ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Ἀριθμός 6

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

(Ματθ. κε' 31-46)

11 Φεβρουαρίου 2018

"Ἐπείνασα γάρ, καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν..." (Ματθ. κε' 35)

Εἶναι, ἐκ τῶν προτέρων, ἀγαπητοί μου, γνωστὰ τὰ πρακτικὰ καὶ ἡ ἀπόφαση τῆς μεγαλύτερης καὶ πλέον πολύκροτης δίκης τῆς Ἱστορίας. Πρόκειται, γιὰ τὴν τελικὴ κρίση, ποὺ θὰ διεξαχθεῖ ἐνώπιόν τοῦ Παντοδύναμου Θεοῦ, κατὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία, καὶ στὴν ὁποία θὰ κριθοῦμε, ἀνεξαιρέτως, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ὅλων τῶν αἰώνων. Τὸ κριτήριο, μὲ τὸ ὁποῖο θὰ κριθοῦμε εἶναι ὁ κώδικας τῆς ἀγάπης. Τῆς ἀγάπης, ποὺ δείξαμε στὸν πεινασμένο, στὸν διψασμένο, στὸν ἄρρωστο, στὸν φυλακισμένο ἢ ποὺ δὲν δείξαμε στὸν πονεμένο συνάνθρωπό μας, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸν Χριστό, ὅπως πολὺ χαρακτηριστικὰ ἀναφέρει ἡ εὐαγγελικὴ περικοπή.

«Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατε μοὶ φαγεῖν…».

Διά μέσου τῶν αἰώνων ἀλλὰ καὶ στὴν ἐποχή μας, πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ συγκλονίζονται ἀπὸ τὸ γεγονὸς καὶ προσπαθοῦν μὲ θυσία ἀκόμη νὰ ἐφαρμόσουν τὸν κώδικα τῆς ἀγάπης. Ἀλλὰ, κάποιοι ἄλλοι ξεχνοῦν τὸ περίφημο 25ο κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου. Ταμπουρώνονται στὸν ἐγωισμό τους καὶ φροντίζουν νὰ μὴν ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὴν δυστυχία τῶν ἄλλων. Λένε: «Ὁ καθένας γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ ὁ Θεὸς γιὰ ὅλους». Ἕνα ἀξιοθρήνητο σύνθημα, ποὺ ἀντιτάσσεται στὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης καὶ, ποὺ, δυστυχῶς, κυβερνᾶ τὴν κοινωνία μας.

Ἡ περιουσία μου, ἡ περιουσία σου, ἡ ἰδιοκτησία μας. Ἡ δική μου, ἡ δική σου. Τὸ κεφάλαιό μου, τὰ πλούτη μου, τὰ ἀγαθά μας. Τὰ δικά μου, τὰ δικά σου ἐπαναλαμβάνουμε συχνά. Καὶ ἀδιαφοροῦμε ἢ κάνουμε, πὼς, κάπως, ἐνδιαφερόμαστε. Στὴν πραγματικότητα, ὅμως, δὲν μᾶς πονάει ὁ πόνος τοῦ ἄλλου. Πολὺ συχνὰ αὐτὸς ὁ ἀτομισμός, ἡ ἀδιαφορία, γιὰ τὸν πλησίον μας, φθάνει στὸ ἔπακρον. Ἐνῶ τόσοι καὶ τόσοι ὑποφέρουν καὶ τὸ βλέπουμε αὐτὸ καθημερινά. Ὅπου κι ἂν κοιτάξουμε, θὰ δοῦμε ἀνθρώπους νὰ δυστυχοῦν, νὰ βρίσκονται σὲ ἀθλία κατάσταση. Ἐν τούτοις, ὅμως, κάποιοι ἀδιαφοροῦν. Σὰν νὰ μὴν ὑπάρχει τίποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ τόν ἑαυτό τους. Ὅλοι αὐτοὶ, ζοῦν καὶ κινοῦνται μὲ τρόπο ἐγωιστικὸ, ἐπιδεικνύοντας τὰ πλούτη καὶ τὴν νομιζόμενη ἀξία τους. Πολλοὶ, ἴσως, ποῦν, ὅτι δὲν ἰσχύει κάτι τέτοιο, ἰδιαίτερα στὶς ἡμέρες κρίσεως, ποὺ ζοῦμε. Ὅτι δὲν ὑπάρχουν παραδείγματα ἄκρατου ἀτομισμοῦ καὶ ἀπιστίας. Σὲ μικρότερη κλίμακα μποροῦμε νὰ τὴν δοῦμε ὁ καθένας στὸν ἑαυτό του. Κι ἐμεῖς, πολλὲς φορὲς, δείχνουμε ἀδιαφορία στὸν πόνο τοῦ συνανθρώπου μας. Πόσα καὶ πόσα δὲν ξοδεύουμε ἄσκοπα, μάλιστα στὶς ἡμέρες αὐτὲς καὶ ἐνῶ λέμε, ὅτι ἔχουμε οἰκονομικὴ κρίση.

Ἔρχεται, ὅμως, γιὰ ἄλλη μία φορὰ στὸ διάβα τῆς ζωῆς μας ἡ θεϊκὴ φωνὴ νὰ μᾶς ὑπενθυμίσει τὸ καθῆκον τῆς ἀγάπης, ποὺ ἐξοστρακίζει τὸν ἀτομισμό μας.

Πρέπει νὰ μάθουμε, πρῶτα ἀπ’ ὅλα, νὰ σκεπτώμαστε τοὺς ἄλλους. Ὄχι μόνο κάποιες στιγμές, ἀλλὰ συνεχῶς. Πρέπει νὰ ζοῦμε μὲ τὴ σκέψη τῆς δυστυχίας καὶ τοῦ πόνου τῶν ἄλλων. «Εἰ πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχουν πάντα τὰ μέλη».

Σκεπτόμαστε, ὅτι εἴμαστε μέλη τοῦ ἴδιου σώματος, τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ; Σκεπτόμαστε, ὅτι ἀνήκουμε στὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία καὶ δὲν πρέπει ἐμεῖς νὰ καλοπερνᾶμε καὶ ἄλλοι συνάνθρωποί μας νὰ ὑποφέρουν;

Ἕνα δεύτερο στοιχεῖο, ποὺ περιέχει ὁ κώδικας τῆς ἀγάπης εἶναι ἡ καθολικότητα τῆς ἀγάπης. Ὄχι μόνο ἀγάπη πρὸς τὸν ἰσχυρό, τὸν ἄνθρωπο, ποὺ θὰ μᾶς ἀνταποδώσει, ἴσως, ὅ,τι θὰ τοῦ προσφέρουμε, ἀλλὰ πρὸς τὸν ἀδύνατο. «Μηδενὶ μηδὲν ὀφείλοντες, εἰ μὴ τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους».

Ὁ Κύριός μας, ἡ ὄντως ἀγάπη, κηρύσσει πρὸς ὅλους ἀγάπη καθολική, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν κοινωνικὴ θέση, τὸ φύλο, τὸ χρῶμα. Βάζει δίπλα στὸν δυνατὸ τὸν ἀδύνατο, δίπλα σ’ αὐτὸν, ποὺ ἔχει ὑγεία, τὸν ἄρρωστο, κοντὰ στὸν ἐλεύθερο, τὸν φυλακισμένο, κοντὰ στὸν λευκὸ τὸν μαῦρο. Καὶ σὲ ὅλους μας ζητάει νὰ δείξουμε τὸ ἐνδιαφέρον μας, τὴν ἀγάπη μας.

Ἡ καθολικότητα τῆς ἀγάπης περιλαμβάνει καὶ τοὺς τρόπους. Δὲν δείχνουμε ἀγάπη μόνο μὲ τὴν ἐλεημοσύνη. Ὅπως μᾶς λέει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, μία ἐπίσκεψη ἢ ἡ προστασία τοῦ ξένου εἶναι στὴ σφαίρα τῆς ἀγάπης. Ναί, πολλὲς φορὲς ἔρχεται ὁ Κύριος μὲ τὴ μορφὴ τοῦ γείτονα, ποὺ ἔχει ἀνάγκη περισσότερο ἀπὸ συντροφιά, παρὰ ὁ,τιδήποτε ἄλλο. Ἔρχεται μὲ τὴ μορφὴ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἔχει χάσει τὸ θάρρος καὶ τὴν ἐλπίδα του, κουρασμένος ἀπὸ τὸ βάρος τῶν τόσων προβλημάτων καὶ δὲν ζητάει τίποτε ἄλλο παρὰ τὴν ἠθικὴ συμπαράστασή μας. Ἔρχεται μὲ τὴ μορφὴ τοῦ νέου, ποὺ ζητάει καθοδήγηση μέσα στὴν πολυδαίδαλη κοινωνία, ποὺ ζοῦμε.

Ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι μόνο χρῆμα, δὲν εἶναι μόνο ὑλικὴ προσφορά. Εἶναι μία πράξη τῆς καρδιᾶς. Εἶναι ἡ προσφορὰ τοῦ ἑαυτοῦ μας. Μᾶς λέει: «ἠσθένησα καὶ ἐπεσκέψασθε μέ, ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρὸς με». Δὲν λέει στεῖλτε κάτι, ἀλλὰ κάνετε κάτι. Προσφέρετε κάτι ἀπὸ τὸν ἑαυτό σας. Θυσιάστε τὴν ἀνάπαυσή σας. Κουραστεῖτε, γιὰ τὸν ἀδελφό σας.

Ἀγαπητοί μου,

Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας, ὁ Ἀρχηγὸς τῆς πίστεώς μας, μᾶς ἔδωσε τὸν τύπο τῆς γνήσιας, τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης, ποὺ δὲν γνωρίζει ἀνάπαυση, ποὺ δὲν ὑπολογίζει κόπους καὶ θυσίες. «Διῆλθεν εὐεργετῶν». Καὶ ἔφθασε στὴν ὑπέρτατη θυσία.

Δὲν μᾶς ἔδειξε τὸν δρόμο αὐτὸ, γιὰ νὰ θαυμάζουμε ἁπλῶς τὸ μεγαλεῖο του. «Καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς, οὕτω καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλους ἀγαπᾶν». Σὲ ὅποια ἐποχὴ κι ἂν ζοῦμε, εἴτε ἔχουμε χρήματα, εἴτε ὄχι, εἴτε περνᾶμε κρίσεις ἢ ὄχι, ὁ Χριστός μας ζητάει νὰ παρουσιάσουμε τὴ γνήσια, τὴν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη πρὸς ὅλους καὶ μὲ ὅλους τούς τρόπους. Τὴν ἀγάπη, ποὺ συνοδεύεται ἀπὸ μικρὲς ἤ μεγάλες θυσίες. Ἀμὴν.      Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου