Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2017

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Ἀριθμός 41
Κυριακή 15 Ὀκτωβρίου 2017
Δ΄ ΛΟΥΚΑ
ΤΩΝ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Ζ΄ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ
( Τίτ. γ΄ 8-15 )
Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου, εἶναι ἀφιερωμένη στούς Πατέρας ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι συνεκρότησαν τήν Ζ΄ Οἰκουμενικήν σύνοδον. Ἡ σύνοδος αὐτή συνῆλθε στήν Νίκαια τῆς Κωνσταντινουπόλεως τό 787 μ.Χ., ἐπί βασιλείας Κωνσταντίνου τοῦ Πορφυρογεννήτου καί τῆς μητρός αὐτοῦ Εἰρήνης. Πατέρες δέ ἦσαν εἰς αὐτήν ὀρθόδοξοι 350, στούς ὁποίους προσετέθησαν ἄλλοι 17, εἰκονομάχοι ὄντες τό πρῶτον, ὕστερον δέ μετανοήσαντες καί ἀσπασθέντες τό ὀρθόδοξον δόγμα. Ἡ σύνοδος αὐτή ἀνεθεμάτισε τούς εἰκονομάχους, ἐδογμάτισε καί διετράνωσε ὅτι, ὅποιος δέν προσκυνεῖ τάς ἁγίας εἰκόνας, εἶναι ξένος καί χωρισμένος ἀπό τήν πίστιν τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν, καί ὅτι «ἡ τιμή τῆς εἰκόνος ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει». Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ χριστιανός ὁ ὁποῖος προσκυνεῖ τήν εἰκόνα ἑνός Ἁγίου, δέν προσκυνεῖ τό ξύλον ἤ τό ὁποιοδήποτε ὑλικόν ἀπό τό ὁποῖον εἶναι φτιαγμένη, ἀλλά τό εἰκονιζόμενον πρόσωπον, καί ἀποδίδει σ’αὐτό τιμήν καί σεβασμόν. Γι’αὐτό ἐξ ἄλλου ἀνάβομε καντήλι καί θυμιάζομε. Δείχνομε, μέ αὐτόν τόν τρόπον, τόν σεβασμόν μας στό εἰκονιζόμενον πρόσωπον, καί ἐπικαλούμεθα τήν χάριν τοῦ Ἁγίου ἤ τῆς Ἁγίας.
Καί ἄς ἔλθωμε στό ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπευθυνόμενος πρός τόν μαθητήν του Τίτον μεταξύ τῶν ἄλλων τοῦ γράφει ὅτι «οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ», ὅσοι δηλαδή ἔχουν πιστεύσει στόν Θεόν, ὀφείλουν «καλῶν ἔργων προΐστασθαι», ἔχουν ὑποχρέωσιν νά πρωτοστατοῦν  σέ  καλά  ἔργα.
Ἡ σύστασις αὐτή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἐμπερικλείει τό πιό οὐσιαστικό αἴτημα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, πού εἶναι ἡ χριστιανική πρᾶξις καί μαρτυρία τῆς ἀγάπης. Ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ἀποδέχεται τό Εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας, ὀφείλει νά κάνῃ πρᾶξιν ὅσα ὡς λόγια, ὡς διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου ἀποδέχεται. Ἡ ὀρθοδοξια δέν εἶναι λόγια, εἶναι ἔργα. Ὀρθοδοξία σημαίνει ὀρθοπραξία. Τήν ἴδιαν προτροπήν ἐπαναλαμβάνει καί πιό κάτω, ὅταν λέγει: «Μανθανέτωσαν δέ καί οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τάς ἀναγκαίας χρείας,  ἵνα μή ὦσιν ἄκαρποι».
Δηλαδή, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συνδέει ἄρρηκτα τήν χριστιανικήν πρᾶξιν μέ τήν ἀλήθειαν τοῦ Εὐαγγελίου. Δέν ἀρκεῖ μόνον ἡ πίστις. Δέν νοεῖται χριστιανός ὁ ὁποῖος λέγει πιστεύω, ἀλλά δέν μπορῶ νά πάω τήν Κυριακήν λ. χ. στήν ἐκκλησίαν. Ἤ, δέν νοεῖται χριστιανός ὁ ὁποῖος ἔρχεται στόν χριστιανικόν ναόν, κάνει μετά-νοιες, προσεύχεται, κοινωνεῖ, ἀλλά ἀδιαφορεῖ γιά τόν συνάνθρωπόν του, βλέπει μόνον τόν ἑαυτόν του.
Μόνη ἡ πίστις δέν ἀρκεῖ γιά τήν σωτηρίαν μας. Μᾶς τό ἐδίδαξεν ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός λέγοντάς μας «οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε,  εἰσελεύσεται εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ’ ὁ ποιῶν τό θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ΄ ζ΄21). Καί ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος θά μᾶς πῇ: «Ἡ πίστις χωρίς τῶν ἔργων νεκρά ἐστιν» (Ἰακ. β΄20). Τήν πίστιν μας, λοιπόν, στόν Χριστόν τήν δείχνομε μέ τά ἔργα μας.
Νά προσέξωμε δέ καί τοῦτο. Κατά τόν Ἀπόστολον Παῦλον, οἱ χριστιανοί ὄχι ἁπλῶς πρέπει νά πράττωμε καλά ἔργα, ἀλλά νά πρωτοστατοῦμε σ’ αὐτά. «Οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ» ὀφείλομε «καλῶν ἔργων προΐστασθαι». Μέ τό ρῆμα προΐσταμαι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος θέλει νά δώσῃ ἔμφασι στήν ἀναγκαιότητα τῶν καλῶν ἔργων καί στόν ἡγετικόν ρόλον πού χρεωστοῦμε νά διαδραματίζωμε σ’αὐτά οἱ χριστιανοί. Τά ἔργα τῆς ἀγάπης στήν ζωήν τῶν πιστῶν  δέν μπορεῖ νά εἶναι πάρεργο, ἀλλά κύριον ἔργον, φροντίδα ἀνίστακτος, ἡ ὁποία θά ἀποδεικνύῃ τήν εἰλικρίνειαν τῆς πίστεώς μας στόν Θεόν καί τήν γνησιότητα τῆς ἀγάπης μας πρός τούς ἀδελφούς μας.
Ὅταν λέμε ὅτι πιστεύομε στόν Θεόν, Ἐκεῖνος μᾶς φωνάζει: «Πιστεύει; Δεῖξον μοι τήν πίστιν σου ἐκ τῶν ἔργων σου» (Ἰακ. β΄18).
Τά χριστιανικά ἔργα εἶναι
1ον «Εὐάρεστα τῷ Θεῷ». Ὁ Θεός, ὡς πηγή τῆς ἀγάπης, εὐαρεστεῖται, ὅταν μᾶς βλέπει νά ἐνεργοῦμε μέ ἀγάπη, νά συμπαραστεκώμεθα στούς ἄλλους μέ ἀδελφοσύνη, νά διακονοῦμε τόν πλησίον μας μέ αὐταπάρνησιν.
Καί 2ον, εἶναι «ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις». Ὠφελοῦν καί αὐτόν πού τά ἐνεργεῖ, ἐμᾶς τούς ἰδίους ὅταν τά πράττωμε, καί ἐκεῖνον γιά χάριν τοῦ ὁποίου τά πράττωμε.  Σέ ἐμᾶς ἐλκύουν τό Ἔλεος τοῦ Θεοῦ, στούς ἄλλους προσφέρουν ἀναπνοήν, ζωήν, ἀνακούφισιν.
Ἀδελφοί μου!
Σκεφθήκαμε ποτέ, πόσοι καί πόσοι ἔχουν καί σήμερα ἀνάγκην ἀπό τήν ἀγάπην μας; Ὁ πτωχός, ἡ χήρα, τό ὀρφανό, ὁ κατάκοιτος, ὁ ἄρρωστος, ὁ πονεμένος, ὁ ἀπελπισμένος, ὅλοι αὐτοί περιμένουν νά τούς δείξωμε ἐμπράκτως ὅτι τούς ἀγαπᾶμε.  Αὐτό σημαίνει ὅτι δέν μποροῦμε νά κοιμώμεθα ἥσυχοι, χωρίς νά σκεπτώμεθα αὐτούς τούς ἀνθρώπους. Καί χθές καί σήμερα καί πάντοτε τό ζητούμενον εἶναι καί θά παραμένῃ ἡ πρᾶξις, τά καλά ἔργα ὡς καρπός πίστεως καί ἀληθινῆς ἀγάπης. Ἄς μάθωμε νά εἴμεθα πρωτοπόροι καλῶν ἔργων.  ΑΜΗΝ Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου