ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 37
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ
21-09-2025
«ζῶ ἐγώ, λέγει Κύριος τῶν δυνάμεων ὁ Θεός»
(Σοφονίου 2,9).

Αὐτά τά ἱερά λόγια διασαλπίζει, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Θεός ὁ
Τρισυπόστατος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (Γεν. 1,26), ὅπως διαβάζουμε
στό βιβλίον τοῦ Προφήτου Σοφονίου. «Ζητήσατέ με, ἐλᾶτε πλησίον μου
καί θά ζήσετε» διαβάζουμε στό βιβλίο τοῦ Προφήτου Ἀμώς (5,4).
Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας, σέ ὅραμά του, θά δεῖ τόν Κύριο «νά κάθεται σέ
ὑψηλό θρόνο γεμᾶτο ἀπό ἀπερίγραπτη δόξα» (66,1). Ὁ θεσπέσιος
Δαβίδ ἀναμέλπει τόν ὕμνο του: «Ὁ ἔνδοξος θρόνος Σου, Κύριε, εἶναι
ἀσάλευτος, καί αἰώνιος» (Ψαλμ. 92,2). Αὐτός ὁ βασιλικός θρόνος εἶναι
ὁ ζωοποιός Σταυρός τοῦ Κυρίου μας, ἡ ὄντως ἀληθινή ζωή.
Τή σημερινή Κυριακή, πού ὀνομάζεται Κυριακή μετά τήν Ὕψωσιν
καί ἡ Ἐκκλησία μας θέλει νά συνεχίζουμε νά ζοῦμε μέσα σ’αὐτή τήν
ἱερή ἀτμόσφαιρα πού δημιουργεῖ ὁ Τίμιος Σταυρός τοῦ Χριστοῦ,
ἀναγιγνώσκεται μιά ὑπέροχη ἀποστολική περικοπή. Εἶναι τοῦ
οὐρανοβάμονος Ἀποστόλου Παύλου πού γράφει πρός τούς Γαλάτας
ἀλλά καί πρός ὅλους μας καί ὑπογραμμίζει ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ
νά γίνει δίκαιος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μέ τήν τήρηση τῶν τυπικῶν
διατάξεων τοῦ παλαιοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, ἀλλά μόνο μέ τήν ἀληθινή
πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό (Γαλ. 2,16). Συνεπαρμένος ἀπό τήν ἄβυσσο
τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί τῆς φιλανθρωπίας Του πού εἶναι ὁ Σταυρός,
ἰδιαίτερα συγκινητική καί μυσταγωγική εἶναι ἡ ὁμολογία του στήν
Ἐπιστολή του, ὅταν γράφει «Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ,
ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20).
Αὐτή ἡ φανέρωση τοῦ ἐσωτερικοῦ κόσμου τοῦ μεγάλου
Ἀποστόλου, ὅτι δηλαδή ἀπό τότε πού τοῦ ἀπεκάλυψε τόν Ἐαυτό Του ὁ
Χριστός καί ἔγινε ἀπό Σαῦλος Παῦλος, τίποτα δέν ἔχει ἀξία γι’αὐτόν
παρά μόνο ὁ Ἐσταυρωμένος Χριστός, δέν μπορεῖ νά μή συγκλονίζει καί
τίς δικές μας καρδιές. Ὅταν ὁ διδάσκαλος τῆς οἰκουμένης, «ὁ εὔτονος
δρομεύς τῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ», ὁ μακάριος Παῦλος ὁμιλεῖ γι’αὐτή
τήν ἀνατροπή τοῦ παλαιοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου καί συνάμα γιά τήν
οἰκείωση μιᾶς νέας ζωῆς ἐν Χριστῷ, ἐμεῖς δέν ἐπιτρέπεται νά
παραμένουμε σέ μιά ἁπλῶς ἐξωτερική - τυπική θρησκευτικότητα. Εἶναι
ἀναγκαῖο νά προχωρήσουμε στό τοῦ Παύλου «ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ
δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20). Ὀφείλουμε νά εἰσέλθουμε στήν
χριστιανική βίωση τοῦ σαρκωθέντος, σταυρωθέντος καί ἀναστάντος
Χριστοῦ. Ἀληθινός Χριστιανός εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ζεῖ τό γεγονός τοῦ
Χριστοῦ στήν προσωπική του ὕπαρξη, στή καθημερινή του ζωή, μέσα
στήν οἰκογένειά του, στήν ἐργασία του, στή κοινωνική του
συναναστροφή, παντοῦ καί πάντοτε. Ἔτσι ὁ Χριστός δέν εἶναι κάτι τό
δευτερεῦον, δέν εἶναι μιά θεωρία καί ἕνα ἰδεολόγημα, ὅπως νομίζουν
μερικοί συνάνθρωποί μας. Οὔτε ἁπλῶς μιά ὡραία ἱστορική ἀνάμνηση
γιά τίς μεγάλες γιορτές. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τό κεντρικό καί
μοναδικό Πρόσωπο τῆς ἱστορίας τῆς ἀνθρωπότητας, ὁ Λυτρωτής καί
Σωτῆρας τοῦ κόσμου, τό κεντρικό πρόσωπο τῆς ζωῆς μου, πού ἀφήνω
ἑκούσια νά μέ κατευθύνει, νά μέ ἐμπνέει, νά μέ ἁγιάζει.
Αὐτό σημαίνει πιστεύω στόν Χριστό. Πίστη πού δέν ἐξαντλεῖται
σέ μιά ἁπλῆ ἐγκυκλοπαιδική γνώση ἤ σέ συναισθηματισμούς τῆς
στιγμῆς. Εἶναι πίστη πού σηματοδοτεῖ τήν ἀπάρνηση τῆς ἁμαρτωλῆς
ζωῆς καί τήν ἀποδοχή τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας καί ἐφαρμογῆς
της στή ζωή μου. Τότε ἡ συγκλονιστική φράση τοῦ κορυφαίου
Ἀποστόλου «ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20) γίνεται
ζωντανή ἐμπειρία, μυστηριακή κοινωνία μαζί Του. Γιατί, τελικά, ὁ
Σταυρός κρύβει μέσα του τό μυστήριο τῆς ζωῆς.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος κάνει μιά πολύ λεπτή
παρατήρηση, ὅτι ὁ θεῖος Ἀπόστολος δέν ἀναφέρεται στόν ἑαυτό του
σάν νά εἶναι νεκρός, ἀλλά τόν παρουσιάζει σάν νά ζεῖ καλύτερη καί
ἀνώτερη ζωή ἀπό ὅ,τι οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, καθώς εἶναι μέτοχος
τῆς ὄντως ζωῆς πού εἶναι ὁ Χριστός, πού δέν τήν διακόπτει κανενός
εἴδους θάνατος.
Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ ἀσκητής αὐτό ἐννοεῖ ὅταν λέει πώς ἡ
τελειότητα τοῦ ἀνθρώπου δέν βρίσκεται στίς ἀνθρώπινες ἀρετές, ἀλλά
«ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ ἐγκέκρυπται».
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἀναφωνεῖ: Ὅποιος ἀγαπᾶ τήν ἀσφάλεια
καί τίς ἠδονές αὐτῆς τῆς ζωῆς εἶναι ἐχθρός τοῦ Σταυροῦ. Πεθαίνεις,
ὅπως ὁ Κύριός σου, ὅταν ὑποτάσσεσαι στό θέλημά Του, χωρίς τά
ἀτελείωτα «γιατί».
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς διατυπώνει: Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου
παριστάνει ὅλη τήν οἰκονομία τῆς σταυρικῆς παρουσίας καί τό ὁποῖο ὁ
Κύριος ὀνομάζει ὕψος καί δόξα Του, ὅταν ἐπρόκειτο νά ἀνεβεῖ σ’Αὐτόν,
κατά τή μέλλουσα δέ παρουσία Του προαναγγέλει ὅτι θά ἔλθει τό
σημεῖο τοῦτο μέ πολλή δύναμη καί δόξα.
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ὁμολογεῖ: Ὦ Σταυρέ, φῶς μου,
λάμπε μου συνεχῶς καί ἀποδίωκε τό σκότος τῆς ψυχῆς μου.
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς καταθέτει: Ὁ Τίμιος Σταυρός
προβάλλει ὡς πηγή δύναμης καί ζωῆς, θυμίζοντάς μας ὅτι ὁ δρόμος
πού ὁδηγεῖ στή συνάντηση μέ τόν Ἀναστημένο Χριστό περνᾶ μέσα ἀπό
τή σταύρωση τοῦ «ἐγώ» μας καί τῶν ἁμαρτιῶν μας.
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας σημειώνει: Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μας
αὐτή ἡ νέα ὑπόσταση πού ἀποκτήσαμε μέ τό βάπτισμα, διατηρεῖται
στή ζωή μέ τή Θεία Κοινωνία, μέ τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας – πού
εἶναι τά μέσα τῆς χάριτος – καί μέ τόν ἀγῶνα πού κάνουμε νά
τηρήσουμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἐπισημαίνει: Δυστυχῶς, μερικοί μοιάζουν μέ τόν
ληστή πού σταυρώθηκε ἀριστερά τοῦ Χριστοῦ καί λένε: Πήγαιναν μέ
τό σταυρό στό χέρι καί δές τί ἔπαθαν.
Ὁ σοφός Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἰδού πῶς ζοῦσε
ὑπαρξιακά τόν Κύριο καί Θεό μας: «Ἰησοῦ, τό πυκνόν τῆς διανοίας μου
μελέτημα, Ἰησοῦ, ἡ ὑπόθεσις τῆς νοερᾶς προσευχῆς. Ἰησοῦ, τό ὕψος καί
βάθος τῆς γνώσης. Ἰησοῦ, ἡ μνήμη ἡ φωτολαμπής καί ἀκόρεστος.
Ἰησοῦ, ἡ ἀγαλλίασις τῆς καρδίας μου».
Χριστιανοί μου,
ἡ ἐν Χριστῷ ζωή ἔχει κόπο καί θυσίες, ἔχει, ὅμως, πνευματική
εὐτυχία, τή χαρά, τήν εἰρήνη, οἱ ὁποῖες διατηροῦνται καί αὐξάνονται
μέσα ἀπό μιά σταυρική ζωή. Τιμῶ τόν Ἐσταυρωμένον Ἰησοῦν, σημαίνει
μετανοῶ. Ὁ Λυτρωτής καί Πλάστης μᾶς περιμένει μέ καρτερική ἀγάπη
ἐπάνω στόν Σταυρό Του, γιά νά μᾶς δώσει τό χέρι τῆς σωτηρίας Του.
Ἔτσι καί ἐμεῖς ἄς τοῦ προσφέρουμε τίς ἁμαρτίες μας καί ἄς
ἀνακράξουμε ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας: «Μνήσθητι ἡμῶν, Κύριε,
ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου»! ΑΜΗΝ!   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου