ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 01 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Ἀριθμός 34
Κυριακή ΙΑ΄ Ματθαῖου
1 Σεπτεμβρίου 2019
(Α΄Τιμ. β΄, 1 – 7 )
«ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄τιμ.. β΄, 4).

Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ,τῆς ἀρχῆς τῆς Ἰνδίκτου, δηλαδὴ τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, πού ἀρχίζει ἀπὸ σήμερα 1η Σεπτεμβρίου, ὁ ἀπόστολος Παῦλος καλεῖ τὸ πνευματικό του τέκνο Τιμόθεο, ἀλλὰ καὶ ὅλους ἐμᾶς , νὰ πραγματοποιοῦμε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις καὶ εὐχαριστίες. Ἡ Ἐκκλησία μας συνεχῶς εὔχεται καὶ πραγματοποιεῖ δεήσεις γιὰ ὅλους τούς ἀνθρώπους: «Ὑπὲρ πλεόντων, ὁδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αἰχμαλώτων καὶ τῆς σωτηρίας αὐτῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν», λέγει ὁ διάκονος ἢ ὁ ἱερέας στὴν Ἐκτενῆ Δέηση ἢ «Εἰρηνικά». Δέεται ἡ Ἐκκλησία καὶ γιὰ τοὺς ἔχοντες καὶ ἀσκοῦντες ἐξουσία πολιτική, ἢ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἐξουσία. Εὔχεται ὅπως Κύριος τούς φωτίζει καὶ ἐνισχύει γιὰ τὸ καλὸ τῶν ἀνθρώπων. Ἔτσι θὰ ὑπάρξει εἰρήνη καὶ γαλήνη , ὥστε νὰ ζοῦμε μὲ εὐσέβεια, ἤρεμα καὶ εἰρηνικά.

Ἀκολούθως ὁ θεῖος Παῦλος διακηρύσσει μία σπουδαία θεολογικὴ καὶ ἐσχατολογικὴ ἀλήθεια: «...ὃς (ὁ Θεὸς) πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Ὁ Θεὸς ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν θέλει νὰ σωθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, εἶναι γνωστὸ ὡς σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας. Τὸ σχέδιο αὐτὸ ἐκτυλίσσεται καὶ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη (ἐπεμβάσεις τοῦ Θεοῦ στην ἱστορία καὶ δὴ στὸν Ἰσραήλ, ἀποστολὴ Προφητῶν, Δικαίων κ.α.), καὶ κορυφώνεται μὲ τὴν θεία Ἐνανθρώπηση.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἡ «Θεοῦ Σοφία καὶ Δύναμις», εἶναι ὁ μεσίτης μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, κατὰ τῶν ἀπόστολο Παῦλο. Εἶναι Αὐτὸς πού μὲ τὸ σταυρικό Του θάνατο καὶ τὴν ἐκ νεκρῶν Του Ἀνάσταση, ἔγινε ἡ αἰτία τῆς σωτηρία μας.

Ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν μᾶς καλεῖ νὰ ἐγκολπωθοῦμε τὶς ἀλήθειες αὐτὲς καὶ νὰ τὶς κάνουμε βίωμά μας. Νὰ γίνουμε καὶ μεῖς μάρτυρες Χριστοῦ, μὲ τὴν ἔννοια τῆς διδασκαλίας καὶ μαρτυρίας τοῦ Εὐαγγελίου στοὺς ἀδελφούς μας. Ὁ ἴδιος μάλιστα δίνει ὡς παράδειγμα τὸν ἑαυτό του, πού κλήθηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ γιὰ νὰ διδάξει τὸ Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας στοὺς ἐθνικοὺς (εἰδωλολάτρες). Μᾶς καλεῖ νὰ ἐφαρμόσουμε στὴ ζωὴ μας αὐτὸ ποῦ γράφει κάπου ἀλλοῦ: «Ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἳ ἡμέραι πονηραὶ εἰσί». Αὐτὸ σημαίνει νὰ ἀξιοποιοῦμε τὶς εὐκαιρίες πού μᾶς δίνει ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ἐργαζόμαστε γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, ἡ ὁποία δὲν ἐπιτυγχάνεται μόνο μὲ τὶς δικές μας προσπάθειες, μὲ τὸν δικό μας ἀγώνα ἢ μὲ τὰ καλὰ ἔργα καὶ τὶς ἀρετές μας. Γιὰ τὴ σωτηρία μας εἶναι ἀπαραίτητη ἡ χάρη καὶ ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τὴν ὁποία καὶ θὰ πρέπει νὰ ζητοῦμε.Δὲν εἴμαστε μόνο ἐμεῖς πού ἐνδιαφερόμασθε γιὰ αὐτήν. Ἐνδιαφέρεται καὶ ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν»· καὶ γι’ αὐτὸ φροντίζει μὲ κάθε τρόπο νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴ σωτηρία, ἐφόσον διακρίνει στὴν ψυχή μας τὴ διάθεση καὶ βλέπει τὴν προσπάθειά μας.

Βεβαίως, ὁ Θεὸς ἔχει τοὺς δικούς του τρόπους, τοὺς ὁποίους μπορεῖ ἐμεῖς νὰ μὴν εἴμαστε σὲ θέση νὰ κατανοήσουμε, μπορεῖ νὰ μὴν εἴμαστε σὲ θέση νὰ καταλάβουμε τὴ σκοπιμότητα τὴν ὁποία ἐξυπηρετοῦν καὶ μπορεῖ ἀκόμη νὰ ἀντιδροῦμε καὶ νὰ δυσανασχετοῦμε γιὰ γεγονότα ἢ καταστάσεις πού ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ ἔρχονται στὴ ζωὴ μας προκειμένου νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴ σωτηρία, ἀλλὰ ἐμεῖς δὲν τὸ ἀντιλαμβανόμασθε.

Ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ μὲ τρόπους πού ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε, γιατί ἡ δική μας λογικὴ καὶ ὁ δικός μας νοῦς εἶναι πεπερασμένος, ἐνῶ οἱ βουλὲς τοῦ Θεοῦ, οἱ σκέψεις καὶ τὰ σχέδιά του. εἶναι ἀνεξερεύνητα καὶ ἀπροσπέλαστα γιὰ τὴν ἀνθρώπινη λογική. Εἶναι πάνσοφος καὶ γνωρίζει τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῶν καρδιῶν μας, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ σχεδιάζει μὲ τὸν δικό του τρόπο ὅ,τι εἶναι ὠφέλιμο καὶ σωτήριο γιά μας, ἀλλὰ καὶ ἐπιπλέον, θέλει νὰ δοκιμάσει καὶ τὴν πίστη μας καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη μας σὲ Αὐτόν.

Θέλει νὰ δεῖ, ἐὰν εἴμαστε διατεθειμένοι νὰ ἀφήσουμε «ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πάσαν τὴν ζωὴν ἠμῶν» στὰ χέρια του καὶ στὴν ἀγάπη του, χωρὶς νὰ ἐξερευνοῦμε μὲ περιέργεια τὰ σχέδιά του· θέλει ὅμως καὶ κάποιες φορὲς μὲ ὅσα ἐπιτρέπει νὰ συμβαίνουν νὰ μᾶς ἀφυπνίσει, νὰ μᾶς κάνει νὰ ἔρθουμε σὲ ἐγρήγορση, νὰ στραφοῦμε πρὸς Αὐτὸν περισσότερο, νὰ ἐνδιαφερθοῦμε περισσότερο γιὰ τὴν ψυχή μας καὶ τὴ σωτηρία της.

Θέλει ἀκόμη νὰ ζοῦμε ὡς συνετά, καὶ νὰ χρησιμοποιοῦμε σωστὰ τὸ χρόνο μας, διότι οἱ καιροὶ εἶναι πονηροί. Ἂν αὐτὸ ἴσχυε γιὰ τὴν τότε ἐποχή, πόσο μᾶλλον γιὰ σήμερα. Ὁ πόλεμος πού δέχεται ὁ πιστὸς εἶναι ὁρατός καὶ ἀόρατος. Χρειάζεται ἐπαγρύπνηση καὶ ἐγρήγορση. Χρειάζεται νὰ ἀξιοποιοῦμε τὸ χρόνο μας γιὰ τὸ πνευματικό μας ὄφελος.

Τέλος, νὰ κατανοήσουμε ὅτι ὁ παρὼν καιρός, εἶναι καιρὸς μετανοίας καὶ δεήσεως.  Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου