ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 37
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ
21-09-2025
«ζῶ ἐγώ, λέγει Κύριος τῶν δυνάμεων ὁ Θεός»
(Σοφονίου 2,9).

Αὐτά τά ἱερά λόγια διασαλπίζει, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Θεός ὁ
Τρισυπόστατος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (Γεν. 1,26), ὅπως διαβάζουμε
στό βιβλίον τοῦ Προφήτου Σοφονίου. «Ζητήσατέ με, ἐλᾶτε πλησίον μου
καί θά ζήσετε» διαβάζουμε στό βιβλίο τοῦ Προφήτου Ἀμώς (5,4).
Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας, σέ ὅραμά του, θά δεῖ τόν Κύριο «νά κάθεται σέ
ὑψηλό θρόνο γεμᾶτο ἀπό ἀπερίγραπτη δόξα» (66,1). Ὁ θεσπέσιος
Δαβίδ ἀναμέλπει τόν ὕμνο του: «Ὁ ἔνδοξος θρόνος Σου, Κύριε, εἶναι
ἀσάλευτος, καί αἰώνιος» (Ψαλμ. 92,2). Αὐτός ὁ βασιλικός θρόνος εἶναι
ὁ ζωοποιός Σταυρός τοῦ Κυρίου μας, ἡ ὄντως ἀληθινή ζωή.
Τή σημερινή Κυριακή, πού ὀνομάζεται Κυριακή μετά τήν Ὕψωσιν
καί ἡ Ἐκκλησία μας θέλει νά συνεχίζουμε νά ζοῦμε μέσα σ’αὐτή τήν
ἱερή ἀτμόσφαιρα πού δημιουργεῖ ὁ Τίμιος Σταυρός τοῦ Χριστοῦ,
ἀναγιγνώσκεται μιά ὑπέροχη ἀποστολική περικοπή. Εἶναι τοῦ
οὐρανοβάμονος Ἀποστόλου Παύλου πού γράφει πρός τούς Γαλάτας
ἀλλά καί πρός ὅλους μας καί ὑπογραμμίζει ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ
νά γίνει δίκαιος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μέ τήν τήρηση τῶν τυπικῶν
διατάξεων τοῦ παλαιοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, ἀλλά μόνο μέ τήν ἀληθινή
πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό (Γαλ. 2,16). Συνεπαρμένος ἀπό τήν ἄβυσσο
τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί τῆς φιλανθρωπίας Του πού εἶναι ὁ Σταυρός,
ἰδιαίτερα συγκινητική καί μυσταγωγική εἶναι ἡ ὁμολογία του στήν
Ἐπιστολή του, ὅταν γράφει «Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ,
ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20).
Αὐτή ἡ φανέρωση τοῦ ἐσωτερικοῦ κόσμου τοῦ μεγάλου
Ἀποστόλου, ὅτι δηλαδή ἀπό τότε πού τοῦ ἀπεκάλυψε τόν Ἐαυτό Του ὁ
Χριστός καί ἔγινε ἀπό Σαῦλος Παῦλος, τίποτα δέν ἔχει ἀξία γι’αὐτόν
παρά μόνο ὁ Ἐσταυρωμένος Χριστός, δέν μπορεῖ νά μή συγκλονίζει καί
τίς δικές μας καρδιές. Ὅταν ὁ διδάσκαλος τῆς οἰκουμένης, «ὁ εὔτονος
δρομεύς τῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ», ὁ μακάριος Παῦλος ὁμιλεῖ γι’αὐτή
τήν ἀνατροπή τοῦ παλαιοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου καί συνάμα γιά τήν
οἰκείωση μιᾶς νέας ζωῆς ἐν Χριστῷ, ἐμεῖς δέν ἐπιτρέπεται νά
παραμένουμε σέ μιά ἁπλῶς ἐξωτερική - τυπική θρησκευτικότητα. Εἶναι
ἀναγκαῖο νά προχωρήσουμε στό τοῦ Παύλου «ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ
δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20). Ὀφείλουμε νά εἰσέλθουμε στήν
χριστιανική βίωση τοῦ σαρκωθέντος, σταυρωθέντος καί ἀναστάντος
Χριστοῦ. Ἀληθινός Χριστιανός εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ζεῖ τό γεγονός τοῦ
Χριστοῦ στήν προσωπική του ὕπαρξη, στή καθημερινή του ζωή, μέσα
στήν οἰκογένειά του, στήν ἐργασία του, στή κοινωνική του
συναναστροφή, παντοῦ καί πάντοτε. Ἔτσι ὁ Χριστός δέν εἶναι κάτι τό
δευτερεῦον, δέν εἶναι μιά θεωρία καί ἕνα ἰδεολόγημα, ὅπως νομίζουν
μερικοί συνάνθρωποί μας. Οὔτε ἁπλῶς μιά ὡραία ἱστορική ἀνάμνηση
γιά τίς μεγάλες γιορτές. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τό κεντρικό καί
μοναδικό Πρόσωπο τῆς ἱστορίας τῆς ἀνθρωπότητας, ὁ Λυτρωτής καί
Σωτῆρας τοῦ κόσμου, τό κεντρικό πρόσωπο τῆς ζωῆς μου, πού ἀφήνω
ἑκούσια νά μέ κατευθύνει, νά μέ ἐμπνέει, νά μέ ἁγιάζει.
Αὐτό σημαίνει πιστεύω στόν Χριστό. Πίστη πού δέν ἐξαντλεῖται
σέ μιά ἁπλῆ ἐγκυκλοπαιδική γνώση ἤ σέ συναισθηματισμούς τῆς
στιγμῆς. Εἶναι πίστη πού σηματοδοτεῖ τήν ἀπάρνηση τῆς ἁμαρτωλῆς
ζωῆς καί τήν ἀποδοχή τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας καί ἐφαρμογῆς
της στή ζωή μου. Τότε ἡ συγκλονιστική φράση τοῦ κορυφαίου
Ἀποστόλου «ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20) γίνεται
ζωντανή ἐμπειρία, μυστηριακή κοινωνία μαζί Του. Γιατί, τελικά, ὁ
Σταυρός κρύβει μέσα του τό μυστήριο τῆς ζωῆς.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος κάνει μιά πολύ λεπτή
παρατήρηση, ὅτι ὁ θεῖος Ἀπόστολος δέν ἀναφέρεται στόν ἑαυτό του
σάν νά εἶναι νεκρός, ἀλλά τόν παρουσιάζει σάν νά ζεῖ καλύτερη καί
ἀνώτερη ζωή ἀπό ὅ,τι οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, καθώς εἶναι μέτοχος
τῆς ὄντως ζωῆς πού εἶναι ὁ Χριστός, πού δέν τήν διακόπτει κανενός
εἴδους θάνατος.
Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ ἀσκητής αὐτό ἐννοεῖ ὅταν λέει πώς ἡ
τελειότητα τοῦ ἀνθρώπου δέν βρίσκεται στίς ἀνθρώπινες ἀρετές, ἀλλά
«ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ ἐγκέκρυπται».
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἀναφωνεῖ: Ὅποιος ἀγαπᾶ τήν ἀσφάλεια
καί τίς ἠδονές αὐτῆς τῆς ζωῆς εἶναι ἐχθρός τοῦ Σταυροῦ. Πεθαίνεις,
ὅπως ὁ Κύριός σου, ὅταν ὑποτάσσεσαι στό θέλημά Του, χωρίς τά
ἀτελείωτα «γιατί».
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς διατυπώνει: Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου
παριστάνει ὅλη τήν οἰκονομία τῆς σταυρικῆς παρουσίας καί τό ὁποῖο ὁ
Κύριος ὀνομάζει ὕψος καί δόξα Του, ὅταν ἐπρόκειτο νά ἀνεβεῖ σ’Αὐτόν,
κατά τή μέλλουσα δέ παρουσία Του προαναγγέλει ὅτι θά ἔλθει τό
σημεῖο τοῦτο μέ πολλή δύναμη καί δόξα.
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ὁμολογεῖ: Ὦ Σταυρέ, φῶς μου,
λάμπε μου συνεχῶς καί ἀποδίωκε τό σκότος τῆς ψυχῆς μου.
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς καταθέτει: Ὁ Τίμιος Σταυρός
προβάλλει ὡς πηγή δύναμης καί ζωῆς, θυμίζοντάς μας ὅτι ὁ δρόμος
πού ὁδηγεῖ στή συνάντηση μέ τόν Ἀναστημένο Χριστό περνᾶ μέσα ἀπό
τή σταύρωση τοῦ «ἐγώ» μας καί τῶν ἁμαρτιῶν μας.
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας σημειώνει: Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μας
αὐτή ἡ νέα ὑπόσταση πού ἀποκτήσαμε μέ τό βάπτισμα, διατηρεῖται
στή ζωή μέ τή Θεία Κοινωνία, μέ τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας – πού
εἶναι τά μέσα τῆς χάριτος – καί μέ τόν ἀγῶνα πού κάνουμε νά
τηρήσουμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἐπισημαίνει: Δυστυχῶς, μερικοί μοιάζουν μέ τόν
ληστή πού σταυρώθηκε ἀριστερά τοῦ Χριστοῦ καί λένε: Πήγαιναν μέ
τό σταυρό στό χέρι καί δές τί ἔπαθαν.
Ὁ σοφός Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἰδού πῶς ζοῦσε
ὑπαρξιακά τόν Κύριο καί Θεό μας: «Ἰησοῦ, τό πυκνόν τῆς διανοίας μου
μελέτημα, Ἰησοῦ, ἡ ὑπόθεσις τῆς νοερᾶς προσευχῆς. Ἰησοῦ, τό ὕψος καί
βάθος τῆς γνώσης. Ἰησοῦ, ἡ μνήμη ἡ φωτολαμπής καί ἀκόρεστος.
Ἰησοῦ, ἡ ἀγαλλίασις τῆς καρδίας μου».
Χριστιανοί μου,
ἡ ἐν Χριστῷ ζωή ἔχει κόπο καί θυσίες, ἔχει, ὅμως, πνευματική
εὐτυχία, τή χαρά, τήν εἰρήνη, οἱ ὁποῖες διατηροῦνται καί αὐξάνονται
μέσα ἀπό μιά σταυρική ζωή. Τιμῶ τόν Ἐσταυρωμένον Ἰησοῦν, σημαίνει
μετανοῶ. Ὁ Λυτρωτής καί Πλάστης μᾶς περιμένει μέ καρτερική ἀγάπη
ἐπάνω στόν Σταυρό Του, γιά νά μᾶς δώσει τό χέρι τῆς σωτηρίας Του.
Ἔτσι καί ἐμεῖς ἄς τοῦ προσφέρουμε τίς ἁμαρτίες μας καί ἄς
ἀνακράξουμε ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας: «Μνήσθητι ἡμῶν, Κύριε,
ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου»! ΑΜΗΝ!   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 36
Η ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
14-09-2025
«λέγει Κύριος…ἰδού συνήσει ὁ παῖς μου
καί ὑψωθήσεται…» (Ἠσαΐου 52,13)

Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Κύριος Σαβαώθ- ὁ Θεός
τῶν Δυνάμεων- διασαλπίζει: «Ἰδού ὁ παῖς μου, ὁ Μεσσίας, θα εἶναι
πλήρης σοφίας καί σύνεσης, θά ὑψωθεῖ, θά δοξασθεῖ καί θά μεγαλυνθεῖ».
«Σήκω Ἱερουσαλήμ, φόρεσε τήν δύναμή σου, τήν ὁποία ὁ Κύριος σοῦ
δίνει» (51,9). «Θά λάμψει ἀπό ἐμένα σάν φῶς ἡ σωτηρία» (51,5). Ὁ Κύριος
ὡς ἄσαρκος Λόγος πρυτανεύει στήν Παλαιά Διαθήκη καί ὡς
ἐνσαρκωμένος Λόγος δεσπόζει στήν Καινή Διαθήκη. Ὁ Μωϋσῆς ὑψώνει
τή ράβδο του καί ἐκτείνει τά χέρια του σταυροειδῶς στήν διάβαση ἀπό
τούς Ἰσραηλῖτες στήν Ἐρυθρά θάλασσα (Ἔξοδ. 5,14). Ὁμοίως καί ὁ
Προφήτης Δανιήλ ριφθείς στό λάκκο τῶν λεόντων σχηματίζει τό σημεῖο
τοῦ σταυροῦ μετά χέρια του (Δαν.16,23), ὅπως καί ὁ Ἰωνᾶς στήν κοιλία
τοῦ κήτους σταυροειδώς ἅπλωσε τά χέρια του καί προτύπωσε τήν
Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ, ὅταν μετά τρεῖς ἡμέρες βγῆκε σῶος, «τήν
ὑπερκόσμιον Ἀνάστασιν ὑπερζωγράφησε» (Ἰωνᾶ 2), καθώς ἀναφέρει ὁ
Κοσμᾶς ὁ μελῳδός.
Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί βλέποντες τόν Σταυρόν ἀναλογιζόμαστε ὅτι ὁ
Χριστός σταυρώθηκε γιά ἐμᾶς τούς ἁμαρτωλούς καί ὡς ἄνθρωπος ἔπαθε,
ταπεινωνόμαστε καί δείχνουμε συντριβή καρδιᾶς νηστεύοντες. Οἱ Ἅγιοι
Πατέρες ἐπισημαίνουν ὅτι ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
εἶναι ἰσότιμη μέ τήν Μεγάλη Παρασκευή, ἀφοῦ ἐξ ἴσου τιμοῦμε καί τίς
δύο αὐτές ἡμέρες τά Πάθη καί τήν Σταύρωση τοῦ Κυρίου μας. Ἡ νηστεία
σύμφωνα μέ τόν ἱερό Χρυσόστομο, δέν γίνεται γιά τό Πάσχα, οὔτε γιά τόν
Σταυρό, ἀλλά γιά τίς ἁμαρτίες μας. Ἐπίσης, νηστεύουμε γιά νά
μιμηθοῦμε τόν Κύριο, ὁ ὁποῖος ἐνήστευσε γιά σαράντα ἡμερονύκτια.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στή σημερινή ἀποστολική περικοπή ὁμολογεῖ
ὅτι: «τό περί σταυροῦ κήρυγμα εἰς ἐκείνους μέν, πού βαδίζουν τόν δρόμον
τῆς ἀπωλείας, φαίνεται μωρία. Σέ ἐμᾶς, ὅμως, πού εἴμεθα στόν δρόμο
τῆς σωτηρίας, εἶναι δύναμις πού σώζει (Α΄Κορ. 1,18).
Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης σημειώνει: Ὁ Σταυρός εἶναι ἡ ἐλπίδα τῶν
χριστιανῶν - ὁ σωτήρ τῶν ἐνόχων - τό γαλήνιο λιμάνι αὐτῶν πού
ταλαιπωροῦνται στά κύματα τῆς ζωῆς - ὁ ἰατρός τῶν ἀσθενῶν - ὁ διώκτης
τῶν παθῶν - ὁ δωρητής τῆς ψυχικῆς ὑγείας – τό πνευματικό ὅπλο
ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν - ἡ βάση καί τό στήριγμα τῆς πίστεως – τό φῶς πού
δείχνει τό δρόμο σέ ὅσους βρίσκονται στό σκοτάδι τῆς ἄγνοιας - ἡ νίκη
κατά τῆς ἁμαρτίας καί τό τεκμήριο τῆς μετανοίας - ὁ βοηθός στίς ὧρες
τῶν πειρασμῶν - ὁ παρηγορητής στίς θλίψεις καί στίς δοκιμασίες. Στόν
Σταυρό ὁ Χριστός νίκησε τόν μεγάλο ἐχθρό πού κυριαρχοῦσε στή ζωή τῶν
ἀνθρώπων, τόν θάνατο. Ἔτσι μέ τόν θάνατό Του καταπατᾶ τόν θάνατο
καί χαρίζει στούς ἀνθρώπους «ζωήν τήν αἰώνιον». Δικαίως ὁ Ἅγιος
Ἀνδρέας, Ἐπίσκοπος Κρήτης, ὀνομάζει τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ θησαυρό,
διότι, ἄν δέν ὑπῆρχε ὁ Σταυρός, δέν θα ὑπῆρχε ζωή ἀληθινή, δέν θά
ἀνέβλυζαν ἀπό τήν πανακήρατη πλευρά Του τό αἷμα καί τό ὕδωρ, τά
ὁποῖα στάθηκαν καθάρσια ὅλου τοῦ κόσμου. Γι’αὐτό καί
ἐπαναλαμβάνουμε στήν προσευχή μας: «Ἰδού γάρ ἦλθεν διά τοῦ Σταυροῦ
χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ». Ὁ ἱερός Χρυσόστομος καταθέτει: Ὁ Σταυρός δέν
ἔχει τυχαῖα δύο ὄψεις: στή μία ὄψη βρίσκεται ὁ Χριστός καί ἡ ἄλλη ὄψη
ἀνήκει στόν κάθε πιστό. Ὁ χριστιανός ἄν δέν βρεῖ τόν Χριστό στόν
Σταυρό, δέν θά Τόν βρεῖ οὔτε στόν Οὐρανό. Ὁ χριστιανός μιμεῖται τή ζωή
τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνος, πρίν ἀναστηθεῖ, σταυρώθηκε. Ἔτσι καί ὁ πιστός,
γιά νά φτάσει στήν Ἀνάσταση πρέπει νά περάσει ἀπό τόν Σταυρό.
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἀναφέρει: Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου
μας κανέναν δέν διώχνει, κανέναν δέν στερεῖ ἀπό τήν ἄφθονη
ἀγαθότητα, ἀλλά καί τόν ἐξαγνισμένο πιό πολύ τόν καθαρίζει,
ἀπαλλάσοντάς τον ἀπό τούς λεκέδες τῶν βρώμικων λογισμῶν, καί τόν
ξιπασμένο τόν συμμαζεύει, τόν νωθροκάρδιο τόν κεντρίζει, τόν
παραλυμένο τόν δυναμώνει, τόν ἀνάλγητο καί πορωμένο τόν μαλακώνει.
Μέ τόν Σταυρό ντυθήκαμε τόν Χριστό καί ἀποτινάξαμε τό ἔνδυμα τῆς
ἁμαρτίας.
Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνας θά πεῖ: Ἡ νηστεία μας εἶναι ἕνας
σταυρός, ἡ προσευχή μας εἶναι ἕνας ἐξαγιαστικός σταυρός, ἡ
καταπολέμησις τῶν λογισμῶν εἶναι ἕνας σταυρός, ἡ ἐλεημοσύνη μας
εἶναι ἕνας σταυρός. Μέ τή βοήθεια, ὅμως, τοῦ ἐσταυρωμένου γίνεται
ἐλαφρύς ὁ σταυρός αὐτός.
Ὁ ἀείμνηστος π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν, Ρῶσος Θεολόγος,
συμπληρώνει: Εἴμαστε σάν τούς ὁδοιπόρους σέ δύσκολο καί μακρυνό
δρόμο πού κατάκοποι, ἄν βροῦν κάποιο εὐσκιόφυλλο δένδρο κάθονται νά
ἀναπαυθοῦν καί ἀνανεωμένοι συνεχίζουν τόν δρόμο τους. Ἔτσι καί τώρα
στό δύσκολο ταξίδι τῆς ζωῆς μας, ὁ ζωηφόρος Σταυρός μᾶς δίνει δύναμη
καί ἀναψυχή.
Ὁ ἱστοριογράφος μοναχός Ἀλέξανδρος συμμετέχοντας στή χαρά
τῆς Ὑψώσεως, χαιρετίζει λέγοντας: Χαῖρε Σταυρέ τίμιε, γιατί ἐπάνω σου
ὑψώθηκε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί ἀπό τήν πράξη αὐτή ἦρθαν
σέ ἐμᾶς οἱ θησαυροί τῆς χαρᾶς καί τῆς Θείας Χάριτος. Χαῖρε Σταυρέ τίμιε,
ὅτι ἀπό τήν ἀρχή τῆς Δημιουργίας, ὁ Δημιουργός ζωγράφισε τήν εἰκόνα
σου σέ ὅλη τήν κτίση. Χαῖρε Σταυρέ ἔνδοξε, γιατί ὅλες οἱ οὐράνιες
δυνάμεις, γιά τήν σωτηρία πού προῆλθε ἀπό Ἐσένα, ἀναπέμπουν
ἐξαίσιους ὕμνους πρός τόν Δεσπότη. Χαῖρε Σταυρέ ἔνδοξε γιατί Ἐσύ
ἀνοίγεις κάθε ἀνθρώπινο στόμα νά θεολογήσει καί νά σέ ὑμνήσει. Χαῖρε
Σταυρέ μακάριε, γιατί ἀπό Ἐσένα ὁ Ἀδάμ ἐλευθερώθηκε ἀπό τήν κατάρα.
Χαῖρε Σταυρέ ἅγιε, γιατί Ἐσύ νικᾶς κάθε διαβολική δύναμη. Χαῖρε Σταυρέ
πανάγιε, γιατί μέσα ἀπό Ἐσένα ἡ Τρισάγια Τριάδα άναγνωρίζεται,
δοξολογεῖται καί πιστεύεται ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους.
Χριστιανοί μου,
ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου μας εἶναι ὁ πλοῦτος μας, τό κάλλος μας,
ὁ πόθος μας, ἡ ἔμπνευσή μας, ἡ δύναμη μας. Σταυρωμένη ἡ Ἐκκλησία
μας, σταυροφόροι καί ἐμεῖς. Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου μᾶς διδάσκει, μᾶς
χαριτώνει, μᾶς ἐνισχύει, μᾶς φυλάγει, μᾶς εὐλογεῖ.
Ἀδελφοί μου,
κλίνοντας τό γόνυ τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος προσκυνῶνταςτόν
Τίμιο Σταυρό ἄς ἀναφωνήσουμε: Ὦ τρισμακάριστε Σταυρέ καί
πανσεβάσμιε, Σέ προσκυνοῦμεν οἱ πιστοί καί Σέ δοξάζομεν, ἀγαλλόμενοι τῇ
θείᾳ Σου ἀνυψώσει. Ἀλλ’ ὡς τρόπαιον καί ὅπλον ἀπροσμάχητον,
περιφρούρει τε καί σκέπε καί φύλαττε τούς Σύ κράζοντας˙ Χαῖρε Ξύλον
μακάριον. Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ σῶσον ἡμᾶς τῇ δυνάμει Σου! ΑΜΗΝ!   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 35
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ
07-09-2025
«καί ἐξανέτειλεν ὁ Θεός…τό ξύλον τῆς ζωῆς
ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου» (Γεν. 2,9)

Στό βιβλίο τῆς Γενέσεως, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διαβάζουμε:
«Διέταξε ὁ Θεός καί ἐφύτρωσε τό δένδρο τῆς ζωῆς, στό μέσο τοῦ
παραδείσου». Αὐτό τό ξύλο τῆς ζωῆς, τοῦ ὁποίου τούς καρπούς δέν
γεύτηκε ὁ ἄνθρωπος, λόγῳ τῆς παρακοῆς στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, εἶναι
ὁ ἀρχαιότερος τύπος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ!
Στήν σημερινή ἀποστολική περικοπή, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος θέτει
τό ἐρώτημα: Σταυρός ἤ περιτομή; Μέ ἀφορμή τήν κούφια καύχηση πού
αἰσθανόταν οἱ ἰουδαΐζοντες ψευδοδιδάσκαλοι τῶν ἀποστολικῶν
χρόνων, τηρώντας τίς διάφορες διατάξεις τοῦ Παλαιοδιαθηκικοῦ νόμου
καί κυρίως τήν περιτομή. Καί δηλώνει ὁ θεῖος Ἀπόστολος: «Γιά μένα
τίποτα δέν ὑπάρχει σ’αὐτόν τόν κόσμο πού νά καυχηθῶ, παρά μόνο ὁ
Σταυρός τοῦ Χριστοῦ. Δηλαδή, διά τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ὁ κόσμος
γιά μένα περιφρονήθηκε καί πέθανε καί ἐγώ πάλι πέθανα, ὡς πρός
κάθε γήινο πράγμα» (Γαλ. 6,14). «Κόσμος» κατά τόν ἱερό Ζιγαβηνό,
«εἶναι τά κοσμικά καί βιοτικά πράγματα, ὁ πλοῦτος , ἡ ἐξουσία, ἡ δόξα
καί τά ὅμοιά τους, τά ὁποῖα πολλοί θεωροῦν λαμπρά καί ἀξιοζήλευτα».
Τί ἀκριβῶς εἶναι τό καύχημα τοῦ Σταυροῦ; Τήν ἀπάντηση τήν δίνει ὁ
ἱερός Χρυσόστομος: «Ὁ Χριστός γιά μένα πῆρε μορφή δούλου καί
ἔπαθε γιά μένα τόν δοῦλο, τόν ἐχθρό, τόν ἀχάριστο. Ὅμως, μέ
ἀγάπησε τόσο πολύ, ὥστε παρέδωσε τόν ἑαυτό Του καί σέ σταυρικό
θάνατο». Στόν Σταυρό τοῦ Κυρίου στηρίζονται ὅλες οἱ ἐλπίδες μας καί
ἀπό αὐτόν πηγάζουν ὅλες οἱ χαρές μας. Ὁ Σταυρός εἶναι τό μυστήριο
τῆς πίστεως καί ἡ δύναμις τῆς Ἐκκλησίας. Γιά τόν χριστιανό δέν
ὑπάρχει ἄλλο ἀσφαλές καί βέβαιο στήριγμα καύχησης καί παρηγοριᾶς
ὅσο ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Κύριός μας, μέ τή θέλησή Του,
σταυρώθηκε γιά νά σωθεῖ ὁ κόσμος (Φιλ. 2,8). Ὁ Κύριός μας ἐπιτίμησε
τόν Πέτρο πού προσπάθησε νά ἐμποδίσει τήν σύλληψή Του στόν κῆπο
τῆς Γεθσημανῆ λέγοντάς του: «Νομίζεις ὅτι δέν μπορῶ τώρα νά
παρακαλέσω τόν Πατέρα μου καί νά παρατάξει στό πλευρό μου
περισσότερες ἀπό δώδεκα λεγεῶνες ἀγγέλων;» (Ματθ. 26,53). Ὁ Κύριός
μας σηκώνοντας τόν Σταυρό Του διήνυσε τήν ἀπόσταση πού διανύεται
σέ 15΄, ἀπό τό Πραιτώριο ὡς τόν Γολγοθᾶ σέ τρεῖς ὧρες. Ὁ Σταυρός τοῦ
Κυρίου μας ἦταν βαρύς γιατί σήκωνε στούς ὤμους Του τίς ἁμαρτίες
ὅλου τοῦ κόσμου. Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας διαλαλεῖ αἰῶνες πρίν: «Αὐτός
τάς ἁμαρτίας μας φέρει καί γιά μᾶς ὀδυνᾶται» (53,4). Καί ὁ Ἀπόστολος
Παῦλος ἀναφωνεῖ: «Μέ τήν θυσία Του ὁ Κύριος μᾶς ἀπάλλαξε ἀπό τίς
συνέπειες τῶν παραβάσεων τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ τιμωρήθηκε
ὁ ἴδιος ὡς παραβάτης τους, ἐνῶ δέν ἦταν» (Γαλ. 3,13), παρέχοντας τήν
πνευματική μας ἐλευθερία. Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου ἔγινε καύχηση τῶν
πιστῶν ἐπειδή ὁ Κύριος ὑπέμεινε ἀγόγγυστα ὅλη τήν ἐχθρότητα καί
τόν ἐξευτελισμό πού Τοῦ ἔγινε, ὅπως προφήτευσε ὁ Προφήτης Ἠσαΐας:
«Σάν ἄφωνο πρόβατο ὁδηγήθηκε στή σφαγή» (53,7). Ὁ Σταυρός τοῦ
Κυρίου ἔγινε καύχηση τῶν πιστῶν, ἐπειδή καταδικάσθηκε ὡς
κακοῦργος, ἐνῶ ἦταν ἀθῶος. Ἄς θυμηθοῦμε τήν Ἁγία Πρόκλα, τό τί
εἶπε στό σύζυγό της, τόν Πιλάτο: «Μήν ἀναλάβεις εὐθύνες γιά τόν
δίκαιον τοῦτον καί ἀθῶον. Διότι πολλές ἀνησυχίες καί φόβους ἔπαθα
στό ὄνειρό μου, σήμερα, στόν ὕπνο μου, ἕνεκα αὐτοῦ» (Ματθ. 27,19).
Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου ἔγινε καύχηση τῶν πιστῶν, ἐπειδή μέ τόν
θάνατό Του θριάμβευσε καί ταπείνωσε τίς πονηρές δυνάμεις.
(Κολ. 2,14-15), (Ἐφεσ. 4,8). Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου ἔγινε καύχηση τῶν
πιστῶν, ἐπειδή προσείλκυσε ἀνά τούς αἰῶνες, τίς ἐκλεκτές ψυχές τῶν
Μαθητῶν Του, Πατέρων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Ἐγκρατευτῶν,
Διδασκάλων, Ὁσίων, ὅπως προφήτευσε ὁ ἴδιος (Ἰω. 12,32).
Καυχόμαστε γιά αὐτή τήν ἐσταυρωμένη ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας.
«Κανείς δέν ἔχει μεγαλύτερη ἀγάπη ἀπό ἐκεῖνον πού θυσιάζει τή ζωή
του γιά χάρη τῶν φίλων του» (Ἰω. 15,13) βεβαίωνε ὁ Κύριος τούς
μαθητές Του. Ἡ καύχησή μας εἶναι ἡ βεβαιότητα τῆς σωτηρίας, τήν
ὁποία ἀντλοῦμε ἀπό την ἄβυσσο τῆς θεϊκῆς ἀγάπης.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει: Αὐτό τό ξύλο τοῦ
Σταυροῦ ἔχει γίνει ποθητό καί ἀξιαγάπητο, παντοῦ τό βλέπεις. Στήν
Ἁγία Τράπεζα, στή Θεία Λειτουργία, στά σπίτια, στά κοσμήματα. Τόσο
περιπόθητο σέ ὅλους ἔγινε αὐτό τό θαυμαστό δῶρο, ἡ ἀνέκφραστη
αὐτή χαρά.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος σημειώνει: Τόν Σταυρό φέρω στό
σῶμα μου, τόν Σταυρό ἔχω στήν πορεία μου, τόν Σταυρό ἔχω στήν
καρδιά μου, ὁ Σταυρός εἶναι τό καύχημά μου καί ἡ δόξα μου.
Ὁ Ἅγιος Φιλόθεος Κωνσταντινουπόλεως δηλώνει: «Τό ξύλον τοῦ
Παραδείσου αἰχμάλωτον καί γυμνόν ἐποίησεν τόν Ἀδάμ, καί κρυβῆναι
αὐτόν παρεσκεύασε· τόν νικητήν Χριστόν ἐφ’ ὑψηλοῦ πᾶσι
ἐδείκνυεν…Ὁ θάνατος τοῦ Ἀδάμ καί τούς μετά ταῦτα ἀνθρώπους
κατεδίκασε καί ἐθανάτωσε καί κατέκρινεν· ὁ δέ θάνατος τοῦ Χριστοῦ
καί τούς πρό αὐτοῦ πεσόντας καί θανατοθέντας ἀνέστησε καί ἐζώωσε
και πᾶσι τοῖς ἀνθρώποις σωτηρίας ὁδόν ἐχαρίσατο».
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος νουθετεῖ: Ἐάν ἔχεις ἀσθένεια, ἐάν ἔχεις
πειρασμούς, ἐάν ἔχεις βάσανα, ρίξε ἕνα βλέμμα ἐπάνω εἰς τόν
Σταυρόν, δές ἐκεῖ ἐπάνω τόν Χριστό κρεμασμένον, καί θά
ἀνακουφισθεῖς ἀπό τούς πόνους καί τά βάσανά σου. Κανείς ἐφ’ ὅσον
ἀκολουθεῖ τόν Χριστόν δέν θά εἶναι λυπημένος.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀνακεφαλαιώνει: Μόνο ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ
μας ἦταν πολύ βαρύς, γιατί ὁ Χριστός ἀπό ἀγάπη πρός ἐμᾶς δέν
θέλησε νά χρησιμοποιήσει γιά τόν ἑαυτό Του τήν θεϊκή Του δύναμη.
Καί σηκώνει τό βάρος τῶν σταυρῶν ὅλου τοῦ κόσμου καί μᾶς
ἐλευθερώνει ἀπό τούς πόνους τῶν δοκιμασιῶν μέ τήν θεία Του βοήθεια
καί μέ τήν γλυκειά Του παρηγοριά. Ἔχει μεγάλη δύναμη ὅταν κάνουμε
τόν σταυρό μας ὅταν βγαίνουμε ἀπό τό σπίτι μας· παντοῦ νά μάθουμε
νά κάνουμε τόν σταυρό μας.
Χριστιανοί μου,
ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριό μας νά μᾶς βοηθήσει νά
αἰσθανθοῦμε τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ Του, ὅπως καί τήν Παναγία
μας, πού ἑορτάζουμε τά προοίμια τῶν ἱερῶν Γενεθλίων της.
Ἡ Παναγία μας πρώτη μετά τόν Κύριο ἔζησε τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ
τοῦ Υἱοῦ της.
Ἀδελφοί μου,
αὐτό τό ζωομύριστο Ξύλο καί ὑποπόδιον τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ,
αὐτή τήν οὐράνια κλίμακα, αὐτό τό σκῆπτρο τό ἐπουράνιον τοῦ
Βασιλέως Χριστοῦ καί τό τρόπαιον τῆς νίκης τό ἀήττητον ἄς τό
ὑποδεχθοῦμε μέ τήν πρέπουσα νηστεία καί εὐλάβεια. Ἄς τό
ἀσπασθοῦμε μέ χαρά καί φόβο. Καί μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο ἄς
ἐπαναλάβουμε: «Σῶσον ἡμᾶς, Σταυρέ, τῇ δυνάμει Σου, ἁγίασον ἡμᾶς
τῇ λαμπρότητί Σου, Τίμιε Σταυρέ, καί κραταίωσον ἡμᾶς τῇ ὑψώσει Σου,
ὅτι φῶς ἡμῖν δεδώρησαι καί σωτηρία τῶν ψυχῶν ἡμῶν» (τροπάριο τῆς
Λιτῆς). ΑΜΗΝ!  Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 34
ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΖΩΝΗΣ
ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
31-08-2025
«ὀσμή ἱματίων σου ὑπέρ πάντα τά ἀρώματα»
(ᾎσμα Ἀσμάτων 4,10).

Τό ποιητικό βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀγαπητοί ἀδελφοί,
ἀναφερόμενο στήν ἀναμενόμενη Παρθένο ἀναφωνεῖ:
«Ἡ εὐωδία τῶν ἱματίων σου εἶναι ἀνώτερη ἀπό ὅλα τά ἀρώματα».
Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας διαλαλεῖ: «Νά, λοιπόν, ἡ Παρθένος, θά συλλάβει
καί θά γεννήσει υἱό καί θά τοῦ δώσει τό ὄνομα Ἐμμανουήλ» (Ζ΄,14).
Ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ, σχετικά μέ τήν «πύλη τῶν ἁγίων τήν ἐξωτερική
πού ἔβλεπε πρός τήν Ἀνατολή», τήν ὁποία τοῦ φανέρωσε ὁ Θεός σέ
κάποιο ὅραμα ὅτι ἦταν κλειστή (44, 1-3), ἐννοοῦσε τήν Παναγία.
Σήμερα ἑορτή τῆς ἱερᾶς καταθέσεως τῆς τιμίας ἐσθῆτος τῆς
Θεοτόκου, ἡ Ἐκκλησία μας ἐπιλέγει τό συγκεκριμένο ἀπόσπασμα ἀπό
τήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (99,1-70), ὅπου
καί ἀναφέρονται παλαιοδιαθηκικές προτυπώσεις γιά τό πανάγιο
πρόσωπο τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ. Ἀπό αἰῶνες προετοιμάζονται τά
γεγονότα τῆς Παναγίας μας. Στήν Παλαιά Διαθήκη ἡ σκηνή τοῦ
Μαρτυρίου - ὅπως ἀναφέρει σήμερα ὁ θεῖος Ἀπόστολος – εἶναι
προτύπωσις τῆς σκηνῆς τοῦ Θεοῦ καί Λόγου, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Ὁ λαός προετοιμάζεται νά ὑποδεχθεῖ τήν «Καινή Διαθήκη», τοῦ Κυρίου
Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί ὅτι ὅλα αὐτά πού ἀποτελοῦν τή σκηνή εἶναι
«ἀντίτυπα τῶν ἀληθινῶν» (Ἑβρ. 9,24), «σκιά τῶν μελλόντων ἀγαθῶν»
(Ἑβρ. 10,1) μέσα στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου. Εἶναι
σάν νά βλέπουμε τήν Παλαιά Διαθήκη νά «ἀνασαίνει» μέσα στήν
Καινή, καί αὐτή ἡ Καινή Διαθήκη νά «ἀνατέλλει» μέσα ἀπό τήν
Παλαιά, ἔτσι ὥστε νά ἐπαληθεύεται τό χρυσοστομικό χωρίο ὅτι «δύο
Διαθῆκαι, καί δύο παιδίσκαι τόν ἕνα Δεσπότη δορυφοροῦσι». Ἡ σκηνή
τοῦ Μαρτυρίου ἦταν γιά τούς Ἑβραίους ὁ τόπος μέσα στόν ὁποῖο
φυλάσσονταν τά ἱερά καί ὅσια τῆς ἀληθινῆς πίστης, ὅπως οἱ πλάκες
τοῦ Δεκαλόγου πού παραδόθηκε στό ὄρος Σινᾶ στό Μωϋσή ἀπό τό Θεό.
Ἡ σκηνή περιεῖχε τήν Κιβωτό τῆς Διαθήκης, μέσα στήν ὁποία
βρισκόνταν «ἡ χρυσῆ στάμνα» πού ἐφύλασσε τό μάννα, «ἡ ράβδος τοῦ
Ἀαρών» πού ἐβλάστησε καί οἱ δύο «πλάκες τοῦ Δεκαλόγου»
(Ἔξοδ. 16,33). Ὑπῆρχε, ἀκόμη, «τό χρυσό θυμιατήριο», «ἡ ἐπίχρυση
τράπεζα τῆς προθέσεως» καί «ἡ ἑπτάφωτος λυχνία», πάνω στήν
Κιβωτό ἦταν δυό χρυσᾶ Χερουβίμ. Ἡ σκηνή τοῦ μαρτυρίου, τῆς ὁποίας
ἐξέλιξη ἀποτέλεσε ὁ ναός τοῦ Σολομῶντος, εἶχε ἕναν ἐξωτερικό καί
δύο κύριους χώρους, τά Ἅγια καί τά Ἅγια τῶν Ἁγίων. Κατά τήν
παράδοση, ἡ Παναγία μας ἔμεινε ἀφ’ ὅτου τήν παρέδωσαν οἱ γονεῖς
της δώδεκα χρόνια καί τρεφόταν ἀπό ἄγγελο.
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας, μέγας μυστικός Θεολόγος τῆς
Ἐκκλησίας, λέγει ὅτι ὁ Θεός ἐπέτρεψε τήν εἴσοδο στά Ἅγια τῶν Ἁγίων
τῆς Θεοτόκου, διότι τό κάθέ τι ἐδῶ μέσα προμηνύει τήν Παναγία: αὐτή
καί μόνη σάν πραγματική Κιβωτός κράτησεν μέσα της, ὄχι ἁπλῶς τίς
λίθινες πλάκες, ἀλλά τόν Ἴδιο τόν Θεό πού ἔγραψε τίς πλάκες. Αὐτή
καί μόνη ὡς ἄλλη πραγματική στάμνος φέρει μέσα της ὄχι τό μάννα,
ἀλλά τόν «Ἄρτο τῆς ζωῆς τόν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάντα». Αὐτή καί
μόνη ὡς ἄλλη πραγματική ράβδος τοῦ Ἀαρών, παράδοξα καί ὑπέρ
νοῦν, ἄνευ σπορᾶς βλάστησε τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὅπως ἀκριβῶς τά
χρυσᾶ Χερουβίμ σκίαζαν τό θυσιαστήριο, ἔτσι ἐπεσκίασε τό Ἅγιο
Πνεῦμα τήν Παρθένο. Ἦταν, λοιπόν, αὐτή ἡ ἴδια «Ἅγια τῶν Ἁγίων»
καί αὐτή ἦταν ἡ θέση πού τῆς ἅρμοζε!
Ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος διηγούμενος τήν Γέννηση τοῦ
Σωτῆρος λέει ὅτι ὁ ἄγγελος, ὁ ὁποῖος παρουσιάσθηκε στόν Ἰωσήφ τόν
μνήστορα, ὅταν ἡ Μαριάμ κυοφοροῦσε, βεβαιώνει ὅτι αὐτή ἦταν
Παρθένος (1,20).
Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς διηγεῖται καί ἐκεῖνος τήν αἰώνια
Παρθενία τῆς Παναγίας ἐξιστορούμενος τόν Εὐαγγελισμό της(1,26-38).
Ὁ Ἅγιος Ἀμβρόσιος ἑρμηνεύοντας τό ὅραμα τοῦ Προφήτου
Ἰεζεκιήλ (44,1-3) λέει: «Ποιά εἶναι, λοιπόν, αὐτή ἡ πύλη, ἐκτός ἀπό τή
Μαρία, πού ἦταν κλεισμένη ἐπειδή ἦταν Παρθένος; Πύλη ἦταν ἡ
Μαρία ἀπό τήν ὁποία ὁ Χριστός μπῆκε σ’αὐτό τόν κόσμο, ὅταν
προῆλθε ἀπό τόν παρθενικό τοκετό.
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἀπευθυνόμενος στήν Παρθένο λέγει:
«Δέσποινα ἁγία καί ἀειπάρθενη, βρῆκες νυμφίο πού νά διαφυλάξει τήν
παρθενία σου» καί συνεχίζει λέγοντας: Ἄνθρωπε, γύρισε καί ἐξέτασε
ὁλόκληρη τήν κτίση μέ τήν σκέψη σου, καί δές ἄν ὑπάρχει ἄλλο τέτοιο
θαῦμα, ὅπως εἶναι ἡ Θεοτόκος. Αὐτή ἡ Α΄Οἰκουμενική Σύνοδος
διακηρύττει τήν αἰώνια Παρθενία τῆς Θεοτόκου σχετικά μέ τή
σάρκωση τοῦ Χριστοῦ ὅτι ἔγινε «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς
Παρθένου».
Ὁ Ἅγιος Βασίλειος ἐπίσκοπος Σελευκείας μέ τά συγκινητικά του
λόγια θέλει τήν Παναγία νά διαλέγεται μέ τόν Μονογενῆ της Υἱό,
λέγοντάς Tου: Τί, λοιπόν, νά κάμω διά σέ; Θά σέ θρέψω μέ γάλα ἤ νά
σέ δοξολογήσω; Θά σέ προσκυνήσω ὡς μητέρα ἤ θά σέ προσκυνήσω ὡς
δούλη; Θά σέ περιπτυχθῶ ὡς υἱόν ἤ θα προσευχηθῶ ὡς εἰς Θεόν;
Ὁ οὐρανός εἶναι δικός σου θρόνος καί συγχρόνως ὁ δικός μου κόλπος
σέ βαστάζει: Ἦρθες εἰς τά κάτω χωρίς νά ἀπομακρυνθεῖς ἀπό τά ἄνω.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἐξυμνεῖ τήν Παναγία μας: Χαῖρε! Σύ εἶσαι
Θεοῦ Μητέρα, ἡ τροφός τῆς ζωῆς μας. Σύ εἶσαι Ἀειπάρθενη Κόρη, ἡ
εὐτυχία ὅλων τῶν γενεῶν. Σύ εἶσαι ἄσπιλε Νύμφη, τό σκῆπτρο τῆς
Ὀρθοδοξίας. Σύ εἶσαι τό θάρρος τῶν πιστῶν πρός τόν Θεό!
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος ἀξιώθηκε νά δεῖ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο
ὅταν ἔκτιζε τήν ἱερά Μονή του, ὡς μεγαλοπρεπῆ Κυρία νά ἐπιθεωρεῖ
χαρούμενη τά ἀναγειρόμενα οἰκοδομήματα. Ἰδιαιτέρως τήν ἀγαποῦσε
καί τήν ἐσέβετο ὅπως ὁ ἴδιος ὁμολογεῖ: Ἐκείνη τά ἐδημιούργησεν ὅλα.
Τοῦτον τόν ἐπίγειον παράδεισον ἐκείνη τόν ἔκαμε. Τόσο πολύ τήν
ἀγαποῦσα, τόσο ἡ καρδιά μου εἶχε βαθιά ριζωμένη τήν ἀγάπη της.
Ἀφ’ ὅτου ἦλθα εἰς αὐτήν τήν ζωήν, ἄλλο τίποτα δέν ἀγάπησα, μόνον
τήν Παναγία καί τήν παρακαλοῦσα νά μοῦ δίνει σοφία, νά μοῦ δίνει
ἀνδρεία, νά μοῦ δίνει ὑπομονή. Καί δέν ἐλησμόνησε ποτέ, ὥστε νά μήν
μέ ἀκούσει. Ὁ Ἅγιος Γέροντας ἀπευθυνόμενος στήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ,
θά τῆς πεῖ: Ἐσύ εἶσαι Παναγία μας ἡ παρηγοριά καί ἡ ἐλπίδα μας.
Λύτρωσέ μας ἀπό τούς κινδύνους τῆς ψυχῆς, τούς ὁποίους ἡμεῖς
δημιουργοῦμε εἰς τόν ἑαυτό μας. Δῶσε μας φώτιση καί τόλμη νά σοῦ
φωνάζωμεν ἡμέραν καί νύκτα καί νά σοῦ λέγωμεν: Ὑπεραγία Θεοτόκε
λύτρωσέ μας ἀπό τάς τέχνας καί τά σκάνδαλα τοῦ ἐχθροῦ. Ρῦσαι τόν
κόσμον ὅλον ἀπό κάθε ψυχικό καί σωματικό κίνδυνο. Σύ εἶσαι τῶν
χριστιανῶν ὅλων ἡ Μητέρα καί ἡ βοήθεια. Τούς ἀσθενεῖς νά
θεραπεύης· τούς λυπημένους νά παρηγορῆς· τούς ἀβοηθήτους νά
βοηθήσης· τούς κινδυνεύοντας νά λυτρώσης· τούς ἁμαρτωλούς να
σώσης· Δῶσε μας τήν χάριν καί τήν εὐλογίαν σου. Ἀξίωσέ μας νά
ἀγαπήσωμεν τόν Υἱόν σου καί νά Tόν εὐαρεστήσωμεν! ΑΜΗΝ!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 

   ΤΕΤΑΡΤΗ 27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2025

ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ ΣΤΗΝ

ΠΕΡΙΟΧΗ ΛΑΤΟΜΙΟΥ

 

Ο εφημέριος του Ιερού Ναού π. Βασίλειος Φιλιππάκης τέλεσε με ιεροπρέπεια και με ευλάβεια την Θεία Λειτουργία εις μνήμην του Αγίου Φανουρίου.

Πλήθος κόσμου  προσήλθε να προσκυνήσει την θαυματουργή εικόνα του Αγίου.

Στη Θεία Λειτουργία συμμετείχε και ο κ. Παντελής Μπουγδάνος Πρώην Αντιπεριφερειάρχης Χίου και ο ιατρός κ. Δημήτριος Μάντικας όπως και ο Ταξίαρχος Χίου κ. Χαράλαμπος Ψαρόπουλος με την σύζυγό του  ήλθαν να ασπαστούν την ιερά εικόνα.

       Η τροχαία πάντα στο πλευρό του πολίτη ρύθμιζε την κυκλοφορία του δρόμου  τόσο την παραμονή όσο και την ημέρα της εορτής όπως κάθε χρόνο.  Πολλές ευχαριστίες στον Διοικητή της Τροχαίας κ. Π. Καλανδρόπουλο.

 * * * *

Το βράδυ 7.30 τελέστηκε ο μεθεόρτιος Εσπερινός με τους Ιερείς π. Βασίλειο Φιλιππάκη και τον π. Ι. Κουντουριάδη.

Εψάλησαν τα εγκώμια του Αγίου Φανουρίου.

Επίσης ασπάστηκαν  την ιερά εικόνα ο Πρωτοπρεσβύτερος Μάρκελος Μαλαφής και ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Ι. Μουσσάς με την πρεσβυτέρα. 

Κατά τις απογευματινές ώρες πέρασε ο Μητροπολίτης Χίου κ.  Μάρκος.

Και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά. Ο Αγιος Φανούριος να βοηθάει και να σκεπάζει όλο τον κόσμο.

Θεία Λειτουργία θα έχει και αύριο Πέμπτη 28 Αυγούστου στον Αγιο Φανούριο.

 

 

 

 

 

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ  ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ 

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

 ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΛΑΤΟΜΙΟΥ

 

ΤΕΤΑΡΤΗ  27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2025

 

 

    Eορτάσαμε και φέτος με την δύναμη του Τριαδικού Θεού την πανήγυρη του Αγίου Φανουρίου στην ενορία μας.

       Τον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό ημέρα Τρίτη 26 Αυγούστου 2025 τίμησαν με την παρουσία τους   τον  εφημέριο της ενορίας μας π. Βασίλειο Φιλιππάκη,  ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Πρωτοπρεσβύτερος  του Οικουμενικού Θρόνου  π. Δημήτριος Γεόμελος, ο π. Αργύριος Μυλωνάς  και ο π. Βασίλειος Μανάρας.