ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ἀριθμός 9

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ
2 Μαρτίου 2025

«συνετός ἐν πράγμασιν εὑρετής ἀγαθῶν»
(Παρ. Σολομ. 16,20)

Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στό βιβλίον τῶν Παροιμιῶν τοῦ σοφοῦ Σολομώντα, διαβάζουμε: «Ἐκεῖνος πού φέρεται μέ σύνεση στίς περιστάσεις τῆς ζωῆς του, θά βρεῖ τό ἀγαθό καί τήν εὐτυχία». Ἡ σύνεση καί ἡ φρόνηση γιά ὅσους τήν ἔχουν εἶναι πηγή ζωῆς» (16,22). «Οἱ μακράν τοῦ Θεοῦ ἄνθρωποι ὀνομάζουν τούς συνετούς ἀσήμαντους καί ἀνόητους» (16,21). «Ὁ συνετός ἄνθρωπος εἶναι θρόνος πού βασιλεύει ἡ ἀλήθεια καί ἡ διάκριση» (12,23). «Οἱ κατά Θεόν συνετοί, οἱ φοβούμενοι τόν Θεόν, θά δοκιμάσουν πολλές περιπέτειες» (Δαν. 11,33).
Ἡ προτροπή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, πού ἀκούσαμε σήμερα, «εὐσχημόνως περιπατήσωμεν» (Ρωμ. 13,13) μᾶς ὁδηγεῖ στίς ἀρετές τῆς σύνεσης, τῆς φρόνησης, τῆς ἀξιοπρέπειας. Ὁ κόσμος συνήθως ὅταν ὁμιλεῖ γιά ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀνθρώπου τήν ἐννοεῖ κατά ἐπιφανειακό, ἐξωτερικό τρόπο. Ἐννοεῖ τόν ἀξιοπρεπῆ στήν ἐμφάνιση, στόν τρόπο τῆς ζωῆς του, στή συμπεριφορά του πρός τούς ἄλλους. Βέβαια, αὐτό εἶναι καί τό πρέπον, ἀφοῦ αὐτό μαρτυρεῖ κατά κάποιο τρόπο τήν ἐσωτερική του ἀξία κάι ποιότητα. Αὐτό μᾶς διδάσκει καί ὁ σοφός Σειράχ ὅταν λέει: «Τόν ἄνθρωπο, ποιός εἶναι στή ψυχή, τόν φανερώνουν ἀκόμη καί τό πῶς στολίζεται, τό πῶς γελᾶ καί τό πῶς περιπατεῖ» (19,31). Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, πού κρίνει καί στοχάζεται τά πάντα μέ τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δέν μᾶς θέλει, ἐμᾶς τούς χριστιανούς ἀξιοπρεπεῖς μόνο μπροστά στά μάτια τῶν πολλῶν, ἀλλά κυρίως μπροστά στά μάτια τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος βλέπει καί γνωρίζει τήν ἐσωτερική κατάσταση καθενός μας. Γι’αὐτό καί στή συνέχεια προσθέτει: «μή κώμαις καί μέθαις, μή κοίταις καί ἀσελγείας, μή ἔριδι καί ζήλῳ...». Δηλαδή ἐξηγεῖ ὅτι ὁ χριστιανός ὀφείλει νά φυλάξει τήν ἀξιοπρέπειά του προσέχοντας νά ἀπέχει ἀπό πράξεις καί ἔργα, πού τήν μειώνουν. Καί ἀναφέρει τά ξέφρενα γλέντια, τή μέθη, τίς φιλονικεῖες, τίς ζήλειες καί προπάντων τίς σαρκικές ἁμαρτίες, πού
καταπατοῦν τόν ἠθικό νόμο τοῦ Θεοῦ καί ἐξευτελίζουν τήν ἠθική ὑπόσταση τοῦ χριστιανοῦ. Ἡ χαρά τῆς διασκέδασης ἐπιτυγχάνεται μέσα στά ὄρια τῆς εὐπρέπειας.
Ἄς ἔχουμε πάντα στή σκέψη μας ὅτι ὁ Κύριός μας ἦταν ταπεινός. Ὁ ἐγωϊσμός καί ἡ ἔπαρση δέν νοεῖται στόν χριστιανό. Ἡ ἀρετή τῆς ταπείνωσης ἔχει μέσα της ἀξιοπρέπεια, ὅπως μᾶς τήν διδάσκουν οἱ Πατέρες μας καί ἡ Ἐκκλησία μας. Ἐάν ἔχουμε πνεῦμα Θεοῦ, τότε ἔχουμε τήν ἀξιοπρέπεια τῶν ταπεινῶν. Βλέπουμε τά λάθη μας, ζητοῦμε συγνώμη καί ἀγωνιζόμαστε γιά τή διόρθωσή μας. Ἄς δείξουμε αὐτή τήν ἀξιοπρέπεια στήν ταπείνωση, τήν πιστότητα στήν ὀρθόδοξη παράδοση, τήν λατρευτική προσκύνηση καί τήν πίστη στό Θεό, καί ὁ Θεός τήν ἀξιοπρέπεια τῶν ταπεινῶν θά τήν κάνει μεγαλωσύνη.
Καί συνεχίζει τά σωτήρια μηνύματά του ὁ μακάριος Παῦλος. «Σᾶς παρακαλῶ νά πολιτευθεῖτε κατά τρόπον ἄξιο τῆς ὑψηλῆς κλήσεως στήν ὁποία προσκληθήκατε ἀπό τόν Θεό (Ἐφεσ. 4,1). «Νά ζῆτε κατά τρόπον ἄξιον τοῦ Εὐαγγελίου δηλαδή σάν ἄξιοι φορεῖς τῶν διδασκάλων τοῦ Χριστοῦ» (Φιλιπ. 1,27). «Νά πολιτευθῆτε, καθώς πρέπει καί ἀξίζει στόν Κύριο, ὥστε νά ἀρέσκετε σέ κάθε τι εἰς αὐτόν, μέ τό νά παράγουν οἱ ψυχές σας, ὡς πνευματικόν καρπόν, κάθε καλόν ἔργον» (Κολασ. 1,10).
Καί ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἐπισημαίνει:«ὅταν ἀσκῆτε τίς ἀρετές αὐτές δέν θά προσκόψετε καί δέν θά ἐμποδισθεῖτε ποτέ ἀπό τοῦ νά ἐπιζητεῖτε τήν σωτηρίαν» (Β΄Πέτρ. 1,10).
Ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος σημειώνει: «Ὁ καθένας δοκιμάζεται ἀπό τή δική του ἐπιθυμία. Ἀπό αὐτήν δελεάζεται καί σαγηνεύεται. Ἔπειτα ἡ ἐπιθυμία συλλαμβάνει καί κυοφορεῖ τήν ἁμαρτία· ἄν δέ αὐτή ἡ συγκατάθεση τῆς ἁμαρτίας γίνει πράξη, κυοφορεῖ τόν θάνατο» (Ἰακ. 14,15).
Ὁ Μέγας Βασίλειος τονίζει: Μάθε καί διδάξου γιά τόν εὐαγγελικό τρόπο ζωῆς, πού εἶναι ἡ ἀκρίβεια τῶν ὀφθαλμῶν, ἡ ἐγκράτεια τῆς γλώσσας, ἡ δουλαγωγία τῶν παθῶν, ἡ καθαρότητα τοῦ σώματος, ὁ ἀφανισμός τῆς ὀργῆς. Νεκρώσου γιά τήν ἁμαρτία, συσταυρώσου μέ τόν Χριστό, μετάθεσε ὅλη σου τήν ἀγάπη πρός τόν Κύριο.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος συμπληρώνει: Ὁ φρόνιμος ἄνθρωπος, πρίν ἐπιχειρήσει νά κάνει κάτι, πρῶτα ἀπ’ὅλα σκέπτεται ποῦ ἀποσκοπεῖ ἡ πράξη καί μετά προχωράει στήν πραγματοποίησή της. Δέν παινεύεται, δέν ὑπερηφανεύεται καί εἶναι πάντα ταπεινός καί θυμᾶται ὅτι εἶναι περαστικός στή γῆ καί ὅτι ἡ πραγματική ζωή ὑπάρχει στόν οὐρανό.
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος θά πεῖ στή προσευχή του: Μήν λησμονεῖς, Κύριε, ὅτι πλάσματά σου εἴμεθα καί μάλιστα ἁμαρτωλά.
Χριστιανοί μου,
τό Ἀποστολικό Στόμα τοῦ Παύλου μᾶς παραγγέλει σήμερα: «εὐσχημόνως περιπατήσωμεν», δηλαδή νά συμπεριφερόμαστε μέ εὐπρέπεια καί εὐταξία. Αὐτά τά χρυσᾶ λόγια γιατί διαβάζονται σήμερα παραμονές τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἡ ἑξῆς: Ἔχει ὑποπέσει στήν ἀντίληψη τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό αἰῶνες τώρα, τό λυπηρό γεγονός, ὅτι τίς ἡμέρες πού πέρασαν τοῦ Τριωδίου, πού σκοπό ἔχει τήν ὁμαλή προετοιμασία τοῦ κάθε χριστιανοῦ γιά τήν ἐπερχόμενη Μεγάλη καί ἱερή περίοδο, ἀρκετοί συνάνθρωποί μας, ἀκόμα καί χριστιανοί, ξεπουλοῦν χωρίς ἐνδοιασμό τήν ἀξιοπρέπειά τους στά περίεργα ἔθιμα τοῦ καρναβάλου τῶν ἡμερῶν αὐτῶν, ὅπου ὁ ἄνθρωπος ἔρχεται νά ἀποκρύψει ὅ,τι καλύτερο, ὅ,τι ἱερώτερο τοῦ δώρησε ὁ Δημιουργός του, τήν προσωπικότητά του, μέ κάτι φθηνό καί ἐπίπλαστο. Ἔθιμα πού κατά πάντα ἐναντιώνονται στόν Θεῖο Λόγο καί τήν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου μας, ἔθιμα μέ τά ὁποῖα καταρρακώνεται πράγματι ἡ ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια.
Ἀδελφοί μου,
ἡ Δεσποτική Φωνή τοῦ Κυρίου μᾶς θέτει σέ πνευματική ἐγρήγορση λέγοντάς μας: «Προσέχετε τούς ἑαυτούς σας, μήπως οἱ ψυχές σας γίνουν βαρειές καί ἀνίκανες εἰς τό νά προσέχουν καί νά ἐπαγρυπνοῦν» (Λουκ. 21,34), καί ἄς ἀναφωνήσει ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς: «Τό στόμα μου λαλήσει σοφίαν καί ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν» (Ψαλμ. 48,3). «Θά ὑμνήσω τόν Κύριο, ὁ ὁποῖος μοῦ ἐχάρισε σύνεση» (Ψαλμ. 15,7).
Καλή Σαρακοστή!
Καλό στάδιο στούς πνευματικούς μας ἀγῶνες! ΑΜΗΝ!     Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΕΛΕΣΗ  ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΥ ΤΡΙΣΑΓΙΟΥ

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ

 ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΔΗΜ. ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΗ

ΘΕΟΛΟΓΟΥ

 

      Έφυγε από τη ζωή ο συνταξιούχος καθηγητής  Θεολόγος πλήρης ημερών το Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2025.

Εις μνήμην του αειμνήστου Αντωνίου Κουκουνάρη τελέστηκε  στην ενορία μας με τις ευλογίες του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Χίου κ. Μάρκου τρισάγιο την ίδια ημέρα  Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2025 που κηδεύονταν στο Γ’ Κοιμητήριο Αθηνών.

Ο Μητροπολίτης  στην ομιλία του μεταξύ άλλων  τόνισε ότι ο αείμνηστος Αντώνης υπήρξε αυθεντικός  μέτοχος του «Βασιλείου ιερατεύματος».  

Αναφέρθηκε  επίσης στην όλη  ευεργεσία της οικογένειας Κουκουνάρη στην ενορία μας.

 

Μετά το τέλος του Τρισαγίου ο εφημέριος του Ναού   π. Βασίλειος Φιλιππάκης διάβασε το ακόλουθο ΨΗΦΙΣΜΑ του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου.

 

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΙΟΥ                                                                

    ΨΑΡΩΝ & ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ                                                                 

           ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ

ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

        ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ

        ΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ

 

ΨΗΦΙΣΜΑ

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ

ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΗ  ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Ἐν Χίῳ καί ἐν τῷ Ἱερῷ  Ναῷ Κοιμήσεως Θεοτόκου  Λατομιτίσσης, σήμερον  τήν 2^αν Φεβρουαρίου 2025, ἡμέραν Κυριακήν  καί ὥραν  11^ην μεσημβρινήν, συνῆλθεν εἰς ἔκτακτον συνεδρίασιν τό Ἐκκλησιαστικόν Συμβούλιον  τοῦ ὡς  ἄνω  ἱεροῦ Ναοῦ, ὑπό τήν προεδρίαν τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου ἐφημερίου π.  Βασιλείου Ν.Φιλιππάκη, παρόντων  καί τῶν τακτικῶν μελῶν αὐτοῦ,  κ. Γεωργίου Σβήνου  Ἀντιπροέδρου,  κ. Ἀφροδίτης Γεωργούλη Ταμία,  κ. Αργυρώς Σεζένια Γραμματέως  καί  κ. Κωνσταντίνου  Βαποράκη Μέλους.

      Ὁ αἰδεσιμολογιώτατος  Πρόεδρος  μετά τήν σχετικήν προσευχήν καἰ ἐν καταφανῇ καί βαθείᾳ συγκινήσει, ἀνήγγειλε τήν ἐπισυμβάσα ἐν Αθήναι  ἐκδημία  τοῦ Αντωνίου Κουκουνάρη  του Δημητρίου Θεολόγου, πολυφίλητου καί ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ, δωρητοῦ  καί  μεγάλου εὐεργέτου  τῆς Ἐνορίας μας ἀειμνήστου Γεωργίου Κουκουνάρη τοῦ Δημητρίου.

Ἀκολούθως  ἐξῆρε  τάς ἀρετάς  τοῦ μεταστάντος, ὁ ὁποῖος παντοιοτρόπως καί ποικιλοτρόπως  ἐξεδήλωσεν  ἐμπράκτως   τήν ἀγάπην  του  πρός  τήν ἐνορίαν μας , τόσον  διά τῆς ἐνισχύσεως τοῦ ταμείου  τοῦ Ιεροῦ Ναοῦ μας  διά χρηματικῶν προσφορῶν  ἐπί σειράν δεκαετιῶν, και δια την άψογη μέχρι τέλους της ζωής του  συνεργασία με τον εφημέριο π. Βασίλειο Φιλιππάκη εκπροσωπώντας  για όλες τις δωρεές  του αείμνηστου αδελφού του Γεωργίου Δ. Κουκουνάρη.

        Ἔπειτα ἀπό τά ως άνω  καί μετά  άπό διαλογική  συζήτηση πού ἀκολούθησε, τό Ἐκκλησιαστικό  Συμβούλιο ἀποφασίζει  ὁμοφώνως, τά  παρακάτω:

1.    Νά  ἐκφράσει  τή βαθιά θλίψη του καί τά  εἰλικρινῆ συλλυπητήριά του   στήν οἰκογένεια τοῦ ἀειμνήτου καί  νά εὐχηθεῖ   εις τις θυγατέρες του   νά ὁμοιάσουν εἰς  τον πατέρα τους..

2.    Νά ἐνισχυθεῖ μέ χρηματικό ποσό τό  φιλόπτωχο ταμεῖο τῆς ἐνορίας  μας.

3.     Νά ἐγγραφεῖ  τό ὄνομά  του  εἰς τά Δίπτυχα  παρά  τῇ  ἱερᾷ  προθέσει  καί νά μνημονεύεται  ἐσαεί κατά  τήν τέλεσιν τῶν Θείων Λειτουργιῶν.

4.    Νά ἠχήσουν οι καμπάνες κατά την ημέρα της εξοδίου ακολουθίας  του κεντρικού Ιερού Ναού μας.

5.    Κατά τήν ὥρα ποῦ θά τελεῖται ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία του  στην Αθήνα, στόν Ἱερόν Ναόν μας νά τελεσθεῖ ἡ ἀκολουθία τοῦ Τρισαγίου .

6.    Νά ἀναρτηθεῖ στήν ἱστοσελίδα τοῦ ναοῦ μας  www.kimisilatomitissaxiou.blogspot.gr  και το παρόν ψήφισμα να δοθεί στις θυγατέρες του.

 

Διά τόν λόγον αύτό  συνετάγη τό παρόν,ὅπερ ἀναγνωσθέν  ὑπογράφεται ὡς  ἕπεται:

 

                                                   Ο Πρόεδρος                                        

+ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ  Ν. ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ

Τα Μέλη
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΒΗΝΟΣ, ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ, ΑΡΓΥΡΩ ΣΕΖΕΝΙΑ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΠΟΡΑΚΗΣ

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 8
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
23 Φεβρουαρίου 2025
«οὐ γάρ σύνοιδα ἐμαυτῷ ἄτοπα πράξας» (Ἰώβ 27,6).

Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ δίκαιος Ἰώβ ὁμολογεῖ: «Δέν θά ἐγκαταλείψω ποτέ τήν δικαιοσύνην μου, διότι ἔχω συνείδηση ὅτι τίποτε τό ἄτοπον ἔπραξα». Ὁ Προφητάναξ Δαβίδ, μετά ἀπό τό ἁμάρτημα (τῆς μοιχείας καί τοῦ φόνου) πού διέπραξε ἀναφωνεῖ: «Σέ ἐσένα Κύριε ἁμάρτησα καί τό κακό ἐνώπιόν Σου τό ἔκανα» (Ψαλμ. 50,6), ἔχοντας πλήρη συνείδηση τῶν πράξεών του. Καί ὁ πάγκαλος στή ψυχή καί στό σῶμα Ἰωσήφ ἀποκρούει μέ γενναιότητα τίς προκλήσεις τῆς ἐλεεινῆς Αἰγυπτίας, τῆς συζύγου τοῦ Πετεφρῆ, μέ τήν ἰδέα, ὅτι μπροστά του ἦταν ὁ Θεός λέγοντας «πῶς ποιήσω τό ρῆμα τό πονηρόν τοῦτο καί ἁμαρτήσομαι ἐναντίον τοῦ Θεοῦ;» (Γεν. 39,9). Ἔτσι ἐνεργεῖ καί ὁ πιστός χριστιανός πού ἔχει φόβο Θεοῦ, μέ ὁδηγό του τήν καλή ἀγωγή, πού ἔλαβε ἀπό τήν οἰκογένειά του, καθώς καί τήν χριστιανική του παιδεία.
Στό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ μακάριος Παῦλος μᾶς λέγει: προσέξετε τή συμπεριφορά σας, ὥστε νά μή θίξετε, νά μή πειράξετε ὄχι ἁπλῶς τά συμφέροντα ἤ τήν τιμή ἤ τήν ὑπόληψη άλλά αὐτή τή συνείδηση τοῦ ἀδελφοῦ σας καί τόν φέρετε μέ τίς πράξεις σας σέ σκανδαλισμό καί ταραχή. Στενοχωρῶντας, σκανδαλίζοντας, προσβάλλοντας τόν ἀδελφό σας, μή ξεχνᾶτε, ὅτι στενοχωρεῖτε καί προσβάλλετε τόν Ἴδιο τόν Ἀρχηγό τῆς πίστεώς σας, τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν (Α΄Κορ. 8,12). «Τά τῶν οἰκετῶν Αὐτός οἰκειοῦται», παρατηρεῖ εὔστοχα ἑρμηνεύοντας τόν Ἀποστολικό λόγο καί ἀποσαφηνίζοντάς τον ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Δηλαδή ὅ,τι ὑποφέρουν οἱ δοῦλοι τά ὑποφέρει καί ὁ Ἴδιος ὁ Δεσπότης Χριστός.
Στόν χριστιανισμό ἡ καλή πρός τούς ἄλλους συμπεριφορά, ἡ ἐναρμονησμένη μέ τίς θεῖες ἀρετές δέν ρυθμίζεται οὔτε ἀπό τήν φυσική συμπάθεια, οὔτε ἀπό τή συγγένεια αἵματος, οὔτε ἀπό τό συμφέρον τό προσωπικό. Καί ἐδῶ ἔχει ἰσχύ τό θεϊκό λόγιο· «Ἰδού ἐγώ
καινά (καινούργια) ποιῶ τά πάντα» (Ἀποκ. 21,5), ἤ ὁ παρόμοιος λόγος τῆς Γραφῆς «τά πάντα καί ἐν πᾶσι Χριστός» (Κολ. 3,11).
Ἡ ὑψηλή αὐτή ἰδέα, ὅτι, ὅταν μέ τίς πράξεις μου κτυπῶ, προσβάλλω τόν συνάνθρωπό μου, ὥστε νά ἔχει πρόβλημα στή συνείδησή του, δηλαδή νά διερωτᾶται μέ ἀγωνία, γιά παράδειγμα, τί ἄνθρωποι ὑπάρχουν στό κόσμο, χάθηκε ἡ ἀνθρωπιά, ἐξαφανίστηκε ἡ ἠθική, ἡ φιλία καί τά παρόμοια καί ἔτσι νά κυριεύεται ἀπό βαθειά θλίψη καί ἀπόγνωση, τότε κτυπῶ καί προσβάλλω τόν Ἴδιο τό Χριστό. Ἡ θεόπνευστη αὐτή ἀντίληψη μᾶς καθιστᾶ πιό προσεκτικούς καί βάζει φρένο στίς πράξεις μας, οἱ ὁποῖες πράξεις μας πρόκειται νά ἱκανοποιήσουν πάθη καί ἀδυναμίες μας. Οἱ θεῖοι Πατέρες μας θά μᾶς διαφωτίσουν μέ τή σοφή πεῖρα τους:
Ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέει: Αὐτοί πού ἔχουν λαμπρή συνείδηση μποροῦν νά ὀνομαστοῦν υἱοί φωτός.
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος καταθέτει: Ἐσύ τί νομίζεις ὅτι ἀπ’αὐτήν τή ζωή εἶναι εὐχάριστο; Πολυτελής τράπεζα, ὑγεία σώματος, δόξα καί πλοῦτος; Ἀλλά αὐτά τά γλυκά καί εὐχάριστα ἄν τά βάλεις δίπλα-δίπλα καί τά συγκρίνεις μέ τήν εὐχαρίστηση τῆς άγαθῆς συνείδησης ὄλα ἀποδεικνύονται πικρότερα. Τίποτε δέν εἶναι γλυκύτερο ἀπό τήν ἀγαθή συνείδηση.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος διδάσκει: Ἡ ψυχή ἔχει ἔμφυτη τή δύναμη νά ἀναγνωρίζει ποιό εἶναι τό δίκαιο, ποιό εἶναι τό ἄδικο, ποιό τό ἀγαθό, ποιό τό κακό, ποιό τό ἀληθινό, πιό τό ψεύτικο. Τήν ἔμφυτη αὐτή δύναμη τήν ἔλαβε ἀπό τόν Θεό γιά νά εἶναι ἱκανή νά γνωρίζει τό θεῖο θέλημα, ὥστε νά ταυτίζει τό θέλημά της μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ ψυχή πού συνειδητοποιεῖ πώς δέν διέπραξε ἀδίκημα οὔτε πρόσβαλε τόν ἠθικό νόμο, χαίρεται καί εἰρηνεύει, ζῶντας σέ μιά χαρμόσυνη γιορτή. Ἡ γιορτή αὐτή τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία προῆλθε ἀπό τήν τήρηση τοῦ ἠθικοῦ νόμου μαρτυρᾶ τόν ἔμφυτο πόθο τοῦ ἀγαθοῦ· γι’αὐτό καί χαίρεται μέν μέ τή δικαιοσύνη καί τήν ἀλήθεια, θλίβεται ὅμως μέ τήν ἀδικία καί τό ψέμα.
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ὑπογραμμίζει: Ὅπως ὅλοι κυνηγοῦν τό καρποφόρον δένδρον, ἔτσι καί ὁ ἐνάρετος θέλει πολλήν ἐπίβλεψιν, διότι τόν κυνηγᾶ ὁ διάβολος περισσότερον. Διά τοῦτο πρέπει πάντοτε νά καταφεύγη εἰς τόν πνευματικόν του πατέρα, διά νά τόν
βοηθεῖ, διότι αὕτη ἡ ἐπίβλεψις θά τόν φυλάττει ἀπό τάς παγίδας τῶν δαιμόνων.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἐπισημαίνει: Ὅσοι ὅμως δέν μελετᾶνε τή συνείδησή τους, δέν ὠφελοῦνται οὔτε ἀπό τίς πνευματικές μελέτες, οὔτε καί ἀπό τίς συμβουλές γεροντοτέρων, οὔτε καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ θά μπορέσουν νά τηρήσουν γιατί γίνονται πιά ἀναίσθητοι.
Χριστιανοί μου,
στενοχωρῶντας καί θέτοντας σέ δοκιμασία τή συνείδηση τοῦ ἀδελφοῦ μας καί ξέροντας ὅτι στενοχωροῦμε τόν Χριστό μας θά σβήσουμε ἀμέσως τή φλόγα τοῦ πάθους καί δέν θά ὑποκύψουμε στήν ἀδυναμία μας. Στό πρόσωπο τῶν συνανθρώπων μας βλέπουμε ὁλοκάθαρα τόν Ἴδιο τόν Κύριό μας. Θά στενοχωρήσουμε ποτέ τόν ἐράσμιο τῆς καρδιᾶς μας, στόν Ὁποῖον ὀφείλουμε τό πᾶν;
Ἀδελφοί μου,
συνηπαρμένοι καί ἐμεῖς ἀπο τήν ἀρχοντική καί γεμάτη πίστη καρδιά τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἄς ἐπαναλάβει ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς μαζί του· «ἐμοί τό ζῆν Χριστός» (Φιλιπ. 1,21). Γιά μᾶς ἡ ζωή μας εἶναι ὁ Χριστός! Γι’αὐτό ἀκοῦμε μέ συγκίνηση καί θαυμασμό τούς ἁγίους μας νά διακηρύττουν μέ εἰλικρίνεια, ὅτι δέν μᾶς φοβίζει, οὔτε μᾶς στενοχωρεῖ, οὔτε ἡ ἴδια ἡ κόλαση· ἕνα μᾶς στενοχωρεῖ: νά μήν λυπήσουμε τόν ἀδαπάνητο Εὐεργέτη μας! Ἀποκτῶντας καί ἐμεῖς τήν καλή μας συνείδηση, κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως θά ἐξασφαλίσουμε μέ βεβαιότητα τήν βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ὅπως μᾶς λέει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης (Α΄ Ἰω. 3,21). ΑΜΗΝ!   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 7

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
16 Φεβρουαρίου 2025

«Ἐξομολογήσομαί σοι Κύριε...ὅτι ...
ἐλυτρώσω τό σῶμα μου ἐξ ἀπωλείας»
(Σοφ. Σειράχ 51,12).

Ὁ σοφός Σειράχ στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀναφωνεῖ: «Θά σέ δοξολογήσω Κύριε...διότι ἔγινες γιά μένα σκεπαστής καί βοηθός καί ἐλύτρωσες τό σῶμα μου ἀπό τήν ἀπώλεια». Ὁ σοφός Σολομών στά βιβλία του σημειώνει: «Ἀπόφευγε κάθε κακό. Ὅταν ἔτσι πορεύεσαι, θά ἀπολαμβάνεις ὑγεία στό σῶμα σου» (Παρ. 3,7-8). «Δέν θά κατοικήσει ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ σέ σῶμα καταχρεωμένο μέ πολλές ἁμαρτίες» (Σοφ. Σολομ. 1,4). Ὁ πολύαθλος Ἰώβ ἀναβοᾶ: «Γνωρίζετε ὅτι τό σῶμα σας εἶναι ἀπό πηλόν» (Ἰώβ 13, 12). Στό βιβλίο τῶν Μακκαβαίων διαβάζουμε: «Ὁ σοφός καί ὁ σώφρων εἶναι ἀνδρεῖος κάι κύριος τῶν παθῶν» (Δ΄, 7,23). «Ἄς διαθέσωμε τά σώματά μας στή τήρηση τοῦ Νόμου (Δ΄,13,13). Τό ἀνθρώπινο σῶμα δημιουργήθηκε ἀπό τά χέρια τοῦ Δημιουργοῦ «κατ’ εἰκόνα Του» (Γεν. 1,27) καί εἶναι ἠθικῶς ὑπόλογο πρός Αὐτόν. Τό ἀνθρώπινο σῶμα «εὐλογεῖ τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ» (Ψαλμ. 144,21). «Παίρνει τόν στραβό δρόμο» (Γεν. 6,12). Θά ἀντικρύσει τήν «δόξα Κυρίου» (Ἠσ. 40,5). «Θά καταλάβει ποιός εἶναι ὁ Κύριος» (Ἠσ. 49,26). Θά κριθεῖ στήν Δευτέρα Παρουσία (Ἱερ. 22,17). Θά εὐλογηθεῖ μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα (Ἰώβ 3,1). Θά ἐπιστρέψει στό χῶμα ἀπό τό ὁποῖο προῆλθε (Γεν. 2,7). ἐνῶ ἡ ζωτική πνοή ἐπιστρέφει στόν κάτοχό της. Ὁ Κύριος εἶναι ὁ δωρητής τῆς ζωῆς (Ἰώβ 33,4), (Ψαλμ. 132,3), (Ἠσ. 57,16).
Ὁ Μέγας Βασίλειος σέ μιά ὁμιλία του, περί ἀκολασίας, λέγει ὅτι «τό νά προσκυνεῖ ἡ ψυχή τό σῶμα καί νά τό ὑπηρετεῖ δουλικά, αὐτό εἶναι παραφροσύνη». Μέ αὐτή τή λέξη μπορεῖ νά περιγράψει κανείς τήν κατάσταση πού ἐπικρατεῖ σήμερα στόν κόσμο. Τί ἄλλο ἀπό μανιακή παραφροσύνη εἶναι ἡ προβολή τῶν αἰσθησιακῶν ἠδονῶν καί ἡ λατρεία τῆς σάρκας; Ἡ «παρά φύσιν» συμπεριφορά τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου κατάργησε τήν φυσικότητα στή ζωή καί
μετέβαλε τόν κόσμο σέ κοινωνία κτηνωδίας, βίας καί ἀπανθρωπισμοῦ.
Ὁ Χριστιανισμός δέν ὑποτιμᾶ καί δέν περιφρονεῖ τό ἀνθρώπινο σῶμα. Ἀντιθέτως, τό θεωρεῖ «ναόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» καί «κατοικητήριο» τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Μέσα στή σαρκική χοϊκότητα εἰσῆλθε ὁ Υἱός καί Λόγος γιά νά τή θεώσει, ἀποδείχνοντας ἔτσι τήν τιμή μέ τήν ὁποία περιβάλλει τό δημιούργημα τῶν χειρῶν Του. Πάνω, ὅμως, ἀπό τό σῶμα θέτει τό πνεῦμα. Τό σῶμα βλέπει ὡς ναό μέσα στόν ὁποῖο κατοικεῖ ἡ ἀθάνατη ψυχή, «ὑπέρ ἧς Χριστός ἀπέθανεν». Αὐτά τονίζει στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καί συμπληρώνει: «τό σῶμα...τῷ Κυρίῳ καί ὁ Κύριος τῷ σώματι» (Α΄Κορ. 6,13). Τό σῶμα δέν εἶναι πλασμένο γιά τήν ἁμαρτία, ἀλλά γιά νά ἐξυπηρετεῖ τήν ψυχή στόν ἀγῶνα τοῦ ἁγιασμοῦ. Οἱ χοϊκές του ἐπιθυμίες ἐκλογικεύονται μέ τή σωφροσύνη καί οἱ γήϊνες ὁρμές του μέ τή σκληραγωγία. Δέν εἶναι κακό τό σῶμα. Κακό εἶναι τά πάθη. Στήν Ὀρθόδοξη Θεολογία ἡ σωματική ἄσκηση, ὁ πνευματικός ἀγώνας δέν στρέφεται ἐναντίον τοῦ σώματος, ἀλλά κατά τῶν παρά φύσιν κινήσεων, ἐναντίον τῶν παθῶν. Ὅπως ὡραιότατα διαβάζουμε στό «Γεροντικόν», «ἡμεῖς παθοκτόνοι ἐδιδάχθημεν κάι ὄχι σωματοκτόνοι». Στέφανος τῆς ἀσκήσεως καί δῶρο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ στούς ἐκζητητές τοῦ θείου ἐλέους εἶναι ὁ ἐξαγιασμός καί τοῦ σώματος, ὅπως παρατηροῦμε στά ἄφθαρτα καί εὐωδιάζοντα λείψανα τῶν Ἁγίων μας. Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι νά γίνουμε ἅγιοι. Νά διατηρήσουμε τό σῶμα μας ἁγιασμένο καί τιμημένο. Ὁ Θεός μᾶς ἀγόρασε καί πλήρωσε τό τίμημα. Ὀφείλουμε νά τόν δοξάζουμε καί μέ τό σῶμα μας καί μέ τό πνεῦμα μας.
Ὁ Μέγας Βασίλειος παρατηρεῖ ὅτι τό σῶμα ἀποτελεῖ τό ἐργαλεῖο μέ τό ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος θά διάγει μιά ἐνάρετη ζωή, σύμφωνα μέ τίς χριστιανικές ἀρετές. Τά σωματικά πάθη προτρέπουν τούς ἀνθρώπους στή διάπραξη ἁμαρτωλῶν πράξεων.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει ὅτι ἡ ἀνθρώπινη σάρκα θεραπεύτηκε, ξέφυγε ἀπό τή φθορά καί θεώθηκε ἐπειδή τήν προσέλαβε ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Πρόκειται γιά τόν καινούργιο Ἀδάμ τῆς σωτηρίας σέ ἀντίθεση μέ τόν πρῶτο Ἀδάμ τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου. Ὁ Χριστός, ὅταν θεράπευε ἀρρώστους, θεράπευε καί
τά σώματα καί τίς ψυχές (Ἰω. 5,14) καί προέτρεπε: «ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει καγώ ἐν αὐτῷ» (Ἰω. 6,56).
Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ ἀσκητής ἐπισημαίνει ὅτι κανείς δέν ἀποκτᾶ τήν σωματική ἀρετή χωρίς νά περάσει θλίψεις καί κακουχίες, πειρασμούς καί δοκιμασίες.
Ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος λέγει: Ἐπειδή ὁ Χριστός ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος, ὅμοιος μέ μᾶς σέ ὅλα ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία, μᾶς μεταδίδει τήν Θεότητά Του λόγῳ τῆς πίστης μας σ’ Αὐτόν.
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος διδάσκει: Ἡ ἐπιμέλεια καί ἡ ἀμέλεια εἶναι δύο δυνατά μέσα ἤ νά μᾶς ἐνώσουν μέ τόν Θεό ἤ νά μᾶς χωρίσουν ἀπό Αὐτόν.
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος θά πεῖ: Τό μυστικό τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνα εἶναι ἡ ταπείνωση, ἡ ἀγάπη στόν Χριστό, ἡ τέλεια ὑπακοή στό Χριστό.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀνακεφαλαιώνει: Ὅποιος ἔχει τήν πνευματική ὀμορφιά πού δίνει ἡ ἀρετή, λάμπει ἀπό θεία χάρη. Ἡ ἀποτοξίνωση ἀπό τά πάθη καί τό λαμπικάρισμα τῆς ψυχῆς διακρίνονται καί στή σάρκα, ἡ ὁποία λαμπικάρεται καί αὐτή καί ἔτσι ἀγάλλεται ὁ ἄνθρωπος.
Χριστιανοί μου,
σέ μιά ἐποχή πού ὁ ἐθισμός τοῦ ἀνθρώπου μέ τή σαρκική διαφθορά εἶναι πραγματικότητα, ἔρχεται σάν κεραυνός ὁ ἀποστολικός λόγος νά μᾶς συνεφέρει καί νά μᾶς ὑπομνήσει τό χρέος πού ἔχουμε σάν χριστιανοί βαπτισμένοι. Νά δοξάζουμε τόν Κύριο καί μέ τό σῶμα μας καί μέ τό πνεῦμα μας. Τό μέν σῶμα νά καθαρίζουμε μέ τήν ἐγκράτεια, τό δέ πνεῦμα νά ἐξαγνίζουμε μέ τήν προσευχή. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ δέν πρέπει νά παραδίνεται στήν ἐξουσία τῶν παθῶν ἀλλά νά μένει πάντα ἐλεύθερος.
Ἀδελφοί μου,
γιά νά φθάσουμε στόν ἁγιασμό χρειάζεται ἄσκηση καί ὑπομονή. Χωρίς προσωπικό ἀγώνα δέν κερδίζεται ἡ μάχη κατά τῶν παθῶν. Ἀπαιτεῖται καθημερινή προσπάθεια μέ τήν καθοδήγηση τοῦ πνευματικοῦ πατέρα καί ἀπόθεση τῆς ἐλπίδας μας γιά ἐπιτυχία τοῦ ποθουμένου στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, «ἐν ᾧ ἔχομεν τήν ἀπολύτρωσιν, τήν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν» (Κολ. 1,14). ΑΜΗΝ!   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 6
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ
(Ἀρχή Τριῳδίου)
09 Φεβρουαρίου 2025
«καί ἀπέστρεψα τό πρόσωπόν μου...
περί πασῶν τῶν πονηριῶν αὐτῶν» (Ἱερεμ. 40,5).

Ὁ Κύριος, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀπευθύνεται στόν Προφήτη Ἱερεμία λέγοντάς του «καί ἀπέστρεψα τό πρόσωπό μου, ἐξαιτίας ὅλων τῶν πονηριῶν καί κακῶν πράξεων πού εἶχαν διαπράξει». Ὁ σοφός Σολομών παρατηρεῖ: ἡ πονηρία καί ἡ κακότητα, ὅταν ἐλεγχθεῖ καί φανερωθεῖ, κάμνει τόν ἄνθρωπο δειλό καί περίγελο» (Σοφ. Σολ. 17,10). Ὁ σοφός Σειράχ σημειώνει: «ἡ πονηρά ψυχή καταστρέφει αὐτόν πού τήν ἔχει» (Σοφ. Σειράχ 6,4)· «ἡ σοφία δέν εἶναι ἐπιστήμη τῆς πονηρίας (19,22), ὑπάρχει γνώση καί πράξη πονηρά· αὐτή ὅμως εἶναι βδελυρά ἐνώπιον τοῦ Κυρίου» (στίχ. 23). Στόν Ἐκκλησιαστή διαβάζουμε «διῶξε ἀπό κοντά σου τίς πονηρές ἐπιθυμίες» (11,10). Στό βιβλίο τοῦ Ἰώβ: «ὁ πονηρός ἀναπαύεται μέχρι τήν ἡμέρα τῆς ἀπώλειάς του· θά ἔλθει ἡ ἡμέρα τῆς ὀργῆς τοῦ Κυρίου» (21,30). Στό βιβλίο τῶν Βασιλειῶν: «ἀπομακρυνθεῖτε ἀπό τούς δρόμους σας τούς πονηρούς» (Δ΄Βασ. 17,13). Ὁ μακάριος Δαβίδ ἀναφωνεῖ: «Ζητῶ ἀπό ἐσένα Κύριε συγχώρηση, διότι τό πονηρό ἐνώπιόν σου ἐποίησα» (Ψαλμ. 50,6). «Ὅσοι ἀγαπᾶτε τόν Κύριο νά μισεῖτε τό πονηρό (Ψαλμ. 96,10). «Σκέπασέ με Κύριε ἀπό τίς μυστικές συνωμοσίες τῶν ἀνθρώπων» (Ψαλμ. 63,3).
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα μᾶς λέει: «πονηροί δέ ἄνθρωποι καί γόητες προκόψουσιν ἐπί τό χεῖρον πλανῶντες καί πλανώμενοι» (Β΄Τιμόθ. 3,13). Ἄν ὁ κλῆρος τῶν φιλόθεων ἀνδρῶν εἶναι οἱ θλίψεις καί οἱ δοκιμασίες, καί μόνο μέσῳ αὐτῶν προοδεύουν στήν ἀρετή, ἀντίθετα οἱ πονηροί ἄνθρωποι, οἱ δόλιοι, οἱ ἀπατεῶνες, οἱ κακοί, οἱ διαβολεμένοι, λόγῳ τῆς πανουργίας τοῦ σατανᾶ - στά κελεύσματα τοῦ ὁποίου πείθονται - καί τῶν ἰδικῶν τους παθῶν - ἀπό τά ὁποῖα κυριαρχοῦνται - γίνονται
ὁλοένα καί χειρότεροι. Ὁ Προφήτης Ἱερεμίας ἀγανακτισμένος γιά τήν ἐξάπλωση τῆς ἀνομίας ἐρωτᾶ: «Δίκαιος εἶσαι Κύριε...Πῶς γίνεται καί προκόβουν οἱ ἀσεβεῖς;» (12,1). Ἀπό τότε μέχρι σήμερα αὐτό τό ἐρώτημα ἐξακολουθεῖ νά βασανίζει τούς ἀνθρώπους τῆς τιμιότητος καί τῆς δικαιοσύνης. Ἡ ἐλευθερία στή σκέψη καί τή ζωή εἶναι ἕνα προνόμιο πού σέβεται ὁ Θεός. Κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἀπόλυτα ἐλεύθερος νά ἐπιλέξει ἤ τό δρόμο τῆς ἠθικῆς ἤ τό δρόμο τῆς ἀνομίας. Μέ τή συμπαράσταση τῆς ἀδικίας μπορεῖ νά προοδεύσει κατά κόσμο. Αὐτό, ὅμως, πού γιά τούς πονηρούς καί κακεντρεχεῖς ἀνθρώπους εἶναι μέτρο εὐτυχίας, γιά τούς ἀνθρώπους πού ἔχουν «νοῦν Χριστοῦ» δέν εἶναι. Γιά τόν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ εὐλογημένος πλοῦτος εἶναι ὁ κόπος τῆς ἐργασίας. Εὐλογημένο ἀξίωμα εἶναι αὐτό πού ἔρχεται ὡς ἐπιβράβευση τῆς ἀρετῆς. Εὐλογημένη ἄνοδος εἶναι αὐτή πού ἔρχεται ἀξιοκρατικά. Τί νά κάμεις τήν εὐτυχία ὅταν στηρίζεται σέ σαθρά θεμέλια; Τί εἴδους εὐημερία εἶναι αὐτή πού στηρίζεται στό ψέμα, τήν ἀπάτη, τήν ἀρπαγή, τήν ἀδικία; Τά ἀχαλίνωτα ἔνστικτα κάποτε ταπεινώνονται καί ἡ ἔπαρσις τῆς ἀσέβειας κατεβαίνει στήν ἄβυσσο τῶν κριμάτων τοῦ Θεοῦ. Τό κατάντημα τῶν πονηρῶν εἶναι νά πλανοῦν τούς ἀνθρώπους πού πείθονται στά λεγόμενά τους καί νά πλανῶνται καί οἱ ἴδιοι εἴτε ἀπό τό διάβολο, εἴτε ἐξαιτίας τοῦ ἐσωτερικοῦ σκοτισμοῦ τους.
Ὁ Μέγας Βασίλειος παρατηρεῖ: Τίποτα ἄλλο δέν σκοτίζει τόν νοῦ τόσο, ὅσο ἡ πονηριά· καί ὅπως μέ τά ἀγαθά ἔργα δοξάζεται ὁ Θεός, ἔτσι καί μέ τά πονηρά ἔργα δοξάζεται ὁ διάβολος.
Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος σημειώνει: Κρύβοντας οἱ πονηροί τόν ἑαυτό τους μέσα στίς τρῦπες τῆς πονηριᾶς ἀδυνατοῦν νά ρίξουν τό βλέμμα τους πρός τήν ἀκτῖνα τοῦ φωτός, λόγῳ τῆς ἀσθενείας τῶν ματιῶν τῆς ψυχῆς τους. Δέν ἐνοχλεῖ τά μάτια τόσο ὁ καπνός καί ἡ ἀκαθαρσία, ὅσο ταράσσει τίς ψυχές ἡ συναναστροφή μέ πονηρούς καί ἀκάθαρτους ἀνθρώπους.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος διδάσκει: Ἡ πονηρία εἶναι ἡ διάθεση τῆς ψυχῆς κατά τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος μέ τή θέλησή του πράττει τά ἀντίθετα ἀπό τό θεῖο θέλημα. Ἡ πονηρία καταθλίβει τόν πονηρό. Εἶναι ἔμπνευση τοῦ πονηροῦ γιά νά ὑποδουλώσει τήν καρδιά καί τόν
νοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ πονηρία εἶναι ἀντίπαλος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ζητάει παθιασμένα νά ἐπικρατήσει στή γῆ ἡ βασιλεία τοῦ πονηροῦ. Ἡ πονηρία εἶναι μητέρα κάθε κακοῦ· εἶναι ζωή δαιμονική. Ἐργάζεται τό κακό, ἐνῶ πολεμάει τό ἀγαθό· ἐπιθυμεῖ δέ ὅ,τι δέν ἀρέσει στόν Θεό. Ἡ πονηρία γεννάει τήν ὑποκρισία, τή διπροσωπία καί τή ψεύτικη εὐλάβεια γιά νά ἐξαπατήσει τούς ἀγαθούς ἀνθρώπους. Καί συνεχίζει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: Αὐτόν πού κυρίευσε ἡ πονηρία, τόν χαρακτηρίζουν, οἱ ἑξῆς κακίες: δολιότητα, ἀνειλικρίνεια, μνησικακία, ἐκδίκηση, ψεῦδος, ἀπάτη, φθόνος, βασκανία, ὑποκρισία, ἀδικία καί ὅλες οἱ συγγενεῖς κακίες πού ὁδηγοῦν τόν ἄνθρωπο στήν ἀπώλεια. Ὁ πονηρός εἶναι ἐχθρός τοῦ Θεοῦ. «Οἱ πονηρευόμενοι ἐξολοθρευθήσονται» (Ψαλμ. 36,9).
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ἔλεγε: Ἡ ταπείνωση, ἡ μετάνοια καί ἡ ἐξομολόγηση εἶναι ὁ λουτῆρας τῆς ψυχῆς.
Χριστιανοί μου,
ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε «κατ’εἰκόνα» καί «καθ’ ὁμοίωσιν» (Γεν. 1,26) τοῦ Δημιουργοῦ του μέ ὅλες τίς ἀρετές. Ἐκεῖνος πού ἔχει ὑπερβολική κακία καί ἔχθρα πρός τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο εἶναι ὁ διάβολος, ὁ κατ’ ἐξοχήν πονηρός, ὅπως καί προείπαμε. Ὁ Κύριός μας προτρέπει νά παρακαλοῦμε στή προσευχή μας τόν οὐράνιο Πατέρα νά μᾶς λυτρώνει ἀπό «τοῦ πονηροῦ» (Ματθ. 6,13), δηλαδή τοῦ διαβόλου, γιατί αὐτός εἶναι πού καταρτίζει τούς πονηρούς ἀνθρώπους, ὡς αἴτιος ὅλων τῶν κακῶν. Ὁ δέ Ἀπόστολος Παῦλος παροτρύνει τούς χριστιανούς «νά ἀπομακρύνουν ἀπό κοντά τους κάθε πονηρό κάι ἀδιόρθωτο ἀδελφό» (Α΄Κορ. 5,13). Καί ὁ ἱερέας εὔχεται καθημερινά ἐνώπιον τῆς ἁγίας Τραπέζης «νά μᾶς ἀπαλλάττει ὁ Κύριος ἀπό διαλογισμούς ματαίους καί ἐνθυμήσεις πονηρές».
Ἀδελφοί μου,
ἡ ἠθική δεοντολογία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας ἐγκρίνει τήν «καλή» πονηρία πού γίνεται πρός ὠφέλεια, γιατί εἶναι ἕνας τρόπος διασφάλισης στίς περιστάσεις τῆς ζωῆς. Γιατί «ἄν ἡ Εὔα εἶχε αὐτήν τήν πονηριά δέν θά εἶχε ξεγελαστεῖ ἀπό τίς ἀπάτες τοῦ ὄφεως» θά πεῖ χαρακτηριστικά ὁ Μέγας Βασίλειος. ΑΜΗΝ!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 

ΑΓΓΕΛΤΗΡΙΟ ΜΗΝΥΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

 

 

Το πρωί της Κυριακής εορτή Αγίας Υπαπαντής ο εφημέριος του Ιερού Ναού π. Βασίλειος Φιλιππάκης μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας με θλίψη  και συγκίνηση μας ανακοίνωσε την απώλεια του εξαίρετου ενορίτη μας

ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΔΗΜ. ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΗ

Με δάκρυα στα μάτια ο εφημέριος αναφέρθηκε στο πρόσωπο του αείμνηστου Αντωνίου. Εξαίρετος οικογενειάρχης, ένας φιλακόλουθος άνθρωπος της εκκλησίας από μικρό παιδί μαζί με τα αδέλφια του αγαπούσαν την ενορία τους και μεγάλωσαν στον προαύλειο χώρο της Παναγίας.

       Ο αείμνηστος είχε σύζυγό του την Μαρία Τουμαζάνη και απέκτησαν δύο κορίτσια την Ευαγγελία και την Θεοδώρα.

  Τα αδέλφια του ο αείμνηστος ευεργέτης και δωρητής Γεώργιος Κουκουνάρης, η αδελφή τους κ. Κλαίρη Κουκουνάρη – Μισκή  και ο κ. Στέφανος Κουκουνάρης καθώς και ο αείμνηστος Αντώνης προτιμούσαν να γκρεμίσει το σπίτι τους παρά να πάθει ζημιά η εκκλησία μας.

      Αργότερα μεγαλώνοντας σταδιοδρομήθηκαν  όλα τα παιδιά, τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα ποτέ τους δεν ξέχασαν από πού ξεκίνησαν.

     Σε όλες τις εργασίες που έπρεπε να γίνουν τόσο στην εκκλησία όσο και στην ανέγερση του Κουκουναρείου Πνευματικού Κέντρου ήταν πάντα αρωγός. Ότι χρειάζονταν τότε μαζί με τον αείμνηστο αδελφό του Γεώργιο  το αντιμετώπιζαν.

      Ο αείμνηστος Αντώνης Κουκουνάρης  συνεχίζοντας τις σπουδές του ως μαθητής με έξοδα του αειμνήστου αδελφού του Γεωργίου Κουκουνάρη Μεγάλου Ευεργέτου της ενορίας μας ανέλαβε όλα τα έξοδα τον έστειλε να φοιτήσει στην Σχολή της Χάλκης εκεί όπου συνάντησε συμμαθητές του Χιώτες. Αποπεράτωσε τις σπουδές του με το πτυχίο του Θεολόγου. 

   Επιστρέφοντας στο νησί μας διορίστηκε ως καθηγητής  στο Γυμνάσιο Καλαμωτής και εν συνεχεία στο Γυμνάσιο Αρρένων Χίου. Αργότερα στην Αθήνα όπου διορίστηκε στο Υπουργείο Παιδείας ως Γραμματέας. Εν συνεχεία ως Γραμματέας της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων και κατόπιν σχολάρχης του εκκλησιαστικού Λυκείου Αθηνών.

Εκεί συνάντησε  πολλά παιδιά  από Χίο, όπως τον μαθητή του  ιερέα Βασίλειο Φιλιππάκη και σήμερα εφημέριο του Ιερού Ναού μας. Ο αείμνηστος τον βοήθησε όπως ανέφερε στα λόγια του και του στάθηκε σαν δεύτερος πατέρας. Γι αυτό και τον ονόμαζε Βασιλάκη παιδί μου. Και ο παπά Βασίλης τον αποκαλούσε κύριε σχολάρχα.

Εν συνεχεία ακολούθησε τρισάγιο εις   μνήμην του  και μας ανακοίνωσε ο ιερέας ότι την ημέρα της εξοδίου  ακολουθίας θα ψαλλεί τρισάγιο  την ίδια   ώρα στο ναό μας.

Θα ακολουθήσει ανακοίνωση  της   ίδιας ημέρας  και  ώρας.

Ο Θεός να   τον αναπαύσει  εν χώρα ζώντων και  δικαίων.

 Καλή Ανάσταση και καλό παράδεισο  αγαπημένε μου αξέχαστε  κ. σχολάρχα  Αντώνιε  Κουκουνάρη.

Απεβίωσε  το Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2025.

Η τελετή της κηδείας του θα γίνει στο Γ’  Νεκροταφείο Αθηνών.

Να τον αναπαύσει ο Θεός εν χώρα ζώντων.