Ἀριθμός 40
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΛΟΥΚΑ
06 Ὀκτωβρίου 2024
«Ἀναστήσονται οἱ νεκροί καί ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις» (Ἠσ. 26,19)
Χιλιάδες χρόνια πρίν, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ μεγαλοφωνότατος Προφήτης Ἠσαΐας εἶχε διαλαλήσει ὅτι θά «ἐπανέλθει ἡ ζωή στούς νεκρούς καί θά σηκωθοῦν ἀπό τά μνήματά τους». Ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ περιγράφοντας ἕνα ὅραμά του προσθέτει̇ «Τάδε λέγει Κύριος: Θά ἀνοίξω τούς τάφους σας καί θά σᾶς βγάλω μέσα ἀπό αὐτούς. Θά σᾶς δώσω τό πνεῦμά μου καί θά ξαναβρεῖτε ζωή» (37,12-14). Ὁ προφήτης Δανιήλ διαχωρίζοντας τούς καλούς ἀπό τούς κακούς ἀνθρώπους ἀναφέρει: «Πολλοί πού ἔχουν πεθάνει θά ἀναστηθοῦν, ἄλλοι γιά νά ζήσουν αἰώνια καί ἄλλοι γιά νά ἀντιμετωπίσουν αἰώνια ντροπή καί περιφρόνηση» (12,2). Ὁ πολύπαθος Ἰώβ εὕρισκε ἀνακούφιση ἀπό τούς πόνους του στό δόγμα τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν: «Γνωρίζω, λέγει, ὅτι αἰώνιος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος πρόκειται νά μέ ἐλευθερώσει ἀπό τά δεινά τῆς ἐπιγείου ζωῆς μου. Θά ἀναστήσει τό σῶμά μου» (19,25-26). Οἱ Μακκαβαῖοι ἀντλοῦν τήν δύναμη νά ὑπομένουν τούς πόνους τους μέ τήν ἴδια πίστη. Ἕνα ἀπό τά ἑπτά μαρτυρικά παιδιά εἶπε στόν βασανιστή του, ὁ ὁποῖος τοῦ ἀπέκοψε μέλη τοῦ σώματός του, «Ἀπό τόν Θεό ἔχω πάρει αὐτά καί χάριν τῶν Νόμων Του τά περιφρονῶ καί ἀπό Αὐτόν πιστεύω ὅτι θά τά ξανααποκτήσω» (Β΄ Μακ. 7,11).
Καί ἦλθε ἡ Καινή Διαθήκη καί ὁ Προάναρχος Λόγος σαρκώνεται, σταυρώνεται καί ἀνασταίνεται γιά τή δική μας σωτηρία (Ματθ. 28,6) καί ἀποδεικνύει μέ τό θαῦμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ υἱοῦ τῆς χήρας τῆς Ναΐν ὅτι εἶναι ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου καί ὅτι μιά μέρα ὡς Θεός θά ἀναστήσει ὅλους τούς νεκρούς. Αὐτή τήν ἀνάσταση οἱ Προφῆτες τήν προανήγγειλαν. Οἱ Δίκαιοι τήν παραδέχθησαν. Οἱ Μάρτυρες τήν ἐπισφράγησαν μέ τό αἷμά τους. Οἱ Ἀπόστολοι τήν ἐκήρυξαν καί ἡ Ἐκκλησία τήν καθόρισε σέ δόγμα: «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν». Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος βεβαιώνει στό ἱερό Εὐαγγέλιό Του: «ἔρχεται ὥρα κατά τήν ὁποία ὅλοι οἱ πεθαμένοι, πού θά βρίσκονται ἕως τότε στά μνήματα, θά ἀκούσουν τή φωνή τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πού θά τούς διατάζει νά ἀναστηθοῦν. Καί θά βγοῦν ὅλοι ἀπό τά μνήματα, καί ὅσοι μέν ἔπραξαν στήν ἐπίγεια ζωή τους τά ἀγαθά, θά ἀναστηθοῦν γιά νά ἀπολαύσουν ζωή αἰώνια καί μακαρία, ἐκεῖνοι δέ πού ἔπραξαν τά κακά, θά ἀναστηθοῦν γιά νά δικασθοῦν καί νά ἀναστηθοῦν» (Ἰω. 5,28-29). Καί «ὅποιος τρώγει τήν σάρκα μου καί πίνει τό αἷμά μου στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἔχει ἀπό τόν παρόντα βίο ζωή αἰώνια καί ἐγώ θά ἀναστήσω αὐτόν μέ κάθε δόξα στήν ἔσχατη ἡμέρα τῆς κρίσεως» (Ἰω. 6,54).
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διερωτᾶται: «Πῶς λέγουν μερικοί ὅτι ἀνάσταση νεκρῶν δέν ὑπάρχει; Ἐάν ἀνάσταση νεκρῶν δέν ὑπάρχει, τότε λοιπόν οὔτε ὁ Χριστός ἀνέστη, ἀφοῦ καί αὐτός εἶχε σῶμα σάν τό δικό μας.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης ἐπισημαίνει ὅτι εἶναι ἀναγκαία ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν καί γιά τήν καλή διαβίωση τῶν ἀνθρώπων. Γιατί ἄν ὁ θάνατος εἶναι τό τέλος τῆς ζωῆς, τότε ὁ φονιᾶς, ὁ μοιχός, ὁ πλεονέκτης, ὁ ἐπίορκος, ὁ ψεύτης, ὁ ἄσπλαχνος θά γίνονται χειρότεροι, θά αὐξάνονται στή κακία. Ἄν δέν ὑπάρχει κατάσταση, δέν ὑπάρχει κρίση. Ἄν δέν ὑπάρχει κρίση, τότε χάνεται καί ὁ φόβος καί, φυσικά, ὅπου δέν σωφρονίζει ὁ φόβος ἐκεῖ «χορεύει μετά ἀμαρτίας ὁ διάβολος».
Ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος λέγει γιά τίς ψυχές πού θά ἑνωθοῦν πάλι μέ τά σώματά τους: ὅσες ἄναψαν τήν λαμπάδα τους ἀπό αὐτή τή ζωή θά εἶναι σέ φῶς ἀνέσπερο καί ὅσες ἦταν ἀκάθαρτες καί εἶχαν τά μάτια τῆς καρδιᾶς τυφλά δέν πρόκειται νά δοῦν τό θεῖον φῶς.
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς σημειώνει: Μέ τήν ἀνάστασίν Του ὁ Κύριος ἤλλαξε τά πάντα: ἡ ἀθανασία ἔγινε ἡ δεύτερη φύσις τοῦ ἀνθρώπου, ἔγινε κάτι τό φυσικόν εἰς τόν ἄνθρωπον, καί τό ἀφύσικον κατέστη ὁ θάνατος. Ἔτσι, ὅταν ὁ ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος ἀποθνήσκει, ἀφήνει ἁπλῶς τό ἔνδυμα τοῦ σώματός του διά νά τό ἐνδυθεῖ ἐκ νέου κατά τήν ἡμέραν τῆς Δευτέρας Παρουσίας.
Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων παρατηρεῖ: Δίκαια ὁ Θεός θά ἀμείψει ἤ θά κολάσει τά σώματα καί τῶν δικαίων καί τῶν ἁμαρτωλῶν. Γιατί καμιά πράξη μας δέν γίνεται χωρίς τή συμμετοχή τοῦ σώματος. Βλασφημοῦμε μέ τό στόμα. Προσευχόμαστε μέ τό στόμα. Πορνεύουμε μέ τό σῶμα. Ἁγνεύουμε μέ τό σῶμα. Δίνουμε ἐλεημοσύνη μέ τό χέρι.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀνακεφαλαιώνει: Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐργασθεῖ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί κάνει δουλειά στόν ἑαυτό του καί καθαρισθεῖ ἀπό τά πάθη, σέ τέτοια κατάσταση θά βρίσκεται μετά τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν μέ σῶμα ἀγγελικό καί ἄυλο.
Χριστιανοί μου,
ἡ πλάκα τοῦ τάφου
δέν εἶναι βράχος, πάνω στόν ὁποῖο θά συντριβοῦν ὅλα μας τά ὄνειρα, οἱ
παλμοί, τά σχέδια, οἱ ἐπιδιώξεις ἀλλά εἶναι ἡ ἀφετηρία μιᾶς νέας ζωῆς.
Ἀνέκαθεν τό ἀνθρώπινο πνεῦμα στάθηκε ἐκστατικό. Διερεύνησε τό μυστήριο
τοῦ θανάτου καί ρώτησε μέ ἐπιμονή: Ἀπό ποῦ ἔρχομαι καί ποῦ πηγαίνω; Ἀπό
τό μηδέν στό πουθενά ἀπάντησε ἡ ἀπιστία. Ἀπό τόν θάνατο στή ζωή,
ἀπέδειξε σήμερα ὁ θεάνθρωπος Λυτρωτής μας. Καί σέ αὐτό συνηγορεῖ καί ὁ
χριστιανός ποιητής: «Μέ τή δική Σου τή θανή διάπλατ’ ἀνοίξαν οἱ οὐρανοί,
κι ἀπ’τό δικό Σου μνῆμα ζωή καινούργια ξεχειλᾶ.
Δεῦτε πιστοί! Κι ὡς ἀναστήθηκε ὁ Χριστός, ὅμοια κι ἐσεῖς θά ἀναστηθῆτε».
Ἀδελφοί μου,
ἄς μήν λερώνουμε τό
σῶμα μας μέ τήν ἁμαρτία, ἀλλά ἄς τό ὑποτάξουμε στό λογικό γιά νά μείνει,
σωτήριο ὄργανο τῆς ψυχῆς καί μιά μέρα ἔνδοξο, νά τιμηθεῖ μέ τήν γενική
ἀνάσταση καί νά ἀκούσει τήν Δεσποτική Φωνή: «Νεανίσκε, σοί λέγω.
Ἐγέρθητι». Ἄς ἀντισταθοῦμε στό ρεῦμα τῆς διαφθορᾶς, ἄς διατηρήσουμε
ἀδούλωτο τό φρόνημά μας ἀπό τά φοβερά πάθη πού μᾶς διακατέχουν.
Χρειάζεται ἀγώνας, θάρρος καί τόλμη. Τά ἐφόδια τά ἔχουμε. Εἶναι τά
Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα παρέχουν ζωή, φῶς, χαρά, ἐλπίδα καί
ἀφθαρσία στούς ἀνθρώπους. Ὁ Χριστός ἁπλώνει τό θαυματουργό Του χέρι γιά
νά μᾶς μεταδώσει τήν αἰώνια χαρά καί ζωή. Ἄς ἁπλώσουμε καί ἐμεῖς τό δικό
μας χέρι, ὥστε κοντά Του νά ἀπολαύσουμε τήν μακαρία ἀνάσταση. Ἀμήν! Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου