ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Ἀριθμός 43

Κυριακή 29 Ὀκτωβρίου 2017

Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

( Γαλ. β΄ 16-20 )

Ἀπό τήν πρός Γαλάτας ἐπιστολήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου εἶναι καί τό σημερινόν ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα, ἀδελφοί μου. Ἄς θυμηθοῦμε γιατί ἔγραψε καί ἀπέστειλεν αὐτήν τήν ἐπιστολήν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

Τήν Γαλατίαν, ἐπαρχία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, εἶχαν ἐπισκεφθῆ ψευδοδιδάσκαλοι καί ἐκήρυξαν ὅτι ἡ πιστή τήρησις τῶν διατάξεων τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου καί, κυρίως, τῆς περιτομῆς ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπον στήν σωτηρίαν. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τότε ἀπέστειλεν αὐτήν τήν ἐπιστολήν του, ὅπου τονίζει πώς δέν σώζει τόν ἄνθρωπον αὐτό τό γρᾶμμα τοῦ Νόμου, ἀλλά ἡ πίστις στόν Θεόν, ἡ ὁποία φανερώνεται μέ ἔργα.

Θά δοῦμε ποιά εἶναι αὐτά τά ἔργα πού δικαιώνουν τόν ἄνθρωπον καί τοῦ ἐξασφαλίζουν τήν ζωήν κοντά στόν Χριστόν.

Πρῶτον. Αὐτά πού ἔχουν ἀναφοράν στόν ἑαυτόν μας. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁμιλεῖ γιά οἰκοδομήν τοῦ πιστοῦ, γιά ἀνακαίνισιν, γιά σταύρωσιν τοῦ ἑαυτοῦ μας. Τί σημαίνουν αὐτά. Σημαίνουν πώς ὁ ἄνθρωπος μέ τήν εἴσοδόν του στόν Χριστιανισμόν, μέ τό Βάπτισμα δηλαδή, ἀπεκδύεται τόν παλαιόν ἄνθρωπον καί ἐνδύεται τόν νέον. Γκρεμίζει τό παλαιόν οἰκοδόμημα καί κτίζει καινούριο. Δηλαδή, μέ τό Βάπτισμα ὁ πιστός παίρνει τήν δύναμιν, ὥστε νά ἀντιστέκεται εἰς τόν Σατανᾶν. Παίρνει τήν δύναμιν γιά νά κόψῃ τά πάθη καί τά ἐλαττώματά του, καί νά ἀγωνισθῇ γιά τήν κατάκτησιν τῶν ἀρετῶν, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ συνεχῆ καί  ἀδιάκοπον προσπάθειαν.

Δεύτερον. Αὐτά πού ἔχουν ἀναφορά στούς ἄλλους, στόν συνάνθρωπόν μας, στόν πλησίον μας. Ποιά εἶναι αὐτά. Τήν ἀπάντησιν μᾶς τήν δίνει ἡ εὐαγγελική περικοπή, τήν ὁποίαν, Θεοῦ θέλοντος, θά ἀκούσωμεν τήν ἑπομένην Κυριακήν, καί ἡ ὁποία ἔχει ὡς θέμα της τήν παραβολήν τοῦ πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου. Αὐτό τό εὐαγγελικόν κείμενον παρουσιάζει τήν πραγματικότητα τῆς κάθε ἐποχῆς καί πολύ περισσότερον τῆς δικῆς μας. Μήπως ἐμεῖς δέν ἀδιαφοροῦμε, ὅπως ὁ πλούσιος τῆς παραβολῆς, γιά τόν κάθε Λάζαρον πού βρίσκεται δίπλα μας καί προσπαθεῖ νά χορτάσῃ ἀπό τά ψίχουλα πού θά πέσουν ἀπό τό τραπέζι τοῦ πλουσίου. Ἄς ἐρωτήσωμεν τούς ἑαυτούς μας πόσες φορές ἐνδιαφερθήκαμε, ψάξαμε νά βροῦμε τόν Λάζαρον πού εἶναι δίπλα μας, τόν ἄνθρωπον πού ἔχει ἀνάγκην συμπαραστάσεως καί ἐνισχύσεως οἰκονομικῆς ἀλλά καί ἠθικῆς. Πόσες φορές πήγαμε στόν ἀσθενῆ καί στόν πενθοῦντα γιά νά τόν ἐνισχύσωμε στήν δοκιμασίαν του.

Πρέπει νά τό ὁμολογήσωμε: Σπανίζουν, σήμερα,  ἀνάμεσά μας οἱ ἄνθρωποι πού εἶναι πρόθυμοι νά θυσιάσουν τόν ἑαυτόν τους γιά νά προσφέρουν στόν ἄλλον πού ἔχει ἀνάγκη. Μᾶς λείπει ἡ διάθεσις. Διότι, πῶς ἐξηγεῖται τό γεγονός, ὅτι  ἔχομε τήν δυνατότητα νά ἱκανοποιήσωμε σχεδόν ὅλες τίς ἐπιθυμίες μας καί τίς ὀρέξεις μας, ἐνῶ δέν ἔχομε νά προσφέρωμε κάτι στόν Λάζαρον πού εἶναι δίπλα μας καί ὑποφέρει.

Ξεχνᾶμε κάτι τό πολύ βασικό: Ὅτι ὁ χριστιανισμός εἶναι ἡ θρησκεία τῶν ἔργων, καί ὄχι τῶν λόγων. Δέν σωζόμεθα μέ τά κούφια λόγια, ἀλλά μέ τίς πράξεις μας. «Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ’ ὁ ποιῶν τό θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ΄ ζ΄ 20). Ξεχνᾶμε αὐτό πού διακηρύττει ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος: «Ἡ πίστις, ἐάν μή ἔργα ἔχῃ, νεκρά ἐστι καθ’ ἑαυτήν (Ἰακ. β΄17)».

Στό σημεῖον αὐτό νά σημειώσωμε καί τοῦτο: Τά ἔργα πίστεως, ἡ προσφορά μας πρός τόν συνάνθρωπόν μας θά πρέπῃ νά εἶναι καρπός τῆς ἀγάπης καί μόνον τῆς ἀγάπης, καί νά μήν ἔχῃ ἄλλους στόχους. Κάνομε τό καλό γιά νά βοηθήσωμε τόν ἄλλον, καί ὄχι γιά νά μᾶς τό ἀνταποδώσῃ ἀργότερα, ἤ γιά νά προβάλωμε τόν ἑαυτόν μας, ἤ γιά νά μᾶς ἐπαινέσουν, ἤ γιά νά μᾶς γράψῃ ἡ ἐφημερίδα. Ὄχι ἔτσι, διότι χάνει τήν ἀξίαν του τό καλό πού ἐκάναμε.

Ἀδελφοί μου!

Ἡ παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου μᾶς μεταφέρει νοερά στήν πραγματικότητα μιᾶς ἄλλης καταστάσεως, αὐτῆς πέραν τοῦ τάφου, τῆς ζωῆς μετά θάνατον. Ἤ θά ζοῦμε κοντά στόν Θεόν  τήν αἰώνιον ζωήν καί μακαριότητα, ἤ μακριά ἀπό τόν Θεόν τήν συνεχῆ ὀδύνην στόν τόπον τῆς βασάνου. Ἐμεῖς μόνοι μας ἐπιλέγομε τήν κατάστασιν στήν ὁποίαν ὁδηγούμεθα. Εἴθε νά θελήσωμε πρῶτον νά ἀνακαινίσωμεν τόν ἑαυτόν μας, ἁπλᾶ νά τό ποῦμε, νά διορθωθοῦμε, καί δεύτερον, ὅσον ἀφορᾶ τούς ἄλλους, νά θελήσωμε νά τούς προσφέρωμε ἀπό τά ἀγαθά πού μᾶς χαρίζει ὁ Θεός. ΑΜΗΝ.      Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου