ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Ἀριθμός 42

Κυριακή 22 Ὀκτωβρίου 2017

ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

( Γαλ. α΄ 11-19 )

«Ἐν χώρᾳ και σκιᾷ θανάτου», ἤ ἁπλούστερα, στό σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρίας ζοῦσαν οἱ Γαλάτες ταῆς Μικρᾶς Ἀσίας. ἀδελφοί μου. Ἐκεῖ, στήν σημερινήν Ἄγκυραν, ἔφθασε κάποια στιγμή ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καί ἐκήρυξε τό Εὐαγγέλιον. Στό κήρυγμά του ἐπίστευσαν ἀρκετοί Γαλάτες. Μετενόησαν, ἐγκατέλειψαν τήν εἰδωλολατρίαν, ἔπαυσαν νά προσφέρουν ἀνθρωποθυσίες στούς ψεύτικους θεούς, ἐβαπτίσθηκαν, καί ἔτσι σχηματίσθηκε ἡ Ἐκκλησία τῆς Γαλατίας. Οἱ πιστοί αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας θεωροῦσαν τόν Παῦλον ὡς τόν μεγαλύτερον εὐεργέτην τους, ἀφοῦ τούς ἔβγαλε ἀπό τό σκοτάδι, καί τούς ὡδήγησε στό φῶς τοῦ Χριστοῦ.

Ὅμως, ὁ Παῦλος δέν ἔμεινε πολύ στήν Γαλατίαν. Ἔφυγε γιά νά κηρύξῃ σέ ἄλλα μέρη. Τότε βρῆκαν εὐκαιρίαν κάποιοι κήρυκες τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ καί ἦλθαν στήν Γαλατίαν, ὅπου διέβαλαν καί ἐσυκοφάντησαν τόν Παῦλον, λέγοντας πώς ὅ,τι σᾶς ἐδίδαξεν ὁ Παῦλος εἶναι ἀνθρώπινες ἐπινοήσεις, ξένες πρός τήν χριστιανικήν διδασκαλίαν, καί τοῦτο διότι δέν εἶχε χρηματίσει αὐτόπτης καί αὐτήκοος μαθητής τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἄλλοι Ἀπόστολοι.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, λοιπόν, γράφει τήν πρός Γαλάτας ἐπιστολήν του, γιά νά ἀντιμετωπίσῃ τό πρόβλημα τῶν Ἰουδαϊζόντων ψευδοδιδασκάλων, καί τό πρῶτο πού τονίζει εἶναι ἡ προέλευσις τοῦ Εὐαγγελίου, τό ὁποῖον τούς ἔχει κηρύξει.

«Ἀδελφοί, γνωρίζω ὑμῖν τό εὐαγγέλιον τό εὐαγγελισθέν ὑπ’ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατά ἄνθρωπον».  Δηλαδή, σᾶς κάνω γνωστόν, ὅτι τό εὐαγγέλιον πού σᾶς ἐκήρυξα δέν εἶναι προϊόν ἀνθρωπίνης ἐμπνεύσεως. Καί συνεχίζει: «Οὐδέ ἐγώ παρά ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτό οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλά δι’ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ». Τονίζει, δηλαδή, ὅτι ὁ ἴδιος δέν τό διδάχθηκε ἀπό ἀνθρώπους, ἀλλά τοῦ τό ἀπεκάλυψε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι εἶχαν κληθῆ στό ἀποστολικόν ἀξίωμα καί εἶχαν διδαχθῆ τίς εὐαγγελικές ἀλήθειες κατ’ εὐθεῖαν ἀπό τόν Χριστόν.  Ἀλλά καί ὁ Παῦλος, ἔστω καί ἄν δέν ὑπῆρξεν ἄμεσος μαθητής τοῦ Χριστοῦ, ἀπό Ἐκεῖνον ἐκλήθη στό ἔργον τοῦ κηρύγματος, μέ θαυμαστόν τρόπον, καί, ἐπίσης, θαυμαστῷ τῷ τρόπῳ τοῦ ἀπεκάλυψεν ὁ Θεός τήν διδασκαλίαν Του, τήν ὁποίαν καί διέδωσεν ὅσον κανείς ἄλλος, καί δικαίως ἀπεκλήθη «Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν».

Εἴκοσι αἰῶνες πέρασαν ἀπό τότε πού ὁ Παῦλος καί οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι ἐκήρυξαν τό Εὐαγγέλιον «πάσῃ τῆ κτίσει». Καί ὅμως, κάποια ἐρωτηματικά καί ἀμφιβολίες ἐξακολουθοῦν νά ἀπασχολοῦν τόν ἄνθρωπον. Ὅπως λ.χ. τό θέμα τῆς ἀθανασίας τῆς ψυχῆς, τῆς ὑπάρξεως Παραδείσου καί κολάσεως, κ.ἄ. Κάποιοι σκέπτονται ἄν ἀξίζει νά βαδίζῃ κανείς μέ τόν σταυρόν  στό  χέρι,  ἤ νά πατήσῃ ἐπί πτωμάτων γιά νά ἀνεβῆ, ἤ νά τακτοποιήσῃ τά παιδιά του σέ καλές θέσεις. Ἐρωτοῦν ἄν ἀξίζει νά κάνῃς τό καλό,  ἀφοῦ βρίσκεις τόν μπελά σου, ὅπως λέμε, ἤ εἶναι καλύτερα νά ἀδιαφορῇς καί νά μή δίνῃς σημασία γιά τόν ἄλλον, παρά μόνον γιά τό ἄτομό σου, ἤ τό πολύ γιά τήν οἰκογένειάν σου. Διερωτῶνται ἄν ἀξίζει νά ζῇ κανείς μέ ἰδανικά καί πνευματικές ἀξίες, ἤ εἶναι προτιμώτερον νά θέσῃ πάνω ἀπό ὅλα ὡς στόχον τήν δημιουργίαν πλούτου, τήν ἀπόκτησιν ὑλικῶν ἀγαθῶν, τήν συσσώρευσι χρημάτων καί τά ὅμοια. Αὐτά καί πολλά ἄλλα θέματα-ἐρωτηματικά ἀπασχολοῦν τόν ἄνθρωπον. Ποιός θά δώσῃ τήν σωστήν ἀπάντησιν σ’ αὐτά τά ἐρωτήματα;  Ποιός ϗ 

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός πού εἶναι «ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» (Ἰω. ιδ΄6) καί γιά τόν Ὁποῖον ἐγράφη «οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος» (Ἰω. ζ΄46). Ὁ Ἴδιος ἐδίδαξεν τήν ἀλήθειαν. Καί, ὅταν ἀνελήφθη εἰς τόν οὐρανόν, μᾶς ἔδωσε τήν διαβεβαίωσιν « ἰδού, ἐγώ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» ( Ματθ. κη΄20 ). Εἶναι ὁ πάντοτε παρών στήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι Ἐκεῖνος πού μᾶς ἁγιάζει, εἶναι «ὁ πάντοτε ἐσθιόμενος, καί μηδέποτε δαπανώμενος, ἀλλά τούς μετέχοντας ἁγιάζων». Ὁ λόγος Του ζωντανός μέσα στό Ἱερόν Εὐαγγέλιον. Ἄς θυμηθοῦμε τί σημειώνει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «Ταῦτα δέ γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι  Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστός ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ, καί ἵνα πιστεύοντες ζωήν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ» (Ἰω. κ΄31).

Ἀδελφοί μου!

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ἐτόνισε σήμερα μίαν μεγάλην ἀλήθειαν, ὅτι τό Εὐαγγέλιον δέν εἶναι καρπός ἀνθρωπίνης σοφίας, δέν εἶναι ἐπινόησις ἀνθρώπου, ὅπου θά ὑπῆρχε τό ἐνδεχόμενον τῆς πλάνης. Εἶναι ἡ ἐξ ἀποκαλύψεως ἀλήθεια.  Εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.  Εἴθε νά εἶναι καί ὁ ὁδηγός στήν ζωήν μας. Πρᾶγμα πού σημαίνει νά μελετᾶμε, ἀλλά καί νά ἐφαρμόζωμε τό Εὐαγγέλιον στήν ζωήν μας. Νά εἴμεθα ὄχι μόνον «οἱ ἀκούοντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ », ἀλλά καί « οἱ φυλάσσοντες αὐτόν». ΑΜΗΝ.    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου