, ἀξιοποιώντας κατ’αὐτόν τόν τρόπον καί ἐπαυξάνοντας τά δοθέντα ἀπό τόν Θεόν σέ μᾶς χαρίσματα, μέ ἀπώτερο σκοπόν τήν ΣΩΤΗΡΙΑ μας. Γένοιτο!      Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017



ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  6  ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ  2017

Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΑ


Αγία Θεοφάνεια
Ημερομηνία εορτής: 
Τύπος εορτής: 
Σταθερή.
Εορτάζει στις 6 Ιανουαρίου εκάστου έτους.










Τους ουρανούς βάπτισμα του Χριστού σχίσαν,
Τους αυτό μη χραίνοντας ένδον εισάγει.
Βάπτισεν εν ποταμώ Χριστόν Πρόδρομος κατά έκτην.
Βιογραφία
Τα Αγία Θεοφάνεια είναι μία από τις αρχαιότερες εορτές της εκκλησίας μας η οποία θεσπίσθηκε το 2ο αιώνα μ.Χ. και αναφέρεται στη φανέρωση της Αγίας Τριάδας κατά τη βάπτιση του Ιησού Χριστού. Η ιστορία της βάπτισης έχει ως εξής: Μετά από θεία εντολή ο Ιωάννης ο Πρόδρομος εγκατέλειψε την ερημική ζωή και ήλθε στον Ιορδάνη ποταμό όπου κήρυττε και βάπτιζε. Εκεί παρουσιάσθηκε κάποια ημέρα ο Ιησούς και ζήτησε να βαπτισθεί. Ο Ιωάννης, αν και το Άγιο Πνεύμα τον είχε πληροφορήσει ποιος ήταν εκείνος που του ζητούσε να βαπτισθεί, στην αρχή αρνείται να τον βαπτίσει ισχυριζόμενος ότι ο ίδιος έχει ανάγκη να βαπτισθεί από Εκείνον. Ο Ιησούς όμως του εξήγησε ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού και τον έπεισε να τον βαπτίσει. Και τότε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των θεατών διαδραματίσθηκε μία μοναδική και μεγαλειώδης σκηνή, όταν με την μορφή ενός περιστεριού κατήλθε το Άγιο Πνεύμα και κάθισε επάνω στο βαπτιζόμενο Ιησού, ενώ συγχρόνως ακούσθηκε από τον ουρανό η φωνή του Θεού η οποία έλεγε: «Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα» («Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, αυτός είναι ο εκλεκτός μου»).

Από τότε και το Βάπτισμα των χριστιανών, δεν είναι «εν ύδατι», όπως το βάπτισμα «μετανοίας» του Ιωάννη, αλλά «εν Πνεύματι Αγίω». Ο Κύριος με το να βαπτιστεί αγίασε το νερό, το έκανε νερό αγιασμού και συμφιλίωσης με το Θεό. Έτσι η Βάπτιση του Κυρίου άνοιξε τη θύρα του Μυστηρίου του Βαπτίσματος. Με την καθαρτική χάρη του αγίου Βαπτίσματος ο παλαιός αμαρτωλός άνθρωπος ανακαινίζεται και με την τήρηση των θείων εντολών γίνεται κληρονόμος της βασιλείας των ουρανών.  
Πηγή: Ορθόδοξος  Συναξαριστής


Μεγάλη εορτή του Χριστιανισμού, σε ανάμνηση της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Αγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο (ή Βαπτιστή). Εορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Ιανουαρίου και είναι η  τελευταία εορτή του Δωδεκαημέρου που ξεκινά με τα Χριστούγεννα. Λέγεται επίσης, Επιφάνεια και Φώτα.
Το όνομα της εορτής προκύπτει από τη φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας, που σύμφωνα με τις Γραφές συνέβη κατά τη Βάπτιση του Ιησού.     
Στην ενορία μας  εορτάστηκαν και εφέτος τα Αγια Θεοφάνεια  με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια. Ετσι  ολοκληρώθηκαν με την  εορτή  των Φώτων και  τον Αγιασμό των υδάτων, οι εορτές του Δωδεκαημέρου.
           Την παραμονή  των Θεοφανείων  Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2017, τελέστηκε ο  Ορθρος, η  Ακολουθία των Μεγάλων  Ωρών της εορτής,  ο Μέγας Εσπερινός των Θεοφανείων μετά της Θ. Λειτουργίας του Μ. Βασιλείου και εν συνεχεία στο τέλος η Ακολουθία του «Μεγάλου Αγιασμού». Με φαναράκια  οι πιστοί έφεραν  το άγιο φως και τον Αγιασμό στα σπιτικά τους, ενώ ο εφημέριος   περιήλθε σε όλη την ενορία με το Σταυρό και ένα κλωνί  βασιλικό για να αγιάσει όλους τους ενορίτες έναν - έναν ξεχωριστά.

        Την κυριώνυμον ημέραν Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017  εορτή των Θεοφανείων ο εφημέριος του Ιερού μας Ναού   Πρωτοπρεσβύτερος  Βασίλειος Φιλιππάκης, τέλεσε την Θεία Λειτουργία του Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, με κατάνυξη και  μεγαλοπρέπεια,  ενώ έψαλλαν οι μαθητές  της Βυζαντινής μουσικής του Κουκουναρείου Πνευματικού Κέντρου της ενορίας μας, υπό την διεύθυνση  του Χοράρχου  τους και Πρωτοψάλτη του Ιερού μας Ναού κ. Θεοδώρου Κουτσούδη.

Κατόπιν  ο  ιερέας τέλεσε τον «Μεγάλο Αγιασμό»  εις το μέσον του Ιερού Ναού   εκεί όπου είχε  διακοσμηθεί   με  κλαδιά από φοίνικες.

       Παρ’ όλη την κακοκαιρία που επικρατούσε πολύς κόσμος προσήλθε να προσευχηθεί και να αγιασθεί με τον Μ. Αγιασμό που ευλόγησε ο ιερέας.  

         Κάθε χρόνο  τρία   ολόλευκα περιστεράκια, τα οποία  προσφέρει η οικογένεια κ. Γεωργίου και   Σοφίας  Μπεκριδάκη, - εκκλησιάστηκαν κι αυτά μέσα σε κλουβάκι,  περιμένοντας υπομονετικά,  την ώρα της απελευθέρωσής τους – ένδειξη  ειρήνης και φιλίας αλλά και το σύμβολο του Αγίου Πνεύματος. 

        Μετά το τέλος των Ιερών Ακολουθιών μόνο ο π. Βασίλειος  μαζί με έναν επίτροπο.- λόγω των κακών καιρικών φαινομένων, -  εξήλθε του Ιερού Ναού και κατευθύνθηκε  προς  το παραδοσιακό πηγαδάκι για τον καθαγιασμό  των υδάτων ρίχνοντας τρεις φορές το σταυρό μέσα, ψέλνοντας το:  
«Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου, Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις· τοῦ γὰρ Γεννήτορος ἡ φωνὴ προσεμαρτύρει σοι, ἀγαπητὸν σε Υἱὸν ὀνομάζουσα, καὶ τὸ Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς, ἐβεβαίου τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές».

Οι πιστοί παρέμειναν εντός της εκκλησίας με υπομονή και αντάλλασαν ευχές μεταξύ τους.







Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2017



ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2017


Η ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΗΜΩΝ  ΙΗΣΟΥ  ΧΡΙΣΤΟΥ

 ΚΑΙ  ΑΓΙΟΥ  ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ  
ΤΟΥ  ΜΕΓΑΛΟΥ




Άγιος Βασίλειος ο Μέγας
Ημερομηνία εορτής: 
Τύπος εορτής: 
Σταθερή.
Εορτάζει στις 1 Ιανουαρίου εκάστου έτους.
Ιερά Λείψανα: 
Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους.
Η δεξιά βρίσκεται στον Ιερό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Ν. Φιλαδελφείας Αττικής.
Μέρος της δεξιάς βρίσκεται στη Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους.
Μέρη χειρός βρίσκονται στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και στη Μονή Παναχράντου Άνδρου.
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Ιβήρων, Διονυσίου (δύο), Παντοκράτορος (τρία) και Αγ. Παύλου Αγίου Όρους, Αγ. Θεοδοσίου Άργους, Κύκκου Κύπρου, στη Λαύρα Αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως και στο Ναό του Αγ. Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Βασιλειος Ο Μεγας (329 - 378)


Ζῇ Βασίλειος, καὶ θανὼν ἐν Κυρίῳ.
Ζῇ καὶ παρ᾽ ἡμῖν, ὡς λαλῶν ἐκ τῶν βίβλων,
Ἰανουαρίοιο θάνες, Βασίλειε, πρώτῃ.
Βιογραφία
«... τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας». Με τη φράση αυτή, το απολυτίκιο, απόλυτα επιτυχημένα, τονίζει την κοινωνική προσφορά του Άγιου Βασιλείου, που με τη θεία διδασκαλία του στόλισε με αρετές τα ήθη και τη ζωή των ανθρώπων.

Ο Μέγας αυτός πατέρας και διδάσκαλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας γεννήθηκε το 329 μ.Χ., κατ' άλλους το 330 μ.Χ., στη Νεοκαισάρεια του Πόντου στο χωριό Άννησα και μεγάλωσε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Τα δε εγκυκλοπαιδικά λεξικά αναφέρουν σαν πατρίδα του Μ. Βασιλείου την Καισαρεία της Καππαδοκίας. Είχε 8 αδέρφια, 3 αγόρια και πέντε κορίτσια. Από τα 4 αγόρια τα 3 αγόρια έγιναν επίσκοποι (ο Βασίλειος Καισαρείας, ο Γρηγόριος Νύσσης και ο Πέτρος Σεβάστειας) και το ένα μοναχός (ο Ναυκράτιος). Από τις 5 αδερφές του η πρώτη, και συγχρόνως το πιο μεγάλο παιδί της οικογένειας, η Μακρίνα, έγινε μοναχή. Οι γονείς του Βασίλειος (και αυτός), που καταγόταν από την Νεοκαισάρεια του Πόντου και Εμμέλεια, που καταγόταν από την Καππαδοκία, αν και κατά κόσμον ευγενείς και πλούσιοι, είχαν συγχρόνως και ακμαιότατο χριστιανικό φρόνημα. Αυτοί μάλιστα έθεσαν και τις πρώτες -καθοριστικής σημασίας- πνευματικές βάσεις του Αγίου.

Με εφόδιο αυτή τη χριστιανική ανατροφή, ο Βασίλειος αρχίζει μια καταπληκτική ανοδική πνευματική πορεία. Έχοντας τα χαρίσματα της ευστροφίας και της μνήμης, κατακτά σχεδόν όλες τις επιστήμες της εποχής του. Και το σπουδαιότερο, κατακτά τη θεία θεωρία του Ευαγγελίου, που την κάνει αμέσως πράξη με την αυστηρή ασκητική ζωή του.

Ας αναφέρουμε όμως, περιληπτικά, την πορεία των δραστηριοτήτων του. Μετά τις πρώτες του σπουδές στην Καισαρεία και κατόπιν στο Βυζάντιο, επισκέφθηκε, νεαρός ακόμα, την Αθήνα, όπου επί τέσσερα χρόνια συμπλήρωσε τις σπουδές του, σπουδάζοντας φιλοσοφία, ρητορική, γραμματική, αστρονομία και ιατρική, έχοντας συμφοιτητές του τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό (τον θεολόγο) και τον Ιουλιανό τον Παραβάτη.

Από την Αθήνα επέστρεψε στην Καισαρεία και δίδασκε την ρητορική τέχνη. Αποφάσισε όμως, να ακολουθήσει τη μοναχική ζωή και γι' αυτό πήγε στα κέντρα του ασκητισμού, για να διδαχθεί τα της μοναχικής πολιτείας στην Αίγυπτο, Παλαιστίνη, Συρία και Μεσοποταμία. Όταν επέστρεψε, αποσύρθηκε σε μια Μονή του Πόντου, αφού έγινε μοναχός, και ασκήθηκε εκεί με κάθε αυστηρότητα για πέντε χρόνια (357 - 362 μ.Χ.). Ήδη τέλεια καταρτισμένος στην Ορθόδοξη Πίστη, χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον επίσκοπο Καισαρείας Ευσέβιο. Ο υποδειγματικός τρόπος της πνευματικής εργασίας του δεν αργεί να τον ανεβάσει στο θρόνο της αρχιεροσύνης, διαδεχόμενος τον Ευσέβιο στην επισκοπή της Καισαρείας (370 μ.Χ.). Με σταθερότητα και γενναίο φρόνημα, ως αρχιερέας έκανε πολλούς αγώνες για την Ορθόδοξη Πίστη. Με τους ορθόδοξους λόγους που συνέγραψε, κατακεραύνωσε τα φρονήματα των κακοδόξων.

Στους αγώνες του κατά του Αρειανισμού αναδείχτηκε αδαμάντινος, ούτε κολακείες βασιλικές του Ουάλεντα (364 - 378 μ.Χ.), που πήγε αυτοπροσώπως στην Καισαρεία για να τον μετατρέψει στον Αρειανισμό, ούτε οι απειλές του Μόδεστου μπόρεσαν να κάμψουν το ορθόδοξο φρόνημα του Αγίου. Υπεράσπισε με θάρρος την Ορθοδοξία, καταπλήσσοντας τον βασιλιά και τους Αρειανούς. Ακόμα, αγωνίστηκε κατά της ηθικής σήψεως και επέφερε σοφές μεταρρυθμίσεις στο μοναχισμό.

Η δε υπόλοιπη ποιμαντορική δράση του, υπήρξε απαράμιλλη, κτίζοντας την περίφημη «Βασιλειάδα», συγκρότημα με ευαγή Ιδρύματα, όπως φτωχοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο, ξενοδοχείο και νοσοκομείο κ.ά., όπου βρήκαν τροφή και περίθαλψη χιλιάδες πάσχοντες κάθε ηλικίας, γένους και φυλής.

Ο Μέγας Βασίλειος έχει πλούσιο και σημαντικό συγγραφικό έργο. Τα κυριότερα έργα του είναι οι 9 ομιλίες στην Εξαήμερο, ομιλίες στους Ψαλμούς, πολλές και διάφορες άλλες ομιλίες, ασκητικά έργα και επιστολές. Εκτός των άλλων έργων του, έγραψε και Θεία Λειτουργία, που, μετά την επικράτηση αυτής της συντομότερης του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, τελείται 10 φορές το χρόνο: την 1η Ιανουαρίου (όπου γιορτάζεται και η μνήμη του), τις πρώτες πέντε Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής, τις παραμονές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων, την Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο.

Στα πενήντα του χρόνια ο Μέγας Βασίλειος, εξαιτίας της ασθενικής κράσεώς του και της αυστηρής ασκητικής ζωής του (ορισμένες πηγές λένε από βαριά αρρώστια του ήπατος ή των νεφρών), την 1η Ιανουαρίου του 378 μ.Χ. ή κατ' άλλους το 379 με 380 μ.Χ., εγκαταλείπει το φθαρτό και μάταιο αυτό κόσμο, αφήνοντας παρακαταθήκη και Ιερή κληρονομιά στην ανθρωπότητα ένα τεράστιο πνευματικό έργο.

Το συγγραφικό έργο του
Τα έργα του κατατάσσονται σε τέσσερεις κατηγορίες:

Δογματικά συγγράμματα.
α) «Ανατρεπτικός του Απολογητικού του δυσσεβούς Ευνομίου». Αποτελείται από τρία βιβλία και καταφέρεται ενάντια του αρχηγού των Ανομοίων Ευνομίου.
β) «Προς Αμφιλόχιον, περί του Αγίου Πνεύματος». Επιστολική πραγματεία προς τον επίσκοπο Ικονίου Αμφιλόχιο σχετικά με το Άγιο Πνεύμα.

Ασκητικά συγγράμματα.
α) «Τα Ηθικά». Συλλογή 80 ηθικών κανόνων.
β) «Όροι κατά πλάτος». Περιέχει 55 κεφάλαια με θέμα γενικές αρχές του μοναχισμού.
γ) «Όροι κατ’ επιτομήν». Περιέχει 313 κεφάλαια που αναφέρονται στην καθημερινή ζωή των μοναχών.
δ) «Περί πίστεως».
ε) «Περί κρίματος».
στ) «Περί της εν παρθενία αληθούς αφθορίας». Έργο σχετικό με την παρθενική ζωή.

Ομιλίες.
Ορισμένες από τις ομιλίες του είναι:
α) «Εις την Εξαήμερον». Συλλογή 9 ομιλιών με θέμα τη δημιουργία του κόσμου.
β) «Εις του Ψαλμούς». Συλλογή 18 ομιλιών με αφορμή το περιεχόμενο των Ψαλμών του Δαυίδ.
γ) «Περί του ουκ έστιν αίτιος του κακού ο Θεός».
δ) «Περί πίστεως».
ε) «Κατά Σαβελλιανών, Αρείου και Ανομοίων».
στ) «Προς τους νέους, όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων». Το διασημότερο από τα κείμενα του Βασιλείου, στο οποίο πραγματοποιεί προσπάθεια γεφύρωσης μεταξύ χριστιανικής και κλασσικής παιδείας.
ζ) «Προτρεπτικός εις το άγιον βάπτισμα».
η) «Εις το πρόσεχε σεαυτώ».
θ) «Προς Πλουτούντας».
ι) «Εν λιμώ και αυχμώ».
ια) «Εις την μάρτυρα Ιουλίτταν και περί ευχαριστίας».

Επιστολές.
Σώζονται 365 επιστολές με το όνομα του Μεγάλου Βασιλείου, που καλύπτουν την εικοσαετία από την επιστροφή του στην Καισάρεια από την Αθήνα έως και το θάνατό του.

Το έθιμο της βασιλόπιτας
Στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη, όταν το Βυζάντιο κήρυξε τον πόλεμο στην Περσία, ο Ιουλιανός πέρασε με τον στρατό του από την Καισαρεία. Τότε διέταξε να φορολογήσουν όλη την επαρχία και τα χρήματα αυτά θα τα έπαιρνε επιστρέφοντας για την Κωνσταντινουπολη. Ετσι, οι κάτοικοι αναγκάσθηκαν να δώσουν ό,τι είχε ο καθένας χρυσαφικά νομίσματα κ.λπ. Όμως ο Ιουλιανός σκοτώθηκε άδοξα σε μια μάχη στον πόλεμο με τους Πέρσες, έτσι δεν ξαναπέρασε ποτέ από την Καισάρεια. Τότε ο Αγιος Βασίλης έδωσε εντολή και από τα μαζεμένα χρυσαφικά τα μισά να δοθούν στους φτωχούς, ένα μικρό μέρος κράτησε για τις ανάγκες των ιδρυμάτων της Βασιλειάδος , και τα υπόλοιπα τα μοίρασε στους κατοίκους με ένα πρωτότυπο τρόπο: έδωσε εντολή να ζυμώσουν ψωμιά και σε κάθε ψωμί, έβαλε από ένα νόμισμα ή χρυσαφικό μέσα, κατόπιν τα μοίρασε στα σπίτια, έτσι τρώγοντας οι κάτοικοι τα ψωμιά όλο και κάτι έβρισκαν μέσα.
Έτσι, γεννήθηκε το έθιμο της πίτας που ονομάσθηκε βασιλόπιτα.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος α’.
Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου, ὡς δεξαμένην τὸν λόγον σου· δι' οὗ θεοπρεπῶς ἐδογμάτισας, τὴν φύσιν τῶν ὄντων ἐτράνωσας, τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας. Βασίλειον ἱεράτευμα, Πάτερ Ὅσιε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον
Ὥφθης βάσις ἄσειστος τῇ Ἐκκλησίᾳ, νέμων πᾶσιν ἄσυλον, τὴν κυριότητα βροτοῖς, ἐπισφραγίζων σοῖς δόγμασιν, Οὐρανοφάντορ Βασίλειε Ὅσιε.

Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ λόγον.
Ἑξανοίξας τὸ στόμα λόγῳ Θεοῦ, ἐξηρεύξω σοφίαν κήρυξ φωτός, καὶ φρόνημα ἔνθεον, τῇ οἰκουμένῃ κατέσπειρας· τῶν γὰρ Πατέρων ὄντως, κυρώσας τὰ δόγματα, κατὰ Παῦλον ὤφθης, τῆς πίστεως πρόμαχος· ὅθεν καὶ Ἀγγέλων, συμπολίτης ὑπάρχεις, καὶ τούτων συνόμιλος, ἀνεδείχθης μακάριε, Θεοφάντορ Βασίλειε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Ὁ Οἶκος
Τῆς σωφροσύνης ὁ κρατήρ, τὸ στόμα τῆς σοφίας, καὶ βάσις τῶν δογμάτων, Βασίλειος ὁ μέγας, πᾶσιν ἀστράπτει νοερῶς. Δεῦτε οὖν, καὶ στῶμεν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ, θερμῶς ἐνατενίζοντες, τοῖς θαύμασι τοῖς τούτου τερπόμενοι, καὶ ὥσπερ λαμπηδόνι ἀστραφθέντες τῷ φωτὶ αὐτῶν, θαλφθῶμεν τῷ τοῦ βίου καθαρτικῷ πνεύματι, μιμούμενοι αὐτοῦ τὴν πίστιν, τὴν ζέσιν, τὴν ταπείνωσιν, δι' ὧν οἶκος ἐδείχθη τοῦ ὄντως Θεοῦ· πρὸς ὃν βοῶντες ὑμνοῦμεν, οὐρανοφάντορ Βασίλειε Ὅσιε.

Μεγαλυνάριον
Τὸν οὐρανοφάντορα τοῦ Χριστοῦ, μύστην τοῦ Δεσπότου, τὸν φωστῆρα τὸν φαεινόν, τὸν ἐκ Καισαρείας, καὶ Καππαδόκων χώρας, Βασίλειον τὸν μέγαν, πάντες τιμήσωμεν. Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής


Tην ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ του νέου χρόνου και με την ευλογημένη εορτή του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, προσδοκούμε τις άφθονες ευλογίες και τα μεγάλα δωρήματα του Θεού. Θα συνεχίσομε να τον δοξολογούμε και να τον τιμούμε με την λατρεία μας και με την πιστή προσφορά  όλων μας.


Στην ενορία μας την Παναγία Λατομίτισσα εορτάσαμε και φέτος με κάθε εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια την 1η Ιανουαρίου 2017.  Παρ’ όλες τις αντίξοες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν το πρωί της Πρωτοχρονιάς αρκετοί πιστοί προσήλθαν  να προσκυνήσουν  την εικόνα του  Αγίου  Βασιλείου.
Η  Ιερά Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου ιδιαίτερη  και  διαφορετική. Ο ιερέας του Ναού π. Βασίλειος  Φιλιππάκης   συγκινημένος λόγω της ημέρας,  - εορτάζoν  ο ίδιος, -  μαζί με την χορωδία των ιεροψαλτών μας  απέδωσαν  με Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια τους ωραίους Υμνους του  Μεγάλου  Βασιλείου.

Την καθιερωμένη Αγιοβασιλόπιττα ευλόγησε και έκοψε  μετά το  τέλος της Θείας Λειτουργίας εντός του Ιερού Ναού ο εφημέριός μας.
Για τον καθένα ξεχωριστά  είχε ένα εικονάκι του Αγίου Βασιλείου που συνοδευόταν  με ατομικά  βασιλοπιτάκια,  έχοντας για δώρο  σε εκείνον που θα εύρισκε το φλουρί μία ωραιοτάτη μεγάλη  εικόνα του Αγίου Βασιλείου.

Ολοι του ευχήθηκαν  από τα βάθη της καρδιάς  τους   -  ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ – με υγεία  και να τον έχει ο Θεός καλά, να συνεχίσει το Πνευματικό και φιλανθρωπικό  του έργο στην ενορία μας.
       Ευχή μας ο Κύριος να λάμψει στις καρδιές μας και να τις καθοδηγεί πάντα στο Αγιο θέλημά του.

"ΚΑΛΗ  ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ
 ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ  ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑ ΤΟ 2017».