Ἀριθμός 37
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ
15 Σεπτεμβρίου 2024
«καί ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχήν ζῶσαν» (Γεν. 2,7).
Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στό Βιβλίο τῆς Γενέσεως διαβάζουμε: «Ὁ Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπο μέ χῶμα ἀπό τή γῆ καί φύσηξε στό πρόσωπό του πνοή ζωῆς καί ἔγινε ψυχή ζωντανή». Καί οἱ Προφῆτες κάνουν λόγο γιά τό πῶς πρέπει νά εἶναι ἡ ἀνθρώπινη ψυχή καί πῶς τήν θέλει ὁ Δημιουργός της: «μέγας γάρ ψυχῆς ἀγών κείμενος» (Δ΄ Μακ. 13,15), «ταπεινώσατε τάς ψυχάς ὑμῶν» (Δευτ. 23,27), «φυλάξασθε σφόδρα τάς ψυχάς ὑμῶν» (Δευτ. 4,15), «ἀγαλλιάσθω ἡ ψυχή μου ἐπί τῷ Κυρίῳ» (Ἠσ. 61,10), «ἴδετε ποία ἐστίν ἡ ὁδός ἡ ἀγαθή καί εὑρίσετε ἁγνισμόν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν» (Ἰερ. 6,16), «ἡ ψυχή μου οὐ μεμίανται ἐν ἀκαθαρσίᾳ» (Ἰεζ. 4,14), «εὐλογεῖτε ψυχαί δικαίων τόν Κύριον» (Δαν. 3,86), «ὁ νόμος τοῦ Κυρίου ἄμωμος ἐπιστρέφων ψυχάς» (Ψαλμ. 18,7), «Κύριε, φύλαξον τήν ψυχήν μου» (Ψαλμ. 25, 20), «οὐδέν ἡ ψυχή μου μελετήσει ἄδικα» (Ἰωβ 27,4).
Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή, Αὐτός ὁ Προαιώνιος Λόγος, ὁ ἐνσαρκωθείς Σωτῆρας μας ἀναφωνεῖ: «Ὅποιος θέλει νά σώσει τήν ζωήν του, θά χάσει τήν πνευματικήν καί μακαρίαν καί αἰώνιον ζωήν. Ὅποιος, ὅμως, χάσει καί θυσιάσει τήν ζωήν του διά τήν ὁμολογίαν καί ὑπακοήν του εἰς ἐμέ καί τό εὐαγγέλιόν μου, αὐτός θά σώσει τήν ψυχή του ἐν τῷ μέλλοντι βίῳ, ὅπου θά κερδίσει τήν αἰώνιαν μακαριότητα» (Μετάφραση Τρεμπέλα).
Τό πρῶτο πού ὀφείλουμε νά προσέξουμε εἶναι ἡ διπλῆ σημασία τῆς λέξεως ψυχή. Ὅταν ὁ Κύριος λέει: «ὅς ἄν θέλει τήν ψυχήν αὐτοῦ σῶσαι», καί «ὅς δ’ ἄν ἀπολέσῃ τήν ἑαυτοῦ ψυχήν ἕνεκεν ἐμοῦ καί τοῦ εὐαγγελίου», ἐννοεῖ τή φυσική ζωή, τή ζωή τῶν αἰσθήσεων. Ἀντίθετα, ὅταν λέει: «ἀπολέσει αὐτήν» καί «οὗτος σώσῃ αὐτήν», ἐννοεῖ τήν αἰώνια καί ἀληθινή ζωή. Θεμελιώδης σκοπός τοῦ χριστιανοῦ εἶναι ἡ κατάκτηση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Νά ἀναδειχθεῖ κοινωνός τῆς θείας ζωῆς, τῆς ἀληθινῆς και αἰώνιας. Ἡ παροῦσα ζωή ἔχει ἀξία ὄχι αὐτή καθ΄ἑαυτήν, ἀπό μόνη της, ἀλλά σέ συνάρτηση μέ τήν αἰώνια ζωή̇ διότι μᾶς προετοιμάζει γιά νά συμμετάσχουμε σ’ αὐτήν. Ὅπως βλέπουμε στόν περισπούδαστο καί παράδοξο στίχο τοῦ Εὐαγγελίου μας, δύο πράγματα πρέπει ἀπαραιτήτως νά βρίσκονται στό κέντρο τοῦ ἐνδιαφέροντός μας: ἡ ψυχή μας καί ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί τό Εὐαγγέλιό Του. Ἐάν, ὁ μή γένοιτο, χάσουμε τή ψυχή μας, χάσαμε τό πᾶν. Καί ἄς ἔχουμε κερδίσει τόν κόσμο ὁλόκληρο (μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται). «Πᾶς ὁ κόσμος» γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, «ψυχῆς οὐκ ἀντάξιος̇ ὁ μέν γάρ παροίγεται (=παρέρχεται)̇ ἡ δέ ἄφθαρτος». Ἡ ψυχή μας ἔχει ἀνυπολόγιστη ἀξία, διότι προέρχεται κατά τόν Ἅγιον Γρηγόριο τόν Θεολόγο «ἐκ Θεοῦ», εἶναι θεία καί μετέχει «τῆς ἄνωθεν εὐγενείας». Μόνον ὁ Κύριός μας μπορεῖ νά κρίνει τήν ἀξία τοῦ κόσμου, γιατί ὁ ἴδιος τόν δημιούργησε. Αὐτός καί τήν ἀξία τῶν ψυχῶν, γιατί ὁ ἴδιος θυσιάσθηκε γιά νά τίς ἐξαγοράσει. Ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ πάνω στό Σταυρό ἀποτελεῖ μιά δεύτερη ἀπόδειξη τῆς ἀξίας τῆς ψυχῆς μας. Γιά νά ἐξαγοράσει ὁ Κύριος τίς ψυχές μας, πού ἦταν αἰχμάλωτες τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας, χρειάστηκε νά προσφέρει ὡς λύτρο τό τίμιο αἷμά Του. Τό γεγονός, λοιπόν, ὅτι ὁ Κύριος σταυρώθηκε γιά χάρη μας, ἀποκαλύπτει τήν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου. Τήν ἀνυπολόγιστη ἀξία τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς.
Σκοπός τῆς ζωῆς μας εἶναι νά εἰσέλθουμε στήν Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι αὐτό πού στή χριστιανική γλῶσσα ὀνομάζουμε σωτηρία τῆς ψυχῆς. «Μετά φόβου καί τρόμου τήν ἑαυτῶν σωτηρίαν κατεργάζεσθε», μᾶς συμβουλεύει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Φιλ. 2,12). Προσοχή, μή μᾶς αἰχμαλωτίσει ἡ ἀγάπη τοῦ κόσμου. Αὐτό πού ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὀνομάζει «ἐπιθυμία σαρκός» (=φιληδονία), «ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν» (=ἀπληστία) καί ἡ «ἀλαζονεία τοῦ βίου» (Α΄ Ἰω. 2,16).
Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας σημειώνει: Ὁ Δημιουργός τῶν ὅλων ἔπλασε τόν ἄνθρωπο ἀπό γῆ, δηλαδή τό σῶμα, κι ἀφοῦ τό ἐμψύχωσε μέ ψυχή ζωντανή καί νοερή, ὅπως ἐκεῖνος γνώριζε, φυσικά τό ἐφοδίασε μέ ἐπιθυμία καί γνώση γιά κάθε ἀγαθό.
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς γράφει: Οἱ ἄνθρωποι ζοῦν μέ τήν ψυχήν καί δέν γνωρίζουν τί εἶναι ἡ ψυχή! Δέν ἀποτελεῖ αὐτό βάσανον διά τό Πνεῦμα; Βάσανον, μέχρις ὅτου ὁ Θεός Λόγος ἔγινεν ἄνθρωπος, καί ταυτοχρόνως ἔγινεν ψυχή. Τότε μᾶς ἀπεκάλυψεν τό μυστήριον τῆς ψυχῆς: ὁ Λόγος. Ἀπό αὐτόν προέρχεται ἡ γένεσίς της, τό εἶναί της, τό πρωτότυπόν της, καί εἰς Αὐτόν εὑρίσκεται ὁ λόγος της, τό νόημά της, ἡ μακαριότης καί ἡ αἰωνιότης της, ὁ παράδεισός της.
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος διατυπώνει: Ἡ ψυχή μας δέν εἶναι κανένα πρᾶγμα ὑλικόν πού βλάπτεται καί πιάνεται καί μπορεῖς νά πεῖς ὅτι θά τήν πάρεις στά χέρια σου καί νά τήν γλυτώσεις ἀπό τόν κίνδυνον. Εἶναι πρᾶγμα ἄυλον˙ συγκροτεῖται καί ἀναπαύεται μόνον μέ τάς ἀρετάς˙ ἡ ψυχή δέν εἶναι κάτι τό ὁρατόν. Ἀμέ τί νά δοῦμεν, γιά νά εἰποῦμεν ὅτι ἐσώσαμεν τήν ψυχήν μας; Τάς ἀρετάς θά δοῦμε! Τήν ταπείνωση, τή συμπάθεια, τήν ὑπομονή, τήν ἀγάπη, τήν ὁμόνοια!
Χριστιανοί μου,
ἡ Ἐκκλησία μας
προβάλλει τόν Ζωοποιό Σταυρό τοῦ Κυρίου. Γιά ποιό σκοπό; Γιά νά
ἀντλήσουμε μέ τήν προσκύνησή Του δύναμη στήν πορεία τῆς ζωῆς μας.
Ταυτόχρονα ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου μᾶς ἀποκαλύπτει καί τό μέτρο τόσο τῆς
ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ὅσο καί τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι τόσο μεγάλη ἡ
ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τέτοια ἡ ἀξία τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς ὥστε ὁ ἴδιος ὁ
Θεάνθρωπος Κύριος νά ἀνεβαίνει πάνω στό Σταυρό χάριν τῆς σωτηρίας της!
Τήν ἀνυπολόγιστη ἀξία τῆς ψυχῆς μας καλούμαστε νά συνειδητοποιήσουμε καί
ἐμεῖς καί νά ζοῦμε κατά τό θέλημα τοῦ Κυρίου. Νά Τόν ἀκολουθοῦμε πιστά
σηκώνοντας μέ ὑπομονή καί ἐλπίδα τό σταυρό τοῦ χριστιανικοῦ μας χρέους.
Ἔτσι καί μόνο θά κερδίσουμε τήν ψυχή μας, πού σημαίνει ὅτι θά γίνουμε
μέτοχοι τῆς αἰώνιας καί ἀληθινῆς ζωῆς.
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός μᾶς
βροντοφωνάζει: «Ἀδελφοί μου, ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζονται. Αὐτά τά
δύο ὁ κόσμος νά πέσει πάνω σας δέν ἠμπορεῖ νά σᾶς τά πάρει, ἐκτός καί ἄν
τά δώσετε μέ τό θέλημά σας. Αὐτά τά δύο νά φυλάττετε γιά νά μήν τά
χάσετε» Ἀμήν! Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου