ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ζ' ΛΟΥΚΑ (27.10.2024)

Ἀριθμός 43
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ
27 Ὀκτωβρίου 2024

«ἐπιβαλῶ τήν χεῖρα μου...
καί ἐξάξω σύν δυνάμει μου τόν λαόν μου» (Ἐξ. 7, 4).

Μέ αὐτά τά λόγια, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Κύριος στή Παλαιά Διαθήκη ἀπευθύνεται στόν Προφήτη Μωυσή καί τοῦ λέγει: Θά ἁπλώσω τό χέρι μου καί μέ τή δύναμή μου θά ἐλευθερώσω τόν λαό μου». Στόν Προφήτη Ζαχαρία λέγει «ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων ὁ Παντοκράτωρ - ἐπιστρέψατε μέ μετάνοια πρός Ἐμένα» (Ζαχ. 1,3). «Ζεῖ Κύριος ὁ Θεός τῶν δυνάμεων», ἀναφωνεῖ ὁ Προφήτης Ἠλίας (Γ΄ Βασ. 17,1). Στό τρίτο βιβλίο τῶν Μακκαβαίων διαβάζουμε: «Ὁ Ὕψιστος Θεός, ὁ ὁποῖος κυριαρχεῖ σέ ὅλες τίς δυνάμεις τοῦ κόσμου» (7,9).

Ὁ Κύριος, στήν Καινή Διαθήκη, πῆρε τή σάρκα μας καί περπάτησε σάν ἄνθρωπος ἀνάμεσά μας, ἔτσι πῆρε καί τήν ἐκφραστική μας ἱκανότητα καί μᾶς μετέδωσε τούς θησαυρούς τῆς ἀληθινῆς γνώσεως. Τί εἶπε στούς μαθητές Του, ὅταν ἐκείνη ἡ δυστυχής αἱμορροοῦσα γυναῖκα ἀκούμπησε, μέ ἄκρα εὐλάβεια, τήν ἄκρη τοῦ ἱματίου Του; «Μή μοῦ λέτε ὅτι μέ σπρώχνει ὁ ὄχλος. Κάποιος μέ ἀκούμπησε. Διότι ἐγώ κατάλαβα νά βγαίνει δύναμη ἀπό ἐμένα.- Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας σημειώνει ὅτι «ἡ ἐνέργεια αὐτή τοῦ Κυρίου ἀποβλέπει στήν ὠφέλεια αὐτῶν πού ἐπικαλοῦνται τήν Θεία Χάρη μέσῳ τῆς πίστεως. Ἄρα πολλούς θά ἔβλαπτε τό θαῦμα μένοντας ἄγνωστο, μέ τό νά γίνει ὅμως γνωστό ὠφέλησε». Ναί, εἶναι ὁ δυνατός Θεός, ἔχοντας ἀκόμη τήν ἱκανότητα «καί ἐκ νεκρῶν ἐγείρειν» (Ἑβρ. 11,19). Ὄχι μόνον νά σταματᾶ τήν αἱμορραγία στό ἄρρωστο σῶμα, ἀλλά νά ἀνασταίνει καί νεκρούς μέσα ἀπό τό μνῆμα. Καί αὐτή ἡ δύναμη τοῦ Κυρίου μας εἶναι ἀνεξάντλητη. Μποροῦμε νά τήν ἀπολαμβάνουμε καί ἐμεῖς. Ἡ δύναμη τοῦ Κυρίου μας μεταδίδεται μέ τρόπο ἁπλό, μέ ὑλικά μέσα, ταπεινά κάι συνηθισμένα. Ἡ ἄρρωστη γυναῖκα τοῦ Εὐαγγελίου πῆρε τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ ἁπλῶς ἀκουμπώντας εὐλαβικά τήν ἄκρη, τό κράσπεδο τοῦ πανάγιου ἐνδύματός Του. Καί σέ μᾶς, τή δύναμή Του τήν ἐπουράνια, ὁ Κύριός μας τήν στέλνει μέσῳ τῶν ἱερῶν Μυστηρίων, μέ τίς ἐπικλήσεις τῶν ἱερέων μας. Μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα μᾶς καθιστᾶ μέλη τίμια τῆς Ἐκκλησίας Του. Τό νερό τῆς κολυμβήθρας μέ τή θεία δύναμή Του γίνεται «ὕδωρ ἁγιασμοῦ, ὕδωρ ἀπολυτρώσεως, ὕδωρ σωτήριον» μέ τήν δωρεά τῆς Θείας Χάριτος. Πῶς ὁ Κύριος καθαρίζει τήν ψυχή τῶν βαπτισμένων δούλων Του, ὅταν ὡς ἄνθρωποι μολυνθοῦν ἀπό τήν ἁμαρτία; Ἄς θυμηθοῦμε ἐκείνη τή φοβερή στιγμή πού ὁ Προφήτης Ἠσαΐας τήν διηγεῖται στό ὁμώνυμο βιβλίο του: «Καί ἀπεστάλει πρός ἐμένα ἀπό τόν Κύριο ἕνα ἀπό τά Σεραφείμ καί εἶχε στό χέρι του άναμμένο ἄνθρακα, τόν ὁποῖο μέ λαβίδα ἔλαβε ἀπ΄τό θυσιαστήριο καί ἤγγισε τό στόμα μου καί εἶπε: ἰδού αὐτό ἤγγισε τά χείλη σου καί θά ἀφαιρέσει τίς ἀνομίες σου καί θά ἀπαλείψει τίς ἁμαρτίες σου» (6,6-7). Τήν θεραπευτική Του δύναμη τήν στέλνει ὁ Κύριος καί λυτρώνει τήν ψυχή τοῦ χριστιανοῦ μέ τόν ἱερέα Του. Στήν ἐξαγόρευση τῶν ἁμαρτιῶν μέ τήν συγχωρητική εὐχή πού διαβάζει ὁ ἱερέας κατέρχεται ἡ Θεία Χάρις στόν μετανοοῦντα χριστιανό. Ὦ τῆς Θείας Πανσοφίας! Αὐτό δέν συμβαίνει μόνο στό Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, ἀλλά καί σέ ὅλα τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν τούς ἀόρατους μυστικούς ἀγωγούς, πού συνδέουν γῆ καί οὐρανό καί διοχετεύουν τή Θεία Χάρη. Μέ ἕνα μικρό τεμάχιο ἄρτου καί ἐλάχιστη ποσότητα κρασιοῦ, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, τί θαῦμα ἐπιτελεῖται! Φοβερόν εἰπεῖν!

Ὁ Ἱ. Χρυσόστομος παρατηρεῖ: Ἡ αἱμορροοῦσα γυναῖκα δέν ἐσταμάτησε τόν Κύριο, δέν τόν ἐκράτησε˙ μόνο μέ τά ἄκρα τῶν δακτύλων της Τόν ἄγγιξε καί ἔφυγε θεραπευμένη. Ἄν καί ἦταν δεμένη μέ τά δεσμά τοῦ πάθους της, τῆς εἶχε ὅμως ἀναπτερώσει τό ἠθικόν ἡ πίστις. Καί πρόσεξε πῶς τήν παρηγορεῖ ὁ Κύριος μέ τά θεϊκά Του λόγια: «ἡ πίστις σου σέσωκέ σε» καί μαζί μέ τήν ὑγεία τῆς ἔδωσε καί ἄλλα ἐφόδια λέγοντας «πορεύου ἐν εἰρήνῃ».

Ὁ Μέγας Βασίλειος γράφει: Κάθε καλό πού θά ἔφθανε σέ ἐμᾶς καί θά μᾶς δινόταν ἀπό τή θεία δύναμη, εἶναι ἐνέργεια καί πράξη τῆς Θείας Χάριτος πού ἐνεργεῖ σέ ὅλους ὅλα τά ἀγαθά καί σωτήρια. Θεία Χάρις εἶναι ἡ δωρεά τῆς ἀγάπης καί τῆς βοήθειας τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος κηρύττει: Στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας κρύβεται ὄχι μόνο ἡ θεότητα ἀλλά καί ἡ ἀνθρωπότητα τοῦ Χριστοῦ. Μέ τό Μυστήριο αὐτό ὁ Θεός ἔδειξε σέ ἐμᾶς, ὡς δυνατός τό μέγιστο κράτος τῆς Θείας Παντοδυναμίας Του.

Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος διδάσκει:«Κύριε τῶν δυνάμεων μεθ΄ἡμῶν γενοῦ». Ἔλα Ἐσύ, πού εἶσαι ὁ ἐξουσιαστής ὅλων τῶν δυνάμεων, Ἐσύ πού εἶσαι Κύριος πάντων, ἔλα μεθ’ ἡμῶν. Τί νά κάμης; Νά γίνης παρήγορός μας, συνήγορός μας, διδάσκαλος καί ἰατρός μας. Ἐσύ πού ἐξουσιάζεις τό πᾶν μεθ’ ἡμῶν γενοῦ.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀνακεφαλαιώνει: Ἡ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό εἶναι μιά συνεχής μυστική προσευχή πού φέρνει ἀθόρυβα τίς δυνάμεις τοῦ Θεοῦ ἐκεῖ πού χρειάζονται. Δέν εἶναι τίποτα δύσκολο γιά τόν Θεό, οὔτε γιά ἕναν Ἅγιο. Τό ἐμπόδιο σέ ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους εἶναι ἡ ὀλιγοπιστία μας, μέ τήν ὁποία ἐμποδίζουμε τίς μεγάλες δυνάμεις νά μᾶς πλησιάσουν. Οἱ θεῖες δυνάμεις εἶναι παντοδύναμες, αὐτές ξεπερνοῦν ὅλου τοῦ κόσμου τίς ἀνθρώπινες δυνάμεις.

Χριστιανοί μου,
ἐκεῖνο πού ζητεῖται ἀπό ἐμᾶς τούς ταπεινούς δούλους τοῦ Θεοῦ γιά νά ἀπολαμβάνουμε τίς ὕψιστες Δωρεές Του εἶναι ἡ ἀκράδαντη πίστη μας. Ἀρκεῖ νά ἔχουμε καί ἐμεῖς τήν πίστη τῆς αἱμορροούσης τοῦ Εὐαγγελίου γιά νά ἀκοῦμε πάντοτε βαθειά στήν ψυχή μας τόν παρήγορο λόγο τοῦ Κυρίου μας: «Θάρσει, τέκνον. Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. Πορεύου εἰς εἰρήνην».

Ἀδελφοί μου,
αὐτή τήν πίστη εἶχαν στήν καθαρή καρδιά τους καί οἱ ἔνδοξοι ἥρωες τοῦ ἔπους τοῦ ’40. Ἕνα μικρό ἔθνος, σχεδόν ἄοπλο, μέ μόνα ἐφόδια τήν πίστη στόν Δυνατό καί Δίκαιο Θεό καί στήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, νίκησε ἕνα ἀσεβῆ γίγαντα, σέ ἕναν ἀγῶνα τιτάνιο, πού ἄφησε κατάπληκτο ὅλον τόν κόσμο. Ἀλλά καί τώρα, γιά νά ὁδηγηθεῖ τό Ἔθνος μας σέ δρόμους δόξας, προόδου καί ἀληθινοῦ πολιτισμοῦ, εἶναι ἀπαραίτητες οἱ μέ ζωντανή πίστη, προσευχές, ὅλων μας. Μόνον ἔτσι ἡ Πατρίδα μας θά εἶναι πάντα εἰρηνική καί ἀναστημένη. ΑΜΗΝ!       Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΕΝΑΡΞΗ ΔΩΡΕΑΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ 2024- - 2025

ΤΕΛΕΣΗ ΑΓΙΑΣΜΟΥ ΣΤΟ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

 

 Ο εφημέριος του Ιερού Ναού π. Βασίλειος Φιλιππάκης τέλεσε πρώτα τον Αγιασμό επί τη ενάρξη των μαθημάτων. Ζήτησε από όλο τον κόσμο να τηρηθεί εις μνήμην της αείμνηστης Κωνσταντίας πρεσβυτέρας συζύγου του, ενός λεπτού σιγή. Καθώς και των 2 συνεργατών του την αείμνηστη Μαρία Χρονοπούλου που δίδασκε επί πολλά έτη Ισπανικά, καθώς και τον αείμνηστο Μποναφάτσο γεωπόνο ο οποίος δίδασκε τις γνώσεις.

Φανερά συγκινημένος προσπαθώντας να κρατηθεί αναφέρθηκε στο πρόσωπο της αειμνήστου της πρεσβυτέρας του που ήταν η καλύτερη βοηθός του και σύμβουλός του.

Απευθύνθηκε σε όλους μαθητάς και εκπαιδευτικούς να τηρούν  τους απαραίτητους κανονισμούς τις ώρες των μαθημάτων. 

Ευχήθηκε σε όλους καλή αρχή με τις ευλογίες της Παναγίας μας.

 

 

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΤ' ΛΟΥΚΑ (20.10.2024)

Ἀριθμός 42
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ
20 Ὀκτωβρίου 2024

«κήρυξον... ὅ ἐγώ ἐλάλησα πρός σέ» (Ἰων. 5, 2)

Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Κύριος προστάζει τόν Προφήτη Ἰωνᾶ: «σήκω καί πήγαινε στή Νινευή, τή μεγάλη πόλη, καί κήρυξε τό Θεῖο Λόγό μου. Ὁ Ἰωνᾶς ὑπακούει καί ἡ πόλις σώζεται μέ τήν μετάνοια τοῦ λαοῦ». Ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ οἰκοδόμησε τό σπίτι της καί κηρύττει» (Παρ. 9, 1-3)̇ «τήν Σοφία κηρύξεις» (Παρ. 8,1) ἀναφέρουν οἱ Παροιμίες Σολομῶντος. Ὁ Προφήτης Μωυσῆς βλέποντας τήν ἀνοησία τῶν Ἰσραηλιτῶν νά φτιάξουν ἕνα χρυσό μοσχάρι καί νά τό προσκυνοῦν κηρύττει τή διόρθωσή τους (Ἐξ. 32)» Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας ἀναφωνεῖ «Πνεῦμα Κυρίου μέ ἔχρησε νά κηρύξω στούς δούλους τῆς ἁμαρτίας τήν ἄφεση» (61,1). «Κήρυττε τήν χαράν σου ὦ θυγατέρα μου Ἱερουσαλήμ, ὁ Κύριος εὑρίσκεται ἐν μέσῳ σου» διαλαλεῖ ὁ Προφήτης Σοφονίας (3,14-15).

Ὁ Ἐνσαρκωθείς Κύριος τῆς Καινῆς Διαθήκης ὑπῆρξε ὁ κατ’ ἐξοχήν διδάσκαλος τῆς ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ ̇ διδάσκαλος μοναδικός καί ἀνεπανάληπτος. Δίδασκε «ὡς ἐξουσίαν ἔχων» (Ματθ. 7,29). Καί τό κήρυγμα ὡς ἔργο καί ἀποστολή ὁ Χριστός τό ἀνέθεσε καί στούς μαθητές Του˙ «Πορευθέντες εἰς τόν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τό Εὐαγγέλιον» (Μάρκ. 16,15). Καί οἱ Ἀπόστολοι ὄχι μόνο ἀνταποκρίθηκαν οἱ ἴδιοι στή «διακονία τοῦ λόγου» (Πράξ. 6,4) ἀλλά ἀνέδειξαν καί συνεχιστές. Εἶναι οἱ ποιμένες καί διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας.

Ἄς θυμηθοῦμε τό κήρυγμα μετανοίας τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Τό κήρυγμα τῶν Μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τῶν αἱρέσεων. «Τό κήρυγμα εἶναι ἐπιβεβλημένη ἀνάγκη καί ὑποχρέωσή μου, ἀφοῦ ὁ Κύριος μέ ἐκάλεσε εἰς αὐτό» διασαλπίζει ὁ οὐρανοβάμων Παῦλος (Α΄ Κορ. 9, 16). Ὁ ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου παραμερίζει τό δικό του συμφέρον, γιά νά καλλιεργήσει τῶν ἄλλων, ὀφείλει νά εἶναι συμπαθής ὄχι μόνο γιά τούς πολλούς ἀλλά καί «ὑπέρ μιᾶς ψυχῆς πάντα ποιεῖν» σημειώνει ὁ ἱ. Χρυσόστομος.

Ὁ Κύριος στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή προτρέπει τόν ἰαθέντα ἀπό Αὐτόν δαιμονισμένο: «διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός»˙ καί ἐκεῖνος διεκήρυττε σέ ὅλη τή πόλη ὅσα θαυμαστά τοῦ ἔκαμε ὁ Ἰησοῦς.

Πόσοι ἄνθρωποι σήμερα εἶναι μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία καί πόσοι ἀπό αὐτούς χολαίνουν στήν πίστη. Καί στήν ἐποχή μας ἔχουν πληθύνει αὐτοί. Καί εἶναι πράγματι «πρόβατα ἀπολωλότα». Ὅλοι αὐτοί χρειάζονται κάποιον ἄνθρωπο νά τούς πλησιάσει νά τούς πεῖ τήν ἀλήθεια, νά τούς βγάλει ἀπό τήν πλάνη, τήν αἵρεση, τήν ἁμαρτία. Πρωτίστως ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ὡς φιλόστοργος Μητέρα, ἔχει τούς καλούς κληρικούς της, οἱ ὁποῖοι μέ τήν ἐνάρετη βιοτή τους κηρύσσουν. Τά κατηχητικά σχολεῖα, οἱ ἱεροί σύνδεσμοι, οἱ κύκλοι μελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς τῶν Ἐνοριῶν καί, γενικά, ὅλοι οἱ κήρυκες τοῦ Θείου λόγου˙ βοηθοῦν στό ἔργο της. Ἀλλά καί κάθε πιστός μπορεῖ καί πρέπει νά βοηθᾶ καί νά ἐργάζεται σέ αὐτή τή διάδοση τοῦ θείου λόγου˙ «κήρυξον τόν λόγον» παραγγέλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στόν μαθητή του Τιμόθεο (Β΄ Τιμ. 4,2). Ἀπαραίτητη προϋπόθεση σέ αὐτό τό καθῆκον μας εἶναι νά εἴμαστε πρωτίστως στερεωμένοι στήν πίστη μας. Ὅποιος πιστεύει, ἐκεῖνος ἔχει καί τή δύναμη νά μιλήσει γιά τόν Χριστό, νά βεβαιώσει τούς ἄλλους γι’ Αὐτόν, νά τούς προσκαλέσει νά Τόν πλησιάσουν, νά Τόν γνωρίσουν. Ὡραῖα σημειώνει καί πάλι ὁ χρυσός Ἐπίσκοπος ὅτι ὁ Κύριος προσκάλεσε τούς μαθητές Του καί τούς ἔστειλε, ἀφοῦ εἶχαν δεῖ τά θαύματά Του. Εἶχαν πιστεύσει ἔτσι στήν Θεότητά Του καί μέ ἐφόδιο αὐτή τήν πίστη ἀπεστάλησαν στό κήρυγμα. Ἄλλη βασική προϋπόθεση εἶναι ἡ καλλιέργεια τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς. Ἡ προσευχή μας, ὁ διαποτισμός τῆς ψυχῆς καί τῆς συμπεριφορᾶς μας μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐνίσχυση τῆς ἀρετῆς μέ τή δύναμη τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ καθημερινός μας ἀγώνας νά ἐφαρμόζουμε τό θέλημα τοῦ Κυρίου. Ὅλα αὐτά τονώνουν τήν ψυχή καί τήν συνδέουν μέ τόν Χριστό. Κάνουν τόν χριστιανό ζωντανό μέλος τῆς Ἐκκλησίας. Φυσική συνέπεια τούτου εἶναι νά τόν γεμίζουν μέ φλογερή διάθεση νά φέρει τό μήνυμα τοῦ Χριστοῦ καί σέ ἄλλους ἀνθρώπους, ὥστε νά γευθοῦν καί αὐτοί τήν σωτηρία καί τήν εὐτυχία πού δίνει ὁ Κύριος.

Ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ σημειώνει χαρακτηριστικά: Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ εἶναι πνεῦμα καί ζωή αἰώνια, πληρότητα ἀγάπης καί εὐφροσύνη οὐράνια. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἄκτιστο Θεῖο Φῶς. Ἀπευθύνεται ὄχι στό κατ’ ἐπιφάνεια λογικό, ἀλλά στή βαθειά καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Καί ἐκεῖνος πού στή συνάντησή του μέ αὐτό ἀνοίγει τήν καρδιά του μέχρι τό ἔσχατο βάθος, γιά νά ὑποδεχθεῖ ἄξια τό Θεῖο αὐτό Φῶς καί νά ἀναμειχθεῖ μαζί του σέ ἕνα, γίνεται ὅμοιος μέ τό Θεό.

Χριστιανοί μου,
τό εὐλογημένο κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου συνεχίζει νά τό ἀσκεῖ ἀδιάκοπα ἡ Ἐκκλησία μας. Οἱ ἱεροί διδάσκαλοί της ἐξακολουθοῦν νά ὑπηρετοῦν τόν ἐκκλησιαστικό ἄμβωνα ἀπτόητοι καί σθεναροί. Νά ἑρμηνεύουν τίς Γραφές. Νά διδάσκουν τούς πιστούς. Νά ἐξαγγέλουν τά «ρήματα ζωῆς αἰωνίου» (Ἰω. 6,68). Καί οἱ πιστοί, ὅπως προείπαμε, ἔχουν χρέος νά συνεισφέρουν σέ αὐτή τή ἱερή ἐξόρμηση. Οἱ ἄνθρωποι σήμερα ἔχουν κουρασθεῖ ἀπό τά ποικίλα κηρύγματα καί διψοῦν νά ἀκούσουν τόν ὀρθόδοξο λόγο τοῦ Εὐαγγελίου. Διότι πῶς θά πιστεύσουν καί θά σωθοῦν, ἐάν δέν ἀκούσουν; Καί πῶς θά ἀκούσουν, ἐάν δέν ὑπάρξει ἐκεῖνος πού θά τούς μιλήσει; (Ρωμ. 10,14). Ἰδού ἡ ἀνάγκη τῆς διάδοσης τοῦ Θείου λόγου. Ἡ ἀνάγκη τοῦ ἐπανευαγγελισμοῦ τοῦ λαοῦ μας. Σήμερα τιμοῦμε καί τήν μνήμη τῆς Ἁγίας Ματρώνας τῆς Χιοπολίτιδος, ἡ ὁποία μέ τήν ἐνάρετη βιοτή της καί τίς σεμνές διδαχές της, ἐκήρυξε καί ἐκείνη τόν θεῖο λόγο. Ἄς τήν παρακαλέσουμε νά μεσιτεύει πρός τόν Κύριο, νά ἐνισχύει τήν πίστη μας καί τήν πνευματική μας ζωή, ὥστε καί ἐμεῖς, ὁ καθένας μέ τίς δυνάμεις του, νά γίνουμε ἱεραπόστολοι στό περιβάλλον μας. Ἀπεσταλμένοι τοῦ Κυρίου γιά τήν σωτηρία τῶν συνανθρώπων μας καί πρός δόξα τοῦ Παναγίου Ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ μας. Ἀμήν!      Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Δ' ΛΟΥΚΑ (13.10.2024)

Ἀριθμός 41
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ
13 Ὀκτωβρίου 2024

«πρό τοῦ αἰῶνος ἀπ’ἀρχῆς ἔκτισέ με καί ἕως αἰῶνος οὐ μή ἐκλίπω». (Σοφ. Σειράχ 24,9)

Ὁ σοφός Σειράχ στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁμολογεῖ γιά τή Σοφία τοῦ Θεοῦ! «προτοῦ ὑπάρξει χρόνος, εὐθύς ἐξ ἀρχῆς μέ ἐδημιούργησε, καί δέν θά παύσω ποτέ νά ὑπάρχω». Καί ὁ σοφός Σολομών λέγει: «Αὐτή εἶναι τό φωτεινό ἀπαύγασμα τοῦ θείου ἀμετάβλητου, αἰωνίου φωτός ̇ τό ὁλοκάθαρο κάτοπτρο τῆς ἐνέργειας τοῦ Θεοῦ, ἡ εἰκόνα καί ἡ ἔκφρασις τῆς ἀγαθότητος αὐτοῦ» (Σοφ. Σολομ. 7,26). Διότι τί ἄλλο εἶναι ἡ σοφία, τήν ὁποία προτρέπονται οἱ εὐσεβεῖς νά ἀποκτήσουν στή ζωή τους γιά νά εὐημερίσουν; Εἶναι ἀκριβῶς ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, «ὁ σπείρων», ὁ αἰώνιος γεωργός τοῦ καλοῦ καί τοῦ ἀληθινοῦ.

Στήν σημερινή Εὐαγγελική Περικοπή ὁ «μεγάλος Θεός καί Σωτήρας μας Ἰησοῦς Χριστός» (Τίτ. 2,13) παρομοίασε τόν Ἑαυτό Του μέ τόν σποριά, τόν ταπεινό, ἀκούραστο γεωργό, πού, τέτοιες μέρες τοῦ φθινοπώρου, σπέρνει τόν σπόρο. Μέ αὐτήν τήν παρομοίωση ὁ Κύριος μᾶς δείχνει ὅσο εἶναι δυνατόν πιό παραστατικά τό ἔργό Του, τό αἰώνιο, νά σπείρει στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων τήν σωτήρια ἀλήθειά Του. Τό ἔργο δέ αὐτό τό ἄρχισε ἀπό τότε πού μᾶς ἔπλασε καί ἐμφύτευσε στήν ψυχή μας τά στοιχεῖα τοῦ καλοῦ, τήν ἐπιθυμία τῆς ἀρετῆς, τή συνείδηση, τόν ἔμφυτο Νόμο. «Τό γνωστόν τοῦ Θεοῦ φανερόν ἐστίν ἐν αὐτοῖς˙ ὁ γάρ Θεός αὐτοῖς ἐφανέρωσε» (Ρωμ. 1,19). Καί τό συνέχισε ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ μέχρι σήμερα, θά τό συνεχίσει δέ μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων, ἀφοῦ μέ τήν ἁμαρτία, τίς κακίες μας, σχεδόν ἀχρηστεύθηκαν τά ἔμφυτα στοιχεῖα τοῦ καλοῦ. Γι' αὐτό καί εἶπε: «ὁ Πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται, κἀγώ ἐργάζομαι» (Ἰω. 5,17).

Παρόμοια μέ τήν Παλαιά Διαθήκη δέν ἐκφράζεται καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό; «Ὅς ἐγεννήθη ἡμῖν σοφία ἀπό Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καί ἁγιασμός καί ἀπολύτρωσις» (Α΄ Κορ. 1,30). Ὁ «σπείρων», λοιπόν, τήν ἀλήθεια εἶναι ὁ Κύριός μας, ἡ ἐνυπόστατη Θεία Σοφία, ἡ ἀκένωτη πηγή τῆς δικαίωσής μας, ἡ ἀστείρευτη πηγή τοῦ ἁγιασμοῦ μας, ἡ λύτρωση καί ἡ σωτηρία μας. Ὁ Ἴδιος δέν τό εἶπε εὐθαρσῶς στόν μικροπρεπῆ Πόντιο Πιλάτο; «Ἐγώ εἰς τοῦτο γεγέννημαι, εἶπε, καί εἰς τοῦτο ἐλήλυθα (ἦλθα) εἰς τόν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ». Καί πρόσθεσε ἐπεξηγώντας, γιατί ἡ ἀλήθεια δέν βασιλεύει, ὅπως θά ἔπρεπε, μεταξύ τῶν ἀνθρώπων: «Πᾶς ὁ ὥν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς (Ἰω. 18,37). Ὅποιος δηλαδή ἔχει καλή διάθεση. Ὅποιος δέν ἔχει προκαταλήψεις, ὅποιος εἶναι ἁγνός ἄνθρωπος, αὐτός χαίρεται καί ἀγάλλεται μέ τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καί προσπαθεῖ ἐνισχυόμενος ἀπό τή Χάρη τοῦ Θεοῦ νά τήν κάμει βίωμα καί πράξη στή ζωή του. Αὐτός εἶναι «καλή γῆ» στήν ὁποία σπάρθηκε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἀποδέχθηκε τό Εὐαγγέλιο, τό ἀκολούθησε καί ὠφελήθηκε. Τό ἐφάρμοσε στή ζωή του καί μάλιστα τό μετέδωσε καί σέ ἄλλους ἀνθρώπους.

Ἀλλά, δυστυχῶς, ὑπάρχει παράλληλα καί ἄλλος ὁ «σπείρων». Αὐτός σπέρνει ὄχι τό καλό, ἀλλά τό κακό. Ὄχι τήν ἀλήθεια, ἀλλά τό ψέμμα στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι ὁ πονηρός διάβολος ὁ ἄσπονδος ἐχθρός τῆς ἀλήθειας, διότι «οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ» (Ἰω. 8,44). Εἶναι ὁ «ἐχθρός (ὁ κακός) ἄνθρωπος» τῆς παραβολῆς τοῦ Κυρίου, μέ τόν ἀγρό, ὅπου σπάρθηκε ὁ καλός σπόρος γιά νά φυτρώσουν, ἀργότερα, μαζί καί τά βλαβερά καί ἄχρηστα ζιζάνια (Ματθ. 13, 24-30 καί Μάρκ. 4, 3-9). Ὁ δόλιος διάβολος, πού σπέρνει κρυφά, ἐπιτήδεια τό πολύμορφο κακό στίς καρδιές μας. Σκέψεις παράλογες, ἐπιθυμίες ἄτοπες, πάθη ψυχοκτόνα. Ὅμως, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ σήμερα τούς Πατέρες τῆς Ζ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου 780 μ.Χ., οἱ ὁποῖοι ἀπεκατέστησαν τήν πρέπουσα τιμή στίς ἅγιες εἰκόνες. «Ἀποστολικῶν Παραδόσεων ἀκριβεῖς φύλακες γεγόνατε, Ἅγιοι Πατέρες». Αὐτοί φωτισμένοι μέ τή Σοφία τοῦ Θεοῦ, σάν καλοί γεωργοί, ἐνέσπειραν τά ὀρθά δόγματα τῆς ἀμωμήτου πίστεως μας, καταδικάζοντας κάθε αἱρετική φωνή. Κάθε βλαβερό ἀγκάθι πού ἔβλεπαν στόν ἀγρό τῆς Ἐκκλησίας ἀμέσως τό ξερρίζωναν. «Διά τοῦτο τήν ἀληθινήν πίστιν κρατοῦσα ἡ Ἐκκλησία ἀσπάζεται τήν εἰκόνα τῆς Χριστοῦ ἐνανθρωπήσεως». «Ἐπί τό πρωτότυπον ἡ τιμή τῶν σεπτῶν εἰκόνων διαβαίνει, ὡς ἀληθῶς, ὥσπερ οἱ Πατέρες Συνόδου τῆς Ἑβδόμης, ἐτράνωσαν πανσόφως, οὕς μεγαλύνωμεν» ἀκούσαμε σήμερα στήν ἱερή ὑμνολογία.

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός σημειώνει στή διδαχή του: Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός λέγεται Θεός, λέγεται καί σοφία...λέγεται καί γεωργός, ἐπειδή σπείρει τόν σπόρον... Ὁ πρῶτος σπόρος ὅπου ἔπεσεν εἰς τήν στράταν εἶναι οἱ Ἑβραῖοι, οἱ ὁποῖοι εἶναι διά τήν κόλασιν. Ὁ δεύτερος σπόρος ὅπου ἔπεσεν εἰς τήν πέτραν εἶναι οἱ ἀσεβεῖς, ὁμοίως εἶναι κάλπικη ἡ πίστις τους, τοῦ διαβόλου. Ὁ τρίτος σπόρος ὅπου ἔπεσεν εἰς τά ἀκάνθια εἶναι οἱ αἱρετικοί, καί αὐτῶν ἡ πίστις τοῦ διαβόλου εἶναι. Ὁ τέταρτος σπόρος ὅπου ἔπεσεν εἰς τήν καλήν γῆν εἶναι ἡ πίστις τῶν εὐσεβῶν καί ὀρθοδόξων χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι σώζονται, μά πῶς σώνονται; Σώνεται ὁ καθένας καθώς ἔπραξε˙ ἄν ἴσως καί ἔκαμε καλά, πηγαίνει εἰς τόν Παράδεισο, ἄν ἔκαμε κακά, πηγαίνει εἰς τήν κόλασιν.

Χριστιανοί μου,
καί στή δική μας καρδιά φυτρώνουν ἀγκάθια. Πολλά ἤ λίγα, μικρά ἤ μεγάλα. Καί πνίγουν τό σπόρο τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, καί τόν ἀχρηστεύουν. Δυστυχῶς, πολλοί μοιράζουμε τήν καρδιά μας. Ἀπό τή μιά θέλουμε νά πέφτει ὁ σπόρος τοῦ θείου λόγου. Καί ἀπό τήν ἄλλη ἀφήνουμε νά φυτρώνουν καί νά αὐξάνουν τά ἀγκάθια τῶν παθῶν. Ὄμως μιά τέτοια συνύπαρξη εἶναι ἀνεπίτρεπτη καί καταστροφική πνευματικά. Γι’αὐτό ἄς ξερριζώνουμε κάθε ἀγκάθι πού φυτρώνει στήν καρδιά μας. Καί ἄς δεχόμαστε μέσα μας τόν πάνσοφο λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅπως δέχεται ἡ ἀγαθή γῆ - τό γόνιμο καί ὀργανωμένο ἔδαφος - τό σπόρο. Ἔτσι ὁ θεῖος λόγος θά ριζώνει καί θά καρποφορεῖ τούς καρπούς τῶν χριστιανικῶν ἀρετῶν. Τούς καρπούς τοῦ Πνεύματος, συνωδᾴ μέ τήν γλυκόηχη ἅρπα τοῦ χριστιανοῦ ποιητῆ: Χωρίς Αὐτόν εἶν’ ἡ ψυχή σάν τό ξερό χορτάρι... πάλι πρός τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ, πάλι στή χαρά καί στήν ἀλήθεια. Μέσ' στήν ἀρετή κάθε ψυχή θά μοσχοβολᾶ σάν τό λουλούδι, κι’ἀπό κάθε στόμα θ’ἀντηχεῖ λυτρωμοῦ κραυγή, χαρᾶς τραγούδι. Ἀμήν!      Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

 

 

Ο εφημέριος του Ιερού Ναού Παναγίας Λατομίτισσας π. Βασίλειος Φιλιππάκης επισκέφθηκε την Ιερά Μονή Αγίου Εφραίμ του θαυματουργού.

Η ηγουμένη της Μονής Μακαρία με τις ευλογίες της πρόσφερε στον ιερέα "Ιερά Εμβάδα του  Αγίου Μεγαλομάρτυρος Εφραίμ".

Προσκύνησε με ευλάβεια όλο το εκκλησίασμα. Τελέστηκε επίσης Ιερά  Παράκλησης του Αγίου.

Η "Ιερά Εμβάδα" του Αγίου  θα τοποθετηθεί στο παρεκκλήσιο της ενορίας μας στον Άγιο Φανούριο εκεί όπου υπάρχει και μεγάλη εικόνα του Αγίου.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ' ΛΟΥΚΑ (06.10.2024

Ἀριθμός 40
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΛΟΥΚΑ
06 Ὀκτωβρίου 2024

«Ἀναστήσονται οἱ νεκροί καί ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις» (Ἠσ. 26,19)

Χιλιάδες χρόνια πρίν, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ μεγαλοφωνότατος Προφήτης Ἠσαΐας εἶχε διαλαλήσει ὅτι θά «ἐπανέλθει ἡ ζωή στούς νεκρούς καί θά σηκωθοῦν ἀπό τά μνήματά τους». Ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ περιγράφοντας ἕνα ὅραμά του προσθέτει̇ «Τάδε λέγει Κύριος: Θά ἀνοίξω τούς τάφους σας καί θά σᾶς βγάλω μέσα ἀπό αὐτούς. Θά σᾶς δώσω τό πνεῦμά μου καί θά ξαναβρεῖτε ζωή» (37,12-14). Ὁ προφήτης Δανιήλ διαχωρίζοντας τούς καλούς ἀπό τούς κακούς ἀνθρώπους ἀναφέρει: «Πολλοί πού ἔχουν πεθάνει θά ἀναστηθοῦν, ἄλλοι γιά νά ζήσουν αἰώνια καί ἄλλοι γιά νά ἀντιμετωπίσουν αἰώνια ντροπή καί περιφρόνηση» (12,2). Ὁ πολύπαθος Ἰώβ εὕρισκε ἀνακούφιση ἀπό τούς πόνους του στό δόγμα τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν: «Γνωρίζω, λέγει, ὅτι αἰώνιος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος πρόκειται νά μέ ἐλευθερώσει ἀπό τά δεινά τῆς ἐπιγείου ζωῆς μου. Θά ἀναστήσει τό σῶμά μου» (19,25-26). Οἱ Μακκαβαῖοι ἀντλοῦν τήν δύναμη νά ὑπομένουν τούς πόνους τους μέ τήν ἴδια πίστη. Ἕνα ἀπό τά ἑπτά μαρτυρικά παιδιά εἶπε στόν βασανιστή του, ὁ ὁποῖος τοῦ ἀπέκοψε μέλη τοῦ σώματός του, «Ἀπό τόν Θεό ἔχω πάρει αὐτά καί χάριν τῶν Νόμων Του τά περιφρονῶ καί ἀπό Αὐτόν πιστεύω ὅτι θά τά ξανααποκτήσω» (Β΄ Μακ. 7,11).

Καί ἦλθε ἡ Καινή Διαθήκη καί ὁ Προάναρχος Λόγος σαρκώνεται, σταυρώνεται καί ἀνασταίνεται γιά τή δική μας σωτηρία (Ματθ. 28,6) καί ἀποδεικνύει μέ τό θαῦμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ υἱοῦ τῆς χήρας τῆς Ναΐν ὅτι εἶναι ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου καί ὅτι μιά μέρα ὡς Θεός θά ἀναστήσει ὅλους τούς νεκρούς. Αὐτή τήν ἀνάσταση οἱ Προφῆτες τήν προανήγγειλαν. Οἱ Δίκαιοι τήν παραδέχθησαν. Οἱ Μάρτυρες τήν ἐπισφράγησαν μέ τό αἷμά τους. Οἱ Ἀπόστολοι τήν ἐκήρυξαν καί ἡ Ἐκκλησία τήν καθόρισε σέ δόγμα: «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν». Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος βεβαιώνει στό ἱερό Εὐαγγέλιό Του: «ἔρχεται ὥρα κατά τήν ὁποία ὅλοι οἱ πεθαμένοι, πού θά βρίσκονται ἕως τότε στά μνήματα, θά ἀκούσουν τή φωνή τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πού θά τούς διατάζει νά ἀναστηθοῦν. Καί θά βγοῦν ὅλοι ἀπό τά μνήματα, καί ὅσοι μέν ἔπραξαν στήν ἐπίγεια ζωή τους τά ἀγαθά, θά ἀναστηθοῦν γιά νά ἀπολαύσουν ζωή αἰώνια καί μακαρία, ἐκεῖνοι δέ πού ἔπραξαν τά κακά, θά ἀναστηθοῦν γιά νά δικασθοῦν καί νά ἀναστηθοῦν» (Ἰω. 5,28-29). Καί «ὅποιος τρώγει τήν σάρκα μου καί πίνει τό αἷμά μου στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἔχει ἀπό τόν παρόντα βίο ζωή αἰώνια καί ἐγώ θά ἀναστήσω αὐτόν μέ κάθε δόξα στήν ἔσχατη ἡμέρα τῆς κρίσεως» (Ἰω. 6,54).

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διερωτᾶται: «Πῶς λέγουν μερικοί ὅτι ἀνάσταση νεκρῶν δέν ὑπάρχει; Ἐάν ἀνάσταση νεκρῶν δέν ὑπάρχει, τότε λοιπόν οὔτε ὁ Χριστός ἀνέστη, ἀφοῦ καί αὐτός εἶχε σῶμα σάν τό δικό μας.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης ἐπισημαίνει ὅτι εἶναι ἀναγκαία ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν καί γιά τήν καλή διαβίωση τῶν ἀνθρώπων. Γιατί ἄν ὁ θάνατος εἶναι τό τέλος τῆς ζωῆς, τότε ὁ φονιᾶς, ὁ μοιχός, ὁ πλεονέκτης, ὁ ἐπίορκος, ὁ ψεύτης, ὁ ἄσπλαχνος θά γίνονται χειρότεροι, θά αὐξάνονται στή κακία. Ἄν δέν ὑπάρχει κατάσταση, δέν ὑπάρχει κρίση. Ἄν δέν ὑπάρχει κρίση, τότε χάνεται καί ὁ φόβος καί, φυσικά, ὅπου δέν σωφρονίζει ὁ φόβος ἐκεῖ «χορεύει μετά ἀμαρτίας ὁ διάβολος».

Ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος λέγει γιά τίς ψυχές πού θά ἑνωθοῦν πάλι μέ τά σώματά τους: ὅσες ἄναψαν τήν λαμπάδα τους ἀπό αὐτή τή ζωή θά εἶναι σέ φῶς ἀνέσπερο καί ὅσες ἦταν ἀκάθαρτες καί εἶχαν τά μάτια τῆς καρδιᾶς τυφλά δέν πρόκειται νά δοῦν τό θεῖον φῶς.

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς σημειώνει: Μέ τήν ἀνάστασίν Του ὁ Κύριος ἤλλαξε τά πάντα: ἡ ἀθανασία ἔγινε ἡ δεύτερη φύσις τοῦ ἀνθρώπου, ἔγινε κάτι τό φυσικόν εἰς τόν ἄνθρωπον, καί τό ἀφύσικον κατέστη ὁ θάνατος. Ἔτσι, ὅταν ὁ ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος ἀποθνήσκει, ἀφήνει ἁπλῶς τό ἔνδυμα τοῦ σώματός του διά νά τό ἐνδυθεῖ ἐκ νέου κατά τήν ἡμέραν τῆς Δευτέρας Παρουσίας.

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων παρατηρεῖ: Δίκαια ὁ Θεός θά ἀμείψει ἤ θά κολάσει τά σώματα καί τῶν δικαίων καί τῶν ἁμαρτωλῶν. Γιατί καμιά πράξη μας δέν γίνεται χωρίς τή συμμετοχή τοῦ σώματος. Βλασφημοῦμε μέ τό στόμα. Προσευχόμαστε μέ τό στόμα. Πορνεύουμε μέ τό σῶμα. Ἁγνεύουμε μέ τό σῶμα. Δίνουμε ἐλεημοσύνη μέ τό χέρι.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀνακεφαλαιώνει: Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐργασθεῖ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί κάνει δουλειά στόν ἑαυτό του καί καθαρισθεῖ ἀπό τά πάθη, σέ τέτοια κατάσταση θά βρίσκεται μετά τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν μέ σῶμα ἀγγελικό καί ἄυλο.

Χριστιανοί μου,
ἡ πλάκα τοῦ τάφου δέν εἶναι βράχος, πάνω στόν ὁποῖο θά συντριβοῦν ὅλα μας τά ὄνειρα, οἱ παλμοί, τά σχέδια, οἱ ἐπιδιώξεις ἀλλά εἶναι ἡ ἀφετηρία μιᾶς νέας ζωῆς. Ἀνέκαθεν τό ἀνθρώπινο πνεῦμα στάθηκε ἐκστατικό. Διερεύνησε τό μυστήριο τοῦ θανάτου καί ρώτησε μέ ἐπιμονή: Ἀπό ποῦ ἔρχομαι καί ποῦ πηγαίνω; Ἀπό τό μηδέν στό πουθενά ἀπάντησε ἡ ἀπιστία. Ἀπό τόν θάνατο στή ζωή, ἀπέδειξε σήμερα ὁ θεάνθρωπος Λυτρωτής μας. Καί σέ αὐτό συνηγορεῖ καί ὁ χριστιανός ποιητής: «Μέ τή δική Σου τή θανή διάπλατ’ ἀνοίξαν οἱ οὐρανοί, κι ἀπ’τό δικό Σου μνῆμα ζωή καινούργια ξεχειλᾶ.

Δεῦτε πιστοί! Κι ὡς ἀναστήθηκε ὁ Χριστός, ὅμοια κι ἐσεῖς θά ἀναστηθῆτε».

Ἀδελφοί μου,
ἄς μήν λερώνουμε τό σῶμα μας μέ τήν ἁμαρτία, ἀλλά ἄς τό ὑποτάξουμε στό λογικό γιά νά μείνει, σωτήριο ὄργανο τῆς ψυχῆς καί μιά μέρα ἔνδοξο, νά τιμηθεῖ μέ τήν γενική ἀνάσταση καί νά ἀκούσει τήν Δεσποτική Φωνή: «Νεανίσκε, σοί λέγω. Ἐγέρθητι». Ἄς ἀντισταθοῦμε στό ρεῦμα τῆς διαφθορᾶς, ἄς διατηρήσουμε ἀδούλωτο τό φρόνημά μας ἀπό τά φοβερά πάθη πού μᾶς διακατέχουν. Χρειάζεται ἀγώνας, θάρρος καί τόλμη. Τά ἐφόδια τά ἔχουμε. Εἶναι τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα παρέχουν ζωή, φῶς, χαρά, ἐλπίδα καί ἀφθαρσία στούς ἀνθρώπους. Ὁ Χριστός ἁπλώνει τό θαυματουργό Του χέρι γιά νά μᾶς μεταδώσει τήν αἰώνια χαρά καί ζωή. Ἄς ἁπλώσουμε καί ἐμεῖς τό δικό μας χέρι, ὥστε κοντά Του νά ἀπολαύσουμε τήν μακαρία ἀνάσταση. Ἀμήν!   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου