ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 7

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
16 Φεβρουαρίου 2025

«Ἐξομολογήσομαί σοι Κύριε...ὅτι ...
ἐλυτρώσω τό σῶμα μου ἐξ ἀπωλείας»
(Σοφ. Σειράχ 51,12).

Ὁ σοφός Σειράχ στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀναφωνεῖ: «Θά σέ δοξολογήσω Κύριε...διότι ἔγινες γιά μένα σκεπαστής καί βοηθός καί ἐλύτρωσες τό σῶμα μου ἀπό τήν ἀπώλεια». Ὁ σοφός Σολομών στά βιβλία του σημειώνει: «Ἀπόφευγε κάθε κακό. Ὅταν ἔτσι πορεύεσαι, θά ἀπολαμβάνεις ὑγεία στό σῶμα σου» (Παρ. 3,7-8). «Δέν θά κατοικήσει ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ σέ σῶμα καταχρεωμένο μέ πολλές ἁμαρτίες» (Σοφ. Σολομ. 1,4). Ὁ πολύαθλος Ἰώβ ἀναβοᾶ: «Γνωρίζετε ὅτι τό σῶμα σας εἶναι ἀπό πηλόν» (Ἰώβ 13, 12). Στό βιβλίο τῶν Μακκαβαίων διαβάζουμε: «Ὁ σοφός καί ὁ σώφρων εἶναι ἀνδρεῖος κάι κύριος τῶν παθῶν» (Δ΄, 7,23). «Ἄς διαθέσωμε τά σώματά μας στή τήρηση τοῦ Νόμου (Δ΄,13,13). Τό ἀνθρώπινο σῶμα δημιουργήθηκε ἀπό τά χέρια τοῦ Δημιουργοῦ «κατ’ εἰκόνα Του» (Γεν. 1,27) καί εἶναι ἠθικῶς ὑπόλογο πρός Αὐτόν. Τό ἀνθρώπινο σῶμα «εὐλογεῖ τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ» (Ψαλμ. 144,21). «Παίρνει τόν στραβό δρόμο» (Γεν. 6,12). Θά ἀντικρύσει τήν «δόξα Κυρίου» (Ἠσ. 40,5). «Θά καταλάβει ποιός εἶναι ὁ Κύριος» (Ἠσ. 49,26). Θά κριθεῖ στήν Δευτέρα Παρουσία (Ἱερ. 22,17). Θά εὐλογηθεῖ μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα (Ἰώβ 3,1). Θά ἐπιστρέψει στό χῶμα ἀπό τό ὁποῖο προῆλθε (Γεν. 2,7). ἐνῶ ἡ ζωτική πνοή ἐπιστρέφει στόν κάτοχό της. Ὁ Κύριος εἶναι ὁ δωρητής τῆς ζωῆς (Ἰώβ 33,4), (Ψαλμ. 132,3), (Ἠσ. 57,16).
Ὁ Μέγας Βασίλειος σέ μιά ὁμιλία του, περί ἀκολασίας, λέγει ὅτι «τό νά προσκυνεῖ ἡ ψυχή τό σῶμα καί νά τό ὑπηρετεῖ δουλικά, αὐτό εἶναι παραφροσύνη». Μέ αὐτή τή λέξη μπορεῖ νά περιγράψει κανείς τήν κατάσταση πού ἐπικρατεῖ σήμερα στόν κόσμο. Τί ἄλλο ἀπό μανιακή παραφροσύνη εἶναι ἡ προβολή τῶν αἰσθησιακῶν ἠδονῶν καί ἡ λατρεία τῆς σάρκας; Ἡ «παρά φύσιν» συμπεριφορά τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου κατάργησε τήν φυσικότητα στή ζωή καί
μετέβαλε τόν κόσμο σέ κοινωνία κτηνωδίας, βίας καί ἀπανθρωπισμοῦ.
Ὁ Χριστιανισμός δέν ὑποτιμᾶ καί δέν περιφρονεῖ τό ἀνθρώπινο σῶμα. Ἀντιθέτως, τό θεωρεῖ «ναόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» καί «κατοικητήριο» τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Μέσα στή σαρκική χοϊκότητα εἰσῆλθε ὁ Υἱός καί Λόγος γιά νά τή θεώσει, ἀποδείχνοντας ἔτσι τήν τιμή μέ τήν ὁποία περιβάλλει τό δημιούργημα τῶν χειρῶν Του. Πάνω, ὅμως, ἀπό τό σῶμα θέτει τό πνεῦμα. Τό σῶμα βλέπει ὡς ναό μέσα στόν ὁποῖο κατοικεῖ ἡ ἀθάνατη ψυχή, «ὑπέρ ἧς Χριστός ἀπέθανεν». Αὐτά τονίζει στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καί συμπληρώνει: «τό σῶμα...τῷ Κυρίῳ καί ὁ Κύριος τῷ σώματι» (Α΄Κορ. 6,13). Τό σῶμα δέν εἶναι πλασμένο γιά τήν ἁμαρτία, ἀλλά γιά νά ἐξυπηρετεῖ τήν ψυχή στόν ἀγῶνα τοῦ ἁγιασμοῦ. Οἱ χοϊκές του ἐπιθυμίες ἐκλογικεύονται μέ τή σωφροσύνη καί οἱ γήϊνες ὁρμές του μέ τή σκληραγωγία. Δέν εἶναι κακό τό σῶμα. Κακό εἶναι τά πάθη. Στήν Ὀρθόδοξη Θεολογία ἡ σωματική ἄσκηση, ὁ πνευματικός ἀγώνας δέν στρέφεται ἐναντίον τοῦ σώματος, ἀλλά κατά τῶν παρά φύσιν κινήσεων, ἐναντίον τῶν παθῶν. Ὅπως ὡραιότατα διαβάζουμε στό «Γεροντικόν», «ἡμεῖς παθοκτόνοι ἐδιδάχθημεν κάι ὄχι σωματοκτόνοι». Στέφανος τῆς ἀσκήσεως καί δῶρο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ στούς ἐκζητητές τοῦ θείου ἐλέους εἶναι ὁ ἐξαγιασμός καί τοῦ σώματος, ὅπως παρατηροῦμε στά ἄφθαρτα καί εὐωδιάζοντα λείψανα τῶν Ἁγίων μας. Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι νά γίνουμε ἅγιοι. Νά διατηρήσουμε τό σῶμα μας ἁγιασμένο καί τιμημένο. Ὁ Θεός μᾶς ἀγόρασε καί πλήρωσε τό τίμημα. Ὀφείλουμε νά τόν δοξάζουμε καί μέ τό σῶμα μας καί μέ τό πνεῦμα μας.
Ὁ Μέγας Βασίλειος παρατηρεῖ ὅτι τό σῶμα ἀποτελεῖ τό ἐργαλεῖο μέ τό ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος θά διάγει μιά ἐνάρετη ζωή, σύμφωνα μέ τίς χριστιανικές ἀρετές. Τά σωματικά πάθη προτρέπουν τούς ἀνθρώπους στή διάπραξη ἁμαρτωλῶν πράξεων.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει ὅτι ἡ ἀνθρώπινη σάρκα θεραπεύτηκε, ξέφυγε ἀπό τή φθορά καί θεώθηκε ἐπειδή τήν προσέλαβε ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Πρόκειται γιά τόν καινούργιο Ἀδάμ τῆς σωτηρίας σέ ἀντίθεση μέ τόν πρῶτο Ἀδάμ τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου. Ὁ Χριστός, ὅταν θεράπευε ἀρρώστους, θεράπευε καί
τά σώματα καί τίς ψυχές (Ἰω. 5,14) καί προέτρεπε: «ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει καγώ ἐν αὐτῷ» (Ἰω. 6,56).
Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ ἀσκητής ἐπισημαίνει ὅτι κανείς δέν ἀποκτᾶ τήν σωματική ἀρετή χωρίς νά περάσει θλίψεις καί κακουχίες, πειρασμούς καί δοκιμασίες.
Ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος λέγει: Ἐπειδή ὁ Χριστός ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος, ὅμοιος μέ μᾶς σέ ὅλα ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία, μᾶς μεταδίδει τήν Θεότητά Του λόγῳ τῆς πίστης μας σ’ Αὐτόν.
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος διδάσκει: Ἡ ἐπιμέλεια καί ἡ ἀμέλεια εἶναι δύο δυνατά μέσα ἤ νά μᾶς ἐνώσουν μέ τόν Θεό ἤ νά μᾶς χωρίσουν ἀπό Αὐτόν.
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος θά πεῖ: Τό μυστικό τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνα εἶναι ἡ ταπείνωση, ἡ ἀγάπη στόν Χριστό, ἡ τέλεια ὑπακοή στό Χριστό.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀνακεφαλαιώνει: Ὅποιος ἔχει τήν πνευματική ὀμορφιά πού δίνει ἡ ἀρετή, λάμπει ἀπό θεία χάρη. Ἡ ἀποτοξίνωση ἀπό τά πάθη καί τό λαμπικάρισμα τῆς ψυχῆς διακρίνονται καί στή σάρκα, ἡ ὁποία λαμπικάρεται καί αὐτή καί ἔτσι ἀγάλλεται ὁ ἄνθρωπος.
Χριστιανοί μου,
σέ μιά ἐποχή πού ὁ ἐθισμός τοῦ ἀνθρώπου μέ τή σαρκική διαφθορά εἶναι πραγματικότητα, ἔρχεται σάν κεραυνός ὁ ἀποστολικός λόγος νά μᾶς συνεφέρει καί νά μᾶς ὑπομνήσει τό χρέος πού ἔχουμε σάν χριστιανοί βαπτισμένοι. Νά δοξάζουμε τόν Κύριο καί μέ τό σῶμα μας καί μέ τό πνεῦμα μας. Τό μέν σῶμα νά καθαρίζουμε μέ τήν ἐγκράτεια, τό δέ πνεῦμα νά ἐξαγνίζουμε μέ τήν προσευχή. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ δέν πρέπει νά παραδίνεται στήν ἐξουσία τῶν παθῶν ἀλλά νά μένει πάντα ἐλεύθερος.
Ἀδελφοί μου,
γιά νά φθάσουμε στόν ἁγιασμό χρειάζεται ἄσκηση καί ὑπομονή. Χωρίς προσωπικό ἀγώνα δέν κερδίζεται ἡ μάχη κατά τῶν παθῶν. Ἀπαιτεῖται καθημερινή προσπάθεια μέ τήν καθοδήγηση τοῦ πνευματικοῦ πατέρα καί ἀπόθεση τῆς ἐλπίδας μας γιά ἐπιτυχία τοῦ ποθουμένου στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, «ἐν ᾧ ἔχομεν τήν ἀπολύτρωσιν, τήν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν» (Κολ. 1,14). ΑΜΗΝ!   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου